De wraak is zoet

[Karin_1982]

De wraak is zoet

“Kom op Lisa, doe niet zo flauw!” Brent werd nu wanhopig. Hij stond te dansen op zijn benen. Vanuit de badmaker hoorde hij het hinnikende gelach van zijn oudere zus, dat even later werd overstemd door het geluid van kolkend water in de badkuip. Brent slikte. Hij kreeg nu tranen in zijn ogen. Uit ergernis rammelde hij nog een paar keer aan de deurkruk. “Is er iets?” Brent draaide zich om. Peter was de trap op komen lopen en keek Brent onderzoekend aan. Brent twijfelde. Moest hij zijn neef vertellen dat Lian hem niet binnen wilde laten, terwijl hij haar had verteld nodig te moeten? Of moest hij er over zwijgen? “Ni.. niks.” Peter glimlachte. “Mooi, dan laat je zus even rustig baden, kom, ik heb het ontbijt klaar.” Brent knikte. Hij had een klein windje gelaten dat de druk gelukkig wat had verminderd. Nu maar hopen dat Lian op zou schieten. “Het ontbijt is klaar Lian!” riep Peter. “Ik kom zo mijn liefste neef” antwoordde Lian vrolijk. Peter moest erom lachen. Brent kon haar wel wat aandoen!

Peter, de oudste neef van Lian en Brent, was als sinds dinsdag in huis. Enerzijds om oppas te spelen tijdens de vakantie van de ouders van Lian en Brent, maar anderzijds om wat klusjes op te knappen. Peter had een eigen klusbedrijf. Gisteren was hij begonnen met het renoveren van het toilet beneden. Dat “projectje” zoals Peter het noemde, had al klaar moeten zijn, ware het niet dat de bestelde nieuwe wcpot nog niet was geleverd. Dat zou vandaag, uiterlijk morgen gebeuren. Tot die tijd moesten ze alle drie het toilet in de badkamer gebruiken. Lian had het in haar botte hersens gehaald die ochtend uitgebreid in bad te gaan. En dat terwijl ze wist dat haar jongere broertje altijd ’s morgens zijn grote boodschap deed. Gelukkig had Brent ergens in een of andere kast een “plasfles” gevonden, zoals hij die noemde. Die had zijn moeder een paar jaar eerder gekocht, toen Brent met een gebroken been op bed lag. Die was nu van pas gekomen. Maar hij moest nog steeds nodig poepen.

“Geen honger kerel?” vroeg Peter, toen de tosti die hij had gemaakt nog steeds onaangeroerd op het bord van Brent lag. Hij schudde zijn hoofd. Wat Peter niet wist en Brent nog niet kon geloven, was dat Brent in zijn broek had gepoept. Bijna onopgemerkt en heel plotseling, toen hij de keuken was binnengekomen. Van pure schrik was Brent neergeploft op zijn stoel. Voorzichtig nam hij de schade op. Zo te merken was het een kleine boodschap, maar voldoende om de lading te voelen zitten. En het begon ook te ruiken boven de geur van verse koffie en het geurende tosti-ijzer. Brent voelde hoe zijn wangen warm werden, opnieuw kreeg hij tranen in zijn ogen. Voorzichtig begon hij aan zijn tosti te knagen, maar smaken deed het hem niet. Hij hoopte maar dat hem de gene bespaard bleef dat Peter het zou merken. Brent durfde zijn neef niet meer aan te kijken. “Wat is er jongen?” vroeg Peter uit het niets. Brent slikte. Normaal praatte hij honderduit, dus het was niet vreemd dat Peter iets merkte. “Niks” zei Brent zacht. “Brent, kijk me eens aan.” Brent kuchte zenuwachtig. Het was alsof zijn vader tegen hem sprak als hij een standje kreeg. De betraande ogen moesten Peter opgevallen zijn. “Kom op jongen, voor de draad ermee. Je kunt tegen Peterje toch alles vertellen.” Het waren maar zes woorden, maar Brent durfde het niet, hij kon het niet. “Zal ik het dan maar zeggen Brent”, zei Peter na een eindeloze stilte. Nu klopte het hart van Brent bijna in zijn keel. “Je zus wilde je niet in de badkamer laten en nu hem je een poepbroek.” Brent was als door een wesp gestoken door de directe manier waarop Peter het incident haarfijn omschreef. Peter was opgestaan en had zijn neefje over zijn rug gewreven. “Kom, we gaan een schone broek regelen.”

Hij had Peter nog nooit te keer horen gaan, maar boven was het bonje. Peter moest vanochtend meer gehoord hebben en weten dat zijn zus expres de deur niet had opengedaan. “Brent!” Pter riep van boven. Toen hij de trap op was geklauterd, zijn handen op zijn billen om te voorkomen dat hij wat zou verliezen, zag hij dat Peter de badkamerdeur al open had staan. Peter gaf zijn neefje een schoon onderbroekje aan. “Ga je maar snel verschonen” zei hij. Brent knikte. “Bedankt” fluisterde hij.

De spanning was om te snijden. Lian negeerde Brent, en andersom gebeurde dat ook. Brent was achter zijn spelcomputer gekropen en Lian bleef op haar kamer. Peter was verder gegaan met het klussen. Peter had erop gestaan dat ze gezamenlijk zouden lunchen. Hij had knakworstjes klaargemaakt. Er gezellig werd het niet en Lian keek een aantal malen schuldbewust in de richting van haar broertje. Maar die had geen behoefte aan oogcontact. Na het eten ging Lian direct weer naar boven. Peter reageerde daar geïrriteerd op. “Blijf je de hele dag op je kamertje zitten mokken Lian?” Voor Lian en Brent was Peter een soort tweede vader geworden, hij had vroeger vaak op ze gepast, en Lian durfde het niet aan om hem botweg te negeren. Ze wist dat ze daar problemen mee zou krijgen. “Nee, ik ga naar de wc.” Peter antwoordde niet. Toen Lian de trap op liep zei Peter tegen Brent “nu opletten”. Brent begreep het niet. Peter had een twinkeling in zijn ogen. Hij stak zijn vinger op. En even later hoorde Brent Lian de trap af denderen. “De deur zit op slot” zei Lian verschrikt. Peter deed net alsof hij van niets wist. “Goh, daar had Brent vanmorgen ook al last van. Laat eens kijken.” Op zijn dooie akkertje liep Peter naar boven. Hij inspecteerde het slot. “Tja metaalmoeheid, die krijgen we zo niet een, twee, drie open.” Lian was in paniek. “Ik moet keinodig, ik moet echt.” Lian was nu in hoge nood. “Je zult het echt even op moeten houden, ik moet het slot uitvrezen.” “Doe dat dan” zei Lian bits. “Moet ik even een vreesmachine gaan regelen bij Henkie.” Lian wist niet hoe ze het had. “Ik doe het in mijn broek, oh, ik doe het in mijn broek.” Peter keek Lian strak aan. “Boontje komt om zijn loontje.” Hij trok Lian mee. Waar hij het vandaan haalde, wist ze niet, maar opeens had Peter een luier in zijn hand. Lian slikte en keek haar neef met grote ogen aan. “Sorry, het is dit, of in je broekje. Brent had vanmorgen geen keus.” Lian twijfelde even, hield met een hand krampachtig haar linkerbil vast en griste de luier toen uit Peter’s hand en sloot zich op in haar slaapkamer. Peter glimlachte. De wraak is zoet…

Einde of willen jullie deel 2?

 

[natte-broek]

meer meer MEEEEEEEEEEEEER!

 

[Anomiem12575123672371651]

Je bent weer heerlijk op dreef Karin! !1

 

[speentje]

MEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEr !1 !1 !1 !1 !1 !1 !1 !1 !1 !1 !1 !1 !1 !1 !1 !1 !1 !1

 

[Karin_1982]

Gesnapt?

“Lian?” Peter klopte op de deur van haar kamer. “Ga weg!” snauwde ze en Peter hoorde aan haar stem dat ze had gehuild. Arm kind, dacht Peter. “De badkamerdeur is weer los” zei hij en liep de trap af. Brent had het de hele scene van bijna een uur vanuit het washok tegenover de badkamer gadegeslagen. Het aanreiken van de luier, het geklungel met wat gereedschap (er was natuurlijk geen sprake van metaalmoeheid) en de glimlach op Peter’s gezicht toen hij met een ruk met de waterpomptang het slot weer open had. Brent vond het een geniale actie van zijn neef. Boontje komt om zijn loontje. Brent was nieuwsgierig of Lian de luier aan had getrokken. Het spookte door Brent’s hoofd: hoe kwam Peter daar in godsnaam aan? Had hij ze gekocht? Gebruikte hij of zijn vriendin ze soms? Of had mama ze gekocht ‘voor het geval dat’? Dat laatste was niet onlogisch. Ze had natuurlijk geweten dat het toilet verbouwd zou worden beneden. Brent dacht terug aan zijn vroege jeugd. Hij moest beamen lang ongelukjes gehad te hebben. Hij slikte. Waarschijnlijk had mama ze voor hem gekocht.

Brent hoorde de deur van de slaapkamer van Lian voorzichtig opengaan. Waarschijnlijk wilde ze er zeker van zijn dat niemand haar zou zien. De trip van haar slaapkamer naar de badmaker was hooguit twintig passen. Toen Brent de deur verder open hoorde gaan, wachtte hij nog precies twee tellen en kwam toen als een duveltje uit een doosje het washok uit. Hij had een mand schone was in zijn handen, zodat het net leek of het puur toeval was dat hij zijn zus trof. Lian keek hem verschrikt aan. Brent keek haar aandachtig aan. Ze had een lang t-shirt aan dat tot boven haar knieen viel. Haar benen waren bloot en aan haar voeten had ze lila sokjes aan. Brent zag haar tenen zenuwachtig bewegen. Brent deed alsof hij gek was en liep met mand en al de badkamer in. “Wat doe je?” vroeg Lian half verschrikt en boos. “Gewoon” mompelde Brent en deed de deur op het slot. Hij liet de wasmand neerploffen en ging op de badrand zitten wachten op wat komen ging. Hij had Peter even daarvoor weg zien rijden – hij zou wel iets moeten halen bij de bouwmarkt – en daar maakte Brent nu dankbaar misbruik van. “Kom op Brent, ik moet naar de wc.” “Dat moest ik vanmorgen ook” bitste hij. Hij hoorde zijn zus zuchten. “Sorry” hoorde hij haar mompelen. Hij glimlachte. “Zei je iets Lie?” vroeg Brent. Lian haalde adem. Lie, zo noemde haar broertje haar als hij goede zin had. “Sorry, zei ik toch. Sorry. Maak het nu niet moeilijker joh. Ik ben toch al zuur als Peter het tegen papa en mama vertelt.” Brent dacht na. Daar kon zijn zus wel eens gelijk in krijgen. Langzaam stond hij op en hij deed de deur van het slot. Lian luisterde. Had ze het goed gehoord of speelde Brent een spelletje. Met een ruk deed ze de klink omlaag en stormde binnen. Ze had verwacht dat Brent aan de andere kant had gestaan, want ze zetten haar volle gewicht tegen de deur. Languit viel ze, recht op Brent. “Heee” riep hij verschrikt. Lian krabbelde op. De paar tellen dat Lian daar languit had gelegen waren genoeg voor Brent. Het t-shirt van Lian was opgestroopt en hij had even zicht gehad op de geluierde billen van zijn zus. De kinderlijke figuurtjes deden hem grinniken. Met een rood hoofd had Lian haar t-shirt weer omlaag gedaan. Ze stond in dubio. Uiteindelijk besloot ze het dan maar in het bijzijn van Brent te doen. Ze scheurde de plakstrips los en liet haar luier zakken. Die viel als een steen tussen haar benen. Het ding was zwaar en kletste op de tegelvloer. Ze had met nat geplast. Snel ging ze op de wc zitten. Ze keek Brent aan. Die wist genoeg. Hij schopte de natte luier in de hoek en lachte. Hij hoorde de drollen in de wcpot vallen. “Kak ze” zei hij en hij tilde de wasmand op en verliet de badkamer.

Brent lag op bed en staarde naar het plafond. Hij kon het beeld van zijn zus in een luier niet uit zijn gedachte krijgen. Hij wilde maar één ding. Of eigenlijk twee dingen. Samen met zijn zus een luier aandoen en er een hele dag in blijven lopen.

De dag erop was het toilet beneden klaar. Peter had goed werk geleverd. Lian en Brent hadden hun ouders gebeld en hen enthousiast verteld over het nieuwe toilethok, zoals Brent het noemde. Lian hoorde het van haar moeder. Peter had die ochtend al gebeld en verteld dat hij een klusje had. Daarvoor zou hij de volgende dag al vroeg op pad moeten en pas ’s avonds weer thuis zijn. Of Lian en Brent alleen zouden kunnen blijven. Lian werd haast boos over de vraag. Tuurlijk konden ze dat! En nee, ze zouden geen ruzie maken. Na het avondeten vertelde Peter dat hij al om zes uur weg zou rijden en op zijn vroegst die avond om acht uur terug zou zijn. Het was Lian die de vraag stelde. “Eh Peter?” “Ga jij pa en ma nog vertellen van, eh, je weet wel.” Peter keek haar aan. “Ben ik een klikspaan dan?” Lian schudde haar hoofd. “Nou dan?” En toen vertelde Peter uit zichzelf hoe hij aan de luier was gekomen. “Je moeder was natuurlijk weer overbezorgd. Ze heeft een pak luiers gekocht voor ‘noodgevalletjes’ zoals ze het noemde.” “En waar ligt het pak?” vroeg Brent nu, gretiger dan de bedoeling was. Peter lachte. “Heb je er een nodig dan?” Brent werd rood. “Onder het bed op de logeerkamer.” Toen Peter niet keek, kruisten de blikken van broer en zus. Ze glimlachten.

Brent had de wekker gezet. Dar was niet nodig geweest, want hij had de bus van Peter weg horen rijden. Snel was hij opgestaan. Beneden trof hij Lian al aan de ontbijttafel. “Slaapkop” zei ze, en ze moesten er allebei om lachen. Het was nog geen zeven uur. Normaal waren ze als ze niet naar school hoefden pas rond negen uur uit bed. Brent zag het pak luiers op de tafel staan. Hij schrok. “Zet het nog meer in het zicht” zei hij en hij gooide het pak onder de tafel. Lian giechelde. Ze stond op en deed haar ochtendjas los. Brent glimlachte. Lian had er al eentje aangetrokken. “Nog fris en fruitig” vroeg Brent. “Tuurlijk, ik ga ‘m niet echt gebruiken gek!” Brent lachte. Hij had andere plannen, maar hield zich rustig. Na het ontbijt frummelde hij een luier uit de verpakking en trok zich terug op zijn kamer. Geen idee hoe zo’n ding aan moest. Na wat gehannes was het hem toch gelukt. Snel deed hij zijn trainingsbroek erover. Hij was toch was beduusd en slikte. Verschrikt keek hij uit zijn slaapkamerraam alsof daar heel zijn schoolklas, al zijn vriendjes en het hele voetbalteam stonden te kijken! Hij moest lachen om zijn eigen schrikreactie.

Eenmaal weer beneden, voelde hij dat hij moest poepen. Hij slikte. Zou hij het in zijn luier doen of ging hij toch op de wc? Hij dacht terug aan zijn poepbroek van een paar dagen geleden. Dat was geen pretje geweest! Maar ja, een luier was natuurlijk bedoeld voor dit soort ongelukjes. Hoewel, op het pak las hij dat het eigenlijk nachtluiers waren en bedoeld waren om een nat bed te voorkomen. Hij werd zenuwachtig. Nee, Brent durfde het niet aan. Even later was hij teruggekomen van het toilet. “Brave jongen” zei zijn zus, die gemerkt had dat hij het niet had gedurfd. Zelf lag ze met haar buik op de bank en haar billen parmantig omhoog. Ze had een jurkje aan, maar dat had ze expres opgetrokken, zodat haar geluierde billen duidelijk te zien waren. Brent grinnikte. Hij liep naar zijn zus toe en gaf haar een speelse tik op haar billen. Lian vond dat wel grappig. Toen Brent merkte dat ze niet tegensputterde ging hij er goed voor zitten. Hij legde Lian over zijn knie en kletste er op los. “Auwww” zei Lian toen Brent iets te vrijpostig werd en jammerde. “Stop, stop,hahaha” gierde ze. Brent bond in en stopte. Net op het moment dat hij de laatste speelse tik had gegeven, hoorde hij een verdacht krakend en knisperend geluid. Hij hoorde Lian kreunen. Met grote ogen keek hij naar de bibs van zijn zus. Hij zag dat de luier iets bolde en even later drong een overbekende geur zijn neusgaten binnen. Hij kon het niet laten op nog een tik te geven. Hij voelde hoe hij de lading in de luier van Lian plette. “Ohh” kreunde ze. Brent duwde zijn knieen omhoog en Lian liet zich van zijn schoot glijden. Schuldbewust keek ze haar broertje aan. Ze stond op en deed haar jurkje op zijn plaats. Brent zag dat Lian opnieuw perste. Ze voelde aan haar achterste en glimlachte. “Best lekker” mompelde ze zacht. Ze ging opnieuw op haar buik op de bank liggen. Brent vond het spel mooi geweest en verkleedde zich. Zijn ongebruikte luier gooide hij in de prullenbak op zijn slaapkamer. Toen hij weer beneden kwam, lag Lian nog steeds op de bank. Verschrikt haalde ze haar hand uit de voorkant van haar luier. Brent deed of hij niets had gezien. De geur was onaangenaam en hij zette de achterdeur open. “Tijd voor een schone broek, het stinkt echt.” Lian giechelde. Ze was niet van plan haar ondeugende spelletje te stoppen. Ze had haar haren in twee staartjes gebonden en zoog aan haar duim. Ze speelde nu echt kleine Lian. Brent had eigenlijk geen zin om mee te spelen. Maar hij deed het toch. “Heeft kleine Lie poepie gedaan? “ vroeg hij. “Ja, bah” antwoordde Lian met een kinderlijke stem. Brent hoorde het als eerste. “Shit, Sofie!” zei hij verschrikt. Lian was als door een wesp gestoken. Ze slaakte een angstkreet en dook over de bank, krabbelde op en rende de trap op. “Hoi Brent” zei Sofie, toen ze even later via de geopende deur binnen kwam. “Oh hoi” zei Brent verschrikt. “Is er iets?” vroeg Sofie verbaasd. “Nee, hoor niks.” Brent merkte aan de gezichtsuitdrukking van Sofie dat ze de vieze lucht moest ruiken. “Is Lian er niet?” “Jawel, maar die zit in bad.” “Oh”. Sofie ging naast Brent op de bank zitten. Ze had het jongere broertje van Lian altijd al een leuke jongen gevonden. Sofie glimlachte. “Mag ik iets geks zeggen?” vroeg ze. Brent moest lachen om de gekke opmerking van Sofie. “Ja, hoezo.” Sofie kreeg bijna de slappe lach. “Het ruikt alsof iemand in zijn broek heeft gepoept.” Brent lachte zenuwachtig. “Ben jij weer bezig ofzo?” en Sofie gaf Brent een speelse tik. Brent werd rood. Sofie kende Lian al van jongs af aan en ze hadden vroeger vaak samen gespeeld. Ze wist dus van de ongelukjes van Brent. Nou had hij voor zover hij zich kon herinneren maar één keer een poepbroek gehad in het bijzijn van Sofie, maar dat was ze dus nog niet vergeten. “Laat me die nieuwe vechtgame eens zien” vroeg Sofie opeens, toen ze merkte dat Brent niet op haar opmerking inging. “Misschien is het een leuk cadeautje voor Stefan.” Brent knikte. Hij hoorde dat Lian onder de douche stond, dus konden ze veilig naar zijn kamer. Hij sloot de achterdeur en ging Sofie voor. Nadat hij het had voorgedaan, speelde Sofie het spel. Het was niks voor meisjes en ze bakte er weinig van. Toen Brent even later terugkwam met twee glazen limonade kreeg hij de schrik van zijn leven. Sofie hing boven de vuilnisbak op Brent’s kamer. Hij morste bijna met het drankje. Sofie deed alsof ze niks had gezien en ging op de bedrand zitten. Ze keek Brent een paar keer aan. “He Sofie”. Lian was fris gewassen de kamer van Brent binnengekomen.

Wordt vervolgd…

 

[Lema]

Karin, echt een heel leuk verhaal! Het tweede deel nog leuker dan het eerste deel. Ik ben enthousiast. 8)

 

[Paddy]

,./ mooi verhaal

 

[luierdikkie]

hoi Karin van mij mag je nog veel meer belevenissen schrijven hoor
Gr Luierdikkie !1 !1

 

[qawsedrf]

weer een supper verhaal waar nog heel wat vervolgen achter kunnen en komen hoop ik??

 

[Karin_1982]

Het luierspel

Het was op de dag af een maand nadat Peter het toilet zo mooi had opgeknapt. De vader en moeder van Lian en Brent waren er erg blij mee. Lian had opgelucht ademgehaald toen haar vader noch haar moeder haar tot verantwoording had geroepen over het badkamerincidentje. Peter had dus zijn mond gehouden en ook Brent had er niks over gezegd. Inmiddels waren de scholen weer begonnen en dus was het weer over tot de orde van de dag. Brent was met de hakken over de sloot overgegaan en moest er stevig aan trekken om niet meteen een hopeloze cijferlijst te krijgen. Bij Lian leek het of het aangewaaid kwam en dat gold ook voor haar beste vriendin Sofie. En zo waren ze ook na schooltijd vaak samen. Alleen als ze de dag erop een toets hadden, zagen ze elkaar niet.

“Druk aan het leren?” vroeg Sofie, en ze stak haar hoofd om de deur van Brent’s kamer. “Mmm” mompelde hij en hij stak zonder om te kijken zijn hand op. Sofie lachte en trok de deur dicht. Brent hoorde dat ze iets onder de deur doorschoof. Hij keek om en zag een enveloppe liggen. Nieuwsgierig pakte hij de enveloppe op. Er zat een foto in. Hij haalde de foto eruit en schrok zich wild. Hij stond samen met zijn beste vriendje Stefan, het broertje van Sofie, op de foto. Hij herkende de foto van de vorige zomervakantie. Sofie had er fotoshop op losgelaten. Want de zwembroek die Brent aan had gehad, was vervangen door een luier! Verschrikt scheurde hij de foto in kleine snippertjes en gooide de helft in zijn prullenbak en de andere helft in de prullenbak op de badkamer. Wat wilde Sofie van hem?

De weken vlogen voorbij. Brent’s ijver resulteerde in goede cijfers. De donderdag voor de herfstvakantie kwam hij Sofie toevallig tegen bij de conciërge. Brent moest van de leraar Geschiedenis wat kopieerwerk ophalen en Sofie haalde een te-laat-briefje, omdat ze net van de tandarts kwam. De glimlach op haar gezicht en de twinkeling in haar ogen deden Brent bijna smelten. Hij kreeg kriebels in zijn buik en voor het eerst voelde hij dat hij echt verliefd begon te worden, “Hier”. “Hier gekkie” Sofie lachte. Brent was zo in gedachten, dat hij niet had gemerkt dat de conciërge hem een stapel papier aanreikte. Sofie had het van de man overgenomen. “Oh, ja, euh bedankt.” Brent liep weg. “Zie ik je in de herfstvakantie?” vroeg Sofie met een zoet stemmetje. “Ja” antwoordde Brent bedeesd en hij liep de trap op.

“Hallo Brent!” Brent had zijn rugtas neergeploft in de hal en hoorde zijn naam roepen. In de keuken trof hij de moeder van Sofie en Stefan. Zijn moeder zat aan de keukentafel met een kop thee. “Hallo” zei Brent een beetje verlegen. Zijn moeder schonk een kop thee voor hem in. “Cristel is hier om te vragen of jullie met Sofie en Stefan mee willen op vakantie?” Brent glimlachte. “Vet” zei hij enthousiast.

Alles werd snel geregeld. De vader en moeder van Sofie en Stefan zouden hen wegbrengen. Via een kennis konden ze aan een minibusje komen, zodat ze maar met één auto hoefden. Het weekend zouden ze met zijn zessen zijn, maar op maandag zouden de ouders van Sofie en Stefan doorreizen. De vrijdag zouden ze terugzijn en reden ze terug naar Nederland. Dat betekende vier dagen dolle pret! Het huisje wat was gehuurd was van alle gemakken voorzien. Het had zelfs twee badkamers. Het mannenkamp werd geïnstalleerd op de bovenste etage en de dames zaten op de begane grond. De ouders van Sofie en Stefan waren best aardig. Zaterdag gingen ze met zijn allen een kasteel bezichtigen en zondag vermaakten ze zich in de stad. Sofie en Lian wilden daar zeker nog naar terug om te winkelen. Van de vader van Sofie en Stefan kregen ze een kaart van de omgeving, een kaart waarmee ze drie dagen gratis openbaar vervoer hadden en zelfs ieder wat zakgeld om nog leuke dingen te doen. Ze kregen wel de waarschuwing goed op elkaar te letten. Samen uit, is samen thuis. En de moeder adviseerde om er geen doorwaakte nachten van te maken, anders waren ze de volgende dag niets waard. “Nou jongens tot vrijdag. Ik denk dat we rond 12.00 uur hier zijn. We houden wel contact via de telefoon. Heel veel plezier!” Toen het busje in de verte verdween werden een aantal high fives gegeven. Ze hadden er veel zin in.

Ze besloten om de maandag thuis te blijven en de dinsdag, woensdag en donderdag erop uit te trekken. Het weer viel tegen. Regen tikte onverstoorbaar tegen het raam. Stefan stond mopperend met een glas cola in de hand naar buiten te kijken. Hij kneep eventjes in zijn plasser en maakte een hupje. “Steef, bah” zei Sofie verontwaardigd. “Je bent niet thuis. Ga plassen als je moet.” Brent kende het gedrag van Stefan. Zijn vriendje had er een handje van om het lang op te houden. Als kleine jongens hadden ze vaak spelletjes gespeeld als verplassen en ‘wie het langst plast wint’. Stefan won dan vaak. Stefan lachte. Normaal zou hij boos zijn geworden van de opmerking van zijn zus, maar hij kende Lian en Brent al langer. Stoer sloeg hij het glas cola achterover en deed alsof hij het nu echt bijna in zijn broek deed. Brent werd rood. Hij kreeg het altijd warm als iemand opmerkingen maakte over naar de wc gaan. Dat had hij al van jongs af aan. De geheimzinnige glimlach op het gezicht van Sofie en het gefluister van Lian maakte hem zenuwachtig. Beide meiden hadden nu bijna de slappe lach. Opeens sprongen ze allebei op, draaiden zich om en tilden het jurkje dat ze allebei droegen op. Ze wiegden bevallig met hun billen. Brent’s ogen waren als schotels, zijn mond viel open. Stefan merkte dat er iets te zien moest zijn en kwam naast Brent zitten. “Whaa” zei hij half verbaasd en half geschrokken. “Hoe komen jullie daar aan.” Lian en Sofie rolden nu echt van het lachen over de grond. Stefan en Brent keken elkaar aan. Hadden ze het goed gezien?

“Laat eens voelen” vroeg Stefan gretig. Sofie tilde haar jurkje opnieuw op en liet toe dat haar broertje even over haar billen wreef. “Lekker zacht” zei hij grijnzend. “Hoe komen jullie eraan?” Sofie keek Lian aan, maar die schudde haar hoofd. “Dat is ons geheimpje.” “Willen jullie er ook een aan?” Stefan keek nieuwsgierig naar Brent. Die aarzelde. “Als jij het doet, doe ik het ook” zei Stefan. Brent keek beduusd. “Oke” zei hij zacht. Even later zaten ze alle vier met een luier aan op de bank. Brent had een joggingbroek erover aan getrokken, Stefan zijn pyjamabroek. “Ik moet nog steeds nodig plassen” zei hij. “Zullen we doen wie het het langste kan ophouden?” Brent wist dat Stefan loog, want voordat hij zich had omgekleed had hij nog gewoon op de wc geplast. Maar het maakte Brent niet uit. Hij had zich al lang voorgenomen om het spelletje maar even mee te spelen, maar de luier niet te gebruiken. Sofie lachte. “Ik doe mee.”

Lian haalde een nieuwe fles cola en schonk vier glazen in. Ze dronken ze alle vier gulzig op. Het tweede glas ging iets langzamer. Om de tijd te doden, speelden ze monopoly. “Neude. Kopen?” Sofie werd nu wat zenuwachtig en bewoog een aantal keren ongemakkelijk op en neer. “Moet je plassen zus?” vroeg Stefan en hij kietelde haar op haar buik. “Hou op, hahaha, nee. Ieeeee” Ze hoorden een sissend geluid en keken in het verbaasde gezicht van Sofie. Die had een hand voor haar mond gedaan. “Ohoh”. Ze lachte. “Best lekker warm.” “Laat eens zien?” zei Stefan gretig. Sofie tilde haar jurkje op. De voorkant van haar luier was iets donkerder geworden.” “Game over” zei Stefan. “Wie durft erin te poepen?” zei Stefan toen en hij ging helemaal op in zijn spel. Lian keek hem afkeurend aan. “He bah Stefan, nee.” “Ik bied de helft van mijn zakgeld dat papa heeft gegeven” zei Stefan en hij ging onverstoorbaar verder. Nu keek Lian Sofie en Brent aan. “Laten we allemaal de helft bieden voor degene die het durft.” “Dat is 100 euro” zei Sofie verwonderd. Na nog een uurtje monopoly gespeeld te hebben, besloten ze beide spelletjes af te breken. Niemand hand aandrang voor een grote boodschap. Weer in normale kleren liepen ze tussen de regenbuien door een rondje en namen op de weg terug pizza mee. ’s Avonds zagen ze op het weerbericht dat het de volgende ochtend ook niet best zou zijn. Binnenblijven was wederom het devies.

“He slaapkop, wakker worden.” “Brent keek in het wakkere gezicht van Stefan.” Brent wreef de slaap uit zijn ogen. Toen hij goed en wel wakker was, keek hij recht op de geluierde billen van zijn vriendje. “Wat doe jij nou?” vroeg Brent half verschrikt, half boos. “We gaan door waar we gisteren zijn gebleven” zei Stefan. “Hier”. Hij gooide een luier op het bed van Brent. “Ik heb daar geen zin in hoor, zei Brent”. “Je moet het zelf weten” zei Stefan en trok zijn pyjamabroek aan. “Tot zo.” Brent vond het maar niks. Hij sprong uit bed en liep naar de badkamer. Die zat op slot. Hoe kon dat nu? Hij hoorde Stefan beneden tegen Sofie en Lian praten. Er was dus niemand in de badkamer. Vloekend ging Brent de trap af en kneep in zijn plasser. Hij moest nodig. Maar ook de badkamer beneden was op slot. “Wie heeft de badkamers op slot gedaan?” vroeg Brent boos, toen hij de keuken was binnengekomen. Daar keken drie verbaasde gezichten hem aan. “Orders van de jury” zei Sofie plagerig. “Wie het laatst een volle broek heeft, wint 100 euro. Maar je mag best een luier aandoen hoor.” Lian en Stefan lachten. Brent slikte. Hij moest nodig plassen en ook het poepen zou niet al te lang duren. Er verscheen een lach op zijn gezicht. De achterdeur was zo te zien niet op slot. In een sprint bereikte hij de deur, pakte de sleutel, deed de deur open en achter zich op slot. Net op tijd, want Lian was hem achterna gekomen. Met een brede grijns plaste Brent tegen de boom in de tuin en zwaaide naar Lian, Sofie en Stefan. Ze konden eigenlijk wel lachen om zijn vondst.

Een half uurtje later zaten ze alle vier in de keuken. Brent was er niet aan ontkomen toch voor de voorzichtigheid een luier aan te doen. Hij moest nog steeds poepen. Hij had de moed opgegeven de sleutels van de badkamer nog ergens te vinden. Hij legde als laatste zijn vijfentwintig euro in de pot. Opnieuw speelden ze monopoly, dat de gedachten wat afleidde. Af en toe liet iemand een windje. Naar gelang de duur of het geluid werd er gelachen. “Wie moet al nodig?” vroeg Sofie na een tijdje. Ze kreeg als antwoord een paar moeilijk kijkende gezichten. “We krijgen zo meteen de eerste controle” zei Lian. De kookwekker kondigde dat moment aan. Lian begon. Ze deed haar jurkje omhoog en liet Sofie aan billen aanraken. Die constateerde geen inhoud. “Lian is nog in de race” zei ze. Sofie liet even later Lian haar luier controleren en ook zij was nog schoon. Stefan en Brent controleerden elkaar. Alle vier waren nog in de race.

Word vervolgd…

 

[LuierTie]

Erg leuk verhaal.
zoon vakantie wil ik ook wel! dance

 

[Dombo]

komt er nog iets?

 

[sehnny]

hele mooie schrijfstijl, maar jammer van het steevast einde "wordt vervolgt"