Hoi allen,
Na jarenlang alleen verhalen lezen, besloot ik ook eens wat bij te dragen en wat te schrijven. Feedback is van harte welkom!
Boswandeling
Lisa werd wakker om zeven uur. Over een uur moet ze richting school. Het was al volop zomer en het zou vandaag bloedheet worden. "Gelukkig is dit de laatste week voor de vakantie." dacht ze, en klom uit bed. Ze besloot vandaag een geel shirt met daaronder een korte spijkerbroek te dragen. Haar bruine haar deed ze in een staart. Haar ouders begroetten haar aan de ontbijttafel. Lisa hield van een stevig ontbijt, en nam een drietal boterhammen, een banaan en een glas melk.
Na het ontbijt liep ze naar de badkamer en begon haar tanden te poetsen. Tijdens het poetsen wreef ze over haar buik. Het was al drie dagen sinds haar laatste grote boodschap. Lisa was een jongedame van zestien jaar, en was gezegend met een mooi figuur. Wat ze echter niet mee had, is dat ze regelmatig last had van constipatie rond haar menstruatie. Op goede hoop ging ze op het toilet zitten, en deed eerst een plas. Vervolgens probeerde ze te poepen, maar vooralsnog kreeg ze geen beweging in haar darminhoud. Teleurgesteld spoelde ze het toilet door. Als het er vandaag niet van kwam, zou ze langs de apotheek gaan voor laxeermiddel, besloot ze. Ze ging naar beneden, gaf haar ouders een zoen, en stapte op de fiets naar school.
Hoewel ze lichtelijk bezorgd was over haar buikinhoud, was haar aandacht op school aangekomen al snel bij andere zaken. Tijdens het vijfde uur merkte Lisa echter dat er wat gebeurde in haar buik. Ze vroeg of ze naar het toilet mocht, maar de leraar vond dat ze wel kon wachten tot de pauze. Natuurlijk was haar kans verkeken tegen die tijd, en lukte het niet meer om te drukken. Hoewel Lisa hiervan baalde, tilde ze haar schouders op en gebruikte ze de tijd die nog over was van de pauze om met haar vriendinnen te lunchen.
Nadat de laatste bel was gegaan, pakte ze haar rugtas en liep de school uit. Buitengekomen kreeg ze een klap in haar gezicht van de warmte. "Poeh," dacht ze, en stapte op haar fiets. Ze ging richting huis, maar nam een kleine omweg om langs de apotheek te gaan. Ze fietste echter langs het bos waar ze regelmatig een wandeling deed. Lisa was een introverte meid, die ervan hield af en toe de afzondering op te zoeken. Volgende week zou ze met haar ouders op vakantie gaan, en dit was voorlopig een van de laatste gelegenheden om een wandeling te doen. Huiswerk had ze toch niet veel meer, en het bos gaf lekker beschutting tegen de zon. Bovendien zou het wandelen haar stoelgang goed kunnen doen. Ze parkeerde haar fiets, en begon aan haar boswandeling.
Lisa merkte dat er meer mensen dan gewoonlijk in het bos waren, maar schonk daar weinig aandacht aan. Zolang ze haar niet lastig vielen, kon ze gewoon genieten van de omgeving. Na een minuut of twintig voelde ze haar buik rommelen. Ze besloot nog tien minuten door te lopen, zodat ze een afslag kon nemen en zo een mooi rondje van een uur te kunnen doen. "Met een beetje mazzel hoef ik niet langs de apotheek." dacht ze.
Na vijf minuten begon ze echter kramp te voelen in haar buik. Ze hoopte dat het niet veel erger werd. Ze was immers ver verwijderd van Wc's! Hoewel ze voelde dat ze moest drukken, liep ze vastberaden door om het rondje af te maken.
Na nog eens tien minuten wandelen, op de terugweg inmiddels, was de kramp echter verergerd. Lisa woog haar opties af. Zou ze het redden om snel naar huis lopen om daar haar behoefte te doen? Een hevige kramp beantwoorde deze vraag. Het moest er uit, en wel heel snel. Ze moest dus wel hier in het bos een plek zoeken om te drukken. Een andere optie is... maar deze gedachte durfde Lisa niet af te maken.
Gehaast liep Lisa door. Ze wist dat er een paar minuten verderop een rustig paadje was met veel struiken. De pijn werd heviger, dus Lisa versnelde haar pas. Onderweg kwam ze nog steeds mensen tegen. Een paar pijnlijke minuten later sloeg ze af in paadje wat ze voor ogen had. "Als er maar geen mensen hier lopen." dacht ze. Ze durfde niet na te denken over wat ze dan zou moeten... Dit was echt haar laatste mogelijkheid "In ieder geval is het gelukkig volop zomer." dacht Lisa, "Stel je voor dat er nu geen bladeren aan de struiken hingen. Een rustig stukje buiten het zicht vinden zou dan helemaal niet lukken."
Na nog twee minuten lopen vond Lisa een geschikte plek. Ze kreeg echter een angstige gedachte: "Fijn dat de bladeren het zicht belemmeren, maar dat betekent ook dat ik anderen niet aan kan zien komen!" De druk was intussen toegenomen, dus ze moest het er toch maar op wagen. Snel deed Lisa haar broek en ondergoed omlaag en hurkte neer. Eerst liet ze haar plas lopen. Na een seconde of vijftien concentreerde ze zich op de grotere klus; ze begon te persen. Er gebeurde echter niets. "Verdikkeme" dacht ze, en begon heviger te persen. Het lukte: Lisa voelde hoe de stevige lading langzaam begon te bewegen.
Ineens hoorde Lisa stemmen, niet ver van haar vandaan. Uit schrik deed ze allerijl haar broek en ondergoed omhoog en maakte haar riem weer vast. Net op tijd, want om de bocht kwam een ouder echtpaar aanzetten. Lisa forceerde een glimlach, en het echtpaar lachte vriendelijk terug. Ze baalde enorm, want door het persen is haar situatie nog nijpender geworden.
Ze wachtte tot het echtpaar uit zicht was, en ze wilde haar broek weer omlaag doen. Of hoorde ze weer iets? Lisa spitste haar oren. Maakte ze zichzelf nou gek?
De realisatie sloeg toe dat ze niet meer uit de broek durfde. Maar wat moest ze dan? Ze kon het toch niet in haar broek doen?
Haar gedachten raceten. Als ze niets deed, zou ze onherroepelijk een ongeluk krijgen. Dat had ze niet meer gehad sinds ze zeven was. Ze stond toen met haar ouders in de file, en kon het niet meer ophouden. Met haar handen duwde ze zichzelf omhoog, en poepte haar broek vol. Gelukkig hadden haar ouders begrip. Haar moeder hielp thuisgekomen zelfs haar te verschonen. Achteraf had Lisa het gebeuren niet al te vies gevonden. Sterker nog, stiekem vond ze het wel een beetje lekker. Ze had dit echter uit haar gedachten verdrongen.
Als ze er zo over nadacht, vond ze een poepbroek op zich niet erg. Betrapt worden was echter uit den boze, dus hoe zat het met de stank? Ze wist nog van haar ongelukje dat de lucht niet te harden was, en dat alle ramen van de auto open gingen. Echter, gezien ze al drie dagen niet gedrukt had en de drol behoorlijk hard was, bedacht ze dat het daarom wel meevallen. Zelf het schoonmaken van haar ondergoed zou mee moeten vallen. Maar dan zou er nog een flinke bult tussen haar billen te zien zijn. Die zou onmogelijk te verbergen zijn. "Alhoewel..." dacht ze, "mijn rugtas!" Die hing over haar achterwerk, dus zo zou de poepbroek verborgen blijven.
Lisa had haar besluit genomen: ze zou hier en nu in haar broek poepen. Niet dat ze andere mogelijkheden had, maar ze kon het nu met overtuiging doen. Ze spreidde haar benen, boog lichtelijk haar knieën en stak haar bips naar achteren. Met een bonzend hart zette ze wat druk. Ze voelde hoe haar anus zich langzaam ontspande. De drol was echter te groot om er zomaar uit te laten glijden. Ze plaatste haar handen op haar knieën en begon harder te drukken. Het werkte, want langzaam maar zeker werkte de drol zich een baan in haar ondergoed.
Lisa had echter met één ding geen rekening gehouden: haar strakke spijkerbroek! Deze bood niet veel ruimte voor zo’n stevige lading. De keutel bleef halverwege in haar broek vastzitten. Lisa perste harder, en harder, maar er kwam geen beweging in. Ze besloot op haar hurken te gaan zitten om het opnieuw te proberen. Tijdens het bukken nam de spanning van haar broek op haar bips toe, en ze voelde zo extra goed de knobbelige drol tussen haar billen zitten. Hoewel er zo minder ruimte was in haar broek, kon Lisa nu harder persen, waar ze dan ook nu haar best op deed. Ze kreunde en haar gezicht liep rood aan van het persen. De poep bleef echter onbeweeglijk in haar darmen zitten. Haar anus sluiten om de keutel af te breken lukte ook niet eens, zo stevig was deze.
Ze kon nu wel huilen. Ze moest nog steeds nodig drukken, én had ze een halve poepbroek, én de rest van de drol kon ook nog eens geen kant op! "Misschien kan ik wat ruimte maken door wat er al in mijn broek zit te pletten." bedacht ze. Vanuit haar gehurkte positie ging ze voorzichtig op haar billen zitten. Ze voelde hoe de lading enigszins geplet werd, maar niet veel. Tot overmaat van ramp hoorde ze weer stemmen. Deze keer was het niet haar verbeelding. Snelde haalde ze een boek uit haar rugtas, en deed alsof ze zat te lezen. Geen seconde te laat, want er kwam een jogger langs. Als hij eens zou weten dat ze hier zat met een drol half uit haar anus!
Deze zittende positie gaf Lisa een idee. Ze legde haar boek opzij, en zette haar handen achter haar neer. Ze spreidde vervolgens haar benen, zette haar voeten schrap op de grond, en tilde haar (vieze) billen van de grond. Vanuit deze positie begon ze weer hevig te persen. Haar gezicht werd nu echt knalrood, maar deze keer met resultaat, want voelde Lisa dat er weer beweging zat in haar darminhoud! Ze kreunde hard, waar ze van schrok. “Straks hoort iemand me!” dacht ze. Ze grinnikte, want ze voelde zich een klein, stout meisje, en genoot hier van. Vastberaden perste ze verder, maar deze keer kreunde ze wat zachter. Met een knisperend geluid drukte ze langzaam maar zeker haar broek helemaal vol.
Toen ze klaar was, slaakte Lisa een zucht van verlichting. Hoe bizar het ook klonk in haar hoofd, ze was dolblij dat ze in haar broek had gepoept! Na alle moeite was de druk op haar darmen eindelijk weg, én ze had het fijne gevoel hervonden. Ze ging op één bil zitten, en betaste voorzichtig het resultaat. "Jeetje," dacht Lisa, "ik heb echt flink in mijn broek gedrukt!"
Hoewel haar rugtas het zicht op haar poepbroek grotendeels zou moeten ontnemen, besloot Lisa dat ze toch maar beter het bewijs wat minder opzichtig kon maken. Ze ging rustig aan weer op twee billen zitten om de warme massa wat te pletten. Tijdens het zitten voelde nogmaals de structuur van haar harde ontlasting, en hoe deze zich door haar ondergoed verspreidde, richting haar kruis en haar bilspleet. Ook hoorde ze het knisperende geluid van de lading die geplet werd, en rook ze de muffige lucht. Haar zintuigen werden prettig geprikkeld tijdens haar actie.
Ze moest weer denken aan haar ongeluk in de auto. Ze vond het toen eigenlijk ook wel lekker om in haar poepie te zitten. Lisa wilde nog niet naar huis, en pakte het boek er weer bij. Tijdens het lezen liepen enkele mensen voorbij die niets in de gaten hadden van de daad van Lisa.
Na tien minuten heerlijk in haar warme lading gezeten te hebben, besloot ze dat het toch maar beter was om naar huis te gaan voor een verschoning. Ze stond op, borg het boek op in haar rugtas en deed deze op haar rug. Lopend naar de uitgang moest ze haar best doen om niet te veel te waggelen. Eenmaal bij de uitgang pakte ze haar fiets en nam plaats op het zadel. Door het harde zadel werd haar lading verder geplet. Weer genoot ze van de ervaring.
Thuisgekomen trof Lisa haar moeder in de keuken. Haar moeder bood thee aan, maar Lisa wierp tegen dat ze met het warme weer behoorlijk gezweet had en dat ze eerst wilde douchen. Met haar rugtas nog steeds om wist Lisa te voorkomen dat ze betrapt werd met haar poepbroek. In de douche aangekomen bewonderde ze eerst haar daad in de spiegel. Daarna deed ze haar broek en ondergoed uit, en bekeek het resultaat van haar avontuur. Ze stond versteld van de afmetingen van de keutel. Ze dumpte hem in het toilet en spoelde door.
Ze bekeek nogmaals haar billen in de spiegel, en moest toch constateren dat ze overduidelijk een poepbroek had gehad en de trotse eigenaresse was van poepbillen. Lisa ging op het toilet zitten en begon met Wc-papier haar vieze billen af te vegen. Er was echter geen beginnen aan en ze stapte onder de douche. Daar waste ze zichzelf weer helemaal schoon. Haar ondergoed spoelde ze ook schoon onder de douche. Zodra deze opgedroogd is, zou ze haar ondergoed in de wasmand doen, zodat niemand iets zou vermoeden.
Terugdenkend aan wat ze gedaan had en dat ze hiermee weg was gekomen, verscheen er een brede grijns op haar gezicht. Dit zou ze beslist binnenkort weer doen… Hoe binnenkort, dat kon ze nog niet weten!
Na jarenlang alleen verhalen lezen, besloot ik ook eens wat bij te dragen en wat te schrijven. Feedback is van harte welkom!
Boswandeling
Lisa werd wakker om zeven uur. Over een uur moet ze richting school. Het was al volop zomer en het zou vandaag bloedheet worden. "Gelukkig is dit de laatste week voor de vakantie." dacht ze, en klom uit bed. Ze besloot vandaag een geel shirt met daaronder een korte spijkerbroek te dragen. Haar bruine haar deed ze in een staart. Haar ouders begroetten haar aan de ontbijttafel. Lisa hield van een stevig ontbijt, en nam een drietal boterhammen, een banaan en een glas melk.
Na het ontbijt liep ze naar de badkamer en begon haar tanden te poetsen. Tijdens het poetsen wreef ze over haar buik. Het was al drie dagen sinds haar laatste grote boodschap. Lisa was een jongedame van zestien jaar, en was gezegend met een mooi figuur. Wat ze echter niet mee had, is dat ze regelmatig last had van constipatie rond haar menstruatie. Op goede hoop ging ze op het toilet zitten, en deed eerst een plas. Vervolgens probeerde ze te poepen, maar vooralsnog kreeg ze geen beweging in haar darminhoud. Teleurgesteld spoelde ze het toilet door. Als het er vandaag niet van kwam, zou ze langs de apotheek gaan voor laxeermiddel, besloot ze. Ze ging naar beneden, gaf haar ouders een zoen, en stapte op de fiets naar school.
Hoewel ze lichtelijk bezorgd was over haar buikinhoud, was haar aandacht op school aangekomen al snel bij andere zaken. Tijdens het vijfde uur merkte Lisa echter dat er wat gebeurde in haar buik. Ze vroeg of ze naar het toilet mocht, maar de leraar vond dat ze wel kon wachten tot de pauze. Natuurlijk was haar kans verkeken tegen die tijd, en lukte het niet meer om te drukken. Hoewel Lisa hiervan baalde, tilde ze haar schouders op en gebruikte ze de tijd die nog over was van de pauze om met haar vriendinnen te lunchen.
Nadat de laatste bel was gegaan, pakte ze haar rugtas en liep de school uit. Buitengekomen kreeg ze een klap in haar gezicht van de warmte. "Poeh," dacht ze, en stapte op haar fiets. Ze ging richting huis, maar nam een kleine omweg om langs de apotheek te gaan. Ze fietste echter langs het bos waar ze regelmatig een wandeling deed. Lisa was een introverte meid, die ervan hield af en toe de afzondering op te zoeken. Volgende week zou ze met haar ouders op vakantie gaan, en dit was voorlopig een van de laatste gelegenheden om een wandeling te doen. Huiswerk had ze toch niet veel meer, en het bos gaf lekker beschutting tegen de zon. Bovendien zou het wandelen haar stoelgang goed kunnen doen. Ze parkeerde haar fiets, en begon aan haar boswandeling.
Lisa merkte dat er meer mensen dan gewoonlijk in het bos waren, maar schonk daar weinig aandacht aan. Zolang ze haar niet lastig vielen, kon ze gewoon genieten van de omgeving. Na een minuut of twintig voelde ze haar buik rommelen. Ze besloot nog tien minuten door te lopen, zodat ze een afslag kon nemen en zo een mooi rondje van een uur te kunnen doen. "Met een beetje mazzel hoef ik niet langs de apotheek." dacht ze.
Na vijf minuten begon ze echter kramp te voelen in haar buik. Ze hoopte dat het niet veel erger werd. Ze was immers ver verwijderd van Wc's! Hoewel ze voelde dat ze moest drukken, liep ze vastberaden door om het rondje af te maken.
Na nog eens tien minuten wandelen, op de terugweg inmiddels, was de kramp echter verergerd. Lisa woog haar opties af. Zou ze het redden om snel naar huis lopen om daar haar behoefte te doen? Een hevige kramp beantwoorde deze vraag. Het moest er uit, en wel heel snel. Ze moest dus wel hier in het bos een plek zoeken om te drukken. Een andere optie is... maar deze gedachte durfde Lisa niet af te maken.
Gehaast liep Lisa door. Ze wist dat er een paar minuten verderop een rustig paadje was met veel struiken. De pijn werd heviger, dus Lisa versnelde haar pas. Onderweg kwam ze nog steeds mensen tegen. Een paar pijnlijke minuten later sloeg ze af in paadje wat ze voor ogen had. "Als er maar geen mensen hier lopen." dacht ze. Ze durfde niet na te denken over wat ze dan zou moeten... Dit was echt haar laatste mogelijkheid "In ieder geval is het gelukkig volop zomer." dacht Lisa, "Stel je voor dat er nu geen bladeren aan de struiken hingen. Een rustig stukje buiten het zicht vinden zou dan helemaal niet lukken."
Na nog twee minuten lopen vond Lisa een geschikte plek. Ze kreeg echter een angstige gedachte: "Fijn dat de bladeren het zicht belemmeren, maar dat betekent ook dat ik anderen niet aan kan zien komen!" De druk was intussen toegenomen, dus ze moest het er toch maar op wagen. Snel deed Lisa haar broek en ondergoed omlaag en hurkte neer. Eerst liet ze haar plas lopen. Na een seconde of vijftien concentreerde ze zich op de grotere klus; ze begon te persen. Er gebeurde echter niets. "Verdikkeme" dacht ze, en begon heviger te persen. Het lukte: Lisa voelde hoe de stevige lading langzaam begon te bewegen.
Ineens hoorde Lisa stemmen, niet ver van haar vandaan. Uit schrik deed ze allerijl haar broek en ondergoed omhoog en maakte haar riem weer vast. Net op tijd, want om de bocht kwam een ouder echtpaar aanzetten. Lisa forceerde een glimlach, en het echtpaar lachte vriendelijk terug. Ze baalde enorm, want door het persen is haar situatie nog nijpender geworden.
Ze wachtte tot het echtpaar uit zicht was, en ze wilde haar broek weer omlaag doen. Of hoorde ze weer iets? Lisa spitste haar oren. Maakte ze zichzelf nou gek?
De realisatie sloeg toe dat ze niet meer uit de broek durfde. Maar wat moest ze dan? Ze kon het toch niet in haar broek doen?
Haar gedachten raceten. Als ze niets deed, zou ze onherroepelijk een ongeluk krijgen. Dat had ze niet meer gehad sinds ze zeven was. Ze stond toen met haar ouders in de file, en kon het niet meer ophouden. Met haar handen duwde ze zichzelf omhoog, en poepte haar broek vol. Gelukkig hadden haar ouders begrip. Haar moeder hielp thuisgekomen zelfs haar te verschonen. Achteraf had Lisa het gebeuren niet al te vies gevonden. Sterker nog, stiekem vond ze het wel een beetje lekker. Ze had dit echter uit haar gedachten verdrongen.
Als ze er zo over nadacht, vond ze een poepbroek op zich niet erg. Betrapt worden was echter uit den boze, dus hoe zat het met de stank? Ze wist nog van haar ongelukje dat de lucht niet te harden was, en dat alle ramen van de auto open gingen. Echter, gezien ze al drie dagen niet gedrukt had en de drol behoorlijk hard was, bedacht ze dat het daarom wel meevallen. Zelf het schoonmaken van haar ondergoed zou mee moeten vallen. Maar dan zou er nog een flinke bult tussen haar billen te zien zijn. Die zou onmogelijk te verbergen zijn. "Alhoewel..." dacht ze, "mijn rugtas!" Die hing over haar achterwerk, dus zo zou de poepbroek verborgen blijven.
Lisa had haar besluit genomen: ze zou hier en nu in haar broek poepen. Niet dat ze andere mogelijkheden had, maar ze kon het nu met overtuiging doen. Ze spreidde haar benen, boog lichtelijk haar knieën en stak haar bips naar achteren. Met een bonzend hart zette ze wat druk. Ze voelde hoe haar anus zich langzaam ontspande. De drol was echter te groot om er zomaar uit te laten glijden. Ze plaatste haar handen op haar knieën en begon harder te drukken. Het werkte, want langzaam maar zeker werkte de drol zich een baan in haar ondergoed.
Lisa had echter met één ding geen rekening gehouden: haar strakke spijkerbroek! Deze bood niet veel ruimte voor zo’n stevige lading. De keutel bleef halverwege in haar broek vastzitten. Lisa perste harder, en harder, maar er kwam geen beweging in. Ze besloot op haar hurken te gaan zitten om het opnieuw te proberen. Tijdens het bukken nam de spanning van haar broek op haar bips toe, en ze voelde zo extra goed de knobbelige drol tussen haar billen zitten. Hoewel er zo minder ruimte was in haar broek, kon Lisa nu harder persen, waar ze dan ook nu haar best op deed. Ze kreunde en haar gezicht liep rood aan van het persen. De poep bleef echter onbeweeglijk in haar darmen zitten. Haar anus sluiten om de keutel af te breken lukte ook niet eens, zo stevig was deze.
Ze kon nu wel huilen. Ze moest nog steeds nodig drukken, én had ze een halve poepbroek, én de rest van de drol kon ook nog eens geen kant op! "Misschien kan ik wat ruimte maken door wat er al in mijn broek zit te pletten." bedacht ze. Vanuit haar gehurkte positie ging ze voorzichtig op haar billen zitten. Ze voelde hoe de lading enigszins geplet werd, maar niet veel. Tot overmaat van ramp hoorde ze weer stemmen. Deze keer was het niet haar verbeelding. Snelde haalde ze een boek uit haar rugtas, en deed alsof ze zat te lezen. Geen seconde te laat, want er kwam een jogger langs. Als hij eens zou weten dat ze hier zat met een drol half uit haar anus!
Deze zittende positie gaf Lisa een idee. Ze legde haar boek opzij, en zette haar handen achter haar neer. Ze spreidde vervolgens haar benen, zette haar voeten schrap op de grond, en tilde haar (vieze) billen van de grond. Vanuit deze positie begon ze weer hevig te persen. Haar gezicht werd nu echt knalrood, maar deze keer met resultaat, want voelde Lisa dat er weer beweging zat in haar darminhoud! Ze kreunde hard, waar ze van schrok. “Straks hoort iemand me!” dacht ze. Ze grinnikte, want ze voelde zich een klein, stout meisje, en genoot hier van. Vastberaden perste ze verder, maar deze keer kreunde ze wat zachter. Met een knisperend geluid drukte ze langzaam maar zeker haar broek helemaal vol.
Toen ze klaar was, slaakte Lisa een zucht van verlichting. Hoe bizar het ook klonk in haar hoofd, ze was dolblij dat ze in haar broek had gepoept! Na alle moeite was de druk op haar darmen eindelijk weg, én ze had het fijne gevoel hervonden. Ze ging op één bil zitten, en betaste voorzichtig het resultaat. "Jeetje," dacht Lisa, "ik heb echt flink in mijn broek gedrukt!"
Hoewel haar rugtas het zicht op haar poepbroek grotendeels zou moeten ontnemen, besloot Lisa dat ze toch maar beter het bewijs wat minder opzichtig kon maken. Ze ging rustig aan weer op twee billen zitten om de warme massa wat te pletten. Tijdens het zitten voelde nogmaals de structuur van haar harde ontlasting, en hoe deze zich door haar ondergoed verspreidde, richting haar kruis en haar bilspleet. Ook hoorde ze het knisperende geluid van de lading die geplet werd, en rook ze de muffige lucht. Haar zintuigen werden prettig geprikkeld tijdens haar actie.
Ze moest weer denken aan haar ongeluk in de auto. Ze vond het toen eigenlijk ook wel lekker om in haar poepie te zitten. Lisa wilde nog niet naar huis, en pakte het boek er weer bij. Tijdens het lezen liepen enkele mensen voorbij die niets in de gaten hadden van de daad van Lisa.
Na tien minuten heerlijk in haar warme lading gezeten te hebben, besloot ze dat het toch maar beter was om naar huis te gaan voor een verschoning. Ze stond op, borg het boek op in haar rugtas en deed deze op haar rug. Lopend naar de uitgang moest ze haar best doen om niet te veel te waggelen. Eenmaal bij de uitgang pakte ze haar fiets en nam plaats op het zadel. Door het harde zadel werd haar lading verder geplet. Weer genoot ze van de ervaring.
Thuisgekomen trof Lisa haar moeder in de keuken. Haar moeder bood thee aan, maar Lisa wierp tegen dat ze met het warme weer behoorlijk gezweet had en dat ze eerst wilde douchen. Met haar rugtas nog steeds om wist Lisa te voorkomen dat ze betrapt werd met haar poepbroek. In de douche aangekomen bewonderde ze eerst haar daad in de spiegel. Daarna deed ze haar broek en ondergoed uit, en bekeek het resultaat van haar avontuur. Ze stond versteld van de afmetingen van de keutel. Ze dumpte hem in het toilet en spoelde door.
Ze bekeek nogmaals haar billen in de spiegel, en moest toch constateren dat ze overduidelijk een poepbroek had gehad en de trotse eigenaresse was van poepbillen. Lisa ging op het toilet zitten en begon met Wc-papier haar vieze billen af te vegen. Er was echter geen beginnen aan en ze stapte onder de douche. Daar waste ze zichzelf weer helemaal schoon. Haar ondergoed spoelde ze ook schoon onder de douche. Zodra deze opgedroogd is, zou ze haar ondergoed in de wasmand doen, zodat niemand iets zou vermoeden.
Terugdenkend aan wat ze gedaan had en dat ze hiermee weg was gekomen, verscheen er een brede grijns op haar gezicht. Dit zou ze beslist binnenkort weer doen… Hoe binnenkort, dat kon ze nog niet weten!