Elke_Diaper
Gewaardeerd Lid
gaat zo door 
De Wraak van de Baby-verzorgster
- Onderwerp starter Luiertje_om
- Startdatum
Luiertje_om
Life's all about feeling the groove.
Deel 8 – de baby’s
Ik werd wakker in mijn warme bedje en merkte dat ik mijn speentje nog in mijn mond had en mijn knuffel nog steeds tegen me aan geklemd. “Ik kan best wennen aan een vakantie als deze,” dacht ik bij mezelf.
Aan de warme plek in mijn luier voelde ik dat ik ook alweer geplast had. Dat was wel onverwacht.
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit veel problemen met bedplassen heb gehad. Nu was dus voor het eerst in lange tijd dat ik nat wakker werd, terwijl ik droog ging slapen. Maar ja, hier mag het allemaal. Gaat vast wel weer over als ik weer thuis ben, in mijn normale ritme.
Ik besloot me er niet druk om te maken en de tijd die ik nu even voor mezelf had te gebruiken om mijn kamer te onderzoeken. Ik stapte uit bed en moest glimlachen bij het gezicht van mijn naakte lichaam, met alleen een natte luier om. “Eigenlijk ben ik best een knappe baby,” grapte ik in mezelf.
Als eerste wilde ik weten wat voor kleren ik hier zou dragen en liep naar de linnenkast. Die bleek op slot te zitten. Blijkbaar vond Gertrude dat ik nog te klein was om mijn eigen kleding uit te kiezen. De laden van de commode waren niet op slot, maar daarin zat niets onverwachts. Een hoop tubes babyzalf, bussen talkpoeder, pakjes billendoekjes en veel schone luiers. Twee verschillende soorten: Tena Slips Maxi en de luier die ik nu omhad, een Abriform Xplus.
Tenslotte kwam ik bij het laatste meubel, de houten kist. Ook die zat niet op slot, maar de deksel was wel zwaar. Voorzichtig tilde ik de deksel wat open en zag dat de kist helemaal gevuld was met speelgoed. Ik zag Duplo lego, zachte badstof blokken, een aantal puzzels en een houten trein met rails. Ik had vroeger ook al zo’n trein gehad en was dan uren bezig om een parcours uit te zetten. Als het af was, was ik mijn interesse weer kwijt, maar bleef de baan nog een paar dagen liggen, zodat mijn broertje ermee kon spelen. Ik kreeg dan altijd ruzie met hem, omdat ik alweer wilde beginnen aan een nieuwe baan en zijn rails nodig had.
Enthousiast duwde ik de deksel verder open. De deksel was te zwaar om te houden voor me en met een klap viel die open tegen de achtermuur.
Even later hoorde ik gestommel op de trap en kwam Gertrude geschrokken binnen. Ze leek opgelucht toen ze zag dat het slechts de kist was die de oorzaak was voor het lawaai. Ze pakte me op haar schouder en vroeg of ik lekker geslapen had. “Ja, tante Gertrude,” zei ik eerlijk. “Dan heb je nu vast wel honger,” zei Gertrude,” je lag zo lief te slapen toen ik terug kwam dat ik je niet wakker wilde maken.” Ik kreeg een aai over mijn bol, toen ze zag dat ik moest blozen van die opmerking. “Ik ben blij dat je het naar je zin hebt hier,” zei Gertrude,“Ik zal je eerst de kamer van de baby’s laten zien voordat we wat gaan eten. Ik heb ze net gevoed, dus die zullen nog wel even blijven slapen.”
Met mij op haar arm kostte het nog geen moeite voor Gertrude om de trap op te klimmen. Boven waren drie deuren. “Links is de badkamer, daar mag je vanavond lekker in bad,” zei Gertrude. “De kamer aan het eind van de gang is de babykamer. Je moet me beloven dat je daar nooit alleen naar toe gaat. Ik wil niet dat er ongelukken gebeuren. Beloof je me dat je niet naar die kamer gaat zonder dat ik erbij ben ?”
Dat leek me geen probleem, dus schudde ik ja. Ik had geen zin in ruzie met Patrick. Van hem kon ik nooit winnen, want die was veel sterker dan ik. “Wat zeg je dan Markje ?”, vroeg Gertrude nog een keer.
“Ja, tante Gertrude,” antwoordde ik. “Goed zo,” zei Gertrude,”dan zal ik je nu de babykamer laten zien.”
Ze opende de deur en ik zag dat deze kamer veel leek op die van mij, met ook een groot raam en helemaal betimmerd, maar wel een stuk ruimer was. Het eerste wat me opviel was het spijlenbed dat links van het raam stond. Daarin had ik ook gelegen in mijn eigen logeerkamer. Aan de andere kant van de kamer stond een klassieke wieg, met gordijntjes, maar dan ruim groot genoeg voor een volwassene. Verder stonden in de kamer een commode, dezelfde als in mijn kamer stond, en een tweedeurs linnenkast.
Eerst droeg Gertrude me naar het spijlenbed. Ik zag dat Ronald daarin rustig lag te slapen. Hij had zijn speen uitgespuugd en lag in plaats daarvan te sabbelen op zijn duim. In zijn andere hand klemde hij een knuffelkonijn stevig vast. Verbaasd keek ik naar Gertrude. Ietwat schuldig zegde ze:“Deze baby baart me wel een beetje zorgen. Het lijkt net alsof Ronald dit stiekem altijd al gewild heeft. Hij gedraagt zich al bijna helemaal als kleine baby. Toen ik hem net van de borst nam, begon hij zelfs een beetje te jammeren.”
Daarna sloeg Gertrude het dekentje dat over Ronald lag iets terug en was duidelijk te zien dat Ronald een natte luier had. “Ik had hem net verschoond, maar hij heeft ook zoveel gedronken voor het slapen gaan.”
Daarna droeg Gertrude me naar de wieg. Daarin lag Patrick te slapen, op zijn rug. Hij lag onnatuurlijk stil. “Deze lastpost krijgt deze week extra straf,” begon Gertrude haar verklaring. “Patrick bleef maar schelden, zelfs na het pak voor zijn broek van vanmiddag. Ik heb hem tijdelijk verdoofd en een slaapmiddel gegeven. Dat is over een uurtje wel uitgewerkt. Ik wil je ook graag een geheimpje vertellen, want ik weet dat jij Patrick ook wel wilt straffen. Kun je een geheimpje bewaren ? Zo niet, dan vertel ik het niet, want ik zou het jammer vinden om je te moeten straffen omdat je het hebt doorverteld aan Patrick.”
Ik dacht even na en zei toen:”Ja, tante Gertrude. Kan geheimpje wel bewaren.”
“Goed zo,” ging Gertrude verder. “Ik heb de sluitspier en kringspier van Patrick ook verdoofd, maar dat middel is een stuk zwaarder. Ik denk dat het middel nog wel een dag of 4 blijft werken. Voor de rest van de week is Patrick net zo onzindelijk als een kleine baby.”
Gertrude trok de deken weg van Patrick’s lichaam en ik zag duidelijk de gele, natte plek in zijn luier. Ook rook ik de lichte stank van dunne, babypoep. “Patrick drinkt deze week alleen maar van mijn melk. Die poep zal voorlopig wel zo dun blijven,” zei Gertrude.
“Het spelletje is deze week als volgt: Patrick zal voor straf behandeld worden als de kleinste baby, van hooguit 6 maanden oud. Ronaldje is ongeveer één jaar oud. Jij bent natuurlijk mijn grote jongen, want jij bent al twee jaar oud.” ”Hoe oud ben je al ?”, vroeg Gertrude. Lachend stak ik twee vingers omhoog en riep ik:”Twee jaartjes al !” Gertrude moest ook lachen.
“Zo, we laten de baby’s maar slapen en dan gaan wij lekker eten,”zei ze. “Het is al vier uur ’s middags, dus dat wordt iets kleins voor tussendoor. Ik heb trouwens nog een verassing voor je. We krijgen vanavond een gast bij het eten. Maar ik weet zeker dat het gezelliger wordt dan het bezoek van vanmorgen.”
Ik werd wakker in mijn warme bedje en merkte dat ik mijn speentje nog in mijn mond had en mijn knuffel nog steeds tegen me aan geklemd. “Ik kan best wennen aan een vakantie als deze,” dacht ik bij mezelf.
Aan de warme plek in mijn luier voelde ik dat ik ook alweer geplast had. Dat was wel onverwacht.
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit veel problemen met bedplassen heb gehad. Nu was dus voor het eerst in lange tijd dat ik nat wakker werd, terwijl ik droog ging slapen. Maar ja, hier mag het allemaal. Gaat vast wel weer over als ik weer thuis ben, in mijn normale ritme.
Ik besloot me er niet druk om te maken en de tijd die ik nu even voor mezelf had te gebruiken om mijn kamer te onderzoeken. Ik stapte uit bed en moest glimlachen bij het gezicht van mijn naakte lichaam, met alleen een natte luier om. “Eigenlijk ben ik best een knappe baby,” grapte ik in mezelf.
Als eerste wilde ik weten wat voor kleren ik hier zou dragen en liep naar de linnenkast. Die bleek op slot te zitten. Blijkbaar vond Gertrude dat ik nog te klein was om mijn eigen kleding uit te kiezen. De laden van de commode waren niet op slot, maar daarin zat niets onverwachts. Een hoop tubes babyzalf, bussen talkpoeder, pakjes billendoekjes en veel schone luiers. Twee verschillende soorten: Tena Slips Maxi en de luier die ik nu omhad, een Abriform Xplus.
Tenslotte kwam ik bij het laatste meubel, de houten kist. Ook die zat niet op slot, maar de deksel was wel zwaar. Voorzichtig tilde ik de deksel wat open en zag dat de kist helemaal gevuld was met speelgoed. Ik zag Duplo lego, zachte badstof blokken, een aantal puzzels en een houten trein met rails. Ik had vroeger ook al zo’n trein gehad en was dan uren bezig om een parcours uit te zetten. Als het af was, was ik mijn interesse weer kwijt, maar bleef de baan nog een paar dagen liggen, zodat mijn broertje ermee kon spelen. Ik kreeg dan altijd ruzie met hem, omdat ik alweer wilde beginnen aan een nieuwe baan en zijn rails nodig had.
Enthousiast duwde ik de deksel verder open. De deksel was te zwaar om te houden voor me en met een klap viel die open tegen de achtermuur.
Even later hoorde ik gestommel op de trap en kwam Gertrude geschrokken binnen. Ze leek opgelucht toen ze zag dat het slechts de kist was die de oorzaak was voor het lawaai. Ze pakte me op haar schouder en vroeg of ik lekker geslapen had. “Ja, tante Gertrude,” zei ik eerlijk. “Dan heb je nu vast wel honger,” zei Gertrude,” je lag zo lief te slapen toen ik terug kwam dat ik je niet wakker wilde maken.” Ik kreeg een aai over mijn bol, toen ze zag dat ik moest blozen van die opmerking. “Ik ben blij dat je het naar je zin hebt hier,” zei Gertrude,“Ik zal je eerst de kamer van de baby’s laten zien voordat we wat gaan eten. Ik heb ze net gevoed, dus die zullen nog wel even blijven slapen.”
Met mij op haar arm kostte het nog geen moeite voor Gertrude om de trap op te klimmen. Boven waren drie deuren. “Links is de badkamer, daar mag je vanavond lekker in bad,” zei Gertrude. “De kamer aan het eind van de gang is de babykamer. Je moet me beloven dat je daar nooit alleen naar toe gaat. Ik wil niet dat er ongelukken gebeuren. Beloof je me dat je niet naar die kamer gaat zonder dat ik erbij ben ?”
Dat leek me geen probleem, dus schudde ik ja. Ik had geen zin in ruzie met Patrick. Van hem kon ik nooit winnen, want die was veel sterker dan ik. “Wat zeg je dan Markje ?”, vroeg Gertrude nog een keer.
“Ja, tante Gertrude,” antwoordde ik. “Goed zo,” zei Gertrude,”dan zal ik je nu de babykamer laten zien.”
Ze opende de deur en ik zag dat deze kamer veel leek op die van mij, met ook een groot raam en helemaal betimmerd, maar wel een stuk ruimer was. Het eerste wat me opviel was het spijlenbed dat links van het raam stond. Daarin had ik ook gelegen in mijn eigen logeerkamer. Aan de andere kant van de kamer stond een klassieke wieg, met gordijntjes, maar dan ruim groot genoeg voor een volwassene. Verder stonden in de kamer een commode, dezelfde als in mijn kamer stond, en een tweedeurs linnenkast.
Eerst droeg Gertrude me naar het spijlenbed. Ik zag dat Ronald daarin rustig lag te slapen. Hij had zijn speen uitgespuugd en lag in plaats daarvan te sabbelen op zijn duim. In zijn andere hand klemde hij een knuffelkonijn stevig vast. Verbaasd keek ik naar Gertrude. Ietwat schuldig zegde ze:“Deze baby baart me wel een beetje zorgen. Het lijkt net alsof Ronald dit stiekem altijd al gewild heeft. Hij gedraagt zich al bijna helemaal als kleine baby. Toen ik hem net van de borst nam, begon hij zelfs een beetje te jammeren.”
Daarna sloeg Gertrude het dekentje dat over Ronald lag iets terug en was duidelijk te zien dat Ronald een natte luier had. “Ik had hem net verschoond, maar hij heeft ook zoveel gedronken voor het slapen gaan.”
Daarna droeg Gertrude me naar de wieg. Daarin lag Patrick te slapen, op zijn rug. Hij lag onnatuurlijk stil. “Deze lastpost krijgt deze week extra straf,” begon Gertrude haar verklaring. “Patrick bleef maar schelden, zelfs na het pak voor zijn broek van vanmiddag. Ik heb hem tijdelijk verdoofd en een slaapmiddel gegeven. Dat is over een uurtje wel uitgewerkt. Ik wil je ook graag een geheimpje vertellen, want ik weet dat jij Patrick ook wel wilt straffen. Kun je een geheimpje bewaren ? Zo niet, dan vertel ik het niet, want ik zou het jammer vinden om je te moeten straffen omdat je het hebt doorverteld aan Patrick.”
Ik dacht even na en zei toen:”Ja, tante Gertrude. Kan geheimpje wel bewaren.”
“Goed zo,” ging Gertrude verder. “Ik heb de sluitspier en kringspier van Patrick ook verdoofd, maar dat middel is een stuk zwaarder. Ik denk dat het middel nog wel een dag of 4 blijft werken. Voor de rest van de week is Patrick net zo onzindelijk als een kleine baby.”
Gertrude trok de deken weg van Patrick’s lichaam en ik zag duidelijk de gele, natte plek in zijn luier. Ook rook ik de lichte stank van dunne, babypoep. “Patrick drinkt deze week alleen maar van mijn melk. Die poep zal voorlopig wel zo dun blijven,” zei Gertrude.
“Het spelletje is deze week als volgt: Patrick zal voor straf behandeld worden als de kleinste baby, van hooguit 6 maanden oud. Ronaldje is ongeveer één jaar oud. Jij bent natuurlijk mijn grote jongen, want jij bent al twee jaar oud.” ”Hoe oud ben je al ?”, vroeg Gertrude. Lachend stak ik twee vingers omhoog en riep ik:”Twee jaartjes al !” Gertrude moest ook lachen.
“Zo, we laten de baby’s maar slapen en dan gaan wij lekker eten,”zei ze. “Het is al vier uur ’s middags, dus dat wordt iets kleins voor tussendoor. Ik heb trouwens nog een verassing voor je. We krijgen vanavond een gast bij het eten. Maar ik weet zeker dat het gezelliger wordt dan het bezoek van vanmorgen.”
R
Rozerood
Guest
,./ !1 .. super!! x
Luiertje_om
Life's all about feeling the groove.
Nog een stukje. Het gaat alsmaar door.
Ik schat nog drie of vier delen en dan is dit verhaal uitgekauwd.
Daarna gewoon weer een nieuw verhaaltje.
Deel 9 – de rest van het huis
Gertrude droeg me de babykamer uit en trok de deur achter zich dicht. Daarna liep ze door de gang naar de trap en droeg me weer naar beneden. Ik verbaasde me over de kracht in haar armen. Al die tijd had ze me op haar arm gehouden en ze zag eruit alsof ze dat nog wel een paar uur vol kon houden.
“Tante Gertrude,” begon ik. “Hoe kan het dat u zo sterk bent ?” Gertrude moest lachen om deze ietwat brutale vraag en antwoordde:”Ik was vroeger een beroemde sportvrouw Markje. Ik kon heel zware gewichten heffen en was zelfs nog een keer Europees kampioen. Maar dat is al lang geleden en dat wereldje is zo onbekend bij het grote publiek. Nu kent bijna niemand me meer. Ik moest stoppen toen ik een blessure kreeg.
Omdat ik goed verzekerd was, kreeg ik toen een redelijk groot geldbedrag. Samen met het door mij verdiende prijzengeld, had ik genoeg geld om niet meer te hoeven werken. Nu doe ik wat ik het liefste doe, mezelf verhuren als oppasmoeder voor volwassen baby’s. Je zult je erover verbazen hoeveel opdrachten ik tegenwoordig krijg.”
Ik had niet verwacht dat Gertrude me zoveel over haar zou vertellen. Ik moet zeggen dat ik me toch nog wat meer op mijn gemak voelde, nu er iets van het mysterie rond Gertrude was weggenomen. Alsof Gertrude nu plotseling van vlees en bloed werd, in plaats van een levend fantasiebeeld.
Onderaan de trap gingen we naar de deur die het dichts bij de voordeur lag, waarvan ik eerder al gezien had, dat daar de keuken was. In de keuken zei Gertrude:”Zo, ga nu maar even zelf staan, dan kan ik jouw kinderstoel erbij halen. Gertrude zette me voorzichtig naast de tafel op de grond en liep zelf de keuken uit.
Nu pas voelde ik echt goed de dikke luier tussen mijn benen. Omdat ik al sinds die ochtend niet meer zelf gelopen had, stond ik redelijk wankel en ik pakte voor de zekerheid de tafel beet. Gertrude kwam terug met een hoge, brede kinderstoel en moest lachen toen ze mij zo zag staan. “We zullen straks wel een stukje lopen, dan kan je wat beter wennen aan je luier,” zei ze. Ze zette de kinderstoel naast de tafel en klapte het tafelblad zijwaarts weg. Ze tilde me op en zette me in de stoel. Daarna ging het tafelblad weer naar beneden en zat ik opgesloten, in mijn zetel, hoog boven de eettafel. Ik zat best lekker daar in mijn eigen stoeltje.
Gertrude was inmiddels begonnen met het dekken van de tafel. Eerst een normaal bord en bestek voor haar en daarna een plastic bordje voor mij, maar niet op mijn tafeltje. Daarna schonk ze voor zichzelf een beker melk in en pakte ze voor mij een flesje uit de koelkast. “Die had je nog tegoed,”zei ze en gaf de fles aan mij. Ik had honger en begon meteen te drinken, nou ja, er kwam niet veel melk tegelijk uit de speen, dus was het meer sabbelen. Blijkbaar zag ik er schattig uit, want ik had weer een aai over mijn bol verdiend. Daarna pakte Gertrude brood en wat beleg. Voor zichzelf smeerde ze een dubbele boterham met kaas en voor mij een boterham met pindakaas, die ze in kleine stukjes sneed. Daarna zette ze mijn bordje voor me op mijn tafeltje. Ik zette de melkfles neer en begon aan de boterham. Mijn maag ging tekeer toen die voor het eerst sinds uren weer vast voedsel voelde. Ik kreeg direct een beetje medelijden met Patrick. Die kreeg alleen maar melk de komende dagen. Maar ja, eigen schuld. Voor het zelfde geld was Gertrude wel een monster van een vrouw geweest en was ons wel iets overkomen.
Nadat ik mijn boterhammetje op had, dronk ik de fles melk verder leeg. Tijdens het drinken voelde ik weer aandrang om te plassen en bijna vanzelf liep het in mijn luier. Tevreden zette ik de lege fles neer op mijn tafeltje. Ook Gertrude was klaar met eten. Ze ruimde alles op en haalde mij weer uit de kinderstoel.
“Ik zal je verschonen en aankleden, want ons bezoek komt straks,” zei ze,”Wil je zelf naar de trap lopen ?”
Ze pakte mijn hand vast en samen liepen we naar de trap. Daar tilde ze me weer op en droeg me naar mijn kamer. Zoals gebruikelijk werd ik schoon gemaakt op de commode en kreeg ik een frisse, schone luier om. Weer zo’n dikke. Daarna haalde Gertrude een kleine sleutel uit haar zak waarmee ze de linnenkast open maakte. Vanaf mijn aankleedkussen op de commode keek ik tegen de openstaande deur van de kast aan en kon ik helaas niets zien van wat erin lag. Gertrude zocht even en pakte toen een blauwe broek en een wit shirt uit de kast. Ze deed me eerst sokken aan en daarna vouwde ze de broek uit. Ik zag dat het een spijkerbroek was met zakken aan de voor- en achterkant. Best stoer. Ze trok de pijpen van de broek over mijn benen en daarna tilde ze me iets op om de broek over mijn heupen en kont te trekken. Toen ze hem dicht gedaan had, voelde ik dat hij behoorlijk ruim zat. Daarna trok Gertrude het shirt over mijn armen en hoofd.
Ik zag dat er op de voorkant een grote pandabeer stond. “Die past goed bij jouw knuffel, echt heel schattig, “ zei Gertrude. Ik moest lachen om het enthousiasme van Gertrude, wat me een dikke kus op mijn voorhoofd opleverde.
Daarna pakte Gertrude me van de commode af en nam ze me mee naar de badkamer. “Je gaat nog niet in bad hoor, maar ik wil je graag laten zien hoe je eruit ziet nu, “ zei Gertrude.
De badkamer was een stuk groter dan ik gedacht had. Tegen de zijwand was een heel breed en lang ligbad ingebouwd. In de hoek tegen de andere wand stond een douchecel. Tussen de douche en het bad stond een open kast met daarin heel veel handdoeken, in allerlei kleuren. Voor de douche, naast de deur hing een wasbak aan de muur. Naast de handdoekenkast stond nog een kast met deur, waaraan een grote passpiegel hing. Gertrude zette me voor de spiegel op de grond. Ik zag dat het pandashirt inderdaad best schattig was. Het was wel een stuk korter dan ik normaal zou kopen. Het kwam net voorbij mijn navel. Doordat de broek zo wijd was, was die al een behoorlijk stuk afgezakt. Hij hing nog net op mijn heupen, waardoor mijn luier duidelijk zichtbaar was. De pijpen waren iets te kort, waardoor die nu precies goed vielen.
“En, mooi ?,” vroeg Gertrude,” ik weet zeker dat je de blits gaat maken met die stoere broek en shirt.” Ik was daar niet zo zeker van, maar voordat ik wat kon zeggen, pakte Gertrude me alweer op, trok mijn broek over mijn kont en droeg me weer naar beneden.
Nu gingen we naar de woonkamer.
Die was ook redelijk ruim, maar iets kleiner dan ik verwacht had. Hij liep in een hoek, met ramen aan de voorkant, zijkant en de achterkant van het huis, waarschijnlijk dus onder de badkamer en de slaapkamer van Gertrude. Dan lagen mijn kamertje en de keuken dus onder de babykamer, was mijn conclusie over de indeling van het huis. In de hoek aan de voorkant van het huis stond een grote, houten eettafel met 6 stoelen er omheen. Naast de eettafel stonden nog twee kinderstoelen, waarvan één iets lager dan de andere. In de hoek van de zij- en achterkant van het huis stond een grote hoekbank, met daarvoor een salontafel. Aan de kant van de trap hing een grote televisie aan de muur en daaronder stond een meubel met geluid- en videoapparatuur. In het laatste gedeelte van de woonkamer, het verst weg van de deur, aan de achterkant van het huis, stond een grote, hoge box en een kast met nog meer speelgoed en een heleboel DVD’s. Gertrude bracht me naar de box. “Als jij even lekker alleen gaat spelen, zal ik de baby’s wakker gaan maken,” zei ze en zette me in de box. Daarna pakte ze een puzzel uit de kast en legde die naast me in de box. Toen liep ze weg.
Ze had geen moment later moeten gaan, want plotseling hoorde ik Patrick weer te keer gaan. Ik keek de kamer in en zag dat er een ontvanger van een babyfoon op een tafeltje naast de bank lag. Ik hoorde daarna een geluid wat ik niet goed thuis kon brengen, het klonk als gehuil van een baby, maar dan van een volwassene. Was dat Ronald ?
Ik ging lekker zitten tegen de achterwand, om te luisteren naar het hoorspel uit de babykamer. Alleen jammer dat mijn beer en speentje nog in mijn bed lagen.
Ik schat nog drie of vier delen en dan is dit verhaal uitgekauwd.
Daarna gewoon weer een nieuw verhaaltje.
Deel 9 – de rest van het huis
Gertrude droeg me de babykamer uit en trok de deur achter zich dicht. Daarna liep ze door de gang naar de trap en droeg me weer naar beneden. Ik verbaasde me over de kracht in haar armen. Al die tijd had ze me op haar arm gehouden en ze zag eruit alsof ze dat nog wel een paar uur vol kon houden.
“Tante Gertrude,” begon ik. “Hoe kan het dat u zo sterk bent ?” Gertrude moest lachen om deze ietwat brutale vraag en antwoordde:”Ik was vroeger een beroemde sportvrouw Markje. Ik kon heel zware gewichten heffen en was zelfs nog een keer Europees kampioen. Maar dat is al lang geleden en dat wereldje is zo onbekend bij het grote publiek. Nu kent bijna niemand me meer. Ik moest stoppen toen ik een blessure kreeg.
Omdat ik goed verzekerd was, kreeg ik toen een redelijk groot geldbedrag. Samen met het door mij verdiende prijzengeld, had ik genoeg geld om niet meer te hoeven werken. Nu doe ik wat ik het liefste doe, mezelf verhuren als oppasmoeder voor volwassen baby’s. Je zult je erover verbazen hoeveel opdrachten ik tegenwoordig krijg.”
Ik had niet verwacht dat Gertrude me zoveel over haar zou vertellen. Ik moet zeggen dat ik me toch nog wat meer op mijn gemak voelde, nu er iets van het mysterie rond Gertrude was weggenomen. Alsof Gertrude nu plotseling van vlees en bloed werd, in plaats van een levend fantasiebeeld.
Onderaan de trap gingen we naar de deur die het dichts bij de voordeur lag, waarvan ik eerder al gezien had, dat daar de keuken was. In de keuken zei Gertrude:”Zo, ga nu maar even zelf staan, dan kan ik jouw kinderstoel erbij halen. Gertrude zette me voorzichtig naast de tafel op de grond en liep zelf de keuken uit.
Nu pas voelde ik echt goed de dikke luier tussen mijn benen. Omdat ik al sinds die ochtend niet meer zelf gelopen had, stond ik redelijk wankel en ik pakte voor de zekerheid de tafel beet. Gertrude kwam terug met een hoge, brede kinderstoel en moest lachen toen ze mij zo zag staan. “We zullen straks wel een stukje lopen, dan kan je wat beter wennen aan je luier,” zei ze. Ze zette de kinderstoel naast de tafel en klapte het tafelblad zijwaarts weg. Ze tilde me op en zette me in de stoel. Daarna ging het tafelblad weer naar beneden en zat ik opgesloten, in mijn zetel, hoog boven de eettafel. Ik zat best lekker daar in mijn eigen stoeltje.
Gertrude was inmiddels begonnen met het dekken van de tafel. Eerst een normaal bord en bestek voor haar en daarna een plastic bordje voor mij, maar niet op mijn tafeltje. Daarna schonk ze voor zichzelf een beker melk in en pakte ze voor mij een flesje uit de koelkast. “Die had je nog tegoed,”zei ze en gaf de fles aan mij. Ik had honger en begon meteen te drinken, nou ja, er kwam niet veel melk tegelijk uit de speen, dus was het meer sabbelen. Blijkbaar zag ik er schattig uit, want ik had weer een aai over mijn bol verdiend. Daarna pakte Gertrude brood en wat beleg. Voor zichzelf smeerde ze een dubbele boterham met kaas en voor mij een boterham met pindakaas, die ze in kleine stukjes sneed. Daarna zette ze mijn bordje voor me op mijn tafeltje. Ik zette de melkfles neer en begon aan de boterham. Mijn maag ging tekeer toen die voor het eerst sinds uren weer vast voedsel voelde. Ik kreeg direct een beetje medelijden met Patrick. Die kreeg alleen maar melk de komende dagen. Maar ja, eigen schuld. Voor het zelfde geld was Gertrude wel een monster van een vrouw geweest en was ons wel iets overkomen.
Nadat ik mijn boterhammetje op had, dronk ik de fles melk verder leeg. Tijdens het drinken voelde ik weer aandrang om te plassen en bijna vanzelf liep het in mijn luier. Tevreden zette ik de lege fles neer op mijn tafeltje. Ook Gertrude was klaar met eten. Ze ruimde alles op en haalde mij weer uit de kinderstoel.
“Ik zal je verschonen en aankleden, want ons bezoek komt straks,” zei ze,”Wil je zelf naar de trap lopen ?”
Ze pakte mijn hand vast en samen liepen we naar de trap. Daar tilde ze me weer op en droeg me naar mijn kamer. Zoals gebruikelijk werd ik schoon gemaakt op de commode en kreeg ik een frisse, schone luier om. Weer zo’n dikke. Daarna haalde Gertrude een kleine sleutel uit haar zak waarmee ze de linnenkast open maakte. Vanaf mijn aankleedkussen op de commode keek ik tegen de openstaande deur van de kast aan en kon ik helaas niets zien van wat erin lag. Gertrude zocht even en pakte toen een blauwe broek en een wit shirt uit de kast. Ze deed me eerst sokken aan en daarna vouwde ze de broek uit. Ik zag dat het een spijkerbroek was met zakken aan de voor- en achterkant. Best stoer. Ze trok de pijpen van de broek over mijn benen en daarna tilde ze me iets op om de broek over mijn heupen en kont te trekken. Toen ze hem dicht gedaan had, voelde ik dat hij behoorlijk ruim zat. Daarna trok Gertrude het shirt over mijn armen en hoofd.
Ik zag dat er op de voorkant een grote pandabeer stond. “Die past goed bij jouw knuffel, echt heel schattig, “ zei Gertrude. Ik moest lachen om het enthousiasme van Gertrude, wat me een dikke kus op mijn voorhoofd opleverde.
Daarna pakte Gertrude me van de commode af en nam ze me mee naar de badkamer. “Je gaat nog niet in bad hoor, maar ik wil je graag laten zien hoe je eruit ziet nu, “ zei Gertrude.
De badkamer was een stuk groter dan ik gedacht had. Tegen de zijwand was een heel breed en lang ligbad ingebouwd. In de hoek tegen de andere wand stond een douchecel. Tussen de douche en het bad stond een open kast met daarin heel veel handdoeken, in allerlei kleuren. Voor de douche, naast de deur hing een wasbak aan de muur. Naast de handdoekenkast stond nog een kast met deur, waaraan een grote passpiegel hing. Gertrude zette me voor de spiegel op de grond. Ik zag dat het pandashirt inderdaad best schattig was. Het was wel een stuk korter dan ik normaal zou kopen. Het kwam net voorbij mijn navel. Doordat de broek zo wijd was, was die al een behoorlijk stuk afgezakt. Hij hing nog net op mijn heupen, waardoor mijn luier duidelijk zichtbaar was. De pijpen waren iets te kort, waardoor die nu precies goed vielen.
“En, mooi ?,” vroeg Gertrude,” ik weet zeker dat je de blits gaat maken met die stoere broek en shirt.” Ik was daar niet zo zeker van, maar voordat ik wat kon zeggen, pakte Gertrude me alweer op, trok mijn broek over mijn kont en droeg me weer naar beneden.
Nu gingen we naar de woonkamer.
Die was ook redelijk ruim, maar iets kleiner dan ik verwacht had. Hij liep in een hoek, met ramen aan de voorkant, zijkant en de achterkant van het huis, waarschijnlijk dus onder de badkamer en de slaapkamer van Gertrude. Dan lagen mijn kamertje en de keuken dus onder de babykamer, was mijn conclusie over de indeling van het huis. In de hoek aan de voorkant van het huis stond een grote, houten eettafel met 6 stoelen er omheen. Naast de eettafel stonden nog twee kinderstoelen, waarvan één iets lager dan de andere. In de hoek van de zij- en achterkant van het huis stond een grote hoekbank, met daarvoor een salontafel. Aan de kant van de trap hing een grote televisie aan de muur en daaronder stond een meubel met geluid- en videoapparatuur. In het laatste gedeelte van de woonkamer, het verst weg van de deur, aan de achterkant van het huis, stond een grote, hoge box en een kast met nog meer speelgoed en een heleboel DVD’s. Gertrude bracht me naar de box. “Als jij even lekker alleen gaat spelen, zal ik de baby’s wakker gaan maken,” zei ze en zette me in de box. Daarna pakte ze een puzzel uit de kast en legde die naast me in de box. Toen liep ze weg.
Ze had geen moment later moeten gaan, want plotseling hoorde ik Patrick weer te keer gaan. Ik keek de kamer in en zag dat er een ontvanger van een babyfoon op een tafeltje naast de bank lag. Ik hoorde daarna een geluid wat ik niet goed thuis kon brengen, het klonk als gehuil van een baby, maar dan van een volwassene. Was dat Ronald ?
Ik ging lekker zitten tegen de achterwand, om te luisteren naar het hoorspel uit de babykamer. Alleen jammer dat mijn beer en speentje nog in mijn bed lagen.
Elke_Diaper
Gewaardeerd Lid
ben benieuwd naar het einde toe
vind het een geweldig verhaal tot nu toe
vind het een geweldig verhaal tot nu toe
R
Rozerood
Guest
!1 dance
tomson
skype: [email protected]
super, zalig verhaal!! indd moeilijk te omschrijven in 1 woord luiertiener
Luiertje_om
Life's all about feeling the groove.
Daar ben ik weer. Heb net een vervolg geschreven dat ik graag met jullie wil delen.
Het wordt eindelijk weer wat gezelliger bij Gertrude thuis.
Deel 10 – baby wordt peuter en peuter wordt baby
Aan de voetstappen op de houten vloer hoorde ik door de babyfoon Gertrude binnenkomen in de babykamer. “Baby Patrick,” zei ze met luide stem,”Jij kan helemaal niet praten. Houd die vervloekte mond van je dicht, of ik sla hem dicht.”
“Wat heb je gedaan Heks ?,” hoorde ik Patrick roepen,”ik kan me amper bewegen en deze wieg is ook niet gaaf. Ik heb het warm !” Ik hoorde het onmiskenbare geluid van een hand op een wang. Patrick kreeg wéér een klap. “Stil jij, dit is je verdiende loon,” schreeuwde Gertrude. Op de achtergrond werd het gehuil van Ronald harder. Die kerel ging zich echt steeds meer als baby gedragen. Ik had Ronald de afgelopen weken al vaker gewaarschuwd dat hij het wat rustiger aan moest doen. Hij was behoorlijk overwerkt aan het raken. Ik denk dat zijn reactie op het babyspel, met complete overgave, voor hem een mogelijkheid was om eindelijk rust te nemen.
Na de klap was het even stil en daarna hoorde ik Patrick met wat gedempter stem zeggen:”Ik heb hier toch ook niet om gevraagd. Ik heb honger, ik heb het warm en mijn luier is ontzettend nat. Ik wil niet eens luiers dragen.” Daarna hoorde ik Gertrude zeggen:”Zie je wel, je kunt wel normaal praten in plaats van schreeuwen.” En daarna:”Oooohh, niet huilen, het is allemaal zo erg niet. Misschien was ik een beetje te streng, maar sommige baby’s hebben nu eenmaal een strenge opvoeding nodig. Ik zal je luiertje direct verschonen en daarna krijg je weer wat te eten.” “Nee,” hoorde ik Patrick zeggen met wanhopige stem,:”geen melk meer, alsjeblieft.” Dit ging allemaal veel te ver. Patrick was tenslotte nog steeds een vriend van mij, ook na zijn compleet verkeerde grap. Ik had al wel een ideetje.
Door de babyfoon hoorde ik na wat gerommel Gertrude zeggen:”Zo, nu ben je weer een schone baby. Wat ruik je toch lekker met die babyolie. We gaan lekker naar beneden, want we krijgen straks bezoek.” Nu reageerde Patrick helemaal niet meer. Misschien had hij eindelijk door dat je niet kon winnen van Gertrude. Ik hoorde hoe Gertrude door de babykamer liep en even later hoorde ik voetstappen op de trap. Gertrude kwam de woonkamer binnen met Patrick in haar armen. Patrick zag er lijkbleek uit. Hij droeg een rompertje van badstof met daarop allerlei verschillende teddyberen afgebeeld. Je zeg duidelijk dat hij een heel dikke luier om had. “Gertrude,” vroeg ik voorzichtig. “Even stil Mark,” antwoordde ze,”ik ben even met de baby bezig.” “Maar Gertrude,” ging ik verder,”ik verveel me. Mag Patrick met me spelen ?”
Patrick is de baby. Die kan nog niet in de box,”zei Gertrude resoluut. “Maar tante Gertrude,” zei ik met een lieve stem,” is Ronald niet een veel betere baby ? Patrick is denk ik veel te oud om baby te zijn. Die is echt al 1 jaar.” Daarbij stak ik een vinger in de lucht, precies zoals ik wist dat Gertrude me wel schattig moest vinden. “Oh Markje toch,”zei Gertrude met een grote glimlach op haar gezicht,”misschien heb je ook wel gelijk. Ik heb nu eigenlijk ook wel genoeg van al dat gedoe. Laten we het gezellig maken vanaf nu. Wat vind jij Patrick, Ben je al een oude baby ?”
De twijfel was duidelijk af te lezen van het gezicht van Patrick. Hij wist duidelijk niet wat hij mocht zeggen. “Zwijgen is toestemmen,” zei Gertrude. “Als je dan al zo oud bent, dan moet ik straks even een bordje bij zetten aan tafel. Dan lust je vast ook wel iets anders dan melk.” Ik zag Patrick opleven na die opmerking van Gertrude. “Ga maar even gezellig bij Markje in de box zitten,” zei ze. Daarna liep ze naar de box en zette Patrick in de hoek tegenover mij. Vervolgens liep Gertrude weer de woonkamer uit en de trap op.
Patrick keek me schuldig aan. “Het…, het spijt me,” zei Patrick zachtjes. “Dit had ik nooit bedoeld.”
"Ik weet het,” zei ik. “Dit kon je ook niet weten, maar je bent wel te onvoorzichtig geweest om mij zomaar over te leveren aan een wildvreemde. En nog wel in mijn eigen huis !” “Ja, maar,” zei Patrick schokkerig,” hoe zou jij reageren als je beste vriend opeens een luier om heeft ?”
Ik wachtte even en zei toen:”Sorry dat ik nooit wat gezegd heb, maar hoe moest ik dat doen ? Hoi Patrick, ik draag graag luiers. Wat vind je daarvan ?” Daarop moest Patrick lachen. “Ik ben in elk geval opgelucht dat ik nu geen geheim meer heb voor jou,” zei ik tegen Patrick. “Nee,” antwoordde Patrick,”maar nu heb ik de luiers harder nodig dan jij ! Ik weet niet wat ze gedaan heeft, maar ik heb echt helemaal geen controle meer.” “Gertrude heeft me verteld dat ze spierverslappers gebruikt heeft,” zei ik. “Over 3 dagen zou het over moeten zijn.” “Drie dagen ?,” zei Patrick geschrokken,”dan zitten we hier nog wel even. Ik ben blij dat ik nu in elk geval weer wat te eten krijg. Dankjewel voor je actie van daarnet.” “Het is al goed,” zei ik,”ik vond dat je nu wel genoeg gestraft was. Laten we er een leuk spelletje van maken samen. Zie het als een gekke vakantieweek.” Daarmee was het onweer uit de lucht.
Voordat we nog wat konden zeggen, kwam Gertrude de kamer inlopen, met Ronald op haar arm. Ronald had een zelfde romper aan als Patrick. Hij keek met grote ogen onze kant uit en zoog op zijn duim. Toen hij ons zag, riep hij iets onverstaanbaars en zwaaide met zijn arm. “Dat vind je leuk, he ?,” zei Gertude,” dat zijn ook kleine kindjes, net als jij.”Gertrude legde Ronald op de bank en liep daarna naar de box. “Ik zal Patrick even wat stoerders aan doen,” zei ze. “Je had helemaal gelijk Mark. Zo is het veel beter.” Als antwoord hoorde we hoe Ronald een harde scheet liet en daarna kwam de geur van verse poep ons tegemoet. “Hmm, en dat poepjong moet ook weer een nieuwe luier. Hij heeft daarnet weer veel teveel gedronken.” Daarop moesten Patrick en ik allebei lachen. Gertrude pakte Patrick op en gaf hem een kus op zijn wang. “Ik ben blij dat je nu weer wat vrolijker bent Patje,”zei ze. “Ik weet zeker dat het een prima week wordt. Ik zal maandag naar jullie werk bellen, om de zeggen dat jullie onverwacht een week vakantie op willen nemen, omdat jullie een prijs gewonnen hebben. Meestal werkt dat wel. Nu maar even haast maken, want over een kwartiertje is ons bezoek er waarschijnlijk al.”
Gertrude liep de kamer uit met Patrick. Ik zag dat Ronald naar me keek, maar hij maakte geen aanstalten om iets te zeggen. Ik besloot om hem met rust te laten. Eigenlijk was Ronald niet echt een vriend van mij. Meer iemand die altijd mee ging, omdat hij bevriend was met Patrick. Ik kon nooit echt goed met hem overweg. De manier waarop hij vol voor zijn werk ging was op zich bewonderenswaardig, maar hij presteerde het ook elke keer om afspraken af te zeggen, omdat hij het zogenaamd te druk had. Ik ben compleet het tegenovergestelde. Mijn vrienden zijn voor mij het belangrijkste. Werk is ook belangrijk, en ook heel erg interessant, maar het doel daarvan is toch in eerste instantie om geld te verdienen om leuke dingen te kunnen doen.
Niet veel later kwam Gertrude terug de kamer in met Patrick. Hij had nu ook een laaghangende spijkerbroek en een wit T-shirt aan. Zijn luier was duidelijk te zien nu. Op zijn shirt stond een pony. Ik zag dat hij ook een paardenknuffel in zijn hand had. “Ik ben weer van gedachte veranderd,” zei Gertrude,”ik denk dat Patrick nog wel wat ouder is dan 1 jaar. Hij is denk ik even oud als jij.” Gertrude zette Patrick weer in de box. “Ik heb trouwens ook besloten dat peuters echt onzindelijk moeten zijn. Ik zal jouw straks ook even helpen, net als Patrick. Ik wacht even tot het bezoek er is, dan kan ik Kim en jou in één keer samen helpen. Oeps, nu heb ik teveel verklapt. Het bezoek heet dus Kim. Ik weet zeker dat jullie haar leuk vinden.”
Ik werd ook deels verlamd ? Ik voelde dat ik van de schrik spontaan in mijn luier plaste. Maar eigenlijk was het ook best spannend. Ik was best benieuwd hoe het zou zijn om zonder aandrang in je broek te plassen. Ik was ook benieuwd hoe oud Kim was. Tenslotte was ik degene zonder vriendin. Patrick woonde al jaren samen. Dit zou wel eens een heel erg goede week kunnen worden.
“Ik zal jouw knuffel ook halen voor je Mark,” zei Gertrude. Dan kunnen jullie leuk samen spelen.”
Als antwoord duwde Patrick zijn knuffel naar me toe, waarbij hij met een brede glimlach vroeg:”Wil jij met me spelen ?” Ik moest daar hard om lachen. Gertrude keek even verliefd naar ons en zei toen:“Zo, nu ons baby’tje een schone luier,” Daarop moest Ronald lachen. Het klonk eigenlijk meer als kraaien. Net als een kleine baby. “Dat vind jij wel fijn, hé,” zei Gertrude tegen Ronald en tegelijkertijd prikte ze in zijn buik. Daarop moest Ronald nog harder lachen en liet weer een harde scheet. “Zo, uitgepoept ?”, vroeg Gertrude en ze nam Ronald op haar arm en ondersteunde zijn rug.
Toen ze de kamer uit was zei Patrick:”Ik voel me al een stuk beter. Nogmaals bedankt. Echt ! Eigenlijk vind ik dit allemaal best spannend, maar die melk is echt vies.”
Opgelucht gaf ik Patrick een stomp tegen zijn schouder. “Daar heb je vrienden voor toch ?,”zei ik. “Zelfs als ze een oppasmoeder voor je regelen.” Daar moesten we samen om lachen.
Even later kwam Gertrude terug met Ronald. Hij was in slaap gevallen. “Ons baby’tje is een beetje moe,” zei Gertrude. “Ik weet niet wat Ronald doet bij jullie op het werk, maar deze week komt precies op tijd voor hem. Hij is echt zwaar overwerkt.” Gertrude legde Ronald in de maxi-cosi waarin hij hier naartoe gebracht was. Die stond naast de kinderstoelen bij de eettafel. Daarna liep ze weer weg en kwam niet veel later terug met mijn pandabeer en mijn speen. “Voor jou, Markje,” zei ze. “En dit speentje is voor jou Patrick. Die heb je nu wel verdiend.”Patrick kreeg een speen met een extra grote, blauwe achterkant. Samen zaten we in de box op onze speentjes te sabbelen. Ik liet mijn pandabeer naar Patrick’s paard lopen en daarop deed Patrick net alsof het paard schrok. We gingen zo op in ons spelletje dat we het bezoek helemaal vergeten waren. Tot plotseling de bel ging.
Geschrokken keken we beide naar de deur van de woonkamer. Ik was me ineens weer heel erg bewust van het feit dat ik als volwassene in een box zat te spelen, met een natte luier om.
Het wordt eindelijk weer wat gezelliger bij Gertrude thuis.
Deel 10 – baby wordt peuter en peuter wordt baby
Aan de voetstappen op de houten vloer hoorde ik door de babyfoon Gertrude binnenkomen in de babykamer. “Baby Patrick,” zei ze met luide stem,”Jij kan helemaal niet praten. Houd die vervloekte mond van je dicht, of ik sla hem dicht.”
“Wat heb je gedaan Heks ?,” hoorde ik Patrick roepen,”ik kan me amper bewegen en deze wieg is ook niet gaaf. Ik heb het warm !” Ik hoorde het onmiskenbare geluid van een hand op een wang. Patrick kreeg wéér een klap. “Stil jij, dit is je verdiende loon,” schreeuwde Gertrude. Op de achtergrond werd het gehuil van Ronald harder. Die kerel ging zich echt steeds meer als baby gedragen. Ik had Ronald de afgelopen weken al vaker gewaarschuwd dat hij het wat rustiger aan moest doen. Hij was behoorlijk overwerkt aan het raken. Ik denk dat zijn reactie op het babyspel, met complete overgave, voor hem een mogelijkheid was om eindelijk rust te nemen.
Na de klap was het even stil en daarna hoorde ik Patrick met wat gedempter stem zeggen:”Ik heb hier toch ook niet om gevraagd. Ik heb honger, ik heb het warm en mijn luier is ontzettend nat. Ik wil niet eens luiers dragen.” Daarna hoorde ik Gertrude zeggen:”Zie je wel, je kunt wel normaal praten in plaats van schreeuwen.” En daarna:”Oooohh, niet huilen, het is allemaal zo erg niet. Misschien was ik een beetje te streng, maar sommige baby’s hebben nu eenmaal een strenge opvoeding nodig. Ik zal je luiertje direct verschonen en daarna krijg je weer wat te eten.” “Nee,” hoorde ik Patrick zeggen met wanhopige stem,:”geen melk meer, alsjeblieft.” Dit ging allemaal veel te ver. Patrick was tenslotte nog steeds een vriend van mij, ook na zijn compleet verkeerde grap. Ik had al wel een ideetje.
Door de babyfoon hoorde ik na wat gerommel Gertrude zeggen:”Zo, nu ben je weer een schone baby. Wat ruik je toch lekker met die babyolie. We gaan lekker naar beneden, want we krijgen straks bezoek.” Nu reageerde Patrick helemaal niet meer. Misschien had hij eindelijk door dat je niet kon winnen van Gertrude. Ik hoorde hoe Gertrude door de babykamer liep en even later hoorde ik voetstappen op de trap. Gertrude kwam de woonkamer binnen met Patrick in haar armen. Patrick zag er lijkbleek uit. Hij droeg een rompertje van badstof met daarop allerlei verschillende teddyberen afgebeeld. Je zeg duidelijk dat hij een heel dikke luier om had. “Gertrude,” vroeg ik voorzichtig. “Even stil Mark,” antwoordde ze,”ik ben even met de baby bezig.” “Maar Gertrude,” ging ik verder,”ik verveel me. Mag Patrick met me spelen ?”
Patrick is de baby. Die kan nog niet in de box,”zei Gertrude resoluut. “Maar tante Gertrude,” zei ik met een lieve stem,” is Ronald niet een veel betere baby ? Patrick is denk ik veel te oud om baby te zijn. Die is echt al 1 jaar.” Daarbij stak ik een vinger in de lucht, precies zoals ik wist dat Gertrude me wel schattig moest vinden. “Oh Markje toch,”zei Gertrude met een grote glimlach op haar gezicht,”misschien heb je ook wel gelijk. Ik heb nu eigenlijk ook wel genoeg van al dat gedoe. Laten we het gezellig maken vanaf nu. Wat vind jij Patrick, Ben je al een oude baby ?”
De twijfel was duidelijk af te lezen van het gezicht van Patrick. Hij wist duidelijk niet wat hij mocht zeggen. “Zwijgen is toestemmen,” zei Gertrude. “Als je dan al zo oud bent, dan moet ik straks even een bordje bij zetten aan tafel. Dan lust je vast ook wel iets anders dan melk.” Ik zag Patrick opleven na die opmerking van Gertrude. “Ga maar even gezellig bij Markje in de box zitten,” zei ze. Daarna liep ze naar de box en zette Patrick in de hoek tegenover mij. Vervolgens liep Gertrude weer de woonkamer uit en de trap op.
Patrick keek me schuldig aan. “Het…, het spijt me,” zei Patrick zachtjes. “Dit had ik nooit bedoeld.”
"Ik weet het,” zei ik. “Dit kon je ook niet weten, maar je bent wel te onvoorzichtig geweest om mij zomaar over te leveren aan een wildvreemde. En nog wel in mijn eigen huis !” “Ja, maar,” zei Patrick schokkerig,” hoe zou jij reageren als je beste vriend opeens een luier om heeft ?”
Ik wachtte even en zei toen:”Sorry dat ik nooit wat gezegd heb, maar hoe moest ik dat doen ? Hoi Patrick, ik draag graag luiers. Wat vind je daarvan ?” Daarop moest Patrick lachen. “Ik ben in elk geval opgelucht dat ik nu geen geheim meer heb voor jou,” zei ik tegen Patrick. “Nee,” antwoordde Patrick,”maar nu heb ik de luiers harder nodig dan jij ! Ik weet niet wat ze gedaan heeft, maar ik heb echt helemaal geen controle meer.” “Gertrude heeft me verteld dat ze spierverslappers gebruikt heeft,” zei ik. “Over 3 dagen zou het over moeten zijn.” “Drie dagen ?,” zei Patrick geschrokken,”dan zitten we hier nog wel even. Ik ben blij dat ik nu in elk geval weer wat te eten krijg. Dankjewel voor je actie van daarnet.” “Het is al goed,” zei ik,”ik vond dat je nu wel genoeg gestraft was. Laten we er een leuk spelletje van maken samen. Zie het als een gekke vakantieweek.” Daarmee was het onweer uit de lucht.
Voordat we nog wat konden zeggen, kwam Gertrude de kamer inlopen, met Ronald op haar arm. Ronald had een zelfde romper aan als Patrick. Hij keek met grote ogen onze kant uit en zoog op zijn duim. Toen hij ons zag, riep hij iets onverstaanbaars en zwaaide met zijn arm. “Dat vind je leuk, he ?,” zei Gertude,” dat zijn ook kleine kindjes, net als jij.”Gertrude legde Ronald op de bank en liep daarna naar de box. “Ik zal Patrick even wat stoerders aan doen,” zei ze. “Je had helemaal gelijk Mark. Zo is het veel beter.” Als antwoord hoorde we hoe Ronald een harde scheet liet en daarna kwam de geur van verse poep ons tegemoet. “Hmm, en dat poepjong moet ook weer een nieuwe luier. Hij heeft daarnet weer veel teveel gedronken.” Daarop moesten Patrick en ik allebei lachen. Gertrude pakte Patrick op en gaf hem een kus op zijn wang. “Ik ben blij dat je nu weer wat vrolijker bent Patje,”zei ze. “Ik weet zeker dat het een prima week wordt. Ik zal maandag naar jullie werk bellen, om de zeggen dat jullie onverwacht een week vakantie op willen nemen, omdat jullie een prijs gewonnen hebben. Meestal werkt dat wel. Nu maar even haast maken, want over een kwartiertje is ons bezoek er waarschijnlijk al.”
Gertrude liep de kamer uit met Patrick. Ik zag dat Ronald naar me keek, maar hij maakte geen aanstalten om iets te zeggen. Ik besloot om hem met rust te laten. Eigenlijk was Ronald niet echt een vriend van mij. Meer iemand die altijd mee ging, omdat hij bevriend was met Patrick. Ik kon nooit echt goed met hem overweg. De manier waarop hij vol voor zijn werk ging was op zich bewonderenswaardig, maar hij presteerde het ook elke keer om afspraken af te zeggen, omdat hij het zogenaamd te druk had. Ik ben compleet het tegenovergestelde. Mijn vrienden zijn voor mij het belangrijkste. Werk is ook belangrijk, en ook heel erg interessant, maar het doel daarvan is toch in eerste instantie om geld te verdienen om leuke dingen te kunnen doen.
Niet veel later kwam Gertrude terug de kamer in met Patrick. Hij had nu ook een laaghangende spijkerbroek en een wit T-shirt aan. Zijn luier was duidelijk te zien nu. Op zijn shirt stond een pony. Ik zag dat hij ook een paardenknuffel in zijn hand had. “Ik ben weer van gedachte veranderd,” zei Gertrude,”ik denk dat Patrick nog wel wat ouder is dan 1 jaar. Hij is denk ik even oud als jij.” Gertrude zette Patrick weer in de box. “Ik heb trouwens ook besloten dat peuters echt onzindelijk moeten zijn. Ik zal jouw straks ook even helpen, net als Patrick. Ik wacht even tot het bezoek er is, dan kan ik Kim en jou in één keer samen helpen. Oeps, nu heb ik teveel verklapt. Het bezoek heet dus Kim. Ik weet zeker dat jullie haar leuk vinden.”
Ik werd ook deels verlamd ? Ik voelde dat ik van de schrik spontaan in mijn luier plaste. Maar eigenlijk was het ook best spannend. Ik was best benieuwd hoe het zou zijn om zonder aandrang in je broek te plassen. Ik was ook benieuwd hoe oud Kim was. Tenslotte was ik degene zonder vriendin. Patrick woonde al jaren samen. Dit zou wel eens een heel erg goede week kunnen worden.
“Ik zal jouw knuffel ook halen voor je Mark,” zei Gertrude. Dan kunnen jullie leuk samen spelen.”
Als antwoord duwde Patrick zijn knuffel naar me toe, waarbij hij met een brede glimlach vroeg:”Wil jij met me spelen ?” Ik moest daar hard om lachen. Gertrude keek even verliefd naar ons en zei toen:“Zo, nu ons baby’tje een schone luier,” Daarop moest Ronald lachen. Het klonk eigenlijk meer als kraaien. Net als een kleine baby. “Dat vind jij wel fijn, hé,” zei Gertrude tegen Ronald en tegelijkertijd prikte ze in zijn buik. Daarop moest Ronald nog harder lachen en liet weer een harde scheet. “Zo, uitgepoept ?”, vroeg Gertrude en ze nam Ronald op haar arm en ondersteunde zijn rug.
Toen ze de kamer uit was zei Patrick:”Ik voel me al een stuk beter. Nogmaals bedankt. Echt ! Eigenlijk vind ik dit allemaal best spannend, maar die melk is echt vies.”
Opgelucht gaf ik Patrick een stomp tegen zijn schouder. “Daar heb je vrienden voor toch ?,”zei ik. “Zelfs als ze een oppasmoeder voor je regelen.” Daar moesten we samen om lachen.
Even later kwam Gertrude terug met Ronald. Hij was in slaap gevallen. “Ons baby’tje is een beetje moe,” zei Gertrude. “Ik weet niet wat Ronald doet bij jullie op het werk, maar deze week komt precies op tijd voor hem. Hij is echt zwaar overwerkt.” Gertrude legde Ronald in de maxi-cosi waarin hij hier naartoe gebracht was. Die stond naast de kinderstoelen bij de eettafel. Daarna liep ze weer weg en kwam niet veel later terug met mijn pandabeer en mijn speen. “Voor jou, Markje,” zei ze. “En dit speentje is voor jou Patrick. Die heb je nu wel verdiend.”Patrick kreeg een speen met een extra grote, blauwe achterkant. Samen zaten we in de box op onze speentjes te sabbelen. Ik liet mijn pandabeer naar Patrick’s paard lopen en daarop deed Patrick net alsof het paard schrok. We gingen zo op in ons spelletje dat we het bezoek helemaal vergeten waren. Tot plotseling de bel ging.
Geschrokken keken we beide naar de deur van de woonkamer. Ik was me ineens weer heel erg bewust van het feit dat ik als volwassene in een box zat te spelen, met een natte luier om.
Luiertje_om
Life's all about feeling the groove.
Deel 11 – een vriendinnetje
Vanuit de box hoorden Patrick en ik hoe Gertrude de voordeur open deed. Daarna hoorde we een vrolijke damesstem zeggen:”Hoi mam, hoe gaat het hier ?” Gertrude antwoordde met:”Hoi meisje, kom binnen.
Alles gaat prima hier. Het gaat heel erg gezellig worden.” Daarna vroeg Kim:”Mag ik de jongens zien ?”
“Je kent de regels Kim,”was het antwoord van Gertrude. “Alleen peuters mogen de andere peuters zien.
Hang je tas maar in de gang, dan zal ik je boven meteen omkleden. Over ongeveer een uurtje gaan we eten.” Ik hoorde de deur dicht gaan en daarna hoorde ik 4 voeten door de gang lopen en de trap op. Vanuit onze hoek in de woonkamer konden Patrick en ik helaas niets zien van ons bezoek. Ik voelde me nu wel een beetje zenuwachtig worden voor de verdoving die ik zou krijgen. Ik ben niet bang van naalden, maar wel als iemand me er mee gaat prikken.
Door de babyfoon hoorde ik dat Gertrude aan Kim vroeg om op de commode te gaan liggen. Ik hoorde Kim nog heel even babbelen en daarna werd het stil. Waarschijnlijk had Gertrude de microfoon van de babyfoon uitgezet. Een paar minuten later kwam Gertrude de trap weer af en de woonkamer in. “Nu is het jouw beurt,” zei ze terwijl ze naar me wees. “Het is zo gebeurt. Ik moet je wel verdoven, anders ben ik bang dat ik misprik, doordat je beweegt. Ik maak er een lichte verdoving van. Over een uurtje ben je alweer wakker en dan gaan we eten.”
Ze pakte me uit de box en droeg me de trap op, naar de babykamer. In het spijlenbed waar Ronald in gelegen had, lag een meisje, of vrouw eigenlijk, met een klein gezicht, donker haar en donkere ogen. Ik schatte haar van mijn leeftijd, ook eind twintig.. Ze leek diep in slaap, waarschijnlijk ook verdoofd. Ze droeg alleen een luier en haar bovenlichaam was onbedekt. Ik zag dat ze kleine, stevige borsten had en een strakke buik. “Ook een sportvrouw, net als haar moeder,” dacht ik bij mezelf. Ze was niet heel erg gespierd, dus waarschijnlijk geen bodybuilder. “Gelukkig maar,” dacht ik. Ik was nu al bijna verliefd op haar, zoals ze daar zo lief lag te slapen in haar luiertje.
“Mooi is ze, hé ?,” zei Gertrude toen ze mij zag staren. “Dat is mijn lieve kleine prinsesje. Ze vind het erg leuk om met vriendjes te spelen. Verder kan ik niets beloven. Ze heeft nog nooit veel interesse gehad in jongens, lijkt het wel. Maar dat wil jij helemaal niet weten natuurlijk. Wees gewoon jezelf. Ze is heel erg lief.” Terwijl we naar haar keken, zag ik hoe haar luier duidelijk een natte plek kreeg tussen haar benen. De verdoving werkte dus.
“Genoeg gekeken, tijd voor jouw spuitjes,”zei Gertrude en ze legde me op de commode. Behendig kleedde ze en deed ze ook mijn natte luier af. Ze pakte een injectienaald uit een la onder het aankleedkussen en een klein flesje. Nadat ze de naald gevuld had, zette ze de spuit op mijn bovenarm. Ik voelde amper dat ze me stak. Dat had ze duidelijk vaker gedaan. Vrijwel direct voelde ik me suf worden. “Geef je maar over Markje,” zei Gertrude. “Over een uurtje wordt je wakker als echte onzindelijke peuter.” Ik voelde hoe ik weggleed in een diepe slaap.
Ik werd wakker in het bed in mijn eigen kinderkamer, sabbelend op mijn speentje . Ik wreef de slaap uit mijn ogen en zag dat ik de lichtblauwe teddybeer pyjama aan had, die ik die ochtend ook thuis aan had gehad. Naast me in het bed lag Kim. Zij sliep nog vast. Ik keek naar haar gezicht en was nu echt overtuigd dat ze erg knap was. Ze had ook een pyjama aan van badstof, maar die was roze, met hartjes erop gedrukt. Ik moest glimlachen bij mezelf over het enorme cliché. Jongetje in blauw en meisje in roze. Tussen ons in lag mijn pandabeer en een grote tijger. Haar knuffel waarschijnlijk.
Ik voelde niets van een verdoving. Wel voelde ik dat mijn luier nat was en ook dat ik geen aandrang had. Normaal moet ik altijd direct plassen als ik geslapen heb, ook als ik overdag nog even een dutje doe. Door de verdoving had ik natuurlijk al geplast terwijl ik sliep.
Ik bleef rustig liggen op mijn zij, kijkend naar het knappe gezicht van Kim, sabbelend op mijn speentje en knuffelend met mijn beer. Ik voelde me intens gelukkig. “Zo zou ik best oud willen worden,” dacht ik bij mezelf.
Niet veel later hoorde ik Kim licht kreunen en zag ik haar ogen open gaan. Ze schrok een beetje toen ze zag dat ze bij mij in bed lag. Toen ze zag hoe rustig ik lag, werd ze zelf ook weer rustig. “Hoi,” zei ze,”ik heet Kim. “Ik ben Mark,” zei ik. Daarna zei Kim:”Heb je nog problemen gehad met mijn moeder ? Ze kan heel streng zijn, En natuurlijk is dit heel vreemd voor je. Mam heeft me verteld wat jouw vrienden gedaan hebben.” “Ik voel me prima,” zei ik eerlijk tegen Kim. “Ik heb mijn vrienden al vergeven. Vooral Patrick is mijn vriend, die zie je straks wel. De andere jongen heet Ronald en die gedraagt zich helemaal als baby. Echt vreemd.” “Ja, dat heb ik wel vaker meegemaakt,”zei Kim. “Vooral bij overspannen managers. Is hij ook zo’n workaholic ?” Ik knikte als antwoord. “Mag ik je wat zeggen Kim ?,” vroeg ik. ”Ik had niet gedacht dat ik dit zo leuk zou vinden. Het voelt meer ontspannen dan elke vakantie die ik hiervoor gehad heb.” “Ik weet het,” zei Kim,”dat heb ik ook. Ik heb echt geluk met zo’n moeder, al is het wel wat vreemd misschien.”
“Ik vind het ook heel erg leuk dat je op bezoek komt,” zei ik tegen Kim. “Ik ken je natuurlijk helemaal nog niet, maar ik wil graag zeggen dat ik je erg knap vind en dat heb ik nog nooit durven zeggen tegen een vrouw.”
Ik zag de wangen van Kim licht rood kleuren en ze sloeg haar ogen neer. “Ik vind jou ook best knap,” zei Kim zachtjes. “Ik denk dat dit de leukste week wordt tot nu toe. Ik denk dat mijn moeder zo komt, dus laten we nog maar even genieten van dit moment.” Daarna stak ze haar speen weer in haar mond en drukte ze de tijgerknuffel stevig tegen zich aan. Ik deed hetzelfde met mijn speen en knuffel en samen bleven we in bed liggen, starend naar elkaar. Twee kleine peutertjes.
Vanuit de box hoorden Patrick en ik hoe Gertrude de voordeur open deed. Daarna hoorde we een vrolijke damesstem zeggen:”Hoi mam, hoe gaat het hier ?” Gertrude antwoordde met:”Hoi meisje, kom binnen.
Alles gaat prima hier. Het gaat heel erg gezellig worden.” Daarna vroeg Kim:”Mag ik de jongens zien ?”
“Je kent de regels Kim,”was het antwoord van Gertrude. “Alleen peuters mogen de andere peuters zien.
Hang je tas maar in de gang, dan zal ik je boven meteen omkleden. Over ongeveer een uurtje gaan we eten.” Ik hoorde de deur dicht gaan en daarna hoorde ik 4 voeten door de gang lopen en de trap op. Vanuit onze hoek in de woonkamer konden Patrick en ik helaas niets zien van ons bezoek. Ik voelde me nu wel een beetje zenuwachtig worden voor de verdoving die ik zou krijgen. Ik ben niet bang van naalden, maar wel als iemand me er mee gaat prikken.
Door de babyfoon hoorde ik dat Gertrude aan Kim vroeg om op de commode te gaan liggen. Ik hoorde Kim nog heel even babbelen en daarna werd het stil. Waarschijnlijk had Gertrude de microfoon van de babyfoon uitgezet. Een paar minuten later kwam Gertrude de trap weer af en de woonkamer in. “Nu is het jouw beurt,” zei ze terwijl ze naar me wees. “Het is zo gebeurt. Ik moet je wel verdoven, anders ben ik bang dat ik misprik, doordat je beweegt. Ik maak er een lichte verdoving van. Over een uurtje ben je alweer wakker en dan gaan we eten.”
Ze pakte me uit de box en droeg me de trap op, naar de babykamer. In het spijlenbed waar Ronald in gelegen had, lag een meisje, of vrouw eigenlijk, met een klein gezicht, donker haar en donkere ogen. Ik schatte haar van mijn leeftijd, ook eind twintig.. Ze leek diep in slaap, waarschijnlijk ook verdoofd. Ze droeg alleen een luier en haar bovenlichaam was onbedekt. Ik zag dat ze kleine, stevige borsten had en een strakke buik. “Ook een sportvrouw, net als haar moeder,” dacht ik bij mezelf. Ze was niet heel erg gespierd, dus waarschijnlijk geen bodybuilder. “Gelukkig maar,” dacht ik. Ik was nu al bijna verliefd op haar, zoals ze daar zo lief lag te slapen in haar luiertje.
“Mooi is ze, hé ?,” zei Gertrude toen ze mij zag staren. “Dat is mijn lieve kleine prinsesje. Ze vind het erg leuk om met vriendjes te spelen. Verder kan ik niets beloven. Ze heeft nog nooit veel interesse gehad in jongens, lijkt het wel. Maar dat wil jij helemaal niet weten natuurlijk. Wees gewoon jezelf. Ze is heel erg lief.” Terwijl we naar haar keken, zag ik hoe haar luier duidelijk een natte plek kreeg tussen haar benen. De verdoving werkte dus.
“Genoeg gekeken, tijd voor jouw spuitjes,”zei Gertrude en ze legde me op de commode. Behendig kleedde ze en deed ze ook mijn natte luier af. Ze pakte een injectienaald uit een la onder het aankleedkussen en een klein flesje. Nadat ze de naald gevuld had, zette ze de spuit op mijn bovenarm. Ik voelde amper dat ze me stak. Dat had ze duidelijk vaker gedaan. Vrijwel direct voelde ik me suf worden. “Geef je maar over Markje,” zei Gertrude. “Over een uurtje wordt je wakker als echte onzindelijke peuter.” Ik voelde hoe ik weggleed in een diepe slaap.
Ik werd wakker in het bed in mijn eigen kinderkamer, sabbelend op mijn speentje . Ik wreef de slaap uit mijn ogen en zag dat ik de lichtblauwe teddybeer pyjama aan had, die ik die ochtend ook thuis aan had gehad. Naast me in het bed lag Kim. Zij sliep nog vast. Ik keek naar haar gezicht en was nu echt overtuigd dat ze erg knap was. Ze had ook een pyjama aan van badstof, maar die was roze, met hartjes erop gedrukt. Ik moest glimlachen bij mezelf over het enorme cliché. Jongetje in blauw en meisje in roze. Tussen ons in lag mijn pandabeer en een grote tijger. Haar knuffel waarschijnlijk.
Ik voelde niets van een verdoving. Wel voelde ik dat mijn luier nat was en ook dat ik geen aandrang had. Normaal moet ik altijd direct plassen als ik geslapen heb, ook als ik overdag nog even een dutje doe. Door de verdoving had ik natuurlijk al geplast terwijl ik sliep.
Ik bleef rustig liggen op mijn zij, kijkend naar het knappe gezicht van Kim, sabbelend op mijn speentje en knuffelend met mijn beer. Ik voelde me intens gelukkig. “Zo zou ik best oud willen worden,” dacht ik bij mezelf.
Niet veel later hoorde ik Kim licht kreunen en zag ik haar ogen open gaan. Ze schrok een beetje toen ze zag dat ze bij mij in bed lag. Toen ze zag hoe rustig ik lag, werd ze zelf ook weer rustig. “Hoi,” zei ze,”ik heet Kim. “Ik ben Mark,” zei ik. Daarna zei Kim:”Heb je nog problemen gehad met mijn moeder ? Ze kan heel streng zijn, En natuurlijk is dit heel vreemd voor je. Mam heeft me verteld wat jouw vrienden gedaan hebben.” “Ik voel me prima,” zei ik eerlijk tegen Kim. “Ik heb mijn vrienden al vergeven. Vooral Patrick is mijn vriend, die zie je straks wel. De andere jongen heet Ronald en die gedraagt zich helemaal als baby. Echt vreemd.” “Ja, dat heb ik wel vaker meegemaakt,”zei Kim. “Vooral bij overspannen managers. Is hij ook zo’n workaholic ?” Ik knikte als antwoord. “Mag ik je wat zeggen Kim ?,” vroeg ik. ”Ik had niet gedacht dat ik dit zo leuk zou vinden. Het voelt meer ontspannen dan elke vakantie die ik hiervoor gehad heb.” “Ik weet het,” zei Kim,”dat heb ik ook. Ik heb echt geluk met zo’n moeder, al is het wel wat vreemd misschien.”
“Ik vind het ook heel erg leuk dat je op bezoek komt,” zei ik tegen Kim. “Ik ken je natuurlijk helemaal nog niet, maar ik wil graag zeggen dat ik je erg knap vind en dat heb ik nog nooit durven zeggen tegen een vrouw.”
Ik zag de wangen van Kim licht rood kleuren en ze sloeg haar ogen neer. “Ik vind jou ook best knap,” zei Kim zachtjes. “Ik denk dat dit de leukste week wordt tot nu toe. Ik denk dat mijn moeder zo komt, dus laten we nog maar even genieten van dit moment.” Daarna stak ze haar speen weer in haar mond en drukte ze de tijgerknuffel stevig tegen zich aan. Ik deed hetzelfde met mijn speen en knuffel en samen bleven we in bed liggen, starend naar elkaar. Twee kleine peutertjes.
Elke_Diaper
Gewaardeerd Lid
Jammer dat zoiest niet in echt bestaat
zo heel leuk zijn als het kon
hoop dat vervolg rap komt
het gaat heel goed
zo heel leuk zijn als het kon
hoop dat vervolg rap komt
het gaat heel goed
R
Rozerood
Guest
,./ ,./ ,./ !1
speedybaby25
Beginneling
een heel mooi verhaal ik kan niet wachten tot het vervolg
luierfan_boy
Zeg niet wat je weet, maar weet wat je zegt.
leuk verhaal!
Ik vind het alleen wel opvallen dat ze elkaar "knap" vinden, en daarom meteen verliefd zijn
Maar aan de andere kant snap ik wel dat dat bij zo'n soort verhaal hoort!
Keep going!
Luierfan_boy.
Ik vind het alleen wel opvallen dat ze elkaar "knap" vinden, en daarom meteen verliefd zijn
Maar aan de andere kant snap ik wel dat dat bij zo'n soort verhaal hoort!
Keep going!
Luierfan_boy.
Luiertje_om
Life's all about feeling the groove.
Ach ja, wel schattig toch ?
Vervolg komt dit weekend !
Vervolg komt dit weekend !
R
Rozerood
Guest
super !1 deze doorwinterde fan zalop de eerste rij staan,.. hihi zeg maar, zittenLuiertje_om zei:
