BABY MARK
‘Kom op Mark, ga je verkleden, mijn bezoek komt zo’.
Mark bromde wat, ‘ja, zo, nog even dit lezen’.
Mark zat nog in zijn babydoll aan de eettafel in de keuken.
Hij keek naar zijn tante Gerda en vroeg: ‘wat moet ik eigenlijk aan’?
‘Dat hadden we al afgesproken’ zei zijn tante. ‘Je babyjurkje ligt al klaar op je bed en vergeet je luier niet’. Mark zuchtte, ‘vooruit dan maar’.
Het was inderdaad afgesproken. Zijn tante had iedere dinsdagmiddag een groepje dames om actuele of niet actuele zaken met elkaar te bespreken. Vanmiddag ging het om het vraagstuk adult baby’s. De discussie zou als kernpunt hebben: wel of niet meegaan met de wens van een volwassene babykleertjes te dragen of zelfs baby te willen zijn. Zijn tante had beloofd te zorgen voor een levensecht voorbeeld, en dat zou Mark zijn.
Mark droeg bij zijn tante altijd meisjeskleren, dat vond hij prettig en voelde zich dan op zijn gemak. Babykleertjes vond hij ook leuk, maar hij wilde geen echte baby zijn. Onder die voorwaarde had hij ja gezegd.
Hij ging naar boven, naar zijn kamer en daar lag inderdaad zijn kleding voor die middag. Een lief roze babyjurkje met bijpassend broekje, waaronder uiteraard een echte luier. Hij was een babymeisje, dus ook een hemdje met borstjes. Roze sokjes en roze schoentjes complementeerde het geheel. Toen hij alles aanhad bekeek hij zichzelf in de spiegel en vond dat hij een acceptabele baby was, wel wat groot, maar daar ging de discussie ook over.
Beneden hoorde hij de eerste gasten al komen. Hij ging op bed zitten in afwachting dat zijn tante hem zou roepen. Hij was benieuwd hoe de reactie zou zijn als hij in babykleertjes zou binnenkomen. Verschillende van de dames hadden hem al een paar keer als meisje gezien en hij moest zeggen hun reacties waren in het algemeen positief.
Dat kwam natuurlijk ook omdat zijn tante het een en ander had verteld over zijn verlangens. De meesten waren wel nieuwsgierig hoe het verder met hem zou gaan. Zou hij uiteindelijk kiezen voor een meisje zijn of zou hij op een bepaald punt toch voor jongen kiezen. Zelf wist hij het absoluut nog niet. Als hij meisjeskleren aan had, wilde hij een meisje zijn, maar als hij naar school moest als jongen kon hij daar ook wel mee leven, al was dat alleen maar omdat iedereen hem als jongen kende en hij die rol goed kon spelen. Dat was niet ingewikkeld. Als meisje was alles veel gecompliceerder. Hij voelde zich dan heel sterk een meisje, maar wist tegelijkertijd dat hij dat niet was. Hij had geen borstjes om maar niet te spreken van zijn piemel, die hij vaak maar een lastig ding vond.
Naar borsten van zichzelf kon hij heel erg verlangen, zeker als hij meisje was, maar ook als jongen. Dan stelde hij zich voor dat hij kleine borsten had die hij zoveel mogelijk moest verbergen voor anderen. Hij droomde vaak dat hij als meisje zijn klas binnenkwam en dat iedereen dat heel normaal vond.
‘Mark! Kom je naar beneden’. Hij werd opgeschrikt uit zijn mijmeringen en stond op, keek nog een keer in de spiegel en ging de trap af naar beneden. Voor de kamerdeur aarzelde hij even. Hij hoorde wat geroezemoes. Zijn tante zou inmiddels wel hebben gezegd dat hij als baby binnen zou komen. Hij deed de deur open en stapte de kamer in.
Er zaten vijf dames en zijn tante. De meeste kende hij. De gesprekken vielen stil, iedereen keek naar hem. Niemand zei iets. Ze keken een beetje verbaasd naar dat meisje in babykleren.
‘Nou zeg! Dat verrast me toch wel’, zei een van de dames. ‘Ben jij het echt Mark?’
Mark lachte, ‘ja hoor, ik ben het’, zei hij en liep naar het midden van de kamer.
‘Ik zie dat je geen echte baby bent, dat is niet zo moeilijk’, zei een ander, ‘maar dat je een jongen bent geloof ik niet’. Zij zag Mark voor het eerst en kon niet geloven dat dat meisje met het babyjurkje aan een jongen was. Als een meisje voor de grap zich als baby kleedde, kon zij zich daar wel iets bij voorstellen, maar een jongen?
‘Voel je je nu een baby, Mark?’
‘Nee, ik vind het jurkje leuk en de luier is een gek gevoel, maar verder niet’.
‘En als we nu een spel zouden spelen met jou als baby’, vroeg zijn tante plotseling.
Mark keek haar aan. Een spelletje? ‘Dan zou ik wel meespelen’ zei hij, ‘dat is een beetje fun toch?’
‘OK dan, ga op je knieën zitten en doe deze speen in je mond’.
Mark ging op zijn knieën zitten met de dames om hem heen. Hij deed gehoorzaam de speen in zijn mond en keek zijn tante verwachtingsvol aan. Wat nu?
Zijn tante pakte een rammelaar en gaf die aan Mark. ‘Hier mag je mee spelen’.
Mark schudde de rammelaar en lachte om het geluid. Met enige verbazing keken ze naar Mark die daar de blije baby zat te spelen. Het ging hem heel natuurlijk af.
Toen zei iemand, ‘ik zou geen moeite hebben Mark als baby te accepteren als hij daar zo gelukkig mee is. Hij roept geen weerzin op, integendeel, als hij daar zo zit zou ik hem willen knuffelen’.
‘Doe maar’, zei tante Gerda en de vrouw ging naast Mark zitten en nam hem in haar armen. Mark kroop dicht tegen haar aan en knorde een beetje. Dit was een leuk spelletje. Hij voelde zich een echt meisje in dit babyspel. Met de speen in zijn mond kon hij niet praten en met vrolijke ogen keek hij de kring rond.
Zijn tante nam weer het woord. ‘Zijn we er met elkaar over eens dat we makkelijk mee kunnen gaan in de wens van Mark een baby te zijn?’ Ze keek naar Mark, ‘voor hem is het alleen maar een spelletje, maar voor anderen gaat het verder dan dat, zij willen echt een baby zijn. Flesjes, vieze luier, slapen in een ledikantje, spelen in de box, enz., zouden we dat ook kunnen accepteren en zo ja, ook van ons eigen kind?’
Na enige aarzeling was men het daarover eens. Een van de dames vond het moeilijk. Zij had een zoon in de leeftijd van Mark en huiverde bij de gedachte hem als meisje in een babyjurkje te zien. Ze kon zich dat niet voorstellen.
‘Dat is ook heel moeilijk’ zei tante Gerda, ‘maar het is een heel proces, daar groei je naartoe. Je voelt als moeder al heel lang dat je zoon anders is. Je ontdekt dingen in zijn spel en manier van doen die anders zijn en op een gegeven moment ga je iets begrijpen’.
‘Toen ik Mark voor het eerst in meisjeskleren zag was ik heel verrast en toch ook weer niet. Er stond toen opeens een meisje voor me die ik herkende. Dat meisje had al een tijd in Mark gezeten en was er plotseling uitgekomen. Ik zal dat gelukkige gezicht nooit vergeten toen hij besefte dat ik hem als meisje volledig zou accepteren. En sindsdien heb ik een blij meisje om me heen in plaats van een sombere jongen.
OK, we sluiten hiermee onze adult baby discussie en bedanken Mark voor zijn voortreffelijke medewerking’.
Mark nam de speen uit zijn mond en zei: ‘graag gedaan, het was heel leuk, mag ik nu weer normale kleren aan?’ ‘Natuurlijk Mark, ga maar naar je kamer en trek wat anders aan’. Toen Mark de kamer uit was zei ze: ‘de volgende discussie zal over bondage gaan. We hebben het hier al eerder over gehad en ik denk dat we het wat meer moeten visualiseren’.
‘Kom op Mark, ga je verkleden, mijn bezoek komt zo’.
Mark bromde wat, ‘ja, zo, nog even dit lezen’.
Mark zat nog in zijn babydoll aan de eettafel in de keuken.
Hij keek naar zijn tante Gerda en vroeg: ‘wat moet ik eigenlijk aan’?
‘Dat hadden we al afgesproken’ zei zijn tante. ‘Je babyjurkje ligt al klaar op je bed en vergeet je luier niet’. Mark zuchtte, ‘vooruit dan maar’.
Het was inderdaad afgesproken. Zijn tante had iedere dinsdagmiddag een groepje dames om actuele of niet actuele zaken met elkaar te bespreken. Vanmiddag ging het om het vraagstuk adult baby’s. De discussie zou als kernpunt hebben: wel of niet meegaan met de wens van een volwassene babykleertjes te dragen of zelfs baby te willen zijn. Zijn tante had beloofd te zorgen voor een levensecht voorbeeld, en dat zou Mark zijn.
Mark droeg bij zijn tante altijd meisjeskleren, dat vond hij prettig en voelde zich dan op zijn gemak. Babykleertjes vond hij ook leuk, maar hij wilde geen echte baby zijn. Onder die voorwaarde had hij ja gezegd.
Hij ging naar boven, naar zijn kamer en daar lag inderdaad zijn kleding voor die middag. Een lief roze babyjurkje met bijpassend broekje, waaronder uiteraard een echte luier. Hij was een babymeisje, dus ook een hemdje met borstjes. Roze sokjes en roze schoentjes complementeerde het geheel. Toen hij alles aanhad bekeek hij zichzelf in de spiegel en vond dat hij een acceptabele baby was, wel wat groot, maar daar ging de discussie ook over.
Beneden hoorde hij de eerste gasten al komen. Hij ging op bed zitten in afwachting dat zijn tante hem zou roepen. Hij was benieuwd hoe de reactie zou zijn als hij in babykleertjes zou binnenkomen. Verschillende van de dames hadden hem al een paar keer als meisje gezien en hij moest zeggen hun reacties waren in het algemeen positief.
Dat kwam natuurlijk ook omdat zijn tante het een en ander had verteld over zijn verlangens. De meesten waren wel nieuwsgierig hoe het verder met hem zou gaan. Zou hij uiteindelijk kiezen voor een meisje zijn of zou hij op een bepaald punt toch voor jongen kiezen. Zelf wist hij het absoluut nog niet. Als hij meisjeskleren aan had, wilde hij een meisje zijn, maar als hij naar school moest als jongen kon hij daar ook wel mee leven, al was dat alleen maar omdat iedereen hem als jongen kende en hij die rol goed kon spelen. Dat was niet ingewikkeld. Als meisje was alles veel gecompliceerder. Hij voelde zich dan heel sterk een meisje, maar wist tegelijkertijd dat hij dat niet was. Hij had geen borstjes om maar niet te spreken van zijn piemel, die hij vaak maar een lastig ding vond.
Naar borsten van zichzelf kon hij heel erg verlangen, zeker als hij meisje was, maar ook als jongen. Dan stelde hij zich voor dat hij kleine borsten had die hij zoveel mogelijk moest verbergen voor anderen. Hij droomde vaak dat hij als meisje zijn klas binnenkwam en dat iedereen dat heel normaal vond.
‘Mark! Kom je naar beneden’. Hij werd opgeschrikt uit zijn mijmeringen en stond op, keek nog een keer in de spiegel en ging de trap af naar beneden. Voor de kamerdeur aarzelde hij even. Hij hoorde wat geroezemoes. Zijn tante zou inmiddels wel hebben gezegd dat hij als baby binnen zou komen. Hij deed de deur open en stapte de kamer in.
Er zaten vijf dames en zijn tante. De meeste kende hij. De gesprekken vielen stil, iedereen keek naar hem. Niemand zei iets. Ze keken een beetje verbaasd naar dat meisje in babykleren.
‘Nou zeg! Dat verrast me toch wel’, zei een van de dames. ‘Ben jij het echt Mark?’
Mark lachte, ‘ja hoor, ik ben het’, zei hij en liep naar het midden van de kamer.
‘Ik zie dat je geen echte baby bent, dat is niet zo moeilijk’, zei een ander, ‘maar dat je een jongen bent geloof ik niet’. Zij zag Mark voor het eerst en kon niet geloven dat dat meisje met het babyjurkje aan een jongen was. Als een meisje voor de grap zich als baby kleedde, kon zij zich daar wel iets bij voorstellen, maar een jongen?
‘Voel je je nu een baby, Mark?’
‘Nee, ik vind het jurkje leuk en de luier is een gek gevoel, maar verder niet’.
‘En als we nu een spel zouden spelen met jou als baby’, vroeg zijn tante plotseling.
Mark keek haar aan. Een spelletje? ‘Dan zou ik wel meespelen’ zei hij, ‘dat is een beetje fun toch?’
‘OK dan, ga op je knieën zitten en doe deze speen in je mond’.
Mark ging op zijn knieën zitten met de dames om hem heen. Hij deed gehoorzaam de speen in zijn mond en keek zijn tante verwachtingsvol aan. Wat nu?
Zijn tante pakte een rammelaar en gaf die aan Mark. ‘Hier mag je mee spelen’.
Mark schudde de rammelaar en lachte om het geluid. Met enige verbazing keken ze naar Mark die daar de blije baby zat te spelen. Het ging hem heel natuurlijk af.
Toen zei iemand, ‘ik zou geen moeite hebben Mark als baby te accepteren als hij daar zo gelukkig mee is. Hij roept geen weerzin op, integendeel, als hij daar zo zit zou ik hem willen knuffelen’.
‘Doe maar’, zei tante Gerda en de vrouw ging naast Mark zitten en nam hem in haar armen. Mark kroop dicht tegen haar aan en knorde een beetje. Dit was een leuk spelletje. Hij voelde zich een echt meisje in dit babyspel. Met de speen in zijn mond kon hij niet praten en met vrolijke ogen keek hij de kring rond.
Zijn tante nam weer het woord. ‘Zijn we er met elkaar over eens dat we makkelijk mee kunnen gaan in de wens van Mark een baby te zijn?’ Ze keek naar Mark, ‘voor hem is het alleen maar een spelletje, maar voor anderen gaat het verder dan dat, zij willen echt een baby zijn. Flesjes, vieze luier, slapen in een ledikantje, spelen in de box, enz., zouden we dat ook kunnen accepteren en zo ja, ook van ons eigen kind?’
Na enige aarzeling was men het daarover eens. Een van de dames vond het moeilijk. Zij had een zoon in de leeftijd van Mark en huiverde bij de gedachte hem als meisje in een babyjurkje te zien. Ze kon zich dat niet voorstellen.
‘Dat is ook heel moeilijk’ zei tante Gerda, ‘maar het is een heel proces, daar groei je naartoe. Je voelt als moeder al heel lang dat je zoon anders is. Je ontdekt dingen in zijn spel en manier van doen die anders zijn en op een gegeven moment ga je iets begrijpen’.
‘Toen ik Mark voor het eerst in meisjeskleren zag was ik heel verrast en toch ook weer niet. Er stond toen opeens een meisje voor me die ik herkende. Dat meisje had al een tijd in Mark gezeten en was er plotseling uitgekomen. Ik zal dat gelukkige gezicht nooit vergeten toen hij besefte dat ik hem als meisje volledig zou accepteren. En sindsdien heb ik een blij meisje om me heen in plaats van een sombere jongen.
OK, we sluiten hiermee onze adult baby discussie en bedanken Mark voor zijn voortreffelijke medewerking’.
Mark nam de speen uit zijn mond en zei: ‘graag gedaan, het was heel leuk, mag ik nu weer normale kleren aan?’ ‘Natuurlijk Mark, ga maar naar je kamer en trek wat anders aan’. Toen Mark de kamer uit was zei ze: ‘de volgende discussie zal over bondage gaan. We hebben het hier al eerder over gehad en ik denk dat we het wat meer moeten visualiseren’.
Laatst bewerkt:
