de Weddenchap

[Augur_DL]

geschreven door: Pieter

(deel 1)

Proloog


"Lekker kontje." Twee andere meiden lachten, en met zijn drieën keken ze naar de jongen die schuchter voorbij kwam lopen. De jongen gunde de meisjes geen enkele blik, en dat terwijl de meisjes eigenlijk wel gewend waren dat iedere puberende jongen naar hen keek. Zeker nu de zon scheen en de nazomer zorgde voor een drukkende warmte gleden de ogen van de jongens nog vaker langs de korte rokjes en de nauwelijks verhullende topjes. De jongen had de meiden wel degelijk gezien leek er met een boogje omheen te lopen, hij bloosde en keek gegeneerd de andere kant op.

"Ik zou zijn luier wel eens willen verschonen." Mijmerde één van de meiden lachend, de andere twee keken haar glimlachend aan. "Nee, serieus." Zei ze, de andere twee proberend te overtuigen van haar oprechtheid.

"Je bent gek, Miranda." Zei de meest linkse van het stel.

"Waarom zou je dat willen?" Vroeg een andere. Miranda haalde haar schouders op en haar lippen vormden een speels glimlachje.

"Gewoon zomaar..." Bekende Miranda, maar natuurlijk sprak ze niet de hele waarheid.

"Dat lukt je toch niet. Hij rent al weg zodra iemand naar hem kijkt." Lachte de derde. De blikken gleden weer naar de jongen in zijn korte broek. De broek kon de vormen van zijn dikke luier niet verbergen.

"Wedden dat het me lukt? Om hem een keer te verschonen, bedoel ik." Zei de middelste. Ze keek haar klasgenoten één voor één aan en stond toen op.
Hoofdstuk 1 - Verliefd

Ik hoorde drie meiden giechelen, maar ik durfde niet naar ze om te kijken. Ik wist precies wie het waren, ze volgden dezelfde colleges als ik. De drie meiden trokken vaak met elkaar op en zaten nu op het grasveld en genoten van het herfstzonnetje. Ze becommentarieerden de mannelijke studenten, bekritiseerden de kleding van hun collega-studentes en lachten om hun eigen grapjes. Ze vermaakten zich opperbest en nu keken ze gedrieën naar mij. Ik voelde me opgelaten. Ik wist precies waar ze naar keken en waarom ze lachten. Ik stond stil en aarzelde. Misschien kon ik beter maar weer naar binnen gaan? Ik keek op mijn horloge. Over een half uur zouden de colleges pas beginnen. Misschien kon ik een leeg lokaal vinden waar ik wat aantekeningen kon maken, of een studieboek kon doornemen.

Ik zuchtte. Even hield het giechelen op, alsof ze iets tegen elkaar fluisterden, maar daarna barstte het lachen weer los. Ditmaal nog luider en uitbundiger. Ik keek naar ze om en zag dat ik gelijk had. Drie meiden keken me aan, met vrolijke gezichten en met door de zon blozende wangen, zelfs met glinsterende ogen: Miranda, Angela en Madelon. Een ogenblik rustte mijn blik op Miranda, zij was de knapste van het stel. Ze was lang en slank, verborg haar vrouwelijke vormen maar nauwelijks in strak zittende katoenen broeken en doorzichtige bloesjes. Ze had een blank gezichtje met sproetjes op haar wangen, en haar goudkleurige haren schitterden in het zonlicht. Ze was altijd spontaan en vrolijk. Haar ogen waren betoverend mooi en haar blik deed me blozend wegdraaien.

Ik twijfelde nog steeds. Binnen was het benauwd en muf, maar hier buiten waren alle blikken op me gericht. Ik kon er moeilijk aan wennen. Ik was de curiositeit van de universiteit, iedereen kende me en keek me na. Ik keek het grasveld voor het universiteitsgebouw rond. Hier en daar lagen studenten verspreid over het grasveld in de zon. Een hoge boom zorgde voor wat schaduw, en in de schaduw van de boom zag ik een leeg plekje, niet al te dicht bij de andere studenten. Ik liep naar de stam toe en onder het toeziend oog van vele studenten zette ik mijn tas op de grond en ging ik zitten. Ik hoorde mijn luier kraken en voelde het elastiek tegen mijn lichaam drukken.

Mijn korte broek kon de contouren van mijn luier niet verbergen en iedereen die me zag wist dat ik een luier droeg. De eerste collegeweek had iedereen verbaasd opgekeken, en waren ze me aan blijven staren. Openvallende monden en afgebroken gesprekken waren normaal wanneer ik door de gang liep. Iedereen had me aangestaard, had gekeken naar mijn middel, naar de dikte van mijn luier, en had geluisterd naar het kraken van het plastic.

Nu, een maand later, was de rust al aardig weergekeerd. Mensen bleven me nog steeds aanstaren, maar minder vaak dan voorheen. Het nieuwtje was eraf en de aandacht was weggeëbd. Af en toe hoorde ik nog wel een opmerking over mijn luier, of een snerende uitspraak, maar het merendeel van de tijd werd ik genegeerd. Ik had geen contact met medestudenten, had daar ook weinig behoefte aan, en ik zocht vooral naar de rustige plekken om me af te zonderen. Hoe minder mensen ik om me heen had, hoe minder mensen naar me konden kijken, en hoe minder mensen naar me staarden, hoe meer ik me op mijn gemak voelde.

Ik leunde met mijn rug tegen de boomstam en legde mijn hoofd achterover tegen de ruwe bast. De zon verwarmde mijn gezicht en ik sloot mijn ogen. Het was eind september en de kracht van de zon was al aan het afnemen. Toch zorgde het nog voor wat aangename herfstdagen. Stiekem verlangde ik naar de winter. Dikkere kleren zouden mijn luier minder zichtbaar maken. Een lange sweater of trui zou het grootste gedeelte van mijn luier aan het zicht onttrekken en misschien dat ik me dan wat meer op mijn gemak zou voelen.

Nu droeg ik een korte broek en een T-shirt, en er was geen enkele twijfel mogelijk over het soort ondergoed dat ik droeg. Iedereen die hier studeerde kende mij inmiddels wel, of had de verhalen over mij gehoord. Wijzende vingers en gefluister achter mijn rug waren vooral in het begin meer regel dan uitzondering geweest. En niet alleen de dikte van de luier had mijn soort ondergoed verraden. Bijna dagelijks plaste ik overdag in mijn luier en de geur van mijn urine hing soms als een walm om me heen. En heel soms had ik een poepluier, en die stank was al helemaal niet te verbergen.

Ik opende mijn ogen een klein stukje, kneep ze tot spleetjes samen, en keek vanuit mijn ooghoeken naar Miranda, Angela en Madelon. Mijn blik rustte op Miranda. Ze zat vijftien meter bij me vandaan, en ik kon haar zachtjes horen praten met haar vriendinnen. Ik kon haar helaas net niet verstaan. Heel af en toe kwam een enkel woord of de wind naar me toe drijven. Ik hoorde het woord luier en mijn wangen kleurden roze van schaamte. Natuurlijk praatten ze over mij. Ook hoorde ik iets over een weddenschap. Ik draaide mijn gezicht af en luisterde niet meer.

Ik dacht aan Miranda. Ze was zo dichtbij, maar toch ook zo ver weg. Ik had van haar gedroomd, dat ze mijn vriendin was en dat ik met haar op een terrasje zat. Iedereen had naar me gekeken, zoals altijd, maar ditmaal was ik niet bang of beschaamd geweest. Ik was trots, trots dat Miranda bij mij aan het tafeltje zat, dat ze met mij praatte en dat ze lachte om mijn grapjes. In mijn droom plaste ik juist op dat moment in mijn luier. Miranda had me aangekeken en was begonnen te lachen. Ze lachte me uit. Zwetend was ik wakker geworden en het klamme gevoel van mijn natte luier had me meteen met de neus op de feiten gedrukt. Natuurlijk was Miranda onbereikbaar voor me. Ze was de mooiste vrouw van de universiteit, en ik... ik droeg luiers.

Ik wendde mijn blik van haar af en pakte mijn tas. Ik haalde het dikste boek naar boven. Theoretische wiskunde was het moeilijkste vak van het semester, maar gelukkig leek ik alles redelijk te kunnen begrijpen. Zolang ik maar netjes de lesstof na het college nog eens doornam, consequent aantekeningen maakte en veel tijd besteedde aan de oefeningen dan haalde ik het wel. Ik zakte iets onderuit, leunde tegen de ruwe bast van de boom en trok mijn knieën op. Ik legde mijn boek tegen mijn bovenbenen en begon aan hoofdstuk 13.

Ik kon me moeilijk concentreren. Ik zuchtte en voelde een plasje in mijn luier stromen. Mijn luier was al nat, en de warmte zorgde voor een klam en benauwd gevoel in mijn kruis. Het elastiek drukte in mijn vochtige liezen en het irriteerde. Over twee uur zou ik vrij zijn en dan kon ik naar huis. Thuis wachtte er een schone luier op me.

Een schaduw gleed over me heen en geschrokken keek ik op. Miranda hurkte naast me neer, en ze glimlachte naar me. De zon had haar gezicht nog weldadiger bedekt met sproetjes, het stond haar schattig. Ik bloosde, en voelde hoe ik nog steeds in mijn luier plaste. Ik schaamde me en mijn gezicht werd rood.

"Hoi Mark." Ik was nog nooit door haar aangesproken, en ondanks dat ik op dit moment had gewacht, voelde het helemaal niet prettig. Natuurlijk wilde ik met haar praten, maar niet nu: nu was ik nat.

"Mi... Miranda?" Stamelde ik, en ik vervloekte mezelf om mijn kinderlijke gestotter. Mijn hart bonsde in mijn keel en het zweet brak me aan alle kanten uit. Dit was het meisje waar ik van droomde en ze sprak mij aan, en alles wat ik deed was stamelen en stotteren.

"Begrijp je het een beetje?" Vroeg ze, wijzend naar het boek. Ik durfde niets te zeggen, bang als ik was om weer te stotteren. Ik knikte, en probeerde mezelf een beetje onder controle te krijgen. Ik haalde diep adem.

"Misschien kun je me een keer wat uitleggen, want ik heb nog wel wat vraagjes?" Lachte ze. "Je weet wel: vrouwen en wiskunde..." Ze lachte hartelijk. Ik keek haar aan. Ze zat zo dicht bij me dat ik haar kon ruiken. Er kwam een zoete geur bij haar vandaan, maar ineens vermengde die geur zich met de stank uit mijn luier. Ik draaide mijn hoofd af en voelde me nog roder worden. Ik wist zeker dat Miranda het ook geroken moest hebben, alhoewel ik haar uitdrukking niet kon zien.

"Ik... Het spijt me... Ik... Ik moet weg..." Stamelde ik, en ik stond snel op. Ik graaide mijn tas van de grond, veegde snel het gras van mijn broek en T-shirt, en keek Miranda nog eenmaal aan. Ze zat nog steeds op haar hurken en keek verbaasd naar me op. Ik draaide me om en liep bij haar vandaan. Mijn luier kraakte en ik voelde hoe de vochtige inhoud tussen mijn benen samenklonterde. Ik wist dat mijn luier aan zijn maximum zat, en dat een volgende plas lekkages zou veroorzaken. Lekkages die op mijn crèmekleurige broek goed zichtbaar zouden zijn. Ik probeerde daar niet aan te denken en probeerde zo snel mogelijk uit haar gezichtsveld te geraken. Ik durfde niet om te kijken en pas uit het zicht van het grasveld stopte ik met lopen en leunde ik hijgend tegen de muur. Ik vervloekte mezelf.

Mijn laatste college verliep veel te traag. Zoals altijd zat ik achterin het lokaal, zover mogelijk bij iedereen vandaan. Ik ontweek de blikken van Miranda die me al een paar keer van links voorin had aangekeken. Ondanks dat ik geen enkele vorm van leedvermaak zag, alleen maar vriendelijke verontrusting, wilde ik haar niet in de buurt hebben. Ik had me zolang mogelijk verstopt in de toiletten, was als laatste het lokaal binnengekomen, en zou straks als eerste weer weg zijn. Ongemakkelijk maakte ik aantekeningen. Mijn billen jeukten, en het voelde alsof ik op een natte spons zat. Misschien was het door de warmte, maar ik had vandaag meer gedronken dan anders.

Weer zag ik hoe Miranda zich half op haar stoel omdraaide en naar me keek. Ik deed alsof ik het niet zag en keek naar het bord. Ik negeerde haar en hoopte dat ze zich zo snel mogelijk terug zou draaien. Angela zat naast Miranda en stootte Miranda aan. Ik zag Miranda schrikken en weer voor zich uit kijken. Ze speelde met haar pen, en net als ik, was ze met haar gedachten niet bij het college.

Al voordat de docent klaar was had ik mijn tas al op mijn tafeltje liggen. Mijn boek zat al in de tas en alleen mijn blocnote en mijn pen lagen nog op het bureau. De docent besloot zijn betoog en wees op een aantal belangrijke hoofdstukken in het boek. Ik krabbelde ze snel neer, haast onleesbaar, en pakte mijn spullen op. Al lopend duwde ik mijn blocnote en pen in mijn tas en als eerste was ik het lokaal uit. Vijf minuten later zat ik in de stadsbus naar huis, zonder Miranda nog gezien te hebben.

Alle zitplaatsen in de bus waren natuurlijk bezet en ik had een plekje dicht bij de achterste deur gezocht. Ik wist dat de mensen om me heen mijn luier moesten kunnen ruiken, en waarschijnlijk hadden ze de vormen in mijn broek als zodanig herkend. Ik voelde me opgelaten, maar was er inmiddels al een beetje aan gewend. Al een aantal weken droeg ik luiers, afgewisseld met kortere perioden zonder luiers. Helaas duurden die luierloze perioden nooit lang. Ik schaamde me, voelde me klein en onvolwassen. Ik haatte mijn luiers, maar was ertoe veroordeeld. Ik had geen keus.

Eindelijk was ik bij de bushalte aangekomen die maar honderd meter bij mijn ouderlijk huis vandaan lag. Vorig jaar had ik nog een eigen kamer gehad in Utrecht, maar mijn studie verliep daar behoorlijk moeizaam. Nu woonde ik weer thuis, studeerde ik gewoon in mijn woonplaats Amsterdam. Mijn studie verliep nu een stuk beter. Ik opende de voordeur en stapte naar binnen.

"Mam, ik ben thuis!" Riep ik, terwijl ik knielde en mijn schoenen uitdeed. Ik zette mijn schoenen netjes naast elkaar onder de kapstok, en toen ik weer overeind kwam zag ik mijn moeder in de deuropening van de keuken staan. Ze kwam op me af, legde een hand in mijn nek en trok mijn gezicht naar de hare. Ze drukte een kus op mijn wang en liet haar hand toen weer uit mijn nek glijden. Ik vond het maar een nare gewoonte van mijn moeder, het voelde zo kinderachtig.

"En? Hoe ging het vandaag?" Vroeg zo, zoals ze me elke dag vroeg. Ik haalde mijn schouders op en wachtte ongemakkelijk. Ik zag mijn moeder fronsen, en ze keek me onderzoekend aan. Normaal was ik veel spraakzamer, maar vandaag was ik daar absoluut niet voor in de stemming.

"Slecht gehumeurd?" Vroeg mijn moeder, maar ik ontweek haar blik. "Kom, ga maar naar boven." Zei ze. Ik draaide me om en liep voor mijn moeder uit de trap op. Ze volgde me op de voet en ik voelde zelfs even haar hand op mijn broek.

"Je luier heeft gelekt." Zei ze. Ik negeerde het en liep de volgende trap op, naar de zolder. Dit was mijn zolderkamer. Mijn vader had de kamer deze zomer speciaal voor me verbouwd, aangezien mijn oude kamer inmiddels als washok was ingericht. Hij had een nieuw, groot dakraam laten plaatsen, de schuine wanden opnieuw betimmerd en geverfd, en nieuwe meubels voor me gemaakt, waaronder een groot bureau, aangezien ik veel tijd aan mijn studie moest besteden. Ik legde mijn boekentas op mijn bureau en liep terug naar de lange kast onder het nieuwe dakraam. Het was ruim een meter hoog en bijna twee meter lang. De bovenkant van de kast was bekleed met een zachte, schuimrubberen laag, dat waterdicht was bekleed met groen plastic. Dit was een speciaal voor mij gemaakte commode en aangezien mijn vader geen aankleedkussen voor me had kunnen vinden, had hij zelf maar een soort van aankleedkussen gemaakt.

Het was een gewoonte waar ik niet aan kon wennen. Ik keek mijn moeder aan, tegensputteren had geen zin, maar toch stokte mijn beweging. Ik wilde niet, ik was hier veel te oud voor. Het was een absurde situatie. Mijn moeder bleef me aankijken, en ik ontweek haar strenge blik. Meerdere malen per dag kreeg ik hier op deze commode een schone luier, en dat al een aantal weken lang. Ik kon er niet aan wennen, maar had het tot op zekere hoogte geaccepteerd. Die acceptatie en de strengheid waarmee ongehoorzaamheid werd bestraft deed me de laatste tijd gedwee gehoorzamen. Vandaag aarzelde ik.

"Mark?" Hoorde ik mijn moeder zeggen. Ze leek verbaasd dat ik niet gehoorzaamde. Even keek ik haar aan en haar strenge blik deed me toch smelten. Langzaam ging ik op de commode zitten en liet ik me languit achterover op het plastic matras zakken. Mijn moeder wachtte tot ik klaar lag en kwam toen naar me toe. Mijn handen lagen langs mijn lichaam op het plastic en beschaamd keek ik naar mijn moeder op.

"Nee, mam... Alsjeblieft..." Ze keek me streng aan, en schudde haast demonstratief haar hoofd.

"Wat heb jij vandaag? Is er wat gebeurd op school?" Mijn moeder keek op me neer. Ik ergerde me nu aan alles: mijn luier, mijn kinderlijke behandeling, mijn studie die ‘school’ werd genoemd. Mijn moeder torende echter boven me uit, en ik wist dat ook mijn vader me nog eens flink zou toespreken als ik me niet gedroeg zoals van me verwacht werd. Ik was een volwassen jongen van twintig, maar in niets leek ik meer op de student die ik een jaar geleden was.

"Kom, vertel maar. Ben je gepest vandaag? Is dat de reden?" Vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd en gaf mijn voorzichtige protest op. Ik wist waar mijn moeder op wachtte. Gedwee gleden mijn handen langs mijn lichaam omhoog, en hand voor hand gleden ze in de lussen die aan het hoofdeinde van de tafel waren vastgemaakt. Mijn moeder trok een voor een de lussen strak en sloot ze met klittenband. Mijn polsen zaten nu stevig aan de tafel vast en volkomen machteloos lag ik op de commode.

"Het lijkt me beter als je eerst maar een uurtje naar bed gaat." Zei mijn moeder en draaide zich van me af. Ze liet me vastgebonden liggen en liep naar mijn bed aan de andere kant van de kamer. Ze trok het dekbed van het bed af en vouwde het op. Ze legde het op mijn bureau neer, en pakte daarna ook het kussen van mijn bed af en legde het op bovenop het dekbed. Daarna liet ze zich op haar knieën op het bed zakken en haar hand gleed achter het matras. Ze trok een metalen rek omhoog en ik hoorde het op zijn plaats klikken. Hetzelfde deed ze aan het hoofdeinde en het voeteneinde. Stevige metalen tralies staken nu zo’n dertig centimeter boven het matras uit, en alleen aan de voorkant bleven de tralies nog naar beneden. Ik wist dat ook die railing straks omhoog getrokken werd.

"Mama, alstublieft..." Smeekte ik toen mijn moeder weer naar me toe kwam lopen. Ik wist wat me te wachten stond. Ze keek me een ogenblik aan en ik wist dat ik geen genade zou krijgen. Mijn moeder knielde voor de commode en opende het meest linker kastdeurtje. Ik wist wat ze ging pakken en toen ik de kettingen hoorde rinkelen, kermde ik. Ik keek toe hoe vier kettingen aan de vier punten van het bed werden vastgemaakt, elke ketting eindigde in een stevige boei die gesloten kon worden door een brede strip klittenband. Mijn moeder was klaar met haar voorbereidingen en kwam weer naar de commode toe. Ze keek op me neer en legde een hand op mijn bezwete wang.

"Mam, het spijt me, ik... ik zal lief zijn." Zei ik, en ik probeerde te zeggen wat ze wilde horen. Natuurlijk was het niet genoeg.

"Wat is er gebeurd?" Vroeg mijn moeder nogmaals. Ik draaide mijn gezicht van haar af en schaamte kleurde mijn gezicht. Ik voelde hoe mijn moeder mijn leren broekriem vastgreep. Ze draaide het hangslotje naar boven en viste met haar andere hand gelijktijdig het sleuteltje uit haar broekzak. Het hangslotje was overdag goed verborgen achter de riem, maar het verhinderde dat ik mijn broek open kon maken. Het was de perfecte methode om af te dwingen dat ik overdag mijn behoeften in mijn luier deed. Het slotje werd geopend en verdween met sleuteltje in een laatje van de commode.

"Mi... Miranda kwam naar me toe, buiten op het grasveld." Stamelde ik. Mijn moeder luisterde, maar ging ondertussen gewoon door met haar handelingen. Ze trok mijn T-shirt omhoog en mijn hemdje eronder werd zichtbaar. Het hemdje zat strak om mijn lichaam en werd tussen mijn benen gesloten. Ook dit was een extra maatregel om te voorkomen dat ik met mijn vingers aan mijn luier kon komen. Natuurlijk was dat niet helemaal te voorkomen, maar het was in ieder geval genoeg om zeker te zijn dat ik mijn luier niet ongemerkt af en om kon doen.

"Miranda? Lachte ze je uit?" Vroeg mijn moeder lachend. Mijn moeder wist dat ik haar aardig vond, en aangezien ik altijd mijn belevenissen op school moest vertellen was ze goed op de hoogte van de verhoudingen. Liggend op de commode vroeg mijn moeder altijd naar mijn belevenissen en moest ik haar vertellen wat ik had meegemaakt. Mijn korte broek werd geopend en werd helemaal naar beneden getrokken. Mijn voeten gleden door de broek heen en de korte broek verdween in de wasmand naast de commode.

Mijn moeder opende nu de drukknoopjes van mijn hemdje, en zodra het hemdje was geopend verdween de druk op mijn luier. De hele dag werd de luier strak tegen me aan geduwd door het hemdje, het was een oncomfortabel gevoel, zeker als mijn luier nat was, maar mijn moeder wilde me daar niet over horen klagen. Mijn luierhemdje werd ook omhoog getrokken en mijn doorweekte wegwerpluier werd zichtbaar. Ik schudde mijn hoofd en haalde mijn schouders op.

"Ik zat buiten, alleen, en... en ze kwam even naast me zitten. Ze wees naar mijn wiskundeboek dat ik doorlas en... en vroeg of ik haar eens kon helpen." Stamelde ik, terwijl ik precies probeerde te herinneren wat Miranda tegen me gezegd had. Nog steeds was ik kwaad om mijn reactie, natuurlijk had ik niet weg moeten lopen. Ik had me glimlachend moeten verontschuldigen voor mijn luier en haar moeten aanbieden om te helpen. Mijn moeder duwde mijn bovenbenen uit elkaar en opende de plakstrips. Zonder omwegen trok ze de luier tussen mijn benen vandaan, vouwde de luier dicht en gebruikte de plakstrips om het pakketje dicht te plakken. Mijn luier verdween in een pedaalemmer, en terwijl mijn moeder naar de wastafel liep trok ik automatisch mijn knieën op. Als een baby kromde ik mijn rug en toonde ik mijn moeder mijn klamme billen.

"O? En wat zei jij?" Vroeg mijn moeder. Ik keek opzij, naar mijn bed, en voelde hoe ik snel even gewassen werd. Het was geen grondige wasbeurt, maar het koele water verfriste wel. Ik keek naar de boeien die op het bed op me lagen te wachten. Het was niet de eerste keer dat ik voor straf een tijdje op bed vastgebonden zou worden, maar het was gelukkig alweer een paar weken geleden. Nu zou het weer gebeuren, en ik wist uit ervaring dat als mijn moeder eenmaal die beslissing gemaakt had, ze er niet meer vanaf was te brengen. Ik beruste in mijn lot. Ervaring had me geleerd dat berusting het enige was wat leidde tot een snel einde van mijn straf. Inwendig voelde ik me kwaad, ik had niets gedaan, maar ik liet niets van die woede merken.

"En? Wat zei jij toen?" Drong mijn moeder aan en tikte me even op mijn dijbeen om me uit mijn gedachten te halen. Ik haalde mijn schouders weer op.

"Ik... Ik zei niets. Ik... Ik ben weggelopen." Stamelde ik. Ik voelde een handdoek op mijn billen en in mijn kruis, en zachtjes wrijvend werd ik droog geveegd. Vlak daarna hoorde ik kraken van een schone luier die opengevouwen werd.

"Je bent zomaar weggelopen? Waarom dan? Dat is niet zo netjes van je. Eigenlijk zou je morgen je excuses moeten aanbieden, anders komt ze nooit meer een praatje met je maken. Dat wil je juist toch zo graag?" Mijn moeder lachte. Natuurlijk wist ze dat ik me schaamde voor mijn luier. Een schone luier werd onder mijn billen geduwd en zonder pardon werd de luier om me heen gevouwen en werden de plakstrips dicht geduwd. Ik voelde hoe een hand onder mijn billen en de luier werd geschoven. De achterkant van het hemdje werd tussen mijn benen door van onder me weggetrokken, en even later werd het hemdje strak getrokken en hoorde ik hoe de drukknoopjes gesloten worden.

Eindelijk werden mijn polsboeien losgemaakt, maar mijn vrijheid zou maar een ogenblik duren. Ik moest overeind komen en mijn moeder trok mijn T-shirt over mijn hoofd uit. Het T-shirt verdween bij mijn korte broek in de wasmand en met een strenge blik wees mijn moeder naar mijn bed. Ik zuchtte en liet me van de commode zakken. Met afgezakte schouders liep ik naar het bed en ging ik liggen. Mijn moeder was meegelopen en ging op de rand van het bed zitten. Ik moest me op mijn buik draaien en ik voelde mijn enkels één voor één naar de boeien getrokken worden. Een leren band sloot zich strak om mijn rechter enkel, en daarna werd mijn andere enkel naar het andere eind van het bed getrokken. Gedwee bracht ik mijn handen naar de hoeken van het bed en ik liet me vastbinden.

Met niets meer dan een luier en een hemdje lag ik vastgeketend op bed. Mijn moeder drukte een kus op mijn wang en ik draaide mijn gezicht niet weg. Ik keek toe hoe de rand van het bed omhoog getrokken werd, en door de tralies door keek ik naar mijn moeder. Ze veegde met een doekje de commode schoon en waste toen haar handen bij de wastafel. Daarna liep ze de kamer rond, trok de rolgordijnen van de twee dakramen naar beneden.

"Slaap lekker, Mark." Zei ze, en de deur werd gesloten. Hulpeloos vastgebonden bleef ik achter. Ik kon niets anders doen dan wachten tot ik losgemaakt werd, en ondertussen mijn luier bevuilen.

 

[Augur_DL]

(deel 2)

Hoofdstuk 2 - Naar bed

Kaarsrecht stond ik midden in de kamer te wachten tot mijn vader de telefoon neer zou leggen. Ik droeg nog steeds niets meer dan de luier en het hemdje dat ik ook in bed had aangehad. Twee uur lang had ik vastgebonden op bed gelegen, totdat mijn vader thuiskwam en me had losgemaakt. Hij had me gewaarschuwd dat de volgende keer dat ik niet meteen mee zou werken, mijn straf nog veel erger zou zijn. Het feit dat ik nu in mijn luier had gepoept maakte geen enkel verschil. Mijn moeder bepaalde wanneer ik een schone luier kreeg, en soms moest ik urenlang in een vieze luier rond blijven lopen. Mijn stinkende luier was niet eens gespreksonderwerp geweest. Dagelijks poepte ik in mijn luier, dus dat was allang geen bijzonderheid meer.

Ik luisterde naar mijn vader en probeerde zijn gemoedstoestand in te schatten. Aan de andere kant van de telefoon sprak mijn studiementor, en mijn vader en hij bespraken de afgelopen week. Elke vrijdagavond voerde mijn vader dit gesprek met hem, en de uitkomst van het gesprek bepaalde mijn hele volgende week. Als er ook maar iets was aan te merken op mijn cijfers, inzet of mentaliteit dan zou mijn komende week in het teken staan van straf.

Een paar weken geleden had mijn vader van mijn mentor gehoord dat ik een onvoldoende had gehad voor een tussentijds tentamen. En een onvoldoende voor welk vak dan ook was een zware overtreding. Zodra mijn vader de telefoon toen had neergelegd had hij me naar mijn kamer gestuurd, me bevolen me uit te kleden en op de commode te gaan liggen. Mijn moeder was even later naar boven gekomen en had me een luier omgedaan. Luiers, dag en nacht, dat was mijn straf voor het verslappen van mijn studie. En ik had toen juist weer een week zonder luiers rond mogen lopen. De weken daarvoor had ik ook continu luiers gedragen, sinds het begin van het studiejaar.

Mijn vader legde de telefoon neer en keek me aan. Ik trilde van nervositeit. Voor zover ik me kon herinneren had ik deze week alles goed gedaan. Ik had twee tentamens gedaan en ze beiden goed gemaakt. Ik wist de cijfers nog niet, maar ik wist bijna zeker dat ik goede cijfers had gehaald. Ik had de afgelopen week ook geen enkele college gemist, ook dat was een criterium dat meespeelde in mijn straf. En ik was ook geen enkele keer brutaal of ongehoorzaam geweest, op een paar kleine incidentjes na, zoals vanmiddag. Ondanks al die goede voortekenen was ik zenuwachtig over de beslissing van mijn vader. Mijn vader keek me strak aan, zonder zijn beslissing prijs te geven.

"Voor Economie heb je 86 van de 100 punten, voor Engels 93. Bravo." Zei mijn vader en ik zag zowaar een glimlach. Ik was blij om mijn goede cijfers. Voor Engels was het zelfs nog hoger dan ik had verwacht. De vele uren studie hadden blijkbaar zijn uitwerking niet gemist. Nog steeds was ik niet gerust op een goede afloop, mijn vader was een meester in valse hoop wekken en onverwachte wendingen. Vooral in deze ‘vrijdagavondgesprekken’, zoals ze hier in huis werden genoemd. Hij liet expres de spanning stijgen door een stilte te laten vallen.

"Dit gaat eindelijk de goede kant op, Mark, maar laten we niet te vroeg juichen. Mama en ik hebben nog onvoldoende vertrouwen in je om de teugels wat te laten vieren. Je hebt nog steeds huisarrest, na je college kom je meteen naar huis. Je staat ook nog steeds onder curatele, elke handeling zul je moeten verantwoorden. Televisie en computerspelletjes blijven uit den boze..." Zei mijn vader, en hij somde alle maatregelen op die mijn ouders hadden genomen om me te dwingen goede studieresultaten te behalen. Alle maatregels, op mijn luiers na.

"Pap, alstublieft... Mijn luiers..." Vroeg ik stamelend. Mijn vader keek bedenkelijk, leek na te denken, maar ik wist dat dát schijn was. Natuurlijk had hij allang besloten of ik luiers zou moeten dragen, of niet.

"Je hebt nog lang niet bewezen dat je volwassen bent, jongen." Zei mijn vader en de moed zonk me in de schoenen. Ik boog mijn hoofd en wilde al bijna weglopen, maar mijn vader was nog niet uitgesproken. "Je zult nog steeds dag en nacht luiers dragen. Ik denk dat je die aanmoediging nodig hebt. Het houdt je uit de problemen, voorkomt dat je met de verkeerde mensen omgaat, en het herinnert je er elke minuut aan dat je onder curatele staat." Zei mijn vader en teleurgesteld keek ik hem aan. Dit was niet eerlijk. Ik had de afgelopen week mijn best gedaan, en ik had op een beloning verwacht.

"Maar pa..." Stamelde ik, en ik voelde woede in me omhoog komen. Voor mijn vader was het gesprek al afgelopen en hij had geen commentaar van mij verwacht. Wekelijks had ik mijn straf, of de verlenging van mijn straf, gedwee aangehoord. Het was een doel op zich geworden om mijn ouders te overtuigen dat ik dit jaar wel alles voor mijn studie over had, en dat ik er dit jaar wel alles aan zou doen om goede cijfers te halen. Ik wilde laten merken dat ze de teugels konden laten vieren, bijna letterlijk zelfs, maar al die inspanningen waren nog lang niet genoeg gebleken. Mijn vader keek me aan.

"Wat is er, Mark? Mama heeft gelijk, je bent inderdaad wat recalcitrant vandaag." Hij keek me recht in de ogen, en ik voelde mijn woede wegsmelten. Ondanks dat ik met mijn leeftijd van twintig jaar allang volwassen was, was de wil van mijn ouders nog steeds wet. Zolang ik studeerde was ik niet van mijn ouders af. Vorig jaar had ik geleerd dat ik van mijn studiebeurs niet kon leven, zeker niet als ik op kamers wilde wonen, en mijn ouders betaalden toen een groot deel van mijn studie. Het geld van vorig jaar was weggegooid geld geweest, en dit jaar zorgden mijn ouders ervoor dat ik niet nog een studiejaar zou verpesten, niet nog meer tijd en geld zou verspillen. Ik was blijkbaar niet volwassen genoeg om onder dit juk van mijn ouders uit te stappen en voor mezelf te gaan zorgen.

"Ik... Ik ben geen baby, behandel me dan ook niet als een baby." Hoorde ik mezelf kwaad zeggen, terwijl ik me omdraaide. Ik schrok van mezelf, en zodra ik het gezegd had wist ik dat ik mezelf in de problemen had gebracht. Ik bleef staan, met mijn gezicht naar de deuropening en mijn rug naar mijn vader gekeerd. Ik luisterde en hoorde mijn vader diep ademhalen, en hoorde hem toen uit zijn stoel opstaan. Ik draaide me snel om.

"Pap, ik... Het spijt me. Ik bedoelde niet... Ik..." Mijn vader pakte me bij mijn bovenarm beet en trok me mee naar de keuken. Mijn moeder stond voor het fornuis en was het vlees voor het avondeten aan het braden. Mijn moeder keek me aan, en keek toen naar haar man.

"Mark eet niet mee, vandaag. Hij gaat vroeg naar bed, ik zet hem alvast in de douchecel." Zei mijn vader en mijn moeder knikte. Schuldig keek ik mijn moeder aan, ze lachte naar me.

"Ik denk dat Miranda wat hormonen in hem heeft losgemaakt." Lachte mijn moeder. Mijn vader trok me de keuken uit, maar zonder me echt te hoeven mee te trekken liep ik mee. Ik voelde mijn poep in mijn luier bewegen en walgde van mezelf. Ik liep op blote voeten achter mijn vader aan, zijn hand bleef echter om mijn bovenarm geklemd. In de badkamer liet hij me eindelijk los en zonder aanmoediging stapte ik de douchecel in. Mijn vader trok de knoopjes van mijn hemdje los en trok me het hemdje uit. Ik voelde door het gewicht de luier tussen mijn benen iets naar beneden zakken, maar de plakstrips en het elastiek hielden de luier stevig om mijn heupen geklemd. Tweemaal had ik in mijn luier geplast, en ik had er ook nog in gepoept.

Mijn vader gooide het hemdje op de wastafel, terwijl ik mijn handen alvast in de lucht stak. Twee handboeien hingen aan een ketting aan het plafond, recht boven de douchecel. Ze hingen net boven mijn hoofd, als ik op mijn tenen zou staan zou mijn kruin ze net kunnen raken. Mijn vader drukte mijn polsen in de metalen handboeien en ze klikten op slot. Weer was ik vastgeketend!

"Mama zal je na het eten wassen, een schone luier geven en naar bed brengen. Morgen is het zaterdag en dan mag je uitslapen. Mama en ik gaan morgenochtend eerst boodschappen doen voordat we je uit bed halen. Je hebt dus een lange nacht te gaan." Mijn vader controleerde of de boeien goed waren gesloten, gunde me geen blik meer waardig en trok het douchegordijn dicht. Ik hoorde hem de badkamer uitlopen en de badkamerdeur achter zich sluiten.

Ik liet mijn hoofd moedeloos achterover zakken, voelde me zo vreselijk machteloos tegen mijn ouders. Ze behandelden me als een baby en straften elke onnadenkendheid ongenadig af. Eigenlijk was ik al blij dat ik geen pak slaag zou krijgen. Waarschijnlijk had ik die wel gekregen als ik geen poepluier had gehad. Dan was waarschijnlijk ook de luier van me afgedaan en had ik bloot vastgebonden in de douchecel de slagen op mijn billen moeten ontvangen. Mijn vader spaarde me niet als ik weer eens een pak slaag kreeg, soms deed het de volgende dag nog pijn.

Ik dacht na over wat mijn vader had gezegd. Inderdaad was zaterdag de dag dat ik altijd uit mocht slapen, of eigenlijk, uit moest slapen. Ik mocht niet eerder mijn bed uitkomen totdat mijn ouders van de boodschappen terugkwamen, en meestal werd dat fysiek afgedwongen door boeien, of iets dergelijks. Over een uurtje zou ik waarschijnlijk al op bed liggen, en morgen pas rond een uur of elf zou ik uit bed mogen. Ik berekende dat dát bijna zestien uur zou zijn, en dat allemaal zonder avondeten. Ik zuchtte moedeloos en liet nog een plasje in mijn luier lopen, beter nu dan straks in mijn schone luier. Een luier die ik dus ook minimaal zestien uur om zou moeten houden.

Het was koud in de badkamer, en ik had geen enkele manier om de tijd te meten. De minuten leken uren te duren. Ik kneep mijn billen samen en voelde de poep in mijn luier verplaatsen. Aangezien ik wist dat ik toch niet onder de luiers uit kwam, verlangde ik bijna naar een schone luier. Ik zou mezelf niet mogen wassen, maar ik zou mijn moeder alle medewerking verlenen om weer zo snel mogelijk schoon en fris te zijn.

Eindelijk hoorde ik mijn moeder de trap op komen lopen, de voetstappen van mijn vader klonken veel zwaarder. De deur naar de badkamer werd geopend, maar het duurde nog een ogenblik voordat het douchegordijn werd geopend. Ik luisterde naar mijn moeder die eerst haar tanden poetste. Eindelijk ging het douchegordijn open. Ik draaide mijn lichaam met mijn buik naar haar toe. Mijn moeder opende zonder een ogenblik te verliezen de plakstrips en ving de luier op die tussen mijn benen vandaan viel. Ik hiel mijn bovenbenen zover mogelijk gespreid om de luier zo snel mogelijk van mijn lichaam vandaan te krijgen. Een enorme stank steeg uit de luier op, en ik voelde nog veel meer poep op mijn billen zitten. De luier werd dichtgevouwen en in een plastic zak gestopt die werd dichtgeknoopt.

Mijn moeder reikte langs me heen en draaide de thermostatische kraan open. Ze pakte de douchekop en hield haar hand onder de waterstraal en wachtte tot het water op temperatuur was. Ik zweeg en liet mijn moeder haar gang gaan. Hoe sneller ze me gewassen zou hebben, hoe sneller ik weer bevrijd zou worden uit deze boeien. Mijn moeder draaide aan de douchekop en met een stevige straal water spoelde ze de poep van mijn billen. Kleine, bruine klonten zag ik door het water meegevoerd worden het doucheputje in.

Met een washandje werd ik helemaal ingezeept en gewassen, alle hoeken en gaten van mijn lichaam werden zorgvuldig gewassen en gespoeld. Meestal mocht ik onder toezicht mezelf wassen, maar nooit werd ik zonder luier alleen gelaten. Het leek alsof er ten koste van alles moest worden voorkomen dat ik mijn behoefte buiten mijn luier deed. En als ik alleen was, dan was mijn luier zo afgesloten en bedekt dat ik met geen mogelijkheid zonder bewijzen achter te laten mijn hand in mijn luier kon steken om met mezelf te spelen. Ik kon me niet herinneren wanneer ik me voor het laatst had afgetrokken, dat moest bijna wel ergens in juli zijn geweest, ruim twee maanden geleden. Sinds die tijd stond ik onder continue toezicht, of droeg ik een goed afgesloten luier.

De laatste keer dat ik seks had gehad kon ik natuurlijk nog wel herinneren, maar dat was zelfs nog langer geleden. Begin mei, op de dag dat ik de uitslagen van mijn tentamens had gehoord, was ik samen met Karin, mijn toenmalige vriendin, dronken geworden en waren we daarna in mijn studentenkamer naar bed geweest.

Nu voelde ik het washandje van mijn moeder op mijn penis. Mijn schaamhaar werd regelmatig weggeschoren, en mijn kruis leek wel op die van een kind. Soms reageerde mijn lichaam op de aanraking van mijn moeder, maar dan lachte ze alleen maar. Soms leek het alsof ze het expres deed en besteedde ze extra veel aandacht aan mijn penis en balzakjes, net zolang tot mijn hormonen mijn schaamte verergerden. De laatste weken leek mijn lichaam gewend te zijn geraakt aan de dagelijkse aanraking van mijn moeder, en had ik bijna nooit meer een stijve in haar bijzijn.

De douchekraan werd dichtgedraaid. Nog hangend in de boeien werd ik grondig afgedroogd, en eindelijk werd ik losgemaakt. Mijn moeder moest dicht bij me en op haar tenen staan om het sleuteltje in de handboeien te steken, maar ze had er inmiddels handigheid in gekregen. Voet voor voet mocht ik uit de douchecel stappen, maar niet nadat ze die voet eerst nog had afgedroogd.

Helemaal naakt liep ik voor mijn moeder uit de trap op, naar mijn zolderkamer. Ik liep recht op mijn commode toe en ging er op liggen. Ik stak mijn handen alweer automatisch in de lussen aan het hoofdeinde van de commode, en mijn moeder sloot ze strak af. Ze pakte een dikkere nachtluier en schoof hem onder mijn billen. Ik trok mijn knieën in en liet mijn moeder mijn kruis en billen besprenkelen met talkpoeder. Ze wreef het witte poeder in en trok daarna mijn luier tussen mijn benen door omhoog. De luier werd dichtgeplakt, en daarna kreeg ik ook nog een ruim zittend plastic broekje aangetrokken. Mijn moeder legde haar hand op mijn kruis en keek me aan.

"Zo, dat is ook weer klaar. Mijn stoute jongen heeft weer een lekkere, schone luier om, toch?" Lachte mijn moeder. Ik knikte gedwee. Natuurlijk voelde een schone luier veel beter aan dan een vieze, stinkende luier, maar géén luier voelde nog veel beter.

"Aangezien het een lange nacht voor je wordt, mag je slapen in je trappelzak." Zei mijn moeder, en ze deed het voorkomen alsof het een gunst was. Eigenlijk maakte het me niet zoveel uit, en misschien was de tot trappelzak omgebouwde slaapzak inderdaad wel comfortabeler. Het kwam maar heel weinig voor dat ik ongeboeid naar bed mocht. Meestal lagen mijn handen geboeid aan het hoofdeinde van het bed vast, soms werden dan ook nog mijn enkels geboeid. Meestal gebeurde dat met genoeg bewegingsruimte om me comfortabel te laten slapen, maar soms lag ik redelijk strakgespannen in bed.

Mijn moeder pakte mijn zogenaamde ‘trappelzak’ uit de commode onder me en spreidde hem uit op het bed. Mijn polsen werden losgemaakt en ik moest op mijn buik op de opengeslagen trappelzak gaan liggen. Ik schoof mijn armen in de mouwen, en mijn moeder sloot mijn handen in het uiteinde van de mouw op, om te voorkomen dat ik mijn handen uit de mouwen kon wurmen om daarna met mijn handen bij mijn luier te kunnen komen. Beide polsen werden met leren riempjes in de mouwen opgesloten, en daarna ritste ze de trappelzak helemaal dicht. Een klein slotje op mijn rug, net onder mijn nek, vermeed het probleem dat ik de trappelzak zelf kon uittrekken.

Mijn moeder stak een brede riem door de lussen op de heupen van de trappelzak, ze liet de riem losjes om mijn heupen hangen, maar sloot hem wel af met een hangslotje. Twee kettingen van een meter lang werden aan beiden kanten van het bed vastgezet en gaven me redelijk veel ruimte om te bewegen. Ik kon ermee op mijn rug en buik draaien, en ik kon zelfs op mijn knieën gaan staan in bed, maar ik zat aan het bed vastgeketend en kon er niet uit.

Tot aan mijn nek zat ik in de trappelzak opgesloten en ik lag nu op mijn buik met mijn wang op het kale matrasovertrek. Ik had geen dekbed nodig, en het kussen was me ook afgepakt. De komende zestien uur zou ik op dit bed moeten doorbrengen. Mijn moeder bukte voorover, drukte een kus op mijn voorhoofd en trok toen de railing van het bed omhoog.

"Welterusten, Mark." Zei ze, en ik mompelde ook welterusten. De rolgordijnen voor de schuine ramen werden weer gesloten en ik werd alleen gelaten in mijn kamer. Ik zuchtte en voelde me schlemielig. Weer had ik me op laten sluiten in mijn eigen bed, en weer had ik er niets tegen durven te doen. Buiten hoorde ik auto’s rijden en hoorde ik zelfs kinderen spelen op straat. Het was nog lang niet donker buiten, zelfs de meeste kinderen hoefden nog lang niet naar bed. Het was vrijdagavond en de avond was nog maar amper begonnen. Voor de meeste van mijn collega-studenten was het zelfs nog niet eens etenstijd geweest. Ik wist zeker dat de terrasjes in het centrum van de stad allemaal gevuld waren, dat het bier rijkelijk werd geschonken, en dat het uitgaansleven nog heel lang door zou gaan. Het was zelfs nog maar nauwelijks begonnen.

En ik? Ik hing geboeid in de douchecel om gewassen te worden, lag geboeid op een commode om geluierd te worden, en lag nu opgesloten in een trappelzak in bed. Vorig jaar verliep mijn leven heel anders, ik verlangde weer terug naar die vrije en ongedwongen tijd. Ik vervloekte mezelf om wat er allemaal gebeurd was, en wat ik nu allemaal met me liet doen. Ondanks dat ik terugverlangde naar vorig jaar, wist ik ook dat het vorige jaar veel kapot had gemaakt. En daar moest ik nu voor boeten.

 

[Augur_DL]

(deel 3)

Hoofdstuk 3 - Miranda

De zon scheen alweer door de dakramen naar binnen. Het beloofde weer net zo’n mooie dag te worden als gisteren. Schuine strepen zonlicht vielen langs de rolgordijnen heen op de grond. Ik schatte dat het zo’n acht uur was. Buiten hoorde ik alweer wat auto’s rijden. Ik had gisteravond nog lang liggen woelen in bed, ik was laat in slaap gevallen. Eigenlijk was ik blij dat het al acht uur was, ongeveer tenminste, want dan duurde de rest van de ochtend tenminste niet meer zo lang. Ik veegde met de want van mijn trappelzak het zweet van mijn voorhoofd. De zon brandde fel op de ramen en het broeikaseffect trad in de deze kamer al snel op. De trappelzak was warm genoeg om ook in de winter in te slapen en was dus voor deze temperaturen eigenlijk niet geschikt. Mijn moeder maakte dat natuurlijk weinig uit, het was een straf en dus hoefde het niet prettig te zijn.

Ik hoorde voetstappen op de trap. Zou ik nu al uit bed mogen? Aan de tred hoorde ik dat het mijn moeder was. Nee, ik hoorde twee paar voetstappen. De deur werd opengedaan en mijn moeder kwam in de deuropening staan. Ze keek naar me en zag dat ik al wakker was. Ze liep naar me toe en bukte over het bed heen. Ze kuste me.

"Lekker geslapen?" Vroeg ze, en ik knikte. Natuurlijk vertelde ik niet dat ik gisteravond urenlang wakker heb gelegen. Ik vertelde ook niet dat ik gisteravond al in mijn luier had geplast en dat mijn luier nu nog natter was, en dat het jeukte in mijn liezen. Ik deed wat er van me verwacht werd en maakte het niet moeilijker dan het al was. Mijn moeder trok de rolgordijnen open en mijn kamer baadde ineens in een weelderig zonlicht. Ik realiseerde me meteen ook dat ik het nu nog warmer zou krijgen. Of mocht ik uit bed komen?

"Ik heb een verrassing voor je. We kregen gisteravond bezoek en we hebben de hele avond gezellig gepraat." Ik keek mijn moeder verbaasd aan en begreep niet precies wat ze bedoelde. Ineens zag ik beweging in de deuropening en mijn gezicht werd langzaam vuurrood. Mijn hart sloeg een paar slagen over en terwijl mijn moeder hartelijk stond te lachen, voelde ik een intense woede in me op komen. Ik haatte mijn moeder dat ze me dit kon aandoen. Natuurlijk moest ze begrijpen dat mijn schaamte voor mijn luier enorm was en dat het al erg genoeg was dat iedereen wist dat ik luiers droeg. Maar dat mijn moeder ook nog mijn kinderlijke behandeling openbaar leek te maken, was nog erger.

"Hoi Mark." Zei Miranda. Ze lachte niet hardop, maar glimlachte voorzichtig. Haar blik rustte op mij en daarna gleden haar ogen langs alle objecten in de kamer. Mijn commode werd wat langer bekeken, maar al snel keek ze weer naar mij.

Diep van binnen had ik altijd al geweten dat mijn straffen steeds erger zouden worden, alsof mijn huidige straf al niet voldoende was. Het leek alsof mijn moeder, en mijn vader natuurlijk evengoed, me steeds verder wilden vernederen, steeds een stapje verder, zodat ik er nooit gewend aan zou raken. Woede en schaamte vochten een innerlijke strijd uit, en woede leek het op dit moment te winnen. Ik probeerde overeind te komen, trok mijn voeten onder me en trok uit alle macht aan de kettingen die aan het bed vastzaten. Ik wilde los, ik wilde weg van hier, weg van de beschamende blik van Miranda.

"Nee, weg! Ga weg!" Riep ik, en ik draaide mijn rug naar mijn moeder en Miranda toe. Met mijn ingepakte handen wurmde ik aan de riem om mijn middel, maar tevergeefs. Daarna probeerde ik het slotje in mijn nek kapot te trekken, maar ineens voelde ik een hand op mijn hoofd. Het was mijn moeder. Ze trok mijn hoofd achterover, in een pijnlijke hoek en keek me in de ogen.

"Je gedraagt je niet als een goede gastheer. Miranda blijft hier oppassen, terwijl papa en mama boodschappen gaan doen. En nu netjes gaan liggen!" Riep mijn moeder kwaad en ze duwde me naar beneden. Mijn angst voor mijn moeder en de straffen die ze kon bedenken, deed mijn woede verminderen, maar nu kreeg mijn schaamte de overhand. Ik ging liggen, maar draaide mijn gezicht naar de muur. Mijn moeder leek even te kijken of ik gehoorzaamde en verliet toen de kamer. Ik lag tenslotte veilig vastgebonden aan het bed en ik was geen bedreiging. Ik hoorde mijn moeder de trap aflopen, ze liet de slaapkamerdeur open, en mijn vader stond blijkbaar beneden al te wachten. Mijn beide ouders gingen pratend naar buiten en sloten de voordeur achter zich. Ik hoorde de portieren van onze auto open en dichtgaan en toen reed de auto weg.

Ik was helemaal alleen met Miranda. Zij was de vrouw van wie ik had gedroomd, en over wie ik dagdroomde. Ik had seksuele fantasieën over haar, wilde leuke dingen met haar gaan doen, stappen of de duinen in, ik wilde met haar naar bed. Maar zij stond naast mijn bed en keek op me neer. Ik lag in een trappelzak, vastgebonden aan het bed. Ze wist al dat ik luiers droeg en dat ik ze gebruikte. Nu wist ze ook dat ik als een klein kind behandeld werd door mijn ouders. Ik was een baby van twintig.

"Ik dacht dat je ziek was." Zei Miranda zachtjes. Ze bleef stilletjes in het midden van de kamer staan. Ze leek zichzelf toch ook niet helemaal op haar gemak te voelen. Ik wilde haar niet aankijken en hoopte dat ze vanzelf wegging als ik haar bleef.

"Ik had medelijden met je, vond je zelfs zielig." Zei ze. Haar stem was zacht en lief. Gisteren was ze ook aardig voor me geweest toen ze naast me was komen zitten op het gras. Nu deed ze weer aardig tegen me. Langzaam draaide ik me op mijn rug. Mijn gezicht was vuurrood van schaamte en met moeite durfde ik haar in de ogen te kijken. Ze glimlachte naar me.

"Nu ik weet dat je niet ziek bent, heb ik geen medelijden meer met je. Ik vind je alleen maar zielig." Ze lachte en haar gezichtsuitdrukking veranderde. Het was een gemene lach. Ze liep met kleine stapjes naar het bed toe, maar ze was niet bang. Ze ging op de ijzeren rand van het bed zitten en keek op me neer. Haar ogen gleden van top tot teen over me heen, en weer terug.

"Kom je me uitlachen?" Vroeg ik kwaad. Ze schudde haar hoofd.

"Weet je, gisteren zat ik met Madelon en Angela op het gras, en toen lachten we je uit." Zei ze. Haar zoete parfum bereikte me en bedwelmde me bijna. Het was alweer een tijd geleden dat ik zo dicht bij een vrouw geweest was, mijn moeder niet meegeteld, en ik keek onder haar openvallende bloesje door, naar haar buik en kanten bh. Dit was meer dan genoeg om mijn hormonen op hol te doen slaan en ik voelde mijn penis in mijn luier overeind komen.

"Ik zei toen, " ging Miranda door, "dat ik je wel schattig vond en dat ik je wel eens een schone luier zou willen geven. Madelon en Angela lachten me uit, ze vonden het absurd en geloofden me niet. Ik had geen idee dat ik die kans zo snel zou krijgen." Miranda lachte hardop en ik keek haar kwaad aan. Kwaad kijken was het enige dat ik kon doen, en het enige dat ik durfde te doen.

"Nee... Je..." Stamelde ik protesterend, maar Miranda legde een vinger op mijn mond.

"Ik heb gisteravond geleerd dat jij niet mag protesteren, en dat ongehoorzaamheid heel zwaar gestraft wordt." Zei Miranda. Ze stond op en probeerde de railing van het bed naar beneden te krijgen. Het duurde een paar seconden voordat ze de techniek door had, ze ging nu op de rand van het matras zitten. Haar hand gleed naar de brede riem die door lussen om mijn middel liep. Ze vond het slotje, maar haar handen gleden verder. Ik voelde haar hand op mijn kruis en gedwee opende ik mijn benen zover als de trappelzak het toeliet. Miranda glimlachte en duwde haar hand tussen mijn benen, ze leek te genieten van mijn gehoorzaamheid. Ik kon niet anders dan ook Miranda gehoorzamen, zij was hier met toestemming van mijn ouders, en dat kon niets anders betekenen dat nu ook Miranda de baas over me mocht spelen.

De stilte tussen ons was pijnlijk, dat vond ik tenminste, maar haar hand die over mijn goed ingepakte lichaam gleed was net zo pijnlijk. Ze voelde mijn stijve penis in mijn luier, drukte erop en voelde de weerstand. Ze lachte weer hardop. Al voelend en knijpend zocht ze naar de kop van mijn penis. Toen ze hem gevonden leek te hebben, begon ze zachtjes te wrijven. Zowel de dikke trappelzak, als de natte luier, konden niet voorkomen dat ze zo met me speelde. Miranda voelde dat als ze hier mee doorging ik binnen niet al te lange tijd zou klaarkomen. Mijn handen gleden naar beneden en ik zocht de moed om haar tegen te houden. Ik wilde niet ongehoorzaam zijn, maar klaarkomen in mijn luier zou ongetwijfeld eveneens bestraft worden. Ineens hield Miranda op.

"Is dat lekker?" Vroeg ze. Ik zag dat Miranda zelf ook wat begon te zweten. Ik knikte na een aanvankelijke aarzeling. Ik kon niet verbergen dat ik het prettig vond, dus ik hoefde er ook niet om te liegen.

"Alsje... alsjeblieft, niet doen. Als... Als mijn moeder..." Stotterde ik. In de derde week dat ik luiers droeg was het me gelukt om mezelf in mijn luier te bevredigen. Na lang wrijven, knijpen en zoeken naar de juiste bewegingen, was ik in een onmogelijke positie klaargekomen. Mijn polsen zaten met korte kettingen aan het bed vast en ik had mijn lichaam in een bijna onmogelijke positie moeten brengen om met mijn hand enigszins bij mijn kruis te kunnen komen. Ondanks dat ik een luier en een luierhemdje had gedragen en ik mijn hand maar net op het luierhemdje in mijn kruis had kunnen drukken, was het me na een paar minuten gelukt. Ik had mijn orgasme niet kunnen rekken, of kunnen uitstellen, dus uiteindelijk viel het allemaal wel tegen, maar het luchtte wel op.

Drie uur later had mijn moeder me een schone luier willen, maar toen ze mijn luier opende rook ze mijn sperma meteen. Ze had me streng aangekeken en wist wat ik had gedaan. Mijn moeder had mijn luier weer dichtgeplakt en me mee naar de badkamer genomen. De rest van de dag had ik in de douchecel gehangen met niets meer dan een luier om. ’s Avonds laat had ze me eindelijk losgemaakt en met spierpijn in mijn armen en schouders was ik naar de grond gezakt. De straf was nog niet afgelopen geweest, want zonder me te verschonen had ze me wijdbeens en met gespreide armen op mijn rug op bed vastgebonden. Zonder eten en drinken had ik de nacht zo door moeten brengen en pas de volgende ochtend had ik mijn excuses mogen aanbieden en moeten beloven dat ik het niet nogmaals zou doen.

Mijn moeder had mijn doorweekte poepluier afgedaan en zonder me te wassen of mijn billen af te vegen een schone luier omgedaan. Met de poep nog tussen mijn billen en de luieruitslag in mijn liezen had ze me naar de universiteit gebracht. Pas vier colleges later was mijn straf afgelopen en had ik mijn lesje wel geleerd.

"Wees niet bang, ik heb dat verhaal gisteravond gehoord. Als je papa en mama over een paar uurtjes thuiskomen, dan heb ik je allang gewassen en verschoond." Lachte Miranda, en ze meende het nog ook.

"Wat... Jij?" Riep ik verbaasd. Miranda knikte lachend.

"Ja, ik ga mijn weddenschap winnen." Ik draaide mijn gezicht weg.

"W... Weddenschap?"

"Ja. Ik heb gewed dat ik je een keertje zou helpen met je luier. Toen wist ik natuurlijk nog niet wat voor een baby je was. Ik had een iets volwassener avontuurtje in gedachten." Miranda lachte, stond op en liep naar de commode. Ze trok alle kastdeurtjes open en vond wat ze zocht. Met de vier kettingen om mijn polsen en enkels aan de hoeken van het bed vast te zetten liep ze terug naar het bed. Zwijgend keek ik toe. Miranda puzzelde uit hoe de boeien aan het bed vastgemaakt moest worden, even leek ze er niet uit te komen, maar na een minuutje lagen de enkelboeien en handboeien op het bed. Miranda ging rechtop staan en viste een klein sleutelbosje uit de zak van haar strakke spijkerbroek. Ik herkende het sleutelbosje meteen, en nu wist ik zeker dat Miranda mij in mijn macht had. Ze had het sleutelbosje van mijn moeder gekregen, en dus had Miranda toestemming om mij los te maken en... en wat eigenlijk?

Miranda bukte over me heen en maakte de riem om mijn middel los, ze trok hem uit de lussen van mijn trappelzak en daarna maakte ze ook de riemen naar de zijkanten van het bed los.

"Even op je buik." Commandeerde Miranda, en ik gehoorzaamde. Miranda stak het sleuteltje in het slotje dat de rits van mijn trappelzak gesloten hield, en een ogenblik later werd de rits helemaal opengetrokken, tot aan het voeteneind. Een stroom koude lucht deed me rillen. Ik voelde de hand van Miranda op mijn geluierde billen. Ze duwde mijn luier in mijn bilnaad. Daarna trok ze de luieropening op mijn rug iets omhoog en leek de inhoud van mijn luier ruikend te onderzoeken.

"Geen poepluier?" Vroeg Miranda, en ze klonk ietwat teleurgesteld. Ze liet mijn luier los en maakte de riempjes om mijn polsen los. Daarna trok ze de trappelzak onder me vandaan. Voor een ogenblik lag ik helemaal los op het bed, ik lag niet vast aan kettingen of riemen, en ik zat ook niet opgesloten in een trappelzak. Als ik iets zou durven om mezelf te beschermen dan moest ik dat nu doen. Het was een vreemd gevoel om zo vrij op bed te liggen terwijl mijn vader of moeder niet in de buurt was. Ik keek opzij om te zien wat Miranda deed en waar ze was en ondertussen probeerde ik moed te verzamelen. Miranda keek me aan en zag waar ik aan dacht. Lachend schudde ze haar hoofd en ze leek al te weten dat ik toch niets durfde te doen. Ze had gelijk.

Miranda legde mijn trappelzak over mijn bureau heen, naast het dekbed en mijn kussen, en kwam terug naar het bed. Ik legde mijn handen alvast in de handboeien, maar Miranda schudde haar hoofd.

"Op je rug." Zei ze. Ik gehoorzaamde en draaide me om. Mijn luier kraakte en ik voelde vocht in mijn liezen. Mijn luier zag eruit alsof het geen grote plas meer kon opnemen en mijn blaas had zich inmiddels alweer gevuld dus ik zou binnenkort moeten plassen. Miranda maakte mijn polsen en enkels vast en keek met een glimlach op me neer. Ze had me volledig in haar macht.

"Weet je dat ik erg geil word van vastgeketende mannen." Zei ze en ik keek haar verbijsterd aan. Ik zag hoe Miranda haar hand in haar bloesje stak en haar borsten leek te kneden. Ze keek omhoog en leek een ogenblik in zichzelf gekeerd. Toen keek ze weer naar mij. Ik voelde me al niet gemakkelijk, maar onder haar vreemde blik voelde ik me nog ongemakkelijker. Haar ogen leken te glanzen en haar wangen waren rood. Ze keek me aan en glimlachte.

"Ik heb altijd fantasieën gehad over mannen die vernederd worden, of worden geslagen en vastgebonden. Je bent een droom die waarheid wordt." Lachte Miranda triomfantelijk. Ze wreef met haar hand over mijn borst, langzaam naar beneden, draaide met haar vinger een rondje om mijn navel, en daarna gleden haar vingers naar de rand van mijn luier. Haar vingers gleden er een klein stukje in, voelden de warmte en het vocht, en daarna trok ze haar hand terug. Haar hand gleed over mijn luier verder en weer voelde ze mijn penis, alweer wat tot rust gekomen. Zodra haar hand over mijn luier gleed, en ze de luier met inhoud begon te kneden reageerde mijn lichaam onmiddellijk. De veel te lange periode zonder seksuele ontlading deed me reageren op elke stimulans, hoe miniem ook.

"Wil je wat voor me doen?" Vroeg ze, terwijl haar hand stopte met bewegen. Ze keek me aan en zag mijn vuurrode en bezwete gezicht. Mijn hele lichaam lag gespannen op het bed, zachtjes trekkend aan de kettingen, bijna verkrampt zelfs.

"Als jij iets voor mij doet, en als je heel lief bent, dan zal ik je straks, heel misschien, belonen." Zei Miranda en ik voelde haar hand nog steeds op mijn luier. Vol verlangen drukte mijn penis tegen de binnenkant van de luier, gevangen in het vochtige plastic en gehinderd in zijn verlangen recht omhoog te komen. Ik staarde Miranda aan en ik kon me nog maar nauwelijks concentreren. Die hand op mijn luier leek het centrum van de wereld te zijn, het was in ieder geval de beste methode om me om een gunst te vragen. Ik kon me echter maar nauwelijks voorstellen dat ik iets voor haar kon doen, ik lag tenslotte volkomen hulpeloos in mijn bed.

"W...Wat moet... moet ik doen?" Stamelde ik. Miranda lachte.

"Sorry, ik vergis me. Ik vraag het je niet, ik beveel het je. Ik wil dat je in je luier poept!" Lachte ze. Ze greep mijn kin beet en bracht haar mond naar mijn gezicht toe. "Ik wil een lekkere, dikke, stinkende drol in je luier hebben." Fluisterde ze in mijn oor. "Stel me niet teleur, Mark!" Ze stond op en liet me vastgebonden achter. Ik keek haar na zover ik maar kon. Het witte, doorzichtige bloesje toonde me de dunne bandjes van haar bh, en haar bloesje toonde me ook een stukje onderrug. Haar spijkerbroek hing op haar heupen en ik kreeg zelfs nog een glimp van haar slipje te zien. Ik hoorde haar de trap aflopen en concentreerde me op mijn boeien. Ze zaten strak dicht en Miranda had geen fout gemaakt door ze te los vast te maken. Ik voelde het koude metaal op mijn huid en als ik er aan trok, sneed het in mijn huid.

Ik zuchtte en keek naar het plafond. Ik voelde dat het me niet zoveel moeite zou kosten om in mijn luier te poepen. Als ik het nu niet zou doen, dan zou ik het toch binnen een paar uur alsnog moeten doen. Ik vroeg me af of ik het nu zou doen, of dat ik Miranda dat genot niet zou gunnen. Ik vroeg me ook af hoever Miranda zou durven gaan met me te vernederen en te straffen. Ik wist hoever mijn ouders durfden te gaan, alhoewel ze toch elke keer nieuwe grenzen leken op te zoeken, maar voor Miranda was dit allemaal nieuw. De bekentenis dat ze het leuk vond om mannen in boeien te zien maakte me echter wel zenuwachtig. Haar fantasie om te vernederen en te onderwerpen leek hier uit te kunnen komen, en ze zou dat met beide handen aanpakken.

Miranda kwam de trap alweer oplopen en glimlachend kwam ze in de deuropening staan. Ze stond rechtop en hield haar handen aan weerszijden tegen de deurpost aan. Haar bloesje was nog een knoopje verder open dan zojuist en haar borsten kwamen een klein beetje in het zicht. Haar tepels drukten het bloesje naar voren en ik realiseerde me dat ze geen bh meer droeg. Ze lachte en liep naar me toe, toen ze zag dat ik naar haar borsten staarde. Ze ging weer op de rand van het bed zitten en duwde haar hand tussen mijn benen door, tot onder mijn luier. Ze leek teleurgesteld.

"Je bent ongehoorzaam, Mark! Ik weet best dat je het kunt." Moedigde Miranda me aan. Ze trok haar hand onder mijn luier vandaan en maakte mijn enkels los. Ze draaide me op mijn zij, met mijn gezicht naar de kamer toe, en trok mijn knieën naar de rand van het bed toe. Ze schoof haar hand tussen mijn benen die op elkaar rustten, en legde haar hand weer op mijn luier, precies op de plek van mijn anus. Haar andere hand gleed naar mijn gezicht toe. Ze wreef het zweet van mijn voorhoofd.

"Alsjeblieft, Miranda... Ik heb het al moeilijk genoeg... Mijn ouders... Ik..." Smeekte ik, maar ik wist dat me geen genade gegund was. Ik was volkomen hulpeloos. Ik had geen keus. Ik ademde in en begon te persen. Miranda keek naar me en bleef met haar hand voelen of het al resultaat had.

"Ik heb geen medelijden met je, Mark. Je bent twintig en je bent volwassen. Ik zie het als je eigen keuze om je zo te laten vernederen." Miranda nam geen blad voor de mond en raakte precies de kern van mijn eigen twijfels. Waarom liet ik me zo kleineren en vernederen? Ik voelde hoe een flinke lading poep zich een weg in mijn luier zocht. Miranda kirde van plezier, terwijl ze met haar vrije hand in haar bloesje gleed. Ze wreef over haar borsten, kneedde haar tepels beurtelings tussen haar vingers. Haar andere hand voelde de bobbel in de luier en drukte erin. Ik perste een laatste beetje poep naar buiten, terwijl Miranda de poep door de luier heen leek te verdelen.

"Grote jongen." Fluisterde ze hees. Ze trok haar hand van haar luier en duwde me weer op mijn rug. Ze opende haar bloesje nog verder en haalde een borst naar buiten. Ze boog voorover en liet haar borst vlak boven mijn gezicht hangen. Met een hand ondersteunde ze zich en met haar andere hand pakte ze haar borst beet en duwde ze haar tepel tegen mijn lippen aan. Automatisch opende ik mijn mond en vouwde mijn lippen om haar tepel heen. Ik voelde haar sidderen toen ik met mijn tanden heel voorzichtig op haar tepel beet. Mijn penis groeide weer en trok mijn luier strak. Mijn poep was al gevorderd tot aan de voet van mijn ballen, maar dat afschuwelijke gevoel werd naar de achtergrond gedrukt.

Ineens kwam Miranda omhoog. Haar gezicht was bezweet, het mijne ook. Ze greep het hoeslaken bij een punt en begon het onder me vandaan te trekken. Er bleef een plastic matrasbeschermer achter en mijn bezwete huid plakte er meteen aan vast. Ze had het laken al snel helemaal onder me vandaan. Ze pakte een handdoek die ze opengevouwen onder mijn hoofd neerlegde, in de breedte. Ik zag haar daarna naar het bureau lopen en met twee leren riempjes terugkomen. Mijn rechterknie werd naar de zijkant getrokken en met een leren riempje aan de railing vastgemaakt. De railing aan de andere kant was naar beneden gelaten, maar de ijzeren rand zat ter hoogte van het matras, dus er waren nog voldoende mogelijkheden om ook mijn linkerknie op dezelfde manier vast te maken. Mijn bovenbenen staken nu aan beide zijden naar buiten, alsof ik wijdbeens lag. Miranda stapte snel een stukje van het bed weg en trok haar spijkerbroek naar beneden. Een vlekkeloos wit slipje kwam tevoorschijn. Zonder gêne stapte ze uit haar spijkerbroek.

Ze keek me lachend aan en liep naar mijn middel. Ze opende mijn luier en een enorme stank kwam er uit tevoorschijn. Miranda lachte erom. Ze liet me midden in de vieze luier liggen, en door mijn ongemakkelijke houding kon ik weinig doen om aan de luier te ontsnappen. Miranda trok nu ook haar slipje omlaag en meteen daarna klom ze op het bed. Ze duwde haar linkerknie onder mijn rechter oksel en boog iets naar me voorover, zichzelf ondersteunend met een hand op de ijzeren railing van het hoofdeinde. Mijn gezicht was centimeters verwijderd van haar vagina, maar dat duurde niet lang. Ik voelde hoe ik bij mijn haren werd gegrepen en met mijn gezicht in haar kruis geduwd werd.

"Ik hoop dat je weet wat je moet doen!" Snauwde Miranda. Schaamhaar kriebelde in mijn neus en langzaam opende ik mijn mond. De greep van Miranda op mijn haar werd sterker en ik kermde. Snel duwde ik mijn tong naar buiten en met het puntje van mijn tong gleed ik over haar schaamlippen heen. Ik wist inderdaad wat ik moest doen, maar veel ervaring had ik er niet mee. Mijn tong gleed tussen haar schaamlippen en zochten naar de juiste plaats. Ik voelde haar lichaam schokken toen mijn tong voor de eerste keer over haar clitoris gleed. Ze kermde en duwde mijn hoofd nog iets dichter tegen zich aan. Ze verschoof haar rechterknie iets en bracht zo mijn mond precies voor de juiste plaats, waardoor mijn tong meer bewegingsvrijheid had.

"Goed zo... ga door..." Moedigde ze me hijgend aan, en terwijl mijn billen open en bloot in mijn eigen stront lagen, cirkelde mijn tong rondjes langs en over haar clitoris. Het duurde niet lang voordat ze schokkend en kermend boven me bewoog. Mijn gezicht werd nat van het zweet en het vocht uit haar vagina. Ik voelde dat ze klaarkwam, maar Miranda’s bewegingen maakten me duidelijk dat ik nog niet op mocht houden, of mocht minderen. De schokken door haar lichaam werden heftiger en Miranda gooide haar hoofd in haar nek en haalde hijgend adem.

Eindelijk werden haar bewegingen langzaam minder en hijgend voelde ik de greep op mijn haar verminderen. Mijn hoofd zakte weer terug op de handdoek. Miranda bleef een ogenblik stil zitten, terwijl ik haar nog zwaar kon horen ademen. Ineens hoorde ik haar grinniken.

"Je bent een grote jongen, dit heb je heel goed gedaan. Nu heb ik een beloning voor je." Zei ze, en ze duwde haar hand onder mijn kin en drukte met haar duim en wijsvinger aan beide kanten op mijn wang. Ze drukte harder en ik voelde hoe ze de huid van mijn wang tegen mijn gebit duwde. Ik kermde, terwijl ze de druk nog meer opvoerde. Ik probeerde mijn gezicht weg te draaien, maar haar hand hield mijn gezicht in een houdgreep. Ik opende mijn mond en voelde hoe Miranda met haar duim en wijsvinger mijn wangen tussen mijn kiezen duwden. Met open mond probeerde ik haar te smeken op te houden, maar Miranda luisterde niet en schoof haar lichaam nog iets boven me.

"Dit is je beloning." Lachte Miranda en een paar druppeltjes goudgele vloeistof vielen op mijn gezicht. Ik hoorde Miranda nog harder lachen toen de druppels uitgroeiden tot een brede straal. Ik kon mijn mond niet sluiten en haar hand omklemde mijn hoofd. Miranda keek naar me omlaag en ze richtte haar straal nu op mijn mond. Het warme vocht stroomde in mijn neus, over mijn wangen en uiteindelijk ook in mijn mond. Ik proestte en kokhalsde en ik proefde haar urine in mijn mond.

"Vind je het lekker?" Vroeg ze en de stroom urine stopte. Ze perste nog een paar laatste druppels naar buiten en liet zich toen met haar billen op mijn buik zakken. Ze keek glimlachend naar me. Ik spuugde haar urine uit en probeerde niet te slikken. Ik lag met mijn hoofd op de nu doorweekte handdoek en het afschuwelijke vocht was overal. Mijn gezicht was helemaal nat en de vieze smaak drong diep in mijn mond door. Ik kokhalsde nogmaals en ondertussen bleef Miranda maar lachen. Ze trok de handdoek onder mijn hoofd vandaan en wreef met het natste gedeelte van de handdoek nog eens over mijn gezicht. Ze leek er geen genoeg van te krijgen.

Eindelijk hield ze op en klom ze van het bed af. Ze aaide nog eenmaal langs mijn natte, stinkende gezicht.

 

[Augur_DL]

(deel 4)

Hoofdstuk 4 - Bewijs

Langzaam verdween de nare smaak uit mijn mond en de geur uit mijn neus. Ik had me onder toezicht van Miranda mogen douchen, en ik had liters water door mijn mond laten spoelen, en tientallen keren had ik over mijn gezicht gewreven. Ik had de stront tussen mijn billen vandaan gespoeld en had het in het putje zien verdwijnen. Langzaam had ik me weer wat schoner gevoeld. Nu stond ik helemaal naakt in de andere hoek van de badkamer, met mijn gezicht naar de muur gekeerd. Ik moest mijn handen gevouwen op mijn rug houden, en ik mocht me niet omdraaien. Achter me hoorde ik hoe Miranda zich douchte. Ik wist dat ze af en toe het douchegordijn opzij schoof om te controleren of ik nog netjes gehoorzaamde.

De douchekraan werd dichtgedraaid en Miranda begon zich af te drogen. Ik durfde niet te kijken, maar de gedachte dat Miranda naakt achter me stond, wond me op. Ondanks alles wat ze al met me gedaan had, en ondanks dat ik wist dat ze me nooit als een vriend zou gaan beschouwen, hoopte ik nog steeds op een teken van haar liefde. Ik had me goed gedragen en ik hoopte op een beloning. Het was al veel te lang geleden dat ik mezelf had mogen plezieren, ik was al veel te lang niet klaargekomen en ieder vezel in mijn lichaam verlangde naar de ontlading, de ontlading van een steeds verder oplopende spanning.

Miranda lachte en ik begreep dat ze mijn stijve penis had gezien. Haar cynische lach deed al mijn hoop teniet. Ze sloeg met haar platte hand op mijn billen.

"Hup, naar de commode. We gaan dit kleutertje maar weer eens aankleden." Lachte ze, en ik overwoog om haar om een gunst te smeken. Ik twijfelde en stond stilletjes voor de badkamerdeur. Natuurlijk wist Miranda wat ik wilde, maar ze gunde het me niet.

"Schiet op." Zei ze, nu wat minder vriendelijk. Ze gaf me een por in mijn rug en ik stapte over de drempel de badkamer uit. Miranda liep naakt achter me aan, maar ik kon haar niet zien. Ik had net een glimp van haar lichaam op kunnen vangen, en de aanblik deed mijn verlangen alleen maar groter worden. Ik liep de trap op en haar hand lag op mijn billen. Ze duwde me als het ware naar de commode toe. Daar aangekomen klom ik op de commode en ging ik languit op het aankleedkussen liggen. Ik draaide mijn blik naar Miranda toe. Ze pakte mijn handen en trok ze tot naast mijn hoofd. Mijn penis stond als een vlaggenmast omhoog.

Miranda draaide zich naakt van me af en haalde haar eigen, schone kleren uit een tas op mijn bureau. Met haar rug naar me toe kleedde ze zich aan. Een klein wit slipje bedekte haar blanke billen, daarna zag ik hoe het dunne bandje van haar bh op haar rug gesloten werd. Ze trok een spijkerbroek aan en daarna een bloesje. Zittend op mijn bureaustoel trok ze ook kleine, witte sokjes aan, en gleden haar voeten daarna in haar gympen. Toen pas draaide ze zich weer naar mij toe. Smekend keek ik haar aan, maar diep van binnen wist ik dat ik nu geen kans zou krijgen om met mezelf te spelen.

"En nu is dit kleine jongetje aan de beurt." Zei Miranda. Ze bukte voor de commode en trok een luier uit het geopende pak. Toen ze opstond trok ik al automatisch mijn knieën in. Miranda vouwde de luier open en duwde hem onder mijn billen. Ik wilde me al terug laten zakken op de luier, maar met een hand op mijn bovenbeen hield ze me tegen. Met haar andere hand reikte ze naar een plankje waar wat potjes en busjes stonden. Ze pakte een geel busje en opende het. Ze sprenkelde het witte babypoeder over mijn billen en met haar andere hand wreef ze het over mijn huid. De geur van het poeder vulde de kamer en ik wist dat het de komende uren als een walm om me heen zou hangen.

"Dit vind je lekker, hè?" Lachte Miranda, terwijl ze het poeder over mijn tot rust gekomen plasser sprenkelde. Ze zette het busje weg en wreef het poeder daarna door mijn schaamhaar. Ik zweeg en keek opzij. Haar wrijvende hand in mijn kruis deed zijn werk weer en langzaam voelde ik alweer en erectie opkomen. Miranda vouwde de luier echter snel over me heen en met haar hand drukte ze mijn plasser in de juiste richting. Miranda plakte de luier strak dicht. Ze glimlachte en legde haar hand op mijn luier. Ze voelde de druk van mijn opkomende erectie, opgesloten in de krappe ruimte van de luier.

"Kom er maar af. Kleed je aan en ga maar ontbijten." Zei Miranda. Ze trok haar hand terug en zocht haar spulletjes bij elkaar. Haar kleren verdwenen in een plastic tasje en daarna maakte ze mijn bed weer op. Toen ik van de commode afklom gaf Miranda me een luierhemdje aan, en nog voordat ik was begonnen met aankleden was ze al uit mijn kamer verdwenen. Verslagen en vernederd kleedde ik me aan. Ik zocht een ruimzittende broek uit en een T-shirt dat ruim over mijn broek viel. Ik wist niet of Miranda nog meer plannen met me had, of dat ze hiermee haar eigen fantasieën al had uitgespeeld. Misschien was haar belangstelling voor mij nu verdwenen, en zou ze me vanaf nu weer met rust laten. Of me negeren zoals me eigenlijk altijd al deed.

Aangekleed liep ik naar de keuken en aan de keukentafel at ik een paar boterhammen en dronk ik een glas melk. Miranda zag ik niet, maar ik hoorde iemand in de woonkamer en ik nam aan dat het Miranda was. Mijn ouders waren nog niet thuis en Miranda zou vast niet zonder me gedag te zeggen weggaan. Ik maakte zolang mogelijk gebruik van mijn eenzaamheid, en zorgde ervoor om geen aandacht te trekken. Zachtjes opende ik de zaterdagskrant en ik bladerde hem door. De sportbijlage las ik aandachtiger. Voor een half uur was ik mijn schaamte en ellende vergeten, totdat Miranda de keuken binnen kwam.

"Verberg je je voor me?" Vroeg Miranda. Ze stond in de deuropening en lachte. Ik haalde mijn schouders op. Miranda liep naar de ijskast en kwam terug met een pak melk. Ze vulde mijn glas tot aan de rand met de melk. Ik keek naar Miranda op en begreep haar bedoeling. Ze wilde me straks nogmaals een schone luier omdoen en daarvoor moest ik er natuurlijk wel eerst in plassen. Ik keek weer naar de krant en dronk het glas in twee grote teugen leeg. Nogmaals werd het gevuld en daarna zette Miranda het pak weer terug in de ijskast. Pas toen ik ook het tweede glas op had draaide Miranda zich lachend om en liep ze weg.

Pas een uur later zag ik haar weer. Ze had gelijk gehad dat ik haar probeerde te ontlopen, maar nu was ze me komen opzoeken. Ik zat achter mijn buro in mijn kamer en probeerde wat te studeren.

"Trek je schoenen maar aan, we gaan naar buiten." Zei ze. Nerveus keek ik naar haar op, maar ik wist dat tegenstribbelen geen zin had. Ik had gehoopt dat mijn ouders rond deze tijd wel weer terug zouden zijn, maar blijkbaar hadden ze gedacht dat ze mij in goede handen hadden achtergelaten en namen ze er de tijd voor. Ik sloeg mijn boek dicht en stond langzaam op. Miranda bleef haar vernederende blik op me gericht houden, en ik liep onder haar toezicht mijn eigen kamer uit. Miranda kwam niet meteen achter me aan en ik hoorde hoe ze de kastjes van mijn commode opentrok.

Beneden in de gang duwde ik mijn voeten in mijn schoenen en al knielend strikte ik mijn veters. Miranda was nog boven en terwijl ik op haar stond te wachten liet ik een plasje in mijn luier lopen. Ik bleef ietwat wijdbeens staan en wachtte tot mijn luier het vocht begon op te nemen. Miranda kwam de trap af en ik bloosde. Ze keek me aan en zag aan mijn houding en mijn blos dat ik net in mijn luier had staan plassen. Ze lachte en sloeg me speels op mijn billen. Ook Miranda trok haar schoenen aan en even later liepen we naast elkaar richting het park.

"Waar gaan we heen?" Vroeg ik voorzichtig. Miranda glimlachte maar zei niets. Ze had een rugtasje met beide schouderbanden over haar linker schouder hangen, en ik wist bijna zeker dat er een schone luier voor me inzat. Ik voelde me steeds minder op mijn gemak, vooral toen ik zag dat we het grote stadspark inliepen. Miranda scheen precies te weten waar ze heen wilde en al snel zag ik tot mijn schrik dat we hier niet alleen waren.

"Hi Angela, Madelon." Begroette Miranda haar vriendinnen en beide meiden keken lachend naar hun vriendin en daarna naar mij. Ik bleef op een klein afstandje staan terwijl de meiden elkaar kusten.

"Dus jij hebt hem een schone luier omgedaan?" Zei Angela en ik voelde mijn gezicht langzaam vuurrood worden. Ze praatten over mij, maar keken me nauwelijks aan. Miranda knikte en genoot zichtbaar onder de verbijsterde blikken van haar vriendinnen. Blijkbaar had Miranda al haar vriendinnen al gebeld en wisten ze wat er gebeurd was. Ik vroeg me wel af hoeveel Miranda verteld had. Madelon schudde haar hoofd.

"Ik geloof er niets van." Zei Madelon. Miranda draaide zich half om en keek naar mij.

"Mark? Is het waar dat ik je een schone luier omgedaan heb?" Vroeg Miranda. Ik keek haar een ogenblik in haar ogen, maar draaide mijn blik heel snel weg. Mijn rode hoofd moest al antwoord genoeg zijn. Mijn mond werd kurkdroog en schichtig keek ik Madelon en Angela beurtelings even aan. Ze wisten al heel lang dat ik luiers doeg, maar het feit dat ze nu wisten dat Miranda me had verschoond maakte het nog erger. En natuurlijk was er nog veel meer gebeurd dan verschonen.

Voorzichtig keek ik naar Miranda. Ik was bang dat ze boos zou worden omdat ik niet antwoordde, maar ze lachte alleen maar. Met haar hand naar me uitgestrekt liep ze op me af. Ik deinsde iets achteruit, maar haar hand lag al op mijn bovenarm. Ze nam me mee naar haar vriendinnen die op de rugleuning van een bankje zaten, hun voeten op de planken van de zitting steunend.

"Je hoeft niet te antwoorden, Mark..." Lachte Miranda. Ze ging tussen de voeten van haar vriendinnen in op de bank zitten en trok haar aan mijn pols nog iets dichter naar haar toe. "... Ze zullen toch niet geloven dat ik je verschoond heb." Zei Miranda, terwijl ze naar me omhoog keek. Ik stond recht voor haar en haar handen kwam angstig dichtbij mijn korte broek. Madelon en Angela keken toe en begrepen nog niet wat er ging gebeuren. Ik wist het wel en huiverde. Miranda zou mijn korte broek naar beneden trekken, mijn luierhemdje openen en mijn natte luier aan haar vriendinnen tonen. Wat er daarna zou gebeuren durfde ik niet over na te denken.

"Ben je nat, Mark?" Vroeg Miranda. Ik keek naar haar omlaag, maar voelde me helemaal niet groter. Zelfs nu ik boven haar uit torende voelde ik me klein en zielig, en ik stond erbij alsof ik een kleuter was die straf zou krijgen. Miranda keek naar me op en ze keek me streng aan. Liegen had geen zin, en ik durfde al helemaal niet weg te rennen. Ik knikte, en zag twee verbaasde glimlachjes bij Madelon en Angela opkomen. Ik wist niet waar ze het meest verbaasd over waren. Ze moesten weten dat ik regelmatig met een natte luier omliep, maar misschien waren ze verbaasd dat ik zo gehoorzamend had geantwoord.

"Laat mij dan maar eens even kijken." Zei Miranda. Haar handen pakten de voorkant van mijn korte broek beet, en ze trok me nog iets dichter naar zich toe. Ze zat wijdbeens op het bankje en ik stond nu bijna tussen haar benen in. Angstig keek ik om me heen en hoopte dat er niet teveel getuigen zouden zijn, terwijl ik voelde hoe mijn korte broek naar beneden getrokken werd. Ik sloot mijn ogen en voelde haar handen op de drukknoopjes van mijn luierhemdje. De knoopjes sprongen één voor één los, en toen werd het hemdje omhoog getrokken.

Madelon en Angela keken sprakeloos toe, en zagen met open mond hoe mijn luier zichtbaar werd gemaakt. Miranda legde haar hand op de voorkant van de luier en het moest overduidelijk zijn dat mijn luier nat was. Mijn korte broek zakte van mijn knieen af en gleed helemaal naar de grond.

"Je bent nat, Mark." Constateerde Miranda streng, maar dat had ik toch net zelf toegegeven? "En aangezien de dames hier me toch niet willen geloven dat ik je al eens eerder verschoond heb, én aangezien ik ook nog héél toevallig een schone luier voor je bij me heb... Zal ik je maar even verschonen, toch?" Zei Miranda cynisch. Haar stem was luid en moest haast in het hele park te horen zijn. Ik schudde verwoed mijn hoofd en bedekte met gespreidde vingers mijn luier aan de voorkant.

"Nee, Miranda... Alsjeblieft." Miranda lachte mijn smeekbede weg

"Kom maar even liggen Mark. Als de dames hier even hun gore voeten van de bank willen halen." Zei Miranda lachend en ik huiverde. Ik zou hier in het openbaar verschoond worden, en twee klasgenootjes zouden toekijken. Ik stapte achteruit en keek Miranda smekend aan.

"Nee... Nee... Nee..." Stamelde ik, maar ik kwam niet meer uit mijn woorden. Miranda stond op en maakte ruimte voor me. Madelon en Angela keken nog steeds sprakeloos toe, maar klommen wel van het bankje af. Miranda greep mijn pols beet, en ik werd naar de bank toegetrokken. Ik vroeg me af wat de consequenties zouden zijn als ik nu mijn broek op zou trekken en naar huis zou rennen. Natuurlijk zou ik gestraft worden, heel zwaar zelfs, maar ik vroeg me af wat erger zou zijn. Allemaal hadden ze mijn luier al eens gezien, gelukkig wel merendeels bedekt door een broek, maar nu hing mijn broek op mijn enkels. Mijn luier zou geopend worden en niets zou de blikken van de meiden meer kunnen blokkeren.

Miranda duwde me op de bank en trillend van angst en nervositeit ging ik zitten. Ik dacht aan het pak slaag dat ik van mijn vader zou krijgen, aan de stekende pijn in mijn billen en aan de pijnlijke polsen en enkels waar mijn boeien zouden knellen. Ik huiverde en liet me achterover zakken. Drie paar ogen keken op me neer en ik voelde hun ogen op mijn kruis en mijn natte luier gericht.

Miranda hurkte voor de bank neer en trok mijn hemdje verder omhoog. Haar handen trokken de plakstrips open en genadeloos vouwde ze de luier open. De natte en stinkende inhoud werd zichtbaar en terwijl Miranda glimlachend toekeek, waren de andere twee meiden vooral geschokt. Mijn natte schaamhaar plakte aan mijn huid en mijn plasser hing stinkend opzij. Het was het meest vernederende wat ik ooit had meegemaakt en ik kneep mijn ogen nog dichter. Mijn handen zochten steun en ik moest me inhouden om Miranda niet te hinderen in haar taak, het zou tenslotte niet de eerste keer zijn dat ik daarvoor gestraft zou worden.

Ik trok mijn knieen in en voelde de luier onder me vandaan getrokken worden. Het voelde alsof ik minutenlang open en bloot op het bankje lag. Mijn billen jeukten van het opdrogende vocht op mijn huid. Ik hoorde iemand giechelen, maar ik wist niet wie dat was. Een schone luier werd uit de rugzak getrokken en zonder gewassen te worden werd de luier onder me gepositioneerd. Miranda vouwde de luier nu gelukkig snel weer dicht. De plakstrips werden gesloten en ik voelde haar vingers nog even door mijn liezen glijden. Weer leek het minuten te duren voordat er wat gebeurde, maar toen voelde ik hoe het luierhemdje naar beneden werd getrokken. Het hemdje werd gesloten en zelfs mijn korte broek werd weer omhoog getrokken.

Het hele verschonen had eigenlijk niet eens zo lang geduurd. Ik opende mijn ogen en veegde de tranen en het zweet van mijn gezicht. Miranda keek triomfantelijk naar haar vriendinnen en genoot nog steeds van de verbijstering. Ik bleef nog stilletjes op mijn rug liggen, wachtend op een commando van Miranda. Mijn hart klopte nog steeds in mijn keel en ik zweette meer dan op deze niet al te warme ochtend te verwachten was.

Miranda boog zich over me heen en kuste me op mijn voorhoofd.

"Die heb je verdiend, Mark." Zei ze, en daarna pakte ze mijn stinkende luier van de grond en hield hem voor Angela en Madelon omhoog. Vol afschuw keken ze naar de luier en naar de gelige inhoud. Angela en Madelon stapten iets naar achteren, maar Miranda duwde de luier om de beurt richting één van haar vriendinnen.

"Nee, getver... Ga weg..." Riep Madelon met een begeleidend gilletje, maar Miranda lachte hardop en duwde de luier verder richting haar gezicht. Madelon trok een vies gezicht en liep weg, achtervolgt door Miranda. De drie meiden renden speels over het grasveld waarbij Miranda de luier zo dicht mogelijk bij haar lachende, maar wegrennende vriendinnen probeerde te krijgen. De aandacht was gelukkig niet meer op mij gericht. Ik veegde het zweet van mijn voorhoofd.

Ik had altijd gefantaseerd over een kus van Miranda, maar deze had me wel erg veel gekost.

 

[WhaleKing]

Goed! Leuk verhaal. Komt er een vervolg?