geschreven door: LvH
(deel1)
Arie wist niet wat hij las. Hij was een luier liefhebber en had een hele saaie kantoorbaan. Het verdiende wel lekker maar hij had het er niet echt druk ermee. Meer uit verveling las hij elke dag de krant en besteede hij nooit aandacht aan de sollicitatie afdeling. Twee weken geleden per ongeluk wel en daar moest hij nu nog van bijkomen. Het resultaat was een aanstellingsbrief.
Het bedrijf was een klein en onbekend bedrijfje dat redelijk achteraf was opgeborgen maar waar produkten gemaakt werden die hij wel 'leuk' vond. Het was een kleine luier fabriek. De fabriek zocht een 'coordinator/supervisor'. Bij voorkeur mannelijk daar het bedrijf een gelijke verdeling van de geslachten moest krijgen conform de wet gelijke behandeling. Vrouwen werden dus met klem verzocht niet te reageren.
De reden hiervoor bleek al tijdens het eerste gesprek. Het bedrijf bestond alleen uit vrouwen, huismoeders, die via vriendinnen aan het werk geholpen werden. De moeders waren ooit begonnen met het maken van katoenen luiers voor hun kinderen. Dat liep beter dan verwacht en dus moesten er nog meer naaisters gevonden worden, en dan werkt een vriendinnen netwerk.
Alhoewel katoenen luiers nog steeds het belangrijkste deel van de inkomsten opleverde was er voldoende vraag geweest om ook wegwerp luiers te gaan maken. Twee jaar geleden waren ze begonnen en hadden ze een hele aardige omzet op dat punt opgebouwd. Alles liep op en het bedrijf draaide nu op 100 vrouwen, geen enkele man. Vier maanden terug was er een sociale inspectie geweest omdat er een aantal vrouwen overspannen waren geworden. De conclussie: De typische vrouw/vrouw oorlog was bezig. Groepen tegen groepen etc. Allerlei smerige opmerkingen en vieze spelletjes werden gespeeld en dat had nu zijn tol ge-eist.
De directrice, Anja was een normale vrouw, met een goed gevoel voor zaken en een hoop gevoel voor humor. Ze wenste hem veel plezier met zijn nieuwe functie. Hij zou direct aan haar rapporteren en haar dus ontlasten van een hoop gezeur. De titel vice-directeur had hij dus meteen ook op zak wat haar betrof.
Zijn kamer zou direct ernaast zijn. Hij mocht de weilanden rond Bberkel en Rodenrijs vanaf de linkerzijde gaan bekijken.
Alle gesprekken die ze gehad hadden waren altijd geweest in dure restaurants zoals Engels in Rotterdam, De Knip in Voorburg. Anja zou hem op de eerste dag van zijn nieuwe functie om 9 uur ophalen in de wachtruimte. Ze had hem uitgelegd dat ze iedere keer ergens anders een gesprek had gehouden om een goede eerste indruk aan potentiele kandidaten te geven. Het kantoor zelf zou kandidaten namelijk wel eens af kunnen schrikken had ze met een grijs gezegd.
Toen hij vroeg waarom dit zo was had ze gevraagd of hij puriteins was of open voor vreemde zaken. Hij had nagedacht en ge-antwoord dat hij wel open stond voor vreemde zaken, maar dat hij ook grenzen had. Ze had geknikt en gezegd, een proeftijd van twee maanden lijkt me eerlijk gezegd wat lang maar misschien dat je het nodig hebt. De vragen over wat hij van luiers afwist werden eigenlijk heel eenvoudig doorgelopen. Anja had gevraagd of hij kinderen had, maar hij hield het bij het op zijn nichtje passen.
Hij stapte uit zijn nieuwe leasebak die hij de zaterdag ervoor bij de garage had opgehaald. Er was al een vak voor hem gereserveerd vlak naast Anja's auto. Daarnaast stonden andere glimmende auto"s en aan de andere kant stonden een hoop fietsen met kinderzitjes, een motor en wat andere minder nieuwe auto's. Hi stapte naar binnen, melde zich aan de balie en werd begroet door een jong meisje achter de balie.
"Wat kan ik voor u doen?"
"Ik heb nu een afspraak met mevrouw Verburg." Hij glimlachte. Ze tikte iets in op de computer en haar gebeitelde glimlach veranderde in een heel andere. Moeilijk te bepalen wat het was. Berusting, onrust, onbegrip.
"U bent de nieuwe vice directeur." Zie ik. Ze stond op, trok haar rokje strak en stelde zich voor al Marjolein.
"Ik zal mevrouw Verburg even bellen voor u meneer." Ze ging weer zitten. Tikte met haar muis ergens op en zei:
"Anja, onze nieuwe baas is er. Kom je de nieuwe collega ophalen?". Ze knikte en keek hem aan.
"Ze zal er zo wel aankomen." Inderdaad, drie minuten later en een bijna gesloopte plantenbak verder ging de deur open en Anja groete hem collegiaal.
"Wat wil je, eerst je kantoor en daarna het gebouw of andersom?".
"Nou eerst het gebouw maar." Koos hij. De rondleiding leerde hem waarom Anja zoveel moeders in dienst had. Beneden zat een creche waar kinderen tot drie jaar naar toe konden, en die zat redelijk vol. In de kelderuimte waren de fabricage lijnen voor luiers, zowel katoen als wegwerp. De verdiepingen erboven waren het gebied van de vertegenwoordigers, boekhouders, R&D (drie vrouwen), klantenservice/helpdesk.
Na de rondleiding eindigde ze in zijn kamer. Een mooi gestoffeerde kamer, met lamellen, een paar kasten, een nieuwe Apple computer, een telefoon en een luxe bureaustoel. Anja wees op de ramen en zei:
"Aan de buitenkant zitten rolluiken die ja van binnenuit open en dicht kan doen. Als er teveel licht op valt gaan ze automatisch dicht maar je kan ze dan zelf weer open doen. Nou als je het niet erg vindt, ik moet er vandoor. Zoals je weet vetrekt mijn vliegtuig naar Mallaga over 4 uur, en ik moet mijn koffers nog ophalen om daarna naar schiphol te gaan. Het personeels archief staat in die lade daar." Ze wees naar een kast.
"Alle openstaande klusjes waarvan ik je verteld heb liggen in die lade, in de computer in mijn folder, niets wissen aub, Leoni de systeembeheerder is ziek geworden en niemand hier weet hoe ze een restore moeten draaien. In je bureau la ligt een sleutel van mijn kantoor. Voorts zal je Saskia kunnen gebruiken als bron van informatie, en Mariska die ook wel het een en ander weet. Nog vragen?"
"Ja en nee," zei Arie. "Ik weet dat dit een zwemmen of verzuipen periode is voor mij, kan ik je bij grote vragen ergens bereiken?"
"Saskia heeft het telefoonnummer van mijn huisje. Als het nodig is, heb je de volgende dag antwoord. Succes in de komende maand." Ze draaide zich om, deed de deur van haar kamer op slot en ging er vandoor.
Hij was enerzijds blij me de vrijheid die hij had, maar daar stonden wel verantwoordelijkheden tegen over. Hij liep naar zijn bureau en ging zitten. Hij starte de computer en leunde achterover. Hoe werkte een Apple eigenlijk vroeg hij zich af. Het verliep eenvoudiger dan hij dacht en zag dat Microsoft Office 2001 op deze computer was ge-installeerd. Dat kwam hem wel bekend voor.
Hij keek in zijn agenda en zag dat deze nog leeg was. Hij draaide zich een kwartslag en keek naar zijn telefoon. Allemaal namen die hem nog niet veel wijsmaakten. Hij drukte de knop secretaresse in. Een vrouwen stem klonk door de telefoon.
"Meneer de Jong, wat kan ik voor u doen?" Hij schraapte zijn keel:
"Stomme vraag, maar hoe zit het met de koffie hier?". Hij hoorde wat gelach op de achtergrond.
"Wat drinkt u in uw koffie meneer?"
"Alles, eenvoudig te onthouden."
"Het komt er aan meneer". De verbinding viel weg.
"Ik had nog meer vragen..." Dacht hij bij zichzelf. Hij keek maar weer eens naar zijn Apple en probeerde de achtergrond aan te passen. Er werd op de deur geklopt.
"Binnen." Riep hij. Een hele leuke jonge vrouw kwam binnen stappen. Ze had een koffiekan in haar handen, een pakje koffiemelk en suikerklontjes. Ze liep naar een kast aan de muur, en haalde twee kopjes uit de kast nadat ze de spullen op tafel gezet had.
"Toch wel makkelijk als je dit kantoor zelf ingericht hebt". Ze liep naar de tafel, schonk twee kopjes in en ging tegenover hem zitten. Ze stak haar hand uit,
"Saskia, aangenaam."
"Arie de Jong." Hij ging weer zitten en stelde de vragen. Een van de vragen was, wie zijn al die namen op mijn telefoon. Ze glimlachte,
"Mij heeft u al gevonden." En drukte op een knop. "Mariska, breng jij aub even een organisatie schema naar binnen wil je?". Niet veel later stak iemand haar hoofd om de deur. Hij stelde zich weer voor. Mariska legde een bladje neer en ging weer weg. Ze marcheerde even snel over het schema heen.
Plotseling wist hij wat hem al die tijd was opgevallen. Alle vrouwen droegen mini rokjes behalve Anja.
"Saskia, waarom draagt iedereen hier mini-rokjes?".
"Heeft Anja u dat niet verteld." Ze begon te blozen.
"Ik weet van niets."
"Oei, dat leuke karwei heeft ze dus aan mij overgelaten. Nu zat het er toch wel aan te komen maar dit is niet aardig van haar." Saskia stond op en begon met haar handen op haar rug door de kamer te wandelen.
"Meneer." begon ze. "Toen Anja dit bedrijf begon was ze net moeder geworden. Ze had een probleempje met naar het toilet gaan, zo te spreken." Arie probeerde haar te volgen maar ze vloog naar alle kanten door de kamer.
"Ga zitten en vertel door Saskia". Ze keek hem aan, ging zitten.
"Kort gezegd, Anja had als regel dat als je iets wilde begrijpen van luiers, dan moest je ze zelf dragen. Sommige moeders bedankte voor de eer, anderen hadden ze ook nog nodig van na de bevalling en bleven. Sindsdien is het beleid van het bedrijf geweest dat iedere vrouw binnen het bedrijf de luiers draagt die we zelf maken. Op die manier heb je volgens Anja zelf snel door wat er niet goed aan een luier is." Arie keek haar wat vreemd aan.
"Bedoel je soms te zeggen dat je ook een luier om hebt?" Saskia stond op, tilde haar rok op en Arie zag een kletsnatte luier die zowaar op op pampers leek, maar die hij zelf als luierliefhebber nog nooit op de markt had gezien. Zijn ogen vielen er uit.
"Laat je rok maar weer zakken, Saskia. Ik geloof het wel." Hij liet zijn stoel achterover zakken, zuchte diep en trok een denkend gezicht.
"Als ik Anja ken," zei Saskia, "zou u er tegen moeten kunnen, want ze kiest haar mensen meestal niet snel uit. U was kandidaat nummer 12 en bij u dacht ze dat u het wel aan kon." Hij keek Saskia weer aan.
"Saskia, waarom heeft ze dit me dit nooit verteld?" Ze lachte,
"De vorige mensen voor deze positie renden allemaal hard weg. Daarom heeft ze maar besloten om he nooit meer te vermelden." Zijn hoofd leek wel op te stijgen. Als luierliefhebber was hij paradijs aangeland. Gelukkig viel hij op vrouwen, alhoewel gelukkig. Een relatie met iemand op het werk was niet goed voor je carierre en hij moch zich niet verlagen tot hun niveau. Hij was de vice directeur. Ongewenste intimiteiten kosten je je kop realiseerde hij zich. Dus afstandelijk blijven was de beste oplossing.
"Maar waarom die korte rokjes om even op mijn vraag terug te komen?" Saskia begon weer rood aan te lopen. Hij begon zich zorgen te maken.
"Dat heeft met het verschonen te maken." Fluisterde ze.
"Verschonen, hoe bedoel je?"
"Nou een luier verschoon je nou eenmaal sneller als je alleen je rokje hoeft op te tillen."
"Ga me niet vertellen dat dat zo"n probleem is." Ze keek hem aan,
"Meneer binnen dit bedrijf hebben we een vrouwen pikorde. De ondergeschikten laten zich verschonen door hun chef."
"Is dat zo?"
"Ja... en ik wil niet truttig doen of zo, maar u bent chef van 16 vrouwen en Mariska en ik." Hij begon even duizelig te worden.
"Wacht even.... Ik geloof dat ik natigheid voel." Saskia liet haar rokje vallen en keek hem aan.
"Ik voel al een half uur nattigheid meneer."
"Zijn alle 18 de vrouwen aanwezig?" Saskia knikte.
"Ik geloof van wel." Ze wandelde naar de telefoon en vroeg aan Mariska of ze even kon kijken of er nog staf op vakantie was. Alleen Anja hoorde Arie uit de telefoon die nu in handsfree modus stond.
"Dankje Mariska."
"Hebben jullie hier geen toilet?"
"Natuurlijk wel. Twee stuks. Een in de bezoekersruimte en een hier tegenover." Een licht gele deur tegenover zijn kamer.
"Als je het niet erg vindt Saskia, zou ik het leuk vinden als je jezelf ging verschonen, net als de andere dames. Ik denk dat ik er niet veel voor voel. " Er was een lichaamsdeel dat er zelfs reuzenveel voor voelde. Saskia was niet onaardig maar hij had er toch morele problemen mee. Saskia keek hem aan en zei:
"Dat kan niet. In den beginne gebeurde het heel vaak, dat dames zich gingen verschonen maar zonder luier terug kwamen. Dat was contractbreuk. Toen heeft Anja maar een wegwerp luier gemaakt zoals deze. Het is duidelijk dat je nooit Dotties hebt gebruikt, maar heb je die plakkertjes ooit goed bekeken. De lijm die daarop zit, gaat maar op 1 manier open. Dat gebeurt op een stand die je zelf met de hand niet goed kunt maken. Oftewel, iemand anders moet je verschonen. Dus verzoek ik u nu om mij te verschonen..." Arie wist niet waar hij moest kijken.
"Kijk meneer, ik kom het pand niet binnen als ik zonder luier binnen probeer te komen. Tot nu toe, heeft Anja of een andere vrouw me altijd verschoond maar altijd een vrouw. Nu hebben we ineens een man die dat moet doen. Ik heb er wel een probleem mee."
"Anders heb ik het wel." Zei Arie.
"Het moet wel, anders krijg ik dadelijk uitslag. Please." Hij trok een bedenkelijk gezicht en veinsde een:
"OK het moet maar. Laat je mini-rok maar hier Saskia. Dan kan ik het zien wanneer wanneer je weer verschoond moet worden." Ze glimlachte. Ze draaide zich om. Hij draaide zijn stoel en kwart slag, zette zijn ellebogen op het bureau en liet zijn gezicht in zijn handen schuilen.
"Mijn hemel, 18 vrouwen, misschien 3 verschoningen, dus 54 luiers verschonen, maal 5 minuten. Dat is bijna 4,5 uur luiers verschonen." Zuchte hij. Dat verklaarde waarom ze een salaris van 200% zijn oude salaris wilde geven maar ook als eis op gaf dat het werk af moest. Hier moest hij toch eens een hartig woordje over spreken met haar. Terwijl hij zich zo realiseerde dat op deze manier de lol aan luiers snel verdween voelde hij een tik op zijn schouders. Hij ging weer rechtop zitten, en keek Saskia aan.
"O, ik dacht dat je zat te huilen".
"Nee zo erg ben ik niet."
"De meeste vrouwen die hier voor het eerst aan blootgesteld worden, doen dat wel".
"Ik hoef gelukkig geen luiers te dragen Saskia."
"Ik ben nog vrijgezel, jij ook als ik Anja begrepen had. Misschien dat dat iets aan verschil zou kunnenmaken."
"Hoe bedoel je? Nou eh.. er zijn meiden op de afdeling die van verschonen een soort spelletje hebben gemaakt met sex en zo."
"Hij sloeg met een vuist op tafel... geen sex Saskia. Verschonen is al erg genoeg." Ze keek wat beteuterd:
"Dan zou ik Katie van R&D maar niet verschonen. Die maakt er nl geen geheim van, wel iets extra's in haar luier te stoppen."
"Weet je wat, Saskia, ik geloof dat ik het verschonen naar jou delegeer."
"Waarom?"
"Ik ben een man, als enige in een vrouwen bedrijf kan ik mee heel goed voorstellen dat daar problemen van komen. Laten we maar tot zaken komen. Waar verschonen?"
"Volg me maar." Saskia liep door de deur naar de gele deur aan de overkant. Ze ging er door en hij volgde braaf op een afstandje. Hij deed de deur open en zag alleen het heren toilet. Plotseling kwam Saskia's hoofd om de hoek tevoorschijn uit een deur die hij niet gezien had.
"Kom je nog?" Hij liep de deurpost door en zag een grote commode. Aan de muur hingen kasten vol met diverse maten en soorten luiers. Allemaal volwassen maten, allemaal baby motief en het rook er ook naar baby luiers.
"Saskia, waarom zijn er zoveel verschillende soorten luiers naast de maten?"
"Sommige dames dragen graag dikke luiers, vertegenwoordigers dragen als ze weg gaan graag dunne. Sommige hebben een extra grote luierkont. Eigenlijk alle truuks die marketing bedenkt om baby luiers aantrekkelijker te maken voor ouders, worden ook op ons toegepast. Dus als een bepaald model baby luier er schattiger uit ziet, mogen wij het als proefkonijnen uitproberen. Aanstaande vrijdag is er weer zo"n showcase. Kijk maar in Anja's agenda. Nou niet kletsen maar: lets get over it". Met een bietrode kop en een pijnlijk geslachtsdeel stamelde Arie.
"Doe maar ja. "
"Niets om je voor te schamen Arie. Heb je wel eens een bloot meisje gezien?" Vroeg ze terwijl ze haar vinger als een klein kind aan haar lip hing. Iets beneden in zijn broek wees 12 uur en was pijnlijk hard. Ze liep naar de kast, pakt een bepaald model en liep naar de commode waar ze ging liggen met haar benen op de kast zodat hij recht in haar kruis keek.
"Nou heb je wel eens een bloot meisje gezien Arie?". Hij vermande zich en besloot zijn hormonen maar even te laten voor wat ze waren.
"Alleen toen ik 10 jaar geleden op een nichtje van me heb gepast. Trouwens, meneer de Jonge klinkt een stuk aangenamer." Saskia keek meteen een stuk minder ondeugend enveel serieuzer.
"Sorry meneer, ik was even vergeten dat u hier nieuw mee bent en er problemen mee heeft. Ik probeerde u op een kinderlijke manier te vertellen wat u zou zien als u die luier openmaakt. Ik ben kaal daar beneden." Arie liep naar haar toe en begon het verschoon proces. Na wat geploeter bleek er inderdaad maar 1 stand te zijn waarmee de plakkertjes op de luier los kwamen. Dat kunnen ze inderdaad wel vergeten dacht hij.
Hij vouwde de luier af en zag inderdaad een beeld dat jij al eerder had gezien op bytemine foto's. Op de een of andere manier waren die erotischer dan deze situatie. Hij maakte een goed tempo en verschoonde haar grondig. Saskia stond 5 minuten later met een verbaasde uitdrukking naast de commode.
"Ik moet zeggen meneer, dat u het wel heel goed kunt. Sommige meiden hier kunnen het volstrekt niet als ze nieuw beginnen." Arie waste zijn handen aan de wasbak en droogde ze daarna af. Je kon de talkpoeder deeltjes nog door de lucht zien dansen.
"Een kind kan de was doen Saskia."
"Nee, u bent net zo goed als Anja en die doet het al vele jaren. Weet u zeker dat u nooit eerder luiers verschoond heb." Plotseling realiseerde ze zich de stomheid van de vraag.
"Ik lijk wel gek, ik draai door. Dat vertelde u net al". Saskia draaide zich om en wandelde weg. Ze had een heel echte luierkont en je kon zien dat ze een dikke luier om had. Arie wandelde achter haar aan en zij. Nu begrijp ik waarom Anja twee secretaresses heeft. Die zijn hard nodig hier. Hij wandelde naar zijn kantoor toe.
"Meneer?" Hoorde hij achter zich. "Mariska moet ook verschoond worden." Hij draaide een kwartslag en zei:
"Doe jij het maar".
"Moet ik mijn mini-rok nog aan doen?" Hij keek naar de rok die op zijn kantoor nog op de grond lag. Vervolgens keek hij naar Saskia en zei:
"Met die kont van jou, zou ik die luier toch zien. Verbergen heeft geen nut. Blijf maar zo rondlopen."
Het was half elf. Mijn God hoe kom ik hier door, dacht hij. Toen hij net zat rinkelde de telefoon, het buitenlijn knopje brande. Een directe die niet over de secretaresse ging. Hij nam op.
"De Jonge, TDC, goedemorgen".
"Hoi, Anja hier, ik belde even om te laten weten dat mijn mobiel nog twee uur langer bereikbaar blijft, ik heb vertraging."
"Oh." Kwam het semi onge-intresseerd uit zijn mond.
"Gaat het goed Arie. Ik heb me toch niet vergist he."
"Nee het gaat goed, maar ik heb net een hele schokkende ervaring achter de rug."
"Oei, ik denk dat ik weet wat. Ik was wat vergeten te vertellen, daarom belde ik ook. Er staat een klik mij bestand op je desktop als je de computer aanzet. Daarin hoopte ik even rustig een aantal, misschien schokkende zaken te verklaren maar er is al het een en ander gebeurt. Was het Saskia?"
"Uh ja."
"Dan heb je geluk gehad. Het kan erger. Maar kijk aub naar de video om een hoop misverstanden te voorkomen. Misschien dat we je salaris na de vakantie nog maar eens moeten bespreken, indien je er dan nog bent. Maak je niet druk. Saskia kan je helpen, misschien dat je eens met Marjolein moet praten."
"Marjolein, wie is dat?"
"Dat is de portier, weet je wel de vrouw die je binnen liet." Anja's vrolijke stem liet een groot deel van de woede smelten.
"Ik ben niet boos Anja, ik kan er wel tegen maar de verassing was groot".
"Gelukkig Arie. Dan zie ik je over een maand." Klik de lijn was weer ruis. Hij bewoog zijn muis om de screensaver uit te zetten en tikte zijn wachtwoord in. Ja, daar op het scherm stond inderdaad een filmpje. Hij dubbelklikte er op een leunde terug. Anja"s gezicht verscheen en begon hem te vertellen van de "bedrijfscultuur". Ze verwees regelmatig naar de personeelsdossiers en bepaalde bepalingen. Ze vertelde ruim en openhartig over de luiers, het waarom ervan en hoe dat op een of andere vreemde manier een kern van betrouwbaar personeel opleverde. Met een vette knipoog erbij, toen ze vertelde dat de salarissen ook wel voor het ongemak componseerde en ze zich afvroeg of het wel ongemak was.
Toen de film afgelopen begreep hij wel dat Anja dit liever niet onder 4 ogen wilde vertellen. Het was toch een soort vuile was, alhoewel het niet illegaal was. Er werden vele referenties naar Marjolein gedaan. Hij liep naar de personeels dossiers en beet zich vast in Marjoleins dossier. Dat van Saskia lag er naast. Hij grinnikte toen hij zag dat de portier meer verdiende als de directie secretaresse. Bij lange nog niet wat hij verdiende, maar toch wel veel voor die functie.
Gedurende het lezen ging de telefoon een paar keer en moest hij zeur verhalen aanhoren over fluf leveranties die niet kwamen. Hij belde de fabrikanten en schold ze beleefd doch dringend de huid vol, of deze bedrijven zich wel realiseerden dat er ook andere bedrijven waren die afhankelijk waren. Rond twaalf uur was het heel druk geworden op de telefoon bij Saskia en Mariska. Twaalf uur was volgens Anja de grote verschoon ronde. Alle staf leden kwamen dan langs om te vertellen wat de status was en een schone luier te halen.
Hij was wel blij dat hij die eer voorbij kon laten gaan. Hij wist voorlopig toch niet waar ze het over zouden hebben. Hij keek door het glas achter zijn bureau en kon zien dat Saskia nog aan de telefoon zat. Hij pakte de telefoon, keek in de computer naar het telefoonnummer van Marjolein, en belde haar. Het bleek niet op haar display te staan. Ze begon dus ook met
"TDC goede middag, kan ik u helpen?".
"Met de Jonge hier, wil je aub even naar boven komen". Hij hoorde een schakelaar omslaan.
"Willen meneer is het probleem niet. Kunnen wel."
"Er zal toch wel een vervanging zijn als u naar het toilet moet?" Drie seconden stilte volgde waarin hij zich weer realiseerde wat er aan die uitspraak niet klopte.
"Toilet meneer?"
"Als ze uw luier verschonen dan. Doe niet moeilijk en kom zo snel mogelijk."
"Eh ja meneer." Voorlopig zou een strenge aanpak de weg zijn die hij zou nemen. Vijf minuten later kwam er ineens iemand plomp verloren zijn werk kamer binnen wandelen. Hij draaide zich om en zag dat het Marjolein was.
"Waar ik vandaan kom kloppen we." Ze keek hem recht aan, knipperde niet met haar ogen. Toch kon hij in haar ogen niets vinden van hatelijkheid.
"Bij Anja hoef ik nooit aan te kloppen, want als ik naar haar toe kom is er wat aan de hand". De toon waarop ze dit statement op tafel gooide bevestigde wat hij al uit het personeels dossier verwachte. Niets. Marjoleins dossier bevatte 3 blaadjes, wat gegevens als naam, adres, woonplaats. Opleidingen als blad twee en op het laatste blad stonden de salaris verhogingen die ze gekregen had. Meer niet. Saskia had een 12 bladzijde dik dossier, dus iets klopte er niet.
"Marjolein," begon hij terwijl hij zo achterover begon te leunen, "ik heb vandaag al meerdere keren uw naam horen vallen ivm het zeg met luier gedrag binnen deze firma. U zou daar het een en ander van af moeten weten. Anja heeft me doorverwezen hierover. Ook verbaas ik me eerlijk gezegd over uw dunne dossier. U bent zo"n beetje het langst in dienst hier. En toch is het dossier dunner als de rest. Vertel me maar eens, wat doet u hier behalve portier zijn? Want ik geloof er geen snars van dat u de hele dag, telefoontjes aan zit te nemen voor dat salaris." Marjolein rekte haar hand uit, greep naar de koffiekan die op de hoek van het bureau stond, pakte het gebruikte kopje van Saskia en schonk zichzelf een kopje in. Heel rustig. Deze man stelt vervelende vragen dacht ze:
"Meneer, mag ik u verzoeken in elk geval mijn voornaam te gebruiken? Ik hoef me niet per se oud te voelen als u begrijpt wat ik bedoel."
"Dat is goed, als jij het dan maar op meneer houdt". Niet helemaal wat Marjolein had gehoopt. Ze begon zich toch wat zorgen te maken over Arie. Misschien hadden Anja en zij dan toch een verkeerde kandidaat gekozen.
"Meneer, laten we het er op houden dat ik als portier extra werkzaamheden heb op het gebied van personeelszaken."
"Ga door." Arie dacht terug aan de communicatie training die hij bij zijn vorige baan had gekregen.
"Wel die personeelszaken kun je beschrijven als een beveiligingstaak. Ik zorg er voor dat alleen de juiste mensen binnenkomen en weg gaan."
"Juiste mensen, vertel eens. Wat bedoel je daarmee?"
"Ik hou zwervers buiten de deur, die hier anders voor koffie komen leuren. Ik vang medewerkers met problemen aan de deur of aan de telefoon op. Iedereen in het bedrijf kent mij. Dat mag ook wel, ik werk hier naast Anja het langst. " Daar vloog weer een gedrags rechtvaardiging door de lucht.
"Dus je vervult de portiers en een soort beveiligingsfunctie. Dat portier geloof ik wel, maar daarmee verdien je geloof ik niet wat jij verdient." Demonstratief opende hij haar dossier, "F 4699,- netto per maand. Dus laten we het maar hebben over je beveiligingsfunctie en de luier business buiten de zakelijke activiteiten om. Is daar een verband?" Marjolein knikte ja.
"Vertel maar eens." Ze nam een slok koffie, keek hem brutaal aan en zei strak:
"Ik weet niet of ik het wel aan u mag zeggen". Dat was inderdaad hondsbrutaal en dat had ze heel goed in de gaten gehad.
"Ik kan je ook ontslaan voor werkweigering. Dan sta je op straat, zonder werkeloosheidsuitkering". Dat maakt mij redelijk de baas.
"Ik bel Anja en ik ben binnen 3 minuten weer aangenomen. Doe dus maar." Hij keek op zijn horloge. Ze zat nog niet op het vliegtuig dus het kon. Hij zou haar ontslag dus eventueel over twee uur plaats laten vinden. Plotseling realiseerde hij zich dat een ontslag op de eerste dag niet de beste manier was om vrienden te maken. Wat was hier mis gegaan. Ze gingen nu in een soort gevecht om elkaar heen draaien.
"Luister ik heb het gevoel dat er ergens iets mis is gegaan. We zitten nu tegen elkaar op te boksen. Ik weet niet waarom, maar ik denk dat Anja me niet voor niets deze functie heeft gegeven, laat dat een hint zijn als je haar vertrouwt. Dit is mijn eerste dag, ik heb een aantal dingen gezien die zeg gerust over de grenzen van mijn ethische denken zijn heen gegaan." (consequent liegen over zijn karakter, tegen iedereen was nodig om een sterk beeld van zijn persoonlijkheid te bouwen. Later soft worden kon altijd nog.)
"Jij was een persoon die ik in vertrouwen kon nemen, schijnbaar klopt dat dus niet. Ik voel gereserveerdheid. Je vertelt wat ik je vraag, niet meer, niet minder. Dus ik heb me vergist en Anja dus ook. Je kunt wel weer gaan Marjolein. Bedankt." Demonstratief schoof hij zijn stoel terug en stond op. Marjolein, bleef zitten en hem aankijken.
"U meent het echt, he meneer." Zei ze met een emotie in haar stem. Hij kon niet bepalen of het angst of iets gespeeld was. Wel zag hij dat zij toch iets anders reageerde.
"Ja Marjolein, ik ben een eerlijk persoon, hou niet van spelletjes, heb geen zin om mee te doen in rollenspel. Ik hoef hier geen vriendjes te zijn met iemand om mijn werk goed te doen. Ik ben hier juist aangenomen om de kliekjes sfeer te breken en Anja te vervangen. Als jij niet mee werkt geen probleem." Hier besloot hij hoofdstuk 1 van het boek bluf te openen.
"Marjolein, weet jij wat de beste ministers doen als ze nieuw op een ministerie binnen komen?"
"Nee meneer."
"Ze gooien meestal direct wat personeel er uit, portiers, chauffeurs etc. De manusjes van alles, want die hebben vaak teveel contacten. Die zijn vaak de lijm in conflicten. Terwijl zo"n gezwel om te genezen vaak beter uit elkaar kan vallen of ontploffen." Ik heb dat altijd een goede benadering gevonden. Hij liep naar de deur, opende hem, en zag Saskia met een angstige blik naar hem kijken. Met zijn hand gebaarde hij haar te vertrekken. Hij keek Saskia aan.
"Saskia wil jij aub een kan thee voor mij halen, Earl Grey als u dat heeft." Marjolein sloop haast de deur uit. Zonder te blikken en te verblozen sloot hij de deur achter haar. Dat mens is hondsbrutaal. Ontslag wegens werkweigering. Anja had heel expliciet gezegd:
"Bij ontslag op staande voet, altijd even Marjolein raadplegen". Wat nou als het Marjolein zelf was? Hij pakte de telefoon, belde Anja op haar mobiel.
"Met Anja". Hij legde de mini crisis voor en vroeg haar wat te doen. Hij legde uit dat hij van plan was haar, haar congee te geven. Even bleef het stil aan de telefoon.
"Ik heb om persoonlijke redenen liever niet dat dit gebeurt Arie. De vrolijkheid in haar stem was even weg. Ik ga even zitten. Ik sluit zo wel weer aan in de rij. Mijn plaats is toch gereserveerd. Ga naar mijn kantoor, Arie. Open de onderste lade. Daar liggen nog twee andere dossiers. Dat van jouw en van Marjolein. Lees het door, er staat ook niet veel extra in omdat ik ze heb gemaakt. Maar Marjolein is moeilijk tot extreem moeilijk te vervangen, ik wil haar niet kwijt. Jij zal maar moeten leren met haar om te gaan. Laat haar links liggen als jullie echt ruzie krijgen. Haar loyaliteit aan het bedrijf is absoluut. Normaal is ze niet zo moeilijk, tegenover gesteld juist. Er kunnen een aantal redenen zijn dat ze dit doet. Laat mij haar maar bellen." Zijn lijn viel stil. Anja had waarschijnlijk een wisselgesprek functie op haar mobiel.
Hij zette de telefoon op handsfree en dook in de omzet cijfers. Wachten en niets doen was nutteloos. Saskia klopt, kwam binnen en zette een kan met thee op haar bureau. Ze liep nog steeds met alleen haar luier om het kantoor. Nu niet, ik heb wat anders aan mijn hoofd dacht hij. Saskia bleef wat dralen. Hij keek haar aan.
"Zeg het eens." Vroeg hij.
"Meneer, misschien wilt u de derde knop van boven links 1 keer indrukken".
"Natuurlijk." Hij drukte de knop in.
"Wat doet die knop?"
"Dat is de dicteer knop. Dan hoor ik alles wat er hier gebeurt op het kantoor. Hij stond nog aan. Ik heb dus het hele gesprek met Marjolein gehoord. "
"Leuk he vuurwerk." Grinnikte hij. Plotseling kwam Anja weer terug.
"Ben je daar nog Arie?"
"Jawel. Gelukkig, een hoop mensen denken bij wisselgesprek dat de lijn wegvalt. Marjolein belde net. Er was iets met een ministerie en ze vroeg of ik dat toe kon laten. Wat ik begrijp Arie, is dat jullie alle twee op basis van autoriteit begonnen zijn. Marjolein komt dadelijk weer naar boven. Ik heb haar gezegd om niet als beveiligings persoon of iets dergelijks naar je toe te komen, maar zoals ze is. Zoek dekking Arie, als je niet iets raars wilt zien. Ik heb haar expliciet opdracht te geven eerlijk te wezen en alles te vertellen, behalve waar het mij betreft. Nou doe geen gekke dingen. Ik weet dat ik een bedrijf heb waar wat vreemde dingen gebeuren maar als je de video ondertussen gezien hebt, dan moet je een stuk begrijpen. Hoe dan ook, Marjolein is een bron voor de rest. Zeg ik moet nu echt in gaan stappen. Werkze." De lijn werdt opgehangen. Saskia was vertrokken.
Hij liep naar Anja"s office. Onderweg kwam hij langs Saskia, die ingewikkeld naar het beeldscherm zat te kijken. Weer een hormonen shot.
"Saskia, wil je aub je rok weer aantrekken?" Ze keek hem aan met een gezicht alsof hij haar betrapt had.
"Eh meneer, ik geloof dat ik zo juist mijn luier vol geplast heb. Kunt u me dan niet beter verschonen?"
"Nee Saskia. Trek die rok aan." Hij draaide Anja"s kantoor open en vondt inderdaad twee dossiers op de aangewezen plaats. Zijn eigen dossier. Wat er in stond was een puur persoonlijk haast dagboek verslag van Anja"s gedachten over hem. Hij kwam er niet slecht vanaf. Marjoleins dossier was iets dikker. Hij ging op de hoek van Anja"s bureau zitten en begon te bladeren.
Ze had psychologie gedaan, een cursus EHBO, bedrijfsbeveiliging. Op de een of andere manier was het schijnbaar relevant geweest voor Anja dat Marjolein een bedplasser was geweest. Marjolein, is als een spiegel, sloot Anja haar evaluatie af. Nee daar had hij echt wat aan.
Toen hij het dossier weer opgeborgen had, wist hij dus wel dat Marjolein ook de prive detective van de firma was. Ze had een onderzoek naar hem gedaan, daar was niets uitgekomen. Naar verwachting. Hij zag een persoon in zijn kamer staan, door het melkwitte glas dat Anja"s kamer van zijn kamer afscheide. De dossiers gingen weer de lade in en hij sloot de de duer weer af. Anja had een hoop onderscheidingen gekregen. Er hingen er veel aan de muur.
"Meneer de Jonge?" Saskia keek hem aan. "De stafleden hebben via email allemaal hun verslag naar mij gestuurd. Ik heb ze samengevat. Wilt u ze op papier of via de email?"
"Liever email Saskia. Ik kan ze zelf nog afdrukken".
"Wanneer wilt u mij gaan verschonen?" Hij liep naar Saskia"s bureau, keek haar diep in de ogen en zei:
"Ik weet het echt niet. Hoe dringend is het?" Saskia stond op, draaide zich om en liet een grote doorweekte luier zien.
"Dadelijk Saskia. Ik heb geloof ik bezoek." Saskia lachte.
"Als u dan toch uw bezoek gaat verschonen, dan mij ook aub." Ze ging weer zitten en drukte op een knopje. Ping hoorde hij vanaf zijn kantoor als een soort echo.
"U heeft email." Grijnsde ze. Hij liep naar zijn kantoor en vroeg zich af in wat voor een ballentent hij terecht was gekomen. Een grote Ballentent. Marjolein zat naakt op een luier na op het kantoor. Ze zat op een speen te sabbelen. Hij had er 13 seconden over gedaan om binnen tekomen, terug op zijn kantoor. Binnen vijf seconden stond hij weer buiten.
"Is er dan niemand binnen dit bedrijf die normaal kan doen?" Deze gezuchte uitspraak werd gehoord door Marjolein die snel een hand om hem heen sloeg en naar binnen trok.
"Luister, meneer baas. Ik zal kort zijn. Ik heb van Anja opdracht gekregen open kaart te spelen. Dat doe ik ook."
"Ook ik zal eerlijk zijn." Ze sloot de deur.
"Kent u het verschijnsel Adult Babies of Diaper Lovers?" Ik knipperde met mijn ogen. Wat krijgen we nu dacht ik. Ben ik nu al door de mand gevallen, ondanks mijn toneel spel. Marjolein interpreteerde mijn zwijgen schijnbaar als een nee. Ze ging zitten, op de vloer. Ik liep naar mijn bureau. Snel liet ik me in mijn stoel vallen. De vlaggestok had zich weer aangemeld. Ze vervolgde haar verhaal.
"Adult Babies zijn volwassen mensen die graag baby spelen, Diaper Lovers zijn mensen die graag luiers dragen, voor de lol. Ik ben een Adult Baby. Ik ben daar achter gekomen toen ik 12 jaar was. Ik was een bedplasser, schaamde me rot daarvoor. Wat het nog erger maakte was dat ik het dragen van een luier, een prettig en fijn gevoel vondt. De ziekte was dus een ramp, de symptoom bestrijding was zalig. Des te dikker de luier was, des te fijner ik me voelde."
"Mijn ouders hadden er in het begin dus ook veel problemen mee, dat ik dus "s avonds al voor het eten met een dikke nachtluier rond ging lopen door het huis. Die wisten niet dat ik er opgewonden van raakte. Op een gegeven moment heb ik open kaart gespeeld en ze vertelt dat het mij wel leuk leek om eens uit een flesje te drinken. Kort gezegd, van het een kwam het ander, en mijn ouders accepteerde het."
"Omdat ik geaccepteerd werdt door mijn ouders begon ik steeds brutaler te worden. Ik was jaloers als de nete op babies, die kregen altijd van die leuke pampers om, terwijl ik altijd van die stomme incontinentie luiers om had. Toen las ik een advertentie in de krant van Anja waarin ze moeders zocht om een eigen luier zaak mee te beginnen. Ik heb toen met de zenuwen in mijn keel gevraagd, of Anja dan ook voor babies zoals ik luiers wilde gaan maken."
"Ze is een paar keer langsgeweest, heeft met mij en mijn ouders gesproken en uiteindelijk wilde ze het avontuur wel eens proberen. In haar vrije tijd, want ze wist niet of het wel wilde verkopen. De verkoop bleek super goed te gaan en drie maanden na opstart verkocht ze minimaal even veel katoenen baby luiers in baby maat als in volwassen maat. Omdat ik in mijn egoistische verlangens op zich wel goede product verbeteringen kon geven gaf Anja me op een gegeven moment een baantje..."
Als hij haar niet had onderbroken had ze waarschijnlijk nog wel even doorgegaan. Hij begreep haar uitstekend, maar zou zich niet prijsgeven. Hij voelde er niet veel voor om geluierd door het bedrijf heen te gaan. Niet hier. Het unieke was er van af.
"Marjolein," begon hij, "je bent de tweede vrouw die ik in luiers zie hier. Saskia was vanochtend de eerste. Dat gaf me al een schok. Nu zit jij hier nog naakter, met een speen erbij. Ik ga dadelijk denk ik maar even het toilet opzoeken. Die luier die je draagt is niet interresant voor mij. Het gaat mij er om, wat heeft dat met je werk te maken." Marjolein stond op, keek nijdig, en daarna beteuterd.
"Ik had gehoopt dat het vertellen van mijn levensverhaal je iets zou smelten, vriendelijker zou maken. Iets begrijpender. Dat blijkt dus niet te kloppen." Ze stak demonstratief de speen in haar mond. "Dan hebben we dus een probleem." Klonk het gemompeld.
"Hoezo een probleem Marjolein, dat jij uit behoefte of overtuiging een luier wilt dragen, fijn, moet je zelf weten. Maar voor mij is dat prive en dit is werk. Saskia zit buiten ook te wachten totdat ik de moed op kan brengen om haar te verschonen. Eerlijk.. Als jullie allemaal luiers willen dragen, moet je dat zelf weten, ik kan het denk ik wel aanzien, maar ik heb net besloten niet meer te verschonen. Nou zakelijk graag. Wat is het verhaal."
"Kort en zakelijk is mijn rol ook samen te vatten. Alle nieuwe medewerkers worden door mij gescreend, in evaluatie gesprekken spoor ik op wat de dames van de luiers denken en bedenk dan een therapie waardoor de dames het dragen van de luier lekker vinden. Dat heet medewerkers betrokkenheid. Dat doe ik door de luier in te passen in hun sexuele fantasieen. Zijn die er niet dan maak ik ze wel. Uiteindelijk plassen de dames na verloop van tijd in hun luier alsof ze babies zijn zonder zich ervoor te schamen. Je bent zelf slim genoeg om in te zien hoe dit alles werkt op de loyaliteit voor het bedrijf. Nou wat denk je er van?"
"Moeilijke vraag Marjolein. Ik denk dat je je roeping gemist hebt. Jij zou in de reclame misschien ook nog een succes kunnen zijn. Het is knap. Een ding, kom bij mij niet langs met therapie. Voorlopig heb ik genoeg anti-therapie gehad."
"Dan moet ik juist wel bij je langs gaan." Lachte ze. "Wees eerlijk meneer. Als al die geluierde dames hier rondlopen, en een van die dames wordt door u leuk, als in sexueel aantrekkelijk, gevonden. Hoe lost u het conflict aantrekking en afstoting dan op?" Hier zat een gemene valkuil onder het gras. Was het werkelijk afstotend, dan zou hij een probleem hebben dat opgelost zou moeten worden.
"Ik denk dat ik dat niet aan jou over zou laten, denk ik. Aan niemand hier in het bedrijf denk ik zelfs." Marjolein kroop op haar knieen naar de ingang van zijn bureau. Dat was een probleem. Als hij alles onder controle wilde houden mocht ze niet zien dat hij een vlaggenmast had staan. Hij schoof zijn bureaustoel stevig aan. Marjolein stond op. Ging met haar geluierde kont op het bureaublad zitten en stak zeer erotisch haar benen vooruit.
"Meneer, zoals u wegkruipt als ik dichterbij kom, zou ik bijna denken dat u bang voor me bent. Is dat het?" Ze kreeg een uitdrukking op haar gezicht als een wolf die bloed geroken had. Ze kroop nog iets dichterbij. Hij dwong zich voruit te kijken in haar ogen.
"Marjolein, heb jij wel eens gehoord van sexuele intimidatie? Ik ben niet gedient van deze spelletjes." Tijd voor nog een leugen dacht hij. "Weet jij waarom jouw probleem nooit op zal treden bij mij. Ik ben homo. Marjolein. Nu daar heb je mijn geheim. Jij en al die andere dames zijn voor mij niet aantrekkelijk. Misschien dat dit de reden is dat Anja mij gekozen heeft, maar jij en de rest van het gebouw zijn bij mij aan het verkeerde adres met dit soort spelletjes. Wil jij aub op weg naar buiten, even Saskia verschonen. Als jij normaal doet hierna zal ik je niet aangeven bij de politie." Marjolein zat stokstijf op het bureau en liet haar been slap van het bureau afvallen.
"Homofiel." Papagaaide ze hem na. "Anja heeft een homo aangenomen. Grandioos. Nou bedankt hoor. Heel even vond ik je wel aantrekkelijk, misschien was jij wel mijn ridder op het witte paard maar nee. Meneer is homofiel."
"Daar is niks mis mee en denk ik maatschappelijk beter ge-accepteerd als die hobby die jij hebt. Nou accepteer je pech en ga door met werken en bedankt."
"Bedankt voor wat?"
"Ik geloof dat ik in je teleurstelling voor het eerst de echte Marjolein er tussendoor hoorde komen."
"Daarvoor had je me niet teleur hoeven te stellen hoor".
"Misschien. Als je het niet erg vindt wil ik dit kleine conflictje nu afsluiten. No hard feelings. We zijn verkeerd begonnen, ik weet nu wat ik weten wil. Nu wil ik de email verslagen van de staf eens lezen." Marjolein slofte weg en sloot de deur achter zich. Ze sprak even met Saskia. Een woord kon hij wel herkennen. Homofiel.
Dat ene woord deed de hele truuk. Saskia was een probleem waar hij nu van verschoond bleef. Alle staf dames ook. Vlak na het gesprek met Marjolein was hij nog even demonstratief naar het toilet gegaan, had braak geluiden gemaakt. Hij wist dat Saskia het gehoord zou hebben want hij had de deur zogenaamd vanwege de haast open laten staan.
Tot zijn grote plezier verliep de rest van de week zonder problemen op het gebied van personeelsmanagement. Door het lezen van dossiers was hij redelijk in de materie waar de staf mee te maken had gehad doorgedrongen. Hij stapte daarom dus op een donderdag voor het eerst met een gevoel van vertrouwen af op Katie. Hoofd R&D.
De hele week, had hij moeite moeten doen, om niet een paar luiers mee te nemen naar huis. Maar zodra dat een keer bekend zou worden was zijn hele alibi weg en had hij een imago als een leugenaar. Een imago probleem dat hij misschien langzaam aan zou moeten pakken. Toen hij haar voor het eerst zag, dacht hij aan wat Saskia gezegd had: 'stopt graag iets in haar luier'.
Je kon niets zeggen. Katie had als verbeterings traject het vervangen van het laagje textiel in luiers op de agenda gekregen omdat ze een goed idee had. Vanuit commercieel oogpunt was het ook zeer leuk. Er waren ook dingen die wat bedenkelijker waren. Kort gezegd kwam het er op neer, dat deze stof de luier nog prettiger tegen de huid aan zou laten voelen. Vooral volwassen vrouwen zou deze stof nogal prettig vinden tusen hun benen.
Katie droeg net als haast alle andere vrouwen in dit bedrijf een rok. Lang blond haar. Hij kon haar niet eens meer aantrekkelijk vinden. Als je al wandelend door het bedrijf overal vrouwen zag, waarvan je wist dat ze een luier droegen dan ging de lol er best wel vanaf. Katie begroete hem.
"Ik heb veel van u gehoord meneer. U schijnt een persoon te zijn van het type: praatjes vullen geen gaatjes."
"Laten we maar de bespreek ruimte ingaan en direct tot zaken komen." Ze keek even naar haar collega die een bordje Karin op haar pc had staan.
"Ik ben even weg hoor." Karin lachte.
"Succes." In de bespreekruimte aangekomen nam hij plaats aan de andere kant van de tafel. Katie schoof hem een aantal sheats toe. Het zij hem allemaal niets maar er stond met zwarte letters: 'Responsie tabel vertrouwelijk' boven. Hij besloot om het inderdaad maar zakelijk te houden.
"Wat is het probleem?"
"Zoals u ziet meneer gaat de sterkte van de respons naar boven naarmate de tijd verder verloopt." Hij keek naar de grafiek. Inderdaad liep de grafiek naar boven op.
"Kun je de assen even verklaren voor me Katie?"
"Natuurlijk. Op de onderste assen staan de veelvouden van 5, dat zijn de verschoningen, op de verticale as staat de neurologische reactie op het dragen van deze stof, het gevoel van welbehagen of lekker vinden." Hij keek nog eens naar de grafiek en lachte.
"Goed wat moet ik me daarbij voorstellen. Een reactie van 250, na 100 verschoningen." Katie keek bezorgd.
"Geen goed nieuws meneer. Ik heb in de creche beneden tests gedraaid met onze nieuwe coatings en dit is het resultaat. De jongetjes hadden nergens problemen mee, me de meisjes beneden werden allemaal heel vrolijk in het begin, ze lachten, voelden zich extreem blij en waren voor de verzorgers geen probleem. Oftewel het aantal drambuien nam af en het leek dus een ideale luier voor de meisjes. Maar als onze medewerkers thuis de babies weer terugstopten in de pampers, huggies of wat dan ook, werden de meiden diep ongelukkig. Ze gingen huilen en weet ik wat. Hier kwamen we achter toen onze dames ineens in het test lab langskwamen om te vragen of ze pak proefluiers mee konden krijgen. We hadden niet zoveel in voorraad dus het antwoord was een tijdje nee. De creche medewerksters wisten na een week te vertellen dat alles weer normaal begon te worden."
"Toen kregen de moeders de beloofde samples en alles begon weer van voor af aan. Gelukkige blije babies en na een paar weken als de voorraad weer op was weer gezeur, gejengel en niet te vergeten de oudere peuters die speciaal om de luiers met de olifanten vroegen. Karin ontdekte het patroon. We namen bloed af van babies met test luiers om en wat bleek. Verhoogde endorfine concentraties. Die kinderen werden dus zo High als ik weet niet wat en dat stopt dus als je ze niet meer om hebt. De textiel is van dermate complexe vezels dat ze de vrouwenhuid anders beinvloeden als de mannenhuid, die veel grotere porieen heeft. Het resultaat kan vergeleken worden met mini accupunctuur. Heel concreet. De boodschap die ik breng, we hebben 2 miljoen aan R&D geld weggegooit."
Dat hele blah blah verhaal, om de slechte boodschap te brengen. Ik had net de omzet statistieken doorgekeken, de winst en verlies rekening van de boekhouding gehad en het was een krappe balans. We hadden verleden jaar F 504.000,- winst gedraait. Hadden ze dit onderzoek dus niet gedaan dan hadden ze dus 2,5 miljoen winst kunnen draaien. Ik besloot om ook maar eens iets zinnigs te zeggen.
"Dit produkt gaat niet de markt op Katie. Ongeacht wat de juridische dames zeggen, hier komen problemen van. Als ik me niet vergis zullen deze luiers nl snel verboden worden. Voedingsmiddelen die invloed hebben op de chemische balans zijn verboden. Die noemen ze nl medicijnen. Omdat je deze spullen niet op eet, zullen ze dan onder de therapeutische middelen vallen. Dit effect kan misschien ergens nuttig voor zijn maar niet voor kinderen. No way." Katie keek hem aan met een sprankje hoop in haar ogen.
"Wat denkt u nu? Wat een trut, die verspilt een paar miljoen en ik moet dat goed vinden."
"Weet je wat er gebeurt met je als je dit doet bij bedrijven als Philips, Siemens, BasF? Je vliegt. Je collega's zullen je dankbaar zijn. Ik geloof dat er hier een percentage van de winstuitkering is, die dus lager zal worden. Maar goed, laat ik eens herformuleren, je ontwikkelde een textiel bovenlaagje dat vreselijk zacht zou moeten zijn, maar door de vezel structuur, heb je dus een accupunctuur effect met ongewenste bijwerking. Test is dus geslaagd, resultaat valt tegen. Ik heb al je testrapporten gelezen voor ik hier naar toe kwam, zag er solide uit. Geen gepruts. Gedetaileerd, correct. Dit is hoe meestal de meeste uitvindingen gedaan worden. Je probeert product X te maken en halverwege vindt je product Y. Wat stel je voor, dat ik je billenkoek geef of zo? Aan de muur of schandpaal nagel?" Ze stond op en liet haar rok vallen. Ik zag een luier die bol stond. Maar in tegenstelling tot de andere luiers die geel van de plas waren bleef deze wit. Er stonden dansende roze olifanten op. Ik grapte:
"Jij lust zeker ook wel een delirium Tremens". Ze keek met een vuurtje in haar ogen, en zei:
"Jawel. Ik moet zeggen, die billenkoek meneer klinkt heel aantrekkelijk in vergelijking met andere alternatieven." Allemachtig moet ik bij alles wat ik zeg, dan drie keer nadenken omdat een of ander figuur er wel aanstoot aan kan nemen.
"Nee, die krijg je niet. Je zou er denk ik toch weinig van voelen. Heb je wel eens gehoord van figuurlijk taalgebruik?" Ze knikte.
"Trek je rok aub aan. Je weet waarschijnlijk best wel dat je voor mij niet aantrekkelijk bent."
"Ik kon het toch proberen."
"Wat is het verhaal achter deze luier van je. Is dat die olifantenluier zoals de peuters het noemen?" Ze knikte ja.
"Sla aub bladzijde een om". Ik keek naar blad twee en zag nog een vertrouwelijke grafiek, met schijnbaar dezelfde gegevens. Alleen nu vanaf 250 verschoningen. De cijfers werden onwaarschijnlijk hoog. Ik las het onderschrift: 'populatie bedraagt 3 meetpunten'. Ik begon weer figuurlijke nattigheid te voelen.
"Laat mij eens raden, drie meetpunten, drie R&D medewerkers. Jullie zijn die proefgroep." Ze zat weer op haar stoel achter het bureau.
"Ja meneer. Toen we de textiel variant af hadden heb ik meteen een pak luiers voor mezelf laten maken. Ik was de eerste, niet de kinderen, die er een omkreeg. Het voelde zo fijn, dat ik in mijn collega's ook zo gek kreeg om ze ook te gaan gebruiken."
"Het resultaat is dat, je na een 200 verschoningen ook de omliggende huid gevoeliger wordt en het resultaat is dat ik zo 'geil' als een beer ben om het zo maar uit te drukken. Ik ben letterlijk zo lek als een vergiet, maar dan van vaginale sappen. Sorry hoor, maar zo is het, en alhoewel het smerig klinkt is het ook een groot probleem. Die luiers die we met zij'n drieen gebruiken zijn nauwelijks in staat om nog onze urine te absorberen daar we ze binnen een uur haast al doorweekt hebben. We weten dat er afkick verschijnselen zijn, en we staan nu als junks van het eerste uur, voor een uitdaging. En een probleem. Morgen hebben we de presentatie van ons nieuwe product en die kan niet door gaan met een product dat we niet gaan verkopen, dus we hebben geen stof meer voor de presentatie. Al met al, voldoende reden, om u maar hier naar toe te halen voor deze redelijk problematische toestand."
"Jij denkt dat ik even alles op kan lossen?" Ze keek me hoopvol aan. "Laat me er over nadenken, Katie. Die billenkoek krijg je niet. Wat ik wel ga doen, daar ga ik nog over nadenken. Had je nog andere agenda punten?" Er waren maar twee blaadjes dus ik wist dat het antwoord nee zou zijn. Ze schudde nee. Ik stond op en zei:
"je hoort nog van me." En ik ging er vandoor. Karin zat een paar chemische structuur formules te bewerken, waarschijnlijk om door Akzo of zo te laten brouwen. Ik liep naar Karin toe.
"Ik heb net met Katie gesproken, laat me jouw luier eens zien." Karin tilde haar rok op en ook hier weer een witte bolle luier.
"Ok ik weet genoeg." Ik draaide me om en liep terug naar de lift. Ik gaf Saskia instructies om me even niet te laten storen en opende de rolluiken naar buiten. Wat dagdromen was een manier voor mij om te brainstormen. Twee miljoen, dat was de helft van het budget voor de rest. R&D is vaak duur, zeker in de luier business waar alles high tech was en klein. De leveranciers waren de grootste oorzaak van de kosten. Maar het geld was weg. Het zou niet verantwoord zijn om iets te doen met dit product. Mensen zouden Junks worden en de jellenik kliniek waar ik dadelijk nog een afspraak moest maken voor drie collega's, zou overstroomd worden met klachten, nog erger wij waren dan wel 'out of business'
Plotseling ging er een lampje branden. De oplossing zat in het woord 'verantwoord'. Als we deze textiel variant nu eens op een verantwoorde manier aan een wat minder verantwoordelijke industrie zouden verkopen. Exclusieve dames lingerie, die na twee keer wassen uit elkaar zou vallen. Ik grinnikte, een slipje met daarin de verplichte tekst:
"Het dragen van dit slipje, heeft een verslavende werking en daarom mag u er maar 1 per week dragen." De Jellenik kliniek adviseerde de dames om cold turkey te gaan. Hormonale verslavingen schenen niet met methadon verholpen te kunnen worden. Een dokters afspraak kon wel helpen maar ze hadden meer psychische hulp nodig in dit afkick proces.
Natuurlijk dat was het, de grootste doelgroep voor zo'n product was zonder twijfel de adult babies groep en de diaper lover groep. Ik greep de telefoon.
"Katie, breng me drie pakken met die test olifantenluiers wil je? En neem dan ook ff de andere twee dames mee." Drie minuten later stonden er drie dames in de kamer. Alle drie hadden ze een pak luiers bij zich.
"Dank u dames. Zet de luiers maar even in die hoek naar." Ik wees naar de hoek voor mijn bureau.
"Ik heb net een belletje gepleegd met de kliniek en om eerlijk te zijn. Echte therapie voor jullie soort verslaving (hormonen) bestaat niet. Cold turkey gaan is de enige oplossing. Jullie kunnen daar wel hulp bij krijgen die ik zo meteen ga regelen voor jullie." Ik keek Karin en de andere vrouw aan. Ik zou haar naam nog eens op moeten zoeken.
"Bedankt zover. Katie wil jij even blijven." De dames gingen weer weg. Ik pakte de telefoon en draaide Marjoleins nummer. Ze nam na 7 keer rinkelen op.
"TDC goedenmiddag, hoe kan ik u helpen?"
"De jonge hier. Kom even naar boven wil je? Iemand heeft je nodig."
"Onmiddellijk meneer?"
"Ja onmiddellijk." Ik gooide de hoorn er op. "Pak even een stoel Katie." Ze ging zitten.
"Pak maar thee hoor als je dat wilt. Die lekkage zal je best wel dorst geven." Ze knikte en schonk voor zichzelf een kop thee in. Marjolein stond wederom zonder kloppen binnen. Ze had een strak blauw mantelpakje aan, maar er zat een roze konijn tegen haar schouderstuk aangeplakt. Het zag er al met al best wel speels en toch netjes uit.
"Marjolein, weet jij van psychische verslavingszorg af?"
"Natuurlijk, standaard onderdeel tijdens de opleiding."
Goed we hebben drie junkies binnen de organisatie. Marjolein keek naar Katie, die snel haar ogen neer sloeg en toen naar mij.
"Katie, is degene die ik het makkelijkst in de luiers kreeg. Ze had er haast een natuurlijke aanleg voor. Ze had echter geen zwak karakter dus ik zou niet zeggen dat ze makkelijk verslaafd zou raken. Als Katie dus 1 ervan is, vraag ik me wel af wat er aan schortte dat ze verslaafd werd en aan de drugs ging." Katie's handen gingen trillen terwijl ze haar thee stevig in haar handen knelde.
"Zo simpel ligt het niet Marjolein. Dit is een bedrijfsongeluk. Katie kun je het aub goed aan Marjolein uitleggen, anders vergeet ik wat." Katie vertelde haar verhaal en Marjolein luisterde gespannen. Geen reacties, helemaal niets totdat Katie klaar was. Marjolein haalde diep adem, vatte de afkick verschijnselen nog eens samen en vroeg of de samenvatting correct was. Katie bevestigde en Marjolein vertelde dat ze zeker wel kon helpen.
"Een beetje hypnose zou de dames wel kunnen helpen." Ik keek Marjolein strak aan. Toen keek ik naar Katie.
"Ik heb een paar plannen die deze mislukking kunnen compenseren Katie maar ik zie graag dat je, je even met dat onderwerp bezig gaat houden. Ik stuur je morgen voor de presentatie een overzicht van de punten in mijn idee. De presentatie vn je nieuwe luiers gaat wat mij betreft door. Daarvoor heb ik hulp nodig van Baby Marjolein." Marjolein sprong accuut op rood.
"Kijk eens aan, Mevrouw de alwetende psychologe heeft ook een verborgen kant. Maakt niet uit hoor meid, kom er maar rustig voor uit." Grijnsde ze.
"Marjolein wil je aub even je baby rol nemen."
"Moet dat nu?" Vroeg ze met een benepen gezicht.
"Katie, wil jij aub ook helemaal strippen om Marjolein op haar gemak te stellen?" Katie keek me aan.
"Bent u wel goed bij uw hoofd. Luiers ok, beetje kinky ok, maar ik ga hier niet staan strippen." Ik keek haar aan. Marjolein fluisterde plotseling wat in haar oor.
"Natuurlijk dat is waar ook." Ze stond op en trok alles uit.
"Dat kan ik hier wel doen." Marjolein trok ook alles uit. Marjolein's ogen popten uit haar oogkassen.
"Is dit allemaal vocht van je, eh je weet wel?"
"Nou Marjolein, wil jij aub Katie even verschonen, met de luiers in de hoek, en als jij een droge luier om hebt Katie, wil jij dan aub Marjolein ook even zo'n luier omdoen." Een vlaag van paniek vloog over Marjoleins gezicht.
"Ik wil niet verslaafd worden." Katie keek haar aan.
"Dat komt pas na tientallen verschoningen Marjolein." Marjolein begon haar verschoon karwei. Katie ondervroeg Marjolein over het baby gebeuren. Ik besloot maar even in te haken.
"Katie, morgen wil ik dat je de presentatie geeft. Je primaire doelgroep voor je nieuwe luiers zijn de groep waar Marjolein in valt. Marjolein, jij gaat morgen op het podium dat hele, wat was het ook al weer, adult baby, verhaal herhalen. Je neemt in de presentatie ook de voorstellen mee, die ik geef. Als je dan ook nog om feedback uit de zaal vraagt, krijgen we misschien meer goede ideeen en kunnen we de verliespost beperken. Ok?" Ik keek alle twee de dames aan. Marjolein had ondertussen de verschoning door Katie ook gehad en lag nog met haar benen opgetrokken op het bureau. Ze knikte alle twee ja.
"Goed dames, u kunt weer aankleden en doorwerken." Marjolein kroop overeind. Katie trok haar kleding ook weer aan en alle twee vertrokken ze. Ik pakte de telefoon. Drukte op de met Saskia gemerkte knop en vertelde haar dat ik voor de rest van de dag vrij nam. Het was half drie, de zon scheen buiten. Ik wist nog een heerlijk terras te vinden waar het Duveltje me wel zou smaken.
De presentatie was vrijdag wel doorgegaan. De systeembeheerder die weer beter was, had een ideeenbox aangemaakt waar in een week tijd 500 suggesties binnen waren gekomen voor Katie's textiel variant. Ik schoof alle suggesties direct door naar de marketing afdeling om uit te laten zoeken wat haalbaar was. Dat zou wel goed komen. Het feit dat de twee miljoen nu misschien meer rendament op zou gaan leveren als eerst, beschouwde ik als mijn verdienste.
Ik had Katie in contact gebracht met de juristen afdeling die op deze textiel een patent, octrooi en weet ik wat voor bescherming aanging vragen. Ik hield een uitgebreid dagboek bij van alle acties die liepen, wat mijn rol daarin was.
Marjolein had een show op zichzelf gegeven. Die was op het podium gestript van haar representatieve kleding en bleek daaronder een schattig baby jurkje aan te hebben. De dames lieten haast allemaal wel een 'ah wat schattig geluid horen'. Toen Marjolein klaar was met het verklaren van haar hobby wist niemand hoe het kwam, ik wist het immers ook niet, maar iedereen wist nu van het bestaan van AB's en Dl's af. Ze was met een spetterend applaus van het podium afgekomen.
Katie was vloeiend ingehaakt op het verhaal van Marjolein en had iedereen verteld dat Marjolein dus lid van een perfecte doelgroep was. Natuurlijk had Katie ook verteld over de verslavende werking van het product. Dat veroorzaakte wel wat consternatie maar nadat ik mijn introductie 'Hallo wie ben ik' babbel had gehouden ging iedereen gezellig naar huis.
Alhoewel Saskia gedurende werkdagen zo'n beetje de enige vrouw was die ik zag, merkte ik dat Marjolein naar mij begon te trekken. Ze vroeg me via de email of ik haar please wilde verschonen, misschien, anders misschien met haar lunch houden? Om dit verhaal wat kort te sluiten, Marjolein begon duidelijk symptomen van verliefdheid te vertonen.
Saskia kon me met een grote smile op haar gezicht vertellen hoe grappig ze het vond en hoe zielig dat vooral zij, toch een beetje een baby, verliefd werd op een homosexuele man. Mijn homo-sexuele imago begon me nu toch wel tegen te werken. Twee weken later was ik gestopt met het bijhouden van statistieken over het aantal keren dat ik al dan niet per ongeluk luiers zag. Sommige meiden bij de boekhouding liepen de hele dag in alleen luiers rond. Niet raar, die zaten vlak naast de mainframe ruimte en het was daar dus altijd drie graden warmer als ergens anders. De airco kon niet meer aan.
Echt opgewonden kon ik er ook niet meer van raken. Marjolein was een uitzondering. Rood harig, groene ogen, stevige C cup. Scherp verstand en baby terwijl ik DL was. De perfecte papa kind combinatie.
Twee weken later zat ik zo ver in mijn nek, speciaa
(deel1)
Arie wist niet wat hij las. Hij was een luier liefhebber en had een hele saaie kantoorbaan. Het verdiende wel lekker maar hij had het er niet echt druk ermee. Meer uit verveling las hij elke dag de krant en besteede hij nooit aandacht aan de sollicitatie afdeling. Twee weken geleden per ongeluk wel en daar moest hij nu nog van bijkomen. Het resultaat was een aanstellingsbrief.
Het bedrijf was een klein en onbekend bedrijfje dat redelijk achteraf was opgeborgen maar waar produkten gemaakt werden die hij wel 'leuk' vond. Het was een kleine luier fabriek. De fabriek zocht een 'coordinator/supervisor'. Bij voorkeur mannelijk daar het bedrijf een gelijke verdeling van de geslachten moest krijgen conform de wet gelijke behandeling. Vrouwen werden dus met klem verzocht niet te reageren.
De reden hiervoor bleek al tijdens het eerste gesprek. Het bedrijf bestond alleen uit vrouwen, huismoeders, die via vriendinnen aan het werk geholpen werden. De moeders waren ooit begonnen met het maken van katoenen luiers voor hun kinderen. Dat liep beter dan verwacht en dus moesten er nog meer naaisters gevonden worden, en dan werkt een vriendinnen netwerk.
Alhoewel katoenen luiers nog steeds het belangrijkste deel van de inkomsten opleverde was er voldoende vraag geweest om ook wegwerp luiers te gaan maken. Twee jaar geleden waren ze begonnen en hadden ze een hele aardige omzet op dat punt opgebouwd. Alles liep op en het bedrijf draaide nu op 100 vrouwen, geen enkele man. Vier maanden terug was er een sociale inspectie geweest omdat er een aantal vrouwen overspannen waren geworden. De conclussie: De typische vrouw/vrouw oorlog was bezig. Groepen tegen groepen etc. Allerlei smerige opmerkingen en vieze spelletjes werden gespeeld en dat had nu zijn tol ge-eist.
De directrice, Anja was een normale vrouw, met een goed gevoel voor zaken en een hoop gevoel voor humor. Ze wenste hem veel plezier met zijn nieuwe functie. Hij zou direct aan haar rapporteren en haar dus ontlasten van een hoop gezeur. De titel vice-directeur had hij dus meteen ook op zak wat haar betrof.
Zijn kamer zou direct ernaast zijn. Hij mocht de weilanden rond Bberkel en Rodenrijs vanaf de linkerzijde gaan bekijken.
Alle gesprekken die ze gehad hadden waren altijd geweest in dure restaurants zoals Engels in Rotterdam, De Knip in Voorburg. Anja zou hem op de eerste dag van zijn nieuwe functie om 9 uur ophalen in de wachtruimte. Ze had hem uitgelegd dat ze iedere keer ergens anders een gesprek had gehouden om een goede eerste indruk aan potentiele kandidaten te geven. Het kantoor zelf zou kandidaten namelijk wel eens af kunnen schrikken had ze met een grijs gezegd.
Toen hij vroeg waarom dit zo was had ze gevraagd of hij puriteins was of open voor vreemde zaken. Hij had nagedacht en ge-antwoord dat hij wel open stond voor vreemde zaken, maar dat hij ook grenzen had. Ze had geknikt en gezegd, een proeftijd van twee maanden lijkt me eerlijk gezegd wat lang maar misschien dat je het nodig hebt. De vragen over wat hij van luiers afwist werden eigenlijk heel eenvoudig doorgelopen. Anja had gevraagd of hij kinderen had, maar hij hield het bij het op zijn nichtje passen.
Hij stapte uit zijn nieuwe leasebak die hij de zaterdag ervoor bij de garage had opgehaald. Er was al een vak voor hem gereserveerd vlak naast Anja's auto. Daarnaast stonden andere glimmende auto"s en aan de andere kant stonden een hoop fietsen met kinderzitjes, een motor en wat andere minder nieuwe auto's. Hi stapte naar binnen, melde zich aan de balie en werd begroet door een jong meisje achter de balie.
"Wat kan ik voor u doen?"
"Ik heb nu een afspraak met mevrouw Verburg." Hij glimlachte. Ze tikte iets in op de computer en haar gebeitelde glimlach veranderde in een heel andere. Moeilijk te bepalen wat het was. Berusting, onrust, onbegrip.
"U bent de nieuwe vice directeur." Zie ik. Ze stond op, trok haar rokje strak en stelde zich voor al Marjolein.
"Ik zal mevrouw Verburg even bellen voor u meneer." Ze ging weer zitten. Tikte met haar muis ergens op en zei:
"Anja, onze nieuwe baas is er. Kom je de nieuwe collega ophalen?". Ze knikte en keek hem aan.
"Ze zal er zo wel aankomen." Inderdaad, drie minuten later en een bijna gesloopte plantenbak verder ging de deur open en Anja groete hem collegiaal.
"Wat wil je, eerst je kantoor en daarna het gebouw of andersom?".
"Nou eerst het gebouw maar." Koos hij. De rondleiding leerde hem waarom Anja zoveel moeders in dienst had. Beneden zat een creche waar kinderen tot drie jaar naar toe konden, en die zat redelijk vol. In de kelderuimte waren de fabricage lijnen voor luiers, zowel katoen als wegwerp. De verdiepingen erboven waren het gebied van de vertegenwoordigers, boekhouders, R&D (drie vrouwen), klantenservice/helpdesk.
Na de rondleiding eindigde ze in zijn kamer. Een mooi gestoffeerde kamer, met lamellen, een paar kasten, een nieuwe Apple computer, een telefoon en een luxe bureaustoel. Anja wees op de ramen en zei:
"Aan de buitenkant zitten rolluiken die ja van binnenuit open en dicht kan doen. Als er teveel licht op valt gaan ze automatisch dicht maar je kan ze dan zelf weer open doen. Nou als je het niet erg vindt, ik moet er vandoor. Zoals je weet vetrekt mijn vliegtuig naar Mallaga over 4 uur, en ik moet mijn koffers nog ophalen om daarna naar schiphol te gaan. Het personeels archief staat in die lade daar." Ze wees naar een kast.
"Alle openstaande klusjes waarvan ik je verteld heb liggen in die lade, in de computer in mijn folder, niets wissen aub, Leoni de systeembeheerder is ziek geworden en niemand hier weet hoe ze een restore moeten draaien. In je bureau la ligt een sleutel van mijn kantoor. Voorts zal je Saskia kunnen gebruiken als bron van informatie, en Mariska die ook wel het een en ander weet. Nog vragen?"
"Ja en nee," zei Arie. "Ik weet dat dit een zwemmen of verzuipen periode is voor mij, kan ik je bij grote vragen ergens bereiken?"
"Saskia heeft het telefoonnummer van mijn huisje. Als het nodig is, heb je de volgende dag antwoord. Succes in de komende maand." Ze draaide zich om, deed de deur van haar kamer op slot en ging er vandoor.
Hij was enerzijds blij me de vrijheid die hij had, maar daar stonden wel verantwoordelijkheden tegen over. Hij liep naar zijn bureau en ging zitten. Hij starte de computer en leunde achterover. Hoe werkte een Apple eigenlijk vroeg hij zich af. Het verliep eenvoudiger dan hij dacht en zag dat Microsoft Office 2001 op deze computer was ge-installeerd. Dat kwam hem wel bekend voor.
Hij keek in zijn agenda en zag dat deze nog leeg was. Hij draaide zich een kwartslag en keek naar zijn telefoon. Allemaal namen die hem nog niet veel wijsmaakten. Hij drukte de knop secretaresse in. Een vrouwen stem klonk door de telefoon.
"Meneer de Jong, wat kan ik voor u doen?" Hij schraapte zijn keel:
"Stomme vraag, maar hoe zit het met de koffie hier?". Hij hoorde wat gelach op de achtergrond.
"Wat drinkt u in uw koffie meneer?"
"Alles, eenvoudig te onthouden."
"Het komt er aan meneer". De verbinding viel weg.
"Ik had nog meer vragen..." Dacht hij bij zichzelf. Hij keek maar weer eens naar zijn Apple en probeerde de achtergrond aan te passen. Er werd op de deur geklopt.
"Binnen." Riep hij. Een hele leuke jonge vrouw kwam binnen stappen. Ze had een koffiekan in haar handen, een pakje koffiemelk en suikerklontjes. Ze liep naar een kast aan de muur, en haalde twee kopjes uit de kast nadat ze de spullen op tafel gezet had.
"Toch wel makkelijk als je dit kantoor zelf ingericht hebt". Ze liep naar de tafel, schonk twee kopjes in en ging tegenover hem zitten. Ze stak haar hand uit,
"Saskia, aangenaam."
"Arie de Jong." Hij ging weer zitten en stelde de vragen. Een van de vragen was, wie zijn al die namen op mijn telefoon. Ze glimlachte,
"Mij heeft u al gevonden." En drukte op een knop. "Mariska, breng jij aub even een organisatie schema naar binnen wil je?". Niet veel later stak iemand haar hoofd om de deur. Hij stelde zich weer voor. Mariska legde een bladje neer en ging weer weg. Ze marcheerde even snel over het schema heen.
Plotseling wist hij wat hem al die tijd was opgevallen. Alle vrouwen droegen mini rokjes behalve Anja.
"Saskia, waarom draagt iedereen hier mini-rokjes?".
"Heeft Anja u dat niet verteld." Ze begon te blozen.
"Ik weet van niets."
"Oei, dat leuke karwei heeft ze dus aan mij overgelaten. Nu zat het er toch wel aan te komen maar dit is niet aardig van haar." Saskia stond op en begon met haar handen op haar rug door de kamer te wandelen.
"Meneer." begon ze. "Toen Anja dit bedrijf begon was ze net moeder geworden. Ze had een probleempje met naar het toilet gaan, zo te spreken." Arie probeerde haar te volgen maar ze vloog naar alle kanten door de kamer.
"Ga zitten en vertel door Saskia". Ze keek hem aan, ging zitten.
"Kort gezegd, Anja had als regel dat als je iets wilde begrijpen van luiers, dan moest je ze zelf dragen. Sommige moeders bedankte voor de eer, anderen hadden ze ook nog nodig van na de bevalling en bleven. Sindsdien is het beleid van het bedrijf geweest dat iedere vrouw binnen het bedrijf de luiers draagt die we zelf maken. Op die manier heb je volgens Anja zelf snel door wat er niet goed aan een luier is." Arie keek haar wat vreemd aan.
"Bedoel je soms te zeggen dat je ook een luier om hebt?" Saskia stond op, tilde haar rok op en Arie zag een kletsnatte luier die zowaar op op pampers leek, maar die hij zelf als luierliefhebber nog nooit op de markt had gezien. Zijn ogen vielen er uit.
"Laat je rok maar weer zakken, Saskia. Ik geloof het wel." Hij liet zijn stoel achterover zakken, zuchte diep en trok een denkend gezicht.
"Als ik Anja ken," zei Saskia, "zou u er tegen moeten kunnen, want ze kiest haar mensen meestal niet snel uit. U was kandidaat nummer 12 en bij u dacht ze dat u het wel aan kon." Hij keek Saskia weer aan.
"Saskia, waarom heeft ze dit me dit nooit verteld?" Ze lachte,
"De vorige mensen voor deze positie renden allemaal hard weg. Daarom heeft ze maar besloten om he nooit meer te vermelden." Zijn hoofd leek wel op te stijgen. Als luierliefhebber was hij paradijs aangeland. Gelukkig viel hij op vrouwen, alhoewel gelukkig. Een relatie met iemand op het werk was niet goed voor je carierre en hij moch zich niet verlagen tot hun niveau. Hij was de vice directeur. Ongewenste intimiteiten kosten je je kop realiseerde hij zich. Dus afstandelijk blijven was de beste oplossing.
"Maar waarom die korte rokjes om even op mijn vraag terug te komen?" Saskia begon weer rood aan te lopen. Hij begon zich zorgen te maken.
"Dat heeft met het verschonen te maken." Fluisterde ze.
"Verschonen, hoe bedoel je?"
"Nou een luier verschoon je nou eenmaal sneller als je alleen je rokje hoeft op te tillen."
"Ga me niet vertellen dat dat zo"n probleem is." Ze keek hem aan,
"Meneer binnen dit bedrijf hebben we een vrouwen pikorde. De ondergeschikten laten zich verschonen door hun chef."
"Is dat zo?"
"Ja... en ik wil niet truttig doen of zo, maar u bent chef van 16 vrouwen en Mariska en ik." Hij begon even duizelig te worden.
"Wacht even.... Ik geloof dat ik natigheid voel." Saskia liet haar rokje vallen en keek hem aan.
"Ik voel al een half uur nattigheid meneer."
"Zijn alle 18 de vrouwen aanwezig?" Saskia knikte.
"Ik geloof van wel." Ze wandelde naar de telefoon en vroeg aan Mariska of ze even kon kijken of er nog staf op vakantie was. Alleen Anja hoorde Arie uit de telefoon die nu in handsfree modus stond.
"Dankje Mariska."
"Hebben jullie hier geen toilet?"
"Natuurlijk wel. Twee stuks. Een in de bezoekersruimte en een hier tegenover." Een licht gele deur tegenover zijn kamer.
"Als je het niet erg vindt Saskia, zou ik het leuk vinden als je jezelf ging verschonen, net als de andere dames. Ik denk dat ik er niet veel voor voel. " Er was een lichaamsdeel dat er zelfs reuzenveel voor voelde. Saskia was niet onaardig maar hij had er toch morele problemen mee. Saskia keek hem aan en zei:
"Dat kan niet. In den beginne gebeurde het heel vaak, dat dames zich gingen verschonen maar zonder luier terug kwamen. Dat was contractbreuk. Toen heeft Anja maar een wegwerp luier gemaakt zoals deze. Het is duidelijk dat je nooit Dotties hebt gebruikt, maar heb je die plakkertjes ooit goed bekeken. De lijm die daarop zit, gaat maar op 1 manier open. Dat gebeurt op een stand die je zelf met de hand niet goed kunt maken. Oftewel, iemand anders moet je verschonen. Dus verzoek ik u nu om mij te verschonen..." Arie wist niet waar hij moest kijken.
"Kijk meneer, ik kom het pand niet binnen als ik zonder luier binnen probeer te komen. Tot nu toe, heeft Anja of een andere vrouw me altijd verschoond maar altijd een vrouw. Nu hebben we ineens een man die dat moet doen. Ik heb er wel een probleem mee."
"Anders heb ik het wel." Zei Arie.
"Het moet wel, anders krijg ik dadelijk uitslag. Please." Hij trok een bedenkelijk gezicht en veinsde een:
"OK het moet maar. Laat je mini-rok maar hier Saskia. Dan kan ik het zien wanneer wanneer je weer verschoond moet worden." Ze glimlachte. Ze draaide zich om. Hij draaide zijn stoel en kwart slag, zette zijn ellebogen op het bureau en liet zijn gezicht in zijn handen schuilen.
"Mijn hemel, 18 vrouwen, misschien 3 verschoningen, dus 54 luiers verschonen, maal 5 minuten. Dat is bijna 4,5 uur luiers verschonen." Zuchte hij. Dat verklaarde waarom ze een salaris van 200% zijn oude salaris wilde geven maar ook als eis op gaf dat het werk af moest. Hier moest hij toch eens een hartig woordje over spreken met haar. Terwijl hij zich zo realiseerde dat op deze manier de lol aan luiers snel verdween voelde hij een tik op zijn schouders. Hij ging weer rechtop zitten, en keek Saskia aan.
"O, ik dacht dat je zat te huilen".
"Nee zo erg ben ik niet."
"De meeste vrouwen die hier voor het eerst aan blootgesteld worden, doen dat wel".
"Ik hoef gelukkig geen luiers te dragen Saskia."
"Ik ben nog vrijgezel, jij ook als ik Anja begrepen had. Misschien dat dat iets aan verschil zou kunnenmaken."
"Hoe bedoel je? Nou eh.. er zijn meiden op de afdeling die van verschonen een soort spelletje hebben gemaakt met sex en zo."
"Hij sloeg met een vuist op tafel... geen sex Saskia. Verschonen is al erg genoeg." Ze keek wat beteuterd:
"Dan zou ik Katie van R&D maar niet verschonen. Die maakt er nl geen geheim van, wel iets extra's in haar luier te stoppen."
"Weet je wat, Saskia, ik geloof dat ik het verschonen naar jou delegeer."
"Waarom?"
"Ik ben een man, als enige in een vrouwen bedrijf kan ik mee heel goed voorstellen dat daar problemen van komen. Laten we maar tot zaken komen. Waar verschonen?"
"Volg me maar." Saskia liep door de deur naar de gele deur aan de overkant. Ze ging er door en hij volgde braaf op een afstandje. Hij deed de deur open en zag alleen het heren toilet. Plotseling kwam Saskia's hoofd om de hoek tevoorschijn uit een deur die hij niet gezien had.
"Kom je nog?" Hij liep de deurpost door en zag een grote commode. Aan de muur hingen kasten vol met diverse maten en soorten luiers. Allemaal volwassen maten, allemaal baby motief en het rook er ook naar baby luiers.
"Saskia, waarom zijn er zoveel verschillende soorten luiers naast de maten?"
"Sommige dames dragen graag dikke luiers, vertegenwoordigers dragen als ze weg gaan graag dunne. Sommige hebben een extra grote luierkont. Eigenlijk alle truuks die marketing bedenkt om baby luiers aantrekkelijker te maken voor ouders, worden ook op ons toegepast. Dus als een bepaald model baby luier er schattiger uit ziet, mogen wij het als proefkonijnen uitproberen. Aanstaande vrijdag is er weer zo"n showcase. Kijk maar in Anja's agenda. Nou niet kletsen maar: lets get over it". Met een bietrode kop en een pijnlijk geslachtsdeel stamelde Arie.
"Doe maar ja. "
"Niets om je voor te schamen Arie. Heb je wel eens een bloot meisje gezien?" Vroeg ze terwijl ze haar vinger als een klein kind aan haar lip hing. Iets beneden in zijn broek wees 12 uur en was pijnlijk hard. Ze liep naar de kast, pakt een bepaald model en liep naar de commode waar ze ging liggen met haar benen op de kast zodat hij recht in haar kruis keek.
"Nou heb je wel eens een bloot meisje gezien Arie?". Hij vermande zich en besloot zijn hormonen maar even te laten voor wat ze waren.
"Alleen toen ik 10 jaar geleden op een nichtje van me heb gepast. Trouwens, meneer de Jonge klinkt een stuk aangenamer." Saskia keek meteen een stuk minder ondeugend enveel serieuzer.
"Sorry meneer, ik was even vergeten dat u hier nieuw mee bent en er problemen mee heeft. Ik probeerde u op een kinderlijke manier te vertellen wat u zou zien als u die luier openmaakt. Ik ben kaal daar beneden." Arie liep naar haar toe en begon het verschoon proces. Na wat geploeter bleek er inderdaad maar 1 stand te zijn waarmee de plakkertjes op de luier los kwamen. Dat kunnen ze inderdaad wel vergeten dacht hij.
Hij vouwde de luier af en zag inderdaad een beeld dat jij al eerder had gezien op bytemine foto's. Op de een of andere manier waren die erotischer dan deze situatie. Hij maakte een goed tempo en verschoonde haar grondig. Saskia stond 5 minuten later met een verbaasde uitdrukking naast de commode.
"Ik moet zeggen meneer, dat u het wel heel goed kunt. Sommige meiden hier kunnen het volstrekt niet als ze nieuw beginnen." Arie waste zijn handen aan de wasbak en droogde ze daarna af. Je kon de talkpoeder deeltjes nog door de lucht zien dansen.
"Een kind kan de was doen Saskia."
"Nee, u bent net zo goed als Anja en die doet het al vele jaren. Weet u zeker dat u nooit eerder luiers verschoond heb." Plotseling realiseerde ze zich de stomheid van de vraag.
"Ik lijk wel gek, ik draai door. Dat vertelde u net al". Saskia draaide zich om en wandelde weg. Ze had een heel echte luierkont en je kon zien dat ze een dikke luier om had. Arie wandelde achter haar aan en zij. Nu begrijp ik waarom Anja twee secretaresses heeft. Die zijn hard nodig hier. Hij wandelde naar zijn kantoor toe.
"Meneer?" Hoorde hij achter zich. "Mariska moet ook verschoond worden." Hij draaide een kwartslag en zei:
"Doe jij het maar".
"Moet ik mijn mini-rok nog aan doen?" Hij keek naar de rok die op zijn kantoor nog op de grond lag. Vervolgens keek hij naar Saskia en zei:
"Met die kont van jou, zou ik die luier toch zien. Verbergen heeft geen nut. Blijf maar zo rondlopen."
Het was half elf. Mijn God hoe kom ik hier door, dacht hij. Toen hij net zat rinkelde de telefoon, het buitenlijn knopje brande. Een directe die niet over de secretaresse ging. Hij nam op.
"De Jonge, TDC, goedemorgen".
"Hoi, Anja hier, ik belde even om te laten weten dat mijn mobiel nog twee uur langer bereikbaar blijft, ik heb vertraging."
"Oh." Kwam het semi onge-intresseerd uit zijn mond.
"Gaat het goed Arie. Ik heb me toch niet vergist he."
"Nee het gaat goed, maar ik heb net een hele schokkende ervaring achter de rug."
"Oei, ik denk dat ik weet wat. Ik was wat vergeten te vertellen, daarom belde ik ook. Er staat een klik mij bestand op je desktop als je de computer aanzet. Daarin hoopte ik even rustig een aantal, misschien schokkende zaken te verklaren maar er is al het een en ander gebeurt. Was het Saskia?"
"Uh ja."
"Dan heb je geluk gehad. Het kan erger. Maar kijk aub naar de video om een hoop misverstanden te voorkomen. Misschien dat we je salaris na de vakantie nog maar eens moeten bespreken, indien je er dan nog bent. Maak je niet druk. Saskia kan je helpen, misschien dat je eens met Marjolein moet praten."
"Marjolein, wie is dat?"
"Dat is de portier, weet je wel de vrouw die je binnen liet." Anja's vrolijke stem liet een groot deel van de woede smelten.
"Ik ben niet boos Anja, ik kan er wel tegen maar de verassing was groot".
"Gelukkig Arie. Dan zie ik je over een maand." Klik de lijn was weer ruis. Hij bewoog zijn muis om de screensaver uit te zetten en tikte zijn wachtwoord in. Ja, daar op het scherm stond inderdaad een filmpje. Hij dubbelklikte er op een leunde terug. Anja"s gezicht verscheen en begon hem te vertellen van de "bedrijfscultuur". Ze verwees regelmatig naar de personeelsdossiers en bepaalde bepalingen. Ze vertelde ruim en openhartig over de luiers, het waarom ervan en hoe dat op een of andere vreemde manier een kern van betrouwbaar personeel opleverde. Met een vette knipoog erbij, toen ze vertelde dat de salarissen ook wel voor het ongemak componseerde en ze zich afvroeg of het wel ongemak was.
Toen de film afgelopen begreep hij wel dat Anja dit liever niet onder 4 ogen wilde vertellen. Het was toch een soort vuile was, alhoewel het niet illegaal was. Er werden vele referenties naar Marjolein gedaan. Hij liep naar de personeels dossiers en beet zich vast in Marjoleins dossier. Dat van Saskia lag er naast. Hij grinnikte toen hij zag dat de portier meer verdiende als de directie secretaresse. Bij lange nog niet wat hij verdiende, maar toch wel veel voor die functie.
Gedurende het lezen ging de telefoon een paar keer en moest hij zeur verhalen aanhoren over fluf leveranties die niet kwamen. Hij belde de fabrikanten en schold ze beleefd doch dringend de huid vol, of deze bedrijven zich wel realiseerden dat er ook andere bedrijven waren die afhankelijk waren. Rond twaalf uur was het heel druk geworden op de telefoon bij Saskia en Mariska. Twaalf uur was volgens Anja de grote verschoon ronde. Alle staf leden kwamen dan langs om te vertellen wat de status was en een schone luier te halen.
Hij was wel blij dat hij die eer voorbij kon laten gaan. Hij wist voorlopig toch niet waar ze het over zouden hebben. Hij keek door het glas achter zijn bureau en kon zien dat Saskia nog aan de telefoon zat. Hij pakte de telefoon, keek in de computer naar het telefoonnummer van Marjolein, en belde haar. Het bleek niet op haar display te staan. Ze begon dus ook met
"TDC goede middag, kan ik u helpen?".
"Met de Jonge hier, wil je aub even naar boven komen". Hij hoorde een schakelaar omslaan.
"Willen meneer is het probleem niet. Kunnen wel."
"Er zal toch wel een vervanging zijn als u naar het toilet moet?" Drie seconden stilte volgde waarin hij zich weer realiseerde wat er aan die uitspraak niet klopte.
"Toilet meneer?"
"Als ze uw luier verschonen dan. Doe niet moeilijk en kom zo snel mogelijk."
"Eh ja meneer." Voorlopig zou een strenge aanpak de weg zijn die hij zou nemen. Vijf minuten later kwam er ineens iemand plomp verloren zijn werk kamer binnen wandelen. Hij draaide zich om en zag dat het Marjolein was.
"Waar ik vandaan kom kloppen we." Ze keek hem recht aan, knipperde niet met haar ogen. Toch kon hij in haar ogen niets vinden van hatelijkheid.
"Bij Anja hoef ik nooit aan te kloppen, want als ik naar haar toe kom is er wat aan de hand". De toon waarop ze dit statement op tafel gooide bevestigde wat hij al uit het personeels dossier verwachte. Niets. Marjoleins dossier bevatte 3 blaadjes, wat gegevens als naam, adres, woonplaats. Opleidingen als blad twee en op het laatste blad stonden de salaris verhogingen die ze gekregen had. Meer niet. Saskia had een 12 bladzijde dik dossier, dus iets klopte er niet.
"Marjolein," begon hij terwijl hij zo achterover begon te leunen, "ik heb vandaag al meerdere keren uw naam horen vallen ivm het zeg met luier gedrag binnen deze firma. U zou daar het een en ander van af moeten weten. Anja heeft me doorverwezen hierover. Ook verbaas ik me eerlijk gezegd over uw dunne dossier. U bent zo"n beetje het langst in dienst hier. En toch is het dossier dunner als de rest. Vertel me maar eens, wat doet u hier behalve portier zijn? Want ik geloof er geen snars van dat u de hele dag, telefoontjes aan zit te nemen voor dat salaris." Marjolein rekte haar hand uit, greep naar de koffiekan die op de hoek van het bureau stond, pakte het gebruikte kopje van Saskia en schonk zichzelf een kopje in. Heel rustig. Deze man stelt vervelende vragen dacht ze:
"Meneer, mag ik u verzoeken in elk geval mijn voornaam te gebruiken? Ik hoef me niet per se oud te voelen als u begrijpt wat ik bedoel."
"Dat is goed, als jij het dan maar op meneer houdt". Niet helemaal wat Marjolein had gehoopt. Ze begon zich toch wat zorgen te maken over Arie. Misschien hadden Anja en zij dan toch een verkeerde kandidaat gekozen.
"Meneer, laten we het er op houden dat ik als portier extra werkzaamheden heb op het gebied van personeelszaken."
"Ga door." Arie dacht terug aan de communicatie training die hij bij zijn vorige baan had gekregen.
"Wel die personeelszaken kun je beschrijven als een beveiligingstaak. Ik zorg er voor dat alleen de juiste mensen binnenkomen en weg gaan."
"Juiste mensen, vertel eens. Wat bedoel je daarmee?"
"Ik hou zwervers buiten de deur, die hier anders voor koffie komen leuren. Ik vang medewerkers met problemen aan de deur of aan de telefoon op. Iedereen in het bedrijf kent mij. Dat mag ook wel, ik werk hier naast Anja het langst. " Daar vloog weer een gedrags rechtvaardiging door de lucht.
"Dus je vervult de portiers en een soort beveiligingsfunctie. Dat portier geloof ik wel, maar daarmee verdien je geloof ik niet wat jij verdient." Demonstratief opende hij haar dossier, "F 4699,- netto per maand. Dus laten we het maar hebben over je beveiligingsfunctie en de luier business buiten de zakelijke activiteiten om. Is daar een verband?" Marjolein knikte ja.
"Vertel maar eens." Ze nam een slok koffie, keek hem brutaal aan en zei strak:
"Ik weet niet of ik het wel aan u mag zeggen". Dat was inderdaad hondsbrutaal en dat had ze heel goed in de gaten gehad.
"Ik kan je ook ontslaan voor werkweigering. Dan sta je op straat, zonder werkeloosheidsuitkering". Dat maakt mij redelijk de baas.
"Ik bel Anja en ik ben binnen 3 minuten weer aangenomen. Doe dus maar." Hij keek op zijn horloge. Ze zat nog niet op het vliegtuig dus het kon. Hij zou haar ontslag dus eventueel over twee uur plaats laten vinden. Plotseling realiseerde hij zich dat een ontslag op de eerste dag niet de beste manier was om vrienden te maken. Wat was hier mis gegaan. Ze gingen nu in een soort gevecht om elkaar heen draaien.
"Luister ik heb het gevoel dat er ergens iets mis is gegaan. We zitten nu tegen elkaar op te boksen. Ik weet niet waarom, maar ik denk dat Anja me niet voor niets deze functie heeft gegeven, laat dat een hint zijn als je haar vertrouwt. Dit is mijn eerste dag, ik heb een aantal dingen gezien die zeg gerust over de grenzen van mijn ethische denken zijn heen gegaan." (consequent liegen over zijn karakter, tegen iedereen was nodig om een sterk beeld van zijn persoonlijkheid te bouwen. Later soft worden kon altijd nog.)
"Jij was een persoon die ik in vertrouwen kon nemen, schijnbaar klopt dat dus niet. Ik voel gereserveerdheid. Je vertelt wat ik je vraag, niet meer, niet minder. Dus ik heb me vergist en Anja dus ook. Je kunt wel weer gaan Marjolein. Bedankt." Demonstratief schoof hij zijn stoel terug en stond op. Marjolein, bleef zitten en hem aankijken.
"U meent het echt, he meneer." Zei ze met een emotie in haar stem. Hij kon niet bepalen of het angst of iets gespeeld was. Wel zag hij dat zij toch iets anders reageerde.
"Ja Marjolein, ik ben een eerlijk persoon, hou niet van spelletjes, heb geen zin om mee te doen in rollenspel. Ik hoef hier geen vriendjes te zijn met iemand om mijn werk goed te doen. Ik ben hier juist aangenomen om de kliekjes sfeer te breken en Anja te vervangen. Als jij niet mee werkt geen probleem." Hier besloot hij hoofdstuk 1 van het boek bluf te openen.
"Marjolein, weet jij wat de beste ministers doen als ze nieuw op een ministerie binnen komen?"
"Nee meneer."
"Ze gooien meestal direct wat personeel er uit, portiers, chauffeurs etc. De manusjes van alles, want die hebben vaak teveel contacten. Die zijn vaak de lijm in conflicten. Terwijl zo"n gezwel om te genezen vaak beter uit elkaar kan vallen of ontploffen." Ik heb dat altijd een goede benadering gevonden. Hij liep naar de deur, opende hem, en zag Saskia met een angstige blik naar hem kijken. Met zijn hand gebaarde hij haar te vertrekken. Hij keek Saskia aan.
"Saskia wil jij aub een kan thee voor mij halen, Earl Grey als u dat heeft." Marjolein sloop haast de deur uit. Zonder te blikken en te verblozen sloot hij de deur achter haar. Dat mens is hondsbrutaal. Ontslag wegens werkweigering. Anja had heel expliciet gezegd:
"Bij ontslag op staande voet, altijd even Marjolein raadplegen". Wat nou als het Marjolein zelf was? Hij pakte de telefoon, belde Anja op haar mobiel.
"Met Anja". Hij legde de mini crisis voor en vroeg haar wat te doen. Hij legde uit dat hij van plan was haar, haar congee te geven. Even bleef het stil aan de telefoon.
"Ik heb om persoonlijke redenen liever niet dat dit gebeurt Arie. De vrolijkheid in haar stem was even weg. Ik ga even zitten. Ik sluit zo wel weer aan in de rij. Mijn plaats is toch gereserveerd. Ga naar mijn kantoor, Arie. Open de onderste lade. Daar liggen nog twee andere dossiers. Dat van jouw en van Marjolein. Lees het door, er staat ook niet veel extra in omdat ik ze heb gemaakt. Maar Marjolein is moeilijk tot extreem moeilijk te vervangen, ik wil haar niet kwijt. Jij zal maar moeten leren met haar om te gaan. Laat haar links liggen als jullie echt ruzie krijgen. Haar loyaliteit aan het bedrijf is absoluut. Normaal is ze niet zo moeilijk, tegenover gesteld juist. Er kunnen een aantal redenen zijn dat ze dit doet. Laat mij haar maar bellen." Zijn lijn viel stil. Anja had waarschijnlijk een wisselgesprek functie op haar mobiel.
Hij zette de telefoon op handsfree en dook in de omzet cijfers. Wachten en niets doen was nutteloos. Saskia klopt, kwam binnen en zette een kan met thee op haar bureau. Ze liep nog steeds met alleen haar luier om het kantoor. Nu niet, ik heb wat anders aan mijn hoofd dacht hij. Saskia bleef wat dralen. Hij keek haar aan.
"Zeg het eens." Vroeg hij.
"Meneer, misschien wilt u de derde knop van boven links 1 keer indrukken".
"Natuurlijk." Hij drukte de knop in.
"Wat doet die knop?"
"Dat is de dicteer knop. Dan hoor ik alles wat er hier gebeurt op het kantoor. Hij stond nog aan. Ik heb dus het hele gesprek met Marjolein gehoord. "
"Leuk he vuurwerk." Grinnikte hij. Plotseling kwam Anja weer terug.
"Ben je daar nog Arie?"
"Jawel. Gelukkig, een hoop mensen denken bij wisselgesprek dat de lijn wegvalt. Marjolein belde net. Er was iets met een ministerie en ze vroeg of ik dat toe kon laten. Wat ik begrijp Arie, is dat jullie alle twee op basis van autoriteit begonnen zijn. Marjolein komt dadelijk weer naar boven. Ik heb haar gezegd om niet als beveiligings persoon of iets dergelijks naar je toe te komen, maar zoals ze is. Zoek dekking Arie, als je niet iets raars wilt zien. Ik heb haar expliciet opdracht te geven eerlijk te wezen en alles te vertellen, behalve waar het mij betreft. Nou doe geen gekke dingen. Ik weet dat ik een bedrijf heb waar wat vreemde dingen gebeuren maar als je de video ondertussen gezien hebt, dan moet je een stuk begrijpen. Hoe dan ook, Marjolein is een bron voor de rest. Zeg ik moet nu echt in gaan stappen. Werkze." De lijn werdt opgehangen. Saskia was vertrokken.
Hij liep naar Anja"s office. Onderweg kwam hij langs Saskia, die ingewikkeld naar het beeldscherm zat te kijken. Weer een hormonen shot.
"Saskia, wil je aub je rok weer aantrekken?" Ze keek hem aan met een gezicht alsof hij haar betrapt had.
"Eh meneer, ik geloof dat ik zo juist mijn luier vol geplast heb. Kunt u me dan niet beter verschonen?"
"Nee Saskia. Trek die rok aan." Hij draaide Anja"s kantoor open en vondt inderdaad twee dossiers op de aangewezen plaats. Zijn eigen dossier. Wat er in stond was een puur persoonlijk haast dagboek verslag van Anja"s gedachten over hem. Hij kwam er niet slecht vanaf. Marjoleins dossier was iets dikker. Hij ging op de hoek van Anja"s bureau zitten en begon te bladeren.
Ze had psychologie gedaan, een cursus EHBO, bedrijfsbeveiliging. Op de een of andere manier was het schijnbaar relevant geweest voor Anja dat Marjolein een bedplasser was geweest. Marjolein, is als een spiegel, sloot Anja haar evaluatie af. Nee daar had hij echt wat aan.
Toen hij het dossier weer opgeborgen had, wist hij dus wel dat Marjolein ook de prive detective van de firma was. Ze had een onderzoek naar hem gedaan, daar was niets uitgekomen. Naar verwachting. Hij zag een persoon in zijn kamer staan, door het melkwitte glas dat Anja"s kamer van zijn kamer afscheide. De dossiers gingen weer de lade in en hij sloot de de duer weer af. Anja had een hoop onderscheidingen gekregen. Er hingen er veel aan de muur.
"Meneer de Jonge?" Saskia keek hem aan. "De stafleden hebben via email allemaal hun verslag naar mij gestuurd. Ik heb ze samengevat. Wilt u ze op papier of via de email?"
"Liever email Saskia. Ik kan ze zelf nog afdrukken".
"Wanneer wilt u mij gaan verschonen?" Hij liep naar Saskia"s bureau, keek haar diep in de ogen en zei:
"Ik weet het echt niet. Hoe dringend is het?" Saskia stond op, draaide zich om en liet een grote doorweekte luier zien.
"Dadelijk Saskia. Ik heb geloof ik bezoek." Saskia lachte.
"Als u dan toch uw bezoek gaat verschonen, dan mij ook aub." Ze ging weer zitten en drukte op een knopje. Ping hoorde hij vanaf zijn kantoor als een soort echo.
"U heeft email." Grijnsde ze. Hij liep naar zijn kantoor en vroeg zich af in wat voor een ballentent hij terecht was gekomen. Een grote Ballentent. Marjolein zat naakt op een luier na op het kantoor. Ze zat op een speen te sabbelen. Hij had er 13 seconden over gedaan om binnen tekomen, terug op zijn kantoor. Binnen vijf seconden stond hij weer buiten.
"Is er dan niemand binnen dit bedrijf die normaal kan doen?" Deze gezuchte uitspraak werd gehoord door Marjolein die snel een hand om hem heen sloeg en naar binnen trok.
"Luister, meneer baas. Ik zal kort zijn. Ik heb van Anja opdracht gekregen open kaart te spelen. Dat doe ik ook."
"Ook ik zal eerlijk zijn." Ze sloot de deur.
"Kent u het verschijnsel Adult Babies of Diaper Lovers?" Ik knipperde met mijn ogen. Wat krijgen we nu dacht ik. Ben ik nu al door de mand gevallen, ondanks mijn toneel spel. Marjolein interpreteerde mijn zwijgen schijnbaar als een nee. Ze ging zitten, op de vloer. Ik liep naar mijn bureau. Snel liet ik me in mijn stoel vallen. De vlaggestok had zich weer aangemeld. Ze vervolgde haar verhaal.
"Adult Babies zijn volwassen mensen die graag baby spelen, Diaper Lovers zijn mensen die graag luiers dragen, voor de lol. Ik ben een Adult Baby. Ik ben daar achter gekomen toen ik 12 jaar was. Ik was een bedplasser, schaamde me rot daarvoor. Wat het nog erger maakte was dat ik het dragen van een luier, een prettig en fijn gevoel vondt. De ziekte was dus een ramp, de symptoom bestrijding was zalig. Des te dikker de luier was, des te fijner ik me voelde."
"Mijn ouders hadden er in het begin dus ook veel problemen mee, dat ik dus "s avonds al voor het eten met een dikke nachtluier rond ging lopen door het huis. Die wisten niet dat ik er opgewonden van raakte. Op een gegeven moment heb ik open kaart gespeeld en ze vertelt dat het mij wel leuk leek om eens uit een flesje te drinken. Kort gezegd, van het een kwam het ander, en mijn ouders accepteerde het."
"Omdat ik geaccepteerd werdt door mijn ouders begon ik steeds brutaler te worden. Ik was jaloers als de nete op babies, die kregen altijd van die leuke pampers om, terwijl ik altijd van die stomme incontinentie luiers om had. Toen las ik een advertentie in de krant van Anja waarin ze moeders zocht om een eigen luier zaak mee te beginnen. Ik heb toen met de zenuwen in mijn keel gevraagd, of Anja dan ook voor babies zoals ik luiers wilde gaan maken."
"Ze is een paar keer langsgeweest, heeft met mij en mijn ouders gesproken en uiteindelijk wilde ze het avontuur wel eens proberen. In haar vrije tijd, want ze wist niet of het wel wilde verkopen. De verkoop bleek super goed te gaan en drie maanden na opstart verkocht ze minimaal even veel katoenen baby luiers in baby maat als in volwassen maat. Omdat ik in mijn egoistische verlangens op zich wel goede product verbeteringen kon geven gaf Anja me op een gegeven moment een baantje..."
Als hij haar niet had onderbroken had ze waarschijnlijk nog wel even doorgegaan. Hij begreep haar uitstekend, maar zou zich niet prijsgeven. Hij voelde er niet veel voor om geluierd door het bedrijf heen te gaan. Niet hier. Het unieke was er van af.
"Marjolein," begon hij, "je bent de tweede vrouw die ik in luiers zie hier. Saskia was vanochtend de eerste. Dat gaf me al een schok. Nu zit jij hier nog naakter, met een speen erbij. Ik ga dadelijk denk ik maar even het toilet opzoeken. Die luier die je draagt is niet interresant voor mij. Het gaat mij er om, wat heeft dat met je werk te maken." Marjolein stond op, keek nijdig, en daarna beteuterd.
"Ik had gehoopt dat het vertellen van mijn levensverhaal je iets zou smelten, vriendelijker zou maken. Iets begrijpender. Dat blijkt dus niet te kloppen." Ze stak demonstratief de speen in haar mond. "Dan hebben we dus een probleem." Klonk het gemompeld.
"Hoezo een probleem Marjolein, dat jij uit behoefte of overtuiging een luier wilt dragen, fijn, moet je zelf weten. Maar voor mij is dat prive en dit is werk. Saskia zit buiten ook te wachten totdat ik de moed op kan brengen om haar te verschonen. Eerlijk.. Als jullie allemaal luiers willen dragen, moet je dat zelf weten, ik kan het denk ik wel aanzien, maar ik heb net besloten niet meer te verschonen. Nou zakelijk graag. Wat is het verhaal."
"Kort en zakelijk is mijn rol ook samen te vatten. Alle nieuwe medewerkers worden door mij gescreend, in evaluatie gesprekken spoor ik op wat de dames van de luiers denken en bedenk dan een therapie waardoor de dames het dragen van de luier lekker vinden. Dat heet medewerkers betrokkenheid. Dat doe ik door de luier in te passen in hun sexuele fantasieen. Zijn die er niet dan maak ik ze wel. Uiteindelijk plassen de dames na verloop van tijd in hun luier alsof ze babies zijn zonder zich ervoor te schamen. Je bent zelf slim genoeg om in te zien hoe dit alles werkt op de loyaliteit voor het bedrijf. Nou wat denk je er van?"
"Moeilijke vraag Marjolein. Ik denk dat je je roeping gemist hebt. Jij zou in de reclame misschien ook nog een succes kunnen zijn. Het is knap. Een ding, kom bij mij niet langs met therapie. Voorlopig heb ik genoeg anti-therapie gehad."
"Dan moet ik juist wel bij je langs gaan." Lachte ze. "Wees eerlijk meneer. Als al die geluierde dames hier rondlopen, en een van die dames wordt door u leuk, als in sexueel aantrekkelijk, gevonden. Hoe lost u het conflict aantrekking en afstoting dan op?" Hier zat een gemene valkuil onder het gras. Was het werkelijk afstotend, dan zou hij een probleem hebben dat opgelost zou moeten worden.
"Ik denk dat ik dat niet aan jou over zou laten, denk ik. Aan niemand hier in het bedrijf denk ik zelfs." Marjolein kroop op haar knieen naar de ingang van zijn bureau. Dat was een probleem. Als hij alles onder controle wilde houden mocht ze niet zien dat hij een vlaggenmast had staan. Hij schoof zijn bureaustoel stevig aan. Marjolein stond op. Ging met haar geluierde kont op het bureaublad zitten en stak zeer erotisch haar benen vooruit.
"Meneer, zoals u wegkruipt als ik dichterbij kom, zou ik bijna denken dat u bang voor me bent. Is dat het?" Ze kreeg een uitdrukking op haar gezicht als een wolf die bloed geroken had. Ze kroop nog iets dichterbij. Hij dwong zich voruit te kijken in haar ogen.
"Marjolein, heb jij wel eens gehoord van sexuele intimidatie? Ik ben niet gedient van deze spelletjes." Tijd voor nog een leugen dacht hij. "Weet jij waarom jouw probleem nooit op zal treden bij mij. Ik ben homo. Marjolein. Nu daar heb je mijn geheim. Jij en al die andere dames zijn voor mij niet aantrekkelijk. Misschien dat dit de reden is dat Anja mij gekozen heeft, maar jij en de rest van het gebouw zijn bij mij aan het verkeerde adres met dit soort spelletjes. Wil jij aub op weg naar buiten, even Saskia verschonen. Als jij normaal doet hierna zal ik je niet aangeven bij de politie." Marjolein zat stokstijf op het bureau en liet haar been slap van het bureau afvallen.
"Homofiel." Papagaaide ze hem na. "Anja heeft een homo aangenomen. Grandioos. Nou bedankt hoor. Heel even vond ik je wel aantrekkelijk, misschien was jij wel mijn ridder op het witte paard maar nee. Meneer is homofiel."
"Daar is niks mis mee en denk ik maatschappelijk beter ge-accepteerd als die hobby die jij hebt. Nou accepteer je pech en ga door met werken en bedankt."
"Bedankt voor wat?"
"Ik geloof dat ik in je teleurstelling voor het eerst de echte Marjolein er tussendoor hoorde komen."
"Daarvoor had je me niet teleur hoeven te stellen hoor".
"Misschien. Als je het niet erg vindt wil ik dit kleine conflictje nu afsluiten. No hard feelings. We zijn verkeerd begonnen, ik weet nu wat ik weten wil. Nu wil ik de email verslagen van de staf eens lezen." Marjolein slofte weg en sloot de deur achter zich. Ze sprak even met Saskia. Een woord kon hij wel herkennen. Homofiel.
Dat ene woord deed de hele truuk. Saskia was een probleem waar hij nu van verschoond bleef. Alle staf dames ook. Vlak na het gesprek met Marjolein was hij nog even demonstratief naar het toilet gegaan, had braak geluiden gemaakt. Hij wist dat Saskia het gehoord zou hebben want hij had de deur zogenaamd vanwege de haast open laten staan.
Tot zijn grote plezier verliep de rest van de week zonder problemen op het gebied van personeelsmanagement. Door het lezen van dossiers was hij redelijk in de materie waar de staf mee te maken had gehad doorgedrongen. Hij stapte daarom dus op een donderdag voor het eerst met een gevoel van vertrouwen af op Katie. Hoofd R&D.
De hele week, had hij moeite moeten doen, om niet een paar luiers mee te nemen naar huis. Maar zodra dat een keer bekend zou worden was zijn hele alibi weg en had hij een imago als een leugenaar. Een imago probleem dat hij misschien langzaam aan zou moeten pakken. Toen hij haar voor het eerst zag, dacht hij aan wat Saskia gezegd had: 'stopt graag iets in haar luier'.
Je kon niets zeggen. Katie had als verbeterings traject het vervangen van het laagje textiel in luiers op de agenda gekregen omdat ze een goed idee had. Vanuit commercieel oogpunt was het ook zeer leuk. Er waren ook dingen die wat bedenkelijker waren. Kort gezegd kwam het er op neer, dat deze stof de luier nog prettiger tegen de huid aan zou laten voelen. Vooral volwassen vrouwen zou deze stof nogal prettig vinden tusen hun benen.
Katie droeg net als haast alle andere vrouwen in dit bedrijf een rok. Lang blond haar. Hij kon haar niet eens meer aantrekkelijk vinden. Als je al wandelend door het bedrijf overal vrouwen zag, waarvan je wist dat ze een luier droegen dan ging de lol er best wel vanaf. Katie begroete hem.
"Ik heb veel van u gehoord meneer. U schijnt een persoon te zijn van het type: praatjes vullen geen gaatjes."
"Laten we maar de bespreek ruimte ingaan en direct tot zaken komen." Ze keek even naar haar collega die een bordje Karin op haar pc had staan.
"Ik ben even weg hoor." Karin lachte.
"Succes." In de bespreekruimte aangekomen nam hij plaats aan de andere kant van de tafel. Katie schoof hem een aantal sheats toe. Het zij hem allemaal niets maar er stond met zwarte letters: 'Responsie tabel vertrouwelijk' boven. Hij besloot om het inderdaad maar zakelijk te houden.
"Wat is het probleem?"
"Zoals u ziet meneer gaat de sterkte van de respons naar boven naarmate de tijd verder verloopt." Hij keek naar de grafiek. Inderdaad liep de grafiek naar boven op.
"Kun je de assen even verklaren voor me Katie?"
"Natuurlijk. Op de onderste assen staan de veelvouden van 5, dat zijn de verschoningen, op de verticale as staat de neurologische reactie op het dragen van deze stof, het gevoel van welbehagen of lekker vinden." Hij keek nog eens naar de grafiek en lachte.
"Goed wat moet ik me daarbij voorstellen. Een reactie van 250, na 100 verschoningen." Katie keek bezorgd.
"Geen goed nieuws meneer. Ik heb in de creche beneden tests gedraaid met onze nieuwe coatings en dit is het resultaat. De jongetjes hadden nergens problemen mee, me de meisjes beneden werden allemaal heel vrolijk in het begin, ze lachten, voelden zich extreem blij en waren voor de verzorgers geen probleem. Oftewel het aantal drambuien nam af en het leek dus een ideale luier voor de meisjes. Maar als onze medewerkers thuis de babies weer terugstopten in de pampers, huggies of wat dan ook, werden de meiden diep ongelukkig. Ze gingen huilen en weet ik wat. Hier kwamen we achter toen onze dames ineens in het test lab langskwamen om te vragen of ze pak proefluiers mee konden krijgen. We hadden niet zoveel in voorraad dus het antwoord was een tijdje nee. De creche medewerksters wisten na een week te vertellen dat alles weer normaal begon te worden."
"Toen kregen de moeders de beloofde samples en alles begon weer van voor af aan. Gelukkige blije babies en na een paar weken als de voorraad weer op was weer gezeur, gejengel en niet te vergeten de oudere peuters die speciaal om de luiers met de olifanten vroegen. Karin ontdekte het patroon. We namen bloed af van babies met test luiers om en wat bleek. Verhoogde endorfine concentraties. Die kinderen werden dus zo High als ik weet niet wat en dat stopt dus als je ze niet meer om hebt. De textiel is van dermate complexe vezels dat ze de vrouwenhuid anders beinvloeden als de mannenhuid, die veel grotere porieen heeft. Het resultaat kan vergeleken worden met mini accupunctuur. Heel concreet. De boodschap die ik breng, we hebben 2 miljoen aan R&D geld weggegooit."
Dat hele blah blah verhaal, om de slechte boodschap te brengen. Ik had net de omzet statistieken doorgekeken, de winst en verlies rekening van de boekhouding gehad en het was een krappe balans. We hadden verleden jaar F 504.000,- winst gedraait. Hadden ze dit onderzoek dus niet gedaan dan hadden ze dus 2,5 miljoen winst kunnen draaien. Ik besloot om ook maar eens iets zinnigs te zeggen.
"Dit produkt gaat niet de markt op Katie. Ongeacht wat de juridische dames zeggen, hier komen problemen van. Als ik me niet vergis zullen deze luiers nl snel verboden worden. Voedingsmiddelen die invloed hebben op de chemische balans zijn verboden. Die noemen ze nl medicijnen. Omdat je deze spullen niet op eet, zullen ze dan onder de therapeutische middelen vallen. Dit effect kan misschien ergens nuttig voor zijn maar niet voor kinderen. No way." Katie keek hem aan met een sprankje hoop in haar ogen.
"Wat denkt u nu? Wat een trut, die verspilt een paar miljoen en ik moet dat goed vinden."
"Weet je wat er gebeurt met je als je dit doet bij bedrijven als Philips, Siemens, BasF? Je vliegt. Je collega's zullen je dankbaar zijn. Ik geloof dat er hier een percentage van de winstuitkering is, die dus lager zal worden. Maar goed, laat ik eens herformuleren, je ontwikkelde een textiel bovenlaagje dat vreselijk zacht zou moeten zijn, maar door de vezel structuur, heb je dus een accupunctuur effect met ongewenste bijwerking. Test is dus geslaagd, resultaat valt tegen. Ik heb al je testrapporten gelezen voor ik hier naar toe kwam, zag er solide uit. Geen gepruts. Gedetaileerd, correct. Dit is hoe meestal de meeste uitvindingen gedaan worden. Je probeert product X te maken en halverwege vindt je product Y. Wat stel je voor, dat ik je billenkoek geef of zo? Aan de muur of schandpaal nagel?" Ze stond op en liet haar rok vallen. Ik zag een luier die bol stond. Maar in tegenstelling tot de andere luiers die geel van de plas waren bleef deze wit. Er stonden dansende roze olifanten op. Ik grapte:
"Jij lust zeker ook wel een delirium Tremens". Ze keek met een vuurtje in haar ogen, en zei:
"Jawel. Ik moet zeggen, die billenkoek meneer klinkt heel aantrekkelijk in vergelijking met andere alternatieven." Allemachtig moet ik bij alles wat ik zeg, dan drie keer nadenken omdat een of ander figuur er wel aanstoot aan kan nemen.
"Nee, die krijg je niet. Je zou er denk ik toch weinig van voelen. Heb je wel eens gehoord van figuurlijk taalgebruik?" Ze knikte.
"Trek je rok aub aan. Je weet waarschijnlijk best wel dat je voor mij niet aantrekkelijk bent."
"Ik kon het toch proberen."
"Wat is het verhaal achter deze luier van je. Is dat die olifantenluier zoals de peuters het noemen?" Ze knikte ja.
"Sla aub bladzijde een om". Ik keek naar blad twee en zag nog een vertrouwelijke grafiek, met schijnbaar dezelfde gegevens. Alleen nu vanaf 250 verschoningen. De cijfers werden onwaarschijnlijk hoog. Ik las het onderschrift: 'populatie bedraagt 3 meetpunten'. Ik begon weer figuurlijke nattigheid te voelen.
"Laat mij eens raden, drie meetpunten, drie R&D medewerkers. Jullie zijn die proefgroep." Ze zat weer op haar stoel achter het bureau.
"Ja meneer. Toen we de textiel variant af hadden heb ik meteen een pak luiers voor mezelf laten maken. Ik was de eerste, niet de kinderen, die er een omkreeg. Het voelde zo fijn, dat ik in mijn collega's ook zo gek kreeg om ze ook te gaan gebruiken."
"Het resultaat is dat, je na een 200 verschoningen ook de omliggende huid gevoeliger wordt en het resultaat is dat ik zo 'geil' als een beer ben om het zo maar uit te drukken. Ik ben letterlijk zo lek als een vergiet, maar dan van vaginale sappen. Sorry hoor, maar zo is het, en alhoewel het smerig klinkt is het ook een groot probleem. Die luiers die we met zij'n drieen gebruiken zijn nauwelijks in staat om nog onze urine te absorberen daar we ze binnen een uur haast al doorweekt hebben. We weten dat er afkick verschijnselen zijn, en we staan nu als junks van het eerste uur, voor een uitdaging. En een probleem. Morgen hebben we de presentatie van ons nieuwe product en die kan niet door gaan met een product dat we niet gaan verkopen, dus we hebben geen stof meer voor de presentatie. Al met al, voldoende reden, om u maar hier naar toe te halen voor deze redelijk problematische toestand."
"Jij denkt dat ik even alles op kan lossen?" Ze keek me hoopvol aan. "Laat me er over nadenken, Katie. Die billenkoek krijg je niet. Wat ik wel ga doen, daar ga ik nog over nadenken. Had je nog andere agenda punten?" Er waren maar twee blaadjes dus ik wist dat het antwoord nee zou zijn. Ze schudde nee. Ik stond op en zei:
"je hoort nog van me." En ik ging er vandoor. Karin zat een paar chemische structuur formules te bewerken, waarschijnlijk om door Akzo of zo te laten brouwen. Ik liep naar Karin toe.
"Ik heb net met Katie gesproken, laat me jouw luier eens zien." Karin tilde haar rok op en ook hier weer een witte bolle luier.
"Ok ik weet genoeg." Ik draaide me om en liep terug naar de lift. Ik gaf Saskia instructies om me even niet te laten storen en opende de rolluiken naar buiten. Wat dagdromen was een manier voor mij om te brainstormen. Twee miljoen, dat was de helft van het budget voor de rest. R&D is vaak duur, zeker in de luier business waar alles high tech was en klein. De leveranciers waren de grootste oorzaak van de kosten. Maar het geld was weg. Het zou niet verantwoord zijn om iets te doen met dit product. Mensen zouden Junks worden en de jellenik kliniek waar ik dadelijk nog een afspraak moest maken voor drie collega's, zou overstroomd worden met klachten, nog erger wij waren dan wel 'out of business'
Plotseling ging er een lampje branden. De oplossing zat in het woord 'verantwoord'. Als we deze textiel variant nu eens op een verantwoorde manier aan een wat minder verantwoordelijke industrie zouden verkopen. Exclusieve dames lingerie, die na twee keer wassen uit elkaar zou vallen. Ik grinnikte, een slipje met daarin de verplichte tekst:
"Het dragen van dit slipje, heeft een verslavende werking en daarom mag u er maar 1 per week dragen." De Jellenik kliniek adviseerde de dames om cold turkey te gaan. Hormonale verslavingen schenen niet met methadon verholpen te kunnen worden. Een dokters afspraak kon wel helpen maar ze hadden meer psychische hulp nodig in dit afkick proces.
Natuurlijk dat was het, de grootste doelgroep voor zo'n product was zonder twijfel de adult babies groep en de diaper lover groep. Ik greep de telefoon.
"Katie, breng me drie pakken met die test olifantenluiers wil je? En neem dan ook ff de andere twee dames mee." Drie minuten later stonden er drie dames in de kamer. Alle drie hadden ze een pak luiers bij zich.
"Dank u dames. Zet de luiers maar even in die hoek naar." Ik wees naar de hoek voor mijn bureau.
"Ik heb net een belletje gepleegd met de kliniek en om eerlijk te zijn. Echte therapie voor jullie soort verslaving (hormonen) bestaat niet. Cold turkey gaan is de enige oplossing. Jullie kunnen daar wel hulp bij krijgen die ik zo meteen ga regelen voor jullie." Ik keek Karin en de andere vrouw aan. Ik zou haar naam nog eens op moeten zoeken.
"Bedankt zover. Katie wil jij even blijven." De dames gingen weer weg. Ik pakte de telefoon en draaide Marjoleins nummer. Ze nam na 7 keer rinkelen op.
"TDC goedenmiddag, hoe kan ik u helpen?"
"De jonge hier. Kom even naar boven wil je? Iemand heeft je nodig."
"Onmiddellijk meneer?"
"Ja onmiddellijk." Ik gooide de hoorn er op. "Pak even een stoel Katie." Ze ging zitten.
"Pak maar thee hoor als je dat wilt. Die lekkage zal je best wel dorst geven." Ze knikte en schonk voor zichzelf een kop thee in. Marjolein stond wederom zonder kloppen binnen. Ze had een strak blauw mantelpakje aan, maar er zat een roze konijn tegen haar schouderstuk aangeplakt. Het zag er al met al best wel speels en toch netjes uit.
"Marjolein, weet jij van psychische verslavingszorg af?"
"Natuurlijk, standaard onderdeel tijdens de opleiding."
Goed we hebben drie junkies binnen de organisatie. Marjolein keek naar Katie, die snel haar ogen neer sloeg en toen naar mij.
"Katie, is degene die ik het makkelijkst in de luiers kreeg. Ze had er haast een natuurlijke aanleg voor. Ze had echter geen zwak karakter dus ik zou niet zeggen dat ze makkelijk verslaafd zou raken. Als Katie dus 1 ervan is, vraag ik me wel af wat er aan schortte dat ze verslaafd werd en aan de drugs ging." Katie's handen gingen trillen terwijl ze haar thee stevig in haar handen knelde.
"Zo simpel ligt het niet Marjolein. Dit is een bedrijfsongeluk. Katie kun je het aub goed aan Marjolein uitleggen, anders vergeet ik wat." Katie vertelde haar verhaal en Marjolein luisterde gespannen. Geen reacties, helemaal niets totdat Katie klaar was. Marjolein haalde diep adem, vatte de afkick verschijnselen nog eens samen en vroeg of de samenvatting correct was. Katie bevestigde en Marjolein vertelde dat ze zeker wel kon helpen.
"Een beetje hypnose zou de dames wel kunnen helpen." Ik keek Marjolein strak aan. Toen keek ik naar Katie.
"Ik heb een paar plannen die deze mislukking kunnen compenseren Katie maar ik zie graag dat je, je even met dat onderwerp bezig gaat houden. Ik stuur je morgen voor de presentatie een overzicht van de punten in mijn idee. De presentatie vn je nieuwe luiers gaat wat mij betreft door. Daarvoor heb ik hulp nodig van Baby Marjolein." Marjolein sprong accuut op rood.
"Kijk eens aan, Mevrouw de alwetende psychologe heeft ook een verborgen kant. Maakt niet uit hoor meid, kom er maar rustig voor uit." Grijnsde ze.
"Marjolein wil je aub even je baby rol nemen."
"Moet dat nu?" Vroeg ze met een benepen gezicht.
"Katie, wil jij aub ook helemaal strippen om Marjolein op haar gemak te stellen?" Katie keek me aan.
"Bent u wel goed bij uw hoofd. Luiers ok, beetje kinky ok, maar ik ga hier niet staan strippen." Ik keek haar aan. Marjolein fluisterde plotseling wat in haar oor.
"Natuurlijk dat is waar ook." Ze stond op en trok alles uit.
"Dat kan ik hier wel doen." Marjolein trok ook alles uit. Marjolein's ogen popten uit haar oogkassen.
"Is dit allemaal vocht van je, eh je weet wel?"
"Nou Marjolein, wil jij aub Katie even verschonen, met de luiers in de hoek, en als jij een droge luier om hebt Katie, wil jij dan aub Marjolein ook even zo'n luier omdoen." Een vlaag van paniek vloog over Marjoleins gezicht.
"Ik wil niet verslaafd worden." Katie keek haar aan.
"Dat komt pas na tientallen verschoningen Marjolein." Marjolein begon haar verschoon karwei. Katie ondervroeg Marjolein over het baby gebeuren. Ik besloot maar even in te haken.
"Katie, morgen wil ik dat je de presentatie geeft. Je primaire doelgroep voor je nieuwe luiers zijn de groep waar Marjolein in valt. Marjolein, jij gaat morgen op het podium dat hele, wat was het ook al weer, adult baby, verhaal herhalen. Je neemt in de presentatie ook de voorstellen mee, die ik geef. Als je dan ook nog om feedback uit de zaal vraagt, krijgen we misschien meer goede ideeen en kunnen we de verliespost beperken. Ok?" Ik keek alle twee de dames aan. Marjolein had ondertussen de verschoning door Katie ook gehad en lag nog met haar benen opgetrokken op het bureau. Ze knikte alle twee ja.
"Goed dames, u kunt weer aankleden en doorwerken." Marjolein kroop overeind. Katie trok haar kleding ook weer aan en alle twee vertrokken ze. Ik pakte de telefoon. Drukte op de met Saskia gemerkte knop en vertelde haar dat ik voor de rest van de dag vrij nam. Het was half drie, de zon scheen buiten. Ik wist nog een heerlijk terras te vinden waar het Duveltje me wel zou smaken.
De presentatie was vrijdag wel doorgegaan. De systeembeheerder die weer beter was, had een ideeenbox aangemaakt waar in een week tijd 500 suggesties binnen waren gekomen voor Katie's textiel variant. Ik schoof alle suggesties direct door naar de marketing afdeling om uit te laten zoeken wat haalbaar was. Dat zou wel goed komen. Het feit dat de twee miljoen nu misschien meer rendament op zou gaan leveren als eerst, beschouwde ik als mijn verdienste.
Ik had Katie in contact gebracht met de juristen afdeling die op deze textiel een patent, octrooi en weet ik wat voor bescherming aanging vragen. Ik hield een uitgebreid dagboek bij van alle acties die liepen, wat mijn rol daarin was.
Marjolein had een show op zichzelf gegeven. Die was op het podium gestript van haar representatieve kleding en bleek daaronder een schattig baby jurkje aan te hebben. De dames lieten haast allemaal wel een 'ah wat schattig geluid horen'. Toen Marjolein klaar was met het verklaren van haar hobby wist niemand hoe het kwam, ik wist het immers ook niet, maar iedereen wist nu van het bestaan van AB's en Dl's af. Ze was met een spetterend applaus van het podium afgekomen.
Katie was vloeiend ingehaakt op het verhaal van Marjolein en had iedereen verteld dat Marjolein dus lid van een perfecte doelgroep was. Natuurlijk had Katie ook verteld over de verslavende werking van het product. Dat veroorzaakte wel wat consternatie maar nadat ik mijn introductie 'Hallo wie ben ik' babbel had gehouden ging iedereen gezellig naar huis.
Alhoewel Saskia gedurende werkdagen zo'n beetje de enige vrouw was die ik zag, merkte ik dat Marjolein naar mij begon te trekken. Ze vroeg me via de email of ik haar please wilde verschonen, misschien, anders misschien met haar lunch houden? Om dit verhaal wat kort te sluiten, Marjolein begon duidelijk symptomen van verliefdheid te vertonen.
Saskia kon me met een grote smile op haar gezicht vertellen hoe grappig ze het vond en hoe zielig dat vooral zij, toch een beetje een baby, verliefd werd op een homosexuele man. Mijn homo-sexuele imago begon me nu toch wel tegen te werken. Twee weken later was ik gestopt met het bijhouden van statistieken over het aantal keren dat ik al dan niet per ongeluk luiers zag. Sommige meiden bij de boekhouding liepen de hele dag in alleen luiers rond. Niet raar, die zaten vlak naast de mainframe ruimte en het was daar dus altijd drie graden warmer als ergens anders. De airco kon niet meer aan.
Echt opgewonden kon ik er ook niet meer van raken. Marjolein was een uitzondering. Rood harig, groene ogen, stevige C cup. Scherp verstand en baby terwijl ik DL was. De perfecte papa kind combinatie.
Twee weken later zat ik zo ver in mijn nek, speciaa