geschreven door: ...
Dit verhaal gaat over mijn een gedeelte uit mijn leven en wat tante Rose met ons deed. Tante Rose is een zuster van mijn moeder. We verblijven hier deze zomer terwijl mijn ouders in Canada zijn voor een skivakantie.
Ik David ben een jongen van 14 jaar en mijn zus Jessica die is 15 jaar. We hebben er niet voor gekozen om terug te gaan in de luiers. We waren bij tante Rose en we hadden slechte dingen gedaan en we kregen straf, maar Jessica en ik houden van onze luier, maar vertelde tante niks, misschien maakt ze het alleen maar erger.
Ons verhaal start wanneer we arriveren na een rit vanuit Michigan bij het huis van tante. We waren erg moe, en het was al laat. Dus we besloten om naar bed toe te gaan. Mamma en pappa bleven niet erg lang, want ze moesten nog naar het vliegveld. We zwaaiden ze nog uit vanuit de gasten slaapkamer. Er stonden twee bedden en we vielen al gouw in slaap. We werden in de s'morgen wakker gemaakt door tante Rose, ze had een dienblad met eten voor ons.
Bah, wat smerig. We eten het maar op want we willen tante Rose niet boos maken. Achteraf viel het best wel mee. Tante vertelde ons dat we de spullen mee naar benden moesten nemen naar de keuken, en boven zaten we nog wat te praten. Toen gebeurde er wat ergs. De deurbel ging en tante liep naar de deur. Een kind kwam binnen. Maar nee, het was niet zomaar een kind, het was de dochter van tante. Ze werd genoemd de naam Sarah. We wisten niet dat tante nog kinderen had.
Op onze weg naar de keuken zagen we haar. We keken raar op want we hadden nog nooit van haar gehoord. Jessica kon zich niet herinneren dat mamma of pappa er ooit iets van gezegd had, dus we waren met stomheid geslagen. Sarah was 17 jaar oud en leek op een dom blondje. Dun en kort. Ze was meteen dominant over ons, door allerlei vragen zoals "heb je al je bed opgemaakt" "heb je al je kamer opgeruimd" en verder. We keken naar tante maar die glimlachte alleen, maar ze zei niks, en liet Sarah haar gang gaan met haar derdegraads verhoor. Toen ze klaar was gingen we in discussie van de Spaanse instabiliteit tot wereldoorlog 2. En het was nog maar de ochtend.
Ze besloot om onze kamer te controleren en we liepen naar de gasten slaapkamer toe. We liepen met gekruisten vingers onze kamer binnen, en zeker toen we de kamer binnen liepen en zei hem inspecteerde. Onze harten klopten in onze keel. Ze verliet de kamer zonder wat te zeggen. Wij bleven op onze kamer, nog even op het bed zitten. We moesten in actie komen, maar hoe.
We sloten de kamer deur. Nou moet je weten, dat Jessica en ik thuis in Michigan, de nachtmerrie waren van 12 cardinal street. We deden van alles en waren voor niemand bang, niets of niemand kon ons stoppen. Misschien is dat wel de reden, waarom dit luiergedoe ons in eerste instantie niks deed. Jessica en ik zijn vrienden door dik en dun. "Wat gaan we het eerst doen?" vroeg Jessica. "Met dat domme blondje Sarah!".
"Waar denk je aan?" vroeg ik haar. "Wat denk je van die goede ouwe, jeukpoeder en water in haar ondergoed?" vroeg zei. Ik zei "erg nat!".
"Maak jij het jeukpoeder, dan pak ik haar ondergoed." Zegt Jessica, met een twinkelen in haar ogen. Ik liep naar de tuin om het jeukpoeder te maken van diverse planten, welke incidenteel groeien, maar een zeer jeukerig gevoel geven in iemands ondergoed, zeker op een warme dag. Jessica loopt naar het einde van de gang, niks aan want tante en Sarah zijn weg.
Ik vond de juiste planten en nam een kom met warm water, kartonnen plaat en een mes mee naar de kamer. Daar was Jessica met het resultaat van haar speurtocht. Wat vervelend, die meid heeft niks anders dan paars ondergoed. Jessica vertelde dat ze meer had gezien in de slaapkamer van Sarah. Denkend aan geld, juwelen of een foto, was ik geschokt toen ze achter de deur iets wegtrok. Een pak was half gevuld met grote katoenen luiers en half gevuld met plastic strikslips en plastic luierbroekjes. Jessica trok er een paar uit en deed ze bij haar zelf aan. Ze deed alsof ze een baby was. Ik was verbaasd.
"Denk je dat zei ze draagt" vroeg Jessica. "Ik weet het niet" antwoorden ik, "als ze het wel doet waarom koopt ze dan ondergoed?". "Ik denk dat het is voor als ze uitgaat." Zei Jessica.
"Maar wij weten niet of zei ze al draagt vanaf haar babytijd!" legde Jessica uit. We probeerde of de luiers en dergelijke onzichtbaar waren als je ze droeg en dat was het geval. We stopten er jeukpoeder in en we keken of het niet te zien was en legde ze toen terug. Perfect, en precies op tijd want we hoorden de auto van tante al terug komen. Ze waren dus uitgegaan, maar waarheen. Mamma en pappa vertelden altijd waarheen ze gingen en hoelang ze wegbleven. Tante stapte uit. We keken door het raam, toen tante en Sarah verschillende plastic tassen naar binnen toebrachten. De tassen puilden zowat uit van de goederen die er in zaten. Alleen we konden niet zien wat er in zat.
We liepen naar beneden om te kijken wat er aan de hand was. We zagen ze tassen en dergelijke in de kelder in een grote box gooien. Om een of andere reden sloot tante de box toen ze klaar waren, en haar antwoord was dat de spullen in de box waren voor donatie. Jessica en ik gingen tv kijken. Rond etenstijd, tante belde ons en we zaten te eten aan het hoofd van de grote tafel, en aten sandwiches.
Die twee zeiden niet veel maar glimlachte constant naar elkaar. We vroegen wat er aan de hand was, en ze zeiden dat er iets grappigs was gebeurd in de stad. We geloofden ze niet, maar we zeiden niets. Na de lunch we gingen we zitten in onze slaapkamer, en speelde een bordspel, en we vertelde wat we gingen doen in de volgende dagen. Op een gegeven moment komt Sarah binnenstormen en schreeuwt "Ik weet dat je in mijn kamer bent geweest! ...Mamma!!!!!"
We keken elkaar aan en wachten op de uitbrander die volgen zou. Hoe wist zei dat we er geweest waren? Jessica was de beste in kamer doorzoeken. Niemand was er tot nu toe nog achter gekomen, maar we deden normaal andere dingen. Meer naar onze reputatie. Tante Rose stuift naar boven toe en stopt in de deuropening. We werden stevig ondervraagd en na tien minuten werden we naar een grote kast toe gestuurd die we moesten opruimen.
"Mensen kinderen wat stinkt dit" zegt Jessica, en ze haalt de dweil over de stenen vloer. We waren mogelijk in de meest vervuilde kast van de wereld. Zelfs de muizen zouden hier nog dood gaan. Ik had een makelijker werkje. Ik mocht tijdschriften stapellen. Voornamelijk vrouwen blaadjes, maar mijn oog viel op het blaadje "wet set".
In dat blaadje stonden vrouwen en mannen die zich zelf kleden in luiers. Ik nam het blaadje mee naar Jessica. En ik vertelde haar erover en ze giechelde hierover. Ze las een paar verhalen, en zei misschien is dit waarom Sarah graag in luiers loopt. Misschien wil zei hier ook instaan. Ik nam het blaadje mee in mijn zak en ging verder met het uitzoeken van de tijdschriften.
Enkele uren later was de kast schoon en we gingen naar onze slaapkamer. Even later kwam tante Rose mat een dienblad met twee glazen ijskoude drinken, en die waren zo leeg. Tante Rose verliet de kamer, met een glimlach en wij gingen verder met ons boardspel.
Ongeveer 10 minuten later voelde Jessica haar raar in haar maag en ze rende naar de wc. Bam. De deur viel dicht. Eenmaal bij de wc gekomen zat Sarah erop. "Kun je opschieten Sarah ik moet nodig". Ze liep terug naar de kamer. Een paar minuten later liep ze weer naar de wc nog steeds zat Sarah erop. "Schiet nu toch eens op" ze liep terug naar de kamer enkele ogenblikken later voelde ik mij ook vreemd en ik moest ook naar de wc. We liepen nu gezamenlijk naar de wc.
Ik hielp Jessica die echt niet meer kon. Ik klopte op de deur. "Ga weg" hoorde we. Het was de stem van Sarah. Nu zat mijn blaas ook overvol. Nu weet ik wat Jessica meemaakt. Toen ik me omdraaide lag er een natte plek op de vloer. Ik volgde met mijn ogen daar waar het vandaan kwam, en al snel vielen mijn ogen op Jessica. Ze had in der broek geplast. Haar schort was vies, en haar benen dampten nog en ze stond in een plas van der zelf op het karpet.
Jessica was inmiddels begonnen met huilen. Ik vroeg wat er mis ging. Ze vertelde dat ze werkelijk hoge nood had. Ongeveer 30 seconden later voelde ik me zelf ook nat worden. Ik probeerde zo hard ik kon het in te houden, maar het lukte niet. Jessica liep terug naar de slaapkamer. Ik stond daar hopenloos. Ik kon Jessica nog geen eens helpen. We horde het slot van de wc-deur afgaan. Sarah liep naar buiten. Ze zag ons en vroeg wat er was. Toen zag ze dat de vloer nat was en onze kleding. Ze schreeuwde "mam". We zeiden niks maar snoven de geur van urine.
Tante Rose was boos. We werden naar beneden gedirigeerd en we moesten onze kleding uitdoen. Tante Rose had nog nooit zo boos gekeken. Jessica kon niet stoppen met huilen. Sarah was goddank nergens te bekennen. Dat was wel het laatste wat we nu wilden. Onze kleding werd voor onze neus in de open haart gegooid. Nu mochten we ons verschonen. Nadat we wij gewassen hadden was de geur van urine weg. Tante Rose droogde ons af, en we moesten naar boven naar de gasten slaapkamer.
We kwamen er aan, maar dat was een horror. Daar stond Sarah. Wij waren compleet naakt en bij het raam stond Sarah. Op een bevelende toon werd ons verteld op bed te gaan liggen. Sarah liet een paar dingen zien, en we wisten wat dat was, want dat hadden we al eerder gezien. Het waren de katoenen luiers, plastic strikslips en de plastic luierbroekjes. Sarah tilde Jessica aan haar bennen. De plastic strikslip en de luier werden onder haar kond gelegd. De luier werd vastgespeld, en snel werd de strikslip strak vastgebonden. Sarah zette alles zo vast dat Jessica het niet kon verwijderen. Dezelfde behandeling kreeg ik van tante Rose, en binnen een paar minuten waren we beiden geluierd. We protesteerden hiertegen.
"Hee, tante Rose verwijder dit van ons, dit willen we niet." Klaagde Jessica. "Ja verwijder dit meteen" eisden ik. "Geen sprake van" antwoorden tante Rose en ze vertelde, "als jullie op baby's willen lijken door in je broek te plassen, dan worden jullie zo behandeld, en het geeft niet als het de hele zomer lang is." "Ja! Baby" zei Sarah hatelijk." "Houd je kop trut" zegt Jessica. "O is dat zo" zegt tante Rose."jullie twee krijgen een les nu. Ik neem dit niet zo ligt op, maar erg serieus, en jullie zijn vanaf vandaag nog alleen maar baby's.
Tante Rose en Sarah verlieten de kamer en deden deze op slot. Jessica probeerde haar luier af te doen maar dat lukte met geen mogelijkheid. Ter wel ik kleren zocht om aan te trekken. Er was niks. Onze koffers waren weg. Op de twee bedden na was alles weg, en zelfs de bedden waren afgehaald. Het dienblad met twee glazen stond er nog. De glazen waren leeg natuurlijk. Jessica gaf de moet op. Ze ging zitten op het bed, en ik deed het zelfde. "Ik wil weten wat dit betekend' vroeg ze. "Ik weet het niet" antwoorden ik, "maar we komen er vanzelf wel achter."
Na wat een eeuwigheid leek kwam tante Rose terug met Sarah. Ze komen de kamer binnen. Sarah loopt naar het raam "geen ontsnapping". Tante Rose tilden de plastic tassen die we eerder hadden gezien. Degene die ze in de kelder in de box gooide. Ze legden het op bed een voor een werden ze uitgepakt. In de tassen zaten kleding, en niet zomaar kleding. Grote babykleding. Precies in onze maten leek me. Jessica's ogen sperde wijd open. Sarah pakte een jumpsuit precies in haar maat compleet met voeten.
Tante Rose duwde Jessica richting Sarah. Gezamenlijk trokken ze Jessica haar nieuwe kleding aan. Ze zag er zelfs een beetje grappig uit. Haar nieuwe kleding bedekte alles behalve haar handen en haar hoofd. De kleding was paars en er zat een tekening op van wolken en vogels. Aan de onderkant, in het kruis, zatten drukknopen. Waarschijnlijk om haar luier te verschonen. Ik had geen tijd om te lachen. Want toen ze klaar waren gebeurde met mij het zelfde. Ik kreeg een blauwe aan met lucht en vogels. Gezamenlijk hielpen ze me er in. Daarna werden we op het bed geduwd, en werd er gezegd dat we stil moesten liggen. Ze liepen naar de tassen en legden andere spullen neer.
Sarah vond wat ze zocht twee paar handschoenen. Tante kwam naar me toe en trok de handschoen aan. Eerst mijn linkerhand. Ze duwde mijn vingers in een vuist en deed de handschoen erover. Ik kon mijn vingers niet meer bewegen. Hetzelfde gebeurde met mijn rechterhand. Ze werden vastgebonden met een touwtje zodat ze niet afkonden gaan. Ze waren erg strak en dus erg effectief voor het niet gebruiken van de handen.
Jessica stribbelde niet tegen. Ze zaten zo strak, dat je ze met je tanden misschien los kon krijgen, als je de mogelijkheid ervoor zag. Zelfs dat werd geblokkeerd. Ik kreeg een grote speen in mijn mond, en die werd vanachter goed vastgemaakt. Bij Jessica gebeurde het zelfde. Nu leken we op een paar volwassen baby. We waren zo hulpeloos als pas geboren baby's. Alles was compleet speen, handschoenen, luiers en kleding. We konden zelfs erg moeilijk praten door die speen. We konden allen wat murmelen. Maar de twee vrouwen waren nog niet klaar met ons.
We werden naar een kamer geleid die we nog niet eerder hadden gezien. Sarah duwde Jessica en tante Rose duwde mij. Het was gebouwd aan de kant van tante Rose haar slaapkamer en de deur zat op slot. Toen ze de deur open deed, waren we met stomheid geslagen. De kamer was enorm groot, met twee grote babybedden, een grote box, diverse andere dingen, veel speelgoed voor baby's en een verkleed tafel, groot genoeg om er een kleine auto op te parkeren!
We kregen niet veel tijd om te kijken want voor we het wisten lagen we beide in ons nieuwe babybed. De paarse was voor Jessica en de blauwe was voor mij. De kanten van het bed konden omhoog en omlaag. Ze konden in de hoogste positie worden vastgezet, zodat de baby er niet kon uitvallen. Op het moment stonden de kanten van het bed op de laagste stand. We lagen toen tante Rose en Sarah twee grote dingen pakte vanaf een plateau. Het leek het kleinst ding uit de kamer. Sarah bracht het naar Jessica en Tante Rose bracht het naar mij. Ik zag het ding, en het leek op een grote kledingzak, in het formaat van Jessica en mijzelf.
Tante Rose zei dat het een slaapzak was, en zonder verdere worden werd ik erin geholpen. Mijn gehele lichaam ging erin, tot aan mijn nek. De slaapzak was comfortabel. Er waren ook boeien in de zak aan beide kanten. Ze werden bij me omgedaan en vastgemaakt. Ik nam aan dat dit was zodat de baby zijn handen niet te veel kon gebruiken. Ze waren zeer efficiënt. De zak werd nu gesloten. Ik kreeg mijn handen niet hoger dan mijn buik, zelfs niet toen ik mijn bennen bewoog om de zak hoger op te trekken.
Jessica onderging het zelfde. Zij was in haar zak, die werd gesloten door Sarah. Nu lag ze het zelfde als bij mij. Bij Jessica en mij werden de ritssluitingen bovenin nog vastgezet met een ringetje. Vast en zeker tegen het ontsnappen. Tante Rose draaide zich omen liep de kamer uit met Sarah. Ze draaide het licht uit. Tante Rose stopte en Sarah vroeg wat er was. Tante Rose wende zich tot ons."ik wed dat jullie willen proberen uit jullie bedden te komen, op het moment dat ik ga, of niet" "mmmmmmmmmmmm" zegt Jessica.
Het gemurmel van mij zei ik dat we het niet zouden doen, maar tante Rose geloofde ons niet. Ze begreep zelfs wat we zeiden ondanks het gemurmel. Ze liep terug naar mijn bed en zocht iets aan de zijkanten. Ze vond leren riemen en die werden vastgezet. Een over de buik, een over de borst, en een over de benen. Sarah deed het zelden bij Jessica. Jessica vocht er wild tegen, maar het haalde niks aan. Tante Rose duwde haar op het bed en hield er stevig vast. Nu waren ze beide stevig vastgebonden aan het bed. Nu werden de zeikanten van het bed omhoog gedaan en vastgezet. En ze verlaten de kamer. Tante Rose keerde zich om in de deurpost en sprak tegen ons.
"ik denk dat jullie twee denken dat ik gek ben dat ik dit doe, maar ik denk het van niet. Ik heb volledige toestemming en bevoegdheden van jullie ouders gekregen om dit te doen. Nachtmerries van cardinal street inderdaad. Ik geef jullie nachtmerries. Bij de tijd dat ik met jullie klaar ben, kijken dan uit naar jullie naar jullie fles die je iedere drie uur krijgt, en zijn jullie vergeten wat een wc is. En voor het geval dat jullie denken dat het alleen de zomer is dan hebben jullie het mis. Jullie ouders hebben jullie van school afgehaald en heeft jullie afgestaan voorgoed aan ons. Welterusten baby's."
Ze verlieten de kamer en sloten de deur af. Ik hoorde ze nog iets interessants zeggen toen ze wegliepen. "Het was een zeer goede truc, die pillen in hun drinken te stoppen deze middag." "ja dat is waar " antwoorden tante Rose. Jessica en ik waren dus nu constant onder dit strafkamp. We zouden constant gestraft worden voor alles wat we deden. Wat onmenselijk was dit. Wat een vernedering, 24 uur per dag moeten rondlopen in luiers en zitten in je eigen viezigheid moeten zitten. Alleen maar drinken uit een babyfles. Onze enige redding was het een paar dagen aanzien om te kijken of er een ontsnapping mogelijk was. Sarah was constant in haar nopjes, omdat ze de baas was over deze twee baby's. Een vreselijke blik in haar ogen.
Nu zijn we in de box in de babykamer. Om te vorkomen dat Jessica en ik ontsnappen zit er plastic enkelring om onze enkel geplaatst en aan de box vastgemaakt. Behalve dat hebben we nog onze handschoenen aan. Met deze aan kunnen we nog geen eensdingen oppakken anders dan een baby, we moeten onze twee handen gebruiken. Jessica tobt de gehele nacht en haar ogen zijn erg vochtig. Echt huilen kan je niet met een speen in je mond .
Toen de ochtend kwam (na verschillende luiercontroles door Sarah de gehele nacht) werden we los gemaakt uit onze bedden. Een voor een werden we megenomen naar de keuken. Toen het mijn beurt was zag ik Jessica in een grote kinderstoel zitten. Op het plateau stond een bord met vreselijke pap van tante Rose. Haar gezicht sprak boekdelen net als dat van mij. ze werd gevoerd terwijl haar handen waren vastgezet.
Zonder een word te zeggen zette Sarah mij in een grote kinderstoel. Ook ik werd vastgemaakt. Ik begon met tegenstribbelen maar ik moest het snel opgeven. Tante Rose kwam Sarah helpen en mijn handen zaten snel vast. Tante Rose ging terug naar Jessica. En ging haar verder voeren. Sarah deed het zelfde bij mij. Toen begon het meest vreselijkste. Ik kreeg een hap van de pap en spuugde het meteen weer uit. "Dat is vreselijk" schreeuwde ik tegen Sarah. "Mamma de baby wil niet eten" "wel open zijn mond en steek het erin" zei tante Rose
Sarah pakte mijn kin en trok deze open. Terwijl mijn mond open was stopte ze er een lepel met die vreselijke pap in. Ze sloot mijn mond. Het smaakte vreselijk. Het smaakte of het gemaakt was van alleen babydingen. Nu kreeg ik een riempje om dat me tegen de achterkant van de stoel aan hield. De beweging die ik nog had was nu weg. Ik probeerde het weg te krijgen maar het lukte niet. Ik kreeg nog een hap en ze begon bij mijn keel te masseren zodat ik het wel door moest slikken. Ik vroeg haar wat er in de pap zat. ze antwoorden het gewoonlijk, pap en melk. Logisch dat het zo vreselijk smaakte. Ik keek naar Jessica en zag wat tante Rose bijna klaar was. Jessica probeerde het zo goed mogelijk te verteren, want tante Rose stopte niet. Jessica probeerde in de vinger van tante Rose te bijten en dat lukte. Tante schreeuwde het uit van de pijn in haar vinger en rende weg voor een pleister.
Na dat ze haar vinger had gecontroleerd, maakte ze Jessica los en trok haar naar de babykamer. Ik hoorde niks in de tussentijd. Ik hoorde niks van wat er bij Jessica gaande was. Ik at de rest van de pap op en dacht dat het bacon met eieren was.
Ik hoopte dat alles in orde was met Jessica. Want ik wist wat tante Rose kon don als ze boos werd. Ik moest er niet aan denken wat er voor gevolgen konden zijn. Hoewel ik het kort genoeg erop zelf ondervond. Sarah maakte me schoon en maakte me los nadat we klaar waren. Ik moest naar de babykamer toe.
Dichter bij de babykamer aangekomen hoorde ik Jessica huilen. Toen ik bij de kamer kwam was ik geschokt. Jessica was niet aan het sabbelen op haar speen. Nee ze had een babyfles in haar mond gekregen van tante Rose. Ze was vastgebonden in riempjes en hing nu onderste boven. Haar enkels waren vastgeklonken aan de reling in een hoek van de kamer. De fles was gevuld met melk, en zelfs als Jessica niet wilde drinken liep het toch haar ,mond in en moest ze dus wel slikken. Ik brak weg bij Sarah en rende naar
Jessica toe. Ik probeerde haar te helpen maar alleen voor een paar seconden. Tante Rose en Sarah grepen mij vast, en legde me vast in mijn bed. Nu was het onmogelijk om haar te helpen. Tante waarschuwde me voor als ik het zelfde zou doen dat ik de zelfde behandeling zou krijgen. Zonder een woord te zeggen verlieten ze de kamer, en ze sloten de deur. Ik tilde mijn hoofd op en zag dat Jessica was gestopt met tegen te stribbelen. Ze was rustig geworden. Ik keek naar haar gezicht en zag dat ze huilde . Haar tranen viel op de grond. In hun haast hadden ze de linker boei van me niet strak genoeg gedaan. Ik bewoog met mijn hand en merkte dat ik los kon komen. Domme, die handschoen. Met die speen in mijn mond kon ik niet mijn tanden gebruiken. Als ik nu een punt had daar waar ik mijn handschoen achter kon houden. Misschien kon ik hem zo af doen. Ik zag een punt en ik probeerde het millimeter voor millimeter lukte het na een tijdje bewegen het lukte, nu nog het breedste stuk van mijn hand.
Ik kon wel schreeuwen van frustratie, maar met de speen in mijn mond was het onmogelijk om het te doen. Jessica zag wat ik aan het doen was. Met Jessica's ogen op me ik moest het nu doen. De handschoen was los. Het koste me maar een paar seconden om mijn rechter hand te bevrijden en los te komen. O wat voelde dat heerlijk beide handschoenen uit te hebben naar 24 uur. Het duurde niet lang en ik was over de reling van het bed heen, en ik ging Jessica bevrijden. Het koste me een paar minuten om haar te bevrijden, en haar op de grond te zetten. Met een wiel zette ik Jessica weer veilig op de grond. Ik maakte haar enkels los, nu waren we vrij.
Ik maakte haar babytuigje los. Ik verwijderde bij haar de handschoenen en vervolgens de spenen bij haar en mij. nu gingen we op voor ons ontsnappingsplan we zochten overal. Dit leek een onmogelijke taak. De deur was op slot en voor het raam zatten er tralies. We zaten opgesloten. Jessica vertelde zachtjes in mijn oor, dat ze een probleem had. Ze had haar zelf vervuild toen ze onderste boven hing. Ik vroeg haar om op de verschoontafel te gaan liggen. Zo snel als ik kon verschoonde ik haar. Ik maakte haar babykleding los, en verschoonde haar luier. Ze wou eigenlijk geen nieuwe luier om, maar er was niks anders. Jessica ging toen maar weer terug in haar babykleding, terwijl ik probeerde een uitweg te vinden. Bij het raam aangekomen begon ik het te onderzoeken.
Een kleine klink was oververft en was niet duidelijk te zien. Zeker om een ontsnappingspoging te verijdelen. Het bleef niet onzichtbaar voor mijn ogen. Gezamenlijk trokken en duwde we eraan tot het raam open ging. Het raam sloeg vanboven uit open zonder een geluid. Het leide naar de vloer boven ons. Er liep een rand van 20 centimeter. We bedachten on geen momentvlug schoven we de tafel naar het raam en Jessica klom naar buiten. Ik schoof de tafel terug en klom ook naar buiten. Terug naar het raam waar Jessica me hielp naar buiten. In de hoop dat de klink terug zou vallen in de juiste positie, duwde we het raam dicht. Op een gegeven moment zag Jessica licht en ze pakte me beet. We ontdekten dat we boven de keuken waren. We zagen Sarah de afwas doen, en tante Rose droogde het af. Ze praten zachtjes, en dus konden we niet horen wat ze zeiden.
Na een paar minuten pakte Jessica me weer beet. "David hoe geraken we hier ooit uit" vroeg ze. "Ik denk via de regenpijp naar beneden en dan via de tuin naar de achter tuin en dan over het hek." "Denk je" vroeg ze. "Ik hoop het voor ons"
Het koste een paar minuten voor ik zag waar de regenpijp was. Hij zat ergens anders dan waar ik dacht dat hij zat. We liepen voorzichtig en ik stoten mij voet tegen iets. Ik keek en het leek op een hendel. We keken en we waren boven de gang. Ja ! Vrijheid leek dichtbij. Tot we hoorden "mamma de baby zijn weg"
We stonden meteen stil en we luisterden naar wat er ging gebeuren.
"Hoe konden ze los komen" schreeuwden tante Rose. "Het meisje was vastgebonden en hing onderste boven en de jongen lag vastgebonden in zijn bed" antwoorden Sarah. "Hoe zijn ze de kamer uitgekomen". "De deur en het raam waren beide afgesloten." "Ze moeten het raam gebruikt hebben." We schrokken toen ze dat zeiden. We schoven weg naar een donkere plek en verscholen ons daar. We zagen dat Sarah haar hoofd door het raam stak. Wij zagen haar wel maar zij kon ons niet zien. Ze schreeuwde "baby's waar zijn jullie"
We kregen even geen adem. "Ik kan ze niet zien mamma, misschien zijn ze al weg." "Niet een kans Sarah de detector in de tuin had het me verteld als er iemand weg ging." Jessica keek me vragend. Als we via de achtertuin werden we gepakt. Ondanks dat we stil waren op het moment, bleef het dat niet voor lang. Ik maakte een beslissing dat alles zou veranderen. Vlak bij me was een hendel die bijna onzichtbaar was. Zo we zagen was de hendel niet gebruikt sinds het huis gebouwd was. Als we geluk hadden wist tante Rose en Sarah hier niks vanaf.
We opende het en we waren verrast. Het kwam uit in de wc van de gastenkamer. We klommen naar binnen, en we verstopte ons daar. We hoorden een schuivend iets achter ons aankomen. En we wisten dat het Sarah zou zijn we sloten het raam voorzichtig, en zonder een geluid te maken wachten we af. Ze kon niet horen dat we het raam gebruikt hadden. We hoopten zo dat sarah er niet vanaf wist. Gelukkig was de hendel bijna niet te zien. We wisten niet wat er ging gebeuren. De volgende 20 minuten leken wel uren. De wc was zowel van binnen als van buiten afsluitbaar.
"Ik kan ze niet zien maar ze zijn hier geweest, mamma" schreeuwde Sarah. Jessica snikte zachtjes toen we hoorden welke theorieen ze bespraken over hoe wij waren uitgebrokken. Ik hoopte op dat het snel middernacht zou zijn en dat zij waren gaan slapen dan konden wij er tussen uit glippen. Maar helaas, het was niet zo. De wc deur ging open. Tante Rose stond in de deuropening. "Sarah, ik heb ze gevonden. Ze gebruikte het wc raam." Jessica en ik keken elkaar aan met een gezicht dat het zelfde zei. Gesnapt !
Dit verhaal gaat over mijn een gedeelte uit mijn leven en wat tante Rose met ons deed. Tante Rose is een zuster van mijn moeder. We verblijven hier deze zomer terwijl mijn ouders in Canada zijn voor een skivakantie.
Ik David ben een jongen van 14 jaar en mijn zus Jessica die is 15 jaar. We hebben er niet voor gekozen om terug te gaan in de luiers. We waren bij tante Rose en we hadden slechte dingen gedaan en we kregen straf, maar Jessica en ik houden van onze luier, maar vertelde tante niks, misschien maakt ze het alleen maar erger.
Ons verhaal start wanneer we arriveren na een rit vanuit Michigan bij het huis van tante. We waren erg moe, en het was al laat. Dus we besloten om naar bed toe te gaan. Mamma en pappa bleven niet erg lang, want ze moesten nog naar het vliegveld. We zwaaiden ze nog uit vanuit de gasten slaapkamer. Er stonden twee bedden en we vielen al gouw in slaap. We werden in de s'morgen wakker gemaakt door tante Rose, ze had een dienblad met eten voor ons.
Bah, wat smerig. We eten het maar op want we willen tante Rose niet boos maken. Achteraf viel het best wel mee. Tante vertelde ons dat we de spullen mee naar benden moesten nemen naar de keuken, en boven zaten we nog wat te praten. Toen gebeurde er wat ergs. De deurbel ging en tante liep naar de deur. Een kind kwam binnen. Maar nee, het was niet zomaar een kind, het was de dochter van tante. Ze werd genoemd de naam Sarah. We wisten niet dat tante nog kinderen had.
Op onze weg naar de keuken zagen we haar. We keken raar op want we hadden nog nooit van haar gehoord. Jessica kon zich niet herinneren dat mamma of pappa er ooit iets van gezegd had, dus we waren met stomheid geslagen. Sarah was 17 jaar oud en leek op een dom blondje. Dun en kort. Ze was meteen dominant over ons, door allerlei vragen zoals "heb je al je bed opgemaakt" "heb je al je kamer opgeruimd" en verder. We keken naar tante maar die glimlachte alleen, maar ze zei niks, en liet Sarah haar gang gaan met haar derdegraads verhoor. Toen ze klaar was gingen we in discussie van de Spaanse instabiliteit tot wereldoorlog 2. En het was nog maar de ochtend.
Ze besloot om onze kamer te controleren en we liepen naar de gasten slaapkamer toe. We liepen met gekruisten vingers onze kamer binnen, en zeker toen we de kamer binnen liepen en zei hem inspecteerde. Onze harten klopten in onze keel. Ze verliet de kamer zonder wat te zeggen. Wij bleven op onze kamer, nog even op het bed zitten. We moesten in actie komen, maar hoe.
We sloten de kamer deur. Nou moet je weten, dat Jessica en ik thuis in Michigan, de nachtmerrie waren van 12 cardinal street. We deden van alles en waren voor niemand bang, niets of niemand kon ons stoppen. Misschien is dat wel de reden, waarom dit luiergedoe ons in eerste instantie niks deed. Jessica en ik zijn vrienden door dik en dun. "Wat gaan we het eerst doen?" vroeg Jessica. "Met dat domme blondje Sarah!".
"Waar denk je aan?" vroeg ik haar. "Wat denk je van die goede ouwe, jeukpoeder en water in haar ondergoed?" vroeg zei. Ik zei "erg nat!".
"Maak jij het jeukpoeder, dan pak ik haar ondergoed." Zegt Jessica, met een twinkelen in haar ogen. Ik liep naar de tuin om het jeukpoeder te maken van diverse planten, welke incidenteel groeien, maar een zeer jeukerig gevoel geven in iemands ondergoed, zeker op een warme dag. Jessica loopt naar het einde van de gang, niks aan want tante en Sarah zijn weg.
Ik vond de juiste planten en nam een kom met warm water, kartonnen plaat en een mes mee naar de kamer. Daar was Jessica met het resultaat van haar speurtocht. Wat vervelend, die meid heeft niks anders dan paars ondergoed. Jessica vertelde dat ze meer had gezien in de slaapkamer van Sarah. Denkend aan geld, juwelen of een foto, was ik geschokt toen ze achter de deur iets wegtrok. Een pak was half gevuld met grote katoenen luiers en half gevuld met plastic strikslips en plastic luierbroekjes. Jessica trok er een paar uit en deed ze bij haar zelf aan. Ze deed alsof ze een baby was. Ik was verbaasd.
"Denk je dat zei ze draagt" vroeg Jessica. "Ik weet het niet" antwoorden ik, "als ze het wel doet waarom koopt ze dan ondergoed?". "Ik denk dat het is voor als ze uitgaat." Zei Jessica.
"Maar wij weten niet of zei ze al draagt vanaf haar babytijd!" legde Jessica uit. We probeerde of de luiers en dergelijke onzichtbaar waren als je ze droeg en dat was het geval. We stopten er jeukpoeder in en we keken of het niet te zien was en legde ze toen terug. Perfect, en precies op tijd want we hoorden de auto van tante al terug komen. Ze waren dus uitgegaan, maar waarheen. Mamma en pappa vertelden altijd waarheen ze gingen en hoelang ze wegbleven. Tante stapte uit. We keken door het raam, toen tante en Sarah verschillende plastic tassen naar binnen toebrachten. De tassen puilden zowat uit van de goederen die er in zaten. Alleen we konden niet zien wat er in zat.
We liepen naar beneden om te kijken wat er aan de hand was. We zagen ze tassen en dergelijke in de kelder in een grote box gooien. Om een of andere reden sloot tante de box toen ze klaar waren, en haar antwoord was dat de spullen in de box waren voor donatie. Jessica en ik gingen tv kijken. Rond etenstijd, tante belde ons en we zaten te eten aan het hoofd van de grote tafel, en aten sandwiches.
Die twee zeiden niet veel maar glimlachte constant naar elkaar. We vroegen wat er aan de hand was, en ze zeiden dat er iets grappigs was gebeurd in de stad. We geloofden ze niet, maar we zeiden niets. Na de lunch we gingen we zitten in onze slaapkamer, en speelde een bordspel, en we vertelde wat we gingen doen in de volgende dagen. Op een gegeven moment komt Sarah binnenstormen en schreeuwt "Ik weet dat je in mijn kamer bent geweest! ...Mamma!!!!!"
We keken elkaar aan en wachten op de uitbrander die volgen zou. Hoe wist zei dat we er geweest waren? Jessica was de beste in kamer doorzoeken. Niemand was er tot nu toe nog achter gekomen, maar we deden normaal andere dingen. Meer naar onze reputatie. Tante Rose stuift naar boven toe en stopt in de deuropening. We werden stevig ondervraagd en na tien minuten werden we naar een grote kast toe gestuurd die we moesten opruimen.
"Mensen kinderen wat stinkt dit" zegt Jessica, en ze haalt de dweil over de stenen vloer. We waren mogelijk in de meest vervuilde kast van de wereld. Zelfs de muizen zouden hier nog dood gaan. Ik had een makelijker werkje. Ik mocht tijdschriften stapellen. Voornamelijk vrouwen blaadjes, maar mijn oog viel op het blaadje "wet set".
In dat blaadje stonden vrouwen en mannen die zich zelf kleden in luiers. Ik nam het blaadje mee naar Jessica. En ik vertelde haar erover en ze giechelde hierover. Ze las een paar verhalen, en zei misschien is dit waarom Sarah graag in luiers loopt. Misschien wil zei hier ook instaan. Ik nam het blaadje mee in mijn zak en ging verder met het uitzoeken van de tijdschriften.
Enkele uren later was de kast schoon en we gingen naar onze slaapkamer. Even later kwam tante Rose mat een dienblad met twee glazen ijskoude drinken, en die waren zo leeg. Tante Rose verliet de kamer, met een glimlach en wij gingen verder met ons boardspel.
Ongeveer 10 minuten later voelde Jessica haar raar in haar maag en ze rende naar de wc. Bam. De deur viel dicht. Eenmaal bij de wc gekomen zat Sarah erop. "Kun je opschieten Sarah ik moet nodig". Ze liep terug naar de kamer. Een paar minuten later liep ze weer naar de wc nog steeds zat Sarah erop. "Schiet nu toch eens op" ze liep terug naar de kamer enkele ogenblikken later voelde ik mij ook vreemd en ik moest ook naar de wc. We liepen nu gezamenlijk naar de wc.
Ik hielp Jessica die echt niet meer kon. Ik klopte op de deur. "Ga weg" hoorde we. Het was de stem van Sarah. Nu zat mijn blaas ook overvol. Nu weet ik wat Jessica meemaakt. Toen ik me omdraaide lag er een natte plek op de vloer. Ik volgde met mijn ogen daar waar het vandaan kwam, en al snel vielen mijn ogen op Jessica. Ze had in der broek geplast. Haar schort was vies, en haar benen dampten nog en ze stond in een plas van der zelf op het karpet.
Jessica was inmiddels begonnen met huilen. Ik vroeg wat er mis ging. Ze vertelde dat ze werkelijk hoge nood had. Ongeveer 30 seconden later voelde ik me zelf ook nat worden. Ik probeerde zo hard ik kon het in te houden, maar het lukte niet. Jessica liep terug naar de slaapkamer. Ik stond daar hopenloos. Ik kon Jessica nog geen eens helpen. We horde het slot van de wc-deur afgaan. Sarah liep naar buiten. Ze zag ons en vroeg wat er was. Toen zag ze dat de vloer nat was en onze kleding. Ze schreeuwde "mam". We zeiden niks maar snoven de geur van urine.
Tante Rose was boos. We werden naar beneden gedirigeerd en we moesten onze kleding uitdoen. Tante Rose had nog nooit zo boos gekeken. Jessica kon niet stoppen met huilen. Sarah was goddank nergens te bekennen. Dat was wel het laatste wat we nu wilden. Onze kleding werd voor onze neus in de open haart gegooid. Nu mochten we ons verschonen. Nadat we wij gewassen hadden was de geur van urine weg. Tante Rose droogde ons af, en we moesten naar boven naar de gasten slaapkamer.
We kwamen er aan, maar dat was een horror. Daar stond Sarah. Wij waren compleet naakt en bij het raam stond Sarah. Op een bevelende toon werd ons verteld op bed te gaan liggen. Sarah liet een paar dingen zien, en we wisten wat dat was, want dat hadden we al eerder gezien. Het waren de katoenen luiers, plastic strikslips en de plastic luierbroekjes. Sarah tilde Jessica aan haar bennen. De plastic strikslip en de luier werden onder haar kond gelegd. De luier werd vastgespeld, en snel werd de strikslip strak vastgebonden. Sarah zette alles zo vast dat Jessica het niet kon verwijderen. Dezelfde behandeling kreeg ik van tante Rose, en binnen een paar minuten waren we beiden geluierd. We protesteerden hiertegen.
"Hee, tante Rose verwijder dit van ons, dit willen we niet." Klaagde Jessica. "Ja verwijder dit meteen" eisden ik. "Geen sprake van" antwoorden tante Rose en ze vertelde, "als jullie op baby's willen lijken door in je broek te plassen, dan worden jullie zo behandeld, en het geeft niet als het de hele zomer lang is." "Ja! Baby" zei Sarah hatelijk." "Houd je kop trut" zegt Jessica. "O is dat zo" zegt tante Rose."jullie twee krijgen een les nu. Ik neem dit niet zo ligt op, maar erg serieus, en jullie zijn vanaf vandaag nog alleen maar baby's.
Tante Rose en Sarah verlieten de kamer en deden deze op slot. Jessica probeerde haar luier af te doen maar dat lukte met geen mogelijkheid. Ter wel ik kleren zocht om aan te trekken. Er was niks. Onze koffers waren weg. Op de twee bedden na was alles weg, en zelfs de bedden waren afgehaald. Het dienblad met twee glazen stond er nog. De glazen waren leeg natuurlijk. Jessica gaf de moet op. Ze ging zitten op het bed, en ik deed het zelfde. "Ik wil weten wat dit betekend' vroeg ze. "Ik weet het niet" antwoorden ik, "maar we komen er vanzelf wel achter."
Na wat een eeuwigheid leek kwam tante Rose terug met Sarah. Ze komen de kamer binnen. Sarah loopt naar het raam "geen ontsnapping". Tante Rose tilden de plastic tassen die we eerder hadden gezien. Degene die ze in de kelder in de box gooide. Ze legden het op bed een voor een werden ze uitgepakt. In de tassen zaten kleding, en niet zomaar kleding. Grote babykleding. Precies in onze maten leek me. Jessica's ogen sperde wijd open. Sarah pakte een jumpsuit precies in haar maat compleet met voeten.
Tante Rose duwde Jessica richting Sarah. Gezamenlijk trokken ze Jessica haar nieuwe kleding aan. Ze zag er zelfs een beetje grappig uit. Haar nieuwe kleding bedekte alles behalve haar handen en haar hoofd. De kleding was paars en er zat een tekening op van wolken en vogels. Aan de onderkant, in het kruis, zatten drukknopen. Waarschijnlijk om haar luier te verschonen. Ik had geen tijd om te lachen. Want toen ze klaar waren gebeurde met mij het zelfde. Ik kreeg een blauwe aan met lucht en vogels. Gezamenlijk hielpen ze me er in. Daarna werden we op het bed geduwd, en werd er gezegd dat we stil moesten liggen. Ze liepen naar de tassen en legden andere spullen neer.
Sarah vond wat ze zocht twee paar handschoenen. Tante kwam naar me toe en trok de handschoen aan. Eerst mijn linkerhand. Ze duwde mijn vingers in een vuist en deed de handschoen erover. Ik kon mijn vingers niet meer bewegen. Hetzelfde gebeurde met mijn rechterhand. Ze werden vastgebonden met een touwtje zodat ze niet afkonden gaan. Ze waren erg strak en dus erg effectief voor het niet gebruiken van de handen.
Jessica stribbelde niet tegen. Ze zaten zo strak, dat je ze met je tanden misschien los kon krijgen, als je de mogelijkheid ervoor zag. Zelfs dat werd geblokkeerd. Ik kreeg een grote speen in mijn mond, en die werd vanachter goed vastgemaakt. Bij Jessica gebeurde het zelfde. Nu leken we op een paar volwassen baby. We waren zo hulpeloos als pas geboren baby's. Alles was compleet speen, handschoenen, luiers en kleding. We konden zelfs erg moeilijk praten door die speen. We konden allen wat murmelen. Maar de twee vrouwen waren nog niet klaar met ons.
We werden naar een kamer geleid die we nog niet eerder hadden gezien. Sarah duwde Jessica en tante Rose duwde mij. Het was gebouwd aan de kant van tante Rose haar slaapkamer en de deur zat op slot. Toen ze de deur open deed, waren we met stomheid geslagen. De kamer was enorm groot, met twee grote babybedden, een grote box, diverse andere dingen, veel speelgoed voor baby's en een verkleed tafel, groot genoeg om er een kleine auto op te parkeren!
We kregen niet veel tijd om te kijken want voor we het wisten lagen we beide in ons nieuwe babybed. De paarse was voor Jessica en de blauwe was voor mij. De kanten van het bed konden omhoog en omlaag. Ze konden in de hoogste positie worden vastgezet, zodat de baby er niet kon uitvallen. Op het moment stonden de kanten van het bed op de laagste stand. We lagen toen tante Rose en Sarah twee grote dingen pakte vanaf een plateau. Het leek het kleinst ding uit de kamer. Sarah bracht het naar Jessica en Tante Rose bracht het naar mij. Ik zag het ding, en het leek op een grote kledingzak, in het formaat van Jessica en mijzelf.
Tante Rose zei dat het een slaapzak was, en zonder verdere worden werd ik erin geholpen. Mijn gehele lichaam ging erin, tot aan mijn nek. De slaapzak was comfortabel. Er waren ook boeien in de zak aan beide kanten. Ze werden bij me omgedaan en vastgemaakt. Ik nam aan dat dit was zodat de baby zijn handen niet te veel kon gebruiken. Ze waren zeer efficiënt. De zak werd nu gesloten. Ik kreeg mijn handen niet hoger dan mijn buik, zelfs niet toen ik mijn bennen bewoog om de zak hoger op te trekken.
Jessica onderging het zelfde. Zij was in haar zak, die werd gesloten door Sarah. Nu lag ze het zelfde als bij mij. Bij Jessica en mij werden de ritssluitingen bovenin nog vastgezet met een ringetje. Vast en zeker tegen het ontsnappen. Tante Rose draaide zich omen liep de kamer uit met Sarah. Ze draaide het licht uit. Tante Rose stopte en Sarah vroeg wat er was. Tante Rose wende zich tot ons."ik wed dat jullie willen proberen uit jullie bedden te komen, op het moment dat ik ga, of niet" "mmmmmmmmmmmm" zegt Jessica.
Het gemurmel van mij zei ik dat we het niet zouden doen, maar tante Rose geloofde ons niet. Ze begreep zelfs wat we zeiden ondanks het gemurmel. Ze liep terug naar mijn bed en zocht iets aan de zijkanten. Ze vond leren riemen en die werden vastgezet. Een over de buik, een over de borst, en een over de benen. Sarah deed het zelden bij Jessica. Jessica vocht er wild tegen, maar het haalde niks aan. Tante Rose duwde haar op het bed en hield er stevig vast. Nu waren ze beide stevig vastgebonden aan het bed. Nu werden de zeikanten van het bed omhoog gedaan en vastgezet. En ze verlaten de kamer. Tante Rose keerde zich om in de deurpost en sprak tegen ons.
"ik denk dat jullie twee denken dat ik gek ben dat ik dit doe, maar ik denk het van niet. Ik heb volledige toestemming en bevoegdheden van jullie ouders gekregen om dit te doen. Nachtmerries van cardinal street inderdaad. Ik geef jullie nachtmerries. Bij de tijd dat ik met jullie klaar ben, kijken dan uit naar jullie naar jullie fles die je iedere drie uur krijgt, en zijn jullie vergeten wat een wc is. En voor het geval dat jullie denken dat het alleen de zomer is dan hebben jullie het mis. Jullie ouders hebben jullie van school afgehaald en heeft jullie afgestaan voorgoed aan ons. Welterusten baby's."
Ze verlieten de kamer en sloten de deur af. Ik hoorde ze nog iets interessants zeggen toen ze wegliepen. "Het was een zeer goede truc, die pillen in hun drinken te stoppen deze middag." "ja dat is waar " antwoorden tante Rose. Jessica en ik waren dus nu constant onder dit strafkamp. We zouden constant gestraft worden voor alles wat we deden. Wat onmenselijk was dit. Wat een vernedering, 24 uur per dag moeten rondlopen in luiers en zitten in je eigen viezigheid moeten zitten. Alleen maar drinken uit een babyfles. Onze enige redding was het een paar dagen aanzien om te kijken of er een ontsnapping mogelijk was. Sarah was constant in haar nopjes, omdat ze de baas was over deze twee baby's. Een vreselijke blik in haar ogen.
Nu zijn we in de box in de babykamer. Om te vorkomen dat Jessica en ik ontsnappen zit er plastic enkelring om onze enkel geplaatst en aan de box vastgemaakt. Behalve dat hebben we nog onze handschoenen aan. Met deze aan kunnen we nog geen eensdingen oppakken anders dan een baby, we moeten onze twee handen gebruiken. Jessica tobt de gehele nacht en haar ogen zijn erg vochtig. Echt huilen kan je niet met een speen in je mond .
Toen de ochtend kwam (na verschillende luiercontroles door Sarah de gehele nacht) werden we los gemaakt uit onze bedden. Een voor een werden we megenomen naar de keuken. Toen het mijn beurt was zag ik Jessica in een grote kinderstoel zitten. Op het plateau stond een bord met vreselijke pap van tante Rose. Haar gezicht sprak boekdelen net als dat van mij. ze werd gevoerd terwijl haar handen waren vastgezet.
Zonder een word te zeggen zette Sarah mij in een grote kinderstoel. Ook ik werd vastgemaakt. Ik begon met tegenstribbelen maar ik moest het snel opgeven. Tante Rose kwam Sarah helpen en mijn handen zaten snel vast. Tante Rose ging terug naar Jessica. En ging haar verder voeren. Sarah deed het zelfde bij mij. Toen begon het meest vreselijkste. Ik kreeg een hap van de pap en spuugde het meteen weer uit. "Dat is vreselijk" schreeuwde ik tegen Sarah. "Mamma de baby wil niet eten" "wel open zijn mond en steek het erin" zei tante Rose
Sarah pakte mijn kin en trok deze open. Terwijl mijn mond open was stopte ze er een lepel met die vreselijke pap in. Ze sloot mijn mond. Het smaakte vreselijk. Het smaakte of het gemaakt was van alleen babydingen. Nu kreeg ik een riempje om dat me tegen de achterkant van de stoel aan hield. De beweging die ik nog had was nu weg. Ik probeerde het weg te krijgen maar het lukte niet. Ik kreeg nog een hap en ze begon bij mijn keel te masseren zodat ik het wel door moest slikken. Ik vroeg haar wat er in de pap zat. ze antwoorden het gewoonlijk, pap en melk. Logisch dat het zo vreselijk smaakte. Ik keek naar Jessica en zag wat tante Rose bijna klaar was. Jessica probeerde het zo goed mogelijk te verteren, want tante Rose stopte niet. Jessica probeerde in de vinger van tante Rose te bijten en dat lukte. Tante schreeuwde het uit van de pijn in haar vinger en rende weg voor een pleister.
Na dat ze haar vinger had gecontroleerd, maakte ze Jessica los en trok haar naar de babykamer. Ik hoorde niks in de tussentijd. Ik hoorde niks van wat er bij Jessica gaande was. Ik at de rest van de pap op en dacht dat het bacon met eieren was.
Ik hoopte dat alles in orde was met Jessica. Want ik wist wat tante Rose kon don als ze boos werd. Ik moest er niet aan denken wat er voor gevolgen konden zijn. Hoewel ik het kort genoeg erop zelf ondervond. Sarah maakte me schoon en maakte me los nadat we klaar waren. Ik moest naar de babykamer toe.
Dichter bij de babykamer aangekomen hoorde ik Jessica huilen. Toen ik bij de kamer kwam was ik geschokt. Jessica was niet aan het sabbelen op haar speen. Nee ze had een babyfles in haar mond gekregen van tante Rose. Ze was vastgebonden in riempjes en hing nu onderste boven. Haar enkels waren vastgeklonken aan de reling in een hoek van de kamer. De fles was gevuld met melk, en zelfs als Jessica niet wilde drinken liep het toch haar ,mond in en moest ze dus wel slikken. Ik brak weg bij Sarah en rende naar
Jessica toe. Ik probeerde haar te helpen maar alleen voor een paar seconden. Tante Rose en Sarah grepen mij vast, en legde me vast in mijn bed. Nu was het onmogelijk om haar te helpen. Tante waarschuwde me voor als ik het zelfde zou doen dat ik de zelfde behandeling zou krijgen. Zonder een woord te zeggen verlieten ze de kamer, en ze sloten de deur. Ik tilde mijn hoofd op en zag dat Jessica was gestopt met tegen te stribbelen. Ze was rustig geworden. Ik keek naar haar gezicht en zag dat ze huilde . Haar tranen viel op de grond. In hun haast hadden ze de linker boei van me niet strak genoeg gedaan. Ik bewoog met mijn hand en merkte dat ik los kon komen. Domme, die handschoen. Met die speen in mijn mond kon ik niet mijn tanden gebruiken. Als ik nu een punt had daar waar ik mijn handschoen achter kon houden. Misschien kon ik hem zo af doen. Ik zag een punt en ik probeerde het millimeter voor millimeter lukte het na een tijdje bewegen het lukte, nu nog het breedste stuk van mijn hand.
Ik kon wel schreeuwen van frustratie, maar met de speen in mijn mond was het onmogelijk om het te doen. Jessica zag wat ik aan het doen was. Met Jessica's ogen op me ik moest het nu doen. De handschoen was los. Het koste me maar een paar seconden om mijn rechter hand te bevrijden en los te komen. O wat voelde dat heerlijk beide handschoenen uit te hebben naar 24 uur. Het duurde niet lang en ik was over de reling van het bed heen, en ik ging Jessica bevrijden. Het koste me een paar minuten om haar te bevrijden, en haar op de grond te zetten. Met een wiel zette ik Jessica weer veilig op de grond. Ik maakte haar enkels los, nu waren we vrij.
Ik maakte haar babytuigje los. Ik verwijderde bij haar de handschoenen en vervolgens de spenen bij haar en mij. nu gingen we op voor ons ontsnappingsplan we zochten overal. Dit leek een onmogelijke taak. De deur was op slot en voor het raam zatten er tralies. We zaten opgesloten. Jessica vertelde zachtjes in mijn oor, dat ze een probleem had. Ze had haar zelf vervuild toen ze onderste boven hing. Ik vroeg haar om op de verschoontafel te gaan liggen. Zo snel als ik kon verschoonde ik haar. Ik maakte haar babykleding los, en verschoonde haar luier. Ze wou eigenlijk geen nieuwe luier om, maar er was niks anders. Jessica ging toen maar weer terug in haar babykleding, terwijl ik probeerde een uitweg te vinden. Bij het raam aangekomen begon ik het te onderzoeken.
Een kleine klink was oververft en was niet duidelijk te zien. Zeker om een ontsnappingspoging te verijdelen. Het bleef niet onzichtbaar voor mijn ogen. Gezamenlijk trokken en duwde we eraan tot het raam open ging. Het raam sloeg vanboven uit open zonder een geluid. Het leide naar de vloer boven ons. Er liep een rand van 20 centimeter. We bedachten on geen momentvlug schoven we de tafel naar het raam en Jessica klom naar buiten. Ik schoof de tafel terug en klom ook naar buiten. Terug naar het raam waar Jessica me hielp naar buiten. In de hoop dat de klink terug zou vallen in de juiste positie, duwde we het raam dicht. Op een gegeven moment zag Jessica licht en ze pakte me beet. We ontdekten dat we boven de keuken waren. We zagen Sarah de afwas doen, en tante Rose droogde het af. Ze praten zachtjes, en dus konden we niet horen wat ze zeiden.
Na een paar minuten pakte Jessica me weer beet. "David hoe geraken we hier ooit uit" vroeg ze. "Ik denk via de regenpijp naar beneden en dan via de tuin naar de achter tuin en dan over het hek." "Denk je" vroeg ze. "Ik hoop het voor ons"
Het koste een paar minuten voor ik zag waar de regenpijp was. Hij zat ergens anders dan waar ik dacht dat hij zat. We liepen voorzichtig en ik stoten mij voet tegen iets. Ik keek en het leek op een hendel. We keken en we waren boven de gang. Ja ! Vrijheid leek dichtbij. Tot we hoorden "mamma de baby zijn weg"
We stonden meteen stil en we luisterden naar wat er ging gebeuren.
"Hoe konden ze los komen" schreeuwden tante Rose. "Het meisje was vastgebonden en hing onderste boven en de jongen lag vastgebonden in zijn bed" antwoorden Sarah. "Hoe zijn ze de kamer uitgekomen". "De deur en het raam waren beide afgesloten." "Ze moeten het raam gebruikt hebben." We schrokken toen ze dat zeiden. We schoven weg naar een donkere plek en verscholen ons daar. We zagen dat Sarah haar hoofd door het raam stak. Wij zagen haar wel maar zij kon ons niet zien. Ze schreeuwde "baby's waar zijn jullie"
We kregen even geen adem. "Ik kan ze niet zien mamma, misschien zijn ze al weg." "Niet een kans Sarah de detector in de tuin had het me verteld als er iemand weg ging." Jessica keek me vragend. Als we via de achtertuin werden we gepakt. Ondanks dat we stil waren op het moment, bleef het dat niet voor lang. Ik maakte een beslissing dat alles zou veranderen. Vlak bij me was een hendel die bijna onzichtbaar was. Zo we zagen was de hendel niet gebruikt sinds het huis gebouwd was. Als we geluk hadden wist tante Rose en Sarah hier niks vanaf.
We opende het en we waren verrast. Het kwam uit in de wc van de gastenkamer. We klommen naar binnen, en we verstopte ons daar. We hoorden een schuivend iets achter ons aankomen. En we wisten dat het Sarah zou zijn we sloten het raam voorzichtig, en zonder een geluid te maken wachten we af. Ze kon niet horen dat we het raam gebruikt hadden. We hoopten zo dat sarah er niet vanaf wist. Gelukkig was de hendel bijna niet te zien. We wisten niet wat er ging gebeuren. De volgende 20 minuten leken wel uren. De wc was zowel van binnen als van buiten afsluitbaar.
"Ik kan ze niet zien maar ze zijn hier geweest, mamma" schreeuwde Sarah. Jessica snikte zachtjes toen we hoorden welke theorieen ze bespraken over hoe wij waren uitgebrokken. Ik hoopte op dat het snel middernacht zou zijn en dat zij waren gaan slapen dan konden wij er tussen uit glippen. Maar helaas, het was niet zo. De wc deur ging open. Tante Rose stond in de deuropening. "Sarah, ik heb ze gevonden. Ze gebruikte het wc raam." Jessica en ik keken elkaar aan met een gezicht dat het zelfde zei. Gesnapt !