Geschreven door: Pieter
Luidruchtig kwamen we het café binnen. Bijna elke vrijdag en zaterdagavond ging ik met dezelfde groep jongens stappen. Het verzamelpunt was dan een café, vlakbij mijn huis. We waren al aardig bekend in het café en de meeste mensen die er vanavond zaten, kwamen er vaker en kon ik van gezicht, en soms ook van naam.
Ik groette wat mensen en liep meteen naar de bar om wat te drinken te bestellen. De barman kwam meteen op me af lopen. Het was nog vroeg in de avond en het was dan ook nog niet echt druk.
"Robert, heb je voor mij..." Ik draaide me even om en telde snel met hoeveel personen we waren ".. zes bier, twee cola en een jus d'orange." Hij knikte en terwijl hij zes bierglazen klaar zette en de tap opendraaide zag ik dat er naast me op een kruk een, zo te zien, wat eenzaam meisje zitten. Ze zag er goed uit en even hadden we oogcontact. Ik knikte en keek daarna snel weer naar Robert, die achter de bar mijn bestelling op een dienblad zette. Robert begon niet over geld, want ik betaalde altijd ineens als ik wegging en ze schreven het automatisch al op een rekening.
Ik pakte het blad van hem aan en draaide me met mijn rug naar het meisje toe weg en liep weg. Vrijwel meteen hoorde ik een glas vallen en even daarna een grote vloek. Geschrokken draaide ik me om. Een vriend nam het dienblad van me over en ik naar het meisje dat overeind gesprongen was van haar barkruk.
"Kun je niet uitkijken, klootzak!" Ik keek verbaasd en zag dat ik blijkbaar een glas had omgestoten. Bier droop van haar barkruk af en ik zag dat ook haar bovenbenen nat waren.
"Sorry, ik zag niet..." Stamelde ik.
"Je wordt bedankt." Ze boog iets voorover, trok haar blouse omhoog en ik zag dat ook haar kruis nat was. Ze vloekte nog een keer en even kon ik nu een glimlach niet onderdrukken. Het leek zo precies, alsof ze in haar broek had geplast. Plots keek ze weer omhoog en zag nog net mijn glimlach, die ik te laat probeerde te verbergen.
"Je vindt het nog leuk ook!" Schreeuwde ze en sloeg me hard in mijn gezicht. Ik hoorde achter me wat van mijn vrienden lachen en voelde me behoorlijk voor schut gezet. Toch voelde ik me ook lullig omdat ik dat bier precies in haar kruis had omgestoten.
"Het spijt me echt." Zei ik nog eens.
"Ja, leuk. Moet ik nu vanavond zo rond blijven lopen." Ze zei het verontwaardigd en doordat ik me schuldig voelde, bood ik haar aan te helpen.
"Ik kan bij mij thuis je kleren wel even door de wasmachine en de droger halen. Ik woon vlak bij en het is nog vroeg. Het wassen en drogen duurt misschien een uur, of zoiets." Nu keek zij me verbaasd aan. Dat aanbod had ze niet verwacht. Dat verminderde haar woede en even later liepen we samen terug naar mijn huis.
Een kwartier later stond ze dus onder de douche in mijn badkamer. Haar kleren lagen in de wasmachine en ik wilde net de klep dicht doen en de wasmachine aanzetten toen ik heel vaag iets rook. Misschien was het niet eens de geur, maar gewoon intuïtie. Ik pakte haar spijkerbroek weer uit de trommel en voorzichtig rook ik aan het natte gedeelte van haar broek. Ik schrok en liet meteen de broek vallen. Wat ik rook was niet alleen bier, ik rook nog iets anders. Heel iets anders.
Ineens begreep ik alles. Het voorval aan de bar kwam ineens in een heel ander daglicht te staan. Ik rook urine. Ze had gewoon in haar broek geplast. Ze wilde mij de schuld van haar natte broek geven, maar intussen had ze gewoon in haar broek geplast!
Bij die gedachte kwam er een ontzettende woede in me omhoog. Ze had me voor schut gezet in het café, iedereen had me uitgelachen en ondertussen durfde ze niet van haar kruk op te staan en wachtte ze op het juiste moment.
Meteen stond ik op en liep naar de badkamer. Natuurlijk had ze die op slot gedaan aan de binnenkant, maar met een schroevendraaier had ik hem zo open. Ik deed de deur ruw open en liep meteen naar binnen. Ze stond nog naakt voor de wastafel. Uit de douchekop kwam een flinke straal water naar beneden. Blijkbaar stond ze te wachten tot het water warm werd. Toen ze de deur zag opengaan keek ze verschrikt mijn kant op. Ze keek even recht in mijn ogen en begreep dat ik haar spelletje door had. Van schrik vluchtte ze de douchecel in en trok het gordijn achter haar dicht.
Uit de douchekop kwam inmiddels stomend heet water en ze gilde toen dat water haar benen raakte. Ze drukte zich tegen de tegelwand bij de douchekop vandaan, juist toen ik het gordijn open trok. Ze gilde en voordat ik me ook maar iets realiseerde sloeg ik haar hard in haar gezicht. Haar handen, die zich beschaamd voor haar kruis en borsten bevonden, trok ze nu beschermend voor haar gezicht. Door mijn woede vergat ik haar naakte lichaam te bekijken, terwijl ze juist zo mooi gebouwd was. Ze had stevige volle borsten en een mooi, niet overdreven, gebruinde huid. Ze had genoeg vet om haar lichaam om niet mager te zijn, maar ze was zeker niet te dik.
Ik pakte haar bij haar bovenarm beet en trok haar naar me toe.
"Vuile leugenaar!" Riep ik en trok met mijn andere hand een hand voor haar gezicht vandaan. Ik zag angst in haar ogen en ergens begreep ik dat ik te ver ging. Dit kon ik niet maken. Ik liet haar los en duwde haar terug de douchecel in. Ze kwam hard tegen de achterwand aan en langzaam gleed haar ene hand weer voor haar kruis en haar andere arm boog ze voor haar borsten langs. Ik draaide de warme kraan uit en de koude kraan vol open en richtte daarna de douchekop op haar gezicht. Toen ik de douchekop losliet boog hij nog iets voorover maar het steeds kouder wordende water besproeide haar lichaam vanaf haar nek. Haar mond zakte open en ze hapte naar adem.
Ik las nog steeds angst in haar ogen af. Ze bewoog zich iets verder naar de hoek maar ver kon ze niet, misschien net tien centimeter. De brede straal water bereikte nog steeds haar lichaam en ijskoud water druppelde langs haar hele lichaam naar beneden.
Ik ging op de rand van het bad zitten en voor het eerst bekeek ik haar, zoals ik foto's in de playboy bekeek. Mijn lichaam reageerde daar sterk op en het kruis van mijn broek trok strak. Ik genoot van haar aanblik. Voor een ogenblik keek ik alleen maar.
"Daar sta je dan. Het was je bijna gelukt." Zei ik na zo'n twintig seconden lachend.
"Alsjeblieft, laat me gaan." Zei ze met gebroken stem. Ze rilde van de kou en ze zakte nu langzaam door haar knieën. Ze keek me nog één keer aan en sloeg toen haar handen weer voor haar gezicht en ik dacht dat ze zachtjes begon te huilen. Ze zat nu op haar hurken in de hoek, zo klein mogelijk. Ze was nu uit de grote straal van de douchekop. Het water raakte boven haar de muur en alleen verdwaalde druppels vielen op haar lichaam. Ander water liep langs haar rug naar beneden.
"Alsjeblieft." Huilde ze weer, "Ik.........ik zal alles doen. Ik zal je betalen.......onkosten" Ze stotterde en snikte.
Nog even keek ik naar haar en toen vond ik haar genoeg gestraft en kreeg ik toch wel medelijden. Ik stond op en draaide de koude kraan dicht. Ik richtte de douchekop naar beneden en draaide de warme kraan weer open. Al snel was het water weer op temperatuur en draaide ik ook de koude kraan iets open. Toen het water lekker warm was richtte ik de straal water weer op haar. Toen het water haar raakte zag ik haar schrikken, maar al snel ontspande ze en zag ik haar genieten van het water. Haar handen zakten voor haar gezicht vandaan en keek ze me aan. Ze had een vreemde, soort dankbare blik in haar ogen. Ik stapte achteruit en trok het douchegordijn dicht. Ik liet haar alleen en zette de wasmachine op een versneld wasprogramma en liet me daarna, met een flesje bier in mijn hand, op de bank in de woonkamer vallen.
Een kwartier later was de wasmachine klaar en stopte ik de kleren in de wasdroger. Ook de droger stelde ik in op een versneld programma, speciaal voor kleine hoeveelheden. Ik luisterde daarna even of ik in de badkamer iets hoorde. Niets. Ik liet haar alleen en bemoeide me niet meer met haar. Het kon me niet zo veel schelen. Ik ging weer terug naar de kamer en wachtte, terwijl ik ondertussen ongeïnteresseerd naar de televisie keek. De tijd sloop langzaam voorbij. Ik wilde weer terug naar het café, naar mijn vrienden.
Eindelijk was de wasdroger gestopt. Ik controleerde of haar kleren wel goed droog waren, alhoewel ik dat niet bijster belangrijk vond. Met haar kleren in mijn hand liep ik daarna de badkamer in. Ze had de deur niet meer op slot gedaan. Ik zag haar in de hoek, voor de kachel tegen de badkuip aan zitten. Ze hield een handdoek voor haar lichaam. Toen ik binnenkwam zag ik haar weer schrikken. Blijkbaar was ze nog steeds bang voor me.
Even moest ik glimlachen toen ik me realiseerde dat ik niet eens haar naam wist. Zonder een woord te zeggen gooide ik de kleren voor haar neer. Ik maande haar tot haast en wachtte buiten de badkamer. Ze had zich snel aangekleed en nadat ze haar schoenen had aangetrokken liet ik haar via de achterdeur, dat was nu eenmaal de dichtst bijzijnde deur, naar buiten. We spraken nier meer met elkaar en wierpen elkaar alleen maar blikken toe.
Toen ze buiten stond deed ik meteen de deur achter haar op slot. Ik deed alle lampen uit in huis en sloeg daarna de voordeur achter me dicht. Snel liep ik naar het café toe. Binnen gekomen vroegen mijn vrienden meteen waar ik mijn 'nieuwe vriendin' had gelaten. Ik had al op weg naar het café besloten maar niets te zeggen over wat er gebeurd was. Ik deed maar net alsof ik echt een glas bier over haar geen gemorst had. Op die manier hoefde ik het minste uit te leggen. Ik vroeg me echter wel af, en maakte me zelfs een beetje zorgen, wat zij ervan zou zeggen. Wat zou zijn nu doen? Een kwartier lang waren die meid en ik de enige gespreksstof en nadat de jongens me nog een tijdje toelachten (of uitlachtten) probeerde ik haar uit mijn hoofd te zetten en haalde in korte tijd mijn achterstand in bier in.
Ik had niet gemerkt dat een half uur nadat ik het café weer was binnengekomen, die meid ook weer was binnengekomen. Ze bevond zich steeds aan het andere kant van het café. Misschien probeerde ze me te ontwijken en dat was haar dan ook goed gelukt. Mede door het alcohol, het was inmiddels na tweeën, had ik de laatste uren niet meer aan haar gedacht. Toen stond ze ineens weer voor me. Ik keek haar verbaasd aan met een blik van: wat doe jij hier? Ze kwam dicht tegen me aan staan.
"Het spijt me dat ik zo uitviel tegen je. Het was gewoon een ongelukje met dat bier. Sorry." zei ze hardop, zodat iedereen het kon horen. Mijn mond viel bijna open van verbazing. Waarom verontschuldigde ze zich? Waarom deed ze alsof er bij mij thuis niets gebeurd was? Eigenlijk was ik het toch die zich moest verontschuldigen? Ik weet niet waarom ze het deed, maar tegenover iedereen speelde ze het spelletje mee. Ik begreep wel dat ze niet wilde vertellen dat ze in haar broek had geplast, maar dat ze daarom alles maar geheim hield, kon ik niet begrijpen. En waarom kwam ze zich dan verontschuldigen. Als ze alles zo snel mogelijk wilde vergeten en net doen alsof er niets gebeurd was dan zou ze zich zeker niet komen verontschuldigen.
Het werd echter nog gekker. Ze boog zich naar me toe en kustte me op mijn wang.
"Bedankt dat je me toch hebt geholpen." Zei ze weer hardop, alsof ze wilde dat iedereen haar hoorde. Ik stond inmiddels wel met het schaamrood op mijn wangen. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik vroeg me af of ze misschien een spelletje met me speelde en dat ze me in de val wilde lokken? Ze kon inderdaad wel eens een hoop wraakgevoelens hebben.
Ik stamelde wat en daarna liet ze me met mijn vrienden alleen. Ik zag haar door de deur naar buiten gaan en weer was ik het middelpunt in het gesprek. Ik was er zelf echter niet helemaal bij. Alles ging een beetje langs me heen. Ik was er met mijn gedachten niet helemaal bij.
Een uurtje later ging ik ook naar huis. Het gebeuren eerder op de avond liet me niet los. Een van de dingen waar ik waar aan bleef denken was het feit dat ik het leuk vond om haar te vernederen en pijn te doen. De macht die ik voelde toen het meisje in de douchecel zat en ik de koude kraan op haar richtte was een geweldig gevoel. Dat baarde me een beetje zorgen. Nog nooit had ik mensen pijn gedaan, geestelijk of lichamelijk, maar nu vond ik het fijn. Ik had zelfs het verlangen om haar nog meer pijn te doen. Ik wilde haar slaan en kon mezelf op dat moment maar met moeite in bedwang houden.
Wat me ook dwars zat was de reactie van het meisje zelf. Er was totaal geen reden geweest om mij te bedanken voor wat ik had gedaan. Ik was ban geweest dat ze naar de politie zou gaan, of misschien wel zou zorgen dat ik in elkaar geslagen werd, maar niet dat ze me kustte en me tegenover mijn vrienden zou bedanken.
Op de een of andere manier had ik wel spijt van wat ik gedaan had. Het leek me een leuk meisje en ze intrigeerde me, waarom wist ik niet. Ze was niet lelijk, maar ook weer geen playboy model. Ik had haar wel beter willen leren kennen, maar ik dacht niet dat ik die kans zou krijgen.
Juist door al deze vragen had ik in korte tijd meer bier gedronken dan anders. Ik was dan ook lichtelijk beneveld toen ik waggelend naar huis liep. Toen ik vlak bij huis was zag ik voor me uit een schim lopen. De straatlantaarns gaven niet genoeg licht en mijn troebele blik was niet meer scherp genoeg om
Luidruchtig kwamen we het café binnen. Bijna elke vrijdag en zaterdagavond ging ik met dezelfde groep jongens stappen. Het verzamelpunt was dan een café, vlakbij mijn huis. We waren al aardig bekend in het café en de meeste mensen die er vanavond zaten, kwamen er vaker en kon ik van gezicht, en soms ook van naam.
Ik groette wat mensen en liep meteen naar de bar om wat te drinken te bestellen. De barman kwam meteen op me af lopen. Het was nog vroeg in de avond en het was dan ook nog niet echt druk.
"Robert, heb je voor mij..." Ik draaide me even om en telde snel met hoeveel personen we waren ".. zes bier, twee cola en een jus d'orange." Hij knikte en terwijl hij zes bierglazen klaar zette en de tap opendraaide zag ik dat er naast me op een kruk een, zo te zien, wat eenzaam meisje zitten. Ze zag er goed uit en even hadden we oogcontact. Ik knikte en keek daarna snel weer naar Robert, die achter de bar mijn bestelling op een dienblad zette. Robert begon niet over geld, want ik betaalde altijd ineens als ik wegging en ze schreven het automatisch al op een rekening.
Ik pakte het blad van hem aan en draaide me met mijn rug naar het meisje toe weg en liep weg. Vrijwel meteen hoorde ik een glas vallen en even daarna een grote vloek. Geschrokken draaide ik me om. Een vriend nam het dienblad van me over en ik naar het meisje dat overeind gesprongen was van haar barkruk.
"Kun je niet uitkijken, klootzak!" Ik keek verbaasd en zag dat ik blijkbaar een glas had omgestoten. Bier droop van haar barkruk af en ik zag dat ook haar bovenbenen nat waren.
"Sorry, ik zag niet..." Stamelde ik.
"Je wordt bedankt." Ze boog iets voorover, trok haar blouse omhoog en ik zag dat ook haar kruis nat was. Ze vloekte nog een keer en even kon ik nu een glimlach niet onderdrukken. Het leek zo precies, alsof ze in haar broek had geplast. Plots keek ze weer omhoog en zag nog net mijn glimlach, die ik te laat probeerde te verbergen.
"Je vindt het nog leuk ook!" Schreeuwde ze en sloeg me hard in mijn gezicht. Ik hoorde achter me wat van mijn vrienden lachen en voelde me behoorlijk voor schut gezet. Toch voelde ik me ook lullig omdat ik dat bier precies in haar kruis had omgestoten.
"Het spijt me echt." Zei ik nog eens.
"Ja, leuk. Moet ik nu vanavond zo rond blijven lopen." Ze zei het verontwaardigd en doordat ik me schuldig voelde, bood ik haar aan te helpen.
"Ik kan bij mij thuis je kleren wel even door de wasmachine en de droger halen. Ik woon vlak bij en het is nog vroeg. Het wassen en drogen duurt misschien een uur, of zoiets." Nu keek zij me verbaasd aan. Dat aanbod had ze niet verwacht. Dat verminderde haar woede en even later liepen we samen terug naar mijn huis.
Een kwartier later stond ze dus onder de douche in mijn badkamer. Haar kleren lagen in de wasmachine en ik wilde net de klep dicht doen en de wasmachine aanzetten toen ik heel vaag iets rook. Misschien was het niet eens de geur, maar gewoon intuïtie. Ik pakte haar spijkerbroek weer uit de trommel en voorzichtig rook ik aan het natte gedeelte van haar broek. Ik schrok en liet meteen de broek vallen. Wat ik rook was niet alleen bier, ik rook nog iets anders. Heel iets anders.
Ineens begreep ik alles. Het voorval aan de bar kwam ineens in een heel ander daglicht te staan. Ik rook urine. Ze had gewoon in haar broek geplast. Ze wilde mij de schuld van haar natte broek geven, maar intussen had ze gewoon in haar broek geplast!
Bij die gedachte kwam er een ontzettende woede in me omhoog. Ze had me voor schut gezet in het café, iedereen had me uitgelachen en ondertussen durfde ze niet van haar kruk op te staan en wachtte ze op het juiste moment.
Meteen stond ik op en liep naar de badkamer. Natuurlijk had ze die op slot gedaan aan de binnenkant, maar met een schroevendraaier had ik hem zo open. Ik deed de deur ruw open en liep meteen naar binnen. Ze stond nog naakt voor de wastafel. Uit de douchekop kwam een flinke straal water naar beneden. Blijkbaar stond ze te wachten tot het water warm werd. Toen ze de deur zag opengaan keek ze verschrikt mijn kant op. Ze keek even recht in mijn ogen en begreep dat ik haar spelletje door had. Van schrik vluchtte ze de douchecel in en trok het gordijn achter haar dicht.
Uit de douchekop kwam inmiddels stomend heet water en ze gilde toen dat water haar benen raakte. Ze drukte zich tegen de tegelwand bij de douchekop vandaan, juist toen ik het gordijn open trok. Ze gilde en voordat ik me ook maar iets realiseerde sloeg ik haar hard in haar gezicht. Haar handen, die zich beschaamd voor haar kruis en borsten bevonden, trok ze nu beschermend voor haar gezicht. Door mijn woede vergat ik haar naakte lichaam te bekijken, terwijl ze juist zo mooi gebouwd was. Ze had stevige volle borsten en een mooi, niet overdreven, gebruinde huid. Ze had genoeg vet om haar lichaam om niet mager te zijn, maar ze was zeker niet te dik.
Ik pakte haar bij haar bovenarm beet en trok haar naar me toe.
"Vuile leugenaar!" Riep ik en trok met mijn andere hand een hand voor haar gezicht vandaan. Ik zag angst in haar ogen en ergens begreep ik dat ik te ver ging. Dit kon ik niet maken. Ik liet haar los en duwde haar terug de douchecel in. Ze kwam hard tegen de achterwand aan en langzaam gleed haar ene hand weer voor haar kruis en haar andere arm boog ze voor haar borsten langs. Ik draaide de warme kraan uit en de koude kraan vol open en richtte daarna de douchekop op haar gezicht. Toen ik de douchekop losliet boog hij nog iets voorover maar het steeds kouder wordende water besproeide haar lichaam vanaf haar nek. Haar mond zakte open en ze hapte naar adem.
Ik las nog steeds angst in haar ogen af. Ze bewoog zich iets verder naar de hoek maar ver kon ze niet, misschien net tien centimeter. De brede straal water bereikte nog steeds haar lichaam en ijskoud water druppelde langs haar hele lichaam naar beneden.
Ik ging op de rand van het bad zitten en voor het eerst bekeek ik haar, zoals ik foto's in de playboy bekeek. Mijn lichaam reageerde daar sterk op en het kruis van mijn broek trok strak. Ik genoot van haar aanblik. Voor een ogenblik keek ik alleen maar.
"Daar sta je dan. Het was je bijna gelukt." Zei ik na zo'n twintig seconden lachend.
"Alsjeblieft, laat me gaan." Zei ze met gebroken stem. Ze rilde van de kou en ze zakte nu langzaam door haar knieën. Ze keek me nog één keer aan en sloeg toen haar handen weer voor haar gezicht en ik dacht dat ze zachtjes begon te huilen. Ze zat nu op haar hurken in de hoek, zo klein mogelijk. Ze was nu uit de grote straal van de douchekop. Het water raakte boven haar de muur en alleen verdwaalde druppels vielen op haar lichaam. Ander water liep langs haar rug naar beneden.
"Alsjeblieft." Huilde ze weer, "Ik.........ik zal alles doen. Ik zal je betalen.......onkosten" Ze stotterde en snikte.
Nog even keek ik naar haar en toen vond ik haar genoeg gestraft en kreeg ik toch wel medelijden. Ik stond op en draaide de koude kraan dicht. Ik richtte de douchekop naar beneden en draaide de warme kraan weer open. Al snel was het water weer op temperatuur en draaide ik ook de koude kraan iets open. Toen het water lekker warm was richtte ik de straal water weer op haar. Toen het water haar raakte zag ik haar schrikken, maar al snel ontspande ze en zag ik haar genieten van het water. Haar handen zakten voor haar gezicht vandaan en keek ze me aan. Ze had een vreemde, soort dankbare blik in haar ogen. Ik stapte achteruit en trok het douchegordijn dicht. Ik liet haar alleen en zette de wasmachine op een versneld wasprogramma en liet me daarna, met een flesje bier in mijn hand, op de bank in de woonkamer vallen.
Een kwartier later was de wasmachine klaar en stopte ik de kleren in de wasdroger. Ook de droger stelde ik in op een versneld programma, speciaal voor kleine hoeveelheden. Ik luisterde daarna even of ik in de badkamer iets hoorde. Niets. Ik liet haar alleen en bemoeide me niet meer met haar. Het kon me niet zo veel schelen. Ik ging weer terug naar de kamer en wachtte, terwijl ik ondertussen ongeïnteresseerd naar de televisie keek. De tijd sloop langzaam voorbij. Ik wilde weer terug naar het café, naar mijn vrienden.
Eindelijk was de wasdroger gestopt. Ik controleerde of haar kleren wel goed droog waren, alhoewel ik dat niet bijster belangrijk vond. Met haar kleren in mijn hand liep ik daarna de badkamer in. Ze had de deur niet meer op slot gedaan. Ik zag haar in de hoek, voor de kachel tegen de badkuip aan zitten. Ze hield een handdoek voor haar lichaam. Toen ik binnenkwam zag ik haar weer schrikken. Blijkbaar was ze nog steeds bang voor me.
Even moest ik glimlachen toen ik me realiseerde dat ik niet eens haar naam wist. Zonder een woord te zeggen gooide ik de kleren voor haar neer. Ik maande haar tot haast en wachtte buiten de badkamer. Ze had zich snel aangekleed en nadat ze haar schoenen had aangetrokken liet ik haar via de achterdeur, dat was nu eenmaal de dichtst bijzijnde deur, naar buiten. We spraken nier meer met elkaar en wierpen elkaar alleen maar blikken toe.
Toen ze buiten stond deed ik meteen de deur achter haar op slot. Ik deed alle lampen uit in huis en sloeg daarna de voordeur achter me dicht. Snel liep ik naar het café toe. Binnen gekomen vroegen mijn vrienden meteen waar ik mijn 'nieuwe vriendin' had gelaten. Ik had al op weg naar het café besloten maar niets te zeggen over wat er gebeurd was. Ik deed maar net alsof ik echt een glas bier over haar geen gemorst had. Op die manier hoefde ik het minste uit te leggen. Ik vroeg me echter wel af, en maakte me zelfs een beetje zorgen, wat zij ervan zou zeggen. Wat zou zijn nu doen? Een kwartier lang waren die meid en ik de enige gespreksstof en nadat de jongens me nog een tijdje toelachten (of uitlachtten) probeerde ik haar uit mijn hoofd te zetten en haalde in korte tijd mijn achterstand in bier in.
Ik had niet gemerkt dat een half uur nadat ik het café weer was binnengekomen, die meid ook weer was binnengekomen. Ze bevond zich steeds aan het andere kant van het café. Misschien probeerde ze me te ontwijken en dat was haar dan ook goed gelukt. Mede door het alcohol, het was inmiddels na tweeën, had ik de laatste uren niet meer aan haar gedacht. Toen stond ze ineens weer voor me. Ik keek haar verbaasd aan met een blik van: wat doe jij hier? Ze kwam dicht tegen me aan staan.
"Het spijt me dat ik zo uitviel tegen je. Het was gewoon een ongelukje met dat bier. Sorry." zei ze hardop, zodat iedereen het kon horen. Mijn mond viel bijna open van verbazing. Waarom verontschuldigde ze zich? Waarom deed ze alsof er bij mij thuis niets gebeurd was? Eigenlijk was ik het toch die zich moest verontschuldigen? Ik weet niet waarom ze het deed, maar tegenover iedereen speelde ze het spelletje mee. Ik begreep wel dat ze niet wilde vertellen dat ze in haar broek had geplast, maar dat ze daarom alles maar geheim hield, kon ik niet begrijpen. En waarom kwam ze zich dan verontschuldigen. Als ze alles zo snel mogelijk wilde vergeten en net doen alsof er niets gebeurd was dan zou ze zich zeker niet komen verontschuldigen.
Het werd echter nog gekker. Ze boog zich naar me toe en kustte me op mijn wang.
"Bedankt dat je me toch hebt geholpen." Zei ze weer hardop, alsof ze wilde dat iedereen haar hoorde. Ik stond inmiddels wel met het schaamrood op mijn wangen. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik vroeg me af of ze misschien een spelletje met me speelde en dat ze me in de val wilde lokken? Ze kon inderdaad wel eens een hoop wraakgevoelens hebben.
Ik stamelde wat en daarna liet ze me met mijn vrienden alleen. Ik zag haar door de deur naar buiten gaan en weer was ik het middelpunt in het gesprek. Ik was er zelf echter niet helemaal bij. Alles ging een beetje langs me heen. Ik was er met mijn gedachten niet helemaal bij.
Een uurtje later ging ik ook naar huis. Het gebeuren eerder op de avond liet me niet los. Een van de dingen waar ik waar aan bleef denken was het feit dat ik het leuk vond om haar te vernederen en pijn te doen. De macht die ik voelde toen het meisje in de douchecel zat en ik de koude kraan op haar richtte was een geweldig gevoel. Dat baarde me een beetje zorgen. Nog nooit had ik mensen pijn gedaan, geestelijk of lichamelijk, maar nu vond ik het fijn. Ik had zelfs het verlangen om haar nog meer pijn te doen. Ik wilde haar slaan en kon mezelf op dat moment maar met moeite in bedwang houden.
Wat me ook dwars zat was de reactie van het meisje zelf. Er was totaal geen reden geweest om mij te bedanken voor wat ik had gedaan. Ik was ban geweest dat ze naar de politie zou gaan, of misschien wel zou zorgen dat ik in elkaar geslagen werd, maar niet dat ze me kustte en me tegenover mijn vrienden zou bedanken.
Op de een of andere manier had ik wel spijt van wat ik gedaan had. Het leek me een leuk meisje en ze intrigeerde me, waarom wist ik niet. Ze was niet lelijk, maar ook weer geen playboy model. Ik had haar wel beter willen leren kennen, maar ik dacht niet dat ik die kans zou krijgen.
Juist door al deze vragen had ik in korte tijd meer bier gedronken dan anders. Ik was dan ook lichtelijk beneveld toen ik waggelend naar huis liep. Toen ik vlak bij huis was zag ik voor me uit een schim lopen. De straatlantaarns gaven niet genoeg licht en mijn troebele blik was niet meer scherp genoeg om