Dit is een fictief verhaal.
Potjandoorie…! De thee is op!
Goed gaar wandel ik de woonkamer in en plof op de bank.
Pfoe, was gister een gezellige avond in de kroeg hier bij ons in de buurt.
Helaas herinnert mij het lege doosje thee er pijnlijk aan dat ik vandaag toch in beweging moet komen om te zorgen voor iets te eten en drinken.
Ik sta op en loop naar de keuken voor een glas kraanwater. In één keer giet ik het glas naar binnen en begin aan mijn tweede. Het zal de nadorst zijn denk ik.
Met fijn geknepen ogen doe ik de ‘tien minuutelijkse’ ronde door mijn telefoon.
Via de whatsappjes en facebook berichtjes naar Ad.nl. Vanuit daar richting Vi.nl en via de gevestige AB/DL fora kom ik keurig netjes bij Pornhub.com terecht.
Even kijken of er nog iemand een stout filmpje heeft geüpload. Helaas staat het Japanse meisje met de buikpijn nog bovenaan.
Mijn maag begint ligt wat te knorren en het broodkorstje kaas brengt daar geen verandering.
Ik pak nog maar een glaswater en na de eerste liter van vandaag doemt mijn dekselse duivel gedachte op.
Wat als ik nou eens…
Ondanks dat ie eigenlijk niet meer past neem ik nóg een glaswater en begeef me op mijn gemakkie naar mijn scooter en rij lekker door het zonnetje richting de grote stad.
Ik kom aan bij het winkelcentrum en parkeer mijn scooter bijna voor de deur van de grote gele olifanten supermarkt. Niet helemaal natuurlijk, ik moet er nog wel in kunnen.
Hangend op een karretje en in het tempo van een ambtenaar struin ik rij naar rij af opzoek naar boodschappen die me komende week weer op weg gaan helpen.
Stiekem voel ik al een flinke druk op mijn blaas, onderdeel van mijn stoute plannetje.
Uiteraard loop ik nog even rustig langs de rekken met luiers en vergaap me aan de Drynites die ik toch never nooit niet pas.
Ik ontspan voor het eerst mijn blaas en een scheut schiet mijn onderbroek in.
De drukte in de winkel en mijn geweten weerhouden mij van volledige ontspanning en semi teleurgesteld reken ik af bij de kassa en loop met mijn boodschappen naar buiten.
De natheid in mijn onderbroek voel ik wel degelijk zitten maar van visuele schade is helemaal geen sprake.
Tijd voor plan B.
De boodschappentas zet ik op mijn scooter en hopende dat deze er straks nog staat loop ik richting de grootste drogist van Nederland.
Ik stap naar binnen en vanaf de eerste meters concentreer ik me op het ontspannen van mijn blaas.
Alleen lopend plassen gaat natuurlijk helemaal niet.
Ik loop naar de achterkant van de winkel waar ik vanuit het schap met het maandverband een pak Tena Active for Men neem.
Dit maakt het algeheel nog spannender, een jonge gast die dit soort producten nodig heeft.
Die luiers hoef ik eigenlijk helemaal niet te hebben want thuis liggen de lades vol met dit heerlijk zachte ondergoed.
Maar het verhoogd gewoon de spanning het moment.
Terwijl ik het pak vastpak (haha) ontspan ik nog maar eens mijn blaas daar beneden.
En ik voel hoe een flinke warme scheut ontsnapt en zich verspreid over de pijpen van mijn broek.
Langs deze pijpen zijn natte contouren aan de binnenkant zichtbaar.
Echter valt de schade nog wel mee.
Terwijl ik door de gang met baby spullen slenter knijp als zijnde een echter kleuter aan de voorkant van mijn broek, ter hoogte van mijn kruis.
Een kleine 10 meter verderop snuffelt een oudere vrouw door de bakken met ‘opruiming’.
Maar verder is er eigenlijk niemand in de winkel.
Een geluk bij een ongelukje op zaterdagmorgen.
Ze kijkt op van mijn ‘Oh nee’ als ik met het pak incontinentie materiaal onder mijn arm volledige ontspanning over mijn blaas stuur en voel hoe ik volledig leeg loop.
Zonder een kick gaat haar interesse weer richting de bak terwijl intussen een flinke plas langs mijn broekspijpen op de winkel vloer stroomt.
Geschrokken van mijn onbezonnen daad check ik de schade. En die is groot.
Het is onmogelijk te missen dat ik in mijn broek heb geplast.
Een schaamtegevoel van ongekend formaat neem bezit van mij en straalt een enorme warmte, zo niet hitte, over mijn lichaam uit.
Nog steeds geschrokken en inmiddels ook bang snel ik, met het pak Tena for Men als alibi, mijn weg richting de kassa.
Want ook het pak afrekenen in mijn volledig natte broek hoort ook bij het mega stomme idee.
Ik heb eigenlijk het idee dat de kassière niets in de gaten heeft.
Terwijl ze het pak in een tasje stopt en me het bonnetje afgeeft vraagt ze of het gaat.
Geschrokken bevestig ik maar concludeer ik dat ze wel degelijk alles heeft gezien.
Haar ‘Je hoeft je niet te schamen, ik zorg er wel voor. Ga maar vlug naar huis’ zet mijn schaamte barometer volledig in het rood.
Ik neem het tasje ter handen en als een onzindelijke kleuter loop ik ver excuserend de winkel uit.
Buiten is het moeilijk te missen dat ik in mijn broek heb geplast en ik heb het idee dat iedereen naar mij kijkt. En dat is ook zo.
‘Kijk mama, die jongen heeft in zijn broek geplast..!’ Hoor ik een meisje tegen haar moeder zeggen.
Ik spoed mezelf richting mijn scooter, waar gelukkig de boodschappen nog opstaan en maak me haastig op weg, terug naar mijn dorpje.
Gelukkig valt het zittend totaal niet op, zeker niet met het pak van de drogist op schoot.
Thuis aangekomen moet ik nog voorzichtig zijn niemand tegen te komen maar geluk is met mij en trek met mijn sleutel de deur open en met mijn handen vol boodschappen en mijn broek vol plas ben ik veilig terug thuis.
Thuis bekom ik van mijn absurd stomme idee en het feit dat ik gruwelijk voor schut stond.
Toch brengt dit iets in mij te weeg en de schaamte zorgt voor een opgewonden stemming.
En met dat filmpje van dat Japanse meisje met die buikpijn en uiteindelijk die volle pamper maakt het daar niet minder op.
Om 12:00uur staan de boodschappen in de koelkast, ben ik gedoucht en dik geluierd ( Roze Rearz Prinses met twee inleggers ).
Ik heb nog zeeën van tijd dus het wordt een prachtige dag.
Én ik heb thee!
Ps.. Voorlopig daar maar even geen boodschappen doen.
Potjandoorie…! De thee is op!
Goed gaar wandel ik de woonkamer in en plof op de bank.
Pfoe, was gister een gezellige avond in de kroeg hier bij ons in de buurt.
Helaas herinnert mij het lege doosje thee er pijnlijk aan dat ik vandaag toch in beweging moet komen om te zorgen voor iets te eten en drinken.
Ik sta op en loop naar de keuken voor een glas kraanwater. In één keer giet ik het glas naar binnen en begin aan mijn tweede. Het zal de nadorst zijn denk ik.
Met fijn geknepen ogen doe ik de ‘tien minuutelijkse’ ronde door mijn telefoon.
Via de whatsappjes en facebook berichtjes naar Ad.nl. Vanuit daar richting Vi.nl en via de gevestige AB/DL fora kom ik keurig netjes bij Pornhub.com terecht.
Even kijken of er nog iemand een stout filmpje heeft geüpload. Helaas staat het Japanse meisje met de buikpijn nog bovenaan.
Mijn maag begint ligt wat te knorren en het broodkorstje kaas brengt daar geen verandering.
Ik pak nog maar een glaswater en na de eerste liter van vandaag doemt mijn dekselse duivel gedachte op.
Wat als ik nou eens…
Ondanks dat ie eigenlijk niet meer past neem ik nóg een glaswater en begeef me op mijn gemakkie naar mijn scooter en rij lekker door het zonnetje richting de grote stad.
Ik kom aan bij het winkelcentrum en parkeer mijn scooter bijna voor de deur van de grote gele olifanten supermarkt. Niet helemaal natuurlijk, ik moet er nog wel in kunnen.
Hangend op een karretje en in het tempo van een ambtenaar struin ik rij naar rij af opzoek naar boodschappen die me komende week weer op weg gaan helpen.
Stiekem voel ik al een flinke druk op mijn blaas, onderdeel van mijn stoute plannetje.
Uiteraard loop ik nog even rustig langs de rekken met luiers en vergaap me aan de Drynites die ik toch never nooit niet pas.
Ik ontspan voor het eerst mijn blaas en een scheut schiet mijn onderbroek in.
De drukte in de winkel en mijn geweten weerhouden mij van volledige ontspanning en semi teleurgesteld reken ik af bij de kassa en loop met mijn boodschappen naar buiten.
De natheid in mijn onderbroek voel ik wel degelijk zitten maar van visuele schade is helemaal geen sprake.
Tijd voor plan B.
De boodschappentas zet ik op mijn scooter en hopende dat deze er straks nog staat loop ik richting de grootste drogist van Nederland.
Ik stap naar binnen en vanaf de eerste meters concentreer ik me op het ontspannen van mijn blaas.
Alleen lopend plassen gaat natuurlijk helemaal niet.
Ik loop naar de achterkant van de winkel waar ik vanuit het schap met het maandverband een pak Tena Active for Men neem.
Dit maakt het algeheel nog spannender, een jonge gast die dit soort producten nodig heeft.
Die luiers hoef ik eigenlijk helemaal niet te hebben want thuis liggen de lades vol met dit heerlijk zachte ondergoed.
Maar het verhoogd gewoon de spanning het moment.
Terwijl ik het pak vastpak (haha) ontspan ik nog maar eens mijn blaas daar beneden.
En ik voel hoe een flinke warme scheut ontsnapt en zich verspreid over de pijpen van mijn broek.
Langs deze pijpen zijn natte contouren aan de binnenkant zichtbaar.
Echter valt de schade nog wel mee.
Terwijl ik door de gang met baby spullen slenter knijp als zijnde een echter kleuter aan de voorkant van mijn broek, ter hoogte van mijn kruis.
Een kleine 10 meter verderop snuffelt een oudere vrouw door de bakken met ‘opruiming’.
Maar verder is er eigenlijk niemand in de winkel.
Een geluk bij een ongelukje op zaterdagmorgen.
Ze kijkt op van mijn ‘Oh nee’ als ik met het pak incontinentie materiaal onder mijn arm volledige ontspanning over mijn blaas stuur en voel hoe ik volledig leeg loop.
Zonder een kick gaat haar interesse weer richting de bak terwijl intussen een flinke plas langs mijn broekspijpen op de winkel vloer stroomt.
Geschrokken van mijn onbezonnen daad check ik de schade. En die is groot.
Het is onmogelijk te missen dat ik in mijn broek heb geplast.
Een schaamtegevoel van ongekend formaat neem bezit van mij en straalt een enorme warmte, zo niet hitte, over mijn lichaam uit.
Nog steeds geschrokken en inmiddels ook bang snel ik, met het pak Tena for Men als alibi, mijn weg richting de kassa.
Want ook het pak afrekenen in mijn volledig natte broek hoort ook bij het mega stomme idee.
Ik heb eigenlijk het idee dat de kassière niets in de gaten heeft.
Terwijl ze het pak in een tasje stopt en me het bonnetje afgeeft vraagt ze of het gaat.
Geschrokken bevestig ik maar concludeer ik dat ze wel degelijk alles heeft gezien.
Haar ‘Je hoeft je niet te schamen, ik zorg er wel voor. Ga maar vlug naar huis’ zet mijn schaamte barometer volledig in het rood.
Ik neem het tasje ter handen en als een onzindelijke kleuter loop ik ver excuserend de winkel uit.
Buiten is het moeilijk te missen dat ik in mijn broek heb geplast en ik heb het idee dat iedereen naar mij kijkt. En dat is ook zo.
‘Kijk mama, die jongen heeft in zijn broek geplast..!’ Hoor ik een meisje tegen haar moeder zeggen.
Ik spoed mezelf richting mijn scooter, waar gelukkig de boodschappen nog opstaan en maak me haastig op weg, terug naar mijn dorpje.
Gelukkig valt het zittend totaal niet op, zeker niet met het pak van de drogist op schoot.
Thuis aangekomen moet ik nog voorzichtig zijn niemand tegen te komen maar geluk is met mij en trek met mijn sleutel de deur open en met mijn handen vol boodschappen en mijn broek vol plas ben ik veilig terug thuis.
Thuis bekom ik van mijn absurd stomme idee en het feit dat ik gruwelijk voor schut stond.
Toch brengt dit iets in mij te weeg en de schaamte zorgt voor een opgewonden stemming.
En met dat filmpje van dat Japanse meisje met die buikpijn en uiteindelijk die volle pamper maakt het daar niet minder op.
Om 12:00uur staan de boodschappen in de koelkast, ben ik gedoucht en dik geluierd ( Roze Rearz Prinses met twee inleggers ).
Ik heb nog zeeën van tijd dus het wordt een prachtige dag.
Én ik heb thee!
Ps.. Voorlopig daar maar even geen boodschappen doen.
