Esther is een meid van achttien jaar die in haar laatste jaar van het VWO zit. Zodra ze klaar is wil ze geneeskunde gaan studeren. Ze is een slimme, sociale meid en wat betreft intelligentie maakt niemand zich zorgen dat ze deze studie niet aan zou kunnen.
Er zijn verder weinig bijzonderheden aan Esther te noemen, behalve een wel hele aparte tekortkoming: ze veegt haar billen nooit. Niet omdat ze dit niet wilt, maar omdat ze het ongelooflijk smerig vindt. Als kind heeft ze het geleerd te doen, maar vanaf haar zevende begon ze er een dermate afkering van te krijgen dat ze ermee is gestopt.
Al snel kreeg haar moeder hier lucht van. De eerste paar keren dat ze het vegen achterwege liet had ze thuis kunnen poepen en kon ze direct de douche onder stappen. Aldus was haar achterste schoon en kon ze zonder angst voor remsporen haar broek weerophalen. Haar geluk hiermee moest vroeg of laat ophouden, en na een aantal dagen kreeg Esther aandrang vroeg op school, ver weg van de douche. Ze kon het ternauwernood ophouden tot de laatste bel luidde. Esther haastte ze zich naar het toilet en drukte een respectabele, kleverige hoop. Een significant aandeel daarvan trotseerde de zwaartekracht en hing koppig aan haar anus en billen. De opluchting maakte zodoende al snel plaats voor angst; wat moest ze nu? Haar billen afvegen lukte niet... dan maar haar ondergoed en broek voorzichtig ophalen.
Esther stond op, spoelde door en opende de deur van het toilet. Ze zette haar eerste stappen, maar voelde overduidelijk de restanten tussen haar billen. Ze waggelde naar de wasbak en waste haar handen. Buitengekomen zag ze dat haar twee jaar oudere broer, Cody, haar opwachtte. Ze liepen altijd samen naar huis. Hij had een grijns op zijn gezicht, want door de verstreken tijd wist hij correct in te schatten wat zijn zus daarbinnen heeft gedaan. Hij wist echter níét wat ze verzuimd had te doen. Plagend zei hij: "Zo, Es. Ben je een kilo of twee afgevallen?" Ze konden goed met elkaar opschieten en waren goed op elkaar ingespeeld. meestal had Esther een scherpte tegenaanval klaar voor zo'n opmerking. Ze kon echter alleen maar nerveus lachten en zeggen: "Ja, absoluut!"
Zo natuurlijk als ze kon opbrengen liep ze met Cody richting de uitgang en naar huis. Ze voelde haar haar ondergoed kleven en wist dat het raak was. Ze bleef echter stug doorlopen. Hoe langer ze liep, hoe erger het werd.
Thuisgekomen gaven ze hun moeder een knuffel, Esther iets vluchtiger dan normaal. Cody deed zijn schoenen uit en Esther volgde zijn voorbeeld. Het hurken zorgde echter voor innig contact tussen haar ongeveegde billen en haar ondergoed. Ze zette haar tanden op elkaar en deed zo normaal als ze kon. Esther maakte aanstalten om naar boven te gaan om zich op te frissen, maar haar moeder protesteerde: "Blijf nog even gezellig hier. Ik heb de limonade al klaarstaan." Esther baalde. Ze had een vieze kont en een vieze onderbroek, en het laatste wat ze wilde was betrapt worden. Cody had inmiddels al plaatsgenomen op de bank en had de televisie aangezet. Normaalgesproken zou Esther naast hem op de bank gaan zitten, maar om redenen die duidelijk zullen zijn wilde ze dit liever niet deze keer. Ze ging op haar buik liggen voor de televisie en pretendeerde geabsorbeerd te zijn in de tekenfilm die haar broer had uitgekozen.
Hoewel dit niet haar normale doen was, trok niemand hier zich iets van aan. Esther hoopte dat de poepresten niet te veel zouden ruiken en dat ze snel naar boven zou kunnen. Na een aantal minuten spitste haar moeder echter haar neus en keek rond. "Heeft iemand in de poep gestaan?" Ze liep naar de schoenen van de kinderen, maar trof deze schoon aan. Teruggekomen volgde ze haar neus, die naar Esther leidde. "Esther...?" vroeg ze. Ze kwam hoe langer hoe dichter bij Esther, specifiek gezegd haar derrière. Plots greep ze de broek van haar dochter en trok deze omlaag, ondergoed en al. Met haar handen spreidde ze de billen van Esther en trof het residu aan van het toiletbezoek iets eerder. Haar oog viel ook op het ondergoed van haar dochter en trok deze naar achteren, zodat te zien was dat niet alleen haar bips was die onder zat. "Cody, haal de Wc-rol eens, en ook een plastic zakje en schoon ondergoed voor je kleine zus." Esther maakte aanstalten om op te staan, maar haar moeder wilde daar niets van weten. "Blijven liggen, jongedame."
Terwijl Esther weerloos op haar buik lag onderging ze de vernederende veegbeurt. De gebruikte papiertjes verdwenen in de plastic zak. Met weer schone billen voelde ze haar broek en ondergoed uitgetrokken worden. Ze mocht nu opstaan en kreeg haar schone ondergoed. Haar moeder vroeg: "Esther, wat heb je gedaan? Heb je in je broek gepoept?" Vernederd antwoordde ze: "Nee mam, dat is het niet... Ik vind het gewoon smerig om mijn billen af te vegen, meer niet." Lichtelijk gechoqueerd vroeg haar moeder: "Schat, hoe kan dat? Je doet het al jaren zonder problemen." Esther dacht even na. Ten slotte haalde ze haar schouders op. "Ik durf het niet meer."
Hoe haar ouders ook probeerden, ze kregen haar niet meer aan het poetsen geslagen. Als Esther thuis naar het toilet ging, dan hielpen ze haar maar met afvegen. Ook kon ze hiervoor bouwen op Cody. Esther herinnert zich altijd nog één specifieke keer dat hij haar hielp toen ze negen was. Ze liepen samen naar huis van school, Esther iets harder dan Cody. Hij zei: "Niet zo snel, zussie. Loop eens zachter, joh!". Esther liep er geen pas langzamer op. Ze antwoordde opgelaten: "Gaat niet, ik moet nodig!", waarop haar broer ietwat geïrriteerd antwoordde: "Waarom ben je niet gewoon op school gaan pla -- oh... Je moet zeker...?" Esther beantwoordde zijn vraag door te knikken.
Thuis aangekomen groette ze haastig haar moeder en schoot linea recta door naar het toilet, op de voet gevolgd door Cody. Esther had haar broek amper om haar enkels of een dikke drol verliet haar darmen om een sierlijke cirkel te draaien in de pot. Ze slaakte een zucht van verlichting. Ergens vond Cody dit vermakelijk en grinnikte. Zijn zus was te opgelucht om zich hier iets van aan te trekken. Bovendien was ze bezig om kracht te zetten om een tweede keutel eruit te persen, die al snel de eerste vergezelde. Inmiddels had de lucht van haar daad zich aangemeld in de neus van Cody, die begon te wapperen met zijn hand in een poging frissere lucht in zijn longen te krijgen.
Na nog een keer flink persen had alle ontlasting uit haar darmen zich weer verenigd in de toiletpot, en Esther keek haar broer lief en vragend aan. "Ga maar staan, Es. Dat maakt het makkelijker." Esther stond op, leunde met haar handen tegen de wand van de badkamer en spreidde haar benen iets. Cody scheurde wat toiletpapier van de rol en maakte de eerste veeg tussen de billen van zijn zus. Terwijl hij dit deed keek hij in de pot. Pas nu zag hij de omvang van wat Ether had achtergelaten. "Mooie drol, truttebol!" grapte hij. Esther keek om en stak haar tong uit. "Veeg maar door, druiloor!" was haar tegenaanval. Nog een aantal vegen later kon Esther haar ondergoed weer veilig ophalen.
Na een glaasje limonade liepen ze samen naar boven. "Nogmaals dank voor je hulp, grote broer. Je bent superlief!" zei Esther dankbaar. "Tuurlijk, zussie. Maar... en ik doe het graag voor je, maar waarom lukt het je niet om het zelf te doen?" Esther antwoordde direct: "Ik vind het gewoon jakkie. Ik weet niet hoe ik het beter kan zeggen. Bah, vies, smerig." Cody dacht even na en vervolgde: "Op een dag moet je een grote meid zijn en het zelf doen." Zijn zus dacht even na. Diep van binnen wist ze dat het waar was, maar ze verdrong de gedachte. "Ik wil daar nu niet over nadenken." Ze gaf hem een zoen op zijn wang en liep haar kamer in.
Dat ze een grote meid zou moeten worden ondervond ze regelmatig. Bijvoorbeeld op dagen dat ze gym had kon ze echt geen luier om en ging ze 's ochtends altijd eerst naar het toilet om een grote boodschap af te dwingen. Zoals gebruikelijk riep ze er een familielid bij om haar bips af te geven.
Toen ze twaalf was ging Esther echter op schoolkamp, zonder ouders of broer om dit voor haar te doen. Dit zou haar eerste keer worden dat ze sinds haar babytijd weer in contact kwam met luiers: haar moeder had haar een pak Drynites gegeven. De instructies die ze had gekregen was dat ze deze altijd moest dragen en er een reserve in haar rugtas moest doen. Ze kon dan naar het toilet gaan en zonder te vegen haar 'ondergoed' weer ophalen. Hoewel de Drynite dit zou moeten bekopen met remsporen, kon ze deze gewoon weggooien. Daartoe had ze ook een afsluitbare plastic zak gekregen om gebruikte luiers in te doen, voor als ze deze niet discreet kon weggooien.
Ze had gehoopt de luiers niet nodig te hebben en gewoon na het poepen te kunnen douchen, maar het toilet en de douche bleken gescheiden te zijn. Zomaar op het toilet poepen en doorhuppelen naar de douche ging dus niet zomaar, want er was geen garantie dat deze vrij was.
Zo lang ze kon had ze haar behoefte opgehouden, maar op de vierde dag moest het er toch echt uit. Ze ging op het toilet zitten en concentreerde zich. Vier dagen in de darmen doorbrengen heeft de nodige uitwerking op zowel de hoeveelheid als de substantie van de ontlasting. Esther moest dan ook goed kracht zetten om de eerste, ferme drol eruit te persen. De opvolgende was niet veel anders.
Het viel Esther op dat tot nu toe haar anus nog betrekkelijk schoon was. De derde drol was echter al wat zachter en liet de nodige aanslag na. De vierde en laatste maakte een veegbeurt niet onderhandelbaar. Daar het Esther niet zint om hieraan te beginnen, was ze blij de luier om haar enkels te hebben. Ze trok deze omhoog en stond op van het toilet.
Al lopend voelde Esther de toestand tussen haar bips en de luier in de bekende smeerboel veranderen. Ze kon niet wachten om de douche in te stappen, maar deze was, zoals ze al vreesde, bezet. Ze kon zich nog niet bij haar haar klasgenoten aan de ontbijttafel voegen, want ongetwijfeld zou ze ruiken naar haar daad. Gelukkig kwam de douche al snel vrij en claimde ze deze. Ze liep naar binnen, met haar rugtas heimelijk weghoudend van andere mensen. Binnengekomen deed ze de deur achter zich op slot en ontdeed ze zich van haar Drynite. Zonder na te denken keek ze naar de poepresten hierin en had hier onmiddellijk spijt van. Ze stapte onder de douche, en even later kwam ze weer schoon te voorschijn bij haar klasgenoten, met een schone luier om. De gebruikte had ze in de afsluitbare zak gedaan en later weggegooid in een vuilnisbak op straat.
Zodoende droeg Esther regelmatig luiers onder haar reguliere kleding. Op de middelbare school voegde Esther diarreeremmers toe aan de strategie, die ze soms stiekem innam voor momenten dat ze echt niet met een ongeveegde kont of een luier kon rondlopen. Deze hadden twee voordelen: ze zou voorlopig niet hoeven te poepen en áls ze moest, was het een harde keutel die geen sporen achterliet. Als ze dus ging logeren bij vriendin of kleding ging shoppen nam ze hier wat van in. Dit werkte behoorlijk goed. Iets te goed, want een aantal dagen kon ze niet naar het toilet. Haar familieleden hadden de hoop dat ze haar eigen billen was gaan afvegen, maar Esther jokte dat ze na het poepen zichzelf had gereinigd onder de douche. Dat uiteindelijk een flinke keutel haar sterretje behoorlijk zou pijnigen nam ze op de koop toe.
Deze strategieën bleken samen doeltreffend om niet onverhoopt te moeten drukken en met een meurende achterste samen met een vies ondergoed rond te moeten lopen. In de regel had ze de luiers dus niet nodig als alternatief voor het toilet. Echter, één enkele keer, slechts drie maanden terug, was er een uitzondering. Het gezin was met de trein onderweg terug naar huis van een bezoek aan hun tante, de zus van de moeder. Daar had ze leuk gespeeld met haar tweejarige neefje Tom, en met pijn in haar hart was ze weggegaan. De treinrit zou twee uur duren en na een half uur móést Esther plassen. Ze excuseerde zich en verliet de anderen om naar het toilet te gaan. Deze bleek bezet te zijn, dus ze liep door om de volgende op te zoeken. Ze trof echter het einde van de trein aan. Stil vloekte Esther tegen zichzelf. Ze haastte zich weer terug, en de rest van het gezin zag haar dravend de andere kant op gaan. Haar ogen lichtte op toen ze een ander toilet aantrof en leeg bleek te zijn. "Snel!" dacht ze bij zichzelf. Door de opluchting voelde Esther dat haar lichaam zich al wat begon te ontspannen. Ze opende de deur en binnengekomen deed ze deze gauw op slot. Ze wendde zich richting het toilet en... deze was van binnen besmeurd met poep! Voor een ander zou dit ook niet fijn zijn, maar Esther kon dit niet aan. "Gadver," dacht ze bij zichzelf, "wat smerig! Ik kan hier toch niet op zitten?!" Ze verloor de moed en in verslagenheid liet ze haar plas in haar luier lopen.
Dit gevoel was totaal nieuw voor haar en terwijl ze deze ervaring in zich opnam bleef ze stokstijf stilstaan. Hoe lang wist ze niet, maar lang genoeg om te merken dat de plas urine in haar luier geabsorbeerd bleek te zijn. Met de nieuwe toepassing van de luier ondervonden te hebben liep ze iets gekalmeerd doch trillend terug naar de rest van het gezin. Plas vond ze bij lange na niet zo erg als poep, maar toch had ze het liever in het toilet dan in haar luier. Net zoals toen ze voor het eerst met ongeveegde billen thuis was gekomen, probeerde ze ook nu zo onopvallend mogelijk te doen. "Opgelucht?" vroeg Cody, ietwat met een uitdagende toon. Met hun ouders erbij wist Cody dat hij niet te ver moest gaan met toilethumor, waar Esther voor een keer dankbaar voor was. "Ja hoor!" zei ze met een geforceerde glimlach. Ze ging op de bank zitten naast haar moeder. Een luid zompend geluid verried echter dat de plaspauze niet plaats had gevonden op het toilet. Tot overmaat van ramp was door het zitten de luier gaan lekken en was bij haar beide benen natte vlekken te zien.
Lichtelijk teleurgesteld in de onvolwassen actie van hun dochter gaven ze haar een lichte berisping. Cody kreeg echter een draai om zijn oren van zijn vader, omdat hij zijn lachen niet kon inhouden om het tafereel wat zich tegenover hem had plaatsgevonden. De moeder van Esther had haar meegenomen naar het desbetreffende toilet en had haar met wat zakdoekjes en een flesje water zo goed en kwaad als het kon verschoond. Ook kreeg ze een nieuwe luier.
Thuisgekomen stuurde de ouders Cody naar zijn kamer, om een gesprek te hebben met hun dochter. Ze legde uit dat het toilet vies was en ze die niet wilde gebruiken. Haar moeder antwoordde: "Ongelukjes kunnen gebeuren, schat. Dat is niet het ergste. Waar we ons wel zorgen over maken is dat je dolgraag arts wilt worden, maar dat je zo ontzettend walgt van ontlasting dat je zelfs je eigen billen niet kunt afvegen." Esther slikte even. Ze wilde dolgraag mensen helpen met hun gezondheid, maar dat mensen moeten poepen is een keiharde realiteit. Er zullen dus patiënten komen met problemen hiermee. Hoe kon ze deze mensen helpen als ze niet eens haar eigen gat kon vegen en poep niet kon aanzien? "Schatje," nam haar vader het over, "misschien moet je hulp gaan zoeken. Eigenlijk hadden we al eerder aan de bel hadden moeten trekken."
Esther slikte even, maar wist dat haar vader gelijk had. Het is van de zotte dat een meid van al weer zeventien jaar nog hulp krijgt van haar ouders en broer om haar achterste schoon te maken en een luier draagt om remsporen in haar ondergoed te voorkomen. Esther stemde in, maar wilde dit wel uitstellen tot na haar eindexamens. En zo kwamen ze tot overeenstemming.
Terug naar de dag van vandaag. Het is maandagochtend en haar eindexamens zijn deze week. Zoals een ieder ander was ze lichtelijk nerveus, wat ze aan haar buik merkte. Ze bezocht het toilet en kreeg hulp van Cody om haar billen af te vegen. Esther besloot om wat diarreeremmer in te nemen om niet op school te hoeven poepen en met een vieze bips haar examens te hoeven maken. Een paar uur later zat ze met een schone luier en een frisse bips haar eerste examen te maken. De tweede vond later die dag plaats.
Ze had een goed gevoel over beide examens van die dag, en zou woensdag haar volgende examen hebben. Zo ging de maandag voorbij en ook de dinsdag. De woensdagochtend had ze door de diarreeremmers nog steeds niet gedrukt. Cody vroeg: "Zal ik je zo nog even helpen als je gekakt hebt?" Esther antwoordde: "Ehm, nee hoor, dank je! Ik denk niet dat ik hoef vanochtend." Verbaasd antwoordde Cody: "Weet je het zeker? Maandag was je best een beetje gespannen. Vandaag heb je wiskunde, waar je zo veel moeite mee hebt. Ben je dan niet zenuwachtig?" Esther dacht snel na en loog: "Nee hoor. Die van maandag gingen zo goed, dat ik er vertrouwen in heb dat het vandaag ook wel goed zal gaan." Cody kende zijn zus goed en had het gevoel dat er iets speelde, maar accepteerde het antwoord.
De waarheid was dat Esther behoorlijk gespannen was. Onderweg naar school merkte ze dat ze, ondanks de diarreeremmer, aandrang begon te krijgen. Ze nam nog een diarreeremmer in, wat haar hielp het wiskunde-examen ongestoord door te komen. Gelukkig ging het haar redelijk af en ze verwachtte een voldoende. Morgen en vrijdag waren haar laatste tentamens. Vrijdagochtend onderweg naar school merkte ze dat haar buik toch echt vol begon te raken, maar het zou nog even moeten wachten.
Een aantal uren later zaten de examens erop en was het zomer! Ze was blij dat het erop zat, maar maakte zich zorgen om haar buikinhoud. Esther werd echter afgeleid door een berichtje. Het was haar tante die vraagt of zij en Cody vanavond komen logeren! Daar had ze wel oren naar. Lekker met Tom spelen! Thuisgekomen vertelde Esther blij over de uitnodiging. Haar moeder vond het een leuk idee, vooral zo na deze stressvolle week, maar herinnerde Esther aan de belofte die ze had gemaakt. Esther hield woord dat ze contact zou zoeken met een therapeut zodra ze thuiskwam van het logeren.
Cody had echter al plannen om met zijn vrienden te gaan stappen en kon helaas niet mee. "Jammer." dacht Esther. "Moet je nog naar het toilet voordat je weggaat?" vroeg haar moeder. Esther herinnerde zich dat haar buik behoorlijk vol zat met inmiddels ruim vier dagen aan ontlasting. "Ik doe dat straks en neem dan een douche." antwoordde ze. Maar op het toilet aangekomen lukte het haar niet beweging te krijgen in haar darminhoud. "Fuck." dacht ze, "dan maar in de trein of bij mijn oom en tante. Het zal toch hard zijn." Wel deed ze voor de zekerheid maar een luier om. Haar ondergoed mikte ze in haar rugtas.
Na het avondeten pakte ze haar tas en haar vader zette haar op de trein, op weg naar haar oom en tante. In de trein trachtte ze nogmaals te poepen, zonder succes. Aangekomen op haar bestemming gaf ze haar oom en tante een dikke knuffel. "Hopelijk voelen ze niets van de luier." dacht ze. Ze gingen op de bank zitten en praatten lekker bij over de afgelopen maanden. Esther wilde dolgraag haar neefje zien, maar deze lag al lang te slopen. Tot ze een uurtje later gehuil hoorden. Esther ging samen met haar tante kijken wat er was. In de kinderkamer aangekomen was al gauw te ruiken wat er scheelde, dus tante pakte uit een la een schone luier en de billendoekjes. Het viel Esther op dat er minstens tien pakjes met billendoekjes lagen. "Ze waren zeker in de aanbieding." dacht ze.
Dan was het toch echt bedtijd. Haar tante liep mee met Esther naar de logeerkamer. Het was een leuk ingerichte kamer met een fraai bed, een stijlvolle kast met een hoge spiegel en een houten vloer. Ze gaf haar tante een zoen en ze wensten elkaar welterusten.
Esther kleedde zich om naar haar pyjama, met de luier er nog steeds onder. Haar darmen trokken haar aandacht. Ze was helemaal vergeten dat ze nog steeds niet gepoept heeft. Ze zou het weldra doen, als iedereen lag te slapen. Ze ging in bed leggen en probeerde tot rust te komen.
Haar buik was het daar echter niet mee eens en het deed hoe langer hoe meer zeer. Af en toe liet ze een windje om de druk te verlagen, maar het stond vast dat ze spoedig haar behoefte zou moeten doen. Ze stapte uit bed en legde haar oor te luister. Esther hoorde haar oom en tante naar hun slaapkamer lopen, dus dat was goed nieuws. Ze ging weer in bed liggen met het plan een half uur te wachten; dan zouden ze waarschijnlijk wel slapen en kon ze ongestoord dit monster van een drol kunnen draaien.
Tien minuten later werden de krampen echter steeds heviger. "Zou ik anders nu niet naar het toilet gaan?" vroeg ze zich af. Esther besloot te volharden en dit niet te doen. Als haar oom of tante naar het toilet moest, dan zou het behoorlijk awkward zijn als ze het toilet zo lang bezet hield. Ze bleef geduldig en wachtte af.
Nog eens tien minuten vechten met haar buik voelde ze tot haar schrik haar anus zich openen. "Shit, nee!" dacht ze en ze verstijfde. Er gebeurde echter niets. Esther kalmeerde iets. "Blijkbaar is de keutel te dik om er zomaar uit te glippen." Ze wist dat dit wel eens haar laatste kans kon zijn en kwam Voorzichtig overeind. Met trillende benen stond ze op en liep voorzichtig met samengeknepen billen richting deur. Haar controle werd echter overgenomen door de meester van alle buikkrampen. Onvrijwillig hurkte ze en begon hevig te persen. Met een luid knisperend geluid bewoog de kop van haar drol zich langs haar anus. Voor een normale drol zou dit de point of no return zijn, maar toen Esther vocht om de controle terug te krijgen en haar anus probeerde te sluiten, merkte ze dat dit niet ging. Er was geen ander keuze dan deze keutel eruit te persen. Ze hurkte nog dieper en perste nog harder, en de kop van de drol raakte het luiermateriaal. Ze perste en perste, en de drol werkte zich een baan de luier in.
Uitgeput kwam ze tot adem, maar ze wist dat ze nog niet klaar was toen de volgende drol zich aandiende en de krampen terugkwamen. Deze keer boog ze haar knieën iets en stak ze haar bips iets naar achteren. Wederom begon ze vol overgave te drukken, en haar luier werd gevuld met een tweede ferme drol. Een derde kon niet uitblijven, maar er was niet veel ruimte meer over in de luier. Ze trok deze iets omlaag en deed haar uiterste best om ook deze uit haar darmen, door haar anus, in de luier te persen. Deze drol bleek iets zachter dan de voorgaande twee, wat hielp het te evacueren uit haar darmen.
Het leek erop dat ze klaar was, en ze richtte zich voorzichtig weer overeind. Haar hart bonsde hart in de paniek. Ze waggelde naar de deur om het licht aan te doen en vervolgens naar de spiegel. Ze draaide zich om en trok de luier iets naar achteren. Waarvoor ze vreesde bleek werkelijkheid: haar billen zaten onder de poep.
Een gevoel van walging overviel Esther, maar desondanks probeerde zich te concentreren om tot een oplossing te komen. Toch was het enige wat door haar heen ging: "Hier sta ik dan: een meid van achttien bij haar oom en tante, met een poepluier voller dan die haar tweejarige neefje ooit voor elkaar zou kunnen krijgen...". Ineens schoot haar iets te binnen: "Tom! Natuurlijk!"
Hoewel de kans erin zat om haar oom of tante tegen te komen, moest ze het risico nemen. Ze sloop de kamer uit, zo stil als ze kon. Tijdens het lopen voelde ze de vieze lading tussen haar billen schuiven, maar ze probeerde hier niet over na te denken. Op haar tenen bewoog ze zich richting de kinderkamer. Zo stil als ze kon opende ze de deur. "Tom slaapt nog, mooi!" dacht ze. Daar stond de kast met verschoonspullen. Ze opende de la en trof de billendoekjes aan. Na even denken besloot ze niet het aangebroken pak maar een nieuw pak mee te nemen. Naar haar inschatting zou dit minder opvallen. Met het pak in de hand sloop ze terug naar haar kamer.
Voor de spiegel aangekomen begon ze aan de verschoning. Ze trok haar pyjama uit. Terwijl ze haar broek uitdeed, voelde ze de lading geplet worden. "Gadver, wat is dat toch smerig!" dacht ze, maar richtte zich vervolgens op het verschoningsproces. Esther durfde de luier niet staand af te doen, uit angst dat er poep uit de luier valt. Ze ging voorzichtig op haar rug liggen met de doekjes naast haar en scheurde de luier open. Terwijl ze voorzichtig omhoog kwam, zag ze in de reflectie van de spiegel de ravage tussen haar benen. Wederom voelde ze walging. Terwijl ze opstond zag ze dat de meeste, harde ontlasting in de luier bleef, maar toch nog een aanzienlijk deel had andere plannen en bleef lekker genesteld tussen haar billen. Opgestaan viel ook nog eens een stuk poep van haar kont af omlaag, gelukkig in de luier. Uiterst voorzichtig, om haar vieze poepbillen boven de open luier te houden, plukte ze een doekje uit het pak en richtte haar billen richting de spiegel. "Nou," slikte ze, "hier gaat ie dan..." Met het doekje in de aanslag bewoog ze haar trillende hand richting haar besmeurde billen.
Ze besloot maar in het midden te beginnen, en het doekje was in een keer gevuld met een klont poep. "Dit gaat wel even duren." wist ze, en zo volgde nog een aantal doekjes. Met de grootste klonten weg zag ze langzaam maar zeker de oorspronkelijk vormen van haar bips weer terugkomen. Met slechts nog een dunne laag ontlasting poep op haar billen begon Esther iets te kalmeren. Ze begon haar schaamstreek te reinigen, en toen dit klaar was volgende haar linkerbil en dan haar rechterbil.
Zichzelf nog net niet helemaal schoongeveegd merkte Esther dat ze nog niet helemaal klaar was met drukken. In haar luier was geen plaats meer, dus ze besloot maar een doekje bij haar anus te houden en in deze te poepen. Ze legde deze voorzichtig op de vloer naast de poepluier. Met een laatste paar doekjes veegde ze haar anus schoon en was het klusje geklaard. Voor de zekerheid bekeek ze haar billen goed in de spiegel over haar schouder, en ook voorover gebogen door haar benen heen. Ze trof echter niets anders aan dan schone grote meisjesbillen.
De luier rolde ze op en deed deze in de afsluitbare zak, samen met de eenzame vierde drol. Ze verstopte dit geheel in haar rugtas en zou deze morgen, onderweg naar huis, ergens weggooien.
Ze haalde haar ondergoed uit de rugtas en trok deze aan, vervolgd daar haar pyjama. Esther ging naar het toilet om haar handen te wassen. Ze deed daar voor de formaliteit een plasje, alvorens haar handen te wassen. Even later weer in bed voelde ze een bepaalde druk van haar afglijden.
De volgende middag nam ze met een dikke knuffel afscheid van haar oom en tante. Haar neefje Tom gaf ze een nog dikkere knuffel en ze hoopte hem gauw weer te zien.
In de trein naar huis was het rustig. Ze vond een prullenbak om de poepluier in te deponeren. Het paste er eigenlijk niet helemaal in, maar ze wilde er toch echt dolgraag vanaf. Ook gooide ze de diarreeremmers weg; die zou ze niet meer gebruiken.
Thuisgekomen gaf Esther iedereen een knuffel, en gelijk verontschuldigde ze zich. "Moment, hoor!" zei ze, en liep naar het toilet. Ze liet de deur openstaan en de rest va het gezin wist niet goed wat er aan de hand was. Ze hoorde een paar windjes en een krakend geluid. Even later zagen ze Esther haar hoofd om de hoek steken. "Kijk!" riep ze, en in haar hand hield ze triomfantelijk een pluk toiletpapier met een veeg poep.
Er zijn verder weinig bijzonderheden aan Esther te noemen, behalve een wel hele aparte tekortkoming: ze veegt haar billen nooit. Niet omdat ze dit niet wilt, maar omdat ze het ongelooflijk smerig vindt. Als kind heeft ze het geleerd te doen, maar vanaf haar zevende begon ze er een dermate afkering van te krijgen dat ze ermee is gestopt.
Al snel kreeg haar moeder hier lucht van. De eerste paar keren dat ze het vegen achterwege liet had ze thuis kunnen poepen en kon ze direct de douche onder stappen. Aldus was haar achterste schoon en kon ze zonder angst voor remsporen haar broek weerophalen. Haar geluk hiermee moest vroeg of laat ophouden, en na een aantal dagen kreeg Esther aandrang vroeg op school, ver weg van de douche. Ze kon het ternauwernood ophouden tot de laatste bel luidde. Esther haastte ze zich naar het toilet en drukte een respectabele, kleverige hoop. Een significant aandeel daarvan trotseerde de zwaartekracht en hing koppig aan haar anus en billen. De opluchting maakte zodoende al snel plaats voor angst; wat moest ze nu? Haar billen afvegen lukte niet... dan maar haar ondergoed en broek voorzichtig ophalen.
Esther stond op, spoelde door en opende de deur van het toilet. Ze zette haar eerste stappen, maar voelde overduidelijk de restanten tussen haar billen. Ze waggelde naar de wasbak en waste haar handen. Buitengekomen zag ze dat haar twee jaar oudere broer, Cody, haar opwachtte. Ze liepen altijd samen naar huis. Hij had een grijns op zijn gezicht, want door de verstreken tijd wist hij correct in te schatten wat zijn zus daarbinnen heeft gedaan. Hij wist echter níét wat ze verzuimd had te doen. Plagend zei hij: "Zo, Es. Ben je een kilo of twee afgevallen?" Ze konden goed met elkaar opschieten en waren goed op elkaar ingespeeld. meestal had Esther een scherpte tegenaanval klaar voor zo'n opmerking. Ze kon echter alleen maar nerveus lachten en zeggen: "Ja, absoluut!"
Zo natuurlijk als ze kon opbrengen liep ze met Cody richting de uitgang en naar huis. Ze voelde haar haar ondergoed kleven en wist dat het raak was. Ze bleef echter stug doorlopen. Hoe langer ze liep, hoe erger het werd.
Thuisgekomen gaven ze hun moeder een knuffel, Esther iets vluchtiger dan normaal. Cody deed zijn schoenen uit en Esther volgde zijn voorbeeld. Het hurken zorgde echter voor innig contact tussen haar ongeveegde billen en haar ondergoed. Ze zette haar tanden op elkaar en deed zo normaal als ze kon. Esther maakte aanstalten om naar boven te gaan om zich op te frissen, maar haar moeder protesteerde: "Blijf nog even gezellig hier. Ik heb de limonade al klaarstaan." Esther baalde. Ze had een vieze kont en een vieze onderbroek, en het laatste wat ze wilde was betrapt worden. Cody had inmiddels al plaatsgenomen op de bank en had de televisie aangezet. Normaalgesproken zou Esther naast hem op de bank gaan zitten, maar om redenen die duidelijk zullen zijn wilde ze dit liever niet deze keer. Ze ging op haar buik liggen voor de televisie en pretendeerde geabsorbeerd te zijn in de tekenfilm die haar broer had uitgekozen.
Hoewel dit niet haar normale doen was, trok niemand hier zich iets van aan. Esther hoopte dat de poepresten niet te veel zouden ruiken en dat ze snel naar boven zou kunnen. Na een aantal minuten spitste haar moeder echter haar neus en keek rond. "Heeft iemand in de poep gestaan?" Ze liep naar de schoenen van de kinderen, maar trof deze schoon aan. Teruggekomen volgde ze haar neus, die naar Esther leidde. "Esther...?" vroeg ze. Ze kwam hoe langer hoe dichter bij Esther, specifiek gezegd haar derrière. Plots greep ze de broek van haar dochter en trok deze omlaag, ondergoed en al. Met haar handen spreidde ze de billen van Esther en trof het residu aan van het toiletbezoek iets eerder. Haar oog viel ook op het ondergoed van haar dochter en trok deze naar achteren, zodat te zien was dat niet alleen haar bips was die onder zat. "Cody, haal de Wc-rol eens, en ook een plastic zakje en schoon ondergoed voor je kleine zus." Esther maakte aanstalten om op te staan, maar haar moeder wilde daar niets van weten. "Blijven liggen, jongedame."
Terwijl Esther weerloos op haar buik lag onderging ze de vernederende veegbeurt. De gebruikte papiertjes verdwenen in de plastic zak. Met weer schone billen voelde ze haar broek en ondergoed uitgetrokken worden. Ze mocht nu opstaan en kreeg haar schone ondergoed. Haar moeder vroeg: "Esther, wat heb je gedaan? Heb je in je broek gepoept?" Vernederd antwoordde ze: "Nee mam, dat is het niet... Ik vind het gewoon smerig om mijn billen af te vegen, meer niet." Lichtelijk gechoqueerd vroeg haar moeder: "Schat, hoe kan dat? Je doet het al jaren zonder problemen." Esther dacht even na. Ten slotte haalde ze haar schouders op. "Ik durf het niet meer."
Hoe haar ouders ook probeerden, ze kregen haar niet meer aan het poetsen geslagen. Als Esther thuis naar het toilet ging, dan hielpen ze haar maar met afvegen. Ook kon ze hiervoor bouwen op Cody. Esther herinnert zich altijd nog één specifieke keer dat hij haar hielp toen ze negen was. Ze liepen samen naar huis van school, Esther iets harder dan Cody. Hij zei: "Niet zo snel, zussie. Loop eens zachter, joh!". Esther liep er geen pas langzamer op. Ze antwoordde opgelaten: "Gaat niet, ik moet nodig!", waarop haar broer ietwat geïrriteerd antwoordde: "Waarom ben je niet gewoon op school gaan pla -- oh... Je moet zeker...?" Esther beantwoordde zijn vraag door te knikken.
Thuis aangekomen groette ze haastig haar moeder en schoot linea recta door naar het toilet, op de voet gevolgd door Cody. Esther had haar broek amper om haar enkels of een dikke drol verliet haar darmen om een sierlijke cirkel te draaien in de pot. Ze slaakte een zucht van verlichting. Ergens vond Cody dit vermakelijk en grinnikte. Zijn zus was te opgelucht om zich hier iets van aan te trekken. Bovendien was ze bezig om kracht te zetten om een tweede keutel eruit te persen, die al snel de eerste vergezelde. Inmiddels had de lucht van haar daad zich aangemeld in de neus van Cody, die begon te wapperen met zijn hand in een poging frissere lucht in zijn longen te krijgen.
Na nog een keer flink persen had alle ontlasting uit haar darmen zich weer verenigd in de toiletpot, en Esther keek haar broer lief en vragend aan. "Ga maar staan, Es. Dat maakt het makkelijker." Esther stond op, leunde met haar handen tegen de wand van de badkamer en spreidde haar benen iets. Cody scheurde wat toiletpapier van de rol en maakte de eerste veeg tussen de billen van zijn zus. Terwijl hij dit deed keek hij in de pot. Pas nu zag hij de omvang van wat Ether had achtergelaten. "Mooie drol, truttebol!" grapte hij. Esther keek om en stak haar tong uit. "Veeg maar door, druiloor!" was haar tegenaanval. Nog een aantal vegen later kon Esther haar ondergoed weer veilig ophalen.
Na een glaasje limonade liepen ze samen naar boven. "Nogmaals dank voor je hulp, grote broer. Je bent superlief!" zei Esther dankbaar. "Tuurlijk, zussie. Maar... en ik doe het graag voor je, maar waarom lukt het je niet om het zelf te doen?" Esther antwoordde direct: "Ik vind het gewoon jakkie. Ik weet niet hoe ik het beter kan zeggen. Bah, vies, smerig." Cody dacht even na en vervolgde: "Op een dag moet je een grote meid zijn en het zelf doen." Zijn zus dacht even na. Diep van binnen wist ze dat het waar was, maar ze verdrong de gedachte. "Ik wil daar nu niet over nadenken." Ze gaf hem een zoen op zijn wang en liep haar kamer in.
Dat ze een grote meid zou moeten worden ondervond ze regelmatig. Bijvoorbeeld op dagen dat ze gym had kon ze echt geen luier om en ging ze 's ochtends altijd eerst naar het toilet om een grote boodschap af te dwingen. Zoals gebruikelijk riep ze er een familielid bij om haar bips af te geven.
Toen ze twaalf was ging Esther echter op schoolkamp, zonder ouders of broer om dit voor haar te doen. Dit zou haar eerste keer worden dat ze sinds haar babytijd weer in contact kwam met luiers: haar moeder had haar een pak Drynites gegeven. De instructies die ze had gekregen was dat ze deze altijd moest dragen en er een reserve in haar rugtas moest doen. Ze kon dan naar het toilet gaan en zonder te vegen haar 'ondergoed' weer ophalen. Hoewel de Drynite dit zou moeten bekopen met remsporen, kon ze deze gewoon weggooien. Daartoe had ze ook een afsluitbare plastic zak gekregen om gebruikte luiers in te doen, voor als ze deze niet discreet kon weggooien.
Ze had gehoopt de luiers niet nodig te hebben en gewoon na het poepen te kunnen douchen, maar het toilet en de douche bleken gescheiden te zijn. Zomaar op het toilet poepen en doorhuppelen naar de douche ging dus niet zomaar, want er was geen garantie dat deze vrij was.
Zo lang ze kon had ze haar behoefte opgehouden, maar op de vierde dag moest het er toch echt uit. Ze ging op het toilet zitten en concentreerde zich. Vier dagen in de darmen doorbrengen heeft de nodige uitwerking op zowel de hoeveelheid als de substantie van de ontlasting. Esther moest dan ook goed kracht zetten om de eerste, ferme drol eruit te persen. De opvolgende was niet veel anders.
Het viel Esther op dat tot nu toe haar anus nog betrekkelijk schoon was. De derde drol was echter al wat zachter en liet de nodige aanslag na. De vierde en laatste maakte een veegbeurt niet onderhandelbaar. Daar het Esther niet zint om hieraan te beginnen, was ze blij de luier om haar enkels te hebben. Ze trok deze omhoog en stond op van het toilet.
Al lopend voelde Esther de toestand tussen haar bips en de luier in de bekende smeerboel veranderen. Ze kon niet wachten om de douche in te stappen, maar deze was, zoals ze al vreesde, bezet. Ze kon zich nog niet bij haar haar klasgenoten aan de ontbijttafel voegen, want ongetwijfeld zou ze ruiken naar haar daad. Gelukkig kwam de douche al snel vrij en claimde ze deze. Ze liep naar binnen, met haar rugtas heimelijk weghoudend van andere mensen. Binnengekomen deed ze de deur achter zich op slot en ontdeed ze zich van haar Drynite. Zonder na te denken keek ze naar de poepresten hierin en had hier onmiddellijk spijt van. Ze stapte onder de douche, en even later kwam ze weer schoon te voorschijn bij haar klasgenoten, met een schone luier om. De gebruikte had ze in de afsluitbare zak gedaan en later weggegooid in een vuilnisbak op straat.
Zodoende droeg Esther regelmatig luiers onder haar reguliere kleding. Op de middelbare school voegde Esther diarreeremmers toe aan de strategie, die ze soms stiekem innam voor momenten dat ze echt niet met een ongeveegde kont of een luier kon rondlopen. Deze hadden twee voordelen: ze zou voorlopig niet hoeven te poepen en áls ze moest, was het een harde keutel die geen sporen achterliet. Als ze dus ging logeren bij vriendin of kleding ging shoppen nam ze hier wat van in. Dit werkte behoorlijk goed. Iets te goed, want een aantal dagen kon ze niet naar het toilet. Haar familieleden hadden de hoop dat ze haar eigen billen was gaan afvegen, maar Esther jokte dat ze na het poepen zichzelf had gereinigd onder de douche. Dat uiteindelijk een flinke keutel haar sterretje behoorlijk zou pijnigen nam ze op de koop toe.
Deze strategieën bleken samen doeltreffend om niet onverhoopt te moeten drukken en met een meurende achterste samen met een vies ondergoed rond te moeten lopen. In de regel had ze de luiers dus niet nodig als alternatief voor het toilet. Echter, één enkele keer, slechts drie maanden terug, was er een uitzondering. Het gezin was met de trein onderweg terug naar huis van een bezoek aan hun tante, de zus van de moeder. Daar had ze leuk gespeeld met haar tweejarige neefje Tom, en met pijn in haar hart was ze weggegaan. De treinrit zou twee uur duren en na een half uur móést Esther plassen. Ze excuseerde zich en verliet de anderen om naar het toilet te gaan. Deze bleek bezet te zijn, dus ze liep door om de volgende op te zoeken. Ze trof echter het einde van de trein aan. Stil vloekte Esther tegen zichzelf. Ze haastte zich weer terug, en de rest van het gezin zag haar dravend de andere kant op gaan. Haar ogen lichtte op toen ze een ander toilet aantrof en leeg bleek te zijn. "Snel!" dacht ze bij zichzelf. Door de opluchting voelde Esther dat haar lichaam zich al wat begon te ontspannen. Ze opende de deur en binnengekomen deed ze deze gauw op slot. Ze wendde zich richting het toilet en... deze was van binnen besmeurd met poep! Voor een ander zou dit ook niet fijn zijn, maar Esther kon dit niet aan. "Gadver," dacht ze bij zichzelf, "wat smerig! Ik kan hier toch niet op zitten?!" Ze verloor de moed en in verslagenheid liet ze haar plas in haar luier lopen.
Dit gevoel was totaal nieuw voor haar en terwijl ze deze ervaring in zich opnam bleef ze stokstijf stilstaan. Hoe lang wist ze niet, maar lang genoeg om te merken dat de plas urine in haar luier geabsorbeerd bleek te zijn. Met de nieuwe toepassing van de luier ondervonden te hebben liep ze iets gekalmeerd doch trillend terug naar de rest van het gezin. Plas vond ze bij lange na niet zo erg als poep, maar toch had ze het liever in het toilet dan in haar luier. Net zoals toen ze voor het eerst met ongeveegde billen thuis was gekomen, probeerde ze ook nu zo onopvallend mogelijk te doen. "Opgelucht?" vroeg Cody, ietwat met een uitdagende toon. Met hun ouders erbij wist Cody dat hij niet te ver moest gaan met toilethumor, waar Esther voor een keer dankbaar voor was. "Ja hoor!" zei ze met een geforceerde glimlach. Ze ging op de bank zitten naast haar moeder. Een luid zompend geluid verried echter dat de plaspauze niet plaats had gevonden op het toilet. Tot overmaat van ramp was door het zitten de luier gaan lekken en was bij haar beide benen natte vlekken te zien.
Lichtelijk teleurgesteld in de onvolwassen actie van hun dochter gaven ze haar een lichte berisping. Cody kreeg echter een draai om zijn oren van zijn vader, omdat hij zijn lachen niet kon inhouden om het tafereel wat zich tegenover hem had plaatsgevonden. De moeder van Esther had haar meegenomen naar het desbetreffende toilet en had haar met wat zakdoekjes en een flesje water zo goed en kwaad als het kon verschoond. Ook kreeg ze een nieuwe luier.
Thuisgekomen stuurde de ouders Cody naar zijn kamer, om een gesprek te hebben met hun dochter. Ze legde uit dat het toilet vies was en ze die niet wilde gebruiken. Haar moeder antwoordde: "Ongelukjes kunnen gebeuren, schat. Dat is niet het ergste. Waar we ons wel zorgen over maken is dat je dolgraag arts wilt worden, maar dat je zo ontzettend walgt van ontlasting dat je zelfs je eigen billen niet kunt afvegen." Esther slikte even. Ze wilde dolgraag mensen helpen met hun gezondheid, maar dat mensen moeten poepen is een keiharde realiteit. Er zullen dus patiënten komen met problemen hiermee. Hoe kon ze deze mensen helpen als ze niet eens haar eigen gat kon vegen en poep niet kon aanzien? "Schatje," nam haar vader het over, "misschien moet je hulp gaan zoeken. Eigenlijk hadden we al eerder aan de bel hadden moeten trekken."
Esther slikte even, maar wist dat haar vader gelijk had. Het is van de zotte dat een meid van al weer zeventien jaar nog hulp krijgt van haar ouders en broer om haar achterste schoon te maken en een luier draagt om remsporen in haar ondergoed te voorkomen. Esther stemde in, maar wilde dit wel uitstellen tot na haar eindexamens. En zo kwamen ze tot overeenstemming.
Terug naar de dag van vandaag. Het is maandagochtend en haar eindexamens zijn deze week. Zoals een ieder ander was ze lichtelijk nerveus, wat ze aan haar buik merkte. Ze bezocht het toilet en kreeg hulp van Cody om haar billen af te vegen. Esther besloot om wat diarreeremmer in te nemen om niet op school te hoeven poepen en met een vieze bips haar examens te hoeven maken. Een paar uur later zat ze met een schone luier en een frisse bips haar eerste examen te maken. De tweede vond later die dag plaats.
Ze had een goed gevoel over beide examens van die dag, en zou woensdag haar volgende examen hebben. Zo ging de maandag voorbij en ook de dinsdag. De woensdagochtend had ze door de diarreeremmers nog steeds niet gedrukt. Cody vroeg: "Zal ik je zo nog even helpen als je gekakt hebt?" Esther antwoordde: "Ehm, nee hoor, dank je! Ik denk niet dat ik hoef vanochtend." Verbaasd antwoordde Cody: "Weet je het zeker? Maandag was je best een beetje gespannen. Vandaag heb je wiskunde, waar je zo veel moeite mee hebt. Ben je dan niet zenuwachtig?" Esther dacht snel na en loog: "Nee hoor. Die van maandag gingen zo goed, dat ik er vertrouwen in heb dat het vandaag ook wel goed zal gaan." Cody kende zijn zus goed en had het gevoel dat er iets speelde, maar accepteerde het antwoord.
De waarheid was dat Esther behoorlijk gespannen was. Onderweg naar school merkte ze dat ze, ondanks de diarreeremmer, aandrang begon te krijgen. Ze nam nog een diarreeremmer in, wat haar hielp het wiskunde-examen ongestoord door te komen. Gelukkig ging het haar redelijk af en ze verwachtte een voldoende. Morgen en vrijdag waren haar laatste tentamens. Vrijdagochtend onderweg naar school merkte ze dat haar buik toch echt vol begon te raken, maar het zou nog even moeten wachten.
Een aantal uren later zaten de examens erop en was het zomer! Ze was blij dat het erop zat, maar maakte zich zorgen om haar buikinhoud. Esther werd echter afgeleid door een berichtje. Het was haar tante die vraagt of zij en Cody vanavond komen logeren! Daar had ze wel oren naar. Lekker met Tom spelen! Thuisgekomen vertelde Esther blij over de uitnodiging. Haar moeder vond het een leuk idee, vooral zo na deze stressvolle week, maar herinnerde Esther aan de belofte die ze had gemaakt. Esther hield woord dat ze contact zou zoeken met een therapeut zodra ze thuiskwam van het logeren.
Cody had echter al plannen om met zijn vrienden te gaan stappen en kon helaas niet mee. "Jammer." dacht Esther. "Moet je nog naar het toilet voordat je weggaat?" vroeg haar moeder. Esther herinnerde zich dat haar buik behoorlijk vol zat met inmiddels ruim vier dagen aan ontlasting. "Ik doe dat straks en neem dan een douche." antwoordde ze. Maar op het toilet aangekomen lukte het haar niet beweging te krijgen in haar darminhoud. "Fuck." dacht ze, "dan maar in de trein of bij mijn oom en tante. Het zal toch hard zijn." Wel deed ze voor de zekerheid maar een luier om. Haar ondergoed mikte ze in haar rugtas.
Na het avondeten pakte ze haar tas en haar vader zette haar op de trein, op weg naar haar oom en tante. In de trein trachtte ze nogmaals te poepen, zonder succes. Aangekomen op haar bestemming gaf ze haar oom en tante een dikke knuffel. "Hopelijk voelen ze niets van de luier." dacht ze. Ze gingen op de bank zitten en praatten lekker bij over de afgelopen maanden. Esther wilde dolgraag haar neefje zien, maar deze lag al lang te slopen. Tot ze een uurtje later gehuil hoorden. Esther ging samen met haar tante kijken wat er was. In de kinderkamer aangekomen was al gauw te ruiken wat er scheelde, dus tante pakte uit een la een schone luier en de billendoekjes. Het viel Esther op dat er minstens tien pakjes met billendoekjes lagen. "Ze waren zeker in de aanbieding." dacht ze.
Dan was het toch echt bedtijd. Haar tante liep mee met Esther naar de logeerkamer. Het was een leuk ingerichte kamer met een fraai bed, een stijlvolle kast met een hoge spiegel en een houten vloer. Ze gaf haar tante een zoen en ze wensten elkaar welterusten.
Esther kleedde zich om naar haar pyjama, met de luier er nog steeds onder. Haar darmen trokken haar aandacht. Ze was helemaal vergeten dat ze nog steeds niet gepoept heeft. Ze zou het weldra doen, als iedereen lag te slapen. Ze ging in bed leggen en probeerde tot rust te komen.
Haar buik was het daar echter niet mee eens en het deed hoe langer hoe meer zeer. Af en toe liet ze een windje om de druk te verlagen, maar het stond vast dat ze spoedig haar behoefte zou moeten doen. Ze stapte uit bed en legde haar oor te luister. Esther hoorde haar oom en tante naar hun slaapkamer lopen, dus dat was goed nieuws. Ze ging weer in bed liggen met het plan een half uur te wachten; dan zouden ze waarschijnlijk wel slapen en kon ze ongestoord dit monster van een drol kunnen draaien.
Tien minuten later werden de krampen echter steeds heviger. "Zou ik anders nu niet naar het toilet gaan?" vroeg ze zich af. Esther besloot te volharden en dit niet te doen. Als haar oom of tante naar het toilet moest, dan zou het behoorlijk awkward zijn als ze het toilet zo lang bezet hield. Ze bleef geduldig en wachtte af.
Nog eens tien minuten vechten met haar buik voelde ze tot haar schrik haar anus zich openen. "Shit, nee!" dacht ze en ze verstijfde. Er gebeurde echter niets. Esther kalmeerde iets. "Blijkbaar is de keutel te dik om er zomaar uit te glippen." Ze wist dat dit wel eens haar laatste kans kon zijn en kwam Voorzichtig overeind. Met trillende benen stond ze op en liep voorzichtig met samengeknepen billen richting deur. Haar controle werd echter overgenomen door de meester van alle buikkrampen. Onvrijwillig hurkte ze en begon hevig te persen. Met een luid knisperend geluid bewoog de kop van haar drol zich langs haar anus. Voor een normale drol zou dit de point of no return zijn, maar toen Esther vocht om de controle terug te krijgen en haar anus probeerde te sluiten, merkte ze dat dit niet ging. Er was geen ander keuze dan deze keutel eruit te persen. Ze hurkte nog dieper en perste nog harder, en de kop van de drol raakte het luiermateriaal. Ze perste en perste, en de drol werkte zich een baan de luier in.
Uitgeput kwam ze tot adem, maar ze wist dat ze nog niet klaar was toen de volgende drol zich aandiende en de krampen terugkwamen. Deze keer boog ze haar knieën iets en stak ze haar bips iets naar achteren. Wederom begon ze vol overgave te drukken, en haar luier werd gevuld met een tweede ferme drol. Een derde kon niet uitblijven, maar er was niet veel ruimte meer over in de luier. Ze trok deze iets omlaag en deed haar uiterste best om ook deze uit haar darmen, door haar anus, in de luier te persen. Deze drol bleek iets zachter dan de voorgaande twee, wat hielp het te evacueren uit haar darmen.
Het leek erop dat ze klaar was, en ze richtte zich voorzichtig weer overeind. Haar hart bonsde hart in de paniek. Ze waggelde naar de deur om het licht aan te doen en vervolgens naar de spiegel. Ze draaide zich om en trok de luier iets naar achteren. Waarvoor ze vreesde bleek werkelijkheid: haar billen zaten onder de poep.
Een gevoel van walging overviel Esther, maar desondanks probeerde zich te concentreren om tot een oplossing te komen. Toch was het enige wat door haar heen ging: "Hier sta ik dan: een meid van achttien bij haar oom en tante, met een poepluier voller dan die haar tweejarige neefje ooit voor elkaar zou kunnen krijgen...". Ineens schoot haar iets te binnen: "Tom! Natuurlijk!"
Hoewel de kans erin zat om haar oom of tante tegen te komen, moest ze het risico nemen. Ze sloop de kamer uit, zo stil als ze kon. Tijdens het lopen voelde ze de vieze lading tussen haar billen schuiven, maar ze probeerde hier niet over na te denken. Op haar tenen bewoog ze zich richting de kinderkamer. Zo stil als ze kon opende ze de deur. "Tom slaapt nog, mooi!" dacht ze. Daar stond de kast met verschoonspullen. Ze opende de la en trof de billendoekjes aan. Na even denken besloot ze niet het aangebroken pak maar een nieuw pak mee te nemen. Naar haar inschatting zou dit minder opvallen. Met het pak in de hand sloop ze terug naar haar kamer.
Voor de spiegel aangekomen begon ze aan de verschoning. Ze trok haar pyjama uit. Terwijl ze haar broek uitdeed, voelde ze de lading geplet worden. "Gadver, wat is dat toch smerig!" dacht ze, maar richtte zich vervolgens op het verschoningsproces. Esther durfde de luier niet staand af te doen, uit angst dat er poep uit de luier valt. Ze ging voorzichtig op haar rug liggen met de doekjes naast haar en scheurde de luier open. Terwijl ze voorzichtig omhoog kwam, zag ze in de reflectie van de spiegel de ravage tussen haar benen. Wederom voelde ze walging. Terwijl ze opstond zag ze dat de meeste, harde ontlasting in de luier bleef, maar toch nog een aanzienlijk deel had andere plannen en bleef lekker genesteld tussen haar billen. Opgestaan viel ook nog eens een stuk poep van haar kont af omlaag, gelukkig in de luier. Uiterst voorzichtig, om haar vieze poepbillen boven de open luier te houden, plukte ze een doekje uit het pak en richtte haar billen richting de spiegel. "Nou," slikte ze, "hier gaat ie dan..." Met het doekje in de aanslag bewoog ze haar trillende hand richting haar besmeurde billen.
Ze besloot maar in het midden te beginnen, en het doekje was in een keer gevuld met een klont poep. "Dit gaat wel even duren." wist ze, en zo volgde nog een aantal doekjes. Met de grootste klonten weg zag ze langzaam maar zeker de oorspronkelijk vormen van haar bips weer terugkomen. Met slechts nog een dunne laag ontlasting poep op haar billen begon Esther iets te kalmeren. Ze begon haar schaamstreek te reinigen, en toen dit klaar was volgende haar linkerbil en dan haar rechterbil.
Zichzelf nog net niet helemaal schoongeveegd merkte Esther dat ze nog niet helemaal klaar was met drukken. In haar luier was geen plaats meer, dus ze besloot maar een doekje bij haar anus te houden en in deze te poepen. Ze legde deze voorzichtig op de vloer naast de poepluier. Met een laatste paar doekjes veegde ze haar anus schoon en was het klusje geklaard. Voor de zekerheid bekeek ze haar billen goed in de spiegel over haar schouder, en ook voorover gebogen door haar benen heen. Ze trof echter niets anders aan dan schone grote meisjesbillen.
De luier rolde ze op en deed deze in de afsluitbare zak, samen met de eenzame vierde drol. Ze verstopte dit geheel in haar rugtas en zou deze morgen, onderweg naar huis, ergens weggooien.
Ze haalde haar ondergoed uit de rugtas en trok deze aan, vervolgd daar haar pyjama. Esther ging naar het toilet om haar handen te wassen. Ze deed daar voor de formaliteit een plasje, alvorens haar handen te wassen. Even later weer in bed voelde ze een bepaalde druk van haar afglijden.
De volgende middag nam ze met een dikke knuffel afscheid van haar oom en tante. Haar neefje Tom gaf ze een nog dikkere knuffel en ze hoopte hem gauw weer te zien.
In de trein naar huis was het rustig. Ze vond een prullenbak om de poepluier in te deponeren. Het paste er eigenlijk niet helemaal in, maar ze wilde er toch echt dolgraag vanaf. Ook gooide ze de diarreeremmers weg; die zou ze niet meer gebruiken.
Thuisgekomen gaf Esther iedereen een knuffel, en gelijk verontschuldigde ze zich. "Moment, hoor!" zei ze, en liep naar het toilet. Ze liet de deur openstaan en de rest va het gezin wist niet goed wat er aan de hand was. Ze hoorde een paar windjes en een krakend geluid. Even later zagen ze Esther haar hoofd om de hoek steken. "Kijk!" riep ze, en in haar hand hield ze triomfantelijk een pluk toiletpapier met een veeg poep.
