Boswandeling

Kurt

Gewaardeerd Lid
Het is een half jaar na de vreugdevolle gebeurtenissen die tot gevolg hadden dat Suzanne zich had verenigd met haar oudere zus Julia en haar nichtje Lisa. In het gezin ging het stukken beter: de ouders van de zusjes waren vaker 's avonds thuis, en ze waren hier dolgelukkig mee. Wel moest het luiertrio nu zorgvuldiger gaan plannen wanneer ze hun luiercapriolen konden uithalen.

Nu was het daar voor Lisa even niet het moment voor, want ze was geveld door een buikgriepje en was aan huis (en toilet) gebonden. 's Ochtends klonken de diarree -en braakgeluiden door het huis, en haar ouders wisten hoe laat het was. Ze stopten hun dochter snel weer in bed met een teiltje binnen handbereik. Daar haar vader al laat was voor werk drong zijn vrouw aan dat hij ging. "Carla, weet je zeker dat je het aankunt?" vroeg hij. "'tuurlijk, schat. Ga maar." Hij glimlachte. "Schat, je bent een topper." Hij gaf haar een zoen en vertrok om zijn verplichtingen te doen.
De ochtend verliep voorspelbaar: Lisa liep regelmatig heen en weer richting haar bed en het toilet. Carla zag haar dochter met het uur zwakker worden. Liefdevol bracht ze zo nu en dan een glas water of een kopje thee. Haar goede zorgen ten spijt was het duidelijk dat Lisa het echt goed te pakken had: halverwege de middag was ze dermate afgezwakt dat ze nog maar met moeite zelf kon lopen.

"Mam! Mam!" riep Lisa. "Ik kom eraan, schat!" riep haar moeder terug. Nog geen half minuutje later stond ze aan het bed van haar dochter. "Mam... ik moet weer... Help me even." zei Lisa op een jammerlijk toon. "Kom maar, schat." Ze hielp haar dochter omhoog en ondersteunde haar. Langzaam liepen ze richting het toilet. "Oh, mam, ik..." jammerde Lisa, en vervolgde op een angstige toon: "ik hou het bijna niet meer." Haar moeder antwoordde: "Nog een klein stukje."
Helaas was dit net een klein stukje te veel. Het geluid van een natte wind liet weinig te raden over wat er plaatsvond, en spoedig was de pyjamabroek van haar dochter doordrenkt met de natte brei. Uitgeput als ze was kon Lisa nog maar net "S-sorry mam" opbrengen. "Geeft niet, schat. Ze liepen door naar het toilet, alwaar Lisa het beetje wat niet in haar broek was gelopen in het toilet eruit spoot. Haar moeder pakte een handdoek, trok de natte pyjamabroek en het ondergoed uit van haar dochteer en wikkelde deze om.
Haar moeder dacht even na. Ze vroeg: "Lisa, heb je nog die doekjes van toen, ehm..." Lisa keek op van het toilet. Deze vraag verraste haar. De afgelopen maanden had ze regelmatig luiers gedragen en billendoekjes gebruikt. Ook deelde ze deze met haar nichtje Julia. Zodoende had ze al enkele malen opnieuw luiers moeten kopen. De doekjes werden voor de bipsen van Julia, Suzanne en haarzelf gebruikt en ze had een keer een nieuw pak moeten kopen. Echter, naar haar moeders weten had haar dochter maar twee keer van een luier gebruik gemaakt. Moeders wist niet af van dat veel, veel meer gebruikt waren. Zoveel zelfs dat Lisa inmiddels de tel kwijt was en wist dat het statisch onwaarschijnlijk was dat er precies twee luiers ontbraken in het pak en dat het pak billendoekjes nog nagenoeg vol was.
Desondanks antwoordde ze: "Ja... in mijn nachtkastje." Haar moeder verliet het toilet om het genoemde artikel op te halen. Lisa wilde gewoon schone billen hebben. Ze was poep tussen, op en rondom haar billen gewend, maar daarvoor was ze nu niet in de stemming. Later zou ze wel een verklaring kunnen verzinnen voor het gebruiken van de luiers en de doekjes, maar voor nu, door haar afgezwakte staat en vieze kont, kon het haar weinig schelen.

Aangekomen op de bestemming opende Carla het nachtkastje en warempel, daar lag het pak billendoekjes. Ook trof ze het pak luiers aan dat ze maanden terug aan haar dochter had gegeven voor de autorit, maar schonk daar weinig aandacht aan. Gewapend met de doekjes keerde ze zich terug naar haar dochter. "Buig maar voorover, Lies." instrueerde ze haar dochter. Met de twee besmeurde billen goed tot haar beschikking veegde ze deze behendig en rap schoon. "Och, vergeet ik schone kleren te pakken." zei Carla en spoedde zich weer terug naar de kamer van Lisa. Ze plaatste de doekjes terug in het nachtkastje en vervolgens opende ze de klerenkast en pakte een schone pyjamabroek. "Nu nog een ondergoed." dacht ze. Maar een andere gedachte volgde deze op: "Hoe lang zal ze dit schoon houden? Misschien is het beter als..."

Een minuut later was ze weer terug. "Niet schrikken, schat." zei haar moeder. Lisa zat nog steeds op het toilet. Versuft keek ze op naar haar moeder. "Ik doe je voor nu even een luier om. Als het dan weer misgaat, dan blijven je kleren en je bed schoon." Zonder verder de reactie af te wachten bukte ze en schoof de luier omhoog langs de benen van Lisa. Te zwak om te protesteren onderging ze de luierbehandeling. Vervolgens hielp Carla haar dochter omhoog, om daarna de luier helemaal omhoog te schuiven. Ondersteunend liep Carla met haar nu geluierde dochter terug naar de slaapkamer. Lisa plofte op bed, uitgeput. Ze kon niet nadenken over wat er gebeurde. Haar moeder daarentegen zag haar dochter liggen op haar buik, met haar geluierde kontje iets in de lucht gestoken. Ineens voelde ze weer die nostalgie. Wanneer voelde ze dit ook alweer? Oh ja, die keren toen ze haar dochter gezien had in precies zo'n luier.

Carla schrok uit haar gedachten en besefte dat ze haar dochter onder de lakens zou moeten helpen. Ook besefte ze dat ze de pyjamabroek nog steeds in haar hand had en dat ze verzuimd had deze haar dochter aan te doen.
Lisa was inmiddels met de nodige moeite op haar rug gedraaid. Haar moeder trok de pyjamabroek bij haar dochter aan, stopte haar in en gaf haar een dikke kus. Carla ging nog even het pak luiers ophalen van het toilet. Pas toen ze het voor de tweede keer in handen had merkte ze dat het pak en de inhoud lichter en kleiner was dan verwacht. Ze gluurde erin en bemerkte dat er meer dan twee luiers ontbraken. "Ze had er toch maar twee gebruikt? Eén keer om te drukken en één keer om te plassen."
Terug in de slaapkamer zag ze dat Lisa alweer in slaap was gevallen. "Arm schaap." dacht haar moeder empathisch. Ze opende stilletjes het nachtkastje en plaatste de luiers terug waar ze deze had aangetroffen. Ditmaal viel haar op dat het pak billendoekjes ook minder bevatte dan verwacht op basis van één verschoning van poepbillen.

In het uur hierna verwonderde Carla na over deze merkwaardige logistiek. Ze kon het niet uit haar gedachten krijgen. "Gebruikt ze het misschien voor haar menstruatie? Of... of misschien... gebruikt ze het echt voor...?" Weer moest ze terugdenken aan de keer dat ze Lisa van haar poepluier had geholpen. Haar dochter had toen de behandeling niet erg gevonden. Integendeel. En dan die keer dat ze wiegend en speels in haar plasluier stond. Ze leek haast wel te paraderen. Carla wist niet waarom, maar zijzelf ondervond heimwee om Lisa in luiers zien. Vooral als haar dochter er zo zorgeloos om doet. Net als vroeger. Toen stoorde Lisa zich ook nooit aan een volle luier en huppelde vrolijk door.

"Mam!" klonk het weer. Carla schrok op. Ze haastte zich naar haar dochter. "Mam, ik... oh..." De ogen van Lisa opende zich wijd. Althans, zo wijd als ze kon opbrengen in haar zieke staat. "Te laat..." zei ze, met een zwakke stem. Carla wist gelijk wat zich onder de dekens had plaatsgevonden. "Blijf maar liggen, schat." Even later kwam ze terug met een badlaken. Uit het nachtkastje pakte ze de billendoekjes. "Rol eens op je zij." Lisa deed dit en voelde de natte lading iets verschuiven; het meeste was inmiddels al geabsorbeerd, maar een deel droop nu zijdelings over haar billen. Haar moeder legde de badlaken neer waar ze zojuist had gelegen. Teruggekeerd in haar oorspronkelijke lighouding ontdeed Carla haar dochter van de pyjamabroek, wat de zojuist benutte luier tentoonspreidde.
Carla trok de zijkanten kapot en opende de luier van haar dochter. Ze opende het pak billendoekjes en nam er één uit. Deze hanterend duwde ze de benen van haar dochter omhoog, wat door het afgezwakte gestel van Lisa geen makkelijke klus bleek te zijn. Ze stond zijdelings bij haar dochter, met haar linkerarm om de benen van Lisa omhoog te houden, en haar rechter om de billen schoon te vegen. Carla vond dit niet erg om te doen; ze deed dit bovenal om haar zieke dochter te verzorgen, maar ergens ook wel omdat ze haar dochter wilde pamperen. Lisa zelf wist niet goed wat te denken: aan de ene kant vond ze luiers en deze gebruiken geweldig, maar aan de andere kant was deze context wel even wennen.
Wederom was de verschoning met een zucht en een scheet klaar. De bevuilde luier werd onder Lisa vandaan getrokken en daarvoor in de plaats kwam een schone. Even later lag ze weer lekker te slapen in een frisse luier.
Het verschoningstafereel herhaalde zich nog een aantal malen. Toen Lisa iets meer vocht binnen kon houden, kwam er ook af en toe een plasje bij. Halverwege de avond was het meeste er al uit, maar voor de zekerheid bleef de luier ’s nachts om.
Tegen het slapen gaan vroeg haar vader naar de toestand van zijn dochter. Zijn vrouw antwoordde: “Ze is aan de beterende hand. Een paar daagjes uitzieken en vooral lekker luieren zal haar goeddoen.”

’s Ochtends keek Carla voorzichtig om de hoek van de deur, en trof daar de geluierde Lisa aan die net wakker begon te worden. "Goeiemorgen, liefje. Hoe voel je je?" Het antwoord klonk: "Uhhh... honger... dorst..." Even later kwam haar moeder aan met een soepje, wat beschuit met suiker en een flink glas water. Gretig deed Lisa zich tegoed aan het ontbijt op bed. Na een tweede glas water was er meer ruimte in haar hoofd om na te denken, en ze herinnerde zich dat ze een luier om had. En ook dat ze de dag ervoor een bulk van had gevuld. Haar plotselinge zelfbewustzijn ontging haar moeder niet. Ze speelde hierop in en zei: "Het is maar goed dat je niet nog vaker hoefde, want je hebt alweer de laatste aan." Lisa werd iets rood in haar gezicht. Ze had nog niet een smoes kunnen bedenken. "Het pak was nou niet bepaald vol. En de doekjes zijn ook alweer bijna op. Nou ja, gelukkig was er nog net genoeg."
Lisa begon stamelend: "Ja, ehm... dat kan zijn. Hmm, soms dan... Nou ja, het..." Haar moeder onderbrak haar: "Het is goed. Doe wat je niet laten kunt. Zal ik nog een pak voor je halen? Met alvast een vol pak doekjes erbij?" Lisa zag haar moeder haar liefdevol aankijken en wist dat het goed was. "Ja... dat is goed." antwoordde ze iets verlegen maar toch ook blij. Haar moeder vervolgde het aanbod: “En wees niet verlegen als je een helpende hand nodig hebt.” Lisa trok een brede glimlach en voelde een opwelling van geluk.
 

Abbjornnl

Wees jezelf ongeacht wat andere ervan zeggen
Leuk verhaal normaal heeft veel poep mijn voorkeur niet maar dit verhaal is eromheen goed opgebouwd en dat maakt het prettig om te lezen en een uitzondering op mijn regel
 
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
Haags_eigenwijsje Abdl boswandeling/picknick Polls 20
Similar threads

Bovenaan