Ninakoekjes
Een koekje per dag, dat mag!
Hallo allemaal! Welkom bij het verhaal “Daphne en Daan”. Dit verhaal is geschreven door mijzelf en niet gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Het verhaal gaat over Daphne en Daan, een koppel dat eigenlijk 24/7 in de ‘ab-rol’ zit. Daphne speelt een kind van 2/3. Ze draagt nog luiers en maakt (nog) geen gebruik van de wc. Daphne noemt Daan haar papa en hij zorgt voor haar. Daarbij kan je denken aan het verschonen, badderen, eten geven, aankleden en noem maar op.
Let op! De delen lopen door elkaar heen. Af en toe is er een vooruitblik of een flashback. Dit kan je herkennen aan een extra zin onder de titel van het desbetreffende deel.
Tips en tops zijn altijd welkom! Veel leesplezier.
——————————————————————
Hoofdstukindeling:
Deel 1
Daphne en Daan met een rustig avondje
Deel 2
Daphne en Daan avondroutine
Deel 3
Daphne en Daan hebben elkaar ontmoet
De ontmoeting 1
Deel 4
Daphne weet het niet zo goed
De ontmoeting 2
Deel 5
Daphne en Daan onderweg
Deel 6
Daphne en Daan maken een deal
De ontmoeting 3
Deel 7
Daphne en Daan krijgen het warm
Deel 8
Daphne en Daan hebben geen idee
De ontmoeting 4
Deel 9
Daphne en Daan komen elkaar tegen
De ontmoeting 5
Deel 10
Daphne en Daan voelen een vonk
De ontmoeting 6
Deel 11
Daphne en Daan delen het bed (en meer)
De ontmoeting 7
——————————————————————
Deel 1
Daphne en Daan met een rustig avondje
‘Nee! Nee, niet aan trekken!’ Riep Daan in paniek. Het was al te laat. Het tafelkleed met al het gedekte bestek zag Daan zo van de tafel glijden. Wie zat er onder de tafel? Daphne. ‘Oh Daph, wat heb je nu toch weer gedaan.’ Mompelde Daan in zichzelf. Hij zag Daphne onder de tafel giechelen. Toen ze opkeek en Daan zag staan verdween de lach vrij snel van haar gezicht. Daan stond in de deuropening met een boze blik naar Daphnes tafereel te kijken. Hij had het allemaal zien gebeuren en moest ook een beetje zijn best doen niet te lachen. Daphne zat onder de tafel in kleermakerszit, met alleen haar luier en sokjes aan. Het was een best grappig gezicht. Met in haar ene hand nog het tafelkleed vast, bewoog haar andere hand langzaam naar haar mond. Daan kon een kleine “oepsie” horen.
In een paar stappen stond Daan bij de tafel. Hij boog voorover en stak zijn hand uit naar Daphne. Ze keek hem met grote ogen aan en voorzichtig pakte ze zijn hand vast. Met haar andere hand zat ze in haar mond. Daan trok Daphne rustig naar zich toe, zonder iets te zeggen. Hij had al gezien dat er gelukkig niks kapot is gegaan. Daan was maar al te blij dat er nog geen eten op tafel stond. Hij kon ook nooit eens rustig naar de andere kamer lopen zonder dat er iets gebeurde.
“Kom maar Daphne, jij mag even op de bank gaan zitten.” Zei Daan kalmpjes. Hij wilde niet boos overkomen, want dan wilde Daphne niet meer eten. Hij had verse pompoensoep gemaakt. Dat was niet Daphnes favoriet. Jammer, want Daan vond dat wel heel lekker. En ook leuk om te maken.
Daan tilde Daphne op en droeg haar naar de bank. Hij ging op zijn hurken zitten en pakte haar handjes vast. “Luister eens Daphne, kijk eens naar de tafel.” “Ja…” Zei Daphne stilletjes. Ze wist dondersgoed dat ze iets gedaan had wat niet mocht. “Zie je wat je hebt gedaan meisje?” Daphne knikte en hield haar hoofd naar beneden. “Ik zal niet meer doen papa.” Je kon aan haar merken dat ze zich erg schuldig voelde. Daan gaf haar een aai over haar bol en vroeg: “Wat zeg je dan?” “Sowwy papa.” “Fijn. Kom je meehelpen opruimen?” “Ja! Helpen!” Zei Daphne, ze was weer enthousiast. “Gelukkig, geen discussie!” Dacht Daan bij zichzelf. Hij had geen zin in de strijd, hij had honger!
“Hier komt het vliegtuigje! Mondje open.” “Aaaah.” Daphne houdt haar mond wagenwijd open en eet de lepel soep gulzig op. Daan was verbaasd toen ze niet tegenstribbelde wanneer ze de soep zag staan. Misschien was haar smaak wel veranderd. Alleen maar fijn! Want hierdoor kon Daan zelf ook lekker smullen. “Wil je het zelf proberen Daph?” “Jaa!” Riep Daphne. Ze griste de lepel die Daan voorhield uit zijn hand. “Eerst even blazen want het is hee..” “Auwauw haaa!” “Heet.” Daan grinnikte even. “Ja dat is heet hè.” “Papa ikke auw!” “Ja dat doet even pijn, neem maar een slokje water, dat helpt. Daphne grijpt naar haar flesje en drinkt drie hele grote slokken. “Beter?” Vraagt Daan. “Ja papa. Ik wil niet meer doen, jij moet doen!” Daan pakt de lepel weer terug en helpt Daphne met de laatste hapjes soep. Het slabbertje van Daphne is helemaal oranje gekleurd en ook haar gezicht is een feestelijk oranje aanzicht. Als Daan ook klaar is met eten pakt hij wat doekjes om Daphnes gezichtje mee af te vegen.
Hij voelt even of Daphne geplast heeft. Nee. Nog geen schone luier nodig. Die zal straks de luier wel goed volplassen. Van soep moet Daphne altijd veel plassen. Dit keer heeft ze twee kommetjes op, waar Daan heel trots op is.
Daan zit op de bank een boek te lezen. Hij hoort in de verte Daphne op de grond spelen met wat Duplo blokken. “Een, twee, dwie..uhhh, vier. Ja. Klaar!” Zegt Daphne enthousiast tegen zichzelf. Daan kijkt op van zijn boek en glimlacht naar Daphne. “Kijk haar nou zitten daar. Met haar beentjes gespreid en de blokken overal en nergens. Zo onschuldig” denkt Daan bij zichzelf. Hij voelt zichzelf intens gelukkig als hij haar zo ziet, wetende dat ze zijn kleine meisje is.
Daphne is druk bezig, maar stopt dan met spelen en gaat even verzitten. Ze zit nu op haar knieën en zet een geconcentreerd gezicht op. Daan merkt de stilte op en ziet Daphne zich concentreren. Daan weet al wat er aan de hand is. Daphne heeft een plas gedaan. “Daphne, kom eens bij papa op schoot.” Zegt Daan liefkozend. Daphne staat op en loopt met nog een Duploblokje in haar hand naar Daan toe. “Papa!” roept ze blij. “Daan buigt naar Daphne toe en voelt aan de voorkant van de luier. Ja hoor, die is goed gebruikt. Die plas zat eraan te komen.
“Heeft Daphne een plas gedaan?” “Jaa.” “Wat goed van jou zeg, heb jij zo je best gedaan?” “Hihi, ja papa.” Daphne bloost en vindt de complimentjes leuk. Daan besluit dat het slim is de luier nog niet te verschonen, omdat Daphne toch onder de douche moet straks.
Wordt vervolgd!
Het verhaal gaat over Daphne en Daan, een koppel dat eigenlijk 24/7 in de ‘ab-rol’ zit. Daphne speelt een kind van 2/3. Ze draagt nog luiers en maakt (nog) geen gebruik van de wc. Daphne noemt Daan haar papa en hij zorgt voor haar. Daarbij kan je denken aan het verschonen, badderen, eten geven, aankleden en noem maar op.
Let op! De delen lopen door elkaar heen. Af en toe is er een vooruitblik of een flashback. Dit kan je herkennen aan een extra zin onder de titel van het desbetreffende deel.
Tips en tops zijn altijd welkom! Veel leesplezier.
——————————————————————
Hoofdstukindeling:
Deel 1
Daphne en Daan met een rustig avondje
Deel 2
Daphne en Daan avondroutine
Deel 3
Daphne en Daan hebben elkaar ontmoet
De ontmoeting 1
Deel 4
Daphne weet het niet zo goed
De ontmoeting 2
Deel 5
Daphne en Daan onderweg
Deel 6
Daphne en Daan maken een deal
De ontmoeting 3
Deel 7
Daphne en Daan krijgen het warm
Deel 8
Daphne en Daan hebben geen idee
De ontmoeting 4
Deel 9
Daphne en Daan komen elkaar tegen
De ontmoeting 5
Deel 10
Daphne en Daan voelen een vonk
De ontmoeting 6
Deel 11
Daphne en Daan delen het bed (en meer)
De ontmoeting 7
——————————————————————
Deel 1
Daphne en Daan met een rustig avondje
‘Nee! Nee, niet aan trekken!’ Riep Daan in paniek. Het was al te laat. Het tafelkleed met al het gedekte bestek zag Daan zo van de tafel glijden. Wie zat er onder de tafel? Daphne. ‘Oh Daph, wat heb je nu toch weer gedaan.’ Mompelde Daan in zichzelf. Hij zag Daphne onder de tafel giechelen. Toen ze opkeek en Daan zag staan verdween de lach vrij snel van haar gezicht. Daan stond in de deuropening met een boze blik naar Daphnes tafereel te kijken. Hij had het allemaal zien gebeuren en moest ook een beetje zijn best doen niet te lachen. Daphne zat onder de tafel in kleermakerszit, met alleen haar luier en sokjes aan. Het was een best grappig gezicht. Met in haar ene hand nog het tafelkleed vast, bewoog haar andere hand langzaam naar haar mond. Daan kon een kleine “oepsie” horen.
In een paar stappen stond Daan bij de tafel. Hij boog voorover en stak zijn hand uit naar Daphne. Ze keek hem met grote ogen aan en voorzichtig pakte ze zijn hand vast. Met haar andere hand zat ze in haar mond. Daan trok Daphne rustig naar zich toe, zonder iets te zeggen. Hij had al gezien dat er gelukkig niks kapot is gegaan. Daan was maar al te blij dat er nog geen eten op tafel stond. Hij kon ook nooit eens rustig naar de andere kamer lopen zonder dat er iets gebeurde.
“Kom maar Daphne, jij mag even op de bank gaan zitten.” Zei Daan kalmpjes. Hij wilde niet boos overkomen, want dan wilde Daphne niet meer eten. Hij had verse pompoensoep gemaakt. Dat was niet Daphnes favoriet. Jammer, want Daan vond dat wel heel lekker. En ook leuk om te maken.
Daan tilde Daphne op en droeg haar naar de bank. Hij ging op zijn hurken zitten en pakte haar handjes vast. “Luister eens Daphne, kijk eens naar de tafel.” “Ja…” Zei Daphne stilletjes. Ze wist dondersgoed dat ze iets gedaan had wat niet mocht. “Zie je wat je hebt gedaan meisje?” Daphne knikte en hield haar hoofd naar beneden. “Ik zal niet meer doen papa.” Je kon aan haar merken dat ze zich erg schuldig voelde. Daan gaf haar een aai over haar bol en vroeg: “Wat zeg je dan?” “Sowwy papa.” “Fijn. Kom je meehelpen opruimen?” “Ja! Helpen!” Zei Daphne, ze was weer enthousiast. “Gelukkig, geen discussie!” Dacht Daan bij zichzelf. Hij had geen zin in de strijd, hij had honger!
“Hier komt het vliegtuigje! Mondje open.” “Aaaah.” Daphne houdt haar mond wagenwijd open en eet de lepel soep gulzig op. Daan was verbaasd toen ze niet tegenstribbelde wanneer ze de soep zag staan. Misschien was haar smaak wel veranderd. Alleen maar fijn! Want hierdoor kon Daan zelf ook lekker smullen. “Wil je het zelf proberen Daph?” “Jaa!” Riep Daphne. Ze griste de lepel die Daan voorhield uit zijn hand. “Eerst even blazen want het is hee..” “Auwauw haaa!” “Heet.” Daan grinnikte even. “Ja dat is heet hè.” “Papa ikke auw!” “Ja dat doet even pijn, neem maar een slokje water, dat helpt. Daphne grijpt naar haar flesje en drinkt drie hele grote slokken. “Beter?” Vraagt Daan. “Ja papa. Ik wil niet meer doen, jij moet doen!” Daan pakt de lepel weer terug en helpt Daphne met de laatste hapjes soep. Het slabbertje van Daphne is helemaal oranje gekleurd en ook haar gezicht is een feestelijk oranje aanzicht. Als Daan ook klaar is met eten pakt hij wat doekjes om Daphnes gezichtje mee af te vegen.
Hij voelt even of Daphne geplast heeft. Nee. Nog geen schone luier nodig. Die zal straks de luier wel goed volplassen. Van soep moet Daphne altijd veel plassen. Dit keer heeft ze twee kommetjes op, waar Daan heel trots op is.
Daan zit op de bank een boek te lezen. Hij hoort in de verte Daphne op de grond spelen met wat Duplo blokken. “Een, twee, dwie..uhhh, vier. Ja. Klaar!” Zegt Daphne enthousiast tegen zichzelf. Daan kijkt op van zijn boek en glimlacht naar Daphne. “Kijk haar nou zitten daar. Met haar beentjes gespreid en de blokken overal en nergens. Zo onschuldig” denkt Daan bij zichzelf. Hij voelt zichzelf intens gelukkig als hij haar zo ziet, wetende dat ze zijn kleine meisje is.
Daphne is druk bezig, maar stopt dan met spelen en gaat even verzitten. Ze zit nu op haar knieën en zet een geconcentreerd gezicht op. Daan merkt de stilte op en ziet Daphne zich concentreren. Daan weet al wat er aan de hand is. Daphne heeft een plas gedaan. “Daphne, kom eens bij papa op schoot.” Zegt Daan liefkozend. Daphne staat op en loopt met nog een Duploblokje in haar hand naar Daan toe. “Papa!” roept ze blij. “Daan buigt naar Daphne toe en voelt aan de voorkant van de luier. Ja hoor, die is goed gebruikt. Die plas zat eraan te komen.
“Heeft Daphne een plas gedaan?” “Jaa.” “Wat goed van jou zeg, heb jij zo je best gedaan?” “Hihi, ja papa.” Daphne bloost en vindt de complimentjes leuk. Daan besluit dat het slim is de luier nog niet te verschonen, omdat Daphne toch onder de douche moet straks.
Wordt vervolgd!
Laatst bewerkt: