Luiertje_om
Life's all about feeling the groove.
Hoi allemaal,
bij deze alweer mijn vierde verhaal.
Ik denk dat jullie deze wel kunnen waarderen.
Hierbij de 1e drie delen. De volgende delen volgen ben ik bang pas volgende week, maar dit wilde ik julie niet onthouden. Ik denk dat jullie wel weten waar dit naartoe gaat, maar ik beloof genoeg verrassende wendingen.
De wraak van de babyverzorgster (DL AB JL ML WL OB NL PL GL)
Deel 1 – onverwacht op pad
Het was een mooie vrijdagavond en eigenlijk terrasweer, maar ik had geen zin om weg te gaan vanavond. Heel de week had ik me verheugd op dit weekend. Ik kreeg geen bezoek en had niet gepland om weg te gaan, dus: Luierweekend ! Ik kon van vrijdagavond tot maandagochtend onafgebroken luiers dragen.
Af en toe plan ik zo’n weekend bewust in, om aan mijn luiergevoelens toe te kunnen geven. Daarna kan ik weer makkelijk een paar weekenden afspraken maken, zonder dat ik de luiers mis.
Ik was na het werk direct naar huis gegaan, had me thuis direct uitgekleed en nu stond ik mezelf met een mooie, schone Tena Maxi om te bewonderen in de spiegel. Tijd om mezelf aan te kleden en de boodschappen voor het weekend te gaan halen. Ik had een ruimzittende spijkerbroek uitgekozen en een redelijk lang vallend shirt. Ik wilde namelijk iets nieuws uitproberen. Normaliter zorg ik altijd dat ik twee laagjes kleding aan heb als ik luiers ga dragen in het openbaar, bijvoorbeeld een hemd en een overhemd of poloshirt. Er is dan helemaal geen kans dat mijn luier te zien is door een opwaaiend, of opstropend shirt. Nu het zo warm was ging ik voor het eerst met alleen een shirt op mijn spijkerbroek. Ik werd redelijk opgewonden van het idee dat iemand per ongeluk de bovenkant van mijn luier zou kunnen zien, want die steekt standaard een paar centimeter boven de rand van mijn broek uit. Ik had mezelf wijs gemaakt dat die kans redelijk klein was, als ik voorzichtig bleef, bijvoorbeeld bij het van mijn fiets afstappen..
Ik had mezelf net aangekleed en mijn schoenen aangetrokken toen er iets onverwachts gebeurde: de deurbel luidde. Waarschijnlijk de buurman, die had me thuis zien komen en wilde misschien kort praten over ons idee voor een nieuwe schutting. Gelukkig had ik me net aangekleed, dus dan maar direct de vuurdoop, openbaar optreden nummer één, in luier, met alleen shirt op mijn spijkerbroek. Ik werd al behoorlijk zenuwachtig in de gang richting de voordeur. “Rustig ademhalen,” vertelde ik mezelf, ”niemand die erop let of ik wel of niet luiers draag, Dat doen alleen andere luierdragers.” Bij de voordeur aangekomen hoorde ik dat er iets anders aan de hand was. Ik hoorde een aantal jongens lachen. Voor de deur stonden twee goede collega’s, inmiddels vrienden, genaamd Patrick en Ronald. “Ha die Mark,”zei Patrick,”Ronald en ik hebben besloten dat het prima weer is voor een paar biertjes op een terras voordat we naar huis gaan. Zin om mee te gaan ?”
Eigenlijk had ik best zin om mee te gaan. “Zeker weten,” hoorde ik mezelf zeggen,” ik zie jullie straks voorbuiten, dan haal ik mijn fiets uit de tuin.”
Dit was nog wat spannender dan naar de supermarkt gaan in een luier. Ik was nog nooit met een luier om met vrienden op pad gegaan. Nou ja, voor alles een eerste keer.
Deel 2 – de oppas
Met z’n drieën fietsten we naar ons favoriete terras, op een plek waar de zon nog lang schijnt en waar ze veel lekkere biertjes hebben. Daar aangekomen duurde het niet lang, of we zaten alle drie met een heerlijk biertje te genieten van de zon. Het was erg gezellig en dus volgde er nog een tweede, en daarna een derde. Na twee slokken van het derde biertje voelde ik dat ik dat ik moest plassen. Ik had een luier om, maar durfde het toch niet te laten lopen, bang dat mijn vrienden het misschien zouden merken. Ik besloot om gewoon op het toilet te gaan plassen. Toen ik terug kwam en weer ging zitten, gebeurde er iets dat ik niet gepland had. De rugleuning van de terrasstoel was vrij ruw en mijn shirt bleef aan de leuning plakken toen ik ging zitten. Daardoor was plotseling mijn broekrand zichtbaar en dus ook mijn luier. Snel trok ik mijn shirt weer omlaag. Gelukkig waren mijn vrienden druk in gesprek en ik denk niet dat ze het gezien hadden.
De rest van de avond gedroegen zowel Ronald als Patrick zich niet anders dan normaal en voelde ik me weer compleet op mijn gemak, en laat op de avond, vroeg in de nacht, ging ik moe en tevreden naar huis.
Onderweg had ik wel in mijn luier durven plassen, en thuis viel ik snel, na een verschoning, in slaap.
De volgende morgen werd ik wakker van de voordeurbel. Slaapdronken stond ik op om snel wat aan te trekken en de deur open te doen. Toen herinnerde ik me dat ik een luier om had. En ik voelde nu ook dat die doorweekt was. Als ik moe ben en veel bier drink, plas ik nog wel eens in bed, dus eigenlijk maar goed dat ik een luier om had. Ik besloot de bel te negeren en terug naar bed te gaan.
Een paar seconden later ging de bel weer, gevolgd door een luid bonzen op de voordeur. Dit was niet te negeren. Ik zocht snel een ruimzittende joggingbroek en shirt uit en liep snel naar de voordeur.
Wat ik zag toen ik de deur opendeed, had ik nooit kunnen bedenken. Voor de deur stond een vrouw, twee koppen groter dan ik, met meer spieren dan de gemiddelde mannelijke bodybuilder en met een grote koffer. “Ben jij Mark,”vroeg ze, met een veel te lage stem. “Euhm, ja,” was het enige dat ik kon bedenken. “Mooi,” zei de vrouw,” dan ben ik hier op het juiste adres. Mag ik binnen komen ?”
Nog steeds beduusd opende ik de deur voor haar en met stevige stappen liep ze langs me heen de gang in. “Ik zal me even voorstellen,” zei de vrouw,” ik ben Gertrude, maar jij moet me vanaf nu tante noemen.” ”Wat bedoelt U,” wilde ik zeggen, “maar na ‘wat ‘had’ ik al een klap op mijn wang te pakken. “Houd je mond,” zei Gertrude,” je mag alleen praten als ik je wat vraag. Zoals nu. Geef eerlijk antwoord, heb je nog een droge luier ?” Mijn mond viel open van verbazing. “Hoe, hoe bedoelt U,” wilde ik zeggen, maar na ‘’hoe’ had ik weer een klap te pakken. Dit keer wat harder. “Ja of nee, Mark. De vraag was makkelijk,” zei Gertrude. “Au,” was mijn antwoord. Gertrude vervolgde:”Mark, zeg me nu of je een natte luier hebt, anders kleed ik je buiten op straat uit.”
Dat gaf me weinig keus en het antwoord was dus:”ja,” zo zachtjes dat niemand het kon horen. Dus weer een klap op mijn wang. “Wat zeg je Mark,” vroeg Gertrude nu boos. “JA,” schreeuwde ik geschrokken. “Mooi,” was het enige dat Gertrude zei,” dan kom ik niet voor niets. Ik ben bang dat we een beetje vervelende start hadden samen, maar ik kom niet om je te pesten. Ik ben ingehuurd om voor je te zorgen, omdat je nog te klein bent om alleen te wonen. Laat maar even zien waar jouw slaapkamer is en dan zal ik je verschonen."
Ik was volledig overdonderd en het enige wat ik kon bedenken om te zeggen was:”Wacht even, dit is nog steeds mijn huis en ik heb niemand nodig om voor me te zorgen. Wilt u nu weg gaan, anders bel ik de politie.” Als antwoord pakte Getrude me stevig beet, trok mijn broek uit en tilde me op alsof ik niets woog. Ze duwde me het huis uit, de straat op en deed mijn voordeur dicht. Ik stond op straat met alleen een luier om en een T-shirt. Enigszins in paniek begon ik op mijn voordeur te bonken en schreeuwde: ”Laat me binnen, dit is niet leuk meer.” “Het is ook niet leuk bedoeld Mark,” hoorde ik Gertrude zeggen aan de andere kant van de deur. “Jij bent een kleine baby die nog in zijn luier plast en ik ben hier om voor je te zorgen. Als je binnen wilt komen, moet je zeggen dat je inderdaad een kleine baby bent en dat je wilt dat Tante Gertrude voor je zorgt.” “Doe de deur open,” zei ik boos. Aan de overkant zag ik hoe een gordijn voorzichtig opzij geschoven werd. “Dat is niet wat ik wil horen Mark,”zei Gertude,”Ik geef je nog één kans” Ik moest even slikken.
Ik zag nog een gordijn bewegen, hoorde een voordeur open gaan en ik fluisterde:”Laat me alsjeblieft binnen, ik ben een baby met een natte luier.” “Wat zei je “, vroeg Gertrude,”wees duidelijk. Moet ik nou voor je zorgen of niet. Ben je een kleine baby ?” Gefrustreerd hoorde ik mezelf roepen:”Ja, je moet voor me zorgen want ik ben een kleine baby !” Direct daarna hoorde ik iemand aan de overkant lachen, maar gelukkig hoorde ik ook dat mijn deur open ging. “Goed zo Markje,” zei Gertrude,”kom maar binnen en wees vanaf nu lief. Dan zal ik je een schone luier geven.”
Deel 3 – geef je over, of.. ?
Vlug duwde ik de voordeur verder open, stormde naar binnen en duwde de deur achter me dicht. Mijn hart bonkte in mijn keel en mijn longen waren op hol geslagen. Ik kneep mijn ogen dicht om de bonkende pijn in mijn hoofd te proberen te verdrijven. Ik hoorde het lachen aan de overkant nog echoën in mijn hoofd en ik voelde een traan langs mijn wang lopen. “He nou jochie,” hoorde ik een zachte stem zeggen,” rustig maar. Alles is goed. Ik ben hier voor je, toch ?” Ik deed mijn ogen open en keek in een lief, vrolijk gezicht, waarop ik niet boos kon zijn. “Geef me een hand en dan gaan we wat doen aan die vieze luier,” hoorde ik de stem bij het gezicht zeggen. Blijkbaar wachtte ik te lang met reageren, want plotseling voelde ik hoe ik, net als een kleine baby, opgetild werd. Eén hand tussen mijn benen door op mijn kont en één hand onder mijn nek en hoofd. “Rustig maar Markje,” hoorde ik,”tante Gertrude is hier.” Toen werd alles weer helder en begon ik tegen te sputteren. “IK ZEI RUSTIG,” zei Gertrude met strenge stem,”je kunt toch niet van me winnen, dus houd je koest.” “Hoezo koest, ik zal jemmmmhmmm,” was wat ik zei, tot ik na vier woorden een grote speen in mijn mond gedrukt kreeg. “Zo ben je tenminste stil,” zei Gertrude,”ik hoop dat je snapt dat ik nog veel vervelender kan zijn.” Ik keek nog eens naar haar spierballen en besloot dat ik beter stil kon blijven voorlopig.
Gertrude droeg me naar mijn slaapkamer en legde me op mijn bed. “Mooi bed,” zei ze,” hier zal ik lekker slapen. Je snapt denk ik wel dat dit bed voor grote mensen is en dus niet voor jou.” “Blijf liggen, dan pak ik mijn koffer,” zei ze daarna. Nadat ze de kamer uitgelopen was, besloot ik mijn kans te benutten.
Mijn slaapkamer heeft een deur naar mijn achtertuin, dus dat was mijn kans op ontsnappen. Halverwege de weg naar mijn schutting voelde ik een hand op mijn schouder, die me stevig onderuit duwde. Met een smak viel ik op de grond. Ik keek in het boze, bijna duivelse gezicht van Getrude. “Tart mijn geduld niet verder Markje,” zei je. “Of je bent mijn baby, of ik begraaf je in je eigen tuin…”
Na nog een keer slikken hoorde ik mezelf vragen:”Sorry Tante Gertrude, mag ik nu een schone luier ?”
Het gezicht van Gertrude klaarde op en liefkozend zei ze”Kom maar Markje, wees niet bang, niemand kan beter voor je zorgen dan ik.” Ze reikte me de hand en trok me omhoog. Ik liep naast haar, hand-in-hand ug richting mijn slaapkamer. Dat liep echt heel vreemd. Door mijn natte luier liep ik al iets meer wijdbeens dan normaal, maar omdat Gertrude zoveel langer was dan ik, en ik haar hand vast hield, kan ik amper op mijn benen blijven staan en struikelde voortdurend. “Kom maar jochie,”zei Gertude en zonder enige aarzeling tilde ze me weer op. Dit keer als een peuter, op één arm en tegen haar schouder gedrukt. Hoewel ik wist dat ik nog steeds boos moest zijn op Gertrude, voelde ik me op een vreemde manier op mijn gemak. Heel mijn lichaam kwam tot rust, rustend op die stevige arm, tegen haar stevige schouder en, nu ik erop let, enorme boezem.
Ik voelde hoe ik slaperig werd en na drie keer geeuwen, viel ik slaap.
bij deze alweer mijn vierde verhaal.
Ik denk dat jullie deze wel kunnen waarderen.
Hierbij de 1e drie delen. De volgende delen volgen ben ik bang pas volgende week, maar dit wilde ik julie niet onthouden. Ik denk dat jullie wel weten waar dit naartoe gaat, maar ik beloof genoeg verrassende wendingen.
De wraak van de babyverzorgster (DL AB JL ML WL OB NL PL GL)
Deel 1 – onverwacht op pad
Het was een mooie vrijdagavond en eigenlijk terrasweer, maar ik had geen zin om weg te gaan vanavond. Heel de week had ik me verheugd op dit weekend. Ik kreeg geen bezoek en had niet gepland om weg te gaan, dus: Luierweekend ! Ik kon van vrijdagavond tot maandagochtend onafgebroken luiers dragen.
Af en toe plan ik zo’n weekend bewust in, om aan mijn luiergevoelens toe te kunnen geven. Daarna kan ik weer makkelijk een paar weekenden afspraken maken, zonder dat ik de luiers mis.
Ik was na het werk direct naar huis gegaan, had me thuis direct uitgekleed en nu stond ik mezelf met een mooie, schone Tena Maxi om te bewonderen in de spiegel. Tijd om mezelf aan te kleden en de boodschappen voor het weekend te gaan halen. Ik had een ruimzittende spijkerbroek uitgekozen en een redelijk lang vallend shirt. Ik wilde namelijk iets nieuws uitproberen. Normaliter zorg ik altijd dat ik twee laagjes kleding aan heb als ik luiers ga dragen in het openbaar, bijvoorbeeld een hemd en een overhemd of poloshirt. Er is dan helemaal geen kans dat mijn luier te zien is door een opwaaiend, of opstropend shirt. Nu het zo warm was ging ik voor het eerst met alleen een shirt op mijn spijkerbroek. Ik werd redelijk opgewonden van het idee dat iemand per ongeluk de bovenkant van mijn luier zou kunnen zien, want die steekt standaard een paar centimeter boven de rand van mijn broek uit. Ik had mezelf wijs gemaakt dat die kans redelijk klein was, als ik voorzichtig bleef, bijvoorbeeld bij het van mijn fiets afstappen..
Ik had mezelf net aangekleed en mijn schoenen aangetrokken toen er iets onverwachts gebeurde: de deurbel luidde. Waarschijnlijk de buurman, die had me thuis zien komen en wilde misschien kort praten over ons idee voor een nieuwe schutting. Gelukkig had ik me net aangekleed, dus dan maar direct de vuurdoop, openbaar optreden nummer één, in luier, met alleen shirt op mijn spijkerbroek. Ik werd al behoorlijk zenuwachtig in de gang richting de voordeur. “Rustig ademhalen,” vertelde ik mezelf, ”niemand die erop let of ik wel of niet luiers draag, Dat doen alleen andere luierdragers.” Bij de voordeur aangekomen hoorde ik dat er iets anders aan de hand was. Ik hoorde een aantal jongens lachen. Voor de deur stonden twee goede collega’s, inmiddels vrienden, genaamd Patrick en Ronald. “Ha die Mark,”zei Patrick,”Ronald en ik hebben besloten dat het prima weer is voor een paar biertjes op een terras voordat we naar huis gaan. Zin om mee te gaan ?”
Eigenlijk had ik best zin om mee te gaan. “Zeker weten,” hoorde ik mezelf zeggen,” ik zie jullie straks voorbuiten, dan haal ik mijn fiets uit de tuin.”
Dit was nog wat spannender dan naar de supermarkt gaan in een luier. Ik was nog nooit met een luier om met vrienden op pad gegaan. Nou ja, voor alles een eerste keer.
Deel 2 – de oppas
Met z’n drieën fietsten we naar ons favoriete terras, op een plek waar de zon nog lang schijnt en waar ze veel lekkere biertjes hebben. Daar aangekomen duurde het niet lang, of we zaten alle drie met een heerlijk biertje te genieten van de zon. Het was erg gezellig en dus volgde er nog een tweede, en daarna een derde. Na twee slokken van het derde biertje voelde ik dat ik dat ik moest plassen. Ik had een luier om, maar durfde het toch niet te laten lopen, bang dat mijn vrienden het misschien zouden merken. Ik besloot om gewoon op het toilet te gaan plassen. Toen ik terug kwam en weer ging zitten, gebeurde er iets dat ik niet gepland had. De rugleuning van de terrasstoel was vrij ruw en mijn shirt bleef aan de leuning plakken toen ik ging zitten. Daardoor was plotseling mijn broekrand zichtbaar en dus ook mijn luier. Snel trok ik mijn shirt weer omlaag. Gelukkig waren mijn vrienden druk in gesprek en ik denk niet dat ze het gezien hadden.
De rest van de avond gedroegen zowel Ronald als Patrick zich niet anders dan normaal en voelde ik me weer compleet op mijn gemak, en laat op de avond, vroeg in de nacht, ging ik moe en tevreden naar huis.
Onderweg had ik wel in mijn luier durven plassen, en thuis viel ik snel, na een verschoning, in slaap.
De volgende morgen werd ik wakker van de voordeurbel. Slaapdronken stond ik op om snel wat aan te trekken en de deur open te doen. Toen herinnerde ik me dat ik een luier om had. En ik voelde nu ook dat die doorweekt was. Als ik moe ben en veel bier drink, plas ik nog wel eens in bed, dus eigenlijk maar goed dat ik een luier om had. Ik besloot de bel te negeren en terug naar bed te gaan.
Een paar seconden later ging de bel weer, gevolgd door een luid bonzen op de voordeur. Dit was niet te negeren. Ik zocht snel een ruimzittende joggingbroek en shirt uit en liep snel naar de voordeur.
Wat ik zag toen ik de deur opendeed, had ik nooit kunnen bedenken. Voor de deur stond een vrouw, twee koppen groter dan ik, met meer spieren dan de gemiddelde mannelijke bodybuilder en met een grote koffer. “Ben jij Mark,”vroeg ze, met een veel te lage stem. “Euhm, ja,” was het enige dat ik kon bedenken. “Mooi,” zei de vrouw,” dan ben ik hier op het juiste adres. Mag ik binnen komen ?”
Nog steeds beduusd opende ik de deur voor haar en met stevige stappen liep ze langs me heen de gang in. “Ik zal me even voorstellen,” zei de vrouw,” ik ben Gertrude, maar jij moet me vanaf nu tante noemen.” ”Wat bedoelt U,” wilde ik zeggen, “maar na ‘wat ‘had’ ik al een klap op mijn wang te pakken. “Houd je mond,” zei Gertrude,” je mag alleen praten als ik je wat vraag. Zoals nu. Geef eerlijk antwoord, heb je nog een droge luier ?” Mijn mond viel open van verbazing. “Hoe, hoe bedoelt U,” wilde ik zeggen, maar na ‘’hoe’ had ik weer een klap te pakken. Dit keer wat harder. “Ja of nee, Mark. De vraag was makkelijk,” zei Gertrude. “Au,” was mijn antwoord. Gertrude vervolgde:”Mark, zeg me nu of je een natte luier hebt, anders kleed ik je buiten op straat uit.”
Dat gaf me weinig keus en het antwoord was dus:”ja,” zo zachtjes dat niemand het kon horen. Dus weer een klap op mijn wang. “Wat zeg je Mark,” vroeg Gertrude nu boos. “JA,” schreeuwde ik geschrokken. “Mooi,” was het enige dat Gertrude zei,” dan kom ik niet voor niets. Ik ben bang dat we een beetje vervelende start hadden samen, maar ik kom niet om je te pesten. Ik ben ingehuurd om voor je te zorgen, omdat je nog te klein bent om alleen te wonen. Laat maar even zien waar jouw slaapkamer is en dan zal ik je verschonen."
Ik was volledig overdonderd en het enige wat ik kon bedenken om te zeggen was:”Wacht even, dit is nog steeds mijn huis en ik heb niemand nodig om voor me te zorgen. Wilt u nu weg gaan, anders bel ik de politie.” Als antwoord pakte Getrude me stevig beet, trok mijn broek uit en tilde me op alsof ik niets woog. Ze duwde me het huis uit, de straat op en deed mijn voordeur dicht. Ik stond op straat met alleen een luier om en een T-shirt. Enigszins in paniek begon ik op mijn voordeur te bonken en schreeuwde: ”Laat me binnen, dit is niet leuk meer.” “Het is ook niet leuk bedoeld Mark,” hoorde ik Gertrude zeggen aan de andere kant van de deur. “Jij bent een kleine baby die nog in zijn luier plast en ik ben hier om voor je te zorgen. Als je binnen wilt komen, moet je zeggen dat je inderdaad een kleine baby bent en dat je wilt dat Tante Gertrude voor je zorgt.” “Doe de deur open,” zei ik boos. Aan de overkant zag ik hoe een gordijn voorzichtig opzij geschoven werd. “Dat is niet wat ik wil horen Mark,”zei Gertude,”Ik geef je nog één kans” Ik moest even slikken.
Ik zag nog een gordijn bewegen, hoorde een voordeur open gaan en ik fluisterde:”Laat me alsjeblieft binnen, ik ben een baby met een natte luier.” “Wat zei je “, vroeg Gertrude,”wees duidelijk. Moet ik nou voor je zorgen of niet. Ben je een kleine baby ?” Gefrustreerd hoorde ik mezelf roepen:”Ja, je moet voor me zorgen want ik ben een kleine baby !” Direct daarna hoorde ik iemand aan de overkant lachen, maar gelukkig hoorde ik ook dat mijn deur open ging. “Goed zo Markje,” zei Gertrude,”kom maar binnen en wees vanaf nu lief. Dan zal ik je een schone luier geven.”
Deel 3 – geef je over, of.. ?
Vlug duwde ik de voordeur verder open, stormde naar binnen en duwde de deur achter me dicht. Mijn hart bonkte in mijn keel en mijn longen waren op hol geslagen. Ik kneep mijn ogen dicht om de bonkende pijn in mijn hoofd te proberen te verdrijven. Ik hoorde het lachen aan de overkant nog echoën in mijn hoofd en ik voelde een traan langs mijn wang lopen. “He nou jochie,” hoorde ik een zachte stem zeggen,” rustig maar. Alles is goed. Ik ben hier voor je, toch ?” Ik deed mijn ogen open en keek in een lief, vrolijk gezicht, waarop ik niet boos kon zijn. “Geef me een hand en dan gaan we wat doen aan die vieze luier,” hoorde ik de stem bij het gezicht zeggen. Blijkbaar wachtte ik te lang met reageren, want plotseling voelde ik hoe ik, net als een kleine baby, opgetild werd. Eén hand tussen mijn benen door op mijn kont en één hand onder mijn nek en hoofd. “Rustig maar Markje,” hoorde ik,”tante Gertrude is hier.” Toen werd alles weer helder en begon ik tegen te sputteren. “IK ZEI RUSTIG,” zei Gertrude met strenge stem,”je kunt toch niet van me winnen, dus houd je koest.” “Hoezo koest, ik zal jemmmmhmmm,” was wat ik zei, tot ik na vier woorden een grote speen in mijn mond gedrukt kreeg. “Zo ben je tenminste stil,” zei Gertrude,”ik hoop dat je snapt dat ik nog veel vervelender kan zijn.” Ik keek nog eens naar haar spierballen en besloot dat ik beter stil kon blijven voorlopig.
Gertrude droeg me naar mijn slaapkamer en legde me op mijn bed. “Mooi bed,” zei ze,” hier zal ik lekker slapen. Je snapt denk ik wel dat dit bed voor grote mensen is en dus niet voor jou.” “Blijf liggen, dan pak ik mijn koffer,” zei ze daarna. Nadat ze de kamer uitgelopen was, besloot ik mijn kans te benutten.
Mijn slaapkamer heeft een deur naar mijn achtertuin, dus dat was mijn kans op ontsnappen. Halverwege de weg naar mijn schutting voelde ik een hand op mijn schouder, die me stevig onderuit duwde. Met een smak viel ik op de grond. Ik keek in het boze, bijna duivelse gezicht van Getrude. “Tart mijn geduld niet verder Markje,” zei je. “Of je bent mijn baby, of ik begraaf je in je eigen tuin…”
Na nog een keer slikken hoorde ik mezelf vragen:”Sorry Tante Gertrude, mag ik nu een schone luier ?”
Het gezicht van Gertrude klaarde op en liefkozend zei ze”Kom maar Markje, wees niet bang, niemand kan beter voor je zorgen dan ik.” Ze reikte me de hand en trok me omhoog. Ik liep naast haar, hand-in-hand ug richting mijn slaapkamer. Dat liep echt heel vreemd. Door mijn natte luier liep ik al iets meer wijdbeens dan normaal, maar omdat Gertrude zoveel langer was dan ik, en ik haar hand vast hield, kan ik amper op mijn benen blijven staan en struikelde voortdurend. “Kom maar jochie,”zei Gertude en zonder enige aarzeling tilde ze me weer op. Dit keer als een peuter, op één arm en tegen haar schouder gedrukt. Hoewel ik wist dat ik nog steeds boos moest zijn op Gertrude, voelde ik me op een vreemde manier op mijn gemak. Heel mijn lichaam kwam tot rust, rustend op die stevige arm, tegen haar stevige schouder en, nu ik erop let, enorme boezem.
Ik voelde hoe ik slaperig werd en na drie keer geeuwen, viel ik slaap.
x x
