Moondancer
Nieuw lid
Onderstaand verhaal is fictie en speelt zich af op een chique kantoor.
Het is mijn eerste poging om een luierverhaal te schrijven. Geef gerust inhoudelijke feedback. In hoofdstuk 1 en 2 is er nog geen luier-actie, maar geen zorgen, dat komt nog wel.
Hoofdstuk 1
Met een plens spat het glas water over Sophie's crèmekleurige blazer en broek. "Gadverdamme!" moppert de 24-jarige medewerkster, snel in haar ladeblok grijpend naar tissues. "Waarom moet dit soort dingen nou altijd mij overkomen?" Met een zucht begint ze haar broek af te deppen. "Je mag blij zijn dat het niet over je laptop spatte!" Een smalende stem van het bureau tegenover dat van Sophie bemoeit zich met het ongelukje. Het is Anton. "Neem een cupholder, zoals ik." Sophie negeert Anton's opmerkingen. Hij is zo'n enorme betweter, geeft te pas en te onpas feedback op haar functioneren, terwijl hij een jaar jonger is dan zij! Als dan ook nog eens haar telefoon gaat en het de Algemeen Directeur heer Schippers blijkt te zijn die haar met spoed wil spreken, gooit ze haar laptop met een klap dicht en zucht. "Moet je je weer melden bij de baas?" Anton's lichtbruine ogen bestuderen Sophie vanachter het sluike blonde haar aandachtig. Zodra ze dit opmerkt pakt ze snel een multomap en houdt deze geïrriteerd voor de vlekken op haar pak. Waarom moest het nou precies ook op haar kruis terecht komen?!
Nee, het zit Sophie de laatste tijd niet mee. Ze werkte nu bijna twee jaar als account manager bij Stipp-Schippers, een bureau voor professioneel webdesign. Na haar studie was ze direct aan de slag gegaan bij het kantoor waar ze ook stage had gelopen. Ze was veelbelovend begonnen en had goede ideeën over de strategische herpositionering kunnen uitwerken, wat het eerste jaar veel extra omzet opleverde. De laatste maanden lukte het haar echter niet echt om nog grote klanten binnen te halen. Tot overmaat van ramp komt haar beoordelingsgesprek er over ruim een maand al aan, en wordt dan bepaald of haar vorig jaar verlengde contract wordt omgezet in een vast contract, of dat ze moet vertrekken. Sophie was niet altijd zo serieus geweest als nu en had nogal wat schulden gemaakt in haar losbandige studententijd, waardoor ze zich absoluut niet kan permitteren deze baan te verliezen.
Op haar khaki-kleurige hakjes snelt Sophie zich naar de damestoiletten om de schade te inspecteren. Ze doet juist haar best om er professioneel uit te zien. 'Kleed je naar de functie die je ambieert' is haar motto. Als ze in de spiegel kijkt zucht ze. Ja, het is maar water, maar het was een flinke plens en nu lijkt het verdorie wel alsof ze in d'r broek geplast heeft! 'Verdomme,' denkt ze bij zichzelf, 'zo kan ik toch niet bij de heer Schippers aankomen?' Haar baas is een aantrekkelijke man van 36, niet oud voor een directeur. Hij had het bedrijf opgericht met een duidelijke visie, de beste websites leveren voor zakelijke dienstverleners. Een bedrijf van allure. Sophie respecteert haar baas. Zijn gedisciplineerde attitude blijkt uit de overuren die hij elke avond draait en de wijze waarop hij zich kleed: altijd in donkergroene of -blauwe maatpakken, met perfect gestreken overhemd en glimmende stropdas. Hij zou de vlek direct zien, daar was geen twijfel over mogelijk. Maar ze kan hem moeilijk laten wachten, hij weet dat ze in huis is. Verdorie, normaal gesproken zou ze het gesprek aangrijpen als kans om zich van haar beste kant te laten zien! Ik had vorige week naar Anton's advies moeten luisteren spookt even door haar hoofd, maar zette de gedachte weer snel aan de kant. Anton is Sophie's rivaal, want ook hij heeft een tijdelijk contract, en zoals de omzetcijfers er nu uitzien kan slechts één van de twee blijven.
Uiteindelijk besluit Sophie de multimap zo nonchalant mogelijk voor zich te houden. Als het gesprek niet te lang duurt, valt het haar baas hopelijk niet op. Ze werkt snel haar donkerblonde opgestoken kapsel bij en loopt met een brok in haar keel door de gang naar het kantoor van haar baas. Haar hakken klakken opvallend bij iedere stap op het linoleum. Stipp-Schippers is meer een mannen- dan een vrouwenbedrijf. Het ruikt er altijd naar monitoren en computers. Naast haar werkt er één andere dame, de receptioniste, die al zo'n 20 jaar ouder is dan Sophie. Voor de rest bestaat het team uit 11 mannen en wat bij externe klanten gedetacheerde collega's, waarvan de meesten in de design werken of CMS-systemen beheren.
Ietwat timide klopt ze aan en stapt het chique ingerichte kantoor binnen. "Meneer Schippers?" Haar baas zit op het puntje van zijn bureaustoel. "Kom binnen, Sophie, sluit de deur achter je. Waarom duurde het trouwens zo lang?" Maar nog voor Sophie antwoord kon geven ratelt hij al door. "Ach het maakt ook niet uit, kijk gauw hier op mijn scherm." Met de multomap stationair voor zich houdend loopt ze naar zijn MacBook Pro. Ze herkent al snel het logo van een belangrijke prospect, een multinational die een websysteem op maat overweegt van Stipp-Schippers. Ze had er een paar weken terug enkele gesprekken mee gevoerd, maar die liepen niet echt lekker. "Ze hebben zojuist gebeld en ze gaan akkoord met de opdrachtbevestiging." Sophie's hart slaat een slag over. Met deze gigantische klant zou er genoeg omzet zijn voor de komende 3 jaar! "Wat een fantastisch nieuws," zegt ze ingetogen, "fijn om te zien dat mijn inspanningen niet voor niets waren. Eerlijk gezegd twijfelde ik of ze met ons in zee…" "Ho, ho. Wacht even, Sophie…" Er klinkt iets onheilspellends in de stem van haar baas. Zijn donkere ogen kijken haar doordringend aan. "…daar moet ik het nou precies met je over hebben. Ik heb ze zojuist uitvoerig gesproken en ze waren helemaal niet zo enthousiast over jouw offerte. Gelukkig kreeg Anton ze vorige week aan de lijn op je vrije dag en maakte hij wat aanpassingen om er meer een maatwerkoplossing van te maken. Alleen daarom hapten ze uiteindelijk toe." Al Sophie's vreugde en enthousiasme ebt in één klap weg. Die Anton weer…! "Hij had me kunnen bellen…" klaagt ze geërgerd, "dit was míjn prospect. Ik had de offerte ook kunnen aanpassen!" "Dat is niet de juiste attitude, Sophie…" Ze schrikt even van zijn strenge toon. "Maar natuurlijk," herstelt ze zich snel, "ik ben vooral blij dát we deze opdracht hebben verworven." "Misschien kun je voortaan wat meer met Anton samenwerken, hij heeft een neus voor dit soort dingen, je steekt er vast een hoop van op." Dit wordt Sophie net iets te veel. "Of misschien kan híj iets van míj leren." Gefrustreerd klapt ze de multomap op het bureau, om zich één tel later haar fout te realiseren. Ze wil de multomap terugpakken, maar ziet dat de vlek op haar broek al is opgemerkt. "Wat krijgen we… heb je een ongelukje gehad?" Sophie voelt haar wangen rood kleuren. "Nee meneer, nouja, eigenlijk wel, maar, arg, het was een glas water. Een glas water viel over me heen, meer niet." De heer Schippers lijkt even geamuseerd om haar gestotter, maar neemt al snel weer zijn licht autoritaire houding aan. "Zo kun je jezelf niet vertonen, Sophie. Ga naar huis en kleed je om. Het is al bijna 16 uur dus haal dat later deze week maar in." "Ja, meneer." "Oh, en wil je dit onderweg meenemen naar Anton? Ik heb een nieuwe opdracht, voor jullie tweetjes. Hij coördineert." Met tegenzin pakt Sophie een USB-stick aan van haar baas en loopt terug de gang op. Nog nooit had ze zich zo beschaamd gevoeld!
Terug bij Anton op de kamer smijt ze de USB stick bijna op het bureau van haar collega, die verrast opkijkt als het ding een dertigtal centimeters over het houten bureau doorschuift. "Verdomme Anton!" roept ze kwaad, "Yan Shen was míjn account! Moest je je weer met mijn zaken bemoeien?!" Anton trekt even een wenkbrauw op en strijkt dan zijn blauwgestreepte overhemd recht. "Mag ik aannemen dat we de opdracht hebben?" Sophie rolt met haar ogen. "Ja." "Mooi. En wat is dit?" "Een nieuwe opdracht van de heer Schippers… Maar ik ga me even omkleden als je het niet erg vindt, tot morgen." Anton kijkt zijn collega na terwijl ze haar spullen pakt en geagiteerd wegloopt. Hij heeft Sophie vanaf het begin een knappe jonge vrouw gevonden. Haar billen zijn mooi vol en rond, maar in haar taille is ze juist slank. De hoge hakken proberen te verhullen dat ze niet zo groot is, hooguit 1.65m, maar Anton valt juist op klein. Haar gezicht is vriendelijk, voor zover zichtbaar onder al die make-up. Alleen haar houding, daar zou toch echt iets aan moeten veranderen…
Het is mijn eerste poging om een luierverhaal te schrijven. Geef gerust inhoudelijke feedback. In hoofdstuk 1 en 2 is er nog geen luier-actie, maar geen zorgen, dat komt nog wel.
Hoofdstuk 1
Met een plens spat het glas water over Sophie's crèmekleurige blazer en broek. "Gadverdamme!" moppert de 24-jarige medewerkster, snel in haar ladeblok grijpend naar tissues. "Waarom moet dit soort dingen nou altijd mij overkomen?" Met een zucht begint ze haar broek af te deppen. "Je mag blij zijn dat het niet over je laptop spatte!" Een smalende stem van het bureau tegenover dat van Sophie bemoeit zich met het ongelukje. Het is Anton. "Neem een cupholder, zoals ik." Sophie negeert Anton's opmerkingen. Hij is zo'n enorme betweter, geeft te pas en te onpas feedback op haar functioneren, terwijl hij een jaar jonger is dan zij! Als dan ook nog eens haar telefoon gaat en het de Algemeen Directeur heer Schippers blijkt te zijn die haar met spoed wil spreken, gooit ze haar laptop met een klap dicht en zucht. "Moet je je weer melden bij de baas?" Anton's lichtbruine ogen bestuderen Sophie vanachter het sluike blonde haar aandachtig. Zodra ze dit opmerkt pakt ze snel een multomap en houdt deze geïrriteerd voor de vlekken op haar pak. Waarom moest het nou precies ook op haar kruis terecht komen?!
Nee, het zit Sophie de laatste tijd niet mee. Ze werkte nu bijna twee jaar als account manager bij Stipp-Schippers, een bureau voor professioneel webdesign. Na haar studie was ze direct aan de slag gegaan bij het kantoor waar ze ook stage had gelopen. Ze was veelbelovend begonnen en had goede ideeën over de strategische herpositionering kunnen uitwerken, wat het eerste jaar veel extra omzet opleverde. De laatste maanden lukte het haar echter niet echt om nog grote klanten binnen te halen. Tot overmaat van ramp komt haar beoordelingsgesprek er over ruim een maand al aan, en wordt dan bepaald of haar vorig jaar verlengde contract wordt omgezet in een vast contract, of dat ze moet vertrekken. Sophie was niet altijd zo serieus geweest als nu en had nogal wat schulden gemaakt in haar losbandige studententijd, waardoor ze zich absoluut niet kan permitteren deze baan te verliezen.
Op haar khaki-kleurige hakjes snelt Sophie zich naar de damestoiletten om de schade te inspecteren. Ze doet juist haar best om er professioneel uit te zien. 'Kleed je naar de functie die je ambieert' is haar motto. Als ze in de spiegel kijkt zucht ze. Ja, het is maar water, maar het was een flinke plens en nu lijkt het verdorie wel alsof ze in d'r broek geplast heeft! 'Verdomme,' denkt ze bij zichzelf, 'zo kan ik toch niet bij de heer Schippers aankomen?' Haar baas is een aantrekkelijke man van 36, niet oud voor een directeur. Hij had het bedrijf opgericht met een duidelijke visie, de beste websites leveren voor zakelijke dienstverleners. Een bedrijf van allure. Sophie respecteert haar baas. Zijn gedisciplineerde attitude blijkt uit de overuren die hij elke avond draait en de wijze waarop hij zich kleed: altijd in donkergroene of -blauwe maatpakken, met perfect gestreken overhemd en glimmende stropdas. Hij zou de vlek direct zien, daar was geen twijfel over mogelijk. Maar ze kan hem moeilijk laten wachten, hij weet dat ze in huis is. Verdorie, normaal gesproken zou ze het gesprek aangrijpen als kans om zich van haar beste kant te laten zien! Ik had vorige week naar Anton's advies moeten luisteren spookt even door haar hoofd, maar zette de gedachte weer snel aan de kant. Anton is Sophie's rivaal, want ook hij heeft een tijdelijk contract, en zoals de omzetcijfers er nu uitzien kan slechts één van de twee blijven.
Uiteindelijk besluit Sophie de multimap zo nonchalant mogelijk voor zich te houden. Als het gesprek niet te lang duurt, valt het haar baas hopelijk niet op. Ze werkt snel haar donkerblonde opgestoken kapsel bij en loopt met een brok in haar keel door de gang naar het kantoor van haar baas. Haar hakken klakken opvallend bij iedere stap op het linoleum. Stipp-Schippers is meer een mannen- dan een vrouwenbedrijf. Het ruikt er altijd naar monitoren en computers. Naast haar werkt er één andere dame, de receptioniste, die al zo'n 20 jaar ouder is dan Sophie. Voor de rest bestaat het team uit 11 mannen en wat bij externe klanten gedetacheerde collega's, waarvan de meesten in de design werken of CMS-systemen beheren.
Ietwat timide klopt ze aan en stapt het chique ingerichte kantoor binnen. "Meneer Schippers?" Haar baas zit op het puntje van zijn bureaustoel. "Kom binnen, Sophie, sluit de deur achter je. Waarom duurde het trouwens zo lang?" Maar nog voor Sophie antwoord kon geven ratelt hij al door. "Ach het maakt ook niet uit, kijk gauw hier op mijn scherm." Met de multomap stationair voor zich houdend loopt ze naar zijn MacBook Pro. Ze herkent al snel het logo van een belangrijke prospect, een multinational die een websysteem op maat overweegt van Stipp-Schippers. Ze had er een paar weken terug enkele gesprekken mee gevoerd, maar die liepen niet echt lekker. "Ze hebben zojuist gebeld en ze gaan akkoord met de opdrachtbevestiging." Sophie's hart slaat een slag over. Met deze gigantische klant zou er genoeg omzet zijn voor de komende 3 jaar! "Wat een fantastisch nieuws," zegt ze ingetogen, "fijn om te zien dat mijn inspanningen niet voor niets waren. Eerlijk gezegd twijfelde ik of ze met ons in zee…" "Ho, ho. Wacht even, Sophie…" Er klinkt iets onheilspellends in de stem van haar baas. Zijn donkere ogen kijken haar doordringend aan. "…daar moet ik het nou precies met je over hebben. Ik heb ze zojuist uitvoerig gesproken en ze waren helemaal niet zo enthousiast over jouw offerte. Gelukkig kreeg Anton ze vorige week aan de lijn op je vrije dag en maakte hij wat aanpassingen om er meer een maatwerkoplossing van te maken. Alleen daarom hapten ze uiteindelijk toe." Al Sophie's vreugde en enthousiasme ebt in één klap weg. Die Anton weer…! "Hij had me kunnen bellen…" klaagt ze geërgerd, "dit was míjn prospect. Ik had de offerte ook kunnen aanpassen!" "Dat is niet de juiste attitude, Sophie…" Ze schrikt even van zijn strenge toon. "Maar natuurlijk," herstelt ze zich snel, "ik ben vooral blij dát we deze opdracht hebben verworven." "Misschien kun je voortaan wat meer met Anton samenwerken, hij heeft een neus voor dit soort dingen, je steekt er vast een hoop van op." Dit wordt Sophie net iets te veel. "Of misschien kan híj iets van míj leren." Gefrustreerd klapt ze de multomap op het bureau, om zich één tel later haar fout te realiseren. Ze wil de multomap terugpakken, maar ziet dat de vlek op haar broek al is opgemerkt. "Wat krijgen we… heb je een ongelukje gehad?" Sophie voelt haar wangen rood kleuren. "Nee meneer, nouja, eigenlijk wel, maar, arg, het was een glas water. Een glas water viel over me heen, meer niet." De heer Schippers lijkt even geamuseerd om haar gestotter, maar neemt al snel weer zijn licht autoritaire houding aan. "Zo kun je jezelf niet vertonen, Sophie. Ga naar huis en kleed je om. Het is al bijna 16 uur dus haal dat later deze week maar in." "Ja, meneer." "Oh, en wil je dit onderweg meenemen naar Anton? Ik heb een nieuwe opdracht, voor jullie tweetjes. Hij coördineert." Met tegenzin pakt Sophie een USB-stick aan van haar baas en loopt terug de gang op. Nog nooit had ze zich zo beschaamd gevoeld!
Terug bij Anton op de kamer smijt ze de USB stick bijna op het bureau van haar collega, die verrast opkijkt als het ding een dertigtal centimeters over het houten bureau doorschuift. "Verdomme Anton!" roept ze kwaad, "Yan Shen was míjn account! Moest je je weer met mijn zaken bemoeien?!" Anton trekt even een wenkbrauw op en strijkt dan zijn blauwgestreepte overhemd recht. "Mag ik aannemen dat we de opdracht hebben?" Sophie rolt met haar ogen. "Ja." "Mooi. En wat is dit?" "Een nieuwe opdracht van de heer Schippers… Maar ik ga me even omkleden als je het niet erg vindt, tot morgen." Anton kijkt zijn collega na terwijl ze haar spullen pakt en geagiteerd wegloopt. Hij heeft Sophie vanaf het begin een knappe jonge vrouw gevonden. Haar billen zijn mooi vol en rond, maar in haar taille is ze juist slank. De hoge hakken proberen te verhullen dat ze niet zo groot is, hooguit 1.65m, maar Anton valt juist op klein. Haar gezicht is vriendelijk, voor zover zichtbaar onder al die make-up. Alleen haar houding, daar zou toch echt iets aan moeten veranderen…