Het moet intussen een aantal maanden geleden zijn, dat ik voor de totale overgave heb gekozen. De dag indeling was vaak hetzelfde. Mijn hok was nummer 2. Daarin bevond zich een bedje en een hondenhok. Ik sliep in het bedje (vastgebonden) en nadat ik uitgebreid verschoond was, kreeg ik mijn riempjes om zodat ik kruipend op mijn ellenbogen en knieën in het hondenhok kon verblijven. Daar werd ik in de middag uitgehaald, waarna ik in de omheining een wandeling met Anna ging maken. Uiteraard bleef ik aangelijnd, de vieze luier was afgedaan en zo mocht ik haar in mijn blote kont volgen. Na een tijd, gelukkig vrij lang, werd ik weer in mijn hok geplaatst en in de hondenhok gezet. In de avond , althans dat nam ik aan, verschoonde Anna me weer en werd vastgeketend in bed om vervolgens voor het slapen gaan nog een paar flesjes melk te krijgen.
Na een maandje kreeg ik extra vitamine, althans dat zei Anna. Ze deed een poeder in het flesje en vulde deze met water , schudde dit en daarna mocht ik het opdrinken. Als ik lief was dan werd ik af en toe nog eens beloond. Dit gebeurde vaak als ik in bed moest liggen. Voor ik het flesje kreeg, knoopte ze dan haar bloesje los en mocht ik er heerlijk aan haar borsten sabbelen. Na een minuut of vijf kreeg ik dan het flesje drinken. Ik deed vreselijk mijn best om haar te gehoorzamen. De grootste beloning was, wanneer ze alles uit deed en ze mijn stijve piemel toestemming gaf om in haar kutje te mogen. Door alle verlangens kwam ik al binnen 2 minuten klaar, maar voor Anna was dit dan nog maar het begin en bleef doorgaan tot dat ze ook eindelijk klaar kwam. Ik was dan helemaal kapot geneukt door haar. Haar macht over mij nam elke keer toe.
Af en toe mocht ik uit mijn territorium komen en werd ik uiteraard gelijnd meegenomen buiten de hekken. Daar was Carla meestal ook aanwezig. Zij had dan mijn vriendin op schoot. Ze hadden haar geestelijk al geknakt. Ze zat bij Carla op schoot en ik zag hoe Carla met haar speelde. Haar hand ging in de luier en ik zag hoe mijn vriendin kronkelde van genot. Dit tafereel herhaalde zich een tijdje en elke keer keek Carla me dan uitdagend aan en eerlijk is eerlijk ik keek er graag naar. Als Anna niet in de buurt was dan gaf ze me of een schop of ik kreeg een tik in mijn gezicht. “Viezerik dat je bent, je mag niet gluren”
Door de tikken die Carla uitdeelde op het moment als Anna er niet was, maakte me schuwer voor Carla. Tussen de hekken waande ik me veilig, lekker wandelen met Anna en uiteraard voelde ik me heel veilig in mijn eigen hok. Daarbuiten kroop ik Anna steeds meer aan. Niet dat ik vaak buiten de hekken mocht, maar als ik buiten was, was ik op mijn hoede. Meestal was Carla er ook, soms samen met mijn vriendin. Als een hond bleef ik in een straal van 1 meter in de buurt van Anna, intussen glurend naar Carla die dan met mijn vriendin heerlijk zat te spelen.
Mijn gedrag bleef veranderen, ik kroop steeds meer naar Anna, wilde ook binnen de hekken geen meter meer van haar wijken. Mijn gedachten waren simpel, in de buurt van Anna was veilig en verder van haar vandaan was onveilig.. Zo hoefde ik niet meer in de riempjes als we binnen de hekken gingen lopen en ook als ik mijn hok was, hoefde ik deze niet meer om. Alleen wanneer ik buiten de hekken kwam, kreeg ze om, maar dan hoefde ik tijdens het wandelen niet meer aan de riem. Logisch want ik durfde niet uit Anna’s buurt te kruipen.
Ik veranderde nog meer, zo vond ik het heerlijk als ik buiten de hekken bij Anna op schoot mocht zitten. Lekker lag ik tegen haar aan, maar niet met het gevoel dat ik tegen een goddelijk heerlijk lichaam aan lag, maar ik kreeg meer de gedachten dat ik lekker veilig bij haar op schoot zat. Zo vond ik het ook steeds minder opwindend om naar mijn vriendin te kijken als Carla weer met haar speelde. Mijn voorkeur ging uit om lekker veilig tegen Anna aan te liggen. Haar goddelijke lichaam wond me steeds minder op. Ik begon andere gevoelens voor haar te krijgen, die van een mama. Daarnaast was ze mijn baasje als ik aan de riem met haar liep. Ik kreeg steeds vaker borstvoeding van haar, ook hierin veranderde mijn gedachten. Het gevoel van heerlijk sabbelen aan de borsten, was veranderd in mijn best doen om melk uit haar borsten te drinken. Uiteraard lukte dit laatste niet en het was dan ook een bevrijding als ze de speen van het flesje gevuld met melk in mijn mond stopte. Daarna liet ik me heel gedwee toe stoppen in bed.
Ook de andere verlangens van mij ten opzichte van Anna verdwenen langzamerhand. Zo werd mijn piemel steeds minder vaak stijf als ze me probeerde op te winden, tot het punt was bereikt dat het me helemaal niet meer lukte om mijn stijf te laten worden. Als Anna dan zin in me had, dan kreeg ik eerst een viagra pil, om na 2 uur met mijn inmiddels stijf geworden piemel te spelen totdat het sap alle kanten op spoot. Daarna deed ze slipje uit en stopte ze me mijn piemel in haar kut. Ik werd weer helemaal genomen. Haar macht groeide met de dag, ik was er voor haar genot.
Behalve deze veranderingen wist ik dat ik totaal afhankelijk van haar was, daarom was ik elke keer weer blij als ze bij me kwam. Als mama kleedde ze me aan, verschoonde ze me en gaf me lekker te drinken. Ze knuffelde me. Als baasje liet ze me uit en nam alle tijd voor me. De wirwar van emoties kon ik niet meer aan. Ik wist niet hoe blij en gelukkig ze me maakte als ze weer in mijn hok kwam. Als ze weg ging was ik verdrietig en jankte ik alles bij elkaar. Hoe lang geleden dit begon weet ik niet meer, maar feit was dat ik door alle emoties geen remmingen meer had. Ik jankte alles heel hard bij elkaar. Vaak deed ze dan een speen in mijn mond, zodat ik dan rustiger werd.
Ik was alle controle kwijt en had me overgegeven aan mijn mama en mijn baasje. Dit tot tevredenheid van haar. Ik wilde geen ander leven meer. De enige die ik nog had was mijn mama. De enige die mij veiligheid bood. En zo is het dat op de dag van vandaag dat ik vol verlangen uitkijk, naar het moment wanneer mijn mama de deur van hok 2 opendoet. Als ik in bedje lig dan lig als een baby te krijsen zo blij en als ik het hondenhok zit, dan is maar goed dat ik geen staart om heb ,want anders kwispelde ik spontaan. Ik zou mijn leven niet meer anders willen wensen. En mijn vriendin…. Die heb ik de laatste maanden niet meer gezien (Carla overigens wel).