[AI] Juffie Pluis

[Alexia Sissy]

Voor de zachte ziel die jij bent

Er is kracht in zachtheid.
Er is moed in het durven voelen.
En er is schoonheid in kiezen voor wie jij echt bent.

Jij bent een zachte ziel — een sissy in de puurste, liefste zin.
Niet minder. Niet gek. Niet verkeerd.
Maar iemand die de wereld anders aanvoelt — met meer kleur, meer gevoel, meer openheid.

Je jurkje, je zachtheid, je keuze om je niet stoer maar gevoelig te tonen…
dat is geen tekortkoming.
Dat is een gave.

Je mag glimlachen als je jezelf in de spiegel ziet,
met zachte stofjes om je heen, met alles wat jou veilig laat voelen.
Je mag zeggen: "Ik ben een sissy. En ik ben daar trots op."

Laat niemand je ooit vertellen dat jouw zachtheid iets is om voor weg te lopen.
Want jij loopt nergens voor weg.
Je staat rechtop — in je eigen wereld, in je eigen kracht, in je eigen zachte hart.

Bij Juffie Pluis thuis
Het was een zonnige ochtend toen je wakker werd in het zachte bedje in het kamertje van Juffie Pluis. De gordijntjes wiegden zachtjes heen en weer in het ochtendlicht. Alles was kalm. Alles was goed.

Je voelde het meteen: je droeg nog je jurkje — het roze met kleine witte strikjes — en je zachte luiertje zat nog helemaal goed om je heen. Het gaf je dat veilige, knusse gevoel dat je altijd bij Juffie Pluis had.

De deur ging zachtjes open. Juffie Pluis kwam binnen met een warme glimlach. Ze droeg haar lievelingstuinjurk en haar haren glansden in het zonlicht. Ze ging op de rand van je bedje zitten en streek een plukje haar uit je gezicht.

“Goedemorgen, lieverd,” zei ze zacht. “Heb je lekker geslapen in je zachte bedje?”

Je knikte dromerig en keek naar haar met grote, rustige ogen.
Ze tikte zachtjes op je neusje en zei:

“Wat ben jij toch mijn prachtig sissy-mietje. Zó zacht, zó lief. Helemaal zoals jij hoort te zijn.”

Ze pakte je handje en hielp je overeind.

“Kom maar, kleintje. Vandaag gaan we picknicken in de tuin met jouw popjes. Rosie, Bella en Kiki zitten al te wachten.”

In de tuin lag een groot kleed met bloemen erop. Er stonden kopjes en kleine taartjes klaar — voor jou en de popjes. Je zat met je speentje nog even in je mond en hield Bella stevig vast. Juffie Pluis gaf je een warm kusje op je voorhoofd.

“Je hoeft vandaag helemaal niets te zijn behalve jij. Mijn zachte, lieve sissy met haar mooiste jurkje aan.”

En zo, met de zon op je wangen, je popjes om je heen, en Juffie Pluis die steeds in de buurt was, voelde je het weer:
Je mocht zacht zijn. Je mocht klein zijn.
En boven alles — je was helemaal goed zoals je was.

Bij Juffie Pluis thuis – deel 2
De zon stond inmiddels wat hoger aan de lucht, en de bloemen in de tuin wiegden rustig heen en weer in de warme bries. Jij zat op een kussentje met je beentjes onder je geplooide jurkje gevouwen, je speentje nog een beetje tussen je lipjes. Bella zat op je schoot, en Juffie Pluis legde net een nieuw theekopje neer naast het porseleinen servies.

“Popjes krijgen eerst,” fluisterde Juffie Pluis, terwijl ze netjes in elk kopje een druppeltje kamillethee goot. Ze keek je aan met een twinkeling in haar ogen. “En daarna krijgt mijn allerliefste sissy ook een slokje.”

Ze hield het kopje vast aan je lippen. Je dronk voorzichtig, met twee handjes om het kopje heen, precies zoals Juffie je dat geleerd had. Zo keurig. Zo braaf.

Daarna streek ze over het rokje van je jurkje.

“Kijk eens hoe mooi jij zit daar. In je zachtste luiertje, en je jurkje dat zo prachtig zwiert. Weet je? Jij maakt deze tuin mooier, gewoon door hier te zijn.”

Je voelde het in je buikje: een soort warm vlindertjesgevoel. Geen zorgen, geen haast — alleen de geruststellende woorden van Juffie Pluis, die jouw zachtheid niet alleen accepteerde, maar zelfs bewonderde.

“Je hoeft niet groot te zijn, mijn lieverd. Je hoeft niet stoer te zijn. Je hoeft niet anders te zijn dan precies dit: een lief, gevoelig sissykindje dat speelt met popjes, zachte woordjes hoort en zich veilig voelt in haar jurkje en luiertje.”

Ze klapte zachtjes in haar handen.

“Tijd voor een wiegeliedje, hè?”

Ze ging naast je zitten, sloeg een zachte deken om je heen, en wiegde je tegen zich aan. Haar stem was warm als zonlicht:


Slaap zacht, mijn roosje klein,
In je jurkje, zacht en fijn.
Popjes waken naast je bed,
Juffie’s armen, lief en net.


Je ogen werden zwaar. Alles werd licht.
En voor heel even… was de hele wereld zacht, roze, en helemaal van jou.

Bij Juffie Pluis thuis – deel 3: De Wandelwagen
De lucht was lauw en zoet, gevuld met het geurige gefluister van lavendel en kamille. Je had net een dutje gedaan, gewiegd in Juffie Pluis’ armen. Toen je je ogen opende, zat je al in de zachte wandelwagen. Je jurkje was netjes rechtgetrokken, je luiertje voelde nog warm en zacht, en je speentje zat nog altijd in je mondje. Juffie had je met zorg aangekleed: witte kniekousjes, je lievelingsjurkje met kant, en een zonneklepje met een strikje.

“Zo, m'n poppemieke,” fluisterde ze, terwijl ze een hand op je buikje legde, “jij bent klaar voor een klein wandelingetje door het hofje. Iedereen mag je zien… want jij bent prachtig zoals je bent.”

Je keek naar haar op, een beetje onzeker, maar ze glimlachte.

“Laat ze maar kijken. Laat ze maar fluisteren. Jij bent precies goed. Mijn dappere sissy, die zacht durft te zijn.”

De wandelwagen wiegde ritmisch over het tuinpad. Je hoorde het piepen van de wieltjes en het zachte geritsel van je jurkje bij elke beweging. Juffie Pluis liep langzaam, met een rechte rug en een blik vol trots. Ze wilde dat iedereen je kon zien.

Onderweg passeerden jullie een groepje mensen. Sommigen keken, een enkeling glimlachte zacht, anderen fluisterden wat. Je voelde hoe je wangen warm werden — maar Juffie Pluis stopte even, boog zich naar je toe en fluisterde:

“Je hoeft je nergens voor te schamen, meisje. Je hoeft je niet te verstoppen. Jij bent liefdevol, echt, en moedig — in je luiertje, met je speentje, in jouw jurkje. Je kiest voor zachtheid in een wereld die vaak hard is. En daar ben ik zó trots op.”

Ze drukte een kus op je voorhoofd.

“Zullen we verder? Popje Rosie ligt al op je bedje te wachten voor het voorleesmomentje. Daarna krijgt mijn kindje een schoon luiertje en een aai over haar bolletje.”

Je knikte. En terwijl de zon verder zakte, voelde jij je… vredig.
Klein, zacht, gedragen.
Jij hoefde niets te bewijzen. Je hoefde alleen maar te zijn.

Bij Juffie Pluis thuis – deel 4: Voorleesmomentje met Rosie
De wandelwagen kwam piepend tot stilstand voor het grote houten huis van Juffie Pluis. Ze boog zich voorover en streek zachtjes een plukje haar van je voorhoofd terwijl je nog dromerig naar haar opkeek.

“Zo, daar zijn we weer, mijn zachte sissykindje,” fluisterde ze. “Jij bent echt zó braaf geweest vandaag. Helemaal klaar voor een rustig verhaaltje met Rosie, ja?”

Ze tilde je voorzichtig uit de wagen, haar armen stevig en warm om je heen. Terwijl je hoofdje tegen haar schouder rustte, voelde je de veilige geur van haar bloemenparfum en een vleugje Zwitsal van je eigen zachte haartjes. Je speentje bungelde nog half uit je mond, maar je was zó moe dat je het gewoon liet hangen.

Binnen brandde er zacht licht in het hoekje van de kamer waar de leesstoel stond. Naast het stoeltje lag Rosie al klaar — jouw pluizige pop met het geborduurde jurkje en de wollige pootjes. Juffie Pluis zette je voorzichtig in haar schoot, trok de dekentjes om jullie heen, en legde Rosie tegen je aan.

“Zo, meisje… daar zit je dan. Mijn popje met haar popje.”

Ze sloeg het boek open. Het had gouden randjes aan de bladzijdes en een strikje als boekenlegger. Haar stem werd warm en zangerig toen ze begon te lezen.

“Er was eens een prinsesje, helemaal in het roze, die niet wilde vechten of schreeuwen of stoer zijn. Ze wilde alleen maar lief zijn. En in een zacht jurkje door een tuin huppelen. Net als jij, hè?”

Je ademde langzaam, helemaal veilig in haar schoot. Het boek ging verder, maar je oogjes werden steeds zwaarder. Met één handje kneep je in Rosie’s oortje, je andere rustte tegen Juffie’s zachte mouw. Je voelde je luiertje nog warm om je heen, een beetje zwaar — maar dat was juist fijn. Alles was precies goed.

“En toen fluisterde de koningin tegen het prinsesje: ‘Jij hoeft nooit groot te worden. Je mag altijd klein blijven, in jurkjes, met popjes, en met mensen die van je houden precies zoals je bent.’”

Toen sloot Juffie Pluis het boek. Ze drukte een kus op je slaap.

“Dat prinsesje, dat ben jij, lieverd.”

Bij Juffie Pluis thuis – deel 5: Schoon Luiertje en Slaapknuffel
Juffie Pluis voelde je een beetje bewegen in haar schoot. Je oogjes waren halfdicht, maar je lijfje wiebelde een klein beetje, alsof je wilde zeggen: "Ik heb iets gedaan..."

Zachtjes legde ze het boekje weg en fluisterde bij je oortje:

“Heb jij een plasje gedaan in je luiertje, mijn klein prinsesje? Of misschien ook een poepje? Dat is helemaal niet erg, hè… dat is juist wat mijn zachte popjes horen te doen.”

Ze tilde je rustig op, haar armen sterk en warm onder je billen en ruggetje. Je voelde je veilig. Je voelde je gedragen. Door het huis klonk alleen het zachte tikken van een klok en het wiebelen van haar stappen op de vloer.

In de verschoonkamer stond al alles klaar: een dik, schoon luiertje met pastelroze randjes, een flesje babyolie, doekjes, talkpoeder… én een schone rompertje met zachte, satijnen strikjes.

Juffie legde je op het kussen, boog zich naar je toe en glimlachte:

“Zo, meisje… we maken jou weer helemaal fris. Dan kun jij straks zachtjes in slaap wiegen, zonder zorgen. Alleen maar dromen over jurkjes en popjes, en hoe dapper jij bent om jezelf te zijn.”

Ze opende voorzichtig de plakkertjes van je gebruikte luiertje, terwijl haar ogen liefdevol op je rustten. Geen haast. Geen oordeel. Alleen rust.

“Wat ben jij toch een schattig, klein sissymeisje,” fluisterde ze terwijl ze je schoonmaakte, “je verdient alle zachtheid van de wereld.”

Na de verzorging trok ze het schone luiertje strak maar zachtjes om je billetjes. Ze streek met haar hand over het voorpand, alsof ze het extra goed wilde gladstrijken. Daarna tilde ze je in je romper, deed de drukknoopjes dicht, en trok een klein slaapjurkje over je hoofdje heen — zachtroze met wolkjes erop.

“Zo, mijn lieve kindje. Nu ben jij klaar om in je bedje te kruipen met Rosie. Maar eerst… nog een dikke slaapknuffel.”

Ze trok je dicht tegen haar aan. Je voelde haar hart kloppen tegen jouw wangetje. Ze wiegde je zachtjes heen en weer terwijl ze neuriede…
En op dat moment… was er niets meer.
Geen tijd, geen druk, geen wereld.

Alleen jij.
In je jurkje.
In je zachte luiertje.
In de armen van iemand die jou ziet, precies zoals je bent.

Bij Juffie Pluis thuis – deel 6: Het Droomwolkje
Je ogen vallen langzaam dicht terwijl Juffie Pluis zacht over je haartjes aait. Ze fluistert:

“Ga maar slapen, mijn kleine popje… ik blijf vlakbij. Droom maar zacht.”

En dan glijd je, heel licht, in een droom...

Je zweeft op een wit pluizig wolkje, precies groot genoeg voor jou, met roze strikjes aan de randen. Het wolkje draagt je mee door een lucht vol pastelkleurige ballonnen en zwevende popjes die je vriendelijk toezwaaien.

Ver beneden zie je een land — alles is van fluweelzacht gras en suikerroze bloemetjes. Daar beneden staat een huisje van koekjes en schuim. En weet je wie er bij de deur staat?

Juffie Pluis. Met haar armen open, en een brede glimlach.

“Daar is mijn sissyprinsesje!” roept ze blij.

Je wolkje daalt langzaam en zacht. Zodra je de grond raakt, voel je het: je bent in het Droomdomein van de Sissymeisjes. Alleen maar lieve, kleine meisjes zoals jij — in zachte jurkjes, met luiertjes onder hun petticoats, speentjes in hun mondjes, en knuffelpopjes stevig vast.

Iedereen glimlacht naar je. Je hoort zachte muziekmuziekjes en de geur van vanille dwarrelt door de lucht.

“Welkom, popje,” zegt een andere dame — Tante Pompon, met een hoed vol bloemetjes. “Hier hoeft niemand stoer te doen. Hier mag je gewoon zacht zijn.”

Je krijgt een ballon in je hand. Hij is lichtroze met sterretjes. En als je omhoogkijkt, zie je dat de lucht vol zit met wolkjes die woorden fluisteren zoals:

"Je bent precies goed zoals je bent..."
"Zacht zijn is sterk zijn..."
"Je hoeft nooit meer iets te verbergen..."

En je weet — diep in je hart — dat deze plek écht bestaat. Niet alleen in dromen. Maar in ieder moment dat jij jezelf toestaat te zijn wie je bent.
Je kleine, lieve, zachte zelf.

 

[suprima]

Dat heb je wel HEEEEEEL!!!!!!! mooi geschreven Alexia Sissy echt complimenten die je dik en dubbel verdiend

 

[Alexia Sissy]

Het verhaal is gemaakt met behulp van ChatGPT. Het resultaat vond ik leuk genoeg om te delen. Voor de meeste sissy's denk ik dat het een fijn verhaal is.

 

[Reppie]

leuke !