A
Augur_DL
Guest
geschreven door: Hans Broek
Het week-end met Bart was geweldig geweest (zie: Voorjaar met Hans), maar gaandeweg had ook ik het intense verlangen gekregen zijn beleving eens te delen. Ik durfde daar echter niet direkt over te praten en wilde hem zèlf op dat idee laten komen door hem vrij onverwacht te confronteren.
Zo zocht ik een manier die mij zelf zou opwinden en hem zou verrassen. Het leek mij fantastisch om terug te gaan in de tijd en nu....bewust te beleven hoe dat ook al weer was. In bed plassen. Maar dan wel echt en niet allerhande hulpmiddelen om het stiekem te doen. Ik besloot te wachten tot donderdagnacht. Vrijdag zou Bart dan iets moeten merken en eventueel reageren. Dat zou voor het week-end iets kunnen betekenen. Mijn matras was zo'n lekker doorzakmatras, al oud en het stalen ressort van het bed zelf kon je er bijna doorheen voelen. Het piepte en kraakte dan ook altijd. Ik had nog lakens en dekens ...geen dekbed dus. Voor het geval ik eens ziek mocht worden en er een dokter moest komen, had ik nog een flanellen pyama in de kast liggen, die ik eigenlijk nooit meer aanhad.
Ik had het altijd al lekkerder gevonden ouderwets wit ondergoed te blijven dragen dan van die kleine rot-slips zonder gulp en in die modieuze patronen en kleurtjes. Een boxershort zat me echter weer veel te ruim. Ik verheugde me gedurende de middag al erg op de geplande aktie en wist precies, wat ik wilde.
's Avonds at ik als gewoonlijk met Bart en sprak af dat we de volgende ochtend zouden gaan zwemmen. Dat zou er niet van komen... Maar dat wist hij nog niet.
Om een uur of tien ging ik voor het laatst naar de wc. Ik probeerde wat te lezen op mijn kamer, maar kon me eigenlijk niet concentreren. Te opgewonden was ik voor wat komen ging. Ik dronk nog een paar glazen cola en was blij toen ik eindelijk naar bed kon.
Ik kleedde me uit, maar hield mijn wit T-shirt en mijn onderbroek aan. Daarover trok ik mijn flanellen pyamabroek en jasje aan en dook het bed in. Het duurde wat, maar eindelijk rond tweeën sliep ik in. Ik werd wakker... Het was nog geen licht en ik keek op de wekker. 06.00 uur... Ik moest plassen; voelde ik aan de druk op mijn blaas; maar in nog half sluimerende toestand besefte ik toch wat ik wilde. Het bed was lekker warm. Ik vouwde mijn kussen dubbel onder mijn hoofd en ging plat op mijn rug liggen. Nu mocht het gebeuren. Ik ging met mijn handen onder de dekens en legde mijn piemel naar beneden in mijn onderbroek, trok mijn knieën een beetje op en wachtte.
Ik probeerde te denken aan de wc en niet opgewonden te raken. Ik voelde de aandrang groter worden en eindelijk bereikte ik het punt waarop het praktisch automatisch samentrekken van de sluitspier ophield en ik voelde dat de buis zich vulde met urine. Daar kwam het. Ik voelde het warme vocht in mijn broekje lopen, in mijn schoot. Ik voelde hoe het tussen mijn dijen doorsijpelde en in de stof trok onder mijn billen. Het laken dat nat werd en warm, mijn rug nat werd van het vocht dat optrok in het T-shirt en pyamajasje.
Ik lag zo ontspannen mogelijk en genoot van de ervaring. Van het strelende van het warme water en het broeierige van het bed. Ik genoot ervan en rolde langzaam op mijn zij, ondertussen mijn warme lijf intrekkend tot de beschermende foetus-houding. Ik probeerde weer in te slapen... hetgeen uiteindelijk lukte omdat ik zo bezig was geweest en een heerlijke loomheid en onverschilligheid me overviel.
Om 08.00 ging de wekker. Ik voelde natuurlijk dat ik in bed had geplast. Van mijn knieen tot aan mijn schouders was het vocht door de stof getrokken en mijn laken en matras waren dan ook behoorlijk doorweekt. Ondanks dat het wat klam aanvoelde lag het wel lekker, maar ik stond op. Door mijn ochtendpaal had ik een behoorlijke vochtige tent waar ik naar beneden tegenaan keek en de stof flapperde bij elke stap vochtig tussen mijn benen. Het kruis van de pyamabroek hing toch wel een beetje op half zeven. Ik begon mijn bed af te halen. Het onderlaken was zeiknat en in het matras zat een grote uitgelopen donkere vlek. Ik besloot de matras buiten op de gang tegen de verwarming te drogen te zetten.
Toen ik die naar buiten sleurde kwam Bart net zijn kamer uit en zag in een oogopslag wat er gebeurd was. Hij stond eerst als aan de grond genageld, maar zijn ogen glinsterden in no-time van pret en hij baste: "zwemmen zouden we, maar jij bent al begonnen zie ik. Hij zette zich onmiddelijk in een dominante rol en liep op me af, draaide mijn arm op mijn rug, zodat ik een beetje naar achteren moest hellen... en voelde met zijn andere hand mijn natte broek. Dat kost je een pak op je donder zei hij en duwde mij voor zich uit zijn slaapkamer in.
Nu zul je eens voelen wat je met mij uitspookte toen ik dat volgens jouw verdiende en hij dwong me door mijn knieen op de grond te gaan en voorover te gaan liggen op zijn bed. Nog steeds mijn arm naar achteren vasthoudend schoof hij met zijn andere hand mijn pyamabroek en onderbroek half van mijn billen en begon serieus te meppen.
Ik kon amper wegkronkelen en moest een regen van slagen op mijn natte bips incasseren, hetgeen best pijn deed. Na wat mij een eeuwigheid leek stopte hij plots en zei: We gaan zwemmen... Niet?! We zullen zien of je je zwembroek nog aan krijgt. Hij stond op en ik ook. Ik wreef stevig met mijn handen over mijn billen en keek achterom in de spiegel Ze waren vuurrood en nog steeds vochtig.
"Trek je trainingsbroek maar over je natte slip aan." Zei Bart. Dat zal lekker jeuken op de fiets naar het zwembad."
De toon voor het week-end was nu wel gezet ; zéker toen hij tijdens het fietsen lachend vroeg of ik de rollen nu eens omgekeerd wilde proberen. Bij mijn hapering vulde hij al in... Dit weekend luister je helemaal naar mij. Dat kon wat worden; maar daarover een ander verhaal.
Het week-end met Bart was geweldig geweest (zie: Voorjaar met Hans), maar gaandeweg had ook ik het intense verlangen gekregen zijn beleving eens te delen. Ik durfde daar echter niet direkt over te praten en wilde hem zèlf op dat idee laten komen door hem vrij onverwacht te confronteren.
Zo zocht ik een manier die mij zelf zou opwinden en hem zou verrassen. Het leek mij fantastisch om terug te gaan in de tijd en nu....bewust te beleven hoe dat ook al weer was. In bed plassen. Maar dan wel echt en niet allerhande hulpmiddelen om het stiekem te doen. Ik besloot te wachten tot donderdagnacht. Vrijdag zou Bart dan iets moeten merken en eventueel reageren. Dat zou voor het week-end iets kunnen betekenen. Mijn matras was zo'n lekker doorzakmatras, al oud en het stalen ressort van het bed zelf kon je er bijna doorheen voelen. Het piepte en kraakte dan ook altijd. Ik had nog lakens en dekens ...geen dekbed dus. Voor het geval ik eens ziek mocht worden en er een dokter moest komen, had ik nog een flanellen pyama in de kast liggen, die ik eigenlijk nooit meer aanhad.
Ik had het altijd al lekkerder gevonden ouderwets wit ondergoed te blijven dragen dan van die kleine rot-slips zonder gulp en in die modieuze patronen en kleurtjes. Een boxershort zat me echter weer veel te ruim. Ik verheugde me gedurende de middag al erg op de geplande aktie en wist precies, wat ik wilde.
's Avonds at ik als gewoonlijk met Bart en sprak af dat we de volgende ochtend zouden gaan zwemmen. Dat zou er niet van komen... Maar dat wist hij nog niet.
Om een uur of tien ging ik voor het laatst naar de wc. Ik probeerde wat te lezen op mijn kamer, maar kon me eigenlijk niet concentreren. Te opgewonden was ik voor wat komen ging. Ik dronk nog een paar glazen cola en was blij toen ik eindelijk naar bed kon.
Ik kleedde me uit, maar hield mijn wit T-shirt en mijn onderbroek aan. Daarover trok ik mijn flanellen pyamabroek en jasje aan en dook het bed in. Het duurde wat, maar eindelijk rond tweeën sliep ik in. Ik werd wakker... Het was nog geen licht en ik keek op de wekker. 06.00 uur... Ik moest plassen; voelde ik aan de druk op mijn blaas; maar in nog half sluimerende toestand besefte ik toch wat ik wilde. Het bed was lekker warm. Ik vouwde mijn kussen dubbel onder mijn hoofd en ging plat op mijn rug liggen. Nu mocht het gebeuren. Ik ging met mijn handen onder de dekens en legde mijn piemel naar beneden in mijn onderbroek, trok mijn knieën een beetje op en wachtte.
Ik probeerde te denken aan de wc en niet opgewonden te raken. Ik voelde de aandrang groter worden en eindelijk bereikte ik het punt waarop het praktisch automatisch samentrekken van de sluitspier ophield en ik voelde dat de buis zich vulde met urine. Daar kwam het. Ik voelde het warme vocht in mijn broekje lopen, in mijn schoot. Ik voelde hoe het tussen mijn dijen doorsijpelde en in de stof trok onder mijn billen. Het laken dat nat werd en warm, mijn rug nat werd van het vocht dat optrok in het T-shirt en pyamajasje.
Ik lag zo ontspannen mogelijk en genoot van de ervaring. Van het strelende van het warme water en het broeierige van het bed. Ik genoot ervan en rolde langzaam op mijn zij, ondertussen mijn warme lijf intrekkend tot de beschermende foetus-houding. Ik probeerde weer in te slapen... hetgeen uiteindelijk lukte omdat ik zo bezig was geweest en een heerlijke loomheid en onverschilligheid me overviel.
Om 08.00 ging de wekker. Ik voelde natuurlijk dat ik in bed had geplast. Van mijn knieen tot aan mijn schouders was het vocht door de stof getrokken en mijn laken en matras waren dan ook behoorlijk doorweekt. Ondanks dat het wat klam aanvoelde lag het wel lekker, maar ik stond op. Door mijn ochtendpaal had ik een behoorlijke vochtige tent waar ik naar beneden tegenaan keek en de stof flapperde bij elke stap vochtig tussen mijn benen. Het kruis van de pyamabroek hing toch wel een beetje op half zeven. Ik begon mijn bed af te halen. Het onderlaken was zeiknat en in het matras zat een grote uitgelopen donkere vlek. Ik besloot de matras buiten op de gang tegen de verwarming te drogen te zetten.
Toen ik die naar buiten sleurde kwam Bart net zijn kamer uit en zag in een oogopslag wat er gebeurd was. Hij stond eerst als aan de grond genageld, maar zijn ogen glinsterden in no-time van pret en hij baste: "zwemmen zouden we, maar jij bent al begonnen zie ik. Hij zette zich onmiddelijk in een dominante rol en liep op me af, draaide mijn arm op mijn rug, zodat ik een beetje naar achteren moest hellen... en voelde met zijn andere hand mijn natte broek. Dat kost je een pak op je donder zei hij en duwde mij voor zich uit zijn slaapkamer in.
Nu zul je eens voelen wat je met mij uitspookte toen ik dat volgens jouw verdiende en hij dwong me door mijn knieen op de grond te gaan en voorover te gaan liggen op zijn bed. Nog steeds mijn arm naar achteren vasthoudend schoof hij met zijn andere hand mijn pyamabroek en onderbroek half van mijn billen en begon serieus te meppen.
Ik kon amper wegkronkelen en moest een regen van slagen op mijn natte bips incasseren, hetgeen best pijn deed. Na wat mij een eeuwigheid leek stopte hij plots en zei: We gaan zwemmen... Niet?! We zullen zien of je je zwembroek nog aan krijgt. Hij stond op en ik ook. Ik wreef stevig met mijn handen over mijn billen en keek achterom in de spiegel Ze waren vuurrood en nog steeds vochtig.
"Trek je trainingsbroek maar over je natte slip aan." Zei Bart. Dat zal lekker jeuken op de fiets naar het zwembad."
De toon voor het week-end was nu wel gezet ; zéker toen hij tijdens het fietsen lachend vroeg of ik de rollen nu eens omgekeerd wilde proberen. Bij mijn hapering vulde hij al in... Dit weekend luister je helemaal naar mij. Dat kon wat worden; maar daarover een ander verhaal.
