Geschreven door: Jari
Ik wil jullie het verhaal vertellen hoe mijn oom Julius werd aangenomen als bediende in een luierwinkel en wat hij daar allemaal beleefd heeft. Jullie moeten allereerst weten dat mijn oom Julius een groot luierfanaat is. Hoe ik er achter ben gekomen dat hij dezelfde hobby heeft als ik, is een heel ander verhaal dat ik misschien nog wel eens een andere keer vertel. In ieder geval: sinds hij weet dat ik, zijn neefje Johan, dezelfde liefhebberij heb als hijzelf, heeft hij me al heel wat spannende luier-belevenissen verteld. Maar het verhaal hoe hij in een luierwinkel ging werken en wat hem daar allemaal is overkomen is toch wel het spannendst van allemaal.
Het verhaal speelt zich af in de jaren vijftig van de vorige eeuw in een grote stad in het midden van ons land. Mijn oom Julius was toen vijftien jaar oud. In die tijd was het heel gebruikelijk om op zo"n jonge leeftijd te gaan werken. Ook had je in die tijd nog aparte luierwinkels, waar je alleen maar luiers en toebehoren kon kopen. Het was een heerlijke tijd. Natuurlijk verkocht men alleen maar stoffen luiers (voornamelijk van katoen) want de moderne wegwerpluiers waren er nog niet. Via via had de moeder van Julius (mijn tante Dora) gehoord dat men een hulpje zocht in de luierwinkel. Natuurlijk dacht men daarbij allereerst aan een meisje als bediende. Maar mijn tante wist wel dat Julius een grote belangstelling had voor luiers en stuurde hem er toch op af.
Voor Julius was het binnengaan van de winkel alleen al alsof hij het paradijs betrad. Hij keek zijn ogen uit naar al die stapels luiers in allerlei verschillende dessins, stoffen, kleuren, diktes en groottes. Hij nam er een paar in zijn handen en streek er verliefd over heen. En de heerlijke geur die er in de winkel hing, die zo typisch bij babies hoorde. Mevrouw Jacobs, die de baas was van de winkel, keek wel even raar dat zich een jongen aanmeldde voor de job. Maar ze had al meteen gezien dat Julius een grote belangstelling aan de dag legde voor de luiers, en ze besloot hem een kans te geven (Julius was in die tijd overigens een knap ventje om te zien, misschien speelde dat ook een rol). Hij kon meteen de volgende dag beginnen.
Voor Julius begon toen een droomtijd. Hij was een van die mensen die in de gelukkige omstandigheid waren dat ze van hun hobby (in zijn geval zelfs veel meer dan een hobby) hun beroep konden maken. Hij was de hele dag omringd door die voorwerpen die altijd al een vreemde fascinatie op hem hadden uitgeoefend. Hij kon de hele dag luiers voelen, opvouwen, herschikken, opstapelen, kortom: ermee bezig zijn zolang en zoveel hij maar wilde. En omdat mevrouw Jacobs al snel doorhad dat ze de winkel met een gerust hart aan hem kon overlaten, stond hij vaak dagenlang alleen in de winkel. En dan waren er natuurlijk de klanten: de hele dag door liep de ene na de andere mooie jonge vrouw binnen. En Julius was nou eenmaal dol op vrouwen. Hij hield van de vriendelijke, intieme sfeer die rond hen heen hing. 's Avonds in zijn warme bedje lag hij vaak nog na te genieten van al het moois dat hij die dag weer had mogen zien.
De vrouwen zelf moesten even wennen aan een mannelijke verkoper. Maar al gauw merkten ze dat Julius niet alleen veel verstand had van luiers maar er ook echt met liefde over kon praten. Bovendien was hij jong genoeg om bij de meeste vrouwen moederlijke gevoelens op te wekken (en zoals reeds eerder opgemerkt: Julius was in die tijd een knap ventje om te zien, misschien speelde dat ook een rol). Kortom, na een tijdje werd Julius door alle vrouwen die in de winkel kwamen in vertrouwen genomen. Zo kwam hij veel te weten over allerlei problemen die ze hadden, niet alleen aangaande luiers, maar ook over allerlei andere, meer persoonlijk zaken. Julius genoot ervan om opgenomen te worden in die vertrouwelijke sfeer die onder de vrouwen heerstte.
Natuurlijk waren er ook dagen bij dat het erg rustig was en dat er nagenoeg geen klanten in de winkel kwamen. In het begin maakte dat niets uit voor Julius, want hij kon zichzelf uitstekend amuseren met de inventaris. Maar in de loop der tijd raakte hij toch een beetje uitgekeken op de winkel (hij had elke luier al minstens vijf keer in handen gehad) en miste hij de klanten. Op een sombere herfstdag kreeg hij plots een idee. Het was die dag uitermate rustig in de winkel, dus waarom zou hij niet eens bij zichzelf een luier omdoen?
Het idee alleen al deed hem sidderen van genot en zijn pikje steigerde in zijn slipje. Hij wreef even met zijn hand over zijn kruis maar wilde het genot niet bederven door vroegtijdig klaar te komen. Zorgvuldig keek hij rond in de winkel en koos na enig zoeken een grote witte luier van de beste kwaliteit in een maat die hem paste. Achter de toonbank was een pashok waar luiers uitgetest konden worden op meegebrachte babies of op een paar paspoppen die daar lagen. Er stond voor dat doel ook een commode in de hoek. Het kamertje kon met een gordijn van de winkel worden afgesloten.
Julius trok zich terug in de paskamer. Zorvuldig spreidde hij de katoenen luier uit op de commode. Hij trok snel zijn broek uit en zijn onderbroek en klom op de commode. Die was wel wat klein maar het ging net. Hij ging met zijn billen op de luier liggen en probeerde het uiteinde van de luier dat tussen zijn benen lag te pakken te krijgen. Dat lukte met wat inspanning en hij sloot de luier om zijn kruis. Met een paar spelden zette hij de luier vast en hij stond weer op. De luier zakte meteen af over zijn benen naar beneden.
Hmmm, dat ging niet goed met de commode. Staande deed hij nu opnieuw de luier om en dat ging beter. Hij vond het een opwindend gevoel met een luier om in dat kamertje te staan. De spanning van het betrapt te kunnen worden deed die opwinding nog toenemen. Zou hij zo de winkel durven inlopen? Hij deed zijn broek aan over de luier en stapte de winkel binnen. Het lopen ging een beetje raar doordat de luier meer plaats innam dan een onderbroek. Maar dat maakte Julius des te meer bewust van het feit dat hij een luier droeg. De druk in zijn kruis voelde heel aangenaam aan.
"Ringgg." Klonk de winkelbel. Julius keek snel op. Er kwam een jonge vrouw in de winkel die hij wel kende. Het was toevallig een van zijn favoriete klanten.
"Hallo, Julius" zei ze. "Heb je nog wat mooie luiers voor me? Een stuk of vijf alsjeblieft. Maar niet die ik altijd heb. Ik wil eens wat anders." Julius liep de winkel in om wat luiers te laten zien. Hij hoopte dat zij niets zou merken aan zijn manier van lopen.
"Die daar boven." Ze wees naar de bovenste schap van een kast. Julius pakte het trapje en klom naar boven. De vrouw stond vlak naast hem. Haar gezicht bevond zich nu ter hoogte van zijn billen. Julius pakte een stapeltje luiers van de bovenste plank en keek naar beneden. Tot zijn schrik zag hij dat de vrouw niet omhoog naar hem keek, maar recht vooruit naar zijn kont staarde. Nu had hij een mooi kontje maar hij vreesde dat het wat anders was dat de aandacht van de vrouw trok.
"Wat heb jij nu aan?" Vroeg ze. "Het lijkt wel of je zelf een luier aan hebt onder je broek." Julius trok bleek weg. Zijn geheim dreigde openbaar te worden.
"Soms moeten wij zelf de luiers wel eens testen." Loog hij. Maar zijn hoofd was vuurrood en de vrouw keek nog steeds twijfelachtig naar de plek waar zijn billen verpakt zaten in een grote luier.
"En hoe vind je dat?" Vroeg ze aarzelend. "Het lijkt me voor een grote jongen als jij toch niet erg leuk om in een luier rond te moeten lopen. Of wel?" Verbeeldde Julius zich dat of sprak ze die laatste twee woorden wel erg verwachtingsvol uit? Hij besloot onmiddellijk zijn kans te grijpen.
"Ik vind het helemaal niet erg om een luier te dragen." Zei hij, nog steeds op de trap staand. "Het doet me denken aan mijn kinderjaren, hoe ik door mijn moeder, die helaas overleden is, werd verzorgd en vertroeteld."
"Ach, jij arme jongen." Zei de vrouw en ze stak haar hand uit en streek over zijn billen. Haar aanraking was prettig en aangenaam. Door de luier was het kontakt niet zo direct, maar voelde als een vage druk. Julius liep het trapje af en kwam naast haar staan. Tot zijn verrassing keek ze hem aan met vochtige ogen. Ze omhelsde Julius, die daar diep door ontroerd werd. Plotseling voelde hij zijn kruis warm worden. Door de emotie had hij zo zijn plas laten lopen. Omdat ze hem nog steeds omhelsde voelde de vrouw blijkbaar wat er aan de hand was. Ze deed een stap terug en keek naar zijn kruis, waar een klein vochtig plekje was verschenen. De luier had niet alle urine kunnen opvangen.
"O jee. In je broek geplast. Nou, dat is helemaal niet erg hoor. Je moet alleen verschoond worden." Zei de vrouw. Ze pakte de hand van Julius en trok hem mee naar de paskamer. Hij kreeg geen kans om tegen te stribbelen, als hij dat al gewild zou hebben. Maar het vooruitzicht door deze mooie, lieve jongedame zodadelijk uitgekleed en verschoond te worden vulde hem alleen maar met een warm gevoel. Onderweg pakte de vrouw een grote witte luier van een plank en nam die mee. In de paskamer maakte de vrouw korte metten met Julius.
"Doe je broek maar uit." Hij knoopte zijn broek open en stroopte deze naar beneden over zijn dijen. De luier hing nat en zwaar tussen zijn benen. Hij schaamde zich nu toch wel een beetje om zo te kijk te staan met een vieze luier aan. Maar de vrouw keek hem liefdevol aan en leidde hem met zachte hand naar de commode. Hij klom erop en met een diepe zucht ging hij op zijn rug liggen. Zijn hart bonsde vol verwachting van wat komen ging. De vrouw glimlachtte hem toe en drukte een kus op zijn voorhoofd.
"We zullen jou snel weer een fijn, droog gevoel geven." Zei ze en boog zich over de kletsnatte luier. Ze deed de spelden los aan de zijkant en klapte de luier open. Julius voelde koele lucht stromen over zijn natte kruis. De vrouw schoof een hand onder zijn billen en drukte zijn bekken iets omhoog zodat ze de luier onder Julius uit kon trekken. Ze rolde de natte luier op en stopte hem in haar tas.
"Ik zal hem voor je uitwassen." Zei ze. Ze pakte de nieuwe luier, stak opnieuw haar hand onder de billen van Julius en tilde hem op. Ze spreidde de luier onder hem uit.
"Ach, zijn je billetjes nog nat, lieve kleine jongen?" Sprak ze Julius toe op moederlijke toon. Julius werd er helemaal warm van. Ze pakte een handdoek en droogde zachtjes zijn billen. Vervolgens begon ze zijn kruis te drogen. Julius voelde de druk in zijn kruis toenemen. Tenslotte was er een vreemde vrouw bezig zijn plasser en balletjes te behandelen. Zijn plasser speelde een beetje op. De vrouw pakte een poederdoos die daar stond, deed wat babypoeder op haar hand en begon hem zachtjes te poederen. Julius lag te knorren van de pret en zijn plasser ging recht omhoog staan langs zijn buik. De vrouw lachtte hem toe en zei:
"Dat is een fijn gevoel he, zo verzorgd te worden? En je bent ook al een grote jongen zie ik." Ze pakte even zijn plasser in haar warme hand. Julius kreunde, maar ze liet hem snel weer los.
"Ik weet niet of we daar goed aan zouden doen." Sprak ze lachend. Ze sloeg de luier dicht en maakte hem vast. Ze pakte Julius onder zijn oksels en hees hem naast de commode. Julius voelde zich helemaal warm en tevreden. De luier sloot heerlijk zacht om hem heen. En hij rook nu ook zo lekker.
"Ik moet gaan." Zei de vrouw en ze tikte hem even speels op zijn ingepakte kontje en vertrok. Julius realiseerde zich dat hij niet eens haar naam wist. Hij trok zijn broek weer aan en liep de paskamer uit. Tevreden keek hij rond in de winkel.
"Ringgg." Ging opnieuw de winkelbel. Een jong meisje van Julius' leeftijd kwam binnen.
"Ik moet wat luiers halen voor mijn moeder." Zei ze zachtjes. Julius vond het een erg leuk meisje om te zien. Haar kleine borstjes drukten parmantig tegen haar bloes aan.
"Wat voor luiers moeten het zijn?" Vroeg hij vriendelijk.
"Ik weet het niet precies." Sprak zij aarzelend. "Kun je wat laten zien?" Julius sloofde zich uit en rukte de ene set luiers na de andere uit het rek. Maar het meisje bleef aarzelen. Tenslotte trok Julius de stoute schoenen aan en zei:
"Waarom neem je niet wat ik zelf draag?" Het meisje zette grote ogen op.
"Jij?" Vroeg ze verbaasd.
"Ja, kom maar mee, dan laat ik het je zien." Zei Julius. Hij nam het meisje mee de paskamer in. Hij maakte zijn broek open en deed deze naar beneden. Het meisje kreeg een blos op de wangen, maar toen ze de luier zag die Julius aanhad keek ze er met grote ogen naar. Julius wachtte een beetje angstig af wat haar reactie zou zijn. Misschien liep ze wel gillend weg.
"Wat staat dat je leuk." Zei ze echter. En ze liep op Julius af en voelde aan de luier, eerst van achter aan zijn billen en vervolgens van voren. Julius kreeg een rood hoofd, want hij vond het een heel leuk meisje en nu voelde hij haar hand over zijn kruis gaan. Zijn pikje rees snel. Maar het meisje had al weer een stap teruggedaan.
"Zou ik het ook eens mogen proberen." Vroeg ze. Julius begreep niet meteen wat ze bedoelde.
"Wat proberen?"
"Nou, om zo'n fijne luier aan te mogen trekken." Zei ze tot zijn verwondering. Maar natuurlijk haastte Julius zich om een luier uit de winkel te pakken. Hij vergat dat hij zelf gekleed was in een luier en liep zo de winkel in, maar niemand zag hem gelukkig.
"Hier." Zei hij tegen het meisje en gaf haar de luier met een paar spelden. Hij wilde zich al terugtrekken toen zij zei:
"wil jij hem omdoen bij me? Ik ben daar niet zo goed in." Julius begon te trillen bij het vooruitzicht.
"Dat is goed." Zei hij zachtjes.
"Ga maar op de commode liggen dan zal ik je uitkleden. Hoe heet je eigenlijk?"
"Liesje." Zei Liesje en klom op de commode en ging op haar rug liggen. Met trillende handen maakte Julius haar rok los en schoof deze over haar benen naar beneden. Liesje had hele mooie benen, vond Julius en hij drukte een kus op de binnenkant van haar rechterdij. Liesje giechelde. Dat gaf Julius moed en hij drukte ook een kus op haar slipje. Toen trok hij haar slipje naar beneden en deed het uit over haar enkels. Hij keek naar haar kutje, waar nog maar amper wat haartjes op groeiden. En drukte toen ook daar een kus op. Liesje rilde. Hij nam haar billen in zijn handen (heerlijke zachte billen had ze) en duwde haar bekken wat omhoog en kegde de luier eronder. Met enige spijt sloeg hij de luier dicht om haar kruis en spelde deze vast. Al die tijd lag Liesje met een rode kleur op haar koontjes toe te kijken.
"Wat doe je dat goed, Julius." Zei ze. "Je hebt zulke zachte handen voor een jongen." Julius glimlachtte en hielp haar van de commode. Daar stonden ze beide in luiers gekleed. Ze bekeken elkaar en zichzelf een tijdje.
"Hoe zou het zijn om alleen maar een luier te dragen?" Vroeg Liesje plotseling. "Laten we onze bloezen uitdoen." Ze begon de hare te ontknopen. Julius slikte. Ze trok haar bloes helemaal uit. Ze bleek er niets onder te dragen en Julius zag een paar fraai gevormde borstjes te voorschijn komen. Hij deed ook snel zijn bloes uit en liep op Liesje toe. Hij sloot haar in zijn armen en drukte zijn hoofd tegen het hare. Het was een vreemd en opwindend gevoel. Hij voelde haar tepeltjes tegen zijn borst duwen en hard worden. En van onderen duwden hun luiers tegen elkaar aan. Julius voelde de druk tegen zijn gespannen plassertje. Onwillekeurig duwde hij zijn kruis naar voren wat Liesje beantwoordde met eenzelfde gebaar. Julius ging met een hand naar haar linkerborst en streelde die. Hij...
"Ringgg." Ging plots de winkelbel. Julius schrok zich een hoedje. De winkel! Die was hij helemaal vergeten.
"Joehoe, Julius!" Klonk een bekende stem vanachter het gordijn: Mevrouw van Putten. Die kwam natuurlijk weer voor luiers voor haar kleinkind. Elke keer als die kwam logeren zorgde mevrouw van Putten ervoor dat ze nieuwe luiers kreeg. En mevrouw van Putten was tevens heel erg dol op Julius.
"Vanwege je goede manieren en je bent zo behulpzaam." Zei ze dan (en zoals reeds eerder opgemerkt: Julius was in die tijd een knap ventje om te zien, misschien speelde dat ook een rol). Maar mevrouw van Putten was ook iemand die op zoek ging naar Julius als hij toevallig eens niet in de winkel was. Zo had ze al eens een keer aan de deur van het toilet staan rukken toen Julius daar net even op zat. Dus grote kans dat die zodadelijk de paskamer in zou komen.
Julius raakte in paniek. Hij greep zijn broek en probeerde die zo snel mogelijk aan te trekken. Maar in zijn haast stak hij twee benen tegelijk in dezelfde broekspijp. Hij vloekte en smeet de broek op de grond. Verbeeldde hij het zich of hoorde hij al voetstappen richting het gordijn komen? Snel liep hij naar het gordijn en stak zijn hoofd naar buiten. Nee, mevrouw van Putten stond net een stapel luiers te bekijken in de etalage en stond dus met haar rug naar hem toe. Snel nam Julius een besluit. De toonbank was hoog genoeg om zijn onderlichaam af te dekken. Snel trok hij zijn bloes aan, knoopte deze zo goed en zo kwaad als het ging dicht en deed snel de drie stappen naar de toonbank toe. Hij leunde met zijn vingers gespreid op de plank.
"Dag mevrouw van Putten, wat kan ik voor U doen?" vroeg hij poeslief.
"Ha, daar ben je Julius. Waar komen deze luiers vandaan? Je weet dat ik alleen Hollandse waar afneem."
"Die komen uit Belgie, mevrouw."
"Hmmmm, dan kijk ik nog eens verder. Wat voor nieuws heb je binnengekregen, Julius?"
"Nou, die stapel daar aan de linkerkant, nee... andere linkerkant... nee daaronder." Wanhopig wees Julius vanachter de toonbank naar een stapel luiers. Normaal was hij allang naar mevrouw van Putten heen gelopen om haar met zijn beroemde behulpzaamheid van dienst te zijn. Maar nu kon hij, van onderen slechts gekleed in een luier, onmogelijk achter de toonbank vandaan komen. Mevrouw van Putten bekeek nu met haar leesbril een van de luiers die hij had aangewezen.
"Weet je zeker dat deze uit Holland komen?" Zei ze weifelend. Plotseling voelde Julius een hand aan zijn rechtervoet. Snel keek hij naar beneden. Liesje was ook uit het pashokje gekomen en was over de grond naar hem toe gekropen. Ze streek nu met haar linkerhand over zijn onderbeen en was op weg naar boven. Julius trapte wat met zijn voet om haar af te schudden.
"Hmmm?" Vroeg mevrouw van Putten.
"Ik weet het zeker, mevrouw." zei Julius. "Kijkt U maar op het labeltje."
"Dat doe ik ook, maar hier staat toch een Franse tekst, hoor." De hand van Liesje had nu de binnenkant van zijn rechterdij bereikt en reikte steeds hoger. Julius kreeg het ongenadig warm. Hij wreef zich met zijn hand over zijn gezicht. Hoger en hoger ging de hand.
"Kun je niet even komen kijken, Juul?" Vroeg mevrouw van Putten. "Ik geloof niet dat je gelijk hebt, hoor."
"Ehhhh.. nee, dat gaat niet." zei Julius. Liesjes' vingertoppen schoven nu onder de rand van de luier en bereikten zijn ballen.
"He!" Riep Julius.
"Wat zeg je?" Vroeg mevrouw van Putten en keek nu naar hem. Gelukkig stond zij te ver weg om te kunnen zien wat er aan de hand was.
"Ik... ik voel me niet zo lekker vandaag." Zei Julius. "Als U het goed vindt blijf ik liever hier achter de toonbank staan."
"O, wat naar voor je, jongen." Zei mevrouw van Putten en liep naar de toonbank toe. De voelende vingers hadden nu de onderkant van zijn stijve plasser bereikt en draaiden krulletjes in zijn schaamhaar. Hij drukte zijn kont naar achter om aan de hand te ontkomen.
"Ik zie het, jongen, je bent helemaal rood en bezweet." Zei mevrouw van Putten. "Doe het maar rustig aan." Liesjes' hand omsloot nu zijn plasser en begon trekkende en duwende bewegingen te maken. Julius keek wanhopig naar beneden en keek recht in het ondeugend lachende gezicht van Liesje. Zij droeg nog steeds niets anders dan haar luier en dat was zo'n opwindend gezicht dat Julius bijna klaar kwam. Hij kreunde.
"Heb je pijn, Julius?" Mevrouw van Putten keek steeds bezorgder. Julius hield het niet langer. Die hand die alsmaar met zijn plasser in de weer was, Liesje met niets dan een luier aan, mevrouw van Putten...
Julius zonk langzaam achter de toonbank in elkaar, terwijl zijn plasser hete stralen in zijn luier en over de hand van Liesje uitstootte.
"O jongen, wat doe je nu?" Riep mevrouw van Putten en liep snel om de toonbank heen naar de plek waar zij Julius langzaam zag verdwijnen met een vreemde grimas op zijn gezicht. Het tafereel dat zij daar aantrof sloeg haar met stomheid. Daar lagen Julius en een onbekend meisje, allebei met een luier aan, de hand van het meisje in de luier van Julius....
"Ringgg." Ging de deurbel.
"Goedemorgen, mevrouw van Putten." Zei mevrouw Jacobs, de bazin van de winkel.
"Waar is Julius?" Mevrouw van Putten hapte echter naar adem, keerde zich om en beende de winkel uit.
"Bedankt voor Uw klandizie en tot een volgende keer." Riep mevrouw Jacobs haar nog achterna (klandizie ging nog voor alles in die tijd). De winkel leek nu geheel leeg. Zij keek naar de toonbank en zag daar plotseling twee gezichten boven uit komen. Langzaam stonden Julius en Liesje op. De bazin van de winkel liep snel op hen toe en keek achter de toonbank. Haar ogen werden groot als schoteltjes. Even leek zij in een woedeuitval los te barsten, maar zij hervond zich snel.
"Jij bent Liesje van de Korput, is het niet?"
"Ja, mevrouw." sprak Liesje bedeesd.
"Kleed je maar gauw aan en ga dan maar snel naar huis, liefje." Zei de bazin. Liesje keerde zich om en liep de paskamer in.
"Neem mij niet kwalijk, mevrouw Jacobs." Zei ik. "Ik kan het allemaal uitleggen, maar ik vrees dat dat niet zoveel zal uitmaken. U zult me wel op staande voet ontslaan." Liesje liep, nu weer geheel gekleed, snel langs hen heen naar voren en de winkel uit.
"Bedankt voor Uw..." Begon mevrouw Jacobse maar ze besefte dat dat nu niet zo te pas kwam. Julius keek benauwd naar het gezicht van mevrouw Jacobs. Vreemd genoeg keek die nogal welwillend op Julius neer.
"Ik wist niet dat je zo van luiers hield dat je ze zelf ook droeg." Zei ze.
"Nou, normaal doe ik dat ook niet... " Begon Julius, maar de bazin liep naar voren naar de winkeldeur en draaide deze op slot. Zij liep terug, nam Julius bij de hand en nam hem mee de paskamer in. Daar zette ze zich op de enige stoel in het vertrek en trok Julius op haar schoot. Verbaasd werkte hij gewillig mee.
"Je weet toch wel dat ik je altijd heel graag heb gemogen, Juultje? En je weet dat ik zelf nooit kinderen heb gehad: en dat voor iemand die luiers verkoopt." Julius knikte. Vaag besefte hij waar ze naar toe wilde en hij voelde ook dat hij daar geen bezwaar tegen zou hebben.
"En toen kwam jij in de winkel en ik heb je altijd een beetje als mijn kind beschouwd. Maar je was natuurlijk te groot om nog vertroeteld te worden. En nu zie ik plotsklaps dat je zelf graag nog een klein jongetje wilt zijn. Laat mij een tweede moeder voor je zijn en je verzorgen en vertroetelen, mijn kleine jongen, mijn Juultje." En ze haalde hem aan en trok hem naar zich toe aan haar borst zodat Julius bijna smoorde in haar weelderige boezem.
"Ben je nog droog?" Vroeg ze plotseling en ze voelde van voren aan zijn luier. Daar zat een behoorlijke natte plek van de zaaduitstorting.
"O jee, wat heeft Liesje allemaal met je gedaan." Sprak mevrouw Jacobs hoofdschuddend. Het feit dat Liesje de schuld scheen te krijgen van het gebeurde stond Julius wel aan. Mevrouw Jacobs stond op, voerde hem naar de commode en liet hem daarop plaats nemen. Ze legde Julius op zijn rug en begon de spelden los te maken. Ze klapte de luier open. Het was uiteraard een smeerboel in zijn kruis. Alles plakte aan elkaar door het zaad.
Al babbelend en zoete, lieve woordjes sprekend begon mevrouw Jacobs zijn kruis te wassen. Julius voelde een warm en zacht gevoel omhoog stijgen van zijn kruis naar zijn borst. Hij voelde zich heel fijn onder haar strelende, wassende handen. De druk in zijn plasser nam al weer toe, maar gelukkig bleef hij voorlopig nog slap. Vakkundig kreeg hij een nieuwe luier om gedaan.
"Kom er maar af." Zei mevrouw Jacobs en langzaam liet Julius zich van de commode af glijden. Een weldadige druk in zijn kruis herinnerde hem voortdurend aan het feit dat hij een luier droeg. Mevrouw Jacobs ging weer in de stoel zitten en klapte op haar schoot.
"Kom maar hier zitten, jongen." Zei ze. Julius kroop op haar schoot. Ze greep hem vanonder bij zijn luier zodat hij er niet af zou glijden en drukte zijn hoofd weer tegen haar boezem. Haar zachtheid overweldigde hem. Hij maakte zachte, knorrende geluidjes van tevredenheid. Julius legde een hand op haar boezem en liet die daar rusten. Hij voelde hoe haar ademhaling iets dieper werd. Zachtjes kneep hij in een borst van haar. Ze zuchtte.
"Lieve lieve jongen." Zei ze. "Weet je wel dat je je moeder daarmee gek maakt?" Ze knuffelde hem nog eens extra. Hij bleef haar borst zachtjes betasten. Zijn plasser stond alweer recht overeind in zijn luier, waarbij die ietwat pijnlijk tegen de rand stootte. Mevrouw Jacobs merkte dat blijkbaar want haar hand duwde van voren tegen zijn luier zodat zijn plasser zich beter kon nestelen.
"Volgens mij heb je honger." Zei ze plotseling. Ze duwde Julius' hoofd even van haar boezem, knoopte haar bloes open, greep in haar enorme beha en haald een tiet naar boven. Ze duwde de tepel in zijn gezicht. Julius nam de harde tepel in zijn mond en begon te zuigen. De tepel werd tot zijn verbazing nog eens zo groot. Mevrouw Jacobs stiet nu zachte kreunende geluidjes uit en lag zichtbaar te genieten. Haar hand streelde nu onophoudelijk van voren over zijn luier. Af en toe kneep ze er even in. Julius genoot met volle teugen. Na ongeveer vijf minuten voelde hij hoe zijn pseudo-mama over haar hele lichaam begon te trillen. Hij zoog nog harder aan haar tepel en plotseling schokte haar hele lichaam in een onafwendbaar orgasme.
Na afloop zijn ze nog een uur zo blijven liggen, elk zeer tevreden met de situatie. Van die tijd af is mijn oom Julius ongeveer twee jaar lang haar zoon geweest en hebben zij beide veel plezier van de situatie gehad. Maar aan alle dingen komt een eind en zo ook aan deze mooie verhouding. Mevrouw Jacobs vergat met haar tijd mee te gaan en de winkel ging failliet. Dus moest mijn oom Julius naar een ander baantje omzien.
Ik wil jullie het verhaal vertellen hoe mijn oom Julius werd aangenomen als bediende in een luierwinkel en wat hij daar allemaal beleefd heeft. Jullie moeten allereerst weten dat mijn oom Julius een groot luierfanaat is. Hoe ik er achter ben gekomen dat hij dezelfde hobby heeft als ik, is een heel ander verhaal dat ik misschien nog wel eens een andere keer vertel. In ieder geval: sinds hij weet dat ik, zijn neefje Johan, dezelfde liefhebberij heb als hijzelf, heeft hij me al heel wat spannende luier-belevenissen verteld. Maar het verhaal hoe hij in een luierwinkel ging werken en wat hem daar allemaal is overkomen is toch wel het spannendst van allemaal.
Het verhaal speelt zich af in de jaren vijftig van de vorige eeuw in een grote stad in het midden van ons land. Mijn oom Julius was toen vijftien jaar oud. In die tijd was het heel gebruikelijk om op zo"n jonge leeftijd te gaan werken. Ook had je in die tijd nog aparte luierwinkels, waar je alleen maar luiers en toebehoren kon kopen. Het was een heerlijke tijd. Natuurlijk verkocht men alleen maar stoffen luiers (voornamelijk van katoen) want de moderne wegwerpluiers waren er nog niet. Via via had de moeder van Julius (mijn tante Dora) gehoord dat men een hulpje zocht in de luierwinkel. Natuurlijk dacht men daarbij allereerst aan een meisje als bediende. Maar mijn tante wist wel dat Julius een grote belangstelling had voor luiers en stuurde hem er toch op af.
Voor Julius was het binnengaan van de winkel alleen al alsof hij het paradijs betrad. Hij keek zijn ogen uit naar al die stapels luiers in allerlei verschillende dessins, stoffen, kleuren, diktes en groottes. Hij nam er een paar in zijn handen en streek er verliefd over heen. En de heerlijke geur die er in de winkel hing, die zo typisch bij babies hoorde. Mevrouw Jacobs, die de baas was van de winkel, keek wel even raar dat zich een jongen aanmeldde voor de job. Maar ze had al meteen gezien dat Julius een grote belangstelling aan de dag legde voor de luiers, en ze besloot hem een kans te geven (Julius was in die tijd overigens een knap ventje om te zien, misschien speelde dat ook een rol). Hij kon meteen de volgende dag beginnen.
Voor Julius begon toen een droomtijd. Hij was een van die mensen die in de gelukkige omstandigheid waren dat ze van hun hobby (in zijn geval zelfs veel meer dan een hobby) hun beroep konden maken. Hij was de hele dag omringd door die voorwerpen die altijd al een vreemde fascinatie op hem hadden uitgeoefend. Hij kon de hele dag luiers voelen, opvouwen, herschikken, opstapelen, kortom: ermee bezig zijn zolang en zoveel hij maar wilde. En omdat mevrouw Jacobs al snel doorhad dat ze de winkel met een gerust hart aan hem kon overlaten, stond hij vaak dagenlang alleen in de winkel. En dan waren er natuurlijk de klanten: de hele dag door liep de ene na de andere mooie jonge vrouw binnen. En Julius was nou eenmaal dol op vrouwen. Hij hield van de vriendelijke, intieme sfeer die rond hen heen hing. 's Avonds in zijn warme bedje lag hij vaak nog na te genieten van al het moois dat hij die dag weer had mogen zien.
De vrouwen zelf moesten even wennen aan een mannelijke verkoper. Maar al gauw merkten ze dat Julius niet alleen veel verstand had van luiers maar er ook echt met liefde over kon praten. Bovendien was hij jong genoeg om bij de meeste vrouwen moederlijke gevoelens op te wekken (en zoals reeds eerder opgemerkt: Julius was in die tijd een knap ventje om te zien, misschien speelde dat ook een rol). Kortom, na een tijdje werd Julius door alle vrouwen die in de winkel kwamen in vertrouwen genomen. Zo kwam hij veel te weten over allerlei problemen die ze hadden, niet alleen aangaande luiers, maar ook over allerlei andere, meer persoonlijk zaken. Julius genoot ervan om opgenomen te worden in die vertrouwelijke sfeer die onder de vrouwen heerstte.
Natuurlijk waren er ook dagen bij dat het erg rustig was en dat er nagenoeg geen klanten in de winkel kwamen. In het begin maakte dat niets uit voor Julius, want hij kon zichzelf uitstekend amuseren met de inventaris. Maar in de loop der tijd raakte hij toch een beetje uitgekeken op de winkel (hij had elke luier al minstens vijf keer in handen gehad) en miste hij de klanten. Op een sombere herfstdag kreeg hij plots een idee. Het was die dag uitermate rustig in de winkel, dus waarom zou hij niet eens bij zichzelf een luier omdoen?
Het idee alleen al deed hem sidderen van genot en zijn pikje steigerde in zijn slipje. Hij wreef even met zijn hand over zijn kruis maar wilde het genot niet bederven door vroegtijdig klaar te komen. Zorgvuldig keek hij rond in de winkel en koos na enig zoeken een grote witte luier van de beste kwaliteit in een maat die hem paste. Achter de toonbank was een pashok waar luiers uitgetest konden worden op meegebrachte babies of op een paar paspoppen die daar lagen. Er stond voor dat doel ook een commode in de hoek. Het kamertje kon met een gordijn van de winkel worden afgesloten.
Julius trok zich terug in de paskamer. Zorvuldig spreidde hij de katoenen luier uit op de commode. Hij trok snel zijn broek uit en zijn onderbroek en klom op de commode. Die was wel wat klein maar het ging net. Hij ging met zijn billen op de luier liggen en probeerde het uiteinde van de luier dat tussen zijn benen lag te pakken te krijgen. Dat lukte met wat inspanning en hij sloot de luier om zijn kruis. Met een paar spelden zette hij de luier vast en hij stond weer op. De luier zakte meteen af over zijn benen naar beneden.
Hmmm, dat ging niet goed met de commode. Staande deed hij nu opnieuw de luier om en dat ging beter. Hij vond het een opwindend gevoel met een luier om in dat kamertje te staan. De spanning van het betrapt te kunnen worden deed die opwinding nog toenemen. Zou hij zo de winkel durven inlopen? Hij deed zijn broek aan over de luier en stapte de winkel binnen. Het lopen ging een beetje raar doordat de luier meer plaats innam dan een onderbroek. Maar dat maakte Julius des te meer bewust van het feit dat hij een luier droeg. De druk in zijn kruis voelde heel aangenaam aan.
"Ringgg." Klonk de winkelbel. Julius keek snel op. Er kwam een jonge vrouw in de winkel die hij wel kende. Het was toevallig een van zijn favoriete klanten.
"Hallo, Julius" zei ze. "Heb je nog wat mooie luiers voor me? Een stuk of vijf alsjeblieft. Maar niet die ik altijd heb. Ik wil eens wat anders." Julius liep de winkel in om wat luiers te laten zien. Hij hoopte dat zij niets zou merken aan zijn manier van lopen.
"Die daar boven." Ze wees naar de bovenste schap van een kast. Julius pakte het trapje en klom naar boven. De vrouw stond vlak naast hem. Haar gezicht bevond zich nu ter hoogte van zijn billen. Julius pakte een stapeltje luiers van de bovenste plank en keek naar beneden. Tot zijn schrik zag hij dat de vrouw niet omhoog naar hem keek, maar recht vooruit naar zijn kont staarde. Nu had hij een mooi kontje maar hij vreesde dat het wat anders was dat de aandacht van de vrouw trok.
"Wat heb jij nu aan?" Vroeg ze. "Het lijkt wel of je zelf een luier aan hebt onder je broek." Julius trok bleek weg. Zijn geheim dreigde openbaar te worden.
"Soms moeten wij zelf de luiers wel eens testen." Loog hij. Maar zijn hoofd was vuurrood en de vrouw keek nog steeds twijfelachtig naar de plek waar zijn billen verpakt zaten in een grote luier.
"En hoe vind je dat?" Vroeg ze aarzelend. "Het lijkt me voor een grote jongen als jij toch niet erg leuk om in een luier rond te moeten lopen. Of wel?" Verbeeldde Julius zich dat of sprak ze die laatste twee woorden wel erg verwachtingsvol uit? Hij besloot onmiddellijk zijn kans te grijpen.
"Ik vind het helemaal niet erg om een luier te dragen." Zei hij, nog steeds op de trap staand. "Het doet me denken aan mijn kinderjaren, hoe ik door mijn moeder, die helaas overleden is, werd verzorgd en vertroeteld."
"Ach, jij arme jongen." Zei de vrouw en ze stak haar hand uit en streek over zijn billen. Haar aanraking was prettig en aangenaam. Door de luier was het kontakt niet zo direct, maar voelde als een vage druk. Julius liep het trapje af en kwam naast haar staan. Tot zijn verrassing keek ze hem aan met vochtige ogen. Ze omhelsde Julius, die daar diep door ontroerd werd. Plotseling voelde hij zijn kruis warm worden. Door de emotie had hij zo zijn plas laten lopen. Omdat ze hem nog steeds omhelsde voelde de vrouw blijkbaar wat er aan de hand was. Ze deed een stap terug en keek naar zijn kruis, waar een klein vochtig plekje was verschenen. De luier had niet alle urine kunnen opvangen.
"O jee. In je broek geplast. Nou, dat is helemaal niet erg hoor. Je moet alleen verschoond worden." Zei de vrouw. Ze pakte de hand van Julius en trok hem mee naar de paskamer. Hij kreeg geen kans om tegen te stribbelen, als hij dat al gewild zou hebben. Maar het vooruitzicht door deze mooie, lieve jongedame zodadelijk uitgekleed en verschoond te worden vulde hem alleen maar met een warm gevoel. Onderweg pakte de vrouw een grote witte luier van een plank en nam die mee. In de paskamer maakte de vrouw korte metten met Julius.
"Doe je broek maar uit." Hij knoopte zijn broek open en stroopte deze naar beneden over zijn dijen. De luier hing nat en zwaar tussen zijn benen. Hij schaamde zich nu toch wel een beetje om zo te kijk te staan met een vieze luier aan. Maar de vrouw keek hem liefdevol aan en leidde hem met zachte hand naar de commode. Hij klom erop en met een diepe zucht ging hij op zijn rug liggen. Zijn hart bonsde vol verwachting van wat komen ging. De vrouw glimlachtte hem toe en drukte een kus op zijn voorhoofd.
"We zullen jou snel weer een fijn, droog gevoel geven." Zei ze en boog zich over de kletsnatte luier. Ze deed de spelden los aan de zijkant en klapte de luier open. Julius voelde koele lucht stromen over zijn natte kruis. De vrouw schoof een hand onder zijn billen en drukte zijn bekken iets omhoog zodat ze de luier onder Julius uit kon trekken. Ze rolde de natte luier op en stopte hem in haar tas.
"Ik zal hem voor je uitwassen." Zei ze. Ze pakte de nieuwe luier, stak opnieuw haar hand onder de billen van Julius en tilde hem op. Ze spreidde de luier onder hem uit.
"Ach, zijn je billetjes nog nat, lieve kleine jongen?" Sprak ze Julius toe op moederlijke toon. Julius werd er helemaal warm van. Ze pakte een handdoek en droogde zachtjes zijn billen. Vervolgens begon ze zijn kruis te drogen. Julius voelde de druk in zijn kruis toenemen. Tenslotte was er een vreemde vrouw bezig zijn plasser en balletjes te behandelen. Zijn plasser speelde een beetje op. De vrouw pakte een poederdoos die daar stond, deed wat babypoeder op haar hand en begon hem zachtjes te poederen. Julius lag te knorren van de pret en zijn plasser ging recht omhoog staan langs zijn buik. De vrouw lachtte hem toe en zei:
"Dat is een fijn gevoel he, zo verzorgd te worden? En je bent ook al een grote jongen zie ik." Ze pakte even zijn plasser in haar warme hand. Julius kreunde, maar ze liet hem snel weer los.
"Ik weet niet of we daar goed aan zouden doen." Sprak ze lachend. Ze sloeg de luier dicht en maakte hem vast. Ze pakte Julius onder zijn oksels en hees hem naast de commode. Julius voelde zich helemaal warm en tevreden. De luier sloot heerlijk zacht om hem heen. En hij rook nu ook zo lekker.
"Ik moet gaan." Zei de vrouw en ze tikte hem even speels op zijn ingepakte kontje en vertrok. Julius realiseerde zich dat hij niet eens haar naam wist. Hij trok zijn broek weer aan en liep de paskamer uit. Tevreden keek hij rond in de winkel.
"Ringgg." Ging opnieuw de winkelbel. Een jong meisje van Julius' leeftijd kwam binnen.
"Ik moet wat luiers halen voor mijn moeder." Zei ze zachtjes. Julius vond het een erg leuk meisje om te zien. Haar kleine borstjes drukten parmantig tegen haar bloes aan.
"Wat voor luiers moeten het zijn?" Vroeg hij vriendelijk.
"Ik weet het niet precies." Sprak zij aarzelend. "Kun je wat laten zien?" Julius sloofde zich uit en rukte de ene set luiers na de andere uit het rek. Maar het meisje bleef aarzelen. Tenslotte trok Julius de stoute schoenen aan en zei:
"Waarom neem je niet wat ik zelf draag?" Het meisje zette grote ogen op.
"Jij?" Vroeg ze verbaasd.
"Ja, kom maar mee, dan laat ik het je zien." Zei Julius. Hij nam het meisje mee de paskamer in. Hij maakte zijn broek open en deed deze naar beneden. Het meisje kreeg een blos op de wangen, maar toen ze de luier zag die Julius aanhad keek ze er met grote ogen naar. Julius wachtte een beetje angstig af wat haar reactie zou zijn. Misschien liep ze wel gillend weg.
"Wat staat dat je leuk." Zei ze echter. En ze liep op Julius af en voelde aan de luier, eerst van achter aan zijn billen en vervolgens van voren. Julius kreeg een rood hoofd, want hij vond het een heel leuk meisje en nu voelde hij haar hand over zijn kruis gaan. Zijn pikje rees snel. Maar het meisje had al weer een stap teruggedaan.
"Zou ik het ook eens mogen proberen." Vroeg ze. Julius begreep niet meteen wat ze bedoelde.
"Wat proberen?"
"Nou, om zo'n fijne luier aan te mogen trekken." Zei ze tot zijn verwondering. Maar natuurlijk haastte Julius zich om een luier uit de winkel te pakken. Hij vergat dat hij zelf gekleed was in een luier en liep zo de winkel in, maar niemand zag hem gelukkig.
"Hier." Zei hij tegen het meisje en gaf haar de luier met een paar spelden. Hij wilde zich al terugtrekken toen zij zei:
"wil jij hem omdoen bij me? Ik ben daar niet zo goed in." Julius begon te trillen bij het vooruitzicht.
"Dat is goed." Zei hij zachtjes.
"Ga maar op de commode liggen dan zal ik je uitkleden. Hoe heet je eigenlijk?"
"Liesje." Zei Liesje en klom op de commode en ging op haar rug liggen. Met trillende handen maakte Julius haar rok los en schoof deze over haar benen naar beneden. Liesje had hele mooie benen, vond Julius en hij drukte een kus op de binnenkant van haar rechterdij. Liesje giechelde. Dat gaf Julius moed en hij drukte ook een kus op haar slipje. Toen trok hij haar slipje naar beneden en deed het uit over haar enkels. Hij keek naar haar kutje, waar nog maar amper wat haartjes op groeiden. En drukte toen ook daar een kus op. Liesje rilde. Hij nam haar billen in zijn handen (heerlijke zachte billen had ze) en duwde haar bekken wat omhoog en kegde de luier eronder. Met enige spijt sloeg hij de luier dicht om haar kruis en spelde deze vast. Al die tijd lag Liesje met een rode kleur op haar koontjes toe te kijken.
"Wat doe je dat goed, Julius." Zei ze. "Je hebt zulke zachte handen voor een jongen." Julius glimlachtte en hielp haar van de commode. Daar stonden ze beide in luiers gekleed. Ze bekeken elkaar en zichzelf een tijdje.
"Hoe zou het zijn om alleen maar een luier te dragen?" Vroeg Liesje plotseling. "Laten we onze bloezen uitdoen." Ze begon de hare te ontknopen. Julius slikte. Ze trok haar bloes helemaal uit. Ze bleek er niets onder te dragen en Julius zag een paar fraai gevormde borstjes te voorschijn komen. Hij deed ook snel zijn bloes uit en liep op Liesje toe. Hij sloot haar in zijn armen en drukte zijn hoofd tegen het hare. Het was een vreemd en opwindend gevoel. Hij voelde haar tepeltjes tegen zijn borst duwen en hard worden. En van onderen duwden hun luiers tegen elkaar aan. Julius voelde de druk tegen zijn gespannen plassertje. Onwillekeurig duwde hij zijn kruis naar voren wat Liesje beantwoordde met eenzelfde gebaar. Julius ging met een hand naar haar linkerborst en streelde die. Hij...
"Ringgg." Ging plots de winkelbel. Julius schrok zich een hoedje. De winkel! Die was hij helemaal vergeten.
"Joehoe, Julius!" Klonk een bekende stem vanachter het gordijn: Mevrouw van Putten. Die kwam natuurlijk weer voor luiers voor haar kleinkind. Elke keer als die kwam logeren zorgde mevrouw van Putten ervoor dat ze nieuwe luiers kreeg. En mevrouw van Putten was tevens heel erg dol op Julius.
"Vanwege je goede manieren en je bent zo behulpzaam." Zei ze dan (en zoals reeds eerder opgemerkt: Julius was in die tijd een knap ventje om te zien, misschien speelde dat ook een rol). Maar mevrouw van Putten was ook iemand die op zoek ging naar Julius als hij toevallig eens niet in de winkel was. Zo had ze al eens een keer aan de deur van het toilet staan rukken toen Julius daar net even op zat. Dus grote kans dat die zodadelijk de paskamer in zou komen.
Julius raakte in paniek. Hij greep zijn broek en probeerde die zo snel mogelijk aan te trekken. Maar in zijn haast stak hij twee benen tegelijk in dezelfde broekspijp. Hij vloekte en smeet de broek op de grond. Verbeeldde hij het zich of hoorde hij al voetstappen richting het gordijn komen? Snel liep hij naar het gordijn en stak zijn hoofd naar buiten. Nee, mevrouw van Putten stond net een stapel luiers te bekijken in de etalage en stond dus met haar rug naar hem toe. Snel nam Julius een besluit. De toonbank was hoog genoeg om zijn onderlichaam af te dekken. Snel trok hij zijn bloes aan, knoopte deze zo goed en zo kwaad als het ging dicht en deed snel de drie stappen naar de toonbank toe. Hij leunde met zijn vingers gespreid op de plank.
"Dag mevrouw van Putten, wat kan ik voor U doen?" vroeg hij poeslief.
"Ha, daar ben je Julius. Waar komen deze luiers vandaan? Je weet dat ik alleen Hollandse waar afneem."
"Die komen uit Belgie, mevrouw."
"Hmmmm, dan kijk ik nog eens verder. Wat voor nieuws heb je binnengekregen, Julius?"
"Nou, die stapel daar aan de linkerkant, nee... andere linkerkant... nee daaronder." Wanhopig wees Julius vanachter de toonbank naar een stapel luiers. Normaal was hij allang naar mevrouw van Putten heen gelopen om haar met zijn beroemde behulpzaamheid van dienst te zijn. Maar nu kon hij, van onderen slechts gekleed in een luier, onmogelijk achter de toonbank vandaan komen. Mevrouw van Putten bekeek nu met haar leesbril een van de luiers die hij had aangewezen.
"Weet je zeker dat deze uit Holland komen?" Zei ze weifelend. Plotseling voelde Julius een hand aan zijn rechtervoet. Snel keek hij naar beneden. Liesje was ook uit het pashokje gekomen en was over de grond naar hem toe gekropen. Ze streek nu met haar linkerhand over zijn onderbeen en was op weg naar boven. Julius trapte wat met zijn voet om haar af te schudden.
"Hmmm?" Vroeg mevrouw van Putten.
"Ik weet het zeker, mevrouw." zei Julius. "Kijkt U maar op het labeltje."
"Dat doe ik ook, maar hier staat toch een Franse tekst, hoor." De hand van Liesje had nu de binnenkant van zijn rechterdij bereikt en reikte steeds hoger. Julius kreeg het ongenadig warm. Hij wreef zich met zijn hand over zijn gezicht. Hoger en hoger ging de hand.
"Kun je niet even komen kijken, Juul?" Vroeg mevrouw van Putten. "Ik geloof niet dat je gelijk hebt, hoor."
"Ehhhh.. nee, dat gaat niet." zei Julius. Liesjes' vingertoppen schoven nu onder de rand van de luier en bereikten zijn ballen.
"He!" Riep Julius.
"Wat zeg je?" Vroeg mevrouw van Putten en keek nu naar hem. Gelukkig stond zij te ver weg om te kunnen zien wat er aan de hand was.
"Ik... ik voel me niet zo lekker vandaag." Zei Julius. "Als U het goed vindt blijf ik liever hier achter de toonbank staan."
"O, wat naar voor je, jongen." Zei mevrouw van Putten en liep naar de toonbank toe. De voelende vingers hadden nu de onderkant van zijn stijve plasser bereikt en draaiden krulletjes in zijn schaamhaar. Hij drukte zijn kont naar achter om aan de hand te ontkomen.
"Ik zie het, jongen, je bent helemaal rood en bezweet." Zei mevrouw van Putten. "Doe het maar rustig aan." Liesjes' hand omsloot nu zijn plasser en begon trekkende en duwende bewegingen te maken. Julius keek wanhopig naar beneden en keek recht in het ondeugend lachende gezicht van Liesje. Zij droeg nog steeds niets anders dan haar luier en dat was zo'n opwindend gezicht dat Julius bijna klaar kwam. Hij kreunde.
"Heb je pijn, Julius?" Mevrouw van Putten keek steeds bezorgder. Julius hield het niet langer. Die hand die alsmaar met zijn plasser in de weer was, Liesje met niets dan een luier aan, mevrouw van Putten...
Julius zonk langzaam achter de toonbank in elkaar, terwijl zijn plasser hete stralen in zijn luier en over de hand van Liesje uitstootte.
"O jongen, wat doe je nu?" Riep mevrouw van Putten en liep snel om de toonbank heen naar de plek waar zij Julius langzaam zag verdwijnen met een vreemde grimas op zijn gezicht. Het tafereel dat zij daar aantrof sloeg haar met stomheid. Daar lagen Julius en een onbekend meisje, allebei met een luier aan, de hand van het meisje in de luier van Julius....
"Ringgg." Ging de deurbel.
"Goedemorgen, mevrouw van Putten." Zei mevrouw Jacobs, de bazin van de winkel.
"Waar is Julius?" Mevrouw van Putten hapte echter naar adem, keerde zich om en beende de winkel uit.
"Bedankt voor Uw klandizie en tot een volgende keer." Riep mevrouw Jacobs haar nog achterna (klandizie ging nog voor alles in die tijd). De winkel leek nu geheel leeg. Zij keek naar de toonbank en zag daar plotseling twee gezichten boven uit komen. Langzaam stonden Julius en Liesje op. De bazin van de winkel liep snel op hen toe en keek achter de toonbank. Haar ogen werden groot als schoteltjes. Even leek zij in een woedeuitval los te barsten, maar zij hervond zich snel.
"Jij bent Liesje van de Korput, is het niet?"
"Ja, mevrouw." sprak Liesje bedeesd.
"Kleed je maar gauw aan en ga dan maar snel naar huis, liefje." Zei de bazin. Liesje keerde zich om en liep de paskamer in.
"Neem mij niet kwalijk, mevrouw Jacobs." Zei ik. "Ik kan het allemaal uitleggen, maar ik vrees dat dat niet zoveel zal uitmaken. U zult me wel op staande voet ontslaan." Liesje liep, nu weer geheel gekleed, snel langs hen heen naar voren en de winkel uit.
"Bedankt voor Uw..." Begon mevrouw Jacobse maar ze besefte dat dat nu niet zo te pas kwam. Julius keek benauwd naar het gezicht van mevrouw Jacobs. Vreemd genoeg keek die nogal welwillend op Julius neer.
"Ik wist niet dat je zo van luiers hield dat je ze zelf ook droeg." Zei ze.
"Nou, normaal doe ik dat ook niet... " Begon Julius, maar de bazin liep naar voren naar de winkeldeur en draaide deze op slot. Zij liep terug, nam Julius bij de hand en nam hem mee de paskamer in. Daar zette ze zich op de enige stoel in het vertrek en trok Julius op haar schoot. Verbaasd werkte hij gewillig mee.
"Je weet toch wel dat ik je altijd heel graag heb gemogen, Juultje? En je weet dat ik zelf nooit kinderen heb gehad: en dat voor iemand die luiers verkoopt." Julius knikte. Vaag besefte hij waar ze naar toe wilde en hij voelde ook dat hij daar geen bezwaar tegen zou hebben.
"En toen kwam jij in de winkel en ik heb je altijd een beetje als mijn kind beschouwd. Maar je was natuurlijk te groot om nog vertroeteld te worden. En nu zie ik plotsklaps dat je zelf graag nog een klein jongetje wilt zijn. Laat mij een tweede moeder voor je zijn en je verzorgen en vertroetelen, mijn kleine jongen, mijn Juultje." En ze haalde hem aan en trok hem naar zich toe aan haar borst zodat Julius bijna smoorde in haar weelderige boezem.
"Ben je nog droog?" Vroeg ze plotseling en ze voelde van voren aan zijn luier. Daar zat een behoorlijke natte plek van de zaaduitstorting.
"O jee, wat heeft Liesje allemaal met je gedaan." Sprak mevrouw Jacobs hoofdschuddend. Het feit dat Liesje de schuld scheen te krijgen van het gebeurde stond Julius wel aan. Mevrouw Jacobs stond op, voerde hem naar de commode en liet hem daarop plaats nemen. Ze legde Julius op zijn rug en begon de spelden los te maken. Ze klapte de luier open. Het was uiteraard een smeerboel in zijn kruis. Alles plakte aan elkaar door het zaad.
Al babbelend en zoete, lieve woordjes sprekend begon mevrouw Jacobs zijn kruis te wassen. Julius voelde een warm en zacht gevoel omhoog stijgen van zijn kruis naar zijn borst. Hij voelde zich heel fijn onder haar strelende, wassende handen. De druk in zijn plasser nam al weer toe, maar gelukkig bleef hij voorlopig nog slap. Vakkundig kreeg hij een nieuwe luier om gedaan.
"Kom er maar af." Zei mevrouw Jacobs en langzaam liet Julius zich van de commode af glijden. Een weldadige druk in zijn kruis herinnerde hem voortdurend aan het feit dat hij een luier droeg. Mevrouw Jacobs ging weer in de stoel zitten en klapte op haar schoot.
"Kom maar hier zitten, jongen." Zei ze. Julius kroop op haar schoot. Ze greep hem vanonder bij zijn luier zodat hij er niet af zou glijden en drukte zijn hoofd weer tegen haar boezem. Haar zachtheid overweldigde hem. Hij maakte zachte, knorrende geluidjes van tevredenheid. Julius legde een hand op haar boezem en liet die daar rusten. Hij voelde hoe haar ademhaling iets dieper werd. Zachtjes kneep hij in een borst van haar. Ze zuchtte.
"Lieve lieve jongen." Zei ze. "Weet je wel dat je je moeder daarmee gek maakt?" Ze knuffelde hem nog eens extra. Hij bleef haar borst zachtjes betasten. Zijn plasser stond alweer recht overeind in zijn luier, waarbij die ietwat pijnlijk tegen de rand stootte. Mevrouw Jacobs merkte dat blijkbaar want haar hand duwde van voren tegen zijn luier zodat zijn plasser zich beter kon nestelen.
"Volgens mij heb je honger." Zei ze plotseling. Ze duwde Julius' hoofd even van haar boezem, knoopte haar bloes open, greep in haar enorme beha en haald een tiet naar boven. Ze duwde de tepel in zijn gezicht. Julius nam de harde tepel in zijn mond en begon te zuigen. De tepel werd tot zijn verbazing nog eens zo groot. Mevrouw Jacobs stiet nu zachte kreunende geluidjes uit en lag zichtbaar te genieten. Haar hand streelde nu onophoudelijk van voren over zijn luier. Af en toe kneep ze er even in. Julius genoot met volle teugen. Na ongeveer vijf minuten voelde hij hoe zijn pseudo-mama over haar hele lichaam begon te trillen. Hij zoog nog harder aan haar tepel en plotseling schokte haar hele lichaam in een onafwendbaar orgasme.
Na afloop zijn ze nog een uur zo blijven liggen, elk zeer tevreden met de situatie. Van die tijd af is mijn oom Julius ongeveer twee jaar lang haar zoon geweest en hebben zij beide veel plezier van de situatie gehad. Maar aan alle dingen komt een eind en zo ook aan deze mooie verhouding. Mevrouw Jacobs vergat met haar tijd mee te gaan en de winkel ging failliet. Dus moest mijn oom Julius naar een ander baantje omzien.
