Geschreven door: Peutertje
De tweede keer van deze week werd ik wakker in een nat bed. Ik voelde me verschrikkelijk naar. Het moment dat ik mijn moeder onder ogen moest komen en dat ze erachter zou komen dat ik weer in bed had geplast. Ze had me al gewaarschuwd. Als dit zo door zou blijven gaan zou ik mee moeten naar de dokter. Vorige week en die weken was het ook al een paar keer gebeurd dat ik nat wakker geworden ben. Maar dit is de tweede opeenvolgende keer in ??n week!
Ik hoorde iemand op de overloop schuifelen. Zo aan de voetstappen te horen was het mijn vader die net als altijd als eerste wakker is en zo stil mogelijk naar beneden gaat. Ik keek op de wekkerradio en zag nog ruim twee uur te gaan voor het ontdekt zou worden dat ik weer natte lakens had. Gelukkig was er onderhand wel een zeiltje in bed gekomen zodat het alleen maar bij nat beddengoed bleef. Het spookte door mijn hoofd heen. Mijn moeder zou andere maatregelen nemen als mijn bedplassen bleef doorgaan. Daar maakte ik me angstig over. Ik haalde allerlei dingen in mijn hoofd wat ze hiermee nu bedoelde. Ik had wel eens gehoord dat er luiers te koop waren niet alleen in babymaten maar ook voor grotere kinderen. Dat zal ze toch niet gaan doen. De gedachte alleen al. Ik huilde me zachtjes in slaap. Waarom moest het ook mij overkomen om in bed te plassen.
Ik werd wakker omdat ik stemmen hoorde en ik hoorde het geluid van gordijnen open schuiven. Mijn moeder liep op me af en trok mijn dekbed weg. "Wakker worrrrrrr" zei ze en verder kwam er niet meer uit de mond van mijn moeder. We keken elkaar aan en ik schaamde me kapot. Ik lag daar in een natte pyjama en de blikken van mijn moeder voorspelden niet echt veel goeds.
"Ga je douchen" mompelde ze tegen me. Ik proefde de ingehouden teleurstelling en woede in haar stem. Ik stapte uit bed vandaan en haastte me naar de badkamer. Daar kwam ik mijn broer tegen. "Gedsie" zei hij met een mond vol tandpasta, "heb je nu alweer in bed geplast"? Ik keek hem aan en zei niets maar ik begon me uit te kleden en voor mijn broer een teken en een aanmoediging om haast te maken om uit de badkamer te komen. "Laat de deur maar open" zei mijn moeder terwijl ze met de natte lakens stond. "Dit gaat zo niet langer" zei ze tegen me. "Ik zal een afspraak maken voor de dokter, misschien weet hij hier een oplossing voor". Ik hoorde wel wat mijn moeder zei, maar het leek langs me heen te vallen. Ik luisterde er niet naar. Ik wilde het gewoon niet horen.
Het ontbijten verliep in een gespannen stilte. Je kon een speld horen vallen. Mijn broer probeerde wat lollig te zijn maar de blikken van mijn moeder weerhielden hem van een clowns optreden. Gelukkig maar, bedacht ik me, ik had toch wel weer het slachtoffer geworden van de lolligheden van mijn broer.
We waren klaar met ontbijten en ik wilde alles wel doen om mijn moeder een beetje gunstig gestemd te krijgen, ik ruimde de tafel af en wilde gaan afwassen. Mijn moeder kwam de keuken in en zei tegen me dat ze met me wilde praten. Ik voelde heel erg ongemakkelijk het gespreksonderwerp was nu niet bepaald mijn favoriete onderwerp. Mijn bedplassen dus. "Dit gaat zo niet langer jongen" was de zin waarmee mijn moeder het gesprek opende. "Ik maak een afspraak met de dokter en dan kijken we eens wat hij voor een oplossing heeft aan dit probleem". "Het is beslist niet normaal voor een jongen van jouw leeftijd om in zijn bed te plassen". "En als hij geen reden weet aan te geven waarom je en bed plast?" "Dan, dan,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, zal ik zelf wel wat bedenken".
Juist dat laatste boezemde me een beetje erg veel angst in. Ik had mijn moeder eerder horen praten over de 'optie' luiers. Dus echt blij ben ik niet! En terwijl ik aan het afwassen ging maakte mijn moeder de gewraakte afspraak. "Je hoeft vanochtend niet naar school", vertelde ze me. Ik wist meteen dat ik mee moest naar de dokter voor dat bedplassen. Ik gaf allerlei redenen aan waarom ik dacht dat die dokter me ook niet zou kunnen helpen, alleen helaas niet kreeg ik het gewenste effect, dat ik dus niet naar de dokter moest.
De tijd kroop en ik kon niks doen, ik bleef een naar gevoel houden en tot overmaat van ramp moest ik naar het toilet en merkte dat ik een diarree erbij had. Ik zei hier maar niks helemaal niets over. Ik kreeg een seintje dat ik me moest klaar gaan maken om mee naar de dokter te gaan. Schoenen aan, jas aan en daar gingen we. We kunnen dat lopend af. En in de wachtkamer van de dokter pakte mijn moeder even een foldertje met 'hulpmiddelen bij ongewild urineverlies'. Ze las het en ik schaamde me rot. Vooral toen mijn moeder het foldertje aan me gaf en me attent maakte op een grote luier. Het heet anders, maar het ziet er uit als een sterk vergrote babyluier.
Eindelijk ging de bel voor de volgende patiënt. Ik probeerde met het laatste wat ik in me had om mijn moeder buiten de spreekkamer te houden, maar ze wilde er niets van weten! Ze pakte me zelfs bij me hand en sleurde me bijna de spreekkamer in. De dokter gebaarde ons te gaan zitten en mijn moeder stak meteen van wal!
Dat ik alweer weken, je leest het goed ze zei ijskoud dat ik alweer, weken achtereen meerdere keren per week in bed plas. De dokter keek me aan en vroeg me of dat waar was. Ik kon niets andere uitbrengen dan 'me moeder zegt het'. Ik durfde niet eens de dokter recht aan te kijken. "Kom eens jongen"zei de dokter terwijl hij opstond van achter zijn bureau. Hij wenkte me en ik liep naar de dokter toe. Beetje verlegen liep ik op de dokter af. De indruk van die spreekkamer maakte toch wel een beetje indruk op me. Aan de wand allemaal van die posters met spieren en een wandkast vol met boeken. "Ik wil je onderzoeken" zei de dokter tegen me. "Misschien heb je last van één of andere ontsteking, misschien is er wat anders aan de hand waardoor het kan gebeuren dat je zo nu en dan een nat bad hebt" "Misschien zweet je wel heel erg, zodat het lijkt dat je een plas hebt gedaan". "Zweten", schamperde mijn moeder? De dokter gebaarde wat naar mijn moeder.
Ik ging met de dokter naar een onderzoekkamertje en moest me uitkleden. Hij luisterde met een stethoscoop aan mijn rug, buik, borst. En stelde vragen aan me. Of ik problemen had, of ik slecht sliep, of ik wel eens pijn had met plassen en zo. Ik kon hem alleen maar aankijken en op alles zeggen van nee, ik heb geen problemen, ik heb geen pijn, ik slaap juist lekker.
Om een lang verhaal meteen maar af te maken, de dokter zei tegen mijn moeder dat er geen lichamelijke aanwijzing te vinden was voor mijn bedplassen. Misschien zou er wat informatie komen uit urineonderzoek of bloedonderzoek maar dat moest de dokter ook eerst wegsturen om te laten onderzoeken.
Dus zonder oplossing stonden mijn moeder en ik weer buiten. We gingen naar huis en op de weg terug hebben mijn moeder en ik eigenlijk geen woord gewisseld. Thuis gekomen maakte mijn moeder nog wat te drinken voor me en ik ging naar school. Opgelucht eigenlijk, al eerste dat die dokter niets kon vinden en opgelucht omdat ik nu even van mijn moeder af was. De schooldag verliep vlotjes en niemand scheen me gemist te hebben. Ik wilde weer naar huis gaan maar de meester vroeg me hoe het met me ging en waarvoor ik naar de dokter moest.
Ik schrok een beetje van deze vraag en stotterde niets bijzonders. Jammer voor mij nam hij geen genoegen met dit antwoord. Ik moest vertellen wat en waarom ik bij die dokter moest. Je gaat niet naar de dokter om hem 'goeiedag' te wensen. Stotterend vertelde ik van mijn bedplassen. Hij pakte mijn kin vast en zei "sorry voor de vraag". "Maar je verhaaltje blijft veilig bij me, ik zal er met niemand over spreken". "En weet je?" ging hij verder, "je groeit daar wel over heen, en ik kan het weten want ik ben ook een bedplasser geweest". Verbaasd keek ik hem aan. Ik krijg nog een klop op mijn schouder en werd de deur uitgebonjoerd.
Thuis aangekomen was er niets meer te zien van mijn natte lakens en natte bed. Mijn bed was keurig opgemaakt en er lagen schone lakens op. Ik had eigenlijk verwacht dat er wel commentaar zou komen op het bedplassen maar niets werd er verder over gezegd. Ondertussen was mijn vader thuisgekomen en ik ging al helemaal in de verdediging. Ik had verwacht dat er op/aanmerkingen kwamen. Er kwam gewoon niets en de middag en avond kabbelde gewoon voort en kalm weg. Ik begon weer een beetje uit mijn schulp te kruipen en kreeg weer een beetje lef om duidelijk te laten merken dat ik er ook was. Ik wist wel aan te geven naar welk programma er gekeken moest worden op tv en wat er op tafel moest komen.
Ineens zei mijn moeder tegen me, 'voor jou is het nu bedtijd jongeman'. Ik was nog helemaal niet van plan om te gaan slapen maar de blikken die ik kreeg van mijn moeder maakte dat ik boven kwam om me klaar te maken voor te gaan slapen. Uit ervaring wist ik waar mijn grenzen lagen.
Afijn, ik was stomverbaasd dat mijn moeder achter me aan kwam. "Zo, ik kom je even helpen met een en ander" zei mijn moeder. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was werd ik zo door mijn moeder uitgekleed. Ik stond in mijn blootje en werd naar de badkamer gestuurd om me te wassen, tanden poetsen en daarna moest ik weer terug komen.
Als in een waas deed ik wat er me gezegd werd. Dat ik terugkwam zag ik dat mijn moeder uit mijn klerenkast een paar dingen pakte die me heel onbekend voorkwamen. Ik voelde aan dat er iets engs op het programma stond.
"Kom maar op je bed liggen jongen" zei mijn moeder. Nu zag ik pas goed wat mijn moeder in haar handen had! Een grote pamper leek het wel. Ik liep op mijn bed af en vertwijfeld keek ik mijn moeder aan.
"Ik ben het een beetje beu om iedere keer je bed te verschonen, ik heb maar voor deze oplossing gekozen", zei ze en hield de pamper omhoog. Ik wist niets uit te brengen, ik was sprakeloos en verslagen. Ik deed niet eens moeite om me te verzetten. Ik ging op bed liggen en binnen heel korte tijd voelde ik hoe me moeder me beetpakte en de luier onder mijn billen schoof. Mijn benen uit elkaar drukte en de luier door mijn benen doortrok. Met trefzekere bewegingen werd de luier vastgetaped. Met de plakstrips. Ik voelde me belachelijk ik moest gaan staan en tijdens het opstaan voelde ik hoe de luier om mijn lichaam sloot. Mijn moeder liet me draaien en voelde hier en daar of de luier overal goed aansloot. Ze verontschuldigde de voel bewegingen door te zeggen dat het een tijdje terug was dat ze iemand een luier had om gedaan.
Ik kreeg alleen een T-shirt aan en moest zo naar beneden om mijn vader en mijn broer welterusten te zeggen. Het lopen was heel anders. Bij iedere stap werd ik eraan herinnerd dat er wat tussen mijn benen zat. Het dikke gevoel natuurlijk tussen je benen en het knellende een beetje om je lijf. En alsof dat niet alleen erg genoeg was er een krakend geluid!
Ik liep de trap af en aarzelend bleef ik voor de woonkamer staan. Mijn moeder duwde de deur open en mij naar binnen. Mijn vader zei niets maar mijn broer rolde bijna van de bank af van het lachen. De boze blikken van mijn vader richting mijn broer deden wonderen. Hij hield verder zijn mond.
Ik zei mijn vader en broer welterusten en stormde naar boven. Ik schoof meteen mijn bed in en hoorde dat mijn moeder de trap opkwam. Ze kwam mijn kamer binnen en ging op de rand van mijn bed zitten terwijl ze over mijn haar streek zei ze tegen me, "ik denk en hoop dat je wat lekkerder kunt slapen, je hoeft niet bang te zijn dat je weer in en nat bed wakker wordt". Ze deed me nog een kus op me wang en ging weg en liet in verwarring achter. Ik voelde naar de luier en het voelde dik en zacht aan en ik voelde me verschrikkelijk gekleineerd. Ik lag op mijn rug en door de luier werden mijn benen een beetje uit elkaar gedrukt. Ik draaide op mijn zij, mijn gewone slaaphouding en voelde toen duidelijk die nare luier zitten. Ik stond op en liep een beetje door mijn kamer. Ik voelde me belachelijk en ineens werd ik woedend. Ik rukte de luier van mijn lichaam af en ging op zoek naar een gewoon onderbroekje. Ik trok het aan en scheurde de luier aan stukken. Het werd me daar een bende niet gewoon meer.
Ik ging in de stoel zitten en nam me voor om wakker te blijven. Dit lukte nooit natuurlijk en op een gegeven ogenblik werd ik koud en kreeg ik een verschrikkelijke slaap. Dus zette ik uit voorzorg de wekker en nam me voor een uurtje te slapen. Niet langer. Dit werd natuurlijk weer een drama. Ik sliep door de wekker heen en de volgende ochtend weer een nat bed! En net dat ik bezig was om wakker te worden kwam mijn moeder de kamer op. Die zag natuurlijk meteen dat ik de luier aan flarden had gescheurd en dat ze merkte dat ik weer in een nat bed lag! Heftig drama dus.
Mijn moeder was kwaaier, kwaaier als kwaad en ik die het slachtoffer wilde spelen. Alleen mijn rol stond niet goed ingevuld. Ik had het daar te verduren niet gewoon meer. Ik werd van de ene kant naar de andere kant van het bed geduwd. Mijn moeder huilde gewoon van kwaaigheid. Ik moest uit bed komen en kreeg me daar een pak voor mijn billen. Hard sloeg mijn moeder ze was door het dolle heen. "Hoe haal je het in je hoofd om je luier af te doen", schreeuwde ze "Ga je wassen, B A B Y ", ik kan niet een andere manier verzinnen om het op te schrijven. Zo groot als ik het schrijf, zo hard schreeuwde mijn moeder het.
Ik ging me wassen en door het kabaal was mijn broer al naar beneden. Die wachtte niks af. Ik treuzelde en treuzelde, totdat het mijn moeder begon te vervelen en me uit de badkamer haalde. Ze trok me mee naar mijn kamer en tot mijn grote schrik zag ik dat ze een luier had uitgespreid op het bed. En of dat nog niet genoeg was zag ik ook dat er en inlegluier bij in zat. "Om je maar te laten wennen aan je luier doe ik je nu maar een luier aan", zei mijn moeder op mijn vragende blikken. Ik ging op aanwijzing van mijn moeder op het bed liggen en zwijgend deed mij moeder me een dikke luier om. En weer net als gisteravond moest ik gaan staan en terwijl mijn moeder me goed bekeek en controleerde of de luier overal wel goed om mijn lijf zat en aansloot, waarschuwde ze me om vooral mijn luier niet af te doen. Ik kreeg een T shirt aan en net aan bedekte het de luier. Tenminste dat idee had ik. Zo moest ik gaan ontbijten. Bij iedere stap die ik deed voelde ik een prop tussen mijn benen en ik schaamde me wezenloos.
Beneden durfde ik niet goed mijn broer onder ogen te komen, zeker wist ik dat hij me weer uit zo lachen. Mijn moeder duwde me de keuken in en terwijl mijn broer zijn mond open deed om een 'leuke en vooral treffende' opmerking te maken, was de blik van mijn moeder reden genoeg voor mijn broertje om de opmerking even in te slikken. Ik ging naast hem zitten op de stoel en plagerig begon hij te wrijven over mijn blote benen. Natuurlijk was zijn hand heel vlug daar, waar het hem om te doen was. Voelen aan de luier. Ik durfde niets te zeggen, ik nam wel mijn maatregelen, mijn broertje gaf ik een elleboog zijn maag in! "Hier krijg je spijt van, beddepisser" kreunend kwam het eruit. Deze slag was mijn, of ik hier verstandig aan had gedaan?
Omdat ik niet naar het toilet was geweest kreeg ik een geweldige aandrang om te plassen. Tot overmaat van ramp begonnen mijn darmen zich ook te roeren. Met een klein stemmetje vroeg ik aan mijn moeder af ik naar het toilet mocht.
De kans natuurlijk voor mijn broer om even smalend aan me te vragen of ik nog een grote jongen was?
Mijn moeder wenkte me om te komen en maakte mijn luier voorzichtig los gaf me een pets voor mijn blote billen en ik mocht naar het toilet. Bij terugkomst moest ik eerst in mijn blote kont mijn handen wassen. En toen in het zicht van mijn broer werd me weer de luier omgedaan. Mijn broertje stond heel aandachtig te kijken hoe dat in zijn werk ging. Ik keek hem recht in zijn ogen aan. Ik voelde me behoorlijk ongemakkelijk en ik schaamde me rot om zo wijdbeens te staan. Een complimentje te krijgen van je moeder omdat je best een 'grote jongen' aan het worden ben en onder tussen weer een dikke luier om krijgen. Niet zomaar een 'pamper' maar een 'pamper' met een inlegluier voor de zekerheid. De plakstrips werden vastgemaakt en nadat ik een klap op mijn luierkontje had gekregen en mijn T shirtje goed over mijn luier was getrokken kon ik weer naast mijn broertje gaan zitten.
"Zeer interessant" zei hij en knikte naar me. "Leuk gezicht dat dikke kontje van je, net een kleuter" ging hij verder. Ik hoopte stilletjes dat hij een slok te hete thee zou drinken en zijn tong zo zou verbranden dat hij nooit meer zou kunnen praten.
Ik zei maar niks ik wist en voelde aan, dat ieder woord iedere letter zelfs, er drie teveel zouden zijn. Er overkwam me trouwens iets heel raars. Ik voelde een verschrikkelijke opwinding komen. Ik kreeg een waanzinnig stijve piemel. En terwijl ik een beetje onrustig zat te schuiven ging mijn piemel heen en weer tegen de rand van de luier wat het gevoel nog waanzinniger maakte. Ik voelde dat ik een verschrikkelijke kleur kreeg van opwinding. Mijn moeder keek me aan en ik voelde me een beetje ongemakkelijk worden. Ik vond het niet leuk om zo te zitten. Ik schaamde me en dat gevoel juist maakte het allemaal zo dubbel. Want mijn piemel werd maar harder en harder.
En natuurlijk mijn broertje die een vermoeden had over wat er gebeurde. Hij keek naar mijn luier en keek me eens in mijn gezicht aan. Op het moment dat mijn moeder even de keuken uit ging was het klaar, hij streek me over mijn luier en merkte op, "je vindt het lekker?, ik voel een behoorlijk stijve penis bij je". Ik voelde me behoorlijk opgelaten. Het gevoel is verschrikkelijk opwindend, alleen de gedachte dat je dit lekker kan vinden? Dat bestaat toch niet? Een dikke luier om en dan een stijve penis en een opgewonden gevoel.
Ik was blij en opgelucht dat mijn moeder de keuken weer binnenkwam, ze riep me en hielp me in een korte broek. Met een beetje gewriemel kwam het broekje behoorlijk over de luier. Het gevolg was dat de luier verschrikkelijk strak aansloot en ik voelde nog duidelijker de prop tussen mijn benen. Ik stond een beetje ongemakkelijk vooral omdat mijn moeder het shirtje in het broekje propte. Ik keek zo eens naar beneden en zag dat het allemaal behoorlijk opviel. Goed dik en een dik kontje.
Ik liep een beetje ongemakkelijk in de rondte, eigenlijk wilde ik buiten spelen maar door de luier durfde ik toch niet goed. Ik was bang voor de reacties, helaas werd me een afspraak pijnlijk duidelijk. Ik had afgesproken met mijn vriendin om met haar samen naar de bibliotheek te gaan, boeken te ruilen. Dus wie kwam er het pad op en wie stond buiten te wachten op me? Ik smeekte mijn moeder om binnen te mogen blijven maar met een zachte dwang hielp ze zelfs om mijn schoenen aan te doen en voor ik er erg in had stond ik buiten met mijn tas met boeken die geruild moesten worden. De deur sloeg dicht en ik deed verwoede pogingen om weer binnen te komen dit tot grote verbazing van mijn vriendin.
Die trok me aan mijn arm en vroeg of ik wat mankeerde. Ze wenkte me en ik besloot om gewoon maar mee te gaan dat leek me het beste. Een beetje angstig toch wel liep ik naast haar mee. En toen stopte en keek me aan. "Ik hoor zo een bekend krakend geluid"? Zei ze, ze keek me aan en vroeg me of ik dat ook hoorde. "Ga jij eens een paar stappen lopen"? Vroeg ze, en duwde me vooruit. "Jij bent het, nu zie ik het en ik hoor het, waarom heb jij een luier om"?
Gelukkig liepen we net langs een bankje ik plofte erop neer en wist zeker dat ik geen stap voor of achteruit wilde doen! Ze ging naast me zitten en vroeg nogmaals en wees weer op mijn broek waar dat nodig voor is? Ik keek mijn vriendin aan en wist niet goed waar te beginnen. Ik zei dat ik in bed ben gaan plassen en dat mijn moeder hier genoeg van had gekregen en me zei weer luiers te moeten dragen.
"Begin eens overnieuw"? Zei ze, "je praat zo onsamenhangend". Ik begon van voor af aan en vertelde de eerste keer dat ik met een luier moest slapen en dat ik de luier kapot scheurde en dit nu was het resultaat overdag een luier om dan kn ik wennen. Ik voelde me verschrikkelijk. En om het helemaal een beetje erger te maken ee verschrikkelijke aandrang om te plassen. Ik begon heel onrustig heen en weer te schuiven. Mijn vriendin merkte op "wat doe je onrustig"? "Moet je een plas?" ik knikte beschaamd van ja, ik durfde het eigenlijk niet goed zo in mijn pamper te laten lopen.
"Laat het toch in je pamper lopen" zei mijn vriendin "dan ben je van die aandrang af en kun je weer rustig zitten". Ik keek haar aan en liet mijn plasje gaan. Het was toch wel moeilijker dan ik dacht. Ik had een verschrikkelijke aandrang en toch niet goed kunnen plassen. Zal er wel voor een gedeelte mee te maken hebben dat ik het vreemd vond om zo helemaal te kijk te zitten. De hand van mijn vriendin ging naar de voorkant van mijn luier en kneep voorzichtig. "Ga eens staan" zei ze. "Dan lukt het vast wel, denk maar dat je nu op het toilet staat te plassen". Ik deed wat me werd gezegd en nu zonder problemen plaste ik in de pamper. Ik voelde het warm worden en doordat de luier de plas absorbeerde voelde ik de luier nog dikker worden. Een heel warm en aangenaam gevoel gaf het.
Mijn vriendin gebaarde dat ik haar een handje moest geven en zo gingen we verder naar de bibliotheek. Ik voelde heel duidelijk de dikke luier tussen mijn benen en het gekraak van de luier viel niet alleen mij en mijn vriendin op. Er werd omgekeken naar me en ik voelde me nagewezen worden. Ik voelde hoe de ogen van andere mensen in mijn rug prikten. Het liefst wilde ik hardlopend naar huis. Ik schaamde me vreselijk en tegelijkertijd vond ik dat gevoel plezierig, een dubbel gevoel dus.
Tot overmaat van ramp werd door het geschuur van mijn piemel verschrikkelijk stijf. En ik kon geen stap meer doen en ik moest gewoon bij komen. Ik had zulke onwijze gevoelens. Het tintelde me gewoon. En dat het allemaal weer wat rustiger werd konden we verder. Mijn vriendin begreep er helemaal niets, ik denk dat het helemaal niet in haar opkwam dat ik bijna op het punt van klaarkomen stond. Na het boeken ruilen gingen we langs mijn vriendin haar huis om de boeken terug te brengen, dat we binnen kwamen was haar moeder net bezig om haar jongere broertje te verschonen.
"Ga er maar meteen naast staan dan krijg je een lekkere droge luier" zei mijn vriendin een beetje plagend tegen me. Haar moeder antwoordde, "heb je een droge kont nodig"? Ik voelde dat ik begon te kleuren. Mijn vriendin kon haar grote klep niet houden en vertelde haar moeder dat ik een luier om had en de reden waarom werd er ook bij verteld. Ik kon wel door de grond zakken. Ik werd geroepen en zonder dralen ging mijn broekje omlaag en stond ik in alleen een natte pamper.
"Nu het vervelende probleempje" zei de moeder van mijn vriendin onder het lostrekken van de plakstrips, "Ik denk niet dat ik een passende pamper voor je heb". En tegen mijn vriendin werd er gezegd dat ze uit de commode 3 katoenen luiers moest pakken en een groot plastic broekje.
Voor ik er goed en wel erg inhad stond ik daar in mijn blootje. Ik werd opgetild en op de tafel gelegd. Ondertussen was mijn vriendin teruggekomen met de katoenen luiers. En onder begeleiding van haar moeder werd ik door mijn vriendin verschoond. Mijn piemel steigerde en ik had me daar een wild gevoel in mijn onderbuik. Ik werd zeer vakkundig verschoond en deze luier zat nog dikker als de pamper die ik eerst om had en al dik vond. Ik moest gaan staan en in een plastic broekje stappen en met geen mogelijkheid paste mijn korte broek meer. Ik kon het niet over de luier krijgen. Gelukkig was er nog een groter broekje voor handen alleen een beetje rot kleur! Roze namelijk een meisjeskleur! (het was ook een broekje van mijn vriendin) ik had het gevoel dat ik helemaal voor gek liep een roze broekje aan, een meisjesbroekje nota bene en een super dikke luier. Ik stond heel vertwijfeld te kijken en voelde me heel erg klein worden.
"Ik zal je even in de auto terugbrengen naar huis" zei de moeder van mijn vriendin en ik voelde me duidelijk opgelucht. Thuisgekomen werd ik natuurlijk een beetje vreemd aangekeken door mijn moeder en gelukkig was de moeder van mijn vriendin mee en die wilde praten met mijn moeder.
's Avonds bij het naar bed gaan kreeg ik natuurlijk weer een dikke nachtluier om en terwijl mijn moeder me mijn luier omdeed waarschuwde ze me niet aan mijn luier te komen. En dat ze me niet meer overdag in de luiers liet lopen. En dat het een geheimpje bleef tussen mijn moeder en mij. Ik kreeg een dikke kus van haar en mijn moeder stopte me lekker in. De volgende ochtend werd ik wel nat wakker, maar mijn moeder hield woord. Verder heb ik nooit meer overdag luiers aangehad. En nooit heeft mijn moeder me meer aangevallen op of over mijn bedplassen.
De tweede keer van deze week werd ik wakker in een nat bed. Ik voelde me verschrikkelijk naar. Het moment dat ik mijn moeder onder ogen moest komen en dat ze erachter zou komen dat ik weer in bed had geplast. Ze had me al gewaarschuwd. Als dit zo door zou blijven gaan zou ik mee moeten naar de dokter. Vorige week en die weken was het ook al een paar keer gebeurd dat ik nat wakker geworden ben. Maar dit is de tweede opeenvolgende keer in ??n week!
Ik hoorde iemand op de overloop schuifelen. Zo aan de voetstappen te horen was het mijn vader die net als altijd als eerste wakker is en zo stil mogelijk naar beneden gaat. Ik keek op de wekkerradio en zag nog ruim twee uur te gaan voor het ontdekt zou worden dat ik weer natte lakens had. Gelukkig was er onderhand wel een zeiltje in bed gekomen zodat het alleen maar bij nat beddengoed bleef. Het spookte door mijn hoofd heen. Mijn moeder zou andere maatregelen nemen als mijn bedplassen bleef doorgaan. Daar maakte ik me angstig over. Ik haalde allerlei dingen in mijn hoofd wat ze hiermee nu bedoelde. Ik had wel eens gehoord dat er luiers te koop waren niet alleen in babymaten maar ook voor grotere kinderen. Dat zal ze toch niet gaan doen. De gedachte alleen al. Ik huilde me zachtjes in slaap. Waarom moest het ook mij overkomen om in bed te plassen.
Ik werd wakker omdat ik stemmen hoorde en ik hoorde het geluid van gordijnen open schuiven. Mijn moeder liep op me af en trok mijn dekbed weg. "Wakker worrrrrrr" zei ze en verder kwam er niet meer uit de mond van mijn moeder. We keken elkaar aan en ik schaamde me kapot. Ik lag daar in een natte pyjama en de blikken van mijn moeder voorspelden niet echt veel goeds.
"Ga je douchen" mompelde ze tegen me. Ik proefde de ingehouden teleurstelling en woede in haar stem. Ik stapte uit bed vandaan en haastte me naar de badkamer. Daar kwam ik mijn broer tegen. "Gedsie" zei hij met een mond vol tandpasta, "heb je nu alweer in bed geplast"? Ik keek hem aan en zei niets maar ik begon me uit te kleden en voor mijn broer een teken en een aanmoediging om haast te maken om uit de badkamer te komen. "Laat de deur maar open" zei mijn moeder terwijl ze met de natte lakens stond. "Dit gaat zo niet langer" zei ze tegen me. "Ik zal een afspraak maken voor de dokter, misschien weet hij hier een oplossing voor". Ik hoorde wel wat mijn moeder zei, maar het leek langs me heen te vallen. Ik luisterde er niet naar. Ik wilde het gewoon niet horen.
Het ontbijten verliep in een gespannen stilte. Je kon een speld horen vallen. Mijn broer probeerde wat lollig te zijn maar de blikken van mijn moeder weerhielden hem van een clowns optreden. Gelukkig maar, bedacht ik me, ik had toch wel weer het slachtoffer geworden van de lolligheden van mijn broer.
We waren klaar met ontbijten en ik wilde alles wel doen om mijn moeder een beetje gunstig gestemd te krijgen, ik ruimde de tafel af en wilde gaan afwassen. Mijn moeder kwam de keuken in en zei tegen me dat ze met me wilde praten. Ik voelde heel erg ongemakkelijk het gespreksonderwerp was nu niet bepaald mijn favoriete onderwerp. Mijn bedplassen dus. "Dit gaat zo niet langer jongen" was de zin waarmee mijn moeder het gesprek opende. "Ik maak een afspraak met de dokter en dan kijken we eens wat hij voor een oplossing heeft aan dit probleem". "Het is beslist niet normaal voor een jongen van jouw leeftijd om in zijn bed te plassen". "En als hij geen reden weet aan te geven waarom je en bed plast?" "Dan, dan,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, zal ik zelf wel wat bedenken".
Juist dat laatste boezemde me een beetje erg veel angst in. Ik had mijn moeder eerder horen praten over de 'optie' luiers. Dus echt blij ben ik niet! En terwijl ik aan het afwassen ging maakte mijn moeder de gewraakte afspraak. "Je hoeft vanochtend niet naar school", vertelde ze me. Ik wist meteen dat ik mee moest naar de dokter voor dat bedplassen. Ik gaf allerlei redenen aan waarom ik dacht dat die dokter me ook niet zou kunnen helpen, alleen helaas niet kreeg ik het gewenste effect, dat ik dus niet naar de dokter moest.
De tijd kroop en ik kon niks doen, ik bleef een naar gevoel houden en tot overmaat van ramp moest ik naar het toilet en merkte dat ik een diarree erbij had. Ik zei hier maar niks helemaal niets over. Ik kreeg een seintje dat ik me moest klaar gaan maken om mee naar de dokter te gaan. Schoenen aan, jas aan en daar gingen we. We kunnen dat lopend af. En in de wachtkamer van de dokter pakte mijn moeder even een foldertje met 'hulpmiddelen bij ongewild urineverlies'. Ze las het en ik schaamde me rot. Vooral toen mijn moeder het foldertje aan me gaf en me attent maakte op een grote luier. Het heet anders, maar het ziet er uit als een sterk vergrote babyluier.
Eindelijk ging de bel voor de volgende patiënt. Ik probeerde met het laatste wat ik in me had om mijn moeder buiten de spreekkamer te houden, maar ze wilde er niets van weten! Ze pakte me zelfs bij me hand en sleurde me bijna de spreekkamer in. De dokter gebaarde ons te gaan zitten en mijn moeder stak meteen van wal!
Dat ik alweer weken, je leest het goed ze zei ijskoud dat ik alweer, weken achtereen meerdere keren per week in bed plas. De dokter keek me aan en vroeg me of dat waar was. Ik kon niets andere uitbrengen dan 'me moeder zegt het'. Ik durfde niet eens de dokter recht aan te kijken. "Kom eens jongen"zei de dokter terwijl hij opstond van achter zijn bureau. Hij wenkte me en ik liep naar de dokter toe. Beetje verlegen liep ik op de dokter af. De indruk van die spreekkamer maakte toch wel een beetje indruk op me. Aan de wand allemaal van die posters met spieren en een wandkast vol met boeken. "Ik wil je onderzoeken" zei de dokter tegen me. "Misschien heb je last van één of andere ontsteking, misschien is er wat anders aan de hand waardoor het kan gebeuren dat je zo nu en dan een nat bad hebt" "Misschien zweet je wel heel erg, zodat het lijkt dat je een plas hebt gedaan". "Zweten", schamperde mijn moeder? De dokter gebaarde wat naar mijn moeder.
Ik ging met de dokter naar een onderzoekkamertje en moest me uitkleden. Hij luisterde met een stethoscoop aan mijn rug, buik, borst. En stelde vragen aan me. Of ik problemen had, of ik slecht sliep, of ik wel eens pijn had met plassen en zo. Ik kon hem alleen maar aankijken en op alles zeggen van nee, ik heb geen problemen, ik heb geen pijn, ik slaap juist lekker.
Om een lang verhaal meteen maar af te maken, de dokter zei tegen mijn moeder dat er geen lichamelijke aanwijzing te vinden was voor mijn bedplassen. Misschien zou er wat informatie komen uit urineonderzoek of bloedonderzoek maar dat moest de dokter ook eerst wegsturen om te laten onderzoeken.
Dus zonder oplossing stonden mijn moeder en ik weer buiten. We gingen naar huis en op de weg terug hebben mijn moeder en ik eigenlijk geen woord gewisseld. Thuis gekomen maakte mijn moeder nog wat te drinken voor me en ik ging naar school. Opgelucht eigenlijk, al eerste dat die dokter niets kon vinden en opgelucht omdat ik nu even van mijn moeder af was. De schooldag verliep vlotjes en niemand scheen me gemist te hebben. Ik wilde weer naar huis gaan maar de meester vroeg me hoe het met me ging en waarvoor ik naar de dokter moest.
Ik schrok een beetje van deze vraag en stotterde niets bijzonders. Jammer voor mij nam hij geen genoegen met dit antwoord. Ik moest vertellen wat en waarom ik bij die dokter moest. Je gaat niet naar de dokter om hem 'goeiedag' te wensen. Stotterend vertelde ik van mijn bedplassen. Hij pakte mijn kin vast en zei "sorry voor de vraag". "Maar je verhaaltje blijft veilig bij me, ik zal er met niemand over spreken". "En weet je?" ging hij verder, "je groeit daar wel over heen, en ik kan het weten want ik ben ook een bedplasser geweest". Verbaasd keek ik hem aan. Ik krijg nog een klop op mijn schouder en werd de deur uitgebonjoerd.
Thuis aangekomen was er niets meer te zien van mijn natte lakens en natte bed. Mijn bed was keurig opgemaakt en er lagen schone lakens op. Ik had eigenlijk verwacht dat er wel commentaar zou komen op het bedplassen maar niets werd er verder over gezegd. Ondertussen was mijn vader thuisgekomen en ik ging al helemaal in de verdediging. Ik had verwacht dat er op/aanmerkingen kwamen. Er kwam gewoon niets en de middag en avond kabbelde gewoon voort en kalm weg. Ik begon weer een beetje uit mijn schulp te kruipen en kreeg weer een beetje lef om duidelijk te laten merken dat ik er ook was. Ik wist wel aan te geven naar welk programma er gekeken moest worden op tv en wat er op tafel moest komen.
Ineens zei mijn moeder tegen me, 'voor jou is het nu bedtijd jongeman'. Ik was nog helemaal niet van plan om te gaan slapen maar de blikken die ik kreeg van mijn moeder maakte dat ik boven kwam om me klaar te maken voor te gaan slapen. Uit ervaring wist ik waar mijn grenzen lagen.
Afijn, ik was stomverbaasd dat mijn moeder achter me aan kwam. "Zo, ik kom je even helpen met een en ander" zei mijn moeder. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was werd ik zo door mijn moeder uitgekleed. Ik stond in mijn blootje en werd naar de badkamer gestuurd om me te wassen, tanden poetsen en daarna moest ik weer terug komen.
Als in een waas deed ik wat er me gezegd werd. Dat ik terugkwam zag ik dat mijn moeder uit mijn klerenkast een paar dingen pakte die me heel onbekend voorkwamen. Ik voelde aan dat er iets engs op het programma stond.
"Kom maar op je bed liggen jongen" zei mijn moeder. Nu zag ik pas goed wat mijn moeder in haar handen had! Een grote pamper leek het wel. Ik liep op mijn bed af en vertwijfeld keek ik mijn moeder aan.
"Ik ben het een beetje beu om iedere keer je bed te verschonen, ik heb maar voor deze oplossing gekozen", zei ze en hield de pamper omhoog. Ik wist niets uit te brengen, ik was sprakeloos en verslagen. Ik deed niet eens moeite om me te verzetten. Ik ging op bed liggen en binnen heel korte tijd voelde ik hoe me moeder me beetpakte en de luier onder mijn billen schoof. Mijn benen uit elkaar drukte en de luier door mijn benen doortrok. Met trefzekere bewegingen werd de luier vastgetaped. Met de plakstrips. Ik voelde me belachelijk ik moest gaan staan en tijdens het opstaan voelde ik hoe de luier om mijn lichaam sloot. Mijn moeder liet me draaien en voelde hier en daar of de luier overal goed aansloot. Ze verontschuldigde de voel bewegingen door te zeggen dat het een tijdje terug was dat ze iemand een luier had om gedaan.
Ik kreeg alleen een T-shirt aan en moest zo naar beneden om mijn vader en mijn broer welterusten te zeggen. Het lopen was heel anders. Bij iedere stap werd ik eraan herinnerd dat er wat tussen mijn benen zat. Het dikke gevoel natuurlijk tussen je benen en het knellende een beetje om je lijf. En alsof dat niet alleen erg genoeg was er een krakend geluid!
Ik liep de trap af en aarzelend bleef ik voor de woonkamer staan. Mijn moeder duwde de deur open en mij naar binnen. Mijn vader zei niets maar mijn broer rolde bijna van de bank af van het lachen. De boze blikken van mijn vader richting mijn broer deden wonderen. Hij hield verder zijn mond.
Ik zei mijn vader en broer welterusten en stormde naar boven. Ik schoof meteen mijn bed in en hoorde dat mijn moeder de trap opkwam. Ze kwam mijn kamer binnen en ging op de rand van mijn bed zitten terwijl ze over mijn haar streek zei ze tegen me, "ik denk en hoop dat je wat lekkerder kunt slapen, je hoeft niet bang te zijn dat je weer in en nat bed wakker wordt". Ze deed me nog een kus op me wang en ging weg en liet in verwarring achter. Ik voelde naar de luier en het voelde dik en zacht aan en ik voelde me verschrikkelijk gekleineerd. Ik lag op mijn rug en door de luier werden mijn benen een beetje uit elkaar gedrukt. Ik draaide op mijn zij, mijn gewone slaaphouding en voelde toen duidelijk die nare luier zitten. Ik stond op en liep een beetje door mijn kamer. Ik voelde me belachelijk en ineens werd ik woedend. Ik rukte de luier van mijn lichaam af en ging op zoek naar een gewoon onderbroekje. Ik trok het aan en scheurde de luier aan stukken. Het werd me daar een bende niet gewoon meer.
Ik ging in de stoel zitten en nam me voor om wakker te blijven. Dit lukte nooit natuurlijk en op een gegeven ogenblik werd ik koud en kreeg ik een verschrikkelijke slaap. Dus zette ik uit voorzorg de wekker en nam me voor een uurtje te slapen. Niet langer. Dit werd natuurlijk weer een drama. Ik sliep door de wekker heen en de volgende ochtend weer een nat bed! En net dat ik bezig was om wakker te worden kwam mijn moeder de kamer op. Die zag natuurlijk meteen dat ik de luier aan flarden had gescheurd en dat ze merkte dat ik weer in een nat bed lag! Heftig drama dus.
Mijn moeder was kwaaier, kwaaier als kwaad en ik die het slachtoffer wilde spelen. Alleen mijn rol stond niet goed ingevuld. Ik had het daar te verduren niet gewoon meer. Ik werd van de ene kant naar de andere kant van het bed geduwd. Mijn moeder huilde gewoon van kwaaigheid. Ik moest uit bed komen en kreeg me daar een pak voor mijn billen. Hard sloeg mijn moeder ze was door het dolle heen. "Hoe haal je het in je hoofd om je luier af te doen", schreeuwde ze "Ga je wassen, B A B Y ", ik kan niet een andere manier verzinnen om het op te schrijven. Zo groot als ik het schrijf, zo hard schreeuwde mijn moeder het.
Ik ging me wassen en door het kabaal was mijn broer al naar beneden. Die wachtte niks af. Ik treuzelde en treuzelde, totdat het mijn moeder begon te vervelen en me uit de badkamer haalde. Ze trok me mee naar mijn kamer en tot mijn grote schrik zag ik dat ze een luier had uitgespreid op het bed. En of dat nog niet genoeg was zag ik ook dat er en inlegluier bij in zat. "Om je maar te laten wennen aan je luier doe ik je nu maar een luier aan", zei mijn moeder op mijn vragende blikken. Ik ging op aanwijzing van mijn moeder op het bed liggen en zwijgend deed mij moeder me een dikke luier om. En weer net als gisteravond moest ik gaan staan en terwijl mijn moeder me goed bekeek en controleerde of de luier overal wel goed om mijn lijf zat en aansloot, waarschuwde ze me om vooral mijn luier niet af te doen. Ik kreeg een T shirt aan en net aan bedekte het de luier. Tenminste dat idee had ik. Zo moest ik gaan ontbijten. Bij iedere stap die ik deed voelde ik een prop tussen mijn benen en ik schaamde me wezenloos.
Beneden durfde ik niet goed mijn broer onder ogen te komen, zeker wist ik dat hij me weer uit zo lachen. Mijn moeder duwde me de keuken in en terwijl mijn broer zijn mond open deed om een 'leuke en vooral treffende' opmerking te maken, was de blik van mijn moeder reden genoeg voor mijn broertje om de opmerking even in te slikken. Ik ging naast hem zitten op de stoel en plagerig begon hij te wrijven over mijn blote benen. Natuurlijk was zijn hand heel vlug daar, waar het hem om te doen was. Voelen aan de luier. Ik durfde niets te zeggen, ik nam wel mijn maatregelen, mijn broertje gaf ik een elleboog zijn maag in! "Hier krijg je spijt van, beddepisser" kreunend kwam het eruit. Deze slag was mijn, of ik hier verstandig aan had gedaan?
Omdat ik niet naar het toilet was geweest kreeg ik een geweldige aandrang om te plassen. Tot overmaat van ramp begonnen mijn darmen zich ook te roeren. Met een klein stemmetje vroeg ik aan mijn moeder af ik naar het toilet mocht.
De kans natuurlijk voor mijn broer om even smalend aan me te vragen of ik nog een grote jongen was?
Mijn moeder wenkte me om te komen en maakte mijn luier voorzichtig los gaf me een pets voor mijn blote billen en ik mocht naar het toilet. Bij terugkomst moest ik eerst in mijn blote kont mijn handen wassen. En toen in het zicht van mijn broer werd me weer de luier omgedaan. Mijn broertje stond heel aandachtig te kijken hoe dat in zijn werk ging. Ik keek hem recht in zijn ogen aan. Ik voelde me behoorlijk ongemakkelijk en ik schaamde me rot om zo wijdbeens te staan. Een complimentje te krijgen van je moeder omdat je best een 'grote jongen' aan het worden ben en onder tussen weer een dikke luier om krijgen. Niet zomaar een 'pamper' maar een 'pamper' met een inlegluier voor de zekerheid. De plakstrips werden vastgemaakt en nadat ik een klap op mijn luierkontje had gekregen en mijn T shirtje goed over mijn luier was getrokken kon ik weer naast mijn broertje gaan zitten.
"Zeer interessant" zei hij en knikte naar me. "Leuk gezicht dat dikke kontje van je, net een kleuter" ging hij verder. Ik hoopte stilletjes dat hij een slok te hete thee zou drinken en zijn tong zo zou verbranden dat hij nooit meer zou kunnen praten.
Ik zei maar niks ik wist en voelde aan, dat ieder woord iedere letter zelfs, er drie teveel zouden zijn. Er overkwam me trouwens iets heel raars. Ik voelde een verschrikkelijke opwinding komen. Ik kreeg een waanzinnig stijve piemel. En terwijl ik een beetje onrustig zat te schuiven ging mijn piemel heen en weer tegen de rand van de luier wat het gevoel nog waanzinniger maakte. Ik voelde dat ik een verschrikkelijke kleur kreeg van opwinding. Mijn moeder keek me aan en ik voelde me een beetje ongemakkelijk worden. Ik vond het niet leuk om zo te zitten. Ik schaamde me en dat gevoel juist maakte het allemaal zo dubbel. Want mijn piemel werd maar harder en harder.
En natuurlijk mijn broertje die een vermoeden had over wat er gebeurde. Hij keek naar mijn luier en keek me eens in mijn gezicht aan. Op het moment dat mijn moeder even de keuken uit ging was het klaar, hij streek me over mijn luier en merkte op, "je vindt het lekker?, ik voel een behoorlijk stijve penis bij je". Ik voelde me behoorlijk opgelaten. Het gevoel is verschrikkelijk opwindend, alleen de gedachte dat je dit lekker kan vinden? Dat bestaat toch niet? Een dikke luier om en dan een stijve penis en een opgewonden gevoel.
Ik was blij en opgelucht dat mijn moeder de keuken weer binnenkwam, ze riep me en hielp me in een korte broek. Met een beetje gewriemel kwam het broekje behoorlijk over de luier. Het gevolg was dat de luier verschrikkelijk strak aansloot en ik voelde nog duidelijker de prop tussen mijn benen. Ik stond een beetje ongemakkelijk vooral omdat mijn moeder het shirtje in het broekje propte. Ik keek zo eens naar beneden en zag dat het allemaal behoorlijk opviel. Goed dik en een dik kontje.
Ik liep een beetje ongemakkelijk in de rondte, eigenlijk wilde ik buiten spelen maar door de luier durfde ik toch niet goed. Ik was bang voor de reacties, helaas werd me een afspraak pijnlijk duidelijk. Ik had afgesproken met mijn vriendin om met haar samen naar de bibliotheek te gaan, boeken te ruilen. Dus wie kwam er het pad op en wie stond buiten te wachten op me? Ik smeekte mijn moeder om binnen te mogen blijven maar met een zachte dwang hielp ze zelfs om mijn schoenen aan te doen en voor ik er erg in had stond ik buiten met mijn tas met boeken die geruild moesten worden. De deur sloeg dicht en ik deed verwoede pogingen om weer binnen te komen dit tot grote verbazing van mijn vriendin.
Die trok me aan mijn arm en vroeg of ik wat mankeerde. Ze wenkte me en ik besloot om gewoon maar mee te gaan dat leek me het beste. Een beetje angstig toch wel liep ik naast haar mee. En toen stopte en keek me aan. "Ik hoor zo een bekend krakend geluid"? Zei ze, ze keek me aan en vroeg me of ik dat ook hoorde. "Ga jij eens een paar stappen lopen"? Vroeg ze, en duwde me vooruit. "Jij bent het, nu zie ik het en ik hoor het, waarom heb jij een luier om"?
Gelukkig liepen we net langs een bankje ik plofte erop neer en wist zeker dat ik geen stap voor of achteruit wilde doen! Ze ging naast me zitten en vroeg nogmaals en wees weer op mijn broek waar dat nodig voor is? Ik keek mijn vriendin aan en wist niet goed waar te beginnen. Ik zei dat ik in bed ben gaan plassen en dat mijn moeder hier genoeg van had gekregen en me zei weer luiers te moeten dragen.
"Begin eens overnieuw"? Zei ze, "je praat zo onsamenhangend". Ik begon van voor af aan en vertelde de eerste keer dat ik met een luier moest slapen en dat ik de luier kapot scheurde en dit nu was het resultaat overdag een luier om dan kn ik wennen. Ik voelde me verschrikkelijk. En om het helemaal een beetje erger te maken ee verschrikkelijke aandrang om te plassen. Ik begon heel onrustig heen en weer te schuiven. Mijn vriendin merkte op "wat doe je onrustig"? "Moet je een plas?" ik knikte beschaamd van ja, ik durfde het eigenlijk niet goed zo in mijn pamper te laten lopen.
"Laat het toch in je pamper lopen" zei mijn vriendin "dan ben je van die aandrang af en kun je weer rustig zitten". Ik keek haar aan en liet mijn plasje gaan. Het was toch wel moeilijker dan ik dacht. Ik had een verschrikkelijke aandrang en toch niet goed kunnen plassen. Zal er wel voor een gedeelte mee te maken hebben dat ik het vreemd vond om zo helemaal te kijk te zitten. De hand van mijn vriendin ging naar de voorkant van mijn luier en kneep voorzichtig. "Ga eens staan" zei ze. "Dan lukt het vast wel, denk maar dat je nu op het toilet staat te plassen". Ik deed wat me werd gezegd en nu zonder problemen plaste ik in de pamper. Ik voelde het warm worden en doordat de luier de plas absorbeerde voelde ik de luier nog dikker worden. Een heel warm en aangenaam gevoel gaf het.
Mijn vriendin gebaarde dat ik haar een handje moest geven en zo gingen we verder naar de bibliotheek. Ik voelde heel duidelijk de dikke luier tussen mijn benen en het gekraak van de luier viel niet alleen mij en mijn vriendin op. Er werd omgekeken naar me en ik voelde me nagewezen worden. Ik voelde hoe de ogen van andere mensen in mijn rug prikten. Het liefst wilde ik hardlopend naar huis. Ik schaamde me vreselijk en tegelijkertijd vond ik dat gevoel plezierig, een dubbel gevoel dus.
Tot overmaat van ramp werd door het geschuur van mijn piemel verschrikkelijk stijf. En ik kon geen stap meer doen en ik moest gewoon bij komen. Ik had zulke onwijze gevoelens. Het tintelde me gewoon. En dat het allemaal weer wat rustiger werd konden we verder. Mijn vriendin begreep er helemaal niets, ik denk dat het helemaal niet in haar opkwam dat ik bijna op het punt van klaarkomen stond. Na het boeken ruilen gingen we langs mijn vriendin haar huis om de boeken terug te brengen, dat we binnen kwamen was haar moeder net bezig om haar jongere broertje te verschonen.
"Ga er maar meteen naast staan dan krijg je een lekkere droge luier" zei mijn vriendin een beetje plagend tegen me. Haar moeder antwoordde, "heb je een droge kont nodig"? Ik voelde dat ik begon te kleuren. Mijn vriendin kon haar grote klep niet houden en vertelde haar moeder dat ik een luier om had en de reden waarom werd er ook bij verteld. Ik kon wel door de grond zakken. Ik werd geroepen en zonder dralen ging mijn broekje omlaag en stond ik in alleen een natte pamper.
"Nu het vervelende probleempje" zei de moeder van mijn vriendin onder het lostrekken van de plakstrips, "Ik denk niet dat ik een passende pamper voor je heb". En tegen mijn vriendin werd er gezegd dat ze uit de commode 3 katoenen luiers moest pakken en een groot plastic broekje.
Voor ik er goed en wel erg inhad stond ik daar in mijn blootje. Ik werd opgetild en op de tafel gelegd. Ondertussen was mijn vriendin teruggekomen met de katoenen luiers. En onder begeleiding van haar moeder werd ik door mijn vriendin verschoond. Mijn piemel steigerde en ik had me daar een wild gevoel in mijn onderbuik. Ik werd zeer vakkundig verschoond en deze luier zat nog dikker als de pamper die ik eerst om had en al dik vond. Ik moest gaan staan en in een plastic broekje stappen en met geen mogelijkheid paste mijn korte broek meer. Ik kon het niet over de luier krijgen. Gelukkig was er nog een groter broekje voor handen alleen een beetje rot kleur! Roze namelijk een meisjeskleur! (het was ook een broekje van mijn vriendin) ik had het gevoel dat ik helemaal voor gek liep een roze broekje aan, een meisjesbroekje nota bene en een super dikke luier. Ik stond heel vertwijfeld te kijken en voelde me heel erg klein worden.
"Ik zal je even in de auto terugbrengen naar huis" zei de moeder van mijn vriendin en ik voelde me duidelijk opgelucht. Thuisgekomen werd ik natuurlijk een beetje vreemd aangekeken door mijn moeder en gelukkig was de moeder van mijn vriendin mee en die wilde praten met mijn moeder.
's Avonds bij het naar bed gaan kreeg ik natuurlijk weer een dikke nachtluier om en terwijl mijn moeder me mijn luier omdeed waarschuwde ze me niet aan mijn luier te komen. En dat ze me niet meer overdag in de luiers liet lopen. En dat het een geheimpje bleef tussen mijn moeder en mij. Ik kreeg een dikke kus van haar en mijn moeder stopte me lekker in. De volgende ochtend werd ik wel nat wakker, maar mijn moeder hield woord. Verder heb ik nooit meer overdag luiers aangehad. En nooit heeft mijn moeder me meer aangevallen op of over mijn bedplassen.
