Vertaald door: Mike
Dit betekende drukke winkels en lange wachtrijen bij de kassa. Ik had me voor de zekerheid goed verpakt in een luier en plasticbroek en wou net de deur uit gaan toen de postbode een pakket bracht. Ik stond te twijfelen of ik eerst het pakket open zou maken of de boodschappen zou doen.
Ik koos voor het eerste en tot mijn grote vreugde was daar eindelijk de lang verwachte rubberen luierbroek. Toen ik hem in me handen had was ik niet meer te houden en deed gelijk de luier en plasticbroek uit. Hierna trok ik de nieuwe rubberen broek aan wat mij zeer opwond door het koude rubber wat over mijn huid gleed.
Tegen beter weten in hield ik de rubberen broek aan en ging op pad. En ja hoor gelijk bij de eerste winkel voelde ik de onaangename druk op mijn blaas komen. "Wat nu?" Dacht ik, want ik had geen luier onder het broekje aan zodat alles gewoon in het broekje zou lopen.
De terugweg naar huis was zeer zwaar en de verdere inkopen kon ik nu ook wel vergeten. Meerdere keren moest ik net als een klein kind onderweg blijven staan en met me handen tussen mijn benen drukken.
Op halverwege de weg naar huis gebeurde het dan toch. Ik kon het niet meer houden en ik voelde hoe alles mijn broek in liep en zich verdeelde. Tot mijn grote schrik merkte ik dat de afsluiting bij de benen niet goed was waardoor er een heleboel vocht langs mij benen naar beneden liep.
Langzaam en met verdeelde gevoelens legde ik de rest van de weg naar huis af. Mijn vriend die thuis was de vol gepiste rubberen broek zag toen ik mijn rok optilde, zei lachend:
"FRIS INGEWIJD!"
Dit betekende drukke winkels en lange wachtrijen bij de kassa. Ik had me voor de zekerheid goed verpakt in een luier en plasticbroek en wou net de deur uit gaan toen de postbode een pakket bracht. Ik stond te twijfelen of ik eerst het pakket open zou maken of de boodschappen zou doen.
Ik koos voor het eerste en tot mijn grote vreugde was daar eindelijk de lang verwachte rubberen luierbroek. Toen ik hem in me handen had was ik niet meer te houden en deed gelijk de luier en plasticbroek uit. Hierna trok ik de nieuwe rubberen broek aan wat mij zeer opwond door het koude rubber wat over mijn huid gleed.
Tegen beter weten in hield ik de rubberen broek aan en ging op pad. En ja hoor gelijk bij de eerste winkel voelde ik de onaangename druk op mijn blaas komen. "Wat nu?" Dacht ik, want ik had geen luier onder het broekje aan zodat alles gewoon in het broekje zou lopen.
De terugweg naar huis was zeer zwaar en de verdere inkopen kon ik nu ook wel vergeten. Meerdere keren moest ik net als een klein kind onderweg blijven staan en met me handen tussen mijn benen drukken.
Op halverwege de weg naar huis gebeurde het dan toch. Ik kon het niet meer houden en ik voelde hoe alles mijn broek in liep en zich verdeelde. Tot mijn grote schrik merkte ik dat de afsluiting bij de benen niet goed was waardoor er een heleboel vocht langs mij benen naar beneden liep.
Langzaam en met verdeelde gevoelens legde ik de rest van de weg naar huis af. Mijn vriend die thuis was de vol gepiste rubberen broek zag toen ik mijn rok optilde, zei lachend:
"FRIS INGEWIJD!"