de Machine

Hoe goed is dit verhaal?

  • 1

    Stemmen: 0 0,0%
  • 2

    Stemmen: 0 0,0%
  • 3

    Stemmen: 0 0,0%
  • 4

    Stemmen: 0 0,0%
  • 5

    Stemmen: 0 0,0%
  • 6

    Stemmen: 0 0,0%
  • 7

    Stemmen: 1 16,7%
  • 8

    Stemmen: 3 50,0%
  • 9

    Stemmen: 1 16,7%
  • 10

    Stemmen: 1 16,7%

  • Totaal stemmers
    6

DL_Michel

Administrator
Forumleiding
Geschreven door: Robert van Dongen


Het vertrek


Het was vrijdag avond, Richard moest nog een doos inpakken.

"Heb je alles?" Vroeg zijn moeder.

"Ja, ik kom er ook zo aan." Zei Richard. Richard, zijn jongere zuster en zijn ouders gingen verhuizen. Het huis waar zij woonden was te klein geworden. Richard zou namelijk over twee maanden een broertje en een zusje erbij krijgen.

Langzaam liep Richard met de laatste doos naar beneden. Hij wou helemaal niet verhuizen, maar het kon niet anders. Richard gaf de doos aan de verhuizers, de vrachtwagen zat helemaal vol. Ver zouden ze niet gaan, het huis was zijn ouders hadden gekocht stond nog geen drie blokken verder.

Richard pakte zijn fiets en reed alvast naar het nieuwe huis. Eenmaal daar aangekomen pakte hij zijn sleutel en ging naar binnen. Omdat hij al 15 is en omdat zijn toekomstige broer en zuster er kwamen mocht hij in de kelder gaan slapen. De kelder was al helemaal verbouwd voor een slaapkamer.

Richard vond het helemaal niet erg want dan hoorde hij de kleintjes niet huilen.
Het inruimen

De vrachtwagen met spullen kwam eraan en Richard liep naar buiten. Al zijn spullen stonden achterin dus alles was voor hem. Ze deden ruim een uur er over om alles wat voor Richard was naar de kelder te krijgen. Toen alles in de kelder stond gingen ze verder tot heel de vrachtwagen leeg was.

Het was al 8 uur en er stond nog niks op zijn plek. De moeder van Richard had iets te eten klaar gemaakt. Na het eten hielp Richard mee om de kamer van zijn jongere zuster in te ruimen want het was allang haar bedtijd. Rond halftien was de kamer klaar en mocht Richard zijn eigen kamer in orde gaan maken. Hier was hij zeer blij mee.

Om elf uur stonden de kasten en zijn bed om de juiste plek en meteen daarna ging hij naar bed toe, want morgen was er weer een dag.

Richard werd de volgende morgen om halftien wakker, langzaam stond hij op en liep naar de wasbak op zijn kamer en begon zich langzaam te wassen en aan te kleden. Eenmaal gebeurd liep hij naar boven om te gaan eten. Zijn ouders waren al lang wakker want zijn zusje had ze al wakker gemaakt. Na het eten ging Richard verder met zijn kamer inrichten.

Hij begon met al zijn elektrische apparatuur: van stereomeubel tot tv en computer toe. Gelukkig had hij de kabel al naar de kelder toe getrokken. Daarna ging hij verder met zijn dozen uitpakken en rond drie uur was hij klaar. Alles stond op zijn plek.

Net toen hij klaar was riep zijn moeder of hij kwam eten. Tijdens het eten vroeg zijn moeder of hij de voorraadkast (dit is eigelijk een kamer) in wou gaan richten. Dat vond hij goed want hij was al klaar met zijn kamer. De voorraadkast zat naast zijn kamer in de kelder.

Hij ging de 'kast' in en zette eerst de kast met planken in elkaar, eenmaal in elkaar gezet pakte hij de dozen van boven en begon in te ruimen.
De tweeling

Een paar maanden later kwam de tweeling, deze werden thuis geboren. Gelukkig was de kinderkamer net af. Nu was alles kompleet, iedereen was gelukkig, zelfs Richard's vader.

(Het zit namelijk zo: de ouders van Richard waren gescheiden en zijn moeder had een nieuwe vriend gevonden en gelukkig kon Richard hier goed mee om).

Maar wat zijn ouders niet wisten was dat Richard graag luiers droeg. Hij kreeg het zeer moeilijk toen hij zijn broertje en zuster in een luier in de box zag liggen, en daarom zat hij vaak op zijn kamer.
De ontdekking

De laatste schooldag, eindelijk was het dan vakantie.

"Zeven weken niks doen." Dacht Richard. Maar dat werd wel even anders toen zijn moeder hem vroeg of hij wilde helpen met het opknappen van de schuur. Zo aardig dat Richard dan ook was zei hij dat hij mee zou helpen.

De schuur was behoorlijk groot, je kon er zeker 4 auto's in parkeren en dan had je nog aparte kamers en een verdieping erop: een soort hooischuur. Toen vertelde zijn stiefvader dat hij niet heel de schuur mee op hoefde te knappen allen de kamer waarin hij wou knutselen. Richard ging op zoek naar een geschikte plek en vond er een om de begaande grond.

De ruimte was 4 bij 4 meter en er zat een deur naar een andere ruimte die hij mocht gebruiken voor de opslag van zijn spullen. Richard ging meteen aan de gang met het schoonmaken van de ruimte. Hij had geluk want de ruimte was al helemaal geïsoleerd tegen hitte en kou en er zaten genoeg stopcontacten.

Zijn stiefvader vroeg hem of hij een tafel of iets nodig had. Dit had Richard wel nodig en samen gingen ze kijken voor de geschikte spullen. In de week waarin de spullen zouden geleverd worden ging Richard verder met het schilderen en schoonmaken van zijn hobbykamer. Gelukkig had hij kunststof kozijnen.

Eenmaal begonnen aan de opslag ruimte kwam Richard een luik tegen in de grond. Voorzichtig opende hij het luik en keek naar beneden. Het was pikkedonker en daarom ging hij opzoek naar een zaklantaarn.

Eenmaal gevonden ging hij naar beneden, het was een zeer lange gang en er waren toch al wel TL-lampen aan de muur bevestigd en er zat ook noodverlichting. Richard snapte er niks van maar hij liep verder tot aan een deur, deze deur zat op slot en daarom liep hij maar terug. Het probleem van de lampen had hij al wel gevonden, er stond geen spanning op de lampen en dat kwam doordat de voeding was door geknipt. Gelukkig had hij nog wat kabel liggen en repareerde de kabel met een lasdoos een paar wago's en een vmvk-kabel en trok deze door naar de meterkast in zijn hobby kamer.

De volgende morgen ging hij verder om te kijken of alles werkte in de gang en alles bleek gewoon te werken. Alle lampen werkten en de noodverlichting laadde zichzelf langzaam op.

Hij zag ook dat er een stopcontact in de muur zat en daarop stond spanning. Richard pakte zijn boormachine en begon het slot in de deur door te boren, hierbij versleet hij behoorlijk wat boren maar na een paar uur was hij er dan toch door.
De machine

Langzaam duwde hij de deur open, en zag dat de kamer vol stond met apparatuur en een paar computers. De lichtschakelaar had hij snel gevonden, en eenmaal toen het licht aan sprong zag hij een stoel met een soort helm en er stond een grote ring. Dit leek Richard veel denken aan de film 'Stargate'. Alles bleek te werken en Richard ging zitten op de stoel met de helm. De helm kwam automatisch naar beneden en er sprong een computer plus een scherm aan. De helm begon Richard geheugen te scannen en vond het geschikte paswoord om de rest op te starten.

Hierdoor schrok Richard enorm maar bleef toch verder rustig zitten. Langzaam ging er een luik open in de tafel voor hem en er kwam een toetsenbord naar boven zoals je ze ziet in sf-films en vooral in 'Star Trek'. Richard voelde zich helemaal thuis maar schrok wel toen er op het schermstond

"Hello diaper lover." Daar schrok hij nog meer van en wilde wegrennen, dit lukte niet want er was een metalen deur voor de deur geschoven waardoor hij naar binnen was gekomen. Er verscheen nog een zin op het scherm maar dit keer in het Nederlands.

"Schrik niet! Er gebeurt niks met je. Ik heb gezien in je dat je graag luiers draagt. Klopt dit?" Richard tikte op het toetsenbord 'ja' in en de computer ging verder.

"Ik ben gemaakt door een buitenaards ras, van de planeet katoen. Honderd lichtjaar van jullie af. Onze ras zoekt naar alle levende dingen die graag luiers dragen, want de behoefte die de dingen in de luiers doen laat onze planeet leven. De ras die mij gemaakt heeft kan geen lichamelijke afvalstoffen maken die de planeet kan opnemen. Als je ze wilt helpen dan moet u door de ring lopen en dan vertellen je ze meer. Wilt u door de ring?"

Richard keek op zijn horloge en zag dat het bijna tijd is voor het avondeten. Hij tikte in:

"Nu nog niet."

"Wilt u een andere keer?"

"Natuurlijk!" Tikte hij.

"U mag als u wilt meer mensen die graag luiers dragen met u mee nemen." En de deur schoof weer weg en Richard liep de gang uit en ging naar binnen toe.

"En heb je alles al in orde?" Vroeg zijn moeder.

"Ik heb het bijna klaar." Zei Richard.

"Goed, want de spullen zijn binnen voor je, maar we konden niet in je hobby ruimte want de deur zat op slot. We wisten niet dat je er een slot op had zitten." Zei zijn vader.

"Ik ook niet," zei Richard, "alleen de klink wil wel eens blijven steken."
Het internet

Diezelfde avond ging Richard achter zijn computer zitten en ging mailen met zijn diaperlover's vrienden. Hij ging ook chatten met andere diaperlover's, daar vertelde hij dat hij aan luiers kon komen voor niks en daar hadden de meesten wel interesse in. Hij sprak met iedereen af om de volgende morgen langs te komen. Iedereen ging daarop in en ze spraken af om 10 uur.
De gebeurtenis

Om 10 uur de volgende morgen kwamen de diaperlover's langs. Richard had verteld aan zijn ouders dat de diaperlover's, mensen zijn die dezelfde hobby hadden als hij. Nadat iedereen binnen was gingen ze naar de schuur toe, door de gang naar de grote ring. Plotseling begon de computer te praten.

"Dag allemaal" Zei de computer. Richard begreep er niks van maar zei:

"Dit zijn allemaal diaperlover's."

"Welkom. Richard ga jij even in de stoel zitten. Dank je wel. Richard jij zult de regelaar zijn over alle instrumenten hier en daar. Niemand anders mag dat doen." Hier was iedereen het mee eens.

De computer vroeg of iedereen een keer in de stoel wou gaan zitten. Zo gezegd, zo gedaan. Een uur later had hij alle 25 personen gehad. Er begon iets te kraken, dit was de ring die begon rond te draaien. De ring draaide steeds sneller en sneller. Dit was nodig om de doorgang te krijgen, vertelde de computer. Na een minuutje mocht de eerste erdoor, daarna de tweede, enz.

"Als iedereen er door is mag jij pas." Zei de computer tegen Richard. "Als je naar de andere kant gaat dan moet je opletten dat je de juiste route volgt, want er zijn mensen die er door de ring zijn gegaan die geen diaperlover waren. Volg de route die is aangegeven door een slang. En op het einde kom je een deur tegen. Hier moet je het paswoord katoen gebruiken. Veel succes!" Na de laatste ging Richard door de ring, iedereen stond te wachten op hem.

"Volg mij." Zei Richard.
De ontmoeting

Na een kwartier lopen kwamen ze aan bij de deur. Richard gebruikte de code en de deur opende zich.

"Kom binnen." Riep een onbekend persoon. Iedereen liep naar binnen, en meteen na de laatste sloot de deur.

"Dag allemaal. Welkom op de planeet katoen. Hier ziet u nog niet veel van onze planeet, maar dat komt nog wel. Ik ben Kato en zal jullie begeleiden. Achter de linker deur liggen verschillende katoenen luiers. Kies er een uit en doe hem om." Niemand liep naar de deur en iemand riep:

"Waarom moeten we de luier nu omdoen?"

"Ach natuurlijk." Zei Kato. "Als jullie over deze planeet willen gaan moet je een luier dragen. Anders kan het wel eens slecht met je af lopen"

"Wat gebeurt er dan met je?" Vroeg een ander.

"Dat kan ik je beter niet vertellen."

"Mogen we even overleggen?" Vroeg Richard.

"Dat is goed"

"Jongens, nu we zo ver zijn kunnen we beter door gaan, of niet?" Iedereen stemde mee in.

"We doen het!" Zei Richard. En iedereen liep naar de deur.

"Zo, wat veel verschillende luiers zeg." zei de een,

"Wel allemaal van katoen." Zei een ander. Er lagen verschillende soorten, dikke, dunne, vouw, voorgevouwen, enz. Iedereen had zijn luier uit gezocht en aan gedaan. Een andere deur ging open. Achter deze deur lagen allemaal verschillende plastic broekjes.

"Nu mag je de andere kamer in gaan." Iedereen ging zijn eigen plastic broek uit zoeken, en na een 10 minuten was iedereen klaar.

"Zo zij Kato. En nu mag je als je wil in een van die stoelen gaan zitten"
De test

In de tussentijd kwamen er allerlei dezelfde stoelen uit de muur. Iedereen ging zitten en toen iedereen zat gebeurde het. Alle stoelen zetten de inzittende vast en daarna kwam er een helm naar beneden.

"Schrik niet" zei Kato. "Nu gaan we kijken of je een echte diaperlover bent. Als je dat niet bent word je zwaar gestraft." Bijna iedereen kwam door de test op vijf na. Deze vijf verdwenen meteen met stoel en al door de muur. Je kon niet zien waar ze naar toe gingen.

"Zo er zijn vijf mensen die geen echte diaperlovers waren. Dit wisten we al toen ze in de vorige stoel op jullie wereld zaten. Alleen moesten we ze hier eruit filteren." Na deze woorden werd iedereen weer los gelaten.

"Helaas kan ik me niet vertonen aan jullie. Wij leven namelijk in water. Je kunt ons vergelijken met dolfijnen uit jullie wereld. Alleen wij hebben leren praten en hebben armen"

"Wat is er met de vijf anderen gebeurd?" Vroeg Richard.

"Deze zullen ons altijd blijven helpen." Vertelde Kato "Kijk maar door die raam." Eenmaal die woorden uit gesproken en er ging een deur open met daar achter een raam. Iedereen ging kijken, en daar zagen ze duizenden mensen hangen aan machines. Al die mensen hadden een katoenen luier om met plastic broekje. Alleen het plastic broekje had aan de onder kant een slang zitten. Achter de personen zat een andere buis die het lichaam in ging.

"Deze mensen zullen ons tot hun dood helpen met de planeet in orde houden. Als er iemand voor kiest om daar bij te willen komen moet je het maar zeggen. Je zult altijd in je fantasie kunnen leven." Richard moest meteen denken aan de film Matrix.

"Hoe komen jullie allemaal aan deze apparatuur?" Vroeg Richard.

"Wij kunnen jullie films allemaal zien. Er zijn namelijk mensen van ons ras op jullie planeet. Zij kijken alles af en brengen dat naar hier"

"Maar alle dingen die ik hier zie komen uit sf-films en series, hoe zit dat?" Vroeg Richard.

"Wij kunnen alles na maken uit films. En dan in het echt. Zullen we nu dan verder gaan. Volg het pad naar de volgende kamer"
De verandering

Na het volgen van het pad kwamen ze in een grote kamer. In die kamer begon iedereen te krimpen en veranderde weer in peuters van een jaar of twee.

"Wat gebeurt er?" Vroeg Richard.

"Jullie kunnen hier altijd weg." Vertelde Kato. "Deze kamer kun je je eigen fantasie werkelijkheid laten worden."

"Wil dat dan zeggen dat we allemaal weer peuters willen zijn?" Vroeg Richard.

"Dat klopt." Zei Kato "Volg nu de witte streep." Iedereen werd na het volgen opgepakt door een machine en werd vast gezet in een kinderzitje voor in de auto.

"Zo!" Vertelde Kato "Jullie krijgen nu een chip in je hersenen gepland en zo kun je meteen als je door de ring loopt hier terechtkomen. Je ziet achter die deur ook een ring. Daar kun je meteen doorheen lopen en van tevoren word je weer groot."

"Hoe zit het met onze kleren, moeten wij die van tevoren uit doen?"

"De kleren die je aan had zijn er niet meer. We hebben voor iedereen het na gemaakt. En de volgende keer kun je het beste in de kamer hiernaast alles uit doen en naakt de deur bij de ring door lopen. Daar zal een machine je aankleden en een luier om doen. Het liefst hebben we wel dat je een keer per week langs komt. En nu kun je zoveel plezier hebben als je wilt. En onthoud het goed: je kunt worden wat je wilt. Als het maar luiers draagt. Vanaf de kleinste baby tot waar je fantasie je maar kan brengen."

Na een fijne tijd ging iedereen weer naar huis. Alles was in orde.
 
Bovenaan