de Luchtmacht

Hoe goed is dit verhaal?

  • 1

    Stemmen: 0 0,0%
  • 2

    Stemmen: 0 0,0%
  • 3

    Stemmen: 0 0,0%
  • 4

    Stemmen: 0 0,0%
  • 5

    Stemmen: 1 12,5%
  • 6

    Stemmen: 0 0,0%
  • 7

    Stemmen: 1 12,5%
  • 8

    Stemmen: 2 25,0%
  • 9

    Stemmen: 2 25,0%
  • 10

    Stemmen: 2 25,0%

  • Totaal stemmers
    8

DL_Michel

Administrator
Forumleiding
Geschreven door: Mikey19


Eindelijk was het zover. Na 3 eerdere tests en een paar maanden wachten, mocht Kim eindelijk naar de laatste testronde van de luchtmacht. Dit was best bijzonder want zoveel mensen haalden de eerste rondes niet en een meisje in de laatste ronde was al helemaal ongekend. Nu zat ze in de trein naar de luchtmachtbasis om een 2 daagse test te doen. En als ze voor deze test zou slagen, dan was een opleiding tot piloot voor Kim weggelegd.

Ze las de brief van de luchtmacht nog eens door. In de test zou een laatste medische keuring zitten, een laatste examen in wis en natuurkunde en zware lichamelijke proef om te kijken of Kims lichaam wel tegen de vele G-krachten kon. Tegen deze laatste proef zag ze wel op. Ze moest 10 seconden een kracht van 9G kunnen weerstaan. En had op TV al vaak gezien dat mensen bij zo'n test k.o. kunnen gaan. Ze had dan wel het ideale figuur voor piloot maar erg zeker was ze er niet op. Volgens de vrouwelijke officier die haar op een eerdere test onderzocht was haar geringe lengte en kleine borstomvang alleen maar goed om piloot te worden. Op de HAVO was ze vaak jaloers geweest op de volle borsten van haar klasgenoten. Ze was nu 19 en nog steeds waren haar borsten niet erg groot, maar dit was de eerste keer dat ze dat niet erg vond.

Om op de basis te komen moest ze vanaf het station de bus nemen. Lijn 7 zou haar bij de poort afzetten stond in de brief. Bij de poort aangekomen werd ze tegengehouden door een wacht, maar toen Kim de brief liet zien mocht ze door. Ze werd opgehaald door een vrouwelijke officier die haar begeleide naar haar barrak. Deze vrouw legde haar uit dat ze een barrak voor haar zelf had, omdat ze het enige meisje was in deze test. De volgende ochtend zou de test beginnen. De vrouw raadde haar aan vroeg te gaan slapen, omdat het 3 zware dagen zouden worden. De deur naar haar barrak werd geopend en daarna verdween de vrouw.

Kim keek haar barrak rond. Van de 12 bedden was er maar 1 opgemaakt. Er lag een brief op het bed. Kim ging op het bed zitten en begon de brief aandachtig te lezen. In de brief werd haar duidelijk gemaakt dat ze de komende 2 dagen in dienst van de luchtmacht zou zijn. Er werd van haar verwacht dat ze zich dan ook zou gedragen als militair. Opstaan om 600 uur, licht uit om 2200 uur. Burger kleren waren niet toegestaan, ze kon kleren vinden in de kast naast haar bed. Lang haar moest in een staartje en officieren moesten als officieren behandeld worden. Als laatste melde de brief dat ze de volgende dag 2 tests zou hebben. Een algemene test van 3 uur, en een wis-/natuurkunde test van 4 uur.

Kim legde de brief naast zich neer en opende de kast naast het bed. Links in de kast hing een grijze overall met daar onder een paar legerkistjes. Rechts waren er planken, hierop kon ze haar spullen leggen. 3 t shirts, 3 paar sokken en 3 slipjes. Op de onderste plank stond een doos. Kim pakte de doos uit haar kast en opende de doos. Ze schrok van de inhoud. In de doos zaten namelijk grote witte luiers. Dit moest wel een misverstand zijn want ze had al lang geen luiers meer nodig. Bij een eerdere medische test had ze met een rood hoofd toe gegeven dat ze tot aan haar twaalfde 's nachts in bed plaste. Maar sinds die tijd was ze op een paar ongelukjes na droog gebleven. Bij erge stress was het nog wel eens raak, maar dat was zelden. Nou ja het was vast een misverstand, dus stopte ze de doos maar terug in de kast.

Het was tijd voor bed, dus deed ze haar kleren uit en kroop onder de deken. Terwijl ze in slaap probeerde te komen dacht ze aan de luiers en hoe ze die tot haar twaalfde had moeten dragen. Gelukkig was ze niet zo groot, dus kon ze pampers blijven dragen, maar ze schaamde zich altijd wel als ze met haar moeder luiers uit de winkel haalde. Vooral als de caissière begon te vragen of ze logees zouden krijgen. Maar die tijd lag gelukkig achter haar. Alhoewel, die nacht droomde ze over luiers. In de droom stond ze op het punt om in haar luier te plassen, maar schrok net op tijd wakker. De eerste druppels verdwenen al in haar slipje toen ze uit bed schoot richting de WC. Toen ze het lichtknopje had gevonden was het al te laat. De eerste straal liep al langs haar benen en door snel op de WC plaats te nemen, wist ze de schade beperkt te houden. Ze plaste wel een minuut lang, door haar slipje heen wat al gauw geel kleurde in het natte gedeelte.

Nadat ze uitgeplast was liep ze terug naar haar bed. Ze schopte kwaad haar slipje uit en opende de kast. Ze twijfelde even maar besloot toch maar weer een slipje aan te doen. Zo viel ze weer in slaap en schrok om kwart over 6 wakker van een trompet buiten.

Kim sprong uit bed en wilde naar de douche lopen. Ze bedacht zich, want als ze nu eerst ging douchen kwam ze nooit op tijd voor het ontbijt om half 7. Gauw haalde ze een washandje over haar gezicht en bond haar haar in een staartje. Ze pakte de overal en stapte er in. Eerst die kistjes maar aan dacht ze en ging met de overall rond haar middel weer op bed zitten. Aan de veters leek wel geen einde te komen en toen ze eindelijk dicht waren was het al 5 voor half 7. Gauw Stond ze op en ritste de overal dicht. Terwijl ze de overall dicht ritste rook ze de lucht die uit de overal kwam. De urinelucht deed haar aan vroeger denken. Ze ritste de overal weer open en zag de gele rand onder aan haar T-shirt. Voor omkleden was geen tijd meer dus spoot ze maar wat extra deo in de overal.

Gauw ging ze naar de eetruimte, waar ze precies om half 7 binnen kwam. Binnen zat het vol, behalve 1 tafel waar 5 jongens aan zaten en bordje met haar naam op stond. Ze nam plaats en praatte wat met de jongens die waarschijnlijk haar klasgenoten waren. Tijdens het ontbijt rook ze nog wat in haar overall, maar gelukkig rook ze alleen maar deo.

Na het ontbijt stelde zich een man aan hen voor als Luitenant Roelofs. Hij zou hun begeleider worden voor de komende 3 dagen. Omdat het een drukke dag zou worden gingen ze meteen na het ontbijt naar een leslokaal. Terwijl ze die kant opliepen, hoorde Kim wat kraken naast haar. Het leek wel het plastic gekraak van een luier, maar ze kon niet bepalen bij welke jongen het weg kwam. In de klas aangekomen, nam Kim plaats achter 1 van de 6 tafels. De eerste test zou beginnen. Roelofs waarschuwde dat er niet gepraat mocht worden tijdens de test en dat het lokaal niet verlaten mocht worden tijdens de komende 3 uur. Kim opende het pakket papieren en begon te werken. Maar na 2 uur begon ze toch een probleem te krijgen. Niet met de vragen, maar meer met haar blaas. Gelukkig was ze niet de enige. De jongen voor haar stak zijn hand op en vroeg of hij naar de WC mocht. Roelofs schudde geërgerd zijn hoofd en keek de jongen kwaad aan. Nu durfde Kim niet hetzelfde te vragen dus ging ze wat verzitten.

Na een kwartier stond ze op knappen en begon last van concentratieverlies te krijgen. Ze probeerde de pijn wat te verlichten door een paar scheutjes urine te laten lopen. Ze voelde de nattigheid tussen haar benen en begon rood aan te lopen. De jongen naast haar, die blijkbaar al klaar was met zijn test, zat te grijnzen. Het was Kim nu wel duidelijk bij wie het plastik gekraak weg kwam en waarom hij niet naar de WC moest. Toen de tijd om was, had Kim de test niet af omdat de concentratie het laatste uur weg was. Maar dat was haar probleem nu niet. Zo gauw Roelofs zei dat ze mochten gaan eten, vlogen er 4 jongens en 1 meisje richting de deur. Bij 2 jongens zag Kim een donkere verkleuring in de overall. Ze was dus blijkbaar niet alleen met haar probleem.

Kim rende naar haar barrak met 1 hand tussen haar benen. Ook nu was er weer geen tijd om het slipje uit te trekken. En ook nu piste ze weer dwars door haar slipje. Toen ze klaar was, checkte ze de schade in haar overall. Gelukkig viel deze mee. Wel twijfelde ze over de test van die middag. Die test zou nog een uur langer duren, dus leek het haar beter maar een luier om te doen. Ze pakte de bovenste luier uit de doos en probeerde hem om. Na wat getrek leek het haar beter op bed te gaan liggen en de luier maar om te doen zoals haar moeder dat vroeger bij haar deed. Dit ging gelukkig beter. En met ook een schoon T-shirt aan ritste Kim haar overal weer dicht. De luier zat wel erg vreemd. Hij was wat groter dan de pampers die ze 7 jaar eerder droeg. Toch liep ze maar door richting eetzaal want over een half uur was er alweer een test.

Ze kwam weer als laatste in de eetzaal en ging zitten bij haar klasgenoten. Ze hoorde de jongen die tijdens de eerste test ook al een luier droeg zeggen, dat de luchtmacht gewoon wilde zien wie meteen al een luier zou dragen. De luier maakte het een stuk makkelijker te concentreren op de test. Dat bleek ook wel want hij was de enige die de test af had. Op dat moment stond Roelofs al weer achter ze om ze mee te nemen naar de volgende test. Voor de test vroeg Roelofs of ze nu allemaal een luier droegen. Nadat ze alle 6 bevestigd hadden zei hij: Gebruik hem dan ook. Als je later piloot wil zijn zul tijdens lange missies ook een luier dragen en gebruiken, dus je hoeft je nergens voor te schamen. Met die woorden in haar hoofd begon Kim aan haar test. En ook nu kreeg ze naar 2 uur aandrang om te plassen. Ze twijfelde maar wist dat ze het nooit zo lang kon ophouden dus liet ze het langzaam lopen.

Na enig persen voelde zij haar spieren ontspannen. Dit was iets anders dan 's nachts in een luier plassen. Ze was nu veel bewuster van wat ze deed. Eerst voelde ze niets, maar toen werd het warm tussen haar benen. De warmte spreidde uit naar voor en achter in haar luier. Na te zijn uitgeplast ging ze verder met haar test. En volledig geconcentreerd had ze na 3 en een half uur de test af. Ze keek de klas rond en zag dat ze de enige was. Ze moest nog een half uur stil blijven zitten dus liet ze haar gedachten maar afdwalen. Toch zakte ze niet ver in gedachten, want er was een ander probleem op komst. Door de test had ze de eerste signalen van haar darmen genegeerd, maar nu viel er weinig meer te negeren. Ze probeerde het nog tegen te houden maar na 10 minuten moest ze met erge buikkrampen toch toegeven. Langzaam voelde zij haar sluitspier openen.

Ze ging met haar handen onder haar benen zitten, om wat extra ruimte onder haar te creëren. Ze voelde hoe haar luier begon te vullen. Eerst naar achteren en door ruimtegebrek ook naar voren. Langzaam drong het door Kim door. Ze had als een baby in haar luier zitten plassen en poepen en had de luier tot de rand gevuld. Uit haar concentratie gebracht door Roelofs, die vertelde dat de tijd om was verloor Kim haar evenwicht. In plaats van op haar handen te leunen, kiepte ze achterover en zat met haar volle gewicht op de luier. Ze probeerde nog de schade te voorkomen door gauw te gaan staan, maar het was al te laat. Kim voelde hoe de luier aan haar billen plakte.

Zo goed en kwaad als het kon liep Kim terug naar haar barrak. Ondanks dat ze honger had, kon ze zo niet eten. Eerst moest zich schoonmaken. In het barrak aangekomen trok ze snel de kistjes en overall uit. Gauw liep ze naar de douche. Kim zag zichzelf in de spiegel. Daar stond ze, een 19 jarig meisje in een luier, die nog gebruikt was ook. Ze opende de plakstrips en liet de luier vallen. Met een plof viel deze op de grond. O shit dacht kim nu smeer ik de vloer er ook nog onder en moet ik nog meer schoonmaken.

Na een uur was alles weer schoon. Kim had de luier in een plastic zak gedaan en deze in een vuilnisbak op het terrein gegooid. Nu moest ze nog wat eten, dus liep ze snel naar de eetzaal. Haar klasgenoten waren blijkbaar al uitgegeten want er zat niemand aan hun tafel. Terwijl ze zat te eten, kwam er een vrouw bij haar zitten. Ze stelde zich voor als korporaal De Vries en werkte op de medische afdeling. Volgens de korporaal moest Kim de volgende dag bij haar wezen. 's Ochtends moest ze naar de tandarts en dokter. Bij het horen van het woord tandarts, liepen Kim de rillingen over de rug.

De tandarts was altijd de enige angst van Kim geweest. Vooral het boren van een gaatje was heel erg. Ze had maar 1 gaatje in haar gebit gehad, maar het vullen van dat gaatje was een traumatische ervaring. Ze kon het zich nog goed herinneren, hoe ze als 14 jarige meid huilend in de tandartsstoel zat. Haar moeder stond voor haar en zei dat ze zich niet zo aan moest stellen, maar de angst was te groot voor Kim. Toen de tandarts begon met boren, werd het Kim te veel. Van angst plaste ze in haar broek, waar de tandarts niet blij mee was.

De rest van de behandeling, moest Kim op een handdoek zitten, om de stoel niet verder te beschadigen. Kim schaamde zich rot en vanaf dat moment poetste Kim haar tanden zo goed dat ze nooit meer een gaatje had gehad.

Met de tandarts nog in haar gedachten ging ze weer terug naar haar barrak. Het was misschien nog niet zo laat, maar omdat Kim toch wel erg moe was, ging ze maar naar bed.

Ze stond voor haar kast en deed haar kleren uit. Ze twijfelde er waren nog twee dagen te gaan, en ze had nog maar één schoon slipje. Het slipje dat ze voor het eten aan had gedaan, kon ze beter schoon houden, anders kwam ze wel erg krap in ondergoed te zitten. Met haar hand gleed Kim langs de doos met luiers, daar had ze nog genoeg van. Ze baalde van zichzelf dat ze niet meer slipjes had meegenomen. Er was maar één goede oplossing, ze moest gewoon een luier naar bed aandoen. Hiermee kon ze de hele nacht doorslapen en had ze nog 2 schone broekjes voor de komende cursus dagen. Ze deed haar slipje uit en pakte een luier. En al liggend op het bed deed ze de luier om. Toch was ze er nog niet weer aan gewend om met een luier aan in bed te liggen, die tijd lag achter haar. Maar moe als ze was viel ze toch snel in slaap.

De volgende dag werd ze al wakker voor de trompet ging. Nu hoefde ze zich niet zo te haasten. En kon ze zich rustig even douchen om wakker te worden dacht met enige blijdschap. Ook voelde ze nog droog aan. Niet koud als vroeger als ze wakker werd in een natte luier. Maar die blijdschap sloeg snel om toen ze de deken van zich afsloeg en naar haar luier keek. Ze zag de indicators op de luier duidelijk verkleurd om aan te geven dat de luier nat was. Ze voelde met haar hand tussen haar benen en merkte dat de luier ook erg anders aanvoelde. Het absorptievermogen van luiers was toch wel aardig omhoog gegaan in de afgelopen jaren, ze had niet eens gemerkt dat ze nat was.

Toen ze opstond merkte ze pas hoe zo'n dikke prop het was geworden tussen haar benen. Ze baalde dat ze weer in haar luier had geplast en dit keer ook nog zonder het te merken. Het leek Kim dan ook verstandiger om er na het douchen dan ook maar weer één aan te doen. Ze bukte zich voorover om een schone luier uit de doos te halen en voelde hoe de dikke natte luier zich om haar billen spande. En ook al was het niet de eerste keer dat ze een natte luier voelde. Het bleef toch een raar gevoel.

Met een frisse luier onder haar overall liep ze naar de eetruimte. Ze hoorde het zachte kraken van de luier uit haar overall komen. Ze probeerde zo zacht mogelijk te gaan zitten om het geluid tot een minimum te beperken en vroeg zich af hoeveel van de jongens ook weer een luier droegen. Tijdens de gesprekken bedacht Kim tot zichzelf dat ze vandaag haar luier vast wel droog kon houden. Tijdens een medisch onderzoek was er vast wel tijd om even naar het toilet te mogen. Na het ontbijt liepen ze met Luitenant Roelofs naar een leslokaal. Hier begon hij uit te leggen wat de planning van de dag was.

De medische tests waren op verschillende plekken op het terrein en om het een beetje sneller te laten doorstromen moest iedereen apart naar de tests. Om niet alleen te hoeven zoeken kreeg iedereen iemand mee om ze van test naar test te begeleiden. Op dat moment kwamen de 6 begeleiders binnen, waarvan Kim alleen korporaal de Vries herkende. En met haar verliet Kim de ruimte om naar haar eerste onderzoek te gaan.

Korporaal de Vries had het programma bij zich, dus volgde Kim haar maar. En tot haar schrik kwamen ze meteen al uit bij de tandarts. Kim mocht meteen doorlopen en plaats nemen in de stoel. En terwijl ze ging zitten brak Kim het zweet al uit. De tandarts die zag dat er wat bang uit zag probeerde haar gerust te stellen terwijl hij de stoel horizontaal liet zakken. Hij gaf Kim complimenten met haar gave gebit en zij dat er niets was om zorgen over te maken. Kim zuchtte van verlichting. Maar iets te vroeg want ze hoorde de arts een o jee zeggen. De arts legde uit dat de enige vulling die Kim had, er één van het verkeerde type was. Deze vulling zou ernstige problemen geven bij de hoge krachten die tijdens het vliegen op zouden treden. Er moest toch geboord worden om een nieuwe vulling te zetten. Maar dat was maar een kleinigheidje verzekerde te arts. En terwijl de tandarts zijn apparatuur voorbereide, kreeg Kim het erg warm.

Met gesloten ogen en haar handen klem tussen haar benen wachtte ze gelaten op wat komen ging. En terwijl de tandarts begon voelde Kim dat ze van angst weer begon te plassen. Ze voelde het warm worden en zelfs haar handen voelden de warmte door de overall. Gelukkig absorbeerde haar luier alles en zag niemand wat er gebeurd was. En terwijl Kim's gedachten werden afgeleid door de natte luier, deed de tandarts vlug zijn werk. Dus sneller dan gedacht stond Kim weer buiten om Korporaal de Vries weer te volgen.

De volgende test was een onderzoek van het hart en longen. Net zo iets als ze in een test een paar maand eerder had gedaan alleen nu wat uitgebreider. Kim kon zich nog herinneren dat ze de tests in haar ondergoed moest doen, wat toen niet zo'n probleem was. Maar toen had ze ook geen natte luier om. Kim dacht even na en begon tegen te hakkelen, "...Kor...Korporaal"? Korporaal de Vries keek Kim aan en zei dat ze haar ook wel Sarah mocht noemen als ze met zijn tweeën waren. Met een rood hoofd begon Kim uit te leggen dat ze bij de tandarts in haar broek had geplast. En omdat Sarah vragend naar haar overal keek, moest Kim ook uitleggen dat ze een luier droeg omdat ze bijna geen schoon ondergoed meer had. Sarah begreep het probleem en liep naar een verpleegster die achter een balie papier werk in stond te vullen. Ze kon het gesprek niet volgen maar kon aan de blikken van Sarah en de verpleegster wel raden wat er gezegd werd.

Ze zag de verpleegster even weg gaan maar snel weer terug komen met in haar hand een nieuwe luier. Sarah liep met de luier in haar hand naar Kim. En zei dat ze zich in een grote kast wel kon verschonen. Kim ging naar binnen en zag dat er binnen alleen stellingen stonden. En net toen Kim zich afvroeg hoe ze dit nu aan ging pakken was er een klop op de deur en het hoofd van Sarah kwam om de hoek vragen of ze hulp nodig had. Een beetje beschaamd zei Kim dat het zo staand misschien wel handiger was met wat hulp.

Sarah zei dat dit geen probleem was. Ze had vaak genoeg luiers verwisseld als ze aan het babysitten was. Al waren die meestal wat jonger grapte ze. Kim probeerde nog te zeggen dat ze normaal echt geen luiers meer droeg. Maar Sarah zei meteen dat ze nergens voor hoefde te schamen. Al moesten ze nu wel opschieten zei Sarah terwijl ze Kims overall los ritste. En terwijl Kim haar overal op haar kistjes liet zakken, opende Sarah de schone luier alvast. Het enige wat Kim hoefde te doen was haar T-shirt omhoog houden en de rest aan Sarah overlaten werd haar verteld. Gelaten deed Kim dit dan maar. En terwijl ze naar beneden keek zag ze hoe Sarah de 4 plakstrips opentrok en haar natte luier tussen haar benen weg haalde. Halfnaakt stond ze nu in het midden van de ruimte terwijl de luier werd opgevouwen en weggegooid in een vuilnisbak. Ze zag hoe Sarah wat papieren handdoekjes nat maakte bij een wasbak in de hoek.

Doe je benen eens iets wijder dan kan ik je een beetje opfrissen. Ook nu deed Kim maar wat haar gezegd werd en opende haar benen zover als de overall dat toeliet. Een lichte schok ging door haar heen toen ze het koude stuk papier tussen haar benen voelde. Sarah moest er om lachen terwijl ze met een mooie worp het papier bij de luier in de vuilnisbak gooide. Van de nieuwe luier werden de plakstrips losgetrokken en Kim voelde hoe de luier omhoog tussen haar benen werd getrokken. Sarah zorgde ervoor dat de luier goed op zijn plek zat en plakte de strips stevig dicht. En nadat ze de randjes nog eens extra gecheckt had gaf ze Kim een tik op de luier, zo ben je er weer klaar voor. Vlug liet Kim haar shirt zakken terwijl ze achter Sarah aan weer de gang op liep, waar nu de deur naar de onderzoeksruimte opstond.

Voor Kim naar binnen ging vroeg Sarah of ze eens mocht zien hoe de test ging want zo vaak hadden ze geen meisjes bij de laatste groep zitten. Kim vond dit geen probleem al was het alleen al om de hulp die Sarah net had gegeven.

Eerst werden Kims ogen nog eens grondig gecheckt en daarna werd ze nog eens precies gemeten. De kistjes moesten dus uit, om de goede lengte te krijgen. Voor de volgende metingen was het wel handig als de overall ook uitging. Met een zucht ritste Kim haar overal weer open, en stond ze weer alleen geluierd met een T-shirt voor publiek. Terwijl de dokter de metingen nam vroeg ze waarom Kim een luier droeg en er zat niets anders op dan het hele verhaal te vertellen van de examens en dat ze daarom bijna door haar schone ondergoed heen was. Al vertelde ze niets over de nachtelijke ongelukjes. Om een hartfilmpje te maken moest Kim haar T-shirt en bh ook nog uit doen. Nu stond ze helemaal naakt op haar luier na voor de twee vrouwen. Ze ontweek hun blikken en ging snel op de onderzoektafel liggen.

Kim moest een minuut of 10 liggen terwijl de arts haar test deed. Op één of andere manier voelde kim zich erg bekeken zo languit op de onderzoekstafel en hield haar handen voor haar luier in een poging de luier iets te verbergen. Gelukkig was ook deze test zo over.Ze moest nu alleen nog een hardlooptest en fietstest doen dus begon Kim zich weer wat aan te kleden. Maar toen Kim na haar bh en T-shirt ook weer haar overall aan wou doen. Zei de arts dat deze tests normaal in een korte broek gedaan werden, al zou dat in haar geval misschien wat moeilijk gaan. Sarah stelde voor dat ze het ook gewoon in haar luier kon doen, er was toch niemand die het zag. En weer voelde de hand van Sarah op haar luier die haar langzaam richting hometrainer duwde. Terwijl Kim plaatsnam op de het zadel, werden plakkers op haar armen en hoofd geplakt om een meting te kunnen doen. Ze voelde hoe het zadel, de luier stevig in haar kruis duwde. Wat weer een nieuwe ervaring was, geluierd fietsen.

De test begon en Kim deed haar best zo goed mogelijk te scoren. Omdat de fiets geruisloos draaide was het enige wat hoorbaar was haar ademhaling en het kraken van de luier. Tijdens de test begon Kim aardig te zweten en ook de tempratuur in haar luier liep snel op, al werd al het zweet daar snel geabsorbeerd. Al fietste het niet erg makkelijk zo in een luier.

Toen de test afgelopen was kon ze even wat water drinken, maar moest daarna meteen op de lopende band om een looptest te doen. De plakkers werden verwijderd waarna ze aan een ander apparaat werd aangesloten die haar longen testen tijdens het hardlopen. Ook nu hoorde Kim ondanks haar luide ademhaling duidelijk het kraken van de luier tijdens het rennen. Tijdens het rennen begon ze nog meer te zweten en op haar T-shirt begonnen zich natte plekken te vormen. Ook steeg de tempratuur in haar luier naar een kookpunt, maar bleef toch droog aanvoelen. De test was afgelopen en Kim was kapot. Gelukkig kon ze leunen op Sarah die met wat water klaar stond. En terwijl ze tegen haar aangeleund stond voelde ze een vinger van Sarah bij haar been de luier in glippen om te checken of de luier nog droog was. En toen daarna ook een vinger de achterkant van de luier iets opentrok en Sarah de achterkant van de luier checkte had Kim pas door wat er gebeurde.

Verontwaardigd stapte ze naar achter en zei tegen Sarah dat ze geen baby was en echt zelf wel kon voelen hoe haar Luier er aan toe was. Met een boze blik keek Sarah Kim aan. "Ten eerste wil ik met Korporaal aangesproken worden en ten tweede geven de indicator strips aan dat de luier nat is. Dus ik wilde alleen even checken of je in je luier had geplast". Geschrokken van de reactie van Sarah bood Kim haar excuses aan terwijl ze met een schuin oog naar de arts keek. "Maar de luier is echt alleen nat van zweet". Sarah gaf Kim haar overall terug. En terwijl Kim zich aankleedde zei Sarah dat ze 's middags de volgende test gingen doen en er nog tijd zat was als Kim zich in haar barrak wat op wilde frissen. Dus toen ze de onderzoeksruimte verlieten ging Sarah de ene kant op en liep Kim terug naar haar barrak.

Ze sloot de deur van haar barrak en baalde van wat er net gebeurd was. Dat zou haar vanmiddag dus echt niet weer overkomen. En met een schoon T-shirt en haar laatste schone slipje liep ze richting haar douche. Ze stapte uit haar overall en trok haar zweterige shirt over haar hoofd. En weer zag ze zichzelf weer in een luier voor de spiegel staan. Zo zonder publiek begon ze het al niet meer zo erg te vinden. Op één of andere manier stond het zelfs best schattig vond ze zelf. Al zou ze dat nooit aan iemand toegeven. Na een frisse douche kleedde ze zich weer aan. Eindelijk weer normaal ondergoed. Ze was klaar voor wat voor test dan ook dacht ze zelf en Sarah zou nog eens opkijken hoe goed ze zou presteren. Vol goede moed ging Kim naar de kantine waar ze plaatsnam tussen de andere leerlingen en begeleiders. Sarah vroeg als Kim weer was opgefrist terwijl ze een knipoog gaf. Zo nonchalant mogelijk zij Kim dat dit gelukt was, maar voelde haar hoofd rood worden.

Om niet verder op te vallen keek ze maar snel naar haar bord en hoopte dat niemand het merkte.

Na de lunch was het tijd voor de volgende test. Ze moest plaatsnemen in een capsule terwijl deze hard zou gaan ronddraaien om de krachten van het vliegen na te bootsen. Maar eest kreeg ze een theorieles in het voorkomen van een black-out. Door middel van een speciale ademhaling zou ze zolang mogelijk bij bewust zijn blijven. Aandachtig volgde Kim de les en toen het haar tijd was voor de praktijk was ze zo geconcentreerd dat ze weer de signalen van haar lichaam negeerde. Oké, het was niet zo dat haar blaas op barsten stond. Maar toch zou het verstandig geweest zijn om toch even naar de WC te zijn geweest. De proef begon en langzaam werd de snelheid opgevoerd. Met een head-set op en een camera in de capsule was Kim in contact met de gene die het apparaat bestuurde. De stem in de koptelefoon zei dat het goed ging. Al vond Kim het wel moeilijk om haar ademhaling goed te doen. De laatste stap van de test zou beginnen.

Het was maar 10 seconden maar duurde een eeuwigheid. En hoewel de stem harder tegen haar begon te praten, hoe verder weg hij leek te gaan. En de aanwijzing:"Let op je ademhaling", kwam ook niet meer door. De kracht werd te veel en Kim voelde hoe haar lichaam niet meer wilde luisteren en verslapte. En met het verslappen van de spieren vormde zich een natte plek in haar kruis die snel groter werd. De capsule remde af en meteen kwam Kim weer bij om net weer bewust te zijn wat er gebeurde toen haar blaas was geleegd. Geschrokken keek zij naar de natte plek in haar overall. De capsule werd geopend en Kim werd eruit geholpen. En terwijl Kim de schade aan de achterkant van haar overall voelde wist ze dat iedereen kon zien wat er gebeurt was.

Net toen Kim in huilen uit wilde barsten voelde ze de arm van Sarah om haar schouder. Ze probeerde Kim op te vrolijken door te vertellen dat het hartstikke goed was gegaan en zelfs voor het laatste onderdeel geslaagd was. En dat de schade best meeviel en zo weer kon worden schoon gemaakt. En ondanks dat er best veel militairen rondliepen die toch even moesten lachen toen ze Kim zagen, was Kim toch wel blij. Al schaamde ze zich ook erg natuurlijk en liep snel met Sarah richting haar barrak.

In de barrak aangekomen liep Kim door naar de douche om nog even te douchen voor ze naar het eindgesprek zou gaan. Sarah had aangeboden de overall in te leveren bij de was dienst. Nu de laatste test er op zat had ze hem toch niet meer nodig. Sarah zag hoe Kim in de spiegel keek naar haar natte broek. "Waarom heb je dan ook geen luier omgedaan" vroeg Sarah. "Nu heeft iedereen gezien hoe je het in je broek deed, al zag dat er wel schattig uit toen je bij kwam en merkte wat er gebeurt was". "Misschien krijg je ook wel een kopie van de film" zei Sarah lachend. Kim kon er niet echt om lachen, helemaal al niet omdat ze nu geen droge broekjes meer had en nu geluierd naar huis moest. Sarah bood nog aan Kim na het douchen de luier om te doen. Maar Kim zei dat ze het zelf wel kon en Sarah na het eindgesprek wel weer zou zien. Sarah verliet met de natte overall de barrak terwijl Kim onder de douche stapte.

Natuurlijk bleef ze er weer te lang onder staan zodat ze nog weer moest opschieten met aankleden en haar tas inpakken. Snel ging ze op bed liggen en deed een luier om. Ze begon er toch wel weer aardig handig in te worden vond ze zelf. Ze pakte de rest van haar kleren uit de kast. En deed de kleren weer aan waar ze 2 dagen geleden ook in aangekomen was. Alleen had ze wat problemen de spijkerbroek dicht te krijgen. De overall van de afgelopen dagen zat erg ruim. En een luier er onder aan was geen probleem. Maar haar spijkerbroek die haar normaal als gegoten zat, zat nu wel erg krap. Met enige moeite kreeg ze hem toch dicht. Al kon je de luier wel duidelijk zien vond Kim zelf toen ze in de spiegel keek. Ze keek nog een keer op de klok en zag dat ze op moest schieten met haar tas in pakken. De plastic zak met haar natte ondergoed had een doordringende lucht. De geur kwam haar bekend voor van vroeger als ze met een natte luier wakker werd in de ochtend.

Snel pakte ze alle spullen in en hoopte dat niemand de geur op zou vallen. Ze keek nog een keer het hele barrak door of ze niets vergeten was. De doos met luiers stond nog in haar kast, al was hij nu half vol. Kim twijfelde nog of ze er nog een paar mee moest nemen, je wist immers maar nooit. Maar snel verdrong ze die gedachte met het idee dat ze een grote meid was die echt geen luiers meer nodig had.

Tijdens het eind gesprek vertelde Luitenant Roelofs wat er verder zou gebeuren. De uitslagen van de test zouden binnen 2 weken naar hun thuisadres gestuurd worden. En daarin zou blijken of ze geschikt waren voor piloot. Toch wilde hij nog kwijt dat hij trots was hoe iedereen de test had gemaakt. Hij sprak met geen woord over de verschillende ongelukjes die de leerlingen hadden gehad. Waar Kim maar al te blij om was. Want ze had in jaren niet zo veel natte broeken en luiers gehad als nu. Maar dat was nu weer over, ze kon weer gewoon naar de WC. En 's nachts droog blijven zou ook wel weer lukken. Toen Roelofs iedereen een hand had gegeven waren ze klaar om weg te gaan. Buiten stond Sarah Kim al op te wachten. Omdat ze toch de zelfde kant met de trein op moesten zouden ze samen reizen.

Nadat ze met de bus naar het station waren gegaan, moesten ze een tijdje wachten op de trein. Ze aten bij een snackbar toen Kim met haar hand over de top van haar broek wreef. Sarah vroeg wat het probleem was. Volgens Kim zat haar broek wel erg strak. En Sarah gaf toe dat Kim met een luier onder haar broek ook wel een dikke kont had. Misschien kon ze in de trein haar knoop van de broek opendoen om de druk wat te verminderen. Ze had wel trek gekregen van de afgelopen dag en at verschillende snacks om haar honger te stillen. En met een grote milkshake liepen ze richting perron. Ze hadden allebei een 1e klas kaartje gekocht zodat ze rustig konden zitten. De trein had zelfs nog aparte coupés in de eerste klas met 6 stoelen erin.

Het was zo rustig dat ze een coupé voor zichzelf hadden. Kim kon dan ook gerust haar broeksknoop losdoen toen ze zat. Zodat kim die tegenover haar zat een mooi uitzicht kreeg op haar luier die nu wel zichtbaar was. Omdat het toch wel een lange reis zou worden hadden ze allebei wat tijdschriften om te lezen. Kim kon daar mooi haar luier mee bedekken als er andere reizigers kwamen of een conducteur. Toen de trein begon te rijden kwam Kim er achter dat ze wel erg moe was en het duurde dan ook niet lang of ze viel in slaap. Na een uur werd ze ruw gewekt door de conducteur die om kaartjes vroeg. Met een snelle beweging bedekte ze haar luier met het tijdschrift, die af was gegleden. En hoopte dat de conducteur niets had gezien. Hij zei in ieder geval niets en ging verder met zijn ronde. Kim zag hoe Sarah haar vragend aan zat te kijken en vroeg wat er was.

"Heb je nog luiers meegenomen, voor thuis bedoel ik?" vroeg Sarah. "Hoezo, die heb ik toch niet nodig thuis" antwoordde Kim een beetje geërgerd. "Ik heb toch het idee dat je in je slaap toch echt nog een luier nodig hebt. En het zou niet verkeerd zijn als je moeder die je om doet. Want als je dat zelf moet doen lek je toch alleen maar door. Zoals nu." Zei Sarah terwijl ze het tijdschrift van Kim haar schoot pakte. Kim keek naar beneden en zag aan beide zijkanten van haar luier een natte plek in haar spijkerbroek zitten. Haar luier had gelekt. "Als je even gaat staan zal ik je luier even goed doen zodat je niet verder lekt." Terwijl Kim naar de deur keek of er niemand aankwam stond ze op. En nadat Sarah de rits van haar broek naar beneden trok, voelde ze de druk van de spijkerbroek verminderen. Daarin tegen voelde ze nu wel dat ze erg vol zat en dat de snackbar ook niet echt had geholpen.

Terwijl Sarah op haar mopperde dat ze de lekrandjes van haar luier verkeerd had zitten en daarom had gelekt wreef ze met haar hand over haar buik. Sarah trok Kims spijkerbroek weer omhoog en deed de rits half dicht tot de luier in de weg zat. "Wat is er?" vroeg Sarah. "Ik moet naar de WC, maar als ik nu ga ziet iedereen dat ik nat ben." Zei Kim wijzend op de natte plekken in haar broek. "Met een half uur is je broek wel weer droog hoor, en trouwens lekt je luier nu niet meer, je kunt dus net zo goed in je luier plassen." zei Sarah. Maar met een klein piepstemmetje zij Kim dat ze niet hoefde te plassen en echt niet in haar luier ging poepen.

Snel ging ze maar zitten en hoopte dat haar broek snel droog was zodat ze een wc kon zoeken. Ze begon weer te lezen terwijl ze een hand onder het tijdschrift hield en haar buik masseerde zodat het vervelende gevoel verdween.

Na een tijdje remde de trein af voor een station. Maar voor de trein was gestopt riep de machinist om dat dit het eindpunt was van de trein. Door werkzaamheden moest iedereen naar het volgende station rijden met de bus. Waar een andere trein klaar zou staan om de reis te vervolgen. "Shit" zei Sarah balend. "En dat terwijl we er bijna zijn, dat zal nu wel weer een half uur extra reizen worden." Ze stonden allebei op en pakten hun tassen. Sarah zag hoe de natte plekken in Kims spijkerbroek bijna weg waren. Nog een lichte schaduw was er aanwezig die alleen opviel als je er op lette. Kim probeerde nog de knoop van haar broek dicht te doen. Wat nu echt niet meer ging. Met haar hand voor haar buik probeerde ze de luier wat te verbergen. "Gaat het?" vroeg Sarah toen ze zag hoe Kim duidelijk haar buik vasthield. Kim zei dat het wel ging al wilde ze wel even een wc zoeken op het station. Maar terwijl ze op perron liepen werd omgeroepen dat de bussen klaar stonden voor het station en zo zouden vertrekken.

Kim gaf aan dat het nog wel ging en omdat ze niet nog meer tijd wilden verliezen liepen ze richting de bussen. Kim zou bij het volgende station wel naar de wc gaan. De rit met de bus ging niet erg soepel en elke keer dat de bus optrok en remde voelde Kim hoe haar maag verkrampte. Als ze nu een zitplaats had gehad was het misschien minder erg geweest. Maar nu moest ze staan en voelde hoe de druk in haar darmen toe nam. "We zijn er bijna, nog effe volhouden." Fluisterde Sarah om niet de hele bus mee te laten genieten met Kims probleem. Om de druk wat te verminderen en niet in een volle bus haar luier te vullen liet Kim de spieren van haar blaas wat verslappen. Ze sloot haar ogen en voelde meteen hoe haar luier natter werd. Sarah zag wat er gebeurde en keek of de luier dit keer niet lekte. Gelukkig voor Kim was dit niet het geval al was de luier nu wel een stuk zwaarder geworden. En omdat ze zag dat de bus het station in draaide had Kim het idee dat ze het wel zou redden.

En terwijl iedereen de bus verliet schuifelde ook Kim naar buiten. Samen liepen ze richting de stationshal. Onderweg moest Kim nog een keer stoppen omdat ze het door een stevige kramp bijna in haar broek deed. Ze kwamen bij de schuifdeur aan die dicht bleef zitten. Ze zag dat de openingstijden aangaven dat de hal net 10 minuten gesloten was. Omdat het een klein station was, was het 's avonds gesloten. In paniek timmerde ze op de deur naar een schoonmaker die binnen bezig was. De schoonmaker wees op de klok en ging verder met zijn werk. Nu wist Kim dat ze weer als in baby het in haar luier zou doen. Met haar handen op haar buik bukte ze zich een beetje. Ze knikte haar knieën een beetje. Waardoor Sarah die achter haar stond een mooi uitzicht op haar kont had. Ze kon Kim zachtjes o nee, o nee horen snikken en hoorde toen een lichte kreun terwijl er andere geluiden uit haar luier kwamen. Sarah zag hoe zich een lichte bult vormde in Kims spijkerbroek.

Met een glimlach dacht ze aan hoe vaak Kim nu al in haar broek had gedaan de afgelopen 2 dagen. Op de basis kon ze het al nauwelijks weerstaan, maar stopte haar uniform haar. Maar nu was ze buiten dienst en kon ze wat lol maken met haar nieuwe baby.
 

Night

when you can't find the sunshine be the sunshine
Misschien voelt iemand zich geroepen om het verhaal af te maken.. Nu is het maar n half verhaal..
 
M

miss-lozer

Guest
vindt ik ook ik heb wel ideetjes maar ik vindt dat de persoon die het schrefe het af moet maken
 
Bovenaan