Nog niet klaar Afspraak in Atlanta

RNdU

Superlid
Hoofdstuk 13


Danielle was opgewekt; ze had haar werk voor dit jaar afgesloten en kon nu gaan genieten van twee weken welverdiende vakantie. Op maandag 3 januari zou ze de draad weer gaan oppakken maar eerst was het tijd om te ontspannen! Voor de komende twee weken zat Danielle boordevol plannen en afspraken: Met Kerst zou Anna komen, op Oudejaarsavond waren ze bij Lila uitgenodigd en verder stonden er nog wat bezoekjes aan de schoonheidssalon, kapper en winkelcentra op de agenda. Nu was ze met Roger onderweg naar Jennifer. Deze afspraak stond aanvankelijk na Kerst gepland maar door een gaatje in de agenda’s kon dit naar voren worden verschoven. Op de vroege ochtend voor Kerst waren ze in de auto gestapt; Danielle voorin, ik achterin. Vanzelfsprekend zat ik dik geluierd en in makkelijke kleding in mijn stoel met een speen in mijn mond. Danielle wilde niet afgeleid worden door mijn geklets nu ze al haar aandacht bij het verkeer nodig had want het was druk op de weg, ontzettend druk. Iedereen was onderweg naar een winkelcentrum om de laatste inkopen te doen voor Kerst. Aan de hoeveelheid mensen dat op de been was, leek Corona voor nu even niet te bestaan. Ik keek uit het raampje en herkende de route, Danielle reed hetzelfde traject als de bus die ik een week of wat geleden had genomen. Vanaf het moment dat ze van huis waren weg gereden tot aan de afslag naar het parkeerterrein tegenover het atelier van Jennifer, Abigail en Britt konden we door het vele verkeer niet harder rijden dan dertig mijl per uur en stonden we ook regelmatig voor een stoplicht te wachten. Op de parkeerplaats zelf was het echter opvallend rustig, misschien ook wel omdat hier geen supermarkt, electronicazaak of speelgoedwinkel was gevestigd. Alleen bij de McDonalds was het druk zag ik. Danielle parkeerde de auto en stapte uit. Ik moest wachten met uitstappen totdat zij mijn portier van de buitenzijde had geopend omdat de achterdeuren op het kinderslot waren gezet.

Jennifer en Britt ontvingen ons met een brede grijns op hun gezicht. Abigail zag ik niet, mogelijk had zij vrij. De jonge vrouwen waren feestelijk gekleed alsof ze zo van het Kerstdiner waren gekomen in hun rode en zwarte fluwelen cocktailjurken en glitters in hun haren. Het had wat surrealistisch vond ik, de wijze waarop zij uitgedost waren en hetgeen waarvoor Danielle en ik kwamen. Ik keek met een scheef oog naar mijn Meesteres die ook even niet leek te weten wat ze ervan moest denken. Ze had Jennifer een paar keer gesproken en via de app en mail contact gehad maar nu zagen ze elkaar voor het eerst in levende lijve. Vanwege corona bleef het handen schudden ter kennismaking achterwege maar was de vriendelijkheid en het enthousiasme van Jennifer en Britt jegens ons zeker niet minder. Na een korte kennismaking en social talk gingen de vrouwen al snel over tot het doel van onze afspraak; het laten aanmeten van ‘passende’ kleding en het uitzoeken van de stoffen en patronen. Jennifer en Britt hadden de foto’s die Danielle had verzameld ontvangen en bekeken waardoor ze wisten wat mijn Meesteres ongeveer zocht en wilde.
‘Ik wil voorstellen dat we Roger, of noemen we hem ‘baby’?, eerst een luier om gaan doen zoals hij die gaat dragen en dat we pas daarna zijn maten gaan opnemen’ nam Jennifer het initiatief.
‘Dat lijkt me een goed idee’ antwoordde Danielle. ‘En je mag hem van mij ‘baby’ noemen. Jullie hadden een ook een luier gemaakt voor het opnemen van de maten, toch?’
‘Jazeker’ antwoordde Britt. Ze leek die al te hebben klaar gelegd en pakte die van haar bureau op en hield het kort in de lucht.
Ik kon mijn ogen niet geloven. Zouden mijn nieuwe luiers zo groot worden? Ze leken minstens anderhalf keer groter en breder dan mijn huidige wegwerpluiers. Ik keek naar de luier en naar Britt, en dan meer naar haar boezem die wel heel erg door de jurk werd geaccentueerd. Britt was een knappe meid vond ik. Een tikkeltje eenvoudig door het accent waarmee ze sprak en de vele stopwoordjes die ze gebruikte. Haar make up was naar mijn smaak ook iets teveel van het goede maar ze was wel een meisje waar je als jongen graag naast wilde lopen of mee wilde dansen.
Britt gebaarde Danielle en mij om mee te lopen naar een lege tafel, eenzelfde model waarvan het halve atelier mee vol stond bedekt met rollen stof, waar ze de luier op legde en mij gebaarde op te klimmen.
‘Wil jij hem zijn luier om doen?’ Ze keek naar Danielle die op haar beurt naar mij keek.
‘Ben je schoon en droog?’
‘Ja Meesteres.’
Danielle keek Britt aan. ‘Ik zie het als service van de zaak als jij het wilt doen. Ik kan dan zien hoe je zo’n luier om doet.’
Britt leek even verrast maar herstelde zich direct. ‘Geen probleem maar ik heb evenmin ervaring hoor! Ik zal ook moeten zoeken en proberen maar misschien dat we elkaar kunnen helpen.’
‘Dat is prima voor mij’ antwoordde Danielle knikkend terwijl ze belangstellend naar het transparante plastic bakje keek waarin een assortiment van dubbele veiligheidsspelden zat met kapjes in allerlei kleuren en vormpjes.
‘Wat een leuke dingen zijn dat! Mag ik?’
‘Ja natuurlijk. Dit zijn speciale luierspelden. We verkopen ze veel aan ouders die hun kinderen stoffen luiers laten dragen. We dachten dat ze voor onze baby ook wel handig zouden kunnen zijn.’
‘O, en dat zijn ze zeker. En die verkopen jullie ook zei je?’ Het was duidelijk dat Danielle enthousiast was.
‘Jazeker. Maar ik zal je nog iets interessants vertellen: De fabrikant van deze spelden maakt ze ook in een maat groter.’
‘En hoeveel groter zijn ze dan?’
‘Ongeveer twee keer zo groot?’
‘Duur?’
‘Wat is duur? Deze spelden kosten twee dollar per stuk, de grotere vier maar wanneer je er tien koopt zijn ze drie tachtig per stuk en per twintig drie zestig.’
‘En dan kan ik kiezen uit al die soorten?’
‘Nee, je koopt dan een door zoals deze waarin allerlei soorten zitten.’
‘Bestel er voor mij zo een als je wilt. Die grote.’
‘Heel goed, dat zullen we doen.’ Britt keek mij aan. ‘Ga maar liggen baby, dan zal ik je je nieuwe luier om doen.’
Berustend in mijn lot liet ik mij achterover vallen en probeerde te tellen door hoeveel vrouwen ik nu al een luier omgedaan had gekregen. Voor miss Wilson had ik al in Nederland ervaring opgedaan met commerciële meesteressen die met mij een baby- of DL-spel hadden gespeeld. Maar vanaf mijn verblijf bij miss Wilson was de teller snel opgelopen: miss Wilson, Carmen, Rebecca, Emily, Victoria, Lila, Danielle, Anna, Britt en dan nog de collega’s bij Hooters plus degenen die ik zo snel vergeten was te tellen. Britt leek totaal niet verlegen te zijn en trok zonder een spoor van spanning of zenuwen mijn broek naar beneden en trok opvallend terzake kundig de plakstrips op de juiste wijze los waardoor de luier nog een keer te gebruiken was en trok die vervolgens onder mijn billen vandaan. Toen zag ze mijn tattoo en mijn kuisheidskooi.
‘O Jennifer, kom eens kijken!’ zei ze vol verbazing en enthousiast.
Ik zag Danielle zich direct omdraaien en in de richting kijken van waar de vinger van haar collega naar wees.
‘O my God, dit is echt erg!’ lachte ze waarna beide vrouwen met hand voor hun mond Danielle aankeken. ‘Hij is echt jouw slaafje en zijn piemel zit opgesloten!’ gierde Britt van het lachen. ‘Dit is zo hilarisch!’
Danielle glimlachte, ze kon zich de verbazing bij en ontzetting van de meiden goed voorstellen. ‘Ja’, begon ze met haar antwoord, ‘zonder mijn toestemming en medeweten kan mijn baby geen stijf piemeltje krijgen en stoute dingen doen.’ Ze wees naar de tattoo, ‘en mocht het hem onverhoopt toch een keer lukken het sleuteltje van zijn kooitje te pakken krijgen zonder dat ik er erg in heb, dan zal iedere vrouw zien dat ze met een slaafje te maken heeft die eigendom is van Meesteres Danielle.’
Britt en Jennifer knikten maar waren ontzettend nieuwsgierig naar mijn kuisheidskooi en bekeken het van alle kanten en bestudeerden met name de stevigheid van de constructie en die van het slot om te achterhalen in hoeverre het waar was wat Danielle zojuist had beweerd. Nadat ze tot de conclusie waren gekomen dat mijn kooi zonder sleutel echt niet te openen was, verschoof na wat gegiechel en gelach de aandacht naar de luier die ze voor mij en het aanmeten van mijn nieuwe kleding hadden gemaakt.
‘Billen omhoog baby’ commandeerde Britt mij.
Ik deed wat ze vroeg en voelde hoe de luier onder mijn achterste werd gepositioneerd terwijl ik ongegeneerd naar haar boezem staarde wat mij een vernietigende blik van Danielle opleverde. Beschaamd keek ik weg, wetende dat mijn ongehoorzaamheid straf zou gaan opleveren.
Toen Britt de luier tussen mijn benen trok, viel me op hoe breed en dik het middenstuk was; mijn benen gingen als vanzelf naar buiten staan. Onder mijn billen voelde het alsof er een kussen lag, zo zacht, zo dik. Ook het vastzetten van de flappen deed Britt verrassend gemakkelijk en goed. De luier zat recht en strak en na twee keer verstellen perfect. Ik voelde en zag dat deze luier inderdaad veel groter was dan de wegwerpluiers zoals ik al op het eerste gezicht vermoed had: Aan de voorzijde kwam die tot boven mijn navel en aan de achterzijde tot bijna halverwege mijn rug, zo schatte ik in. Het absorberende middenstuk was een kleine twintig centimeter breed en was minimaal drie centimeter dik, misschien zelfs wel vier. Ik zag dat zelfs Danielle schrok en wellicht van mening was dat dit misschien teveel van het goede was. Ze zei echter niets en keek toe hoe ik met de hulp van Britt en Jennifer van de tafel af kwam en met gebogen benen tussen de drie vrouwen in kwam te staan.
‘Nou, zo worden jouw nieuwe luiers dus’ zei Britt waarna ze Danielle aankeek ‘Wat vind je ervan?’
Nog voordat ik kon antwoorden kwam Jennifer tussenbeide. ‘Je vergeet hem deze nog aan te trekken’ zei ze terwijl ze een plastic broek aan haar collega aanreikte.
‘O ja, dank je. Ik val door de mand’, vervolgde ze met een knipoog in mijn richting en die van Danielle. ‘Ik heb geen ervaring met oppassen of zelf kinderen.’ Ze hield de plastic broek voor mij open zodat ik er makkelijk in kon stappen. Britt trok de broek omhoog en zorgde ervoor dat de hele luier onder het plastic opgesloten zat.

‘Zo, dan kunnen we nu beginnen met het opnemen van je maten. Toch?’ vroeg ze in de richting van haar collega die met een knikje de opmerking bevestigde. Haar eerdere vraag aan mij kwam niet meer aan bod en daar was ik ook wel blij om. Ik wist niet of ik die naar eerlijkheid had kunnen en durven antwoorden nu ik het stijgend enthousiasme bij mijn Meesteres zag hoe ik er bij stond. Via enkele wandspiegels kon ik mezelf bekijken en de luier was mega. Waren de wegwerpluiers nog echt volgens het broekmodel gemaakt om onopvallend gedragen te kunnen worden, deze wasbare luier deed daar geen enkele poging toe: Ik werd half door het katoen opgeslokt en omvat. Er was niets subtiels aan deze luiers en stiekem hoopte ik tegen beter weten in dat Danielle en Britt een fout hadden gemaakt bij het maken van de pasluier en dat de eigenlijke luiers een stukje kleiner en discreter zouden zijn. Jennifer kwam met een meetlint bij me staan en begon met het opmeten van mijn borstomvang, mijn heupen, buik, bovenbenen, onderbenen, romp, armlengte, billen; alle maten noemde ze op en Britt noteerde die op een kaart waarop de contouren van een lichaam waren afgebeeld met stippellijntjes die bedoeld waren om de maten te noteren. De twee jonge vrouwen werkten als een geolied team samen en in een paar minuten tijd hadden ze alle gegevens verzameld om voor mij kledingstukken op maat te kunnen maken. Nu ging het om het uitzoeken van de stoffen en de modellen die ze zouden maken. Wat betreft het laatste had Danielle met mij samen al een longlist gemaakt en daarmee was mijn inbreng ook direct ten einde. Ik had niet de illusie dat er nu nog om mijn mening zou worden gevraagd. De drie vrouwen lieten mij in mijn luier en plastic broek staan en rondlopen zonder zich verder om mij te bekommeren. Danielle werd langs alle stoffen geleid en op een afstandje zag ik dat enkel die in zeer kinderlijke kleuren en met dito motieven nader werden bestudeerd. Ik keek het gebeuren met lede ogen aan en constateerde enkel dat de order die geplaatst ging worden groter en groter werd. Toen we na anderhalf uur klaar waren om terug naar huis te gaan had mijn Meesteres een bestelling gedaan van twintig rompers, zes lange broeken en zes korte, zes pyjama’s met korte mouwen en pijpen voor de zomer, en zes met lange voor de winter, speelpakjes - de aantallen daarvan weet ik niet meer-, dertig plastic broekjes met een badstoffen of katoenen buitenzijde, een tiental truitjes, even zoveel slabben en ze zouden via hun netwerk een tiental maillots laten breien. Britt had mijn wasbare luier weer verwisseld voor mijn wegwerpmodellen en Danielle had bij Jennifer een forse aanbetaling gedaan om de order te bevestigen. Met een flinke fooi in het vooruitzicht had mijn Meesteres ook kunnen regelen dat de eerste stukken op tijd zouden klaar zijn voor wanneer de wasbare luiers zouden komen. Jennifer en Britt namen uitgebreid afscheid van ons, en dan met name van Danielle, en wensten ons een prettig Kerstfeest.

‘Zo, dat was het eerste deel van onze trip’ zei Danielle tevreden. ‘Stap twee wordt boodschappen doen voor Kerst wanneer Anna op bezoek komt.’ Mijn Meesteres tikte me liefkozend op mijn billen. ‘Die wasbare luiers gaan je enig staan. Ik denk alleen niet dat je nog discreet over straat kunt, maar dat is mijn probleem niet’ vervolgde ze schouderophalend. ‘Dus ik zou zeggen: ‘Geniet nog maar zo lang als het kan van je wegwerpluiers, over een week zijn die verleden tijd.’’
‘Ja Meesteres’ piepte ik. ‘Ik keek erg tegen het moment op omdat die wasbare luiers erg groot en indrukwekkend waren. Het pasmodel van vanmiddag had me klein en nietig doen voelen en ik vroeg me af of, wanneer de echte luiers ook zo groot zouden zijn, ik er ooit aan zou kunnen wennen. Danielle pakte mijn hand vast en leidde mij zo in de richting van de speciaalzaken waar we alles voor de Kerstdagen zouden halen. We begonnen bij de traiteur, gingen vervolgens naar de chocolatier, de groenteboer en tot slot naar een wijnhandelaar waar mijn Meesteres een paar prachtige flessen wijn en champagne kocht. Ik stond erbij en keek ernaar hoe Danielle de ene na de andere lekkernij kocht. Ondertussen was ik me terdege bewust van de aandacht die mijn verschijning had en dan vooral mijn dikke bilpartij die door iedereen gezien kon worden wanneer hij of zij ook maar een moment beter keek. In de rijen bij alle winkels waar we kwamen en langzaam in voortkropen. Ik hoorde gefluister en zacht gelach achter me maar besloot niet om te kijken. Mijn Meesteres deed het zo nu en dan wel en kneep af en toe in mijn hand om duidelijk te maken dat de mensen achter ons het over mij hadden. Ik voelde me naast Danielle echter veilig en geborgen, wanneer ik alleen zou zijn geweest zou dat heel anders zijn. Het kostte me naast mijn Meesteres ook geen moeite om mijn plas meerdere keren te laten lopen. De dubbele luier absorbeerde alles met het grootste gemak alhoewel ik mijn billen naar verloop van tijd wel vochtig en klam begonnen aan te voelen. Bij het lopen naar de laatste adressen om inkopen te doen, voelde ik de luier in mijn liezen hangen en schuren. Ik hoopte dat we direct naar huis zouden gaan en Danielle mij ook zou verschonen of daar toestemming voor zou geven. Die hoop boorde ik zelf de grond in met de gedachte hoe de heenreis was verlopen; een lange file. Een blik op de uitrit van de parkeerplaats liet namelijk zien dat daar de rij naar de oprit van de ringweg al leek te beginnen. De terugreis zou ook lang gaan duren! Ik tilde de boodschappentassen voor mijn Meesteres naar de auto zodat zij geen onnodige inspanningen hoefde te leveren.
‘Loop eens een beetje door slaafje’ zei ze midden op straat op een best wel harde toon.
Enkele voorbijgangers keken verbaasd om toen ze die woorden opvingen en moesten onwillekeurig lachen toen ze mij zagen zwoegen en Danielle als een diva voor mij uit paraderend op haar pumps en gemanicuurde handen die een designer handtas omklemden.
‘Ja Meesteres’ hijgde ik terwijl ik mijn pas versnelde om niet verder achterop te raken. Mijn natte luier begon lager en lager te hangen en de pijn in mijn liezen nam bij iedere stap toe. Gelukkig kwam onze auto al in beeld en concentreerde ik me op de verlossing die nabij was en negeerde ik de ongemakken die ik voelde.

De rode striemen stonden in mijn handpalmen toen ik de zware tassen naast de kofferbak op de grond neerzette. Ik had het gered en tilde de tassen vervolgens een voor een in de auto toen Danielle de portieren had ontgrendeld. Vervolgens was het mijn beurt om achterin in te stappen en snoerde mijn Meesteres mij in mijn stoel vast en nam vervolgens zelf achter het stuur plaats. Ze keek me via de binnenspiegel met een glimlach aan en startte de motor.
‘Je hebt het goed gedaan hoor slaafje. Ik vond het alleen leuk om je even te testen in het bijzijn van vreemden.’
‘Dank u Meesteres’ antwoordde ik op het gegeven compliment. De tweede opmerking liet ik voor wat het was. Danielle leek ook niet op een reactie te wachten en concentreerde zich op het drukke verkeer waarin ze zich moest gaan begeven. Ondertussen voelde en zag ik hoe mijn luier begon te lekken. Waarschijnlijk had Britt die toch niet helemaal goed omgedaan want lekkages had ik tot nu toe zelden tot nooit gehad, en zeker niet nu ik niet extreem veel had geplast. Of had ik me vergist?
Eenmaal thuis, weliswaar ruim een uur later, bleek Danielle in een goede bui te zijn. Nadat de boodschappen waren uitgepakt nam ze me mee naar mijn slaapkamer waar ze mijn natte luier verschoonde.
‘Je hebt gelekt’ zei ze. ‘Heb je zoveel geplast lieverd?’ Danielle streek zachtjes over de binnenkant van mijn benen als teken van liefde en genegenheid.
‘Ik weet het niet Meesteres. Misschien dat de luier niet helemaal goed zat?’ opperde ik voorzichtig. Danielle leek mijn suggestie niet verkeerd op te vatten en besteedde extra aandacht aan de wijze waarop mijn luiers waren vastgeplakt.
‘Ze zitten niet helemaal recht en ik zie ook dat je beenelastiekjes wat anders zitten. Of dat door het omdoen komt of door het vele lopen dat we hebben gedaan, kan ik niet beoordelen. Mijn Meesteres maakte er verder geen studie of punt van een rolde de natte luiers in een grote bal en gooide die in de luieremmer.
‘Nog een weekje schat, dan gaan we over op wasbare luiers. Je krijgt er dan wel een taak bij: Je vuile luiers wassen.’
‘Ja Meesteres.’
Danielle waste met warm water mijn luierstreek en bovenbenen totdat ik weer lekker fris rook en alles schoon was. Een schone dubbele luier volgde en een badstoffen truitje, meer niet. Het truitje was zacht en warm. Met de houtkachel die inmiddels brandde was het binnen heerlijk warm en meer kleding ook niet nodig. De luier met print kraakte en was geparfumeerd waardoor ongemerkt lopen er niet bij zou zijn: Een vergelijking met een komeet kwam bij me op. Een felle bol met een lange staart. De felle bol was het luide gekraak en de walm van de parfum was de staart die achter mij volgde.
‘Lieverd, heb je zin om met mij een puzzel te maken? Ik heb een paar legpuzzels van 5000 stukjes. Het is voor mij een soort van traditie om in de Kerstvakantie een grote puzzel te maken en dit jaar wil ik het ook weer doen.’
‘Ja, leuk’ antwoordde ik opgetogen dat Danielle mij met haar samen iets liet doen.
Danielle knikte. ‘De puzzels liggen in de lade onderin de kast in mijn slaapkamer. Wil jij er een uitzoeken? Ik schenk ondertussen iets voor ons in. O ja, naast de kast - tussen de kast en de wand in - staat een hardboard plaat waar we de puzzel op kunnen leggen. Wil je die ook meenemen?’
‘Ja Meesteres.’ Ik spoedde mij richting de opgegeven plek en miste de glimlach op het gezicht van Danielle toen zij mij nakeek hoe ik als een komeet krakend op pad ging met een walm van de geparfumeerde luiers achter mij aan trekkend.

De rest van de middag hadden we het heel gezellig samen. Danielle knuffelde me veel en ik zag de helft van haar blikken niet die op mij en op mijn luiers gericht waren, teveel geconcentreerd op het zoeken naar de randstukjes om de kaders van de puzzel te kunnen leggen en zo de contouren te kunnen vaststellen. Het viel me evenmin op dat Danielle niet veel vorderde omdat ze haar aandacht er niet vol bij kon houden. Ze puzzelde vaak ook maar met een hand, de andere ging zachtjes over mijn rug, billen of door mijn haar. Ik genoot van haar liefde en zorg zoals ze die nu uitte, net als de vele kusjes die ze me gaf ook al mocht ik die niet beantwoorden. Zo werd ik dus ook in deze momenten, zij het op lieve, vriendelijke wijze, op mijn plek gewezen. Regelmatig stond Danielle even op om voor zichzelf een kop thee te maken waarbij ze voor mij een tuitbeker met sap of water vulde. Naast de puzzelplaat had ze een schaaltje met stukjes chocolade gezet waar we beiden flink van snoepten. In stilte vroeg ik af of we op deze manier de Kerstvakantie zouden gaan vieren. Ik hoopte het van harte want zoals het nu ging - ik in enkel een luier en truitje en met de liefdevolle aandacht van Danielle - vond ik het heerlijk. Mijn blootliggende luier deed mij klein en afhankelijk voelen en de wijze waarop Danielle mijn luier regelmatig beroerde, versterkte dit gevoel.
‘Ik ga wat kaarsjes aansteken’ zei ze toen het buiten begon te schemeren. Ze stond op en stak de ene na de andere kaars aan. De huiskamer baadde toen ze klaar was in een zacht geelrode gloed.
Vol geconcentreerd zat ik op mijn knieën op de zitting van de stoel om de rand van de grote legpuzzel te maken toen ik de handen van mijn Meesteres op mijn luier voelde en zij er zachtjes aan trok.
‘Een droge broek’ zei ze meer constaterend dan vragend waarop ik knikte.
‘Ja Danielle’ antwoordde ik erachteraan.
Met een zacht klopje op mijn achterste was de controle ‘officieel’ voorbij en nam Danielle weer naast mij plaats.
Ik glimlachte en dagdroomde over een hemelse Kerstvakantie.
 
Laatst bewerkt:

luierjona

Superlid
Fantastisch RPV!! Dank je wel!
Ik zag in het begin trouwens een keertje Paul staan ipv Roger ;)

de allerbeste wensen voor 2022 toegewenst en veel schrijfplezier bij beide verhalen!
 
  • Like
Waarderingen: RNdU

RNdU

Superlid
Super vervolg!!Ook een prettig eindejaar gewenst!!
Fantastisch RPV!! Dank je wel!
Ik zag in het begin trouwens een keertje Paul staan ipv Roger ;)

de allerbeste wensen voor 2022 toegewenst en veel schrijfplezier bij beide verhalen!

Wisper, Jona,

Dank voor de nieuwjaarswensen! Ik wens jullie ook een voorspoedig 2022.
@Jona; dank voor het attenderen, de tekst is inmiddels aangepast.

Gr. Rpv57500
 

wisper

graag zou ik contact leggen voor mijn 1ste ervarin
Ja,had het ook gezien.Met 2 verhalen tegelijk bezig zijn kan niet zo gemakkelijk zijn :)
 
  • Like
Waarderingen: RNdU

ikke 1

Superlid
Wat een geweldig mooi en liefdevol verhaal weer. Mooi subtiel, maar erg opwindend:love Fijne jaarwisseling en met mooie vervolgen in het nieuwe jaar Doegggggg
 
  • Like
Waarderingen: RNdU

RNdU

Superlid
Hoofdstuk 14


Het nieuwe jaar was alweer een week oud en het normale leven had voor zover de coronamaatregelen het toelieten haar ritme weer gevonden. De Kerstversiering werd overal weggehaald en op bijna iedere straathoek lag er wel een afgedankte Kerstboom. Voor mij zou 2022 een spannend jaar worden: nieuwe, dikkere luiers, wekelijks schoonmaken bij Lila en een dag per week naar Anna. Hooters was na de verbouwing weer geopend en stond ik weer full time in de spoelkeuken. Vandaag was ik vrij en had ik een dag om bij te komen want hoewel ik lag was mijn situatie allerminst comfortabel te noemen: Danielle had mij voor Kerst een spankingmachine cadeau gegeven; een indrukwekkend gevaarte dat bestond uit een geheel van de machine zelf en het bankje waar ik nu op gefixeerd lag. Mijn Kerstcadeau werd door de bouwer in onderdelen aangevoerd in de kamer gezet waarna het bouwen begon. Het idee van een machine en bankje ineen was ingegeven door de gedachte dat de slagen zo min mogelijk aan energie of kracht mochten verliezen. Het chassis was daarom opgebouwd uit zware stalen profielen die van zichzelf al een enorme stijfheid hadden en de constructie zelf droeg daar nog verder al bij: Waar mogelijk had de ontwerper gebruik gemaakt van driehoek-constructies en de wetten van natuurkunde toegepast. Ik lag op, of eigenlijk meer over, een bankje gedrapeerd dat iets weg had van een turnbok zoals ik die vroeger in de gymzalen op mijn scholen had. Maar deze bok stond scheef waarbij mijn achterste omhoog stak en mijn gezicht naar beneden en was van boven tot onder van hout. De helling was overigens niet veel, ik schatte een graad of twintig maar voldoende om me ongemakkelijk te voelen dat mijn achterste zo pontificaal omhoog stak. Mijn benen waren licht gebogen en gespreid door de breedte van de bok waardoor mijn billen iets open stonden. Door de hoogte van de bok raakten mijn voeten, net als mijn handen, niet de grond. Met gevoerde leren boeien waren mijn enkels en polsen aan de houten zijkanten van de bok vastgezet en mijn bovenbenen, heupen en borst met leren banden. De bok was voldoende lang om mijn gezicht op te kunnen laten rusten, dat was een gunst die mijn Meesteres mij nog had willen verlenen. Dus zoals een luipaard op een tak in een boom kon hangen, zo lag ik op de bok vast en had ik geen enkel zicht en invloed op hetgeen achter me gebeurde. Dat is waar de machine stond: Een krachtig apparaat dat een zware elektromotor bevatte en een module waarmee de kracht en de frequentie van de slagen mee kon worden aangestuurd, vanzelfsprekend volledig digitaal en draadloos. De motor stond in verbinding met de slagarm. Het uiteinde daarvan leende zich voor het opzetten van allerlei implementen: een paddle, zoals nu, een haarborstel, zweep, mattenklopper, cane, alles kon eraan bevestigd worden. Het enige dat mijn Meesteres bij het wisselen hoefde te doen was het opnieuw uitlijnen van de motor zodat het uiteinde van het implement precies op mijn billen zou landen. Een karweitje van niets omdat de motor eenvoudig via een excentrische plaat kon worden verschoven en opnieuw geborgd. Maar de machine kon niet alleen slaan. Ook kon op het uiteinde een variëteit aan dildo’s worden bevestigd en kon Danielle de snelheid, kracht en diepte van de stoten instellen. Zelfs kon de machine automatisch een dot glijmiddel in mijn bilspleet laten glijden zodat het neuken non-stop door kon gaan. Voor controle maar vooral voor de fun, de machine stond immers niet in de woonkamer, had mijn Meesteres een camera op een statief voor mijn gezicht neergezet waarmee ze mij kon zien. Een tweede camera was op mijn achterste gericht en waar die voor diende laat zich eenvoudig raden.

Hoelang ik inmiddels op de bok lag kon ik niet inschatten maar mijn billen stonden in vuur en vlam. Ik werd nu gestraft voor mijn kritiek op mijn nieuwe dikke luiers waaraan ik nog erg moest wennen en mij verre van comfortabel in voelde. De volgende slag teisterde mijn billen. Het gemene van het apparaat was ook dat die geruisloos werkte. Ik kon de slagen niet horen aankomen, pas op het allerlaatste moment en dat was dan alleen door het fluiten van de paddle die aan snelheid won voordat die mijn huid raakte. Ik schreeuwde van de pijn en de schrik maar wist dat niemand mij hier zou horen en ergens luchtte dat ook wel weer op.

Achter mij ging de deur open en ik hoorde aan het ritme van haar voetstappen dat het Danielle was die binnenkwam. Zonder iets te zeggen kwam ze dichterbij en bleef ergens achter mij staan.
‘Mmm’ zei ze na een inspectie van mijn billen, ‘mooi rood is niet lelijk zeggen ze en daar zit wel wat in.’
Ze wachtte totdat de machine weer een slag had uitgedeeld en ging vervolgens met haar vingertoppen zachtjes en langzaam over mijn billen. Daarna liep ze verder en kwam ze voor me staan. Met haar duim en wijsvinger pakte ze me bij de kin en tilde die op zodat ik haar kon aankijken.
‘Hoe gaat het slaafje? Heb je al spijt? Heb je al iets te zeggen tegen je Meesteres?’
Ik keek half in het kruis van haar spijkerbroek en moest mijn ogen, ondanks haar ondersteuning van mijn kin, tot tegen mijn wenkbrauwen aanduwen om mijn Meesteres te kunnen aankijken.
‘Mijn billen doen pijn Meesteres’ piepte ik als antwoord op haar eerste vraag maar ik hoefde niet op enig mededogen te rekenen.
‘Dat is de bedoeling ook slaafje. Ik zie de tranen nog niet over je wangen biggelen dus misschien moet ik de machine maar wat harder en sneller zetten.’
Nog voordat ik kon antwoorden had Danielle mijn kin alweer losgelaten en liep ze naar de machine toe om op het paneel bij de motor de gewenste aanpassingen te doen. Op haar gemak pakte ze een stoel en zette die vlak bij mijn hoofd neer. Ze nam plaats en pakte weer mijn kin beet.
‘Zo, even wat vaart maken’ zei ze koeltjes. De eerste hardere pets kwam op mijn billen en ik schrok van de slag en daarna van de snel toenemende pijn.
‘Au’ schreeuwde ik. Hoeveel pijn het ook deed, huilen doe ik niet snel. Niet omdat ik het niet wil maar omdat ik niet snel huil van de pijn. Schreeuwen wel maar dat maakte voor Danielle op dit moment niet uit. Ik vermoedde dat ze echt tranen wilde zien en dus probeerde ik mijn lijdensweg te verkorten door te proberen te huilen. Ze keek me met een zachte blik aan maar leek tegelijkertijd immuun voor mijn geschreeuw, alsof het haar niets deed of niet raakte. Inmiddels was de tweede klap al gekomen en de derde volgde.
‘Alsjeblieft Meesteres. Ik heb spijt van mijn opmerking over mijn nieuwe luiers. Ik zal voortaan eerst nadenken voordat ik iets zeg’ probeerde ik maar zonder resultaat. Sterker nog, Danielle reageerde niet op mijn woorden en liet, als teken van ontevredenheid, mijn kin los en leunde achterover in haar stoel.
‘Woorden slaaf, enkel woorden waarvan ik niet weet of je ze meent. Volgens mij zeg je het alleen om onder je straf uit te komen.’
Ze had me door en nu was ik blij dat ik geen oogcontact met haar had of hoefde te maken. Danielle keek mijn situatie even aan en voerde vervolgens via haar telefoon de frequentie van mijn slagen nog verder op. Het schreeuwen werd gillen en nadat ze ook nog eens de kracht van de slagen had verhoogd, begon ik uiteindelijk -gelukkig- te breken. Ik dacht dat ik gek werd van de pijn en niet veel later begonnen mijn tranen ongecontroleerd te vloeien.
‘Alsjeblieft Danielle, Meesteres’ snikte ik in etappes. ‘Ik zal nooit meer zoiets zeggen’ stotterde en snotterde ik erachteraan. Ik zag haar opstaan en naar mij toelopen.
‘En nu in mijn ogen kijken’ zei ze, ‘en het nog een keer zeggen.’
Ik had zo gehoopt dat ze de machine eerst zou stopzetten maar zij had een andere volgorde in gedachten.
‘Alstublieft Danielle, Meesteres. Ik zal nooit meer kritiek op mijn luiers hebben’ snikte ik als een klein kind door mijn tranen heen die rijkelijk over mijn wangen biggelden.
‘Goed zo.’ Haar stem was direct warm en zacht en vol empathie. De machine stopte direct en Danielle maakte me los en nam mij op haar schoot waarbij ze goed oplette mijn billen te ontzien.
Zonder een woord te zeggen drukte ze me tegen haar aan en liet ze me bijkomen van de pijn van de afstraffing. Het voelde voor mij hemels om haar liefde op deze manier te ervaren en te ervaren dat ik altijd op haar kon rekenen. Dat laatste natuurlijk wel zolang ik aan haar voorwaarden voldeed maar dat was iets waar ik zelf bewust voor gekozen had.
‘Kom’ zei ze toen ze merkte dat ik was gekalmeerd. Mijn tranen waren opgedroogd en mijn ademhaling was weer rustig en diep. ‘Ik ga je je luier omdoen en dan kun je verder met de klusjes die je vandaag moet doen.’

Eenmaal op de commode liggend streek Danielle nog enkele keren zachtjes over mijn blote borst en daarna met haar duim over mijn wangen. Ik glimlachte flauwtjes -de pijn in mijn billen was gigantisch en domineerde mijn gezichtsuitdrukking- waardoor het meer een grimas leek, temeer omdat mijn gezicht al snel weer vertrok.
‘Volgens mij heb jij je lesje wel geleerd.’
Ik knikte. Danielle pakte een pot met zalf van de plank en draaide het deksel open. Een grote lik zalf smeerde ze voorzichtig over mijn gepijnigde billen uit.
‘Het is misschien nu even vervelend maar de zalf helpt de pijn wat te verzachten’ lichtte ze toe.
‘Desondanks zul je je billen nog wel enige tijd voelen maar dat is de consequentie van niet luisteren naar je Meesteres. Op je werk zul je ook wel vragen krijgen wanneer je verschoond wordt. Misschien dat Anna of Carmen je verschoont, dat maakt het misschien minder ongemakkelijk voor je.’
‘Ik hoop het’ piepte ik nog van de pijn die de koude zalf veroorzaakte. Zowel Anna als Carmen waren, nog meer dan de andere collega’s, ingewijd in onze relatie en hadden of mij ook al eens gespankt of zou dat in de toekomst zeker gaan doen.
Danielle had inmiddels een schone luier onder mijn billen geschoven en deed die strak om. Van halverwege mijn rug tot over mijn navel zat ik dik ingepakt met mijn benen gespreid door de grote hoeveelheid stof in het middendeel. Een plastic broek volgde waarna ik van de commode mocht komen om mij zelf verder aan te kleden. Buiten was het fris en omdat ik ook klusjes rond het huis moest uitvoeren hoefde mijn luier niet onbedekt te blijven. De eerste serie kleding was door Jennifer vorige week afgeleverd waardoor ik een passende romper, broek en hoodie aan kon trekken. De broek was royaal genoeg gesneden om over mijn luier te gaan maar desondanks was die duidelijk te zien. Daarbij waggelde ik als een eend, iets dat naar verloop van tijd wel minder werd zo wist ik inmiddels uit ervaring, en was het gekraak van de plastic broek ook alles behalve discreet.
‘Mooi, jij kunt aan de slag.’ Danielle keek mij goedkeurend aan. ‘En wanneer je klaar bent met al je klusjes dan weet je dat je straf nog niet voorbij is, toch?’
‘Ja Meesteres’ antwoordde ik braaf. Mijn spanking was slechts een deel, weliswaar het deel waar ik het meest tegenop had gezien, maar er volgden nog twee delen van mijn straf. Het tweede deel was het schrijven van strafregels. Ik zou tien velletjes op A4-formaat aan beide zijden moeten volschrijven met de zin: ‘Ik moet altijd doen wat mijn Meesteres mij opdraagt, of ik het nu leuk vind of niet.’
Het derde deel van de straf was opsluiting in mijn hok onder de trap. Ik moest twee hele dagen daarin doorbrengen. Niet aan een stuk door maar op mijn enige vrije dag in de week. Dus twee vrije dagen zou ik niets kunnen doen. En dat had ook weer gevolgen: Want een vrije dag betekende alleen dat ik niet naar Hooters hoefde. Thuis was ik allerminst vrij en de klusjes die ik dan niet kon uitvoeren moest ik op andere momenten inhalen zonder dat die vertraging opliepen. Al met al leverde mijn protest over de dikke luiers mij dus flinke problemen op!

Mijn nieuwe luiers waren wel superzacht, dat moet gezegd worden. Ze hadden geen dunne elastieken die in mijn liezen sneden maar brede elastische banden die de luiers nog enig model gaven. Verder waren ze ronduit lomp en intimiderend groot en dik. Waar een enkele wegwerpluier discreet te dragen is onder kleding, gold dit niet voor de wasbare luiers die nu de planken van mijn kledingkast en commode vulden. Ze zaten op zich comfortabel en boden door de hoge snit een gevoel van geborgenheid en zekerheid. En daarmee waren de voordelen ook wel benoemd. Het rijtje met nadelen was langer: ze waren dikker, opvallender, breder tussen de benen en -hoe goed voor het milieu ook- het wassen ervan was een crime, zeker wanneer ik een vuile broek had gemaakt. In die situaties moest ik eerst boven de wc mijn eigen ontlasting eraf vegen en de luiers vervolgens in de week leggen. Daarna volgde het wassen en ophangen van de luiers en de plastic broeken. Dit was een extra taak die ik twee keer per week erbij had gekregen. Ik waggelde naar de keuken waar het lijstje lag met het programma van vandaag: wassen, strijken, de keuken soppen, de woonkamer stoffen en zuigen -dit zou ik pas kunnen doen als Danielle klaar was met werken-, koken en de vaatwasser uit- en inruimen. Tevens keek ik naar de taken die gepland stonden voor mijn eerstvolgende vrije dag. Wanneer ik nog tijd over zou hebben, en die moest ik eigenlijk gewoon maken!, zou ik al enkele daarvan gaan doen in de rekenschap dat ik dan opgesloten zou worden en niets zou kunnen doen. ‘De tuin winterklaar maken’ stond er voor mijn vrije dag op. Ik keek op de klok. Het was tijd om te lunchen en daarna zou ik snel aan de gang gaan. Als het een beetje meezat kon ik alvast een flink stuk van het werk in de tuin afkrijgen.

Mijn planning slaagde en mijn voornemen kon ik waarmaken; in de late namiddag was ik druk in de tuin in de weer om die klaar te maken voor de winter. Ik had het blad geharkt en een aantal struiken gesnoeid. De hele middag had ik mijn billen gevoeld die hard leken te zijn op de plekken waar de paddle ze ongenadig vaak en hard had geraakt. Het leek wel of mijn doorgaans zachte, soepele huid op die plaatsen gefossiliseerd. Ik betrapte mezelf er regelmatig op dat ik aan mijn billen voelde maar niets kon vaststellen omdat de luier daarvoor te dik was. Van eerdere spanking wist ik dat deze pijn en dit gevoel enkele dagen kon aanhouden en daarmee hield ik dan ook rekening. Ik stopte een moment met werken toen Danielle de tuin in kwam lopen en bij me kwam staan.
‘Het is een schattig gezicht hoor, die dikke luier van je. Je zult het voor niemand verborgen kunnen houden. Hooguit dat een ander model broek het iets beter camoufleert maar ik geef je weinig hoop’ merkte ze plagend op met een zachte ondertoon. ‘Adorable’ zoals men het hier noemt.
Ik lachte als een boer met kiespijn omdat ik niet wist wat ik met die opmerking aan moest. Danielle maakte er geen punt van dat ik niet antwoordde en kwebbelde vrolijk verder.
‘Je bent alvast vooruit aan het werken zie ik. Heel verstandig van je. Je hebt in ieder geval de was keurig gestreken en de keuken mooi schoongemaakt. Daar ben ik heel tevreden over. Wat ga je vanavond koken?’
‘Een fussili met champignonroomsaus Meesteres met een salade van rucola en pijnboompitten en een dressing van Italiaanse kruiden en olijfolie. Als U wilt heb ik er ook een Barolo bij.
‘Dat klinkt goed. Je maakt je Meesteres blij op deze manier. ‘Omdat je vanmiddag zo goed je best hebt gedaan mag je vanavond aan tafel mee eten. In je kinderstoel en natuurlijk zonder de wijn!’
‘Natuurlijk Meesteres. Dank u Meesteres’ antwoordde ik onderdanig maar vooral blij dat ik niet onder de tafel uit een hondenbak hoefde te eten.
Ze knikte hooghartig. ‘Schenk je alvast een glas wijn voor me in? Ik snak naar wat alcohol.’
‘Zeker Meesteres.’ Ik liet mijn gereedschap letterlijk uit mijn handen vallen en wachtte totdat Danielle koers zette richting het huis.
‘Ga jij maar voor slaafje’ zei ze lachend. ‘Ik kijk graag naar je dikke billen als je loopt.’
Ongemakkelijk liep ik voor mijn Meesteres uit de tuin door. Ik deed mijn laarzen bij de deur uit en liep op mijn sokken naar de keuken om de fles te ontkurken en een glas voor mijn Meesteres in te schenken. Toen ik het glas op een dienblad kwam brengen hield Danielle mijn speen omhoog.
‘Ik wat lekkers in mijn mond, dan mag jij dat ook. Vind je dat niet lief van mij?’
‘Ja Meesteres’ antwoordde ik braaf.
Haar blik veranderde instant van vrolijk naar streng. ‘Op je knieën!’ commandeerde ze.
Ik zakte op mijn knieën en opende gedwee mijn mond om de speen in ontvangst te nemen.
‘Zo, en om te voorkomen dat je je speen tijdens het harde werken in de tuin verliest of in het gras of aarde laat vallen heb ik de speen uitgekozen die met een gesp vastgezet kan worden. Wat denkt je Meesteres toch na, vind je niet?’
Ik probeerde ‘Ja Meesteres’ en ‘Zeker Meesteres’ te antwoorden maar kreeg enkel wat vage klanken langs de speen geproduceerd die nagenoeg mijn hele mond vulde.
Ze lachte om de bespottelijke geluiden die ik had gemaakt en trok de lederen riem strak aan en zette die met de gesp vast.
‘Ga jij aan je gesp of riempje zitten slaafje?’ vroeg ze streng.
Ik schudde heftig van nee en had moeite om naar haar even strenge blik te blijven kijken.
‘Dat antwoord had ik ook verwacht’ vervolgde ze op een veel zachtere toon en ook de trekken in haar gelaat waren vriendelijker.
‘Ga maar verder met werken in de tuin. Over een uur tot vijf kwartier wil ik eten. Houd je zelf de tijd in de gaten slaafje?’
Ik knikte enkel met mijn hoofd wetende dat ik met de speen in mijn mond toch geen zinnig woord kon uitbrengen. Mijn Meesteres accepteerde mijn reactie en gebaarde met een vingerbeweging dat ik ‘dismissed’ was.

Het eten was op tijd klaar en, net zo belangrijk, goed gelukt waardoor mijn Meesteres tevreden op de bank zat en ik aan haar voeten op de grond mocht zitten. Ze belde met Susan om bij te praten:
‘Ja, zijn nieuwe luiers zijn fantastisch: Onmogelijk te camoufleren zo dik en die plastic broeken hoor je door het hele huis kraken als hij loopt. Zo leuk!’ Ze lachte.
‘Ik zal je zeker wat foto’s sturen maar kom ook eens snel langs want zijn Kerstcadeau is gearriveerd en in bedrijf… Ja, die spankingmachine die ook kan neuken. Mijn slaafje heeft vanmorgen een afstraffing van de machine gekregen, met de paddle. De tranen biggelden over zijn wangen, net als een peuter die over de knie gelegd wordt. En het leuke is, dat was al bij standje vijf!’
Danielle viel even stil, waarschijnlijk omdat Susan sprak.
‘De machine heeft vijftien standen!’ kirde ze vervolgens. ‘Vijftien, maar ook een timer en een interval mogelijkheid. Dat betekent dat de machine over een in te stellen tijd met wisselende slagkracht en in onregelmatig tempo kan slaan. Of juist met gelijke slagkracht in een gelijkmatig tempo, net wat ik wil.’
Het was weer even stil maar ik zag een grote lach op het gezicht van mijn Meesteres.
‘O ja, het is een fantastische aankoop. Ik ben zo benieuwd wat jij ervan vindt!’
En zo ging het gesprek verder en verder. Mijn billen begonnen meer en meer pijn te doen nu ik er langere tijd op zat maar opstaan durfde ik niet zolang mijn Meesteres aan de telefoon zat. Ze had mij geïnstrueerd om aan haar voeten te zitten en dat was ook hetgeen wat ik geacht bleef te doen totdat zij anders aangaf. Ik voelde een plas opkomen en liet die ongehinderd in mijn luier stromen. Het ging zo makkelijk dat ik volgens mij niets liet blijken waaruit mijn Meesteres zou kunnen afleiden wat ik aan het doen was. Mijn broek was na het buitenwerk al uitgegaan maar mijn plastic broek had een kinderachtig dessin met een witte achtergrond waardoor die niet transparant was. Het geler worden van mijn luier kon mijn Meesteres dus niet zien. Pas wanneer zij mijn luier zou controleren, als ze dat al zou doen voor het naar bed gaan, zou ze zien dat ik geplast had.

‘Dat was Susan’ zei ze nadat ze de verbinding verbroken had. ‘Zij komt graag en snel een keertje langs om te zien hoe jij door de machine genomen wordt en gespankt. Ze is heel benieuwd! Leuk hè?’
Ik knikte en antwoordde braaf ‘Ja’ maar dat was een leugen en dat wist mijn Meesteres ook maar ze liet het gaan. Ze keek op de klok en zag dat het half acht was.
‘Ik ga je nu naar bed brengen, dan ben ik op tijd klaar voor mijn soap. Kom!’
Ik wilde protesteren tegen het vroege tijdstip maar besloot, gelukkig, dat niet te doen. Het voordeel van nu naar bed gaan betekende ook verlost worden van mijn natte luier. Waar de wegwerpluiers het vocht ver van mijn billen hielden, zeker bij de eerste plas of plasjes, deden de stoffen luiers dat niet. Ik voelde direct dat ik nat was en bleef het ook voelen.

Met een stoffen nachtluier met babymotiefjes om, niet dikker maar anders van model waardoor die beter beschermde volgens Ann die deze pasvorm had voorgesteld, lag ik in bed. Over mijn luier zat een plastic broek en daaroverheen een pyjama uit een stuk die door Jennifer, Britt en Abigail was gemaakt. Met de rits op mijn rug die keurig achter een flapje was geborgd waardoor ik die niet kon losmaken, lag ik half op mijn buik en half op mijn zij onder mijn dekbed. Danielle had mij een speen gegeven en die met een riempje in mijn mond vastgezet. Om mijn handen zaten mittens waarmee mijn vingers nutteloos waren gemaakt. Met de spijlen zijkant van mijn ledikant omhoog in het slot geschoven kon ik niets anders doen dan in mijn lot berusten en wachten totdat ik morgenochtend uit mijn bed gehaald zou worden. Dat berusten ging mij met de dag beter af en al snel voelde ik mijn ogen zwaar worden. Morgen weer een nieuwe dag!
 
Hoi RPV,

Heerlijk! Van zo’n machine droom ik ook (net als van een vrouw als Danielle of Anna overigens)

Ga zo door met schrijven. Ik vind het een zeer leuk en interessant verhaal!

Groet,

CC
 

ikke 1

Superlid
Haai rpv, wat een heerlijk vervolg zeg ! Oké die machine is wat heftig maar al het andere zou ik wel wat vinden om samen met mijn/ onze vriendin voor ikke te verzinnen;) Kortom genoeg ideeen !!!! Ga zo door. Doegggg
 

luierjona

Superlid
Pfff een briljant nieuw hoofdstuk Rpv!
Wat een uitvinding die spanking machine. Het roept gelijk ook afschuw en weerstand op, maar ook een soort van liefde en aantrekkingskracht! Het lijkt me super om dat mee te maken! Tot tranen aan toe pfff….
Super ga zo door :verliefd
 

RNdU

Superlid
Hoofdstuk 15


Ik zat op de grond, mijn dikke katoenen luier duwde mijn benen naar buiten, en in het kruis van mijn broek was de bulk van mijn nieuwe ondergoed overduidelijk te zien. Voor mijn gevoel zat ik op een kussen door de zachtheid die ik onder mijn billen voelde waarin die half waren weggezakt. Zonder mijn romp te bewegen draaide ik mijn hoofd langzaam alle kanten op om de nieuwe omgeving in mij op te nemen. In dezelfde kamer, aan een groot bureau dat bedolven was onder dikke, beduimelde studieboeken waaruit een veelvoud aan gekleurde notitieblaadjes stak, zat Anna te studeren. Afwisselend typte ze wat op haar laptop en krabbelde ze enkele woorden in een schrift. Ze had gezegd dat ze bijna klaar was. Anna had dan de hele ochtend gestudeerd en ik had haar of mijn thuiswerk al af. Het was geen moeilijk werk geweest en omdat ik redelijk goed en snel kan blindtypen ging het sneller dan gedacht. Niet veel later na het afronden en insturen van het werk dat ik had gedaan, had Anna een bericht ontvangen van de operator van het thuiswerk waarin hij of zij haar dankte en complimenteerde met de snelheid waarmee en de kwaliteit van het werk dat ze had afgeleverd. Na het voorlezen van de positieve feedback had Anna mij een knuffel gegeven en aangekondigd dat de rest van mijn beloning later zou volgen wanneer ze klaar was met studeren en dat ik tot die tijd lief op de grond moest blijven zitten. En dat was wat ik nu deed: Ik probeerde zo min mogelijk geluid te maken om Anna niet te storen en er was ook weinig om te doen. Anna had een paar velletjes papier en wat kleurstiften op de grond gelegd waarmee ik kon tekenen maar ik had een algeheel gebrek aan inspiratie en enige tijd bleven de stiften dan ook onaangeroerd op de grond liggen en het papier maagdelijk wit. Dat was totdat ik het idee kreeg om te proberen de kamer vanuit mijn gezichtspunt te gaan tekenen. Met een bruine stift probeerde ik zo goed mogelijk de lijnen van de kamer, het kozijn, het bureau en de kast op de juiste plaatsen op het papier te krijgen. Al snel was ik diep in gedachten verzonken en volledig geconcentreerd aan het kijken en lijnen te trekken.
Op het moment dat Anna van haar bureau opstond en zij mij aankeek was ik mij daar ook maar half bewust van. Ik miste haar glimlach en kreeg ook nauwelijks mee dat ze naar de wc liep en even later weer terugkwam. Pas toen ze voor me door haar knieën zakte en mij aankeek en toesprak kwam ik los van mijn eigen gedachten en focus op het papier.
‘Hoi lieverd. Wat ben je aan het tekenen?’
Ik keek op en zag haar vriendelijke gezicht. ‘Ik probeer jouw kamer te tekenen’ antwoordde ik waarna ik mijn papier een halve slag draaide zodat Anna het beter kon zien.
‘O, ik zie het’ klonk het enthousiast. ‘De kast, mijn bureau, de stoel. Het wordt mooi zeg. Heb je dan wel tijd om even iets te eten en daarna wat anders te gaan doen?’
‘Natuurlijk’ antwoordde ik blij om in beweging te kunnen komen.
‘Goed, kruip maar achter me aan dan.’

Vanaf mijn lage positie zag ik goed hoe lang de benen van Anna waren. Het model broek dat ze droeg benadrukte die lengte en de slankheid ervan nog eens extra. Haar appartement was niet groot en al snel waren we in de keuken waar ik op een stoel mocht gaan zitten. Ze liep naar het aanrecht en kwam even later terug met een slab die ze mij om bond.
Met een bord vol met fruit nam ze naast mij plaats en begon alles te schillen terwijl ze mij af en toe al een stukje toestopte.
‘Hap’ zei ze er met een lach bij.
Ik bloosde en keek waarschijnlijk op een manier naar haar die een vraag opriep.
‘Vind je me lief?’
Ik knikte omdat ik mijn mond nog half vol had. ‘Ja’ zei ik toen ik het stukje fruit had doorgeslikt.
Ze gaf me een aai over mijn bol. ‘Ik jou ook, helemaal in je rol als slaafje van Danielle. Vind je het leuk om na het eten even te knuffelen en te kroelen op de bank?’
‘Mag dat wel van mijn Meesteres’ vroeg ik wat benauwd.
‘Tuurlijk; we gaan knuffelen zoals een mama dat met een klein kind doet, niet zoals grote mensen met elkaar doen!’
‘O.’
Anna lachte. ‘Gekkie! Je bent toch niet groot. Dacht je dat dan?’ Ze had niet gemeen of cynisch geklonken, integendeel zelfs. Ze was warm, oprecht en teder. ‘Je bent een keer per dag per week mijn kleine jongen op wie ik pas. Ik verschoon je, voer je en knuffel je ook. En helaas moet ik je ook iedere keer over de knie leggen, maar dat viel mee vanmorgen. Toch?’
‘Ja Anna.’ Dat was zeker waar, Anna had mij vanmorgen volgens afspraak met Danielle over de knie gelegd maar ze had niet hard geslagen. Het was bijna aaien in vergelijking met de afstraffing die ik van de machine had gekregen. ‘Een rood blosje’ had Anna gezegd nadat ik weer van haar schoot af mocht. Dat was er op mijn billen te zien, niet meer dan dat. Anna voerde mij het ene stukje fruit na het andere; banaan, appel, peer, een paar druiven. En al die tijd keek ze me lief en belangstellend aan. Ik had echt de indruk dat we beiden van onze dag samen genoten. Na een kwartiertje zat al ons fruit erin, met daarnaast voor mij twee tuitbekers water en voor Anna twee koppen thee. Ze deed mijn slab af en zette vervolgens de bordjes op het aanrecht. Ik mocht van tafel maar moest blijven staan.
‘Eerst een kleine controle lieverd’ zei ze met een veelbetekenende glimlach. Ze trok mijn broek naar beneden die halverwege mijn benen bleef steken. De inspectie was grondig maar ook snel achter de rug; ik was droog en schoon en dus was er weinig te zien, te voelen of te ruiken. Ik wilde mijn broek weer omhoog trekken maar Anna duwde zachtjes mijn handen weg.
‘Laat mij dat maar doen.’

Anna liep naar de bank en nam plaats waarna ze mij uitnodigde om tegen haar aan te komen hangen.
‘Niet lekken hè, mijn bank is best wel nieuw’ zei ze grappend maar wel met een serieuze ondertoon kijkend naar mijn kruis en zachtjes met haar vinger in de voorkant van mijn luier prikkend.
‘Ik hoop het niet.’ Ik voelde me ongemakkelijk bij het vooruitzicht dat ik mogelijk haar bank zou ruïneren en nam mij voor niet te gaan plassen. Vooralsnog voelde ik geen aandrang en vleide ik me zachtjes tegen Anna aan die uit de mand naast de bank een prentenboek had gepakt.
‘Zal ik je een verhaaltje voorlezen?’
‘Ja, leuk’ antwoordde ik gretig. Het was al een feest om naar de stem van Anna te luisteren en nu ik zo tegen haar aan mocht liggen werd het alleen maar mooier!
Anna trok mij half over haar heen zodat mijn hoofd tegen haar volle boezem gedrukt werd en ik mee in het boek kon kijken dat ze op haar schoot had staan.
‘Het verhaal gaat over een jongen en meisje die samen de wereld willen gaan ontdekken.’ Anna keek mij aan om te zien of ik er klaar voor was en toen ze die bevestiging had gekregen begon ze te lezen. Al snel legde ze een hand op mijn hoofd en schouder en begon me onder het lezen zachtjes te strelen.

Veel te snel was het verhaaltje naar mijn zin uit en vond Anna het tijd om iets anders te gaan doen. Weer volgde er eerst een controle van mijn luier maar die was, uit angst haar bank te bevuilen, nog steeds schoon en droog.
‘Ik maak me een beetje zorgen’ zei ze. ‘Ik zie nog geen plasjes of poepjes in je luier.’ Anna kwam, nadat ze mijn kleding weer geschikt had, voor me staan en keek me diep in de ogen.
‘Durf je geen plasjes of poepjes voor mij te maken Roger?’
‘Jawel Anna en ik denk dat ik ook wel iets voel komen.’
Mijn antwoord stelde haar zichtbaar gerust. ‘Gelukkig maar want anders zou ik het gevoel hebben dat ik je te weinig aanbied.’ Ze pakte mijn jack van de kapstok en hielp mij die aan te trekken.
‘We gaan wat leuks doen’ zei ze enthousiast. ‘Je bent zo ontzettend lief en je hebt zo goed gewerkt vanmorgen dat ik met jou en voor jou iets moois wil gaan kopen, iets waar je de volgende keren wanneer je bij me bent mee kunt spelen. Hoe lijkt je dat?’
‘Heel leuk Anna!’
‘Goed zo.’ Ik kreeg een kus op mijn wang die me deed blozen en dat riep bij Anna weer een gevoel van vertedering op.
Even later stonden we in de gang, klaar om erop uit te gaan. Anna keek me aan met een blik die zowel vertedering als medelijden uitstraalde.
‘Je ziet er schattig uit in de kleding die ze voor jou op maat hebben gemaakt maar iedereen die jou ook maar een beetje aankijkt zal zien dat je een luier om hebt. Je billen zijn eenvoudig te dik en te groot voor de rest van je slanke lijf.’ Liefkozend wreef ze over mijn achterste. Het voelde heerlijk om door een lieve vrouw als Anna verzorgd te worden.
‘En je hebt ook een echt luierloopje, veel meer dan dat je bij Hooters had toen je die andere luiers droeg’ zei ze erachteraan met een gevoel van compassie.
‘Ik weet het en voel het zelf ook’ antwoordde ik wat sipjes. ‘Maar het is wat het is en waar ik zelf voor gekozen heb.’
‘Dat is waar en wie ‘a’ zegt moet ook ‘b’ zeggen of ‘Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten’’ vulde Anna aan op zakelijke toon. ‘Klaar?’
‘Ja Anna.’
‘Goed, dan gaan we.’

Bij Anna mocht ik voorin zitten en ik zag hoe ze koerste naar een groot winkelcentrum waar ik al een paar keer eerder met Danielle was geweest. Het verkeer zat mee en op het immense parkeerterrein was ruim plaats. Samen liepen we naar de ingang van de mall waar Anna mijn hand vastpakte. Aan haar hand liep ik door de brede paden en voelde ik al snel de blikken op mij gericht want naast mijn dikke billen was ook mijn kleding wat aan de bijzondere kant door de gekozen modellen en kleuren ervan. Ook Anna was het opgevallen:
‘Je hebt bekijks’ zei ze zachtjes.
‘Ik weet het. Ik heb het ook al gemerkt’ antwoordde ik met een toon van berusting en toch ook van spanning.
‘Het komt goed. Houd mijn hand maar vast en kijk strak voor je uit.’
Zonder om te kijken liep ik naast Anna die mij een grote speelgoedwinkel binnenloodste waar we overdonderd werden door het lawaai van tientallen verschillende geluiden die van evenveel stukken speelgoed afkomstig waren. Ook de kleuren waren fel, feller, felst en schreeuwden om aandacht. Anna en ik keken elkaar aan en wisten zonder een woord te zeggen van elkaar wat we daarvan vonden: ‘Niets voor ons.’
Een vriendelijk meisje verwelkomde ons in de speelgoedwinkel en vroeg waarmee ze ons kon helpen. Ze kon niet verhullen dat haar ogen een moment afdwaalden en zich fixeerden op mijn kruis. Anna nam het woord.
‘Ik zoek wat speelgoed voor hem’ zei ze met haar vrije hand wijzend naar mij. ‘Hij is ontzettend lief geweest en mag iets moois uitzoeken, maar dan zonder geluiden of lichtjes en het liefst niet van plastic. Dat vind ik zo slecht voor het milieu.’
Anna had het op een toon gezegd alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat een volwassen man lief was geweest en daarom iets moois mocht uitzoeken. Daarbij was het voor de verkoopster al duidelijk dat ik een luier om had maar zag ze ook dat er geestelijk ogenschijnlijk niets mis met mij was. Kortom, het was voor haar een puzzel maar ondanks haar jonge leeftijd reageerde ze verrassend professioneel en bood zij aan met ons mee te lopen naar een afdeling waar ze ‘een groot assortiment hadden met speelgoed dat vast aan haar wensen zou voldoen’.
Terwijl we die kant op liepen knoopte de verkoopster een praatje met Anna aan die het even handig voortzette waardoor er geen sprake was van ongemakkelijke stiltes of situaties. De speelgoedwinkel was enorm en uiteindelijk, ik denk dat we alweer bijna bij de uitgang waren, kwamen we in een deel dat een oase van rust vormde in de kakofonie van kleur en geluid. Ook was het hier veel rustiger dan in de paden waar we langs of doorheen gegaan waren.
‘Houten speelgoed’ zei de verkoopster trots. ‘Het is een van mijn favoriete soorten en ik ben daar ook deskundig in. Wat heeft u het liefst: Dat ik u adviseer of dat ik u alleen laat en u rustig kunt kijken?’
‘Graag uw advies’ antwoordde Anna direct. ‘Fijn dat u bereid bent om bij ons te blijven.’
Ik was liever met Anna alleen geweest want ik merkte dat de verkoopster steeds meer ongegeneerd naar mijn billen begon te kijken. Anna had het ook opgemerkt en gaf me een discreet knipoogje waarna ze me net iets te hard op mijn billen klopte en het geluid van de plastic broek en de doffe klap van het dikke katoen duidelijk te horen was.
‘Wat een keuze Roger, vind je niet?’
‘Ja Anna.’
‘Wat lijkt jou het leukst?’
Mijn ogen waren al naar een houten treinbaan gegaan en dus wees ik ook die kant uit.
‘Zo’n houten trein vind ik erg leuk.’
Anna volgde mijn vinger en ging recht voor het schap staan om de treintjes beter te kunnen bekijken.
‘Die zijn inderdaad erg leuk lieverd.’ Ze richtte haar blik op de verkoopster.
‘Kun jij ons iets over de treinbanen vertellen? De verschillende merken, kwaliteit ervan, en alles wat nog meer relevant is?’
‘Zeker!’ De verkoopster begon te vertellen en ik merkte dat ze nu ook mij meer begon aan te kijken. Dat was nu net op het verkeerde moment want mijn blaas stond op springen. Het liefst had ik een rustig plekje opgezocht om mijn plas te laten lopen maar dat was me niet gelukt of gegund, net hoe je het wilde zien. Ik probeerde zo onopvallend mogelijk mijn benen nog iets meer te spreiden en liet daarna de spanning in mijn spieren los en de plas op gang komen. Onwillekeurig staarde ik naar mijn kruis en voelde hoe mijn volle blaas zich leegde. Gulzig absorbeerde het katoen mijn plas. In deze wasbare luiers voelde ik veel meer dat ik nat was dan in de wegwerpluiers die ik tot voor kort had gedragen. De warmte van mijn plas verdween al snel en mijn billen voelden echt nat aan. Klaarblijkelijk had Anna mij tijdens het plassen iets gevraagd want zij, en de verkoopster, keken mij in afwachting van mijn antwoord aan.
‘Sorry, ik lette even niet op’ reageerde ik schaapachtig.
‘Dat dacht ik al te zien’ antwoordde Anna met een glimlach en niet verwijtend. Ze had precies doorgehad wat ik aan het doen was.
‘We gaan zo, als we hier klaar zijn, maar direct naar huis voordat er grotere ongelukjes gebeuren’ merkte ze nu met een knipoog richting de verkoopster op. Ook de verkoopster had nu wel door wat er onder haar ogen was gebeurd en keek mij aandoenlijk aan.
‘We hebben hier ook ruimtes beschikbaar hoor’ bood ze gastvrij en behulpzaam aan.
‘Dank je, heel erg attent van je maar ik heb geen schone spullen bij me.’
‘O, dan houd het op’ lachte de jonge vrouw.
Anna keek mij weer aan. ‘Ik vroeg welke treinbaan je het mooist vindt. Deze’, ze wees twee merken aan, ‘zijn even sterk en goed. Het is aan jou welke je het mooiste vindt.’
Ik keek en twijfelde even want van beide aangewezen merken was er een groot aanbod en ik wilde ook geen dure uitkiezen om Anna niet in verlegenheid te brengen.
‘Welke vind je het allermooist?’ drong Anna aan.
Mijn hand ging als vanzelf naar eentje die meer onderin het schap stond: Een vrachttrein met wagonnetjes met daarop containers die met een kraan overgeladen konden worden op een schip. De spoorbaan had wissels en ook een vrachtauto waar die containers op konden. Het was een grote doos die er zeer aantrekkelijk uitzag door alles wat er in zat.
‘Maar die is wel erg duur’ zei ik er beschaamd bij.
Anna keek naar de prijs die eronder op het schap stond aangegeven. Ze leek heel kort na te denken voordat ze antwoordde.
‘Dat geeft niets lieverd. Als jij die mooi vindt mag jij die van mij hebben. Je komt nog heel veel dagjes bij me spelen dus dan heb je er ook veel plezier van. Wil je de doos zelf pakken?’
Ik knikte en boog me voorover, me te laat bewust dat mijn dikke billen nu pontificaal in de lucht staken en mijn luier voor beide dames goed te zien waren. Achter mijn rug om keken de vrouwen elkaar samenzweerderig aan en beiden lachten.
‘Goed zo’ zei Anna tegen me en tegen de verkoopster: ‘Dank voor je hulp en advies. We komen graag nog eens terug.’

Blij en trots met mijn trein bedankte ik Anna terwijl ik met de doos in beide handen naast haar door de mall naar de uitgang liep. Het was behoorlijk druk en ik zag bijna iedere voorbijganger met verbazing naar mijn kruis kijken en hoorde tot tweemaal toe duidelijk het woord ‘luier’ gezegd worden. Ik negeerde het en was blij dat Anna stevig doorliep. Het kostte me de nodige moeite om haar bij te houden maar des te eerder waren we bij de auto.
‘Dank je wel Anna voor dit mooie cadeau. Ik ben er heel erg blij mee.’
‘Goed zo. Daar kun je als je bij mij bent fijn mee spelen.’
‘Zeker weten.’
Bij de auto aangekomen moest ik voor de tweede keer plassen en terwijl ik wachtte totdat Anna haar sleutels gevonden had en de portieren geopend, liet ik het rustig in mijn luier stromen. Het was een kleinere plas dan zojuist en ook deze werd probleemloos geabsorbeerd. Even later zat ik letterlijk in de nattigheid maar over een half uurtje zou ik -waarschijnlijk- verschoond worden omdat Anna wist dat ik nat was en met dat vooruitzicht kon ik dit ongemak best nog wel enige tijd ondergaan.

Anna had geen commode en verschoonde mij op een kleedje dat ze op haar vloer had gelegd. Ze duwde mijn benen wat verder uit elkaar zodat ze op haar knieën tussen mij in kon zitten en er op die manier beter bij kon. Haar zachte handen kietelden mijn buik toen ze de luierspelden los maakte en de flappen opende.
‘Kijk eens aan! Dat is een flinke natte luier. Je maakt mij daar heel blij mee schatje want ik was al bezorgd of ik je wel voldoende te drinken had gegeven maar bij nader inzien is dat wel het geval geweest.’ Ze had een lach op haar gezicht die iets plagends had maar zeker niet gemeen. Anna was een teaser en een pleaser: haarfijn wist ze haar charme in allerlei vormen te gebruiken, precies wat nodig was om iemand te verleiden, te brengen tot het randje van het zich ongemakkelijk laten voelen, te laten hunkeren naar meer en het gevoel te geven dat jij de enige was voor wie ze oog had. En het knappe daarbij was dat Anna zich zelf daarbij niet bloot gaf, letterlijk noch figuurlijk. Ik zag haar bij Hooters natuurlijk vaak schaars gekleed en wist daardoor hoe mooi haar lichaam was. Maar nu, in privé als oppas, was ze volledig gekleed en wist ze mij om haar vinger te winden met enkel haar woorden en mimiek.
Ik voelde en zag hoe Anna mijn natte luier onder mijn billen vandaan trok en in de plastic tas stopte die ik straks mee naar huis zou nemen. Naast mij op de grond had Anna een teiltje met lauwwarm water gezet waaraan ze babygel had toegevoegd. Met een zacht washandje begon ze mijn onderkant rustig en grondig te wassen. Het voelde zo zalig dat mijn penis begon te groeien en te kloppen tot zover het kooitje het toeliet. Anna ontging niets, dus ook niet mijn lichamelijke reactie. Ze keek quasi verbaasd en sprak me evenzo vermanend toe.
‘Vind je het zo lekker schatje?’
‘Ja Anna.’ Het goede gevoel zat bij mij zo diep dat ik er niet omheen kon draaien.
‘Dan hoop ik maar dat je zo voldoende aan je gerief komt want meer dan dit zal het nooit bij mij worden.’ Ze streek met haar vinger plagend over mijn neus en kuste me op mijn wang.
‘Ik vind je heel lief en schatting Roger’ zei ze vervolgens. ‘Als peuter met een dikke luier om. Ik geniet ervan om naar je dikke billen te kijken en te zien hoe je in je luierloopje door het huis gaat. Ook ben ik er dol op om je over mijn knie te leggen, je kadetjes een mooie rode kleur te geven. Ik vind het heerlijk om de baas over je te spelen en je te verzorgen en te vertroetelen. En daar liggen ook mijn grenzen. Wat jou aangaat dan.’
Toch krabbelde ze even met haar nagels onder mijn balzak die onder het kooitje vrij hing en bij mij tot direct gekreun leidde. Ik keek verward naar een glimlachende Anna. Wat een flirt was ze toch!
‘Ik weet het Anna en ik begrijp het ook. Ik zal je ook nooit vragen om verder te gaan. Dat zou ik niet naar Danielle kunnen maken en dat wil ik ook niet.’
‘Keurig schatje.’ Anna leek opgelucht te zijn of was dit ook allemaal toneelspel geweest en was zij diep in haar hart teleurgesteld?

Met een schone luier om zonder verder iets eroverheen, behalve een plastic broek natuurlijk en een t-shirt en trui, zat ik in de huiskamer met de treinbaan te spelen. Anna had, zonder dat ik er erg in had gehad, gedurende het spelen wat korte filmpjes gemaakt en die naar Danielle geappt. Tussen het zorgen voor bekers drinken, het koken en opruimen door, speelde Anna ook enkele keren even mee met de treinbaan. De middag vloog op die manier voorbij en werd het tijd om te gaan eten. Anna voerde mij een pasta met verse, zelfgemaakte tomatensaus en vond het leuk om af en toe een beetje saus op mijn wangen en kin te smeren.
‘Dan heb ik wat schoon te maken in bad’ zei ze er met een knipoog bij.
Want het badje volgde na de maaltijd. Mijn nog droge en schone luier werd afgedaan en ik mocht in een heerlijk warm bad stappen dat Anna rijkelijk had voorzien van sterk ruikende en schuimende babyzeep.
‘Ik ga je van top tot teen wassen zodat je pico bello naar huis gaat en zo je bedje in kunt.’
Anna hield woord en ze sloeg geen stukje huid en haar over. Een half uur later rook ik van top tot teen naar een baby en had ze me met een grote handdoek helemaal drooggewreven. Uit de verzorgingstas haalde ze de nachtluier en schoof die onder mijn billen. Er volgde een poeder en smeersessie in mijn kruis en op mijn billen waarna de luier stevig strakgetrokken en vastgespeld werd. Een plastic broek volgde en daarna mijn lange pyjama die uit twee delen bestond. Het bovenstuk had wel een vlinderopening waar mijn hoofd eenvoudig doorheen kon. Anna was grondig en föhnde mijn haren droog en deed er nog wat lotion in om het in model te houden.
‘Tijd om naar huis te gaan’ zei ze toen ik aangekleed was. Ik mocht opstaan en in de spiegel zag ik hoe het badstof van mijn pyjama weinig kon doen om de luier te verbergen. Als een grote peuter zag ik eruit en Anna behandelde me precies zo. Het was enerzijds vernederend maar aan de andere kant voelde het goed. Anna was een knappe vrouw en als ze nu uitdagend in mooie lingerie mij meegenomen had naar haar slaapkamer dan zou ik niet voor mezelf in kunnen staan. Maar ik stond in een dikke luier, rook naar een baby en maakte daarmee alles behalve een masculiene indruk. Ik had niet het gevoel dat Anna daar ook maar enigszins opgewonden van raakte.
Terwijl ik aan het dromen en fantaseren was geweest, had Anna de spullen ingepakt en in de grote verzorgingstas gestopt die Jennifer, Britt en Abigail speciaal voor mij en Danielle hadden ontworpen en gemaakt. Dat het een verzorgingstas was, viel eenvoudig te raden door het kleurgebruik en de grote emblemen van speelgoedblokken en vrolijke diertjes die op de buitenzijde waren gestikt. Tussen de emblemen door waren er ook vier letters op speelse, maar wel leesbare wijze, aangebracht: ‘Baby’.
‘Heb je een leuke eerste dag gehad?’ vroeg Anna toen we in de auto zaten.
‘Ja, heel leuk Anna. Dank je wel.’
‘Goed zo. Ik vond het ook leuk en kijk uit naar volgende week als we weer een dagje samen zijn. Ik heb in de ochtend goed kunnen studeren en jij hebt ook prima gewerkt. In de middag hebben we samen leuke dingen kunnen doen en wat mij betreft gaan we dat nog veel vaker doen.’
‘Ik kijk er naar uit’ antwoordde ik met een glimlach op mijn gezicht bij het vooruitzicht op wat nog komen zou.’
 

ikke 1

Superlid
Haaaai Rpv, wat heerlijk weer om te lezen, en ideeen op te doen;) Dit is toch wel een heel favoriet verhaal van ons allemaal:verliefdGa vooral zo door !!!Doegggg
 

TtR

Superlid
Super vervolg! Ik vind de wisseling in dynamiek die Roger moet ondergaan erg leuk om te lezen. De ene keer het slaafje van Danielle, dan de baby van Anna, dan weer teamlid bij Hooters en hoe zit het eigenlijk met het schoonmaken bij Lila?
Je schrijft ontzettend goed, je teksten zijn prettig te lezen vooral ook omdat je over een grote woordenschat blijkt te beschikken. Je gebruikt synoniemen en andere stijlfiguren waardoor het verhaal volwaardig overkomt.

Ga zo door!
 

RNdU

Superlid
Hoofdstuk 16


Ik voelde me meer en meer een slaaf worden van Danielle door het gebrek aan controle dat ik over mijn eigen leven had. Zij bepaalde mijn agenda en liet mij hard en veel werken, zowel in huis als betaald buiten de deur. Mijn avonden bij Hooters waren lang net als de dag waarop ik schoonmaakte in het huis van Lila. Van mijn inkomsten zag ik geen cent terug, alles werd op de rekening van mijn Meesteres gestort en ik had geen idee hoeveel dat was. De spullen die ze ervan gekocht had waren bekend: nieuwe luiers, passende kleding, een spanking machine en er zou nog het een en ander volgen. Het geld dat ik met het werk bij Anna verdiende werd op haar rekening overgemaakt en dat gunde ik haar ook van harte. Mijn salaris uit het schoonmaakwerk ging rechtstreeks naar Danielle. Ik had ook geen eigen rekening of bankpas en bezat niets waardoor ik geheel afhankelijk van mijn Meesteres was en haar grillen. Die laatste waren er de laatste dagen veel, waarschijnlijk door de drukte op haar werk. Ik zag dat ze -net als ik- ‘s avonds vaak moe was. Ik mocht haar na het afruimen van de tafel en het opruimen van het huis oraal verwennen maar daarna werd ik bijna iedere avond in mijn hok onder de trap opgesloten totdat we naar bed gingen. Ik in mijn nursery, zij natuurlijk in haar slaapkamer. In het begin vond ik het nog wel spannend en opwindend om opgesloten te worden en te zijn maar die tijden lagen inmiddels al achter me. Nu sloeg direct de verveling toe wanneer de zoemer van het magnetisch slot klonk en ik daarmee opgesloten zat in mijn hok totdat mijn Meesteres mij kwam bevrijden. Vaak probeerde ik te slapen of gebeurde dat spontaan.

Vandaag hoefde ik geen opsluiting te verwachten, er stond mij een drukke dag te wachten met schoonmaken in het huis van Lila en daarna door naar Hooters. Mijn luiertas stond al in de hal klaar en ik trok in mijn kamer het dienstmeisjesuniform aan. Het zwarte jurkje en witte schort waren veel te kort om mijn dikke luier te bedekken die er dan ook pontificaal onderuit stak. Mijn Meesteres keek streng toe of ik mijn kleding op de juiste wijze aantrok en niets vergat. Nadat ze tot haar tevredenheid had gezien dat ik er helemaal klaar voor was, maakte ze de slotjes van de enkelbanden van mijn pumps vast en zou ik tot het einde van mijn dienst bij Lila veroordeeld zijn tot het lopen op de hoge hakken. Ik zag een duivelse grijns op het gezicht van Danielle verschijnen.
‘Je hebt vorige week tegenspraak gegeven tegen een huisgenote van Lila’ begon ze. ‘Je weet dat je te allen tijde een vrouw hoort te gehoorzamen.’
‘Ja Meesteres’ antwoordde ik terwijl ik mijn gezicht rood voelde worden. Vorige week had een van de medebewoonsters mij gevraagd om de ramen aan de buitenkant ook te lappen. Ik had toen geantwoord dat ik dat beter vandaag zou kunnen doen omdat er door de buren buiten geschuurd werd wat het nodige stof gaf. Dat bleek Danielle dus ten gehore zijn gekomen. Ik wilde mijn kant van het verhaal vertellen maar mijn Meesteres legde haar vinger tegen haar lippen ten teken dat ik stil moest zijn.
‘Ik ken het verhaal’ zei ze. ‘Je hebt gelijk maar je bent een slaaf. En slaafjes moeten niet nadenken, die moeten alleen doen wat ze gevraagd worden en helemaal wanneer het een vrouw is die de vraag stelt. Zo simpel is het.’
‘Ik zal het onthouden Meesteres’ antwoordde ik, wetende dat ik altijd aan het kortste eind zou trekken.
‘Dat hoop ik en ik heb de huisgenote ook beloofd dat dit niet meer zou voorkomen.’ Ze liep naar mijn kast en pakte er iets uit. ‘Ik heb iets voor je om je te helpen om geen tegenspraak meer te geven.’
Danielle hield een stuk ijzer voor me dat aan een lederen band zat. Het leek op een gag en dat bleek het ook te zijn. Toen ik het beter kon bekijken zat ik dat het ijzer in feite een eenvoudig gebogen stuk dik stalen draad of dunne kabel was met in het midden een plat plaatje met afgeronde hoeken van ongeveer vier centimeter lang. Het metaal blonk in het licht van de plafonnière.
‘Open’ commandeerde mijn Meesteres.
Ik opende mijn mond en voelde hoe het plaatje mijn tong naar beneden duwde en vastzette tegen mijn onderkaak. de stalen dunne kabel verdween grotendeels in mijn mond om er bij de mondhoeken naar buiten te komen en naar mijn wangen naar achteren te buigen. Op die punten begonnen de leren banden die, weinig verrassend, achter mijn hoofd met een gesp en een slot aangetrokken en vergrendeld werden. De gag kon er niet uit. Ik probeerde de gag te voelen. Het vreemde was dat ik mijn mond volledig kon sluiten en in die zin de gag comfortabel was. Nergens had ik het gevoel dat er iets ontzet of geforceerd werd. Ik keek mijn Meesteres vragend aan.
‘Zeg eens wat!’ gebood ze mij op vriendelijke toon. En op dat moment werd het gemene van de gag merkbaar. Doordat ik mijn tong niet kon bewegen was een enkel woord uitspreken al onmogelijk. Ik was onverstaanbaar, sterker nog, ik kon mijzelf niet eens verstaan. Het uitstoten van enkele vaag klinkende geluiden was het enige dat ik kon doen.
‘Kijk eens aan’ constateerde Danielle tevreden. ‘Dit ding werkt perfect. Mooi!’ Ze maakte aanstalten om mij weg te gaan brengen. ‘Kom, kom slaafje. Tijd om te gaan!’ zei ze toen ik naar haar zin teveel treuzelde.

Een half uur later stond ik in de hal van het huis van Lila en haar drie medebewoonsters die ik in gedachten al als ‘mijn kwelgeesten’ bestempeld had. Lila was aardig voor mij maar de andere drie vrouwen waren gemeen en hooghartig. Ik begreep niet hoe Lila zich er prettig tussen voelde. Mijn Meesteres stond half voor me en had het woord.
‘Zoals jullie zien heb ik mijn maatregelen genomen om een herhaling van het incident van vorige week te voorkomen. Het slaafje heeft een bit in waardoor hij niet kan spreken.’ Ik werd door mijn Meesteres naar voren geschoven zodat iedereen mij beter kon zien. Danielle keek mij aan.
‘Bied jij je verontschuldigingen nog een keer aan slaafje voor je grote mond van vorige week.’
Ik voelde me rood worden en concentreerde me om de woorden zo goed mogelijk uit mijn mond te krijgen terwijl ik vier paar triomfantelijk kijkende ogen op mij gericht zag.
‘I a o ie o ai i ou a ee’ klonk het. Het was bedoeld als ‘I’m sorry for my big mouth last week’ maar meer dan op klinkers lijkende klanken kon ik niet produceren tot hilariteit van de alle vrouwen.
‘Ik denk dat het vandaag helemaal goed gaat komen’ zei Madeline die ik vorige week een grote mond zou hebben gegeven. ‘En anders hebben we altijd nog de haarborstel en de mattenklopper’ vulde Janice aan.
‘Vergeet niet de takken in de tuin, daar kunnen we ook nog een mooie roe van maken’ grapte Christie. ‘Hij moet toch vandaag onze tuin in orde maken?’
‘Nee, de ramen aan de buitenkant lappen’ zei Lila op neutrale toon.
‘O, maar dan kan hij als het nodig is ook wel een paar takken snoeien om zijn eigen roe te maken’ stelde Madeline voor.
Er werd in de grote hal hard gelachen waarna Danielle zich tot Lila richtte.
‘Ik ga er vandoor. Anna haalt hem om vier uur op. Wil jij ervoor zorgen dat hij dan zijn Hootersuniform aan heeft en klaar is?’
‘Zeker’ antwoordde Lila die het minst hard had gelachen en in haar gezicht nog iets van empathie en mededogen voor mij leek te hebben.
‘Dit is het sleuteltje van het slot van zijn bit. Kijk maar hoe je het doet met eten en drinken.’
‘Komt in orde.’ Ik zag hoe het sleuteltje van hand tot hand ging en de luiertas en de sporttas met mijn andere kleding in de hal bleef staan.
‘Nou slaafje’ zei Danielle toen ze mij aankeek. ‘Doe je werk goed en zorg ervoor dat ik dit keer geen klachten krijg.’
Ik knikte en kreeg als afscheid een flinke maar wel speelse pets op mijn dikke luierkont die vrijwel geheel onder mijn uniform uit stak. Wederom klonk gelach en werd er afscheid genomen.

‘Heerlijk, zo’n schoonmaakslaafje in huis dat niets kan zeggen’ kirde Madeline toen ze mij meenam naar de keuken waar het lijstje met mijn taken voor vandaag klaarlag. Ik moest vier badkamers, wc’s en de ramen aan de buitenkant doen. In zeven uur tijd minus de tijd die ik kreeg om te eten en te drinken en mij om te kleden. Het zou hard doorwerken worden om alles klaar te krijgen. Daarnaast zou ik in mijn uniform en zichtbare luier buiten moeten schoonmaken. Wie zouden mij allemaal kunnen zien en daadwerkelijk zien? Tijd om erover na te denken had ik niet want Madeline zat mij op mijn huid.
‘Hup slaaf, aan de slag!’
Ik knikte en wilde mijn spullen pakken maar dat werd door mijn kwelgeest niet getolereerd.
‘Wat zeg je dan slaaf!?’
‘E aa e’, wat bedoeld was als ‘Yes Ma’am’, zoals ik de vrouwen in het huis moest aanspreken.
Madeline glimlachte vals. ‘Wat mij betreft blijft dat bit de hele dag in. Het bevalt me wel.’
Na deze gemene opmerking was ik vrij om aan de slag te gaan en dat deed ik dan ook snel. Ik vulde een emmer met heet water en deed er schoonmaakmiddel bij, pakte de poetsdoeken, zemen, sponzen en deed die in een emmer, en spoedde mij naar de eerste badkamer om die brandschoon te maken. Het viel niet mee om op mijn pumps en in beide handen een volle emmer de trap op te lopen. Niet dat het zwaar was maar het vinden en houden van de balans kostte mij de nodige inspanning. Bovenaan de trap kwam ik Madeline weer tegen die klaarblijkelijk mij had opgewacht.
‘Kom eens even mee slaaf’ gebood ze me. Ik volgde haar gedwee en kon ook niet anders want ze had haar wijsvinger door de ring van mijn halsband gestoken waarmee ze mij achter haar aan trok haar kamer in.
‘Sta stil en ga zitten’ zei ze wijzend naar de houten keukenstoel die in haar gang stond. Ik nam plaats en vrijwel direct stond Madeline met een lippenstift voor me die ze uitdraaide en mijn lippen begon te bewerken.
‘Ook al ben je maar een slaaf en een schoonmaker, je bent hier wel in een deftig huis waar het personeel er ook verzorgd bij moet lopen. Ik zal het nu voor je doen maar de volgende keer verwacht ik dat je opgemaakt bent wanneer je hier aankomt. Is dat duidelijk?’
‘E aa e’ antwoordde ik weer. Ik voelde de stift over mijn lippen gaan en daarna waren mijn wenkbrauwen, oogleden en wimpers aan de beurt. Tot slot kreeg ik op mijn wangen een flinke dot rouge gepoederd en werd ik weer de kamer uitgestuurd.
‘O ja slaaf’ riep Madeline mij na. ‘Ook gelakte nagels!’
‘E aa e’ antwoordde ik nadat ik mij had omgedraaid en een curtsy maakte, zoals mij was aangeleerd. Ik zag een tevreden blik op het gezicht van Madeline en liep daarna snel door naar de eerste badkamer die op mijn lijstje stond.

Thuis was Danielle hard aan het werk. De plannen voor de aanbouw en verbouw waren door de plaatselijke overheid goedgekeurd maar dat had ook veel minder om het lijf dan in Nederland. Het doen van een melding was bijna altijd al voldoende, vooral omdat de huizen vrijstaand waren, de percelen groot en de bemoeienis van overheid en andere burgers in dit land marginaal was. In tegenstelling tot in onder andere Nederland, om nogmaals het vergelijk te maken, was er in dit deel van de Verenigde Staten geen tekort aan bouwmaterialen en bouwvakkers. Hierdoor kon er al snel begonnen met de werkzaamheden en stonden de eerste machines en pallets met materiaal al op en naast de oprit van het huis. De winter in Atlanta stelde doorgaans weinig voor en ook nu was het zacht. De kans op vertraging van de bouw ten gevolge van vorst werd dan ook klein geacht. In een pauze bestudeerde Danielle onder het genot van een cappuccino de schetsen van de verbouwing die ze gemaakt had. Ze was tevreden over de speelkamer, de cel en de slavenwerkkamer die ze had bedacht en alle in de kelder van de aanbouw waren gesitueerd. De geluidsisolatie zou van hoog niveau worden zodat er geen enkel geluid of trilling die beneden gemaakt werd boven gehoord of gevoeld zou worden. Op de begane grond zou haar kantoor komen. Zo zou ze haar werk en privé gescheiden kunnen gaan houden en niet meer aan de keukentafel hoeven te werken. In de aanbouw zouden verschillende vernuftigheden zitten. Zo wilde Danielle een doorkijkraam in de vloer achter haar bureau in laten bouwen, onzichtbaar voor de klanten die ze in de ruimte ernaast zou gaan ontvangen. Wanneer ze achter haar bureau aan het werk was, bijvoorbeeld tijdens vergaderingen of het uitwerken van gespreksverslagen, kon ze haar slaafje in zijn cel bekijken zonder dat hij het wist. Het glas zou namelijk gespiegeld worden en zo dik dat hij niets zou zien, noch zou horen. In de cel zou ook een gat komen van ongeveer anderhalve meter breed, diep en hoog dat van bovenaf kon worden afgesloten met een traliedeur. Wanneer haar slaafje echt straf had verdiend, zou ze hem in zijn cel in dat gat kunnen opsluiten zodat hij enkel zicht naar boven had en nauwelijks ruimte om zich te bewegen. De cel zelf was geïnspireerd op een Amerikaanse gevangeniscel met een glijdende zware traliedeur en muren van holle stenen blokken die van binnen volgestort waren met beton dat door ijzeren vlechtwerk was gewapend. En dat was nog niet alles: ook had zij de mogelijkheid om voor de traliedeur een rolluik neer te laten waardoor het gevoel van opgesloten zitten nog intenser werd. Vanzelfsprekend zat het rolluik ver genoeg naar voren zodat er vanachter de tralies niet tegenaan geschopt of geslagen kon worden. In de cel zelf was een brits en een wastafel precies gelijk aan die in een gevangenis, wat ook logisch was want ze had die bij een fabrikant gekocht die ook aan penitiaire inrichtingen leverde. Mocht het nodig zijn dan waren er in de cel en op de brits op meerdere plaatsen zware ijzeren ogen geplaatst waar kettingen en boeien aan konden worden bevestigd, kortom; het zou een intimiderende omgeving worden!
De speelkamer was royaal en daar zou de spanking machine komen te staan maar ook andere ‘speeltoestellen’ die ze van plan was ooit nog eens aan te schaffen. In de eveneens grote werkkamer van de slaaf zou een bureau komen met een laptop om betaald thuiswerk te kunnen verrichten, een ruimte om huishoudelijke klussen te doen als wassen, drogen, strijken, schoenen poetsen, kleine reparatiewerkzaamheden, enzovoort. Ook deze ruimte zou op meerdere plaatsen ‘fixatiepunten’ krijgen en voorzien worden van een traliedeur. Danielle voelde dat ze nat van opwinding werd terwijl ze de tekeningen nog eens doornam. Met een lach had ze eerder haar banksaldo bekeken dat door het harde werken van haar slaafje bij Hooters en als schoonmaker bij Lila in hoog tempo groeide. Wanneer de verbouwing klaar was en de ruimtes ingericht, kon het grote sparen beginnen!

Ik werkte ondertussen als een bezetene door. De badkamers waren schoon en gelukkig ook goedgekeurd door de gebruikers ervan. Ik stond van de honger en de geleverde inspanning te trillen op mijn benen en was blij dat Lila mijn bit had uitgedaan zodat ik kon drinken en eten. Janice had mijn bord met restjes van hun avondeten van de dag ervoor op de grond gezet en daar moest ik het mee doen had ze eraan toegevoegd. Gelukkig waren het best wel veel restjes maar ik hoefde er niet op te rekenen dat ze werden opgewarmd. Zo at ik dus koude aardappelschijfjes, koude sperziebonen en een halve koude hamburger. Terwijl ik zittend op de grond at, hield Janice op de keukenstoel met haar benen over elkaar mij in de gaten. Om haar superioriteit jegens mij te benadrukken hield ze het uiteinde van mijn riem losjes in haar hand. Ik moest met eten opletten niet tegen de riem die aan mijn halsband vastzat aan te komen want dat verstoorde haar appen. Bij het doorslikken van mijn laatste hap voelde ik enerzijds de opluchting dat ik niet meer het risico zou lopen de riem te beroeren maar aan de andere kant betekende het ook dat ik weer hard aan het werk zou moeten gaan. Janice had gezien dat mijn bord leeg was en keek mij vanuit de hoogte aan.
‘Hoe is het met je luier? Ik ruik niets. Ben je nat?’
Ik knikte en hoopte op een verschoning ook als was ik niet heel erg nat.
‘Til je jurk eens op!’
Gedwee volgde ik haar bevel op en tilde mijn jurk en schort op zodat ze mijn luier onder de transparante plastic broek kon zien.
‘Mm, volgens mij valt dat wel mee’ zei ze na een korte blik erop geworpen te hebben.
‘Zet je bord maar op het aanrecht en kom daarna op je knieën naar mij toe.’
‘Yes Ma’am’ antwoordde ik onderdanig en deed wat er van me werd gevraagd.
Eenmaal voor Janice wikkelde ze de riem om haar pols zodat mijn hoofd steeds dichterbij de hare werd getrokken. Ik keek met een angstige blik in haar strenge donkere ogen.
‘Jij gaat zo de ramen aan de buitenkant lappen’ zei ze.
‘Yes Ma’am’.
‘Ik neem aan dat je ook het houtwerk meeneemt?!’
Ik had er niet aan gedacht maar antwoordde weer ‘Yes Ma’am’.
‘Goed. Als je klaar bent met de ramen lappen dan snoei je van die struik daar’, ze wees naar de struik die onder het keukenraam groeide, een paar lange takken af en die neem je mee naar binnen. Is dat duidelijk?’
‘Yes Ma’am.’
‘Ik hoop het voor je. Je weet waar de trap staat in de garage?’
‘Yes Ma’am.’
‘Nou, dan weet je volgens mij alles wat je moet weten om verder te kunnen en rest er nog maar ‘één ding en dat is…’ Ze pakte de bit van tafel en hield die voor mijn mond. Ik slikte snel maar deed naar haar zin mijn mond niet snel genoeg open.’
‘Open up!’ klonk het triomfantelijk.
Ik opende mijn mond en voelde het staal weer op mijn tong en in mijn mondhoeken. Hardhandig duwde Janice mijn hoofd naar beneden zodat ze de riem kon straktrekken en afsluiten. Nadat ze klaar was duwde ze mijn hoofd weer terug en zwaaide plagend met het sleuteltje voor mijn ogen.
‘Ga je die pakken of niet?’
‘O a a’ pruttelde ik.
‘Ik neem aan dat dat een ‘nee’ is?!’
Ik knikte.
‘Dat is maar goed ook. Ze schoof het sleuteltje onder haar blouse en in haar beha. Ik dacht dat ze nu klaar was en mij zou wegsturen maar Janice had andere plannen.
‘Ik vond in mijn kamer nog wat leuke spullen.’ Ze pakte twee tepelklemmen van de tafel en hield die voor mijn neus. Aan de klemmen zaten dunne korte kettingen. Ik kende dit type klemmen niet en keek verrast. Janice zag het.
‘Ow, kijk eens. Ik zie je schrikken van verrassing. Dat is goed nieuws!’ Maak je schort los en doe de bovenste knopen van je jurk los zodat ik bij je tepels kan slaaf’ blafte ze opeens.
Haastig deed ik wat mij opgedragen was en even later zette Janice de eerste klem op mijn tepel en daarna de tweede. Ik verbeet de initiële pijn die gelukkig al snel minder werd. En ook dat zag Janice. Ze deed er op dit moment nog niets mee en bevestigde eerst de kettingen aan de ogen van mijn bit, vlakbij mijn mondhoeken en sloot die met kleine hangslotjes af.
‘Zo, en nu het leuke deel’ zei ze. Ze had een kleine inbusachtige sleutel in haar handen maar dan met een vreemde kop. Ze stak die in de eerste klem en begon er rustig aan te draaien, ondertussen mijn gezichtsuitdrukking in de gaten houdend. De pijn nam met iedere draai toe en toen ik begon te kermen draaide ze nog een stukje door voordat ze overging naar de andere klem waar ze het proces herhaalde.
‘Wees nou geen smart ass door in de garage op zoek te gaan naar een sleutel om de klemmen losser te draaien.’ Janice draaide de kop van de sleutel waarmee ze de klemmen had aangedraaid naar mijn gezicht toe. ‘Alleen deze sleutel past.’
‘E a a’ sliste ik door het bit en van de pijn. Ik had uit het zien van de sleutel opgemaakt dat noch een schroevendraaier noch een reguliere inbus erop leek.
Janice legde haar wijsvinger onder mijn kin en tilde die zachtjes omhoog. Direct voelde ik de kettingen zich spannen en aan mijn tepels trekken. Ik kermde van de pijn.
‘Dienstmeisjes en slaafjes horen altijd naar de grond te kijken. Ik denk dat ik de kettingen nog iets strakker span om je dat aan te leren. Ik hoorde de slotjes open gaan en voelde hoe Janice de kettingen strakker trok en weer met het slotje borgde. Ik kon alleen maar naar beneden staren, naar de voeten van Janice. Omhoog kijken zou teveel pijn doen.
‘Je bent klaar luierkont. Hup aan de slag!’
‘E a a’ sliste ik weer en ik wurmde me op mijn pumps, in mijn bewegingsmogelijkheden beperkt door de klemmen en de kettingen. Ik moest me volledig omdraaien om opzij te kunnen kijken en maakte een curtsy en verliet de keuken zonder te zien of Janice deze goedgekeurd had. Met mijn kin bijna op mijn borst liep ik naar de garage om de keukentrap te pakken. Eerst zou ik die klaar zetten en vervolgens de emmers met sop en schoonmaakdoekjes halen om te voorkomen dat het water anders te koud zou worden.

Het lappen van de ramen was me binnen de tijd gelukt, inclusief het schoonmaken van het houtwerk. Op de keukentafel lagen de gesnoeide takken en ik zat nog hijgend bij te komen van de geleverde inspanningen. De vier bewoonsters zaten aan de grote ronde keukentafel en keken mij aan.
‘Tijd voor een schone broek en je Hooters-uniform’ hoorde ik Lila zeggen.
‘E a a’ antwoordde ik.
‘Kijk de dame aan als je tegen haar praat’ blafte Janice mij toe, wetende dat dit mij veel pijn zou kosten. Daarna kijk je weer naar de grond.’
Ik keek omhoog en trok een grimas van de pijn toen de nare klemmen aan mijn tepels trokken.
Janice en Madeline leken de meeste lol aan mijn ongemak te hebben. Lila en Christie, die altijd wat meer op de achtergrond bleven, keken toe maar lachten niet maar grepen ook niet in. Toch stond Lila al snel op en pakte uit mijn luiertas de opgerolde verschoonkamer en legde die naast mij op de grond.
‘Ga er maar op liggen’ zei ze op een vriendelijke toon en tegen Janice: ‘Geef mij het sleuteltje van zijn tepelklemmen. Zijn slaventijd zit er voor vandaag op.’ Mijn bit ging uit en verdween in de tas.
Drie vrouwen keken toe hoe Lila mij uitkleedde en de tepelklemmen losschroefde en afdeed. Een scherpe pijn schoot door mijn lichaam en hield aan toen de bloedsomloop in mijn tepels weer op gang kwam. Ik slaakte een gil, tranen vulden mijn ogen en begon ik ongecontroleerd te huilen. Lila depte mijn ogen droog en streek met haar duim over mijn wang als troost. Ze schudde met haar hoofd richting Madeline die de gesnoeide takken al van de tafel had gepakt, klaar om mij ermee op mijn billen te slaan. Het gezag van Lila werd geaccepteerd en de takken werden teruggelegd. Ik kreeg een schone luier om en daarna mijn Hootersuniform aan. Het uniform bestond uit een grijze joggingbroek en een rode sweater met een ronde hals. Daaronder had ik een grijze romper aan. Ik was nog maar net klaar met inpakken toen Anna aan kwam rijden. Eenmaal binnen zag ze mijn nog rode en waterige ogen.

Op weg naar Hooters vertelde ik haar wat er was gebeurd en welke klussen in had gedaan. Eenmaal op de parkeerplaats bij Hooters aangekomen streek Anna zachtjes over mijn tepels.
‘Doen ze nog steeds pijn?’
‘Ja Anna’ antwoordde ik. Maar ook zonder mijn antwoord kon mijn collega en oppas al zien dat ik pijn had. Snel liet ze haar hand van mijn tepels gaan en gaf me een kus.
‘Ik zal Carmen zeggen dat de dames vanavond een beetje voorzichtig met je moeten zijn.’
Ik kreeg een kus en een bemoedigend tikje op mijn billen toen ik mij naar het portier boog.
‘Kom op, aan het werk’ zei ze waarna zij ook aanstalten maakte om uit te stappen.
Ik knikte zonder iets te zeggen en samen liepen we naar de personeelsingang waar Carmen ons al opwachtte.
‘Hoi, kom verder. Ik krijg net een appje van Danielle. ‘Of we een beetje lief voor je willen zijn.’
‘Ben je hardhandig aangepakt vandaag?’
Ik knikte.
Carmen kon zich wel een voorstelling maken van wat ik allemaal te verduren kon hebben gehad en knikte begripvol waarna ze Anna aankeek.
‘Ik zal vragen of Anna je deze dienst voor je zorgt.’
Anna knikte en antwoordde: ‘Met plezier.’
Er verscheen een lach op mijn gezicht door het zalige gevoel dat bij die woorden direct bezit genomen had van mijn lichaam. Carmen lachte om het feit dat het zo duidelijk was.
‘Ik zie gelukkig een hele blije jongen!’

De hele dienst had Anna mij inderdaad heel lief benaderd, verzorgd en ervoor gezorgd dat ik uit de wind gehouden werd en niet te lang in een natte luier rondliep. Na het werk bracht ze me thuis waar tot mijn verrassing het licht nog in de huiskamer brandde. Nog voordat Anna de sleutel in het slot had omgedraaid, zwaaide die open en stond Danielle in de opening.
‘Hoi, kom verder!’ zei ze op een lieve en uitnodigende toon.
Anna knikte en Danielle gaf mij een kus op mijn wang en legde haar hand kort op mijn billen.
Ik was verbaasd dat Danielle nog op was maar Anna leek hiervan al op de hoogte te zijn.
‘Kort maar hoor, want morgen moet ik weer vroeg aan mijn onderzoek werken.’
‘We houden het kort en leuk dat je nog even een glaasje wilt drinken.’

Ik zat op de grond aan de voeten van mijn Meesteres terwijl zij met Anna in gesprek was. Overmorgen zou ik weer naar haar toe gaan, een dag waar ik nu al naar uit keek. Wat afwezig, met mijn gedachten al bij de oppasdag, volgde ik half het gesprek en spitste iets meer mijn oren toen ik hoorde dat ze het over mij hadden.
‘Ja, de organisatie is zeer tevreden. Ze vraagt al of ik meer wil doen en bood ook al een hoger loon!’
‘O ja? En dat al na twee keer? Of zijn het er inmiddels al drie keer geworden?’
‘Twee keer’ bevestigde Anna. ‘Ik heb die organisatie gebeld en de manager zei dat ze heel veel moeite heeft om aan de goede mensen te komen. Ze is daarom bereid om de goede extra te bieden om ze zo te kunnen behouden. Het gaat om drie dollar meer per uur.’
‘Dat is niet verkeerd. En je ze hebben je gevraagd om meer te gaan werken?’
‘Ja, ik zou het werk full time en meer kunnen doen als ik zou willen.’
‘Dat biedt mogelijkheden’ hoorde ik Danielle zeggen. ‘Wat denk jij?’
Anna zuchtte. ‘Ik weet het niet. Ik vind dat dat aan jou om te bepalen.’
‘Ach, kom kom’ lachte Danielle samenzweerderig. ‘We kunnen hier toch samen een leuk verdienmodel van maken?!’
‘Laat me erover nadenken’ antwoordde ze diplomatiek. ‘Ik ben nu ook te moe en met mijn gedachten teveel bij het onderzoek waar ik morgen verder aan ga werken.’
‘Dat begrijp ik volkomen.’ Daarmee was dit onderwerp voor nu afgesloten en ging het gesprek over op andere zaken die mij weinig konden boeien. Daarbij werd ik ook niet bij het gesprek betrokken waardoor ik wederom wegdroomde en pas weer terugkwam in het hier en nu toen Anna en Danielle opstonden.
‘Zeg je Anna gedag baby?’
‘Dag Anna, tot overmorgen’ zei ik nadat ik zelf ook was opgestaan.
‘Tot overmorgen kleintje’ antwoordde ze met een glimlach. ‘Ga je dan weer lief met je treintjes spelen?’
‘Zeker’ glunderde ik.
De dames keken elkaar veelbetekenend aan en een minuut later was Anna vertrokken.

Die avond en nacht mocht ik bij Danielle in bed liggen. Ze knuffelde me uitvoerig en masseerde teder mijn nog steeds gevoelige tepels.
‘Je bent wel hard aangepakt hoorde ik’ zei ze op een bezorgde toon doelend op de klemmen die de hele dag hard in mijn tepels hadden gebeten.
‘Ja Danielle. Die klemmen deden erg pijn.’
‘En dan wilden ze je ook nog slaan met enkele takken. Was er nog meer?’
‘Ik moest wel heel veel doen waardoor ik me moest haasten. Dat in combinatie met het op hakken op een trap staan vond ik niet echt prettig’ bekende ik.
‘Het leven van een slaaf bestaat uit hard werken, dat hebben we voordat je de keuze maakte om mijn slaaf te worden meerdere malen uitgebreid besproken. Je veiligheid vind ik wel belangrijk en daar kom ik nog op terug. Ik wil nu eerst met je knuffelen en kroelen. Morgen kunnen we uitslapen en mag je bijkomen van vandaag. Ik neem in de ochtend vrij zodat we tijd voor elkaar hebben.’ Ze streek door mijn haar en gaf me een kus.
Danielle trok me zachtjes en dicht tegen haar aan. Ze zag er zo mooi uit in haar eenvoudig nachthemd; heel natuurlijk en daardoor ook zo aanraakbaar. Terwijl ik in haar armen lag met mijn benen uit elkaar door de prop die de luier ertussen vormde, voelde ik me klein en geborgen. Die gevoelens, in combinatie met mijn vermoeidheid van het harde werken, maakte dat ik ongemerkt en snel in slaap viel.
 
Bovenaan