friendly
Superlid
Dit is ons nieuwe verhaal! We hebben er wat meer aandacht aan besteed dan anders.
Omdat er alleen wat milde seksuele scenes in voorkomen hebben we het niet in het 16+gedeelte geplaatst.
We hebben ons wat meer op emoties en een sprookjesachtige sfeer gericht, deze keer.
Een trigger-warning voor mensen die met misbruik te maken hebben gehad is misschien op zijn plaats.
Maar ook dit is mild en niet expliciet, en zuiver functioneel.
We hopen dat jullie er plezier aan beleven!
De Luierfee
Hoofdstuk 1: Meisjes
Wat was het toch fijn om je eigen ruimte te hebben.
Zonder het gezeur van je ouders en het gebrek aan privacy thuis.
Mark hield van zijn ouders, daar niet van.
Hij had een fijne jeugd bij hen gehad en ze steunden hem in alles wat hij deed.
Maar het was tijd geweest om te vertrekken.
Om een eigen, zelfstandig leven te beginnen.
Dat voelde hij al een poosje, diep van binnen.
Maar om dan nog de moed te verzamelen om daadwerkelijk de stap te nemen.
Het omslagpunt was zijn eerste baan geweest.
Na zijn HBO-opleiding verdiende hij nu zijn eigen geld.
Dus kon hij nu zijn volwassen leven beginnen.
De betaalbare appartementen lagen niet voor het opscheppen.
Maar na een aantal maanden had hij er gelukkig eindelijk één gevonden.
Twee kamers en een keukentje.
Heerlijk, die zelfstandigheid.
Maar ook beangstigend, soms.
Vooral 's nachts in bed. Dan voelde hij hoe alleen hij was.
Zo zonder de veiligheid van het ouderlijk huis.
Dan kroop hij diep onder zijn dekbed en legde zijn hoofd tussen twee kussens.
Zijn beschermende muurtje tegen de boze buitenwereld.
Zijn coconnetje.
Mark had niet veel vrienden.
Of eigenlijk, hij had géén vrienden. Alleen vriendinnen.
Hij voelde zich altijd meer op zijn gemak met meisjes om zich heen.
Het feit dat hij nooit avances maakte zorgde ervoor dat ze zich op hun gemak voelden bij hem.
Misschien denken ze dat ik gay ben, dacht hij wel eens.
Of misschien was hij gewoon gefriendzoned, zoals ze dat noemden.
Het maakte hem niet uit. Hij had gewoon graag meisjes om zich heen.
Dat was altijd al zo geweest, zelfs als kind.
Eén van zijn beste vriendinnen kende hij al sinds de basisschool.
Astrid. Ze deden altijd alles samen toen ze nog klein waren.
Met poppen spelen, touwtje springen, kraaltjes rijgen.
Kleurplaten inkleuren, theevisite spelen, K3 luisteren.
Hij vond het allemaal zoveel leuker dan die typische jongensdingen.
Voetballen, oorlogje spelen. Hij had er niets mee.
Hij leefde liever met de meisjes in de meisjeswereld.
Waarom, dat was hem pas de laatste jaren duidelijk geworden.
Maar daar dacht hij liever niet aan.
Dus dit was nu zijn leven.
Werken, af en toe afspreken met vriendinnen, een eigen huis.
In het weekend naar zijn ouders om de was te doen.
Hij was best gelukkig zo, vond hij.
Maar 's avonds, afgeschermd van de wereld onder zijn dekbed, twijfelde hij wel eens.
Dan dacht hij vaak aan vroeger.
Zijn jeugd.
Aan zijn vriendinnetjes van toen.
Hoe mooi hij ze vond. Hun jurkjes, hun vlechtjes.
En hoe hij soms dacht dat hij er ook zo uit wilde zien.
Net zo leuk en lief en schattig.
Dat gevoel had hem nooit helemaal losgelaten.
Ook niet toen hij wat ouder werd.
Zijn vriendinnetjes gingen experimenteren met make-up en wat uitdagender kleding.
Geweldig, vond hij dat.
Hij dacht er nu ook wel eens aan hoe het zou zijn, als meisje.
Opgemaakt en een sexy rokje aan.
Oh, dan kreeg hij de kriebels van binnen.
Ergens wilde hij niets liever.
Maar hij stond zichzelf die bewuste gedachte niet toe.
Daar waren redenen voor.
Zijn ouders waren lief en zorgzaam.
Een goede basis voor een gelukkig leven, zou je denken.
Maar soms gebeuren er dingen.
Dingen waar je ouders niet van wisten.
Zelfs niet als je pas acht was.
Zo was er ome Henk.
De leuke, een beetje gekke oom die iedereen wel leek te hebben.
Hij deed veel met de kinderen. Leuke dingen.
Nam ze mee naar het strand of een pretpark.
Of speelde computerspelletjes met ze.
Hij was ongetrouwd en had zelf geen kinderen.
Daarom had hij er zo'n plezier in, zei hij.
Henk was geen echte oom, maar meer een soort familievriend.
Mark's ouders vertrouwden hem blijkbaar volkomen.
Mark zelf ook.
Tot de middag waarop ome Henk hem ineens op schoot nam.
Dat was raar, want daar was hij eigenlijk al te oud voor.
Maar misschien was het een spelletje.
Hij had wat ongemakkelijk gezeten, op Henk's schoot.
Alsof er iets hards zat, daar ergens.
"Jij speelt wel graag met meisjes, he?" had Henk gevraagd.
Hij sprak op een voor hem ongebruikelijke onder-ons-toon.
"Vind je ze leuker dan jongens?"
Achteraf bedacht Mark zich hoe hijgerig zijn stem toen al geklonken had.
"Je bent een mooi jochie, hoor. Je lijkt soms zelf wel een meisje."
Hij had onder Mark's gewicht een beetje in zijn stoel heen en weer zitten schuiven.
Mark vond het maar vreemd en voelde dat er iets niet klopte.
Dit was niet normaal.
Hij wilde van ome Henk's schoot afstappen maar die hield hem stevig vast.
"Zou je er zelf één willen zijn? hijgde hij nu.
"Zou je zelf een meisje willen zijn?"
Zijn vochtige adem in Mark's oor.
Hij verstijfde even en kreunde ingehouden.
Toen liet hij Mark weer los.
"Ga maar weer spelen, hoor. Ik moet even naar de WC", zei hij luchtig.
Alsof er niets gebeurd was.
En eigenlijk was dat ook zo.
Want wat kon Mark nu vertellen?
Ome Henk had hem op schoot genomen.
Nou en? Dat deed hij wel vaker met de kinderen.
Niemand die er van opkeek.
Maar voor Mark was alles nu anders.
De meisjeswereld waar hij zo graag toe behoorde was anders.
Bezoedeld. Vies gemaakt.
Hij begreep zelf eigenlijk niet eens zo goed waarom.
Hij wist niks van seks of van wat volwassen mensen dan soms deden.
Maar de hete adem van Henk in zijn oor had er veel mee te maken.
Zo niet alles.
Als hij daaraan dacht walgde hij.
Van ome Henk.
Maar ook van zichzelf.
Dat hij het had toegelaten.
Dat hij het misschien wel had uitgelokt, met zijn meisjesachtge gedrag.
Hij gaf zichzelf de schuld, en speelde ome Henk daarmee in de kaart.
Want hij besloot om het tegen niemand te zeggen.
Om er maar helemaal niet meer aan te denken.
Maar dat was moeilijk.
Goed, de bewuste gedachte drong niet vaak meer tot hem door.
Maar er was iets beschadigd, van binnen.
Zijn vertrouwen in de wereld.
In de goedheid van volwassen mensen.
Dat ze alleen maar het beste met je voor hadden.
En dat zijn verlangen naar meisjesdingen iets vies was.
Iets ranzigs. Vochtig gehijg in zijn oor.
Dat moest hij dus ook maar wegstoppen.
En gewoon met jongens spelen.
Stoer doen.
8)&:-*
Omdat er alleen wat milde seksuele scenes in voorkomen hebben we het niet in het 16+gedeelte geplaatst.
We hebben ons wat meer op emoties en een sprookjesachtige sfeer gericht, deze keer.
Een trigger-warning voor mensen die met misbruik te maken hebben gehad is misschien op zijn plaats.
Maar ook dit is mild en niet expliciet, en zuiver functioneel.
We hopen dat jullie er plezier aan beleven!
De Luierfee
Hoofdstuk 1: Meisjes
Wat was het toch fijn om je eigen ruimte te hebben.
Zonder het gezeur van je ouders en het gebrek aan privacy thuis.
Mark hield van zijn ouders, daar niet van.
Hij had een fijne jeugd bij hen gehad en ze steunden hem in alles wat hij deed.
Maar het was tijd geweest om te vertrekken.
Om een eigen, zelfstandig leven te beginnen.
Dat voelde hij al een poosje, diep van binnen.
Maar om dan nog de moed te verzamelen om daadwerkelijk de stap te nemen.
Het omslagpunt was zijn eerste baan geweest.
Na zijn HBO-opleiding verdiende hij nu zijn eigen geld.
Dus kon hij nu zijn volwassen leven beginnen.
De betaalbare appartementen lagen niet voor het opscheppen.
Maar na een aantal maanden had hij er gelukkig eindelijk één gevonden.
Twee kamers en een keukentje.
Heerlijk, die zelfstandigheid.
Maar ook beangstigend, soms.
Vooral 's nachts in bed. Dan voelde hij hoe alleen hij was.
Zo zonder de veiligheid van het ouderlijk huis.
Dan kroop hij diep onder zijn dekbed en legde zijn hoofd tussen twee kussens.
Zijn beschermende muurtje tegen de boze buitenwereld.
Zijn coconnetje.
Mark had niet veel vrienden.
Of eigenlijk, hij had géén vrienden. Alleen vriendinnen.
Hij voelde zich altijd meer op zijn gemak met meisjes om zich heen.
Het feit dat hij nooit avances maakte zorgde ervoor dat ze zich op hun gemak voelden bij hem.
Misschien denken ze dat ik gay ben, dacht hij wel eens.
Of misschien was hij gewoon gefriendzoned, zoals ze dat noemden.
Het maakte hem niet uit. Hij had gewoon graag meisjes om zich heen.
Dat was altijd al zo geweest, zelfs als kind.
Eén van zijn beste vriendinnen kende hij al sinds de basisschool.
Astrid. Ze deden altijd alles samen toen ze nog klein waren.
Met poppen spelen, touwtje springen, kraaltjes rijgen.
Kleurplaten inkleuren, theevisite spelen, K3 luisteren.
Hij vond het allemaal zoveel leuker dan die typische jongensdingen.
Voetballen, oorlogje spelen. Hij had er niets mee.
Hij leefde liever met de meisjes in de meisjeswereld.
Waarom, dat was hem pas de laatste jaren duidelijk geworden.
Maar daar dacht hij liever niet aan.
Dus dit was nu zijn leven.
Werken, af en toe afspreken met vriendinnen, een eigen huis.
In het weekend naar zijn ouders om de was te doen.
Hij was best gelukkig zo, vond hij.
Maar 's avonds, afgeschermd van de wereld onder zijn dekbed, twijfelde hij wel eens.
Dan dacht hij vaak aan vroeger.
Zijn jeugd.
Aan zijn vriendinnetjes van toen.
Hoe mooi hij ze vond. Hun jurkjes, hun vlechtjes.
En hoe hij soms dacht dat hij er ook zo uit wilde zien.
Net zo leuk en lief en schattig.
Dat gevoel had hem nooit helemaal losgelaten.
Ook niet toen hij wat ouder werd.
Zijn vriendinnetjes gingen experimenteren met make-up en wat uitdagender kleding.
Geweldig, vond hij dat.
Hij dacht er nu ook wel eens aan hoe het zou zijn, als meisje.
Opgemaakt en een sexy rokje aan.
Oh, dan kreeg hij de kriebels van binnen.
Ergens wilde hij niets liever.
Maar hij stond zichzelf die bewuste gedachte niet toe.
Daar waren redenen voor.
Zijn ouders waren lief en zorgzaam.
Een goede basis voor een gelukkig leven, zou je denken.
Maar soms gebeuren er dingen.
Dingen waar je ouders niet van wisten.
Zelfs niet als je pas acht was.
Zo was er ome Henk.
De leuke, een beetje gekke oom die iedereen wel leek te hebben.
Hij deed veel met de kinderen. Leuke dingen.
Nam ze mee naar het strand of een pretpark.
Of speelde computerspelletjes met ze.
Hij was ongetrouwd en had zelf geen kinderen.
Daarom had hij er zo'n plezier in, zei hij.
Henk was geen echte oom, maar meer een soort familievriend.
Mark's ouders vertrouwden hem blijkbaar volkomen.
Mark zelf ook.
Tot de middag waarop ome Henk hem ineens op schoot nam.
Dat was raar, want daar was hij eigenlijk al te oud voor.
Maar misschien was het een spelletje.
Hij had wat ongemakkelijk gezeten, op Henk's schoot.
Alsof er iets hards zat, daar ergens.
"Jij speelt wel graag met meisjes, he?" had Henk gevraagd.
Hij sprak op een voor hem ongebruikelijke onder-ons-toon.
"Vind je ze leuker dan jongens?"
Achteraf bedacht Mark zich hoe hijgerig zijn stem toen al geklonken had.
"Je bent een mooi jochie, hoor. Je lijkt soms zelf wel een meisje."
Hij had onder Mark's gewicht een beetje in zijn stoel heen en weer zitten schuiven.
Mark vond het maar vreemd en voelde dat er iets niet klopte.
Dit was niet normaal.
Hij wilde van ome Henk's schoot afstappen maar die hield hem stevig vast.
"Zou je er zelf één willen zijn? hijgde hij nu.
"Zou je zelf een meisje willen zijn?"
Zijn vochtige adem in Mark's oor.
Hij verstijfde even en kreunde ingehouden.
Toen liet hij Mark weer los.
"Ga maar weer spelen, hoor. Ik moet even naar de WC", zei hij luchtig.
Alsof er niets gebeurd was.
En eigenlijk was dat ook zo.
Want wat kon Mark nu vertellen?
Ome Henk had hem op schoot genomen.
Nou en? Dat deed hij wel vaker met de kinderen.
Niemand die er van opkeek.
Maar voor Mark was alles nu anders.
De meisjeswereld waar hij zo graag toe behoorde was anders.
Bezoedeld. Vies gemaakt.
Hij begreep zelf eigenlijk niet eens zo goed waarom.
Hij wist niks van seks of van wat volwassen mensen dan soms deden.
Maar de hete adem van Henk in zijn oor had er veel mee te maken.
Zo niet alles.
Als hij daaraan dacht walgde hij.
Van ome Henk.
Maar ook van zichzelf.
Dat hij het had toegelaten.
Dat hij het misschien wel had uitgelokt, met zijn meisjesachtge gedrag.
Hij gaf zichzelf de schuld, en speelde ome Henk daarmee in de kaart.
Want hij besloot om het tegen niemand te zeggen.
Om er maar helemaal niet meer aan te denken.
Maar dat was moeilijk.
Goed, de bewuste gedachte drong niet vaak meer tot hem door.
Maar er was iets beschadigd, van binnen.
Zijn vertrouwen in de wereld.
In de goedheid van volwassen mensen.
Dat ze alleen maar het beste met je voor hadden.
En dat zijn verlangen naar meisjesdingen iets vies was.
Iets ranzigs. Vochtig gehijg in zijn oor.
Dat moest hij dus ook maar wegstoppen.
En gewoon met jongens spelen.
Stoer doen.
8)&:-*