Boswandeling

Kurt

Gewaardeerd Lid
Hoi allen,

Na jarenlang alleen verhalen lezen, besloot ik ook eens wat bij te dragen en wat te schrijven. Feedback is van harte welkom!

Boswandeling
Lisa werd wakker om zeven uur. Over een uur moet ze richting school. Het was al volop zomer en het zou vandaag bloedheet worden. "Gelukkig is dit de laatste week voor de vakantie." dacht ze, en klom uit bed. Ze besloot vandaag een geel shirt met daaronder een korte spijkerbroek te dragen. Haar bruine haar deed ze in een staart. Haar ouders begroetten haar aan de ontbijttafel. Lisa hield van een stevig ontbijt, en nam een drietal boterhammen, een banaan en een glas melk.
Na het ontbijt liep ze naar de badkamer en begon haar tanden te poetsen. Tijdens het poetsen wreef ze over haar buik. Het was al drie dagen sinds haar laatste grote boodschap. Lisa was een jongedame van zestien jaar, en was gezegend met een mooi figuur. Wat ze echter niet mee had, is dat ze regelmatig last had van constipatie rond haar menstruatie. Op goede hoop ging ze op het toilet zitten, en deed eerst een plas. Vervolgens probeerde ze te poepen, maar vooralsnog kreeg ze geen beweging in haar darminhoud. Teleurgesteld spoelde ze het toilet door. Als het er vandaag niet van kwam, zou ze langs de apotheek gaan voor laxeermiddel, besloot ze. Ze ging naar beneden, gaf haar ouders een zoen, en stapte op de fiets naar school.

Hoewel ze lichtelijk bezorgd was over haar buikinhoud, was haar aandacht op school aangekomen al snel bij andere zaken. Tijdens het vijfde uur merkte Lisa echter dat er wat gebeurde in haar buik. Ze vroeg of ze naar het toilet mocht, maar de leraar vond dat ze wel kon wachten tot de pauze. Natuurlijk was haar kans verkeken tegen die tijd, en lukte het niet meer om te drukken. Hoewel Lisa hiervan baalde, tilde ze haar schouders op en gebruikte ze de tijd die nog over was van de pauze om met haar vriendinnen te lunchen.
Nadat de laatste bel was gegaan, pakte ze haar rugtas en liep de school uit. Buitengekomen kreeg ze een klap in haar gezicht van de warmte. "Poeh," dacht ze, en stapte op haar fiets. Ze ging richting huis, maar nam een kleine omweg om langs de apotheek te gaan. Ze fietste echter langs het bos waar ze regelmatig een wandeling deed. Lisa was een introverte meid, die ervan hield af en toe de afzondering op te zoeken. Volgende week zou ze met haar ouders op vakantie gaan, en dit was voorlopig een van de laatste gelegenheden om een wandeling te doen. Huiswerk had ze toch niet veel meer, en het bos gaf lekker beschutting tegen de zon. Bovendien zou het wandelen haar stoelgang goed kunnen doen. Ze parkeerde haar fiets, en begon aan haar boswandeling.

Lisa merkte dat er meer mensen dan gewoonlijk in het bos waren, maar schonk daar weinig aandacht aan. Zolang ze haar niet lastig vielen, kon ze gewoon genieten van de omgeving. Na een minuut of twintig voelde ze haar buik rommelen. Ze besloot nog tien minuten door te lopen, zodat ze een afslag kon nemen en zo een mooi rondje van een uur te kunnen doen. "Met een beetje mazzel hoef ik niet langs de apotheek." dacht ze.
Na vijf minuten begon ze echter kramp te voelen in haar buik. Ze hoopte dat het niet veel erger werd. Ze was immers ver verwijderd van Wc's! Hoewel ze voelde dat ze moest drukken, liep ze vastberaden door om het rondje af te maken.

Na nog eens tien minuten wandelen, op de terugweg inmiddels, was de kramp echter verergerd. Lisa woog haar opties af. Zou ze het redden om snel naar huis lopen om daar haar behoefte te doen? Een hevige kramp beantwoorde deze vraag. Het moest er uit, en wel heel snel. Ze moest dus wel hier in het bos een plek zoeken om te drukken. Een andere optie is... maar deze gedachte durfde Lisa niet af te maken.
Gehaast liep Lisa door. Ze wist dat er een paar minuten verderop een rustig paadje was met veel struiken. De pijn werd heviger, dus Lisa versnelde haar pas. Onderweg kwam ze nog steeds mensen tegen. Een paar pijnlijke minuten later sloeg ze af in paadje wat ze voor ogen had. "Als er maar geen mensen hier lopen." dacht ze. Ze durfde niet na te denken over wat ze dan zou moeten... Dit was echt haar laatste mogelijkheid "In ieder geval is het gelukkig volop zomer." dacht Lisa, "Stel je voor dat er nu geen bladeren aan de struiken hingen. Een rustig stukje buiten het zicht vinden zou dan helemaal niet lukken."

Na nog twee minuten lopen vond Lisa een geschikte plek. Ze kreeg echter een angstige gedachte: "Fijn dat de bladeren het zicht belemmeren, maar dat betekent ook dat ik anderen niet aan kan zien komen!" De druk was intussen toegenomen, dus ze moest het er toch maar op wagen. Snel deed Lisa haar broek en ondergoed omlaag en hurkte neer. Eerst liet ze haar plas lopen. Na een seconde of vijftien concentreerde ze zich op de grotere klus; ze begon te persen. Er gebeurde echter niets. "Verdikkeme" dacht ze, en begon heviger te persen. Het lukte: Lisa voelde hoe de stevige lading langzaam begon te bewegen.
Ineens hoorde Lisa stemmen, niet ver van haar vandaan. Uit schrik deed ze allerijl haar broek en ondergoed omhoog en maakte haar riem weer vast. Net op tijd, want om de bocht kwam een ouder echtpaar aanzetten. Lisa forceerde een glimlach, en het echtpaar lachte vriendelijk terug. Ze baalde enorm, want door het persen is haar situatie nog nijpender geworden.
Ze wachtte tot het echtpaar uit zicht was, en ze wilde haar broek weer omlaag doen. Of hoorde ze weer iets? Lisa spitste haar oren. Maakte ze zichzelf nou gek?

De realisatie sloeg toe dat ze niet meer uit de broek durfde. Maar wat moest ze dan? Ze kon het toch niet in haar broek doen?

Haar gedachten raceten. Als ze niets deed, zou ze onherroepelijk een ongeluk krijgen. Dat had ze niet meer gehad sinds ze zeven was. Ze stond toen met haar ouders in de file, en kon het niet meer ophouden. Met haar handen duwde ze zichzelf omhoog, en poepte haar broek vol. Gelukkig hadden haar ouders begrip. Haar moeder hielp thuisgekomen zelfs haar te verschonen. Achteraf had Lisa het gebeuren niet al te vies gevonden. Sterker nog, stiekem vond ze het wel een beetje lekker. Ze had dit echter uit haar gedachten verdrongen.
Als ze er zo over nadacht, vond ze een poepbroek op zich niet erg. Betrapt worden was echter uit den boze, dus hoe zat het met de stank? Ze wist nog van haar ongelukje dat de lucht niet te harden was, en dat alle ramen van de auto open gingen. Echter, gezien ze al drie dagen niet gedrukt had en de drol behoorlijk hard was, bedacht ze dat het daarom wel meevallen. Zelf het schoonmaken van haar ondergoed zou mee moeten vallen. Maar dan zou er nog een flinke bult tussen haar billen te zien zijn. Die zou onmogelijk te verbergen zijn. "Alhoewel..." dacht ze, "mijn rugtas!" Die hing over haar achterwerk, dus zo zou de poepbroek verborgen blijven.

Lisa had haar besluit genomen: ze zou hier en nu in haar broek poepen. Niet dat ze andere mogelijkheden had, maar ze kon het nu met overtuiging doen. Ze spreidde haar benen, boog lichtelijk haar knieën en stak haar bips naar achteren. Met een bonzend hart zette ze wat druk. Ze voelde hoe haar anus zich langzaam ontspande. De drol was echter te groot om er zomaar uit te laten glijden. Ze plaatste haar handen op haar knieën en begon harder te drukken. Het werkte, want langzaam maar zeker werkte de drol zich een baan in haar ondergoed.
Lisa had echter met één ding geen rekening gehouden: haar strakke spijkerbroek! Deze bood niet veel ruimte voor zo’n stevige lading. De keutel bleef halverwege in haar broek vastzitten. Lisa perste harder, en harder, maar er kwam geen beweging in. Ze besloot op haar hurken te gaan zitten om het opnieuw te proberen. Tijdens het bukken nam de spanning van haar broek op haar bips toe, en ze voelde zo extra goed de knobbelige drol tussen haar billen zitten. Hoewel er zo minder ruimte was in haar broek, kon Lisa nu harder persen, waar ze dan ook nu haar best op deed. Ze kreunde en haar gezicht liep rood aan van het persen. De poep bleef echter onbeweeglijk in haar darmen zitten. Haar anus sluiten om de keutel af te breken lukte ook niet eens, zo stevig was deze.
Ze kon nu wel huilen. Ze moest nog steeds nodig drukken, én had ze een halve poepbroek, én de rest van de drol kon ook nog eens geen kant op! "Misschien kan ik wat ruimte maken door wat er al in mijn broek zit te pletten." bedacht ze. Vanuit haar gehurkte positie ging ze voorzichtig op haar billen zitten. Ze voelde hoe de lading enigszins geplet werd, maar niet veel. Tot overmaat van ramp hoorde ze weer stemmen. Deze keer was het niet haar verbeelding. Snelde haalde ze een boek uit haar rugtas, en deed alsof ze zat te lezen. Geen seconde te laat, want er kwam een jogger langs. Als hij eens zou weten dat ze hier zat met een drol half uit haar anus!

Deze zittende positie gaf Lisa een idee. Ze legde haar boek opzij, en zette haar handen achter haar neer. Ze spreidde vervolgens haar benen, zette haar voeten schrap op de grond, en tilde haar (vieze) billen van de grond. Vanuit deze positie begon ze weer hevig te persen. Haar gezicht werd nu echt knalrood, maar deze keer met resultaat, want voelde Lisa dat er weer beweging zat in haar darminhoud! Ze kreunde hard, waar ze van schrok. “Straks hoort iemand me!” dacht ze. Ze grinnikte, want ze voelde zich een klein, stout meisje, en genoot hier van. Vastberaden perste ze verder, maar deze keer kreunde ze wat zachter. Met een knisperend geluid drukte ze langzaam maar zeker haar broek helemaal vol.

Toen ze klaar was, slaakte Lisa een zucht van verlichting. Hoe bizar het ook klonk in haar hoofd, ze was dolblij dat ze in haar broek had gepoept! Na alle moeite was de druk op haar darmen eindelijk weg, én ze had het fijne gevoel hervonden. Ze ging op één bil zitten, en betaste voorzichtig het resultaat. "Jeetje," dacht Lisa, "ik heb echt flink in mijn broek gedrukt!"

Hoewel haar rugtas het zicht op haar poepbroek grotendeels zou moeten ontnemen, besloot Lisa dat ze toch maar beter het bewijs wat minder opzichtig kon maken. Ze ging rustig aan weer op twee billen zitten om de warme massa wat te pletten. Tijdens het zitten voelde nogmaals de structuur van haar harde ontlasting, en hoe deze zich door haar ondergoed verspreidde, richting haar kruis en haar bilspleet. Ook hoorde ze het knisperende geluid van de lading die geplet werd, en rook ze de muffige lucht. Haar zintuigen werden prettig geprikkeld tijdens haar actie.
Ze moest weer denken aan haar ongeluk in de auto. Ze vond het toen eigenlijk ook wel lekker om in haar poepie te zitten. Lisa wilde nog niet naar huis, en pakte het boek er weer bij. Tijdens het lezen liepen enkele mensen voorbij die niets in de gaten hadden van de daad van Lisa.
Na tien minuten heerlijk in haar warme lading gezeten te hebben, besloot ze dat het toch maar beter was om naar huis te gaan voor een verschoning. Ze stond op, borg het boek op in haar rugtas en deed deze op haar rug. Lopend naar de uitgang moest ze haar best doen om niet te veel te waggelen. Eenmaal bij de uitgang pakte ze haar fiets en nam plaats op het zadel. Door het harde zadel werd haar lading verder geplet. Weer genoot ze van de ervaring.

Thuisgekomen trof Lisa haar moeder in de keuken. Haar moeder bood thee aan, maar Lisa wierp tegen dat ze met het warme weer behoorlijk gezweet had en dat ze eerst wilde douchen. Met haar rugtas nog steeds om wist Lisa te voorkomen dat ze betrapt werd met haar poepbroek. In de douche aangekomen bewonderde ze eerst haar daad in de spiegel. Daarna deed ze haar broek en ondergoed uit, en bekeek het resultaat van haar avontuur. Ze stond versteld van de afmetingen van de keutel. Ze dumpte hem in het toilet en spoelde door.
Ze bekeek nogmaals haar billen in de spiegel, en moest toch constateren dat ze overduidelijk een poepbroek had gehad en de trotse eigenaresse was van poepbillen. Lisa ging op het toilet zitten en begon met Wc-papier haar vieze billen af te vegen. Er was echter geen beginnen aan en ze stapte onder de douche. Daar waste ze zichzelf weer helemaal schoon. Haar ondergoed spoelde ze ook schoon onder de douche. Zodra deze opgedroogd is, zou ze haar ondergoed in de wasmand doen, zodat niemand iets zou vermoeden.

Terugdenkend aan wat ze gedaan had en dat ze hiermee weg was gekomen, verscheen er een brede grijns op haar gezicht. Dit zou ze beslist binnenkort weer doen… Hoe binnenkort, dat kon ze nog niet weten!
 

Kurt

Gewaardeerd Lid
Een week na haar avontuur in het bos was het dan zover: Lisa ging met haar ouders op vakantie naar Texel. Als liefhebber van rustige natuuromgevingen had ze naartoe had geleefd. Echter haar pret werd gedrukt door het feit dat haar buik nog steeds van slag was. Inmiddels is het weer drie dagen sinds haar laatste grote boodschap. Na twintig minuten op de WC te hebben gezeten kwam ze beteuterd naar buiten. Haar moeder kende haar goed en wist gelijk wat er scheelde. "Schat, zal ik wat laxeermiddel voor je halen?" vroeg ze empathisch. "Ja, graag!" was het antwoord van Lisa.

Een half uur later kwam haar moeder terug, met een volle tas. Lisa vermoedde dat haar moeder nog andere boodschappen gedaan had, maar de werkelijkheid bleek anders. "Schat", begon haar moeder, "dit gaat raar lijken, maar ik heb iets anders voor je meegenomen." Tot Lisa's verrassing kwam uit de tas een pak Drynites en billenvegers tevoorschijn. "Mam...?!" was het enige wat ze kon uitbrengen. Haar moeder legde kalm uit: "Ik bedacht me dat de rit naar de boot naar Texel drie uur duurt. Een laxeermiddel is dan eigenlijk geen optie. Hoewel je op de boot prima naar het toilet kunt, is er geen garantie dat je niet in de tussentijd al moet. Hoewel je ontlasting hard zal zijn, is het niet fijn om het in je broek te moeten doen. Een Drynite zal zo'n stevige lading wel houden, dus je hoeft geen echte luier te gebruiken." Lisa kon daar weinig tegen inbrengen (op dat het niet fijn is om het in je broek te doen na). "Denk er maar even over na. Ik zet het pak neer op je kamer."
Lisa was overdonderd door deze ontwikkeling. Een luier dragen? Ze was al zestien! Hoewel het verhaal logisch in de oren klonk, is het daadwerkelijk omdoen van een luier toch wel iets waar ze van moest slikken.

Ze moest denken aan haar nichtje Julia, die van haar leeftijd is. Haar ouders zijn altijd heel makkelijk geweest over ongelukjes. Ze hadden liever een ongelukje, dan een blaasontsteking of een verstopping van het ophouden. Ook kreeg ze als kind een luier om bij lange autoritten. Veel praktischer dan allerijl een toilet te moeten zoeken, vonden ze. "Daar zal mam de inspiratie vandaan hebben.", dacht Lisa. Ergens vond ze het sympathiek van haar moeder, en was blij met hoe zorgzaam ze was.
Wat minder leuk was, is dat haar nichtje sinds kort nachtelijke ongelukjes heeft. De dokter is er nog niet over uit wat de oorzaak is, maar voor nu draagt Julia ’s nachts luiers. In ieder geval hoopte Lisa dat haar eigen ouders discreter om zouden gaan met haar luiergebruik dan de ouders van haar nichtje, mocht ze besluiten overstag te gaan.

Ook moest ze terugdenken aan haar 'ongelukje' in het bos een week terug. Ze had het een fantastische ervaring gevonden, maar was er nog niet aan toegekomen om te bedenken wat ze verder hiermee kon doen. Dát ze er iets mee wilde doen, stond voor het vast, maar dit scenario had ze niet kunnen bedenken! Ze wist niet goed wat ze hiervan moest maken, maar dacht "What the heck." en besloot een luier om te doen. Ze opende het pak Drynites en haalde er eentje uit. Lisa kon zich niet herinneren dat ze er ooit bewust een aan had gehad. Ze deed haar broek en slipje uit, en ze vouwde de Drynite open. Ze stapte erin, en trok hem omhoog. Dat zat wat strakjes, maar toch wel lekker, vond ze. Ze bekeek zichzelf in haar spiegel. Uit nervositeit moest ze even lachen van het plaatje.
Aangekleed kwam Lisa beneden, waar ze haar moeder trof. "En, heb je ..." begon haar moeder, en Lisa knikte van ja, voordat ze haar zin kon afmaken. "Neem de rest van het pak ook maar mee. Je weet maar nooit. En geef je slipje maar hier" zei haar moeder.

Een kwartier later zaten ze in de auto, op wel naar de boot. Toen ze ging zitten voelde Lisa de Drynite onder haar kont. Ze voelde haar buik kriebelen van de spanning. Of was het haar darminhoud die begon te bewegen? Even later reden ze langs het bos waar Lisa in haar broek had gepoept. Ze moest een lach onderdrukken. Weer voelde ze haar buik. Ze werd onrustig van de gedachte dat de rit drie uur zou duren. Wat als ze het niet kon ophouden? Toen ze in het bos in haar broek poepte gaf het een waanzinnig gevoel, maar in de buurt van haar ouders zou het te gênant voor woorden zijn. Ze besloot zich maar af te leiden met het lezen van een boek.

Een uur ging voorbij. Lisa merkte dat ze moe werd van het lezen, en legde het boek weg. Haar vader en moeder waren voorin rustig aan het babbelen. Ze staarde wat uit het raam. Even later viel ze in slaap. Een half uur later werd ze wakker van haar buik die rommelde. Haar moeder was dit niet ontgaan. "Schat, moet je drukken?" vroeg ze, ietwat impertinent vond Lisa. Ze antwoordde: "Ik geloof dat het eraan komt, maar ik kan het nog wel ophouden." Haar moeder was het daar echter niet mee eens. "Lisa, ik wil dat je begint met persen. Straks is de aandrang weg, en wie weet wanneer de volgende gelegenheid is?" Lisa wilde er tegenin gaan, maar haar moeder wilde daar niets van weten. "Schat, het geeft niet. Niemand zal het verder weten, en ik zal je zo verschonen."
Lisa wist dat het geen zin had om in discussie te gaan, dus ze verzamelde moed om over de drempel te gaan. Ze merkte dat ze het stiekem ergens ook wel wilde doen. Ze leunde op haar linkerbil, en begon voorzichtig te persen. Haar darminhoud kwam in beweging. Na een paar scheetjes voelde ze al snel de drol tegen haar anus drukken, welke zich langzaam opende. De drol kwam met een knisperend geluid langzaam naar buiten, en een paar tellen later voelde ze de drol het zitvlak van haar Drynite raken. De stevigheid van haar poep zorgde er echter voor dat de drol vast kwam te zitten. Lisa zette wat meer druk, en kreunde er zachtjes bij. De drol bleef echter stug op zijn plaats. De poeplucht was inmiddels wel al aanwezig.
Haar moeder genoot stiekem van het schouwspel. Dit had ze haar dochter al in jaren niet meer zien doen, en samen met de geur van de poepluier voelde ze een vreemd gevoel van nostalgie opkomen. Ze besloot haar dochter wat raad te geven: "Doe anders die strakke spijkerbroek uit. Dan maak je meer ruimte voor de lading."
Lisa, niet onervaren met broekpoepen, had zojuist hetzelfde idee gekregen. Ze was blij dat haar moeder haar advies gaf, want het zou misschien verdacht lijken als ze precies wist hoe ze het beste in haar luier moest drukken. Ze zich weer op beide billen zitten, wat maakte dat de harde keutel lichtelijk geplet werd tussen haar bips en de Drynite. Haar poepgaatje wilde zich sluiten, wat door de passerende poep niet ging. Wat gaf dit alles toch een heerlijk gevoel... Maar ze kon er niet te lang van genieten. Snel trok ze haar spijkerbroek omlaag tot haar enkels. Ze leunde weer opzij, dit keer haar rechterbil. Ze hield zich vast aan de koffers naast zich, en begon al kreunend weer te persen, iets heviger dan voorheen. Haar anus opende zich weer, en de keutel vervolgde zijn weg. Al snel bolde haar luier verder op. Het knisperende geluid van het poepen en het krakende geluid van de luier ontging haar moeder niet. Even later zat de keutel volledig in haar Drynite. Ze ontspande zich en liet de koffers los. Onopvallend nam ze de muffige poeplucht in zich op en genoot.

"Je maakt mij niet wijs dat je al klaar bent. Ik wil echt dat je je luier zo vol mogelijk poept." zei Lisa's moeder. Lisa gehoorzaamde en begon verder te persen, ditmaal weer op haar linkerbil. Niet lang daarna diende de volgende keutel zich aan. Echter haar luier was al bezet door één keutel, en de overige ruimte was beperkt. Ze zette kracht, en een deel van de drol werkte zich in haar luier. De rest wilde er echter niet bij. Ze zette haar handen op de bank en met haar bips iets boven de bank begon ze verder te persen. Hard kreunend drukte ze ook deze drol in haar luier. Ze wist echter dat ze nog niet klaar was.
Na een minuut of twee diende de derde drol zich aan. Ze wist echter dat deze er niet zomaar meer bij kon. Ze herinnerde zich haar strategie van vorige week om haar broek vol te poepen. Ze trok haar schoenen en broek uit, en zette haar voeten op de bank. Ze hurkte nu op de achterbank, en trok de luier iets omlaag om ruimte te maken. "Erg behendig,", dacht haar moeder, "ze lijkt wel een peuter die het dagelijks doet." Lisa perste zo hard als ze kon, en langzaam maar zeker belandde ook deze keutel in haar luier. Met een laatste stevige pers duwde ze het laatste beetje naar buiten, en haar luier was gevuld.

Hoewel Lisa dolgraag lekker in haar lading wilde zitten, wilde ze niet opzichtig zijn, en ging op de rand van de achterbank zitten. Door de riem moest ze achterover leunend gaan zitten. Ze moest even uitpuffen. Tevreden legde ze haar hand op haar volle luier, uit het zicht van haar ouders. Haar moeder keek naar haar rood aangelopen gezicht in de spiegel en zei: "Ben je klaar met drukken?" Lisa knikte. "Goed zo, schat. Wat goed van je dat je het niet opgehouden hebt. Alleen hoe je nu zit is niet goed voor je rug. Ga maar plat op je billen zitten. Je poep zal stevig zijn, dus het zal niet uit de Drynite ontsnappen." Meer hoefde haar moeder niet te zeggen. Ze tilde voorzichtig haar billen op, bewoog zich naar achteren, en maakte zich klaar om in haar lading te gaan zitten. Voorzichtig liet ze zich zakken, en de voelde hoe de stevige lading niet veel, maar toch duidelijk wel wat geplet werd. Ze trok een vies gezicht, wat niet gemeend was, maar ze moest de schijn ophouden. Haar billen moesten nu toch wel echt lekker vies zijn. Ze keek opzij naar haar linkerbil, en zag dat de lading niet uit de luier kwam. Idem bij haar rechterbil. Ze besloot haar spijkerbroek weer aan te doen, en trok deze omhoog. Ze ontdekte echter dat de poepluier maakte dat haar spijkerbroek niet meer paste. Ze besloot daarom de lading extra te pletten door haar benen van de grond te tillen. Vervolgens hupte ze op en neer. Ze voelde dat de lading platter werd. Nog niet tevreden met het resultaat ging ze weer op de rand van de bank zitten, dit keer met haar lading op de rand. Vervolgens trok ze met haar handen onder de rand van de bank, zodat haar bips echt stevig tegen de bank werd aangedrukt en haar lading nóg platter werd. Desondanks bleef de lading nog steeds keurig in de Drynite. Ze kon net aan haar spijkerbroek over de poepluier heen krijgen, knoopte hem vast en deed haar rits dicht.
De kordaatheid van haar dochter verbaasde haar moeder, maar ze dacht hier verder niet over na. Ze dacht haar dochter zich over haar gêne had gezet. In ieder geval zal de verschoning een flinke klus worden.
Lisa zelf was iets beduusd onder haar actie. Zou haar moeder iets vermoeden van het plezier wat ze hieraan beleefd? Gelukkig vroeg haar moeder: "Liefje, waar en wanneer zou je verschoond willen worden? Nu ergens snel op een verlaten plek, of later op de boot?" Lisa genoot van haar poepluier, en antwoordde dat het op de boot ook wel kon. Ze zei dat ze liever geen risico wilde lopen de boot te missen, en dat ze ook liever een grondige verschoning had. Met dit laatste hoopte Lisa de indruk te wekken niet van het luierpoepen te genieten. De waarheid was echter dat ze liever nog een dik uur had om in haar poepluier te zitten. Stiekem maakte ze af en toe rondjes met haar heupen om de lading te voelen schuiven. Ze had haar broek weer aan, dus dat dempte het geluid.

Dan toch echt op de boot te zijn aangekomen stapten ze de auto uit. Subtiel legde haar moeder haar hand op de bips van haar dochter, om zo de anders overduidelijke poepluier af te schermen, en om haar te begeleiden naar de verschoningsruimte. Lisa deed haar best om niet te veel te waggelen en maakte geen oogcontact met andere mensen. Zou iemand iets zijn opgevallen? Er waren veel kleine kinderen aan boord, dus ze zou niet de hoofdverdachte zijn van de poeplucht. Binnengekomen deed haar moeder de deur op slot, en commandeerde Lisa naar de verschoningsmat. "Maar mam, deze is bedoeld voor baby's en is veel te klein voor mij. Ik kan hier toch niet op liggen?" Haar moeder lachte even en zei: "Leun met je armen op de mat. Ik heb iets anders in gedachten.". Lisa deed wat haar moeder zei. Ze boog iets voorover en leunde op de verschoningsmat. Door deze houding was haar bips goed toegankelijk voor haar moeder, en ze wist gelijk wat het plan was.
Ze voelde hoe haar moeder haar broek losmaakte, en met enige moeite om haar poepluier heen omlaag trok. Lisa stapte uit haar broek, en haar moeder legde deze weg. Ze kon toch enige bewondering voor de poepluier van haar dochter niet onderdrukken. Lisa zelf was benieuwd naar het resultaat, en keek achter zich in de spiegel. Door het formaat was de inhoud van haar luier toch echt overduidelijk. Ook Lisa zelf had bewondering, zoals ze ook had met haar poepbroek een week geleden.
Lisa wist al wat de volgende stap zou zijn, en spreidde haar benen. "Goed zo, je hebt hem door!" zei haar moeder. Vervolgens legde ze haar hand onder de vieze luier van Lisa, en scheurde de zijstrips los. Rustig en behendig liet ze haar hand zakken, en de Drynite kwam langzaam los van de bips van haar dochter. Eenmaal met de poepluier in haar hand voelde ze het aanzienlijke gewicht, en legde deze naast zich neer.
Daar stond Lisa dan, met haar poepbillen. Haar moeder nam even de tijd om ook dit plaatje in zich op te nemen, en Lisa zelf keek ook nog steeds over haar schouder in de spiegel achter haar. Door het zwaar pletten van de lading en er een dik uur in te hebben gezeten waren haar billen nog viezer dan vorige week, constateerde ze trots.
Haar moeder was dit ook opgevallen, en ze kon zich niet heugen ooit zulke vieze poepbillen gezien te hebben.
Ze nam een doekje, en veegde eerst tussen Lisa haar billen. Het gebruikte doekje legde ze in de luier. Ze had al een paar doekjes nodig om überhaupt de anus van Lisa weer zichtbaar te krijgen. Vervolgens begon ze aan de linkerbil, waarop ook aardig wat poep zat vastgekoekt. Een minuut later begon ze met een fris doekje aan haar rechterbil. Deze was met net zo veel poep bedekt als de andere, en deze vergde ook meerdere doekjes om schoon te vegen. Met een paar laatste doekjes maakte ze het poepgaatje van haar dochter echt schoon, en met een speelse tik op haar nu schone bips gaf haar moeder aan dat het erop zat. Ze gaf Lisa haar slipje terug.
Haar moeder vouwde de overvolle luier dicht, en gooide deze in de luieremmer, die ineens een heel stuk voller was. Vervolgens waste ze haar handen, terwijl Lisa zich weer aankleedde. Naderhand gaf ze haar moeder een zoen op haar wang. "Dank je wel voor de verschoning." voegde ze toe. Haar moeder had heel even het idee dat Lisa het allemaal niet zo erg vond, en misschien zelfs wel fijn, maar ze besloot dat dit slechts ingebeeld was. Toen de kust veilig was, verlaatten ze de verschoningsruimte en gingen ze op zoek naar de vader van het gezin.

In het hotel aangekomen kondigde Lisa aan eerst een dutje te willen doen op haar kamer. "Dat is prima, schat. Je moet uitgeput zijn van het, eh, avontuur." Lisa knikte instemmend toe. Haar ouders gingen een ommetje maken om de omgeving op te nemen, en Lisa trok zich terug. In haar kamer ging ze op haar bed liggen, en voelde zich fantastisch. "In één week tijd twee keer in mijn broek drukken. En niemand die door heeft hoe geweldig ik het vind." Er ging van alles door haar hoofd, maar één ding was zeker voor Lisa: dit was niet de laatste keer!
 

Ivy

1 van de oprichters en organisators van de CBB
wat een leuk verhaal! ga door want ik kijk uit naar het vervolg
 

Kurt

Gewaardeerd Lid
Terwijl Lisa op bed lag, moest ze denken aan haar nichtje Julia, die zoals gezegd nu nachtelijke ongelukjes heeft. Lisa vroeg zich af hoe het met haar ging. Vroeger had Julia wel vaker ongelukjes, hoewel ze meer richting 'expresjes' gingen. 'Gemakjes' was waarschijnlijk de beste omschrijving. Lisa moest ineens terug denken aan wat ze als achtjarige heeft meegemaakt met haar nichtje.

De ouders van Lisa waren een weekendje weg voor een bruiloft, en Lisa was op de zaterdagochtend bij Julia thuis komen spelen. Die avond zou ze blijven logeren. Ze vond het altijd gezellig bij Julia thuis; haar ouders waren aardig en vonden veel goed. Ze waren echter vaak niet thuis, omdat ze aan het werk waren. Haar vader werkte als taxichauffeur en haar moeder als verpleegster. Hierdoor hadden ze onregelmatige werktijden. Gelukkig kon Julia vaak terecht bij Lisa thuis. Vandaag waren de ouders van Julia echter thuis, en bij aankomst van Lisa kregen beide kinderen gezellig limonade en een koekje. Gelijk voelde Lisa zich thuis. Echter, beide ouders waren stevige rokers, en ze konden het helaas niet laten om er eentje op te steken. Voor Lisa en Julia was dit het signaal om naar boven te gaan.

Veel speelgoed had Julia niet in haar kleine kamer. Haar ouders hadden het niet erg breed, en dat kon je aan het wat bescheiden huisje zien. Des te vreemder vond Lisa het dat ze zo veel rookten. Toch wisten ze zich prima te vermaken met de poppen die ze had. Na een poosje begonnen ze zich echter toch te vervelen. Ze besloten naar de speeltuin te gaan, welke tien minuten lopen verwijderd was. Hoewel het droog was, was het wat koud buiten. Ook was het nog vroeg. Zodoende waren ze bij aankomst als enigen in de speeltuin. De waren als eerste aan de beurt, en daarna gingen ze al kletsend van toestel naar toestel. Na een half uur klommen ze op het klimrek. Ondersteboven hangend zei Julia ineens zonder blikken of blozen: "Ik moet kakken."

Lichtelijk verbaasd over de directheid van haar nichtje stamelde Lisa: "OK, ehm, zullen we dan maar terug gaan?" Julia dacht even na, en wierp tegen: "Nee joh", en sprong van het klimrek, "ik denk dat ik maar even een ongelukje krijg. Dat is veel makkelijker, en mama vind het toch niet erg." Ze was nog niet uitgepraat, of Julia duwde haar knieën tegen elkaar aan, boog haar benen en deed haar handen tussen haar benen. Ze begon kracht te zetten, en binnen de kortste keren bolde haar broek op.

Lisa wist niet wat ze zag. Nog geen minuut geleden waren ze nog vrolijk aan het spelen, en nu heeft haar nichtje in haar broek gedrukt. "Klaar!" zei Julia vrolijk. De poeplucht had inmiddels de neus van Lisa bereikt, wat de gebeurtenis van zojuist nogmaals bevestigde. Julia waggelde naar de glijbaan. "Niet zo treuzelen!" riep ze naar Lisa achter zich, die perplex naar de billen van haar nichtje keek. "Zomaar in je broek drukken... dat doe je toch niet?" dacht Lisa. Ze dacht terug aan het ongelukje in de auto vorig jaar. Ze had de poepbroek niet eens zo erg gevonden, maar ze schaamde zich wel kapot. "Kom op dan!" riep Julia, en Lisa schoot uit haar trance en holde achter Julia aan, die inmiddels bijna was aangekomen. Zonder lading tussen haar billen was Lisa echter een stuk sneller, en al snel had ze haar nichtje ingehaald. Julia klom eerst naar boven, waardoor haar poepbroek nu op ooghoogte was voor Lisa. Hoewel het bewijs toch echt letterlijk onder ogen kwam, nog ze het nog steeds amper geloven.
Boven aangekomen ging Julia zitten, en met een hoorbaar knisperend geluid werd de lading geplet tussen haar billen en de glijbaan. "Jeetje, zij durft!" dacht Lisa. Onverstoorbaar gleed Julia naar beneden, en stond op. Ergens was Lisa toch wel nieuwsgierig hoe de poepbroek er nu uit zou zien, en keek naar de bips van haar nichtje. De bolling tussen haar billen was aanzienlijk platter nu, constateerde Lisa. Zou haar bips er ook zo uit hebben gezien vorig jaar? "Waar wacht je op?" riep Julia, en Lisa werd wakker uit haar gedachten, en volgde haar nichtje van de glijbaan.

Beneden aangekomen vroeg Julia: "Je maakt je zorgen, hè? Over mijn poepbroek." Hoewel het bovenal nieuwsgierigheid was, deed Lisa het af met bevestigend knikken. "Geen zorgen. Mijn moeder helpt me straks thuis wel. Ze wordt niet boos als ik een ongelukje heb." Lisa vroeg daarop, ietwat naïef: "Hoe weet je dat, dan?" Lisa grinnikte en antwoordde: "Omdat ik wel vaker in mijn broek poep en plas. Niet heel vaak, hoor. Hooguit eens per maand, of zo."
Lisa merkte dat ze steeds nieuwsgieriger werd, maar wilde dit niet laten blijken. Ze vroeg voorzichtig: "Maar dat is toch erg? Hoe kan dat zo?" Weer moest Julia grinniken. "Het begon vorig jaar. Ik liep van school naar huis, en ik moest plassen, joh! Ik was zo dom om niet eerst op school te gaan plassen. Onderweg hield ik het niet meer en deed het in mijn broek. Ik kwam toen thuis en mijn moeder was er ook. Ik dacht dat ze me ging vermoorden, maar ze was juist heel lief voor me. Eigenlijk vond ik het achteraf allemaal erg fijn. Niet dat mijn moeder anders niet lief is, maar toen was ze extra lief! Ik kreeg zelfs een extra koekje!"
Lisa hoorde het verhaal met volle interesse, en stiekem een beetje jaloezie, aan. Julia vertelde verder: "Een maand of drie later moest ik weer onderweg plassen, en moest terug denken aan hoe lief mijn moeder was. Ik wist dat ze thuis zou zijn, en liet het toen gewoon lopen. En weer was ze superlief voor me! Sindsdien ben ik dus wat makkelijker als ik nodig moet."
Lisa kon haar interesse niet bedwingen en vroeg gretig: "En poepen dan?" Ze schrok van haar directe vraag en stopte gelijk met praten. Julia zat echter op haar praatstoel en antwoordde gelijk: "Dat deed ik eigenlijk pas een maand geleden voor het eerst. Mijn ouders waren eindelijk een keer allebei vrij op zondag, en we liepen in het bos waar jullie ook wel eens komen." Lisa wist natuurlijk gelijk wel welk bos ze bedoelde. "Ik moest ineens kakken. Niet zo heel nodig, maar ik zei tegen mijn ouders dat ik wel nodig moest. Mijn moeder zei dat ik het wel in mijn broek mocht doen, en dat ze me thuis wel zou verschonen. Ik deed alsof ik het moeilijk vond, en eigenlijk vond ik het ook wel spannend om te doen, maar al hurkend kakte ik stukje bij beetje in mijn broek."
Weer was aan Lisa haar verbazing te zien. "Ze vroeg haar nichtje: "Maar was dat niet vies, dan?" Voor het eerst zag Lisa iets van bedenking op het gezicht van Julia. Ze antwoordde: "Ik vond het meevallen. Hoe vreemd het ook klinkt, ergens vond ik het ook wel een beetje fijn." Duidelijk voelde Julia zich gegeneerd, want ze praatte vlug door: "Thuis hielp mama me uit mijn broek en veegde mijn billen schoon. Ik deed natuurlijk de hele tijd alsof ik het erg vond, dus we gingen toen we een patatje eten als troost."

Lisa kon zich nog goed herinneren hoe haar moeder haar hielp met verschonen. Ze vond het ook erg fijn. Voor Julia, die vaak haar ouders moest missen, moest het des te fijner zijn om zo lief behandeld te worden.
Julia stelde voor om naar huis te gaan voor haar verschoning. Onderweg dacht Lisa al die tijd terug aan haar ongeluk. Intussen moest ze zelf eigenlijk ook wel nodig naar het toilet, zowel voor een plas als een poep. Af en toe deed ze ook alsof ze niet zo snel kon lopen, en liep achter haar nichtje aan. Zo had ze goed zicht op de poepbroek. Op die momenten speelde in haar hoofd de fantasie om al wandelend in haar broek te drukken, en merkte dat haar hart sneller begon te kloppen. Hoewel ze achter haar nichtje liep, was Julia eigenlijk degene die niet zo snel kon lopen, met haar volle broek, dus Lisa hoopte dat ze niet haar interesse zou verraden. Ze zou het toch niet gedurfd hebben, dus duwde ze haar fantasietje maar uit haar gedachten.
Aangekomen liepen ze naar binnen. Ondanks de poeplucht van Julia rook Lisa duidelijk weer de sigarettenlucht. Julia liep de woonkamer binnen, waar ze haar moeder aantrof. "Mam, ik heb ik mijn broek gepoept!" zei ze, met een gemaakte aangeslagen stem. "Och, arme meid! Ik help je wel even."

Haar vader bezette net het toilet beneden, dus liepen ze naar boven. Lisa liep achter hen aan. Ze zei: "Ik moet eigenlijk nodig." De moeder van haar nichtje zei: "Loop maar mee naar het toilet boven."
In het kleine badkamertje aangekomen zei de moeder van Julia tegen haar dochter: "Ga maar bij de wastafel staan en doe je broek maar omlaag, vieze meid." Aan Lisa ontging de speelse en liefdevolle toen niet. Julia deed wat haar moeder zei en ging bij de wastafel staan, welke recht tegenover het toilet stond. Daar deed haar broek en ondergoed omlaag tot haar knieën. Tussen haar billen zat nog een aanzienlijke hoeveelheid poep, en des te meer in haar ondergoed. "Goed zo, schat. Blijf zo staan, dan pak ik even de billendoekjes.", en haar moeder liep de badkamer uit. Lisa had intussen zelf haar broek omlaag gedaan en was op het toilet gaan zitten, nog geen meter achter haar nichtje. Ze liet haar plas lopen, en terwijl ze dat deed had ze een uitstekend uitzicht op de poepbillen en poepbroek van haar nichtje.
Klaar met plassen zei Lisa: "Dan is het nu mijn beurt om te drukken." Echter, Julia wierp fluisterend maar duidelijk tegen: "Nee, wacht even. Laten we tegelijk poepen!" Tot de verbazing van Lisa haalde haar nichtje haar broek weer op. "Op mijn teken, Lisa. Drie, twee, een..." en terwijl Lisa begon te poepen zag ze hoe de bolling tussen de billen van Julia weer groter werd. Haar broek stond nu zelfs nog boller dan in de speeltuin! De drol van Lisa brak af en raakte hoorbaar de pot. "Goeie timing! Ik ben ook net klaar." zei Julia, en haalde haar broek weer omlaag.

Precies op tijd, want haar moeder kwam weer binnen lopen. Ze wierp een blik op de bips en broek van haar dochter en zei: "Volgens mij heb je een nog viezere kont en een nog vollere broek." Alle drie moesten ze lachen. Hoewel het erg vol was in de kleine badkamer, manoeuvreerde haar moeder zich naast haar dochter. Ze nam de toiletrol van de houder en deed een greep in de poepbroek van haar dochter. "Doe je benen eens wijd." vroeg ze aan haar nichtje en deponeerde de poep in de toiletpot, samen bij de keutel van Lisa. Ook deed ze een greep tussen de billen van haar dochter, en ook dat wierp ze in de toiletpot, welke intussen behoorlijk gevuld was. Nog een aantal keer veegde ze met Wc-papier de vieze billen van Julia, die langzaamaan weer hun oorspronkelijke kleur terugkregen.
Lisa bekeek dit alles met volle aandacht, maar merkte dat ze zelf nog niet klaar was. Ze boog voorover, en zat zowat met haar neus tussen de nog vieze billen van haar nichtje. Ze perste een tweede drol uit haar anus. De moeder van Julia zag dat de afstand tussen de bips van haar dochter en het gezicht van haar nichtje wel erg klein was. Ze zei: "Lisa, ga anders scheef zitten.", en Lisa deed dit. Door de ovale vorm van de Wc-bril moest ze nu op haar balans letten, maar het ging goed. Haar tante had nu ook wat meer beweegruimte.

De moeder van Julia pakte het laatste beetje Wc-papier van de rol om de billen van Julia te vegen. "Och, het papier is op. Zou je wat papier kunnen pakken uit de kast in het washok?" Voorzichtig haalde Lisa haar broek op, en liep naar het washok. Hoewel ze ervaring had met een poepbroek, voelde met ongeveegde billen rondlopen toch nog vreemd aan. Stiekem vond het het wel fijn en spannend, maar hoopte wel dat haar ondergoed schoon zou blijven.
Bij de kast aangekomen zag Lisa dat het papier onderin de kast lag. Uit angst om haar broek te bevuilen durfde ze niet te bukken. Ze deed haar broek en ondergoed omlaag, alvorens te bukken. Ze pakte het papier en wilde teruggaan naar het toilet. Voordat ze haar broek wilde ophalen, zag ze een spiegel in de hoek op de grond staan. Blijkbaar moet die nog worden opgehangen ergens. Lisa kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen, en waggelde met haar broek op haar enkels naar de spiegel. Ze draaide zich om en hurkte. In de spiegel kon ze haar poepgaatje zien. Niet in het geheel, want grotendeels was deze bedekt met poep. Overduidelijk had ze een veegbeurt nodig. Niet zo grondig als de anus van Julia, maar toch.

Lisa wandelde de badkamer weer binnen, en de poeplucht die er hing kwam hard aan in haar neus. Inmiddels was Julia‘s moeder met de billendoekjes begonnen, en waren haar billen al een stuk schoner. Lisa ging weer op de zijkant van het toilet zitten. Hoewel haar lichaam de andere kant op was gericht, bekeek ze aandachtig hoe het kontje van haar nichtje helemaal schoon werd geveegd. Lisa kon zich niet meer bedwingen en zei ineens gretig: "Tante, zou u ook mijn billen willen afvegen?"
Lisa schrok van haar eigen woorden, maar haar tante antwoordde lief: "Natuurlijk, schat!" Ze verklaarde de bips van haar dochter schoon, en Julia stapte uit haar poepbroek. Haar moeder pakte de rol Wc-papier en trok er een aantal velletjes vanaf. Lisa boog instinctief voorover, en haar tante begon de billen van haar nichtje af te vegen. Lisa genoot van de behandeling die ze kreeg. Met een laatste paar velletjes veegde haar tante grondig de bips van Lisa. Het papier kwam deels in haar anus, zodat haar nichtje echt weer helemaal fris was. Lisa bedankte haar tante en trok haar broek weer op. Haar tante begon aan het karwei om de poepbroek zelf schoon te maken.

Die avond maakte de nichtjes zich klaar om naar bed te gaan, en hadden hun pyjama's al aan. Haar moeder sommeerde Julia om nog even beneden te komen, en vroeg Lisa om alvast naar de slaapkamer te gaan. Na een aantal minuten kwam Julia weer boven, en kwam beduusd de slaapkamer binnen. Lisa was dit niet ontgaan en vroeg: "Wat is er aan de hand?" Na een korte vertwijfeling deed Julia haar pyjamabroek iets omlaag, en Lisa zag tot haar verbazing de luier zitten.
 

Kurt

Gewaardeerd Lid
De volgende ochtend werd het duo wakker. Julia had nog steeds de luier om. De afspraak die de avond ervoor gemaakt was dat ze na ieder ongelukje een dag lang een luier moest dragen. Niet als straf, verzekerden haar ouders, maar als voorzorgsmaatregel. Hoewel Julia de brutalere was van de twee, was ze er toch verlegen onder. Ze dan ook de luier droog gehouden: hoe leuk en fijn ook de spelletjes tot nu toe waren geweest, was ook voor haar nu een grens bereikt waar ze niet overheen durfde.

Lisa vond het maar wat spannend dat haar nichtje een luier droeg. Natuurlijk hoopte ze op meer gebeurtenissen. Ze had gefantaseerd dat Julia drijfnat zou zijn, en dat ze dan ook nog eens een poepje zou doen. Nog liever zou ze zelf de luier gebruikt hebben.
Lisa kon het niet helpen om navraag te doen bij haar nichtje: "Hoe voelt dat nu, zo'n luier?" "Nou," antwoordde haar nichtje, "het voelt eigenlijk wel raar. Onder andere omstandigheden zou ik het misschien wel fijn vinden zitten, maar ik voel me eigenlijk een beetje bang. Ik denk dat ik te ver ben gegaan, vooral met die laatste twee poepbroeken." Lisa begreep de angst van Julia, maar bleef toch nieuwsgierig. "Mag ik hem nog eens zien?" vroeg ze. Julia aarzelde een momentje, maar toen verscheen er een glimlachje op haar gezicht. Voor jou durf ik dat wel." Ze zouden toch zo opstaan en zich omkleden, dus deed Julia haar pyjamabroek maar gelijk helemaal uit. Ze stond nu in vol ornaat tegenover haar nichtje. Ze moest blozen, iets wat Lisa niet van haar gewend was.

Er werd op de deur geklopt. Verschrikt dook Julia weer onder de lakens. "Ja?" zei ze, terwijl ze haar pyjamabroek ook onder de lakens trok. De deur ging open, en haar moeder stond in de deurpost. "Ah, zie je wel." zei ze. "Ik dacht al dat jullie wakker waren, want ik hoorde stemmen. Komen jullie zo eten? En Julia, zie ik jou zo nog even in de badkamer?" Het antwoord van Julia luidde: "Is goed, mam.", en haar moeder verlaatte de kamer en sloot de deur.
"Waarschijnlijk wil ze controleren of ik nog droog ben.", verzuchtte Julia. "Ik ben echt te ver gegaan. Ik vond het al zo raar dat ze gisteren die billendoekjes had. Dit zat eraan te komen." Ze viel stil. Lisa wist nu ook even niets meer te zeggen. Ze stond op en begon zich te verkleden. Julia deed dit ook, en haar luier verdween achter haar broek. Vervolgens liep Julia naar de badkamer, en Lisa naar beneden. Althans, dat was de intentie van Lisa, maar ze draaide zich om en sloop richting de badkamer. Ze hoorde haar tante zeggen: "Goed zo, meid. Helemaal schoon en droog. Nu nog tot het einde van de ochtend volhouden, en dan mag hij uit." Zo geruisloos en snel als ze kon haastte Lisa zich naar de trap en naar beneden. Net op tijd, want ze hoorde haar tante net uit de badkamer komen, zonder Julia. Haar nichtje had klaarblijkelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om naar het toilet te gaan.

Het ontbijt liep zoals verwacht, al was Julia wat stiller dan normaal. Lisa legde goed haar oor te luister, en iedere keer als Julia anders ging zitten hoorde ze het gekraak van de luier. Ze vond het aan de ene kant erg voor haar nichtje, maar tegelijkertijd vond ze het ook maar wat spannend.
Haar oom en tante vertelden dat ze 's middags op ziekenbezoek zouden gaan. Een collega van haar tante was herstellende van een heupoperatie. Julia vergat heel even haar luier, en zei: "Hè, mam, je gaat toch niet alsnog werken dit weekend? Jullie zijn er al zo weinig" "Nee hoor, schat.", verzekerde haar moeder, "we gaan alleen op bezoek en we zijn maar drie uurtjes weg. Jullie kunnen jezelf wel vermaken zolang, toch?"

Het einde van de ochtend naderde, en Julia moest weer even meekomen naar het toilet. Haar moeder controleerde haar, en constateerde dat haar dochter een volle dag had doorgebracht met een schone luier. Deze mocht dan ook uit. Even later kwam Julia weer aangekleed tevoorschijn in de woonkamer, en ze leek gelijk al meer ontspannen, zag Lisa. "OK, liefjes," zei haar tante. We gaan. Over ongeveer drie uur zijn we terug/"
Met de ouders van Julia weg, waren ze weer alleen. "Poeh, ik ben blij dat dat voorbij is.", zei Julia. "Was het zo erg?" vroeg Lisa, die het jammer vond dat haar nichtje nu luierloos was. "Nou, weet je wat het is? Zonder ouders erbij zou het nog niet eens zo erg zijn." was het antwoord. "En, ehm, waar is de luier nu?" was de volgende vraag van Julia. "Oh, die heb ik in mijn kamer neergelegd, boven. Ik wilde hem weggooien, maar de vuilnisbak was vol." zei Julia. Lisa vervolgde, haar nichtje ondeugend aankijkend: "Ok, je hebt de luier dus nog, én het vuilnis moet worden weggebracht, én je ouders zijn er de komende uren niet?". De ogen van Julia lichtten op.

Het stel holde naar boven, en Julia greep naar de luier. Ze bleef even verstijfd staan, het moment in zich opnemend. "Oooh, ik doe hem weer om!" zei ze, en binnen de korstte keren was dit ook zo. Lisa bekeek de luier aandacht. "Draai je eens om?" zei ze, en haar nichtje deed zoals gevraagd. Lisa betaste voorzichtig het materiaal van de luier. Wat had ze graag er zelf eentje aangehad. Julia raadde haar gedachten, en zei: "Mam moet er nog veel meer hebben. Laten we ze zoeken!" Hoewel Lisa niets liever wilde, wist ze beter. "Het zou vreemd zijn als er ineens twee luiers uit het pak zouden zijn." Julia kon niet anders dan dit beamen, maar vervolgde: "Dan moeten we het beste maken van deze!" Lisa stelde de overbodige vraag: "Wat bedoel je precies?" en alsof een antwoord nodig was spreidde Julia haar benen, en een paar seconden later was duidelijk een sissend geluid hoorbaar.
Op het gezicht van Julia was een rode gloed verschenen van de spanning en het genot. Lisa wilde deelnemen hierin, en hoewel haar nichtje amper klaar met plassen legde Lisa haar hand weer op de luier. Ze voelde dat deze flink was opgebold. "Jeetje, man! Dat is niet niks! Beide moesten ze lachen. "Welnu, dan het vervolg." kondigde Julia statig aan. Ze ging weer met haar benen wijd staan en boog haar knieën. Ze sloot haar ogen en begon te persen. Ze haalde even adem, balde haar vuisten en begon opnieuw te persen. Lisa werd ook fanatieker en moedigde haar aan: "Kom op, persen! Je kunt het!" Nog eenmaal haalde Julia diep adem, en begon uit alle macht kreunend te persen.

"En?" vroeg Lisa. Julia ging puffend weer rechtop staan. "Ik hoef eigenlijk nog niet te kakken." was haar anticlimactische antwoord. Weer moesten ze beiden lachen. "Later zal ik wel moeten. Laten we voor nu wat spelen." Ze pakte wat poppen en ging op de grond zitten. De luier was nog nat, en het soppige gevoel vond ze heerlijk. Lisa genoot op haar eigen manier, door het zicht op de plasluier van haar nichtje. Na vijf minuten spelen begon Julia het zonder broek toch wel koud te krijgen, en deed haar pyjamabroek weer aan. Ze vond het wel knus, en verkleedde zich helemaal naar haar pyjama. "Ik voel me net een kleuter." zei ze lachend tegen haar nichtje. Zo vervolgende ze het spelen.
Een half uur later verstokte Julia ineens, en haar ogen werden groot. Lisa wist gelijk hoe laat het was, en vroeg: "Moet je drukken?" Haar nichtje knikte heftig ja, en keek haar kamer rond. "Wat zoek je?" vroeg Lisa. "Een plek om te kakken, natuurlijk!" was het antwoord. Julia liet haar ogen vallen op haar bed, dacht even na, en sprong op. Ze stapte in haar bed. "Hmm, lekker warm, lekker knus!" zei ze. Lisa klom bij Julia op het bed. "OK, hier gaat-ie!" zei Julia. Ze nam diep adem en hield deze vast. Lisa legde haar oor bij de lakens te luisteren. Een paar tellen later hoorde ze de luier kraken en opbollen. Een paar tellen later ademde Julia uit, en de nichtjes keken elkaar aan. Het gezicht van Julia was weer rood aangelopen. De poeplucht had de neus van Lisa bereikt, en ze trok een vies maar geamuseerd gezicht. Een paar tellen later bereikte het ook de neus van Julia, en ze begreep onmiddellijk de reactie. Beiden schoten in de lach.

Lisa was uitermate nieuwsgierig naar de creatie van haar nichtje, en riep: "Nu wil ik het zien!" Ze sloeg de lakens van haar nichtje af. Julia lag nog steeds op haar buik, en voelde hoe haar pyjamabroek omlaag werd getrokken tot haar dijen. Lisa bekeek aandachtig de duidelijk gevulde luier. "Zo, zo. Volgens mij heb je een poepie in je broekie." Brutaal trok ze met haar vinger de achterkant van de luier naar achteren en keek de poepluier binnen. Julia genoot hier duidelijk van. De keutel had zich keurig tussen de billen van haar nichtje genesteld, en niet veel poep kleefde aan de luier zelf. Lisa constateerde dat dit voor een poep- en plasluier nog best wel een nette was.
Lisa wist niet of het de inspiratie was die Julia haar gaf, of dat het de spanning was, maar ze voelde nu zelf een lichte druk in haar buik. Voordat ze het antwoord kon bedenken meldde Julia verheugd: "Ik ben nog niet klaar!". Voor de tweede ronde ging ze op haar knieën zitten en boog voorover. Al die tijd keek Lisa nog steeds naar binnen, en merkte op dat de drol iets verschoof. Een veeg poep werd zichtbaar op de bovenkant van de bips van Julia. Het verschuiven van de lading vond ze een bijzonder fijn gevoel, en Julia zat gereed om de luier verder te vullen. In haar nieuwe positie begon ze luid kreunend te persen. Lisa bekeek hoe de lading steeds groter werd. De veeg poep was zelfs al weer bijna bedekt.
Terwijl ze haar nichtje zo lekker zag drukken voelde ze zelf haar aandrang toenemen. Zo graag zou ze tegelijkertijd met haar willen poepen: Julia in haar luier, en zij in haar broek. Een beetje zoals gisteren eigenlijk, toen Julia in haar broek poepte en Julia op de WC. Terwijl Lisa hierover nadacht, had Julia zelf alleen maar aandacht voor haar eigen karwei. Nog een keer persen later zei Julia vrolijk: "Klaar!", precies zoals ze dat gisteren zei.

"En, wat vind je ervan?" vervolgde Julia. Lisa dacht even na, en zei: "Je zou het zelf moeten zien. Wacht even, ik ben zo terug!". Ze holde de kamer uit en kwam even later terug met de spiegel waarin ze gisteren zichzelf had bewonderd. Julia had zich inmiddels opgericht en steunde op haar handen. "Goed kijken!" zei Lisa, en trok voorzichtig de luier iets omlaag zodat deze nu rustte op de pyjamabroek. Vervolgens hield ze de spiegel omhoog, zodat Julia het resultaat kon zien. Ze zei een aantal tellen niets; klaarblijkelijk was ze sprakeloos van wat ze de luier en haar achterkant had aangedaan. Uiteindelijk kon ze uitbrengen: "Wat ben ik een vieze, stoute meid!" Lisa zelf kon dat alleen maar beamen, en voelde zich een tikje jaloers. Graag had ze zelf ook een luier omgehad en deze gebruikt. Toch gunde ze haar nichtje het plezier, want ze had haar zelden zo blij gezien.
"Vind je niet dat het er van binnen nog best wel netjes uit ziet, die luier van je?" vroeg Lisa. "Vind je?" antwoordde Julia. "Daar moeten we iets aan doen!" Ze trok haar luier en pyjamabroek weer omhoog, stond half op van haar bed, en ging gelijk weer zitten. Het bekende geluid van een warme lading die werd geplet was boven het geluid van de krakende luier duidelijk hoorbaar. Vervolgens wiegde ze wat heen en weer en draaide wat rondjes. Toen ze vond dat het wel genoeg was, stond ze op en liet haar luier en pyjamabroek weer iets zakken. "Laat eens zien? Hoe ziet het er nu uit? Beter?" Lisa hield de spiegel weer op. Beide dames zagen dat de ontlasting nu toch echt de gehele bips bedekte, en dat er weinig schoons meer aan de luier te ontdekken was. "Veel beter." was het oordeel van Julia. "Laten we nog wat gaan spelen!" Julia ging op de harde vloer zitten, waardoor de inhoud van de luier nog verder geplet werd.

De nichtjes brachten zo een half uur door. Julia vond het toen wel welletjes en vroeg: "Lisa, zou je me willen verschonen?" Dat wilde Lisa wel. Ze had haar buik zich voelen kalmeren in het afgelopen half uur, maar voelde de druk op haar anus nu weer toenemen. Ze pakte een badlaken en de billendoekjes van gisteren erbij. Ze spreidde de badlaken uit op de grond, en nodigde Julia uit om te komen liggen. "Zo, vieze meid. Laten we die poepluier eens aanpakken." zei Lisa, en pulkte aan de plakstrips om deze los te maken. Vervolgens opende ze de luier en poeplucht in de kamer werd nog heviger. Ze duwde de benen van Julia in de lucht, en nam het beeld van haar poepbillen in zich op. Een laag van zeker een centimeter bedekte de derrière van Julia, met nog meer rondom haar poepgaatje. Het aangezicht was zo betoverend, dat Lisa weer het idee kreeg om in haar broek te drukken. Voorzichtig zette ze wat kracht, en voelde langzaam haar poepgaatje zich openen. Ze durfde er echter niet mee door te gaan, en haar gaatje sloot zich weer.
Julia had geen weet van wat er zich in het hoofd van haar nichtje plaatsvond. Ze riep: "Zeg, hou je het beeld alleen voor jezelf? Zet die spiegel eens neer, want ik wil het ook zien!" en Lisa schoot wakker. Ze liet de benen van haar nichtje even los, en Julia hield ze met haar handen vast. Lisa plaatste de spiegel tegen de muur. "Nog iets opzij, Lies!" zei Julia. Ze had nu perfect uitzicht op haar daad. Lisa nam weer plaats en nam de benen van Julia weer over. Ze pakte een billendoekje en voelde zich als een kind met een mand snoep: ze wist niet waar ze moest beginnen. Ze besloot toch maar te beginnen waar de meeste schade zat: in het midden. Ze veegde een flinke kluit poep af, en legde deze in de luier. Het volgende billendoekje ging op aan de rechterhelft van de kont van Julia, en nog eentje aan de linkerhelft. Julia volgde vol interesse het proces en zag hoe ze langzaam weer helemaal schoon werd, totdat haar billen weer helemaal glommen.

Lisa moest nu echt nodig poepen, en ze kreeg de fantasie om het ook in een luier te doen maar niet uit haar hoofd. Misschien dat haar tante toch een luier niet zou missen? "Hmm, Julia, ehm... misschien dat ik toch ook wel, ehm...", maar Julia onderbrak haar, in haar kenmerkende brutale toon: "een luier zou willen volkakken?" Lisa stamelde: "Ja, eigenlijk, eh, ja, dat dus. En ik moet ook nodig, dus..."

Lisa maakte haar zin niet af, want zij, samen met Julia, hoorde twee deuren van een auto dichtklappen. "Dat zijn toch niet ...", maar zag de paniek toeslaan op het gezicht van haar nichtje. "Shit, nee!" riep Julia. Ze rolde voorzichtig opzij, om niet door de poepluier te rollen, en stond op. "Snel, zet dit terug!" zei ze, vouwde de badlaken gehaast weer op en duwde deze samen met de spiegel en de billendoekjes in de handen van Lisa. Lisa spoedde zich naar het washok en de badkamer, en legde de spullen zo ongeveer waar ze lagen. Teruggekomen zag ze dat Julia zich inmiddels had aangekleed. Echter, het grootste bewijsstuk voor wat zich zo-even had plaatsgevonden, de poepluier, lag nog open en bloot op de vloer. De meiden hoorden de voordeur dichtslaan en er werd geroepen: "Hoi, we zijn er weer!" Gehaast vouwde Julia de luier dicht, maar wist zich geen raad met wat ermee te doen: zelfs als ze de luier wist te verstoppen, dan nog zou de geur in de kamer verraadden wat zich zo ongeveer had plaatsgevonden. Nerveus riep ze terug: “Hoi!” Ze hoorden jassen op de kapstok gehangen worden. "Als ze maar niet naar boven komen!" siste Lisa. Tot hun schrik hoorden ze echter de eerste trap op de traptrede. Julia vouwde de luier goed dicht en rolde deze onder het bed. Ze dacht allerijl na, maar er kwam maar geen oplossing voor het naderende probleem.

Plotsklaps schoot haar iets te binnen en zei: "Dan maar de minder erge optie." Wat volgde was een situatie die beide meiden nog voor vele jaren als de meest bizarre uit hun levens konden rekenen. Julia trok haar broek en ondergoed omlaag tot haar knieën en zei: "Vlug! Poep in mijn broek! Een poepbroek is beter uit te leggen!" Lisa was een seconde verbouwereerd, maar snapte dat dit de beste optie was. Ze zou zelf in haar broek kunnen drukken, maar Julia had al de reputatie. En Julia zelf had natuurlijk al 'haar kruid verschoten.' Lisa draaide zich om en trok haar broek en ondergoed omlaag. Naar nichtje trok haar ondergoed naar voren, terwijl Lisa hurkte. Ze perste gelijk zo hard ze kon, en een flinke drol belandde in de ondergoed van Julia. Ze stopte net op tijd met kracht zetten, want haar plas was bijna begonnen te stromen. Beiden trokken hun broeken weer omhoog en maakte deze weer vast. Julia trok even een vies gezicht; hoewel ze poep tussen haar billen ondertussen wel gewend was, was het voorheen wel altijd haar eigen poep. Snel haalde ze haar gezicht uit de plooi.
Precies op tijd, want de moeder van Julia was boven. Ze stond even stil, en vroeg ineens: "Hé, wat is dat voor lucht? Julia?" Haar dochter schuifelde naar de deur van haar slaapkamer en opende deze. "Mam?" zei ze, "Ik heb weer in mijn broek gepoept." De toon van haar stem was duidelijk voorzichtiger dan gisteren. "Julia, nee toch. Hoe kan dat?"

Daar stond Julia dan. Ze had weer een poepbroek, en het was niet eens haar eigen poep. Ook Lisa stond er onwennig bij, onder andere omdat ze nog vieze billen had, maar bovenal omdat ze net in de broek van iemand anders had gedrukt. "Lisa, misschien kun je maar beter naar huis gaan. Ik moet even met mijn dochter praten." Lisa voelde zich schuldig over de situatie. Ze dacht even na en antwoordde: "Dat is goed, tante. Ik moet alleen we zeggen dat het eigenlijk ook mijn schuld is: Julia zei dat ze naar de WC moest gaan, maar ik stond erop dat we nog even door zouden spelen." Haar tante nam het in zich op, en zei: "OK, dank je wel." Lisa begon hierna haar spullen in te verzamelen en in haar rugtas te pakken. Julia waggelde met haar tante naar de badkamer, maar voordat ze de kamer verlieten, gebaarde Julia met haar hand achter haar rug om naar de onderkant van haar bed. Lisa wist precies wat ze bedoelde en wist dat dit haar haar was om de luier onder het bed vandaan te pakken. Met haar andere kant kneedde Julia de lading, zodat het bij de verschoning op een authentieke poepbroek zou lijken.
Lisa hurkte voor het bed. Dit kwam haar echter duur te staan: haar vieze anus maakte contact met haar ondergoed. Lisa wist dat ze geen keus had, en zette door. Ze reikte onder het bed, greep voorzichtig de luier en trok deze onder het bed vandaan. Ze zorgde ervoor dat deze goed opgerold was, alvorens deze in haar rugtas te steken, en maakte deze dicht. Beneden gekomen nam ze afscheid van haar oom en liep zo normaal mogelijk richting de deur, om geen verdenking op te wekken over de toestand in haar broek. Onderweg naar huis zag ze de kans schoon in een vuilnisbak de vieze luier te frommelen. Nog een keer om zich heen kijkend slaakte ze een zucht van verlichting.

De maandagochtend erop zagen de meiden elkaar op het schoolplein, en ze zochten een rustig plekje op om te praten. "Hoe is het afgelopen?" vroeg Lisa bezorgd. Julia antwoordde: "Mam was erg teleurgesteld in me. Ik moet dan ook weer dag lang een luier om. Als ik weer terug ben van school mag hij weer uit. Ze deed discreet de voorkant van haar broek een paar centimeter omlaag, zodat het zichtbaar werd voor Lisa, die ditmaal geen jaloezie voelde. Lisa zei: "Ik heb het kunnen regelen met de luier. De vieze, bedoel ik.", en ze vertelde hoe ze ervan af was gekomen. Julia vroeg, nu met een glimlachje: "En hoe was de wandeltocht naar huis, met je vieze kont?" Het droge antwoord van Lisa was: "Nou, dat liep gesmeerd!" Ze schoten allebei in de lach. "Thuisgekomen was het best lastig mijn billen schoon te vegen, omdat het al aardig opgedroogd was. Mijn ondergoed was er helemaal niet best aan toe. Deze was vies geworden, en ik heb een half uur gepoetst in de WC om te proberen hem schoon te krijgen. Gelukkig had nog een onderbroek die er zo uitzag. Ik heb die maar in de was gedaan, zodat mam de vieze niet te zien zou krijgen, en heb deze verstopt onder mijn bed. Julia wist hier wel raad mee: "Probeer deze eens onder de douche schoon te spoelen. Dat is wat mam doet met de mijne, voordat ze deze verder wast. Het ergste is er dan al uit" Lisa was blij met deze tip, en zou dit zeker gaan proberen.
"Waarom waren je ouders eigenlijk zo vroeg terug?" vroeg Lisa. Julia antwoordde: "Omdat de collega van moeder al bezoek had. Ze gaan later deze week alsnog op bezoek." Lisa glimlachte flauwtjes. "Dat zal je altijd zien. Maar goed, het is soort van goed afgelopen." Julia beaamde dit. "Het had veel erger kunnen zijn." Lisa knikte instemmend. "Nog één ding," vervolgde Julia, "dank je dat je een deel van de schuld op je nam. Dat was lief van je. Mam was teleurgesteld, maar heeft me wel alsnog lief geholpen om me te verschonen. Anders had ze me misschien wel mee naar de dokter genomen of zo." Lisa antwoordde een beetje schuldbewust: "Natuurlijk. Het was eigenlijk helemaal mijn schuld, want ik gaf je het idee. En je nam de schuld ook nog op je. Erg tof van je.", waarop Julia tegenwierp: "Nee, want ik had zelf de poepluier gemaakt. En jij had hem ook nog eens meegenomen en weggegooid." Lisa kon daarop alleen maar antwoorden met: "OK, we zijn allebei een beetje schuldig, maar we zijn er samen uitgekomen." Ze gaven elkaar een dikke knuffel. Het kraken van de luier was hoorbaar, en de dames schoten weer in de lach.

In de hotelkamer lag Lisa nog steeds op het bed. Ze moest lachen om de gebeurtenissen van acht jaar terug. De schrik zat er echter toen flink in bij de meiden, en ze hadden nooit meer gedurfd zoiets te flikken. Lisa had het een tijdje jammer gevonden dat ze het nooit echt in haar broek had kunnen doen, maar was het in de loop van de tijd vergeten. En nu, acht jaar later, had Lisa in één week tijd een poepbroek en een poepluier weten te versieren. Misschien werd het weer eens tijd Julia op te bellen.
Een jaar na de poepluieraffaire had Julia er een zusje genaamd Suzanne gekregen. Aangezien het huisje echt te klein was voor zijn vieren, moesten ze noodgedwongen verhuizen en woonden ze nu verder weg. Daarom hadden de nichtjes nu veel minder contact, wat ze beiden erg jammer vonden. Wel wist Lisa dat Julia en de inmiddels zevenjarige Suzanne maar slecht met elkaar konden opschieten. Ook werkten haar ouders nog meer dan voorheen, wat waarschijnlijk kwam omdat ze maar moeilijk konden rondkomen. Hierdoor zagen de kinderen hun ouders helemaal niet vaak meer.
Reden genoeg om weer eens af te spreken met Julia. Bovendien was Lisa benieuwd naar de nachtelijke ongelukjes van haar nichtje. Wat zou het probleem zijn? Zou het iets te maken hebben met de gebeurtenissen van acht jaar terug? Ergens voelde Lisa zich een beetje een ramptoerist, maar ze kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. Ze zou bij terugkomst gelijk met Julia afspreken. Misschien wel voor een logeerpartij?
 

Kurt

Gewaardeerd Lid
Hoewel Lisa het buitengewoon naar haar zin had op Texel, moest ze ook de volle week doorstaan met een marteling. Al die tijd had ze luiers voor handen, maar geen gelegenheid had om ze te gebruiken. Haar stoelgang was inmiddels weer hersteld. Haar menstruatie was dus ook geen legitiem excuus om een luier om te doen tijdens de terugreis. Wel had haar moeder Lisa de overige Drynites en de billendoekjes gegeven, en zei daarbij dat ze die kon gebruiken wanneer ze dat nodig achtte. "Dat is in ieder geval mooi.", dacht Lisa. Haar reistas zat al vol, maar in haar rugtas was nog ruimte, dus daarin verdwenen de artikelen.

Lisa kon dus niet wachten om thuis haar nichtje op te bellen. Maar zover was het nog niet, want ze zat nu achterin de auto. Haar ouders en zij waren net vertrokken vanuit de boot en waren richting huis. Het was nog steeds warm, en Lisa dronk met teugen uit haar waterflesje. Haar bezorgde moeder zei: "Schat, doe zuinig aan, hè. Het duurt nog drie uur voordat we thuis zijn, en we stoppen onderweg liever niet." Het ietwat geprikkelde antwoord van Lisa luidde: "Ja, mam." Ze was in het hotel nog geweest, dus ze maakte zich geen zorgen.
Tien minuten later nam ze nog een paar flinke slokken, wat haar op een geïrriteerde blik van haar moeder kwam te staan. De sfeer werd er niet beter op, maar Lisa had dorst. Of nou ja, eigenlijk kon ze ook wel zonder. Het smaakt nu eenmaal goed. Weer tien minuten later gebeurde hetzelfde, en begon haar vader zich er ook mee te bemoeien. "Schat, we zijn nog zeker twee en een half uur onderweg, en we gaan niet onderweg stoppen. En wie weet krijgen we nog een file." Ze was uit haar hum gebracht en mompelde: "Wat is de kans daar nou op?". Haar vader werd nu duidelijk boos en zei: "Wat zeg je?" Lisa antwoordde, nu iets voorzichtiger: "Ik zoek nog even de dop." en legde het flesje weg.

Lisa kon zichzelf wel voor de kop slaan, want een uur later begon ze haar blaas te voelen. "Nee toch, hè." Haar trots stond het niet toe dat haar ouders dit te weten komen, en ze zou het koste wat het kost verborgen houden. Het lot had echter iets anders voor haar in petto: in de verte was een stilstaande rij auto's te zien. Gelukkig hoefde ze nog niet zo nodig. "Het was nog maar ... anderhalf uur vanaf nu? Als de file tenminste snel oplost." Ze merkte dat ze toch wel wat nerveus werd.
En inderdaad, een half uur later had ze het zwaar. De file loste op en het gezin kon weer gaan rijden, maar ze waren in de tijd daarvoor nauwelijks opgeschoten. Lisa begon zichtbaar onrustig te worden. Haar ouders merkten dit, en haar vader zuchtte diep. "We gaan niet stoppen. Je zorgt maar dat je het ophoudt." Om zichzelf maar wat af te leiden, gebruikte ze dezelfde tactiek als op de heenweg: met een boek. "Nog maar een uur. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?" dacht ze onrustig. "Of toch maar vragen om te stoppen? Of ..." Het ook van Lisa viel op haar rugtas, waarin ze voor vertrek de Drynites had gedaan. Ze dacht na: "Dat zou een mogelijkheid zijn om iedereen tevreden te houden, maar damn ..."
Maar na een half uur had ze het echt niet meer, en haar ouders raakten hoe langer hoe meer geïrriteerd. Voorzichtig begon Lisa aan haar voorstel: "Ik, ehm, heb hier die luiers van op de heenweg. Wat als ik, hmm, er eentje van gebruik?" Hoewel haar ouders teleurgesteld waren dat het zo ver had kunnen komen, schikten ze zich in het voorstel. "Maar, schat, die zijn niet gemaakt voor een volle blaas van een grote jongedame als jij. Hou er een handdoek bij, en plas niet in een keer alles eruit."

Lisa was blij dat er een compromis was, en ritste een van de tassen open op zoek naar een handdoek. Deze vond ze al snel, en legde deze dubbel gevouwen onder haar bips. Vervolgens opende ze haar tas, en viste een van de Drynites uit de verpakking. Met de luier in haar handen leek de druk op haar blaas verder toe te nemen. Snel deed ze haar schoenen, broek en ondergoed uit, stapte in de luier en trok deze omhoog. Inmiddels was dit geen onbekend gevoel meer, maar Lisa nam toch, ondanks de hoge nood, even een momentje om het goed in zich op te nemen. Onder haar middel had ze alleen maar een luier en haar sokken aan. Best wel knus eigenlijk. Zonder verdere oponthoud tilde ze haar bips iets van de achterbank, ontspande haar blaas, en liet een stroom urine de luier bevochtigen.
Een paar seconden later probeerde Lisa de stroom af te kappen, maar de nood was zo hoog dat ze wel moest blijven plassen. Weer vijf seconden later lukte het haar met grote moeite om het op te houden. Bij iedere beweging voelde ze de plas klotsen in haar luier. Ze moest nog steeds nodig. Bovendien begonnen haar benen trillen: die waren na al die tijd nog steeds hard bezig met haar lichaam van de achterbank houden. Ze zette haar handen neer als steun. Dat was één probleem minder, maar haar blaas was nog niet tevreden. Ze plaste er nog een straal van vijf seconden lang uit, alvorens het weer op te houden. Iets meer content met de verlichting zeurde haar blaas nu minder.
Lisa wachtte nog tien seconden, en voorzichtig ging ze op de handdoek zitten. De nog vochtige luier voelde soppig aan, maar de handdoek bleef droog. Wel voelde de luier een stuk dikker aan tussen haar benen. Angstvallig vermeed ze de blik van haar ouders, want welke dochter van zestien heeft nu nog plasluiers? De poepluier van vorige week was in ieder geval nog in goed overleg gepland. Ze voelde zich een klein meisje. Iets wat bij haar gemengde gevoelens opwekte.
Na een paar minuten de luier hebben laten drogen trok ze haar broek en schoenen weer aan. Haar ondergoed stopte ze in haar tas: die had ze toch niet meer nodig. Zo zitten in die gebruikte luier voelde kinderlijk, maar stiekem toch ook wel fijn. Subtiel bewoog ze af en toe met haar heupen, zodat ze de luier voelde schuiven tussen haar benen.
Naast de spanning die in de lucht hing was er nog een spanning bijgekomen: Lisa voelde dat haar buik ook aangaf mee te willen doen. Hoewel Lisa vorige week in het bijzijn van haar ouders in haar Drynite had gepoept, durfde ze dat niet te herhalen. Zeker niet gezien de toch al wat gespannen sfeer. Het zou beter zijn het braafjes thuis op het toilet te doen, besloot ze.

Thuisgekomen stapte Lisa de auto uit, en met een lichte waggel liep ze achter haar ouders aan naar de voordeur. Eenmaal binnen zei haar moeder: “Schat, je vader en ik gaan boodschappen doen. We gaan langs de supermarkt en de slager. Op de terugweg nemen we een patatje mee. Jij kunt het beste even douchen en die luier weggooien.” Ze pakten wat spullen bij elkaar, en een paar minuten later was Lisa alleen thuis achtergebleven.
Ze liep met haar rugtas en een pedaalemmerzak de trap op naar de badkamer, waar ze zich op haar luier na uitkleedde. Richting het toilet om haar behoefte te doen passeerde Lisa de spiegel, waarin ze zijdelings zichzelf in haar luier zag. Ze deed twee stappen terug en bekeek zichzelf. Een brede glimlach verscheen op haar gezegd en de spanningen en twijfel van eerder loste op in het niets. Lisa voelde aan de luier. “Goh, wat voelt dat prettig.” Ineens hoorde ze de voordeur.
“Lies?” klonk de stem van haar moeder. De rest kon ze echter niet verstaan. “Wat zeg je, mam?” Lisa liep de badkamer uit richting de trap. Daar was haar moeder net boven gekomen, waar ze haar dochter in niets dan een luier gekleed aantrof. “Oh, ehm, sorry hoor.” zei haar moeder geschrokken. “Geeft niet hoor, mam.” was het laconieke antwoord van haar dochter. Met een knipoog voegde ze toe: “Zo heb je me vroeger wel vaker aangetroffen. En niet eens zo lang geleden voor het laatst.” Haar moeder schoot in de lach, de schrik van zojuist helemaal vergeten. Lisa lachte hartelijk mee. Ze was blij dat alle spanning verbroken was. Haar moeder vroeg met een glimlach: “Ik was met mijn domme hoofd vergeten te vragen wat je bij je patat wilde?” Lisa dacht even na.
Terwijl Lisa nadacht, zag haar moeder haar zo nonchalant staan in haar gebruikte luier, wiegend van haar ene been naar de andere. Het leek inderdaad wel op vroeger. Ze voelde net als vorige week de heimwee naar toen. Diep van binnen wilde ze haar dochter aanbieden haar weer te helpen met haar luier, maar haar man wachtte buiten. “Doe maar weer eens een kroket!” was het besluit van Lisa. “Oké schat. Tot zo!” zei haar moeder en liep de trap weer af.
Lisa wachtte tot ze de voordeur hoorde dichtgaan. Zodra dat geschiedde liep ze weer naar de badkamer. Onderweg bedacht ze zich dat haar moeder haar wel erg lief aankeek. “Zou ze ...?”

Haar gedachte werd onderbroken, want ze zag zichzelf weer in de spiegel. “Ach, natuurlijk keek mam me zo aan, want je bent toch eigenlijk ook een schatje in die luier?” dacht ze, met een brede lach. Ze bekeek zichzelf uitgebreid van alle kanten. Ook spiekte ze even naar binnen en constateerde dat de zitting van de luier geel was aangelopen. Niet echt een verrassing, maar wel spannend om te zien. Ze liet de band van de Drynite van de luier weer los.
Wederom voelde ze aan de luier. Het materiaal voelde fijn aan. “Wat een stevige prop tussen mijn benen is een plasluier eigenlijk. Zou hij nog voller kunnen?” dacht ze. Vastbesloten om het meeste uit deze gelegenheid halen stapte ze de douche in en spreidde haar benen. Daar liet ze de resterende urine uit haar blaas lopen. Ze had zich niet beseft hoe koud de gebruikte luier aanvoelde, want de verse plas voelde heet aan. “Dat had ik niet verwacht!” dacht ze. Niet dat Lisa het gevoel onprettig vond. Integendeel!
Binnen mum van tijd overstroomde de al eerder gebruikte luier. Lisa voelde hoe de urine langs haar benen omlaag stroomde. “Oh-oh!” zei ze met een kinderlijke toon. Weer betaste ze haar Drynite en voelde dat deze nog boller stond. Ze zette nog wat kracht om echt de laatste urine eruit te persen, wat resulteerde in een knetterende wind die door de badkamer galmde. Een poepluier stond niet op de planning, Ze spande dus haar anus aan om de luier die al moest afzien een keutel te besparen. Haar blaas was leeg, dus ze moest het hier mee doen.

Of toch niet? Lisa schatte haar kansen in. “Pap en map zullen zeker nog wel een half uur wegblijven. Genoeg tijd om ook nog een poepje in haar luier te doen, te douchen en op te ruimen. Maar als het misgaat ...” Ze moest terugdenken aan het avontuur met Julia en hoe ze bijna betrapt werden. Lisa besloot haar winst te nemen en liet de luier van haar heupen af glijden.
Halverwege haar benen bedacht Lisa zich. In haar hoofd waarden tegenstrijdige gedachten rond. “Doe verstandig.” was er één van. “Doe wat je werkelijk wilt.“ was de ander. Dit ging een minuutje over en weer, tot een nieuwe gedachte tussenbeide kwam: “Wat bracht me überhaupt in deze situatie?” Ze dacht even na. “Oh ja, mijn spiegelbeeld.” Ze trok haar luier weer omhoog en spoelde de plas van haar benen af. Vervolgens legde ze een handdoek op de grond neer en stond voor de spiegel. Wederom bewonderde ze het beeld van zichzelf in een luier.

Dit was voor haar doorslaggevend; haar (mentale) behoefte om luiers te dragen en te gebruiken waarvoor ze zijn gemaakt moest worden bevredigd. Ze pakte een spiegel van haar kamer en de billendoekjes uit haar tas. Deze laatste zette ze in de douche, binnen handbereik. Met de spiegel stapte ze in de douche en zette deze in de hoek tegen de wand. Ze draaide zich om en was er helemaal klaar voor. “Ik ga all the way!” dacht Lisa. Ze hurkte en drukte in haar luier.
Zonder constipatie ging het poepen stukken makkelijker dan de vorige twee keren. Ze had het schouwspel in de spiegel achter haar gevolgd en zag dat ze al bolle luier binnen no-time nog verder opbolde. Het gevoel van kleverige poep tussen haar billen was nieuw voor Lisa, maar ze vond het minstens net zo prettig als een stevige lading. Ze ging weer rechtop staan. Hoewel ze minder de structuur van de poep voelde, spreidde het wel lekker door de luier heen, merkte ze op terwijl ze met haar heupen bewoog.
“Dan nu de volgende stap.” dacht ze, en boog weer haar knieën, om vervolgens voorzichtig haar bips op de bodem van de douche te laten rusten. Ze voelde hoe de poep zich nog meer door de luier verspreidde. Ze bewoog haar achterwerk op en neer en heen en weer, net zolang tot er bijna geen onaangetast plekje meer te vinden was in de gehele luier, en eveneens niet op haar kontje. Lisa keek in de spiegel en merkte op dat er wat van haar poep uit de zijkanten van de luier was gekomen. Haar moeder had dus gelijk: als je poep hard is, blijft het beter zitten. Als je erin gaat zitten kan je een zachtere drol als deze dus niet toevertrouwen aan zo’n Drynite. “Goed om te weten.” dacht ze en maakte een mentale notitie.
Na een paar minuutjes was Lisa toe aan de laatste stap. Ze spoelde de ontsnapte poep weg van de douchebodem en pakte de billendoekjes erbij. Ze ging met haar benen gebogen dwars liggen op de douchebodem, met haar achterwerk richting de spiegel. Nadat ze een goede positie gevonden had, spreidde ze haar benen in de lucht en tegen de douchewanden. Lisa was klaar voor de verschoning. Ze scheurde de zijkanten van de luier kapot, om deze vervolgens te openen. Met grote ogen keek ze naar haar poepbillen in de spiegel. “Wow!” dacht ze.
Steunend met haar voeten tegen de douchewand en één hand op de douchebodem tilde ze haar bips van de luier af en schoof met haar andere hand deze onder zich vandaan. Ze legde de uiterst volle luier naast zich neer. “Och, arme luier.” dacht ze grappend. “Hoeveel misbruik heb je moeten doorstaan?” Hoewel er niet zo veel poep op haar billen vastgekleefd was blijven zitten als in de luier, wist Lisa wel dat haar een stevige klus te wachten stond.
Ze pakte een doekje erbij. Lisa moest terugdenken aan de verschoning die ze Julia al die jaren terug had gegeven. Ze vond het een verwennerij om het te doen. Het liefst zou ze haar eigen verschoning overlaten aan Julia, maar bij gebrek aan die optie deed ze het voor nu maar zelf. Ze veegde eerst een aantal keer tussen haar bilspleet. Het gebruikte doekje legde ze in de luier. De volgende twee doekjes gingen op aan haar linker- en haar rechterbil, respectievelijk. Aan de vieze doekjes te zien was ze nog lang niet klaar. Ze spendeerde nog vier doekjes aan haar vieze billen, die nog steeds resten van de poepluier prijsgaven. De twee daarna waren weer bestemd voor haar bilspleet, en toen Lisa daarna in de spiegel keek was zowaar haar poepgaatje weer in beeld gekomen. De volgende drie doekjes ging naar haar onderrug, want Lisa had gezien dat ook daar poep was gaan zitten.
“Als je ontlasting stevig is, maakt dat het schoonmaken wel een stuk simpeler.” was nog een les die Lisa trok uit haar zelfverschoning. Ze maakte nog één veegronde over haar achterkant, alvorens zichzelf schoon te verklaren. Ze murwde zich uit haar zelf toegebrachte verschoonhouding. Weer rechtop zittend rolde ze de overvolle luier met doekjes en al op. Ze stopte deze in de pedaalemmerzak en knoopte deze dicht. Ze bekeek haar billen in de spiegel van de douche, en hoewel ze geen poepresten meer zag nam ze toch nog een snelle douche.

Lisa had de pedaalemmerzak met de vieze luier weggebracht en zat rustig in de huiskamer te lezen toen haar ouders terugkwamen met de boodschappen en de patat. Ze keek op van haar boek en haar ouders met een engelengezicht aan toen ze binnenkwamen. “Ze kan flink lastig zijn, maar eigenlijk is ze best wel een schatje.” dacht haar moeder. Na het eten trok Lisa zich terug in haar kamer. Ze was hier een week niet geweest en nam even het beeld in zich op. Haar kamer stond vooral vol met boeken. Hoe kon iemand vermoeden dat deze onschuldige meid het fijn vindt om luiers te dragen en deze te vullen?
Dat deed haar denken aan wat ze al een tijdje van plan was. Ze viste haar telefoon uit haar broekzak en belde haar nichtje Julia. “Hey, ‘sup bitch?” klonk het aan de andere kant van de lijn. Lisa moest lachen. Haar nichtje had na al die jaren nog steeds werkelijk geen klasse, maar ze vond het eigenlijk best grappig. “Yo, slettebak!” luidde het antwoord. Lisa kon het niet zo goed overbrengen als haar nichtje, maar het kon ermee door. Ze was immers al jaren in de leer bij haar nichtje. “Tijdje niet gesproken! Hoe is het met je?” zei Julia, nu op een hele andere, vriendelijke toon. Lisa antwoordde opgewekt: “Ja, goed! Zeg, wat ik nou de laatste tijd heb meegemaakt ...”.
 

Kurt

Gewaardeerd Lid
“Nou, kom op. Vertel dan!” was het opgelaten antwoord van Julia. Lisa moest een momentje de moed verzamelen om over haar belevenissen te gaan vertellen. Hoewel ze altijd zeer close met haar nichtje is geweest, voelde ze toch een kleine drempel. Julia had vroeger het één en ander geflikt op dit gebied, maar dat was alweer acht jaar terug, en haar nichtje heeft nu ongelukjes ’s nachts. Bovendien zat Julia nu met nachtelijke ongelukjes. Lisa had niet nagedacht over een aanpak, iets waar ze nu spijt van heeft. “Tja, ehm, weet je nog … Weet je nog dat bos waar ik vaak kom? Ik, hmm …” Julia was vol ongeduld en onderbrak haar: “Jezus, doos! We hebben toch niets voor elkaar te verbergen. Voor de draad ermee!” Dit had het beoogde effect op Lisa, want ze ratelde: “Ik-heb-daar-in-mijn-broek-gedrukt.”
Het was even stil aan de andere kant van de lijn. “Wát zeg je?” klonk het uiteindelijk. “Ja,” vervolgde Lisa, ditmaal iets rustiger: “ik heb daar in mijn broek gedrukt. En de afgelopen week heb ik ook twee poepluiers gehad.” Aan de andere kant van de lijn was het weer even stil. Het luchtte Lisa op dat het hoge woord eruit was, maar nu kneep ze hem over hoe dit zou vallen bij Julia. De stilte was akelig.
Lang hoefde Lisa niet bezorgd te zijn, want aan de andere kant van de lijn hoorde ze haar nichtje gieren van het lachen. “Hoe heb je dát allemaal voor elkaar gekregen? Eerst in je br- … Hé!!” Julia onderbrak haar zin. Lisa hoorde haar venijnig roepen: “Weg! Mijn kamer uit! Opsodemieteren!” Ook hoorde ze een tweede stem die iets boos zei, maar kon niet opmaken wat. Ze hoorde een deur dichtslaan, gevolgd door een klein moment van stilte. Julia had zich blijkbaar weer op het gesprek gericht met haar nichtje: “Sorry hoor, dat is mijn stomme zusje. Ze komt iedere keer om aandacht vragen. Anyway, vertel! Hoe? Wat? Waar?”
Lisa voelde zich niet comfortabel met wat zich zojuist tussen Julia en haar zusje Suzanne had plaatsgevonden, maar ze parkeerde dat in een hoekje van haar hoofd. Ze vertelde vervolgens in geuren en kleuren hoe ze een poepbroek, poepluier en een poep-en-plasluier had weten te fabriceren. Al die tijd luisterde Julia aandachtig. “Dus ja, ik heb echt de grootste lol gehad.” was hoe Lisa haar verhaal afsloot. “Goh, Lies, wat een prachtig verhaal! Moet me een beetje denken aan vroeger, alleen ben jíj nu de stouterik.” was de reactie van haar nichtje, waarbij ze de laatste zin expres kinderlijk uitsprak.

Opgelucht dat het tot zover goed liep, wist Lisa dat ze nu moest gaan vissen bij Julia hoe het zit met de ongelukjes. Ze wist niet goed wat ze kon verwachten. Zou haar nichtje echt een probleem hebben, of zou het een spelletje zijn? “Niet mutsen nu, Lies. Wees direct.” dacht ze bij zichzelf. En zo begon het volgende deel van het telefoongesprek: “Nou, Julia, dat weet ik zonet nog niet. Het schijnt dat jij het ook niet alleen maar bij Wc’s houdt. Vooral ’s nachts niet.” Weer was het even stil aan de andere kant van de lijn. Gevolgd door meer stilte.
“Oh, sorry schat.” zei Lisa geschrokken. “Ik wist niet dat het zo’n gevoelig onderwerp zou zijn.” Julia wierp gelijk tegen: “Nee! Helemaal niet. Ik, ehm, ik ben ik blij dat je er naar vraagt. Ik zit hier al een tijdje mee. Ik, ehm …” Lisa hoorde emoties opkomen in de stem van haar nichtje, iets wat ze niet gewoon is van haar. Lisa zei: “Juul, ik maak me nu echt ongerust om je. Wat is er met je aan de hand?” Nu hoorde ze Julia zachtjes snikken aan de andere kant van de lijn. “Och, lieve schat ….” uitte ze uit liefde en bezorgdheid om haar nichtje. Een momentje later had Julia zich voldoende bijeen geraapt: “Het zijn eigenlijk geen ongelukjes, maar ik doe het niet voor de lol. Ik wil hier heel graag met iemand over praten, maar eigenlijk liever niet over de telefoon. Zou ik je weer eens kunnen zien?”
Het hart van Lisa smolt voor haar nichtje. “Natuurlijk, schat! Dat wilde ik ook voorstellen. Ik wilde namelijk graag weer eens bij elkaar logeren. Je weet wel, net als vroeger! Ehm, tenminste, als je dat niet gênant vindt, nu zo met … “ Julia onderbrak haar, nu even lachend: “Nee joh, doos! Natuurlijk niet. Wanneer zou je kunnen? Misschien … dit weekend al?” De enthousiaste bevestiging van Lisa luidde: “Ja! Dat wilde ik ook voorstellen. En bij wie?” Ze was blij dat haar nichtje al wat opgewekter leek. Het antwoord op haar vraag klonk echter gelijk al weer wat matter: “Dat zal dan hier moeten. Mijn ouders zijn dan ’s avonds tot in de nacht aan het werk … alweer … en ik moet dan op mijn stomme zusje passen. “Oké, geen probleem!” probeerde Lisa haar weer op te vrolijken. “Ik kom naar jou toe en we gaan het reuze naar ons zin hebben. Ik zal er zijn rond drie uur, want dan zie ik je ouders ook nog even.” Julia antwoordde, weer iets enthousiaster: “Is goed, gaan we doen! Tot zaterdag!”

Lisa was geschrokken van het gesprek. Eén ding wist ze zeker: ze ging in de eerste plaats logeren bij Julia om haar te steunen. Ze zat in over haar nichtje, of eigenlijk over het hele gezin. De ouders van Julia hadden het nog steeds niet breed, wat waarschijnlijk de reden is waarom ze dit weekend alweer ’s nachts moesten werken. Ze hadden het tóén al moeilijk, en nu met een tweede dochter in een groter huis zou het financieel helemaal penibel moeten zijn.
Ook boterde het niet tussen Julia en Suzanne. Ze hadden constant ruzie, en ze kunnen elkaar om een of andere reden niet uitstaan. Wel had Lisa vorig jaar Julia het zien opnemen voor haar zusje. Ze waren toen met haar in de speeltuin, en Suzanne werd gepest door twee jongens uit haar klas. Ze trokken aan haar haren en lachten haar uit. Lisa zag toen hoe Julia razend werd en op de jongens afstormde. De ene trapte ze flink tegen het bovenbeen, en de andere sloeg ze een bloedneus. Al strompelend en bloedend maakten ze dat ze wegkwamen. Ergens hield Julia dus wel van haar zusje, wist Lisa.

Het was zaterdagochtend en Julia pakte haar rugtas in. Ze wist niet goed wat ze kon verwachten van de logeerpartij; wat zou er aan de hand zijn met Julia, en zou ze haar op kunnen vrolijken? En zo ja, Zouden ze nog leuk wat kunnen ‘luieren’? Julia was in ieder geval enthousiast over wat haar nichtje allemaal had bekokstoofd de afgelopen weken. Lisa besloot daarom de Drynites en de billendoekjes maar mee te nemen. Als ze Julia in de stemming voor wat pret kon krijgen, dan heeft ze de juiste spullen bij zich. “Beter mee verlegen dan om verlegen.” was haar redenatie. Ook hoefde Julia dan niet haar waarschijnlijk prijzige luiers te delen.
Een paar uur later kwam Lisa aan en belde aan. Er werd opengedaan door Julia, en ze gaven elkaar een stevige knuffel. Het viel Lisa op dat ze een sigarettenlucht rook. Deze kwam niet vanuit het huis, maar van Julia. Blijkbaar was ze, net als haar ouders, aan het roken geslagen.
Binnengekomen gaf ze ook haar oom en tante een knuffel. “Lang niet gezien, wijffie!” zei haar oom. “Leuk dat je komt logeren. We hebben ernaar uitgekeken!” vervolgde haar tante. Suzanne werd naar beneden geroepen. Klaarblijkelijk had ze niet veel zin in, want ze maakte weinig oogcontact en zei bar weinig. Het ontbijt stond nog op tafel. Lisa herinnerde ze zich dat haar oom en tante vaak ’s nachts werken en dat dit altijd hun ritme was geweest. Lisa zette haar rugtas neer. Met een kopje thee erbij praatte het koppel bij, en zo vloog er een uur voorbij. Het viel Lisa op hoe vrolijk Julia was. Ze had het zich anders voorgesteld. “Misschien was haar probleem al opgelost?” dacht ze bij zichzelf. Ook viel het haar op dat Suzanne niet alleen af en toe vuil naar Julia keek, maar ook naar haar. Of was dat haar verbeelding? Wat zou zij volgens Suzanne verkeerd kunnen hebben gedaan?

De gezelligheid ten spijt besloot Lisa en Julia zich boven terug te trekken. Lisa pakte haar rugtas op en samen liepen ze de kamer uit. De trap oplopend voelde Lisa de spanning bij Julia oplopen: normaal is haar nichtje veel spraakzamer, maar nu kwam er geen woord over haar lippen. Pas aangekomen op de slaapkamer van Julia en met de deur dicht durfde ze iets te zeggen: “Echt leuk je weer te zien, moppie. De rest van de week sinds je belletje duurde erg lang. Ik, ehm …” Julia wilde gelijk een poging doen om het over de figuurlijke olifant in de kamer te hebben, maar liep ondanks haar moed vast. Deze keer was zij echter de verlegen van het tweetal, want Lisa nam het van haar over. “Vertel het me maar, op je eigen tempo.” zei Lisa. Ze liet haar tas neerploffen en ze gingen op de bedden zitten: Julia op haar eigen, en Lisa op het logeerbed, welke haar oom heeft opgezet.
“Nou,” zei Julia, in een poging haar verhaal te vervolgen. Ze kwam echter niet veel verder. De tranen stroomden over haar wangen. Lisa ging naast haar zitten en sloeg haar arm om haar nichtje heen. Na een half minuutje kalmeerde Julia. “Sorry hoor. Ik ben ook zo’n muts.”. Lisa wilde daar niets van weten en wierp terug: “Welnee. Vertel maar rustig.” Julia zweeg een paar seconden om na te denken, en begon toen te vertellen: “Het klinkt suf, maar ik voel me gewoon eenzaam.” Bij dat laatste woord ging het weer bijna mis, maar ze wist zich goed te houden. “Mijn ouders zijn zo vaak aan het werk, dat ik ze hooguit maar een paar keer in de week zie. En Suzanne is een vervelend kreng. Op school heb ik wel vriendinnen, maar dat zijn eigenlijk bitches. Ze praten achter elkaars rug om over elkaar en zo. Ze halen het bij lange na niet bij jou.” eindigde ze met een glimlach. Ze sloeg haar arm om Lisa heen, en Lisa trok haar stevig naar zich toe.
Lisa was verbaasd over het verhaal: ze zag Julia altijd als een stoere, onkwetsbare meid, en ze had verwacht dat ze stapels vriendinnen had op haar school. “Maar hoe zit het dan met je zusje?” vroeg ze. “Ach, dat vervelende kind.” antwoorde Julia. Ze doet altijd irritant. Ik weet niet wat ik met haar aan moet. Als ze nu gewoon eens normaal zou kunnen doen.” Julia pauzeerde een momentje, en concludeerde haar verhaal met: “Het zou zo fijn zijn als we met zijn vieren gewoon wat vaker gezellig bij elkaar zijn.”

Lisa overwoog een momentje wat haar nichtje allemaal gezegd had. Vervolgens zei ze: “Arme schat. Ik wist helemaal niet dat je met deze dingen zat. Maar … hoe zit het dan met … ?” Julia voelde de vraag aankomen en onderbrak haar al met het antwoord: “Weet je nog, acht jaar terug, toen ik het expres in mijn broek deed? Ik vond het toen zo fijn hoe liefdevol mam mij toen hielp te verschonen. Ze nam de tijd voor me en hielp me. Ik miste liefdevolle aandacht en wilde dat weer ervaren. Daarom besloot ik het weer in mijn broek te gaan doen.” Lisa vroeg daarop: “Maar je plast toch in bed?” Julia antwoordde: “Het moest niet te veel lijken op toen. Daarom deed ik het in mijn broek … in mijn bed.” En met de woorden “Logisch, toch?” eindigde ze sarcastisch, met haar handen naast zich in de lucht alsof ze vroeg wat er scheelde.
“En dit werkte in het begin.” vervolgde ze. “Mam was thuis en ik lag nog op bed. Ik zette mijn tanden op elkaar en dwong mezelf in bed te plassen. Het was wel weer even wennen. Vroeger ging dat een stuk makkelijker. Blijkbaar heb ik nu iets meer verstand dan vroeger” zei ze half lachend. “Toen het enigszins was opgedroogd, liep ik naar mam toe en vertelde dat ik ’s nachts een ongelukje had gehad. Ze hielp me toen met alle liefde verschonen. En een paar weken later deed ik het weer. En weer. Maar na zo’n zes keer bedplassen raakte mam toch wat minder enthousiast om me te helpen. Toen ik dat merkte ben ik ook weer begonnen in mijn broek te poepen. Ik stond naast mijn bed, hurkte neer en kakte in mijn pyjama. Het was wel echt moeilijk om op gang te komen.”
“Hoezo?” vroeg Lisa, die ondertussen ook de nodige ervaring had met broek- en luierpoepen. “Een pyjamabroek biedt toch niet veel weerstand? Die druk je toch zo vol? Of was je geconstipeerd?” Julia moest even lachen. “Nee, slimpie. Ik moest de moed verzamelen om in mijn broek te kakken. Het was dan ook al weer jaren terug. Bovendien is het als kind anders dan als tiener om ongelukjes te hebben.” Lisa voelde zich een beetje dom en zei: “Ach, natuurlijk.” Julia vervolgde haar verhaal: “Toen stond ik daar zo, met een stinkende lading in mijn broek. Ik bedacht me dat het er wel op moest lijken dat ik in bed had gepoept. Ik ben toen op bed gaan zitten om de lading te pletten, voordat ik naar mam ging. Ze was toen erg bezorgd en hielp me met alle liefde. Ze had geen billendoekjes, maar veegde met Wc-papier het ergste tussen mijn billen vandaan en zette me onder de douche.”
Julia vervolgde: “Een paar weken later waagde ik het opnieuw. Ik poepte op mijn zij liggend in mijn pyjamabroek, en rolde wat heen en weer in bed. Toen hielp mam me opnieuw, maar deze keer had ze wel billendoekjes. Ze veegde m’n achterste binnen mum van tijd schoon. Erg fijn, maar ik wist dat ik op scherp stond. Maar ik kon het een paar weken later toch niet laten, en toen plaste en poepte ik in bed. Toen gebeurde wat er acht jaar geleden ook gebeurde: ik kreeg een serieus gesprek met pap en mam. Als het nu ‘s nachts misgaat, moet ik de volgende nacht een luier om.” Lisa zei: “Oeh, dus toen ben je maar gestopt?” Julia zuchtte en vervolgde: “Nee. Ik wilde niet laten blijken dat het expres was. In de eerste de beste luier had ik dus al geplast en gekakt. Intussen heb ik het voor elkaar gekregen een vol pak luiers vol te plassen en te schijten. En als het niet snel stopt, dan nemen mijn ouders me mee naar de dokter. Ik weet niet meer wat ik moet doen! Als ik zomaar stop, dan hebben ze mogelijk door dat ik het expres deed. Maar als ik doorga, dan moet ik naar de dokter, en wie weet wat er dan allemaal kan gebeuren!”

Lisa gaf haar nichtje een zoen op haar wang. “Het komt goed, schat! Laten we er rustig over nadenken.” Julia antwoordde: “Je bent echt een lieverd. Ik heb je gemist!” Ze gaven elkaar een dikke knuffel. Na dit liefdevolle moment dacht Lisa hardop: “Dus wat je zou willen is dat je je ouders vaker kunt zien en een betere band met je zusje. Daarnaast zou je meer contact willen hebben met leeftijdsgenootjes.” De ogen van Julia lichtten op en ze zei: “Ja! Dat heb je goed samengevat. Alleen …” en haar stemming sloeg weer om. “ze werken zo veel om rond te komen. Ze doen dat ook voor ons. Ik zie niet goed wat ik daar aan kan doen. Of … “ Haar ogen lichtten weer op, nog wijder dan zojuist. “Ik neem een bijbaan! Sodemieter, dat ik daar niet aan heb gedacht. Dat zal het makkelijker maken voor pap en mam!” Lisa keek blij naar haar verheugde nichtje. Julia was echter nog niet klaar: “En die stinkpeuken mogen ook weg.” Uit haar broekzak viste ze een pak sigaretten en mikte deze in haar prullenbak.
“En Suzanne?” vroeg Lisa. Julia dacht even na, maar moest bekennen vooralsnog geen oplossing te weten: “Met Suzanne weet ik eigenlijk niet zo goed wat te doen. Heb jij een idee?” Lisa antwoordde: “Wel, heb je wel eens nagedacht over waarom ze vervelend doet?” Julia antwoordde ontkennend en voegde toe, met een hint van spijt in haar stem: “Ik vond haar altijd zo vervelend, dat dat me niets kon schelen.” Lisa ging verder, met een zachte stem om de impact van wat ze ging zeggen te beperken: “Julia, jij bent zestien, bijna volwassen, en voor jou heeft de afwezigheid van je ouders al zo’n grote impact. Suzanne is zeven …” Julia keek beduusd opzij en liet dit een moment bij haar inzinken. Geschrokken zei ze: “Och, ik schaam me zo … dat arme kind …” Lisa glimlachte naar haar nichtje. “Reken het jezelf niet aan. Dit alles is ook niet fijn voor jou.” Julia dacht bij zichzelf na en zei: ”Dat verklaart waarom ze zo vervelend doet. Ze zoekt net als ik aandacht! En dat verklaart misschien ook …” Geschrokken stopte ze met praten.
“Wat wilde je zeggen?” vroeg Lisa. “Ach, bij jou is het veilig. Ik wilde alleen niet zoals mijn klasgenootjes praten over anderen. Maar goed: Suzanne draagt ’s nachts ook luiers. Misschien is dat gewoon haar leeftijd, maar het zou ook kunnen zijn dat ook zij dit doet om wat liefde te ontvangen. En nu ik erover nadenk, als ik ‘s ochtends langs haar kamer loop, lijkt het net alsof er soms een poeplucht hangt. Ik denk dat ze niet alleen plast, maar ook poept in haar luier.”
Hoewel Lisa dit onderwerp uitermate interessant vond, was het belangrijk hoe nu verder te gaan. “Dit even terzijde. De vraag is nu: wat ga je doen?” Julia antwoordde resoluut: “Ik ga met pap en mam praten. Ik ga opbiechten wat ik heb gedaan. Ze zullen niet blij zijn, maar ik wil nu echt eerlijk met ze zijn. We kunnen er met zijn vieren uitkomen!” Lisa was trots op haar nichtje en zei: “Juist!” Julia keek haar een momentje aan en gaf haar weer een dikke knuffel. “Dank je wel. You’re the best.” Haar nichtje antwoordde: “Voor jou alles.” Julia liet los en maakte aanstalten om de slaapkamer te verlaten. Lisa bood aan: “Zal ik met je meegaan?” Julia keek haar nichtje breed lachend aan en antwoordde: “Ja, graag. Het zal niet makkelijk worden, maar met jou erbij weet ik zeker dat het lukt!” Het tweetal liep de gang op, waar ze net Suzanne haar kamer zagen binnenlopen. Ze stak haar tong uit naar het tweetal. Ditmaal liet Julia zich niet van haar stuk brengen en glimlachte haar kant op, iets wat Suzanne nog chagrijniger deed kijken. Ze sloeg de deur achter zich dicht.

Beneden aangekomen troffen ze de ouders van Julia aan in hun jassen. “Ah, perfecte timing, dames.” zei de oom van Lisa. We gaan even boodschappen doen. Passen jullie even op het huis zolang wij zeg zijn? Als we terug zijn, over een half uur of zo, dan gaan we koken, en dan kunnen we om kwart over vijf eten.” Lisa keek ietwat verbaasd. “Oh, dat is vroeg?” zei ze. “Tja, je tante en ik moeten daarna weg om te gaan werken.” Lisa keek even naar Julia en vervolgde: “Maar …” Julia onderbrak haar echter: “Is helemaal goed! Ik begin toch al trek te krijgen. Tot strakjes!”
Toen de ouders van Julia de deur uit waren verklaarde Julia zich: “Het geeft niet. Morgenmiddag is vroeg genoeg. Bovendien hebben we dan veel meer tijd om te praten. Laten we voor nu nog even naar boven gaan!” En zodoende kwamen ze weer terug in de kamer van Julia. “Ik voel me al een stuk relaxter,” zei Julia, “en ik heb zin om je te laten zien wat ik tegenwoordig af en toe ’s nachts draag.” Lisa wist wel waar ze het over had, en ze verheugde zich op wat komen ging. Vanuit haar nachtkasje toverde ze een pak Drynites tevoorschijn. “Nou, hier doe ik het dus in.” zei Julia lachend. Lisa kon zich niet bedwingen en liep naar haar rugtas, waaruit ze triomfantelijk eenzelfde artikel haalde. Julia zei lachend: “Je hebt ze gewoon meegenomen!” en Lisa antwoordde iets verlegen: “Tja, ik had geen idee hoe het zou lopen.”
Julia had blijkbaar een plannetje, want ze sloop naar haar kamerdeur toe. Ze keek voorzichtig de hoek om en sloot vervolgens de deur weer zachtjes. “De kust is veilig!” zei ze. Lisa keek haar vragend aan. “Laten we er een omdoen!” zei ze met een schalkse lach, en begon een luier uit de verpakking te vissen. “Wacht!” zei Lisa. De lach verdween van het gezicht van Julia en ze propte de luier terug. “Wat? Wat is er?” vroeg ze bezorgd. Lisa hield haar pak Drynites omhoog en antwoordde met een brede grijns: “Ik geef een rondje!” Proestend van het lachen pakte Julia een luier van Lisa. De dames kleedden zich om en bekeken elkaar met veel plezier. “Dat ik je na al die jaren nog eens zo mag zien.” zei Julia. “En jij bent er met de jaren alleen maar schattiger op geworden.” complimenteerde Lisa haar nichtje. “You know it!” was de respons van Julia, die haar kontje richting Lisa richtte en er even goed mee schudde.

Zo genoten de nichtjes nog een half uurtje van hun luiers, tot ze geroepen werden voor het eten. Ze kleedden zich weer om naar hun volwassen kleren en verstopten de Drynites voor nu even in de rugtas van Lisa. Later zouden ze nog wat lol maken. Tijdens het eten waren Lisa en Julia behoorlijk in hun sas. De moeder van Julia merkte op dat ze haar al tijden niet zo vrolijk gezien had. Lisa wist dat dit niet alleen kwam door de lol met de luiers, maar ook omdat Julia nieuwe perspectieven had over het gezin. Echter, dat Julia er zo blij uitzag was iets dat Suzanne niet goed kon hebben. Na het eten vroeg de moeder van Julia of Suzanne even meeliep. Lisa wist dat ze een nachtluier om zou krijgen, maar liet niets merken van haar kennis. Teruggekomen kondigden de ouders hun vertrek aan, en gaven hun kinderen en hun nichtje een dikke knuffel. “Fijn dat je er bent, Lies!” voegde haar oom toe.
De ouders waren vertrokken, en in een poging de zusterband aan te halen vroeg Julia aan Suzanne of ze nog even meekwam om een spelletje te spelen. Suzanne weigerde echter pertinent en liep de kamer uit naar boven. Lisa staarde haar beduusd na, maar was niet geheel onbewust van het loopje van Suzanne dat haar luier verried. Julia knarsetandde van de reactie van haar zusje, maar Lisa legde haar hand op de schouder van haar nichtje: “Geduld, lieverd.” Julia kalmeerde en stelde voor om ook maar naar boven te gaan. “Maar niet voordat we een vuilniszak hebben voor later.” voegde ze met een knipoog toe.
Bovengekomen kleedde ze zich onmiddellijk weer om naar de luiers en verstopten de vuilniszak in de rugtas van Lisa. “Zo, ben je klaar om de hele avond te luieren?” vroeg Lisa. “Absoluut!“ was het uitbundige antwoord van Julia. “Niets liever dan dat. Alleen, we moeten voorzichtig zijn, want Suzanne respecteert niet altijd even goed mijn privacy. Soms stormt ze gewoon binnen zonder te kloppen, zoals tijdens ons telefoongesprek.” Lisa antwoordde: “Geen probleem, toch. Dan doen we alvast onze pyjama’s aan. Maar … kunnen we wel in de luier … je weet wel …” Julia gniffelde. Ze pakte haar pyjamabroek en trok deze over haar luier. Terwijl Lisa hetzelfde deed vroeg ze: “Wat? Wat is er zo grappig?“ Het antwoord luidde: “Het is grappig hoe je nog steeds af en toe zo preuts doet hierover. Natuurlijk gaan we de luiers gebruiken waar ze voor gemaakt zijn. Alleen, niet voordat Suzanne slaapt.” Lisa ging inmiddels op haar rug op bed liggen.
“Preuts, ik? Ik zal je wel eens laten zien.” dacht Lisa bij zichzelf. Ze zei: “Oh, dus dit is niet de bedoeling?” en trok haar pyjamabroek omlaag tot haar dijen. Haar voeten zette ze dicht bij haar lichaam neer en iets naar buiten, en vervolgens tilde ze haar geluierde billen op, om deze goed zichtbaar te maken voor haar nichtje. Vervolgens perste ze en liet drie seconden lang een harde straal urine los in haar Drynites, alvorens deze af te kappen. Lisa voelde de stroom over haar bips omlaag de luier in stromen. Julia keek vol ongeloof en vermaak naar dit tafereel. “Ja, dat dus! Oké, Oké, ik neem het terug!” Tevreden liet Lisa haar kontje zakken op de luier, die nog hard bezig was de plas te absorberen, en trok haar pyjamabroek weer omhoog.
Lisa keek op haar telefoon en zag dat het pas half zeven was. “Hoe laat zou Suzanne slapen, denk je?” Julia dacht even na, en antwoordde: “Ik denk zo’n negen uur. Ik denk dat we het beste kunnen wachten tot een uur of tien. In de tussentijd kunnen we een spelletje Monopoly doen!” Dat leek Lisa wel een leuk idee, maar voegde met een kinderlijke stem toe: “Maar niet gaan huilen als je verliest.”

Het spel was anderhalf uur onderweg, en Lisa was aan de winnende hand. Tot haar groot plezier was Julia op een van haar straten beland, en moest meer betalen dan dat ze contant had. Julia moest dus gaan verkopen. Lisa had echter een alternatief: “Als jij ook nou eens drie seconden lang plast in je luier, dan scheld ik je schulden kwijt.” Ze wist donders goed dat ze toch zou gaan winnen, maar ze kon het net zo goed nog even oprekken en het wat interessanter maken. Julia slaakte een overdreven diepe zucht en gaf toe: “Ok … ik doe het.” Natuurlijk vond Julia het helemaal niet naar om te doen, maar het acteerspel was vermakelijk, hoewel niet overtuigend.
Julia richtte zich in dezelfde houding als Lisa anderhalf uur terug en perste. Haar plas begon te stromen, maar naast het sissende geluid van haar urine luidde er ook onbedoeld een knetterende wind. Ze schrok er zelf van en schoot in de lach. Haar concentratie op haar taak om zich van haar schulden te verlossen was ze kwijt, en ze was gestopt het plassen. Terwijl ze haar bips neer plantte op de vloer zei Lisa lachend: “Hé, dat was niet de deal! Ik krijg nog twee seconden aan plas van je.” Julia keek haar nichtje smekend aan: “Maar die wind telt toch zeker wel voor één seconde?” Lisa wilde daar niets van weten en wees dat resoluut van de hand: ”Niets daarvan. Nog twee seconden plas, graag. En zonder uitstootgassen.” Julia gaf toe en bewoog zich weer in de benodigde houding. Iets voorzichtiger dit keer zette ze kracht, en de stroom werd hervat. Twee seconden later keek Lisa tevreden en stopte Julia haar stroom. “Vooruit, je bent vrijgesteld van je schulden.” verklaarde Lisa.
Dat gezegd hebbende pakte Lisa de dobbelsteen en deed haar worp. Drie. “Eén, twee, drie. Och, nu kom ik terecht op een van de weinige straten die je hebt.” Ze keek op naar Julia, maar die keek afgeleid uit haar ogen. “Hé, joh! Aandacht erbij houden graag!” spoorde Lisa haar aan. Julia keek haar nichtje aan en zei: “Ik denk dat ik zo meteen moet kakken.” Ze ging even op één bil zitten en liet nog een wind. Ze keek op haar telefoon en zag dat het pas acht uur was. “Nog even de tanden op elkaar, hoor!” zei Lisa. Ik denk dat ik ook zo moet. Achterover leunend liet ook zij een goed hoorbare wind. “En nu gooien!” beet Lisa haar nichtje toe, maar die wierp tegen: “Niks! Je moet me nog betalen!” en het duo schoot in de lach.

Een half uur later was het toch echt gedaan en was Julia failliet. Ze hadden nog anderhalf uur te doden, en Lisa bood haar nichtje een kans op revanche aan. Julia accepteerde, maar kwam niet veel verder. Het was anderhalf uur verder en ze was wederom aan de verliezende hand. Tot overmaat van ramp kwam ze op een van de bezittingen van Lisa, en dreigde weer failliet te raken. Haar nichtje was echter niet de beroerdste en zei bedachtzaam: “Zal ik je weer een aanbod doen?” Julia keek weer op haar telefoon en zag dat het inmiddels tien uur was. Ze keek Lisa vanuit haar kleermakerszit ondeugend aan en antwoordde: “Wat dan?” Lisa stond op het punt te antwoorden, maar ze hoorde een sissend geluid. Ze keek naar haar nichtje, en die had een brede grijns op haar gezicht. En het geluid stopte maar niet. “Zit je lekker te plassen, schat?” Julia knikte van ja. “Hoeveel krijg ik hiervoor?” vroeg ze. Lisa dacht even na en schoof een briefje van 50.000 naar de kant van haar tegenstander. Julia zei verontwaardigd: “Is dat alles? Oké, en dit dan?” Ze zette haar handen achter zich neer en leunde achterover. Ze begon hard te persen.
Een goed hoorbaar knisperend geluid vulde de kamer. Lisa was het bord om gekropen en volgde het schouwspel nauwlettend. Het luid krakende geluid hield aan. Dit kwam door de houding van Julia: haar anus was dichtbij de grond, dus er was weinig ruimte voor de drol om ter wereld te komen. Ze moest hierdoor extra hard persen, maar dan vond ze niet erg. Een paar seconden later was ze klaar en ging weer rechtop zitten, waardoor haar verse lading plat werd gedrukt. “Welnu, wat krijg ik hiervoor?” Lisa smeet al het geld wat ze had naar de andere kant van het bord en riep: “Jij wint! Jij wint!” Julia accepteerde gracieus de winst.

Ondertussen was de kamer gevuld met een overheersende poeplucht. Julia stond voorzichtig op en waggelde naar het raam om deze te openen. Het was toch nog warm. Lisa liet de kans niet lopen haar nichtje een flinke mep op haar zojuist gevulde luier te geven. “Jaloers?” vroeg ze aan Lisa. Haar nichtje antwoorde laconiek: “Waarom? Ik maak er zo zelf eentje.” Julia daagde haar uit: ”Bluf!”, waarop Lisa wel moest reageren. Ze ging op haar buik liggen, en begon hoorbaar te persen. Het inmiddels bekende geluid van stromende urine was hoorbaar, en Julia zag dat de luier iets bolde. Verder gebeurde er tussen de geluierde billen van haar nichtje echter bar weinig. Julia zag dat Lisa haar vuisten balde in een poging harder te persen. “Schijten, kreng!” was haar manier om haar nichtje aan te moedigen. Een harde wind was de voorbode van een flinke keutel die langzaam de luier van Lisa opvulde.
“Zo, da’s een flinke poepluier!” zei Julia. Lisa keek over haar schouder naar haar achterwerk, en beaamde die uitspraak: zelfs vanuit haar perspectief was duidelijk te zien dat de luier bol stond. Ook zag ze dat Julia voorzichtig haar hand op de zojuist gebruikte luier legde en voorzichtig cirkels maakte met haar hand. Lisa voelde de ontlasting verschuiven in haar luier, iets waarvan ze intens genoot. Ineens schoten haar ogen wijd open. Julia vroeg haar: ”Wat is er?”, waarop het antwoord was: “Ik ben nog niet klaar.” Terstond begon ze verder te persen, en de luier bolde nog verder op. En verder. Tot het punt dat de luier echt vol zat. Toen was er een probleem, want Lisa was nog niet klaar. Ze vroeg aan haar nichtje: “Kun je de poep wat omhoog duwen? Daar is nog wat ruimte.” Voorzichtig duwde Julia de bolling tussen de billen van haar nichtje omhoog in een poging de poep beter over de luier te verdelen. Zodra Lisa tevreden was, zei ze: “Ja, is goed zo!” en drukte verder. Juist op het punt dat ze klaar was riep Julia: “Stop! Stop! Het komt er aan de zijkanten uit.” Lisa keek links opzij, en kon net zien dat bij haar dij een keuteltje naar buiten gluurde.

“Geeft niet,” zei Lisa, “ik ben toch net klaar. Ik had niet in de gaten dat ik zoveel moest!” Julia zei: “Nou, lekkere meid ben jij. Ik ben degene die het mag gaan opruimen.” Haar nichtje gniffelde. Met een vinger trok Julia voorzichtig de band van de luier naar achteren en zag dat het niet veel had gescheeld of de poep had ook de bovenkant van de luier uitgekomen. “Niet bewegen, schat, anders zit straks alles onder. Hoewel het zonde is van het prachtige resultaat, denk ik dat het beter is dat ik je gelijk verschoon.” Lichtelijk teleurgesteld stemde Lisa in. “Ik heb doekjes in mijn rugtas.” zei ze. Julia waggelde naar de rugtas en trof daarin inderdaad de doekjes aan. Met deze in de aanslag ging ze met haar benen om de rug van Lisa staan, met haar neus gericht op de schoon te maken billen. Voorzichtig, om haar eigen lading niet te laten ontsnappen, ging ze op haar knieën zitten. “Spreid je benen maar, schat.” Instrueerde ze haar nichtje. Lisa gehoorzaamde.
Julia scheurde de zijkanten van de luier open en vouwde deze voorzichtig open. Ze werd begroet door een heuse berg van poep, welke grotendeels nog op de bips van haar nichtje vertoefde. De zwaartekracht kon immers weinig uithalen door de liggende houding van Lisa. “Oké, daar gaan we dan.” zei Julia en pakte de eerste van vele billendoekjes. Dit eerste doekje ging niet zozeer op aan vegen, dan wel schuiven, om zo de achtergebleven hoge drol in de luier te krijgen. Pas nu kon Julia aan het daadwerkelijke werk beginnen om de bips van haar nichtje af te vegen. Vanuit haar positie lukte dit goed voor de billen, maar ze had geen zicht op de schaamstreek en anus, welke ongetwijfeld nog niet schoon waren. Ze rolde dus de luier op en legde deze opzij, en ging dus met één van Lisa haar benen tussen haar knieën zitten. Ze constateerde inderdaad nog een aanzienlijke hoeveelheid ontlasting en veegde ze deze gebieden ook netjes schoon. “Zo, je bent weer keurig, jongedame.” verkondigde Julia.

“Dank je wel, poepie. Zal ik jou nu eens lekker verschonen?” bood Lisa bedachtzaam maar gretig aan. Julia had daar echter nog helemaal geen zin in en wierp tegen: “Nee hoor, dat kan nog wel even wachten. Ik kan het namelijk wél bij een normale hoeveelheid poep houden.” en terwijl ze dit zei, ging ze voorzichtig met haar bips op de been van Lisa zitten en bewoog heen en weer en op en neer. Zowel Lisa als Julia voelden hoe de lading verschoof. “Poepdoos.” zei Lisa plagend. “Zie je wel dat je jaloers bent.” plaagde Julia terug en gaf haar nichtje een pets op haar zojuist gereinigde billen. “Hé!” riep Lisa. Julia trok zich hier niets van aan en gaf er nog een. Lisa probeerde zich te verplaatsen, maar met Julia op haar been ging dat moeilijk. Het enige wat ze kon doen is op handen en voeten gaan zitten en haar, toegegeven, frisse achterwerk praktisch in het gezicht van haar nichtje duwen. Hoewel “Oké, oké!” zei Julia en liet Lisa gaan. “Wat?” vroeg Lisa, “Je hebt hem zelf zojuist nog schoongeveegd.” Ze schudde uitdagend met haar zitvlak, maar verdere tikken bleven uit.
“Dan is het nu jouw beurt voor een verschoning.” opperde Lisa en klopte op de vloer als gebaar voor Julia om te gaan liggen. Julia volgde de instructie en ging liggen. Haar nichtje verspilde geen tijd en trok de zijkanten van de luier los. Daarna opende ze de luier. Ze zag dat de lading door het pletten goed zat vastgekoekt op de derrière van haar nichtje, dus dit zou een flinke poetsbeurt worden. Julia kende het klappen van de zweep en nam alvast de verschoonhouding aan, zodat Lisa ongehinderd toegang had tot de te reinigen bips. Haar eerste veeg deed haar terugdenken aan hoe ze acht jaar terug Julia ook een verschoning had gegeven. “Net als vroeger. Weet je nog?” vroeg ze. “Ja,” antwoordde Julia, "maar we zijn met de jaren niet niks veranderd!” Lisa ontkende dit: “Twee keer zo oud, twee keer zo vies.” Julia lachte. “Niet lullen, maar poetsen.” grapte ze terug. Lisa veegde met alle plezier door.
Toen de klus dan toch eindelijk geklaard was, vouwde Lisa de vieze luier dicht. Deze stopte ze, samen met haar eigen luier, in de vuilniszak. De overige billendoekjes stopte ze terug in haar rugtas. “Nu eerst deze zak wegbrengen.” zei Julia en de dames kleedden zich weer aan. Julia opende haar kamerdeur en gluurde de hoek om het donker in. “De kust is veilig.” fluisterde ze, en het stel liep met de vuilniszak de trap af. Julia pakte de sleutel van de vuilcontainer en het duo liep naar buiten de avond in. Bij de container aangekomen opende Julia deze en deponeerde de zak erin. “Ik mis ze nu al.” zei Lisa treurig. “Tja,” antwoordde Julia, “het zijn net kinderen. Ze groeien als kool en dan gaan ze het huis uit. Maar niet getreurd. Volgende week weer?” Lisa had daar wel oren naar en stemde in.
Terug aangekomen in de slaapkamer van Julia merkten ze op dat ondanks het open raam de poeplucht nog steeds overheersend was. “Trekt zo wel weg.” stelde Julia haar nichtje gerust. Lisa had intussen echter meer oog voor hoe haar rugtas erbij stond. “Had ik die zo achtergelaten?” vroeg ze zich af. ”Ach, het zal mijn verbeelding wel zijn.” concludeerde ze.
“Dank je voor de gezelligheid. Ik was er echt aan toe.” bedankte Julia haar nichtje. “Ik vond het ook erg leuk!” antwoordde Lisa. “We moeten dit echt volgende week echt weer doen.” voegde ze toe. Julia keek gelukkig en knikte instemmend. Het voelde fijn voor Lisa om er te kunnen zijn voor haar geliefde nichtje. Met een fijn gevoel vielen de nichtjes in slaap. Ook Julia, ondanks dat ze een eerlijk en confronterend gesprek zou gaan hebben de volgende dag.

Laat in de volgende ochtend werden de ouders van Julia wakker. Beneden aangekomen troffen ze Julia en Lisa aan de ontbijttafel. “Zo,” grapte de vader van Julia, “is het laat geworden gisteren, dat jullie nog aan het ontbijt zitten?” Julia slikte even en haalde diep adem. “Nee, pap. Ik moet jullie iets vertellen. Kom even zitten. Jij ook, mam.” Ietwat verbaasd deden ze wat hun dochter vroeg. “Ik moet iets kwijt, iets dat ik moeilijk vind om te zeggen. Ik, ehm …” Lisa legde haar hand op de schouder van Julia ter ondersteuning. Julia ging verder: “Die ongelukjes van de laatste tijd, die, ehm, dat deed ik expres.” De ogen van haar ouders werden groot. “Maar ik deed het alleen omdat … “, zei Julia, totdat haar emoties haar even te veel werden. “ … omdat ik jullie zo weinig zie en ik jullie mis!” wist Julia uiteindelijk uit te brengen. Ze vervolgde: “Ik weet dat jullie je zorgen hebben gemaakt om me en dat jullie nu boos zullen zijn, maar ik zal alles doen om het goed te maken.”
Haar ouders stonden op, liepen naar haar toe en omhelsde haar. Haar moeder zei: “Ach, lieve schat, toch. We zijn helemaal niet boos. We wisten niet dat je er zo mee zat, en we zijn al lang blij dat je niets mankeert.” Julia was dolgelukkig dit te horen en hield het niet meer. De tranen biggelden over haar wangen. “Jullie zijn te lief!” kon ze tussen het snikken door nog maar net uitbrengen.
Na twee minuutjes was Julia gekalmeerd en legde haar ouders haar plannen voor: “Mam, pap, ik weet dat jullie keihard werken voor ons. Ik vind het daarom niet eerlijk dat ik het ene na het andere pak sigaretten oprook en dat ik geen klap uitvoer. Ik ga stoppen met roken en ik neem een bijbaantje. Hopelijk kan ik het daarmee iets makkelijker maken voor jullie.” Haar ouders keken trots naar haar dochter, en vervolgens keken ze elkaar aan en knikten instemmend. “Dan stoppen wij ook met roken.” zei haar vader. Vervolgens richtten ze hun blik op Lisa. “Dank je wel dat je onze dochter hebt bijgestaan. Je bent een toffe dame.” zei haar tante. Lisa kon het niet laten haar oom en tante een knuffel te geven. Julia kon natuurlijk niet ontbreken, en zo stond het viertal liefdevol in een group hug.
Na het ontbijt en een bakje thee kondigde Lisa aan dat het tijd werd dat ze naar huis ging. Julia zei tegen haar ouders: “Lisa en ik wilden graag dat ze volgende week weer komt logeren. Dat is geen probleem, toch?” Haar vader bulderde uit: “Welnee! Lies is hier altijd welkom.” Lisa lachte en bedankte haar oom en tante. “Goed, dan zie ik jullie volgende week weer!” Haar tante liep naar de trap en sommeerde Suzanne om Lisa uit te zwaaien. Gedwee kwam ze naar beneden. Lisa liep de deur uit, en het viertal zwaaide haar uit. Ze vond het een fijne gedachten dat het gezin een kleine stap in de goede richting heeft weten te maken. Haar blik viel op Suzanne, die een wel erg duivelsachtige grijns op haar gezicht had. Lisa zwaaide terug naar het viertal, maar had intussen een naar onderbuikgevoel. Zou Suzanne iets in haar schild voeren?
 

Kurt

Gewaardeerd Lid
"Zo, gezellig!" zei Julia. Ze gingen er lekker voor zitten in Julia's kamer. Ze was blij dat Lisa er weer was voor een logeerpartij. Haar ouders hadden jammerlijk genoeg weer avonddienst, al gebeurt dit steeds minder vaak. Julia had nu een krantenwijk en werkte in het weekend ook nog eens in een supermarkt. Daarnaast was ze gestopt met roken. Zo kon ze een klein steentje bijdragen.
Ook haar ouders waren gestopt, en dankzij de bijdrage van Julia waren ze iets flexibeler wat betreft diensten en wanneer ze deze draaiden. Zoals gezegd kon vanavond niet anders, maar dat zorgt ook voor wat privacy: de dames hadden geen tijd verspild om zich te verkleden in hun favoriete onderkleding: luiers.
"Het blijft altijd bijzonder, hè? Zo'n luier." zei Lisa. "Lekker comfortabel en op een bepaalde manier vertrouwd." beaamde Julia. Ze vervolgde: "De laatste tijd zijn dingen aan het veranderen, Lisa. Ik denk dat we de goede kant op gaan als gezin." Ze keek Lisa in haar ogen aan: "We hebben dit aan jou te danken." Lisa bloosde: "Dank je. Maar uiteindelijk boksen júllie het voor elkaar!" Julia glimlachte daarop en zei: "We doen het sámen!"
"En Suzanne? Gaat het daar ook beter mee?" informeerde Lisa. Julia verzuchtte: "Ja en nee... Ik weet niet goed. Pap en mam zijn vaker 's avonds thuis en dat vindt ze geweldig. Maar tegen mij doet ze nog steeds vervelend... misschien nog wel meer." Lisa dacht na, maar ze kon zo gauw geen verklaring vinden. "Maar goed, dat is een zorg voor een andere keer!" zei Julia vrolijk, en voegde toe: "Vanavond zijn we lekker met zijn tweeën, en we gaan weer lekker, ehm, luieren!" Beide nichtjes schoten in de lach. "Het is alleen pas acht uur," vervolgde Julia, "dus we moeten nog even wachten voordat we aan het echte werk beginnen." Ze sloot haar zin af met een knipoog.

Haar nichtje wist donders goed wat ze bedoelde. Ze had echter iets andere plannen en zei schalks: "Ik ga maar half naar je luisteren." Julia keek haar vragend aan, maar haar vraagstuk werd al snel beantwoord: Lisa leunde iets naar achteren op haar stoel en ze leek zich te ontspannen. Daarop volgde een stromend geluid. Ietwat verrast lachte Julia: "Ja ach, waarom niet? Een luier en een plasluier zijn even makkelijk te verbergen." Zelf tilde ze haar bips iets op van haar stoel en probeerde ook te ontspannen. Dit duurde iets langer dan dat Lisa erover deed, maar even later stond het water haar net zo hoog.
"We moeten wel gespitst blijven of Suzanne niet ineens binnenloopt. Je weet hoe ze soms kan zijn..." zei ze, terwijl ze allebei voorzichtig weer ging zitten. Lisa hoorde het soppige geluid vanuit beide luiers, iets wat ze een plezierig geluid vond. "Laten we anders lekker in je bed TV kijken.", en Julia vond dat een prima voorstel. "Hoe laat moet Suzanne eigenlijk naar bed?" vroeg Lisa. "Om negen uur", antwoordde Julia, "maar reken er niet op dat ze voor tien uur ligt. Ze kan best dwars zijn daarin."
Na een uur in bed TV te hebben gekeken begonnen de dames zich aardig te ontspannen. De film was niet al te boeiend, en ze voelde zich een beetje loom worden. Daar kwam echter snel verandering in: *BAM* klonk het, gevolgd door een kreet die klonk als dat van Suzanne. Zonder erbij na te denken veerden beide dames uit bed en renden naar de deur. Julia opende de deur en het klonk *flits*.

Suzanne stond voor de deur, gekleed in haar pyjama. In haar hand had ze haar telefoon, welke ze klaar had om een foto van de dames te schieten. Ze stonden er mooi op. "W... wat... waarom?" stamelde Julia. "Nu heb ik jullie!" schaterde Suzanne triomfantelijk. "Vanavond gaan jullie doen wat ik zeg, of anders stuur ik deze foto naar... wel, iedereen!" Lisa zag iets verder in de gang een kast op zijn kant staan. "Heb jij die... maar waarom? Waarom doe je dit?" vroeg nu Lisa. "Gaat je niks aan!" snauwde Suzanne. "Loop de slaapkamer terug in." De dames gehoorzaamden. "Die foto mag echt niemand zien." dachten beide nichtjes. Ze waren aan Suzanne overgeleverd.
Suzanne nam het beeld van haar oudere zus en haar vriendin goed op. Ze wees naar de onderkant van de luier van Julia en zei: "Zo te zien gebruiken jullie die luiers ook nog.", waarop Julia terugbeet: "No shit, Sherlock!" Suzanne was daar niet van gediend en hield haar telefoon voor het nichtje van haar zus. "Onthoud, lieve zus, één druk op de knop en iedereen weet van jullie vieze spelletjes af. En alleen ik weet hoe de telefoon te unlocken." Het gezicht van Suzanne kreeg weer die duivelsachtige grijns die Lisa eerder had gezien. De jongere zus zei: "Het spel gaat beginnen. Draai jullie eens om."
Geen uitweg ziende gehoorzaamden de dames wederom. Tot hun schrik voelde ze beiden hoe een vinger de achterkanten van hun luiers naar achteren trok. "Zo zo, afgezien van een plasje zijn jullie beiden nog aardig schoon. Daar moet verandering in komen. Allebei persen, nu!" De nichtjes keken elkaar gechoqueerd aan. "Nee, dat kun je niet...", maar Suzanne onderbrak Lisa: "Geen tegenspraak. Die luiers moeten vol." Lisa boog zich als eerste, langzaam maar zeker, iets voorover en liet haar handen rustten op haar knieën. Julia volgde haar voorbeeld. Stilletjes begon Lisa te kreunen, iets wat het signaal gaf dat er iets aankwam. Wederoom volgde Julia het voorbeeld.

Suzanne keek gretig toe hoe beide anussen van de dames zich langzaam openden en er twee topjes van keutels zichtbaar werden. "Ja, goed zo. Pers maar lekker." moedigde Suzanne haar slachtoffers aan. De drol van Lisa was wat aan de stevige kant, maar was toch de eerste die het stof van de luier raakte. Die van Julia was wat zachter en volgde dus al snel. Nog een pers later waren beide luiers gevuld met een keutel. Tevreden liet Suzanne de achterkanten van de luiers weer op hun plek terugschieten.
Tevreden, maar nog niet voldaan. Ze legde haar handen op de gevulde luiers van de dames, en duwde er voorzichtig op. Julia beet op haar tanden. Normaal had ze dit fijn gevonden, maar niet in deze omstandigheden. Ze keek opzij naar haar nichtje, welke aan haar gezicht te zien exact dezelfde gedachte leek te hebben. Het werd echter nog erger voor de dames, want Suzanne begon nu echt te kneden, en de arme keutels werden hoe langer hoe meer geplet tegen de derrières van de dames.
Wederom keek Suzanne binnen de luiers, en zag dat het vooral bij Julia een smeerboel was. Door de hardere ontlasting van Lisa bleek het moeilijker de drol te pletten. "Komt dat toch nog eens van pas." dacht Lisa. Echter, Suzanne was niet tevreden met het huidige resultaat. "Kom maar even zitten op deze stoel, Lisa. Ze ging voorzichtig zitten op het randje van de stoel. Wederom trok Suzanne de luier naar achteren, en beval Lisa om haar zitvlak meer contact met het die van de stoel te maken. Ze zag hoe door het lichaamsgewicht van Lisa de lading zich nu echt goed door de luier verspreidde. Dit alles zag Julia met lede ogen aan. Boven de rand van de pyjamabroek van Suzanne was haar eigen luier zichtbaar. Jammer dat ze daar zelf geen kiekje van had, dacht ze bij zichzelf.
"OK, dan is het nu tijd voor de verschoning. Lisa, haal de doekjes maar uit je rugtas." Lisa verbaasde zich over hoe Suzanne dat kon weten. Toen bedacht ze zich dat ze haar rugtas de laatste keer bij Julia niet op dezelfde manier had teruggevonden. Blijkbaar had Suzanne erin geneusd en de spullen erin aangetroffen. Al had ze nu niets meer aan deze kennis.
Beide dames gingen op de grond liggen. Suzanne scheurde de luiers open. "Beentjes in de lucht, dames." Een moment later lagen de nichtjes zij aan zij, of beter gezegd poepbil aan poepbil naast elkaar. Suzanne begon eerst bij haar zus. Onhandig poetste ze maar wat op de vieze bips. Na één doekje begon ze met de volgende aan de bips van Lisa. De billenveegtechniek bleek wederom weinig effectief. "In ieder geval heeft ze het fatsoen om aparte doekjes voor ons te gebruiken." dacht Lisa. Na dit doekje dacht ze dat Suzanne weer aan de billen van Julia zou werken, maar dit bleek niet zo te zijn. Suzanne zei: "Weet je wat? Dit plaatje is zo gaaf, dit wil ik bewaren!" Ze pakte haar telefoon er weer bij. Ze richtte met de camera op de kontjes van de nichtjes.

"Nee!" riep Julia, en met een plotselinge beweging werkte ze zich van de grond en schopte met haar been richting de telefoon. Er was contact en deze vloog door de kamer, om achter Lisa neer te komen. Zij kwam nu ook in actie en draaide zich snel op haar knieën. Met vieze billen en al schoot ze richting de telefoon. Intussen was Julia van de grond gekomen en hield Suzanne in bedwang. Lisa vond de foto, en hoewel zij en haar nichtje er schattig uitzagen op de foto, was deze snel gewist. "Game over." zei Lisa.
"Geef terug! Nee!" zei Suzanne, deels boos en deels aangeslagen. "Te laat." zei Lisa, en voegde toe: "Wij gaan eerst douchen en de boel opruimen. Dan krijg je je telefoon terug." De balanstussenn boosheid en aangeslagenheid van Suzanne sloeg nu toch echt door naar dat laatste; ze stormde de kamer uit, terwijl ze huilend riep: "Ik mag ook nooit eens iets leuks doen!" Even later hoorden ze de slaapkamerdeur van Suzanne dichtknallen.
De nichtjes keken elkaar aan. Hoewel de gijzeling voorbij was, voelde het toch op een bepaalde manier als een verlies. Julia dacht even na. Ze keek naar de vieze luiers op de grond, en toen naar de rugtas van Lisa. Ze liep naar de rugtas toe en pakte daaruit twee schone luiers, waarvan ze er een gaf aan Lisa. "Hier, doe maar aan. De gebruiken kunnen niet meer dicht." Lisa keek haar verbaasd aan. "Vertrouw me maar." voegde Julia toe, en voegde daad toe aan woord door de andere schone luier over haar vieze billen te trekken. Lisa volgde het voorbeeld.
Julia liep de kamer uit, op de voet gevolgd door haar nichtje. Bij de slaapkamerdeur van Suzanne stopten ze. Zachtjes klopte Julia. Ze begon: "Suus? Ik denk dat ik begrijp wat je dwarszit. Je...", maar werd onderbroken door Suzanne: "Wegwezen! Je begrijpt helemaal niets!" Vastberaden ging Julia door: "Je bent eenzaam. Pap, mam en ik zijn er maar weinig voor je.", en pauzeerde even. Lisa merkte op dat Suzanne ditmaal niet haar zus onderbrak. "Suus," vervolgde Julia, "de laatste tijd ben ik er ook minder, maar dit is omdat ik pap en mam wil helpen. En het gaat beter. Pap en mam zijn vaker 's avonds thuis en we zijn allemaal gestopt met roken. Wij zien elkaar nu minder... maar waarom kom je niet mee als ik kranten ga lopen? Ik zou het leuk vinden om je vaker te zien." Even later ging de deur van de slaapkamer voorzichtig open, en met tranen in haar ogen gaf Suzanne haar grote zus een dikke knuffel.

"Het spijt me." snikte Suzanne. "Het geeft niet, Suus. Hey, het is goed." Een paar snikken later keek Suzanne haar zus aan. "Ik heb je zo gemist." Haar zus voelde een brok in haar keel. "Ik jou ook." En weer volgde een knuffel. Even later zei Julia: "Hey, kom lekker bij ons op de kamer. We waren een leuk spel aan het spelen. Heb je zin om mee te doen? Volgens mij ben je er al op gekleed." en keek over de schouder van haar zusje naar haar bips. Ze trok de pyjama iets omlaag en Suzanne voelde haar luier zichtbaar gemaakt worden. Suzanne lachte en zei dat ze daar wel zin in had.

Aangekomen in de kamer lagen de oorspronkelijk vieze luiers nog op de grond. "Laten we eerste deze maar opruimen." zei Lisa, en rolde deze op, om in de meegebrachte vuilniszak te laten verdwijnen. "Dan is het nu tijd voor de lieftallige Suzanne om te laten zien wat ze in huis heeft!" vervolgde ze. Suzanne bloosde en bekende: "Eigenlijk heb ik het wel eens expres in mijn luier gedaan. Eigenlijk vrijwel altijd." Lisa keek haar begrijpend aan. "Zo'n eentje ken ik ook!" zei ze, terwijl ze knipoogde naar Julia.
Zonder verder oponthoud spreidde Suzanne ietsje haar benen, en als snel volgde het overbekende sissend geluid. Een half minuutje later was ze klaar met plassen. Ze draaide zich om, richting de dames. "Ik denk..." stamelde ze, "ik denk dat ik moet poepen." Julia lachte en zei: "Nou, waar wacht je op? Persen, nu!" Suzanne moest nu zelf ook lachen. Ze draaide zich weer om en duwde haar knieën tegen elkaar en boog deze licht. Ze liet haar pyjamabroek iets omlaag, zodat de nichtjes een goed uitzicht op het komende spektakel zouden hebben. Zij op hun beurt begonnen te roepen: "Pers! pers! pers!" Onder aanmoediging van de nichtjes begon ze zachtjes te kreunen. Er ontstond een subtiel maar duidelijk krakend geluid in haar luier, welke langzaam opbolde. Even later richtte ze zich weer overeind. "Klaar!" riep ze triomfantelijk. De nichtjes applaudisseerden de prestatie en riepen: "Goed gedaan!"
Voorzichtig waggelde Suzanne richting de dames. "Jammer dat jullie al gepoept hebben." zei ze beteuterd. De dames keken elkaar aan met een begrijpende blik. "Je onderschat ons, zus." en beide draaiden zich om, in de welbekende houding. Suzanne was verbaasd, maar wist gelijk wat komen ging. Ze plaatste beide handen op de bipsen van de nichtjes, zachtjesaan deze keer. Onder het gekreun en gekraak voelde ze de luiers opbollen. Even later zag ze de grijnzende blikken van de nichtjes, die achterom haar aankeken. "Doe je ding!" moedigde Lisa haar aan. Voorzichtig begon Suzanne de luiers te kneden, en de nichtjes genoten met volle teugen, aan hun gezichten te zien. Tevreden hiermee ging Suzanne over tot de luiers van binnen te bekijken. Alle vier de billen waren bedenkt met een flinke laag ontlasting. Het resultaat van haar acties gadegeslagen hebbend liet ze de achterkanten van de luiers weer los.

Suzanne begon er nu echt zin in te krijgen, en keek richting de stoel waar ze iets eerder Lisa op heeft laten zitten. Ze waggelde ernaar toe, om er voorzichtig haar billen op te laten zakken. De nichtjes keken nauw toe hoe de blik van Suzanne van nieuwsgierig en gespannen langzaam overging naar puur genot. Suzanne draaide voorzichtig met haar heupen rondjes, en het geluid dat de kamer vulde was die van de luier die kraakte en de lading die knisperde.
"Laat ons nu eens zien?" zei Julia nu gretig, en Suzanne stond op. Ze draaide de stoel om en leunde over de rugleuning. Ze liet met alle plezier gebeuren dat Julia nu haar luier naar achteren trok. Samen met Lisa bekeek Julia de inhoud. "Schattige poepbilletjes." zei Lisa vermaakt.
Suzanne keek met grote ogen om. "Wat is er?" vroeg Lisa bezorgd. "Ik moet geloof ik nog meer poepen." antwoordde Suzanne. "Is dat alles?" lachte Julia. "Nou, kom op. Kakken dan!" Suzanne gehoorzaamde maar al te graag en keek weer voor zich, met een geconcentreerde blik. Nog steeds leunend over de stoel begon ze weer te persen, en ze poepte een tweede lading in haar luier. Voorzichtig legde ze haar hand op haar bips. "Zo'n flinke poepluier is al van een kilometer te herkennen!" grapte ze.
"En nu gaan wij wat lol maken!" zei Julia. Ze pakte Suzanne op, voorzichtig om haar lading (nog) niet te pletten. Speels legde ze Suzanne op haar buik neer. Verbaasd keek Suzanne achterom en zag dat de nichtjes links en rechts van haar gingen zitten. Ze pakten beide de verse lading beet en begonnen deze lekker te kneden.

Een half uurtje later was het toch echt tijd om te verschonen, en de drie spraken af dat ieder één poepluier mocht verschonen. Omdat Suzanne 'nieuw' was in de club, mocht zij kiezen. "Ik wil graag verschoond worden door Julia." zei ze met een lieve stem, en ging liggen. Julia scheurde de luier open en Suzanne wierp haar benen in de lucht. Lisa stond bij het hoofd van Suzanne om haar benen goed in de lucht te helpen te houden. Julia begon met een liefdevolle blik het kontje van haar zus schoon te vegen. Ervaren als Julia was, was Suzanne al snel weer een schone meid.
Dan was Julia aan de (verschoon)beurt. Ze ging liggen en Lisa scheurde de luier open. Julia nam de verschoonhouding aan. Terwijl haar billen geveegd werden, legde Julia haar zusje uit hoe Lisa dit deed.
Lisa was nu nog de enige met een poepluier, en Suzanne mocht gaan bewijzen dat ze de uitleg begrepen heeft. Terwijl Julia op haar beurt de benen van Lisa in de lucht hield, veegde Suzanne behendig de bips af. Hier en daar gaf Julia nog wat aanwijzingen om het billenvegen nog beter te laten verlopen, maar trots was Julia zeker op hoe goed haar zusje het deed voor het eerst. "Super gedaan, zussie! Je bent een begaafde billenveegster!"

De volgende ochtend zaten de drie gezellig op de bank TV te kijken, toen de moeder van Julia en Suzanne thuiskwam. "Zo, wat leuk om jullie zo samen te zien! Hoe komen jullie zo?" vroeg ze. De dames keken elkaar lachend aan.
 
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
Haags_eigenwijsje Abdl boswandeling/picknick Polls 20
Similar threads

Bovenaan