Nog niet klaar Afspraak in Atlanta

ikke 1

Superlid
Wij hebben het weer met veel plezier gelezen, en ik moet nu wel eerlijk zeggen dat ik toch best wel zoiets met ikke zou willen ;) Het is nu met thuiswerken best makkelijk om nu al enkele weken de regie over hem te hebben, en echt hij doet alles wat ik of onze vriendin hem opdraagt. Dus ik fantaseer en overleg met onze vriendin wel eens of ??? we zoiets met hem kunnen doen. Wij weten en zien na het lezen van ieder hoofdstuk dat hij het best zou willen. Maar goh wat blijft het spannend:tmb
 

RNdU

Superlid
Hoofdstuk 10



Vanwege mijn twee weken verlof mocht ik van mijn Meesteres aan tafel zitten bij het ontbijt. Heel gemakkelijk voelde ik me niet, en dat was niet omdat ik het niet meer gewend was om met Danielle samen te eten: Vanuit mijn ooghoeken keek ik naar de videocamera die op een statief gemonteerd was met de lens op mij gericht. Ik zat in mijn kinderstoel, vast gegespt maar wel met mijn handen vrij zodat ik zelf mijn pap kon eten. Het onderstuk van mijn pyjama ontbrak waardoor de camera ongehinderd zicht had op mijn dikke luier met babyprint en boven het blad van de stoel stak mijn kinderpyjama uit met daaroverheen een grote slab met eveneens kinderlijke motieven. Danielle maakte een opname van het ontbijt en had, om de datum van opname te bevestigen, de krant van vandaag op tafel liggen. De opname zou toegevoegd worden aan het dossier waardoor er meer en meer het beeld werd bevestigd dat ik uit vrije wil mij als slaaf en als baby liet behandelen. Mocht ik ooit tot inkeer willen komen en het slaafse leven wensen te verlaten, dan zou dat zeer moeilijk gaan worden. De kans was groot dat ik door het hele land als een paria zou worden beschouwd en dus volledig geïsoleerd zou komen te staan zonder een cent op zak te hebben en een dak boven mijn hoofd. Na het ontbijt zorgde mijn Meesteres ervoor dat de opname in de cloud werd opgeslagen en ruimde ze de videoapparatuur op. Daarna bevrijdde ze mij uit de kinderstoel en werd ik meegenomen naar mijn kamer om verschoond en aangekleed te worden.

Een half uur later stond ik bij de bushalte. Mijn eerste stop zou bij de twee Aziatische zussen zijn met het verzoek of zij een offerte wilden opstellen op basis van de criteria die Danielle op een briefje had geschreven. Daarop stonden ook haar contactgegevens voor verdere inlichtingen. Op een ander briefje had ik de adressen opgeschreven van vier andere ateliers zonder dat ik wist of die open waren en of ze interesse hadden om luiers te naaien. Ik had van mijn Meesteres geld meegekregen voor de bus en om bij een McDonalds te eten want het zou pas halverwege de middag zijn eer ik terug was. Ik moest om uiterlijk vier uur thuis zijn om met Danielle naar Lila te gaan waarbij ik mijn dienstmeisjesuniform zou dragen bij wijze van een verlaat Halloween. Ik zag er tegenop om zo gekleed te moeten lopen maar ik had geen keus. Dit hoorde bij het leven van een slaaf. Na de afdwaling van mijn gedachten concentreerde ik me weer op het hier en nu. De bus zou over een paar minuten komen. Opgelaten bekeek ik mijn outfit: dit keer had mijn Meesteres mij neutraal aangekleed met een zandkleurige pantalon en een hemd met pullover. Onder mijn hemd droeg ik een witte romper die niet opviel onder het open boord van mijn hemd. Ik had nette sokken aan en dito schoenen. Doordat mijn kleding netjes en correct was, viel mijn dikke kont des te meer op. De lichte kleur van mijn broek deed ook weinig om mijn luierbillen te camoufleren, net als de pullover die tot net over de band van mijn broek viel. De vrouwelijke buschauffeur moest haar lach inhouden toen ik instapte en ik voelde hoe haar ogen mij via de binnenspiegel volgden terwijl ze wegreed en ik een plekje zocht. De bus was gelukkig nagenoeg leeg en ik maakte me zo klein mogelijk bij het raampje.

De rit naar de Aziatische zusjes maakte ik nu voor de tweede keer in korte tijd met de bus en daardoor wist ik de weg vanaf de halte naar hun zaak eenvoudig te vinden. Ik waggelde naar het adres en belde aan. Met een schuin oog keek ik naar de camera die op de voordeur was gericht. Net als de vorige keer hoorde ik na het aanbellen wat gestommel en ditmaal deed de oudste van de twee zussen open. Zij herkende mij direct, of had dat al via de camera gedaan, begroette mij uitbundig en gebaarde me binnen te komen. Ik liep voor haar uit de winkel binnen waar haar jongere zusje druk in de weer was achter een naaimachine. Toen ze klaar was met een naadje te stikken draaide zij zich om en lachte vriendelijk.
‘Je ziet er grappig uit’ drukte de oudste zich neutraal uit. Ik vatte het op als een eufemisme voor: ‘ik zie de luier door je broek heen.’
‘Ja, dat vind ik ook’ antwoordde ik naar waarheid, ‘ik heb het zelf ook niet uitgekozen’ pleitte ik mezelf vrij zonder te hoeven liegen.
‘Nog steeds in de luiers zie ik’ hield ze vast aan haar onderwerp.
Ik knikte en liet non-verbaal blijken graag tot de reden van mijn komst te komen wat de mede-eigenaresse gelukkig ook deed:
‘Wat kunnen we voor je doen?’
‘Danielle wil graag dat ik vanaf volgende maand wasbare luiers ga dragen. Ze wil er dertig hebben en volgens deze specificaties’. Ik haalde het papiertje uit mijn zak en overhandigde het aan de jongste zus die er inmiddels bij was komen staan. ‘Mijn Meesteres heeft haar budget ook op het papiertje geschreven’ zei ik erbij.
De oudste zus keek mee op het papiertje en toverde ergens een meetlint vandaan waarmee ze de afmetingen globaal visualiseerde. De zusjes overlegden fluisterend en liepen vervolgens langs wat rollen stof die ze een klein stukje uitrolden om er foto’s van te maken en naar Danielle leken te appen. Daarna liep de oudste zus naar mij toe en kwam vlakbij me staan.
‘Zou je je broek even kunnen laten zakken?’ vroeg ze alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Ik aarzelde een moment en deed vervolgens wat ze vroeg. Ik stond in mijn romper met mijn broek op mijn enkels en keek toe hoe mijn maten werden opgenomen, genoteerd en vergeleken werden met de gegevens die op het papiertje stonden. Het meetlint ging over mijn billen, buik, heupen en tussen mijn benen door. Het plastic kraakte flink bij iedere aanraking en beweging die ik maakte.
‘Dat worden flinke luiers’ concludeerde ze.
‘Dat vermoeden had ik al’ antwoordde ik berustend.
‘We zullen een offerte opstellen want we kunnen binnen het budget blijven en ook op tijd leveren’ volgde op zakelijke maar niet onvriendelijke toon. ‘Zeg maar tegen je Meesteres dat ze uiterlijk morgenavond de offerte kan verwachten.’
‘Dat zal ik doen’ antwoordde ik knikkend, blij dat het eerste bezoek al direct een offerte opleverde. ‘Kan ik mijn broek weer omhoog doen?’
‘Ja, we zijn klaar.’
Terwijl de laatste details nog op papier gekrabbeld werden schoot bij de jongste zus nog een vraag te binnen. Ze pakte nogmaals het lijstje dat Danielle had opgesteld en liep het door waarna ze de telefoon pakte en het nummer van mijn Meesteres intoetste. Danielle nam vrijwel direct op.
Ik leidde aan het telefoongesprek af dat de vraag over de afmetingen voor of na de krimp gingen, met andere woorden: Had Danielle rekening gehouden met het feit dat bij het (heet) wassen de stof tien procent zou krimpen?’
Het antwoord bleek ‘nee’ te zijn. De opgegeven maten waren na krimp, dus de uiteindelijke en benodigde centimeters. De naaister gaf Danielle aan dat ze een offerte kon verwachten en beëindigde na nog wat small talk het gesprek. Ze legde de telefoon neer en keek me aan.
‘Goed’ zei ze tegen mij. ‘We weten voldoende en gaan de offerte opstellen. Wanneer je nog langs andere ateliers gaat’ adviseerde ze me, ‘zeg er dan bij dat deze maten de uiteindelijke maten moeten zijn, dus na krimp.’
Ik dankte de dames voor hun tijd, de moeite om een offerte op te stellen en het attenderen op de krimp.
Ze knikten en ik begreep de hint van de woorden. In verkapte woorden zei ze, ‘je kunt gaan’ en dat deed ik dan ook. Ik bedankte de dames nogmaals en werd uitgeleide gedaan zodat de deur achter mij weer op slot gedraaid kon worden.

Ik keek op mijn lijstje. Het volgende adres was een kwartier lopen hiervandaan. De bus nemen was niet de moeite waard; naar de halte was het vijf minuten lopen, dan zou ik moeten wachten om dan er de tweede halte weer uit te moeten stappen en dan was het weer vijf minuten lopen. Ik liep wel in de richting van de bushalte en was blij dat het stil was op straat. Een vriendelijk zonnetje stond aan een blauwe hemel en de temperatuur lag rond de vijftien graden Celsius. Het waaide niet en daarmee was het heerlijk weer om buiten te zijn. Op een klok zag ik dat het elf uur was. Wanneer het volgende adres ook een offerte zou willen opstellen, liep ik voor op schema en kon ik rustig aan gaan doen. Sneller lopen ging ook nauwelijks omdat de dubbele luier met inlegger mij behoorlijk in de weg zat. De prop tussen mijn benen maakte het zetten van grote passen nagenoeg onmogelijk en de luier schuurde ook pijnlijk tussen mijn benen die met iedere pas die ik zette erger leek te worden. Ik was dan ook blij dat ik het tweede adres had bereikt en opende de deur. Ergens klonk een zoem. Ook deze ruimte lag vol met rollen stof die op grote tafels lagen uitgestald en tegen een wand was een kast met doorzichtige bakjes waarin allemaal verschillende knopen zaten en daarnaast een kast met allemaal klosjes garen en ritssluitingen. Een vriendelijk kijkende mevrouw van rond de vijftig jaar oud begroette mij en nodigde mij uit om iets meer haar winkel in te lopen. De vrouw leek alleen te werken en stelde zich voor als Ann. Ze had een speldenkussen om haar pols bevestigd en een meetlint hing losjes om haar nek. Ann zag er keurig uit in een pantalon en een blouse met een jasje erover. Ze had kort haar maar wel in een zeer vrouwelijk model geknipt. Haar grote ogen keken mij belangstellend aan en uiteindelijk vroeg ze wat ze voor mij kon betekenen. Ik vertelde wat ik zocht en overhandigde haar het lijstje van mijn Meesteres met de vermelding dat dit de maten waren na krimp.
‘Zijn ze voor jou?’ vroeg Ann, knikkend in de richting van mijn middel waar ze de luier had gespot.
‘Ja, ze zijn voor mij ter vervanging van de wegwerpluiers die ik nu draag.’ Ik vertelde over het nieuwe vuilophaalsysteem en de zorgen om het milieu.
Ze knikte en keek weer naar het briefje met de maten. ‘Mag ik wat maten bij je opnemen?’
‘Natuurlijk’ antwoordde ik. De eerste tekenen waren goed dat ook Ann serieus geïnteresseerd was en zij een offerte wilde opstellen.
‘Die luiers worden dan wel groot hoor’ waarschuwde ook zij, net als de zusjes eerder vanmorgen.
‘Dat had ik al begrepen, maar dit is wat mijn partner vindt dat nodig is.’
Ann glimlachte en wellicht begon het haar al te dagen hoe de vork in de steel zat wat betreft mijn relatie en de wensen van mijn partner. ‘Je moet je vrouw nooit tegenspreken’ bevestigde ze mijn opmerking waarbij ze een knipoog gaf.
‘Binnen een maand dertig luiers in dit formaat en binnen dit budget. Dat moet lukken, zeker wanneer jullie, of jouw partner voor de stoffen kiest die ik in de aanbieding heb’ zei ze. Ze wees een paar rollen aan die met korting weg mocht. Ook Ann bood aan enkele foto’s van de stoffen te maken en na mijn instemmend knikje, appte ze die naar Danielle.
‘Ik zal haar ook nog wat opties geven qua kwaliteit stof. Dan kan zij nog kiezen.’
Ann was zeer klantgericht en nam uitgebreid de tijd om de stoffen te laten zien die voldeden aan de criteria. Ze legde uit dat de stof niet per se wit hoefde te zijn, tenzij Danielle dat wenste natuurlijk. Ook dat zou ze in de offerte vermelden. Ik bedankte Ann uitgebreid voor haar vriendelijkheid. Ze had me vriendelijk en professioneel te woord gestaan waardoor ik me redelijk om me gemak had gevoeld.
‘De offerte zal ik morgen maken. Wil je dat tegen Danielle zeggen?’
Ik beloofde dat te doen en met een handdruk namen Ann en ik afscheid en kon ik naar mijn derde adres toe. Die was wat verder weg en daarvoor moest ik de bus weer nemen.

Het was inmiddels half een toen ik bij het volgende adres aankwam. In de bus had ik mijn eerste plas in mijn luier gedaan die eenvoudig en ver weg van mijn billen werd geabsorbeerd waardoor ik er verder niets van voelde. Na het uitstappen bleef ik even staan bij de halte om me te kunnen oriënteren en liep vervolgens in de richting van het derde adres. Zonder smartphone was je weg vinden echt een klus. Aan de overkant van de weg zat een McDonalds. Wanneer ook dit adres een offerte wilde uitbrengen kon ik daarna gaan lunchen en de bus terug naar huis nemen. Zou ik geen offerte krijgen dan wilde ik eerst naar het volgende adres. Een kwestie van prioriteiten stellen. Het was maar een paar minuten waggelen naar het adres dat ik online gevonden had. Dit atelier was in een klein winkelcentrum gevestigd en daardoor was het er ook wat drukker. Niemand had gelukkig oog voor mij en zonder een blik of opmerking stapte ik het atelier in waar drie jonge vrouwen aan het werk waren. De jonge brunette die het dichtstbij aan een naaimachine zat, stopte met werken en liep met een brede glimlach naar me toe.
‘Hi’ zei ze. ‘Wat kan ik voor je doen?’
Ik vertelde zo zachtjes mogelijk wat ik zocht en of zij daarin konden voorzien. Ik kon het de jonge vrouw niet kwalijk nemen dat haar ogen na het horen van mijn vraag naar beneden gingen en mijn onderlichaam nauwgezet observeerden.
‘Juist’ zei ze. ‘En dit is geen flauwe grap of een soort weddenschap?’
Ik bloosde en schudde mijn hoofd. Uit mijn zak haalde ik het lijstje van Danielle tevoorschijn met het aanbod haar te bellen om er zeker van te zijn dat ik serieus was.
De brunette bleef argwanend maar nam het briefje in ontvangst. ‘Vind je het goed als ik het even met mijn collega’s overleg?’
‘Geen probleem’ antwoordde ik licht piepend in de wetenschap dat er zo dadelijk drie jonge vrouwen van mijn vraag zouden weten en mijn luierkont zouden zien. Ik zag de brunette haar collega’s op gedempte toon bijpraten waarop die licht begonnen te proesten. De professionaliteit die Ann had, misten deze jonge vrouwen hetgeen ik ze door hun jeugdigheid ook niet kwalijk kon nemen. Na een paar minuten keerde de brunette terug om te vertellen dat ze Danielle gingen bellen. Ze bood mij de stoel aan die tegenover de balie stond waarop ik plaats nam. Danielle had een vrouwelijk handschrift en dat zorgde er waarschijnlijk voor dat de jonge vrouwen er moeite in wilden steken om mijn verhaal te verifiëren. Ik hoopte dat Danielle zou opnemen wat zij zo te horen ook deed. De brunette had de telefoon op speaker gezet zodat haar collega’s konden meeluisteren. Ik zat te veraf om het gesprek te kunnen volgen maar ik hoorde wel wat verbaasde en geamuseerde geluiden van achteren komen. Toen het gesprek beëindigd was, liep de brunette samen met haar collega’s naar mij toe.
‘Interessant’ zei ze met een grote glimlach. Haar collega’s lachten ook. Ik wist niet wat ze interessant vonden. Wat had Danielle ze verteld? Mijn luiers, over onze relatie?
‘Het blijft vreemd maar we hebben nu wel de zekerheid dat je serieus bent en we hier niet in de maling genomen worden. Dat komt namelijk helaas te vaak voor’ ging ze verder. ‘Loop even mee naar achter dan gaan we kijken wat we eventueel voor je kunnen doen. Ik ben Jennifer trouwens, dat is Abigail en dat is Britt’ stelde ze zichzelf en haar collega’s voor.
‘Aangenaam’ antwoordde ik waarna ik mezelf aan hun voorstelde.
De meiden giebelden en leken de vraag van Danielle wel amusant te vinden.
‘Wil je even je broek laten zakken, dan kunnen we je maten even opnemen.’
Ik vroeg me af of dat echt nodig was maar aan de andere kant wilde ik niet de kans op het mislopen van een offerte voorbij laten gaan. Drie paar ogen keken toe hoe ik mijn broek losmaakte en liet zakken.
‘O, een romper!’ riep Britt verrast uit toen ze het kledingstuk zag.
‘Wat een dikke luier’ vulde Abigail aan terwijl ze vol ontzag naar mijn billen keek.
Jennifer maakte geen opmerking maar trok al haar meetlint tussen mijn benen door en over mijn luier heen. Ook zij constateerde dat het formaat luier dat Danielle wenste groter was dan dat ik nu droeg.
‘Zijn de luiers die je wilt ook voor overdag bedoeld?’ Britt keek mij met een gezicht vol horror aan.
‘Ja, dat is wel de bedoeling’ zei ik met het schaamrood op mijn kaken.
‘Ik denk dat je deze broek dan niet meer aan kunt’ ging ze verder. ‘Je nieuwe luiers worden ongeveer even dik’ zei ze met een professioneel oog naar de maten en afmetingen kijken, ‘maar ze zitten hoger.’
‘Misschien dat ze nog wel dikker zijn’ dacht hardop Jennifer. ‘Kijk maar eens hoe dik het middengedeelte moet zijn.’
‘Ja, ik denk dat je gelijk hebt’ moest Britt na een nieuwe blik op het papiertje toegeven.
‘Ik heb alle maten hoor’ zei Jennifer tegen mij. ‘Je mag je broek weer omhoog doen.’
De meiden giebelden toen ik wat moeite moest doen om mijn broek over de luier te trekken.
‘Misschien moeten we in de offerte ook schrijven dat we aangepaste kleding kunnen maken’ opperde Britt.
Jennifer keek verrast van haar papier op. ‘Dat’ zei ze terwijl ze met haar potlood zachtjes op de neus van haar collega tikte, ‘vind ik nou een heel goed idee van je. Dan doen we er ook een paar foto’s bij van wat leuke stofjes’ ging ze enthousiast verder. Ik glimlachte schaapachtig. Ook deze dames gingen een offerte opstellen. Drie uit drie dacht ik bij mezelf. Of het is geluk of Danielle heeft een royaal budget opgegeven. Wie zal het zeggen?’
‘Als je een kwartiertje hebt, maak ik een offerte voor je en kun je die direct mee naar huis nemen. Hoe lijkt je dat?’
Ik keek Jennifer aan, verbaasd omdat ik niet had verwacht dat ze zo zou doorpakken.
‘Is het een idee dat ik even ga lunchen en over een half uurtje weer terugkom?’ was mijn tegenvoorstel.
‘Ook goed. Dan zien we je zo?!’
‘Ja, tot zo dan.’
De jonge vrouwen lieten mij niet uit. Ze leken al haarfijn door te hebben met wie ze van doen hadden, een onderdanig onderkruipsel die zich een dubbele luier liet omdoen en zich daar ook nog eens mee de stad in liet sturen. Mogelijk dat ze zelfs nog kostendekkend de opdracht wilden uitvoeren, puur voor de kick en de lol om mij in hun creaties te zien. Ik opende de deur en liep naar buiten en zette koers richting de McDonalds.

De lunch was geen verplicht onderdeel van mijn trip, toch wist ik dat mijn Meesteres graag wilde dat ik me onder de mensen begaf en als het ergens druk was, dan was het wel de McDonalds. De reden van haar wens moge duidelijk zijn: hoe meer mensen mijn dikke kont zouden zien, hoe beter. Als bewijs dat ik in de Mc was geweest en ter verantwoording van mijn uitgaven, moest ik het bonnetje vragen en mee naar huis nemen. Op de parkeerplaats van de McDonalds was het redelijk druk maar het waren vooral gasten die door de McDrive reden en dan in de auto hun bestelling nuttigden. Voor de blikken die wellicht vanuit de auto’s op mij werden geworpen maakte ik me niet al te druk, spannender werd het hoe druk het binnen zou zijn. De reden dat het in de McDrive druk was had te maken met de mondkapjesplicht dat in het restaurant gold. Veel mensen bleken dat een te grote drempel te vinden maar ouders met (kleine) kinderen gingen toch liever naar binnen. Aanvankelijk leek het goed te gaan en waren de gasten meer bezig met naar de bestelzuil te kijken of naar het bord boven de balie om te bepalen wat ze wilden gaan bestellen. De mensen echter die reeds besteld hadden en wachtten op hun bestelling keken meer om zich heen en dus ook naar mij. Terwijl ik via de balie mijn bestelling moest doen omdat ik enkel cash geld had, hoorde ik achter me gefluister en gegiebel. Na het bestellen draaide ik me om en betrapte de twee vrouwen achter me die zich abrupt stil hielden. Hun blikken bleven brutaal, arrogant en nadat ik ze had gepasseerd, hoorde ik ze hun geroddel hervatten. Ik zocht een plek op een bankje zo dicht mogelijk bij de uitgang, verstopt achter een pilaar waardoor ik hoopte dat de mensen mij niet zouden zien of zouden vergeten nu ik uit beeld was. Mijn opzet leek te slagen want ik zag de twee vrouwen die achter mij in de rij stonden een andere kant oplopen en daar een plaats zoeken. Ik bekeek mijn plateau waarop een kleine friet, zes stuks McNuggets en een extra grote cola op stonden. Dat laatste was een wens van mijn Meesteres, dus een opdracht voor mij, met als doel dat ik flink zou moeten plassen. En plassen betekende een gezwollen luier en dat leidde weer tot een grotere zichtbaarheid of nog erger, lekkage. De maatvoering is in de States anders dan in Europa; een large in Europa is een medium in Amerika. Hoe groot een extra large cola is zoals die voor mij stond? Ik schatte een kleine liter. Bij het bestellen had ik aangegeven de frisdrank zonder ijs te willen omdat ik koud niet lekker vind en ik haast had: wilde ik een grote cola opgedronken hebben en op tijd weer bij het atelier van de drie vrouwen zijn, dan was een cola die niet ijskoud was eenvoudiger drinken.

Al tijdens het opeten van mijn kipnuggets en patates frites deed ik mijn tweede plas in mijn luier. Ik voelde hoe stevig mijn straal was en hoe vol mijn blaas. Deze plas was nog niet die van de cola. Die zou of zouden nog volgen. Des te meer een stimulans om vaart te maken en zo snel mogelijk naar huis te gaan. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Een fles cola drink je niet in een keer leeg maar ik voelde ook de tijd dringen en besloot, tegen mijn opvoeding in, mijn beker mee te nemen en onderweg het leeg te drinken, desnoods op de terugweg in de bus. Dat kon Danielle toch nooit controleren en was volgens mij ook niet tegen de regels in.

Bij binnenkomst in het atelier was Jennifer aan het bellen. Ze draaide zich om toen ze het belletje van de deur hoorde en ik hoorde haar zeggen: ‘Hij komt net binnen. Ja, hij is terug van de McDonalds, zijn drankje van de Mc heeft hij nog bij zich.’ Daarna sprak Danielle nam ik aan want Jennifer hield stil. ‘Ja, ik zal het tegen hem zeggen’ zei ze tot slot, ‘en er op toe zien. Geen probleem. Graag gedaan. Tot ziens, dank U.’ Jennifer legde haar telefoon neer en pakte van de toonbank een gesloten enveloppe die ze aan mij overhandigde. Met een zelfingenomen en superieure blik keek ze me aan.
‘Hier zit de offerte in.’ Ik wilde die aannemen maar Jennifer trok haar hand terug.
‘Eerst moet je drank op zijn zei je Meesteres’ zei Danielle. ‘Dus ga maar even zitten’ ze gebaarde weer naar de stoel bij het raam waar ik eerder ook had gezeten, ‘en tegen inlevering van je lege beker krijg je de enveloppe.’
Ik knikte en ging op de aangewezen stoel zitten. Er was geen plantenbak of iets anders waar ik mijn drankje ongezien zou kunnen dumpen. Daarbij liet Jennifer blijken mij scherp in het oog te houden. Geen zin hebbend om hier lang te blijven klokte ik zo snel ik kon het restant van de beker, wat toch ongeveer veertig procent was, naar binnen en stond op. Ik liet Jennifer de lege beker zien die ze van mij aannam en voor me weggooide.
‘Goed zo’ zei ze tevreden. ‘Ik denk dat je Meesteres tevreden zal zijn’ voegde ze er met een knipoog aan toe waarna ze me de enveloppe gaf.
‘Ik hoop dat je het droog houdt tot thuis. Hoelang ben je onderweg?’
‘Een half uur met de bus en dan nog een stukje lopen. Ik denk drie kwartier ongeveer.’
‘Succes. En hopelijk tot snel’ zei ze nu een stuk vriendelijker.
Ik bedankte haar en verliet het atelier. Ik was benieuwd naar de offerte en ook naar de reden waarom Danielle nog met Jennifer had gebeld, of andersom. Wat hadden ze besproken?
Ik kon er alleen maar naar gissen en probeerde het uit mijn hoofd te zetten. Misschien dat Danielle thuis er nog iets over zou zeggen. Mijn luier plakte tegen mijn billen terwijl ik naar de bushalte liep. Ik hoopte maar dat die een derde plas ook nog zou kunnen opnemen want inmiddels voelde mijn blaas alweer behoorlijk gevuld.

Bij de halte stond een jonge moeder al te wachten. Aan haar hand had ze een peuter vast en in de andere de buggy waar het kind eventueel in gezet kon worden. Op de neus van de vrouw stond een bril met grote ronde glazen die in een dun gouden montuur waren gezet. Ze begroette me vriendelijk en ik deed hetzelfde. Er viel een stilte waarna zij vroeg waar ik vandaan kwam. De paar woorden die ik had uitgesproken waren voor haar voldoende geweest om vast te stellen dat ik zeer waarschijnlijk geen Amerikaan was.
‘Uit Nederland, oorspronkelijk maar sinds een paar maanden woon ik hier’ antwoordde ik. Ze knikte en antwoordde beleefd: ‘Interessant.’
Ik wilde uit beleefdheid een uitgebreider antwoord geven maar mijn blaas zat me inmiddels zo dwars dat ik me nauwelijks op iets anders kon concentreren. Ik wiebelde wat van het ene been op het andere en probeerde ondertussen zo ontspannen en vriendelijk mogelijk te kijken.
Ze glimlachte weer.
‘Ik zie een potjesdans’ zei ze zonder een spoor van gène of twijfel maar nog steeds zeer vriendelijk.
Ik knikte beschaamd.
‘Problemen om het op te houden? Zwakke blaas? Ze richtte haar blik demonstratief op mijn kruis die ik volgde. Er was geen twijfel dat ze gezien had dat ik een luier om had. Ontkennen had geen zin.
Ik knikte voor de zoveelste keer terwijl ik op ontploffen stond.
‘Moet je nog ver naar huis?’ vroeg ze bezorgd.
‘Half uur, drie kwartier’ piepte ik.
‘O hemel’ keek ze verschrikt. ‘Ik hoop dat je het redt.’
Ik wilde antwoorden dat ik dat ook hoopte maar het was al te laat. Ik voelde hoe mijn gezichtsuitdrukking veranderde van pijnlijk naar ontspannen en uiteindelijk in schaamte toen mijn blaas zich leegde en er een onophoudelijke stroom op gang kwam.
De jonge moeder keek me meelijwekkend aan.
‘Gelukkig zijn er ook luiers in volwassen maten, al moet je nu wel even in een natte broek zitten’ wreef ze onbedoeld nog wat extra zout in de wond.
Ik dankte de jonge moeder voor haar begrip en medeleven.
‘Niets te danken. Ik zou alleen wel uitkijken met zitten want je hebt gelekt.’
 

luierjona

Superlid
Fantastisch Rpv! Echt zo super weer! Jammer dat er deze morgen geen laxeer in z’n eten zat haha ;). Of is Danielle niet zo gemeen?

Om het gevoel toch een beetje na te bootsen en te voelen wat hij voelt heb ik mezelf verwend deze morgen met een vieze luier in bed. Tsah en als ik dan dit verhaal lees wordt de wil enkel maar groter ;)… #jaloers

RPV je bent een wonder!!
 

RNdU

Superlid
Hoofdstuk 11


‘Hakjes of kruipen?’
Ik keek door de spijlen van mijn ledikant naar Danielle die mij de vraag gesteld had. Ze was bezig om mijn kleding voor vandaag klaar te leggen en liet mij dus de keuze. Maar wat voor een keuze? Het was inmiddels drie dagen geleden dat mijn Meesteres mij bij wijze van een verlaat Halloween in een uniform van een dienstmeisje had meegenomen naar het huis van Lila. Bij dat uniform hoorden ook de afsluitbare pumps die Danielle mij ‘cadeau’ had gedaan. Na een middag en avond daarop gelopen te hebben, zaten mijn voeten onder de blaren en voelden mijn kuitspieren aan als brandende fakkels. De vraag of ik dus hakjes aan wilde leek een no-brainer. Maar wat hield het alternatief precies in? De hele dag een baby moeten zijn of een hondje spelen?
Mijn Meesteres hield ervan om mij in het ongewisse te laten of me op het verkeerde been te zetten. Het was een uiting van de macht die ze over mij had en die ik haar zelf had gegeven. Ze maakte er nu optimaal gebruik van. Ik keek door de zojuist geopende gordijnen van mijn slaapkamer naar buiten, het regende pijpenstelen.
‘Nou?’ vroeg Danielle nog een keer.
‘Kruipen Meesteres’ antwoordde ik vanuit mijn onderbuikgevoel.
‘Prima, dan zal ik wat leuks voor je uitzoeken.’
‘Dank U Meesteres.’ Zittend in mijn ledikant volgde ik met mijn ogen de handelingen van Danielle.
Ze leek in een opgeruimde en ontspannen bui te zijn. Op haar werk leek de grootste hectiek zo vlak voor de Kerst voorbij te zijn. Mogelijk dat haar clientèle in de geest van het feest wilde proberen om nader tot elkaar te komen en te streven naar verzoening en de onenigheid voor een paar weken te parkeren. Danielle had ondertussen, zo zag ik, een romper en een maillot uit de kast gehaald. Als laatste pakte ze een sweatshirt waarna ze het stapeltje op de rand van de commode legde.
‘Ik zal je bed openmaken’ zei ze, ‘dan kun je eruit.’
Het slot klikte aan beide zijkanten open waarna mijn Meesteres de zijkant met de spijlen over de rails naar beneden begeleidde. Het systeem werkte geruisloos omdat het van hoge kwaliteit was als onderhoudsarm, zowel wanneer gebruik van werd gemaakt als af en toe. Ik liet me uit mijn ledikant glijden en Danielle gebood me om in het midden van de kamer stil te blijven staan. Ze trok mijn pyjama uit en liet me in mijn luier naar de badkamer lopen. De verzadigde en geel verkleurde luier hing tussen mijn benen toen ik in beweging kwam.

‘Ik ruik je plas al’ gniffelde Danielle. ‘Een echte geur van een peuter hangt om je heen.’
Uit ervaring wist ik dat ik op deze opmerkingen en plagerijtjes niet hoefde te reageren. Zwijgend opende ik de deur van de badkamer waar Danielle mijn natte luier losmaakte en meenam.
‘Ga je lekker douchen. Vergeet je haren niet te wassen en zorg ervoor dat je over vijf minuten klaar bent om afgedroogd te worden.’ Ze maakte mijn peniskooi open en legde die op de wastafel neer.
‘En vergeet niet je plassertje en je balletjes ook goed te wassen.’
‘Ja Meesteres. Nee Meesteres’ antwoordde ik braaf waarna ik de kraan van de douche opendraaide en een paar tellen later eronder stapte. Danielle rolde de luier op en gooide die in de vuilnisbak en begon mijn kooitje met water en zeep te reinigen. Via de spiegel hield ze me af en toe in de gaten, vooral om erop toe te zien dat ik niet met mijn penis aan het spelen was. Ik pakte de fles babyshampoo en deed wat van het zoetruikende spul in mijn handpalm. Snel begon ik mijn haren in te smeren en liet het schuimen terwijl ik de babyzeep pakte om mijn lichaam mee te wassen. Toen ik binnen de gestelde tijd klaar was, rook ik als een baby en keek ik naar een tevreden Danielle.

Een uur later zat ik met een volle buik van de pap, in een luier, romper, maillot en sweater bij mijn Meesteres op de bank. Buiten regende het nog steeds flink en ik voelde dat het vandaag een gezellige dag beloofde te worden waarop ik niet hoefde te werken. Danielle liet me tegen haar aan zitten en sloeg haar arm om me heen waarna ze me liefdevol begon te strelen.
‘Heb je het een beetje naar je zin zo?’ vroeg ze belangstellend.
‘Bedoelt U nu, op dit moment?’ was mijn wedervraag om verduidelijking te krijgen.
‘Alles’ kreeg ik met een glimlach terug. ‘Niet alleen nu maar ook je leventje zoals het is als slaafje, baby’tje, hondje, schoonmaakster, je baantje in de spoelkeuken.’
Ik was verrast door de vraag en vooral ook door de getoonde belangstelling. Ik bloosde en voelde een opvlieger komen door de gevoelens en gedachten die deze vraag bij me opriep.
‘Dank U Meesteres. Ik voel me heerlijk in mijn rol als Uw slaafje. Ik voel me bevrijd nu ik geen verantwoordelijkheden meer heb, anders dan te doen wat U mij opdraagt en…’
Danielle onderbrak me. ‘Nee lieverd. Laten we voor een moment onze rollen loslaten en als partners met elkaar praten. Hoe voel je je?’
Ik moest me na deze opmerking een moment herpakken en antwoordde vervolgens:
‘Top, echt helemaal top. Ik kan er niets anders van maken. Ik voel me zo goed nu ik door jou geleid word en ik jou mag dienen. Ik hoop dat het voor jou ook zo geldt?!’
Danielle glimlachte. ‘Wat ik ervan vind, komt zo wel. Nu ben jij aan de beurt. Ik ben blij te horen dat je goed in je vel zit en dat bevestigt mijn beeld. Je doet ontzettend je best om mijn opdrachten goed uit te voeren en je werkt keihard; niet alleen thuis maar ook bij Hooters waar Carmen ontzettend blij met je is.’
Ik glimlachte door de gemaakte complimenten. Dat Carmen mij zoveel waardeerde wist ik niet, ze was altijd wel vriendelijk tegen me maar verder had ik van haar nooit feedback op mijn functioneren gekregen. Ik zag Danielle ook glimlachen.
‘Dank je’ antwoordde ik enkel waarop Danielle knikte. ‘Goed’ ging ze verder, ‘je hebt dus nog geen spijt van de ingeslagen weg?’
‘Nee, absoluut niet.’ Ik schudde demonstratief mijn hoofd en ik hoopte dat dit ook voor Danielle gold. Ze las die bezorgdheid kennelijk van mijn gezicht af want ze streek enkele keren door mijn haar en trok me dicht tegen haar aan.
‘Ik heb er evenmin spijt van’ fluisterde ze in mijn oor. ‘Integendeel, ik vind ons leventje zo heerlijk!’
‘Echt?’ Ik keek haar diep in de ogen omdat haar antwoord misschien wel te mooi was om waar te kunnen zijn.
‘Zeker’ bevestigde ze nog een keer. ‘Ik houd ontzettend van je. Je bent weliswaar mijn slaafje maar het vereist een sterke persoonlijkheid van jou om je zo kwetsbaar op te durven stellen. Ik weet dat ik op je kan bouwen en dat geeft me heel veel rust en geborgenheid.’
‘Dus we gaan op dezelfde voet verder?’ probeerde ik Danielle zo voorzichtig mogelijk te polsen.
Ze glimlachte weer. ‘Ik heb je onder andere bij mij op de bank genomen om met jou over een paar dingen te praten. Om er zeker van te zijn dat de dingen die ik wil bespreken geen verkeerde investeringen worden.’
Nieuwsgierig keek ik Danielle aan.
‘Ben je er klaar voor?’
Ik knikte hevig en ontzettend benieuwd naar wat zij met mij te bespreken had. ‘Ja Danielle’.
Ze sloeg weer een arm om me heen en stak van wal.

Een half uurtje later zat ik nog beduusd op de bank bij te komen van wat Danielle voorgesteld had en waar ik ‘ja’ tegen gezegd had. Alles wat zojuist voorbijgekomen was, ging verder dan ik ooit had durven dromen en had verwacht: mijn bezoek in het Halloweenkostuum van een dienstmeisje was door Lila en haar huisgenoten zeer goed ontvangen en had tot het plan geleid dat ik daar wekelijks een dag zou gaan schoonmaken. De kosten van mijn inzet zouden natuurlijk aan Danielle worden vergoed. Dit betekende nog meer inkomsten voor mijn Meesteres want ik ging bij Hooters niet minder uren werken. Danielle had ook haar plannen onthuld voor een grote verbouwing: Een aannemer zou begin volgend jaar een aanbouw met kelder gaan realiseren waardoor we flink wat meer vierkante meters zouden krijgen. Niet dat ik het gevoel had dat we nu ruimte tekort hadden maar mijn Meesteres dacht daar anders over. Zij had kantoorruimte nodig omdat ze het werken aan de keukentafel niet prettig vond en daar kon ik me wel wat bij voorstellen. Daarnaast zou die ruimte ook een spreekkamer krijgen voor wanneer COVID onder controle was en zij haar klanten kon ontvangen. Voor mij had ze ook plannen: een cel en een ‘speelkamer’ voor ons beiden. De details zou ze op een later moment nog met me doornemen. Het gesprekje van zojuist was voor haar bedoeld om er zeker van te zijn dat ik door wilde gaan zodat ze met de aannemer de ideeën verder kon gaan uitwerken. Met een knipoog had ze eraan toegevoegd dat dit ook gold voor het in gang zetten van enkele bestellingen van cadeaus. Een paar ervan zouden voor Kerst al binnen zijn, andere niet. Als klap op de vuurpijl had Danielle verteld met Anna, mijn collega bij Hooters, een leuk contact aan het opbouwen te zijn. Anna had Danielle verteld geïntrigeerd te zijn geraakt door mijn verhalen. Na flink over en weer appen en mailen had Danielle Anna aangeboden om langs te komen en met ons mee te eten. Vanzelfsprekend zou ze dan ook een rondleiding krijgen. Anna had direct ‘ja’ gezegd en zou morgen op bezoek komen. Na deze mededelingen was Danielle naar de keuken gelopen om voor zichzelf een Latte te maken en voor mij een fles limonade. Wanneer ze terug zou zijn zouden we samen de offertes van de wasbare luiers gaan bekijken.

Niet veel later was het zover. Danielle stopte de zuigfles in mijn handen en duwde mij voorzichtig achterover totdat ik met mijn hoofd zachtjes op een kussentje landde dat ze op haar schoot had gelegd. Terwijl ik dronk keek ik in haar warme ogen en streelde ze door mijn haar en streek me zachtjes over mijn buik die inmiddels zo plat als een pannenkoek was geworden.
‘Vind je Anna leuk?’
Ik knikte. ‘Ja’ antwoordde ik nadat ik de fles uit mijn mond had genomen.
Danielle lachte. ‘Ik denk dat zij jou ook wel leuk vindt, of in ieder geval interessant. Het zal wel een knappe meid zijn als ze bij Hooters werkt?!’
Ik begon te blozen. ‘Ja, ze is knap.’
‘Knapper dan ik ben?’
‘Anders knap maar jullie zijn allebei intelligent dus even knap zou ik oordelen’ probeerde ik me eruit te redden.
Danielle gaf me een zachte por. ‘Ik plaag je maar wat.’ Ze kuste me en stopte daarna de speen van mijn fles voorzichtig in mijn mond ten teken dat ik moest gaan drinken. Danielle pakte haar Latte van het bijzettafeltje en roerde het drankje. Ik vleide mijn hoofd nog wat dichter tegen haar borsten aan waarop ze me lief aankeek en vervolgens een slok nam.

Na dit heerlijke intermezzo was het tijd om de offertes te bekijken. Danielle had haar laptop gepakt om de gemailde en geappte foto’s te kunnen bekijken. Ik lag half onderuitgezakt met mijn hoofd tegen haar schouder en keek belangstellend naar de papieren die op haar schoot lagen.
‘Alle drie kunnen de luiers maken binnen de gestelde tijd en het aangegeven budget. Wat is jouw indruk? Wie kwam op jou het beste over?’
‘Ann’ zei ik. ‘Zij bleef heel professioneel ook al had zij wel door hoe de vork in de steel zat.’
‘Dat is wat betreft haar houding. Maar als het gaat om de adviezen die ze gaf? Gaf ze blijk deskundig te zijn?’
Ik dacht even na. ‘Ann had het over verschillende kwaliteiten stof. Ze zou daarover iets in de offerte opnemen.’
Ik zag Danielle knikken. ‘Dat heeft ze ook gedaan’ antwoordde ze terwijl ze de offerte las.
‘En de Aziatische zusjes? Wat is jouw gevoel bij hun?’
‘Ik vond het sterk dat ze vroegen of de maten na krimp of voor krimp waren.’ Ik was nog steeds onder de indruk van die opmerking omdat ik daar totaal niet aan gedacht zou hebben.
‘Dat ben ik met je eens en daarbij vind ik de kwaliteit van je uniform heel goed. Ze hebben het keurig gemaakt, rechte panden en heel netjes gestikt.’ Ze pakte de laatste offerte erbij, die van Jennifer, Abigail en Britt. ‘En de laatste? Die van de drie jonge vrouwen?’
‘Tja, dat weet ik eerlijk gezegd niet. Volgens mij zijn zij ook wel goed.’
Danielle lachte. ‘Volgens mij voelde je je bij hun het minst op je gemak, niet?’ Ik moest toegeven dat mijn Meesteres gelijk had en bloosde en knikte tegelijkertijd.
‘Ze hebben je het moeilijk gemaakt hoorde ik. Ze dachten aanvankelijk met een freak te maken te hebben. Toen jij bij de McDonalds was heeft Jennifer mij gebeld en het kostte me wel even om uit te leggen hoe de vork in de steel zat. Die meid laat zich niet met een kluitje het riet insturen. Ik vond haar ideeën wel grappig moet ik zeggen.’
Ik keek Danielle aan die mij een geheimzinnige blik toewierp. ‘Zo meteen’ zei ze toen ze mijn vragende ogen zag.
‘Ik zal je zeggen wat mijn voorstel is: Ik wil bij de zusjes en bij Ann ieder dertig luiers bestellen. De zusjes maken witte luiers, Ann in stofjes met een babymotief. Die heeft ze in de aanbieding. Ann heeft in de offerte nog een voorstel gedaan over het model luier. Daar zal ik het met haar nog over hebben. De kans is groot dat je dus twee verschillende modellen luiers krijgt.’
‘Dus zestig luiers in totaal?’ vroeg ik ter bevestiging omdat me dat wel heel erg veel leek.
‘Ja, een flinke hoeveelheid maar dan zitten we voorlopig goed. Blijft over de offerte van Jennifer, Abigail en Britt. Ik zal van hun dus geen luiers afnemen maar ik denk dat zij gelijk hebben dat jouw kleding niet meer gaat passen wanneer je je nieuwe luiers gaat dragen. Ik wil hun vragen om in overleg met mij - en een beetje met jou-‘ grapte ze er plagend achteraan, ‘een nieuwe garderobe voor je te maken. Eentje die passend is bij jouw luiers en status als baby en slaafje. Ik zal een afspraak met Jennifer maken zodat we samen kunnen langsgaan en kijken of we zaken kunnen doen.’
‘Moet ik mee?’ vroeg ik voorzichtig.
‘Ja, voor het opnemen van de juiste maten’ antwoordde Danielle op een toon die zowel lief was maar ook duidelijk maakte dat er geen discussie over mogelijk was. ‘Ik wil met jou nu wat ideeën en plaatjes ervan verzamelen zodat ik daarmee naar Jennifer kan.’
Ik werd dus toch nog naar mijn mening gevraagd. Dat viel me alles mee ook al was het afwachten wat ermee gedaan zou worden. Danielle was uiteindelijk degene die de keuzes maakte, zo hadden we het afgesproken en zo zou het ook nu gaan gebeuren. Op de laptop zag ik dat Danielle al een paar borden op Pinterest had aangemaakt; voor ieder kledingstuk een. Ze had op ieder bord al enkele foto’s gepind waardoor ik al een indruk kreeg waar ze naar op zoek was. Maar voordat ze begon met het laten zien van de afzonderlijke borden en plaatjes kreeg ik eerst een fopspeen aangereikt.
‘Doe je speen maar in je mond baby wanneer je met mama plaatjes kijkt.’
Ik viel vandaag van de ene verbazing in de andere. Hoorde ik Danielle nu zeggen dat ze mijn ‘mama’ was?
‘Kom kom’ herhaalde ze ongeduldig.
Braaf stopte ik mijn speen in mijn mond en direct zag ik Danielle tevreden kijken.
‘Heel goed. Nu kunnen we samen kijken naar wat ik heb uitgezocht voor je.’

We bekeken de borden een voor een en het werd voor mij al snel duidelijk dat het veel van hetzelfde was, namelijk babykleding in vrolijke, zachte kleuren of met snoezige motiefjes die van zachte materialen was gemaakt. Ik was benieuwd hoe vaak Danielle wilde dat ik die kleding zou gaan dragen. Op het laatst werd ik toch nog even verrast toen mijn Meesteres vertelde dat ze ook een paar gewone pantalons zou laten maken die over mijn luier konden. Afwachtend keek ik naar Danielle hoe het nu verder zou gaan. Moest ik nu het woord nemen en zonder toestemming mijn speen uit doen? Gelukkig hoefde ik niet lang in onzekerheid te zitten.
‘Oké, dit is hoe ik het met jou wil afspreken: Je mag per bord er een model aanwijzen die je niet wilt. Is dat duidelijk?’
Ik schudde mijn hoofd waarop Danielle mij verbaasd aan keek. ‘Wat begrijp je niet?’
Voorzichtig pakte ik mijn speen vast en kreeg met een knikje toestemming om die uit mijn mond te halen.
‘Hoe weet je of Jennifer precies die stoffen heeft? In die kleuren en prints?’
Danielle lachte. ‘O, bedoel je dat!’
‘Dat weet ik niet. Het zullen inderdaad waarschijnlijk iets andere kleuren en prints worden maar het gaat mij nu enkel om het model kledingstuk.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Het maakt me niet uit’ antwoordde ik schouderophalend. Voor mij lijken ze allemaal op elkaar en zijn de onderlinge verschillen erg klein. Dus ik wil de volledige keuze aan jou laten, zonder onbeleefd te zijn’ voegde ik er haastig aan toe. Mijn reactie werd door Danielle beloond met een warme knuffel.
‘Heel lief en goed van je. Je weet uitstekend je plekje hier in huis.’
‘Dank je Danielle. Wil je dat ik deze kleding dan thuis ga dragen?’
‘Ja, en dat afgewisseld met in je blootje lopen of in je dienstmeisjesuniform, afhankelijk van in welke bui ik ben en waar ik zin in heb.’
‘Dat zal bij elkaar wel heel veel geld kosten’ polste ik voorzichtig.
‘Ach, het is jouw geld. En dan is nog niet eens alles op. Nee’ lachte ze weer geheimzinnig, ‘ik heb nog veel meer leuks voor jou in petto maar dat moet nog een verrassing blijven.’ Ik keek toe hoe Danielle de telefoon pakte en de dames een voor een begon te bellen. Ze deed dat in de volgorde waarmee ik ze een bezoek had afgelegd. De Aziatische zusjes waren blij met de opdracht en beloofden de dertig luiers volgens de opgegeven specificaties en in witte stof op tijd klaar te hebben en boden aan die langs te komen brengen als extra service. Daarna belde Danielle Ann. Met haar was Danielle iets langer in gesprek. Danielle was benieuwd naar haar opmerkingen en advies omdat die blijk gaven van veel ervaring met wasbare luiers; zowel in het gebruik ervan als ook met het maken. Ik kon maar de helft van het gesprek volgen en kreeg mee dat de opgegeven pasvorm meer geschikt was voor de dag en minder voor de nacht. Ik hoorde Danielle een paar kritische vragen stellen en af en toe ook flink doorvragen die allemaal rustig en met blijk van kennis van zaken door Ann werden beantwoord. Op het schrijfblok krabbelde Danielle allerlei kreten die mij verder niets zeiden. Aan het einde van het gesprek bevestigde mijn Meesteres dat zij dertig luiers wilde bestellen in de stof die Ann in de aanbieding had en dan volgens haar advies gemaakt. Ik hoorde de dankbaarheid van de aardige vrouw aan de andere kant van de lijn en ook zei beloofde de luiers binnen de afgesproken termijn klaar te hebben alsook te komen afgeven. Het derde telefoontje was naar de drie meiden. Abigail nam op, zo hoorde ik en Danielle vroeg naar Jennifer die even later aan de lijn kwam. Dit gesprek duurde veel en veel langer. Mocht Jennifer in het begin teleurgesteld zijn dat de opdracht voor dertig luiers niet aan haar gegund was, dan werd die direct daarna volledig weggespoeld door een golf van blijdschap omdat er een veel lucratievere tegenover geplaatst werd. Jennifer wilde graag dat Danielle met mij zou langskomen om mijn maten op te nemen. Ze bood aan om volgens de doorgegeven specificaties op eigen kosten een luier te naaien zodat ze er zeker van konden zijn dat de kleding naderhand zou passen. Danielle vond het een goed voorstel maar zomaar een gaatje in haar agenda vinden was geen sinecure. Gelukkig lukte dit in de week tussen Kerst en Oud en Nieuw en met die afspraak in het vooruitzicht werd het gesprek beëindigd.
‘Goed’ zei Danielle tevreden. ‘Dat is ook weer geregeld. Nu nog een diner bedenken voor als morgen Anna komt. Weet jij wat ze lekker vindt?’

Gelukkig hoefden we de deur niet uit voor boodschappen want we hadden alles al in huis wat we nodig hadden. Na een verschoning werd ik door Danielle de keuken in gestuurd om alvast het een en ander voor morgen voor te bereiden. Terwijl ik bezig was bleek mijn Meesteres mij vanaf de bank in de gaten te houden:
‘Ik zie een heerlijke dikke luierkont onder die maillot. Ik ben zo benieuwd hoe je wasbare luiers onder je kleding zullen staan! Voor jouw informatie, ik heb mijn digitale winkelmandje al aardig gevuld met plastic broeken in allerlei soorten en maten. Je kledingkast zal er over een maandje heel erg leuk uit zien denk ik!’
‘Ja Meesteres, dat denk ik ook’ antwoordde ik sociaal gewenst. Diep van binnen vond ik het ook opwindend en spannend maar er zat ook een flinke dosis schaamte in mijn lichaam en geest. Snel ging ik door met het fijnsnijden van de uien zodat ik de indruk kon wekken druk bezig te zijn en niet hoefde te antwoorden of discussiëren. Ook vond ik het spannend dat Anna morgen kwam. Een collega die bij ons thuis kwam; wat zou ze allemaal aan Danielle over mij vertellen en wat er op het werk allemaal gebeurde. Natuurlijk gaf Carmen regelmatig een update maar zij had als leidinggevende een heel restaurant in de gaten te houden en miste daardoor best wel veel. De vrouwen in de bediening hadden het natuurlijk ook druk maar zagen net weer wat andere dingen dan de manager. En welke plagerijtjes had Danielle nog voor mij in petto? Zou Anna daar ook ontvankelijk voor zijn en daaraan meedoen? Allemaal vragen waarop ik morgenavond een antwoord zou krijgen. Tot die tijd zou het gissen blijven en hoopte ik door nu flink mijn best te doen en mijn Meesteres te plezieren in haar gunst te komen zodat ze morgen niet te gemeen zou zijn.
 

ikke 1

Superlid
Wat een mooi vervolg van dit erg levensechte verhaal. Zeker de connectie samen is prachtig beschreven en heel herkenbaar :verliefd
 
  • Like
Waarderingen: RNdU

TtR

Superlid
Weer een top hoofdstuk! Dank!
En nu op naar het volgend hoofdstuk van ‘Mijn Kapster’. Het verhaal waardoor ik helemaal ‘into diapers’ ben geworden!
 
Hoi RPV,

Wat een tempo houd je erin zeg! Ik vind dit net als Mijn Kapster een top-verhaal. Je hebt een herkenbare stijl van schrijven die mij zeer aanspreekt. Ga zo door!

CC
 

RNdU

Superlid
Hoofdstuk 12



De bel ging.
‘Dat zal Anna wel zijn.’ Danielle keek mij vrolijk aan. ‘Doe jij even open?’
‘Ja Meesteres’ antwoordde ik waarna ik zo vlug mogelijk richting de hal en de voordeur waggelde. Tussen mijn benen zat, voor de speciale gelegenheid zoals Danielle het bezoek van Anna had bestempeld, een dubbele luier met een inlegger. Daarover een romper, maillot en een trui die niet verder reikte dan mijn navel en daardoor mijn gehele, zeer forse bilpartij onbedekt liet. De romper was lichtblauw van kleur, net als mijn maillot. De trui bestond uit pasteltinten groen en paars en vloekten niet eens zo erg met het lichtblauw. Mijn luier was, naast haar enorme omvang, ook nog eens zeer lawaaiig: bij iedere stap die ik zette hoorde je het gekraak van het plastic. Speciaal voor het bezoek van Anna had Danielle mij onder de douche gezet en mij extra goed ingezeept en mijn haren gewassen waardoor ik van top tot teen naar een baby rook. Ik haalde diep adem en opende daarna de deur voor mijn collega en vriendin-in-wording van mijn echtgenote en Meesteres.
‘Hi Roger!’ riep Anna enthousiast uit toen ze mij in de deuropening zag staan. ‘Jij ziet er schattig uit zeg!’ vervolgde ze lachend. Ik mompelde iets uit schaamte maar keek Anna wel vriendelijk aan en liet haar binnen en sloot de deur achter haar.
We gaven elkaar als begroeting twee kussen met daarbij de klassieke Amerikaanse ‘hug’.
Ik zag Anna van oor tot oor stralen.
‘Laat me je eens goed bekijken! Zo beeldig heb ik je nog nooit gezien zeg.’
Zonder dat Anna het hoefde te vragen draaide ik een langzame pirouette. Danielle kwam op dat moment ook de hal in gelopen en begroette Anna op dezelfde wijze als ik zojuist had gedaan.
‘Hij ziet er allerschattigst uit zeg! Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden.’ Ze wreef en klopte meerdere malen zachtjes op mijn dikke billen. ‘En mijn handen ook niet’ zei Anna lachend over haar eigen grapje. ‘Wat een plaatje!’
‘Ja, dikke luiers staan hem goed’ antwoordde Danielle die het enthousiasme van Anna volledig deelde. ‘In huis wil ik ze dan ook zo veel mogelijk in het zicht hebben’ motiveerde mijn Meesteres voor haar keuze voor mijn kleding. ‘Kom, laten we naar binnen gaan en een glaasje drinken!’

Danielle ging ons voor en ik liep achter de dames aan. Anna zag er eenvoudig maar wel smaakvol uit. Ze droeg een blauwe spijkerbroek met daarover een jasje dat haar slanke taille prachtig accentueerde. Aan haar voeten droeg ze blauwe sneakers en ze had haar lange haar stijl geföhnd. Het was grappig om mijn collega een keer niet in haar werkkleding en haardracht volgens het uniformreglement ten zien. In de huiskamer aangeboden bood Danielle Anna een plaats aan op de bank en nam zelf aan het einde van hetzelfde meubel plaats waarna ze met mij oogcontact zocht.
‘Slaafje?’ zette ze nog extra aan toen ik de bedoeling van het contact niet leek te begrijpen waarna bij mij het kwartje viel.
‘Wat wil je drinken Anna?’
‘O, ik zou wel een Chardonnay lusten. Heb je die toevallig koud staan?’
‘Jazeker’ antwoordde ik trots omdat ik haar voorkeur goed had onthouden nadat ze die een keer tijdens haar werk had laten ontvallen. Met een voldaan gezicht keek ik Danielle aan.
‘Wat wilt U drinken Meesteres?’
‘Voor mij ook en schenk voor jezelf wat sap in.’
‘Ja Meesteres.’
Ik had me nog niet omgedraaid toen ik het gegniffel en gedempte gelach hoorde en de vrouwen al direct een geanimeerd gesprek startten.
Met de twee glazen Chardonnay en voor mij een tuitbeker sap op een dienblad kwam ik terug en bood Anna en daarna Danielle een glas aan.
‘Op je komst en de eerste date in het echt’ toastte Danielle waarna de glazen klonken en mijn plastic beker een dof geluid gaf toen er tegen getikt werd. Ik ging op de grond tegenover de bank zitten en wachtte braaf op het moment dat Danielle mij toestemming gaf om te praten of wanneer Anna mij iets zou vragen. Vooralsnog leken de dames alleen oog voor elkaar te hebben. Danielle keek af en toe in mijn richting maar volgens mij alleen ter controle of ik als een baby zat met mijn benen uit elkaar zodat er vrij uitzicht was op mijn geluierde kruis. Ik zag Anna regelmatig met een vertederende blik naar mij kijken. Het kwam op mij over alsof ze mij in deze kleding leuker vond dan die ik op mijn werk droeg. Aanvankelijk volgde ik het gesprek in de hoop en, misschien tegen beter weten in, dat Danielle mij uiteindelijk er ook bij zou betrekken maar dat gebeurde niet. Beetje bij beetje begon ik af te haken en dwaalden mijn gedachten af. Danielle en Anna leken het bijzonder goed met elkaar te kunnen vinden. Beiden waren intelligent en qua leeftijd ontliepen ze elkaar ook niet veel. Zowel Danielle als Anna was ambitieus in hun werk en leken ze op veel meer terreinen overeenkomsten te hebben.

‘Onze glazen zijn leeg’ hoorde ik mijn Meesteres opeens in mijn richting zeggen. Ik schrok uit mijn gedachten op en met een rood hoofd stond ik op. Mijn luier kraakte zachtjes maar wel hoorbaar toen ik bewoog om de glazen te pakken en die mee naar de keuken nam. Ik voelde de ogen in mijn rug priemen, vooral ook omdat het gesprek achter me even stil viel.
‘So cute’ hoorde ik Anna zachtjes tegen Danielle zeggen.
Na het bijvullen van de glazen nodigde Anna mij uit om aan haar voeten op de grond te zitten. Ik keek Danielle aan die mij met een discreet knikje toestemming gaf om er gehoor aan te geven. Direct nadat ik mijn plekje had ingenomen, voelde ik de warme hand van Anna op mijn schouder.
‘Je ziet er zo lief uit’ zei ze nog een keer. ‘Om op te vreten.’
Ik bloosde en glimlachte wat ongemakkelijk maar voelde al snel dit gevoel kantelen in een van ontspanning. Anna hield haar blik het merendeel van de tijd gericht op Danielle. De twee vrouwen bleken het samen ontzettend goed te kunnen vinden en de Chardonnay maakte de tongen natuurlijk ook wat losser. Er werd veel gelachen en ook Danielle gaf me zo nu en dan een knuffel en betrok me meer en meer bij het gesprek, in die zin dat ik vaker het onderwerp van gesprek werd. Anna had mij tijdens het werk al een paar keer verschoond dus voor haar was het spannendste er al af. Ze had mij naakt gezien, mijn tattoo, mijn kuisheidskooi en de geparfumeerde luiers in allerlei soorten al voorbij zien komen. Wat wel nieuw voor haar was, en haar mateloos leek te boeien, waren mijn kleren. Ze leek dol te zijn op mijn zachte katoenen maillot die de contouren van mijn luier prachtig accentueerde. Gevoed door dit enthousiasme bood Danielle Anna een rondleiding aan in mijn slaapkamer.
‘Ga jij vast alles klaarmaken voor het eten baby? Ik laat ondertussen Anna je kamer en jouw kleertjes zien.’
Het was een opdracht, geen vraag ook al had Danielle die zo gesteld. Ik knikte en antwoordde braaf: ‘Ja Meesteres’ en liep naar de keuken toe terwijl de dames via de gang naar mijn slaapkamer koers zetten.

Mijn slaapkamer lag te ver verwijderd van de keuken om te kunnen horen wat er gezegd werd. Ook hardere geluiden als gelach waren zo goed als onhoorbaar. Het beetje dat ik nog zou kunnen opvangen werd onhoorbaar toen ik de afzuigkap aanzette. Ik concentreerde me op het bereiden van de gerechten en zette de pannen op de juiste positie op de inductieplaat zodat alles ongeveer tegelijkertijd klaar zou zijn. Op de kookwekker kon ik de tijd bijhouden en ik zag dat Danielle en Anna ruim twintig minuten weg gebleven waren toen ze giechelend en nog steeds geanimeerd pratend in de keuken aankwamen.
‘Dat ruikt lekker!’ riep Anna enthousiast uit. ‘Zo heerlijk kook ik niet voor mezelf’ bekende ze daarna. Ik zag het voor me hoe ze als alleenstaande, ambitieuze vrouw lange dagen maakte met werken, studeren en promoveren. Tijd voor het huishouden en koken stond zeer waarschijnlijk onderaan het prioriteitenlijstje. Ik waardeerde de warmte van Anna en haar bemoedigend klopje op mijn geluierde billen voelden daardoor nog specialer. Ik bedankte Anna voor haar compliment waarna ik met een schuin oog naar Danielle keek. Hoe zou zij mijn vriendschap met Anna vinden? Ogenschijnlijk zag ze in haar geen bedreiging want ze leek het prima te vinden dat mijn collega haar hand wat langer op mijn billen liet rusten en er over wreef. Aan de andere kant zou het ook zo kunnen zijn dat onze vriendschap juist kon ontstaan en in stand kon blijven omdat ik geen bedreiging voor haar vormde: Ik was een slaaf van Danielle en als ik Anna al zou willen penetreren dan zou het mij nooit zonder toestemming en medeweten van mijn Meesteres gebeuren en lukken: mijn penis zat opgesloten in een kooitje en mijn Meesteres had de sleutel! De toenadering van mijn kant, alsmede de vriendschap die ik met haar in mijn werk met haar had opgebouwd, had geen andere bedoelingen en kon die ook niet hebben. Daarnaast wist ik ook niet of Anna mij zonder luier om ook zo leuk en interessant vond. Ik nam me voor het haar eens op een rustig ogenblik te vragen. De kookwekker ging af en ik had al mijn aandacht nodig voor de volgende handelingen wilde ik niet de maaltijd verpesten.

Danielle zette mij in de kinderstoel en deed goed haar best om Anna te laten zien hoe zij mij hier volledig in kon fixeren. Het blad werd dichtgeschoven, het plankje tussen mijn benen vergrendeld, net als mijn enkels en het tuigje om mijn bovenlichaam. Alleen mijn armen en handen liet Danielle vrij zodat ik zelf kon eten maar zonder mijzelf te kunnen bevrijden. Mijn maaltijd bestond uit fijngemalen doperwten met aardappelen en stukjes kip, eentje die ik een paar weken geleden had moeten maken en in opdracht van mijn Meesteres in een egale brij gepureerd. Danielle had mijn eten in een diep plastic bord gedaan en mij als bestek een plastic lepel gegeven, vanzelfsprekend met een babymotief, en een slab om gedaan. De vernedering kon ik wel verdragen. Anna was nog steeds lief en leek het door mij gemaakte diner heerlijk te vinden. Gelukkig leek Danielle dezelfde mening toegedaan en kon ik opgelucht ademhalen. Er was een kort moment van hilariteit bij Danielle en Anna toen ik het zout wilde pakken en mijn Meesteres mij net voor was. Ik wilde mijn eten wat zouter maken omdat er helemaal niets in zat en daardoor nergens naar smaakte. Net buiten mijn bereik verplaatste Danielle het peper- en zoutstel op de tafel.
‘Zout is slecht voor je’ zei Anna op een lieve toon. Danielle gaf een blik van ‘Dan hoor je het ook eens van een ander’, waarop ik mokkend mij terug liet zakken in mijn stoel. Ik keek toe en hoorde aan hoe de beide vrouwen gezellig met elkaar praatten, ondertussen kleine hapjes etend en een slokje van hun Chardonnay nemend. Het geluid van bestek op porselein klonk en bij mij die van plastic op plastic. Ik volgde het gesprek amper, mij werd weinig tot niets gevraagd en zonder toestemming deelnemen aan de conversatie werd door mijn Meesteres niet op prijs gesteld. En dat was dan nog zachtjes uitgedrukt. Ik merkte wel dat op een gegeven moment de toon van het gesprek aan tafel serieuzer werd en dat maakte mij alert. In het begin kon ik niet zo goed bepalen wat de verandering van toon had veroorzaakt maar gaandeweg het gesprek werd het mij duidelijk. Anna maakte zich zorgen om haar financiële positie nu de inflatie zo opliep. Komend jaar zouden haar huur en energierekening omhoog gaan en dat betekende dat ze meer uren zou moeten gaan werken, uren die ze niet in haar promotieonderzoek zou kunnen steken. Welke consequenties dat weer zou hebben? Een extra jaar of misschien twee aan collegegeld wat ook weer meer kosten met zich meebracht, plus haar slinkende carrièrekansen. Ik zag aan haar blik dat zij zich daar echt zorgen om maakte. Aan mijn andere zijde zag ik dat Danielle met Anna meeleefde en ik meende haar hersens te horen kraken.
‘Ach, komt tijd komt raad’ zuchtte Anna waarna ze weer een lach op haar gezicht toverde. Ze gaf me een aai over mijn bol.
‘Lukt het met eten of wil je dat ik je help?’
‘Het lukt wel. Dank je Anna’ antwoordde ik braaf.
‘Goed zo. Ik denk dat we na het eten maar even jouw luier moeten controleren, net als op het werk.’
‘O, vertel eens’ vroeg Danielle geïnteresseerd. ‘Hoe doen jullie dat wanneer hij op het werk is?’
Anna begon te glimlachen. ‘Dat is te schattig, vooral ook omdat hij iedere keer weer bloost of weg probeert te duiken. Nu zijn we ook wel een beetje gemeen moet ik toegeven.’ Het was duidelijk dat Anna het leuk vond om daarover te vertellen want in tegenstelling tot andere onderwerpen waar ze kort en bondig formuleerde, ging ze hier van de hak op de tak.
‘We gaan altijd met twee collega’s naar hem toe. Eentje probeert hem op zijn gemak te stellen en de ander trekt dan zijn broek naar beneden en maakt zijn romper open en controleert zijn luier.’
‘Zo slaafje, heb jij twee vrouwen die jou tegelijkertijd aandacht geven! Dat heb je me nog nooit verteld?!”
Anna vertelde meer details van controles en verschoningen die ze had uitgevoerd en hoe schattig ze het vond om mijn gezicht te zien wanneer ze een nieuwe luier openvouwde en of plagende opmerkingen maakte. Het was duidelijk dat Anna er in ieder geval veel plezier aan beleefde en vanaf dat moment ging het snel…

‘Zeg Anna, ik heb een idee of een voorstel. Denk er maar over na, je hoeft er niet direct op te antwoorden.’
Anna en ik keken Danielle met belangstelling aan, in afwachting van wat haar idee of voorstel zou zijn.
‘Ik heb eigenlijk een dag in de week absolute rust en stilte nodig om me te kunnen concentreren op mijn werk. De aanwezigheid van mijn slaafje, hoe hard hij ook aan het werk is in huis of stilletjes in zijn hok zit opgesloten, is mij dan eigenlijk teveel. Stel dat ik hem een dag per week naar jou kan brengen. Dat jij op hem past? Ik kan dan goed doorwerken en jij krijgt genoeg betaald zodat je niet extra hoeft te werken.’
Danielle liet een pauze vallen zodat Anna haar woorden even kon laten bezinken. Ik keek met open mond toe hoe Danielle mij voor een dag in de week wilde onderbrengen bij Anna. Als ze ‘ja’ zou zeggen, wat zou dat dan betekenen? Zou ze me dan iedere keer als een baby gaan behandelen? Een baby had volop aandacht nodig, zo kon ze toch niet studeren? Ik was benieuwd hoe Anna dat zelf zag, en daar was mijn Meesteres ook nieuwsgierig naar.
‘Tja’, begon Anna wat ongemakkelijk. ‘Ik weet niet wat ik ervan moet denken en zeggen. Om heel eerlijk te zijn heb ik al contact gelegd met een bureau dat bemiddelt in thuiswerk.’
‘O ja?’
‘Ja, ik heb een optie op dataverwerking gedaan. Heel eenvoudig werk hoor en vier uurtjes per dag, maar op de een of andere manier schijnt dat toch niet geautomatiseerd te kunnen worden.’
Danielle grijnsde. ‘Dan heb ik nog een beter idee. Neem die opdracht aan en laat mijn slaafje het werk doen, dan heb je die dag dubbele inkomsten: en geld voor het oppassen en het geld dat hij voor jou verdient met het thuiswerk.’
Anna keek Danielle vol afschuw aan. ‘Dat kun je toch niet maken? Dat is slavernij!’
Danielle beantwoordde de vraag en de opmerking niet. In plaats daarvan keek ze mij aan. ‘Slaafje, wil jij Anna helpen door haar thuiswerk te doen zonder dat jij ervoor betaald krijgt?’ Het was een vraag maar het was duidelijk welk antwoord mijn Meesteres wilde horen.
‘Natuurlijk Meesteres’ antwoordde ik zoals zij wenste. ‘Met alle plezier doe ik dat voor Anna Meesteres.’
Anna schudde haar hoofd. ‘Nee, dat voelt niet goed.’
Danielle gaf niet op. ‘Wanneer zou het voor jou wel goed voelen?’
‘Wanneer ik er iets tegenover kan stellen. Nu eet ik van twee walletjes over de rug van Roger heen.’
‘Hij is graag bij je’ antwoordde Danielle laconiek. ‘Er is chemie tussen jullie dus ik kan me niet voorstellen dat het voor hem als een straf voelt om een dag bij je te zijn, integendeel zelfs denk ik. Dus hij profiteert al van jouw nabijheid.’
Anna keek mijn kant uit. ‘Dat is wel zo, toch?’ vroeg ze ter bevestiging. ‘We zijn toch vrienden?’
Ik knikte. ‘Ja Anna, we zijn vrienden.’
‘Zou je het leuk vinden als ik een dag in de week op jou zou passen zodat Danielle kan werken?’
‘Jazeker Anna’ antwoordde ik braaf maar ook oprecht terwijl ik vanuit mijn ooghoeken angstvallig de reactie en bewegingen van mijn Meesteres in de gaten hield, bang om een verkeerd antwoord te geven en de consequenties die dat zou hebben. Gelukkig leek Danielle tot nu toe tevreden hoe en wat ik antwoordde.
‘En vind je het geen probleem om thuiswerk te doen, achter de computer?’
‘Nee Anna, dat doe ik graag voor je. Ik zal het ook heel stilletjes doen zodat jij ook kunt werken of studeren’ zei ik met een zo zoet mogelijke stem.
Anna leek te smelten. ‘Ach, je bent ook een echt schatje. Maar’, en nu keek ze ook in de richting van Danielle, ‘als we tot een akkoord willen komen wil ik wel dat jij, Roger, het bij mij naar je zin hebt. Daar bedoel ik mee te zeggen dat je bij mij niet alleen een slaafje bent die afgebeuld wordt. Kunnen we het daar over eens worden?’
‘Wat mij betreft wel’ antwoordde Danielle direct. ‘Zijn kooitje blijft alleen wel om en de sleutel krijg je niet’ grapte ze erachteraan.
Anna lachte ook. ‘Nee zeg, alsjeblieft! Nee, ik dacht meer aan een dagje oppassen zoals dat bij echte kleine kinderen ook gaat.’
Danielle keek opeens een stuk vrolijker. ‘Maar dat is ontzettend leuk zeg!’
‘Vind jij het ook leuk?’ Anna keek mij aan.
‘Ja Anna, dat lijkt me heel erg leuk.’
‘En hoe oud ben je dan ongeveer als ik voor je ga zorgen? Een, twee, drie, vier, v?’
‘Niet ouder dan vier’ greep mijn Meesteres in. ‘Hij blijft ook vierentwintig uur per dag in de luiers.’
‘Vanzelfsprekend’ antwoordde Anna alsof het voor haar een no-brainer was.
‘Prima, dan zitten we op dezelfde golflengte.’
‘Vier jaar Roger?’
Ik knikte en keek angstig naar Danielle die mijn antwoord gelukkig leek goed te keuren.
‘Mooi’ zei mijn Meesteres tevreden. ‘Wat dacht je van twintig dollar per uur? Om half acht ‘s ochtends ophalen, ‘s avonds rond die tijd ook weer afleveren?’
‘Dat is dan op de dag dat Roger en ik beide vrij zijn?’
‘Ja, is dat voor jou een probleem?’
‘Nee hoor. Maar je biedt wel erg veel geld vind ik.’
‘Profiteer ervan. Ik gun het je, net als mijn slaafje. Tot slot, ik vind het prima als je lief voor hem bent maar ik wil wel dat hij zijn plek bij je weet.’
‘Ja? Je bedoelt dat hij naar mij moet luisteren?’
‘Precies dat. Ik zou het prettig vinden wanneer je hem ‘s ochtends, wanneer jullie bij jouw appartement zijn aangekomen, direct even over de knie legt. Je hoeft niet erg hard te slaan maar wel voldoende dat zijn billetjes de hele dag warm aanvoelen.’ Ik zag op het gezicht van Danielle zowel een grijns als ook een uitdrukking die duidelijk maakte dat ze het meende.
‘Een spanking?!’ reageerde Anna verrast. ‘O, maar dat vind ik zo spannend en leuk!’ Na het eerste enthousiasme en een grote lach op haar gezicht, trok ze die in de plooi om te vervolgen; ‘Daar kun je zeker op me rekenen. Ik doe niets liever dan stoute jongetjes over de knie leggen, ook al zijn ze nog zo snoezig als Roger.’
‘O ja?’ Danielle zat direct op het puntje van haar stoel.
‘O absoluut, ik heb menig vriendje van me de billen bont en blauw geslagen met alles wat ik in huis had of in die van hem vond’, volgde er lachend achteraan, kon vinden: haarborstels, pollepels, een lineaal, mijn vlakke hand natuurlijk, een teenslipper en nog veel meer! Ik vond het zalig om ze op mijn schoot te zien wiebelen en wurmen om zich vrij te krijgen. Niet dat ze dat lukte!’
Danielle leek het prachtig te vinden wat Anna vertelde.
‘Nou Roger, hoor je dat? Ik zou Anna maar niet boos maken want zo te horen kan ze flink uitdelen!’
‘Ja Meesteres.’ Ik was geschrokken want dit had ik niet achter Anna gezocht. Naast haar lieve gezicht had ze dus ook een strenge kant. Ongemakkelijk keek ik Anna aan die vriendelijk naar me terugkeek. Ze zag waarschijnlijk de schrik in mijn ogen en gaf me een aai over mijn hoofd met de bedoeling mij gerust te stellen.
‘Geen zorgen hoor Roger, als je lief bent voor mij dan ben ik het ook voor jou. Maar je moet natuurlijk wek het werk goed doen!’
‘Ja Anna, dat zal ik zijn en dat zal ik doen’ gaf ik antwoord op de twee vragen.
Danielle stond op om de borden af te ruimen en het toetje uit de ijskast te halen. Bij het eten van de laatste gang van het diner werd ik weer volledig buitengesloten hoewel het wel over mij ging. Ze bespraken de details van het oppassen en toasten met de glazen dessertwijn op de vriendschap en de samenwerking.

Na het diner werd ik uit mijn stoel bevrijd en moest ik ernaast blijven staan zodat Anna mijn luier kon controleren. Alsof ik een klein kind was, trok Anna met twee vingers mijn maillot aan de achterkant wat uit en deed vervolgens met de luiers die ik om had hetzelfde. Zo kon ze een blik in mijn luier werpen en zag en voelde ze de nattigheid op haar vingers.
‘Onze kleine man heeft een natte broek.’
‘Dat verbaast me niets’ antwoordde Danielle tevreden. ‘Zullen we dat gelijk maar even in orde maken?’
Anna leek het een leuk spelletje te vinden, hoewel het voor Danielle en mij een serieuze manier van leven was. ‘Ja, ik ga met jullie mee!’
Danielle deed, terwijl ik volledig naakt op de commode lag, mijn luiers af en reinigde met een paar doekjes mijn billen. Daarna pakte ze een kleine anatomisch gevormde dildo en deed er wat glijmiddel op.
‘Trek je beentjes iets op!’
Ik zette mijn voeten bijna tegen mijn billen en duwde mijn knieën naar buiten.
‘Goed zo.’
Ik wist wat er komen ging: Danielle zou met de dildo mijn prostaat gaan stimuleren waardoor ik een zaadlozing zou krijgen zonder een orgasme te hebben. Een prostaatlozing voelde heel anders dan klaarkomen door seks; het was alsof je je erna veel leger voelde. Ik kon het niet meten maar ik had ook de indruk dat er ook meer zaad uit kwam na een prostaatmassage. Hoe dan ook, al het zaad moest ik vervolgens in mijn mond nemen en na een minuut doorslikken. Ik was benieuwd of Anna dit allemaal wel wilde zien. De dildo was een kort moment koud maar het glijmiddel werd al snel warm en Danielle hoefde maar een paar keer ermee langs mijn prostaat te gaan toen de zaadlozing volgde. Vanuit mijn slappe, in de kooi opgesloten, penis golfde het zaad op mijn buik.
‘Je weet wat je moet doen’ zei mijn Meesteres koeltjes en trok de dildo zachtjes uit mijn billen.
‘Ja Meesteres’ antwoordde ik.
Ik pakte met mijn vingers het zaad op en keek uit mijn ooghoeken hoe Anna erop zou reageren wanneer ik het in mijn mond zou stoppen. Ze blikte en bloosde niet en keek geamuseerd toe, net zolang tot ik al mijn zaad had doorgeslikt.

Danielle stuurde me bloot van de commode af en liet me de rest van de avond, tot Anna vertrok, naakt rondlopen onder het mom van ‘kleine kindjes lopen vaak ook bloot in huis rond.’ Anna kon wel om die opmerking lachen en antwoordde gevat: ‘Ja, maar dan wel vaak met als doel om ze zindelijk te krijgen en dat is bij Roger niet het geval toch?’
‘Zeker niet’ antwoordde Danielle met een glimlach.
Anna had pretoogjes zag ik. Ze genoot van alles wat ze hier gezien en gehoord had en van het vooruitzicht dat haar financiële zorgen binnenkort verleden tijd zouden zijn.
‘Zo Roger, ik kan niet wachten om te beginnen met oppassen. Ik kijk er enorm naar uit!’
‘Ik heb er alle vertrouwen in dat je het fantastisch zult doen’ antwoordde Danielle instemmend. ‘Maar eerst kom je nog bij ons Kerst vieren.’
’Ja, ontzettend lief dat je mij hebt uitgenodigd Danielle, anders zat ik alleen door dat corona-gedoe.’
Danielle wuifde het dankwoord weg. ‘Geen enkele moeite, wij vinden het ook erg leuk en we zitten in hetzelfde schuitje: Geen familiebezoek door corona en de reisrestricties.’
En zo werden de contouren voor volgend jaar al wat duidelijker: Anna was al een vriendin en een collega maar zou nu ook mijn oppas worden!
 
Laatst bewerkt:

ikke 1

Superlid
Wat een heeeerlijk vervolg weer!! Het blijft iedere keer weer genieten hoe het verder gaat :love geweldig !!!!!! Doeggg
 
  • Like
Waarderingen: RNdU

Werni2

Superlid
Mooi dat je het verhaal weer opgepakt hebt. En hoe! Je hebt zo'n mooie en gedetailleerde stijl van schrijven. Alsof ik als lezer er bij ben.
 
  • Like
Waarderingen: RNdU
Bovenaan