luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooi hoor, zie het al voor me zo'n grote baby/peuter tussen de echte peuters
Verhaal Klaar Eevi en Martin
- Onderwerp starter Vivas
- Startdatum
Vivas
Toplid
Het is zeven uur, ik heb net een flesje gemaakt en ga de kleine uit bed halen. Voorzichtig doe ik de deur open maar Martin zit al rechtop in bed, heel blij naar mij te kijken.
"Ben je al wakker mannetje"?, trots kijkt hij mij aan en zegt “hereillä”.
"Jahaa goed zo" en ik geef hem een kus op zijn wang,
"Wat ben je toch al een knap mannetje, mamma houdt heel veel van je".
”Äiti”
Mijn hart maakt altijd een sprongetje als hij dit zegt terwijl zijn grote ogen in die van mij wegzinken, met de grootste glimlach die je maar kan bedenken.
Terwijl ik hem uit bed haal voel ik dat zijn pyama nat is, daar is soms helemaal niks aan te doen, zeker omdat hij nog een voeding krijgt voor het slapen gaan.
Terwijl Martin zijn speeltje pakt roept hij "miffy' en kijkt me aan, ik doe zijn romper en kleddernatte luier uit.
"Wat heb je toch een volle luier"
"vaippa" en hij grijpt met zijn handen naar zijn luier
Ik doe een nieuwe om en een trek hem een leuk dinosaurus box pakje aan, neem hem mee naar de woonkamer waar ik onder het lopen met Martin aan mijn hand de fles pak. Zijn maag maakt rammelende geluiden hij wijst naar de fles, ”pullo”. Ik leg hem aan en terwijl hij rustig gaat drinken zet ik Netflix op.
Onder het kijken gaan mijn gedachten uit naar de afgelopen drie maanden, wat een enorme ontwikkeling heeft Martin doorgemaakt.
Inmiddels voelen we elkaar goed aan en weet ik bij de meeste geluiden wat hij bedoelt, hij heeft zelf geleerd te huilen als hij ergens hinder van heeft, zoals een geïrriteerde huid of honger. Hij kan ook al een paar woordjes, al spreekt hij nog geen zinnetjes het zijn enkele woorden zoals luier, nijntje, fles, mama en alledaagse dingetjes die hij op Baby tv leert. Zijn ritme is nog steeds min of meer hetzelfde, drie flesjes, drie slaapjes en ongeveer 7 verschoningen per dag.
Ik voel dat Martin een beetje onrustig wordt, het flesje is op dus zet ik hem overeind en geef wat klopjes op zijn rug, het is maar goed dat ik een doekje bij zijn mondje houd want er volgt een enorme boer en er schiet wat melk uit zijn mond.
Na hem in zijn wipstoeltje gezet te hebben maak ik een ontbijtje voor mezelf met Martin naar mij toe gedraaid zodat hij me steeds kan zien, ik heb gemerkt dat hij dat fijn vindt.
Met mijn kom muesli ga ik op de bank zitten draai Martin iets naar de tv zodat hij en mij en baby tv kan kijken, en terwijl ik hem met mijn voet wat beweeg gaat Martin volop in op wat hij ziet, af en toe roept hij een woordje als hij iets herkent.
Ik geniet van de rust en vaste regelmaat die wij met zijn tweetjes hebben en voel me blij.
"Ben je al wakker mannetje"?, trots kijkt hij mij aan en zegt “hereillä”.
"Jahaa goed zo" en ik geef hem een kus op zijn wang,
"Wat ben je toch al een knap mannetje, mamma houdt heel veel van je".
”Äiti”
Mijn hart maakt altijd een sprongetje als hij dit zegt terwijl zijn grote ogen in die van mij wegzinken, met de grootste glimlach die je maar kan bedenken.
Terwijl ik hem uit bed haal voel ik dat zijn pyama nat is, daar is soms helemaal niks aan te doen, zeker omdat hij nog een voeding krijgt voor het slapen gaan.
Terwijl Martin zijn speeltje pakt roept hij "miffy' en kijkt me aan, ik doe zijn romper en kleddernatte luier uit.
"Wat heb je toch een volle luier"
"vaippa" en hij grijpt met zijn handen naar zijn luier
Ik doe een nieuwe om en een trek hem een leuk dinosaurus box pakje aan, neem hem mee naar de woonkamer waar ik onder het lopen met Martin aan mijn hand de fles pak. Zijn maag maakt rammelende geluiden hij wijst naar de fles, ”pullo”. Ik leg hem aan en terwijl hij rustig gaat drinken zet ik Netflix op.
Onder het kijken gaan mijn gedachten uit naar de afgelopen drie maanden, wat een enorme ontwikkeling heeft Martin doorgemaakt.
Inmiddels voelen we elkaar goed aan en weet ik bij de meeste geluiden wat hij bedoelt, hij heeft zelf geleerd te huilen als hij ergens hinder van heeft, zoals een geïrriteerde huid of honger. Hij kan ook al een paar woordjes, al spreekt hij nog geen zinnetjes het zijn enkele woorden zoals luier, nijntje, fles, mama en alledaagse dingetjes die hij op Baby tv leert. Zijn ritme is nog steeds min of meer hetzelfde, drie flesjes, drie slaapjes en ongeveer 7 verschoningen per dag.
Ik voel dat Martin een beetje onrustig wordt, het flesje is op dus zet ik hem overeind en geef wat klopjes op zijn rug, het is maar goed dat ik een doekje bij zijn mondje houd want er volgt een enorme boer en er schiet wat melk uit zijn mond.
Na hem in zijn wipstoeltje gezet te hebben maak ik een ontbijtje voor mezelf met Martin naar mij toe gedraaid zodat hij me steeds kan zien, ik heb gemerkt dat hij dat fijn vindt.
Met mijn kom muesli ga ik op de bank zitten draai Martin iets naar de tv zodat hij en mij en baby tv kan kijken, en terwijl ik hem met mijn voet wat beweeg gaat Martin volop in op wat hij ziet, af en toe roept hij een woordje als hij iets herkent.
Ik geniet van de rust en vaste regelmaat die wij met zijn tweetjes hebben en voel me blij.
Laatst bewerkt:
Vivas
Toplid
Heel soms als ik in een melancholische bui terugkijk op mijn relatie met Martin voel ik de leegte die hij achtergelaten heeft. Hij was mijn maatje, degene waar ik alles mee kon delen, nou ja bijna alles. Onze relatie heeft het 1 jarige experiment niet overleeft en een goed jaar geleden hebben we besloten er een punt achter te zetten. Het was voor ons alle twee moeilijk om elkaar weer als gelijkwaardigen te vinden, Martin was door dat jaar afhankelijker van mij geworden, voor mij voelde hij na dat jaar meer als een klein broertje of kind.
Mijn affaire met Thymo groeide uit tot een hechte relatie en vorige maand zijn we getrouwd, deels omdat dit het opvoeden van ons geadopteerde baby dochtertje gemakkelijker maakte. Ze is nu een half jaar bij ons en we vormen een hecht gezinnetje in ons landhuisje in Finland, in een klein dorp op zo'n 25 km van Petkula. We voeden haar gezamenlijk op en omdat we een winkeltje aan huis hebben waar we onze zelf verbouwde groenten verkopen zijn we alle twee altijd in de buurt.
Het is een makkelijk kind, ze slaapt van 19.00 tot ongeveer 06.00, en overdag doet ze nog 3 slaapjes van 1 á 2 uur. Zat tijd voor Thymo en mij om op het land te werken, het huishouden te doen, de baby te verzorgen terwijl er nog genoeg tijd overblijft voor ons.
Ik streel Thymo nog eens zacht over zijn buik en zoen hem hartstochtelijk, vandaag is het mijn beurt om Marikki uit bed te halen. Ik trek mijn ochtendjas aan en loop naar de babykamer naast onze slaapkamer, en terwijl ik de deur open doe hoor ik haar al kieren. Daar staat ze in haar bedje, met haar hoofd net boven het hek, dekentje vast in haar handen, één en al glimlach en vrolijkheid.
“Äita, äita, mama mama” roept ze hard terwijl ze me met glunderende ogen aankijkt, ik sla mijn armen om haar heen terwijl ik haar wangetjes kus. Ze voelt wat nat aan op haar billen, een doorgelekte luier, nou ja niks wat we niet kunnen verschonen. En terwijl ze op de verschoontafel ligt pak ik haar favoriete speeltje. Dit was ook Martin's favoriete speeltje en toen hij besloot verder als vrouw te willen gaan in het leven mocht hij één voorwerp uit zijn vroegere leven meenemen, en dat werd dus molletje de knuffel. Nu is ze dus ons babydochtertje en lijkt ze volledig op te gaan in haar leven als baby. Ze brabbelt hier en daar een woordje, huilt, lacht, speelt, slaapt, eet en knuffelt met mama of papa, alsof ze nooit iets anders is geweest dan een 1 jarig baby'tje.
Vandaag mocht ze haar gele nijntje jurk aan en een rode maillot, het was nog een beetje fris. Ik kamde haar haren, maakte twee staartjes aan de zijkant en nam haar mee naar de keuken, gespte haar vast in de hoge stoel zodat ik haar ontbijtje kon klaarmaken, een lekker papje met bananen, nog even een slabbetje om en tjoekke tjoekke daar gaat de trein........
Mijn affaire met Thymo groeide uit tot een hechte relatie en vorige maand zijn we getrouwd, deels omdat dit het opvoeden van ons geadopteerde baby dochtertje gemakkelijker maakte. Ze is nu een half jaar bij ons en we vormen een hecht gezinnetje in ons landhuisje in Finland, in een klein dorp op zo'n 25 km van Petkula. We voeden haar gezamenlijk op en omdat we een winkeltje aan huis hebben waar we onze zelf verbouwde groenten verkopen zijn we alle twee altijd in de buurt.
Het is een makkelijk kind, ze slaapt van 19.00 tot ongeveer 06.00, en overdag doet ze nog 3 slaapjes van 1 á 2 uur. Zat tijd voor Thymo en mij om op het land te werken, het huishouden te doen, de baby te verzorgen terwijl er nog genoeg tijd overblijft voor ons.
Ik streel Thymo nog eens zacht over zijn buik en zoen hem hartstochtelijk, vandaag is het mijn beurt om Marikki uit bed te halen. Ik trek mijn ochtendjas aan en loop naar de babykamer naast onze slaapkamer, en terwijl ik de deur open doe hoor ik haar al kieren. Daar staat ze in haar bedje, met haar hoofd net boven het hek, dekentje vast in haar handen, één en al glimlach en vrolijkheid.
“Äita, äita, mama mama” roept ze hard terwijl ze me met glunderende ogen aankijkt, ik sla mijn armen om haar heen terwijl ik haar wangetjes kus. Ze voelt wat nat aan op haar billen, een doorgelekte luier, nou ja niks wat we niet kunnen verschonen. En terwijl ze op de verschoontafel ligt pak ik haar favoriete speeltje. Dit was ook Martin's favoriete speeltje en toen hij besloot verder als vrouw te willen gaan in het leven mocht hij één voorwerp uit zijn vroegere leven meenemen, en dat werd dus molletje de knuffel. Nu is ze dus ons babydochtertje en lijkt ze volledig op te gaan in haar leven als baby. Ze brabbelt hier en daar een woordje, huilt, lacht, speelt, slaapt, eet en knuffelt met mama of papa, alsof ze nooit iets anders is geweest dan een 1 jarig baby'tje.
Vandaag mocht ze haar gele nijntje jurk aan en een rode maillot, het was nog een beetje fris. Ik kamde haar haren, maakte twee staartjes aan de zijkant en nam haar mee naar de keuken, gespte haar vast in de hoge stoel zodat ik haar ontbijtje kon klaarmaken, een lekker papje met bananen, nog even een slabbetje om en tjoekke tjoekke daar gaat de trein........
Little Endy
Sayori the shy Enderman :3 (he/they)
Little Endy
Sayori the shy Enderman :3 (he/they)
Ik ben bang van niet, aangezien de OP van dit verhaal helaas verbannen is. Ook ik was vrij benieuwd hoe het verder zou gaan na de onverwachte twist.
blackdiaper
Toplid
Mooie verhaal alleen jammer van het plotselinge rare einde. We zullen het helaas nooit weten mysterie
| Thread starter | Similar threads | Forum | Replies | Date |
|---|---|---|---|---|
|
Steve Martin in een luier met twee dames op de cover van Playboy | Pub | 3 | |
|
Saskia en Martin s wraak!! | 16+ Verhalen | 0 |