De Ziekenhuisopname C (18- DL JL VL WL DR NL)

  • Onderwerp starter Augur_DL
  • Startdatum

Hoe goed is dit verhaal?

  • 1

    Stemmen: 0 0,0%
  • 2

    Stemmen: 1 20,0%
  • 3

    Stemmen: 0 0,0%
  • 4

    Stemmen: 0 0,0%
  • 5

    Stemmen: 0 0,0%
  • 6

    Stemmen: 0 0,0%
  • 7

    Stemmen: 0 0,0%
  • 8

    Stemmen: 1 20,0%
  • 9

    Stemmen: 2 40,0%
  • 10

    Stemmen: 1 20,0%

  • Totaal stemmers
    5
A

Augur_DL

Guest
geschreven door: Peter Brug


Als je zo de berichtjes leest is het dragen van een luier in een ziekenhuis toch wel iets dat tot de verbeelding van velen spreekt. Velen denken dat je in het ziekenhuis als een baby wordt behandeld maar dit is beslist niet waar. Kom je voor een onderzoekje en ziet het verplegend personeel je in een luier dan doen ze in eerste instantie of het volstrekt normaal is dat je in een luier loopt en zullen je daar niet op aanspreken. Anders wordt wanneer je opgenomen moet worden, je mag je dan in eerste instantie zelf verschonen. Pas als het echt niet anders kan steken ze de helpende hand toe.

Gelukkig kom ik niet veel in ziekenhuizen maar die enkele keer dat ik daar voor een onderzoekje naar toe moet ga ik beslist in een luier. De keren dat je dan hoort "kleed je daar maar even uit, onderbroek en sokken kun je aanhouden?" sta ik trillend van de zenuwen en besluit dan toch mijn luier aan te houden.

Ik moest voor spataderen naar het ziekenhuis en vandaag zou middels een echo bepaald worden waar de aderen liepen en waar ze later zouden worden verwijderd. Stevig geluierd zat ik in de wachtkamer en gedachten van snel dat ding uit tot lekker volplassen spookten door mijn hoofd. Uiteindelijk heb ik de luier aangehouden maar deze niet extreem nat gemaakt. Plots hoorde ik mijn naam en volgde de verpleegster naar de behandelkamer. Daar uitkleden a.u.b. trui/overhemd, onderbroek en sokken mogen aan blijven, alleen de broek en de schoenen uit. Dit was de laatste kans om de luier uit te doen, dapper besloot ik hem aan te houden. Ik deed mijn boxershort en zo goed mogelijk overheen en op het eerste gezicht viel het niet eens op. Maar dan dat gekraak, in zo'n doodstille spreekkamer van de specialist. Ik had de deur van de verkleedruimte nog in mijn handen toen ik zijn blik op mijn dikke kont voelde branden. Hij zei echter geen woord en vroeg me te gaan zitten.

Na het invullen van de nodige papier vroeg hij me mee te gaan naar de kamer hiernaast waar de apparatuur stond. Ik probeerde door een beetje te schuifelen het kraken van de luier te beperken maar echt lukken deed dit niet. Gelukkig was er in deze kamer wat meer omgeving lawaai en viel het gekraak niet erg meer op. De assistente was ook in deze kamer, zij was druk bezig de benodigde apparatuur en spullen voor te bereiden. Ik moest plaats nemen op een verhoging en de specialist begon bij mijn kuiten en met een stift markeerde hij de plaatsen waar later een incisie zou worden gemaakt. Hij ging met het echo apparaat omhoog richting mijn lies en vroeg me het pijpje van mijn onderbroek iets op te tillen. Nerveus vodeed ik aan dit verzoek, ik trok mijn onderbroek iets omhoog en mijn redelijk natte luier werd zichtbaar.

Oh zei de specialist, zo gaat dat niet. Kun je de luier even uit doen dan kan ik er beter bij. Ik voelde de blik van de assistente in mijn richting en verschoot van kleur. De assistente zag dat ik mij zeer ongemakkelijk voelde en schot te hulp, kom maar even mee naar de kleedruimte zei ze en ik volgde haar naar het kamertje waar ik mij eerder had uitgekleed. Joh toch niets om je voor te schamen, wij zien dit veel meer dan jij denk en daarbij je hebt er toch zelf ook niet om gevraagd. Je moest eens weten dacht ik en ik stapte het kamertje in, trok mijn onderbroek iets naar beneden en verwijderde de luier. Ik was inmiddels aardig tot mij zelf gekomen en vroeg of zij voor mij straks een droge luier zouden hebben daar ik anders deze natte weer aan moest doen. Ik had geen schone luiers meegenomen vertelde ik haar.

Ik zal wel even kijken was haar antwoord en we liepen terug naar de behandelkamer. Terug op de verhoging verliep de rest zonder incidenten. De specialist vertelde dat hij klaar was en dat ik mij weer kon aankleden. Ga alvast maar naar de kleedruimte ik zal even een schone luier halen en geef deze daar wel even af. Niet veel later klopte ze op de deur en had een Tena Slip in haar hand. Ze gaf deze aan mij en vroeg of het verder wel lukt. Ik had graag gevraagd of ze me even wilde helpen maar dat durfde ik echt niet. Ik trok de luier aan en heb een afspraak voor de behandeling gemaakt en ben vervolgens linea recta naar een toilet gegaan waar ik vreselijk aan mijn pik heb staan sjorren, ik was beregeil.

De operatie stond gepland voor 4 weken later en ook deze dag ging ik stevig geluierd naar het ziekenhuis. In eerste instantie moest ik mij melden voor een intake, de broeder die mij hier hielp heeft de nodige papier ingevuld. Ook werd een checklist nagelopen omtrent medicijn gebruik, daar waren we snel mee klaar omdat ik niets gebruik maar heb aan het eind heb ik wel verteld dat ik incontinent ben en een luiers draag. Vervelend voor je maar voor ons geen probleem was zijn reactie toen hij dit aantekende.

Ik mocht naar de kamer waar ik plaatst mocht nemen op het 4e bed. Er lagen nog 3 andere kerels, allemaal net zoals ik voor een dagbehandeling. Ik lag lekker te lezen en plaste ondertussen lekker in de luier. Na een halfuurtje komt er een verpleger en verpleegster aan mijn bed en vraagt of ik mijn benen al geschoren heb. Nee dat heb ik niet, ik wist niet dat dat moest. Geeft niets dan doen wij het even. Doe je broek, sokken en onderbroek maar even uit en ze trokken het gordijn dicht. Zo nonchalant mogelijk deed ik mijn kleding uit maar hield mijn natte luier aan, de vocht indicatorstip was al lekker gekleurd dus het was voor de kenner duidelijk te zien dat ik aardig nat was.

Oh je draagt een luier zei de verpleger, met een rode kop bevestigde ik dit met mmm en keek maar een beetje weg. Geen probleem, we doen eerst de benen en dan de rest. De rest dacht ik, welke rest. Ik moest even van het bed af en er werd een laken op het bed gelegd. Vervolgens mocht ik weer gaan liggen/zitten. Mijn benen werden ingepoederd met talkpoeder dat gaat makkelijker dan met schuim was het antwoord op mijn vraag waarom ze dat met talkpoeder deden en de haren verdwenen als sneeuw voor de zon.

Toen de voorkant klaar was moest ik mij even omdraaien en werd de achterkant van mijn benen gedaan. Daar lag ik dan met mijn dik geluierde kont op een bed en geschoren door een verpleger en verpleegster. Toen ook de achterkant klaar was zei de verpleger dat mijn luier even uit moest omdat de liezen ook geschoren moesten worden. Hij wachten mijn reactie niet af en alsof het de normaalste zaak van de wereld was werden de plakker van mijn luier losgetrokken. Zo zei hij toen hij de luier naar voren klapte deze zullen we straks gelijk verwisselen. De verpleegster liep weg en kwam niet veel later terug met een schone luier, een lekker dikke Tena Slip maxi met paarse band, en een natte washand. Mijn pik werd een beetje gewassen en afgedroogd, gelukkig kreeg ik van alle spanning geen stijve, hoewel je dit in gedachte wel mee wil maken moet je er niet aan denken dat je daar met een dikke penis zit, ik zou me geen raad weten.

Vervolgens werd ook het haar rondom mijn liezen ruim weggeschoren en zat ik daar met een bijna kale penis. Met een washandje werden vervolgens de talkpoeder en haren van mijn onderbuik en benen weggehaald. Ik moet even iets omhoog en ook het laken met alle haartjes werd weggetrokken. De verpleegster pakte de luier en gaf deze aan mij, lukt dat zelf vroeg ze. Ja hoor en terwijl zij mij nog het e.e.a. uitlegde over het verloop van de dag begon ik de luier aan te doen. Ze vertelde dat ik over een half uurtje een afspraak had met de narcotiseur en dat de operatie stond gepland voor 13:00 uur. Ik tilde mijn kont iets op en schoof de luier eronder trok de flap tussen mijn benen door en bevestigde de plakkers. Oh dat doe je erg handig en ze vroeg of ik al lang luiers droeg. Ik vertelde haar dat ik zo'n beetje vanaf mijn 13e luiers draag en dat dat dus al ruim 15 jaar is.

Hebben ze er nooit iets aan kunnen doen, wellicht moet je je eens opnieuw laten onderzoeken. Ik vertelde haar dat ik beruste in het dragen van luiers en het niet meer erg vond, ik heb hiervoor genoeg onderzoeken gehad, ik vind het goed zo. Wat je wilt was haar reactie, ik zal zo nog even wat luiers brengen dan kun je je verschonen wanneer daar behoefte aan is. Als er verder wat is bel je maar. Het gordijn werd open geschoven en ik had niet echt in de gaten dat ik met alleen een luier op het bed zat, de drie kerels keken me aan en verrekte bijna hun nek om mijn luier te zien. Schijnbaar hadden ze goed kunnen meeluisteren van het geen zojuist gebeurd was. Ik sloeg de dekens tot over mijn middel over mij heen en ging verder met het boek dat ik aan het lezen was.

Na een 20 minuten kwam de verpleegster me halen voor de afspraak bij de narcotiseur en vertelde ze mij dat er een spoedoperatie tussendoor was gekomen en dat mijn operatie was verzet naar het einde van de middag. Doe je broek maar even aan dan hoef je zo niet over de gang te lopen. Ik stapte uit het bed en trok mijn broek over mijn luier aan, deed mijn schoenen aan en ging naar de narcotiseur. Daar spraken wij af dat ik onder algehele narcose behandeld zou worden, ik had niet de behoefte dat allemaal te zien. Na 20 minuutjes was ik weer op mijn kamer en stapte maar weer in bed.

Om 15:30 kwam de verpleger naar mij toe met een operatiehemd zoals hij dit noemde. Het was meer een soort schort wat met twee knopjes dicht gemaakt kon worden. Niet veel later lag ik geluierd en wel met een soort babydoll aan te wachten op de dingen die zouden komen. Ik had me verder niet meer verschoond maar had wel de nodige plasjes gedaan dus de luier was al lekker nat. Om 16:00 werd ik gehaald en werd ik met bed en al naar beneden gebracht naar de operatiekamer. Ik werd geparkeerd in de voorbereidingskamer. De dekens werden opgeslagen en mijn luier kwam onder het omhoog gekropen operatiehemd uit. Daar lag ik dan, in mijn natte luier te koop voor 2 verpleegsters. Mijn bed werd naast een soort brancard-bed gezet en heel handig werd ik overgeschoven op dit bed. De verpleegster wenste mij succes en liet mij verder achter bij de zuster in deze kamer.

Ik lag daar alleen in mijn hemdje waar mijn luier goed zichtbaar onderuit kwam. Ik was dood nerveus en lag te bibberen als een rietje, heb je het koud vroeg ze en ze vertelde dat ze even een warme deken ging pakken. Terwijl ze me toedekte met deze voorverwarmde deken probeerde ze me op mijn gemakt te stellen en vertelde ze wat ze allemaal ging doen ter voorbereiding op de operatie. Er werden de nodige plakkers op mij geplakt en er werd een infuus ingebracht. Ik doe straks vlak voor je naar binnen gaat je luier wel uit zei ze. Niet veel later kreeg ze het seintje dat ik naar binnen mocht, ze haalde de deken van mij af en verwijderde mijn natte luier. Ze reed me naar binnen waar ik de specialist en de narcotiseur weer zag. Zij vertelden mij in vogelvlucht wat er ging gebeuren en vroegen of ik er klaar voor was. Ik kreeg een kapje op en voor ik het wist was ik weg.

Ik werd om 19:00 uur met een zeer droge mond wakker op een kamer waar ik nog niet eerder was geweest, bleek de uitslaapkamer te zijn. Ik voelde met nog een beetje duf en was een beetje van de wereld. Gelukkig had ik geen pijn, wel voelde ik dat ik een schone luier aanhad en vroeg mij af hoe dit was gegaan, wie zal dat hebben gedaan. Niet veel later boog een zuster zich over mij heen en vroeg hoe het ging. Ik vertelde haar dat het goed ging maar dat ik me nog een beetje duf voelde. Dat is normaal zei ze en ze vertelde dat ik zo terug mocht naar mijn kamer.

Na 15 minuten werd ik opgehaald en terug gebracht naar mijn kamer. Nauwelijks lag ik op mijn kamer of de hoofdzuster kwam naar mij toe en vertelde dat ik vandaag niet meer naar huis zou gaan. Ze vertelde dat ze mijn vrouw al hadden gesproken en dat deze zo nog wel even langs zou komen. Ze vroeg of ik wat wilde hebben en ik vroeg om een glaasje water. Ik had een vreselijke aandrang om te plassen, waarschijnlijk door die zakken vocht van het infuus en liet beetje bij beetje mijn luier vollopen.

Na een halfuurtje kwam een verpleegster vragen of ik al had geplast, iets wat na een narcose schijnbaar belangrijk is. Ik vertelde dat ik dat had en dat ik aardig nat was. Verbaasd keek ze mij aan, kennelijk wist ze niet dat ik luiers droeg. Ik vertelde haar dat mijn luier aardig nat was.

Oh sorry dat wist ik niet, zal ik je even helpen met verschonen, daar ik mij alles behalve topfit voelde stemde ik hier gretig mee in. Het gordijn werd dicht getrokken en vakkundig werd ik voorzien van een schone luier. Terwijl de zuster nog bezig was hoorde ik de stem van mijn vrouw, een ogenblikje nog zei de zuster we zijn bijna klaar. Het klamme zweet sloeg over mijn lichaam, hoewel mijn vrouw weet van mijn voorliefde voor luiers wil ze hier beslist niets van weten en was ook niet op de hoogte van het feit dat ik geluierd het ziekenhuis in zou gaan. Met de natte luier in haar hand trok de zuster het gordijn open waarna mij vrouw naar mij toe kwam. Hoe is het vroeg ze terwijl ze mij een kus gaf. Ze keek naar de zuster en vroeg "gedraagt hij zich een beetje, of is hij erg lastig?" Nee hoor zei de zuster een voorbeeldige patiënt, we hebben hem net verschoond zei ze terwijl ze de luier omhoog hield.

Ik had het idee dat mijn rode kop uit elkaar zou spatten. Oh zei mijn vrouw, dat is lief van jullie. Dat vond jij zeker wel wat he, lekker je luiertje laten verwisselen zei ze naar mij met een blik die kon doden. De verpleegster had e.e.a. niet in de gaten of deed alsof ze dat niet had, ze liet het gordijn half gesloten en zei te tegen mij dat ik moest bellen wanneer ik iets nodig had. Ik bedankte haar waarna ze wegliep. Wat is dat voor flauwekul fluisterde mijn vrouw streng in mijn oor, kun je dan nooit eens normaal doen. Ze tilde de deken op en bekeek mijn geluierde kont. Zeker wel een feest om dit mee te maken, staat ook leuk bij je kale beentjes, ben je net echt een baby'tje. Ik voelde mijn penis groeien in mijn luier. Hier hebben we het later wel over zei ze terwijl ze de dekens terugklapte. Wat een wereld wijf dacht ik nog voor hetzelfde geldt maakt ze stampei en ga ik hier af als een gieter.

Alsof er verder niets was gebeurd hebben we verder nog even gepraat en na 20 minuutjes ging ze weer, ze zou me morgenochtend om 10:00 uur komen halen.

De verpleging bleef maar nieuwe zakken aan het infuus hangen met het gevolg dat ik steeds vreselijk moest plassen. Halverwege de nacht werd ik wakker en moest vreselijk pissen. Ik kon het amper doseren en piste in een keer mijn blaas leeg met als gevolg dat de luier aan alle kanten begon te lekken. Ik schaamde me dood en wist niet wat ik moest doen, ik probeerde verder te slapen maar werd na een 3 kwartier weer wakker van de natte lakens om mij heen. Uiteindelijk heb ik gebeld waarna een verpleegster aan mijn bed verscheen, weer een ander zag ik. Met een rode kop vertelde ik dat mijn luier een beetje had gelekt. Ze sloeg de dekens open en zei ooeei das geen beetje meer, dat moeten we maar even schoonmaken. Ze trok het gordijn dicht en liep weg om wat spulletjes te halen.

Ze kwam terug met een schone luier, een celstofmaatje, schone lakens en een kom water. Vervolgens maakte ze mijn luier los en vroeg me mijn kont op te tillen waarna ze de drijfnatte luier onder mij vandaan trok. Stap even naast je bed vroeg, ik stapte uit bed en stond in mijn blote kont toe te kijken hoe zij de lakens verwijderde. Met een spray en een doek reinigde ze het van een rubber laagje voorziene matras. Maakte het bed opnieuw op en plaatste het maatje in het midden van het bed. Zo stap er maar weer in. Toen ik weer lag waste ze mij een beetje schoon waarna ze me hielp bij het omdoen van de luier. Toen ze klaar was zei ze mij nog dat dit geen probleem was en dat dit kwam door de hoeveelheid vloeistof die via het infuus werd toegediend. Het infuus kon nu wel weg zei ze en ze koppelde het slangetje los van mijn arm en verwijderde de naald. Nog een goede nacht zei ze, als er nog iets is bel je maar.

Verder heb ik goed geslapen maar was om 06:00 klaar wakker. Ik lag lekker een beetje over mijn luier te strelen en moest uitkijken dat ik niet klaar kwam. Om 07:00 uur kregen we een ontbijtje en werd mij verteld dat ik na de ronde van de arts mocht vertrekken. Ik belde mijn vrouw en vertelde dat ik om circa 09:30 opgehaald kon worden. Moet ik de kinderwagen nog mee nemen of kun je wel lopen, en zorg er voor dat je geen luier mee aanhebt. Niet echt een warm welkom, maar ja dat had ik er ook zelf naar gemaakt. Ik mocht nog niet douchen dus ging mij een beetje wassen. Ik kon het niet laten en trok ook een schone luier aan waarna ik mij verder aankleedde. De ronde van de arts was niets meer dan een vraag hoe het ging en dat ik met 10 dagen terug moest komen voor controle en een paar dagen rustig aan moest doen.

Om 09:20 uur komt mijn vrouw de kamer binnen en vraag of ik klaar ben. Ja zeg ik en ik loop naar haar toe om haar een kus te geven. Ze legt haar hand op mijn kont en knijpt er in, ik had gevraagd dit uit te doen beet ze mij toe toen ze mijn luier voelde. Uhh stommelde ik niet wetend wat te zeggen. Kom maar mee dan gaan we naar huis. Ik pakte mijn spullen en liep de gang op. Ik bedankte de zusters en we gingen met de lift naar beneden. In de lift begon het al, ben je niet helemaal lekker of zo, wil je dan zo graag een luier aan. Dit is toch bespottelijk enz. enz. ze tierde maar door en ik wist niet wat ik moest zeggen. Tijdens de rit naar huis bedaarde ze iets en zwijgend reden we verder naar huis.

Nou kleed je maar uit en houd vooral je luier aan, ik wist niet wat ze bedoelde. Aan de vertwijfelde blik in mijn ogen moet ze gezien hebben dat ik het niet helemaal snapte. Houd je luier maar aan zeg ik dat wil je toch zo graag maar kleed je voor de rest maar uit. Als je zo graag in een luier rond loopt moet je dat maar doen ook. Ze liep naar de keuken om koffie te zetten, wil je ook koffie of heb je liever een flesje melk. Koffie graag zei ik terwijl ik mijn laatste sok uit deed. Daar stond ik dan met een dikke Tena Slip maxi in de hal van onze woning. Nou kom maar mee naar de kamer dan drinken we daar koffie. Ik wist niet wat ik moest doen, als ik zo in mijn luier door het huis zou lopen liep ik de kans dat de buren mij konden zien, iets wat haar blijkbaar niet interesseerde.

Even later zaten we op de bank en keek ze spottend naar mij. Kun je mij dan tenminste proberen uitleggen waarom je zonodig een luier wilt dragen. Je weet dat ik die dingen niet in huis wil. Verbaasd door haar interesse probeerde ik opwindende gevoel van het dragen van een luier onder woorden te brengen of dat echt lukte weet ik nog niet maar we spraken af dat ik deze luier zou dragen en dat het dan klaar was. Ik wilde het verder niet op de spits drijven en heb hier maar mee ingestemd.
 
Bovenaan