blackdiaper
Toplid
Dat is ook een mega leuk verhaal ik heb het toen helemaal gelezen ik wist niet dat je er verder meegegaan was ik zal maar van int beging lezen nog is
Nog niet klaar Afspraak in Atlanta
- Onderwerp starter RNdU
- Startdatum
RNdU
Superlid
Goedemorgen,
Het vervolg op ’Afspraak in Atlanta’ gaat binnenkort van start. Ik ben bezig met het afronden van het eerste hoofdstuk dat ik verwacht morgen te kunnen plaatsen.
Wat kunnen jullie verwachten?
In het tweede deel van dit verhaal, waarin we inmiddels twee jaar verder zijn, vertrekt de hoofdpersoon Roger definitief naar de Verenigde Staten van Amerika om in te trekken bij en te trouwen met Danielle, de vrouw die hij tijdens zijn bezoek aan miss Wilson heeft ontmoet. Danielle en Roger hebben hun voorliefde voor een BDSM-relatie gemeen waarin Danielle dominant is en Roger onderdanig. Samen hebben ze hun huwelijkse voorwaarden een spicy sausje gegeven waaraan beiden zich moeten committeren; voor Roger betekent dit luiers dragen, opdrachten uitvoeren en nog veel meer, maar vooral accepteren dat hij geen gelijkwaardige partij is in zijn relatie met Danielle.
Gr. Rpv57500
Het vervolg op ’Afspraak in Atlanta’ gaat binnenkort van start. Ik ben bezig met het afronden van het eerste hoofdstuk dat ik verwacht morgen te kunnen plaatsen.
Wat kunnen jullie verwachten?
In het tweede deel van dit verhaal, waarin we inmiddels twee jaar verder zijn, vertrekt de hoofdpersoon Roger definitief naar de Verenigde Staten van Amerika om in te trekken bij en te trouwen met Danielle, de vrouw die hij tijdens zijn bezoek aan miss Wilson heeft ontmoet. Danielle en Roger hebben hun voorliefde voor een BDSM-relatie gemeen waarin Danielle dominant is en Roger onderdanig. Samen hebben ze hun huwelijkse voorwaarden een spicy sausje gegeven waaraan beiden zich moeten committeren; voor Roger betekent dit luiers dragen, opdrachten uitvoeren en nog veel meer, maar vooral accepteren dat hij geen gelijkwaardige partij is in zijn relatie met Danielle.
Gr. Rpv57500
RNdU
Superlid
Afspraak in Atlanta II
Hoofdstuk 1
Twee jaar later
Het vliegtuig zat minder vol dan bij mijn eerste vlucht naar Atlanta, nu ongeveer twee jaar geleden. Met die reis begon, achteraf bezien, mijn nieuwe leven. Ik ging toen voor een lange straf- en disciplinesessie naar miss Wilson waarin luiers, spanking, opsluiting en vernedering centraal stonden. Bij een van de opdrachten die miss Wilson mij gaf om me te vernederen, het bezoek aan dr. Steiner, ontmoette ik toevallig Danielle. Zij was geïntrigeerd door de aanleiding van mijn bezoek aan de kliniek en wilde mij graag beter leren kennen. Nadat de sessie bij miss Wilson was afgesloten ging ik bij Danielle op bezoek. Dit was de start van een vriendschap die uitmondde in een relatie en, over een paar weken, in een huwelijk.
Danielle had psychologie gestuurd en had zich gespecialiseerd in mediation bij relatieproblemen. Ze werkte sinds drie jaar als zelfstandige en had al snel een goede reputatie en praktijk opgebouwd. De basis van onze relatie vormden mijn onderdanige gevoelens en haar dominante eigenschappen. We bleken elkaar uitstekend aan te vullen en ook elkaar ook goed aan te voelen. Al snel in onze relatie durfde ik mij helemaal aan haar over te geven waardoor zij zich helemaal vrij voelde om de leiding te pakken en die ook niet meer uit handen te geven. Naast ons spel hadden we genoeg raakvlakken maar het was juist de enorme klik op BDSM-gebied wat leidde tot plannen om te gaan samenwonen en binnenkort onze relatie met een huwelijk te bekrachtigen.
Sinds onze eerste kennismaking vloog ik regelmatig naar Atlanta en was Danielle ook twee keer in Nederland geweest. Het was nooit een vraag geweest of we in de States zouden gaan samenwonen of in Nederland, ook al was Danielle de Nederlandse taal machtig vanwege haar Nederlandse wortels. Danielle was de baas en had een goed inkomen. Ik had het laatste overigens ook maar Danielle had weer het voordeel dat zij een ruimer en vrijstaand huis had dat alle mogelijkheden had om te ‘spelen’. Maar het belangrijkste was dat Danielle de bovenliggende partij was in onze relatie en ik mij daar prettig bij voelde. Zij wilde in Atlanta blijven wonen en voor mij was haar wens een order. Toen de kogel door de kerk was en ik naar Atlanta zou emigreren was het tijd om de voorbereidingen daartoe te treffen.
Ik deed mijn huis in de verkoop en Danielle zette een aanvraag voor een verblijfsvergunning in gang. Ik schreef mijn ontslagbrief, rondde mijn werk af, schreef mij uit bij de gemeente en verkocht mijn inboedel en auto. Gelukkig leverde het verkrijgen van de verblijfsvergunning weinig problemen op en was die rond voordat ik in het vliegtuig stapte voor mijn definitieve vertrek naar Atlanta. Op basis van de verblijfsvergunning mocht ik nog niet werken, althans formeel niet. Danielle en ik hadden natuurlijk gesproken over wat ik zou gaan doen wanneer ik bij haar ingetrokken zou zijn. Voorlopig zou ik haar huisslaaf worden en zou ik volgens haar ‘meer dan een dagtaak hebben’ aan het schoonmaken, wassen, strijken en onderhouden van het huis en de tuin en vooral ook met haar te plezieren. De administratie mocht ik niet doen: sterker nog, ik had mijn geld op onze nieuwe gezamenlijke rekening laten storten en alleen Danielle bezat de bankpassen, pincodes en andere toegangsgegevens tot de rekeningen.
Danielle had al die tijd ook contact onderhouden met Carmen en Lila. Zij waren dus van mijn komst op de hoogte alsook van de vorm van mijn relatie met Danielle. Carmen had direct positief gereageerd en gevraagd of ik weer in de spoelkeuken kon werken. Dat bleef een moeilijk in te vullen positie. Ze had zelfs aangeboden om te helpen bij het aanvragen van een werkvergunning waar Danielle positief op had geantwoord. Dit proces liep nog en de verwachting was dat de aanvraag uiteindelijk goedgekeurd zou gaan worden, de termijn waarop was nog onzeker. Lila was een ander geval: Aanvankelijk was Danielle argwanend richting Lila omdat zij haar als een concurrente zag maar na een ontmoeting was die kou uit de lucht. Lila bleek ook dominant te zijn maar op andere type mannen te vallen en om dat te bevestigen liet ze de foto’s zien van haar huidige lover met wie ze een vanilla relatie had. Lila had tegen Danielle gezegd het ‘interesting’ te vinden om mij in de toekomst nog eens te ontmoeten...
Tijdens mijn vakanties naar Danielle hadden we samen de benodigde aanpassingen gedaan aan haar huis. Op haar verzoek kwam er een ruimte onder de trap waarin ik opgesloten kon worden. De ruimte kon worden afgesloten met een zwaar getralied hek dat met een slim systeem discreet maar effectief vergrendeld kon worden. In de tuin bouwde ik een hondenkennel, een omheinde en afsluitbare ruimte waarbinnen ik ‘vrij’ kon rondlopen met een groot hok om de nacht in door te brengen. Aan de voorzijde van het hok moest ik een zwaar metalen oog schroeven waaraan een ketting kon worden bevestigd. Een slaapkamer werd getransformeerd tot babykamer met een lief behang, commode, ledikant en speelbox met extra hoge en stevige spijlen. Voor in de woonkamer moest ik eenzelfde speelbox maken maar dan in elementen zodat deze eenvoudig opgebouwd en afgebroken kon worden. Danielle droeg mij ook op om een grote kinderstoel te maken waarin zij mij, indien gewenst, kon vastzetten. Tevreden met het resultaat schoof zij mij vervolgens een bouwtekening onder de neus van een schandpaal. Die bouwde ik ook en werd in de kelder geplaatst. Van mijn geld kocht Danielle allerhande spullen als de gehele inrichting van de babykamer, kleding, luiers, en accessoires.
Hoewel Danielle en ik een gezamenlijke passie hadden in BDSM betekende dit niet dat onze voorkeuren identiek waren: zo was mijn liefde voor luiers niet de hare. Door uitruil en overleg kwamen we tot overeenstemming. Zoals Danielle mij tegemoet kwam wat betreft de luiers zegde ik toe dat zij mijn penis mocht kooien en erboven de tatoeage ‘Slave’ liet zetten met daaronder haar initialen. Als psychologe was Danielle verbaal sterk en getraind in het doorgronden van de psyche en het beïnvloeden ervan. Verbale dominantie en het hebben van mentaal overwicht gaf ons beiden veel voldoening en was een vast onderdeel van ons spel. Danielle was daarnaast ook fan van bondage en puppy spel. Dat laatste trok mij niet aan maar ik had mijn enige joker al ingezet om te voorkomen dat Danielle met naalden aan de gang ging. Danielle betreurde dat maar respecteerde mijn afkeer.
De overeengekomen huisregels waren duidelijk: Ik moest haar altijd met twee woorden aanspreken, ongeacht waar we waren en met wie, tenzij zij anders aangaf. Danielle mocht te allen tijde zelf bepalen hoe zij mij wilde aanspreken. Ik mocht niets doen zonder vooraf van haar toestemming te hebben gekregen. Ik diende Danielle te volgen in wat zij deed of wilde gaan doen. Het stond Danielle vrij om, wanneer zij dat wilde, met een andere man of vrouw seks te hebben. Voor mij gold dit alles natuurlijk niet. De lijst was nog een stukje langer maar in essentie draaide het om het gegeven dat Danielle bepaalde en ik diende te gehoorzamen. Over straffen bij niet-gehoorzamen stond er in de lijst niets opgenomen, enkel de term ‘passende maatregelen’. Maar ik wist uit ervaring dat die straffen niet mals waren. Danielle kon het mij erg moeilijk maken!
Vanuit haar werk als mediator had Danielle veel contact met juristen. Met enkelen was zij goed bevriend en één daarvan, Susan, was zelfs haar BFF. Danielle en Susan kenden elkaar door en door en vertrouwden elkaars diepste geheimen toe. Aan haar had Danielle gevraagd of het juridisch houdbaar was om een contract op te stellen waarin de BDSM-aspecten en bijbehorende afspraken waren vastgelegd. Susan had gezegd dat daar geen jurisprudentie over was. Of een dergelijk contract juridische waarde had kon dus niet met zekerheid worden gezegd. Wat in het nadeel van het contract pleitte was dat het contract geen gangbare overeenkomst was en dat een rechter deze ook niet serieus zou nemen. Maar, had Susan gezegd, je maakt meer kans als je gebruik maakt van de kracht van de herhaling: Een door de onderliggende partij opgenomen video, waarin het contract en de strekking ervan werd bevestigd, maakte het mogelijk juridisch meer houdbaar. Susan had Danielle geadviseerd om met tussenpozen van enkele maanden opnamen te maken om daarmee aan te tonen dat het contract door beide partijen vrijwillig en weloverwogen zou worden aangegaan. Tel daarbij, zo zei ze verder, de te zetten tatoeage op en dat het voor de onderliggende partij een vernederende gang naar de rechter zou worden wanneer hij het contract wilde laten ontbinden. Alle ‘dirty details’ zouden op straat komen te liggen en ik zou mijzelf tot paria maken. Het dreigen met een rechtsgang om het BDSM-contract juridisch te laten toetsen gaf Danielle dus wel degelijk een voordeel. Susan zou het contract opstellen en aan Danielle en mij voorleggen. Het ondertekenen zou op video worden opgenomen waarbij ik nog de bevestiging zou geven dat ik het contract uit vrije wil en bij volledig besef ging ondertekenen en mij met plezier zou gaan onderwerpen aan het gezag van mijn vrouw. Dit alles stond morgen al op het programma. Danielle liet er geen gras over groeien...
Wist ik daarmee wat mij te wachten stond? Ja, in grote lijnen wel en alle extremiteiten en limieten waren uitgebreid besproken en overeengekomen en hadden we zelf op video vastgelegd. Ik kon verwachten dat Danielle in het begin voorzichtig zou zijn zonder mij daarbij het gevoel te geven te kunnen terugkrabbelen. Danielle zou mij op dieet zetten omdat zij mij te zwaar vond. Daar had zij een punt, ik ben een paar kilo boven het gezond gewicht. De bandbreedte van een gezond gewicht is op basis van mijn lengte ongeveer twintig kilo. Dit betekent dat ik een gewichtsafname kan verwachten van minimaal tien kilo. Hoe Danielle dit gaat aanpakken weet ik nog niet. Ik wacht het maar af. Evenmin weet ik of ik ‘s nachts naast haar in bed mag liggen of dat zij mij in de babykamer laat slapen of buiten in het hondenhok of in de ruimte onder de trap. Daarnaast zou ze mij ook kunnen ketenen in de kelder. Alles was mogelijk en als Danielle ergens een meester in was, dan was het wel in het mij op het verkeerde been zetten: Mind fuck. Ik kijk op de monitor in de rugleuning van de stoel voor mij en zoek het kanaal van Flight tracking op als ik mijn oren meen te voelen. Ja, mijn vermoeden is juist, we hebben de daling ingezet. Nog een half uur tot de landing en ongeveer een uur totdat ik Danielle weer zie.
Het laatste half uur van de vlucht was altijd het leukste vond ik. Je ziet veel meer van het landschap omdat je lager en langzamer vliegt. Bij de vleugels zie je weer de kleppen die steeds een stukje meer worden uitgeklapt en de bewegingen van het rolroer om het vliegtuig recht voor de landingsbaan te houden. Heel zachtjes raakten de wielen de baan en kwamen de spoilers aan de bovenzijde van de vleugel omhoog. Aan het uiteinde van de motor werden de kleppen opengeklapt die de richting van de straalstroom afbogen waardoor het vliegtuig nog meer kon afremmen. Na enkele minuten taxiën stonden we stil bij de gate en werden de motoren uitgezet. Even later ging het lampje van ‘stoelriemen vast’ uit en mochten we gaan staan om onze handbagage uit de bakken boven ons hoofd te halen.
De immigratie vroeg dit keer meer tijd omdat ik op het landingsformulier heb aangegeven mij in Atlanta te gaan vestigen. Een controle van mijn nieuwe adres, de bewoner ervan en mijn verblijfsvergunning bevestigden mijn verhaal en waarna ik mijn koffer van de band kon gaan halen. De bagage van mijn vlucht kwam er al snel aan en mijn donkerblauwe koffers met de extra oranje sjorband waren tussen de bagage eenvoudig te herkennen. Snel laadde ik ze op een trolley en liep richting de uitgang totdat een ‘customs officer’ mij tegenhield. ‘Nothing to declare?’ vroeg zij. Ik antwoordde van niet, liet mijn landingskaart zien en mocht doorlopen. Een hond van de douane, die ondertussen aan mijn bagage snuffelde, sloeg ook niet aan. Dan brak het moment aan dat ik door de automatische schuifdeuren liep en direct Danielle zag staan. Een grote lach verscheen direct op haar gezicht toen zij mij ook zag.
We omhelsden en kusten elkaar midden in de aankomsthal. Ze huilde van geluk en blijdschap. Ik was ook emotioneel en wilde niets liever dan direct met haar naar mijn nieuwe huis gaan.
‘Welkom schat’ zei ze tussen haar tranen door. ‘Ik heb zo uitgekeken naar dit moment.’
‘Ik ook. De laatste dagen gingen zo langzaam voorbij ook al was ik zo druk met van alles.’
‘Ik gaf haar het cadeautje dat ik voor haar had meegenomen.’ Verrast nam ze het aan, samen met een kaart die in een enveloppe zat. Ik zag haar handen lichtjes trillen van de spanning toen ze de kaart openvouwde om de tekst te kunnen lezen:
Lieve Danielle,
We staan op het punt om ons verdere leven samen te delen.
Ik ga er vanuit dat wij ons niet snel zullen vervelen
en nog vele spannende momenten gaan beleven.
Ik zal je al mijn liefde en volle aandacht geven
zodat we altijd samen op een roze wolk blijven zweven.
Roger
‘Ah, wat mooi gerijmd en hoe toepasselijk’ reageerde ze vrolijk. Ze keek me aan voordat ze het pakje openmaakte. Het was een sierlijk geelgouden kettinkje.
‘Het is prachtig’ zei ze verguld. ‘Heel elegant, dank je wel.’ Ik kreeg een stevige kus.
‘Wil je weten waarom ik deze voor je heb uitgezocht?’
Verbaasd keek ze me aan. ‘Ja, ik ben wel benieuwd. Dus niet alleen omdat je het mooi vond?’
‘Nee, niet alleen daarom. Volgens mij hebben we afgesproken dat ik binnenkort door jou word gekuist. Dit kettinkje leek me mooi om het sleuteltje aan vast te maken.’
‘Zodat jij er de hele dag naar kan kijken? O, wat ben je toch heerlijk onderdanig schat dat je jezelf zo wilt kwellen en mij een plezier wilt doen. ‘In het zicht maar buiten bereik’, zo is het toch?’
‘Ja, de klassieke Tantaluskwelling.’
De reis naar mijn nieuwe huis verliep zonder problemen. Ook hier hield het Coronavirus veel mensen thuis waardoor het op de wegen rustig was. Danielle zag er zoals altijd leuk gekleed uit vond ik: vrouwelijk en modieus. Ze droeg met mooi weer graag jurkjes maar ook spijkerbroeken maakten een vast onderdeel uit van haar garderobe. Ze had een prachtig figuur: slank, tegen het magere aan en een kleine cupmaat. Door haar bouw en sterke discipline als het om eten en alcohol ging, stond veel kleding haar ook erg goed. Danielle had lange benen die ze goed verzorgde en trainde. Voor haar werk droeg ze dezelfde casual kleding als thuis. Als mediator wilde ze tussen haar klanten zitten en er qua kleding niet bovenuit steken. Voor officiële bijeenkomsten droeg ze meer formele kleding maar die momenten waren schaars, zeker nu iedereen zoveel mogelijk vanuit huis werkte, Danielle incluis.
Eindelijk waren we bij ons huis aangekomen. Ik pakte mijn twee koffers en Danielle mijn handbagage uit de auto.
Ik zette de koffers in de ruime gang neer. Mijn oog viel op de ruimte onder de trap met het traliehek ervoor. Boven de ingang had Danielle een houten bordje opgehangen met een bot zoals je dat bij een hond ziet, alsof het een hondenhok was. Ik wist wel beter.
Danielle schonk een cola voor ons beiden in en zette die op de bar neer. Ik ging op de bank zitten, toch wel vermoeid door de lange reis, de spanning en het tijdsverschil. Ook de korte nachten voor mijn vertrek als gevolg van de spanning en het afronden van allerlei dingen, deden zich gelden.
‘Je bent moe zie ik.’
Ik knikte en verontschuldigde me. Ik kon me voorstellen dat ze onze eerste uren samen sinds lange tijd zich anders had voorgesteld.
‘Neem lekker een douche, dan knap je wat op.’ Zonder op mijn antwoord te wachten trok ze me voorzichtig van de bank af en dirigeerde me richting de badkamer.
De douche was heerlijk maar ik voelde me eerder nog vermoeider dan andersom. Danielle maakte er geen punt van en accepteerde de situatie zoals die was.
‘Kom, ik breng je naar bed en dan kun je lekker uitslapen. We hebben alle tijd vanaf nu.’
Hoofdstuk 1
Twee jaar later
Het vliegtuig zat minder vol dan bij mijn eerste vlucht naar Atlanta, nu ongeveer twee jaar geleden. Met die reis begon, achteraf bezien, mijn nieuwe leven. Ik ging toen voor een lange straf- en disciplinesessie naar miss Wilson waarin luiers, spanking, opsluiting en vernedering centraal stonden. Bij een van de opdrachten die miss Wilson mij gaf om me te vernederen, het bezoek aan dr. Steiner, ontmoette ik toevallig Danielle. Zij was geïntrigeerd door de aanleiding van mijn bezoek aan de kliniek en wilde mij graag beter leren kennen. Nadat de sessie bij miss Wilson was afgesloten ging ik bij Danielle op bezoek. Dit was de start van een vriendschap die uitmondde in een relatie en, over een paar weken, in een huwelijk.
Danielle had psychologie gestuurd en had zich gespecialiseerd in mediation bij relatieproblemen. Ze werkte sinds drie jaar als zelfstandige en had al snel een goede reputatie en praktijk opgebouwd. De basis van onze relatie vormden mijn onderdanige gevoelens en haar dominante eigenschappen. We bleken elkaar uitstekend aan te vullen en ook elkaar ook goed aan te voelen. Al snel in onze relatie durfde ik mij helemaal aan haar over te geven waardoor zij zich helemaal vrij voelde om de leiding te pakken en die ook niet meer uit handen te geven. Naast ons spel hadden we genoeg raakvlakken maar het was juist de enorme klik op BDSM-gebied wat leidde tot plannen om te gaan samenwonen en binnenkort onze relatie met een huwelijk te bekrachtigen.
Sinds onze eerste kennismaking vloog ik regelmatig naar Atlanta en was Danielle ook twee keer in Nederland geweest. Het was nooit een vraag geweest of we in de States zouden gaan samenwonen of in Nederland, ook al was Danielle de Nederlandse taal machtig vanwege haar Nederlandse wortels. Danielle was de baas en had een goed inkomen. Ik had het laatste overigens ook maar Danielle had weer het voordeel dat zij een ruimer en vrijstaand huis had dat alle mogelijkheden had om te ‘spelen’. Maar het belangrijkste was dat Danielle de bovenliggende partij was in onze relatie en ik mij daar prettig bij voelde. Zij wilde in Atlanta blijven wonen en voor mij was haar wens een order. Toen de kogel door de kerk was en ik naar Atlanta zou emigreren was het tijd om de voorbereidingen daartoe te treffen.
Ik deed mijn huis in de verkoop en Danielle zette een aanvraag voor een verblijfsvergunning in gang. Ik schreef mijn ontslagbrief, rondde mijn werk af, schreef mij uit bij de gemeente en verkocht mijn inboedel en auto. Gelukkig leverde het verkrijgen van de verblijfsvergunning weinig problemen op en was die rond voordat ik in het vliegtuig stapte voor mijn definitieve vertrek naar Atlanta. Op basis van de verblijfsvergunning mocht ik nog niet werken, althans formeel niet. Danielle en ik hadden natuurlijk gesproken over wat ik zou gaan doen wanneer ik bij haar ingetrokken zou zijn. Voorlopig zou ik haar huisslaaf worden en zou ik volgens haar ‘meer dan een dagtaak hebben’ aan het schoonmaken, wassen, strijken en onderhouden van het huis en de tuin en vooral ook met haar te plezieren. De administratie mocht ik niet doen: sterker nog, ik had mijn geld op onze nieuwe gezamenlijke rekening laten storten en alleen Danielle bezat de bankpassen, pincodes en andere toegangsgegevens tot de rekeningen.
Danielle had al die tijd ook contact onderhouden met Carmen en Lila. Zij waren dus van mijn komst op de hoogte alsook van de vorm van mijn relatie met Danielle. Carmen had direct positief gereageerd en gevraagd of ik weer in de spoelkeuken kon werken. Dat bleef een moeilijk in te vullen positie. Ze had zelfs aangeboden om te helpen bij het aanvragen van een werkvergunning waar Danielle positief op had geantwoord. Dit proces liep nog en de verwachting was dat de aanvraag uiteindelijk goedgekeurd zou gaan worden, de termijn waarop was nog onzeker. Lila was een ander geval: Aanvankelijk was Danielle argwanend richting Lila omdat zij haar als een concurrente zag maar na een ontmoeting was die kou uit de lucht. Lila bleek ook dominant te zijn maar op andere type mannen te vallen en om dat te bevestigen liet ze de foto’s zien van haar huidige lover met wie ze een vanilla relatie had. Lila had tegen Danielle gezegd het ‘interesting’ te vinden om mij in de toekomst nog eens te ontmoeten...
Tijdens mijn vakanties naar Danielle hadden we samen de benodigde aanpassingen gedaan aan haar huis. Op haar verzoek kwam er een ruimte onder de trap waarin ik opgesloten kon worden. De ruimte kon worden afgesloten met een zwaar getralied hek dat met een slim systeem discreet maar effectief vergrendeld kon worden. In de tuin bouwde ik een hondenkennel, een omheinde en afsluitbare ruimte waarbinnen ik ‘vrij’ kon rondlopen met een groot hok om de nacht in door te brengen. Aan de voorzijde van het hok moest ik een zwaar metalen oog schroeven waaraan een ketting kon worden bevestigd. Een slaapkamer werd getransformeerd tot babykamer met een lief behang, commode, ledikant en speelbox met extra hoge en stevige spijlen. Voor in de woonkamer moest ik eenzelfde speelbox maken maar dan in elementen zodat deze eenvoudig opgebouwd en afgebroken kon worden. Danielle droeg mij ook op om een grote kinderstoel te maken waarin zij mij, indien gewenst, kon vastzetten. Tevreden met het resultaat schoof zij mij vervolgens een bouwtekening onder de neus van een schandpaal. Die bouwde ik ook en werd in de kelder geplaatst. Van mijn geld kocht Danielle allerhande spullen als de gehele inrichting van de babykamer, kleding, luiers, en accessoires.
Hoewel Danielle en ik een gezamenlijke passie hadden in BDSM betekende dit niet dat onze voorkeuren identiek waren: zo was mijn liefde voor luiers niet de hare. Door uitruil en overleg kwamen we tot overeenstemming. Zoals Danielle mij tegemoet kwam wat betreft de luiers zegde ik toe dat zij mijn penis mocht kooien en erboven de tatoeage ‘Slave’ liet zetten met daaronder haar initialen. Als psychologe was Danielle verbaal sterk en getraind in het doorgronden van de psyche en het beïnvloeden ervan. Verbale dominantie en het hebben van mentaal overwicht gaf ons beiden veel voldoening en was een vast onderdeel van ons spel. Danielle was daarnaast ook fan van bondage en puppy spel. Dat laatste trok mij niet aan maar ik had mijn enige joker al ingezet om te voorkomen dat Danielle met naalden aan de gang ging. Danielle betreurde dat maar respecteerde mijn afkeer.
De overeengekomen huisregels waren duidelijk: Ik moest haar altijd met twee woorden aanspreken, ongeacht waar we waren en met wie, tenzij zij anders aangaf. Danielle mocht te allen tijde zelf bepalen hoe zij mij wilde aanspreken. Ik mocht niets doen zonder vooraf van haar toestemming te hebben gekregen. Ik diende Danielle te volgen in wat zij deed of wilde gaan doen. Het stond Danielle vrij om, wanneer zij dat wilde, met een andere man of vrouw seks te hebben. Voor mij gold dit alles natuurlijk niet. De lijst was nog een stukje langer maar in essentie draaide het om het gegeven dat Danielle bepaalde en ik diende te gehoorzamen. Over straffen bij niet-gehoorzamen stond er in de lijst niets opgenomen, enkel de term ‘passende maatregelen’. Maar ik wist uit ervaring dat die straffen niet mals waren. Danielle kon het mij erg moeilijk maken!
Vanuit haar werk als mediator had Danielle veel contact met juristen. Met enkelen was zij goed bevriend en één daarvan, Susan, was zelfs haar BFF. Danielle en Susan kenden elkaar door en door en vertrouwden elkaars diepste geheimen toe. Aan haar had Danielle gevraagd of het juridisch houdbaar was om een contract op te stellen waarin de BDSM-aspecten en bijbehorende afspraken waren vastgelegd. Susan had gezegd dat daar geen jurisprudentie over was. Of een dergelijk contract juridische waarde had kon dus niet met zekerheid worden gezegd. Wat in het nadeel van het contract pleitte was dat het contract geen gangbare overeenkomst was en dat een rechter deze ook niet serieus zou nemen. Maar, had Susan gezegd, je maakt meer kans als je gebruik maakt van de kracht van de herhaling: Een door de onderliggende partij opgenomen video, waarin het contract en de strekking ervan werd bevestigd, maakte het mogelijk juridisch meer houdbaar. Susan had Danielle geadviseerd om met tussenpozen van enkele maanden opnamen te maken om daarmee aan te tonen dat het contract door beide partijen vrijwillig en weloverwogen zou worden aangegaan. Tel daarbij, zo zei ze verder, de te zetten tatoeage op en dat het voor de onderliggende partij een vernederende gang naar de rechter zou worden wanneer hij het contract wilde laten ontbinden. Alle ‘dirty details’ zouden op straat komen te liggen en ik zou mijzelf tot paria maken. Het dreigen met een rechtsgang om het BDSM-contract juridisch te laten toetsen gaf Danielle dus wel degelijk een voordeel. Susan zou het contract opstellen en aan Danielle en mij voorleggen. Het ondertekenen zou op video worden opgenomen waarbij ik nog de bevestiging zou geven dat ik het contract uit vrije wil en bij volledig besef ging ondertekenen en mij met plezier zou gaan onderwerpen aan het gezag van mijn vrouw. Dit alles stond morgen al op het programma. Danielle liet er geen gras over groeien...
Wist ik daarmee wat mij te wachten stond? Ja, in grote lijnen wel en alle extremiteiten en limieten waren uitgebreid besproken en overeengekomen en hadden we zelf op video vastgelegd. Ik kon verwachten dat Danielle in het begin voorzichtig zou zijn zonder mij daarbij het gevoel te geven te kunnen terugkrabbelen. Danielle zou mij op dieet zetten omdat zij mij te zwaar vond. Daar had zij een punt, ik ben een paar kilo boven het gezond gewicht. De bandbreedte van een gezond gewicht is op basis van mijn lengte ongeveer twintig kilo. Dit betekent dat ik een gewichtsafname kan verwachten van minimaal tien kilo. Hoe Danielle dit gaat aanpakken weet ik nog niet. Ik wacht het maar af. Evenmin weet ik of ik ‘s nachts naast haar in bed mag liggen of dat zij mij in de babykamer laat slapen of buiten in het hondenhok of in de ruimte onder de trap. Daarnaast zou ze mij ook kunnen ketenen in de kelder. Alles was mogelijk en als Danielle ergens een meester in was, dan was het wel in het mij op het verkeerde been zetten: Mind fuck. Ik kijk op de monitor in de rugleuning van de stoel voor mij en zoek het kanaal van Flight tracking op als ik mijn oren meen te voelen. Ja, mijn vermoeden is juist, we hebben de daling ingezet. Nog een half uur tot de landing en ongeveer een uur totdat ik Danielle weer zie.
Het laatste half uur van de vlucht was altijd het leukste vond ik. Je ziet veel meer van het landschap omdat je lager en langzamer vliegt. Bij de vleugels zie je weer de kleppen die steeds een stukje meer worden uitgeklapt en de bewegingen van het rolroer om het vliegtuig recht voor de landingsbaan te houden. Heel zachtjes raakten de wielen de baan en kwamen de spoilers aan de bovenzijde van de vleugel omhoog. Aan het uiteinde van de motor werden de kleppen opengeklapt die de richting van de straalstroom afbogen waardoor het vliegtuig nog meer kon afremmen. Na enkele minuten taxiën stonden we stil bij de gate en werden de motoren uitgezet. Even later ging het lampje van ‘stoelriemen vast’ uit en mochten we gaan staan om onze handbagage uit de bakken boven ons hoofd te halen.
De immigratie vroeg dit keer meer tijd omdat ik op het landingsformulier heb aangegeven mij in Atlanta te gaan vestigen. Een controle van mijn nieuwe adres, de bewoner ervan en mijn verblijfsvergunning bevestigden mijn verhaal en waarna ik mijn koffer van de band kon gaan halen. De bagage van mijn vlucht kwam er al snel aan en mijn donkerblauwe koffers met de extra oranje sjorband waren tussen de bagage eenvoudig te herkennen. Snel laadde ik ze op een trolley en liep richting de uitgang totdat een ‘customs officer’ mij tegenhield. ‘Nothing to declare?’ vroeg zij. Ik antwoordde van niet, liet mijn landingskaart zien en mocht doorlopen. Een hond van de douane, die ondertussen aan mijn bagage snuffelde, sloeg ook niet aan. Dan brak het moment aan dat ik door de automatische schuifdeuren liep en direct Danielle zag staan. Een grote lach verscheen direct op haar gezicht toen zij mij ook zag.
We omhelsden en kusten elkaar midden in de aankomsthal. Ze huilde van geluk en blijdschap. Ik was ook emotioneel en wilde niets liever dan direct met haar naar mijn nieuwe huis gaan.
‘Welkom schat’ zei ze tussen haar tranen door. ‘Ik heb zo uitgekeken naar dit moment.’
‘Ik ook. De laatste dagen gingen zo langzaam voorbij ook al was ik zo druk met van alles.’
‘Ik gaf haar het cadeautje dat ik voor haar had meegenomen.’ Verrast nam ze het aan, samen met een kaart die in een enveloppe zat. Ik zag haar handen lichtjes trillen van de spanning toen ze de kaart openvouwde om de tekst te kunnen lezen:
Lieve Danielle,
We staan op het punt om ons verdere leven samen te delen.
Ik ga er vanuit dat wij ons niet snel zullen vervelen
en nog vele spannende momenten gaan beleven.
Ik zal je al mijn liefde en volle aandacht geven
zodat we altijd samen op een roze wolk blijven zweven.
Roger
‘Ah, wat mooi gerijmd en hoe toepasselijk’ reageerde ze vrolijk. Ze keek me aan voordat ze het pakje openmaakte. Het was een sierlijk geelgouden kettinkje.
‘Het is prachtig’ zei ze verguld. ‘Heel elegant, dank je wel.’ Ik kreeg een stevige kus.
‘Wil je weten waarom ik deze voor je heb uitgezocht?’
Verbaasd keek ze me aan. ‘Ja, ik ben wel benieuwd. Dus niet alleen omdat je het mooi vond?’
‘Nee, niet alleen daarom. Volgens mij hebben we afgesproken dat ik binnenkort door jou word gekuist. Dit kettinkje leek me mooi om het sleuteltje aan vast te maken.’
‘Zodat jij er de hele dag naar kan kijken? O, wat ben je toch heerlijk onderdanig schat dat je jezelf zo wilt kwellen en mij een plezier wilt doen. ‘In het zicht maar buiten bereik’, zo is het toch?’
‘Ja, de klassieke Tantaluskwelling.’
De reis naar mijn nieuwe huis verliep zonder problemen. Ook hier hield het Coronavirus veel mensen thuis waardoor het op de wegen rustig was. Danielle zag er zoals altijd leuk gekleed uit vond ik: vrouwelijk en modieus. Ze droeg met mooi weer graag jurkjes maar ook spijkerbroeken maakten een vast onderdeel uit van haar garderobe. Ze had een prachtig figuur: slank, tegen het magere aan en een kleine cupmaat. Door haar bouw en sterke discipline als het om eten en alcohol ging, stond veel kleding haar ook erg goed. Danielle had lange benen die ze goed verzorgde en trainde. Voor haar werk droeg ze dezelfde casual kleding als thuis. Als mediator wilde ze tussen haar klanten zitten en er qua kleding niet bovenuit steken. Voor officiële bijeenkomsten droeg ze meer formele kleding maar die momenten waren schaars, zeker nu iedereen zoveel mogelijk vanuit huis werkte, Danielle incluis.
Eindelijk waren we bij ons huis aangekomen. Ik pakte mijn twee koffers en Danielle mijn handbagage uit de auto.
Ik zette de koffers in de ruime gang neer. Mijn oog viel op de ruimte onder de trap met het traliehek ervoor. Boven de ingang had Danielle een houten bordje opgehangen met een bot zoals je dat bij een hond ziet, alsof het een hondenhok was. Ik wist wel beter.
Danielle schonk een cola voor ons beiden in en zette die op de bar neer. Ik ging op de bank zitten, toch wel vermoeid door de lange reis, de spanning en het tijdsverschil. Ook de korte nachten voor mijn vertrek als gevolg van de spanning en het afronden van allerlei dingen, deden zich gelden.
‘Je bent moe zie ik.’
Ik knikte en verontschuldigde me. Ik kon me voorstellen dat ze onze eerste uren samen sinds lange tijd zich anders had voorgesteld.
‘Neem lekker een douche, dan knap je wat op.’ Zonder op mijn antwoord te wachten trok ze me voorzichtig van de bank af en dirigeerde me richting de badkamer.
De douche was heerlijk maar ik voelde me eerder nog vermoeider dan andersom. Danielle maakte er geen punt van en accepteerde de situatie zoals die was.
‘Kom, ik breng je naar bed en dan kun je lekker uitslapen. We hebben alle tijd vanaf nu.’
Wat een mooi begin zeg, je bent er weer zo in. (Het verhaal dus) Vooral onze vriendin zal het aan gaan spreken, want die heeft echte bdsm trekjes, of zich dat ook voor mij tot uiting zal komen? Geen idee, de dames zijn momenteel erg goed in het naspelen van diverse verhaallijnen.
Januca
Superlid
Dit verhaal is uiteraard heel goed geschreven, maar het is niet helemaal de stijl waar ik van houd.
het gaat mij een beetje te ver met dat hij zich voor 100%, lichamelijk en financieel, overgeeft aan haar.
Ik hou het bij "mijn kapster", dat is veel vriendelijker.
Maar RPV ga door met je geweldige schrijfwerk.
het gaat mij een beetje te ver met dat hij zich voor 100%, lichamelijk en financieel, overgeeft aan haar.
Ik hou het bij "mijn kapster", dat is veel vriendelijker.
Maar RPV ga door met je geweldige schrijfwerk.
Captain Crinklz
Toplid
Wat lijkt me dat een heerlijke relatie! Ik ben heel nieuwsgierig naar hoe dit verhaal zich ontwikkelt.
Tevens mooi beeldend verwoord (de vliegreis).
Tevens mooi beeldend verwoord (de vliegreis).
RNdU
Superlid
Hoofdstuk 2
Het was buiten donker toen ik wakker werd. In de babykamer hing geen klok en door scherp te luisteren probeerde ik signalen op te vangen die mij konden zeggen hoe laat het ongeveer was. Onder de deur door zag ik een streep licht waaruit ik opmaakte dat Danielle nog wakker was. Op basis van de ervaringen van mijn eerdere reizen naar Atlanta had ik een vermoeden dat ik een uur of vier à vijf had geslapen. Een kleine rekensom wees uit dat het dan een uur of acht zou moeten zijn, misschien iets later maar zeker niet vroeger omdat het daarvoor buiten te donker was. Ik hoorde zacht het geluid van de televisie waarop ik besloot over de zijkant van mijn spijlenbed te klimmen en naar Danielle te gaan. De zijkant naar beneden brengen zou mij niet lukken. Door de mittens om mijn handen kon ik de vergrendeling ervan niet openen. Voorzichtig klom ik uit het ledikant, ervoor oppassend dat ik niets zou kapot maken of mijzelf zou bezeren. Dat lukte gelukkig waarna ik richting de deur liep en deze opende.
Met wijde stappen kwam ik de zitkamer binnen waar Danielle mij enthousiast begroette.
‘Zo, jij ziet er nog lekker slaperig uit!’ Ik knikte nog wat suf, ook nog wat verblind door het vele licht. Ik wilde naast haar op de bank plaatsnemen maar Danielle weerde mij af.
‘Nee schat, geen geluierde billen op de bank of stoelen. Kom maar bij mijn voeten op de grond zitten.’
Ze schoof de salontafel wat naar voren en deed haar voeten uit elkaar om ruimte voor mij te maken.
‘Hoe voel je je. Wat meer uitgerust?’
‘Ja, iets meer uitgerust maar ook nog heel brak van het tijdsverschil en de lange reis.’
‘Neem je tijd om tot rust te komen. Ik moet morgen en overmorgen nog werken voordat mijn vakantie begint.’
Danielle keek geamuseerd op mij neer en richtte haar blik op de dikke prop tussen mijn benen; ‘Hoe bevalt je luier? Heb je er al gebruik van gemaakt?’
‘Nee, nog niet.’
‘Wat hadden we afgesproken lieverd? Hoe zou je mij aanspreken?’
Ik slikte even voordat ik antwoordde. ‘Met twee woorden Danielle’.
‘Heel goed baby, met twee woorden. Dus hoe antwoord je op mijn vorige vraag?’
‘Ik heb nog geen gebruik gemaakt van mijn luier Danielle.’
‘Prima. Zo is het goed.’ Danielle streelde mijn gezicht voordat ze mij zachtjes bij de kin pakte en mij dwong haar in de ogen te kijken. Daarna gaf ze me een kus en een knuffel.
‘Vanaf morgen gaat de teller lopen baby. Houd je er rekening mee?’
‘Ja Danielle’ antwoordde ik braaf. Dat de teller ging lopen betekende dat Danielle fouten van mijn kant niet meer onbestraft zou laten.
Danielle begon de mittens van mijn handen te halen. ‘Morgenavond komt Susan langs om met ons het contract door te nemen. Verder heb je geen afspraken. Ik heb al wel een lijstje gemaakt van dingen die je zou kunnen doen maar daarvoor moet je wel goed uitgerust zijn.’
‘Ja Danielle’ antwoordde ik weer.
‘Schenk voor jezelf iets te drinken in.’
‘Dank je Danielle. Kan ik ook iets voor jou inschenken?’
‘Heel goed lieverd!’ complimenteerde Danielle mij met de getoonde attendheid. ‘Nee, ik hoef niets. Denk aan de regel wat betreft drinken’ waarschuwde ze me. Ik knikte.
‘Ja Danielle, dank je wel.’ Danielle doelde op de regels die ze had opgesteld en waaraan ik me diende te houden. Wanneer ik een luier droeg moest ik mijn drinken in een zuigfles doen, wanneer ik haar puppy was, in een voederbak. Ik koos voor de veilige optie en vulde de zuigfles met water en draaide daarna de speen op de fles. Met de fles in de hand zocht ik mijn plekje weer op aan de voeten van Danielle. Ik keek haar aan voordat ik de speen in mijn mond stopte, Danielle knikte ter goedkeuring waarna ik durfde verder te gaan en mijn eerste slokken nam.
Halverwege mijn fles stond Danielle op en pakte ze haar telefoon om een foto van mij te maken. Ik moest met de fles in mijn mond in de lens kijken en zag hoe de flits de foto aankondigde. De tweede foto was zonder fles zodat de tekst ‘Danielles baby’ op mijn T-shirt goed leesbaar was en natuurlijk de dikke luier die tussen mijn benen bolde. Voor de zekerheid wilde Danielle ook nog een foto maken waarop ik mijn duim omhoog stak. Deze foto diende ter bevestiging dat ik uit vrije wil mij zo had uitgedost en liet fotograferen.
Het was even voor elf uur toen Danielle naar bed wilde. Ze bond mij de mittens weer om en bracht mij terug naar de babykamer. Ze deed de zijkant naar beneden zodat ik makkelijk in bed kon klimmen. Toen ik eenmaal lag sloot Danielle niet de zijkant maar liep ze weg. Wat verbaasd volgde ik haar met mijn ogen en zag dat ze de ceinturen uit twee badjassen haalde.
‘Zo, voor vanavond moeten we het hier maar mee doen.’ Met eenvoudige knopen maakte ze mijn enkels vast aan de spijlen van het bed. Ik had voldoende ruimte om te bewegen maar uit bed klimmen was er niet meer bij.
‘Jij komt zonder mijn hulp niet meer uit je bed’ zei ze tevreden. Ze krabde plagerig aan de binnenzijde van mijn mittens om te benadrukken dat ik met mijn handen niets kon uitrichten.
Voor de tweede keer dacht ik dat Danielle de zijkant van mijn bed omhoog zou trekken en de kamer zou verlaten maar voor de tweede keer werd ik op het verkeerde been gezet. Danielle verliet de kamer en liet de deur open. Ik hoorde wat geluiden in de slaapkamer en de badkamer maar kon er niet uit wijs worden wat ze aan het doen was. Na enige tijd verscheen ze weer in mijn kamer. Ze had haar satijnen nachthemd aan en liep verleidelijk naar mij toe.
‘Naar dit moment heb ik heel lang uitgekeken’ zei ze. Danielle klom in mijn ledikant en duwde mijn armen langs mijn zij en ging op mij zitten. Nu zag ik dat ze geen slipje aan had en van onderen volledig bloot was. Ik hapte naar adem nu ik recht in haar poes keek en Danielle vol op mijn gezicht ging zitten. Mijn armen zaten vastgepind tussen haar dijen en er was niets dat ik kon doen.
‘Nou, waar wacht je nog op?’ vroeg ze ongeduldig.
Ik opende mijn mond en stak mijn tong zo ver als ik kon naar buiten. De punt van mijn neus zat tegen haar clitoris aan en ik begon haar te likken. Het duurde even voordat Danielle ‘opgewarmd’ was. Langzaam begon ze met haar heupen te draaien waardoor haar clitoris door mijn neus werd gestimuleerd.
‘Dieper met je tong! Harder likken’ commandeerde ze me.
Ik had het benauwd door de warmte, de geur van haar seks en het gebrek aan zuurstof maar er was maar een manier om dat probleem op te lossen: ervoor zorgen dat Danielle zo snel als mogelijk klaar kwam. Driftig en zo krachtig mogelijk liet ik mijn tong heen en weer gaan en deed ik alles wat binnen mijn mogelijkheden lag om haar te stimuleren. Ik voelde de kramp in mijn kaken toenemen maar wilde niet opgeven omdat daarmee de opbouw van het hoogtepunt zou stoppen en ik weer opnieuw zou moeten beginnen. Gelukkig voelde ik hoe Danielle haar dijen begon te spannen en even later met schokkende bewegingen haar hoogtepunt bereikte. Ze gaf haarzelf een moment om te ‘landen’ voordat ze van mij af ging.
‘Goed zo schat. Dat was erg lekker! Je hebt een krul verdiend.’
Wat die krul waard was vertelde ze er niet bij. Ze gaf me een kus en dekte me toe waarna ze de zijkant van mijn ledikant omhoog bracht totdat die in het slot schoof. Met een glimlach ging ze met haar hand door de spijlen naar mijn luier en wreef even over de voorkant.
‘Ik verwacht morgen een natte luier van je. Een koude natte luier.’
‘Ja Danielle’ antwoordde ik gedwee.
Ze draaide zich tevreden om en verliet de kamer.
Een van de effecten van een trans-Atlantische vlucht is het tijdsverschil waar je mee te maken krijgt. Mijn lichaam was nog ingesteld op de Nederlandse tijd waar de ochtend inmiddels op het punt stond aan te breken. Ik had net wat slaap ingehaald waardoor mijn lichaam nu in de stand stond om aan de slag te gaan en zeker niet om te gaan rusten. Gelukkig was het bed kraakvrij waardoor ik kon woelen zonder bang te zijn lawaai te maken dat Danielle zou kunnen storen. Ik had geen benul van tijd maar ik vermoedde dat ik al een uur in bed lag toen mijn blaas een seintje gaf. Opgelucht omdat ik met een plas kon voldoen aan de opdracht van Danielle spande ik mijn spieren aan om de plas naar buiten te duwen. Aarzelend kwam de plas op gang om daarna gestaag te blijven stromen. Op een gegeven moment voelde ik dat de urine over mijn buik langs mijn heupen begon te stromen. Dit leek mij geen goed nieuws maar met mijn handen in de mittens viel er weinig te voelen en in het donker weinig te zien, laat staan te controleren. Gelaten besloot ik door te gaan met plassen. Morgenochtend zouden we wel weer zien. Ik kon er ook niets aan doen: Danielle had mijn luier omgedaan, door de mittens kon ik ook niet ingrijpen, kortom; mij trof geen blaam.
Ik werd wakker van gerommel in mijn kamer: Een geluid, meer licht in de kamer, een schim die bij me staat, het geklik van het slot, de zijwand die naar beneden glijdt. Een bekende geur, een bekende stem:
‘Hé slaapkopje. Het is tijd om wakker te worden.’
Ik opende mijn ogen en zag hoe Danielle haar hand naar mijn hoofd bracht en door mijn haar streek. Ze keek vrolijk en straalde liefde uit. Een lach verschijnt op mijn gezicht.
Danielle richtte haar blik op mijn luier en haar hand volgde.
‘Wow, jij bent echt nat zeg. Je hele bed is zelfs doorweekt!’
Danielle voelde aan de binnenzijde van de luier. ‘Die is nog niet verzadigd’ constateerde ze peinzend. ‘Hoe kan het dat je bed dan toch nat is? Kun jij me dat vertellen?’
Ik vertelde wat er vannacht gebeurd was en dat ik niet kon ingrijpen behalve door mijn plas te stoppen maar dat was tegen de opdracht van Danielle in.
Danielle keek tevreden. ‘Je hebt er goed aan gedaan om mijn opdracht uit te voeren. Voor die lekkage moeten we naar een oplossing gaan zoeken.’
Ze maakte de ceinturen bij mijn enkels los en strekte haar handen naar me uit. ‘Kom, loop maar mee.’
In mijn natte luier, die flink kraakte, liep ik achter Danielle aan naar de huiskamer. Ze had de kinderstoel voor mij klaargezet en klopte met haar hand op de zitting.
‘Ga lekker zitten.’
Ik klom in de stoel waarna Danielle het blad omklapte. In het blad zat een verzonken gleuf van ongeveer tien centimeter breed en drie centimeter dik. In deze gleuf paste een plankje dat recht naar beneden, tussen mijn benen in de zitting ging waar eenzelfde gleuf zat. Het plankje kon, indien gewenst, onder de zitting worden geborgd. Voor nu vond Danielle het voldoende omdat ik met mijn mittens het plankje ook zonder de borging niet kon verwijderen. Ik kon nu niet meer onderuit de stoel glijden. Met een eenvoudig tuigje maakte ze me losjes vast aan de stoel en liet mij voor nu alleen.
Ze ging niet ver weg. Danielle had mij aan de bar gezet en was erom heen gelopen om in de keuken mijn ontbijt klaar te maken. Het was niet moeilijk te raden wat dat zou worden: pap.
Het duurde een minuut of tien voordat ze weer terugkwam en het bord pap op het blad voor mijn neus neerzette. Ze liep nog een keer terug voor een lepel en een slab en bond mij die voor.
Plagend en uitdagend kietelde ze mijn neus, haar gezicht dichtbij het mijne.
‘Zo schatje, vertel eens: Wie is hier de baas?’
‘Jij bent de baas Danielle’ antwoordde ik wat ongemakkelijk omdat ik haar blik en aanwezigheid niet uit de weg kon gaan.
‘Heel goed lieverd. Ik ben hier de baas. En wat gaat mijn kleine Roger doen?’
‘Ik ga Danielle gehoorzamen in alles wat zij van mij vraagt.’
‘Keurig Roger. En wat doe je als ik iets van je vraag of van je wil dat je zelf niet prettig vindt?’
‘Dan doe ik toch wat je van mij vraagt of van mij wilt, Danielle.’
‘Goed zo. Dat mag je dan vanmorgen bewijzen, baby’ antwoordde op een toon waar een lichte dreiging vanuit ging.
Danielle liet me verder in het ongewisse en bond mij de slab om. Ze pakte een stoel en schoof die bij. Met de lepel begon ze mij te voeren waarbij ze expres wat pap rond mijn mond smeerde, net buiten het bereik van mijn tong. Toen Danielle klaar was met voeren maakte ze opnieuw een foto van me. Het lege bord pap haalde ze weg en ze legde een schrijfblok voor mijn neus. Danielle pakte mijn rechter pols en maakte het mitten los. De linker liet ze zitten.
‘Schat, luister goed. Ik moet over een kwartier in gesprek dus ik ga zo inloggen. Ik wil dat jij hier rustig een brief in het Engels gaat schrijven waarin je aangeeft dat je vrijwillig en volledig bewust een relatie met mij aangaat waarin jij je schikt naar mijn wensen. Je schrijft op wat je wilt, wat je verwacht en waartoe je bereid bent om mij tevreden te stellen. Deze brief moet zo uitgebreid mogelijk zijn. Neem de tijd en schrijf deze netjes over zodra die definitief is. Ik ben de hele ochtend aan het werk dus voor die tijd zit je vast in deze stoel. Ik zal zo nog even het plaatje tussen je benen borgen en je tuigje vergrendelen.’ Ze pauzeerde een moment waarin ze mij aankeek om te controleren of ik begrepen had wat ze had gezegd.
Ik knikte en antwoordde ‘Ja Danielle.’
Danielle knikte ook en vervolgde: ‘Ik heb nog twee uitdagingen voor je, of eerlijk gezegd drie: Omdat ik ongestoord moet kunnen werken en bellen geef ik je een speen. Je kunt die uitspugen maar dat zou ik niet doen als ik jou was.’ Danielle keek me even streng aan. Ik knikte gedwee. ‘In je bord pap zat een sterk laxeermiddel. Je zult snel aandrang krijgen en moeten poepen. Met veel plezier zal ik toekijken hoe je je luier vol poept en er vervolgens de komende uren in moet zitten. Ik verschoon je niet voordat ik klaar ben met mijn telefoontjes en mails. Echter, en dat is uitdaging drie, ik laat je ook in je viezigheid zitten zolang ik niet tevreden ben met je brief. Is dat allemaal duidelijk, baby?’
‘Ja, dat is heel duidelijk Danielle. Ik zal je niet storen of teleurstellen.’
‘Heel goed lieverd. Ga dan maar snel aan het werk. Ze hield de speen voor mijn mond waarop ik die opende. Het was een grote speen met een schild dat op maat gemaakt was voor een volwassene. Snel maakte Danielle nog een foto en draaide mijn stoel een kwartslag zodat ze mij vanaf haar werkplek in de gaten kon houden.
Het lege schrijfblok staarde mij aan. Ik voelde mijn maag en darmen nog niet rammelen maar wist uit de ervaringen met miss Wilson dat dat snel kon veranderen. Danielle zette voor zichzelf een kop koffie en vulde een karaf water. Toen ze terugliep naar de tafel kneep ze even liefkozend in mijn schouder.
‘Succes’ zei ze zachtjes in mijn oor.
Ik probeerde een bedankje langs mijn speen te krijgen maar slaagde daar tot plezier van Danielle niet in.
IJverig begon ik mijn eerste woorden op papier te zetten: steekwoorden die ik verder wilde uitwerken en zeker ook in de brief moest opnemen, een grove opbouw van hoe ik de brief wilde opstellen, de volgorde en een scheiding tussen inhoud en proces. Inmiddels was Danielle aan het werk, haar vingers dansten over het toetsenbord met een elegantie van een balletdanseres op het podium. Ze deed haar oortjes in en niet veel later bevond ze zich in een videogesprek. Ik zuchtte en overzag hetgeen ik tot nu toe had gekrabbeld. Miste ik nog iets? Klopte de opbouw? Terwijl ik nadacht begon ik voor het eerst vaag de eerste tekenen van een aandrang te voelen. Een kleine kramp die een paar tellen aanhield en weer wegzakte. Ik wilde mij niet laten afleiden door hetgeen onvermijdelijk zou worden en concentreerde me op mijn brief. Een voor een werkte ik de punten uit en kon daarbij niet voorkomen dat ik woorden doorhaalde of hele zinnen moest verplaatsen. Dit was de kladversie die ik, wanneer ik tevreden was, netjes zou gaan overschrijven. Mijn darmen begonnen zich ondertussen steeds nadrukkelijker te roeren. Het laxeermiddel werkte toch niet zo snel als ik het me van miss Wilson kon herinneren. Het gesprek van Danielle was inmiddels afgelopen, tenminste dat concludeerde ik uit het feit dat ze haar oortjes uitgedaan had en weer driftig aan het typen was. Even hadden we oogcontact.
‘Lukt het schatje?’
‘Ja Danielle’ sprak ik onduidelijk door de speen terwijl ik ook nog knikte.
‘Mooi, ik ben benieuwd. Nog geen poepbroek volgens mij?’
Ik schudde mijn hoofd.
‘Dat zal niet lang meer duren verwacht ik’ antwoordde ze neutraal waarna ze zich weer concentreerde op haar werk.
Danielle had gelijk. De aandrang nam toe en leek het meest op een bulldozer: langzaam maar onverzettelijk. Een krachtige druk waartegen mijn kringspier niet opgewassen was duwde mijn ontlasting naar buiten. Om ruimte te maken kwam ik, voor zover het tuigje het toeliet, iets omhoog van mijn zitting. De ontlasting bleef maar komen waarbij het voelde alsof mijn darmen als een tube tandpasta werden opgerold en leeg geknepen. Het poepen ging met het nodige gerommel en andere geluiden gepaard die Danielle geamuseerd deden opkijken. Uit schaamte wendde ik mijn blik van haar af en probeerde ik mij zo langzaam als mogelijk weer op mijn zitje te laten zakken. Onder de druk van mijn lichaamsgewicht ging de ontlasting in mijn luier alle kanten op en zat ik in mijn eigen viezigheid. Ik probeerde zo stil mogelijk te zitten terwijl ik verder ging met mijn brief.
Na enige tijd stond Danielle op om voor zichzelf een kop thee te zetten en een appel te pakken. Voor mij zette ze een zuigfles met water op het blad van mijn stoel neer, even later gevolgd door een bordje waar ze schijfjes banaan op had gelegd. Ze schoof weer een stoel bij en haalde zachtjes de fopspeen uit mijn mond.
‘Zo meneer Poepbroek, ik heb een banaan voor je. Doe je mondje maar open.’
Ze begon mij met een vorkje de partjes banaan te voeren waarbij ze mij opdroeg om goed en langzaam te kauwen. Het laatste partje banaan plette ze op mijn kin en wangen waarna ze weer een foto nam. Ze waste haar handen en stopte de speen terug in mijn mond. Mijn gezicht plakte van de restanten pap en banaan maar ik haalde het niet in mijn hoofd om mijn gezicht schoon te vegen. Danielle gaf me een kus op mijn voorhoofd en liep daarna door naar haar laptop.
Ik schreef het ene na het andere vel vol maar haalde ook weer veel zinnen door. Het was net als de bekende spreuk ‘Twee stappen vooruit, een stap achteruit’. Inmiddels had ik ook al een flinke plas in mijn luier laten lopen. Mijn billen plakten aan de luier en soms had ik het gevoel in mijn eigen ontlasting te kunnen glijden. Overal voelde ik mijn poep zitten maar gelukkig stonk het nog niet heel erg. Daar scheen Danielle anders over te denken want ze had inmiddels al een tweede raam in de kamer geopend. Ze voerde het ene videogesprek na het andere en het was rond een uur of één toen ze klaar was en haar oortjes weer op tafel neerlegde. Ze stond op en kwam bij me staan.
‘Hoe ver ben je met je brief?’
‘Bijna klaar Danielle’ antwoordde ik haar. ‘Dit is het laatste vel dat ik aan het overschrijven ben. Deze drie zijn al klaar. Wil je ze lezen?’
‘Ja, graag.’
Ik gaf haar de vellen papier. ‘Alsjeblieft Danielle.’
‘Dank je stinkerd’ antwoordde ze plagend.
Ze nam de vellen mee naar de tafel en begon ze te lezen. Ondertussen schreef ik het laatste vel over en legde het voor Danielle klaar.
Danielle nam uitgebreid de tijd om de brief te lezen en ik meende te zien dat ze de brief nog een keer herlas. Ze kwam ook het laatste vel bij mij ophalen en nam die ook grondig door. In de tussentijd kwam ik wat bij van de geleverde inspanning. Mede als gevolg van mijn jetlag legde ik mijn armen op het blad van mijn stoel en liet mijn hoofd daarop rusten waarbij ik er op lette dat de speen niet uit mijn mond viel. Ik lag zo enige tijd te doezelen en werd uit mijn slaperigheid gewekt door een zachte hand die op mijn schouder werd gelegd.
‘Kom, tijd voor een schone broek’ hoorde ik vlakbij mijn oor.
Met moeite kreeg ik mijn zware ogen open en ging ik rechtop zitten zodat Danielle eenvoudiger het tuigje kon losmaken. Daarna haalde ze het plankje tussen mijn benen weg en klapte ze het blad open zodat ik uit de stoel kon stappen.
‘Je hebt een hele mooie brief geschreven, mijn complimenten schat’ zei ze.
‘Dank je Danielle’ sliste ik door mijn speen heen.
‘Die mag je ook uit doen’ reageerde ze. Danielle trok aan de ring de speen voorzichtig uit mijn mond en legde die op de bar neer.
In de slaapkamer deed Danielle als eerste een raam open en daarna gebood ze me om op de commode te klimmen. Toen ik daarop lag legde ze een hand op mijn borst en wreef er zachtjes over.
‘Je bent erg lief geweest schat vanmorgen, dank je wel. Ik heb daardoor rustig en geconcentreerd kunnen werken. Daarnaast ben ik zeer tevreden over de brief die je hebt geschreven. Over de inhoud ervan wil ik vanavond en later, wanneer we alle rust en tijd hebben, nog met je in gesprek gaan. Nu is het tijd om je te verlossen van je poepluier. Laten we eens kijken wat voor bende je ervan gemaakt hebt.’
Danielle trok de plakstrips van mijn luier los en aan haar gezichtsuitdrukking te zien was het een grote bende. Ze pauzeerde een moment om te overdenken hoe ze mijn verschoning zou gaan aanpakken, liep even weg en kwam terug met een rol vuilniszakken waar ze er een van afscheurde. Onder mijn vuile luier schoof ze een absorberend wegwerpmatje en daarna wapperde ze de afgescheurde vuilniszak open. Ze trok een paar plastic wegwerphandschoenen aan en veegde met enkele billendoekjes de grootste viezigheid weg. De vuile luier werd dubbelgevouwen en met de billendoekjes in de vuilniszak gegooid die Danielle daarna direct dichtknoopte. Ze pakte een tweede vuilniszak en deed daar de eerste in. Met een schoon billendoekje begon ze mijn luierstreek preciezer schoon te maken en pas toen alles weg was mocht ik van de commode op staan en naar de badkamer lopen om een douche te nemen. Danielle gooide de tweede lading billendoekjes en haar plastic handschoenen in de geopende vuilniszak, knoopte die ook dicht en zette die in de gang neer.
Ook al had Danielle mijn onderlichaam schoongemaakt, toch rook ik de vieze weeïge lucht van mijn ontlasting nog als een parfum om mijn lichaam. Ik werd er zelf bijna misselijk van en was blij dat een douchebeurt aanstaande was. Een minuut later stond ik onder het weldadig warme water en een groot stuk zeep mijn billen en andere bevuilde lichaamsdelen grondig te wassen.
Het was buiten donker toen ik wakker werd. In de babykamer hing geen klok en door scherp te luisteren probeerde ik signalen op te vangen die mij konden zeggen hoe laat het ongeveer was. Onder de deur door zag ik een streep licht waaruit ik opmaakte dat Danielle nog wakker was. Op basis van de ervaringen van mijn eerdere reizen naar Atlanta had ik een vermoeden dat ik een uur of vier à vijf had geslapen. Een kleine rekensom wees uit dat het dan een uur of acht zou moeten zijn, misschien iets later maar zeker niet vroeger omdat het daarvoor buiten te donker was. Ik hoorde zacht het geluid van de televisie waarop ik besloot over de zijkant van mijn spijlenbed te klimmen en naar Danielle te gaan. De zijkant naar beneden brengen zou mij niet lukken. Door de mittens om mijn handen kon ik de vergrendeling ervan niet openen. Voorzichtig klom ik uit het ledikant, ervoor oppassend dat ik niets zou kapot maken of mijzelf zou bezeren. Dat lukte gelukkig waarna ik richting de deur liep en deze opende.
Met wijde stappen kwam ik de zitkamer binnen waar Danielle mij enthousiast begroette.
‘Zo, jij ziet er nog lekker slaperig uit!’ Ik knikte nog wat suf, ook nog wat verblind door het vele licht. Ik wilde naast haar op de bank plaatsnemen maar Danielle weerde mij af.
‘Nee schat, geen geluierde billen op de bank of stoelen. Kom maar bij mijn voeten op de grond zitten.’
Ze schoof de salontafel wat naar voren en deed haar voeten uit elkaar om ruimte voor mij te maken.
‘Hoe voel je je. Wat meer uitgerust?’
‘Ja, iets meer uitgerust maar ook nog heel brak van het tijdsverschil en de lange reis.’
‘Neem je tijd om tot rust te komen. Ik moet morgen en overmorgen nog werken voordat mijn vakantie begint.’
Danielle keek geamuseerd op mij neer en richtte haar blik op de dikke prop tussen mijn benen; ‘Hoe bevalt je luier? Heb je er al gebruik van gemaakt?’
‘Nee, nog niet.’
‘Wat hadden we afgesproken lieverd? Hoe zou je mij aanspreken?’
Ik slikte even voordat ik antwoordde. ‘Met twee woorden Danielle’.
‘Heel goed baby, met twee woorden. Dus hoe antwoord je op mijn vorige vraag?’
‘Ik heb nog geen gebruik gemaakt van mijn luier Danielle.’
‘Prima. Zo is het goed.’ Danielle streelde mijn gezicht voordat ze mij zachtjes bij de kin pakte en mij dwong haar in de ogen te kijken. Daarna gaf ze me een kus en een knuffel.
‘Vanaf morgen gaat de teller lopen baby. Houd je er rekening mee?’
‘Ja Danielle’ antwoordde ik braaf. Dat de teller ging lopen betekende dat Danielle fouten van mijn kant niet meer onbestraft zou laten.
Danielle begon de mittens van mijn handen te halen. ‘Morgenavond komt Susan langs om met ons het contract door te nemen. Verder heb je geen afspraken. Ik heb al wel een lijstje gemaakt van dingen die je zou kunnen doen maar daarvoor moet je wel goed uitgerust zijn.’
‘Ja Danielle’ antwoordde ik weer.
‘Schenk voor jezelf iets te drinken in.’
‘Dank je Danielle. Kan ik ook iets voor jou inschenken?’
‘Heel goed lieverd!’ complimenteerde Danielle mij met de getoonde attendheid. ‘Nee, ik hoef niets. Denk aan de regel wat betreft drinken’ waarschuwde ze me. Ik knikte.
‘Ja Danielle, dank je wel.’ Danielle doelde op de regels die ze had opgesteld en waaraan ik me diende te houden. Wanneer ik een luier droeg moest ik mijn drinken in een zuigfles doen, wanneer ik haar puppy was, in een voederbak. Ik koos voor de veilige optie en vulde de zuigfles met water en draaide daarna de speen op de fles. Met de fles in de hand zocht ik mijn plekje weer op aan de voeten van Danielle. Ik keek haar aan voordat ik de speen in mijn mond stopte, Danielle knikte ter goedkeuring waarna ik durfde verder te gaan en mijn eerste slokken nam.
Halverwege mijn fles stond Danielle op en pakte ze haar telefoon om een foto van mij te maken. Ik moest met de fles in mijn mond in de lens kijken en zag hoe de flits de foto aankondigde. De tweede foto was zonder fles zodat de tekst ‘Danielles baby’ op mijn T-shirt goed leesbaar was en natuurlijk de dikke luier die tussen mijn benen bolde. Voor de zekerheid wilde Danielle ook nog een foto maken waarop ik mijn duim omhoog stak. Deze foto diende ter bevestiging dat ik uit vrije wil mij zo had uitgedost en liet fotograferen.
Het was even voor elf uur toen Danielle naar bed wilde. Ze bond mij de mittens weer om en bracht mij terug naar de babykamer. Ze deed de zijkant naar beneden zodat ik makkelijk in bed kon klimmen. Toen ik eenmaal lag sloot Danielle niet de zijkant maar liep ze weg. Wat verbaasd volgde ik haar met mijn ogen en zag dat ze de ceinturen uit twee badjassen haalde.
‘Zo, voor vanavond moeten we het hier maar mee doen.’ Met eenvoudige knopen maakte ze mijn enkels vast aan de spijlen van het bed. Ik had voldoende ruimte om te bewegen maar uit bed klimmen was er niet meer bij.
‘Jij komt zonder mijn hulp niet meer uit je bed’ zei ze tevreden. Ze krabde plagerig aan de binnenzijde van mijn mittens om te benadrukken dat ik met mijn handen niets kon uitrichten.
Voor de tweede keer dacht ik dat Danielle de zijkant van mijn bed omhoog zou trekken en de kamer zou verlaten maar voor de tweede keer werd ik op het verkeerde been gezet. Danielle verliet de kamer en liet de deur open. Ik hoorde wat geluiden in de slaapkamer en de badkamer maar kon er niet uit wijs worden wat ze aan het doen was. Na enige tijd verscheen ze weer in mijn kamer. Ze had haar satijnen nachthemd aan en liep verleidelijk naar mij toe.
‘Naar dit moment heb ik heel lang uitgekeken’ zei ze. Danielle klom in mijn ledikant en duwde mijn armen langs mijn zij en ging op mij zitten. Nu zag ik dat ze geen slipje aan had en van onderen volledig bloot was. Ik hapte naar adem nu ik recht in haar poes keek en Danielle vol op mijn gezicht ging zitten. Mijn armen zaten vastgepind tussen haar dijen en er was niets dat ik kon doen.
‘Nou, waar wacht je nog op?’ vroeg ze ongeduldig.
Ik opende mijn mond en stak mijn tong zo ver als ik kon naar buiten. De punt van mijn neus zat tegen haar clitoris aan en ik begon haar te likken. Het duurde even voordat Danielle ‘opgewarmd’ was. Langzaam begon ze met haar heupen te draaien waardoor haar clitoris door mijn neus werd gestimuleerd.
‘Dieper met je tong! Harder likken’ commandeerde ze me.
Ik had het benauwd door de warmte, de geur van haar seks en het gebrek aan zuurstof maar er was maar een manier om dat probleem op te lossen: ervoor zorgen dat Danielle zo snel als mogelijk klaar kwam. Driftig en zo krachtig mogelijk liet ik mijn tong heen en weer gaan en deed ik alles wat binnen mijn mogelijkheden lag om haar te stimuleren. Ik voelde de kramp in mijn kaken toenemen maar wilde niet opgeven omdat daarmee de opbouw van het hoogtepunt zou stoppen en ik weer opnieuw zou moeten beginnen. Gelukkig voelde ik hoe Danielle haar dijen begon te spannen en even later met schokkende bewegingen haar hoogtepunt bereikte. Ze gaf haarzelf een moment om te ‘landen’ voordat ze van mij af ging.
‘Goed zo schat. Dat was erg lekker! Je hebt een krul verdiend.’
Wat die krul waard was vertelde ze er niet bij. Ze gaf me een kus en dekte me toe waarna ze de zijkant van mijn ledikant omhoog bracht totdat die in het slot schoof. Met een glimlach ging ze met haar hand door de spijlen naar mijn luier en wreef even over de voorkant.
‘Ik verwacht morgen een natte luier van je. Een koude natte luier.’
‘Ja Danielle’ antwoordde ik gedwee.
Ze draaide zich tevreden om en verliet de kamer.
Een van de effecten van een trans-Atlantische vlucht is het tijdsverschil waar je mee te maken krijgt. Mijn lichaam was nog ingesteld op de Nederlandse tijd waar de ochtend inmiddels op het punt stond aan te breken. Ik had net wat slaap ingehaald waardoor mijn lichaam nu in de stand stond om aan de slag te gaan en zeker niet om te gaan rusten. Gelukkig was het bed kraakvrij waardoor ik kon woelen zonder bang te zijn lawaai te maken dat Danielle zou kunnen storen. Ik had geen benul van tijd maar ik vermoedde dat ik al een uur in bed lag toen mijn blaas een seintje gaf. Opgelucht omdat ik met een plas kon voldoen aan de opdracht van Danielle spande ik mijn spieren aan om de plas naar buiten te duwen. Aarzelend kwam de plas op gang om daarna gestaag te blijven stromen. Op een gegeven moment voelde ik dat de urine over mijn buik langs mijn heupen begon te stromen. Dit leek mij geen goed nieuws maar met mijn handen in de mittens viel er weinig te voelen en in het donker weinig te zien, laat staan te controleren. Gelaten besloot ik door te gaan met plassen. Morgenochtend zouden we wel weer zien. Ik kon er ook niets aan doen: Danielle had mijn luier omgedaan, door de mittens kon ik ook niet ingrijpen, kortom; mij trof geen blaam.
Ik werd wakker van gerommel in mijn kamer: Een geluid, meer licht in de kamer, een schim die bij me staat, het geklik van het slot, de zijwand die naar beneden glijdt. Een bekende geur, een bekende stem:
‘Hé slaapkopje. Het is tijd om wakker te worden.’
Ik opende mijn ogen en zag hoe Danielle haar hand naar mijn hoofd bracht en door mijn haar streek. Ze keek vrolijk en straalde liefde uit. Een lach verschijnt op mijn gezicht.
Danielle richtte haar blik op mijn luier en haar hand volgde.
‘Wow, jij bent echt nat zeg. Je hele bed is zelfs doorweekt!’
Danielle voelde aan de binnenzijde van de luier. ‘Die is nog niet verzadigd’ constateerde ze peinzend. ‘Hoe kan het dat je bed dan toch nat is? Kun jij me dat vertellen?’
Ik vertelde wat er vannacht gebeurd was en dat ik niet kon ingrijpen behalve door mijn plas te stoppen maar dat was tegen de opdracht van Danielle in.
Danielle keek tevreden. ‘Je hebt er goed aan gedaan om mijn opdracht uit te voeren. Voor die lekkage moeten we naar een oplossing gaan zoeken.’
Ze maakte de ceinturen bij mijn enkels los en strekte haar handen naar me uit. ‘Kom, loop maar mee.’
In mijn natte luier, die flink kraakte, liep ik achter Danielle aan naar de huiskamer. Ze had de kinderstoel voor mij klaargezet en klopte met haar hand op de zitting.
‘Ga lekker zitten.’
Ik klom in de stoel waarna Danielle het blad omklapte. In het blad zat een verzonken gleuf van ongeveer tien centimeter breed en drie centimeter dik. In deze gleuf paste een plankje dat recht naar beneden, tussen mijn benen in de zitting ging waar eenzelfde gleuf zat. Het plankje kon, indien gewenst, onder de zitting worden geborgd. Voor nu vond Danielle het voldoende omdat ik met mijn mittens het plankje ook zonder de borging niet kon verwijderen. Ik kon nu niet meer onderuit de stoel glijden. Met een eenvoudig tuigje maakte ze me losjes vast aan de stoel en liet mij voor nu alleen.
Ze ging niet ver weg. Danielle had mij aan de bar gezet en was erom heen gelopen om in de keuken mijn ontbijt klaar te maken. Het was niet moeilijk te raden wat dat zou worden: pap.
Het duurde een minuut of tien voordat ze weer terugkwam en het bord pap op het blad voor mijn neus neerzette. Ze liep nog een keer terug voor een lepel en een slab en bond mij die voor.
Plagend en uitdagend kietelde ze mijn neus, haar gezicht dichtbij het mijne.
‘Zo schatje, vertel eens: Wie is hier de baas?’
‘Jij bent de baas Danielle’ antwoordde ik wat ongemakkelijk omdat ik haar blik en aanwezigheid niet uit de weg kon gaan.
‘Heel goed lieverd. Ik ben hier de baas. En wat gaat mijn kleine Roger doen?’
‘Ik ga Danielle gehoorzamen in alles wat zij van mij vraagt.’
‘Keurig Roger. En wat doe je als ik iets van je vraag of van je wil dat je zelf niet prettig vindt?’
‘Dan doe ik toch wat je van mij vraagt of van mij wilt, Danielle.’
‘Goed zo. Dat mag je dan vanmorgen bewijzen, baby’ antwoordde op een toon waar een lichte dreiging vanuit ging.
Danielle liet me verder in het ongewisse en bond mij de slab om. Ze pakte een stoel en schoof die bij. Met de lepel begon ze mij te voeren waarbij ze expres wat pap rond mijn mond smeerde, net buiten het bereik van mijn tong. Toen Danielle klaar was met voeren maakte ze opnieuw een foto van me. Het lege bord pap haalde ze weg en ze legde een schrijfblok voor mijn neus. Danielle pakte mijn rechter pols en maakte het mitten los. De linker liet ze zitten.
‘Schat, luister goed. Ik moet over een kwartier in gesprek dus ik ga zo inloggen. Ik wil dat jij hier rustig een brief in het Engels gaat schrijven waarin je aangeeft dat je vrijwillig en volledig bewust een relatie met mij aangaat waarin jij je schikt naar mijn wensen. Je schrijft op wat je wilt, wat je verwacht en waartoe je bereid bent om mij tevreden te stellen. Deze brief moet zo uitgebreid mogelijk zijn. Neem de tijd en schrijf deze netjes over zodra die definitief is. Ik ben de hele ochtend aan het werk dus voor die tijd zit je vast in deze stoel. Ik zal zo nog even het plaatje tussen je benen borgen en je tuigje vergrendelen.’ Ze pauzeerde een moment waarin ze mij aankeek om te controleren of ik begrepen had wat ze had gezegd.
Ik knikte en antwoordde ‘Ja Danielle.’
Danielle knikte ook en vervolgde: ‘Ik heb nog twee uitdagingen voor je, of eerlijk gezegd drie: Omdat ik ongestoord moet kunnen werken en bellen geef ik je een speen. Je kunt die uitspugen maar dat zou ik niet doen als ik jou was.’ Danielle keek me even streng aan. Ik knikte gedwee. ‘In je bord pap zat een sterk laxeermiddel. Je zult snel aandrang krijgen en moeten poepen. Met veel plezier zal ik toekijken hoe je je luier vol poept en er vervolgens de komende uren in moet zitten. Ik verschoon je niet voordat ik klaar ben met mijn telefoontjes en mails. Echter, en dat is uitdaging drie, ik laat je ook in je viezigheid zitten zolang ik niet tevreden ben met je brief. Is dat allemaal duidelijk, baby?’
‘Ja, dat is heel duidelijk Danielle. Ik zal je niet storen of teleurstellen.’
‘Heel goed lieverd. Ga dan maar snel aan het werk. Ze hield de speen voor mijn mond waarop ik die opende. Het was een grote speen met een schild dat op maat gemaakt was voor een volwassene. Snel maakte Danielle nog een foto en draaide mijn stoel een kwartslag zodat ze mij vanaf haar werkplek in de gaten kon houden.
Het lege schrijfblok staarde mij aan. Ik voelde mijn maag en darmen nog niet rammelen maar wist uit de ervaringen met miss Wilson dat dat snel kon veranderen. Danielle zette voor zichzelf een kop koffie en vulde een karaf water. Toen ze terugliep naar de tafel kneep ze even liefkozend in mijn schouder.
‘Succes’ zei ze zachtjes in mijn oor.
Ik probeerde een bedankje langs mijn speen te krijgen maar slaagde daar tot plezier van Danielle niet in.
IJverig begon ik mijn eerste woorden op papier te zetten: steekwoorden die ik verder wilde uitwerken en zeker ook in de brief moest opnemen, een grove opbouw van hoe ik de brief wilde opstellen, de volgorde en een scheiding tussen inhoud en proces. Inmiddels was Danielle aan het werk, haar vingers dansten over het toetsenbord met een elegantie van een balletdanseres op het podium. Ze deed haar oortjes in en niet veel later bevond ze zich in een videogesprek. Ik zuchtte en overzag hetgeen ik tot nu toe had gekrabbeld. Miste ik nog iets? Klopte de opbouw? Terwijl ik nadacht begon ik voor het eerst vaag de eerste tekenen van een aandrang te voelen. Een kleine kramp die een paar tellen aanhield en weer wegzakte. Ik wilde mij niet laten afleiden door hetgeen onvermijdelijk zou worden en concentreerde me op mijn brief. Een voor een werkte ik de punten uit en kon daarbij niet voorkomen dat ik woorden doorhaalde of hele zinnen moest verplaatsen. Dit was de kladversie die ik, wanneer ik tevreden was, netjes zou gaan overschrijven. Mijn darmen begonnen zich ondertussen steeds nadrukkelijker te roeren. Het laxeermiddel werkte toch niet zo snel als ik het me van miss Wilson kon herinneren. Het gesprek van Danielle was inmiddels afgelopen, tenminste dat concludeerde ik uit het feit dat ze haar oortjes uitgedaan had en weer driftig aan het typen was. Even hadden we oogcontact.
‘Lukt het schatje?’
‘Ja Danielle’ sprak ik onduidelijk door de speen terwijl ik ook nog knikte.
‘Mooi, ik ben benieuwd. Nog geen poepbroek volgens mij?’
Ik schudde mijn hoofd.
‘Dat zal niet lang meer duren verwacht ik’ antwoordde ze neutraal waarna ze zich weer concentreerde op haar werk.
Danielle had gelijk. De aandrang nam toe en leek het meest op een bulldozer: langzaam maar onverzettelijk. Een krachtige druk waartegen mijn kringspier niet opgewassen was duwde mijn ontlasting naar buiten. Om ruimte te maken kwam ik, voor zover het tuigje het toeliet, iets omhoog van mijn zitting. De ontlasting bleef maar komen waarbij het voelde alsof mijn darmen als een tube tandpasta werden opgerold en leeg geknepen. Het poepen ging met het nodige gerommel en andere geluiden gepaard die Danielle geamuseerd deden opkijken. Uit schaamte wendde ik mijn blik van haar af en probeerde ik mij zo langzaam als mogelijk weer op mijn zitje te laten zakken. Onder de druk van mijn lichaamsgewicht ging de ontlasting in mijn luier alle kanten op en zat ik in mijn eigen viezigheid. Ik probeerde zo stil mogelijk te zitten terwijl ik verder ging met mijn brief.
Na enige tijd stond Danielle op om voor zichzelf een kop thee te zetten en een appel te pakken. Voor mij zette ze een zuigfles met water op het blad van mijn stoel neer, even later gevolgd door een bordje waar ze schijfjes banaan op had gelegd. Ze schoof weer een stoel bij en haalde zachtjes de fopspeen uit mijn mond.
‘Zo meneer Poepbroek, ik heb een banaan voor je. Doe je mondje maar open.’
Ze begon mij met een vorkje de partjes banaan te voeren waarbij ze mij opdroeg om goed en langzaam te kauwen. Het laatste partje banaan plette ze op mijn kin en wangen waarna ze weer een foto nam. Ze waste haar handen en stopte de speen terug in mijn mond. Mijn gezicht plakte van de restanten pap en banaan maar ik haalde het niet in mijn hoofd om mijn gezicht schoon te vegen. Danielle gaf me een kus op mijn voorhoofd en liep daarna door naar haar laptop.
Ik schreef het ene na het andere vel vol maar haalde ook weer veel zinnen door. Het was net als de bekende spreuk ‘Twee stappen vooruit, een stap achteruit’. Inmiddels had ik ook al een flinke plas in mijn luier laten lopen. Mijn billen plakten aan de luier en soms had ik het gevoel in mijn eigen ontlasting te kunnen glijden. Overal voelde ik mijn poep zitten maar gelukkig stonk het nog niet heel erg. Daar scheen Danielle anders over te denken want ze had inmiddels al een tweede raam in de kamer geopend. Ze voerde het ene videogesprek na het andere en het was rond een uur of één toen ze klaar was en haar oortjes weer op tafel neerlegde. Ze stond op en kwam bij me staan.
‘Hoe ver ben je met je brief?’
‘Bijna klaar Danielle’ antwoordde ik haar. ‘Dit is het laatste vel dat ik aan het overschrijven ben. Deze drie zijn al klaar. Wil je ze lezen?’
‘Ja, graag.’
Ik gaf haar de vellen papier. ‘Alsjeblieft Danielle.’
‘Dank je stinkerd’ antwoordde ze plagend.
Ze nam de vellen mee naar de tafel en begon ze te lezen. Ondertussen schreef ik het laatste vel over en legde het voor Danielle klaar.
Danielle nam uitgebreid de tijd om de brief te lezen en ik meende te zien dat ze de brief nog een keer herlas. Ze kwam ook het laatste vel bij mij ophalen en nam die ook grondig door. In de tussentijd kwam ik wat bij van de geleverde inspanning. Mede als gevolg van mijn jetlag legde ik mijn armen op het blad van mijn stoel en liet mijn hoofd daarop rusten waarbij ik er op lette dat de speen niet uit mijn mond viel. Ik lag zo enige tijd te doezelen en werd uit mijn slaperigheid gewekt door een zachte hand die op mijn schouder werd gelegd.
‘Kom, tijd voor een schone broek’ hoorde ik vlakbij mijn oor.
Met moeite kreeg ik mijn zware ogen open en ging ik rechtop zitten zodat Danielle eenvoudiger het tuigje kon losmaken. Daarna haalde ze het plankje tussen mijn benen weg en klapte ze het blad open zodat ik uit de stoel kon stappen.
‘Je hebt een hele mooie brief geschreven, mijn complimenten schat’ zei ze.
‘Dank je Danielle’ sliste ik door mijn speen heen.
‘Die mag je ook uit doen’ reageerde ze. Danielle trok aan de ring de speen voorzichtig uit mijn mond en legde die op de bar neer.
In de slaapkamer deed Danielle als eerste een raam open en daarna gebood ze me om op de commode te klimmen. Toen ik daarop lag legde ze een hand op mijn borst en wreef er zachtjes over.
‘Je bent erg lief geweest schat vanmorgen, dank je wel. Ik heb daardoor rustig en geconcentreerd kunnen werken. Daarnaast ben ik zeer tevreden over de brief die je hebt geschreven. Over de inhoud ervan wil ik vanavond en later, wanneer we alle rust en tijd hebben, nog met je in gesprek gaan. Nu is het tijd om je te verlossen van je poepluier. Laten we eens kijken wat voor bende je ervan gemaakt hebt.’
Danielle trok de plakstrips van mijn luier los en aan haar gezichtsuitdrukking te zien was het een grote bende. Ze pauzeerde een moment om te overdenken hoe ze mijn verschoning zou gaan aanpakken, liep even weg en kwam terug met een rol vuilniszakken waar ze er een van afscheurde. Onder mijn vuile luier schoof ze een absorberend wegwerpmatje en daarna wapperde ze de afgescheurde vuilniszak open. Ze trok een paar plastic wegwerphandschoenen aan en veegde met enkele billendoekjes de grootste viezigheid weg. De vuile luier werd dubbelgevouwen en met de billendoekjes in de vuilniszak gegooid die Danielle daarna direct dichtknoopte. Ze pakte een tweede vuilniszak en deed daar de eerste in. Met een schoon billendoekje begon ze mijn luierstreek preciezer schoon te maken en pas toen alles weg was mocht ik van de commode op staan en naar de badkamer lopen om een douche te nemen. Danielle gooide de tweede lading billendoekjes en haar plastic handschoenen in de geopende vuilniszak, knoopte die ook dicht en zette die in de gang neer.
Ook al had Danielle mijn onderlichaam schoongemaakt, toch rook ik de vieze weeïge lucht van mijn ontlasting nog als een parfum om mijn lichaam. Ik werd er zelf bijna misselijk van en was blij dat een douchebeurt aanstaande was. Een minuut later stond ik onder het weldadig warme water en een groot stuk zeep mijn billen en andere bevuilde lichaamsdelen grondig te wassen.
Captain Crinklz
Toplid
Sterk vervolg!
Fijn weekend!
Fijn weekend!
mama van ikkeHaai Rpv, Wat een mooi vervolg en wij zitten met spanning te wachten wat er in de brief staat 
, en wat er gaat gebeuren. 
Ik heb het net met de mama van ikke erover gehad of dat misschien ook een idee is om zoiets op te stellen, en ze staat er niet geheel afwijzend tegenover. Tsja we bespreken regelmatig hoe het gaat, en dit is veeeel makkelijker .!Doei doei. Oja ik ben dus de vriendin
, en wat er gaat gebeuren. Ik heb het net met de mama van ikke erover gehad of dat misschien ook een idee is om zoiets op te stellen, en ze staat er niet geheel afwijzend tegenover. Tsja we bespreken regelmatig hoe het gaat, en dit is veeeel makkelijker .!Doei doei. Oja ik ben dus de vriendinCaptain Crinklz
Toplid
Ongelofelijk hoe je dit verhaal en Mijn Kapster tegelijkertijd kunt schrijven. Beide zijn ontzettend knap geschreven. Ik heb dit hoofdstuk met veel plezier gelezen!
RNdU
Superlid
Hoi,Haai Rpv, Wat een mooi vervolg en wij zitten met spanning te wachten wat er in de brief staat
Leuk dat je reageert! De inhoud van de brief komt zeker nog aan bod. Of het komend hoofdstuk wordt of erna kan ik nog niet zeggen. Wel kunnen jullie genoeg inspiratie opdoen voor jullie eigen spel.
Nog een fijn weekend.
Gr. Rpv57500
Heej, leuk joh. Mijn vriendin heeft het er gisteren terwijl ikke F1 zat te kijken vanuit zn box nog uitgebreid over gehad. Ikzelf heb niet zoveel met bdsm, zij wel, maar ze had spannende ideetjes dus ? Hmmmm?? Inspiratie doen we wel op met dit verhaal, en een “ wensbrief” gaat er binnenkort wel komen!! Doeggg
RNdU
Superlid
Hoi!
Ik denk dat jij en jouw vriendin een prachtig paar vormen om een leuk en spannend spel op te zetten en in goede banen te leiden! Het volgende hoofdstuk vordert en verwacht ik woensdag te plaatsen.
Met vriendelijke groet,
Rpv57500
