geschreven door: Pieter
GEZOCHT :
Eenzame jongen (21 jaar) zoekt contact met meisje. Ik heb de neiging om wel eens in bed of broek te plassen en heb behoefte aan een sterke hand die me verzorgt, luier verschoont, straft, zindelijk maakt, enz.
Ben jij de geschikte persoon of wil je alleen reageren, schrijf dan alsjeblieft naar mij.
GEZOCHT :
Ben je een lief meisje, maar ben je incontinent, dan ben ik (jongen van 21 jaar) misschien de juiste persoon om je te begeleiden, te verschonen, te straffen, enz. Ik ben erg liefdevol, zeer streng als het moet, maar nooit gemeen, en zal je zeker niet misbruiken.
Schrijf naar me voor een vrijblijvende kennismaking.
Met deze twee advertenties had ik de landelijke dagbladen en seksbladen geteisterd. Ik wist dat het een vreemde tik van me was om zo van luiers en kinderachtige behandelingen te houden en dat er maar weinig, misschien wel geen, andere mensen waren die dezelfde 'afwijking' hadden, maar je kon nooit weten. Ik had een postbus in Amsterdam gehuurd, waar ik zo'n vijftien kilometer vanaf woon, en wachtte af. De eerste weken kwamen er wel wat brieven binnen, maar ze waren geen van allen serieus. Er was onder andere een jongen die aanbood om met zijn leren riem dat in bed plassen er bij mij wel uit te slaan, maar dat was absurd. Ik liet me niet door die vent half dood slaan. Ook was er een brief van een vrouw van in de veertig, die schreef dat ze weduwe was en dat haar twee kinderen al de deur uit waren. Ik mocht wel een paar weken bij haar komen inwonen. Ik was dan voor de omgeving zogenaamd een woningzoekende student en zij zou dan voor me zorgen. Ze miste haar kinderen erg en zou graag de opvoeding van mij op zich nemen. Ze had een lange brief geschreven en schreef zelfs wat ze van plan was met me, mocht het zover komen dat ik daar kwam wonen voor een tijdje. Ze zou me zodra ik thuis was een luier omdoen, en wanneer ik naar de wc. moest dan moest ik dat eerst aan haar vragen, waarna ze daarna mijn billen zou afvegen. Ook zou ik zeer streng worden behandeld en zelfs met mijn blote billen over de knie worden gelegd, wanneer ik straf verdiende.
Het was een aardige brief van die mevrouw en ik zou haar zeker een brief terugsturen, maar liet me toch liever verzorgen door een meisje van mijn eigen leeftijd. In uiterste nood kon ik altijd nog eens een gesprek met haar voeren.
Er waren nog wel een paar brieven, maar niet noemenswaardige. Er was echter een brief die me ontzettend aansprak. Het was van een meisje van twintig jaar, ze woonde alleen, en plaste sinds een auto-ongeluk in bed. Ze vertelde me dat ze zich er ontzettend voor schaamde, en weleens iemand anders een luier om wilde doen. Het leek haar heel misschien ook wel leuk om verschoond te worden door een lieve jongen. Ze stelde voor eens kennis te maken op 'neutraal terrein' zoals bijvoorbeeld een terrasje.
Dit leek me een serieuze brief en meteen schreef ik een lange brief. Ik schreef dat het me helemaal niet stoorde dat ze in haar bed plaste en dat ik het zelfs wel een beetje 'schattig' vond. Ik schreef dat haar brief me erg verraste en dat hij me wel aanstond. Geheel naar waarheid schreef ik er meteen bij dat we voorzichtig te werk moesten gaan, zodat we elkaar geen 'pijn' zouden doen. Ik stelde ook meteen voor om samen over een week of drie naar de bioscoop te gaan. Ik deed hem op de post en precies vier dagen later kreeg ik een brief terug. Ze vroeg me waarom we zo lang moesten wachten en stelde voor om over drie dagen, donderdag, de stad in de gaan. Dan was het koopavond, konden we een terrasje pakken en eventueel naar de bioscoop gaan. Ze schreef dat wanneer ze geen bericht terug kreeg op donderdagavond om half acht bij de halte van lijn 8 op Centraal Station zou staan. Ze had er blijkbaar nogal haast bij en het leek me inderdaad ook wel leuk. Ook ik kon nauwelijks wachten tot het donderdag was.
Ik woonde in het centrum op een paar kamers boven een winkel en maakte op donderdag nog snel alles even schoon. Ik had via een jongen die ik kende en die in de verpleging zat een stel luiers weten te regelen en die legde ik ook klaar in een kast in de badkamer. Normaal gesproken lagen ze ver weggestopt onder in een doos met daar bovenop een stel oude schoolboeken, die doos stond dan ook weer onder een stel andere dozen, want ik was als de dood dat iemand, mijn moeder bijvoorbeeld, ze toevallig een keer zou vinden. Om kwart over zeven stond ik bij de bushalte. Er stonden meer mensen en ik vroeg me af of ze er al bij zou staan, of stonden al deze mensen echt op de bus te wachten. Er stonden drie meisjes bij die ongeveer mijn leeftijd hadden. De eerste was een meisje met een flinke boodschappen tas. Ze had blond half lang haar en zag er goed verzorgd uit. De tweede was dacht ik helemaal niet het juiste type, ze had heel kort geknipt haar en droeg een zwarte leren jas met verschillende opdrukken opgenaaid van allerlei hardrock groepen. Ze zag er asociaal uit en eigenlijk hoopte ik niet dat zij het zou zijn. De derde had ook blond haar, maar veel langer en met wat krullen. Ze zag er wel erg netjes uit en ze had dure kleren aan. Ze stond voortdurend op haar horloge te kijken en ik nam aan dat zij het ook niet was. Weer gleden mijn ogen naar het eerste meisje. Ze zag er best wel leuk uit. Ze droeg een blauwe spijkerbroek met daar overheen een groene wollen trui. Ik bleef een tijdje staan wachten tot de bus kwam en ik kon kijken wie er bleef staan, toen er een vierde meisje aan kwam lopen. Ze ging wat achteraf staan en nam de rest van de mensen eens goed in zich op. Toen begon ik weer te twijfelen. Dit meisje kon het ook zijn.
Gelukkig kwam er eindelijk een bus aanrijden. De mensen drongen naar voren. Het was flink druk geworden bij de halte, maar wat wilde je ook op koopavond. Bijna alle mensen stapten in, op twee meisjes na. Het meisje dat er het laatste bij kwam en het eerste meisje. Het laatste meisje keek nog eens om haar heen en liep weer weg. De bus reed ook weg en samen bleven we achter. Ik liep wat meer naar haar toe en ging onopvallend naast haar staan. Stel dat ze het nu niet was. Het meisje tikte op mijn arm.
"Weet jij hoe laat het is?" Als zij het inderdaad was, dan ging ze ook voorzichtig te werk.
"Nee, sorry, maar ik weet wel dat het tijd is om naar het toilet te gaan. Weet jij toevallig of er hier in de buurt ergens een is." Ze keek me even verbaasd aan. Het was een gok van me, maar plots begon ze te lachen.
"Ik geloof dat we elkaar gevonden hebben."
"Ik weet wel zeker." en ik begon ook te lachen. Ik stak mijn hand uit.
"We mogen elkaar dan nog wel niet ontmoet hebben, toch geloof ik dat we al flink wat van elkaar weten. Ik ben Mark."
"Sandra, wist je trouwens dat ik behoorlijk zenuwachtig was. Ik zag al die jongens voorbij komen en bij de meeste hoopte ik toch echt dat ze me niet aan zouden spreken."
"En ik, hoe beval ik op het eerste gezicht. Jij ziet er trouwens goed uit, en dit zeg ik heel eerlijk: ik hoopte dat jij het zou zijn."
"Bedankt, je ziet er goed uit."
"Dank je." Het klikte meteen tussen ons en dicht naast elkaar liepen we het centrum in. Het was druk in de stad, de terrasjes zaten bijna overvol en je kon bijna niet gewoon lopen.
"Om eerlijk te zijn, heb ik eigenlijk niet zo heel veel zin om door de stad te banjeren. Ik moest vanmorgen om vijf uur mijn nest uit en heb sinds die tijd heb ik weinig rust gehad." Ze keek me vragend aan.
"Dat geeft niet, dan gaan we lekker even ergens zitten waar we rustig kunnen praten." Ongemerkt had ik haar richting mijn straat gestuurd en daar waren we nu vlak bij. We stapten een zijstraat in van een drukke winkelstraat en meteen werd het wat rustiger.
"Weet jij waar we dan heen kunnen?" vroeg ze net op het juiste moment. Ik draaide me om, duwde mijn huissleutel in het sleutelgat, opende de deur en lachte.
"Ja, hier. Kom binnen." Ze keek verbaasd. "Ik woon hier!" zei ik laconiek. Ze keek me aan en begon te lachen.
"Echt waar?" ze stapte naar binnen en heel galant nam ik haar jas aan en hing hem aan de kapstok in de kleine hal. Ik liep voor haar uit de lange trap op en liep aan het eind van de trap door de deur een gangetje in. Rechts zaten twee deuren voor de badkamer en de logeerkamer en links zaten twee deuren voor een grote opbergkast en mijn slaapkamer. Rechtdoor kwam je via een deur in mijn woonkamer. Sandra stond nog steeds verbaasd te kijken.
"Dit zal wel flink wat huur kosten." zei ze toen ze mijn flinke woonkamer binnen stapte en een blik wierp in mijn open keuken.
"Nee hoor, dat valt mee. Dit is via kennissen gegaan en ik woon hier vrij goedkoop, wanneer ik af en toe eens in de winkel help en een beetje oplet of er niet ingebroken wordt."
Ik was inderdaad ontzettend blij met deze etage. Niet alleen had ik hier geen last van de buren, ook zat ik midden in het centrum. Boven me was niets, onder we een winkel en links, rechts en achter me waren winkels. En ik had ook nog een schitterend uitzicht op de brede winkelstraat voor me.
"Ga zitten." zei ik. Ze ging voorzichtig op de bank zitten en ik bood haar wat te drinken aan. Daarna ging ik naast haar zitten. Meteen viel het stil tussen ons en zaten we maar een beetje om ons heen te kijken.
"Stom toch, dat je via een brief alles over jezelf durft te vertellen, maar wanneer je tegenover elkaar zit je niets durft te zeggen." Sandra verbrak de stilte en ik moest nu wat terugzeggen. Ik twijfelde, maar toch besloot ik maar over mezelf te vertellen.
"Nou, dan zal ik maar beginnen. Ik weet niet welke advertentie je van mij gelezen hebt, maar ..."
"Ik heb er twee gezien!" onderbrak ze me. Ik zat nu een beetje met een rood hoofd, maar ondanks de schaamte begon ik toch te vertellen.
"Niet alles in de advertenties moet je geloven. Ik ben dus helemaal niet eenzaam, ik heb vrienden genoeg." Even stopte ik en keek naar Sandra. Ik voelde dat ik een rood gezicht had en ik was bang dat ik hier gewoon in de maling genomen werd. Ik keek haar recht aan, maar ze zag er serieus uit en niet het type dat me vreselijk pijn zou doen, dat hoopte ik tenminste.
"Ik ... Ik heb al sinds dat ik een klein kind was, al iets met luiers. Heel vreemd is het eigenlijk, maar al jaren ben ik echt geobsedeerd door alles wat met in bed plassen of zo iets te maken heeft. Ik heb een hele doos met kranteknipsels met advertenties van incontinentie-middelen en zelfs een kranteknipsel van een jongen die door zijn stiefvader is gemarteld en zelfs is gestikt door de touwen waarmee hij was vast gebonden omdat hij in bed plaste.
Als ik 's nachts naar bed ga, dan ga ik altijd liggen fantaseren, een soort dagdromen, maar dan in bed. Ik speel in mijn hoofd hele fantasieen na en in de meeste gevallen komt het er op neer dat ik een meisje een luier om doe of dat iemand mij een luier omdoet. Ik heb sinds ik alleen woon hier ook een hele hoop proef pakketten aangevraagd van incontinentieslips en via een vriend heb ik ook een stel echte luiers uit het ziekenhuis gekregen.
Soms doe ik zo'n luier om als ik naar bed ga, of loop ik er overdag mee door het huis." Ik keek haar beschaamd aan. Al die tijd dat ik aan het vertellen was had ik naar de grond zitten kijken, niet in staat om haar aan te kijken.
Ze schoof dichter naar me toe en legde een arm om me heen, ze gaf me zelfs een heel klein kusje op mijn wang en de schaamte nam iets af.
"Bij mij is het eigenlijk andersom. Ik plas bijna elke nacht in bed, maar het is maar heel af en toe dat ik mezelf een luier om doe. Terwijl ik heel goed weet dat het veel gemakkelijker is en ik dan niet elke dag mijn lakens hoef te verschonen. Misschien zou ik het wel leuk vinden als iemand mij een luier om zou doen, en ik weet zeker dat ik eigenlijk blij ben als ik eindelijk elke morgen wakker kan worden in een schoon, heerlijk warm en droog bed." Nu was zij het die haar moeilijke verhaal had verteld en wachtte op mijn reactie. Ik sloeg beide armen om haar heen en kuste haar wat langer op haar voorhoofd. Ik lachte.
"Volgens mij passen wij wel bij elkaar." Nu lachte ze ook weer.
"Ik ben blij dat ik het verteld heb, want dan kan ik nu ook vertellen dat ik nodig een droge onderbroek nodig heb." Ze keek met, met een gemaakte glimlach, aan en er viel even een doodse stilte tussen ons. Ik voelde de spanning. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik wilde haar ontzettend graag uitkleden en op een kinderlijke wijze behandelen en wassen, maar daar was het nog niet de juiste tijd voor. Ik durfde het niet, nog niet. Ik kon aan haar ogen zien dat ze bang was. Ik geloofde niet dat ze nu al meteen door mij verschoond wilde worden. Misschien testte ze me wel. Misschien wilde ze weten of ze me kon vertrouwen. Maar misschien wilde ze juist wel nu door mij uitgekleed worden en wilde ze dat ik haar een pak voor haar billen zou geven.
"Zal ik je verschonen?" vroeg ik twijfelend en ze knikte. Ik zag dat zij ook twijfelde, maar minder erg dan ik.
"Weet je het zeker? Ik wil niet dat er iets gebeurd wat je eigenlijk niet wilt." Ze keek me lief aan.
"Mark, wil je me alsjeblieft verschonen?" zei ze, met een lieve, rode blos op haar wangen. Ik stond op en nam haar mee naar de eettafel. Ik trok het tafelkleed van de houten tafel af, vouwde het netjes op en legde het op het aanrecht.
"Even wachten." zei ik en snel liep ik de kamer uit en kwam terug met een stapeltje handdoeken. Ik vouwde er twee open en legde ze in de lengterichting over de tafel heen, de een de ander een stuk overlappend. Daarna liet ik haar met haar rug naar de tafel staan.
"Hier op de tafel?" vroeg ze met een nog grotere blos. Ik knikte en pakte haar in haar middel. Ik tilde haar van de grond, en met een hupje zette ik haar met haar billen ver op de tafel, op de handdoek. Haar knieen hingen precies over de rand. Ik pakte haar been en begon haar linkerschoen uit te trekken, en daarna ook haar andere schoen. Even keek ik haar aan om te controleren of ze nog wel door wilde gaan, maar blijkbaar had ze al haar schaamte van zich afgezet. Ze hield haar hoofd omlaag en keek me niet aan. Ze bleef gewoon stil zitten.
"Hup, liggen." commandeerde ik, maar op een lieve toon. Ze ondersteunde zich met haar handen en ze ging op haar rug op de tafel liggen. Mijn handen pakten de rand van haar spijkerbroek aan en ik maakte het knoopje los. De rits sprong los en heel voorzichtig trok ik de broek onder haar vandaan tot over haar bovenbenen. Haar slipje kwam tevoorschijn, maar eerst pakte ik haar broekspijpen beet en trok haar broek helemaal uit. Ik gooide de broek over de leuning en keek weer naar Sandra. Een paar kleine tranen liepen uit haar ooghoeken.
"Je huilt, niet doen." Ik trok haar omhoog en trok haar tegen me aan. Ze legde haar hoofd op mijn schouder en sloeg haar armen om me heen.
"Zie je wel dat je het niet leuk vindt. Ik doe niets meer." Ik was nu boos op mezelf, natuurlijk vond ze het niet leuk. Ze snikte en veegde haar ogen af met haar mouw.
"Sorry, ik kan er niets aan doen. Ik wil dat je me vernedert, dat heb ik verdiend. Alsjeblieft." Ze duwde zich van me af en keek me aan.
"Nee, niet waar. We gaan te snel." zei ik, maar ze liet zich weer achterover zakken. Ze legde haar handen naast haar hoofd, alsof ze zich overgaf. Ik keek naar haar en zag dat haar slipje nat was. Er zat een grote gele opgedroogde urinevlek op het slipje en in het midden van die gele vlek was het zelfs nat. Ik besloot om dan toch maar door te gaan. Heel voorzichtig duwde ik mijn handen onder het elastiek van het slipje en trok het naar beneden. Sandra sloot haar ogen en durfde toch niet te kijken. Ik trok het vieze, stinkende broekje over haar enkels en gooide het op de grond. Haar hemdje had een stukje in haar slipje gezeten en was aan de rand ook nat. Ik pakte Sandra weer bij haar schouders en trok haar overeind. Ze opende haar ogen en keek me beschaamd aan. "Vies hF."
Ik pakte de onderkant van haar trui beet en trok hen omhoog. Ze hield haar armen omhoog en haar hoofd kwam uit de trui. Meteen kuste ik haar op haar gezicht en ze lachte gemaakt naar me. Ik gooide de trui over de broek heen en pakte daarna haar hemdje en trok het op de zelfde manier uit. Ineens zat ze naakt voor me op de tafel. Ze had geen b.h. aan, ze had kleine, stevige borsten en had helemaal geen b.h. nodig. Ze besefte dat ze alleen nog maar een paar sokken aan had en keek weer naar beneden. Ze besefte ook dat ze op een ongewone manier op tafel zat, ze voelde zich ongemakkelijk. Naakt zat ze als een klein kind op de tafel en durfde me niet aan te kijken. Ik draaide me om en liep naar de badkamer, waar ik de kraan van het ligbad opendraaide. Ik gooide er flink was badschuim in en liep daarna terug naar de kamer. Ik pakte haar voeten weer beet en trok ook haar sokken uit. Daarna tilde ik haar op en ze keek me verbaasd aan.
"Ik zet je in bad, goed." Ze knikte en ik droeg haar naar de badkamer, waar ik haar in een nog maar klein laagje water neerlegde. Daarna liet ik haar alleen en liep terug naar de hal, waar ze haar boodschappentas had neergezet. Ik wilde wel eens zien wat ze allemaal bij zich had. Ik deed de tas open en zag dat er allemaal boodschappen in lagen, een doos bami, een krop sla, twee zakken chips en nog veel meer. Toch graaide ik naar onderen, want ik wist uit eigen ervaring dat je luiers niet zomaar bovenop ligt. Er lagen inderdaad geen boodschappen onderin. Eerst voelde ik plastic en zag dat het een luier was, ongeveer hetzelfde als ik in de kast had liggen, alleen waren deze iets kleiner, hadden een licht roze kleur en hadden een leuke, kleurige rand aan de bovenkant, waardoor ze er iets kinderachtiger uitzagen.
Ik voelde verder in de tas en liet de luier naast de tas liggen. Ik voelde ook nog iets van badstof en trok dat ook uit de tas. Het bleek een hemdje te zijn dat aan de onderkant, tussen de benen door, via drukknopjes gesloten kon worden. Ik bekeek het eens goed en zag dat ze dit hemdje waarschijnlijk zelf gemaakt had. De naadjes zaten niet helemaal netjes aan elkaar, waar toch zag het er wel goed uit. Het was helemaal van een dik soort badstof gemaakt. Samen met de luier nam ik het mee naar de kamer en legde het op de tafel neer. Ik wilde dat ze dit straks aan zou trekken.
Ik liet haar een tijd in het bad liggen en ging daarna even in de badkamer kijken. Ze zat recht op, op haar knieen in het bad en was met de douchekop haar haar aan het uitspoelen. Toen ze mij zag stond ze helemaal op en zonder schaamte draaide ze zich naar me toe. Ze spoelde het schuim van haar lichaam af en stapte uit het bad. Ik pakte een handdoek voor haar, maar ze weigerde die. Ze keek me uitdagend aan.
"Jij moet me afdrogen en aankleden." Ze zei het met een glimlach, en ook omdat ze zo schaamteloos voor me stond nam ik de uitdaging aan.
"Maar dan ben ik ook helemaal de baas." Ze wist misschien niet dat ik haar luier gevonden had en haar die zou omdoen.
"Oke baas." zei ze en hield haar armen wijd, ten teken dat ze klaar was. Het water druppelde nog van haar lichaam af en het stroomde zelfs uit haar haar. Ik pakte een handdoek en wreef snel even het meeste water uit haar haar en daarna gebruikte ik dezelfde handdoek, hield die halverwege haar rug en liet haar achterover zakken in mijn armen. Een arm hield ik onder haar knieen en de andere onder haar rug. Zo droeg ik het natte meisje naar de kamer, waar ik haar weer op dezelfde manier als dat ze net lag, op de tafel legde, naast de luier en het hemdje. Haar ogen glinsterden van plezier, toen ik haar overeind liet komen en haar gezicht afdroogde. Ineens vonden haar ogen de luier, even leek ze te schrikken en ze keek me aan.
"Ah, gemenerik." zei ze, en bleef lachen. Ze stompte zachtjes op mijn arm, maar vond het blijkbaar niet zo erg. Ik wreef de handdoek over haar armen en ze hielp gewillig mee. Ze had er zo te zien wel plezier in. En ik ook, ik vond het heerlijk. Ze reageerde niet eens toen ik de handdoek over haar borsten duwde en haar buik afdroogde. Daarna liet ik haar achterover liggen op de handdoek en begon ik aan haar benen. Ze hield haar benen voor me omhoog en toen ze droog waren, trok ze, zonder dat ik het hoefde te vragen, haar knieen in tot boven haar borst. Ik duwde ene kant van de handdoek onder haar billen en de andere helft trok ik tussen haar benen door en bedekte zo haar schaamstreek. Even bewoog ze, ten teken dat dit haar niet elke dag gebeurde, toen ik met mijn hand op de handdoek haar tussen haar benen droog wreef. Ik trok de handdoek weg en Sandra trok haar knieen nu zover mogelijk in, en stelde mij zo in staat haar billen af te drogen. Daarna pakte ik een andere handdoek en gooide de natte handdoek op de grond. Ik liet haar weer overeind komen en wreef nu haar nog flink natte haar zo goed mogelijk droog. Daarna trok ik alle handdoeken van de tafel af en liet haar, nog steeds naakt, op het koude hout van de tafel zitten. Ik pakte het speciale hemdje en Sandra stak haar armen vooruit, zodat ik het over haar hoofd kon trekken. Ik trok het verder naar beneden tot op haar buik en liet haar weer liggen. Ik vouwde de luier open en Sandra trok haar knieen weer in. Ik duwde de achterkant van de luier onder haar billen en ze liet zich zelf zakken op de luier. Ik trok de luier door haar benen omhoog en duwde hem strak op haar onderbuik. Daarna trok ik eerst links de plakstrips open en plakte hem strak dicht. Daarna plakte ik hem rechts ook zo strak dicht en controleerde nog even of de luier goed zat door met mijn vinger, tussen haar benen, tussen het elastiek van haar luier en haar lichaam te duwen.
Daarna schoof ik mijn hand recht onder haar billen en het krakende plastic en tilde haar onderlijf iets van de tafel, zodat ik de achterkant van het hemdje kon pakken en onder haar vandaan kon trekken. Ook aan de bovenkant trok in het hemdje over de luier heen. De achterkant van het hemdje was langer en ik trok het over het badstof aan de voorkant heen. De knoopjes zaten precies op de goede plaats en gingen goed dicht. Het badstof bedekte nu bijna heel de luier. Alleen langs de benen kwam er nog een klein randje plastic te voorschijn.
Ze keek me nog steeds met een glimlach aan, en dat deed me goed. Weer was ik bang dat ik dit niet had moeten doen. Ik stapte naar de zijkant van de tafel en boog over haar heen. Ik gaf haar een dikke zoen op haar voorhoofd.
"Je hebt je lief gedragen." zei ik. Twee blote armen kromden zich om mijn hals en hielden zo mijn hoofd vast, zodat ze me terug kon kussen. Ze liet me los en bleef liggen op de tafel.
"Mag ik even bellen." zei ze en ik pakte de telefoon, die naast de bank op een klein kastje stond. Het snoer was lang genoeg en ik zette de telefoon naast haar op tafel. Ik vond het wel een leuk gezicht dat ze zo op tafel bleef liggen.
Ze tikte een nummer in en ik hoorde iemand de telefoon opnemen.
"Hallo, met Sandra. Ik slaap vannacht niet thuis." zei ze tot mijn grote verbazing. Ze hield de hoorn in haar hand en probeerde tegelijkertijd mijn gezicht in de gaten te houden, om mijn reactie te zien. Ze voerde maar een kort gesprek en legde de hoorn weer neer.
"Dat was mijn hospita, die wil altijd even weten wanneer ik ergens anders slaap." Ze keek me ondeugend aan. "Ik mag toch blijven slapen?" vroeg ze nu pas.
"Je bent ondeugend, meisje." lachte ik, maar beantwoordde haar vraag niet.
"Alsjeblieft, er ligt onder in de tas ook nog een plastic matrasbeschermer en mijn pyjamapak. Alsjeblieft." smeekte ze.
"Oke, voor deze keer. Ik zal je pyjamapak pakken en dan breng ik je over een half uurtje naar bed. Begrepen." zei ik streng, maar ze vloog overeind en hing meteen weer om mijn nek. Ze kuste me meerdere malen, voordat ik haar weer van me af kon duwen en haar pyjamapak kon halen. Ik trok het haar aan en liet haar van de tafel af springen. Ze had een leuk roze pyjamapak aan. Ze sprong daarna op mijn bank en trok haar voeten onder zich. Ik ruimde eerst de boel op en gooide haar hemdje en slipje in de was. De handdoeken bracht ik naar de badkamer en duwde ik meteen in de wasmachine, die ik daarna inschakelde. Daarna liep ik terug naar de kamer en ging naast haar zitten. Ze leunde tegen me aan.
"Weet je dat ik bang was voor vanavond. Ik was bang dat je allemaal gekke dingen met me zou doen, terwijl ik even later languit op tafel lig en me laat uitkleden en het nog niet eens erg vind ook." Ze lachte naar me.
"Sandra, ik ben bang dat ik te ver ga, ik vind je echt aardig, ik ben bang dat je me niet meer wilt zien als ik je een keer een verdiend pak voor je billen geef. Daarom kan ik je niet straffen. Begrijp je." We zaten in elkaar gestrengeld op de bank.
"Dat geeft niet. Ik voel dat je van me houd, ik hou nog veel meer van jou. Ik vind het vreselijk om zo vernederd te worden. Ik laat me zomaar door iemand die ik nog maar nauwelijks ken uitkleden, en je deed me zelfs een luier om. Ik had nooit verwacht dat ik dat iemand zou laten doen. Het is de grootste vernedering die je maar kan bedenken, maar door jou vind ik het niet erg. Je mag alles met me doen, je mag me wassen, verschonen en als een baby behandelen. Ik weet dat je me geen pijn wilt doen, maar ik ben een klein kind en heb straf nodig als ik iets verkeerd doe. Ik weet gewoon dat ik eigenlijk niet voor mezelf kan zorgen. Ik ben te slap voor mezelf, terwijl ik best weet wat goed voor me is. Ik vind het verschrikkelijk om iedere morgen wakker te worden in een vies nat bed, maar ik vertik het gewoon om mezelf een luier om te doen. Daarom vind ik het niet erg dat je me een luier om doet." Ze zweeg. Dit was een flinke bekentenis en ik wist dat ze gelijk had. Ik hield van haar, maar niet op een gewone manier, meer als een vader die van zijn dochter houdt en af en toe incest pleegt. Ze durfde me niet aan te kijken, maar ik voelde dat ze weer huilde. Ik voelde het snikken van haar lichaam en trok haar dichter tegen mij aan.
"Ik weet niet...... Ik kan er niets aan doen." huilde ze. Ze zweeg even, ze probeerde een glimlach op haar gezicht te toveren, wat maar deels lukte.
"Ik ben blij dat je me een luier omgedaan hebt. Ik zit nu alweer te plassen." Ik keek haar een beetje kwaad aan.
"Je verdient een pak voor je billen." Ze keek angstig.
"Maar ik kan er echt niets aan doen." zei ze heel bang en ik geloof dat ze echt bang was dat ik haar zou straffen op dat moment.
"Dan denk ik dat je voortaan overdag ook maar een luier moet dragen."
"Nee, dat wil ik niet." zei ze, maar begreep dat dat niet zou helpen. Voortaan zou ze dag en nacht met een luier om moeten lopen. Even was het stil.
"Ik ben blij dat je die brief geschreven hebt. Je bent een lief, klein en ondeugend kindje." Ik bleef haar aankijken om te zien hoe ze reageerde op deze belediging. Haar wangen kleurden iets rood, en ze boog haar hoofd. Ze keek treurig en sprak met een heel klein, zacht stemmetje.
"Ik weet dat ik nog een klein kindje ben. Wil jij mij verzorgen." Ze meende het en ik sloeg maar een arm om haar heen.
"Natuurlijk, maar je bent wel een heel lief klein meisje." Ze fleurde iets op, maar toch zat ze er duidelijk mee dat ze in bed plaste. Ze voelde zich klein en onzeker. Even was het stil.
"Ik heb morgen wel om tien uur college."
"Ik heb vrij, dus ik breng je wel. Maar nu is het bijna kinderbedtijd en we moeten je bed nog opmaken." Ik duwde haar opzij en stond op.
"Ga jij die matrasbeschermer maar pakken." Ondertussen liep ik naar de logeerkamer en trok het dekbed er vanaf. Ik haalde de sloop van het matras en zag dat Sandra wat beteuterd in de deuropening staan.
"Mag ik niet bij jou slapen. Je slaapt op een tweepersoonsbed." Ik schudde mijn hoofd.
"Nee, je zult me eerst moeten bewijzen dat je je bed droog kunt houden." Ze draaide zich boos om en bukte bij haar boodschappentas neer. Ze graaide onder de blikjes en doosjes en haalde het plastic tevoorschijn. Ze gaf het aan me en ik vouwde het open over het matras. Het was een matrasbeschermer voor een eenpersoonsbed en hij paste goed. Aan de hoeken zat een elastische band die het plastic strak over het matras spande. Daarna maakte ik haar bed weer op.
"Heb je nog honger." Ze knikte en ik liep naar de keuken. Ik pakte een pak vla uit de koelkast en schonk een bordje vol. Ik pakte ook een lepel en een theedoek en nam het mee naar de kamer. Sandra liep me achterna, naar de woonkamer.
"Ga maar zitten voor de tafel." Ze zakte meteen door haar knieen en schoof haar benen onder de tafel. Ik zette het bord voor haar op tafel neer en pakte daarna twee hoeken van de theedoek beet. Als een slabbetje hield ik haar de theedoek voor en knoopte de twee punten om haar nek aan elkaar.
"Niet knoeien, anders zal ik je voeren." Ik gaf haar de lepel en aaide haar even door haar haar. Daarna ging ik weer op de bank zitten, zette de televisie aan en hield haar tegelijkertijd een beetje in de gaten. Ze at zonder te knoeien haar bordje leeg.
"Klaar" riep ze en ik stond op om haar slabbetje af te doen. Ik haalde de knoop eruit en veegde daarna met de theedoek haar mond af. Die was nog schoon, maar ik vond het leuk om haar al die kleine vernederingen te laten doorstaan.
"Goed zo, grote meid. En nu naar bed." Ze stond op en keek me gemaakt zielig aan.
"Het is nog zo vroeg."
"Niets mee te maken, schiet op." Ze draaide zich verontwaardigd om en liep met grote passen naar de logeerkamer. Ik kon de dikke vorm van de luier onder haar pyjamabroek zien en bij elke stap kraakte de luier zacht. Ik liep achter haar aan en zag hoe ze in bed kroop. Ik trok het dekbed over haar heen en kuste haar op het voorhoofd.
"Welterusten."
"Welterusten." Ze draaide zich op haar zij en kroop diep onder het dekbed. Ik deed het licht uit en liet haar alleen.
GEZOCHT :
Eenzame jongen (21 jaar) zoekt contact met meisje. Ik heb de neiging om wel eens in bed of broek te plassen en heb behoefte aan een sterke hand die me verzorgt, luier verschoont, straft, zindelijk maakt, enz.
Ben jij de geschikte persoon of wil je alleen reageren, schrijf dan alsjeblieft naar mij.
GEZOCHT :
Ben je een lief meisje, maar ben je incontinent, dan ben ik (jongen van 21 jaar) misschien de juiste persoon om je te begeleiden, te verschonen, te straffen, enz. Ik ben erg liefdevol, zeer streng als het moet, maar nooit gemeen, en zal je zeker niet misbruiken.
Schrijf naar me voor een vrijblijvende kennismaking.
Met deze twee advertenties had ik de landelijke dagbladen en seksbladen geteisterd. Ik wist dat het een vreemde tik van me was om zo van luiers en kinderachtige behandelingen te houden en dat er maar weinig, misschien wel geen, andere mensen waren die dezelfde 'afwijking' hadden, maar je kon nooit weten. Ik had een postbus in Amsterdam gehuurd, waar ik zo'n vijftien kilometer vanaf woon, en wachtte af. De eerste weken kwamen er wel wat brieven binnen, maar ze waren geen van allen serieus. Er was onder andere een jongen die aanbood om met zijn leren riem dat in bed plassen er bij mij wel uit te slaan, maar dat was absurd. Ik liet me niet door die vent half dood slaan. Ook was er een brief van een vrouw van in de veertig, die schreef dat ze weduwe was en dat haar twee kinderen al de deur uit waren. Ik mocht wel een paar weken bij haar komen inwonen. Ik was dan voor de omgeving zogenaamd een woningzoekende student en zij zou dan voor me zorgen. Ze miste haar kinderen erg en zou graag de opvoeding van mij op zich nemen. Ze had een lange brief geschreven en schreef zelfs wat ze van plan was met me, mocht het zover komen dat ik daar kwam wonen voor een tijdje. Ze zou me zodra ik thuis was een luier omdoen, en wanneer ik naar de wc. moest dan moest ik dat eerst aan haar vragen, waarna ze daarna mijn billen zou afvegen. Ook zou ik zeer streng worden behandeld en zelfs met mijn blote billen over de knie worden gelegd, wanneer ik straf verdiende.
Het was een aardige brief van die mevrouw en ik zou haar zeker een brief terugsturen, maar liet me toch liever verzorgen door een meisje van mijn eigen leeftijd. In uiterste nood kon ik altijd nog eens een gesprek met haar voeren.
Er waren nog wel een paar brieven, maar niet noemenswaardige. Er was echter een brief die me ontzettend aansprak. Het was van een meisje van twintig jaar, ze woonde alleen, en plaste sinds een auto-ongeluk in bed. Ze vertelde me dat ze zich er ontzettend voor schaamde, en weleens iemand anders een luier om wilde doen. Het leek haar heel misschien ook wel leuk om verschoond te worden door een lieve jongen. Ze stelde voor eens kennis te maken op 'neutraal terrein' zoals bijvoorbeeld een terrasje.
Dit leek me een serieuze brief en meteen schreef ik een lange brief. Ik schreef dat het me helemaal niet stoorde dat ze in haar bed plaste en dat ik het zelfs wel een beetje 'schattig' vond. Ik schreef dat haar brief me erg verraste en dat hij me wel aanstond. Geheel naar waarheid schreef ik er meteen bij dat we voorzichtig te werk moesten gaan, zodat we elkaar geen 'pijn' zouden doen. Ik stelde ook meteen voor om samen over een week of drie naar de bioscoop te gaan. Ik deed hem op de post en precies vier dagen later kreeg ik een brief terug. Ze vroeg me waarom we zo lang moesten wachten en stelde voor om over drie dagen, donderdag, de stad in de gaan. Dan was het koopavond, konden we een terrasje pakken en eventueel naar de bioscoop gaan. Ze schreef dat wanneer ze geen bericht terug kreeg op donderdagavond om half acht bij de halte van lijn 8 op Centraal Station zou staan. Ze had er blijkbaar nogal haast bij en het leek me inderdaad ook wel leuk. Ook ik kon nauwelijks wachten tot het donderdag was.
Ik woonde in het centrum op een paar kamers boven een winkel en maakte op donderdag nog snel alles even schoon. Ik had via een jongen die ik kende en die in de verpleging zat een stel luiers weten te regelen en die legde ik ook klaar in een kast in de badkamer. Normaal gesproken lagen ze ver weggestopt onder in een doos met daar bovenop een stel oude schoolboeken, die doos stond dan ook weer onder een stel andere dozen, want ik was als de dood dat iemand, mijn moeder bijvoorbeeld, ze toevallig een keer zou vinden. Om kwart over zeven stond ik bij de bushalte. Er stonden meer mensen en ik vroeg me af of ze er al bij zou staan, of stonden al deze mensen echt op de bus te wachten. Er stonden drie meisjes bij die ongeveer mijn leeftijd hadden. De eerste was een meisje met een flinke boodschappen tas. Ze had blond half lang haar en zag er goed verzorgd uit. De tweede was dacht ik helemaal niet het juiste type, ze had heel kort geknipt haar en droeg een zwarte leren jas met verschillende opdrukken opgenaaid van allerlei hardrock groepen. Ze zag er asociaal uit en eigenlijk hoopte ik niet dat zij het zou zijn. De derde had ook blond haar, maar veel langer en met wat krullen. Ze zag er wel erg netjes uit en ze had dure kleren aan. Ze stond voortdurend op haar horloge te kijken en ik nam aan dat zij het ook niet was. Weer gleden mijn ogen naar het eerste meisje. Ze zag er best wel leuk uit. Ze droeg een blauwe spijkerbroek met daar overheen een groene wollen trui. Ik bleef een tijdje staan wachten tot de bus kwam en ik kon kijken wie er bleef staan, toen er een vierde meisje aan kwam lopen. Ze ging wat achteraf staan en nam de rest van de mensen eens goed in zich op. Toen begon ik weer te twijfelen. Dit meisje kon het ook zijn.
Gelukkig kwam er eindelijk een bus aanrijden. De mensen drongen naar voren. Het was flink druk geworden bij de halte, maar wat wilde je ook op koopavond. Bijna alle mensen stapten in, op twee meisjes na. Het meisje dat er het laatste bij kwam en het eerste meisje. Het laatste meisje keek nog eens om haar heen en liep weer weg. De bus reed ook weg en samen bleven we achter. Ik liep wat meer naar haar toe en ging onopvallend naast haar staan. Stel dat ze het nu niet was. Het meisje tikte op mijn arm.
"Weet jij hoe laat het is?" Als zij het inderdaad was, dan ging ze ook voorzichtig te werk.
"Nee, sorry, maar ik weet wel dat het tijd is om naar het toilet te gaan. Weet jij toevallig of er hier in de buurt ergens een is." Ze keek me even verbaasd aan. Het was een gok van me, maar plots begon ze te lachen.
"Ik geloof dat we elkaar gevonden hebben."
"Ik weet wel zeker." en ik begon ook te lachen. Ik stak mijn hand uit.
"We mogen elkaar dan nog wel niet ontmoet hebben, toch geloof ik dat we al flink wat van elkaar weten. Ik ben Mark."
"Sandra, wist je trouwens dat ik behoorlijk zenuwachtig was. Ik zag al die jongens voorbij komen en bij de meeste hoopte ik toch echt dat ze me niet aan zouden spreken."
"En ik, hoe beval ik op het eerste gezicht. Jij ziet er trouwens goed uit, en dit zeg ik heel eerlijk: ik hoopte dat jij het zou zijn."
"Bedankt, je ziet er goed uit."
"Dank je." Het klikte meteen tussen ons en dicht naast elkaar liepen we het centrum in. Het was druk in de stad, de terrasjes zaten bijna overvol en je kon bijna niet gewoon lopen.
"Om eerlijk te zijn, heb ik eigenlijk niet zo heel veel zin om door de stad te banjeren. Ik moest vanmorgen om vijf uur mijn nest uit en heb sinds die tijd heb ik weinig rust gehad." Ze keek me vragend aan.
"Dat geeft niet, dan gaan we lekker even ergens zitten waar we rustig kunnen praten." Ongemerkt had ik haar richting mijn straat gestuurd en daar waren we nu vlak bij. We stapten een zijstraat in van een drukke winkelstraat en meteen werd het wat rustiger.
"Weet jij waar we dan heen kunnen?" vroeg ze net op het juiste moment. Ik draaide me om, duwde mijn huissleutel in het sleutelgat, opende de deur en lachte.
"Ja, hier. Kom binnen." Ze keek verbaasd. "Ik woon hier!" zei ik laconiek. Ze keek me aan en begon te lachen.
"Echt waar?" ze stapte naar binnen en heel galant nam ik haar jas aan en hing hem aan de kapstok in de kleine hal. Ik liep voor haar uit de lange trap op en liep aan het eind van de trap door de deur een gangetje in. Rechts zaten twee deuren voor de badkamer en de logeerkamer en links zaten twee deuren voor een grote opbergkast en mijn slaapkamer. Rechtdoor kwam je via een deur in mijn woonkamer. Sandra stond nog steeds verbaasd te kijken.
"Dit zal wel flink wat huur kosten." zei ze toen ze mijn flinke woonkamer binnen stapte en een blik wierp in mijn open keuken.
"Nee hoor, dat valt mee. Dit is via kennissen gegaan en ik woon hier vrij goedkoop, wanneer ik af en toe eens in de winkel help en een beetje oplet of er niet ingebroken wordt."
Ik was inderdaad ontzettend blij met deze etage. Niet alleen had ik hier geen last van de buren, ook zat ik midden in het centrum. Boven me was niets, onder we een winkel en links, rechts en achter me waren winkels. En ik had ook nog een schitterend uitzicht op de brede winkelstraat voor me.
"Ga zitten." zei ik. Ze ging voorzichtig op de bank zitten en ik bood haar wat te drinken aan. Daarna ging ik naast haar zitten. Meteen viel het stil tussen ons en zaten we maar een beetje om ons heen te kijken.
"Stom toch, dat je via een brief alles over jezelf durft te vertellen, maar wanneer je tegenover elkaar zit je niets durft te zeggen." Sandra verbrak de stilte en ik moest nu wat terugzeggen. Ik twijfelde, maar toch besloot ik maar over mezelf te vertellen.
"Nou, dan zal ik maar beginnen. Ik weet niet welke advertentie je van mij gelezen hebt, maar ..."
"Ik heb er twee gezien!" onderbrak ze me. Ik zat nu een beetje met een rood hoofd, maar ondanks de schaamte begon ik toch te vertellen.
"Niet alles in de advertenties moet je geloven. Ik ben dus helemaal niet eenzaam, ik heb vrienden genoeg." Even stopte ik en keek naar Sandra. Ik voelde dat ik een rood gezicht had en ik was bang dat ik hier gewoon in de maling genomen werd. Ik keek haar recht aan, maar ze zag er serieus uit en niet het type dat me vreselijk pijn zou doen, dat hoopte ik tenminste.
"Ik ... Ik heb al sinds dat ik een klein kind was, al iets met luiers. Heel vreemd is het eigenlijk, maar al jaren ben ik echt geobsedeerd door alles wat met in bed plassen of zo iets te maken heeft. Ik heb een hele doos met kranteknipsels met advertenties van incontinentie-middelen en zelfs een kranteknipsel van een jongen die door zijn stiefvader is gemarteld en zelfs is gestikt door de touwen waarmee hij was vast gebonden omdat hij in bed plaste.
Als ik 's nachts naar bed ga, dan ga ik altijd liggen fantaseren, een soort dagdromen, maar dan in bed. Ik speel in mijn hoofd hele fantasieen na en in de meeste gevallen komt het er op neer dat ik een meisje een luier om doe of dat iemand mij een luier omdoet. Ik heb sinds ik alleen woon hier ook een hele hoop proef pakketten aangevraagd van incontinentieslips en via een vriend heb ik ook een stel echte luiers uit het ziekenhuis gekregen.
Soms doe ik zo'n luier om als ik naar bed ga, of loop ik er overdag mee door het huis." Ik keek haar beschaamd aan. Al die tijd dat ik aan het vertellen was had ik naar de grond zitten kijken, niet in staat om haar aan te kijken.
Ze schoof dichter naar me toe en legde een arm om me heen, ze gaf me zelfs een heel klein kusje op mijn wang en de schaamte nam iets af.
"Bij mij is het eigenlijk andersom. Ik plas bijna elke nacht in bed, maar het is maar heel af en toe dat ik mezelf een luier om doe. Terwijl ik heel goed weet dat het veel gemakkelijker is en ik dan niet elke dag mijn lakens hoef te verschonen. Misschien zou ik het wel leuk vinden als iemand mij een luier om zou doen, en ik weet zeker dat ik eigenlijk blij ben als ik eindelijk elke morgen wakker kan worden in een schoon, heerlijk warm en droog bed." Nu was zij het die haar moeilijke verhaal had verteld en wachtte op mijn reactie. Ik sloeg beide armen om haar heen en kuste haar wat langer op haar voorhoofd. Ik lachte.
"Volgens mij passen wij wel bij elkaar." Nu lachte ze ook weer.
"Ik ben blij dat ik het verteld heb, want dan kan ik nu ook vertellen dat ik nodig een droge onderbroek nodig heb." Ze keek met, met een gemaakte glimlach, aan en er viel even een doodse stilte tussen ons. Ik voelde de spanning. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik wilde haar ontzettend graag uitkleden en op een kinderlijke wijze behandelen en wassen, maar daar was het nog niet de juiste tijd voor. Ik durfde het niet, nog niet. Ik kon aan haar ogen zien dat ze bang was. Ik geloofde niet dat ze nu al meteen door mij verschoond wilde worden. Misschien testte ze me wel. Misschien wilde ze weten of ze me kon vertrouwen. Maar misschien wilde ze juist wel nu door mij uitgekleed worden en wilde ze dat ik haar een pak voor haar billen zou geven.
"Zal ik je verschonen?" vroeg ik twijfelend en ze knikte. Ik zag dat zij ook twijfelde, maar minder erg dan ik.
"Weet je het zeker? Ik wil niet dat er iets gebeurd wat je eigenlijk niet wilt." Ze keek me lief aan.
"Mark, wil je me alsjeblieft verschonen?" zei ze, met een lieve, rode blos op haar wangen. Ik stond op en nam haar mee naar de eettafel. Ik trok het tafelkleed van de houten tafel af, vouwde het netjes op en legde het op het aanrecht.
"Even wachten." zei ik en snel liep ik de kamer uit en kwam terug met een stapeltje handdoeken. Ik vouwde er twee open en legde ze in de lengterichting over de tafel heen, de een de ander een stuk overlappend. Daarna liet ik haar met haar rug naar de tafel staan.
"Hier op de tafel?" vroeg ze met een nog grotere blos. Ik knikte en pakte haar in haar middel. Ik tilde haar van de grond, en met een hupje zette ik haar met haar billen ver op de tafel, op de handdoek. Haar knieen hingen precies over de rand. Ik pakte haar been en begon haar linkerschoen uit te trekken, en daarna ook haar andere schoen. Even keek ik haar aan om te controleren of ze nog wel door wilde gaan, maar blijkbaar had ze al haar schaamte van zich afgezet. Ze hield haar hoofd omlaag en keek me niet aan. Ze bleef gewoon stil zitten.
"Hup, liggen." commandeerde ik, maar op een lieve toon. Ze ondersteunde zich met haar handen en ze ging op haar rug op de tafel liggen. Mijn handen pakten de rand van haar spijkerbroek aan en ik maakte het knoopje los. De rits sprong los en heel voorzichtig trok ik de broek onder haar vandaan tot over haar bovenbenen. Haar slipje kwam tevoorschijn, maar eerst pakte ik haar broekspijpen beet en trok haar broek helemaal uit. Ik gooide de broek over de leuning en keek weer naar Sandra. Een paar kleine tranen liepen uit haar ooghoeken.
"Je huilt, niet doen." Ik trok haar omhoog en trok haar tegen me aan. Ze legde haar hoofd op mijn schouder en sloeg haar armen om me heen.
"Zie je wel dat je het niet leuk vindt. Ik doe niets meer." Ik was nu boos op mezelf, natuurlijk vond ze het niet leuk. Ze snikte en veegde haar ogen af met haar mouw.
"Sorry, ik kan er niets aan doen. Ik wil dat je me vernedert, dat heb ik verdiend. Alsjeblieft." Ze duwde zich van me af en keek me aan.
"Nee, niet waar. We gaan te snel." zei ik, maar ze liet zich weer achterover zakken. Ze legde haar handen naast haar hoofd, alsof ze zich overgaf. Ik keek naar haar en zag dat haar slipje nat was. Er zat een grote gele opgedroogde urinevlek op het slipje en in het midden van die gele vlek was het zelfs nat. Ik besloot om dan toch maar door te gaan. Heel voorzichtig duwde ik mijn handen onder het elastiek van het slipje en trok het naar beneden. Sandra sloot haar ogen en durfde toch niet te kijken. Ik trok het vieze, stinkende broekje over haar enkels en gooide het op de grond. Haar hemdje had een stukje in haar slipje gezeten en was aan de rand ook nat. Ik pakte Sandra weer bij haar schouders en trok haar overeind. Ze opende haar ogen en keek me beschaamd aan. "Vies hF."
Ik pakte de onderkant van haar trui beet en trok hen omhoog. Ze hield haar armen omhoog en haar hoofd kwam uit de trui. Meteen kuste ik haar op haar gezicht en ze lachte gemaakt naar me. Ik gooide de trui over de broek heen en pakte daarna haar hemdje en trok het op de zelfde manier uit. Ineens zat ze naakt voor me op de tafel. Ze had geen b.h. aan, ze had kleine, stevige borsten en had helemaal geen b.h. nodig. Ze besefte dat ze alleen nog maar een paar sokken aan had en keek weer naar beneden. Ze besefte ook dat ze op een ongewone manier op tafel zat, ze voelde zich ongemakkelijk. Naakt zat ze als een klein kind op de tafel en durfde me niet aan te kijken. Ik draaide me om en liep naar de badkamer, waar ik de kraan van het ligbad opendraaide. Ik gooide er flink was badschuim in en liep daarna terug naar de kamer. Ik pakte haar voeten weer beet en trok ook haar sokken uit. Daarna tilde ik haar op en ze keek me verbaasd aan.
"Ik zet je in bad, goed." Ze knikte en ik droeg haar naar de badkamer, waar ik haar in een nog maar klein laagje water neerlegde. Daarna liet ik haar alleen en liep terug naar de hal, waar ze haar boodschappentas had neergezet. Ik wilde wel eens zien wat ze allemaal bij zich had. Ik deed de tas open en zag dat er allemaal boodschappen in lagen, een doos bami, een krop sla, twee zakken chips en nog veel meer. Toch graaide ik naar onderen, want ik wist uit eigen ervaring dat je luiers niet zomaar bovenop ligt. Er lagen inderdaad geen boodschappen onderin. Eerst voelde ik plastic en zag dat het een luier was, ongeveer hetzelfde als ik in de kast had liggen, alleen waren deze iets kleiner, hadden een licht roze kleur en hadden een leuke, kleurige rand aan de bovenkant, waardoor ze er iets kinderachtiger uitzagen.
Ik voelde verder in de tas en liet de luier naast de tas liggen. Ik voelde ook nog iets van badstof en trok dat ook uit de tas. Het bleek een hemdje te zijn dat aan de onderkant, tussen de benen door, via drukknopjes gesloten kon worden. Ik bekeek het eens goed en zag dat ze dit hemdje waarschijnlijk zelf gemaakt had. De naadjes zaten niet helemaal netjes aan elkaar, waar toch zag het er wel goed uit. Het was helemaal van een dik soort badstof gemaakt. Samen met de luier nam ik het mee naar de kamer en legde het op de tafel neer. Ik wilde dat ze dit straks aan zou trekken.
Ik liet haar een tijd in het bad liggen en ging daarna even in de badkamer kijken. Ze zat recht op, op haar knieen in het bad en was met de douchekop haar haar aan het uitspoelen. Toen ze mij zag stond ze helemaal op en zonder schaamte draaide ze zich naar me toe. Ze spoelde het schuim van haar lichaam af en stapte uit het bad. Ik pakte een handdoek voor haar, maar ze weigerde die. Ze keek me uitdagend aan.
"Jij moet me afdrogen en aankleden." Ze zei het met een glimlach, en ook omdat ze zo schaamteloos voor me stond nam ik de uitdaging aan.
"Maar dan ben ik ook helemaal de baas." Ze wist misschien niet dat ik haar luier gevonden had en haar die zou omdoen.
"Oke baas." zei ze en hield haar armen wijd, ten teken dat ze klaar was. Het water druppelde nog van haar lichaam af en het stroomde zelfs uit haar haar. Ik pakte een handdoek en wreef snel even het meeste water uit haar haar en daarna gebruikte ik dezelfde handdoek, hield die halverwege haar rug en liet haar achterover zakken in mijn armen. Een arm hield ik onder haar knieen en de andere onder haar rug. Zo droeg ik het natte meisje naar de kamer, waar ik haar weer op dezelfde manier als dat ze net lag, op de tafel legde, naast de luier en het hemdje. Haar ogen glinsterden van plezier, toen ik haar overeind liet komen en haar gezicht afdroogde. Ineens vonden haar ogen de luier, even leek ze te schrikken en ze keek me aan.
"Ah, gemenerik." zei ze, en bleef lachen. Ze stompte zachtjes op mijn arm, maar vond het blijkbaar niet zo erg. Ik wreef de handdoek over haar armen en ze hielp gewillig mee. Ze had er zo te zien wel plezier in. En ik ook, ik vond het heerlijk. Ze reageerde niet eens toen ik de handdoek over haar borsten duwde en haar buik afdroogde. Daarna liet ik haar achterover liggen op de handdoek en begon ik aan haar benen. Ze hield haar benen voor me omhoog en toen ze droog waren, trok ze, zonder dat ik het hoefde te vragen, haar knieen in tot boven haar borst. Ik duwde ene kant van de handdoek onder haar billen en de andere helft trok ik tussen haar benen door en bedekte zo haar schaamstreek. Even bewoog ze, ten teken dat dit haar niet elke dag gebeurde, toen ik met mijn hand op de handdoek haar tussen haar benen droog wreef. Ik trok de handdoek weg en Sandra trok haar knieen nu zover mogelijk in, en stelde mij zo in staat haar billen af te drogen. Daarna pakte ik een andere handdoek en gooide de natte handdoek op de grond. Ik liet haar weer overeind komen en wreef nu haar nog flink natte haar zo goed mogelijk droog. Daarna trok ik alle handdoeken van de tafel af en liet haar, nog steeds naakt, op het koude hout van de tafel zitten. Ik pakte het speciale hemdje en Sandra stak haar armen vooruit, zodat ik het over haar hoofd kon trekken. Ik trok het verder naar beneden tot op haar buik en liet haar weer liggen. Ik vouwde de luier open en Sandra trok haar knieen weer in. Ik duwde de achterkant van de luier onder haar billen en ze liet zich zelf zakken op de luier. Ik trok de luier door haar benen omhoog en duwde hem strak op haar onderbuik. Daarna trok ik eerst links de plakstrips open en plakte hem strak dicht. Daarna plakte ik hem rechts ook zo strak dicht en controleerde nog even of de luier goed zat door met mijn vinger, tussen haar benen, tussen het elastiek van haar luier en haar lichaam te duwen.
Daarna schoof ik mijn hand recht onder haar billen en het krakende plastic en tilde haar onderlijf iets van de tafel, zodat ik de achterkant van het hemdje kon pakken en onder haar vandaan kon trekken. Ook aan de bovenkant trok in het hemdje over de luier heen. De achterkant van het hemdje was langer en ik trok het over het badstof aan de voorkant heen. De knoopjes zaten precies op de goede plaats en gingen goed dicht. Het badstof bedekte nu bijna heel de luier. Alleen langs de benen kwam er nog een klein randje plastic te voorschijn.
Ze keek me nog steeds met een glimlach aan, en dat deed me goed. Weer was ik bang dat ik dit niet had moeten doen. Ik stapte naar de zijkant van de tafel en boog over haar heen. Ik gaf haar een dikke zoen op haar voorhoofd.
"Je hebt je lief gedragen." zei ik. Twee blote armen kromden zich om mijn hals en hielden zo mijn hoofd vast, zodat ze me terug kon kussen. Ze liet me los en bleef liggen op de tafel.
"Mag ik even bellen." zei ze en ik pakte de telefoon, die naast de bank op een klein kastje stond. Het snoer was lang genoeg en ik zette de telefoon naast haar op tafel. Ik vond het wel een leuk gezicht dat ze zo op tafel bleef liggen.
Ze tikte een nummer in en ik hoorde iemand de telefoon opnemen.
"Hallo, met Sandra. Ik slaap vannacht niet thuis." zei ze tot mijn grote verbazing. Ze hield de hoorn in haar hand en probeerde tegelijkertijd mijn gezicht in de gaten te houden, om mijn reactie te zien. Ze voerde maar een kort gesprek en legde de hoorn weer neer.
"Dat was mijn hospita, die wil altijd even weten wanneer ik ergens anders slaap." Ze keek me ondeugend aan. "Ik mag toch blijven slapen?" vroeg ze nu pas.
"Je bent ondeugend, meisje." lachte ik, maar beantwoordde haar vraag niet.
"Alsjeblieft, er ligt onder in de tas ook nog een plastic matrasbeschermer en mijn pyjamapak. Alsjeblieft." smeekte ze.
"Oke, voor deze keer. Ik zal je pyjamapak pakken en dan breng ik je over een half uurtje naar bed. Begrepen." zei ik streng, maar ze vloog overeind en hing meteen weer om mijn nek. Ze kuste me meerdere malen, voordat ik haar weer van me af kon duwen en haar pyjamapak kon halen. Ik trok het haar aan en liet haar van de tafel af springen. Ze had een leuk roze pyjamapak aan. Ze sprong daarna op mijn bank en trok haar voeten onder zich. Ik ruimde eerst de boel op en gooide haar hemdje en slipje in de was. De handdoeken bracht ik naar de badkamer en duwde ik meteen in de wasmachine, die ik daarna inschakelde. Daarna liep ik terug naar de kamer en ging naast haar zitten. Ze leunde tegen me aan.
"Weet je dat ik bang was voor vanavond. Ik was bang dat je allemaal gekke dingen met me zou doen, terwijl ik even later languit op tafel lig en me laat uitkleden en het nog niet eens erg vind ook." Ze lachte naar me.
"Sandra, ik ben bang dat ik te ver ga, ik vind je echt aardig, ik ben bang dat je me niet meer wilt zien als ik je een keer een verdiend pak voor je billen geef. Daarom kan ik je niet straffen. Begrijp je." We zaten in elkaar gestrengeld op de bank.
"Dat geeft niet. Ik voel dat je van me houd, ik hou nog veel meer van jou. Ik vind het vreselijk om zo vernederd te worden. Ik laat me zomaar door iemand die ik nog maar nauwelijks ken uitkleden, en je deed me zelfs een luier om. Ik had nooit verwacht dat ik dat iemand zou laten doen. Het is de grootste vernedering die je maar kan bedenken, maar door jou vind ik het niet erg. Je mag alles met me doen, je mag me wassen, verschonen en als een baby behandelen. Ik weet dat je me geen pijn wilt doen, maar ik ben een klein kind en heb straf nodig als ik iets verkeerd doe. Ik weet gewoon dat ik eigenlijk niet voor mezelf kan zorgen. Ik ben te slap voor mezelf, terwijl ik best weet wat goed voor me is. Ik vind het verschrikkelijk om iedere morgen wakker te worden in een vies nat bed, maar ik vertik het gewoon om mezelf een luier om te doen. Daarom vind ik het niet erg dat je me een luier om doet." Ze zweeg. Dit was een flinke bekentenis en ik wist dat ze gelijk had. Ik hield van haar, maar niet op een gewone manier, meer als een vader die van zijn dochter houdt en af en toe incest pleegt. Ze durfde me niet aan te kijken, maar ik voelde dat ze weer huilde. Ik voelde het snikken van haar lichaam en trok haar dichter tegen mij aan.
"Ik weet niet...... Ik kan er niets aan doen." huilde ze. Ze zweeg even, ze probeerde een glimlach op haar gezicht te toveren, wat maar deels lukte.
"Ik ben blij dat je me een luier omgedaan hebt. Ik zit nu alweer te plassen." Ik keek haar een beetje kwaad aan.
"Je verdient een pak voor je billen." Ze keek angstig.
"Maar ik kan er echt niets aan doen." zei ze heel bang en ik geloof dat ze echt bang was dat ik haar zou straffen op dat moment.
"Dan denk ik dat je voortaan overdag ook maar een luier moet dragen."
"Nee, dat wil ik niet." zei ze, maar begreep dat dat niet zou helpen. Voortaan zou ze dag en nacht met een luier om moeten lopen. Even was het stil.
"Ik ben blij dat je die brief geschreven hebt. Je bent een lief, klein en ondeugend kindje." Ik bleef haar aankijken om te zien hoe ze reageerde op deze belediging. Haar wangen kleurden iets rood, en ze boog haar hoofd. Ze keek treurig en sprak met een heel klein, zacht stemmetje.
"Ik weet dat ik nog een klein kindje ben. Wil jij mij verzorgen." Ze meende het en ik sloeg maar een arm om haar heen.
"Natuurlijk, maar je bent wel een heel lief klein meisje." Ze fleurde iets op, maar toch zat ze er duidelijk mee dat ze in bed plaste. Ze voelde zich klein en onzeker. Even was het stil.
"Ik heb morgen wel om tien uur college."
"Ik heb vrij, dus ik breng je wel. Maar nu is het bijna kinderbedtijd en we moeten je bed nog opmaken." Ik duwde haar opzij en stond op.
"Ga jij die matrasbeschermer maar pakken." Ondertussen liep ik naar de logeerkamer en trok het dekbed er vanaf. Ik haalde de sloop van het matras en zag dat Sandra wat beteuterd in de deuropening staan.
"Mag ik niet bij jou slapen. Je slaapt op een tweepersoonsbed." Ik schudde mijn hoofd.
"Nee, je zult me eerst moeten bewijzen dat je je bed droog kunt houden." Ze draaide zich boos om en bukte bij haar boodschappentas neer. Ze graaide onder de blikjes en doosjes en haalde het plastic tevoorschijn. Ze gaf het aan me en ik vouwde het open over het matras. Het was een matrasbeschermer voor een eenpersoonsbed en hij paste goed. Aan de hoeken zat een elastische band die het plastic strak over het matras spande. Daarna maakte ik haar bed weer op.
"Heb je nog honger." Ze knikte en ik liep naar de keuken. Ik pakte een pak vla uit de koelkast en schonk een bordje vol. Ik pakte ook een lepel en een theedoek en nam het mee naar de kamer. Sandra liep me achterna, naar de woonkamer.
"Ga maar zitten voor de tafel." Ze zakte meteen door haar knieen en schoof haar benen onder de tafel. Ik zette het bord voor haar op tafel neer en pakte daarna twee hoeken van de theedoek beet. Als een slabbetje hield ik haar de theedoek voor en knoopte de twee punten om haar nek aan elkaar.
"Niet knoeien, anders zal ik je voeren." Ik gaf haar de lepel en aaide haar even door haar haar. Daarna ging ik weer op de bank zitten, zette de televisie aan en hield haar tegelijkertijd een beetje in de gaten. Ze at zonder te knoeien haar bordje leeg.
"Klaar" riep ze en ik stond op om haar slabbetje af te doen. Ik haalde de knoop eruit en veegde daarna met de theedoek haar mond af. Die was nog schoon, maar ik vond het leuk om haar al die kleine vernederingen te laten doorstaan.
"Goed zo, grote meid. En nu naar bed." Ze stond op en keek me gemaakt zielig aan.
"Het is nog zo vroeg."
"Niets mee te maken, schiet op." Ze draaide zich verontwaardigd om en liep met grote passen naar de logeerkamer. Ik kon de dikke vorm van de luier onder haar pyjamabroek zien en bij elke stap kraakte de luier zacht. Ik liep achter haar aan en zag hoe ze in bed kroop. Ik trok het dekbed over haar heen en kuste haar op het voorhoofd.
"Welterusten."
"Welterusten." Ze draaide zich op haar zij en kroop diep onder het dekbed. Ik deed het licht uit en liet haar alleen.
