Verhaal Klaar de Babywinkel (A)

Hoe goed is dit verhaal?

  • 1

    Stemmen: 0 0,0%
  • 2

    Stemmen: 0 0,0%
  • 3

    Stemmen: 0 0,0%
  • 4

    Stemmen: 0 0,0%
  • 5

    Stemmen: 0 0,0%
  • 6

    Stemmen: 1 25,0%
  • 7

    Stemmen: 0 0,0%
  • 8

    Stemmen: 1 25,0%
  • 9

    Stemmen: 2 50,0%
  • 10

    Stemmen: 0 0,0%

  • Totaal stemmers
    4

DL_Michel

Administrator
Forumleiding
vertaald door: Euro Baby

Hoofdstuk 1 - De sollicitatie


Hallo. Ik denk dat ik mezelf, net als bij andere verhalen even de tijd moet nemen om mijzelf voor te stellen. Mijn naam is Tyler Rogers en ik ben op dit moment 20 jaar oud. Ik woon in een kleine stad aan de rand van Rotterdam, met mijn ouders en een zus van 16 jaar oud en nog een broer van 12. Dit verhaal begon twee jaar geleden. Ik was 18 en net geslaagd voor de middelbare school.

Ik had een vakantiebaantje nodig en zocht in de advertenties. Mijn stad, zoals ik vertelde is klein, ongeveer 50.000 inwoners en de baantjes lagen niet bepaald voor het oprapen. De meeste mensen reizen een uur naar Rotterdam, om daar in de stad te werken. Ik wilde niet in Rotterdam werken met het idee dat ik daar een uur voor moest reizen sprak me al helemaal niet aan. Er waren wel baantjes in onze eigen stad, maar hoe ik ook zocht tussen de advertenties, alle baantje die ik vond daar was ik, of niet geschikt voor of ik had een te hoge opleiding. Maar toen vond ik toch iets:

HELP GEZOCHT: Ben jij ouder dan 18 jaar? Wil je met mensen werken en hun helpen met hun speciale verzoeken. Heb je een goede instelling en in het bezit van een geldig rijbewijs? Dan zijn wij op zoek naar jou! Goede beloning (begin fl. 12,50 p/u), geen ervaring nodig. Wij leiden je op. Bel (0181) 231231.

Dit klonk te mooi om waar te zijn, maar ik was wel geïnteresseerd. Ik was een gewone gezonde Hollandse jongen van 18 jaar oud en het laatste wat ik wilde was vreemds doen of andere populaire dingen. Maar moest ik een baantje hebben om mijn school te betalen en 7 gulden meer dan het minimumloon is toch wel erg veel. Ik besloot om het nummer te bellen, wel hield ik er rekening mee dat de baan al vergeven was.

"Kinder Paradijs", zei de stem aan de andere kant van de telefoon.

"Hallo, u spreekt met Tyler Rogers. Ik heb uw advertentie in de krant gelezen en wilde weten of de functie nog beschikbaar is." Zei ik. Ik had de winkel van Kinderparadijs gezien in het winkelcentrum aan de noordkant vnan de stad en had al een paar keer naar binnen willen gaan en rondkijken. Maar, in deze kleine stad blijft iets niet lang geheim en daardoor was het er nooit van gekomen.

"Ja, de functie is nog beschikbaar. Zou je misschien langs willen komen, zodat we kennis kunnen maken", vroeg de man aan de andere kant.

"Natuurlijk, Ik kan er in een kwartier zijn. Naar wie kan ik vragen als ik er ben?" Vroeg ik.

"Mijn naam is meneer Walters, en ik ben de eigenaar van de winkel", zei de man, "kom maar langs en ik sta achter de toonbank."

Ik kwam iets te eerder dan afgesproken, en het eerste wat mij opviel was toen ik binnenkwam dat er een fantastische geur van babypoeder in de lucht hing. Voordat ik verderga, moet ik je iets over mijzelf vertellen. Ik heb een hele normale jeugd gehad (wat dit ook mag betekenen), behalve dat toen ik klein was een bedplasser ben geweest. Om eerlijk te zijn, zelfs nu ik 18 jaar was had ik af en toe nog een ongelukje. Ik heb luiers gedragen als nachtbescherming tot ik ongeveer 13 jaar was en ook als we lange stukken met de auto kreeg ik vaak een luier om voor het geval dat.

Ik had hier geen problemen mee, zelfs terwijl mijn zus die vier jaar jonger is nooit een luier omkreeg. Mijn broer (die 8 jaar jonger is) en ik leken altijd een luier om te hebben. Het was een deel van de dagelijkse routine, tot ik 13 was kreeg ik van m'n vader of moeder, nadat ik in bad geweest was, een luier om. Mijn broer en zus waren altijd in dezelfde kamer als dit gebeurde. We hadden namelijk een kamer die gebruikt werd om ons aan te kleden voordat we naar bed gingen. In deze kamer werden de luiers bewaard in een grote commode (wij noemden het het magazijn) bewaard, welke tegen een muur stond. M'n vader had deze speciaal voor ons gemaakt, zodat m'n zus en broer mij altijd zagen dat ik een luier omkreeg.

Als ik echt eerlijk ben dan moet ik zeggen dat ik het plezierig vond om een luier om te krijgen en ook het gevoel als 's morgens de natte luier weer afging. Ook hield ik van de lucht van babypoeder, die m'n moeder gebruikte om er voor te zorgen dat ik geen luieruitslag kreeg.

Het was deze geur van babypoeder en herinneringen die mij te binnenschoten toen ik de winkel binnenkwam. Ik keek vlug rond en merkte een kleine man van middelbare leeftijd achter de toonbank op. Ik ging er vanuit dat dit meneer Walters was en ik liep naar hem toe om hem aan te spreken.

Hij keek op van hetgeen hij aan het doen was en er kwam een grote lach om zijn gezicht. Hij kwam achter de toonbank vandaan en stak zijn hand uit. "Hallo, ik ben Ben Walters, jij moet Tyler zijn."

Ik stond helemaal sprakeloos met mijn mond vol tanden. Ik staarde een man van middelmatige leeftijd aan die een babyboxpakje droeg, een T-shirt met grote kraag, sokken en tennisschoenen. Hij kon zo door gaan voor een peuter. Ik stond daar en staarde, en kon niet geloven wat mijn ogen zagen. Ik had wel gehoord dat werknemers in deze winkel een rare kledingvoorschrift hadden, maar dit had ik nooit verwacht. Toen ik hem bekeek kon ik het niet helpen dat ik een grote bult in bij zijn achterse zag welke duidelijk een luier verraade onder zijn kleren.

Meneer Walters zag natuurlijk mijn verbazing, maar hij lachte en ging door met het vertelen over de baan. Het was een baan als winkelbediende. Hij vertelde dat dit een soort superwinkel was. In het assortiment waren niet alleen babyspullen, maar ook luiers en benodigdheden in maten voor volwassenen.

"Denk je er problemen mee te hebben om te praten over incontinentie met een volwassene of een ouder kind?" vroeg hij mij streng. "Onze klanten weten dat we alles wat we horen of doen met uiterste vertrouwelijk mee omgaan. Als je denkt dat je daar niet mee om kunt gaan, wees dan eerlijk en we stoppen er mee."

"Nee, meneer." stotterde ik, "Ik zal er geen probleem mee hebben, trouwens mijn broer is 10 en draagt 's nachts nog luiers. Ik heb daar geen problemen mee en zie ook geen reden waarom ik dit met anderen zou hebben. Ik wist niet waarom ik niet vertelde dat ik tot voor een paar jaar geleden ook nog luiers droeg, maar het leek erop dat ik dit niet wilde.

"Nou goed. Als je denkt dat je nog steeds geïnteresseerd bent dan moet ik je vertellen over het meest moielijke wat de meeste kinderen hebben met deze baan. Het is de kleding. Zie je, wat ik nu draag, een boxpak, luiers en schoenen is wat iedereen die hier werk draagt.

"Luiers?" Riep ik bijna met een paniekerige stem. Moeten we allemaal een luier dragen in het openbaar?" Ik was nog nooit in de problemen gekomen toen ik vroeger luiers droeg, maar toch. Hoewel ik dit geheim had gehouden, denk ik niet dat iemand anders dan mijn familie er iets over wist. Natuurlijk was het bijna ondekt en als de waarheid bekend was dan zouden meerdere mensen het weten dan ik wilde, was het nog steeds een geheim. Nu vroeg deze man om ze in het openbaar te dragen terwijl ik ze niet echt nodig had.

"Ja, luiers. Het is het idee dat als je ze verkoopt, je ze ook gebruikt", legde hij uit. "Ik kan zien dat je het kledingvoorschrift niet prettig vindt. De meesten hebben dat en dat is de reden dat ik zo'n hoog loon moet betalen. Als je me zou willen bellen zo snel als je kan, want ik heb echt hulp nodig. Mijn vorige medewerker is vertrokken naar een andere provincie en zit echt omhoog. Eigenlijk, zou je vandaag kunnen beginnen, als je wilt. Weet je wat, je neemt het uniform mee en denkt erover, probeer het uniform misschien. En bel me als je iets beslist hebt."

Ik bedankte hem en vertrok, denkend dat dit een vreemd sollicitatiegepsprek was. Ik wist dat ik er serieus over moest denken over dit aanbod. Ik kon ook een baan krijgen bij McDonalds en 6 gulden per uur en niet fulltime werken of ik kon deze baan nemen en voor fl. 12,50 per uur fulltime werken, en luiers dragen.
Hoofdstuk 2 - De beslissing

Hoe beschrijf ik de gevoelens die ik had toen ik naar huis reed met m'n 'uniform' naast me in de auto? Ik was plotseling overvallen door gevoelens die ik lang geleden had, maar nu ontdekte ik dat ik ze alleen maar had weggeduwd. Aan de ene kant wilde ik een eerstejaars student zijn, terwijl ik zojuist besloten had om weer als een kind een luier te dragen.

Ik reed niet rechtstreeks naar huis, integendeel, ik reed naar een uitkijkpunt, een heuvel vanwaar ik de stad kon zien, zodat ik alleen was en na kon denken. Ik was zo in de war en om eerlijk te zijn een beetje bang. Wat zouden m'n vrienden zeggen als ze mij in m'n uniform zouden zien? Zou er een meisje zijn dat met iemand uit willen gaan die gekleed als een peuter werkt.

Ik zat in m'n auto na de denken en ik weet niet waarom maar ik hield de luier vast die meneer Walters had gegeven als deel van het uniform. Ze waren zo zacht en een fijne geur van babypoeder. Ik pakte de plastic broek en hield die bij m'n neus en snoof diep de lucht. Een heleboel herinneringen van m'n kindertijd overvielen mij en plotseling wilde ik de luier om en plastic broek aan.

Ik gaf om niets anders op dit moment - ik wist als ik deze luier niet om zou doen ik zou exploderen. Voordat ik echt aan dacht, trok ik mijn broek en onderbroek uit. Daar zat ik, geheel verlaten, naakt met uitzondering van mijn T-shirt en als een waanzinnige probeerde ik te herinneren hoe ik een luier om moest doen.

Ik ging op de achterbank zitten en probeerde zo goed mogelijk te gaan liggen. Ik deed de luier onder m'n kont en trok hem snel tussen m'n benen. Wat een gevoel! Het veilige, warme, comfortabele gevoel van mijn kindertijd kwam terug. Ik kon niet verhelpen dat ik de grootste erectie kreeg die ik mij kon herinneren. Mijn hand nog steeds op de luier, om die op z'n plaats te houden, begon ik mijn penis te wrijven, door de luier heen. Het gevoel was waanzinnig. Ik was een normale, seksueel actieve 18-jaar oude jongen en had al een paar meisjes gehad, maar om de een of andere reden waren de gevoelens die ik nu had krachtiger dan ik ooit bij een meisje in bed had gehad.

Toen wreef ik, sneller en sneller, plotseling schudde ik en spoot de grootste hoeveelheid sperma die ik sinds lange tijd had gezien. Gelukkig was daar de luier en ving het op anders had ik een zooitje gehad op de achterbank. Ik genoot intens en ik denk dat ik een minuut of twee sliep.

Toen ik weer bij m'n positieven kwam wilde ik nog steeds de luier dragen. Ik deed de luier weer goed op z'n plaats, zodat de sperma in de luier bleef. Toen maakte ik af waar ik aan begonnen was en deed de luier om, spelde beide kanten veilig.

Voor de eerste keer had ik bij mijzelf een luier omgedaan. Ik vond dat ik iets fantastisch had gedaan. Toen trok ik de plastic broek over de luier aan en keek naar mijzelf. Ik wenste dat ik een grote spiegel had, zodat ik mijzelf helemaal kon zien, maar, maar ik wist dat ik in de toekomst daar gelegenheid genoeg voor zou hebben.

Toen ik daar zat te genieten van het gevoel van de luier voelde ik dat ik moest plassen. Ik wist niet wat ik moest doen, maar voordat ik kon beslissen reageerde mijn lichaam al, reageerde m'n lichaam op het oude gevoel, en voelde ik dat ik in mijn luier plaste. Wat een goed gevoel was dit.

Toen het katoen door en door nat werd van de warme urine, voelde ik weer een erectie opkomen. Nu had ik een probleem, hoe zou ik een gebruikte luier terugbrengen bij Mr. Walters? Ik wist dat ik de baan wilde, meer dan iets anders. Ik zou de reactie van mijn vrienden en familie voor lief nemen, want ik moest deze baan hebben. Maar m'n trots liet me merken dat ik voor moest doen dat ik twijfelde, zodat ik in mijn volle waarde kon blijven.

Langzaam deed ik de luier af en trok m'n normale kleren weer aan, en deed de natte luier in een plastic tas die ik in de auto had. Toen deed ik de rest van het uniform terug in de tas waar meneer Walters ze ingedaan had en reed naar huis om met mijn ouders te praten.

"Mam," zei ik terwijl ik de keuken in liep, "ik moet een beslissing nemen en heb jouw advies nodig."

Mam stopte even met het klaarmaken van het avondeten en keek mij aan.

"Nou, dat is lang geleden dat je mij om advies hebt gevraagd. Dit moet belangrijk zijn."

"Dat is het!" Zie ik, "Ik heb een baan aangeboden gekregen bij de Baby Shop in de stad. Ze betalen goed en het lijkt een leuke baan. Maar ik weet niet wat ik ermee aanmoet, ik kan niet beslissen."

"Nou," zei mam, "het klinkt niet dat dat zo'n moeilijke beslissing is. Waarom twijfel je?"

"Ik weet dat het goed betaald wordt, maar kijk wat ik aan moet. Terwijl ik dit zei trok ik het uniform uit de tas die ik in m'n hand had. Mam stond daar in volledig in stilte.

"Is dat een boxpak?" Vroeg ze vol ongeloof.

"Ja," zei ik, "En het erger dan dat is dat ik een luier eronder moet dragen!" Ik hoopte dat in niet te negatief klonk. Als ik zo negatief overkwam zou ze nooit willen dat ik de baan nam, dan moest ik verzinnen hoe ik het anders moest aanpakken.

Mam begon te lachen.

"Nou, toen je jonger was, heb ik vaak gezegd dat je nooit uit de luiers zou komen. Je kunt je vast wel herinneren dat je ze tot je 13e in bed gedragen hebt. Ik moest je ook een luier omdoen als we langer dan een uur reisden. Je broer is hetzelfde. Jullie proberen de luierindustrie van Nederland draaiend te houden" Mam lachte weer.

"Mam, Ik weet 't." zei ik twijfelend, "Maar dat is jaren geleden. Dit is niet om te lachen. Dit is serieus. Als ik deze baan neem, kan ik mijn school ervan betalen. Ik zou daar 's avonds en in het weekend kunnen werken en m'n studie er helemaal mee betalen. Maar wat zouden de mensen zeggen? Wat zullen m'n vrienden zeggen als ze mij zien?"

"Je echte vrienden zullen begrijpen dat het een deel van je werkuniform is en er niet van zeggen. Is het erger dan dat Bob draagt op de Kippengrill. Hoe zou jij het vinden om elke dat in een kippenpak te werken. Of wat dacht je van het uniform dat Rachel aan moet? Zij draagt een Teletubbiepak in de speelgoedwinkel. Ik denk dat de meeste mensen het wel zullen begrijpen en er niet veel van zullen zeggen. Als het wel doen, lach je er gewoon om en ze zullen er wel mee stoppen. Trouwens, als ze zien hoeveel je verdient, willen ze misschien daar ook wel werken."

Toen we de voors en tegens bespraken, kwam m'n vader de keuken binnen.

"Hoi," zei hij, "wat bespreken jullie?"

Ik vertelde hem de situatie en vroeg hem om zijn mening.

"Nou, ik weet dat het al een paar jaar geleden is dat je luiers droeg, maar ik zie het probleem eigenlijk niet. Het is niet omdat je ze nodig hebt, maar het is een deel van je werk. Ik moet een kostuum dragen op mijn werk - dat verwachten ze. En, jij moet een peuter outfit aan. Het maakt wel uit waar je moet werken. En zit niet in over je vrienden, zij zullen het echt wel begrijpen en je ondersteunen. Trouwens, zoals ik al zei vond je het vroeger niet erg om een luier te dragen, dus dat hoeft nu ook geen probleem te zijn."

We gingen door met het bespreken toen mijn broer, Adam, en mijn zus, Rebecca de keuken binnen kwamen. Het leek er op dat de hele familie hielp om de beslissing te nemen.

"Hé, Tyler," bood Adam aan, "we kunnen samen een luier om hebben, zoals vroeger. Dat zou leuk zijn. Mam, pap of Becca, kunnen het doen net zoals ze het nu voor mij doen."

"No, Gekkie, het is goed als mam, pap of Becca jou een luier omdoen, maar ik dank dat ze willen dat ik mijzelf een luier omdoe. Ik denk dat ik daar oud genoeg voor ben."

"Nou, ik vind het niet erg." zei Rebecca. "Ik hoef je geen luier om te doen zoals bij Adam, maar als je hulp nodig hebt kan ik je zeker helpen", zei ze met een lach op haar gezicht.

Ma zei, "Nou laten we daar niet over praten. Trouwens, Tyler heef nog niets besloten. Al denken wij dat het geen probleem is moet hij de beslissing nemen. Al mogen wij denken dat de luiers geen probleem zijn, hij moet zich er prettig bij voelen. Tyler", zei ze toen ze mijn kant op keek, "wij staan achter de beslissing die jij neemt, maar jij moet er lang en goed over na denken of je een baan wilt waarbij je een luier moet dragen."

Ik wist dat zij gelijk had. Zo als ik ook wist, wat ze ook zouden zeggen ik de baan zou nemen. Even herinnerde ik mij de luiers uit mijn kindertijd en keek opnieuw uit naar deze tijd. Ook dacht ik hoe opwindend het zou zijn om luiers te verkopen aan oudere kinderen en volwassenen die ze nodig hadden.

"Oke, Mam." Zei ik. "Ik ga meneer Walters bellen en hem vertellen dat ik de baan neem. Hij zij dat ik vandaag kon beginnen, omdat hij erg omhoog zit. Dus als je me vandaag niet hier nodig hebt, dan denk ik dat ik hem zeg dat ik meteen kan beginnen."

"Moet je op je werk komen met een luier om of kan je er daar een om doen", vroeg Ma.

"Ik weet het niet," zei ik. "Ik zal het vragen als ik hem bel." Ik hoopte dat hij niet zou vragen om met een luier om op het werk te komen. Ik wist dat ik dat niet kon doen, omdat ik onmogelijk aan mijn familie kon uitleggen hoe de luier al nat was geworden. Ik draaide het nummer en meneer Walters kwam aan de telefoon.

"Meneer Walters, dit is Tyler Rogers, ik was vanmorgen bij u voor de baan als verkoper."

"Oh, ja, Tyler. Ik ben blij dat je belt, wil je de baan?" Vroeg hij.

"Ik heb er veel en lang over nagedacht, meneer Walters. Hoewel het kledingvoorschrift bijzonder is wil ik toch de baan. Wanneer kan ik beginnen?"

"Waarom kom je niet meteen nu, dan kunnen we beginnen met het inwerken?", zei ik. "Ik ben erg blij dat je bij ons komt werken."

"Eh, nog een vraag, meneer Walters. Moet ik mijn uniform aan hebben als ik kom of kan ik me daar omkleden?" Vroeg ik ietwat nerveus.

"Oh, doe wat je wilt." Zei hij. "De meeste werknemers beginnen met hier omkleden, maar als ze gewend zijn aan het uniform komen ze al omgekleed. Als je komt in je gewone kleren, zal ik je helpen met de eerste keer."

Ik vertelde dit aan mam en ze lachte alleen maar.

"Nou," zei ze, "wil je dat ik je je luier omdoe of doe je dit op je werk?"

"Ik denk dat ik me vandaag op het werk verkleed. Ik wil niet overhaasten." Probeerde ik zo normaal mogelijk te zeggen.

"Oke," zei mam. "Hoe laat ben je klaar met werken?"

"Ik weet het niet zeker," zei ik, "maar de winkel gaat om 21.00 uur dicht, ik denk dat ik om een uur of tien wel thuis ben. Tot dan."
 
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
S Nieuwe babywinkel in Zaventem Pub 3
R Weer een vraag; Babywinkel VVV 3
Similar threads


Bovenaan