De Missie

[Montuur]

Dit gaat mijn eerste luierverhaal worden, het heet 'De Missie', hieronder vind je het eerste deel. Het verhaal is complete fictie. Het zit vol met clichés, flauwe grappen en volstrekt onrealistische situaties. EDIT: ik heb het verhaal in delen geplaatst dus scroll even naar beneden om alle delen te lezen. Veel leesplezier! Gr. gr. Tuur, MA Luierkunde, Groothertog van Heinde Verre en Weer Terug, Ridder in de orde van de gulden hansop, etc. etc.

De Missie

I - Maak kennis met Kamphuys

De regen slaat met grote kracht kapot tegen de grond van het parkeerterrein van het hoofdkwartier van de AIVD. De dreigende donkere wolken die zich hebben samen gepakt vormen een apocalyptisch decor terwijl HUMINT-agent Kamphuys zijn grijze Volvo onopvallend via een achteringang het terrein op draait. Hij recht zijn das, stapt uit en haast zich om de achterklep van zijn auto te openen. Kamphuys pakt zijn donkere overjas en zijn paraplu uit de achterbak terwijl hij schuilt onder zijn achterklep. Nadat hij zich weer opricht voelt hij even aan de hem zo vertrouwde Sig Sauer P250 in zijn holster.

Terwijl hij naar de ingang loopt vraagt hij zich af waarvoor zijn meerdere hem deze ochtend bij zich geroepen heeft. Onwillekeurig dwalen zijn gedachten af naar zijn jonge gezin waar hij al eerder lange tijd van gescheiden is geweest tijdens een missie, hij vond het moeilijk zolang van hen gescheiden te zijn. Zijn missies veranderden hem, maar veel onderdelen van zijn werk mag en kan hij niet met zijn eega bespreken. Hij denkt terug aan de manier waarop hij als jonge cadet ongebonden was, zijn collega’s waren zijn familie en hij wilde niets liever dan zijn vaderland dienen, hij had zich zeker zonder denken opgeofferd voor ‘de zaak’. Maar die tijden waren voorbij, zijn ervaringen in Irak waar hij als verbindingsofficier vijandelijke berichten onderschepte hadden hem veranderd, hem verbitterd.

De lobby van het pand geeft een strenge onpersoonlijke indruk af door het glanzend marmer, het vele glas en de donkere designmeubels. Nadat Kamphuys’ pas gecontroleerd is door de dienstdoende bewaker neemt hij de trap richting de bovenste verdieping van de westelijke vleugel van het pand. Eenmaal aangekomen bij de desk binnenlands terrorisme drukt hij met tegenzin de klink naar beneden. Kamphuys’ chef Van Boven kijkt op van zijn scherm en gebaart dat Kamphuys hem moet volgen naar de ‘kluis’ – zo heet de geluidsdichte ruimte waar zij zich verzekerd weten dat zij niet afgeluisterd worden. Terwijl de deur zich dicht zuigt, biedt Van Boven hem een kop koffie aan en gebiedt hem plaats te nemen in een van de zwart lederen stoelen. Hij is hier pas twee keer eerder geweest, de kamer heeft geen ramen en de muren zijn kaal, er staat alleen een grote rechthoekige vergadertafel in. Hij vindt het niet prettig om met Van Boven in deze kamer alleen te zijn – Kamphuys vindt hem een kantoorreliek die in de Koude Oorlog is blijven hangen.

- Ik heb je bij mij geroepen voor een nieuwe missie. Sigint (Joint Sigint Cyber Unit) heeft een nieuwe dreiging voor de nationale veiligheid ontdekt op een obscuur Nederlands forum. Een gebruiker die zich TerrorPeuter noemt heeft gedreigd om zijn luier te laten exploderen op een volgepakt plein. Sigint rapporteert dat hij hiervoor mogelijk een vorm van mest wil gebruiken, zoals je weet kan men een bom maken door ammoniumnitraat terug te winnen uit kunstmest. De berichten zijn slecht leesbaar en lijken wel opgesteld te zijn door een vierjarige, veel is onduidelijk over zijn intenties, daarom wil ik dat jij zijn netwerk infiltreert.
- Meneer Van Boven, dit klinkt allemaal heel erg vergezocht, hij wil zijn luier laten exploderen?
- Juist, dat staat in de rapportage. Het is onduidelijk hoe groot de eventuele schade van een dergelijke bom kan zijn, dat is mede afhankelijk van de dikte van de luiers die gedragen worden. De jongens in het lab zijn bezig de eventuele schade te testen voor een volledige risico-analyse. Kamphuys heeft er een hekel aan dat zijn chef zijn collega’s ‘jongens’ noemt, de meeste mensen in het lab zijn de 40 allang gepasseerd, en bovendien vaak vrouw.
- Een luier-risico-analyse meneer?
- Juist. En ik heb het wel gehad met die sarcastische vragen van je, ik wil dat je hier serieus mee aan de slag gaat! Ik verwacht binnen twee weken een volledig voortgangsrapport.
- Jawel meneer, u kunt op mij rekenen.

Hij loopt naar zijn bureau terwijl hij zich afvraagt waar hij deze vage missie aan verdiend heeft. Het hoofdkwartier van de AIVD kent gelukkig geen grote kantoortuinen, uit veiligheidsoverwegingen vond de organisatie het beter als medewerkers meer privacy hebben. Kamphuys vindt het wel best, hij deelt een kantoor met een goede vriendin van hem, ze kennen elkaar van de opleiding. Het kantoor bevat nauwelijks meubilair, twee blankgelakte bureaus, stoelen en een archiefkast, verder staat er niets. Zijn collega is er niet, ze is al weken diep undercover.

Nadat hij is gaan zitten leest hij met verbazing het dossier over TerrorPeuter door, vermoedelijk gaat het om een man van in de dertig, zeker is dat hij zijn dreigementen verspreidde via het forum van een AB/DL website. Hij googelt wat om informatie te vinden over het netwerk van de verdachte. Opvallend is dat wat in het rapport beschreven wordt als een mogelijk crimineel netwerk met activiteiten op het dark web, lijkt te bestaan uit mensen die luiers dragen omdat ze dat lekker vinden. En nog gekker; sommige die vinden het zelfs fijn zich als een baby te laten behandelen. Kamphuys begrijpt weinig van de informatie die hij vindt, je kunt het zo gek niet bedenken of het bestaat denkt hij bij zichzelf. Hij besluit rechtstreeks naar de bron te gaan. Op de website waar de dreigementen zijn geuit maakt hij een account aan onder de naam AIVDiaper, het verbaast hem dat hij direct toegang lijkt te krijgen tot alle delen van de site, hoewel sommige delen van het forum mogelijk verborgen zijn. Hij begint alle berichten van de verdachte door te lezen en het valt hem op dat zijn taalgebruik opzettelijk kinderachtig lijkt te zijn - dat stoort hem enorm. Terwijl hij door de lappen tekst ploegt, die TerrorPeuter op het forum heeft geplaatst, valt zijn oog op iets interessants. De verdachte schrijft dat hij diezelfde week nog naar een luierweekend zal gaan. Het weekend zal in de buurt van Antwerpen plaatsvinden, er is nu sprake van een internationale dreiging, hij stuurt direct een bericht aan zijn collega’s van de VSSE in België.

 

[littlel]

Origineel begin!
Weer eens iets totaal anders dan normaal.

 

[luiers:)]

apart maar mooi verhaal

 

[jongen1995]

leuk begin ben benieuwd hoe dit verder gaat

 

[Bedplasser91]

Maakt me wel nieuwsgierig hoe dit verder gaat!
!1

 

[Montuur]

Bij dezen het volgende hoofdstuk, binnenkort zal ik ook het derde hoofdstuk plaatsen, dat heet 'Huis in de bossen'.

II - De collega

Het luierweekend waar de verdachte heen gaat, zal wel een van de underground meetings zijn waar Sigint over rapporteerde. Via het forum vindt hij informatie over hoe hij zich aan kan melden voor het weekend. Hij krijgt verrassend snel een reactie van de organisatie met alle details. Lekker underground denkt hij bij zichzelf terwijl hij de paklijst door kijkt die meegestuurd is. Naast een slaapzak en een goed humeur, staat er ook op dat hij voldoende luiers voor het hele weekend mee moeten nemen. Het zweet breekt hem uit terwijl hij zich bedenkt dat hij ook luiers zal moeten dragen om niet uit de toon vallen tijdens de bijeenkomst. Een nieuweling die tijdens zijn eerste weekend geen luiers durft te dragen, zal daar vast nog lang mee geplaagd worden. Hij wil vooral niet opvallen, dus hij moet snel ergens luiers vandaan zien te halen. Hij heeft ook nog een goed achtergrondverhaal over zichzelf nodig, een nieuw gezicht zal zeker vragen oproepen bij de deelnemers.

Nadat hij wat voorstelberichten heeft doorgenomen, waaronder die van de verdachte, besluit hij dat hij zich voor zal doen als een adult baby. Hij kan op die manier het dichtste bij TerrorPeuter in de buurt komen om informatie te vergaren. Gniffelend bedenkt hij zich, dat ze misschien wel ‘vwiendjes’ kunnen worden. Daarna bestelt hij snel via een webshop wat kleding en luiers die goed van pas kunnen komen om zich als baby te vermommen op het weekend.

De volgende dag krijgt hij een telefoontje van de receptie dat er een pakketje voor hem bezorgd is. Terug op zijn kantoor bestudeert hij met veel interesse de geprinte luiers de kleding en de andere spulletjes die hij heeft aangeschaft. Dan moet ik het toch maar eens een luier gaan proberen denkt hij bij zichzelf, ze zullen verwachten dat ik ze hele weekend draag. Hij controleert even of de deur goed dichtzit en spreidt vervolgens een ABU Space luier uit op zijn bureau. Na zijn broek uit gedaan te hebben gaat hij op de luier liggen en begint hem moeite te sluiten, precies op dat moment komt zijn collega Sarah binnen die net weer terug is van haar missie.
- Wat ben jij nou aan het doen?! Vraagt ze met verbazing in haar stem. Heb je misschien wat hulp nodig, je weet toch dat ik vaak oppas voor de kinderen van mijn zus, ik heb weleens eerder een luier omgedaan.
- Dat is niet nodig Sarah, zegt Kamphuys stotterend met een knalrode kop. Hij ligt nog steeds op het bureau terwijl hij de luier probeert te sluiten.
- Stel je niet zo aan, ik doe het wel even voor je knulletje. Wat heb jij leuke luiers zeg, kijk je wel uit met die Aliens? Ze is ondertussen op het bureau toegelopen en duwt Kamphuys’ handen zachtjes opzij terwijl ze de luier begint te sluiten.
- Sarah alsjeblieft! Ik kan het echt wel alleen af. Het is voor een missie! Roept Kamphuys nog uit voordat zij de laatste plakker sluit en hem gebiedt te gaan staan. Ze geeft hem nog een klopje op z’n luier die een *plof* geluid geeft, en helpt hem in zijn broek.
- M’n broek kan ik ook wel zelf aandoen hoor, bijt hij Sarah toe.
- lk denk niet dat je daar al klaar voor bent jongetje, ik begrijp dat je het niet eens naar de WC redt, daar heb je die stoere luiers voor nodig.

Kamphuys heeft eindelijk zijn kleding weer aan en kijkt Sarah verlegen aan. Hij kan bijna niet geloven wat er zojuist gebeurd is, hij had haar totaal niet verwacht vandaag, ze was maanden undercover bij een anti-globalistische actiegroep. De luier vormt een dikke prop tussen zijn benen en het voelt raar om ermee te bewegen. Hij ziet dat Sarah de inhoud van het pakket met grote interesse bekijkt en bevoelt.
- Wat een schattige spulletjes allemaal, ik wist helemaal niet dat ze dit in jouw maat verkochten. Waar heb je deze spullen eigenlijk voor nodig?
- Ik ga dit weekend undercover omdat er aanwijzingen zijn dat iemand die zich TerrorPeuter noemt, een aanslag zal plegen, hij is actief binnen de AB/DL gemeenschap.
- AB/DL gemeenschap, wat is dat? Vraagt Sarah.
- Dat is een soort een netwerk van mensen die iets met luiers hebben, sommige gedragen zich ook graag als baby of kleuter en worden het liefste ook op die manier behandeld.
- Klinkt als een leuke missie Kamphuys, jij kunt de hele tijd lekker luieren. Ik heb weinig rust gehad bij die anti-globalisten.
- Ik sta liever een hele dag te demonstreren tussen de OPZIJ-vrouwen van de
anti-globalisten dan dat ik met een luier om ga aanpappen met de een of andere manshoge baby.
Tegen vijven loopt Sarah naar hem toe en gaat achter zijn stoel staan terwijl ze haar hand in zijn lies ligt en hem langzaam naar zijn luier laat glijden.

- Is mijn kleine mannetje nog lief? Verschrikt wil Kamphuys zijn stoel naar achteren rollen, maar Sarah houdt de stoel stevig op zijn plaats terwijl ze in de voorkant van zijn luier knijpt.
-Wat doe je? Houd hier onmiddellijk mee op! Schreeuwt Kamphuys die nog steeds weg probeert te komen uit zijn benarde positie.
- Ik geloof niet dat je nog zo’n grote jongen bent, durf je me niet te vertellen dat je nat bent?
-Sarah, je weet dat ik moet oefenen met het dragen luiers, op gegeven moment moest ik wel.
-Lieverdje, je hoeft je niet te schamen. Ga maar even staan.
Met tegenzin staat Kamphuys op. Hij weet precies wat ze van plan met hem is, en heeft weinig zin in een verschoning van zijn collega. Aan de andere kant, veel zin om het zelf te doen heeft hij ook niet. Terwijl hij nog in dubio staat heeft Sarah zijn broek al naar beneden getrokken en dwingt hem op de grond te gaan liggen. Ze haalt een speen uit haar binnenzak en doet deze in Kamphuys’ mond. “Deze zat ook in je pakket, natuurlijk wil je die even uitproberen.”
Behendig trekt ze de plakkers los en maakt zijn luiergebied weer schoon, wanneer zijn piemel reageert op haar aanraking zegt ze “ik heb niet idee dat je dat het erg vervelend vindt hoor mop”. Snel doet ze hem een nieuwe luier om en plakt de strips stevig dicht.

(…)

 

[Abbjornnl]

Goed begin en een heel ander soort verhaal dan we hier gewend zijn

 

[friendly]

Fantastisch! Ik zet het op mijn boekenlijst, en noem het een potentieel boekenweekgeschenk (Top!)

Heel origineel en grappig.
Ben benieuwd naar het vervolg!

 

[anoniemer]

Heel leuk verhaal,

ik kan niet wachten op een vervolg

mvg anoniemer

 

[slaaf.johannes]

mmm toch beter dan ik dacht ga zo door

 

[Montuur]

Het verhaal is nog lang niet uit, hierbij hoofdstuk 3.

III – Huis in de bossen

Een hogedrukgebied heeft de regen van de die week verdreven, een waterig ochtendzonnetje schijnt door Kamphuys’ voorruit heen. Hij is al vroeg onderweg naar Antwerpen en zal die dag TerrorPeuter hopelijk treffen op het luierweekend. Zijn GPS stuurt hem een voorstad van Antwerpen in, er staan prachtige statige villa’s langs de laan waar hij overheen rijdt, tussen de pieken van de bomen door kan hij de verder van de weg gelegen panden zien liggen. Zijn navigatie geeft nu aan dat hij zijn bestemming bijna bereikt heeft, hij stopt zijn auto voor een hoge met klimop begroeide poort, controleert het huisnummer en drukt op de intercom.

- Ja zegt ge het maar. Zo klinkt in het Vlaams door de speaker.
- Ik heet AIVDiaper, ik kom voor het luierweekend. Kamphuys wordt nerveus bij de gedachte dat hij misschien wel bij het verkeerde adres is, dat zou behoorlijk ongemakkelijk zijn.
- We verwachten je al, ik zal de poort openen.

De poort zwaait open en een oud landhuis wordt zichtbaar aan het einde van een lange oprijlaan. Het pand glimt in de zon, er is goed weer voorspeld voor het weekend. Hij draait zijn auto het terrein op en rijdt op een landhuis uit de jaren twintig toe. Een man die alleen een luier en een t-shirt draagt komt vanuit de hoge voordeur van het pand op hem toegelopen en wijst hem een parkeerplek aan. Nadat hij uitstapt wordt hij vriendelijk begroet door de man die uitlegt dat hij de eigenaar is van het pand en dat het een familiebezit is. Kamphuys vermoedt dat de familie van adel is, de generaties lange inteelt binnen die families zou de vreemde kleding van de man in ieder geval verklaren.

Misschien is TerrorPeuter wel een echte knuffelterrorist, die is hij nog niet tegengekomen, denkt hij gniffelend bij zichzelf terwijl hij achter de geluierde man aan loopt die wat meer vertelt over het luierweekend. Het landhuis heeft een prachtige notenhouten vloer, en veel kunstwerken en familieportretten aan de muur. Kamphuys houdt kort halt bij een negentiende-eeuws landschap van een voor hem onbekende schilder. De impressionistische penseelstreken doen hem denken aan de opkomst van deze stijl die tot zijn favorieten behoort, hij verheugt zich erover dat hij eenmaal thuis de naam van de schilder op zal zoeken. Aan het einde van de gang hoort hij stemmen, hij raakt nu toch nerveus omdat hij TerrorPeuter binnenkort zal ontmoeten, hoe zou hij echt heten? Zijn gedachten dwalen direct af naar de bom die in zijn luier verstopt zou kunnen zitten, gelukkig had hij er alleen mee gedreigd deze te laten exploderen op een vol plein, en er is geen plein in de buurt. Een grote deur zwaait open en hij ziet een bont gezelschap veelal zichtbaar geluierde mensen die in kleine kringetjes met elkaar kletsen. De ruimte waar zij zich in bevinden is een kleine balzaal met twee kristallen kroonluchters aan het plafond, er is een hoekje met en eten en er staan wat tafeltjes en stoelen verspreid over de zaal. Op de achtergrond speelt popmuziek. In de verste hoek van de zaal ligt een groot kleed bezaaid met knuffels en ander speelgoed. In een flits ziet hij meerdere mensen op het kleed spelen, want de Belg richt zich alweer tot hem terwijl ze nog bij de deur staan.

- Wilt ge misschien eerst even omkleden? Ik zie aan uw krap bemeten achterzijde dat ge nog geen luier draagt.
- Ja dat zou fijn zijn, waar kan ik mij omkleden?
- Ik zal het wel even wijzen.

Kamphuys volgt de man een lange spiralende trap op naar de eerste verdieping. De Belg opent de eerste deur waar zij langs lopen en verbaasd kijkt hij in de ruimte rond. Op het eerste gezicht lijkt het een normale kleedruimte maar al snel ziet hij een groot verschoonkussen op een kast liggen met verschillende verzorgingsproducten en luiers ernaast.

- Als u omgekleed bent zal ik u wel effekes voorstellen aan wat mensen. Komt ge dan weer naar beneden?
- Ik kom er zo aan, kan de deur ook op slot?
- Nee, er zit geen slot op de deur dit is een gezamenlijke kleedruimte. Waardevolle spullen kunt ge in een van de kluisjes kwijt.
- Juist. Nou tot zo dan.

De deur zwaait dicht en Kamphuys is alleen. Hij pakt de meegenomen ABU Space luiers een gestreepte romper en een korte tuinbroek uit zijn tas en legt die vast klaar. Hij heeft ook een knuffelschaap meegenomen en een mintgroene speen aan een koord met een Elmo knuffel eraan. Hij bedenkt zich dat hij zijn dienstwapen niet ongemerkt mee kan nemen de zaal in, dat zou zeker opvallen in deze kleding. Hij hangt zijn jas aan de kapstok en begint ook de rest van zijn kleding uit te trekken. Het holster met zijn dienstwapen legt hij tussen de tuinbroek, die kan hij straks in een kluisje opbergen bedenkt hij. Terwijl hij alleen nog in zijn ondergoed staat met een luier in zijn hand vliegt de deur plotseling open en komt er een forse, elegant geklede vrouw binnen. Ze kijkt hem kortstondig onderzoekend aan en dan valt haar blik op de kleding die hij klaargelegd heeft.
- Wat een lieve spulletjes heb jij meegenomen zeg, hoe heet je knuffelschaap?
- Uhh.. uhh. Hij heet Nieuweling mevrouw, maar ik noem hem meestal Wollie. Kamphuys is zichtbaar overdonderd door de plotselinge binnenkomst van deze assertieve vrouw.
-Ohh, Nieuweling is z’n doopnaam maar Wollie is z’n roepnaam? Wat goed verzonnen zeg, en wat een leuke namen!
- Dank-uwel, stuttert Kamphuys.
- Ik zal je wel even helpen met die luier van je lieverd, kleine mannetjes kunnen dat zelf nog niet zo goed hè.
-Dat is echt niet nodig mevrouw, ik doe het liever zelf. Haast hij te zeggen terwijl hij iets over de schrik heen is gekomen.
- Doe nou niet moeilijk jongetje, hup op de commode!

 

[Montuur]

Alweer het laatste deel van dit verhaal. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben
Ik waardeer alle feedback, zoveel reacties had ik niet verwacht op mijn eerste verhaal.

IV – Verschoond door een vreemde

Kamphuys is besluiteloos, hij snapt niets van de situatie en bedenkt zich dat het binnen de gemeente als raar ervaren kan worden dat hij zich niet wilt laten verschonen. Hij wilt absoluut niet uit de toon vallen dus begint hij onwillig in de richting van de commode te lopen terwijl hij de luier nog steeds in zijn hand houdt. Eenmaal aangekomen gaat het ineens snel, de vrouw duwt hem met een zetje op de commode en hij ligt op zijn rug stevig tussen de opgezette randen van het verschoonkussen.

- Zo lieverdje ik wist wel dat je graag wilde, dit willen alle kleintjes stiekem graag hè? Vraagt ze retorisch terwijl ze zijn ondergoed uit doet en de luier onder zijn billen schuift. Je hoeft niet zo verlegen te kijken hoor lief schatteboutje.
- Ik kan het echt wel zelf hoor, zegt Kamphuys met een dun stemmetje en bedenkt zich meteen dat dit antwoord haar alleen maar aan zal moedigen verder te gaan.
- Nog even wat spulletjes smeren om luieruitslag te voorkomen. Zegt ze terwijl ze naar een potje billenzalf grijpt waar ze hem mee insmeert. Ik heet trouwens mevrouw Strikt, als je niet meewerkt dan kom je er vanzelf achter waarom. En hoe heet jij kleine man?
- Ik heet AIVDiaper.

De vrouw sluit nu de plakstrips en gebaard hem te blijven liggen terwijl ze naar zijn kleding loopt. Ze pakt eerst de romper en daarna de tuinbroek, terwijl ze de tuinbroek oppakt voelt ze dat er iets zwaars tussen ligt. Voozichtig schuift ze de stof opzij en ziet nu dat er een pistool tussen de broek verborgen lag. De vrouw doet twee stappen terug en kijkt naar Kamphuys die nu rechtop op de commode zit en zijn fout inziet.

- Wat heeft dit te betekenen?! Roept ze hem toe terwijl ze met forse streden op hem toekomt.
- Ik ben lid van een schietclub mevrouw, ik wilde u niet laten schrikken maar ik was vergeten dat mijn wapen er nog lag. Loog hij met een vuurrood gezicht.
- Wie neemt er nou een vuurwapen mee naar een evenement zoals dit? Ben je niet goed wijs?! Ik geloof er ook helemaal niets van.

De vrouw begint in de zakken van zijn jas te zoeken en vindt in zijn binnenzak de beveiligingspas die zijn echte identiteit verraadt. Het is tegen het protocol om dergelijke zaken bij je te hebben tijdens operaties, maar Kamphuys had gezien de aard van wat hij ging doen niet verwacht dat deze voorzorgsmaatregel noodzakelijk was. Een misvatting.
- Zó, zó. Een spion, wat spannend! Kom je agentje spelen kereltje?
Mevrouw Strikt is duidelijk over de schrik heen en duwt hem terug op het kussen. Hij zit klem tussen de opstaande randen en voelt zich belachelijk omdat hij in alleen een luier ligt. Ze geeft hem een harde pets op zijn dijbeen.

-Ik vraag het je nog één keer lief, als je nu niet vertelt wat je hier komt doen kan je twee weken niet zitten.
- TerrorPeuter… Hij wordt ervan verdacht zijn luier op te willen blazen… Schuttert Kamphuys
- Jullie hebben echt te veel detectives gelezen, hoe komen jullie toch op die onzin? Vraagt ze retorisch terwijl ze haar hoofd schudt.
- Sorry ik... begint Kamphuys.
- Je moest je schamen! Niemand met een greintje verstand zou in zijn hoofd halen mijn lieve knuffelpeutertje lastig te vallen.

De vrouw bergt het dienstwapen op in een kluis en steekt de sleutel bij zich. Vervolgens pakt ze de kleding en begint Kamphuys zijn rompertje en tuinbroek aan te doen. Hij wil wat zeggen maar de vrouw onderbreekt hem gelijk, steekt een speen in zijn mond en klemt het speenkoord op zijn romper. Ze geeft hem zijn knuffelschaap en helpt hem van de commode af.
Ze knijpt eventjes ondeugend in de achterkant van zijn luier voordat ze hem aan de hand naar de zaal leidt. Mevrouw Strikt wordt vriendelijk begroet door alle aanwezigen en hij wordt met een grote mate van belangstelling bekeken en moet de neiging onderdrukken zich achter de vrouw te verschuilen. Ze loopt rechtstreeks naar het speelkleed en roept TerrorPeuter bij zich. Een zeer jeugdig ogende man komt hun richting op gekropen, onderwijl een tweetal knuffels meeslepend.

- (s)Pelen?
Vraagt hij aan Kamphuys, die enigszins verbluft zich er nu ter degen van bewust is dat zijn dienst zich belachelijk gemaakt heeft.
- Nou komt er nog wat van, niet zo verlegen zegt de vrouw die hem een zetje geeft. Hij heet trouwens Pietertje.

Kamphuys speelt de hele dag met Pietertje en vindt het erg gezellig met hem. Hij ziet nu ook het voordeel van de luier en vindt het wel lekker zitten, het hoort er helemaal bij voor hem. Ook de vrouw komt een paar keer op de mat zitten en ze mogen allebei even bij haar op schoot komen liggen voor iets te drinken. Aan het einde van een leuke dag verontschuldigt hij zich nogmaals voor het misverstand en bedankt hij de vrouw voor de goede zorgen en ze spreken af dat ze contact zullen houden.

De avond is al gevallen als hij door de deuren van het AIVD-hoofdkwartier loopt, de twee bewakers bij de ingang spelen een potje pesten.
- Goedenavond meneer, zo laat nog aan het werk?
- Er is geen tijd om te luieren als de nationale veiligheid op het spel staat, zegt Kamhuys terwijl hij zijn pas laat controleren.
- O, in dat geval, werk ze nog!

Hier en daar brandt nog licht op een afdeling, terwijl hij zich naar zijn kantoor haast. Hij rapporteert aan Van Boven dat de infiltratie voorspoedig verliep en dat de verdenking op een misverstand berust.
Onderweg naar huis plast hij zijn luier vol en kijkt terug op een spannende missie. Zijn gevoelens hierover verwarren hem, ondanks de vernederingen die hij de afgelopen dagen heeft moeten verduren heeft hij het ook naar zijn zin gehad. De luier geeft hem een veilig gevoel en het voelde heel goed om verzorgd te worden. Is hij misschien bekeerd tot luiers?

 

[Abbjornnl]

Ah een stille hint voor een volgend verhaal