RNdU
Superlid
De mall
Emily en Victoria stonden voor de tralies van mijn cel. Dit keer had ik geen vuile luier maar een droge, schone. Voor nu voelde ik mij daardoor een stuk prettiger ook al wist ik wat mij te wachten stond.
‘So diaper butt’ zei Emily, ‘it’s time for another trip in your diapers!’
Emily legde uit wat het bijgestelde plan was en wat er van mij werd verwacht. De laxeerpillen waren geschrapt want dat vond miss Wilson te risicovol in combinatie met het verzamelen van handtekeningen om verschoond te mogen worden. In plaats daarvan had Emily bedacht dat het leuk zou zijn om een poll te organiseren rondom de vraag: Should he be kept in diapers or not?
Om de mensen te benaderen leek het miss Wilson beter als Emily en Victoria het zouden doen. Dat maakte het in haar ogen minder pervers. Ik mocht of moest er natuurlijk wel bij gaan staan als de vraag gesteld werd. Het doel was om minimaal honderd vrouwen te vragen en / of in ieder geval drie uur lang mensen te benaderen en te bevragen. De tweede verandering van het originele plan was dat miss Wilson het beter vond om de vragen op de parkeerplaats van de mall te stellen. Daar was minder surveillance.
Victoria had de opdracht verzonnen en mocht de kleding en het soort luier bepalen die ik zou gaan dragen. Ze glimlachte naar me en keek toe hoe miss Wilson het slot van mijn celdeur opende.
Ik kreeg een kus en een aai over mijn bol.
‘Hi Sweetie, let’s get you ready’ en ze pakte mij bij de hand.
Miss Wilson had het kleed al op de betonnen vloer van de kelder gelegd. Victoria gebood me daarop te gaan liggen. Ze controleerde de luier die ik om had. Het was een enkele zonder een inlegger erin. Van de stapels luiers die op de plank lagen koos ze een dikke katoenen met klittebandsluiting. Het was voor haar klaarblijkelijk nog niet voldoende wat ze pakte ook nog een katoenen inlegger. Met een lach op haar gezicht knielde Victoria weer bij mij op het kleed neer. Ze opende de katoenen luier en legde de inlegger op z’n plaats. Daarna schoof ze het geheel onder mijn billen en sloot de luier strak om mijn middel en stond vervolgens op.
‘Stand up’ zei ze vriendelijk terwijl ze haar handen uitstak om mij overeind te helpen.
Ik stond op en keek Victoria ongemakkelijk aan. Vanuit mijn ooghoek zag ik Emily besmuikt lachen.
Victoria had zich al snel weer omgedraaid om van de plank een plastic broek te pakken. Het was een blauwe met vliegtuigjes en helikopters erop. Victoria hielp me met het aantrekken van de plastic broek die makkelijk over mijn dikke luier heen ging. Zorgvuldig liep ze de beengaten en de elastieken band rond mijn middel na om te controleren of er geen stof onder het plastic uitstak. Toen dit niet het geval bleek ging ze op zoek naar een romper. Ze vond een geschikte effen gele die ze over mijn hoofd deed. Vaardig sloot Victoria de knoopjes in mijn kruis. Omdat ik zelf niets mocht doen voelde ik me klein. Dat gevoel werd versterkt door het natuurlijke overwicht dat Victoria op mij had en waarbij ik mij ook op de een of andere manier prettig bij voelde. De schok kwam toen ik de broek zag die Victoria in haar handen voor mij klaar hield. Het was een korte broek, ook geel van kleur. De pijpen van de broek waren echter zeer kort, nauwelijks 15 centimeter lang, en leken eerder een verlengde te zijn van het kruis. Het leken ook pofpijpjes te zijn door de vorm die ze hadden. Door de band van de broek zat een wit koord dat als riem moest dienen. De short ging net niet over mijn luier en om die reden maakte Victoria het koord goed vast. Zo zou mijn broek niet afzakken. Met gele sokken en vrolijk gekleurde gympen was mijn tenue voor de dag compleet.
Victoria nam me mee naar boven, met Emily en miss WIlson achter mij aan. In de gang kon ik mijzelf in de spiegel bekijken en ik schrok van mijn spiegelbeeld: Ik was gekleed als een peuter en zo zag ik er ook uit met mijn luier overduidelijk zichtbaar onder de korte broek en romper. Zelfs miss Wilson, die doorgaans op de vlakte hield, kon haar gezicht niet in de plooi houden:
‘Well well, look at you baby Roger. You really are a picture.’
Ook Emily kon haar lach niet inhouden en had de eerste foto’s al gemaakt. Ze had een volle luiertas al en een grote reistas klaar staan aan haar voeten.
‘Ready?’ vroeg Victoria.
Ik knikte hoewel mijn knieën knikten van spanning.
Miss Wilson wenste mij sterkte en bevestigde nogmaals dat Emily mij aansluitend mee zou nemen naar het studentenhuis. Emily legde de tassen in de kofferbak van de auto en ik moest op de achterbank plaatsnemen. Emily zou rijden en startte de auto. Met een zwaai naar miss Wilson reden we de oprit af op weg naar mijn volgende avontuur.
Emily vond een parkeerplek in het midden van een rij in de buurt van een van de ingangen van de mall. Ik wachtte met uitstappen totdat Victoria mijn portier opende. Mijn zenuwen waren gedurende de autorit alleen maar toegenomen en ik was blij dat ik een luier om had want ik plaste van zenuwen in mijn broek. Victoria had een plankje in haar hand waarvan ik vermoedde dat er een notitieblok op lag waar de antwoorden van de geïnterviewden op konden worden geschreven. Ik vond het spannender dan de dierentuin, vooral door de kleding die ik nu droeg. Deze was ten eerste kinderachtiger en ten tweede bedekten mijn huidige kleding veel minder mijn luier. Ten derde zou vandaag ook aan toevallige voorbijgangers een directe vraag gesteld over mijn luier.
Ik zag dat Victoria op haar klembord een foto van mij had. Het was de foto die ik in de aanloop naar de afspraak met miss WIlson haar had gestuurd. Op die foto stond ik in mijn gewone kleding, zonder luier of andere afwijkende zaken. Emily had een professioneel ogend fototoestel in haar handen. Ze zag mijn interesse in het apparaat en demonstreerde het. Tot mijn verrassing bleek het ook een videocamera te zijn. De middag zou op beeld en geluid, zowel statisch als dynamisch kunnen worden vastgelegd.
Victoria schikte nog even mijn kleding, dat wil zeggen, ze trok nog even aan de pijpjes van mijn short zodat die mooi recht naar beneden zaten en controleerde de strik van het koord in mijn band. Ter afronding bekeek ze mij rondom en klopte tevreden op mijn billen.
‘Well sweetheart, here we go’.
De eerste mensen die voorbij kwamen lopen keken mij al met grote ogen aan. Victoria vond echter dat zij niet tot de doelgroep behoorden en sprak ze niet aan. Dat gold ook voor de tweede en derde plukjes mensen maar bij de vierde was het raak. Er kwam een drietal vrouwen aangelopen, ik schatte ze eerste helft dertig. Ook zij hadden mij al snel in het oog en keken mij met belangstelling aan. Victoria deed een paar stappen naar voren en sprak ze aan:
‘Hi. May I ask you a question about him?’
Ze wees naar mij en gebaarde dat ik ook dichterbij moest komen staan.
‘As you can see he’s dressed differently for his age…’
‘Is that a diaper under his shorts’ onderbrak een van de vrouwen Victoria.
‘Yes, that’s a diaper’ antwoordde Victoria alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
´He’s in punishment and we really doubt if we should keep him in diapers or stop his punishment. Because we can’t make a decision we thought it would be better if we asked other women for advice. We can understand it might be quite difficult to make a choice so we have a picture of our boy in his adult clothes.’ Victoria liet de vrouwen de foto zien die ze belangstellend bekeken.
Wat volgde was een levendige discussie waar ik buiten gehouden werd. Een van de vrouwen wilde aan mijn luier voelen en Victoria stond dat toe. Daarna volgden de andere vrouwen en werd ik rondgedraaid en moest zelfs mijn broekje omlaag en mijn romper omhoog zodat ze een blik op mijn plastic broek en luier konden werpen.
De uitkomst van de schouw leek te gaan worden dat alle vrouwen unaniem van mening waren dat ik er in mijn luier met gele broekje en romper veel leuker uit zag. Ergo, de straf moest maar definitief gemaakt worden.
Victoria zette op het papier op het klembord drie streepjes onder ‘Diaper’ en vroeg de vrouwen om hun paraaf achter een streepje te zetten. Emily had het hele gesprek gefilmd zodat de bevestiging ook op beeld stond. Met een pets op mijn luier en een lachsalvo namen de vrouwen afscheid van ons en liepen ze richting de mall.
Het was duidelijk dat Victoria en Emily alleen vrouwen zochten om de vraag te stellen. Vrijwel alle aangesproken vrouwen wilden de tijd nemen om mij te beoordelen. Slechts een enkeling vond het ongepast en bedankte. Hoe meer vrouwen Victoria aangesproken had hoe leuker ze het begon te vinden en haar vertrouwen in ‘het spel’ toenam. Het aantal streepjes onder ‘Diaper’ was oneindig groot. De optie ‘Regular clothes’ kreeg slechts twee streepjes, vooral uit piëteit. Veel vrouwen waren zeer geïnteresseerd in mijn luiers en Victoria nam alle tijd om de luiertas met inhoud te laten zien met een demonstratie van de luiers en inleggers. Ook de reistas met daarin onder andere de rompers werden getoond wat tot enthousiaste reacties leidde.
Regelmatig kwam het voor dat tijdens een beoordeling nieuwe vrouwen aansloten, nieuwsgierig waar het gelach en het enthousiasme door veroorzaakt werd. Zo werd ik twee keer omringd door zeven vrouwen. Victoria had aan een blaadje niet genoeg om alle parafen te noteren; het werden er uiteindelijk vier! Emily vond het toen tijd om te stoppen. Victoria had bij de mall met een vriendin afgesproken en gaf mij een kus als afscheid. Ze zei dat ze voor mijn vertrek nog zou langskomen. Emily kreeg het klembord in haar handen gedrukt. Ik slaakte een zucht; weer een opdracht achter de rug, nog drie te gaan. Nu was het tijd om met Emily mee te gaan naar haar studentenhuis. Wat zou mij daar te wachten staan?
Emily bleek echter nog andere plannen te hebben voordat ze mij meenam naar haar huis. Ze legde het klembord en haar camera in de auto en haalde er de luiertas en de reistas uit. Vragend keek ik haar aan. Wat was ze van plan?
Ze gebaarde dat ik de luiertas moest dragen en zelf nam ze de reistas over haar schouder. Emily pakte mij bij de hand en trok me mee in de richting van de mall. Ik kreeg het Spaans benauwd, het voelde alsof ik ontvoerd werd. Wist miss Wilson hiervan of Victoria? Of was dit een sinister plan van Emily? Of ging het om een verschoning? Maar daarvoor hoefde de reistas toch niet mee? Wilde ze me verkleden voor haar huisgenoten?
We liepen hand in hand de mall in. De bezoekers keken mij met open mond aan en ook kinderen moesten lachen hoe ik er uit zag. We liepen langs een foodcourt, gingen de roltrap op en namen vervolgens een zijpad, zo leek het, waar allerlei kleinere winkels waren gevestigd. Opeens werd ik een winkel ingetrokken wat een fotostudio bleek te zijn. Een energieke, slanke jonge vrouw van begin twintig met blond stijl haar kwam naar ons toegelopen. Emily en de vrouw omhelsden en kusten elkaar.
‘So you must be Roger’ zei ze toen ze mij aankeek. Ik knikte en kreeg een rood hoofd toen de vrouw begon te lachen om hoe ik gekleed was. ‘You look absolutely gorgeous in your yellow diaper costume’ grinnikte ze. ‘By the way, my name is Kim’. Kim liep naar de deur van haar winkel en sloot die af. Op de terugweg pakte ze mijn hand. ‘Come, the studio is that way.’ Niet begrijpend wat de bedoeling was probeerde ik tevergeefs oogcontact te maken met Emily. Enkele stappen verder en de hoek om werd het mij helemaal duidelijk. Ik zou een fotoshoot krijgen.
De shoot duurde ruim een uur waarin ik op allerlei wijzen en in verschillende kledingstukken werd geportretteerd. In de tussentijd werd ik door Emily verlost van mijn natte luier waarvan Kim ook foto’s maakte. De klapper kwam als laatst toen ik enkel in een dubbele babyprint wegwerpluier op de gevoelige plaat werd vastgelegd. Om de foto’s op te leuken had Kim grote pluchen dobbelstenen in pasteltinten om mij heen gedrapeerd en soms moest ik een pose aannemen of een van die pluchen dingen vastpakken. Ik zag Emily naast Kim staan met een grote lach op haar gezicht. En ook Kim leek het een erg leuke opdracht te vinden. Na de shoot kreeg ik mijn gele pakje weer aan en zag ik hoe Emily en Kim enkele fotoalbums bekeken en daarna de betaling in orde maakten.
‘See you later!’ zei Kim bij het afscheid nemen. Ze zag de verwarring op mijn gezicht. ‘I live in the same building as Emily’. Dat maakte het duidelijk.
‘Bye’ zei ik met een hoog stemmetje.
Met het verlaten van de fotostudio was mijn trip in de mall met Emily nog niet ten einde. Ze had trek en wilde nog even langs de Mac voordat we naar haar huis zouden rijden. Zwijgend liep ik half naast, half achter haar aan, de spottende blikken van andere bezoekers aan het winkelcentrum zoveel mogelijk vermijdend. Mijn luier kraakte enorm en ik voelde me zeker niet minder bespottelijk er uit zien in vergelijking met de dikke katoenen luier die hiervoor droeg. Ook deze dubbele luier was allesbehalve discreet, noch qua geluid noch qua volume. Mijn korte gele broek zat strak gespannen om mijn billen en lieten de lijnen van mijn luier haarscherp door.
In de Mac zaten een paar tienermeiden; ze waren nog aan het eten maar leken meer aandacht te hebben voor de filmpjes op hun telefoons. Dat veranderde toen ze mij zagen. Emily had hun reacties ook gezien en om extra zout in de wonden te strooien gebood ze mij om aan een hoge tafel te gaan zitten die haaks op de zithoek van de tienermeiden stond. Aan de hoge tafels stonden krukken waardoor de meiden en de voorbijgangers een perfect uitzicht hadden op mijn achterwerk. Zeer ongemakkelijk staarde ik recht voor mij uit, het gegiechel en geroezemoes zoveel mogelijk proberend te negeren. Het wachten duurde lang maar uiteindelijk kwam Emily met een dienblad vol in mijn richting gelopen. Ook nu kreeg ik tot hilariteit van de tienermeiden demonstratief een slab omgedaan. Emily instrueerde expres op luide toon hoe ik moest eten: kleine hapjes, goed kauwen, voor fritessaus was ik nog te klein, enzovoort. De meiden achter me konden meegenieten van de show die Emily aan het opvoeren was. Toen we eindelijk klaar waren met eten mocht ik opstaan en leek aan mijn vernedering voor dit moment een einde te komen. Maar niets bleek minder waar. Midden in het gangpad, op nog geen twee meter van de tafel waaraan de tienermeiden zaten, wilde Emily weten of ik nog droog was. Ze vroeg het met een luide stem. Mijn antwoord was iets minder hard maar wel duidelijk. Toch nam Emily daar geen genoegen mee en maakte zonder gêne de strik van mijn short los en trok die over mijn billen naar mijn enkels. Het gegiechel en geroezemoes nam toe. Ik wist niet waar ik moest kijken zo diep schaamde ik me. Emily leek zich aan niets of niemand te storen en begon de knoopjes in het kruis van mijn romper te openen. Ze trok de romper omhoog en gebood mij de panden hoog te houden. Daar stond ik dan: met een dikke babyluier midden in de Mac. Ik zag de mobieltjes mijn kant op gedraaid worden en de meiden hadden het niet meer. Emily verontschuldigde zich:
‘Sorry girls. I just can’t trust this baby boy so I have to check once and a while.’
De tieners reageerden door elkaar heen en riepen allen wat anders maar de strekking van hun antwoorden was identiek: het is leuk, gewoon doorgaan!
Om de meiden tegemoet te komen moest ik een rondje draaien zodat ze mijn luier goed konden zien. Maar het was voor hun niet genoeg, ze wilden mijn luier ook voelen. En dus werd ik door Emily in de richting van hun tafel geduwd en direct voelde ik meerdere handen in mijn luier knijpen en er overheen glijden. Deze vernedering duurde een minuut of twee; daarna vond Emily het welletjes en kleedde zij mij weer aan. Met een speelse tik op mijn billen gebaarde Emily mij in beweging te komen. Met een luid gekraak liep ik weg maar Emily gebood mij om eerst netjes de tieners gedag te zeggen. Ze zwaaiden terug en naar wat ik ervan begreep kon ik mijzelf terugzien op Instagram en Youtube.
Even later lieten we eindelijk de mall achter ons en kon ik bijkomen op de achterbank van de auto. Nu gingen we echt naar het huis van Emily.
Emily en Victoria stonden voor de tralies van mijn cel. Dit keer had ik geen vuile luier maar een droge, schone. Voor nu voelde ik mij daardoor een stuk prettiger ook al wist ik wat mij te wachten stond.
‘So diaper butt’ zei Emily, ‘it’s time for another trip in your diapers!’
Emily legde uit wat het bijgestelde plan was en wat er van mij werd verwacht. De laxeerpillen waren geschrapt want dat vond miss Wilson te risicovol in combinatie met het verzamelen van handtekeningen om verschoond te mogen worden. In plaats daarvan had Emily bedacht dat het leuk zou zijn om een poll te organiseren rondom de vraag: Should he be kept in diapers or not?
Om de mensen te benaderen leek het miss Wilson beter als Emily en Victoria het zouden doen. Dat maakte het in haar ogen minder pervers. Ik mocht of moest er natuurlijk wel bij gaan staan als de vraag gesteld werd. Het doel was om minimaal honderd vrouwen te vragen en / of in ieder geval drie uur lang mensen te benaderen en te bevragen. De tweede verandering van het originele plan was dat miss Wilson het beter vond om de vragen op de parkeerplaats van de mall te stellen. Daar was minder surveillance.
Victoria had de opdracht verzonnen en mocht de kleding en het soort luier bepalen die ik zou gaan dragen. Ze glimlachte naar me en keek toe hoe miss Wilson het slot van mijn celdeur opende.
Ik kreeg een kus en een aai over mijn bol.
‘Hi Sweetie, let’s get you ready’ en ze pakte mij bij de hand.
Miss Wilson had het kleed al op de betonnen vloer van de kelder gelegd. Victoria gebood me daarop te gaan liggen. Ze controleerde de luier die ik om had. Het was een enkele zonder een inlegger erin. Van de stapels luiers die op de plank lagen koos ze een dikke katoenen met klittebandsluiting. Het was voor haar klaarblijkelijk nog niet voldoende wat ze pakte ook nog een katoenen inlegger. Met een lach op haar gezicht knielde Victoria weer bij mij op het kleed neer. Ze opende de katoenen luier en legde de inlegger op z’n plaats. Daarna schoof ze het geheel onder mijn billen en sloot de luier strak om mijn middel en stond vervolgens op.
‘Stand up’ zei ze vriendelijk terwijl ze haar handen uitstak om mij overeind te helpen.
Ik stond op en keek Victoria ongemakkelijk aan. Vanuit mijn ooghoek zag ik Emily besmuikt lachen.
Victoria had zich al snel weer omgedraaid om van de plank een plastic broek te pakken. Het was een blauwe met vliegtuigjes en helikopters erop. Victoria hielp me met het aantrekken van de plastic broek die makkelijk over mijn dikke luier heen ging. Zorgvuldig liep ze de beengaten en de elastieken band rond mijn middel na om te controleren of er geen stof onder het plastic uitstak. Toen dit niet het geval bleek ging ze op zoek naar een romper. Ze vond een geschikte effen gele die ze over mijn hoofd deed. Vaardig sloot Victoria de knoopjes in mijn kruis. Omdat ik zelf niets mocht doen voelde ik me klein. Dat gevoel werd versterkt door het natuurlijke overwicht dat Victoria op mij had en waarbij ik mij ook op de een of andere manier prettig bij voelde. De schok kwam toen ik de broek zag die Victoria in haar handen voor mij klaar hield. Het was een korte broek, ook geel van kleur. De pijpen van de broek waren echter zeer kort, nauwelijks 15 centimeter lang, en leken eerder een verlengde te zijn van het kruis. Het leken ook pofpijpjes te zijn door de vorm die ze hadden. Door de band van de broek zat een wit koord dat als riem moest dienen. De short ging net niet over mijn luier en om die reden maakte Victoria het koord goed vast. Zo zou mijn broek niet afzakken. Met gele sokken en vrolijk gekleurde gympen was mijn tenue voor de dag compleet.
Victoria nam me mee naar boven, met Emily en miss WIlson achter mij aan. In de gang kon ik mijzelf in de spiegel bekijken en ik schrok van mijn spiegelbeeld: Ik was gekleed als een peuter en zo zag ik er ook uit met mijn luier overduidelijk zichtbaar onder de korte broek en romper. Zelfs miss Wilson, die doorgaans op de vlakte hield, kon haar gezicht niet in de plooi houden:
‘Well well, look at you baby Roger. You really are a picture.’
Ook Emily kon haar lach niet inhouden en had de eerste foto’s al gemaakt. Ze had een volle luiertas al en een grote reistas klaar staan aan haar voeten.
‘Ready?’ vroeg Victoria.
Ik knikte hoewel mijn knieën knikten van spanning.
Miss Wilson wenste mij sterkte en bevestigde nogmaals dat Emily mij aansluitend mee zou nemen naar het studentenhuis. Emily legde de tassen in de kofferbak van de auto en ik moest op de achterbank plaatsnemen. Emily zou rijden en startte de auto. Met een zwaai naar miss Wilson reden we de oprit af op weg naar mijn volgende avontuur.
Emily vond een parkeerplek in het midden van een rij in de buurt van een van de ingangen van de mall. Ik wachtte met uitstappen totdat Victoria mijn portier opende. Mijn zenuwen waren gedurende de autorit alleen maar toegenomen en ik was blij dat ik een luier om had want ik plaste van zenuwen in mijn broek. Victoria had een plankje in haar hand waarvan ik vermoedde dat er een notitieblok op lag waar de antwoorden van de geïnterviewden op konden worden geschreven. Ik vond het spannender dan de dierentuin, vooral door de kleding die ik nu droeg. Deze was ten eerste kinderachtiger en ten tweede bedekten mijn huidige kleding veel minder mijn luier. Ten derde zou vandaag ook aan toevallige voorbijgangers een directe vraag gesteld over mijn luier.
Ik zag dat Victoria op haar klembord een foto van mij had. Het was de foto die ik in de aanloop naar de afspraak met miss WIlson haar had gestuurd. Op die foto stond ik in mijn gewone kleding, zonder luier of andere afwijkende zaken. Emily had een professioneel ogend fototoestel in haar handen. Ze zag mijn interesse in het apparaat en demonstreerde het. Tot mijn verrassing bleek het ook een videocamera te zijn. De middag zou op beeld en geluid, zowel statisch als dynamisch kunnen worden vastgelegd.
Victoria schikte nog even mijn kleding, dat wil zeggen, ze trok nog even aan de pijpjes van mijn short zodat die mooi recht naar beneden zaten en controleerde de strik van het koord in mijn band. Ter afronding bekeek ze mij rondom en klopte tevreden op mijn billen.
‘Well sweetheart, here we go’.
De eerste mensen die voorbij kwamen lopen keken mij al met grote ogen aan. Victoria vond echter dat zij niet tot de doelgroep behoorden en sprak ze niet aan. Dat gold ook voor de tweede en derde plukjes mensen maar bij de vierde was het raak. Er kwam een drietal vrouwen aangelopen, ik schatte ze eerste helft dertig. Ook zij hadden mij al snel in het oog en keken mij met belangstelling aan. Victoria deed een paar stappen naar voren en sprak ze aan:
‘Hi. May I ask you a question about him?’
Ze wees naar mij en gebaarde dat ik ook dichterbij moest komen staan.
‘As you can see he’s dressed differently for his age…’
‘Is that a diaper under his shorts’ onderbrak een van de vrouwen Victoria.
‘Yes, that’s a diaper’ antwoordde Victoria alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
´He’s in punishment and we really doubt if we should keep him in diapers or stop his punishment. Because we can’t make a decision we thought it would be better if we asked other women for advice. We can understand it might be quite difficult to make a choice so we have a picture of our boy in his adult clothes.’ Victoria liet de vrouwen de foto zien die ze belangstellend bekeken.
Wat volgde was een levendige discussie waar ik buiten gehouden werd. Een van de vrouwen wilde aan mijn luier voelen en Victoria stond dat toe. Daarna volgden de andere vrouwen en werd ik rondgedraaid en moest zelfs mijn broekje omlaag en mijn romper omhoog zodat ze een blik op mijn plastic broek en luier konden werpen.
De uitkomst van de schouw leek te gaan worden dat alle vrouwen unaniem van mening waren dat ik er in mijn luier met gele broekje en romper veel leuker uit zag. Ergo, de straf moest maar definitief gemaakt worden.
Victoria zette op het papier op het klembord drie streepjes onder ‘Diaper’ en vroeg de vrouwen om hun paraaf achter een streepje te zetten. Emily had het hele gesprek gefilmd zodat de bevestiging ook op beeld stond. Met een pets op mijn luier en een lachsalvo namen de vrouwen afscheid van ons en liepen ze richting de mall.
Het was duidelijk dat Victoria en Emily alleen vrouwen zochten om de vraag te stellen. Vrijwel alle aangesproken vrouwen wilden de tijd nemen om mij te beoordelen. Slechts een enkeling vond het ongepast en bedankte. Hoe meer vrouwen Victoria aangesproken had hoe leuker ze het begon te vinden en haar vertrouwen in ‘het spel’ toenam. Het aantal streepjes onder ‘Diaper’ was oneindig groot. De optie ‘Regular clothes’ kreeg slechts twee streepjes, vooral uit piëteit. Veel vrouwen waren zeer geïnteresseerd in mijn luiers en Victoria nam alle tijd om de luiertas met inhoud te laten zien met een demonstratie van de luiers en inleggers. Ook de reistas met daarin onder andere de rompers werden getoond wat tot enthousiaste reacties leidde.
Regelmatig kwam het voor dat tijdens een beoordeling nieuwe vrouwen aansloten, nieuwsgierig waar het gelach en het enthousiasme door veroorzaakt werd. Zo werd ik twee keer omringd door zeven vrouwen. Victoria had aan een blaadje niet genoeg om alle parafen te noteren; het werden er uiteindelijk vier! Emily vond het toen tijd om te stoppen. Victoria had bij de mall met een vriendin afgesproken en gaf mij een kus als afscheid. Ze zei dat ze voor mijn vertrek nog zou langskomen. Emily kreeg het klembord in haar handen gedrukt. Ik slaakte een zucht; weer een opdracht achter de rug, nog drie te gaan. Nu was het tijd om met Emily mee te gaan naar haar studentenhuis. Wat zou mij daar te wachten staan?
Emily bleek echter nog andere plannen te hebben voordat ze mij meenam naar haar huis. Ze legde het klembord en haar camera in de auto en haalde er de luiertas en de reistas uit. Vragend keek ik haar aan. Wat was ze van plan?
Ze gebaarde dat ik de luiertas moest dragen en zelf nam ze de reistas over haar schouder. Emily pakte mij bij de hand en trok me mee in de richting van de mall. Ik kreeg het Spaans benauwd, het voelde alsof ik ontvoerd werd. Wist miss Wilson hiervan of Victoria? Of was dit een sinister plan van Emily? Of ging het om een verschoning? Maar daarvoor hoefde de reistas toch niet mee? Wilde ze me verkleden voor haar huisgenoten?
We liepen hand in hand de mall in. De bezoekers keken mij met open mond aan en ook kinderen moesten lachen hoe ik er uit zag. We liepen langs een foodcourt, gingen de roltrap op en namen vervolgens een zijpad, zo leek het, waar allerlei kleinere winkels waren gevestigd. Opeens werd ik een winkel ingetrokken wat een fotostudio bleek te zijn. Een energieke, slanke jonge vrouw van begin twintig met blond stijl haar kwam naar ons toegelopen. Emily en de vrouw omhelsden en kusten elkaar.
‘So you must be Roger’ zei ze toen ze mij aankeek. Ik knikte en kreeg een rood hoofd toen de vrouw begon te lachen om hoe ik gekleed was. ‘You look absolutely gorgeous in your yellow diaper costume’ grinnikte ze. ‘By the way, my name is Kim’. Kim liep naar de deur van haar winkel en sloot die af. Op de terugweg pakte ze mijn hand. ‘Come, the studio is that way.’ Niet begrijpend wat de bedoeling was probeerde ik tevergeefs oogcontact te maken met Emily. Enkele stappen verder en de hoek om werd het mij helemaal duidelijk. Ik zou een fotoshoot krijgen.
De shoot duurde ruim een uur waarin ik op allerlei wijzen en in verschillende kledingstukken werd geportretteerd. In de tussentijd werd ik door Emily verlost van mijn natte luier waarvan Kim ook foto’s maakte. De klapper kwam als laatst toen ik enkel in een dubbele babyprint wegwerpluier op de gevoelige plaat werd vastgelegd. Om de foto’s op te leuken had Kim grote pluchen dobbelstenen in pasteltinten om mij heen gedrapeerd en soms moest ik een pose aannemen of een van die pluchen dingen vastpakken. Ik zag Emily naast Kim staan met een grote lach op haar gezicht. En ook Kim leek het een erg leuke opdracht te vinden. Na de shoot kreeg ik mijn gele pakje weer aan en zag ik hoe Emily en Kim enkele fotoalbums bekeken en daarna de betaling in orde maakten.
‘See you later!’ zei Kim bij het afscheid nemen. Ze zag de verwarring op mijn gezicht. ‘I live in the same building as Emily’. Dat maakte het duidelijk.
‘Bye’ zei ik met een hoog stemmetje.
Met het verlaten van de fotostudio was mijn trip in de mall met Emily nog niet ten einde. Ze had trek en wilde nog even langs de Mac voordat we naar haar huis zouden rijden. Zwijgend liep ik half naast, half achter haar aan, de spottende blikken van andere bezoekers aan het winkelcentrum zoveel mogelijk vermijdend. Mijn luier kraakte enorm en ik voelde me zeker niet minder bespottelijk er uit zien in vergelijking met de dikke katoenen luier die hiervoor droeg. Ook deze dubbele luier was allesbehalve discreet, noch qua geluid noch qua volume. Mijn korte gele broek zat strak gespannen om mijn billen en lieten de lijnen van mijn luier haarscherp door.
In de Mac zaten een paar tienermeiden; ze waren nog aan het eten maar leken meer aandacht te hebben voor de filmpjes op hun telefoons. Dat veranderde toen ze mij zagen. Emily had hun reacties ook gezien en om extra zout in de wonden te strooien gebood ze mij om aan een hoge tafel te gaan zitten die haaks op de zithoek van de tienermeiden stond. Aan de hoge tafels stonden krukken waardoor de meiden en de voorbijgangers een perfect uitzicht hadden op mijn achterwerk. Zeer ongemakkelijk staarde ik recht voor mij uit, het gegiechel en geroezemoes zoveel mogelijk proberend te negeren. Het wachten duurde lang maar uiteindelijk kwam Emily met een dienblad vol in mijn richting gelopen. Ook nu kreeg ik tot hilariteit van de tienermeiden demonstratief een slab omgedaan. Emily instrueerde expres op luide toon hoe ik moest eten: kleine hapjes, goed kauwen, voor fritessaus was ik nog te klein, enzovoort. De meiden achter me konden meegenieten van de show die Emily aan het opvoeren was. Toen we eindelijk klaar waren met eten mocht ik opstaan en leek aan mijn vernedering voor dit moment een einde te komen. Maar niets bleek minder waar. Midden in het gangpad, op nog geen twee meter van de tafel waaraan de tienermeiden zaten, wilde Emily weten of ik nog droog was. Ze vroeg het met een luide stem. Mijn antwoord was iets minder hard maar wel duidelijk. Toch nam Emily daar geen genoegen mee en maakte zonder gêne de strik van mijn short los en trok die over mijn billen naar mijn enkels. Het gegiechel en geroezemoes nam toe. Ik wist niet waar ik moest kijken zo diep schaamde ik me. Emily leek zich aan niets of niemand te storen en begon de knoopjes in het kruis van mijn romper te openen. Ze trok de romper omhoog en gebood mij de panden hoog te houden. Daar stond ik dan: met een dikke babyluier midden in de Mac. Ik zag de mobieltjes mijn kant op gedraaid worden en de meiden hadden het niet meer. Emily verontschuldigde zich:
‘Sorry girls. I just can’t trust this baby boy so I have to check once and a while.’
De tieners reageerden door elkaar heen en riepen allen wat anders maar de strekking van hun antwoorden was identiek: het is leuk, gewoon doorgaan!
Om de meiden tegemoet te komen moest ik een rondje draaien zodat ze mijn luier goed konden zien. Maar het was voor hun niet genoeg, ze wilden mijn luier ook voelen. En dus werd ik door Emily in de richting van hun tafel geduwd en direct voelde ik meerdere handen in mijn luier knijpen en er overheen glijden. Deze vernedering duurde een minuut of twee; daarna vond Emily het welletjes en kleedde zij mij weer aan. Met een speelse tik op mijn billen gebaarde Emily mij in beweging te komen. Met een luid gekraak liep ik weg maar Emily gebood mij om eerst netjes de tieners gedag te zeggen. Ze zwaaiden terug en naar wat ik ervan begreep kon ik mijzelf terugzien op Instagram en Youtube.
Even later lieten we eindelijk de mall achter ons en kon ik bijkomen op de achterbank van de auto. Nu gingen we echt naar het huis van Emily.