daiperlink
Beginneling
Mijn naam is Misha en ik ben nu 24 jaar.
Ben diaperlover, DL, en ik wil je laten weten hoe dat zo begonnen is.
Heb een periode in mijn leven gehad dat ik vree met jongens van mn
eigen leeftijd, met oudere jongens, en met sympatieke leiders.
Nu ben ik meer hetero.
Eerste deel
Als klein joch groeide ik op in St Petersburg. Het was Glasnost en er
veranderde veel in het dagelijks leven.
Toen ik negen was, ging ik in de stad zwerven want thuis was geen thuis
meer: mn vader was meer dronken van de illegale Wotka en mn moeder
kon het leven niet meer aan.
Toen er nog geld genoeg was had ik, als kleuter, wel eens een sovjet Libero pamper aangehad.Dat vond ik altijd prettig aanvoelen. Ik werd des avonds in de
liezen, tussen en op de billen en over mn hele pretparkje met zachte zalf
ingesmeerd.
Elke ochtend was ik flink nat. Na het wakker worden perste ik de laatste druppels er nog uit.
Toen ik zeven was, was er geen geld meer voor Libero diapers.
En, erger, er was steeds minder te eten. Zwerven dan maar
en bedelen, schooien en eten pikken. Ik had genoeg slaag gehad.
Ik was wel zindelijk geweest, maar door dat enerverende straatleven plaste ik
tijdens het slapen steeds vaker in mijn broek.
In de zomer kon ik die nog makkelijk in een fontein uitwassen, in de winter was
het een ramp. Nee een onderbroekje had ik al lang niet meer aan.
Meestal waren we met een groepje jongens en meisjes.
Op een nacht, ik was zeker al elf, werden we bij een razzia opgepakt.
Hup, de boevenwagen in.
Gelukkig werden we niet naar een eenzaam terrein gebracht om afgeschoten te worden. Nee, we werden naar een kliniekachtig gebouw gereden.
bij aankomst, in de bossen, brak het ochtendgloren net uit.
Het zouden vier glorieuze gelukkige jaren van mn leven worden!
Goed, bij aankomst - in de hal hing een ziekenhuislucht - moesten we in een rij
gaan staan. we waren met ongeveer tien jongens van acht tot veertien jaar oud.
Trouwens, ik had geen idee waar de meisjes gebleven waren.
We moesten toen een kantoorkamer in, strippen en door naar een binnenplaats.
Daar werden we geschrobt door twee potige dames die merkbaar lol hadden in
hun beroep en dat pijnlijk serieus namen. Afspoelen en poedelnaakt in de rij
staan.
Ome dokter inspekteerde ons, de paraderende knapen. Dit was beslist een medische controle in de blote kont: kloppen, voelen en testjes doen.
O,ja ondertussen was ons haar ook al afgeshoren, bij de twee jongens van dertien ook van onderen. Dus de kuising en de controle op ziektes en op beestjes werd profi aangepakt.
Om medische redenen werden er fotoos gemaakt. Ik moest een nummerbord vasthouden alsof ik een auto was en er werd gekiekt en geflitst van voren, van achteren en van opzij door iemand die geen russisch sprak.
Daarna kregen we een lullig kierend fladderend sportbroekje aan en moesten we op blote voeten de trap op naar boven om in een eetkamer gevoed te worden.
De sfeer was zo dat we ons geintimideerd voelden, we waren angstig en zo snap je.
Maar toen werden we toegesproken:
We zouden dezelfde dag nog naar een definitief internaat gebracht worden.
De toespraakmeneer verlekkerde ons met het vooruitzicht dat we daar de kans van ons leven zouden krijgen, nl een echte opleiding. Dus een beroep leren.
We kwamen in de schemering bij dat internaat aan.
Het was hartje zomer dus we hadden het niet koud in die katoenen flutbroekjes.
Naar binnen. Gelijk aanschuiven in de eetzaal waar wel vijftig knapen aanwezig waren. Ik was niet de jongste en niet de oudste.
Het was lekker, vol en machtig eten.
Het viel gelijk op dat er onder de knapen, tussen de zeven en achttien jaar oud, een relaxte gemoedelijke sfeer heerste. Hoe kwam dat ?
Ben diaperlover, DL, en ik wil je laten weten hoe dat zo begonnen is.
Heb een periode in mijn leven gehad dat ik vree met jongens van mn
eigen leeftijd, met oudere jongens, en met sympatieke leiders.
Nu ben ik meer hetero.
Eerste deel
Als klein joch groeide ik op in St Petersburg. Het was Glasnost en er
veranderde veel in het dagelijks leven.
Toen ik negen was, ging ik in de stad zwerven want thuis was geen thuis
meer: mn vader was meer dronken van de illegale Wotka en mn moeder
kon het leven niet meer aan.
Toen er nog geld genoeg was had ik, als kleuter, wel eens een sovjet Libero pamper aangehad.Dat vond ik altijd prettig aanvoelen. Ik werd des avonds in de
liezen, tussen en op de billen en over mn hele pretparkje met zachte zalf
ingesmeerd.
Elke ochtend was ik flink nat. Na het wakker worden perste ik de laatste druppels er nog uit.
Toen ik zeven was, was er geen geld meer voor Libero diapers.
En, erger, er was steeds minder te eten. Zwerven dan maar
en bedelen, schooien en eten pikken. Ik had genoeg slaag gehad.
Ik was wel zindelijk geweest, maar door dat enerverende straatleven plaste ik
tijdens het slapen steeds vaker in mijn broek.
In de zomer kon ik die nog makkelijk in een fontein uitwassen, in de winter was
het een ramp. Nee een onderbroekje had ik al lang niet meer aan.
Meestal waren we met een groepje jongens en meisjes.
Op een nacht, ik was zeker al elf, werden we bij een razzia opgepakt.
Hup, de boevenwagen in.
Gelukkig werden we niet naar een eenzaam terrein gebracht om afgeschoten te worden. Nee, we werden naar een kliniekachtig gebouw gereden.
bij aankomst, in de bossen, brak het ochtendgloren net uit.
Het zouden vier glorieuze gelukkige jaren van mn leven worden!
Goed, bij aankomst - in de hal hing een ziekenhuislucht - moesten we in een rij
gaan staan. we waren met ongeveer tien jongens van acht tot veertien jaar oud.
Trouwens, ik had geen idee waar de meisjes gebleven waren.
We moesten toen een kantoorkamer in, strippen en door naar een binnenplaats.
Daar werden we geschrobt door twee potige dames die merkbaar lol hadden in
hun beroep en dat pijnlijk serieus namen. Afspoelen en poedelnaakt in de rij
staan.
Ome dokter inspekteerde ons, de paraderende knapen. Dit was beslist een medische controle in de blote kont: kloppen, voelen en testjes doen.
O,ja ondertussen was ons haar ook al afgeshoren, bij de twee jongens van dertien ook van onderen. Dus de kuising en de controle op ziektes en op beestjes werd profi aangepakt.
Om medische redenen werden er fotoos gemaakt. Ik moest een nummerbord vasthouden alsof ik een auto was en er werd gekiekt en geflitst van voren, van achteren en van opzij door iemand die geen russisch sprak.
Daarna kregen we een lullig kierend fladderend sportbroekje aan en moesten we op blote voeten de trap op naar boven om in een eetkamer gevoed te worden.
De sfeer was zo dat we ons geintimideerd voelden, we waren angstig en zo snap je.
Maar toen werden we toegesproken:
We zouden dezelfde dag nog naar een definitief internaat gebracht worden.
De toespraakmeneer verlekkerde ons met het vooruitzicht dat we daar de kans van ons leven zouden krijgen, nl een echte opleiding. Dus een beroep leren.
We kwamen in de schemering bij dat internaat aan.
Het was hartje zomer dus we hadden het niet koud in die katoenen flutbroekjes.
Naar binnen. Gelijk aanschuiven in de eetzaal waar wel vijftig knapen aanwezig waren. Ik was niet de jongste en niet de oudste.
Het was lekker, vol en machtig eten.
Het viel gelijk op dat er onder de knapen, tussen de zeven en achttien jaar oud, een relaxte gemoedelijke sfeer heerste. Hoe kwam dat ?
