Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
[size=14pt]
Zijn werkdag zat er op. Hij zat op een bankje in het Beatrixpark nog even van de warme, namiddagse zomerzon te genieten toen drie jongens van een jaar of vijftien, zestien hem opvielen. Op zich was er weinig bijzonders aan hen te zien: dunne tienerjongens met halflang haar, mouwloze T-shirtjes, stoere spiegelbrillen op, de onvermijdelijke oorpluggen voor de mp3 spelers, de stakerige bewegingen van hun te lange ledematen – en het air of ze de hele wereld aankonden. Kortom, gewoon drie tieners.
Wat niet gewoon was, viel eigenlijk pas bij een nadere blik op: in plaats van de vandaag de dag in de mode zijnde wijde, slobberige driekwartbroeken die tegenwoordig voor een korte broek moesten doorgaan, hadden de jongens alle drie een kort spijkerbroekje aan, zoals dat een generatie eerder gewoon was.
Zijn generatie, want hij was een kind van de tachtiger jaren van de vorige eeuw, terwijl deze jongens ergens achterin de negentiger jaren moesten zijn geboren.
Terwijl hij zich nog over deze voor hun ongebruikelijke kleding zat te verwonderen, ploften de drie jongens bij hem op de bank neer. Eén van hen haalde een pakje sigaretten te voorschijn, bood er zijn vrienden eentje aan en stak er zelf ook een in zijn mond.
Zoekend gleden zijn handen over zijn korte spijkerbroekje, maar vonden kennelijk niet wat ze zochten.
'Fuck hee, aansteker vergeten – hee gast, heb jij misschien een vuurtje?'
Nou rookte hij niet, maar als elektricien had hij vaak genoeg even een aansteker nodig – kabeleindje vrij branden, je kent dat wel – dus had hij er meestal wel eentje bij zich, en kon de jongen dan ook van zijn gewenste vuurtje voorzien.
'Hee, bedankt man!'
'Graag gedaan hoor, geen moeite.'
'Normaal heb ik wel een aansteker bij me, maar die zit nog in m'n andere broek denk ik....' zei de jongen.
'Kan gebeuren toch...'
Een van de andere jongens mengde zich in het gesprek:
'En die aansteker heb je natuurlijk niet in de zak van je pisbroekje gestopt...'
De derde jongen viel fel uit:
'Hou je bek man, d'r zit een vreemde bij!'
'Zal die gast boeien of jij nog in je bed pist.... '
De jongens konden dat natuurlijk niet weten, maar wat hij hoorde, boeide hem wel degelijk. Hij was er niet trots op, maar hij had zelf tot z'n zestiende in bed geplast, en je kon met recht zeggen dat hij 'in de luiers' groot was gebracht. Sterker nog, hij mocht dan nu al een eind in de twintig zijn, maar op zijn bed lag nog altijd een groen rubberen plaslaken tussen laken en matras. Na een avondje stappen en wat biertjes werd hij nog steeds wel eens nat wakker. En er waren dagen dat die biertjes niet eens nodig waren. Misschien gaat bedplassen nooit helemáál over, had hij wel eens gedacht.
Echt onprettig vond hij de herinnering aan zijn luiertijd ook niet.
De veiligheid, de warmte. Bescherming.
Maar eens kijken of hij iets meer van die jochies te weten kon komen.
Hij richtte zich tot de jongens:
'Zijn jullie van een of andere club of zo? Ik bedoel, jullie hebben alle drie zo'n kort spijkerbroekje aan? Dat zie je niet zo vaak meer.'
'Ben jij van de verkeerde kant of zo!' vroeg jongen Drie vijandig.
'Ikke niet' lachte hij vriendelijk, 'maar het viel me op. En er is niks mis mee, hoor.'
'We vinden het gewoon stoer' zei jongen Eén, 'en met die hitte is het gewoon lekkerder dan een lange broek. 't Is goddome dertig graden vandaag man, dan doe je toch geen lange broek aan!'
'Ik vind er weinig stoers aan' zei jongen Twee. Als het niet van m'n vader moest, deed ik echt niet zo'n broekje aan!'
'Moeten van je vader? Hoe bedoel je?'
'Gaat je niks aan, man' wilde de jongen zeggen, maar jongen Drie was kennelijk nog kwaad op jongen Twee en zag nu zijn kans schoon om wraak te nemen voor die opmerking van zoëven:
'Omdat 'ie weer in z'n bed gepist heeft vannacht!'
'En jij niet zeker!'
'Jij doet het vaker dan ik!'
'Klets niet man, ik heb al drie weken niet meer in bed gepist!'
'Dat lieg je! Vorige week zag ik je in de tuin zitten, had je ook je pisbroekje aan. En ik durf te wedden dat je luier al nat was ook!'
'Mannen, geen ruzie maken alsjeblieft... ' kwam de electricien er tussen. 'Begrijp ik het goed dat het hier over bedplassen gaat?'
Alledrie de jongens knikken bevestigend, de derde stuurs.
'Dan hoef je je voor mij niet te schamen hoor, toen ik zo oud was als jullie deed ik het ook nog!'
'Echt waar?'
'Vet hee!'
'Kreeg jij ook straf als je nat was, toen?'
'Nee, dat niet, maar ik moest wel zelf m'n natte bed verschonen, en helpen met de was. Ik had er altijd een hekel aan als ze mijn luiers en plasticbroekjes buiten aan de lijn hingen, zodat iedereen het kon zien.... '
'Hahahaa hoor je dat Patrick, die gast had ook een plasticbroekje aan!'
'Patrick heeft ook altijd een plasticbroekje aan 's nachts!'
'Sjeezus Denyan, wou je het ook nog op facebook zetten of komt het in de krant!'
'Hmm goed idee.... en ben je al op de hyves voor bedplassers, die van die Arun?!'
'Hyves is voor kleuters, man..... daar ben ik al lang niet meer op.'
'Plasticbroekjes zijn ook voor kleuters dus dat past wel....'
'Dankzij dat plasticbroekje was IK tenminste droog toen we gingen kamperen vorig jaar... JIJ had je hele slaapzak volgepist omdat je luier lekte!'
'Ja, en toen wou jij de rest van de week maar wat graag een plasticbroekje van Patrick lenen, hahaha... '
'Okee okeee.... plasticbroekjes zijn niet voor kleuters.'
'Kreeg je dat plasticbroekje met die autootjes, dat hij zelf niet meer aan wou....'
'Met die autootjes was wel lief..... stond je schattig, hoor! Vooral toen je nat was!'
'Tief op man....'
Hij kon het niet helpen, maar hij vond dat gesprek van die tieners steeds interessanter worden. Kon het echt zo zijn dat die stoere jongens nog in bed plasten? Maar eens vissen...
De elektricien hernam het woord.
'Dus als ik het goed begrijp, plassen jullie alle drie nog in bed?'
Zo vrij als de jongens net met elkaar praatten, zo verlegen werden ze nu ineens weer, nu de “volwassene” zich er mee bemoeide. De jongen die ze Denyan noemen bloosde zelfs knalrood.
Alleen de eerste jongen, wiens naam hij nog niet wist en die hem om een vuurtje had gevraagd, had nergens last van. Integendeel, hij gaf hem een knipoog en zei:
'Nou én? Dat deed jij toch ook nog toen je onze leeftijd was?'
De elektricien lachte luidop. Die brutale bliksem! Maar de jongen had gelijk en dat gaf hij dan ook volmondig toe.
'Tot m'n vijftiende, zestiende was ik elke nacht nat. En daarna had ik nog wel eens ongelukjes.... '
'En nog wel eens' had hij er bijna aan toegevoegd, maar dat was hem dan toch weer iets te privé om met deze jonge jongens te delen.
'Oh, okee dan.... ja, wij plassen nog in bed. We zijn al heel lang vrienden, al vanaf de basisschool, en dus weten we het wel van elkaar. We gaan samen kamperen, en we blijven ook wel bij elkaar slapen.... Omdat we het allemaal doen, hoeft niemand zich te schamen, zie je.'
'En zijn jullie nog elke nacht nat, of gaat het de goeie kant uit? Heel vaak houdt het op jullie leeftijd wel zo'n beetje op, weet je.'
'Dat zegt m'n stiefvader ook! Maar eigenlijk is 'ie een grote rotzak. Hij heeft dit bedacht met die pisbroekjes van ons!'
'Sorry, maar dat volg ik niet helemaal.....?'
'Tot vorig jaar plasten we allemaal nog elke nacht in bed. En omdat we altijd met ons drieën zijn, kon ons dat niet eens zo veel schelen. Nou ja, een beetje wel, toen we van de basisschool af waren en nog steeds in bed plasten.... Niet echt vet als je al op 't VMBO zit en nog elke nacht een drynite aan moet trekken.'
'Vooral toen je met het kennismakingskamp van klas 1 'bedplasser' moest aankruisen op het formulier, hè Steffan? Toen wilden we eigenlijk niet mee... '
'Maar we zijn toch gegaan. We hebben met z'n drieën met de mentor gepraat en het verteld. Was er nog een vierde jongen die het ook deed. Kregen we een eigen kamertje met z'n vieren.'
'Hahaha ja weet je nog, die gast, Arjen heette die, die had geen gewone luiers zoals wij!'
'Geeneens drynites!'
'Had nog van die katoenen luiers, van die grote witte lappen. Zo stom, man...'
'Kwam 's avonds mevrouw Gelderdome hem die luiers omdoen.... Lag die gast daar in z'n niksie op z'n bed en was mevrouw Gelderdome met babypoeder in de weer! Lache man...'
'En dan vastspelden... wat een gekloot!'
'En dan z'n plasticbroekje er over heen, ene been erin, andere been erin... '
'En dan controleerde ze of z'n luier er wel overal goed onder zat, onder dat plasticbroekje!'
'En als het dan klaar was kreeg die een klap op z'n kont van haar, net of 'ie een baby was... '
'Wij hadden dan allang onze drynites aan, dat konden we zelf wel.'
'En Patrick had ook zelf z'n plasticbroekje al aangetrokken!'
'Moest van me moeder man, dat weet je toch. Ik moet van haar nog altijd een plasticbroekje aan 's nachts. Boeit nogal!'
'Kwam de mentor ons 's morgens vroeg wekken, voor al de anderen wakker waren.... '
'En 's morgens waren we allemaal nat....'
'En die Arjen zeiknat man, die katoenen luier geel van voren, en dan stond 'ie naast z'n bed, piste hij er nog eens in!'
'Vond 'ie lekker warm, zei die!'
'Zag je de pis zo in zijn plasticbroekje lopen!'
'Dat hield die luier natuurlijk nooit binnen!'
'Stond wel vijf centimeter pis in z'n plasticbroekje, tussen z'n benen!'
De drie jongens brulden het uit van het lachen bij de herinnering.
'Ik piste er 's morgens ook nog wel eens in, stiekem. Was toch al nat.'
'Dat doet elke bedplasser!'
'Ikke wel! Kan je nog even blijven liggen....'
'Kwam mevrouw Gelderdome weer om z'n veiligheidsspelden los te maken, en onze natte luiers weg te gooien....'
'En ze nam ook onze plasticbroekjes mee, nou ja die van Patrick en Arjen dan, wij hadden aan onze drynites wel genoeg...'
'Lag mijn plasticbroekje 's avonds weer onder het kussen. Schoon en droog. Wel een tof mens evenzogoed, die Gelderdome... Ze deed het dan toch maar allemaal voor ons.'
'En zo heeft niemand gemerkt dat wij elke nacht in bed plasten!'
'Volgens mij waste ze Arjen z'n luiers ook nog uit, overdag als wij weg waren.'
'Maar die gast was een half jaar later wel droog en heeft nooit meer in z'n bed gepist!'
'Zei die.... Wie dat gelooft....?'
'En toen ging hij naar een andere school....... '
'Ik kwam hem vorig jaar nog een keer tegen, in Haarlem.
“Pis jij nog altijd in je bed”, vroeg 'ie.
“Allang niet meer”, heb ik tegen 'm gezegd, haha! Gaat hem wat aan....'
De jongens praatten enthousiast.
'Gelderdome?' informeerde de elektricien.
'Haha, ze heet eigenlijk Gelderhof, maar wij zeggen altijd Gelderdome. Soms ook wel Gelderdom, maar dat is niet zo aardig.'
'Oh ja, je vroeg of we nog elke nacht nat waren. Vroeger wel, dus. Maar het gaat steeds beter met ons! Denyan en ik zijn nog maar één of twee keer in de week nat.'
'Ik ben ook al een keer drie weken droog geweest! Nou goed, twee dan...'
'Alleen Patrick doet het nog vaak. Wel drie of vier keer in de week. Minstens. En laatst had hij weer de hele week in z'n bed geplast.'
'Heel fijn, dank je Steffan, om dat te vertellen... NOT!!'
'Man, het is toch zo! En het gaat bij jou ook wel een keer over. Zeker weten.'
'Maar Steffan', kwam de elektricien er weer tussen, 'uh.... mag ik gewoon Steffan tegen je zeggen.... ?'
De jongen knikte.
'Maar hoe zit dat dan met die korte spijkerbroekjes van jullie?'
'Nou' zei Steffan, 'dat heeft m'n nieuwe stiefvader dus bedacht. Mijn moeder maakte zich nooit zo druk om dat bedplassen van ons. Mijn vrienden deden het tenslotte ook nog, en ze zei altijd dat het vanzelf wel over ging. Maar die nieuwe vriend van haar vond het maar niks dat ik het nog deed.'
'Daar ben je veel te groot voor! zei 'ie altijd. Hij zou het mij wel afleren. Hij dreigde:
“Elke morgen een flink pak slaag op z'n natte pisbroek, dan is het zo afgelopen!”
Maar dat mocht niet van mijn moeder.
“Jij slaat mijn zoon niet”, zei ze.
Had ze zelf ook nooit gedaan. En toen begon hij over mijn luiers.'
'Wat was daarmee, dan?'
'Nou, hij zei, “met die moderne luiers hebben die jongens niet eens in de gaten dat ze nat zijn. Uit die dingen! Geen luiers meer aan. Laat hem maar een paar weken in een nat bed wakker worden, dan is het zo afgelopen!”
Maar dat mocht ook niet van mijn moeder. Veel te veel wasgoed ook.'
'En toen?'
'Toen kwam hij op het idee van die pisbroekjes. Elke dag als ik in bed had geplast, moest ik dat stomme broekje aan. “Die jongen moet er zich eindelijk eens overdag van bewust zijn wat 'ie 's nachts doet!” Ik hoor hem nog schreeuwen.
'En dat vond je moeder wel goed?'
'Ja jammer genoeg wel. En sterker nog, hij lulde ook de ouders van Denyan en Patrick om. Dus die mochten ook allebei een oude spijkerbroek verknippen.'
'Niet om het een of ander, maar het staat jullie werkelijk wel stoer. Toen ik een jongen was, droegen alle jongens van die korte spijkerbroekjes – hoe korter, hoe stoerder was het toen. En niemand weet immers waarom jullie die aan hebben, dus zal er ook niemand denken dat jullie in je bed hebben geplast!'
'Dank je. Aardig dat je dat zegt. En het is ook wel zo. Een hoop mensen vinden dat het ons wel goed staat. Maar onze vrienden op school denken dat we gek geworden zijn.... '
'Toevallig waren we vannacht alle drie nat. Dat is lang niet altijd meer zo...'
'We zijn zelfs wel eens alle drie droog!'
'Ja hoor Patrick, geloof je het zelf? Met jouw natgepiste plasticbroekje elke morgen?'
'Het lijkt me eigenlijk niet zo'n heel erge straf. Al kan ik me wel voorstellen dat het voor jullie niet zo heel erg leuk is', zei de elektricien.
De jongens keken elkaar aan.
'Je kan nou net zo goed alles vertellen, Steffan', zei Denyan.
'Echt.....?'
'Die gast is wel cool. En hij plaste zelf ook in bed, vroeger.'
'Chill.'
De elektricien vroeg: 'Is dat nog niet alles dan?'
'Nee. Moet je horen. Onder die spijkerbroekjes hebben we alledrie onze nachtluier om!'
'Wat? De luier waar je vannacht in hebt geplast?'
'Nee, dat niet. Een droge. Tenminste, 's morgens. Maar wel gewoon onze drynite'jes, en Patrick moet er zelfs z'n plasticbroekje nog bij aan doen.'
'En 's avonds is controle.....'
'Of we wel in onze luier hebben geplast. Moet van hem. Als je wakker bent, dan voel je wat je doet. Dan leer je het wel af, zegt die lulhannes.'
'En het ergste is, misschien werkt het ook nog wel. We plassen alle drie minder in bed. En hij denkt dat het van z'n stomme straf komt!'
'Maar ik denk dat we gewoon toch al aan het droog worden waren. Kom op hee, ik ben al bijna zestien, dan ben je toch een keer van dat bedpissen af, of niet dan!'
'Dus.... jullie hebben een luier om?? Onder je spijkerbroek?'
Het was Patrick die z'n T-shirt optilde, de koperen knoop van zijn korte spijkerbroekje losmaakte (“Lee” stond erop, zag de elektricien) en het ritsje naar beneden deed.
'Hier, kijk dan zelf!'
En hij zag glanzend plastic tussen het versleten spijkergoed, een melkwit plastic broekje, en daaronder was een drynite te herkennen voor wie weet hoe zo'n luier er uit ziet. En hij zag nog iets.... Patrick had overduidelijk in zijn luier geplast.
'Je bent nat, maat!' zei de elektricien, met iets van afgunst in zijn stem.
'Ja. Zes uur moet ik thuis zijn, dat is over twintig minuten. En dan komt de controle of ik wel in mijn luier gepist heb vandaag. Nou, dat heb ik! We moeten nat zijn van die vent. Heeft hij zo bedacht! Verplicht in je luier plassen. Om het af te leren. Dus ik denk dat de anderen ook wel nat zijn.... '
'Ikke wel', zei Denyan, 'al een tijdje. Ik moest vanmiddag bij de pizzeria al nodig... nou, toen heb ik het maar gedaan. Ik wou het nog zeggen dat ik aan het pissen was, maar toen kwamen onze pizza's net en toen ben ik het vergeten.... En jij, Steffan?'
'Wordt geregeld.... en wel nu!'
En terwijl zijn vrienden en de elektricien toekeken zette Steffan – die stoere tienerjongen in zijn stoere korte spijkerbroekje, zijn wrede zonnebril, zijn Asking Alexandria T-shirtje – , zijn benen wat uit elkaar, en ze wisten allemaal wat hij stond te doen. En zelfs terwijl hij in zijn luier stond te plassen, zag hij kans om übercool uit te stralen.
En hij zei:
'Hoe dit me van het bedplassen af moet helpen weet ik niet....... maar gedaan is gedaan. Ik ben nat. Come on guys, tijd om naar huis te gaan. Follow me!'
En de drie jongens kwamen overeind, maakten nog een vage handbeweging richting de elektricien, en weg liepen ze, de Stadionkade af.
Hij keek ze nog even na, maar ze keken niet om.
De elektricien en de bedplassers
Zijn werkdag zat er op. Hij zat op een bankje in het Beatrixpark nog even van de warme, namiddagse zomerzon te genieten toen drie jongens van een jaar of vijftien, zestien hem opvielen. Op zich was er weinig bijzonders aan hen te zien: dunne tienerjongens met halflang haar, mouwloze T-shirtjes, stoere spiegelbrillen op, de onvermijdelijke oorpluggen voor de mp3 spelers, de stakerige bewegingen van hun te lange ledematen – en het air of ze de hele wereld aankonden. Kortom, gewoon drie tieners.
Wat niet gewoon was, viel eigenlijk pas bij een nadere blik op: in plaats van de vandaag de dag in de mode zijnde wijde, slobberige driekwartbroeken die tegenwoordig voor een korte broek moesten doorgaan, hadden de jongens alle drie een kort spijkerbroekje aan, zoals dat een generatie eerder gewoon was.
Zijn generatie, want hij was een kind van de tachtiger jaren van de vorige eeuw, terwijl deze jongens ergens achterin de negentiger jaren moesten zijn geboren.
Terwijl hij zich nog over deze voor hun ongebruikelijke kleding zat te verwonderen, ploften de drie jongens bij hem op de bank neer. Eén van hen haalde een pakje sigaretten te voorschijn, bood er zijn vrienden eentje aan en stak er zelf ook een in zijn mond.
Zoekend gleden zijn handen over zijn korte spijkerbroekje, maar vonden kennelijk niet wat ze zochten.
'Fuck hee, aansteker vergeten – hee gast, heb jij misschien een vuurtje?'
Nou rookte hij niet, maar als elektricien had hij vaak genoeg even een aansteker nodig – kabeleindje vrij branden, je kent dat wel – dus had hij er meestal wel eentje bij zich, en kon de jongen dan ook van zijn gewenste vuurtje voorzien.
'Hee, bedankt man!'
'Graag gedaan hoor, geen moeite.'
'Normaal heb ik wel een aansteker bij me, maar die zit nog in m'n andere broek denk ik....' zei de jongen.
'Kan gebeuren toch...'
Een van de andere jongens mengde zich in het gesprek:
'En die aansteker heb je natuurlijk niet in de zak van je pisbroekje gestopt...'
De derde jongen viel fel uit:
'Hou je bek man, d'r zit een vreemde bij!'
'Zal die gast boeien of jij nog in je bed pist.... '
De jongens konden dat natuurlijk niet weten, maar wat hij hoorde, boeide hem wel degelijk. Hij was er niet trots op, maar hij had zelf tot z'n zestiende in bed geplast, en je kon met recht zeggen dat hij 'in de luiers' groot was gebracht. Sterker nog, hij mocht dan nu al een eind in de twintig zijn, maar op zijn bed lag nog altijd een groen rubberen plaslaken tussen laken en matras. Na een avondje stappen en wat biertjes werd hij nog steeds wel eens nat wakker. En er waren dagen dat die biertjes niet eens nodig waren. Misschien gaat bedplassen nooit helemáál over, had hij wel eens gedacht.
Echt onprettig vond hij de herinnering aan zijn luiertijd ook niet.
De veiligheid, de warmte. Bescherming.
Maar eens kijken of hij iets meer van die jochies te weten kon komen.
Hij richtte zich tot de jongens:
'Zijn jullie van een of andere club of zo? Ik bedoel, jullie hebben alle drie zo'n kort spijkerbroekje aan? Dat zie je niet zo vaak meer.'
'Ben jij van de verkeerde kant of zo!' vroeg jongen Drie vijandig.
'Ikke niet' lachte hij vriendelijk, 'maar het viel me op. En er is niks mis mee, hoor.'
'We vinden het gewoon stoer' zei jongen Eén, 'en met die hitte is het gewoon lekkerder dan een lange broek. 't Is goddome dertig graden vandaag man, dan doe je toch geen lange broek aan!'
'Ik vind er weinig stoers aan' zei jongen Twee. Als het niet van m'n vader moest, deed ik echt niet zo'n broekje aan!'
'Moeten van je vader? Hoe bedoel je?'
'Gaat je niks aan, man' wilde de jongen zeggen, maar jongen Drie was kennelijk nog kwaad op jongen Twee en zag nu zijn kans schoon om wraak te nemen voor die opmerking van zoëven:
'Omdat 'ie weer in z'n bed gepist heeft vannacht!'
'En jij niet zeker!'
'Jij doet het vaker dan ik!'
'Klets niet man, ik heb al drie weken niet meer in bed gepist!'
'Dat lieg je! Vorige week zag ik je in de tuin zitten, had je ook je pisbroekje aan. En ik durf te wedden dat je luier al nat was ook!'
'Mannen, geen ruzie maken alsjeblieft... ' kwam de electricien er tussen. 'Begrijp ik het goed dat het hier over bedplassen gaat?'
Alledrie de jongens knikken bevestigend, de derde stuurs.
'Dan hoef je je voor mij niet te schamen hoor, toen ik zo oud was als jullie deed ik het ook nog!'
'Echt waar?'
'Vet hee!'
'Kreeg jij ook straf als je nat was, toen?'
'Nee, dat niet, maar ik moest wel zelf m'n natte bed verschonen, en helpen met de was. Ik had er altijd een hekel aan als ze mijn luiers en plasticbroekjes buiten aan de lijn hingen, zodat iedereen het kon zien.... '
'Hahahaa hoor je dat Patrick, die gast had ook een plasticbroekje aan!'
'Patrick heeft ook altijd een plasticbroekje aan 's nachts!'
'Sjeezus Denyan, wou je het ook nog op facebook zetten of komt het in de krant!'
'Hmm goed idee.... en ben je al op de hyves voor bedplassers, die van die Arun?!'
'Hyves is voor kleuters, man..... daar ben ik al lang niet meer op.'
'Plasticbroekjes zijn ook voor kleuters dus dat past wel....'
'Dankzij dat plasticbroekje was IK tenminste droog toen we gingen kamperen vorig jaar... JIJ had je hele slaapzak volgepist omdat je luier lekte!'
'Ja, en toen wou jij de rest van de week maar wat graag een plasticbroekje van Patrick lenen, hahaha... '
'Okee okeee.... plasticbroekjes zijn niet voor kleuters.'
'Kreeg je dat plasticbroekje met die autootjes, dat hij zelf niet meer aan wou....'
'Met die autootjes was wel lief..... stond je schattig, hoor! Vooral toen je nat was!'
'Tief op man....'
Hij kon het niet helpen, maar hij vond dat gesprek van die tieners steeds interessanter worden. Kon het echt zo zijn dat die stoere jongens nog in bed plasten? Maar eens vissen...
De elektricien hernam het woord.
'Dus als ik het goed begrijp, plassen jullie alle drie nog in bed?'
Zo vrij als de jongens net met elkaar praatten, zo verlegen werden ze nu ineens weer, nu de “volwassene” zich er mee bemoeide. De jongen die ze Denyan noemen bloosde zelfs knalrood.
Alleen de eerste jongen, wiens naam hij nog niet wist en die hem om een vuurtje had gevraagd, had nergens last van. Integendeel, hij gaf hem een knipoog en zei:
'Nou én? Dat deed jij toch ook nog toen je onze leeftijd was?'
De elektricien lachte luidop. Die brutale bliksem! Maar de jongen had gelijk en dat gaf hij dan ook volmondig toe.
'Tot m'n vijftiende, zestiende was ik elke nacht nat. En daarna had ik nog wel eens ongelukjes.... '
'En nog wel eens' had hij er bijna aan toegevoegd, maar dat was hem dan toch weer iets te privé om met deze jonge jongens te delen.
'Oh, okee dan.... ja, wij plassen nog in bed. We zijn al heel lang vrienden, al vanaf de basisschool, en dus weten we het wel van elkaar. We gaan samen kamperen, en we blijven ook wel bij elkaar slapen.... Omdat we het allemaal doen, hoeft niemand zich te schamen, zie je.'
'En zijn jullie nog elke nacht nat, of gaat het de goeie kant uit? Heel vaak houdt het op jullie leeftijd wel zo'n beetje op, weet je.'
'Dat zegt m'n stiefvader ook! Maar eigenlijk is 'ie een grote rotzak. Hij heeft dit bedacht met die pisbroekjes van ons!'
'Sorry, maar dat volg ik niet helemaal.....?'
'Tot vorig jaar plasten we allemaal nog elke nacht in bed. En omdat we altijd met ons drieën zijn, kon ons dat niet eens zo veel schelen. Nou ja, een beetje wel, toen we van de basisschool af waren en nog steeds in bed plasten.... Niet echt vet als je al op 't VMBO zit en nog elke nacht een drynite aan moet trekken.'
'Vooral toen je met het kennismakingskamp van klas 1 'bedplasser' moest aankruisen op het formulier, hè Steffan? Toen wilden we eigenlijk niet mee... '
'Maar we zijn toch gegaan. We hebben met z'n drieën met de mentor gepraat en het verteld. Was er nog een vierde jongen die het ook deed. Kregen we een eigen kamertje met z'n vieren.'
'Hahaha ja weet je nog, die gast, Arjen heette die, die had geen gewone luiers zoals wij!'
'Geeneens drynites!'
'Had nog van die katoenen luiers, van die grote witte lappen. Zo stom, man...'
'Kwam 's avonds mevrouw Gelderdome hem die luiers omdoen.... Lag die gast daar in z'n niksie op z'n bed en was mevrouw Gelderdome met babypoeder in de weer! Lache man...'
'En dan vastspelden... wat een gekloot!'
'En dan z'n plasticbroekje er over heen, ene been erin, andere been erin... '
'En dan controleerde ze of z'n luier er wel overal goed onder zat, onder dat plasticbroekje!'
'En als het dan klaar was kreeg die een klap op z'n kont van haar, net of 'ie een baby was... '
'Wij hadden dan allang onze drynites aan, dat konden we zelf wel.'
'En Patrick had ook zelf z'n plasticbroekje al aangetrokken!'
'Moest van me moeder man, dat weet je toch. Ik moet van haar nog altijd een plasticbroekje aan 's nachts. Boeit nogal!'
'Kwam de mentor ons 's morgens vroeg wekken, voor al de anderen wakker waren.... '
'En 's morgens waren we allemaal nat....'
'En die Arjen zeiknat man, die katoenen luier geel van voren, en dan stond 'ie naast z'n bed, piste hij er nog eens in!'
'Vond 'ie lekker warm, zei die!'
'Zag je de pis zo in zijn plasticbroekje lopen!'
'Dat hield die luier natuurlijk nooit binnen!'
'Stond wel vijf centimeter pis in z'n plasticbroekje, tussen z'n benen!'
De drie jongens brulden het uit van het lachen bij de herinnering.
'Ik piste er 's morgens ook nog wel eens in, stiekem. Was toch al nat.'
'Dat doet elke bedplasser!'
'Ikke wel! Kan je nog even blijven liggen....'
'Kwam mevrouw Gelderdome weer om z'n veiligheidsspelden los te maken, en onze natte luiers weg te gooien....'
'En ze nam ook onze plasticbroekjes mee, nou ja die van Patrick en Arjen dan, wij hadden aan onze drynites wel genoeg...'
'Lag mijn plasticbroekje 's avonds weer onder het kussen. Schoon en droog. Wel een tof mens evenzogoed, die Gelderdome... Ze deed het dan toch maar allemaal voor ons.'
'En zo heeft niemand gemerkt dat wij elke nacht in bed plasten!'
'Volgens mij waste ze Arjen z'n luiers ook nog uit, overdag als wij weg waren.'
'Maar die gast was een half jaar later wel droog en heeft nooit meer in z'n bed gepist!'
'Zei die.... Wie dat gelooft....?'
'En toen ging hij naar een andere school....... '
'Ik kwam hem vorig jaar nog een keer tegen, in Haarlem.
“Pis jij nog altijd in je bed”, vroeg 'ie.
“Allang niet meer”, heb ik tegen 'm gezegd, haha! Gaat hem wat aan....'
De jongens praatten enthousiast.
'Gelderdome?' informeerde de elektricien.
'Haha, ze heet eigenlijk Gelderhof, maar wij zeggen altijd Gelderdome. Soms ook wel Gelderdom, maar dat is niet zo aardig.'
'Oh ja, je vroeg of we nog elke nacht nat waren. Vroeger wel, dus. Maar het gaat steeds beter met ons! Denyan en ik zijn nog maar één of twee keer in de week nat.'
'Ik ben ook al een keer drie weken droog geweest! Nou goed, twee dan...'
'Alleen Patrick doet het nog vaak. Wel drie of vier keer in de week. Minstens. En laatst had hij weer de hele week in z'n bed geplast.'
'Heel fijn, dank je Steffan, om dat te vertellen... NOT!!'
'Man, het is toch zo! En het gaat bij jou ook wel een keer over. Zeker weten.'
'Maar Steffan', kwam de elektricien er weer tussen, 'uh.... mag ik gewoon Steffan tegen je zeggen.... ?'
De jongen knikte.
'Maar hoe zit dat dan met die korte spijkerbroekjes van jullie?'
'Nou' zei Steffan, 'dat heeft m'n nieuwe stiefvader dus bedacht. Mijn moeder maakte zich nooit zo druk om dat bedplassen van ons. Mijn vrienden deden het tenslotte ook nog, en ze zei altijd dat het vanzelf wel over ging. Maar die nieuwe vriend van haar vond het maar niks dat ik het nog deed.'
'Daar ben je veel te groot voor! zei 'ie altijd. Hij zou het mij wel afleren. Hij dreigde:
“Elke morgen een flink pak slaag op z'n natte pisbroek, dan is het zo afgelopen!”
Maar dat mocht niet van mijn moeder.
“Jij slaat mijn zoon niet”, zei ze.
Had ze zelf ook nooit gedaan. En toen begon hij over mijn luiers.'
'Wat was daarmee, dan?'
'Nou, hij zei, “met die moderne luiers hebben die jongens niet eens in de gaten dat ze nat zijn. Uit die dingen! Geen luiers meer aan. Laat hem maar een paar weken in een nat bed wakker worden, dan is het zo afgelopen!”
Maar dat mocht ook niet van mijn moeder. Veel te veel wasgoed ook.'
'En toen?'
'Toen kwam hij op het idee van die pisbroekjes. Elke dag als ik in bed had geplast, moest ik dat stomme broekje aan. “Die jongen moet er zich eindelijk eens overdag van bewust zijn wat 'ie 's nachts doet!” Ik hoor hem nog schreeuwen.
'En dat vond je moeder wel goed?'
'Ja jammer genoeg wel. En sterker nog, hij lulde ook de ouders van Denyan en Patrick om. Dus die mochten ook allebei een oude spijkerbroek verknippen.'
'Niet om het een of ander, maar het staat jullie werkelijk wel stoer. Toen ik een jongen was, droegen alle jongens van die korte spijkerbroekjes – hoe korter, hoe stoerder was het toen. En niemand weet immers waarom jullie die aan hebben, dus zal er ook niemand denken dat jullie in je bed hebben geplast!'
'Dank je. Aardig dat je dat zegt. En het is ook wel zo. Een hoop mensen vinden dat het ons wel goed staat. Maar onze vrienden op school denken dat we gek geworden zijn.... '
'Toevallig waren we vannacht alle drie nat. Dat is lang niet altijd meer zo...'
'We zijn zelfs wel eens alle drie droog!'
'Ja hoor Patrick, geloof je het zelf? Met jouw natgepiste plasticbroekje elke morgen?'
'Het lijkt me eigenlijk niet zo'n heel erge straf. Al kan ik me wel voorstellen dat het voor jullie niet zo heel erg leuk is', zei de elektricien.
De jongens keken elkaar aan.
'Je kan nou net zo goed alles vertellen, Steffan', zei Denyan.
'Echt.....?'
'Die gast is wel cool. En hij plaste zelf ook in bed, vroeger.'
'Chill.'
De elektricien vroeg: 'Is dat nog niet alles dan?'
'Nee. Moet je horen. Onder die spijkerbroekjes hebben we alledrie onze nachtluier om!'
'Wat? De luier waar je vannacht in hebt geplast?'
'Nee, dat niet. Een droge. Tenminste, 's morgens. Maar wel gewoon onze drynite'jes, en Patrick moet er zelfs z'n plasticbroekje nog bij aan doen.'
'En 's avonds is controle.....'
'Of we wel in onze luier hebben geplast. Moet van hem. Als je wakker bent, dan voel je wat je doet. Dan leer je het wel af, zegt die lulhannes.'
'En het ergste is, misschien werkt het ook nog wel. We plassen alle drie minder in bed. En hij denkt dat het van z'n stomme straf komt!'
'Maar ik denk dat we gewoon toch al aan het droog worden waren. Kom op hee, ik ben al bijna zestien, dan ben je toch een keer van dat bedpissen af, of niet dan!'
'Dus.... jullie hebben een luier om?? Onder je spijkerbroek?'
Het was Patrick die z'n T-shirt optilde, de koperen knoop van zijn korte spijkerbroekje losmaakte (“Lee” stond erop, zag de elektricien) en het ritsje naar beneden deed.
'Hier, kijk dan zelf!'
En hij zag glanzend plastic tussen het versleten spijkergoed, een melkwit plastic broekje, en daaronder was een drynite te herkennen voor wie weet hoe zo'n luier er uit ziet. En hij zag nog iets.... Patrick had overduidelijk in zijn luier geplast.
'Je bent nat, maat!' zei de elektricien, met iets van afgunst in zijn stem.
'Ja. Zes uur moet ik thuis zijn, dat is over twintig minuten. En dan komt de controle of ik wel in mijn luier gepist heb vandaag. Nou, dat heb ik! We moeten nat zijn van die vent. Heeft hij zo bedacht! Verplicht in je luier plassen. Om het af te leren. Dus ik denk dat de anderen ook wel nat zijn.... '
'Ikke wel', zei Denyan, 'al een tijdje. Ik moest vanmiddag bij de pizzeria al nodig... nou, toen heb ik het maar gedaan. Ik wou het nog zeggen dat ik aan het pissen was, maar toen kwamen onze pizza's net en toen ben ik het vergeten.... En jij, Steffan?'
'Wordt geregeld.... en wel nu!'
En terwijl zijn vrienden en de elektricien toekeken zette Steffan – die stoere tienerjongen in zijn stoere korte spijkerbroekje, zijn wrede zonnebril, zijn Asking Alexandria T-shirtje – , zijn benen wat uit elkaar, en ze wisten allemaal wat hij stond te doen. En zelfs terwijl hij in zijn luier stond te plassen, zag hij kans om übercool uit te stralen.
En hij zei:
'Hoe dit me van het bedplassen af moet helpen weet ik niet....... maar gedaan is gedaan. Ik ben nat. Come on guys, tijd om naar huis te gaan. Follow me!'
En de drie jongens kwamen overeind, maakten nog een vage handbeweging richting de elektricien, en weg liepen ze, de Stadionkade af.
Hij keek ze nog even na, maar ze keken niet om.
Einde
Laatst bewerkt:
Een heel goed verhaal en superleuk geschreven. Ik hoop dat jij nog eens een boek uitgeeft vol met mooie luier en plastic broekjes verhalen, echt genieten. Natuurlijk kan het verder, ze kunnen elkaar altijd weer tegenkomen ook zonder dat ze adressen hebben uitgewisseld.
