tb-verhalen
Beginneling
Bij deze hoofdstuk 7. Het is wat anders dan anders, hope you will like it!
Hoofdstuk 7, Mara
ZEVEN WEKEN EERDER
Ik veegde het zweet van mijn voorhoofd af en bekeek trots het resultaat van mijn harde werken. Het had me met mijn twee linkerhanden wat moeite gekost maar het gangkastje stond in elkaar en zag er warempel nog stevig uit ook! Trots bekeek daarom ik het eindresultaat.
Hoewel we er de middelen wel voor hadden om het te laten doen door een bedrijf hadden Anna en ik toch afgesproken het huis zoveel mogelijk zelf te decoreren. We wilden er namelijk óns huis van maken en niet het huis van een of ander decoratiebedrijf. Daarnaast waren er al heel veel spullen van Lucas die niet iedereen hoefde te zien, bedacht ik me terwijl ik langs de grote trap naar beneden loop om Anna te laten zien wat ik in elkaar gezet had.
Zoals altijd bekruipt me daar een akelig gevoel. Want hoewel ik al geruime tijd van het vermogen van Anna weet en ook al vaak in dit huis ben geweest, bekruipt me elke keer als ik de trap weer afloop en door de ruime serre naar de achtertuin kijk met het zwembad daarin, een gevoel dat dit niet mijn huis is. Alsof ik niet thuis hoor in een huis met zoveel luxe.
Anna komt de deur van de woonkamer uit en grinnikt als ze me ziet aankomen; 'heey kluns!' roept ze. Heb je er iets van gebakken? Ik geef haar een dodelijke blik en zeg dat ze mijn meesterwerk boven maar eens moet gaan bekijken. Ik krijg hierop een arm om me heengeslagen en wordt weer door haar naar boven geloodst.
Aaaah! Wat mooi! zegt ze, half sarcastisch als ze mijn bouwwerk ziet staan. 'Ik ben trots op je Maartje!'
We geven elkaar een korte kus en lopen weer terug naar beneden, want we hadden afgesproken vanmiddag lekker van de zon te genieten die er hier in Spanje momenteel al volop is. Dat hebben we ook wel verdient na een week lang zo veel te hebben gedaan. Niet dat we dat trouwens erg vonden, we hebben heerlijk aan ons huisje kunnen klussen. En gisteren bijna heel de dag achter de computer doorgebracht.
Er moest namelijk nogal wat gehaald worden voor Lucas en aangezien een gemiddeld Spaans dorp geen winkelcentrum vol ABDL winkels heeft moesten we alles op internet bestellen. Dat heeft ons toen een hele hoop lol opgeleverd bedacht ik me grinnikend terwijl ik mijn kluskloffie uitdeed en mijn bikini aantrok.
We waren begonnen met de Luiers, voor een half leger hadden we er gekocht. In alle soorten en maten, maar vooral van een bepaald merk omdat die zo mooi en babyachtig waren. Maar met alleen luiers ben je er nog niet, we moesten nog rompers, trappelzakjes, plastic broeken, katoenen luiers, pyama's met voeten, gewone pyama's, kleren voor binnenshuis, 'normale kleding voor buitenshuis' etc. En dan heb je het alleen nog maar over kleding.
Verzorgingsartikelen kochten we groot in bij Zwitsal, omdat we beiden van mening zijn dat Zwitsal toch echt net iets beter is dan al het andere wat op de markt verkrijgbaar is. Speelgoed en knuffels kochten we wel gewoon in de winkel net als de aankleding van zijn peuterkamer omdat het toch wat meer charme had om dat in het echt te kopen.
En dan nog waren we er niet, want zowat een half jaar geleden hadden we ook al een paar dagen achter de computer gespendeerd om het meubilair van zijn kamer uit te zoeken. Ik had gedacht dat we nooit iets passends zouden kunnen vinden maar er bleken voldoende sites op internet te zijn waaruit we konden kiezen, dus dat viel gelukkig mee. We kochten een groot spijlenbed, een commode met 2 grote verschoonkussens, een babystoel en een box voor in de kamer. Er zat een flinke bezorgingtijd op, maar overmorgen was het zo ver, dan zou alles binnenkomen. We hoefden enkel morgen nog even een muurtje te behangen en overmorgen het meubilair te laten plaatsen en dan was de peuterkamer op de laatste decoraties na klaar.
Ik liep door de grote deur in de serre de achtertuin in en zag Anna al in de tuin liggen. Ze had zich heerlijk in een van de ligstoelen bij ons zwembad genesteld met een boekje en ik gaf haar een kus op haar wang. 'Is het spannend schat'? vroeg ik. 'Hmmhmm' mompelde ze terug, blijkbaar zat ze nu al te diep in haar boek om fatsoenlijk antwoord terug te geven.
Ik pakte daarom ook maar mijn boek erbij, net als zoveel vrouwen was ik uit nieuwsgierigheid begonnen in 50 tinten grijs. Maar ik vond er eerlijk gezegd niet zoveel aan. Ik ben meer een 'Harry Potter mens' als het om boeken gaat. Niet te serieus en lekker weg te lezen, daar hou ik van.
Anna daarentegen was weer bezig in een of ander filosofisch boek. Ik begrijp niet hoe ze dat hier kan lezen. Niet dat ik zelf niet slim genoeg ben voor een dergelijk boek, in tegendeel! Ik heb in mijn studententijd meer dan genoeg lectuur voor mijn kiezen gekregen, maar dat heb ik nooit als ontspanning kunnen zien. In tegenstelling tot Anne, die het leest alsof het de Donald Duck is.
Rustig draai ik mezelf op het houten ligbed en sla mijn boek open, benieuwd wat voor avonturen Anastacia nu weer voor me in petto heeft.
Halverwegde de eerste regel wordt ik echter al weer ruw gestoord, de telefoon van Anne begint luid 'Girl's just wanna have fun ' af te spelen, als teken dat ze gebeld wordt. Verstrooid begint Anne in de handtas die naast haar bedje staat te graaien en ik zie hoe ze haar nieuwste generatie Iphone eruithaalt.
'Met Anne?'
'Yes, that's correct'
'Tomorrow?'
'Well, that shouldn't be too much of a problem, but it's a bit on short notice don't you think?'
'No, it's ok'
'Thank you, bye'
Anne stopt de telefoon weer terug in haar handtas en ik kijk haar vragend aan. Waar ging dat in godsnaam over?
Ik heb goed en slecht nieuws, verklaart ze.
Het goede nieuws is dat de meubels van Lucas morgen al komen in plaats van overmorgen.
Verrast kijk ik haar aan; 'Morgen? Maar we moeten nog een hele muur behangen!'
Dat is het slechte nieuws knipoogt Anne, het is voorbij met onze rust!
We besluiten meteen maar aan de muur te beginnen, dan hoeven we onszelf daar verder niet meer druk om te maken en ik kleed me snel weer om in mijn kluskloffie.
We hebben geweldig leuk en kinderachtig treintjes behang voor Lucas gekocht. Het nadeel daarvan is echter dat het door de vele patroontjes erop een ramp is om goed op de muur te krijgen.
Gelukkig heb ik twee linkerhanden waardoor ik door Anne tot vasthoudchef gebombardeerd ben. Zij doet al het lastige werk en ik hoef er alleen naast te staan en iets vast te houden voor haar als dat nodig is. Iets waar ik helemaal geen problemen mee heb.
Ik heb vroeger van veel mensen gehoord dat je pas echt een stevige relatie hebt als je goed samen kan klussen zonder elkaar van frustratie te verlaten. En nu ik zelf met mijn partner moet klussen weet ik dat het waar is, het gevloek en getier wat uit mijn vriendin kan komen als iets niet gaat zoals ze wil is ongehoord!
Gelukkig raken we steeds beter op elkaar ingespeeld en het behangen gaat deze keer een stuk sneller en vriendelijker dan vorige week.
Na een paar uur staan we dan ook trots het eindresultaat van ons werk te bekijken, het ziet er nu echt officieel uit. Straks moeten we nog even het plastic van de vloer afhalen en dan is alles klaar om de meubels er morgen in te zetten.
'Netjes hé' zegt Anne en ik knik. 'Dat hebben we even mooi gedaan'!
Anne fronst even, 'we?' zegt ze. 'Ik' zal je bedoelen! Jij hebt er alleen wat naast gestaan!
En hoewel ik weet dat ze het als grapje bedoelt komt het toch bij me aan. Want hoewel ik geen kluskoningin ben heb ik haar toch goed geholpen vind ik zelf.
Aangezien er toch plastic op de vloer ligt besluit ik haar terug te pakken met het behangplaksel. Ik pak een flinke dot uit de emmer en terwijl Anne nog naar de muur staat te kijken smeer ik hem helemaal uit over haar gezicht.
Even is ze volledig verrast en kijkt ze me geschrokken aan maar al snel pakt ze zelf ook een hand vol behangplaksel om me van repliek te dienen. Ik heb het echter al op een lopen gezet richting de badkamer en probeer mezelf daar veilig voor haar op te sluiten.
Helaas te laat want voor ik het slot om kan draaien beukt ze de deur in en nog voor ik het doorheb zit ook ik onder het behangplaksel.
Ze duwt me op de grond en gaat nog na hijgend maar grijnzend bovenop me zitten. We kijken elkaar recht in de ogen aan waarop de situatie volledig omslaat. Ik voel mezelf warm worden vanbinnen terwijl ze haar lippen tegen de mijne brengt. Vol passie zoenen we elkaar terwijl ik al bezig ben de knoopjes van haar oude blouse open te maken..
Hoofdstuk 7, Mara
ZEVEN WEKEN EERDER
Ik veegde het zweet van mijn voorhoofd af en bekeek trots het resultaat van mijn harde werken. Het had me met mijn twee linkerhanden wat moeite gekost maar het gangkastje stond in elkaar en zag er warempel nog stevig uit ook! Trots bekeek daarom ik het eindresultaat.
Hoewel we er de middelen wel voor hadden om het te laten doen door een bedrijf hadden Anna en ik toch afgesproken het huis zoveel mogelijk zelf te decoreren. We wilden er namelijk óns huis van maken en niet het huis van een of ander decoratiebedrijf. Daarnaast waren er al heel veel spullen van Lucas die niet iedereen hoefde te zien, bedacht ik me terwijl ik langs de grote trap naar beneden loop om Anna te laten zien wat ik in elkaar gezet had.
Zoals altijd bekruipt me daar een akelig gevoel. Want hoewel ik al geruime tijd van het vermogen van Anna weet en ook al vaak in dit huis ben geweest, bekruipt me elke keer als ik de trap weer afloop en door de ruime serre naar de achtertuin kijk met het zwembad daarin, een gevoel dat dit niet mijn huis is. Alsof ik niet thuis hoor in een huis met zoveel luxe.
Anna komt de deur van de woonkamer uit en grinnikt als ze me ziet aankomen; 'heey kluns!' roept ze. Heb je er iets van gebakken? Ik geef haar een dodelijke blik en zeg dat ze mijn meesterwerk boven maar eens moet gaan bekijken. Ik krijg hierop een arm om me heengeslagen en wordt weer door haar naar boven geloodst.
Aaaah! Wat mooi! zegt ze, half sarcastisch als ze mijn bouwwerk ziet staan. 'Ik ben trots op je Maartje!'
We geven elkaar een korte kus en lopen weer terug naar beneden, want we hadden afgesproken vanmiddag lekker van de zon te genieten die er hier in Spanje momenteel al volop is. Dat hebben we ook wel verdient na een week lang zo veel te hebben gedaan. Niet dat we dat trouwens erg vonden, we hebben heerlijk aan ons huisje kunnen klussen. En gisteren bijna heel de dag achter de computer doorgebracht.
Er moest namelijk nogal wat gehaald worden voor Lucas en aangezien een gemiddeld Spaans dorp geen winkelcentrum vol ABDL winkels heeft moesten we alles op internet bestellen. Dat heeft ons toen een hele hoop lol opgeleverd bedacht ik me grinnikend terwijl ik mijn kluskloffie uitdeed en mijn bikini aantrok.
We waren begonnen met de Luiers, voor een half leger hadden we er gekocht. In alle soorten en maten, maar vooral van een bepaald merk omdat die zo mooi en babyachtig waren. Maar met alleen luiers ben je er nog niet, we moesten nog rompers, trappelzakjes, plastic broeken, katoenen luiers, pyama's met voeten, gewone pyama's, kleren voor binnenshuis, 'normale kleding voor buitenshuis' etc. En dan heb je het alleen nog maar over kleding.
Verzorgingsartikelen kochten we groot in bij Zwitsal, omdat we beiden van mening zijn dat Zwitsal toch echt net iets beter is dan al het andere wat op de markt verkrijgbaar is. Speelgoed en knuffels kochten we wel gewoon in de winkel net als de aankleding van zijn peuterkamer omdat het toch wat meer charme had om dat in het echt te kopen.
En dan nog waren we er niet, want zowat een half jaar geleden hadden we ook al een paar dagen achter de computer gespendeerd om het meubilair van zijn kamer uit te zoeken. Ik had gedacht dat we nooit iets passends zouden kunnen vinden maar er bleken voldoende sites op internet te zijn waaruit we konden kiezen, dus dat viel gelukkig mee. We kochten een groot spijlenbed, een commode met 2 grote verschoonkussens, een babystoel en een box voor in de kamer. Er zat een flinke bezorgingtijd op, maar overmorgen was het zo ver, dan zou alles binnenkomen. We hoefden enkel morgen nog even een muurtje te behangen en overmorgen het meubilair te laten plaatsen en dan was de peuterkamer op de laatste decoraties na klaar.
Ik liep door de grote deur in de serre de achtertuin in en zag Anna al in de tuin liggen. Ze had zich heerlijk in een van de ligstoelen bij ons zwembad genesteld met een boekje en ik gaf haar een kus op haar wang. 'Is het spannend schat'? vroeg ik. 'Hmmhmm' mompelde ze terug, blijkbaar zat ze nu al te diep in haar boek om fatsoenlijk antwoord terug te geven.
Ik pakte daarom ook maar mijn boek erbij, net als zoveel vrouwen was ik uit nieuwsgierigheid begonnen in 50 tinten grijs. Maar ik vond er eerlijk gezegd niet zoveel aan. Ik ben meer een 'Harry Potter mens' als het om boeken gaat. Niet te serieus en lekker weg te lezen, daar hou ik van.
Anna daarentegen was weer bezig in een of ander filosofisch boek. Ik begrijp niet hoe ze dat hier kan lezen. Niet dat ik zelf niet slim genoeg ben voor een dergelijk boek, in tegendeel! Ik heb in mijn studententijd meer dan genoeg lectuur voor mijn kiezen gekregen, maar dat heb ik nooit als ontspanning kunnen zien. In tegenstelling tot Anne, die het leest alsof het de Donald Duck is.
Rustig draai ik mezelf op het houten ligbed en sla mijn boek open, benieuwd wat voor avonturen Anastacia nu weer voor me in petto heeft.
Halverwegde de eerste regel wordt ik echter al weer ruw gestoord, de telefoon van Anne begint luid 'Girl's just wanna have fun ' af te spelen, als teken dat ze gebeld wordt. Verstrooid begint Anne in de handtas die naast haar bedje staat te graaien en ik zie hoe ze haar nieuwste generatie Iphone eruithaalt.
'Met Anne?'
'Yes, that's correct'
'Tomorrow?'
'Well, that shouldn't be too much of a problem, but it's a bit on short notice don't you think?'
'No, it's ok'
'Thank you, bye'
Anne stopt de telefoon weer terug in haar handtas en ik kijk haar vragend aan. Waar ging dat in godsnaam over?
Ik heb goed en slecht nieuws, verklaart ze.
Het goede nieuws is dat de meubels van Lucas morgen al komen in plaats van overmorgen.
Verrast kijk ik haar aan; 'Morgen? Maar we moeten nog een hele muur behangen!'
Dat is het slechte nieuws knipoogt Anne, het is voorbij met onze rust!
We besluiten meteen maar aan de muur te beginnen, dan hoeven we onszelf daar verder niet meer druk om te maken en ik kleed me snel weer om in mijn kluskloffie.
We hebben geweldig leuk en kinderachtig treintjes behang voor Lucas gekocht. Het nadeel daarvan is echter dat het door de vele patroontjes erop een ramp is om goed op de muur te krijgen.
Gelukkig heb ik twee linkerhanden waardoor ik door Anne tot vasthoudchef gebombardeerd ben. Zij doet al het lastige werk en ik hoef er alleen naast te staan en iets vast te houden voor haar als dat nodig is. Iets waar ik helemaal geen problemen mee heb.
Ik heb vroeger van veel mensen gehoord dat je pas echt een stevige relatie hebt als je goed samen kan klussen zonder elkaar van frustratie te verlaten. En nu ik zelf met mijn partner moet klussen weet ik dat het waar is, het gevloek en getier wat uit mijn vriendin kan komen als iets niet gaat zoals ze wil is ongehoord!
Gelukkig raken we steeds beter op elkaar ingespeeld en het behangen gaat deze keer een stuk sneller en vriendelijker dan vorige week.
Na een paar uur staan we dan ook trots het eindresultaat van ons werk te bekijken, het ziet er nu echt officieel uit. Straks moeten we nog even het plastic van de vloer afhalen en dan is alles klaar om de meubels er morgen in te zetten.
'Netjes hé' zegt Anne en ik knik. 'Dat hebben we even mooi gedaan'!
Anne fronst even, 'we?' zegt ze. 'Ik' zal je bedoelen! Jij hebt er alleen wat naast gestaan!
En hoewel ik weet dat ze het als grapje bedoelt komt het toch bij me aan. Want hoewel ik geen kluskoningin ben heb ik haar toch goed geholpen vind ik zelf.
Aangezien er toch plastic op de vloer ligt besluit ik haar terug te pakken met het behangplaksel. Ik pak een flinke dot uit de emmer en terwijl Anne nog naar de muur staat te kijken smeer ik hem helemaal uit over haar gezicht.
Even is ze volledig verrast en kijkt ze me geschrokken aan maar al snel pakt ze zelf ook een hand vol behangplaksel om me van repliek te dienen. Ik heb het echter al op een lopen gezet richting de badkamer en probeer mezelf daar veilig voor haar op te sluiten.
Helaas te laat want voor ik het slot om kan draaien beukt ze de deur in en nog voor ik het doorheb zit ook ik onder het behangplaksel.
Ze duwt me op de grond en gaat nog na hijgend maar grijnzend bovenop me zitten. We kijken elkaar recht in de ogen aan waarop de situatie volledig omslaat. Ik voel mezelf warm worden vanbinnen terwijl ze haar lippen tegen de mijne brengt. Vol passie zoenen we elkaar terwijl ik al bezig ben de knoopjes van haar oude blouse open te maken..
