Heb je ooit door een gebeurtenis meegemaakt waarvan je wist dat op dat ogenblik je leven voorgoed zal veranderen? Ik ben door zo'n ervaring heen gegaan toen ik twaalf was. Ik verbleef gedurende de zomer vakantie bij familie vrienden, ze hadden drie kinderen, Janien zestien, Linda, veertien, en mijn bijzondere vriend John die tien was. Mijn ouders waren op een zeilcruise voor acht weken, zo als ik zei, verbleef ik bij de familie Jansen. Ik deelde de kamer met John en was verbaasd dat hij nog steeds luiers en plastic broekjes 's nachts droeg, zijn moeder, wie ik tante Susan noemde, verklaarde dat dit kwam door een ziekte en dat ik hem er maar niet mee moest plagen. Ze zei nooit wat de ziekte was en John toonde er ook geen enkel spoor van. John wilde altijd dat ik met hem speelde, aangezien we alle bij jongens waren en desondanks ik twee jaar ouder was, leken we van dezelfde leeftijd te zijn aangezien ik nogal aan de kleine kant was, en nog ben. Maar ik prefereerde om met Linda te spelen al was dat dan een meisje en bijna twee jaar ouder dan ik, we gingen goed samen om en hadden al spelend veel plezier met haar baby poppen.
Hoe dan ook, ik verbleef daar voor ongeveer een week, toen op een dag tante Susan zei dat ze John mee uit nam voor de dag en dat desondanks Janien ook weg ging voor de rest van de dag, zo dat we de rest van de dag alleen waren, ze liet lunch voor ons in de koelkast en als er problemen waren konden we bij de buren aan kloppen. We speelden boven in Linda haar kamer met haar poppen voor ongeveer tien minuten toen Linda zei:" Je weet Stephen, het zou veel leuker zijn als we een echte baby hadden om mee te spelen."
"Ja, ik veronderstel van wel." "Stephan...wil jij.. wel...uum, wil jij een baby zijn voor mij?" "Wat?" Vroeg ik, nogal verbaasd en gepuzzeld door de vraag. "Wel... ik dacht wel ik kan je een van John's luiers en een plastic broekje aandoen en dan kunnen we de slabbetjes en flesjes gebruiken van de poppen en jij kan dan mijn denkbeeldige baby zijn." "Oh Linda, we zouden dat niet kunnen doen! Ik ben te groot om een baby te zijn hoe dan ook." Ik was eigenlijk vreemd genoeg opgewonden bij het idee een luier te dragen, ondanks ik niet kon zeggen waarom. Zelfs nu weet ik niet waarom luiers dragen mij opwind. Maar tegelijkertijd was ik bang van het idee het echt te doen, plus ik was op mijn hoede het Linda uit te laten vinden hoe opgewonden ik het niettemin vind in luiers gestopt te worden.
"Oh kom op Stephen, het zal altijd leuk zijn." "Maar...maar wat als iemand ons betrapt? Of ontdekt?" Ik was allang zeker dat inderdaad leuk zal zijn, en des te meer vond ik het idee aantrekkelijk voor mij. "Er is niemand die ons pakt, Janien is niet terug tot vannacht en mam zei dat ze niet thuis zou komen tussen 5 en 6 en het is nog niet eens tienen. En ik beloof je dat ik het niemand zal vertellen." "De buurvrouw zal niet hier komen, als we iets willen zouden we naar haar moeten gaan." "Zal je mam niet merken dat we een luier hebben gebruikt hebben?"
Hoe meer we er over praten hoe meer het mij de gedachten beviel een baby te zijn, maar ik was wanhopig beangstigt dat iemand het mogelijk uit zou vinden. Ik bedoel wat zouden ze denken van een jongen van twaalf die zich zelf zou toe staan hem te laten kleden in een luier en plastic broekje? "Nee. Je hebt Janien en mij gezien John zijn luier verschonen toen we naar bed gingen als hij al nat was. Zo mama weet nooit echt hoeveel luiers er in de emmer zijn, en trouwens ze telt ze nooit. Ah als je blieft Stephen, als je blieft!!" "Oh.. okee dan." "Oh dank je wel Stephen," zei Linda terwijl ze me kuste.
"Als je nu ontkleed dan ga ik de luier en andere dingen halen." Ik stripte mij zo ver als mijn onderbroek. Toen Linda terug kwam zei ze, "kom op Stephen doe je broekje uit, ik kan niet je luier aan doen over dat." Ik verwijderde met tegen zin mijn broek, schamend omdat mijn 'kleine persoon' was stijf geworden van opwinding." Juist toen, zei Linda, ik deed wat me gezegd werd." Trek nu knieën op je borst, dat is een goede baby." Linda vouwde de luier en sleepte het onder mijn billen en paste luier crème toe op de spleet van mijn billen. Mijn 'kleine persoon' werd harder toen Linda dat aan het doen was. Ik was verbaasd hoe lekker de zachte luier voelde onder mijn billen."
Opnieuw deed ik wat me wat Linda me instrueerde en ze wreef meer crème aan de boven kant van mijn benen, me nog meer opwindend, de voorkant van de luier optrekken tussen mijn benen, Linda bevestigde het strak op zijn plaats met twee luier spelden, op dit moment was de opwinding op zijn hoogte punt en Linda realiseerde zich dat. "Mijn, baby is aan het genieten, is het niet." Ik knikte toen Linda een ritselende plastic broek produceerde en trok hem mijn benen op, trekkend op zijn plaats en over de luier, toen stopte ze de uitpuilende luier terug onder de elastieken heup en been banden.
Ik stond op klappen op dit moment en begon ik over de voorkant van mijn hijgende plastic bedekte luier te wrijven om mijn spanning proberen te bevrijden die ik voelde. Linda duwde mijn hand weg en begon te wrijven, zelfs door de dikke luier en plastic broek kon ik de wrijving voelen dat dit veroorzaakte communiceerde zichzelf aan mijn schokkende 'kleine persoon' en billen, terwijl dit gebeurde stopte Linda met het wrijven van de voorkant van in mijn dij bijtende plastic broek en knuffelde me. Toen de gevoelens bezonken werd ik slaperig. Ik was me bewust dat Linda een speen in mijn mond had gedaan. Ik begon automatisch te zuigen toen ik juist dan in slaap moet zijn gevallen. Zo op de leeftijd van twaalf had ik ooit mijn eerste climax, de eerste van vele dat ik had terwijl ik luiers en plastic broekjes droeg, des ondanks ik duidelijk op die leeftijd veel te jong was om echt iets te produceren of om te weten wat het nu allemaal was.
Toen ik wakker werd lag ik al wiegend in Linda haar armen nog steeds zuigend op mijn speen. " Heeft mijn kleine baby lekker slapies gedaan?" "Mmm, hoe lang heb ik geslapen?" "Ongeveer tien minuten of zo." "Jeetje, het lijkt wel of ik uren heb geslapen." "Nou dat heb je niet. Je hebt echt genoten is het niet?" "Ja, het was echt super, ik heb nog nooit zoiets gevoeld." "Je 'kwam' en ik ben er zeker van dat het wel vaker zal gebeuren." "Oh, ik hoop het zo. Ik veronderstel dat ik beter de luier en plastic broekje nu uit kan doen." Zei ik wat afkeerwekkend. "Oh nee! Daar komt niks van in, je kan de luier en plastic broekje gerust de hele dag aan houden."
"Maar.." "Het is echt oké Stephen. Hou hem alsjeblieft aan." "Oh, oké dan. "Ging ik akkoord, ik was echt blij dat ik hen aan kon houden. Het voelde echt lekker aan, de badstof handdoek luier was heerlijk en zacht en met het plastic broekje er over voelde ik soort...wel...behagelijk en geborgen! Ik voelde zo zeker en beschermd het dragend. "Wil je wat melk?" Ja graag" "Oké dan, "zei Linda de speen in mijn mond herplaatsend. "Je wacht hier als een goede kleine baby." Ik lag daar heerlijk rustig zuigend op mijn speen en een vreemd gevoel van tevredenheid en erg, erg blij. Toen Linda retourneerde, zette ze mij op haar schoot en bond me een wit plastic slabbetje met bakje om mijn nek en voedde me melk van een baby's voeding flesje.
We hadden die dag echt een super tijd, met mij als Linn's baby spelend. Ze liet me rond het huis kruipen net als een echte baby, ze liet me niet eens praten, ik moest "gaga en goegoe" net als een echte baby. Maar het meeste van de tijd bracht ik door al zittend op Linda haar schoot soms zuigend op mijn speen terwijl ze me voorlas, of zuigend flesje na flesje soms melk soms sap. Het was al deze extra drank dat leidde tot het ene onenigheid dat Linda en ik die dag hadden. Al die extra vloeistof betekende dat ik meer dan nodig moest plassen, Linda wilde dat ik de luier gebruikte, maar ik was het niet al te kien met dit idee. Ik ging akkoord op het eind om het potje te gebruiken voor haar, maar ik kon voelen dat ik niet hoefde in de luier.
Uiteindelijk, na de lunch, die Linda mij voedde, besloot ik om de luier te gebruiken. Ik vertelde het haar niet eens dat ik dat wilde, ze was op dat ogenblik me een flesje melk aan het voeden. Op het eerst gebeurde er niks, toen kwam een klein beetje, toen opeens kwam het er vloeiend uit in een niet te stoppen stroom. Ik voelde het spatten tegen mijn buik en toen vloeide het tussen mijn benen, het zich een weg uit zoekend, maar bewaard door het plastic broekje en opzuigend door de luier. Ik was verbaasd door hoe lekker het echt voelde om gewoon daar te zitten en mezelf nat te maken, zowel het lekkere gevoel van de warme natte luier, was er een gevoel van vrijheid om juist daar te zitten en te plassen zonder iets te doen. "Wel, ik geloof dat mijn kleine baby zijn luier aan het nat maken is." Zei Linda toen ze de groter wordende gele vlek zag verspreiden aan de voorkant van mijn luier.
"Wat een goede kleine baby ben jij!" Linda stak haar hand in het plastic broekje en voelde de doordrenkte luier, ze knuffelde en kuste me en zei," Ik zal je nu verschonen, ik ben zeker dat dit flesje wel heeft gewerkt het was er snel door." Linda zette mij op de grond en liet me kruipend boven naar haar kamer gaan waar we een tijd langer speelden. Toen voelde ik weer dat ik moest plassen. Opnieuw vloeide het er uit, en het kwam maar, ik dacht dat het nooit ophield.
"Oh hemeltje," zei Linda toen ze zag wat er gebeurde," is mijn kleine poepie doosie zijn luier weer aan het nat maken?" Ik zat daar en bloosde. "Wat een kleine engel is ze." Ik werd nog roder dan daar voor toen Linda het woord 'ze' gebruikte, al hoewel ze me 'haar lieve kleine baby meisje' noemde voor de laatste paar uren. "Ik denk dat ik beter je luier kan verschonen, is het niet." "Denk je niet dat we beter geen luiers meer kunnen gebruiken?" Vroeg ik, "ik bedoel je moeder komt thuis binnen een paar uur." Wat ik werkelijk bedoelde was dat ik erg blij was om in mijn natte luier te liggen en te spelen, dat ik had ondervonden was het desondanks een droge luier lekker, een natte was absoluut werelds.
Linda herplaatste de speen. "Nou schatje, je moet niet praten, en mamma word boos als je je speen uit neemt, Laten we je een droge luier om doen." Linda legde me op de vloer neer en trok de plastic broek uit en verwijderde de doordrenkte luier, ze waste me en deed opnieuw crème en baby poeder op mij en spelde me in een schone zachte luier. Ik was verbaasd, eerst had ik uit gevonden hoe lekker het was een luier te dragen, toen ontdekte ik de vreugde om mijn luier nat te maken en in een natte luier te zijn, nu ondervond ik juist hoe sidderend het was om daar te liggen en gepoederd en in een schone luier gespeld te worden. Het was een super gevoel.
Ongeveer twintig minuten voor dat haar moeder thuis kwam verwijderde Linda de luier en plastic broekje. Ik was teleur gesteld om ze af te moeten doen, maar ik realiseerde dat ik ze niet aan kon houden. "Was dat niet fijn?" Vroeg Linda toen ze de luier ontspelde. "Wil je het weer eens doen?"
"O ja alsjeblieft!" Was mijn enthousiaste antwoord. "Het was werkelijk super. Ik zal dolgraag weer eens spelen. Denk je dat we dat het nog een keer kan?" "O ja, ik ben zeker van wel. Als ma heeft gezien dat we goed alleen kunnen zijn, zal ze ons wel meer allen laten, ze laat ons niet met John achter en als Janien meer uit is met haar vrienden dan niet ben ik er zeker van dat we genoeg kansen hebben om te spelen." Wel, Linda en ik vonden andere tijden om te kunnen spelen met mij een baby te zijn, meest frequent haar baby meisje, we speelden dat spelletje nog tien maal die zomer en ik genoot het meer en meer iedere keer als we speelden.
Ik was ontsteld toen het einde van de vakantie naderde want dat betekende dat ik niet langer een luier en plastic broekje kon dragen en Linda's baby meisje kon zijn, maar we losten dat op door ons best te doen om weer te spelen wanneer ik weer kwam de dag volgend na tweede kerstdag voor twee weken. Linda gaf me een speen om mee naar huis te nemen. Ik was slechts bij tante Susan voor ongeveer een half uur toen ze zei. "Ik neem John mee uit morgen en Janien is ook de hele dag weg, dus jullie zijn weer alleen voor de dag zodat jullie je spelletje kunnen spelen." "O bedankt ma."
Ik was stom verbaasd, ze had toch zeker niet haar moeder verteld. "Misschien kan je beter Stephan vertellen wat ik voor hem heb gemaakt."
"Wat is dat?" Vroeg ik, het leek meer en meer dat zeker op een of andere manier tante wist van het spelletje. "Waarom gaan jullie twee niet naar Linda's kamer boven en ze verteld je het." "Kom op Stephan." Zei Linda toen ze me hand pakte en me mee trok naar haar kamer.
"Ma heeft het uitgevonden dat ik je als baby kleed." "O nee! Was ze kwaad?" "Nee, helemaal niet." "Echt?" "Nee, ze is vind het helemaal niet erg. Ze is erg blij voor ons dat we spelen maar ze wil niet dat we het John laten weten. Ze denkt dat hij het misschien een beetje grappig over doet. Janien weet het ook, maar ze is oké." "Zo we kunnen dan nog steeds spelen?" "O ja, ma heeft een dozijn luiers wat plastic broekjes voor ons zodat we John's luierspulletjes niet hoeven te gebruiken en ze heeft hier een luier emmer voor ons neergezet."
"Echt?" "Ja, dat betekent dat je ze nat kunt maken zo vaak als je maar wilt en dat ik je kan verschonen." "En dat wat je moeder bedoelde toen ze zei dat ze iets voor mij had gemaakt?"
"O nee! Dat is heel wat anders, ze heeft wat baby kleertjes voor jouw gemaakt om te dragen." "Kan ik ze zien?" "Nou, het zou veel leuker zijn dan je wacht tot morgen als ik je aan kan kleden, alsjeblieft Stephan wacht tot dan. Als je zegt dat je wilt vertel ik je iets anders." "Oké dan, ik wacht." Zei ik, iet wat teleur gesteld maar zag hoe doortastend Linda was ik dacht dat ik mezelf moest inhouden tot de volgende dag." "Het andere is dat over twee dagen John te logeren gaat bij vrienden voor drie nachten." "O." Zei ik. Afvragend door het waarom Linda zo opgewonden zou zijn door dit. "Je begrijpt het niet, is het wel?"
"Wat bedoel je?" Vroeg ik, me nog meer afvragend."Ik heb het ma gevraagd en ze ging akkoord, je kan mijn baby zijn voor al die tijd, gelijk van af wanneer hij na het ontbijt op vrijdag weg gaat tot dat hij maandag nacht thuis komt." Nou zag ik waarom ze zo opgewonden was, maar ze was niet zo opgewonden als ik! "Echt? Al die tijd?" "Ja, elk klein moment, dag en nacht. Ik ben helemaal niet van plan je de wc te laten gebruiken en sta allen toe om het potje te gebruiken om drukjes te doen, en het word niet toegestaan wat te zeggen behalve baby woordjes en je zal overal naar moeten kruipen en ik zal je voeden." "En je moeder zegt dat het goed is?" "O ja, het was een beetje haar idee op de eerste plaats, ze wil me helpen als ik het wil, maar je wordt mijn baby voor de hele tijd. Ma pakt zelfs John's ledikantje en box en hoge stoel voor jouw."
"Jeetje, dat klinkt super, maar ben ik er niet te groot voor?" "Wel nee! Ik ben van de week nog op zolder geweest en ik kan en de hoge stoel redelijk comfortabel zitten zo je past makkelijk, en John sliep nog steeds in de ledikant tot eerder dit jaar, het is allen maar dat hij er trammelant over schopte dat ma hem een bed gaf, hij past nog steeds in de ledikant." Ik kreeg plots vreselijke gedachte, "en Janien?" "Ze is oké, ze heeft ook hulp aangeboden, als we dat willen. O, het gaat zo leuk worden Stephan! Ik was het er volkomen mee eens. Ik kon voor al die tijd een baby zijn wat in effect vier dagen zou zijn.
De volgende dag konden Linda en ik nauwelijks wachten tot iedereen weg ging en Linda zette Janien letterlijk buiten de deur! Dit was omdat ik niet wilde dat ze er bij was als ik werd verschoond, ik realiseerde dat ze me moest zien te kleden als een baby in dat weekeinde, maar ik zou daar wel mee handelen wanneer ik moest. We haasten ons naar Linda's kamer en terwijl ik me ontkleed, legde ze de dingen klaar. We gingen door de routine van ik liggen in bed, knieën op mijn borst terwijl Linda een luier onder mijn billen legde en wreef wat zinkzalf er op, toen legde ik mijn benen weer neer en Linda wreef wat meer zalf in de omgeving van mijn 'kleine persoon' die steeg van opwinding, toen kwam de lekker ruikende baby poeder. Linda plooide de luier tussen mijn door en trok de luier op zijn plaats en bevestigde het terplekke met twee overnacht luier spelden.
Toen kwam de doorzichtige krakende plastic broek, toen deze over de bulkende luier was getrokken werd de uitpuilende luier werd veilig ingestopt onder de elastieken been en hup banden zou Linda normaliter de voorkant van mijn luier doorlopen door het plastic broekje heen, maar deze keer gaf ze me alleen een roze speen om op te zuigen terwijl ze doorging met mij aan te kleden. Eerst kwam er een slipje om mijn luier en plastic broekje te verbergen, deze was van fijn roze nylon en het zitvlak was een massa van frivool wit nylon kant met roze eindjes.
"Ik ga dat niet dragen dat is een meisjes onderbroek!" "O kom op Stephan, je was eerder al blij om mijn baby meisje te zijn." "Maar toen hoefde ik geen meisjes kleren te dragen!" "Maar Stephan, Ma heeft alleen meisjes baby kleertjes voor jou gemaakt, ah Stephen draag ze, je zou lief lijken, alsjeblieft." Het leek stom om er zoveel drukte over te maken om meisjes kleren wanneer ik maar al te blij was om een luier en plastic broekje te dragen en een meisje genoemd te worden! En ze waren zo mooi!! "Oh,... oké." "Oh, dank je wel Stephanie, je wordt zo een mooie baby meisje" zei Linda en gaf me een kus en stopte de speen terug. Toen trok Linda het fijne slipje over mijn luier en plastic broekje. Toen kwam er een paar wollen schoentjes en handschoenen, aan elkaar vast geknoopt met een witte satijnen lint.
Het volgende wat kwam was de petticoat, het had een erg korte lijfje wat eindige net onder mijn oksels, daar over een erg gestevend katoenen rok die ook erg kort was, de zoom was van hetzelfde kant als het slipje wat juist alleen de helft van de bovenkant bedekte van mijn versierde bedekte, geklede luier. Linda maakte de achterkant vast en toen kwam de jurk tevoorschijn.
Het had geen kraag, maar eerder een kantengetrimde ronde nek lijn, het had een kort gepofte mouwen met hetzelfde getrimde kant rond de kleine witte manchetten, op nieuw, het roze gesmokte lijfje was erg kort, zo ook de volle rok, zijn zoom enkele centimeters korter dan de zoom van de petticoat. De bleke roze jurk was bedekt met een sneeuw witte getrimdkanten schort. Linda bevestigde de kleine moeder van parel knopen en zei, "Tjonge wat een mooi klein baby meisje ben jij!" "Kan ik alsjeblieft even in de spiegel kijken Linda." "Mammie zal laten kijken als ze jouw haar heeft gedaan." Zei Linda, terwijl ze de speen terug deed in mijn mond, "En je moet niet steeds je speen uit doen anders word Mammie boos en krijg je billenkoek, je moet praten met dat ding in begrepen?" Ik was niet zeker of Linda het ernst was of niet, zo besloot ik dat het, het beste was om mee te spelen hoe dan ook. "Ja Wammie". Antwoordde ik, de speen zorgde dat ik lispelde.
Linda borstelde mijn haar, dat net lang genoeg voor haar was om het in twee bundels die ze opknoopte met wat roze lint.
"Zo, mijn schattebout je ziet er prachtig uit, echt prachtig. Zou je nu niet in de spiegel willen kijken?" "Ja wooie Wammie." Lispelde ik, het was onmogelijk om het niet te doen ondervond ik met de speen in mijn mond. Linda zette me op de grond en liet me kruipen naar de garderobe, daar was een passpiegel in de deur. Ik stond daar ongelovig naar wat me terug staarde van uit de spiegel, het was een baby meisje! Misschien een beetje lang en zonder de molligheid van een jonge baby, maar niet te min een erg mooie kleine meisjes baby!! Mijn speen viel uit mijn mond toen ik daar stond, mijn mond hing open van ongeloof. "Wel, wat denk je nu Stephanie?" "Ik.. ik geloof het niet!" "Wat bedoel je?" "Ik lijk toch zeker niet zo veel op een baby?" "O ja, o ja zeker weten snoesje, je zou zeker elke babywedstrijd winnen op je sloffen. Stephanie wil bij mij op schoot zitten?
Wat Linda werkelijk aan mij vroeg of ik wilde dat ze over de voorkant van mijn luier wreef. Dit had altijd tot gevolg dat ik kwam. "O, ja wooie Wammie." Lispelde ik terwijl ik de speen terug deed. Toen Linda mij had zitten op haar schoot, legde ze haar hand op de voorkant van de luier en begon te wrijven, al snel reageerde ik hier op en kort daarna kwam ik, het was de beste die ik had en snel viel ik wiegend in Linda's armen in slaap.We hadden de rest van de dag een supertijd. Ik kwam al snel tot de conclusie dat gekleed als baby meisje was een enorme verbetering dan alleen een luier en plastic broekje dragen. Op vrijdag verliet John het huis om 9 en een kwartier later was ik eens te meer gekleed als meisjesbaby.
En wat een weekeinde was dat! Ik moest een complete baby zijn, het enige woord wat mocht zeggen was poepjes, dan zou Linda mij op het potje zetten. Ik moest overal heen kruipen. Ik had geen toestemming om mijzelf te voeden, maat moest zitten in het kinderzitje en dan zou Linda mij voeren. Ik bracht de meest tijd door in de box. Waar ik het meest van hield was slapen in de wieg, in de avond verschoont Linda mijn natte luier en stopte me in een roze babypakje en stopte me in de wieg met een nachtflesje. Het was eindeloos om dag te eindigen. Dat weekeinde was de eerste van velen die ik doorbracht als Linda's dochtertje. Nu we volwassen zijn tenminste Linda is dat, leven we samen en altijd als ik thuis ben ik de gehele tijd eens te meer Linda's baby meisje.
Hoe dan ook, ik verbleef daar voor ongeveer een week, toen op een dag tante Susan zei dat ze John mee uit nam voor de dag en dat desondanks Janien ook weg ging voor de rest van de dag, zo dat we de rest van de dag alleen waren, ze liet lunch voor ons in de koelkast en als er problemen waren konden we bij de buren aan kloppen. We speelden boven in Linda haar kamer met haar poppen voor ongeveer tien minuten toen Linda zei:" Je weet Stephen, het zou veel leuker zijn als we een echte baby hadden om mee te spelen."
"Ja, ik veronderstel van wel." "Stephan...wil jij.. wel...uum, wil jij een baby zijn voor mij?" "Wat?" Vroeg ik, nogal verbaasd en gepuzzeld door de vraag. "Wel... ik dacht wel ik kan je een van John's luiers en een plastic broekje aandoen en dan kunnen we de slabbetjes en flesjes gebruiken van de poppen en jij kan dan mijn denkbeeldige baby zijn." "Oh Linda, we zouden dat niet kunnen doen! Ik ben te groot om een baby te zijn hoe dan ook." Ik was eigenlijk vreemd genoeg opgewonden bij het idee een luier te dragen, ondanks ik niet kon zeggen waarom. Zelfs nu weet ik niet waarom luiers dragen mij opwind. Maar tegelijkertijd was ik bang van het idee het echt te doen, plus ik was op mijn hoede het Linda uit te laten vinden hoe opgewonden ik het niettemin vind in luiers gestopt te worden.
"Oh kom op Stephen, het zal altijd leuk zijn." "Maar...maar wat als iemand ons betrapt? Of ontdekt?" Ik was allang zeker dat inderdaad leuk zal zijn, en des te meer vond ik het idee aantrekkelijk voor mij. "Er is niemand die ons pakt, Janien is niet terug tot vannacht en mam zei dat ze niet thuis zou komen tussen 5 en 6 en het is nog niet eens tienen. En ik beloof je dat ik het niemand zal vertellen." "De buurvrouw zal niet hier komen, als we iets willen zouden we naar haar moeten gaan." "Zal je mam niet merken dat we een luier hebben gebruikt hebben?"
Hoe meer we er over praten hoe meer het mij de gedachten beviel een baby te zijn, maar ik was wanhopig beangstigt dat iemand het mogelijk uit zou vinden. Ik bedoel wat zouden ze denken van een jongen van twaalf die zich zelf zou toe staan hem te laten kleden in een luier en plastic broekje? "Nee. Je hebt Janien en mij gezien John zijn luier verschonen toen we naar bed gingen als hij al nat was. Zo mama weet nooit echt hoeveel luiers er in de emmer zijn, en trouwens ze telt ze nooit. Ah als je blieft Stephen, als je blieft!!" "Oh.. okee dan." "Oh dank je wel Stephen," zei Linda terwijl ze me kuste.
"Als je nu ontkleed dan ga ik de luier en andere dingen halen." Ik stripte mij zo ver als mijn onderbroek. Toen Linda terug kwam zei ze, "kom op Stephen doe je broekje uit, ik kan niet je luier aan doen over dat." Ik verwijderde met tegen zin mijn broek, schamend omdat mijn 'kleine persoon' was stijf geworden van opwinding." Juist toen, zei Linda, ik deed wat me gezegd werd." Trek nu knieën op je borst, dat is een goede baby." Linda vouwde de luier en sleepte het onder mijn billen en paste luier crème toe op de spleet van mijn billen. Mijn 'kleine persoon' werd harder toen Linda dat aan het doen was. Ik was verbaasd hoe lekker de zachte luier voelde onder mijn billen."
Opnieuw deed ik wat me wat Linda me instrueerde en ze wreef meer crème aan de boven kant van mijn benen, me nog meer opwindend, de voorkant van de luier optrekken tussen mijn benen, Linda bevestigde het strak op zijn plaats met twee luier spelden, op dit moment was de opwinding op zijn hoogte punt en Linda realiseerde zich dat. "Mijn, baby is aan het genieten, is het niet." Ik knikte toen Linda een ritselende plastic broek produceerde en trok hem mijn benen op, trekkend op zijn plaats en over de luier, toen stopte ze de uitpuilende luier terug onder de elastieken heup en been banden.
Ik stond op klappen op dit moment en begon ik over de voorkant van mijn hijgende plastic bedekte luier te wrijven om mijn spanning proberen te bevrijden die ik voelde. Linda duwde mijn hand weg en begon te wrijven, zelfs door de dikke luier en plastic broek kon ik de wrijving voelen dat dit veroorzaakte communiceerde zichzelf aan mijn schokkende 'kleine persoon' en billen, terwijl dit gebeurde stopte Linda met het wrijven van de voorkant van in mijn dij bijtende plastic broek en knuffelde me. Toen de gevoelens bezonken werd ik slaperig. Ik was me bewust dat Linda een speen in mijn mond had gedaan. Ik begon automatisch te zuigen toen ik juist dan in slaap moet zijn gevallen. Zo op de leeftijd van twaalf had ik ooit mijn eerste climax, de eerste van vele dat ik had terwijl ik luiers en plastic broekjes droeg, des ondanks ik duidelijk op die leeftijd veel te jong was om echt iets te produceren of om te weten wat het nu allemaal was.
Toen ik wakker werd lag ik al wiegend in Linda haar armen nog steeds zuigend op mijn speen. " Heeft mijn kleine baby lekker slapies gedaan?" "Mmm, hoe lang heb ik geslapen?" "Ongeveer tien minuten of zo." "Jeetje, het lijkt wel of ik uren heb geslapen." "Nou dat heb je niet. Je hebt echt genoten is het niet?" "Ja, het was echt super, ik heb nog nooit zoiets gevoeld." "Je 'kwam' en ik ben er zeker van dat het wel vaker zal gebeuren." "Oh, ik hoop het zo. Ik veronderstel dat ik beter de luier en plastic broekje nu uit kan doen." Zei ik wat afkeerwekkend. "Oh nee! Daar komt niks van in, je kan de luier en plastic broekje gerust de hele dag aan houden."
"Maar.." "Het is echt oké Stephen. Hou hem alsjeblieft aan." "Oh, oké dan. "Ging ik akkoord, ik was echt blij dat ik hen aan kon houden. Het voelde echt lekker aan, de badstof handdoek luier was heerlijk en zacht en met het plastic broekje er over voelde ik soort...wel...behagelijk en geborgen! Ik voelde zo zeker en beschermd het dragend. "Wil je wat melk?" Ja graag" "Oké dan, "zei Linda de speen in mijn mond herplaatsend. "Je wacht hier als een goede kleine baby." Ik lag daar heerlijk rustig zuigend op mijn speen en een vreemd gevoel van tevredenheid en erg, erg blij. Toen Linda retourneerde, zette ze mij op haar schoot en bond me een wit plastic slabbetje met bakje om mijn nek en voedde me melk van een baby's voeding flesje.
We hadden die dag echt een super tijd, met mij als Linn's baby spelend. Ze liet me rond het huis kruipen net als een echte baby, ze liet me niet eens praten, ik moest "gaga en goegoe" net als een echte baby. Maar het meeste van de tijd bracht ik door al zittend op Linda haar schoot soms zuigend op mijn speen terwijl ze me voorlas, of zuigend flesje na flesje soms melk soms sap. Het was al deze extra drank dat leidde tot het ene onenigheid dat Linda en ik die dag hadden. Al die extra vloeistof betekende dat ik meer dan nodig moest plassen, Linda wilde dat ik de luier gebruikte, maar ik was het niet al te kien met dit idee. Ik ging akkoord op het eind om het potje te gebruiken voor haar, maar ik kon voelen dat ik niet hoefde in de luier.
Uiteindelijk, na de lunch, die Linda mij voedde, besloot ik om de luier te gebruiken. Ik vertelde het haar niet eens dat ik dat wilde, ze was op dat ogenblik me een flesje melk aan het voeden. Op het eerst gebeurde er niks, toen kwam een klein beetje, toen opeens kwam het er vloeiend uit in een niet te stoppen stroom. Ik voelde het spatten tegen mijn buik en toen vloeide het tussen mijn benen, het zich een weg uit zoekend, maar bewaard door het plastic broekje en opzuigend door de luier. Ik was verbaasd door hoe lekker het echt voelde om gewoon daar te zitten en mezelf nat te maken, zowel het lekkere gevoel van de warme natte luier, was er een gevoel van vrijheid om juist daar te zitten en te plassen zonder iets te doen. "Wel, ik geloof dat mijn kleine baby zijn luier aan het nat maken is." Zei Linda toen ze de groter wordende gele vlek zag verspreiden aan de voorkant van mijn luier.
"Wat een goede kleine baby ben jij!" Linda stak haar hand in het plastic broekje en voelde de doordrenkte luier, ze knuffelde en kuste me en zei," Ik zal je nu verschonen, ik ben zeker dat dit flesje wel heeft gewerkt het was er snel door." Linda zette mij op de grond en liet me kruipend boven naar haar kamer gaan waar we een tijd langer speelden. Toen voelde ik weer dat ik moest plassen. Opnieuw vloeide het er uit, en het kwam maar, ik dacht dat het nooit ophield.
"Oh hemeltje," zei Linda toen ze zag wat er gebeurde," is mijn kleine poepie doosie zijn luier weer aan het nat maken?" Ik zat daar en bloosde. "Wat een kleine engel is ze." Ik werd nog roder dan daar voor toen Linda het woord 'ze' gebruikte, al hoewel ze me 'haar lieve kleine baby meisje' noemde voor de laatste paar uren. "Ik denk dat ik beter je luier kan verschonen, is het niet." "Denk je niet dat we beter geen luiers meer kunnen gebruiken?" Vroeg ik, "ik bedoel je moeder komt thuis binnen een paar uur." Wat ik werkelijk bedoelde was dat ik erg blij was om in mijn natte luier te liggen en te spelen, dat ik had ondervonden was het desondanks een droge luier lekker, een natte was absoluut werelds.
Linda herplaatste de speen. "Nou schatje, je moet niet praten, en mamma word boos als je je speen uit neemt, Laten we je een droge luier om doen." Linda legde me op de vloer neer en trok de plastic broek uit en verwijderde de doordrenkte luier, ze waste me en deed opnieuw crème en baby poeder op mij en spelde me in een schone zachte luier. Ik was verbaasd, eerst had ik uit gevonden hoe lekker het was een luier te dragen, toen ontdekte ik de vreugde om mijn luier nat te maken en in een natte luier te zijn, nu ondervond ik juist hoe sidderend het was om daar te liggen en gepoederd en in een schone luier gespeld te worden. Het was een super gevoel.
Ongeveer twintig minuten voor dat haar moeder thuis kwam verwijderde Linda de luier en plastic broekje. Ik was teleur gesteld om ze af te moeten doen, maar ik realiseerde dat ik ze niet aan kon houden. "Was dat niet fijn?" Vroeg Linda toen ze de luier ontspelde. "Wil je het weer eens doen?"
"O ja alsjeblieft!" Was mijn enthousiaste antwoord. "Het was werkelijk super. Ik zal dolgraag weer eens spelen. Denk je dat we dat het nog een keer kan?" "O ja, ik ben zeker van wel. Als ma heeft gezien dat we goed alleen kunnen zijn, zal ze ons wel meer allen laten, ze laat ons niet met John achter en als Janien meer uit is met haar vrienden dan niet ben ik er zeker van dat we genoeg kansen hebben om te spelen." Wel, Linda en ik vonden andere tijden om te kunnen spelen met mij een baby te zijn, meest frequent haar baby meisje, we speelden dat spelletje nog tien maal die zomer en ik genoot het meer en meer iedere keer als we speelden.
Ik was ontsteld toen het einde van de vakantie naderde want dat betekende dat ik niet langer een luier en plastic broekje kon dragen en Linda's baby meisje kon zijn, maar we losten dat op door ons best te doen om weer te spelen wanneer ik weer kwam de dag volgend na tweede kerstdag voor twee weken. Linda gaf me een speen om mee naar huis te nemen. Ik was slechts bij tante Susan voor ongeveer een half uur toen ze zei. "Ik neem John mee uit morgen en Janien is ook de hele dag weg, dus jullie zijn weer alleen voor de dag zodat jullie je spelletje kunnen spelen." "O bedankt ma."
Ik was stom verbaasd, ze had toch zeker niet haar moeder verteld. "Misschien kan je beter Stephan vertellen wat ik voor hem heb gemaakt."
"Wat is dat?" Vroeg ik, het leek meer en meer dat zeker op een of andere manier tante wist van het spelletje. "Waarom gaan jullie twee niet naar Linda's kamer boven en ze verteld je het." "Kom op Stephan." Zei Linda toen ze me hand pakte en me mee trok naar haar kamer.
"Ma heeft het uitgevonden dat ik je als baby kleed." "O nee! Was ze kwaad?" "Nee, helemaal niet." "Echt?" "Nee, ze is vind het helemaal niet erg. Ze is erg blij voor ons dat we spelen maar ze wil niet dat we het John laten weten. Ze denkt dat hij het misschien een beetje grappig over doet. Janien weet het ook, maar ze is oké." "Zo we kunnen dan nog steeds spelen?" "O ja, ma heeft een dozijn luiers wat plastic broekjes voor ons zodat we John's luierspulletjes niet hoeven te gebruiken en ze heeft hier een luier emmer voor ons neergezet."
"Echt?" "Ja, dat betekent dat je ze nat kunt maken zo vaak als je maar wilt en dat ik je kan verschonen." "En dat wat je moeder bedoelde toen ze zei dat ze iets voor mij had gemaakt?"
"O nee! Dat is heel wat anders, ze heeft wat baby kleertjes voor jouw gemaakt om te dragen." "Kan ik ze zien?" "Nou, het zou veel leuker zijn dan je wacht tot morgen als ik je aan kan kleden, alsjeblieft Stephan wacht tot dan. Als je zegt dat je wilt vertel ik je iets anders." "Oké dan, ik wacht." Zei ik, iet wat teleur gesteld maar zag hoe doortastend Linda was ik dacht dat ik mezelf moest inhouden tot de volgende dag." "Het andere is dat over twee dagen John te logeren gaat bij vrienden voor drie nachten." "O." Zei ik. Afvragend door het waarom Linda zo opgewonden zou zijn door dit. "Je begrijpt het niet, is het wel?"
"Wat bedoel je?" Vroeg ik, me nog meer afvragend."Ik heb het ma gevraagd en ze ging akkoord, je kan mijn baby zijn voor al die tijd, gelijk van af wanneer hij na het ontbijt op vrijdag weg gaat tot dat hij maandag nacht thuis komt." Nou zag ik waarom ze zo opgewonden was, maar ze was niet zo opgewonden als ik! "Echt? Al die tijd?" "Ja, elk klein moment, dag en nacht. Ik ben helemaal niet van plan je de wc te laten gebruiken en sta allen toe om het potje te gebruiken om drukjes te doen, en het word niet toegestaan wat te zeggen behalve baby woordjes en je zal overal naar moeten kruipen en ik zal je voeden." "En je moeder zegt dat het goed is?" "O ja, het was een beetje haar idee op de eerste plaats, ze wil me helpen als ik het wil, maar je wordt mijn baby voor de hele tijd. Ma pakt zelfs John's ledikantje en box en hoge stoel voor jouw."
"Jeetje, dat klinkt super, maar ben ik er niet te groot voor?" "Wel nee! Ik ben van de week nog op zolder geweest en ik kan en de hoge stoel redelijk comfortabel zitten zo je past makkelijk, en John sliep nog steeds in de ledikant tot eerder dit jaar, het is allen maar dat hij er trammelant over schopte dat ma hem een bed gaf, hij past nog steeds in de ledikant." Ik kreeg plots vreselijke gedachte, "en Janien?" "Ze is oké, ze heeft ook hulp aangeboden, als we dat willen. O, het gaat zo leuk worden Stephan! Ik was het er volkomen mee eens. Ik kon voor al die tijd een baby zijn wat in effect vier dagen zou zijn.
De volgende dag konden Linda en ik nauwelijks wachten tot iedereen weg ging en Linda zette Janien letterlijk buiten de deur! Dit was omdat ik niet wilde dat ze er bij was als ik werd verschoond, ik realiseerde dat ze me moest zien te kleden als een baby in dat weekeinde, maar ik zou daar wel mee handelen wanneer ik moest. We haasten ons naar Linda's kamer en terwijl ik me ontkleed, legde ze de dingen klaar. We gingen door de routine van ik liggen in bed, knieën op mijn borst terwijl Linda een luier onder mijn billen legde en wreef wat zinkzalf er op, toen legde ik mijn benen weer neer en Linda wreef wat meer zalf in de omgeving van mijn 'kleine persoon' die steeg van opwinding, toen kwam de lekker ruikende baby poeder. Linda plooide de luier tussen mijn door en trok de luier op zijn plaats en bevestigde het terplekke met twee overnacht luier spelden.
Toen kwam de doorzichtige krakende plastic broek, toen deze over de bulkende luier was getrokken werd de uitpuilende luier werd veilig ingestopt onder de elastieken been en hup banden zou Linda normaliter de voorkant van mijn luier doorlopen door het plastic broekje heen, maar deze keer gaf ze me alleen een roze speen om op te zuigen terwijl ze doorging met mij aan te kleden. Eerst kwam er een slipje om mijn luier en plastic broekje te verbergen, deze was van fijn roze nylon en het zitvlak was een massa van frivool wit nylon kant met roze eindjes.
"Ik ga dat niet dragen dat is een meisjes onderbroek!" "O kom op Stephan, je was eerder al blij om mijn baby meisje te zijn." "Maar toen hoefde ik geen meisjes kleren te dragen!" "Maar Stephan, Ma heeft alleen meisjes baby kleertjes voor jou gemaakt, ah Stephen draag ze, je zou lief lijken, alsjeblieft." Het leek stom om er zoveel drukte over te maken om meisjes kleren wanneer ik maar al te blij was om een luier en plastic broekje te dragen en een meisje genoemd te worden! En ze waren zo mooi!! "Oh,... oké." "Oh, dank je wel Stephanie, je wordt zo een mooie baby meisje" zei Linda en gaf me een kus en stopte de speen terug. Toen trok Linda het fijne slipje over mijn luier en plastic broekje. Toen kwam er een paar wollen schoentjes en handschoenen, aan elkaar vast geknoopt met een witte satijnen lint.
Het volgende wat kwam was de petticoat, het had een erg korte lijfje wat eindige net onder mijn oksels, daar over een erg gestevend katoenen rok die ook erg kort was, de zoom was van hetzelfde kant als het slipje wat juist alleen de helft van de bovenkant bedekte van mijn versierde bedekte, geklede luier. Linda maakte de achterkant vast en toen kwam de jurk tevoorschijn.
Het had geen kraag, maar eerder een kantengetrimde ronde nek lijn, het had een kort gepofte mouwen met hetzelfde getrimde kant rond de kleine witte manchetten, op nieuw, het roze gesmokte lijfje was erg kort, zo ook de volle rok, zijn zoom enkele centimeters korter dan de zoom van de petticoat. De bleke roze jurk was bedekt met een sneeuw witte getrimdkanten schort. Linda bevestigde de kleine moeder van parel knopen en zei, "Tjonge wat een mooi klein baby meisje ben jij!" "Kan ik alsjeblieft even in de spiegel kijken Linda." "Mammie zal laten kijken als ze jouw haar heeft gedaan." Zei Linda, terwijl ze de speen terug deed in mijn mond, "En je moet niet steeds je speen uit doen anders word Mammie boos en krijg je billenkoek, je moet praten met dat ding in begrepen?" Ik was niet zeker of Linda het ernst was of niet, zo besloot ik dat het, het beste was om mee te spelen hoe dan ook. "Ja Wammie". Antwoordde ik, de speen zorgde dat ik lispelde.
Linda borstelde mijn haar, dat net lang genoeg voor haar was om het in twee bundels die ze opknoopte met wat roze lint.
"Zo, mijn schattebout je ziet er prachtig uit, echt prachtig. Zou je nu niet in de spiegel willen kijken?" "Ja wooie Wammie." Lispelde ik, het was onmogelijk om het niet te doen ondervond ik met de speen in mijn mond. Linda zette me op de grond en liet me kruipen naar de garderobe, daar was een passpiegel in de deur. Ik stond daar ongelovig naar wat me terug staarde van uit de spiegel, het was een baby meisje! Misschien een beetje lang en zonder de molligheid van een jonge baby, maar niet te min een erg mooie kleine meisjes baby!! Mijn speen viel uit mijn mond toen ik daar stond, mijn mond hing open van ongeloof. "Wel, wat denk je nu Stephanie?" "Ik.. ik geloof het niet!" "Wat bedoel je?" "Ik lijk toch zeker niet zo veel op een baby?" "O ja, o ja zeker weten snoesje, je zou zeker elke babywedstrijd winnen op je sloffen. Stephanie wil bij mij op schoot zitten?
Wat Linda werkelijk aan mij vroeg of ik wilde dat ze over de voorkant van mijn luier wreef. Dit had altijd tot gevolg dat ik kwam. "O, ja wooie Wammie." Lispelde ik terwijl ik de speen terug deed. Toen Linda mij had zitten op haar schoot, legde ze haar hand op de voorkant van de luier en begon te wrijven, al snel reageerde ik hier op en kort daarna kwam ik, het was de beste die ik had en snel viel ik wiegend in Linda's armen in slaap.We hadden de rest van de dag een supertijd. Ik kwam al snel tot de conclusie dat gekleed als baby meisje was een enorme verbetering dan alleen een luier en plastic broekje dragen. Op vrijdag verliet John het huis om 9 en een kwartier later was ik eens te meer gekleed als meisjesbaby.
En wat een weekeinde was dat! Ik moest een complete baby zijn, het enige woord wat mocht zeggen was poepjes, dan zou Linda mij op het potje zetten. Ik moest overal heen kruipen. Ik had geen toestemming om mijzelf te voeden, maat moest zitten in het kinderzitje en dan zou Linda mij voeren. Ik bracht de meest tijd door in de box. Waar ik het meest van hield was slapen in de wieg, in de avond verschoont Linda mijn natte luier en stopte me in een roze babypakje en stopte me in de wieg met een nachtflesje. Het was eindeloos om dag te eindigen. Dat weekeinde was de eerste van velen die ik doorbracht als Linda's dochtertje. Nu we volwassen zijn tenminste Linda is dat, leven we samen en altijd als ik thuis ben ik de gehele tijd eens te meer Linda's baby meisje.
