Geschreven door: Maarten
De bestelling
Al lange tijd dacht ik eraan, maar na veel wikken en wegen had ik besloten om een hansop en een paar bodies te bestellen. Na een paar dagen wachten zat er een briefje in mijn brievenbus: het pakketje was bij de buren afgegeven. Ik kende mijn buurvrouw niet zo goed, maar ik wist dat ze ongeveer mijn leeftijd had en alleen woonde, en Sandra heette. Soms maakte we een oppervlakkig praatje.
Ik belde aan. Even later deed ze open. "Kom verder, je komt zeker voor het pakje!?", zei ze direct. "Euh, ja", antwoordde ik bedeesd. "Het komt van 4Care, zag ik. Wat zit erin?", vroeg ze aanstonds. Ik werd gelijk rood. "Euh... kleren". Ze gebaarde dat ik even verder moest komen. Ik kwam in de woonkamer. Daar lag de inhoud op tafel uitgespreid. Eén badstof hansop, licht en donkerblauw gekleurd, met voeten, en twee body's, alles met een rits op de rug.
Ik stond versteld. "Je wil het vast even passen?", vroeg Sandra. "Euh...euh..." stamelde ik, maar ze onderbrak me: "Of is het soms niet voor jou bestemd?". "Nee!", zei ik kordaat, direct gebruikmakend van deze uitvlucht, terwijl ik me afvroeg waarom ik er zelf niet op was gekomen. "Het is voor mijn neefje". Ineens pakte ze me hard bij mij kin beet: "volgens mij mag jij niet liegen, toch?!", zei ze indringend. Ik besloot maar schuld te bekennen "het spijt me..." stamelde ik. Ze liet mijn kin los, ik richte mijn blik beschaamd naar de vloer.
"Kom op, passen!", zei ze en ze voegde het daad bij het woord en begon mijn overhemd uit te doen. Nu was het moment om tegen te spurtelen als ik dat zou willen, maar ik liet haar gaan. Na mijn overhemd was mijn broek aan de beurt. "De rest moet je zelf doen". Ik deed mijn hemd en sokken uit, en stond alleen in mijn onderbroek.
"Wil je soms ondergoed aanhouden als je het past? Dat is volgens mij niet de bedoeling. Voor straf doe je nu 20 pushups." Wederom viel mijn mond open van de verbazing.
"Kom op", beval ze, "we hebben nog meer te doen".
"Hoe bedoel je, 'we'?", antwoordde ik gelijk. Ze trok me kordaat me naar de bank, en legde me op haar schoot. Ik liet het over me heenkomen. Ineens voelde ik een klap op mijn billen. Ze was me met een plankje aan het slaan. "Heb ik je ooit gezegd dat je me mag tutoieren?", vroeg ze me indringend.
"Nee", zei ik.
"Daarom krijg je nu 20 slagen, en nog eens 20 extra omdat je niet met twee woorden spreekt. Snap je dat?".
"Ja, Saskia".
"En mijn voornaam noemen mag zeker wel. Niet dus Noem me maar gewoon mama, want gezien de kleding en je woordgebruik ben je een klein kind dat een heropvoeding nodig heeft. Dus 6- slagen". Ze hamerde door op mijn billen, die behoorlijk pijn begonnen te doen. Ze was langzaam begonnen, maar begon steeds harder te slaan. Ik begon met mijn benen te spartelen, maar met haar linkerhand had ze mijn haar stevig vast en ik kon niet uit haar greep ontsnappen - alhoewel ik ook niet echt mijn best deed.
Na ruim 20 slagen vroeg ze me: "Hoeveel moet je er nog hebben?" Ik had natuurlijk helemaal niet geteld, ik was eerder uitgeteld. "26", gokte ik.
"Mis", zei ze. "Dan beginnen we maar opnieuw, bij tachtig, want je sprak weer met één woord". "Het spijt me, mama", antwoordde ik, terwijl ik toch wat bang begon te worden, want met twintig had ik al flinke moeite. Na de veertig schoten de tranen in mijn ogen. Ze stopte, en haalde haar handen door mijn haar.
"De rest krijg je later wel".
"Dank u wel, mama"
"En wat ga je nu doen?"
"De pushups, mama", en ik gleed van haar schoot en begon met de oefeningen. Na de tien kreeg ik het moeilijk - ik deed dit zelden - maar haalde met horten en stoten wel de twintig.
"Dat moet de volgende keer beter, Maarten".
"Ga maar in de hoek staan, en denk maar eens na over wat er nu is gebeurt." Ik gehoorzaamde. Je hebt de keuze: of je loopt hier weg, en we spreken er nooit meer over. Als je besloten hebt om te blijven, doe je je onderbroek uit en blijf je staan totdat ik je roep. Dan zal ik je moeder zijn, je moet me de sleutel van je huis geven, me precies vertellen wanneer je afspraken hebt en ik bepaal wat je wel en niet mag doen. Ik zal je huiswerk geven, en opdrachten, die ervoor zorgen dat je op een juiste manier opgroeit. Ze liep weg naar de keuken. Ik bleef staan en dacht na. Eigenlijk wist ik het wel. Het was heel spannend. En ik had wel vaker gefantaseerd over zoiets. Na tien minuten deed ik mijn onderbroek naar beneden. Een lange tijd ging voorbij.
Regels
"Goed zo", zei ze ineens, ze stond vlak achter me en liet haar handen over mijn zij glijden. Ze pakte de onderbroek op "Ben je soms een broekplasser", snauwde ze me terwijl ze de gele plek in mijn onderbroek voor mijn neus hield.
"Nee, mama, ik..."
"Stop met dat liegen"
"Ja maar..." Ze greep me bij mijn oor en trok daar heel hard aan. "Kan je niet luisteren soms? Ik zei dat je moest stoppen met liegen. Ik stond op mijn tenen, slikte en knikte.
Ineens liet ze me los. "Doe je kleren weer aan, we gaan naar je huis". Ik gehoorzaamde en liep voor haar uit over de galerij. Ik draaide de deur open. Achter me draaide ze hem op slot en deed de gordijnen dicht. "We willen geen pottenkijkers".
"Heb je een blocknote", vroeg ze. Ik liep naar het kantoor en reikte haar er één aan. "Nee, jij schrijft op wat ik zeg. En ik wil niets van je horen!".
"Eerst een paar gedragregels. Schrijf op één blad:
- Ik moet doen wat mama zegt
- Ik moet altijd met twee woorden spreken.
- Ik mag niet liegen.
- Ik mag mijn deur nooit op de knippen doen.
- Ik moet mama altijd vertellen waar ik ben.
- Ik moet altijd eerst overleggen met mama, voordat ik verplichtingen aanga of afspraken maak
- Ik mag alleen TV kijken als ik toestemming heb gekregen."
Ze pakte de afstandsbediening. Bedreven stelde ze een kinderslot in. Ze ging verder:
"- Ik moet mijn post, waaronder de giroafrekeningen, altijd aan mama laten lezen. Kleine kinderen mogen immers niet zomaar van alles kopen - dus ik moet je centjes in de gaten houden", legde ze me uit.
- Ik moet keurig op tijd naar bed. Voor de komende dagen is dat acht uur'
- Als ik opsta moet ik mijn oefeningen doen en gelijk douchen. De komende tijd moet je elke ochtend 20 pushups doen.
- Ik moet altijd na het eten mijn tanden poetsen:
"Heb je nog speciale spulletjes, anders dan diegene die je net hebt besteld?". Ik liet haar een tas onder het bed zien met een tweetal budpluggen, een paar handboeien, een zak Drynites, een waterdichte beddensprei, wat (te kleine) luiers. Daarnaast een zak met wat kleren: een damesnachtjapon met bloemetjes.
"Zo zo zo", zei ze. En ze ging verder met het lijstje:
"- Ik mag niet aan mijn geslachtsdeel zitten.
- Ik mag niet klaarkomen.
- Ik mag alleen gezonde dingen eten."
Ze liep naar de koelkast. Ze trok er flessen frisdrank uit. Uit de diepvriezer haalde ze een pak met ijs, en wat frituurwaren. Ook de kasten werden geplunderd: koekjes, chocolade en ander snoep werden weggehaald, net als chips en knakworstjes. En alle wijn en bier werd ook op de tafel gezet.
"Voeg toe: - Ik mag alleen gezonde dingen eten."
"Dit komt bij mij te staan. Als je het verdient, dan krijg je wat", verduidelijkte ze me. "Elke keer als je boodschappen doet, dan laat je me het zien. Je moet altijd gezond eten: de schijf van vijf. Dus ook fruit, dat lijkt helemaal afwezig. "
"Ik drink vruchtensap", waagde ik te zeggen.
"Kleed je uit!"
Een grondige reiniging
Oeps, dacht ik, een verkeerde opmerking. "Het spijt me mama", stamelde ik?. "Te laat", nu moet je maar eens leren. Ze duwde me naar de hal. Gelukkig kon niemand van buiten naar binnen kijken. Ik had geen zin in een nieuw pak op mijn billen en deed snel al mijn kleding uit. Ze duwde me de douche in. "Met je hoofd naar de stang. Doe je handen op je hoofd". Ik gehoorzaamde, en voelde tot mijn verbazing dat ze mijn handen met de handboeien aan de stang vastmaakte.
"Ik denk dat je dit niet fijn zal vinden, dus ik wil je niet in de verleiding brengen. Ze pakte de douche en liet een harde, ijskoude straal op me vallen. "Eerst even dit vieze broekplassende jongetje schoonmaken". Ik wist niet wat ik moest doen. Ik schreeuwde ineens "Hou daar mee op". Terstonds zette ze de douche uit en gaf me een harde klap in mijn gezicht. Ze liep even weg en kwam terug met een wekker. Die zette ze op vijf minuten. "Zo lang duurt het. Elke keer dat je je mond opentrekt, komt er een minuut bij". Ze verschoof de wijzer naar zes minuten, zette de kraan weer aan en ging verder. De straal ging van mijn benen naar mijn kruis, dan moest ik me weer omdraaien, wat met moeite ging en liet ze de straal enige tijd op mijn billen vallen. Ik was zo verstandig mijn mond te houden.
Toen de wekker ging zette ze de kraan af. Ik was zwaar aan het bibberen. Ze liet me een paar minuten staan en spoelde me daarna af met lauw water.
Ze zocht in het toiletkastje en pakte er scheergerei uit. "Dit moet je voortaan om de dag doen, snap je dat?"
"Ja mama", sprak ik bibberend. Eerst knipte ze met een schaar het ergste schaamhaar weg, daarna schoor ze alle haartjes in kruis, op billen, onder de schouders en op de borst.
"Kinderen die in hun broek plassen hebben geen haartjes op die plaatsen", legde ze nog uit.
"Nu ga ik iets doen wat je heel vervelend zult vinden. Ik wil zeker weten dat je heel schoon bent, snap je dat?". "Wat is de vieste plek van je lichaam?", vroeg Saskia.
"Mijn billen, mama"
"Inderdaad. Weet je wat een klisma is?"
"Ja mama".
"Mooi. Je krijgt twee keer een klisma. Ga op je knieën zitten", beval ze me. Ik gehoorzaamde. Ze draaide de kop van de kraan en liet langzaam een lauw straaltje water lopen. Heel behoudzaam duwde ze die tussen mijn billen. "Als je het niet volhoudt, dan moet je het gelijk zeggen", suste ze me, terwijl ze met haar linkerhand over mijn rug gleed.
Langzaam voelde ik mijn darmen vollopen met water. Na enige tijd stopte ze, en ze deed een rubber plug tussen mijn billen. "Je moet het vijftien minuten tegenhouden. Ga maar even rustig zitten". Ze zette de wekker weer, ging zitten op een krukje, terwijl ik op mijn zij ging zitten.
"Vertel eens eerlijk over jezelf. Over je werk, je hobbies, relaties." Ik deed wat ze zei. Na tien minuten van alles verteld te hebben, begon ik kramp in mijn buik te krijgen. Ik meldde dat, maar ze ging er niet op in. "En hoe vaak kijk je TV", "Hoe vaak masturbeer je", ze wilde alles weten en ik vertelde het haar openhartig. Dat ik geen vriendin had - en ook niet had gehad. Over mijn familie. Over mijn werk. Dat ik gek was op pyjama's en andere nachtkleding, en vroeger een slaappak had gehad. Dat ik daar lang naar had gezocht, en nu deze hansop had gekocht.
Ineens hield ik het niet meer. "Ik moet nu echt", stamelde ik terwijl de pijnscheuten door mijn onderlichaam gierden. Ze trok me mee naar de WC, waar alles uit mijn billen spoot. Toen na enige tijd alles tot rust was gekomen, herhaalde ze het procedé.
In de 'rust' vroeg ze verder: "En de luiers?". Ik legde uit dat ik daar al langer naar verlangde.
"Heb je ze wel eens gebruikt?", vroeg ze. Ik vertelde dat ik er wel eens thuis en in een supermarkt in had geplast, maar nooit echt lang, omdat ik geen juiste maat had en bang was voor lekken. En de DryNites kunnen slechts een kleine plas aan.
"Maar waarom koop je dan niet de juiste maat?", vroeg ze. "Dan moet ik naar de apotheek en dat durf ik niet.", verklaarde ik. Nadat mijn darmen weer leeg waren, keurde ze het toch af. "Het is nog te vies. Het moet nog een keer". Ik protesteerde: "Maar je had gezegd dat het maar twee keer zou hoeven". Ze pakte mijn kin en sprak me weer duidelijk aan.
"Je moet U zeggen, en ik wil het mening van dit jochie niet horen, snap je!?". Ze wachtte niet op een antwoord. "Op je knieën." Ik ging op mijn knieën zitten, ze boeide mijn handen weer, en liep de badkamer uit naar de keuken. Na wat gerommel in lades kwam ze terug. "Voor straf krijg je eerst zes ijsklontjes in je billen. Daar moet genoeg ruimte voor zijn." Een hele onaangename handeling volgde. Vlot duwde ze de ijsblokjes naar binnen, waarna ze me een paar minuutjes alleen liet 'genieten' van het gevoel en de slang weer aansloot.
Na de gebruikelijke wachttijd was ze eindelijk tevreden met het resultaat: "Heel mooi, nu gaan we de rest in orde brengen. Let goed op, voortaan moet je dit zelf ook zo doen". Ze waste mijn haar zorgvuldig, en zeepte me helemaal in. "Heel goed Maarten, je bent nu een brave jongen". Ook mijn plasser werd niet vergeten. Ze maakte mijn voorhuid schoon. En achter mijn oren boende ze ook grondig. Voor het afspoelen gebruikte ze weer een koude straal water. Ze droogde me zorgvuldig af en kamde mijn haar. "Je moet elke ochtend met koud water douchen. Het recht om warm water te gebruiken kan je terugkrijgen als je gehoorzaam bent". Ik knikte.
Bedtijd
Ze duwde me zachtjes naar de hal en bekeek me van top tot teen. "Heel netjes". Ze liet me de body passen. "Dat is een goede keuze van je geweest". Ze trok de rits open en ging naast me zitten. "Dan gaan we nu verder waar we gebleven waren. Hoeveel was dat?". Ik slikte, maar antwoordde gehoorzaam: "veertig, mama". Ze haalde de plak weer tevoorschijn, ik ging weer liggen en ze sloeg, terwijl ik telde. De laatste vijf waren volle zwaaien. Ik huilde zoals ik lang niet meer had gehuild. Ze trooste me: "Als je gewoon netjes luistert en doet wat je wordt gezegd, hoef ik dit niet vaker te doen". "Ja mama", snikte ik.
Inmiddels was het negen uur. Ze deed me twee Drynites aan, ritste de body dichten en liet me mijn tanden poetsen. "Je gaat vanavond zonder eten naar bed". Toen mocht ik de hansop aandoen. Die zat echt geweldig. Lekker strak om mijn lichaam. Met een slotje maakte ze de rits vast. "De sleutel houd ik bij me". Deze pyjama maakte veel goed. Ze tikte me zachtjes op mijn billen. "Hoe laat moet je morgen naar je werk?", vroeg ze me. "Ik vertrek altijd om acht uur".
Ze deed de plastik hoes over mijn dekbed. Ze stopte me in, zette de wekker op vier uur 's ochtends. "Als je wakker bent, dan moet je me een mail sturen. Daarna ga je je woordjes leren.". "Wat bedoelt u met woordjes?". Ze pakte een Frans leerboek uit haar tas - glimlachte: "Ik ben lerares. In plaats van dat zinloze TV kijken krijg je huiswerk, net als alle andere kinderen. Hoofdstuk 1 en 2 zal ik je morgenavond overhoren. Je andere vakken zijn Aardrijkskunde, Geschiedenis, Nederlands, Rekenen en Lichamelijke opvoeding. Ik zal zorgen dat je ook echt dingen leert.". Ze pakte het blocknote: "Verder zal ik je opnieuw moeten leren schrijven, dit ziet er niet uit".
"Nu ga je lekker slapen. Je mag tot half tien het licht aanhouden. Je blijft echter in je bed. Uiteraard blijf je van je kleding af. En je mag niets eten, ik zal zo een glaasje water neerzetten. De komende week mag je alleen eten wat en als ik je dat zeg - en je drinkt alleen water of thee! Ik zal je heropvoeden, met de tijd krijg je meer rechten."
"Morgenochtend om zes uur kom ik bij je langs. Ik controleer dan of alles in orde is, je doet een korte broek en T-shirt aan en gaat een kwartier hardlopen."
"Je moet elke avond kort aan mij mailen wat je hebt gedaan. Als je een regel hebt overtreden, dan moet je dat ook melden. Als ik er zelf achterkom, dan is je straf anderhalf keer zo zwaar."
"Deze regels gelden trouwens alleen als we alleen zijn. Als er andere mensen bij zijn, dan laten we hen dit niet weten. Maar als je in het bijzijn van anderen regels overtreedt, dan krijg je je straf later dubbel terug".
"Denk nu maar na over wat allemaal is gebeurt. Ik wil het niet tegen je zin doen. Als je morgenochtend je mening bent verandert, dan zeg je dat. Natuurlijk ben je dan niet gelijk van me af, je hebt immers eerder gezegd ermee in te stemmen, maar na een redelijke bestraffing zal ik je daarna met rust laten."
Ze deed de deur dicht, en trok de deur achter zich in het slot. Ik dacht na over wat er allemaal was gebeurd. Enerzijds vond ik het heel spannend, en had ik al langer over dit soort dingen gefantaseerd, maar anderszijds was het ook wel zwaar geweest, en was ze wel streng. Maar ook niet onrechtvaardig - ze had me alleen gestraft toen ik iets deed wat niet mocht.
Dag 2
Ik werd wakker. Ik had heerlijk geslapen. Het was kwart voor vier - de wekker was nog niet afgegaan. Ik voelde aan mijn hansop - die heerlijk strak om mijn lichaam zat. Langzaam masseerde ik mijn buik, en schokkend kwam ik klaar. En toen besefte ik ineens dat ze dat natuurlijk zou zien - ik kon niets verbergen - de hansop zat dicht en ik kon met geen mogelijkheid de DryNite vervangen. Ik dacht terug aan haar woorden. Ik kon natuurlijk helemaal afzien van dit avontuur, maar dat wilde ik niet. Dus stuurde ik haar een mail, waarin ik mijn zonde eerlijk bekende. Ik hoopte maar dat de straf zou meevallen, pakte het Franse boek en begon woordjes te leren.
Om vijf uur had ik de woordjes wel geleerd - de meeste wist ik nog van vroeger. Inmiddels had ik mijn ochtendplas maar in mijn luier gedaan. Ik besloot nog maar even te gaan slapen, en zette de wekker op kwart voor zes. Ineens schrok ik wakker.
"Uit de veren", roept Saskia vriendelijk. Ze trekt de lakens weg. Zou ze de mail niet hebben gelezen?!
"Je mag kiezen", meldt ze me, terwijl ze een rietje tevoorschijn haalt, "20 slagen op je pyjama, of 10 op je blote billen. Ik kies voor de 20. Ze maakt mijn hansop los, en ontdoet me van de body en luier. De luier propt ze in mijn mond "We willen niet dat de buren wakker worden...". Ze geeft me een dunne pyjamabroek. "Je dacht toch niet dat ik 20 slagen op je luier ging geven?!", zegt ze gemeen. "En dit is pas het begin. Want je hebt mijn vertrouwen heel erg beschaamd." Ik moet midden in de kamer gaan staan, waar ze me met een doek blinddoekt. Ik huiver voor wat komen gaat. Maar er komt niets. Vijf, tien minuten gaan voorbij. Tot, ineens, ik hoor een zwiep en voel een ongelofelijke pijn. Ik val op de grond en kerm van de pijn. Dit is iets anders dan gisteren.
"Hier begint de les. Sta op!!", beveelt ze. Ik gehoorzaam. Ze slaat opnieuw, en opnieuw. Eerst op een andere plek, maar even later op een al geraakte plek. Ik stort weer in, maar ze trekt me weer overeind. "Slappeling!" roept ze terwijl de zoveelste striem mijn billen kleurt. Na de twintig ben ik compleet kapot. Ze begint ineens foto's te nemen van de schade. Ik trek de prop uit mijn mond. "Geen foto's!". Ze haalt wild uit met het rietje. "Je leert ook nooit! 40 slagen", zo luidt het vonnis terwijl ze de luierbroek terug in mijn mond duwt en mijn handen boeit. Ze pakt de plak en trekt me over haar knie. Mijn toch al zo getergde billen krijgen opnieuw de volle laag, waarbij ze zich absoluut niet inhoudt. Ik spartel wild maar dat levert alleen een aantal extra slagen op.
"Normaal gesproken zou ik je nu in de hoek zetten, maar daar hebben we geen tijd voor", en ze geeft me een korte broek en t-shirt. Ze legt me uit welke route ik moet rennen. "Je loopt drie rondjes. Als ik zie dat je wandelt of stilstaat, dan krijg je extra straf. Ik houd je in de gaten".
"Ja mama".
De deur sluit achter me en ik begin met rennen. Na het derde rondje kom ik hijgend aan de deur. "Ik ben van mening verandert. Doe er nog maar eentje", roept ze me door de intercom toe. Na ruim een half uur te hebben gerend laat ze me weer binnen. "Heel goed, zegt ze op kinderachtige toon, "Ga maar douchen."
Ik kleed me uit en wil onder de douche gaan staan, maar ze trekt me er aan mijn oor uit en drukt het blocknote met de regels onder mijn neus. "Je hebt een regel overtreden". Na enige tijd snap ik dat ik nog pushups had moeten doen. "Voor vanavond schrijf je de regels vijf keer over, om te zorgen dat je ze beter leert. En deze keer wel netjes!". Ik doe de pushups, waarna ik de WC even mag bezoeken. Ik douche me razendsnel onder de koude kraan maar wel zorgvuldig - ik heb al genoeg straf gehad deze ochtend.
Als ik onder de douche vandaan kom, zie ik mijn kleding klaarliggen. Nadat ze een DryNite bij me heeft omgedaan, volgt een body met slotje aan de rits en een net overhemd. "Ik kan je niet vertrouwen, dus moet het maar zo. Als ik jou was, zou ik dus niet te veel drinken, anders dan krijg je een probleem op je werk. Die Drynites kunnen namelijk niet heel veel vocht opnemen. Om half vijf ga je naar huis. Ik wens je een fijne dag, en ze loopt naar de deur. "Mama, ik heb honger", roep ik. "Daar had je gisterenavond aan moeten denken", antwoord ze. "Maar ik heb gisterenavond ook niet gegeten!", stel ik. "Als je vast, dan wordt je geest wellicht wat helderder. Dat kan je goed gebruiken, zegt ze me voordat ze de deur dichttrekt.".
Na een zware werkdag kom ik om vijf uur weer thuis aan. Ze wacht me op aan de deur en trekt me naar binnen. "Hoe was het, jongen?", vraagt ze me. "Het ging wel", lieg ik. Kom mee, zegt ze. Ik volg haar naar de auto. Ze rijdt naar een apotheek. "Luister goed", zegt ze, "je loopt naar binnen. Ik volg je, maar ik doe of ik je niet ken. Je zegt tegen de verkoopster of verkoper dat je in je broek plast, en je luiers wil hebben in je maat. Wat er ook gebeurt, je zorgt ervoor dat je een pak luiers en een plastik broek meeneemt.". Ze pakt mijn kin weer beet en vraagt me indringend, "Snap je dat?". "Ja mama", antwoord ik. Ik loop de winkel in. Ik kijk rond. Er komt een verkoopster naar me toe. "Kan ik je helpen?". "Euh...nou...", stamel ik, "Ik heb last van broekplassen, en nu ben ik op zoek naar luiers", zeg ik zachtjes. Mijn hoofd kleurt rood.
"Welke maat heb je nodig?", vraagt ze, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. "Dat weet ik niet". Ze loopt op me toe. "Doe je jas even uit, ik zal snel meten". Ik doe wat ze zegt, en met een meetlint neemt ze mijn maat op. "Ik zie het al". Ik heb ook een plastik broek nodig, meld ik haar. Ze trekt een lade open en toont een paar verpakkingen. Ik kies een blauw exemplaar, en reken af. Een poosje nadat ik de winkel uit ben, volgt Saskia ook. We rijden weer naar huis.
Thuisgekomen moet ik me helemaal uitkleden. Ze doet me de luier en plastik broek om, en daarover weer de body.
Ze vraagt of ik wat wil eten, wat ik uiteraard bevestig. Ik moet in mijn body naar de keuken. Ik zie wat ze voor me in petto heeft: babyvoeding. Ze maakt een potje open en doet het op een bord. "Eet smakelijk", zegt ze, me alleen aan de keukentafel achterlatend. Ik neem een eerste hap. Walgelijk. Maar ik zet door. Immers, baby's eten dit toch ook? Als het bord leeg is, roep ik: "Mama, ik heb het op". "Even wachten jochie, ik kom er zo aan". En na een paar minuten loopt ze binnen. "Heb je genoeg gehad?", vraagt ze. "Ja mama", antwoord ik braaf. Ze pakt mijn kin weer beet. "Is dat echt zo? Eén zo'n pot babyvoeding is niet echt veel, je hebt sinds gisteren niet gegeten". Ik geef toe. "Het blijft moeilijk de waarheid te spreken", zegt ze. Ze opent een tweede potje. "De tweede gang. Eet u smakelijk!", zegt ze vrolijk.
Met veel moeite werk ik ook dit braaf weg. Saskia komt binnen en gaat tegenover me zitten. Zacht legt ze me uit: "Zoals gezegd, ik ben erg teleurgesteld. Zo'n vergrijp kan dus niet door de beugel. Ik weet dan ook dat je snapt als ik je zeg dat je de komende week babyvoeding eet, je om 8 uur naar bed moet en al je behoeften in je luiers moet doen." Ik huiver, maar knik, en kijk naar de klok. Nog anderhalf uur. Ze neemt me mee naar haar woning. "Ik zal je een cursus absolute gehoorzaamheid geven", zegt ze, "je moet elk bevel van me onmiddellijk en zonder schroom uitvoeren". De bevelen volgen zich snel op. "Op je knieën. Ga staan. 10 situps. Maak de keuken schoon. Poets mijn schoenen. Kniebuigingen.". Ze ritst mijn body los en ontbloot mijn rug. Ze propt een onderbroek in mijn mond. Ik moet op mijn buik liggen. Ineens voel ik hete druppels kaarsvet op mijn rug landen. Ik probeer me te ontspannen, maar houd het niet uit. Als krioelend hoop ik aan de druppels te ontsnappen, maar dat lukt niet.
Plotseling trekt ze me aan mijn haar omhoog. Ze duwt me met mijn borst tegen de muur. "Verroer je niet". Ineens voel ik iets over mijn rug glijden. Koude repen leer. Dan komt de eerste slag "sjoefff". Mijn kreet wordt verstomd door de onderbroek. Ze bewerkt mijn rug systematisch met de zweep. Ik geef me over en zit erdoor. Ik huil. Ze gaat nog door. Ik huil nog harder. Ineens stopt ze. Ze glijdt zachtjes met haar handen over mijn getergde rug, en trekt de prop uit mijn mond. "Het spijt me", zeg ik. Ze klopt me geruststellend op mijn rug.
Ze laat me gelijk tandenpoetsen. Dan moet ik op mijn buik op mijn bed liggen, en ze duwt een pil mijn billen. "Wat is dat mama", vraag ik maar ze zegt dat ik daar later wel achter kom. Ze doet me een luier, plastic body en hansop aan, sluit het af met een slotje en stopt me in bed. Na een kus op mijn voorhoofd doet ze het licht uit. "Slaap maar lekker". Al snel zak ik weg.
Een paar uur later, midden in de nacht, word ik wakker. Op hetzelfde moment ontladen mijn darmen zich. Ik probeer het nog tegen te houden, maar ik ben machteloos. De natte brei verspreid zich tussen mijn billen. Ik voel me vies en vernederd, en heb flinke honger, maar weet dat ik niets kan doen. Met moeite val ik toch in slaap.
's ochtends word ik wakker omdat Saskia haar hand door mijn haar haalt. Ik begin "Mama, ik heb..." maar ze legt haar wijsvinger op mijn mond. "Ssst", zegt ze, "ik weet het".
Ze gaat op de rand van het bed zitten en laat me even wakker worden - ik ben nog heel slaperig. "Wat heb je nu geleerd?", vraagt ze me vriendelijk. "Ik moet gehoorzamen en eerlijk zijn", zeg ik als het braafste jongetje uit de klas. "Heel goed!", ze knikt opgetogen.
Ze trekt het dekbed weg. "Opstaan!". Ik spring uit bed. Ze maakt mijn hansop open, die ik uittrek. Uit een laatje haalt ze een korte broek en een T-shirt. Die moet ik over de plastic body doen. Er blijft duidelijk een bobbel achter van de luier, gelukkig is het T-shirt lang genoeg.
Nadat ze me een bord pap heeft gevoerd duwt ze me naar buiten. Zelf heeft ze een sportief joggingpak aan. Kom op, we gaan lopen. Ik denk terug aan de regels: elke ochtend een kwartier hardlopen.
We lopen een stuk, ik ben sneller dan zij is dus het is niet heel zwaar. Net voordat we een tweetal wandelaars passeren gebied ze duidelijk: "Stop! 20 pushups". Ik kijk haar boos aan, maar besef dat weigeren me alleen belachelijker maakt en straf zal opleveren, dus ik gehoorzaam. "Heel goed", complimenteert ze me, "nu ren je verder met je knieën hoog, totdat ik zeg dat je weer gewoon mag lopen". Ik doe wat ze zegt, en krijg na een halve minuut al vermoeiingsverschijnselen. "Hoger", gebied ze me een paar keer.
We lopen het vlakbij gelegen bos in. Op verlaten pad stopt ze. Ze trekt een lijn in de grond en gaat op zo'n tien meter daarvan staan, waar ze ook een lijn trekt. "Let op: ik geef een startsein, en dan trek je een sprint tot de lijn en terug. Je moet binnen 5 seconden terug zijn. Start!". Ik trek een sprint en ben prima binnen de tijd binnen. "En nog een keer!". Ik sprint weer, en ben weer op tijd. Ze telt hardop mee. "Nog acht keer", zegt ze, "nu!". Vlak na de 'vijf' kom ik weer over de lijn. "Zeven keer nog, maar je bent te laat. Trek maar een kledingstuk uit". Ik protesteer: "maar...". Ze onderbreekt me "Dan nog acht keer". Ik geef snel toe en trek mijn T-shirt uit.
Ze geeft weer het startsein, de volgende vijf keer ben ik netjes op tijd binnen, ze geeft me ook wat meer rusttijd. De zesde keer ben ik weer te laat. "Kledingstuk uit!". Ik wil mijn schoenen uitdoen, maar ze grijpt in "Zonder schoenen kan je niet lopen.". Er valt dus weinig te kiezen: de korte broek moet uit. Alleen in de vieze plastic body trek ik de laatste twee sprintjes.
Ik mag me weer aankleden en we rennen terug naar huis; nu moet ik echter aanpoten om haar bij te benen, te meer omdat ik ook nog een stuk met mijn knieën hoog moet.
Thuisgekomen gebiedt ze dat ik me uit moet kleden. Compleet naakt maakt ze mijn handen achter mijn rug vast. Ze laat me op mijn knieën in de douche zitten. Dan pakt ze ineens een digitale camera. Ik draai mijn hoofd weg, maar ze corrigeert me en maakt terwijl ik de camera inkijk een foto.
"Nu zal ik je eens goed douchen. Braaf blijven zitten, kleine jongen!". Een ijskoude straal stort zich op mijn lichaam. Ik schreeuw het uit, maar ze luistert niet en gaat rustig mijn hele lichaam af. Daarna moet ik weer gaan staan. Ze wast mijn haar, zeept me in, laat me weer zitten en zet de straal weer op mijn lichaam. Ze spreekt me toe "Je moet leren altijd onmiddellijk te gehoorzamen. Elke fout wordt keihard bestraft.". Ik knik "Ja Mevrouw". Ze zet de douche in de houder, richt die op mijn lichaam en loopt weg "Blijven zitten!". Na een minuutje begin ik hevig te bibberen, maar ik hou vol. Na een paar minuten komt ze weer binnen, zet de kraan dicht en trekt me overeind. Ze houdt een grote handdoek voor. "Ach jongen, heb je het koud?", vraagt ze, maar het klinkt nog gemeend ook. Ik barst in tranen uit, val in de handdoek en wordt zachtjes afgedroogd.
Ze doet me weer een luier om en de body, die ze op slot doet. Ze pakt de camera weer; ik heb mijn les geleerd en kijk in de camera. Dan geeft ze een tik op mijn achterste. "Zo, lieverd, je bent weer helemaal klaar voor de dag; kleed je maar aan. Ik doe een redelijk lange trui aan, en kijk of er iets opvalt aan mijn kleding, maar dat is niet zo.
"Hup, naar je werk, denk erom, je kan niet naar de WC. Op de terugweg moet je nog even twee potjes eten voor je kopen; voor baby's tot zes maanden. Je mag zelf een smaak uitkiezen.
Op mijn werk probeer ik alles van me af te zetten. Het is een zware beproeving, want als tussen de middag heb ik, na een broodnodige thee, de neiging om te plassen. Saskia belt en zegt me verse spinazie en bleekselderij te kopen.
Gelukkig is het vrijdag, maar ik vraag me af wat het weekend me gaat brengen.
Terug van mijn werk ga ik langs de super en koop de babyvoeding en andere opgedragen boodschappen. Als ik terugloop naar mijn auto houd ik het niet meer. Ik plas in mijn broek. Gelukkig houdt de Drynite het nog.
Thuisgekomen ligt er een briefje bij een leeg glas, bevelend dat ik de spinazie en bleekselderij door de foodprocessor moet halen en met water aanlengen. Als ik dat heb gedaan dan moet ik Saskia bellen.
Na een kwartiertje klungelen is het aanrecht vol groene spetters maar het is wel klaar. Ik bel Saskia. Ze komt gelijk langs. "Hoi", zegt ze vrolijk. "Hallo S…Mama", stotter ik. Ze haalt een hand door mijn haar. "Je bent een lieve jongen. Hoe ging het op je werk?"
Ik vertel haar wat en sluit af met de mededeling dat ik in mijn luier geplast heb. Ik buig mijn hoofd voorover. Ze pakt mijn kin zachtjes met haar hand en duwt hem omhoog. Ze lacht en zegt "Dat geeft niet, dat is een ongelukje. Ik zal hem zo verschonen. Drink eerst je sap op". Ik kijk naar het glas met de groene vloeistof. Ik trek een vies gezicht. "Ja, kom, het is gezond", zegt ze, terwijl ze zelf een slok neemt uit het glas. "Drink jij de rest". Ze reikt het glas aan. Ik besef dat ik niet mag weigeren, pak het aan en neem een slok. Het smaakt niet eens echt vies, maar lekker is anders. Toch gaat het me na een paar slokken tegenzitten. "Mag ik het in een paar keer opdrinken, mama?", vraag ik heel netjes. Ze knikt. "Voortaan moet je elke dag een glas groentesap drinken". Ik kijk sip. "Als je het op hebt, kom je dan naar boven?
Ik drink mijn glas redelijk snel leeg en ga naar boven. "Kom hier en kleed je uit", roept ze vanuit de badkamer. Ik gehoorzaam gelijk en doe alles uit totdat ik in mijn body sta. Ze maakt hem los en doet de Drynite af. Ze zet me op de WC. Ik mag alleen zitten. "Hup, plassen". Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Als ik klaar ben duwt ze me onder de douche "zo, nu even schoon worden. Je kan het zelf wel hè?". Terwijl ik de koude kraan aanzet, kijkt ze op een meter afstand. "Zo, je bent nog mooi kaal. Morgen scheren hè, niet vergeten.". "Ja mama". Ik douche snel. Te snel. Als ik de kraan uitdraai, kijkt ze me strak aan. "Wat is er …. mama" zeg ik er snel achteraan. "Heb je ook je billen en achter je oren schoongemaakt? Ik kijk naar beneden. "Kom op, ik heb geen uren de tijd". Ik draai de kraan weer open en volg haar aanwijzigen op. Als ik de kraan weer uitdoe, staat ze met een handdoek in haar open armen.
"Goed zo!", zegt ze op een kindertoon. Ze droogt me af en kamt mijn haar met een borstel. Ze trekt me naar mijn slaapkamer. "Op je buik". Ik doe wat me wordt gezegd. Ze gaat naast me zitten en verteld: "Je bent heel braaf geweest. Toch ga ik je straffen. Dat is om ervoor te zorgen dat je ook braaf blijft. Als je je misdraagt van het weekend, dan krijg je echt straf." Al pratend duwt ze het rietje voor mijn neus. Ik ga op mij knieën zitten en zonder dralen geeft ze me vijf forse slagen. Ik kerm en als ze klaar is dan zegt ze vriendelijk: "Zo, dat was dat". Ze aait zachtjes over mijn billen. Dan pakt ze poeder en doet dat op mijn billen. Ze doet een dikke luier en een plastic broek om en een nieuwe body aan. Ik stribbel niet meer tegen.
Ik krijg een half uur de tijd en moet dan bij haar langs om te eten. Ik doe nette kleren over mijn babykleren en bel aan. Ze doet snel open en laat me naar binnen. "Doe die kleren maar uit, dat maak je alleen maar vies."
Als ik binnenkom dan ruik ik een heerlijke kooklucht. Maar het babyvoer staat klaar. "Eet smakelijk, jongen". "Eet smakelijk, mama". Ik eet tegen mijn zin maar voel mijn billen te erg om te weigeren. Saskia eet smakelijk haar warme maaltijd.
"Oja. Omdat het weekend is, mag je vandaag extra vroeg naar bed. Acht uur, om precies te zijn – morgen wordt het een lange dag". Ik kijk op de klok, die half acht aangeeft. "En eet een beetje door", zegt ze, "je moet nog afwassen".
Naar bed
Om kwart voor acht ben ik klaar met de afwas en ze stuurt me naar mijn huis. Ik poets mijn tanden en doe mijn handsop aan. Dan ga ik in bed liggen. Even voor achten komt Saskia binnen. Ze loopt naar mijn kamer en gaat op een stoel naast het bed zitten. "Kijk, deze heb ik besteld". Ze toont me een foto van een slaapzak.
Een slaapzak met armen, aangenaaide handen en een slotje achterin, zie ik.
De bestelling
Al lange tijd dacht ik eraan, maar na veel wikken en wegen had ik besloten om een hansop en een paar bodies te bestellen. Na een paar dagen wachten zat er een briefje in mijn brievenbus: het pakketje was bij de buren afgegeven. Ik kende mijn buurvrouw niet zo goed, maar ik wist dat ze ongeveer mijn leeftijd had en alleen woonde, en Sandra heette. Soms maakte we een oppervlakkig praatje.
Ik belde aan. Even later deed ze open. "Kom verder, je komt zeker voor het pakje!?", zei ze direct. "Euh, ja", antwoordde ik bedeesd. "Het komt van 4Care, zag ik. Wat zit erin?", vroeg ze aanstonds. Ik werd gelijk rood. "Euh... kleren". Ze gebaarde dat ik even verder moest komen. Ik kwam in de woonkamer. Daar lag de inhoud op tafel uitgespreid. Eén badstof hansop, licht en donkerblauw gekleurd, met voeten, en twee body's, alles met een rits op de rug.
Ik stond versteld. "Je wil het vast even passen?", vroeg Sandra. "Euh...euh..." stamelde ik, maar ze onderbrak me: "Of is het soms niet voor jou bestemd?". "Nee!", zei ik kordaat, direct gebruikmakend van deze uitvlucht, terwijl ik me afvroeg waarom ik er zelf niet op was gekomen. "Het is voor mijn neefje". Ineens pakte ze me hard bij mij kin beet: "volgens mij mag jij niet liegen, toch?!", zei ze indringend. Ik besloot maar schuld te bekennen "het spijt me..." stamelde ik. Ze liet mijn kin los, ik richte mijn blik beschaamd naar de vloer.
"Kom op, passen!", zei ze en ze voegde het daad bij het woord en begon mijn overhemd uit te doen. Nu was het moment om tegen te spurtelen als ik dat zou willen, maar ik liet haar gaan. Na mijn overhemd was mijn broek aan de beurt. "De rest moet je zelf doen". Ik deed mijn hemd en sokken uit, en stond alleen in mijn onderbroek.
"Wil je soms ondergoed aanhouden als je het past? Dat is volgens mij niet de bedoeling. Voor straf doe je nu 20 pushups." Wederom viel mijn mond open van de verbazing.
"Kom op", beval ze, "we hebben nog meer te doen".
"Hoe bedoel je, 'we'?", antwoordde ik gelijk. Ze trok me kordaat me naar de bank, en legde me op haar schoot. Ik liet het over me heenkomen. Ineens voelde ik een klap op mijn billen. Ze was me met een plankje aan het slaan. "Heb ik je ooit gezegd dat je me mag tutoieren?", vroeg ze me indringend.
"Nee", zei ik.
"Daarom krijg je nu 20 slagen, en nog eens 20 extra omdat je niet met twee woorden spreekt. Snap je dat?".
"Ja, Saskia".
"En mijn voornaam noemen mag zeker wel. Niet dus Noem me maar gewoon mama, want gezien de kleding en je woordgebruik ben je een klein kind dat een heropvoeding nodig heeft. Dus 6- slagen". Ze hamerde door op mijn billen, die behoorlijk pijn begonnen te doen. Ze was langzaam begonnen, maar begon steeds harder te slaan. Ik begon met mijn benen te spartelen, maar met haar linkerhand had ze mijn haar stevig vast en ik kon niet uit haar greep ontsnappen - alhoewel ik ook niet echt mijn best deed.
Na ruim 20 slagen vroeg ze me: "Hoeveel moet je er nog hebben?" Ik had natuurlijk helemaal niet geteld, ik was eerder uitgeteld. "26", gokte ik.
"Mis", zei ze. "Dan beginnen we maar opnieuw, bij tachtig, want je sprak weer met één woord". "Het spijt me, mama", antwoordde ik, terwijl ik toch wat bang begon te worden, want met twintig had ik al flinke moeite. Na de veertig schoten de tranen in mijn ogen. Ze stopte, en haalde haar handen door mijn haar.
"De rest krijg je later wel".
"Dank u wel, mama"
"En wat ga je nu doen?"
"De pushups, mama", en ik gleed van haar schoot en begon met de oefeningen. Na de tien kreeg ik het moeilijk - ik deed dit zelden - maar haalde met horten en stoten wel de twintig.
"Dat moet de volgende keer beter, Maarten".
"Ga maar in de hoek staan, en denk maar eens na over wat er nu is gebeurt." Ik gehoorzaamde. Je hebt de keuze: of je loopt hier weg, en we spreken er nooit meer over. Als je besloten hebt om te blijven, doe je je onderbroek uit en blijf je staan totdat ik je roep. Dan zal ik je moeder zijn, je moet me de sleutel van je huis geven, me precies vertellen wanneer je afspraken hebt en ik bepaal wat je wel en niet mag doen. Ik zal je huiswerk geven, en opdrachten, die ervoor zorgen dat je op een juiste manier opgroeit. Ze liep weg naar de keuken. Ik bleef staan en dacht na. Eigenlijk wist ik het wel. Het was heel spannend. En ik had wel vaker gefantaseerd over zoiets. Na tien minuten deed ik mijn onderbroek naar beneden. Een lange tijd ging voorbij.
Regels
"Goed zo", zei ze ineens, ze stond vlak achter me en liet haar handen over mijn zij glijden. Ze pakte de onderbroek op "Ben je soms een broekplasser", snauwde ze me terwijl ze de gele plek in mijn onderbroek voor mijn neus hield.
"Nee, mama, ik..."
"Stop met dat liegen"
"Ja maar..." Ze greep me bij mijn oor en trok daar heel hard aan. "Kan je niet luisteren soms? Ik zei dat je moest stoppen met liegen. Ik stond op mijn tenen, slikte en knikte.
Ineens liet ze me los. "Doe je kleren weer aan, we gaan naar je huis". Ik gehoorzaamde en liep voor haar uit over de galerij. Ik draaide de deur open. Achter me draaide ze hem op slot en deed de gordijnen dicht. "We willen geen pottenkijkers".
"Heb je een blocknote", vroeg ze. Ik liep naar het kantoor en reikte haar er één aan. "Nee, jij schrijft op wat ik zeg. En ik wil niets van je horen!".
"Eerst een paar gedragregels. Schrijf op één blad:
- Ik moet doen wat mama zegt
- Ik moet altijd met twee woorden spreken.
- Ik mag niet liegen.
- Ik mag mijn deur nooit op de knippen doen.
- Ik moet mama altijd vertellen waar ik ben.
- Ik moet altijd eerst overleggen met mama, voordat ik verplichtingen aanga of afspraken maak
- Ik mag alleen TV kijken als ik toestemming heb gekregen."
Ze pakte de afstandsbediening. Bedreven stelde ze een kinderslot in. Ze ging verder:
"- Ik moet mijn post, waaronder de giroafrekeningen, altijd aan mama laten lezen. Kleine kinderen mogen immers niet zomaar van alles kopen - dus ik moet je centjes in de gaten houden", legde ze me uit.
- Ik moet keurig op tijd naar bed. Voor de komende dagen is dat acht uur'
- Als ik opsta moet ik mijn oefeningen doen en gelijk douchen. De komende tijd moet je elke ochtend 20 pushups doen.
- Ik moet altijd na het eten mijn tanden poetsen:
"Heb je nog speciale spulletjes, anders dan diegene die je net hebt besteld?". Ik liet haar een tas onder het bed zien met een tweetal budpluggen, een paar handboeien, een zak Drynites, een waterdichte beddensprei, wat (te kleine) luiers. Daarnaast een zak met wat kleren: een damesnachtjapon met bloemetjes.
"Zo zo zo", zei ze. En ze ging verder met het lijstje:
"- Ik mag niet aan mijn geslachtsdeel zitten.
- Ik mag niet klaarkomen.
- Ik mag alleen gezonde dingen eten."
Ze liep naar de koelkast. Ze trok er flessen frisdrank uit. Uit de diepvriezer haalde ze een pak met ijs, en wat frituurwaren. Ook de kasten werden geplunderd: koekjes, chocolade en ander snoep werden weggehaald, net als chips en knakworstjes. En alle wijn en bier werd ook op de tafel gezet.
"Voeg toe: - Ik mag alleen gezonde dingen eten."
"Dit komt bij mij te staan. Als je het verdient, dan krijg je wat", verduidelijkte ze me. "Elke keer als je boodschappen doet, dan laat je me het zien. Je moet altijd gezond eten: de schijf van vijf. Dus ook fruit, dat lijkt helemaal afwezig. "
"Ik drink vruchtensap", waagde ik te zeggen.
"Kleed je uit!"
Een grondige reiniging
Oeps, dacht ik, een verkeerde opmerking. "Het spijt me mama", stamelde ik?. "Te laat", nu moet je maar eens leren. Ze duwde me naar de hal. Gelukkig kon niemand van buiten naar binnen kijken. Ik had geen zin in een nieuw pak op mijn billen en deed snel al mijn kleding uit. Ze duwde me de douche in. "Met je hoofd naar de stang. Doe je handen op je hoofd". Ik gehoorzaamde, en voelde tot mijn verbazing dat ze mijn handen met de handboeien aan de stang vastmaakte.
"Ik denk dat je dit niet fijn zal vinden, dus ik wil je niet in de verleiding brengen. Ze pakte de douche en liet een harde, ijskoude straal op me vallen. "Eerst even dit vieze broekplassende jongetje schoonmaken". Ik wist niet wat ik moest doen. Ik schreeuwde ineens "Hou daar mee op". Terstonds zette ze de douche uit en gaf me een harde klap in mijn gezicht. Ze liep even weg en kwam terug met een wekker. Die zette ze op vijf minuten. "Zo lang duurt het. Elke keer dat je je mond opentrekt, komt er een minuut bij". Ze verschoof de wijzer naar zes minuten, zette de kraan weer aan en ging verder. De straal ging van mijn benen naar mijn kruis, dan moest ik me weer omdraaien, wat met moeite ging en liet ze de straal enige tijd op mijn billen vallen. Ik was zo verstandig mijn mond te houden.
Toen de wekker ging zette ze de kraan af. Ik was zwaar aan het bibberen. Ze liet me een paar minuten staan en spoelde me daarna af met lauw water.
Ze zocht in het toiletkastje en pakte er scheergerei uit. "Dit moet je voortaan om de dag doen, snap je dat?"
"Ja mama", sprak ik bibberend. Eerst knipte ze met een schaar het ergste schaamhaar weg, daarna schoor ze alle haartjes in kruis, op billen, onder de schouders en op de borst.
"Kinderen die in hun broek plassen hebben geen haartjes op die plaatsen", legde ze nog uit.
"Nu ga ik iets doen wat je heel vervelend zult vinden. Ik wil zeker weten dat je heel schoon bent, snap je dat?". "Wat is de vieste plek van je lichaam?", vroeg Saskia.
"Mijn billen, mama"
"Inderdaad. Weet je wat een klisma is?"
"Ja mama".
"Mooi. Je krijgt twee keer een klisma. Ga op je knieën zitten", beval ze me. Ik gehoorzaamde. Ze draaide de kop van de kraan en liet langzaam een lauw straaltje water lopen. Heel behoudzaam duwde ze die tussen mijn billen. "Als je het niet volhoudt, dan moet je het gelijk zeggen", suste ze me, terwijl ze met haar linkerhand over mijn rug gleed.
Langzaam voelde ik mijn darmen vollopen met water. Na enige tijd stopte ze, en ze deed een rubber plug tussen mijn billen. "Je moet het vijftien minuten tegenhouden. Ga maar even rustig zitten". Ze zette de wekker weer, ging zitten op een krukje, terwijl ik op mijn zij ging zitten.
"Vertel eens eerlijk over jezelf. Over je werk, je hobbies, relaties." Ik deed wat ze zei. Na tien minuten van alles verteld te hebben, begon ik kramp in mijn buik te krijgen. Ik meldde dat, maar ze ging er niet op in. "En hoe vaak kijk je TV", "Hoe vaak masturbeer je", ze wilde alles weten en ik vertelde het haar openhartig. Dat ik geen vriendin had - en ook niet had gehad. Over mijn familie. Over mijn werk. Dat ik gek was op pyjama's en andere nachtkleding, en vroeger een slaappak had gehad. Dat ik daar lang naar had gezocht, en nu deze hansop had gekocht.
Ineens hield ik het niet meer. "Ik moet nu echt", stamelde ik terwijl de pijnscheuten door mijn onderlichaam gierden. Ze trok me mee naar de WC, waar alles uit mijn billen spoot. Toen na enige tijd alles tot rust was gekomen, herhaalde ze het procedé.
In de 'rust' vroeg ze verder: "En de luiers?". Ik legde uit dat ik daar al langer naar verlangde.
"Heb je ze wel eens gebruikt?", vroeg ze. Ik vertelde dat ik er wel eens thuis en in een supermarkt in had geplast, maar nooit echt lang, omdat ik geen juiste maat had en bang was voor lekken. En de DryNites kunnen slechts een kleine plas aan.
"Maar waarom koop je dan niet de juiste maat?", vroeg ze. "Dan moet ik naar de apotheek en dat durf ik niet.", verklaarde ik. Nadat mijn darmen weer leeg waren, keurde ze het toch af. "Het is nog te vies. Het moet nog een keer". Ik protesteerde: "Maar je had gezegd dat het maar twee keer zou hoeven". Ze pakte mijn kin en sprak me weer duidelijk aan.
"Je moet U zeggen, en ik wil het mening van dit jochie niet horen, snap je!?". Ze wachtte niet op een antwoord. "Op je knieën." Ik ging op mijn knieën zitten, ze boeide mijn handen weer, en liep de badkamer uit naar de keuken. Na wat gerommel in lades kwam ze terug. "Voor straf krijg je eerst zes ijsklontjes in je billen. Daar moet genoeg ruimte voor zijn." Een hele onaangename handeling volgde. Vlot duwde ze de ijsblokjes naar binnen, waarna ze me een paar minuutjes alleen liet 'genieten' van het gevoel en de slang weer aansloot.
Na de gebruikelijke wachttijd was ze eindelijk tevreden met het resultaat: "Heel mooi, nu gaan we de rest in orde brengen. Let goed op, voortaan moet je dit zelf ook zo doen". Ze waste mijn haar zorgvuldig, en zeepte me helemaal in. "Heel goed Maarten, je bent nu een brave jongen". Ook mijn plasser werd niet vergeten. Ze maakte mijn voorhuid schoon. En achter mijn oren boende ze ook grondig. Voor het afspoelen gebruikte ze weer een koude straal water. Ze droogde me zorgvuldig af en kamde mijn haar. "Je moet elke ochtend met koud water douchen. Het recht om warm water te gebruiken kan je terugkrijgen als je gehoorzaam bent". Ik knikte.
Bedtijd
Ze duwde me zachtjes naar de hal en bekeek me van top tot teen. "Heel netjes". Ze liet me de body passen. "Dat is een goede keuze van je geweest". Ze trok de rits open en ging naast me zitten. "Dan gaan we nu verder waar we gebleven waren. Hoeveel was dat?". Ik slikte, maar antwoordde gehoorzaam: "veertig, mama". Ze haalde de plak weer tevoorschijn, ik ging weer liggen en ze sloeg, terwijl ik telde. De laatste vijf waren volle zwaaien. Ik huilde zoals ik lang niet meer had gehuild. Ze trooste me: "Als je gewoon netjes luistert en doet wat je wordt gezegd, hoef ik dit niet vaker te doen". "Ja mama", snikte ik.
Inmiddels was het negen uur. Ze deed me twee Drynites aan, ritste de body dichten en liet me mijn tanden poetsen. "Je gaat vanavond zonder eten naar bed". Toen mocht ik de hansop aandoen. Die zat echt geweldig. Lekker strak om mijn lichaam. Met een slotje maakte ze de rits vast. "De sleutel houd ik bij me". Deze pyjama maakte veel goed. Ze tikte me zachtjes op mijn billen. "Hoe laat moet je morgen naar je werk?", vroeg ze me. "Ik vertrek altijd om acht uur".
Ze deed de plastik hoes over mijn dekbed. Ze stopte me in, zette de wekker op vier uur 's ochtends. "Als je wakker bent, dan moet je me een mail sturen. Daarna ga je je woordjes leren.". "Wat bedoelt u met woordjes?". Ze pakte een Frans leerboek uit haar tas - glimlachte: "Ik ben lerares. In plaats van dat zinloze TV kijken krijg je huiswerk, net als alle andere kinderen. Hoofdstuk 1 en 2 zal ik je morgenavond overhoren. Je andere vakken zijn Aardrijkskunde, Geschiedenis, Nederlands, Rekenen en Lichamelijke opvoeding. Ik zal zorgen dat je ook echt dingen leert.". Ze pakte het blocknote: "Verder zal ik je opnieuw moeten leren schrijven, dit ziet er niet uit".
"Nu ga je lekker slapen. Je mag tot half tien het licht aanhouden. Je blijft echter in je bed. Uiteraard blijf je van je kleding af. En je mag niets eten, ik zal zo een glaasje water neerzetten. De komende week mag je alleen eten wat en als ik je dat zeg - en je drinkt alleen water of thee! Ik zal je heropvoeden, met de tijd krijg je meer rechten."
"Morgenochtend om zes uur kom ik bij je langs. Ik controleer dan of alles in orde is, je doet een korte broek en T-shirt aan en gaat een kwartier hardlopen."
"Je moet elke avond kort aan mij mailen wat je hebt gedaan. Als je een regel hebt overtreden, dan moet je dat ook melden. Als ik er zelf achterkom, dan is je straf anderhalf keer zo zwaar."
"Deze regels gelden trouwens alleen als we alleen zijn. Als er andere mensen bij zijn, dan laten we hen dit niet weten. Maar als je in het bijzijn van anderen regels overtreedt, dan krijg je je straf later dubbel terug".
"Denk nu maar na over wat allemaal is gebeurt. Ik wil het niet tegen je zin doen. Als je morgenochtend je mening bent verandert, dan zeg je dat. Natuurlijk ben je dan niet gelijk van me af, je hebt immers eerder gezegd ermee in te stemmen, maar na een redelijke bestraffing zal ik je daarna met rust laten."
Ze deed de deur dicht, en trok de deur achter zich in het slot. Ik dacht na over wat er allemaal was gebeurd. Enerzijds vond ik het heel spannend, en had ik al langer over dit soort dingen gefantaseerd, maar anderszijds was het ook wel zwaar geweest, en was ze wel streng. Maar ook niet onrechtvaardig - ze had me alleen gestraft toen ik iets deed wat niet mocht.
Dag 2
Ik werd wakker. Ik had heerlijk geslapen. Het was kwart voor vier - de wekker was nog niet afgegaan. Ik voelde aan mijn hansop - die heerlijk strak om mijn lichaam zat. Langzaam masseerde ik mijn buik, en schokkend kwam ik klaar. En toen besefte ik ineens dat ze dat natuurlijk zou zien - ik kon niets verbergen - de hansop zat dicht en ik kon met geen mogelijkheid de DryNite vervangen. Ik dacht terug aan haar woorden. Ik kon natuurlijk helemaal afzien van dit avontuur, maar dat wilde ik niet. Dus stuurde ik haar een mail, waarin ik mijn zonde eerlijk bekende. Ik hoopte maar dat de straf zou meevallen, pakte het Franse boek en begon woordjes te leren.
Om vijf uur had ik de woordjes wel geleerd - de meeste wist ik nog van vroeger. Inmiddels had ik mijn ochtendplas maar in mijn luier gedaan. Ik besloot nog maar even te gaan slapen, en zette de wekker op kwart voor zes. Ineens schrok ik wakker.
"Uit de veren", roept Saskia vriendelijk. Ze trekt de lakens weg. Zou ze de mail niet hebben gelezen?!
"Je mag kiezen", meldt ze me, terwijl ze een rietje tevoorschijn haalt, "20 slagen op je pyjama, of 10 op je blote billen. Ik kies voor de 20. Ze maakt mijn hansop los, en ontdoet me van de body en luier. De luier propt ze in mijn mond "We willen niet dat de buren wakker worden...". Ze geeft me een dunne pyjamabroek. "Je dacht toch niet dat ik 20 slagen op je luier ging geven?!", zegt ze gemeen. "En dit is pas het begin. Want je hebt mijn vertrouwen heel erg beschaamd." Ik moet midden in de kamer gaan staan, waar ze me met een doek blinddoekt. Ik huiver voor wat komen gaat. Maar er komt niets. Vijf, tien minuten gaan voorbij. Tot, ineens, ik hoor een zwiep en voel een ongelofelijke pijn. Ik val op de grond en kerm van de pijn. Dit is iets anders dan gisteren.
"Hier begint de les. Sta op!!", beveelt ze. Ik gehoorzaam. Ze slaat opnieuw, en opnieuw. Eerst op een andere plek, maar even later op een al geraakte plek. Ik stort weer in, maar ze trekt me weer overeind. "Slappeling!" roept ze terwijl de zoveelste striem mijn billen kleurt. Na de twintig ben ik compleet kapot. Ze begint ineens foto's te nemen van de schade. Ik trek de prop uit mijn mond. "Geen foto's!". Ze haalt wild uit met het rietje. "Je leert ook nooit! 40 slagen", zo luidt het vonnis terwijl ze de luierbroek terug in mijn mond duwt en mijn handen boeit. Ze pakt de plak en trekt me over haar knie. Mijn toch al zo getergde billen krijgen opnieuw de volle laag, waarbij ze zich absoluut niet inhoudt. Ik spartel wild maar dat levert alleen een aantal extra slagen op.
"Normaal gesproken zou ik je nu in de hoek zetten, maar daar hebben we geen tijd voor", en ze geeft me een korte broek en t-shirt. Ze legt me uit welke route ik moet rennen. "Je loopt drie rondjes. Als ik zie dat je wandelt of stilstaat, dan krijg je extra straf. Ik houd je in de gaten".
"Ja mama".
De deur sluit achter me en ik begin met rennen. Na het derde rondje kom ik hijgend aan de deur. "Ik ben van mening verandert. Doe er nog maar eentje", roept ze me door de intercom toe. Na ruim een half uur te hebben gerend laat ze me weer binnen. "Heel goed, zegt ze op kinderachtige toon, "Ga maar douchen."
Ik kleed me uit en wil onder de douche gaan staan, maar ze trekt me er aan mijn oor uit en drukt het blocknote met de regels onder mijn neus. "Je hebt een regel overtreden". Na enige tijd snap ik dat ik nog pushups had moeten doen. "Voor vanavond schrijf je de regels vijf keer over, om te zorgen dat je ze beter leert. En deze keer wel netjes!". Ik doe de pushups, waarna ik de WC even mag bezoeken. Ik douche me razendsnel onder de koude kraan maar wel zorgvuldig - ik heb al genoeg straf gehad deze ochtend.
Als ik onder de douche vandaan kom, zie ik mijn kleding klaarliggen. Nadat ze een DryNite bij me heeft omgedaan, volgt een body met slotje aan de rits en een net overhemd. "Ik kan je niet vertrouwen, dus moet het maar zo. Als ik jou was, zou ik dus niet te veel drinken, anders dan krijg je een probleem op je werk. Die Drynites kunnen namelijk niet heel veel vocht opnemen. Om half vijf ga je naar huis. Ik wens je een fijne dag, en ze loopt naar de deur. "Mama, ik heb honger", roep ik. "Daar had je gisterenavond aan moeten denken", antwoord ze. "Maar ik heb gisterenavond ook niet gegeten!", stel ik. "Als je vast, dan wordt je geest wellicht wat helderder. Dat kan je goed gebruiken, zegt ze me voordat ze de deur dichttrekt.".
Na een zware werkdag kom ik om vijf uur weer thuis aan. Ze wacht me op aan de deur en trekt me naar binnen. "Hoe was het, jongen?", vraagt ze me. "Het ging wel", lieg ik. Kom mee, zegt ze. Ik volg haar naar de auto. Ze rijdt naar een apotheek. "Luister goed", zegt ze, "je loopt naar binnen. Ik volg je, maar ik doe of ik je niet ken. Je zegt tegen de verkoopster of verkoper dat je in je broek plast, en je luiers wil hebben in je maat. Wat er ook gebeurt, je zorgt ervoor dat je een pak luiers en een plastik broek meeneemt.". Ze pakt mijn kin weer beet en vraagt me indringend, "Snap je dat?". "Ja mama", antwoord ik. Ik loop de winkel in. Ik kijk rond. Er komt een verkoopster naar me toe. "Kan ik je helpen?". "Euh...nou...", stamel ik, "Ik heb last van broekplassen, en nu ben ik op zoek naar luiers", zeg ik zachtjes. Mijn hoofd kleurt rood.
"Welke maat heb je nodig?", vraagt ze, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. "Dat weet ik niet". Ze loopt op me toe. "Doe je jas even uit, ik zal snel meten". Ik doe wat ze zegt, en met een meetlint neemt ze mijn maat op. "Ik zie het al". Ik heb ook een plastik broek nodig, meld ik haar. Ze trekt een lade open en toont een paar verpakkingen. Ik kies een blauw exemplaar, en reken af. Een poosje nadat ik de winkel uit ben, volgt Saskia ook. We rijden weer naar huis.
Thuisgekomen moet ik me helemaal uitkleden. Ze doet me de luier en plastik broek om, en daarover weer de body.
Ze vraagt of ik wat wil eten, wat ik uiteraard bevestig. Ik moet in mijn body naar de keuken. Ik zie wat ze voor me in petto heeft: babyvoeding. Ze maakt een potje open en doet het op een bord. "Eet smakelijk", zegt ze, me alleen aan de keukentafel achterlatend. Ik neem een eerste hap. Walgelijk. Maar ik zet door. Immers, baby's eten dit toch ook? Als het bord leeg is, roep ik: "Mama, ik heb het op". "Even wachten jochie, ik kom er zo aan". En na een paar minuten loopt ze binnen. "Heb je genoeg gehad?", vraagt ze. "Ja mama", antwoord ik braaf. Ze pakt mijn kin weer beet. "Is dat echt zo? Eén zo'n pot babyvoeding is niet echt veel, je hebt sinds gisteren niet gegeten". Ik geef toe. "Het blijft moeilijk de waarheid te spreken", zegt ze. Ze opent een tweede potje. "De tweede gang. Eet u smakelijk!", zegt ze vrolijk.
Met veel moeite werk ik ook dit braaf weg. Saskia komt binnen en gaat tegenover me zitten. Zacht legt ze me uit: "Zoals gezegd, ik ben erg teleurgesteld. Zo'n vergrijp kan dus niet door de beugel. Ik weet dan ook dat je snapt als ik je zeg dat je de komende week babyvoeding eet, je om 8 uur naar bed moet en al je behoeften in je luiers moet doen." Ik huiver, maar knik, en kijk naar de klok. Nog anderhalf uur. Ze neemt me mee naar haar woning. "Ik zal je een cursus absolute gehoorzaamheid geven", zegt ze, "je moet elk bevel van me onmiddellijk en zonder schroom uitvoeren". De bevelen volgen zich snel op. "Op je knieën. Ga staan. 10 situps. Maak de keuken schoon. Poets mijn schoenen. Kniebuigingen.". Ze ritst mijn body los en ontbloot mijn rug. Ze propt een onderbroek in mijn mond. Ik moet op mijn buik liggen. Ineens voel ik hete druppels kaarsvet op mijn rug landen. Ik probeer me te ontspannen, maar houd het niet uit. Als krioelend hoop ik aan de druppels te ontsnappen, maar dat lukt niet.
Plotseling trekt ze me aan mijn haar omhoog. Ze duwt me met mijn borst tegen de muur. "Verroer je niet". Ineens voel ik iets over mijn rug glijden. Koude repen leer. Dan komt de eerste slag "sjoefff". Mijn kreet wordt verstomd door de onderbroek. Ze bewerkt mijn rug systematisch met de zweep. Ik geef me over en zit erdoor. Ik huil. Ze gaat nog door. Ik huil nog harder. Ineens stopt ze. Ze glijdt zachtjes met haar handen over mijn getergde rug, en trekt de prop uit mijn mond. "Het spijt me", zeg ik. Ze klopt me geruststellend op mijn rug.
Ze laat me gelijk tandenpoetsen. Dan moet ik op mijn buik op mijn bed liggen, en ze duwt een pil mijn billen. "Wat is dat mama", vraag ik maar ze zegt dat ik daar later wel achter kom. Ze doet me een luier, plastic body en hansop aan, sluit het af met een slotje en stopt me in bed. Na een kus op mijn voorhoofd doet ze het licht uit. "Slaap maar lekker". Al snel zak ik weg.
Een paar uur later, midden in de nacht, word ik wakker. Op hetzelfde moment ontladen mijn darmen zich. Ik probeer het nog tegen te houden, maar ik ben machteloos. De natte brei verspreid zich tussen mijn billen. Ik voel me vies en vernederd, en heb flinke honger, maar weet dat ik niets kan doen. Met moeite val ik toch in slaap.
's ochtends word ik wakker omdat Saskia haar hand door mijn haar haalt. Ik begin "Mama, ik heb..." maar ze legt haar wijsvinger op mijn mond. "Ssst", zegt ze, "ik weet het".
Ze gaat op de rand van het bed zitten en laat me even wakker worden - ik ben nog heel slaperig. "Wat heb je nu geleerd?", vraagt ze me vriendelijk. "Ik moet gehoorzamen en eerlijk zijn", zeg ik als het braafste jongetje uit de klas. "Heel goed!", ze knikt opgetogen.
Ze trekt het dekbed weg. "Opstaan!". Ik spring uit bed. Ze maakt mijn hansop open, die ik uittrek. Uit een laatje haalt ze een korte broek en een T-shirt. Die moet ik over de plastic body doen. Er blijft duidelijk een bobbel achter van de luier, gelukkig is het T-shirt lang genoeg.
Nadat ze me een bord pap heeft gevoerd duwt ze me naar buiten. Zelf heeft ze een sportief joggingpak aan. Kom op, we gaan lopen. Ik denk terug aan de regels: elke ochtend een kwartier hardlopen.
We lopen een stuk, ik ben sneller dan zij is dus het is niet heel zwaar. Net voordat we een tweetal wandelaars passeren gebied ze duidelijk: "Stop! 20 pushups". Ik kijk haar boos aan, maar besef dat weigeren me alleen belachelijker maakt en straf zal opleveren, dus ik gehoorzaam. "Heel goed", complimenteert ze me, "nu ren je verder met je knieën hoog, totdat ik zeg dat je weer gewoon mag lopen". Ik doe wat ze zegt, en krijg na een halve minuut al vermoeiingsverschijnselen. "Hoger", gebied ze me een paar keer.
We lopen het vlakbij gelegen bos in. Op verlaten pad stopt ze. Ze trekt een lijn in de grond en gaat op zo'n tien meter daarvan staan, waar ze ook een lijn trekt. "Let op: ik geef een startsein, en dan trek je een sprint tot de lijn en terug. Je moet binnen 5 seconden terug zijn. Start!". Ik trek een sprint en ben prima binnen de tijd binnen. "En nog een keer!". Ik sprint weer, en ben weer op tijd. Ze telt hardop mee. "Nog acht keer", zegt ze, "nu!". Vlak na de 'vijf' kom ik weer over de lijn. "Zeven keer nog, maar je bent te laat. Trek maar een kledingstuk uit". Ik protesteer: "maar...". Ze onderbreekt me "Dan nog acht keer". Ik geef snel toe en trek mijn T-shirt uit.
Ze geeft weer het startsein, de volgende vijf keer ben ik netjes op tijd binnen, ze geeft me ook wat meer rusttijd. De zesde keer ben ik weer te laat. "Kledingstuk uit!". Ik wil mijn schoenen uitdoen, maar ze grijpt in "Zonder schoenen kan je niet lopen.". Er valt dus weinig te kiezen: de korte broek moet uit. Alleen in de vieze plastic body trek ik de laatste twee sprintjes.
Ik mag me weer aankleden en we rennen terug naar huis; nu moet ik echter aanpoten om haar bij te benen, te meer omdat ik ook nog een stuk met mijn knieën hoog moet.
Thuisgekomen gebiedt ze dat ik me uit moet kleden. Compleet naakt maakt ze mijn handen achter mijn rug vast. Ze laat me op mijn knieën in de douche zitten. Dan pakt ze ineens een digitale camera. Ik draai mijn hoofd weg, maar ze corrigeert me en maakt terwijl ik de camera inkijk een foto.
"Nu zal ik je eens goed douchen. Braaf blijven zitten, kleine jongen!". Een ijskoude straal stort zich op mijn lichaam. Ik schreeuw het uit, maar ze luistert niet en gaat rustig mijn hele lichaam af. Daarna moet ik weer gaan staan. Ze wast mijn haar, zeept me in, laat me weer zitten en zet de straal weer op mijn lichaam. Ze spreekt me toe "Je moet leren altijd onmiddellijk te gehoorzamen. Elke fout wordt keihard bestraft.". Ik knik "Ja Mevrouw". Ze zet de douche in de houder, richt die op mijn lichaam en loopt weg "Blijven zitten!". Na een minuutje begin ik hevig te bibberen, maar ik hou vol. Na een paar minuten komt ze weer binnen, zet de kraan dicht en trekt me overeind. Ze houdt een grote handdoek voor. "Ach jongen, heb je het koud?", vraagt ze, maar het klinkt nog gemeend ook. Ik barst in tranen uit, val in de handdoek en wordt zachtjes afgedroogd.
Ze doet me weer een luier om en de body, die ze op slot doet. Ze pakt de camera weer; ik heb mijn les geleerd en kijk in de camera. Dan geeft ze een tik op mijn achterste. "Zo, lieverd, je bent weer helemaal klaar voor de dag; kleed je maar aan. Ik doe een redelijk lange trui aan, en kijk of er iets opvalt aan mijn kleding, maar dat is niet zo.
"Hup, naar je werk, denk erom, je kan niet naar de WC. Op de terugweg moet je nog even twee potjes eten voor je kopen; voor baby's tot zes maanden. Je mag zelf een smaak uitkiezen.
Op mijn werk probeer ik alles van me af te zetten. Het is een zware beproeving, want als tussen de middag heb ik, na een broodnodige thee, de neiging om te plassen. Saskia belt en zegt me verse spinazie en bleekselderij te kopen.
Gelukkig is het vrijdag, maar ik vraag me af wat het weekend me gaat brengen.
Terug van mijn werk ga ik langs de super en koop de babyvoeding en andere opgedragen boodschappen. Als ik terugloop naar mijn auto houd ik het niet meer. Ik plas in mijn broek. Gelukkig houdt de Drynite het nog.
Thuisgekomen ligt er een briefje bij een leeg glas, bevelend dat ik de spinazie en bleekselderij door de foodprocessor moet halen en met water aanlengen. Als ik dat heb gedaan dan moet ik Saskia bellen.
Na een kwartiertje klungelen is het aanrecht vol groene spetters maar het is wel klaar. Ik bel Saskia. Ze komt gelijk langs. "Hoi", zegt ze vrolijk. "Hallo S…Mama", stotter ik. Ze haalt een hand door mijn haar. "Je bent een lieve jongen. Hoe ging het op je werk?"
Ik vertel haar wat en sluit af met de mededeling dat ik in mijn luier geplast heb. Ik buig mijn hoofd voorover. Ze pakt mijn kin zachtjes met haar hand en duwt hem omhoog. Ze lacht en zegt "Dat geeft niet, dat is een ongelukje. Ik zal hem zo verschonen. Drink eerst je sap op". Ik kijk naar het glas met de groene vloeistof. Ik trek een vies gezicht. "Ja, kom, het is gezond", zegt ze, terwijl ze zelf een slok neemt uit het glas. "Drink jij de rest". Ze reikt het glas aan. Ik besef dat ik niet mag weigeren, pak het aan en neem een slok. Het smaakt niet eens echt vies, maar lekker is anders. Toch gaat het me na een paar slokken tegenzitten. "Mag ik het in een paar keer opdrinken, mama?", vraag ik heel netjes. Ze knikt. "Voortaan moet je elke dag een glas groentesap drinken". Ik kijk sip. "Als je het op hebt, kom je dan naar boven?
Ik drink mijn glas redelijk snel leeg en ga naar boven. "Kom hier en kleed je uit", roept ze vanuit de badkamer. Ik gehoorzaam gelijk en doe alles uit totdat ik in mijn body sta. Ze maakt hem los en doet de Drynite af. Ze zet me op de WC. Ik mag alleen zitten. "Hup, plassen". Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Als ik klaar ben duwt ze me onder de douche "zo, nu even schoon worden. Je kan het zelf wel hè?". Terwijl ik de koude kraan aanzet, kijkt ze op een meter afstand. "Zo, je bent nog mooi kaal. Morgen scheren hè, niet vergeten.". "Ja mama". Ik douche snel. Te snel. Als ik de kraan uitdraai, kijkt ze me strak aan. "Wat is er …. mama" zeg ik er snel achteraan. "Heb je ook je billen en achter je oren schoongemaakt? Ik kijk naar beneden. "Kom op, ik heb geen uren de tijd". Ik draai de kraan weer open en volg haar aanwijzigen op. Als ik de kraan weer uitdoe, staat ze met een handdoek in haar open armen.
"Goed zo!", zegt ze op een kindertoon. Ze droogt me af en kamt mijn haar met een borstel. Ze trekt me naar mijn slaapkamer. "Op je buik". Ik doe wat me wordt gezegd. Ze gaat naast me zitten en verteld: "Je bent heel braaf geweest. Toch ga ik je straffen. Dat is om ervoor te zorgen dat je ook braaf blijft. Als je je misdraagt van het weekend, dan krijg je echt straf." Al pratend duwt ze het rietje voor mijn neus. Ik ga op mij knieën zitten en zonder dralen geeft ze me vijf forse slagen. Ik kerm en als ze klaar is dan zegt ze vriendelijk: "Zo, dat was dat". Ze aait zachtjes over mijn billen. Dan pakt ze poeder en doet dat op mijn billen. Ze doet een dikke luier en een plastic broek om en een nieuwe body aan. Ik stribbel niet meer tegen.
Ik krijg een half uur de tijd en moet dan bij haar langs om te eten. Ik doe nette kleren over mijn babykleren en bel aan. Ze doet snel open en laat me naar binnen. "Doe die kleren maar uit, dat maak je alleen maar vies."
Als ik binnenkom dan ruik ik een heerlijke kooklucht. Maar het babyvoer staat klaar. "Eet smakelijk, jongen". "Eet smakelijk, mama". Ik eet tegen mijn zin maar voel mijn billen te erg om te weigeren. Saskia eet smakelijk haar warme maaltijd.
"Oja. Omdat het weekend is, mag je vandaag extra vroeg naar bed. Acht uur, om precies te zijn – morgen wordt het een lange dag". Ik kijk op de klok, die half acht aangeeft. "En eet een beetje door", zegt ze, "je moet nog afwassen".
Naar bed
Om kwart voor acht ben ik klaar met de afwas en ze stuurt me naar mijn huis. Ik poets mijn tanden en doe mijn handsop aan. Dan ga ik in bed liggen. Even voor achten komt Saskia binnen. Ze loopt naar mijn kamer en gaat op een stoel naast het bed zitten. "Kijk, deze heb ik besteld". Ze toont me een foto van een slaapzak.
Een slaapzak met armen, aangenaaide handen en een slotje achterin, zie ik.
