Verhaal Klaar Bedplassers Schoolreisje - JL TL WL NL BP PB 18-

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Eerst even voorstellen:
Meneer de Groot. Mentor van klas 3.6 vmbo-t. Leraar motortechniek en populair bij alle jongens.
En de leerlingen uit 3.6:
1. Sjors. Eigenlijk Georges Maurice Vincentius Zebedeus, en nog een dubbele achternaam ook. Intelligente jongen uit steenrijke familie. Lijkt niet echt één van de leiders van de klas, maar is dat wel.
2. Dylan. Slim, goed gebekt, sterk. De populairste jongen uit de klas en onbetwist leider.
3. Tom. Een vriendelijke jongen die iedereen graag mag. Niet overmatig slim. Zijn klasgenoten vermoeden dat hij nog in zijn bed plast, maar hij wordt er niet mee gepest.
4. Niels. Is verhuisd vanuit Amsterdam, en dat is goed te horen.
5. Roy. Lange, magere Aziatische jongen. Zeer sportief en lenig, zit op kickboksen. Wordt door iedereen gerespecteerd. Zijn ouders hebben een Thais restaurant.
6. Tim. Een rustige jongen, vriend van Johnny. Als je de een ziet, zie je de ander ook.
7. Johnny. Een straatvechtertje. Wie aan Tim komt, krijgt klappen.
8. Daan. Onhandig type, maar iedereen mag hem wel.
9. Bart. Goeiige, grote en nogal dikke jongen. Alleen al door zijn postuur heeft hij nooit ruzie.
10. Frank. Mager jochie. Bekend om ´t meest versleten spijkerbroekje van de hele school, en zomer en winter altijd een kort spijkerjackje aan dat ook betere dagen heeft gekend.
11. Leo. De beste sleutelaar uit de klas. Voert brommers op tot ongekende prestaties en kan niet wachten tot hij 16 wordt. Dan mag het tenminste!
12. Jochem. Vriend van de verteller. Plast nog af en toe in bed, maar behalve de verteller weet niemand uit de klas dat.
13. Sven. Dunne emo-jongen met lang haar en een oorbel in z´n rechter oor. Speelt gitaar in de schoolband en is populair, al denken sommigen dat ´ie homo is. Wat overigens niet zo is.
14. Bas. Onopvallende, vriendelijke jongen. Kan met iedereen goed opschieten.
15. Feike. Komt oorspronkelijk uit Friesland en heeft een vreemde hobby: fierljeppen!
16. Tony. Klein blond joch. Thuis hebben ze het niet breed. Tony krijgt geen zakgeld, maar brengt ´s morgens kranten rond en werkt ´s middags bij McDonald's.
17. Verteller, de 'ik' uit het verhaal. De jongen die altijd de beste opstellen schrijft, en de enige die geen hekel aan het vak Nederlands heeft! Geen wonder, want hij krijgt nooit lager dan een 9.

Bedplassers Schoolreisje, deel I

'Jongens', zei meneer De Groot, onze mentor, 'allemaal even luisteren. We gaan het even over het schoolreisje hebben!' Op slag is het stil, en dat is niet echt gewoon met 17 jongens in de klas. Als het over wiskunde gaat, of Nederlands, of geschiedenis, dan krijgen de leraren ons niet zo snel stil. Maar het schoolreisje! Een paar dagen naar Terschelling..... daar hebben we allemaal wel zin in!
Meneer de Groot neemt het woord. 'Jongens, alle inschrijvingen zijn binnen, en ik heb wat vreemds vastgesteld. En daarom ga ik het nu even over iets hebben wat ik normaliter met slechts een of twee jongens bespreek, en dan zeker niet met de hele klas erbij: bedplassen! En waarom nu dan wel? Dat zal ik je zeggen: volgens deze formulieren.... doen jullie het nog allemaal!'
Er volgt wat gedempt gegniffel. Het mag voor meneer De Groot een verrassing zijn, maar voor ons is het dat niet. Het schijnt dat ons plan werkt....

'De jeugdherberg heeft', zo vervolgt meneer, 'altijd wel een paar bedden voor bedplassers. Ook bij jongens van jullie leeftijd, vijftien, zestien, komt dat wel voor, zeker als je in een vreemde omgeving bent en de hele dag buiten. Om van al die cola die jullie drinken maar helemaal te zwijgen... Die bedden hebben een matras die met rubber is bekleed, dus als er een ongelukje gebeurt, is er niets aan de hand. Er is zelfs een speciaal kamertje voor de bedplassers, waar vier jongens kunnen slapen, en we hebben wel eens een jaar gehad dat we inderdaad alle vier speciale bedden in gebruik hadden. De slaapzaal is dan zogenaamd vol, en de rest van de klas hoeft er niets van te weten dat hun klasgenoten nog een nachtelijk probleempje hebben..... '
“Nachtelijk probleempje” zo zegt hij dat werkelijk! Ons gegniffel wordt wat luider. Wij zeggen gewoon dat die gasten nog in hun bed pissen!
'Maar nu dus heb ik zeventien bedplassers in de klas! Jullie doen het dus nog allemaal, ik keek er wel van op. Dat heb ik nog nooit meegemaakt.
Hoe dan ook, ik heb, toen de formulieren binnen waren, contact opgenomen met de jeugdherberg, en wat hun betreft is het geen probleem om zeventien bedplassers onder te brengen. We krijgen de kleine slaapzaal voor onze klas alleen, daar staan 20 bedden en die zullen allemaal worden voorzien van de speciale matrassen. Voor als er onder jullie nog jongens zijn die katoenen luiers gebruiken, er is een grote wasmachine, die ons elke morgen ter beschikking staat. Mocht er iemand hebben gelekt en een natte pyjama of natte lakens hebben, dan worden die ook meteen gewassen.
Ik moet jullie wel dringend verzoeken om zelf voldoende luiers mee te nemen voor de hele week, en wat je verder zo nodig hebt, want de school kan daar natuurlijk niet voor zorgen. Nog vragen? Nee? Mooi zo! Is er verder nog wat, dan hoor ik het wel, het duurt tenslotte nog drie weken voor we naar Terschelling vertrekken. Dan nu graag de boeken open, hoofdstuk vijf, oefening 18.... '

Waar meneer De Groot en de andere leraren niets vanaf weten, is dat wij jongens dit plan al weken geleden hebben gemaakt. Hoe we er zo bij kwamen weet ik niet meer precies, we zaten te kletsen buiten bij de caravan, ons jeugdhonk. Iemand had het over zijn neefje die op schoolreisje nog in bed plaste, en toen had een andere jongen uit die klas het ook gedaan, zogenaamd met opzet.
Dylan, die erg stoer is en een van de leiders van de klas, vertelde toen dat hij vroeger ook in bed had geplast, en natuurlijk deed hij zelfs daar stoer over:
'Lekker warm man, en je hoeft 's morgens niet je nest uit om naar de wc te gaan!'
Feike en Bas hadden dat meteen opgepikt, het leek hun ook wel gaaf om niet op te hoeven staan en gewoon in bed te kunnen plassen.
Tom vond het ook een vet idee, maar dat verbaasde ons niet. Wie nog met Tom op de basisschool had gezeten wist wel dat hij zelfs in groep acht nog vaak in zijn broek plaste. Thuis liep hij toen vaak gewoon de hele dag met een natte broek rond en hij plaste er rustig nog een keer in als hij weer moest. En volgens ons deed hij dat expres. Zijn moeder was sowieso niet van plan om meermaals per dag te wassen en maakte dat goed duidelijk ook.
In zijn broek plaste Tom op bij ons op het vmbo niet meer, maar we vermoedden allemaal dat hij nog steeds geregeld in zijn bed plaste. Tony, die kranten rondbrengt, had tenminste vaak genoeg in hun achtertuin luiers en plastic broekjes aan de lijn zien hangen 's morgens vroeg, en Tom had geen kleine broertjes of zusjes, dus die moesten wel van hem zijn. Maar Tom is een coole gast, en hij wordt eigenlijk nooit gepest. Trouwens, welke jongen heeft er nou nooit in zijn bed geplast, al is het meestal maar een enkel ongelukje, toch? Ik bedoel maar, ik was ook pas op m'n 11e droog 's nachts en ik weet dat mijn vriend Jochem, die ook bij ons in de klas zit, nog bijna elke maand wel een keer nat wakker wordt en weer in zijn bed heeft geplast. Hij hoeft geen luiers meer om, die tijd hebben we allebei gehad, maar Jochem heeft op z'n vijftiende nog steeds een plaslaken in zijn bed, en dat is niet voor niks.

Het was Sjors die toen met het idee kwam om tijdens het schoolreisje een keer met z'n allen in bed te plassen. 'Gewoon voor de gein! Ze kennen ons daar toch niet, en ze hoeven er thuis niets van te weten!'
Een paar jongens vonden het maar een stom idee.
'Je denkt toch niet dat ik in mijn bed pis, gatsamme!' – maar toen Dylan zei dat hij het wél een gaaf idee vond, draaiden ze bij. En van het een kwam het ander, de plannen werden steeds wilder, één nacht in bed plassen werd al gauw de hele week. Nou ja, vier nachten dan, want we gingen op maandag weg en zouden vrijdag weer terug komen. Nu zijn Sjors zijn ouders behoorlijk rijk en Sjors heeft dan ook altijd geld als water. De nieuwste telefoon sowieso, met internet natuurlijk, en hij heeft een echte ipod....
'Weet je wat” zei Sjors, 'als we het doen hè, dan zorg ik er voor dat er voor iedereen luiers zijn, ik bestel wel een paar extra pakken drynites of tena's... '
Dat woordje 'extra' zette een paar van ons wel aan het denken. Zou Sjors soms ook nog echt......??? Maar het idee was geboren, en de gedachte liet ons niet meer los.
'Als iedereen het doet, wordt er niemand gepest....'
'Ik vond het vroeger wel een lekker gevoel!'
'Ik wil het best weer eens meemaken...'
En zo hadden we het ineens over bedplassen, waar jongens het verder nooit over durven hebben, vooral niet als ze het nog wel eens doen. Je zou het niet geloven hoeveel van ons er vroeger nog in bed hadden geplast!
Nu kwamen ook de verhalen los. Leo zei dat hij tot z'n tiende een plastic broekje aan moest. Bart was een keer in de auto in slaap gevallen toen ze uit Frankrijk onderweg waren, en toen werd hij met een kletsnatte broek wakker, hoewel hij al een jaar niet meer in bed had geplast. Tony vertelde dat zijn moeder vroeger 's morgens altijd kwam controleren of hij nat of droog was....
Dat kwam een heel stel van ons nog wel bekend voor, trouwens!

Sjors had er al verder over nagedacht. Op het aanmeldingsformulier, zo wist hij, kan je dingen aangeven als dieet, medicijngebruik en dergelijke, en je kan ook aankruisen of je nog in bed plast. Ja echt, dat staat er bij alle klassen nog bij, ook voor de bovenbouw, zei hij.
En zo was het ook, zagen we, toen we het papier kregen, met het verzoek om het door onze ouders in te laten vullen.
'Dat kruis je gewoon gauw aan op dat formulier, voor je het weer aan de mentor geeft, dan merken ze daar thuis niks van. En op school denken ze dat je ouders dat zo ingevuld hebben!'
Knap slim van die Sjors evenzogoed, maar hij is niet voor niks de beste van de klas. Wat 'ie op vmbo-t doet vragen we ons wel eens af, volgens ons zou hij net zo goed naar de havo kunnen, maar hij zegt dat 'ie gek is op autotechniek, en daarom voor deze opleiding heeft gekozen. Weet je meteen waarom er bij ons alleen maar jongens in de klas zitten, meisjes hebben denk ik niets met autotechniek!
Als de avond valt en we naar huis gaan is het besluit met alle stemmen voor genomen: we gaan dit schoolreisje allemaal in bed plassen! Dat wordt lachen, dus. Nog drie weken wachten.

Wordt vervolgd.
 

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Bedplassers Schoolreisje, deel II

Na de gezellige boottocht zijn we op het eiland aangekomen. Onze gehuurde fietsen staan al klaar op de kade en het is niet ver naar de jeugdherberg. Meneer de Groot weet de weg, hij is hier vaker met groepen leerlingen geweest. Als we aankomen halen we eerst onze bagage van de fiets – behalve Sjors. Hij heeft de chauffeur van zijn vader opdracht gegeven om zijn bagage hier af te leveren! Verschil moet er blijven, en wie het breed heeft laat het breed hangen. Hij blijkt dan ook meer bij zich te hebben dan wij: niet alleen een goed gevulde sporttas, zoals wij allemaal, maar er is ook een koffer afgeleverd! 'Die is voor vanavond', zegt hij geheimzinnig.

Voordat we de lunchpakketten mogen opeten, moeten we eerst onze slaapzaal inrichten. We stormen naar boven en gooien onze tassen op een bed. Wie er naast wie slaapt zijn we zo maar uit, er zijn tenslotte drie bedden over. Jochem heeft natuurlijk een bed naast mij, en Tom verovert het bed aan de andere kant. Tom slaat het laken terug. Hij lacht. 'Moet je kijken, ze hebben echt matrassen met een gummihoes', grijnst hij, en laat het groene rubber zien. Ja, dit is deze week de slaapzaal voor bedplassers!
'Zelfde kleur als mijn plaslaken', fluistert Jochem mij toe. 'Ik ben blij dat ik er niet over in hoef te zitten of ik deze week nat ben...... Weet je, ik zat daar echt mee, tot we besloten om het allemaal te doen. Komt er niemand achter dat ik het soms nog echt doe...'

Ik zie uit m'n ooghoek dat Tom stiekem iets onder z'n kussen verstopt. Met een sprong ben ik bij zijn bed, gooi het kussen aan de kant, en roep: 'Wat nou Tom, heb je je teddybeer meegenomen?'
Maar wat ik zie is geen teddybeer. Tom heeft een plastic broekje onder z'n kussen liggen! Een grote maat plastic broekje, echt geen babymaatje maar meer maat tienerjongen, van doorzichtig plastic, met brede elastieken! Beetje gelig ziet het plastic broekje er uit, een beetje vaak .. gebruikt, is het woord.
Ik hou het plastic broekje voor mijn eigen korte broek, maak sisgeluiden:
'Psssssssssssssshhhh pssssssssssh. Lekker in je plastic broekje pissen, hè Tom, bedpisser!'
'Ja, dat is mijn eigen plastic broekje, voor als de luier lekt, nou goed!' zegt Tom. 'Moest ik van m'n moeder meenemen. Kom geef terug man, doe niet zo lullig!'
Ik geef Tom zijn vergeelde plastic broekje terug en zeg:
'Jij pist dus nog echt in je bed zeker?'
'Ja, vaak genoeg' zegt Tom, 'maar heb jij daar last van soms?'
'Ikke niet' lach ik, 'zolang je het maar in je eigen bed doet, en niet in het mijne!'
En dan bedenk ik me en voeg er aan toe: 'Dat doe ik vannacht zelf wel!'

's Middags fietsen we over het eiland, stoppen bij een cafetaria in het dorp en krijgen allemaal een flesje drinken. Het avondeten in de jeugdherberg valt niet tegen, en daarna voetballen we buiten nog een tijd, tegen een ploegje Duitse jongens die ook in de jeugdherberg overnachten. Om half elf stuurt meneer De Groot ons naar de slaapzaal. 'Jullie mogen gerust nog wat ouwehoeren' zegt 'ie, 'maar je blijft op de slaapzaal, en om half twaalf wil ik dat het stil is – en blijft!'
'Is goed, meneer!'
We zetten een stoel onder de deurkruk. Stel je voor dat er een leraar binnenkomt. We hebben nu even tijd voor jongens onder elkaar en zitten op een paar bedden rondom het bed van Sjors. Die haalt z'n geheimzinnige koffer te voorschijn, doet hem open. Die ligt vol met pakken luiers! Sommigen van ons kennen die nog maar al te goed, anderen kijken nieuwsgierig. Nu wordt het dus menens met ons plan!
'Ik heb ze in verschillende maten' zegt Sjors, 'als je weet wat je moet hebben, zeg het dan maar.. '
En meteen trekt hij een pak drynites open:
'Deze zullen voor de meesten wel passen, ze zijn voor jongens tot en met 15 jaar. Hier is nog een pak Moli's. En Tena's. Ik heb ook nog een paar kleinere, en voor jou, dikke!' – hij kijkt de grote Bart aan, die al bijna twee meter lang is en niet bepaald mager – 'heb ik deze besteld. Volwassen maatje, jonge!'
De luiers gaan van hand tot hand.
'Oh man, ik ben toch geen baby!' zegt Johnny, maar hij doet wel meteen zijn spijkerbroek uit en wil de luier over zijn onderbroek heen om binden!
'Nee joh, ezel!'
We helpen elkaar, sommige jongens liggen op hun bed, anderen doen hun luier staande om.
'Goed vastplakken' zegt Sjors, 'en die plakkers niet weer los doen als je ze een keer goed vast hebt. Dan plakken ze lang zo goed niet meer, en dan krijg je vannacht lekkerij!'
Tom haalt zijn plastic broekje van onder zijn kussen vandaan, stapt erin en trekt het voorzichtig omhoog over de luier.
'Moet van me moeder!'
Ziet er best wel stoer uit, zo'n glanzend plastic broekje!
Leo kijkt spijtig. 'Ik moest vroeger ook altijd een plastic broekje aan. Ik had van die katoenen luiers, zo'n voorgevormd geval, net een dik broekje... en daar moest beslist een plastic broekje overheen. Ik wou dat ik er nog eentje had... '
'Ha!' zegt Sjors 'dat zou ik haast vergeten!'
En hij doet weer een greep in zijn koffer, en haalt er een armvol plastic broekjes uit: blauwe, gele, doorzichtige, witte, nog keurig in het zakje.
'Hoeft niet echt over een wegwerpluier, maar voor wie wil...... Ik heb er genoeg!'
Met stralende ogen pakt Leo een donkerblauw plastic broekje en trekt het aan.
Ik wil ook een plastic broekje, en zoek een gele uit, een S'je, ik ben niet zo groot.
Johnny probeert er ook een, maar moppert: 'Man, dat knelt om me poten! Ik doe wel zonder.'
En hij doet het plastic broekje weer uit, gooit het verfrommeld op Sjors zijn bed.
Johnny's beste vriend, Tim, pakt het op en trekt het aan: 'Mij past het best, John!'
'Je doet maar', bromt Johnny.
'Zorg dat het goed over de luier heen zit' leert Sjors.
Hij kon er wel verstand van hebben!

Het duurt even, want we zijn er niet allemaal even goed in om een luier om te doen, maar na een tijdje hebben we toch allemaal een luier om, en de meesten van ons ook een plastic broekje er over heen. Het spierwitte plastic broekje van Roy steekt mooi af bij zijn magere, gespierde bruine benen: Roy komt uit Azië, zijn ouders hebben het Thaise restaurant bij ons in de buurt. Hij maakt een paar kickboxbewegingen, schopt hoog en snel.
'Vet hey, mag ik dat plastic broekje houden, Sjors? Zit lekker strak, beter dan die wijde sportbroeken!'
'Jullie mogen het allemaal houden' zegt Sjors. 'Oh ja, en denk erom morgenochtend! De natte luiers kunnen morgen in de afvalbak die ze bij de wasruimte hebben neergezet, weet je nog! Maar de plastic broekjes moet je daar niet in gooien, dan ben je ze kwijt. Gewoon afspoelen onder de douche, en dan te drogen hangen. Die moet je morgenavond weer aan!'
En zo zitten we bij elkaar aan het eind van de dag, zeventien jongens alleen in luiers en plastic broekjes, we maken grappen en kletsen zoals jongens dat doen. De tijd vliegt.

'Meneer komt zo' merkt Dylan op, 'we kunnen maar beter in ons nest gaan liggen, dan doe ik het licht wel uit.' Hij zal eens niet de leiding nemen! We kruipen in ons bed. Wat voelt dat vreemd, zo'n luier om! Voor de meesten van ons is dat toch echt al wat langer, of soms al heel lang, geleden... Dylan staat bij de lichtschakelaar.
'Nou koppen dicht' zegt hij, 'Ik heb geen zin in gezeur van de mentor! En denk erom, morgenochtend allemaal nat hè, afspraak is afspraak! Je hebt die luier niet voor niks om!'
Hij grijnst breed. 'Ik zorg wel dat ik nat ben!' En dan zien we hoe Dylan zijn benen wat uit elkaar zet, en het is ons allemaal overduidelijk wat hij doet: hij staat daar zijn luier vol te plassen! Je ziet het ding gewoon verkleuren, dikker worden ook!
'Sjeez man lekker warm!' zucht hij, en knipt het licht uit. We liggen in het donker. En het laatste wat we horen zijn de blote voeten van Dylan, die stap stap stap in zijn natte luier naar zijn bed sluipt.

Wordt vervolgd.
 

Jasper-DL

The cake is a lie... :'(
Leuk verhaal :)
Je kan best goed schrijven vind ik. Je zorgt ook voor een goede interpunctie.
Ik ben benieuwd naar je vervolg ;)
 

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Bedplassers Schoolreisje, deel 3 - JL TL WL NL BP PB 18-

Bedplassers Schoolreisje, deel III

Huh, waar ben ik...... Nog niet helemaal wakker, geloof ik. Oh ja, Terschelling! De jeugdherberg! Ik schrik helemaal wakker als ik me realiseer dat ik in bed heb geplast! 't Is toch niet waar! Mijn hand glijdt onder mijn plastic broekje: ja hoor, doorweekt! Dat is me toch al een tijdje niet meer gebeurd, maar het valt niet te ontkennen: ik ben nat. En uitgerekend op schoolreisje! Wat zullen de andere jongens wel niet zeggen! Ik schaam me kapot!
Maar dan schiet me onze afspraak te binnen. Als het goed is, hebben de andere jongens ook in hun bed geplast! Ha, dat wordt lachen!
Kijk, Jochem is ook al wakker.
'Hee Jochem!' zeg ik, 'ben je nat?'
'Ikke wel' zegt Jochem, en gooit z'n bed open.
Het is wel duidelijk dat hij in bed geplast heeft, zijn luier laat niets te raden over!
'Ik ben nog droog!' piept Bas, die al naast z'n bed staat.
'Niet meer lang vriend, je moet vast wel nodig, zo 's morgens!'
'Komt wel goed' zegt Bas, en daar loopt het al in zijn luier, de strip verkleurt. Het is meer dan Bas' luier kan verwerken, en dus wordt zijn plastic broekje geel van voren en nat van binnen. Zo, die is nu ook goed nat!
Links en rechts staan nu jongens op, lopen tussen de bedden heen en weer en bekijken nieuwsgierig elkaars natte luiers.
'Ik pis er lekker nog eens in!' roept Tim, en z'n vriend Johnny zegt: 'Dat heb ik vanmorgen vroeg al gedaan, toen ik wakker werd. Ik was wel nat, maar ik moest nodig en had geen zin om al op te staan...'
Dan valt ons op dat Daan nog in bed ligt.
'Opstaan, luilak!'
En zonder pardon worden de dekens van zijn bed weggetrokken.
Nou, Daan heeft wel degelijk in zijn bed geplast.... zijn laken is donkernat van het kussen tot aan het voeteneind!
En Daan ligt midden in die oceaan, zijn luier half los, nog net zo'n een beetje om zijn mager lijf, maar dat dat luiertje op deze manier het bed niet droog kon houden, is wel duidelijk.
'Kan ik er wat aan doen', moppert Daan, 'wat weet ik er nou van hoe zo'n ding om moet. Dat deed m'n moeder vroeger altijd!'
En voordat iemand daar op kan reageren:
'En toen was ik vier of zo! Ik ben geen bedpisser!'
'Zou je anders niet zeggen', spot Roy. 'Je hebt wel je best gedaan!'
Roy's helder witte plastic broekje is nog net zo smetteloos als gisteravond.
'Ben jij zelf wel nat dan, loempia?' bijt Daan hem toe.
Als antwoord doet Roy zijn witte plastic broekje naar beneden tot het op z'n knieën hangt en laat Daan zijn luier zien.
'Nat genoeg?'
'Kee', bromt Daan, die ziet dat ook Roy's luier behoorlijk vol geplast is.
Roy maakt een snelle beweging, zijn rechterbeen reikt makkelijk tot Daan's hoofd, maar blijft er twee centimeter vandaan. Wat is die jongen lenig!
'Als ik zég dat ik nat ben, dan bén ik dat ook, begrepen!'
'Dim nou maar, 't is wel goed!'
'Ik hep gistere avond meteen maar effe in me broek gepist toen ik in me nest lag', zegt Niels met z'n Amsterdams accent. 'Hoefte ik er fanmogge niet meer aan te denke.'
'En hoe vond je dat?'
'As ik hail eerluk ben....... ik fon het vet. Hoe de pis in me luier liep. Over me buik. Tussen me pote. Ik lag op me rug, en de pis liep zo naar beneje. En ik foelde hoe dat plastic broekie warm werd van fore....'
'Zooooooo Niels.....waar had jij je handjes dan!??'
'Da's foor mijn een wait en foor jouw een fraog!'
Een seconde wacht Niels om de spanning op te voeren. Dan voegt hij lachend toe:
'Maor ut bewais is in de pis versope fannacht!'
De grote Bart barst in een daverend gelach uit. Hij giert het uit, om dan verbaasd naar zijn luier te kijken.
Hikkend zegt hij tegen Niels: 'Wat doe je nou man! Je laat me zo lachen dat ik in m'n broek pis!'
En Frank, ad rem:
'Komt dan mooi uit dat je je luier nog om hebt, anders had je mooi voor gek gestaan met een natte broek!'
Daan is bezig om het rubberen plaslaken droog te wrijven met de weinige droge hoekjes die er nog aan zijn laken te vinden zijn. Hij gooit het natte laken daarna in het middenpad tussen de bedden. Roy staat voor de spiegel met alleen nog maar z'n strakke witte plastic broekje aan. Hij heeft het weer omhoog getrokken over z'n natte luier, en maakt kickboxbewegingen.
Sven doet een raam open en klaagt dat 'het hier meurt'.
Sjors kijkt ondertussen alles tevreden aan. Alles verloopt zoals hij het had gehoopt. Hij is niet de enige die in zijn bed heeft geplast....... nee, al zijn klasgenoten zijn ook nat. En ze vinden het nog leuk ook.

Meneer de Groot stapt het kleine slaapzaaltje binnen.
'Goedemorgen, jongens!'
Zijns ondanks zet hij grote ogen op. Bepaald geen alledaagse aanblik in het voortgezet onderwijs. Zeventien tienerjongens in natte luiers en plastic broekjes staan op hem te wachten en kijken hem vrolijk aan.
'Goeiemorgen, meneer!'
'Nee maar! Zo te zien hebben jullie echt allemaal in bed geplast! 't Is maar goed dat we een eigen slaapzaal hebben! Nu maar gauw onder de douche allemaal, voordat die Duitsers wakker worden!'
'Hoe laat is het ontbijt, meneer?'
'Pas over een uur. Daarna lunchpakket klaarmaken; we gaan naar het strand, dus zwembroek mee!'
'Meneer, waar moeten die natte luiers ook alweer heen?'
'Er staat een kliko bij de eerste wasruimte, die is voor ons. Gooi ze daar maar in, dan wordt het wel opgeruimd. Zijn er nog natte pyjama's die in de was moeten?'
'Pyjama's zijn voor watjes, meneer!'
'Als jij het zegt...... Zijn er dan nog mensen die ander wasgoed hebben?'
'Ik meneer', zegt Daan, en wordt rood. 'Mijn laken. Ik heb gelekt!'
'Geeft niets, jongen. Geef dat natte laken maar aan mij. De mensen van de jeugdherberg zorgen er voor dat alles vandaag gewassen wordt, en vanavond droog is. Zijn er soms nog jongens die katoenen luiers hebben gebruikt? Dan kunnen die ook in de was...... '
'Nee meneer, wij zijn allemaal modern!'
'Blij het te horen, Dylan!'
En daarmee draait hij zich om, doet de deur van de slaapzaal achter zich dicht en gaat de trap af om zich bij zijn collega's te voegen. Hij schudt zijn hoofd. Zeventien bedplassers! Wie heeft het ooit zo zout gegeten!

'De plastic broekjes niet in die container gooien!' waarschuwt Dylan nogmaals. 'Die container gaat natuurlijk met de vuilnisman mee, en dan ben je ze kwijt!'
Ik doe mijn plastic broekje vast uit, en zie dat de meesten dat ook doen. En zo lopen we met natte luiers om en een plastic broekje in onze hand naar de douches. Heerlijk poedelen onder de warme stralen. Plastic broekje afspoelen.
In de kleren. 'n Korte broek, een T-shirtje, meer heb je niet nodig. Het wordt alweer een warme dag, zegt Piet Paulusma. We zijn klaar voor een dagje Terschelling!
Bij zeker tien bedden hangt even later een plastic broekje te drogen. Een grappig gezicht.

Sjors heeft de koffer op z'n bed gezet.
'Wil je nu een schone luier?'
'Nee, vanavond maar!'
'Als m'n vader dit wist....!!'
'Tien jaar geleden man, dat ik voor 't laatst in bed gepist heb....'
'Minstens!'
'Nee hoor, niks van waar.... Eén nacht geleden om precies te zijn. Ik heb wel gezien hoe nat je was!'
'En jij dan.... zijknat! Letterlijk, hahahahaa!'
'Dat was lachen, man!!'
'Zeker weten. En vannacht weer!'
Ik zie dat Roy z'n spierwitte plastic broekje zorgvuldig met een handdoek droogt.
Het plastic broekje daarna weer aantrekt. Zo over z'n onderbroek.
'Wat nou Roy, bang dat je in je broek pist?'
'Nee. Maar dit plastic broekje doe ik niet meer uit. Bloedgeil broekje, echt gaaf!'
Ik haal m'n schouders op. Boeit niet! Moet hij zelf weten. En eerlijk is eerlijk, het staat hem goed.
Daar haast Leo zich de slaapzaal weer in, fris gedoucht, z'n blauwe plastic broekje in z'n hand.
'Leo, schiet eens op, jong! Je bent de laatste zo!'
Tijd voor het ontbijt. We gaan naar de eetzaal. Bedplassen maakt hongerig, zeker!

Wordt vervolgd.
 

luieluieraar

ik in m'n tena maxi o yeah
wat een gaaf verhaal wacht met smart op de volgende nacht of terwijl het volgende deel

leuk geschreven met dat voor stellen
 

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Bedplassers Schoolreisje deel 4 - JL TL WL NL BP PB 18-

Bedplassers Schoolreisje, deel IV

We beleven een heerlijke dag op het eiland. We fietsen helemaal naar de Boschplaat, waar het strand eindeloos is en bijna geen toeristen meer komen. Je mag ook niet overal komen, vertelt meneer, omdat het een broedgebied is voor een hele hoop vogels. Maar het pad langs de duinen is vrij toegankelijk, en dat nemen we dan ook. Een ideale plaats om te gaan zwemmen! Uit de kleren en zwembroekjes aan!
Een paar jongens gniffelen als ze zien dat Roy z'n plastic broekje nog aan heeft.
'Het is nog geen nacht hoor!' zegt Bas, maar niet zo hard dat een van de leraren het hoort.
Maar met Roy wil niemand ruzie, dus laten ze hem verder met rust.
Roy vouwt het plastic broekje netjes tussen z'n kleren, en straks, voordat we weer op de fiets klimmen, zal hij het weer aantrekken.
'Ha die Sven!' lacht Frank, 'valt me nog mee dat je geen leren zwembroek hebt, hahaha!'
Sven is altijd in het zwart gekleed, en eigenlijk de enige van ons jongens die geen spijkerbroek draagt. Hij pelt zich voorzichtig uit zijn strakke zwartleren broek, legt zijn leren jasje er boven op. In het leer op zo'n hete dag. Maar ja, dat is Sven. En zijn zwembroek is dan wel niet van leer, maar wel gitzwart, en aan het ritsje op z'n achterzak hangt een zilveren gitaartje.
Tim staat ondertussen in zijn broek te plassen! Een grote donkere vlek wordt zichtbaar voorin zijn korte rode zwembroekje en even later loopt het in straaltjes in het zand.
'Tim pist in ze broek', joelt Niels.
'Een zwembroek IS om nat te worden!' antwoordt Johnny ijskoud, en volgt Tims voorbeeld!
Ook bij hem zie je nu een grote natte pisvlek voor in zijn broekje, en dan draven beide jongens het strand over, en plonzen in zee.
Wij er achteraan, en de komende uren vergaan met zwemmen, spelen, strandvolley en wat je verder zo doet tijdens een dag aan het strand! Als we later in de duinen liggen, op onze buik in het gras, kan ik het niet laten om nog even lekker warm in mijn zwembroekje te plassen.... en als ik dat tegen Jochem zeg, blijkt dat hij dat ook net heeft gedaan. Zoals Johnny al zei, een zwembroek is om nat te worden!

Als we terugkomen bij de jeugdherberg is er nog even tijd voordat we moeten eten. Op de slaapzaal aangekomen, zien we dat er keurig een schoon en droog laken op Daan's bed klaar is gelegd. Daan maakt gauw zijn bed op. 'Zo, dat is weer klaar om vol te pissen!' grijnst hij. 'Maar ik hoop dat ik vannacht niet weer lek.... zo'n nat bed is maar koud om in te liggen!'
En hij vraagt:
'Kan jij me vanavond even helpen met die luier om te doen, Tom?'
'Tuurlijk. Ik zal je ook wel even poederen en zo.... '
'Zout op man! Gewoon checken dat het allemaal goed zit is wel genoeg!'
'Komt wel goed, hoor!'
De plastic broekjes zijn allemaal droog, maar vreemd genoeg lijkt Leo's blauwe plastic broekje te zijn verdwenen.
'Ik had het toch echt aan het bed gehangen, net al jullie! Maar nou is het weg?!' klaagt Leo, 'En ik vond het net zo'n lief broekje!'
'Vreemd dat het weg is' zegt Sjors, 'maar geen man overboord. Ik heb er nog genoeg! Herinner me vanavond maar even als ik de luiers uitdeel!'
Na het eten hangt iedereen nog gezellig wat rond de jeugdherberg, sommigen spelen voetbal, anderen kijken een video of whatsAppen even naar huis.

De Duitse kids moeten eerder naar bed dan wij. Maar in plaats van dat de rust in de jeugdherberg weerkeert, stijgt er uit de Duitse slaapzaal een gejoel op: Bettnässer! Bettnässer!!!
Als het lawaai aanhoudt en het zelfs klinkt of er stoelen omvallen, springt één van de Duitse leraren overeind en gaat de slaapzaal binnen. Er wordt in boos Duits gebulderd, en het wordt stil. Dan komt de leraar weer de gemeenschapsruimte in, met in zijn kielzog een jongen, die alleen maar een natte luier om heeft, en een blauw plastic broekje in zijn hand! De jongen en de leraar gaan bij een tafeltje in een hoek zitten en lijken in een diepgaand gesprek verwikkeld.

'Dat lijkt mijn plastic broekje wel!' zegt Leo. 'Er was maar één zo'n donkerblauwe, en die had ik!'
'Nou, zo te zien heeft die jongen wel een plastic broekje nodig', lacht Daan. 'Die luier is kletsnat!'
We kijken het gebeuren nieuwsgierig aan.
Dan loopt de Duitse leraar naar de hoek, waar onze leraren zitten. Die genieten van hun verdiende rust, maar meneer De Groot staat op en praat met zijn Duitse collega.
Wat zou er aan de hand zijn?
Daar komt meneer De Groot al naar ons toe.
'Jongens, luister eens even!'
'Ja meneer!'
'Jongens, jullie zien daar die Duitse jongen wel zitten....... '
'Hij heeft in zijn luier geplast, meneer!'
'Hij is nat!'
'Ik denk dat hij nog in z'n bed pist, meneer!'
'Kan niet, hij lag nog maar vijf minuten in bed!'
'Als jullie nou eens luisteren in plaats van allemaal maar wat te roepen!'
Het is duidelijk dat hij het meent, en dus zijn we stil.

'Die jongen, Siegfried heet hij, maar hij wordt Siggi genoemd. Hij is zojuist door zijn klasgenoten flink gepest. En weten jullie waarom? Omdat ze zagen dat hij een luier om had, en in de wasruimte een plastic broekje aan wilde trekken!
Siggi heeft hetzelfde probleem als jullie: hij plast soms nog in zijn bed. Maar anders dan jullie is hij daar niet voor uitgekomen. De afgelopen nacht is hij de hele nacht wakker gebleven, om maar niet in zijn bed te plassen. Luiers had hij niet bij zich...'
'Hij heeft er nu wel een om, meneer!'
'Laat me uitspreken, Bart! Hij heeft er nu wel een om, inderdaad. Maar dat is er eentje die hij uit de kliko heeft gehaald! Een natte luier van een van jullie!'
'Lekker fris, in een ander ze pis!'
'Dat rijmt! Hahahahaa!'
'De arme jongen dacht dat hij niet nog een nacht wakker zou kunnen blijven. Hij dacht dat een natte luier allicht beter zou helpen zijn bed droog te houden dan helemaal geen luier!'
'Vol is vol, meneer!'
'Dat zegt Geert Wilders ook altijd!'
'Pist die soms ook nog in zijn bed!?'
'Luisteren, jongens! Ik vraag het niet nog een keer!'

En meneer de Groot vervolgt:
'En toen zag hij een van ons lopen, met een plastic broekje in zijn hand. Wie van ons was er weer te laat vanmorgen.... Leo soms weer? Maar dat doet er nu even niet toe. Siggi is hem achterna gelopen en zag dat Leo – ik ben er bijna zeker van dat het Leo was; ben jij soms je plastic broekje kwijt, Leo? – het broekje aan zijn bed hing om te drogen. Het was toevallig ook nog een van de eerste bedden op onze slaapzaal, dus toen Leo naar het ontbijt ging, heeft Siggi het vlug gepakt. Gestolen, kan je zeggen, maar het was uit vertwijfeling, om vannacht zijn bed maar droog te houden!'
'Hij mag het wel houden, meneer!' roept Leo, die medelijden krijgt.
'Ik heb er nog wel eentje extra!' roept Sjors.
'Sjors heeft wel een pak luiers over voor hem!'
'Tuurlijk!'
'Jammer genoeg hebben zijn klasgenoten vanavond dus ontdekt dat Siggi een natte luier om had. Herr Heinzelmann heeft ze verboden om er die jongen verder mee te plagen, en ik heb beloofd dat ik voor een droge luier zou zorgen. Omdat we bedplassers in onze groep hebben. Ik heb NIET gezegd, dat jullie het nog ALLEMAAL doen.... maar wel dat we voor een oplossing konden zorgen. Dus als iemand voor deze nacht een luier voor die jongen over heeft...? Morgen koopt Herr Heinzelmann zelf wel even een pak, maar nu zijn de winkels al dicht, en jullie gunnen die Duitse jongen toch wel een droge nacht, nietwaar.'
Sjors rent al naar boven, en komt even later met een pak drynites beneden, waaruit maar een paar luiers ontbreken.
'Hier redt hij zich wel mee, meneer!'
Meneer de Groot wenkt zijn Duitse collega dichterbij, overhandigt hem het pak luiers. Siggi komt er met tranen in zijn ogen bij, het donkerblauwe plastic broekje heeft hij nog in zijn hand. Hij wil het aan meneer de Groot geven, maar die wijst op Leo.
Die staat in tweestrijd. Enerzijds wil hij die Duitse jongen best helpen, maar anderzijds vindt hij dat plastic broekje toch wel heel erg fijn. En als hij vannacht nou zelf ook weer in bed plast... moet plassen vanwege de afspraak.... nog drie nachten....

Sjors lost het dilemma op, Hij heeft niet alleen een pak luiers meegenomen, maar tovert nu ook nog een mooi gloednieuw plastic broekje te voorschijn, van helder geel plastic.
'Bitte!' zegt hij tegen de Duitse jongen, 'kannste behalten!'
Die gast spreekt nog Duits ook! Met Sjors blijf je je verbazen.
Siggi bedankt Sjors, bedankt meneer de Groot en zijn eigen leraar, en geeft dan, een beetje aarzelend, Leo het donkerblauwe plastic broekje terug.
'Du bist also auch Bettnässer?' zegt hij en Sjors vertaalt: 'Dus jij bent ook nog bedplasser?'
'Jawohl', zegt Leo.
Zo veel Duits kent hij ook nog wel.
'Trekst du dat mar an fannacht' zegt hij, en wijst op het heldergele plastic broekje, dat Siggi als een schat vasthoudt. 'Und als ze du pesten mit das bettpissen, schlagen wij ze wohl in elkaar!'
'Dat gebeurt vast niet, Leo! Herr Heinzelmann heeft zijn jongens gezegd dat wie Siggi plaagt, morgen zelf de hele dag in een natte broek rond moet lopen! Ze zullen zich wel twee keer bedenken!'
Hij kijkt op zijn horloge.
'En nu is het al weer bijna elf uur mannen, het is bedtijd! Naar boven met jullie!'

Op de slaapzaal aangekomen, deelt Sjors net als gisteren luiers uit. We doen allemaal onze luiers om, en trekken er onze plastic broekjes over aan. Tom helpt Daan even met de luier, zoals beloofd. Dylan doet het licht uit, en binnen de kortste keren is het stil dit keer. Na een hele dag buiten zijn, vallen we allemaal snel in slaap. Ik word alleen nog heel even wakker als meneer De Groot om het hoekje kijkt en het licht van de gang in mijn ogen valt.
Half in slaap stel ik vast dat ik al nat ben en dus in bed heb geplast.. en ik heb er niets van gemerkt. Ben ik even blij dat ik een luier en een plastic broekje aan heb!
En dan overmant de slaap me weer.
Ik ben vertrokken.

Wordt vervolgd.
 

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Bedplassers Schoolreisje - deel V

Bedplassers Schoolreisje, deel V

Jochem maakt me vroeg wakker.
'Ik heb weer in bed gepist!' zegt hij, en hij kijkt niet blij.
'Ik ook!' zeg ik, 'en volgens mij wel twee keer ook. Ik was gisteravond al vroeg nat.'
'Jij ook?' zegt Jochem zachtjes, 'maar jij doet het toch al lang niet meer?'
'Thuis niet, nee', lieg ik glashard. 'Maar we zijn op schoolreisje dombo, en we zijn allemaal nat!'
Ik wil nog even niet toegeven dat ik die nacht echt in bed heb geplast.
Niks met opzet nat.
'Oh ja! Haaha dat was ik even helemaal vergeten.... Nou ja, niet dat we op schoolreisje zijn, maar dat iedereen het zou doen! Blij toe, want ik heb echt in bed geplast.... Ik heb er niets van gemerkt dat het gebeurde.'
Jochem kijkt opgelucht.
'Hoe vaak doe jij het eigenlijk nog, Jochem?'
'Altijd wel twee of drie keer in de week of zo....'
'Zo vaak nog? Dat wist ik niet. Ik dacht dat je gewoon af en toe een ongelukje had.'
'Nee, het gebeurt me weer veel vaker, de laatste tijd. Vet klote, man.'
'Blijf je daarom niet meer zo vaak bij me slapen?'
'Ja, ik schaam me kapot als ik weer nat ben.... Ik ben al vijftien, dan pis je toch niet meer in je bed!'
'Joh, gaat vanzelf over.... Is bij mij ook gebeurd!'
'Pis jij eigenlijk nog wel eens in bed?'
'Ja. Heel af en toe... ', wil ik dan wel toegeven.
'Mijn ouders willen dat ik 's nachts weer luiers om doe, als het niet ophoudt.'
'Beter dan een nat bed.'
'Da's waar. Maar zo'n ding om vind ik maar niks!'
'Als je weer bij ons slaapt, doe ik er ook wel een om, okee. Hoef je je niet te schamen!'
'Gaaf man... bedankt. En je lacht me niet uit als ik nat ben, hè?'
'Tuurlijk niet! Ik weet toch zelf nog wat het is!'
'Da's waar.'
'Ik zal je wat beloven... Als jij bij ons in je bed plast, zal ik het ook doen! Zeg ik gewoon tegen mijn moeder dat ik weer een ongelukje heb gehad.'
Jochem stapt uit zijn bed. Duidelijk is te zien dat zijn luier kletsnat is.
'Hoe nat ben jij?'
'Hartstikke nat! Kijken wie het natst is?'
Ik klim ook uit mijn bed en doe mijn plastic broekje wat naar beneden.
Lachend vergelijken we onze volgeplaste luiers.
'Jij wint, volgens mij!' zegt Jochem.
En ik denk het ook. Geen wonder, want ik ben ervan overtuigd dat ik vannacht wel twee keer in bed heb geplast!

De andere jongens worden ook wakker.
Frank en Feike, allebei in een natte luier, trekken zonder pardon de dekens van Daan's bed.
'Effe checken of Daan weer gelekt heeft!'
Ze brullen het uit van het lachen als blijkt dat Daan inderdaad weer op een totaal doorweekt laken ligt. Zijn luier is wel nat, maar ligt ergens halverwege zijn knieën!
'Man, jij kan nog niet eens gewoon in bed pissen!'
'Wil jij nou monteur worden?'
'Moet je de zaken toch echt beter vastmaken!!'
'Volgens mij heb je een lekke radiateur!'
Daan keurt zijn kwelgeesten geen blik waardig, schopt de natte luier van zich af en schiet een sportbroekje aan. Het natte laken smijt hij weer in het gangpad, afdrogen van het rubber plaslaken is er vandaag niet bij. Hij stormt naar de douches.
Frank en Feike lopen naar Sven, die ook nog even is blijven liggen.
'Ben jij wel nat, mooie jongen?'
'Zeker weten!' zegt Sven. 'Beloofd is beloofd, toch? Ik was nog droog natuurlijk... vet lang geleden dat ik nog in bed plaste.... maar nu ben ik nat. 't Is nog warm!'
'Zien!' zegt Feike, en Sven duwt bereidwillig de dekens van zich af.
Zijn lang mager lijf steekt alleen maar in een zwart plastic broekje. Zwart!
Sjors heeft echt aan alles en iedereen gedacht, kennelijk.
'Ja, zo zie ik nog niks' zegt Feike, trekt het elastiek van Sven's plastic broekje los en steekt zijn hand onder het glanzend zwarte plastic.
'Oeoeoeoe!' joelen de jongens. 'Altijd al gedacht dat die Friezen een beetje homo zijn!'
'Goedgekeurd!' zegt Feike, 'Sven zijn luier is nat, en 't is inderdaad nog warm!'
'Stone Temple Pilots' zegt Sven.
'Stoon tempel watte?'
'Wet my bed! Da's een song. Daar lag ik aan te denken toen ik net m'n luier volplaste.'
'Zo'n flikkerband zeker? Wie schrijft er nou een song over in je bed pissen!'
Sven is verstandig en gaat er verder niet op in. Ook hij verdwijnt richting douches, handdoek om z'n schouders. Feike kijkt hem na.
'Sven is mooi en lief' denkt hij, en hij wou dat hij zijn hand wat langer onder Svens plastic broekje had kunnen houden. Maar hij zet die gedachten snel van zich af.

De jongens schieten de doucheruimte in, ontdoen zich van hun natte luiers. Bas kan het niet laten om er nog even gauw, genietend, in te plassen, voordat hij eerst zijn plastic broekje, daarna zijn doorweekte luier laat zakken. En Tom staat al onder de douche, maar heeft zijn luier en plastic broekje nog aan!
'Vergeet je niks, Tom?'
Hij haalt zijn schouders op, kijkt naar beneden.
'Oh ja!'
Hij doet zijn plastic broekje naar beneden, stapt uit zijn natte luier, schopt 'm aan de kant en doucht vrolijk verder. Zijn plastic broekje spoelt hij zorgvuldig af, hangt het aan de kraan. Hij heeft nog steeds zijn eigen oude, vergeelde plastic broekje! Terwijl hij nou toch zo van Sjors een nieuw zou kunnen krijgen!
Tim en John zijn aan het stoeien en slaan elkaar met hun natte luiers om de oren.
Frank trekt zijn plastic broekje over zijn hoofd en kijkt door een beengat naar buiten.
Maar tenslotte zijn we dan toch allemaal klaar met douchen, zijn alle zeventien natgeplaste luiers in de container terecht gekomen en hangen onze plastic broekjes weer te drogen aan bedden, kasten of deurkrukken. Tijd voor het ontbijt!

Aan de Duitse kant van de ontbijtzaal staan twee jongens in hun nachtkleding, stram in de houding. Eentje in een pyjama, de andere in een kort groen sportbroekje. Ze zijn zelfs nog op blote voeten, zien we, en ze staan allebei op een handdoek!
'Wat is er aan de hand, meneer?'
'Jongens, daar gaan wij ons NIET mee bemoeien!'
De jongen in het sportbroekje heeft kennelijk al hoge nood. Hij staat bijna niet stil, slaat zijn benen om elkaar heen, wil de kraan dichthouden.
'Hände weg!' bast de Duitse leraar. 'Stillgestanden!'
De jongen doet krampachtig zijn best, maar tevergeefs. Voorin zijn korte broekje verschijnt een donkere vlek, die snel groter wordt. Bij de Duitse jongens gaat een gejuich op. Wij kijken ademloos toe, hoe het sportbroekje al natter wordt van voren, de pis glanzend over het broekje loopt, langs de benen van de jongen stroomt. Die staat stokstijf op z'n handdoek en plast nog steeds in zijn broek! Het lijkt wel of het nooit meer ophoudt. Als een tienerjongen hoge nood heeft, komt er ook wat! Maar de tranen staan in zijn ogen, en hij is knalrood.
Een van de Duitse leraren loopt op de jongen toe. Geeft hem een schone luier! Stuurt hem dan met een kort knikje richting doucheruimtes. Met gebogen hoofd loopt de jongen langs zijn kameraden, dan langs onze tafels. Zijn gymbroekje is echt helemaal natgeplast! De luier houdt hij in zijn hand.

De andere jongen haalt ondertussen bijna onmerkbaar zijn schouders op. Heeft kennelijk in de gaten dat er vandaag geen genade voor recht geldt. En plast langzaam in zijn pyjamabroek, die van voren tot op zijn voeten donker kleurt. Nu krijgt ook hij een luier overhandigd, en mag vertrekken. Maar de show is nog niet afgelopen.... tien minuten later zijn beide jongens terug in de eetzaal, en allebei hebben ze hun luier om.
De Duitse leraar vertelt een heel verhaal, wijst op de jongens in hun luier, die weer op de handdoek moeten staan, zodat iedereen hen goed kan zien.
Sjors vertaalt in de gauwigheid:
'Die twee hadden die jongen van vannacht toch gepest. Siggi had natuurlijk weer in zijn bed gepist, logisch toch! En toen mochten die pestkoppen voor straf vanmorgen niet naar de wc. Ze moesten het maar in hun pyjama doen. Die éne sliep niet met een pyjama aan, maar met z'n sportbroekje, nou ja, je hebt het wel gezien.... Als ze het niet hadden gedaan waren ze naar huis gestuurd! En nou moeten ze de hele dag in die luiers rondlopen. Ze mogen straks wel hun gewone kleren aan, hoor. Maar de luier blijft er onder aan.'

Nadenkend voegt hij er aan toe: 'Blij dat ze bij ons niet zo streng zijn!'
En dan lachend:
'Maar bij ons wordt ook niemand gepest voor bedplassen. Wij doen het gewoon allemaal nog!'
En zo is het.

Wordt vervolgd.​
 
Bovenaan