De Verjaardag van Isabella

friendly

Superlid
De Verjaardag van Isabella
Deel 1: Het Pakketje

Oh, wat fijn, dacht Isabella toen ze wakker werd.
Vandaag ben ik jarig!
Achttien alweer. Wat vloog de tijd.
Ze kon zich nog goed herinneren hoe speciaal ze zich voelde als kind wanneer ze jarig was.
Dat sleet natuurlijk wel een beetje als je wat ouder werd.
Een beetje, maar niet helemaal.
Het liefst zou ze zich elke verjaardag weer zo speciaal voelen als toen ze een klein meisje was.
Want zoals veel kleutermeisjes wilde ze vroeger een prinsesje zijn.
Haar ouders hadden daar leuk op ingespeeld en een prinsessenjurk voor haar gekocht.
Met bijpassende schoentjes, een diadeempje en een glitterend prinsessenstafje.
Op haar verjaardag mocht ze dan de hele dag alles aan.
Als de familie kwam, maar ook op haar kinderfeestje.
De hele dag van iedereen complimentjes over hoe mooi ze was.
Nog nooit had ze zich zo bijzonder gevoeld.
Als een echte prinses!

Maar goed, nu ze wat ouder was had dat ook voordelen.
Vanavond kwamen al haar vrienden en vriendinnen langs en was het party-time.
Daar had ze natuurlijk ook wel zin in!
Ze zou kadootjes krijgen en in het middelpunt van de belangstelling staan.
Net als vroeger, maar dan anders.
Lekker feesten en zuipen en dansen.
Haar ouders hadden het veld geruimd en waren een lang weekendje weg met zijn tweeën.
Ze mocht een feestje geven, zolang ze maar een beetje oppaste dat de boel niet uit de hand liep.
Gelukkig had ze Dylan, haar vriendje. Die dronk niet en hield zijn hoofd altijd koel.
Dus die zou ook wel een beetje opletten.
Soms wilde ze wel eens dat hij wat meer los zou gaan.
Zo'n stabiel type kan ook saai zijn. Maar desondanks hield ze veel van hem.
Ze kon veel aan hem kwijt. Hij wist zo'n beetje alles over haar.
Ook over haar prinsessenfantasietjes van vroeger.
Toen ze dat, naar aanleiding van haar naderende verjaardag, vertelde had hij een beetje lacherig gedaan.
En was daarna snel van onderwerp veranderd. Eigenlijk wel raar.
Nou ja, dat soort meisjesdingen interesseren jongens gewoon niet zo, dacht ze toen.

Ze was vrij vandaag. De leraren hadden 'studiedag', wat dat ook mocht betekenen.
Dylan had gewoon school.
Die zou daarna naar haar huis komen en een beetje helpen met de voorbereidingen.
Lekker, de hele dag voor zichzelf.
Uitgebreid douchen, kleren uitzoeken, haar haar doen en lekker tutten met haar make-up.
Ze trok haar pyjama uit en stapte onder de douche.
Het hete water stroomde over haar lichaam. Stoom verzamelde zich in de badkamer.
De ramen en spiegel besloegen.
Geurig doucheschuim en shampoo.
Genietend spoelde ze zich af en bleef nog een half uur onder de straal staan.
Haar ouders waren er toch niet om over het waterverbruik te klagen.
Daarna afdrogen met een schone, pluizige handdoek.
Heerlijk om jezelf zo te verwennen.
Van Dylan had ze alvast een verzorgingspakketje als verjaardagskado gekregen.
Vanavond volgde dan het echte kado. Ze was benieuwd.
Ze nam de fles glitter-bodylotion uit het pakket en spoot een straaltje in haar hand.
Ze smeerde zich van top tot teen in.
Zo zou ze vanavond helemaal de blits maken voor haar vrienden.
Sprankelend en glitterend als een...
Nou ja, een prinsesje.
Een toverprinsesje, giechelde ze.

Ze wilde zich net gaan aankleden toen de deurbel ging.
Ja hoor, altijd net als je bloot was.
Ze schoot haar badjas aan en deed een handdoek om haar hoofd.
Snel naar beneden.
"Goedemorgen, mevrouw!"
Een bezorger van DHL.
"Oh, ik stoor, zie ik. Nou ja, ik ben zo weer weg. Als U dit even wilt aannemen?"
Een kartonnen doos. Zonder afzender.
"Dankuwel" zei ze tegen de bezorger.
"Sorry voor de onderbreking! Fijne dag verder!"
"Ja, dag" zei ze en sloot de deur.
Ze keek naar de doos.
Rammelde ermee. Niks te horen.
Raar, ze verwachtte helemaal geen pakket.
Maar het was wel degelijk aan haar geadresseerd. Niet aan haar ouders.
Nou, openmaken dan maar.
Na met wat moeite het plakband losgekregen te hebben opende ze de doos.
En haalde er twee kleinere pakjes uit.
Verpakt in verjaardagspapier! En met een lintje eromheen!
Ohhh leuk! Nu al een kadootje! Maar van wie?
Van Dylan?
Nee, die was hier het type niet voor.
Bovendien had ze al iets van hem gekregen en volgde er vanavond nog wat.
Maar van wie dan?

Oh, who cares, dacht ze en begon het inpakpapier open te scheuren.
Eerst het pakje waarop met viltstift een grote '1' geschreven was.
Die moest blijkbaar het eerst open. Op de andere stond een '2'.
Toen het papier eraf was, dacht ze dat er nog een laag papier onder zat.
Wat er tevoorschijn kwam zag er in eerste instantie namelijk zo uit.
Roze, met schattige prinsesjes erop met roze en blauwe jurkjes aan.
Eenhoorntjes, sterretjes en blauwe stipjes completeerden het beeld.
Leuk papier, dacht ze nog.
Maar realiseerde zich toen dat dit geen verpakking was.
Het was het kado zelf!
Ze haalde het uit het doorzichtige zakje dat eromheen zat.
Wat voelde dat zacht aan en wat was het licht en luchtig.
Het rook zelfs lekker.
Maar wat was het nu?
Aan de zijkant kon ze zien dat het geheel tweemaal omgevouwen was.
Dus vouwde ze het open.
Haar hart stokte in haar keel.
Was dit een grap?
Het was een luier!
Een hele grote, voor volwassenen!
Maar dan met een kinderprintje erop?
Wat was dit?

Toen ze de luier uitvouwde was er een kaartje uitgevallen.
Ze nam het van de vloer en las 'Try Me!!!'.
Probeer me? Bedoelden ze die luier?
Ik zal daar gek zijn, dacht ze.
Maar toch kriebelde er iets.
Dat snoezige printje had iets gedaan met haar prinsesseninstinct.
Het was precies goed, namelijk.
Precies wat ze leuk en schattig vond, vroeger.
Nou goed. Eerst maar het andere pakje openen.
Ze legde de luier opzij en nam het pakje in haar handen.
Dat voelde iets zwaarder aan.
Ze scheurde het papier eraf en zag wat ze in handen had.
En weer stokte haar adem.
Het was namelijk een volledige prinsessenoutfit.
Een roze jurk, nu nog opgevouwen, met daarbovenop roze lakschoentjes, witte sokjes en een glitterdiadeempje.
De schoentjes waren groter dan een kindermaat, zag ze. Meer haar eigen maat.
De sokjes idem. En ook het diadeem was groter.
Ademloos legde ze de spulletjes opzij en vouwde de jurk open.
Een roze satijnen lijfje, pofmouwtjes en een kort rokgedeelte met petticoats.
Overal witte strikjes, lintjes en ruches.
Alsof het nog niet duidelijk genoeg was, stond er in sierlijke letters 'Princess' op het borststuk.

Een prinsessenjurk! In haar maat!
Sterker nog, de prinsessenjurk van haar dromen.
Niet zo'n karikaturaal ding uit de feestwinkel.
Maar een echte!
Hoe zou die haar staan?
Maar...
Ze ging hem toch niet aandoen?
Ze was toch geen klein meisje meer?
Maar ja... het was blijkbaar speciaal voor haar gemaakt.
En de verleiding van al dat satijn, kant en de ruches en lintjes waren groot.
Ja, ze ging hem aanpassen.
Maar die luier dan?
Wat was daar de bedoeling van?
Het was een prinsessenluier, dat was duidelijk.
Dus hij hoorde bij de outfit.
Die ook maar aandoen dan?
Nee, ben je gek.
Luiers zijn voor baby's.
Ja, dacht ze, maar ook voor peuters en kleuters.
En was ze niet nog een kleuter geweest toen ze een prinsesje was?
Jazeker. Een kleuter.
En ze wist dat ze pas laat zindelijk was geworden en dus nog lang in de luiers liep.
Waarschijnlijk toen ook nog.
Oh jee.
Ergens wist ze het al.
Ze ging het doen.
Zichzelf weer aankleden als het kleuterprinsesje van vroeger.
Met luier en al.

Ze paste wel eens op bij familie en had al zat kinderen verschoond.
Ze wist dus wel hoe dat moest.
Maar om het bij jezelf te doen was een ander verhaal.
Toch ging het nog redelijk makkelijk.
De luier uitspreiden op de bank met de plakkers naar achter.
Erop gaan zitten, de luier tussen je benen door, plakkers dicht en voila.
Toen ze stond verstelde ze nog even één van de plakkers die scheef zat.
Even in de gangspiegel kijken hoe dat stond.
Oh ja, best leuk!
Veel minder raar dan ze gedacht had.
Wat was hij mooi en wat zat hij lekker. Zo zacht en dik.
Nu de sokjes en de schoentjes. Ja, die pasten inderdaad goed.
En als klap op de vuurpijl natuurlijk de jurk.
Ze schoof hem over haar hoofd en schouders en trok hem naar beneden.
Ja, die paste ook goed. Hier en daar wat strak, maar dat was nieuwigheid.
Weer bewonderde ze zichzelf in de gangspiegel.
Fantastisch!
Het stond haar geweldig!
Niet karikaturaal, maar echt mooi!
En, als ze eerlijk was, ook best sexy, door dat korte petticoats-rokje.
En het strakke lijfje accentueerde haar borsten.
Haar borsten waarop nu met mooie letters 'Princess' geschreven stond.
Nee, dit overtrof al haar verwachtingen.
Ze voelde zich nu nog meer een prinsesje dan vroeger.
Dat was toch vooral doen-alsof geweest.
Dit was echter.

Maar het was nog niet helemaal af.
Het diadeempje kon ze niet zomaar plompverloren op haar nog natte haren zetten.
Dus de trap op naar boven. Haar luier knisperde zachtjes bij elke trede.
Een heimelijk geluidje dat haar vreemde kriebels in haar buik bezorgde.
Bovendien merkte ze dat ze moest piesen.
Dat had ze altijd als ze iets spannends of stiekems deed.
Nou, straks maar. Eerst haar haar doen.
Uitgebreid föhnen en uitkammen.
Het viel nu in mooie slagen over haar schouders.
Ze draaide twee kleine vlechtjes aan weerskanten en stak ze op naast haar oren.
Daarna snel weer naar beneden om het diadeempje uit te proberen.
In het voorbijgaan griste ze de teddybeer van haar bed.
Die had ze een poosje geleden van Dylan gekregen.
Wel lief, maar een beetje kinderachtig. Vond ze toen.
Beneden deed ze het diadeempje in haar haar.
En bewonderde zichzelf weer in de spiegel.
Een écht prinsesje!
Zo lief en snoezig!
En zo kleuterachtig, met die dikke luier en die teddybeer.
Een stralende glimlach verscheen op haar gezicht.
Zo had ze zich nog nooit gevoeld.
In haar jongvolwassen leven dan.
Zo bijzonder, zo speciaal, zo schattig.
Het was nog fijner dan in haar kindertijd.
Een beetje voor de grap, maar niet helemaal, stak ze haar duim in haar mond.
En keek extra lief in de spiegel.
Ik ben een prinsesje, fluisterde ze voor zich uit.
Ikke is plinsesje.

*Dingdong!*
Oh fuck nee, de deurbel!
Van schrik schoot er een scheut urine de luier in.
Ze had ook zo nodig gemoeten.
Nou, ze ging echt niet open doen in deze outfit.
Met bonkend hart wachtte ze af tot de aanbeller weg zou gaan.
Maar nee, hij belde nog een keer! En bonkte op de deur!
Van de zenuwen liet ze nu haar hele plas lopen.
Vaag registreerde ze het warme gevoel in haar kruis, dat opkroop naar haar billen.
Best een lekker gevoel, dacht ze afwezig.
Wat nu te doen?
Ze durfde niet te bewegen.
Stokstijf en doodstil wachtte ze af.
En slaakte een kreet toen plotseling haar telefoon afging.
Dylan! Ze nam op.
"Doe eens open! Ik sta voor de deur!"
"He? Jij zou toch pas vanmiddag vrij zijn?" antwoordde ze trillend.
"Ik heb gespijbeld. Ik wil bij jou zijn."
"Oh...lief... maar ik kan nu niet..."
"Doe niet zo raar! Doe nou open!"
"Ja, maar..."
"Doe open, Isabella. Nu." zei hij gedecideerd.
Ze stapte naar de deur.
Als hij zo deed, kon ze hem beter niet tegenspreken, wist ze.
Hij kon behoorlijk koppig zijn.

Ze deed de deur open en bleef er schuin achter staan, in de hoop dat hij haar niet goed zou zien.
"Wat is er nou?" vroeg hij bezorgd. "Waarom laat je me zo lang... heee!"
Zijn blik gleed langs de deur naar haar lichaam.
Zijn bozige gezichtsuitdrukking verzachtte onmiddellijk.
"Heee" zij hij nogmaals en stapte naar binnen. "Heb je het al aangetrokken?"
"Oh? W-was dit van jou dan? Ik..." stamelde Isabella.
"Ja. Ik zei toch dat ik nog een kadootje had."
"Maar... ik had nooit verwacht..."
"Heb je die luier ook al om?" onderbrak hij haar.
"Uhmmm...ja..?"
"Laat zien."
Een beetje beschroomd tilde ze haar rokje op.
Dylan knikte goedkeurend.
"Heel goed. En je hebt er al in geplast ook, zie ik."
Isabella werd vuurrood.
"Ja, maar dat was een ongelukje. Ik..."
"Jaja. Maar goed dat je een luier om hebt, dan."
"Ja...ik..."
"En hoe voelt het?"
"Lekker warm wel. Ik..."
"Nee. Om weer een prinsesje te zijn bedoel ik."
"Oh! Wel fijn. De jurk is prachtig..."
"Ja he? Speciaal voor jou besteld. Voor mijn lieve prinsesje."
"Maar..."
"Luister. Ik heb het je nog nooit verteld. Maar ik wilde niets liever."
"Hoe bedoel je?"
"Mijn eigen luierprinses. Dat is wat ik wil."

Duizenden emoties en gedachten schoten door Isabella's hoofd.
En vragen. Waarom wilde hij dat? Was het zo'n fetish waar je wel eens van hoorde?
Werd hij er opgewonden van?
Bij die gedachte kriebelde er iets in haar buik.
Ze wilde best een prinsesje zijn.
Zijn prinsesje.
Heel graag, eigenlijk.
Vooral als hij er opgewonden van werd.
Hij nam haar in zijn armen en kuste haar op de mond.
De harde bobbel die ze tegen haar buik voelde beantwoordde al haar vragen.
"Hrrmm. Lief meisje. Lief prinsesje" gromde hij in haar hals.
"Lieve Dylan. Lieve pappie toch" fluisterde ze terug en schrok een beetje van haar eigen woorden.
"Ik vind je zo lief. Ik heb nog een kadootje voor je" hijgde hij.
"Oooh? Wat dan?"
Hij knoopte zijn broek los.
"Een lolly" zei hij.



F&YR
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
annel zei:
Jammer. Had graag meer hierover gelezen
Nou ja, kan eigenlijk wel...

Ik vroeg me al af hoe de dag verder ging.
Moest ze haar outfit tijdens het feestje aanhouden?
Wat vinden jullie?
 

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Goed verhaal.
maar nog niet af.
Nog maar net begonnen.http://www.ab-dl-tb-club.nl/Smileys/default/cheesy.gif
Iets met verjaardags visite.
Die met AB achtige cadeautjes komen.
Ik kijk uit naar het vervolg SUCCES.
 

annel

Nieuw lid
Ja, natuurlijk aanhouden. Misschien een thema feestje zodat de luier niet opvalt voor de rest... Behalve als ze verschoont moet worden...

Ben benieuwd naar je ideeën Friendly!
 
De Verjaardag van Isabella


Oh, wat fijn, dacht Isabella toen ze wakker werd.
Vandaag ben ik jarig!
Achttien alweer. Wat vloog de tijd.
Ze kon zich nog goed herinneren hoe speciaal ze zich voelde als kind wanneer ze jarig was.
Dat sleet natuurlijk wel een beetje als je wat ouder werd.
Een beetje, maar niet helemaal.
Het liefst zou ze zich elke verjaardag weer zo speciaal voelen als toen ze een klein meisje was.
Want zoals veel kleutermeisjes wilde ze vroeger een prinsesje zijn.
Haar ouders hadden daar leuk op ingespeeld en een prinsessenjurk voor haar gekocht.
Met bijpassende schoentjes, een diadeempje en een glitterend prinsessenstafje.
Op haar verjaardag mocht ze dan de hele dag alles aan.
Als de familie kwam, maar ook op haar kinderfeestje.
De hele dag van iedereen complimentjes over hoe mooi ze was.
Nog nooit had ze zich zo bijzonder gevoeld.
Als een echte prinses!

Maar goed, nu ze wat ouder was had dat ook voordelen.
Vanavond kwamen al haar vrienden en vriendinnen langs en was het party-time.
Daar had ze natuurlijk ook wel zin in!
Ze zou kadootjes krijgen en in het middelpunt van de belangstelling staan.
Net als vroeger, maar dan anders.
Lekker feesten en zuipen en dansen.
Haar ouders hadden het veld geruimd en waren een lang weekendje weg met zijn tweeën.
Ze mocht een feestje geven, zolang ze maar een beetje oppaste dat de boel niet uit de hand liep.
Gelukkig had ze Dylan, haar vriendje. Die dronk niet en hield zijn hoofd altijd koel.
Dus die zou ook wel een beetje opletten.
Soms wilde ze wel eens dat hij wat meer los zou gaan.
Zo'n stabiel type kan ook saai zijn. Maar desondanks hield ze veel van hem.
Ze kon veel aan hem kwijt. Hij wist zo'n beetje alles over haar.
Ook over haar prinsessenfantasietjes van vroeger.
Toen ze dat, naar aanleiding van haar naderende verjaardag, vertelde had hij een beetje lacherig gedaan.
En was daarna snel van onderwerp veranderd. Eigenlijk wel raar.
Nou ja, dat soort meisjesdingen interesseren jongens gewoon niet zo, dacht ze toen.

Ze was vrij vandaag. De leraren hadden 'studiedag', wat dat ook mocht betekenen.
Dylan had gewoon school.
Die zou daarna naar haar huis komen en een beetje helpen met de voorbereidingen.
Lekker, de hele dag voor zichzelf.
Uitgebreid douchen, kleren uitzoeken, haar haar doen en lekker tutten met haar make-up.
Ze trok haar pyjama uit en stapte onder de douche.
Het hete water stroomde over haar lichaam. Stoom verzamelde zich in de badkamer.
De ramen en spiegel besloegen.
Geurig doucheschuim en shampoo.
Genietend spoelde ze zich af en bleef nog een half uur onder de straal staan.
Haar ouders waren er toch niet om over het waterverbruik te klagen.
Daarna afdrogen met een schone, pluizige handdoek.
Heerlijk om jezelf zo te verwennen.
Van Dylan had ze alvast een verzorgingspakketje als verjaardagskado gekregen.
Vanavond volgde dan het echte kado. Ze was benieuwd.
Ze nam de fles glitter-bodylotion uit het pakket en spoot een straaltje in haar hand.
Ze smeerde zich van top tot teen in.
Zo zou ze vanavond helemaal de blits maken voor haar vrienden.
Sprankelend en glitterend als een...
Nou ja, een prinsesje.
Een toverprinsesje, giechelde ze.

Ze wilde zich net gaan aankleden toen de deurbel ging.
Ja hoor, altijd net als je bloot was.
Ze schoot haar badjas aan en deed een handdoek om haar hoofd.
Snel naar beneden.
"Goedemorgen, mevrouw!"
Een bezorger van DHL.
"Oh, ik stoor, zie ik. Nou ja, ik ben zo weer weg. Als U dit even wilt aannemen?"
Een kartonnen doos. Zonder afzender.
"Dankuwel" zei ze tegen de bezorger.
"Sorry voor de onderbreking! Fijne dag verder!"
"Ja, dag" zei ze en sloot de deur.
Ze keek naar de doos.
Rammelde ermee. Niks te horen.
Raar, ze verwachtte helemaal geen pakket.
Maar het was wel degelijk aan haar geadresseerd. Niet aan haar ouders.
Nou, openmaken dan maar.
Na met wat moeite het plakband losgekregen te hebben opende ze de doos.
En haalde er twee kleinere pakjes uit.
Verpakt in verjaardagspapier! En met een lintje eromheen!
Ohhh leuk! Nu al een kadootje! Maar van wie?
Van Dylan?
Nee, die was hier het type niet voor.
Bovendien had ze al iets van hem gekregen en volgde er vanavond nog wat.
Maar van wie dan?

Oh, who cares, dacht ze en begon het inpakpapier open te scheuren.
Eerst het pakje waarop met viltstift een grote '1' geschreven was.
Die moest blijkbaar het eerst open. Op de andere stond een '2'.
Toen het papier eraf was, dacht ze dat er nog een laag papier onder zat.
Wat er tevoorschijn kwam zag er in eerste instantie namelijk zo uit.
Roze, met schattige prinsesjes erop met roze en blauwe jurkjes aan.
Eenhoorntjes, sterretjes en blauwe stipjes completeerden het beeld.
Leuk papier, dacht ze nog.
Maar realiseerde zich toen dat dit geen verpakking was.
Het was het kado zelf!
Ze haalde het uit het doorzichtige zakje dat eromheen zat.
Wat voelde dat zacht aan en wat was het licht en luchtig.
Het rook zelfs lekker.
Maar wat was het nu?
Aan de zijkant kon ze zien dat het geheel tweemaal omgevouwen was.
Dus vouwde ze het open.
Haar hart stokte in haar keel.
Was dit een grap?
Het was een luier!
Een hele grote, voor volwassenen!
Maar dan met een kinderprintje erop?
Wat was dit?

Toen ze de luier uitvouwde was er een kaartje uitgevallen.
Ze nam het van de vloer en las 'Try Me!!!'.
Probeer me? Bedoelden ze die luier?
Ik zal daar gek zijn, dacht ze.
Maar toch kriebelde er iets.
Dat snoezige printje had iets gedaan met haar prinsesseninstinct.
Het was precies goed, namelijk.
Precies wat ze leuk en schattig vond, vroeger.
Nou goed. Eerst maar het andere pakje openen.
Ze legde de luier opzij en nam het pakje in haar handen.
Dat voelde iets zwaarder aan.
Ze scheurde het papier eraf en zag wat ze in handen had.
En weer stokte haar adem.
Het was namelijk een volledige prinsessenoutfit.
Een roze jurk, nu nog opgevouwen, met daarbovenop roze lakschoentjes, witte sokjes en een glitterdiadeempje.
De schoentjes waren groter dan een kindermaat, zag ze. Meer haar eigen maat.
De sokjes idem. En ook het diadeem was groter.
Ademloos legde ze de spulletjes opzij en vouwde de jurk open.
Een roze satijnen lijfje, pofmouwtjes en een kort rokgedeelte met petticoats.
Overal witte strikjes, lintjes en ruches.
Alsof het nog niet duidelijk genoeg was, stond er in sierlijke letters 'Princess' op het borststuk.

Een prinsessenjurk! In haar maat!
Sterker nog, de prinsessenjurk van haar dromen.
Niet zo'n karikaturaal ding uit de feestwinkel.
Maar een echte!
Hoe zou die haar staan?
Maar...
Ze ging hem toch niet aandoen?
Ze was toch geen klein meisje meer?
Maar ja... het was blijkbaar speciaal voor haar gemaakt.
En de verleiding van al dat satijn, kant en de ruches en lintjes waren groot.
Ja, ze ging hem aanpassen.
Maar die luier dan?
Wat was daar de bedoeling van?
Het was een prinsessenluier, dat was duidelijk.
Dus hij hoorde bij de outfit.
Die ook maar aandoen dan?
Nee, ben je gek.
Luiers zijn voor baby's.
Ja, dacht ze, maar ook voor peuters en kleuters.
En was ze niet nog een kleuter geweest toen ze een prinsesje was?
Jazeker. Een kleuter.
En ze wist dat ze pas laat zindelijk was geworden en dus nog lang in de luiers liep.
Waarschijnlijk toen ook nog.
Oh jee.
Ergens wist ze het al.
Ze ging het doen.
Zichzelf weer aankleden als het kleuterprinsesje van vroeger.
Met luier en al.

Ze paste wel eens op bij familie en had al zat kinderen verschoond.
Ze wist dus wel hoe dat moest.
Maar om het bij jezelf te doen was een ander verhaal.
Toch ging het nog redelijk makkelijk.
De luier uitspreiden op de bank met de plakkers naar achter.
Erop gaan zitten, de luier tussen je benen door, plakkers dicht en voila.
Toen ze stond verstelde ze nog even één van de plakkers die scheef zat.
Even in de gangspiegel kijken hoe dat stond.
Oh ja, best leuk!
Veel minder raar dan ze gedacht had.
Wat was hij mooi en wat zat hij lekker. Zo zacht en dik.
Nu de sokjes en de schoentjes. Ja, die pasten inderdaad goed.
En als klap op de vuurpijl natuurlijk de jurk.
Ze schoof hem over haar hoofd en schouders en trok hem naar beneden.
Ja, die paste ook goed. Hier en daar wat strak, maar dat was nieuwigheid.
Weer bewonderde ze zichzelf in de gangspiegel.
Fantastisch!
Het stond haar geweldig!
Niet karikaturaal, maar echt mooi!
En, als ze eerlijk was, ook best sexy, door dat korte petticoats-rokje.
En het strakke lijfje accentueerde haar borsten.
Haar borsten waarop nu met mooie letters 'Princess' geschreven stond.
Nee, dit overtrof al haar verwachtingen.
Ze voelde zich nu nog meer een prinsesje dan vroeger.
Dat was toch vooral doen-alsof geweest.
Dit was echter.

Maar het was nog niet helemaal af.
Het diadeempje kon ze niet zomaar plompverloren op haar nog natte haren zetten.
Dus de trap op naar boven. Haar luier knisperde zachtjes bij elke trede.
Een heimelijk geluidje dat haar vreemde kriebels in haar buik bezorgde.
Bovendien merkte ze dat ze moest piesen.
Dat had ze altijd als ze iets spannends of stiekems deed.
Nou, straks maar. Eerst haar haar doen.
Uitgebreid föhnen en uitkammen.
Het viel nu in mooie slagen over haar schouders.
Ze draaide twee kleine vlechtjes aan weerskanten en stak ze op naast haar oren.
Daarna snel weer naar beneden om het diadeempje uit te proberen.
In het voorbijgaan griste ze de teddybeer van haar bed.
Die had ze een poosje geleden van Dylan gekregen.
Wel lief, maar een beetje kinderachtig. Vond ze toen.
Beneden deed ze het diadeempje in haar haar.
En bewonderde zichzelf weer in de spiegel.
Een écht prinsesje!
Zo lief en snoezig!
En zo kleuterachtig, met die dikke luier en die teddybeer.
Een stralende glimlach verscheen op haar gezicht.
Zo had ze zich nog nooit gevoeld.
In haar jongvolwassen leven dan.
Zo bijzonder, zo speciaal, zo schattig.
Het was nog fijner dan in haar kindertijd.
Een beetje voor de grap, maar niet helemaal, stak ze haar duim in haar mond.
En keek extra lief in de spiegel.
Ik ben een prinsesje, fluisterde ze voor zich uit.
Ikke is plinsesje.

*Dingdong!*
Oh fuck nee, de deurbel!
Van schrik schoot er een scheut urine de luier in.
Ze had ook zo nodig gemoeten.
Nou, ze ging echt niet open doen in deze outfit.
Met bonkend hart wachtte ze af tot de aanbeller weg zou gaan.
Maar nee, hij belde nog een keer! En bonkte op de deur!
Van de zenuwen liet ze nu haar hele plas lopen.
Vaag registreerde ze het warme gevoel in haar kruis, dat opkroop naar haar billen.
Best een lekker gevoel, dacht ze afwezig.
Wat nu te doen?
Ze durfde niet te bewegen.
Stokstijf en doodstil wachtte ze af.
En slaakte een kreet toen plotseling haar telefoon afging.
Dylan! Ze nam op.
"Doe eens open! Ik sta voor de deur!"
"He? Jij zou toch pas vanmiddag vrij zijn?" antwoordde ze trillend.
"Ik heb gespijbeld. Ik wil bij jou zijn."
"Oh...lief... maar ik kan nu niet..."
"Doe niet zo raar! Doe nou open!"
"Ja, maar..."
"Doe open, Isabella. Nu" zei hij gedecideerd.
Ze stapte naar de deur.
Als hij zo deed, kon ze hem beter niet tegenspreken, wist ze.
Hij kon behoorlijk koppig zijn.

Ze deed de deur open en bleef er schuin achter staan, in de hoop dat hij haar niet goed zou zien.
"Wat is er nou?" vroeg hij bezorgd. "Waarom laat je me zo lang... heee!"
Zijn blik gleed langs de deur naar haar lichaam.
Zijn bozige gezichtsuitdrukking verzachtte onmiddellijk.
"Heee" zij hij nogmaals en stapte naar binnen. "Heb je het al aangetrokken?"
"Oh? W-was dit van jou dan? Ik..." stamelde Isabella.
"Ja. Ik zei toch dat ik nog een kadootje had."
"Maar... ik had nooit verwacht..."
"Heb je die luier ook al om?" onderbrak hij haar.
"Uhmmm...ja..?"
"Laat zien."
Een beetje beschroomd tilde ze haar rokje op.
Dylan knikte goedkeurend.
"Heel goed. En je hebt er al in geplast ook, zie ik."
Isabella werd vuurrood.
"Ja, maar dat was een ongelukje. Ik..."
"Maar goed dat je een luier om hebt, dan."
"Ja...ik..."
"En hoe voelt het?"
"Lekker warm wel. Ik..."
"Nee. Om weer een prinsesje te zijn bedoel ik."
"Oh! Wel fijn. De jurk is prachtig..."
"Ja he? Speciaal voor jou besteld. Voor mijn lieve prinsesje."
"Maar..."
"Luister. Ik heb het je nog nooit verteld. Maar ik wilde niets liever."
"Hoe bedoel je?"
"Mijn eigen luierprinses. Dat is wat ik wil."

Duizenden emoties en gedachten schoten door Isabella's hoofd.
En vragen. Waarom wilde hij dat? Was het zo'n fetish waar je wel eens van hoorde?
Werd hij er opgewonden van?
Bij die gedachte kriebelde er iets in haar buik.
Ze wilde best een prinsesje zijn.
Zijn prinsesje.
Heel graag, eigenlijk.
Voorál als hij er opgewonden van werd.
Hij nam haar in zijn armen en kuste haar op de mond.
De harde bobbel die ze tegen haar buik voelde beantwoordde al haar vragen.
"Hmm. Lief meisje. Lief prinsesje" gromde hij in haar hals.
"Lieve Dylan. Lieve pappie toch" fluisterde ze terug en schrok een beetje van haar eigen woorden.
"Ik vind je zo lief. Ik heb nog een kadootje voor je" hijgde hij.
"Oooh? Wat dan?"
Hij knoopte zijn broek los.
"Een lolly" zei hij.



F&YR
Mooi verhaal een vervolg zou leuk zijn @friendly
 

friendly

Superlid
Leuk dat je dit verhaaltje na al die tijd nog gevonden hebt. Maar een vervolg komt er niet meer, vrees ik.
 
Leuk dat je dit verhaaltje na al die tijd nog gevonden hebt. Maar een vervolg komt er niet meer, vrees ik.
Ow wel jammer als je een keer tijd hebt is het altijd leuk maar als je er geen zin of tijd voor hebt of het prima zo vind mag je dat ook maar het was zoon leuk verhaal waar een vervolg van mij nog op mag maar als je dat niet wilt moet je het doen.
 

friendly

Superlid
Toch na al die tijd nog een vervolg.
Ik ga kijken hoe ver ik er mee kom. Ik heb al wat ideetjes.

De Verjaardag Van Isabella
Deel 2: Roomsurprise

Dylan bleek nog wat spulletjes in zijn achterbak te hebben voor het feestje.
Toen hij die even later tevoorschijn haalde, viel Isabella's mond open.
Wat was dit?
Allemaal slingers met glitters en ballonnen in zachte kleuren met opdruk.
Zeemeerminnen, unicorns, vlinders, bloemen en zonnetjes.
Super girly!
Een taart, nog in de doos zodat ze niet kon zien wat voor één het was.
Plastic bestek en kartonnen bordjes met in zachte kleurtjes "Happy Birthday" erop.
Bekertjes met rietjes. Bakjes voor chips.
Hij had alles voorbereid. Voor haar feestje.
Haar kinderfeestje?

"Uhm Dylan" stamelde ze.
"Ja?" vroeg hij, terwijl hij zich naar haar omdraaide en aankeek.
Zijn blik was anders nu.
Zachter. Liever.
Nu ze deze kleertjes aanhad.
De prinsessendingetjes die erbij hoorden.
En vooral die luier.
Die vond hij helemaal speciaal.
Eerder, toen ze van haar lolly aan het genieten was, had ze hem horen kreunen.
"Oh lief luierprinsesje... oh, met je natte luier aan... OH JE NATTE PLASLUIER!!!"
En toen bleek er een roomsurprise in de lolly te zitten.
Hij vond het dus echt héél erg leuk en geil en schattig.
Zijn normaal wat norsige blik was nu verdwenen als hij haar aankeek.
Dus ze wilde hem niet teleurstellen, ook al voelde ze zich niet helemaal op haar gemak.

"Uhm... ik vind het heel leuk en zo... maar is het niet raar? Wat gaan de anderen zeggen?"
"Maak je daar nou maar geen zorgen over."
"Maar het wordt zo een echt kinderfeestje. Ik word toch achttien. Wat gaan ze denken?"
"Wat maakt jou dat nou uit. Het wordt sowieso leuk, maak je niet druk."
"Echt? Ik weet het niet hoor."
Nu keek hij haar toch weer even aan met die blik.
Die norsige blik die geen tegenspraak duldde.
Ze smolt vroeger altijd voor die blik. Die arrogantie, dat leiderschap.
Dat had ze toen diep van binnen nog wel nodig, wist ze.
Maar nu werd ze een beetje bang.
Bang dat hij haar alsnog minder lief en schattig ging vinden.
"Ik zeg toch, maak je geen zorgen" beet hij haar toe en bleef haar aankijken.
Ze keek afwachtend terug.
Zijn blik verzachtte alweer. Gelukkig.
"Ik heb overal aan gedacht. Vertrouw me. Het wordt echt leuk."
Isabella weifelde nog even.
"Okee" fluisterde ze uiteindelijk.
En gaf zich over aan zijn plannen.
Want who cares uiteindelijk.
Als ze hem maar had.

Het bleken echt heel veel slingers en ballonnen te zijn.
Na ze opgehangen te hebben was de woonkamer in een roze-meisjes-unicornland veranderd.
Prachtig, maar echt een beetje too much, vond Isabella. Maar ze durfde niets meer te zeggen.
Dylan wilde het nu eenmaal zo.
Toen ze klaar waren schoof hij een tafeltje in een hoekje.
Even later verdween hij weer naar zijn auto, om met een aantal draagkisten terug te komen.
"Zijn DJ-set!" dacht Isabella. "Hij gaat draaien vanavond! Coooolll!"
Werd het toch niet helemaal een kinderfeestje, dacht ze.
Hij begon de spullen uit te stallen.
Ondanks dat hij alle toebehoren had, draaide Dylan maar zelden.
Maar in hun vriendenclub was hij beroemd om zijn kunsten.
Hij kon als geen ander zijn publiek opzwepen met precies de juiste combinaties van muzieksoorten.
Hij had echt talent. Maar hij was ook arrogant.
Want zoals met alles wat anderen waardevol zouden vinden, deed hij er juist nogal nonchalant over.
Nou, gelukkig niet over haar, in ieder geval.
En nu waarschijnlijk helemaal niet meer. Heerlijk.
Wel jammer dat hij vanavond dan voornamelijk daar mee bezig zou zijn en niet met haar zou kunnen dansen en zo.
Maar dat deed ze dan wel met haar vriendinnen.

Dylan had zijn spullen opgesteld. Draaitafels, CD-spelers en mixboards.
De spots en stroboscopen van de lichtshow.
Hij bleek een nieuwe rookmachine en zelfs een confettikanon aangeschaft te hebben.
Dat was het voordeel van rijke ouders.
Je kon al dat soort professionele spullen kopen en het alsnog alleen maar als hobby zien.

Isabella voelde dat ze weer moest plassen.
"Ik moet even naar de WC" fluisterde ze en maakte aanstalten om te gaan.
Hij keek haar een beetje verbaasd aan.
"Nee, blijf hier. Waarom?"
"Ik moet plassen, Dyl."
Hij maakte een pfsj!-geluid.
"Dan doe je dat toch in die luier" zei Dylan, met zijn hand naar haar kruis wapperend.
"Maar daar heb ik al in geplast" zei ze nerveus. "Straks gaat hij lekken of zo!"
"Heb je wel gezien hoe dik die is? Die kan wel wat hebben hoor."
"Weet je het zeker?"
"Tuurlijk. Probeer maar."
Hij kwam voor haar staan, legde zijn handen op haar schouders en keek haar diep in de ogen.
"Plas maar, klein piesprinsesje."
Ze keek hem een beetje nerveus aan.
Dat gaat zo nooit lukken, met hem zo dichtbij, dacht ze nog even.
Maar de stroom kwam eigenlijk best makkelijk op gang.
Makkelijker dan anders, zelfs.
Omdat het mocht. Omdat het de bedoeling was.
Ze zag dat hij aan haar blik kon zien dat ze het aan het doen was.
Een glimlachje brak door op zijn vaak zo ondoorgrondelijke gezicht.
Ze hoorde zelf nu ook het zachte geruis van haar urine in de luier.
Het deed iets met haar, om hier zo schaamteloos voor hem in haar luier te plassen.
Een gevoel wat ze niet kende, en waarvan ze nog niet wist of ze het prettig vond.
Maar intens was het wel.
Het was een mengsel van schaamte en het gevoel een braaf meisje te zijn.
Een lief, braaf meisje dat deed wat haar... wat haar papa wilde?
Ja, zoiets. Dylan was een soort papa, en zij zijn prinsesje.
En ze maakte papa blij, dat zag ze wel, en dat voelde in ieder geval zeker goed.
De luier was wat dikker geworden en ze voelde warmte tussen haar benen en tegen haar billen.
Maar lekken deed hij niet. Gelukkig.
Toch maakte ze zich zorgen. Over straks.

"Mag ik hem vanavond wel uit? Ik bedoel, dat jurkje en zo zijn nog tot daaraan toe..."
"Nee, je houdt hem aan. Tot ik je verschoon, erna. Ik heb er nog een paar extra gekocht."
"Serieus? En als ze het zien dan?"
"Nee joh, valt totaal niet op. En het licht gaat uit. Alleen de spots en zo."
Ja, daar zat wel wat in, dacht ze. Het zou donker zijn. Niemand hoefde iets te zien, als ze zelf maar oppaste. Eigenlijk niet zo erg.
En hij wilde het, en ze deed het dus graag voor hem.
Dat merkte ze nu wel. Ze wilde hem plezieren.
Ze wilde dat hij trots op haar was.
En geil van haar werd.

Dylan keek op zijn Rolex.
"Ze komen zo. Eerst wat eten, ik heb pizza gehaald."
Hij liep met twee dozen naar de oven in de keuken.
Dure ambachtelijke pizza van de traiteur, natuurlijk.
Toch een beetje een feestmaal met zijn tweeën.
Glaasje rosé erbij.

Ze hadden net de borden en glazen opgeruimd toen de deurbel ging.
Nu al? Het was nog best vroeg.
Nou ja, het was een kinderfeestje tenslotte.
"Okee, ze zijn er. Doe je zelf even open?" vroeg Dylan.
Isabella huppelde naar de voordeur.
Ze keek even naar zichzelf in de spiegel in de hal.
Ja, haren en make-up okee.
De glittertjes van de bodylotion op haar wangen. Leuk.
Ze streek het voorpand van haar jurkje glad en trok de zoom van het rokje wat omlaag.
De luier uit zicht. Voorlopig in ieder geval. Ze moest er wel op blijven letten.
Maar toch. Ze zag er schattig uit, en toch sexy.
Daar kon ze wel mee weg komen.
Ja, ze was er klaar voor.
Ze zette zich emotioneel even schrap voor het gelach en gegiebel wat haar prinsessen-outfit wel zou uitlokken bij haar vriendenclubje.
En zwaaide vervolgens zo zelfverzekerd mogelijk de deur open.

Haar mond viel open bij wat ze toen zag.


F&YR
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Kijk eens aan, meteen ook een cliffhanger naar de volgende. Je bent het nog niet verleerd ;)
Nou, op de één of andere manier gaat dat vanzelf.
Als ik een eind aan een hoofdstuk wil breien komt er een moment dat ik denk: zou het niet leuk zijn als...
Voeg dan de aanloop in naar een idee dat ik toch al had, en voilà.
Cliff Hanger is de naam.
 
Bovenaan