Verhaal Klaar Eevi en Martin

[Vivas]

Mijn naam is Eevi, sinds 5 jaar woon ik in Nederland in een ruime woning op het platteland omgeven door een groot stuk land met veel bomen, het is er erg mooi en rustig en doet me soms een beetje aan Finland denken. Twee jaar geleden heb ik mijn vriend Martin leren kennen, hij is 37 en werkt als timmerman in een meubelwerkplaats, het is een heel lieve man en de liefde van mijn leven.
Toch heb ik een jaar geleden besloten om onze relatie overhoop te gooien en een andere invulling te geven. Aanleiding hiervan was een contact advertentie van hem die ik per ongeluk tegenkwam op zijn laptop, hierin zocht hij een 'mommy' die hem wilde verzorgen als baby. Martin is een heel gesloten man die moeilijk over zijn emoties praat en uit wat ik las schaamde hij zich erg voor deze gevoelens.

Mijn voorzichtige pogingen dit onderwerp bespreekbaar te maken stuitten op veel verzet, en langzaam voelde ik de afstand tussen ons groeien. Dit deed mij erg veel verdriet en ik bedacht manieren om dichter bij hem te komen, misschien wel invulling te geven aan zijn droom zonder hem af te schrikken. Wat ik uit zijn communicatie met diverse vrouwen opmaakte is dat hij absoluut niet wil dat zijn vriendin, ik dus, achter zijn passie zou komen, hij is bang dat ik hem niet meer stoer en aantrekkelijk zou vinden. Dus bedacht ik een plan dat ervoor moest zorgen dat hij zich veilig voelde bij mij als baby en ik de rol van moeder op me zou nemen, liever een moeder/baby relatie dan uit elkaar groeien.


Het zal nu een jaar geleden zijn dat ik mijn plan stap voor stap ten uitvoer bracht, het zag er als volgt uit:

Omdat ik wist dat hij er niet over wilde praten en ik dus nooit zomaar kon voorstellen zijn mommy te worden moest ik hem klaarstomen voor die overgang. Dus besloot ik hem een paar keer per maand met een slaapmiddel dieper maar niet te lang te laten doorslapen zodat ik de kant van zijn bed met mijn urine nat kon maken en hij dus niet beter wist dan dat hij in bed geplast had. Ik herinner me de eerste keer nog goed, zijn grote ogen van verbazing wat hem nu was overkomen.
Natuurlijk zorgde ik ervoor zo begripvol mogelijk te zijn en hem het gevoel te blijven geven dat ik helemaal weg van hem was, wat ook nog steeds het geval was dus dat was niet zo moeilijk.

Van een enkel nat bed per keer ging ik langzaam over naar vrijwel elke dag en uiteindelijk na veel tegensputteren kon ik hem overtuigen een luier te dragen nachts. Ik zorgde er ondertussen wel voor dat ons seksleven vitaal en spannend bleef zodat hij vooral niet het gevoel kreeg hierdoor tekort te schieten. Nu kwam voor mij het moeilijkste, wachten op het moment dat hij zelf zijn luier niet kon omdoen voor het slapen gaan. Hij had ooit op zijn werk een ongeluk gehad waardoor zijn rechterschouder ernstig beschadigd was en ik wist dat dit zo nu en dan opspeelde waardoor hij deze arm tijdelijk niet meer kon gebruiken.

We sliepen af een aan bij hem en dan weer bij mij dus in de tijd dat ik hierop moest wachten kon ik mijn huis mooi voorbereiden op wat hoop ik komen ging. Eén van mijn kamers bouwde ik om tot babykamer, heel schattig met een babybed op maat, mooi blauw behang met beertjes, een grote commode, knuffels,speelgoed en alles wat een babykamer zoals nodig heeft. Grote spenen, babyflessen, incoluiers met schattige baby print, een op maat gemaakte box voor in de huiskamer, een heuse high chair om hem te voeren, alles opgeborgen in de schuur natuurlijk.
Uiteindelijk na maanden wachten kwam het moment dan eindelijk, zijn schouder begaf het en Martin kon zijn rechterarm niet meer gebruiken, mijn kans was daar. Ik stelde voor dat hij tijdelijk bij mij zou logeren zodat ik voor hem kon zorgen. Hij kwam in het weekend en we hebben twee dagen lekker intiem samen doorgebracht,samen op de bank film kijken, knuffelen wandelen, veel goede seks, ondanks zijn arm,het was erg fijn. De vrijdag en zaterdag avond deed ik hem zijn luier aan zonder al teveel problemen vanuit zijn kant.

Zondagavond zorgde ik voor een wat sterker slaapmiddel zodat hij niet wakker zou worden en ik mijn plan kon doorvoeren. Zodra hij diep in slaap was verhuisde ik hem met een soort brancard naar de babykamer trok hem een nieuwe natte luier aan en een schattig baby pakje, stopte hem in zijn babybedje en legde nog een speen en knuffel naast hem. Ik keek nog even hoe hij daar vredig lag te slapen en ging toen aan het werk om de box, stoel, wipstoel en speledingetjes in de woonkamer en keuken te plaatsen.
Moe maar voldaan ging ik slapen, de wekker op 7 uur, de tijd dat Martin zou ontwaken van zijn slaapmiddel. Ik had mezelf psychologisch voorbereid op alle scenario's,boos,woede, verslagenheid maar wat er gebeurde toen hij zo wakker werd in de babykamer had ik het minst verwacht. Na de eerste verbazing en mijn geruststelling dat ik allang wist van zijn droom begon hij hartgrondig en verscheurend te huilen, ik legde zijn hoofd tegen mijn borst aan en alle spanning leek weg te vloeien. Ik fluisterde lieve woordjes en zei dat alles goed zou komen, dat ik heel goed voor mijn baby'tje zou zorgen vanaf nu dat hij vertrouwen moest hebben in mij en alles los kon laten, hij was nu veilig en kon alle verantwoordelijkheid aan mij overlaten.
Omdat ik zag dat alles nogal overweldigend was stelde ik hem voor, na zijn luier te hebben verschoond, samen naar de woonkamer te gaan waar ik hem op de bank een flesje zou geven, waarna hij in de wipstoel naar baby tv mocht kijken, ik zorgde er natuurlijk wel voor dat hij vast gegespt zat zodat mijn kleine Martin nergens naar toe kon.

De dag ging snel voorbij en ik zag dat Martin er erg van genoot,hij kon eindelijk opgaan in zijn droom met de vrouw waar hij van hield, en na hem om 7 uur in bed gestopt te hebben viel ik zelf ook snel in slaap.
De volgende morgen wilde hij weten hoe nu verder en wat er allemaal zou gebeuren, en ik vertelde hem dat hij zich daar geen zorgen over hoefde te maken, ik zou vanaf nu alles voor hem bepalen, hij hoefde zich alleen maar over te geven aan mij. Ik zou hem voeren, verschonen van plas en poepluiers, wassen in bad, buiten wandelen en spelen, kortom Martin kon zich volledig overgeven aan baby zijn.
Ik moet toegeven dat dit het moment was waar ik het meest bevreesd voor was en en dus erg onzeker of Martin hierin mee wilde gaan, maar tot mijn grote verrassing kwam er een hartgrondig een opgelucht ja uit zijn mond.

Ik vertelde hem dat het mijn wens was dat hij ooit Fins zou praten en dat ik had besloten om vanaf nu alles in het Fins te doen, praten, liedjes maar ook tv en boekjes zouden in het Fins zijn. Op die manier was het heel logisch om op het allerkleinste niveau te beginnen zodat hij langzaam woordjes kon leren. Het eerste woordje wat ik hem leerde was Äiti, Fins voor Mamma.

 

[Tom-dl]

Mooi verhaal, ga door!

 

[Vivas]

Week 1,
Äita, regels en huilen.​

Terwijl Martin vredig baby tv aan het kijken was in zijn wipstoeltje regelde ik op zijn werk een sabbatical jaar voor hem. Het was een klein bedrijf en iedereen was mede eigenaar en we kenden elkaar goed.
Martin en ik hadden dit doorgesproken en tijdens dit gesprek ook wat gedragsregels en andere praktische zaken besproken. Zo zou er alleen maar Fins gesproken worden, wilde Martin iets duidelijk maken dan moest dat dus in het Fins en anders met geluidjes of brabbelen.Ik zou ervoor zorgen dat hij in de eerste maand alleen het woord mamma zou kennen dus dat was lekker makkelijk ;-). Slaap/eet ritme zou aangepast worden aan dat van een zuigeling, ik ging verder niet in op vragen van Martin wat dit inhield, dat zou hij vlug genoeg merken. Ik vond het niet nodig dat hij op de hoogte zou zijn van wat er precies komen ging, hij zou er wel langzaam in groeien. Alle boodschappen,groot of klein, zouden vanaf nu natuurlijk in de luier gedaan worden...

Verder maakte ik hem duidelijk dat alles onder mijn wakende oog zou plaatsvinden, mocht ik hem even uit het oog moeten verliezen dan zou hij vastgegespt zijn. Overal had ik gezorgd voor een sterk tuigje en zijn bedje was van boven dicht dus daar kon hij ook niet uit.
Op mijn ruime landgoed had ik een speeltuintje laten bouwen en voor wandelingen een speciaal op maat gemaakte wandelwagen. Op deze manier zou ik mijn kleine jongen niet meer uit het oog verliezen. En hoewel Martin akkoord ging en alles wel spannend vond wist ik dat er een periode van gewenning en strubbelingen zou gaan komen.

Martins ritme zou er de eerste maand als volgt uitzien, afgaande op de leeftijd van ongeveer 6 maanden;

• 07.00 opstaan, 500ml flesvoeding​
• 09.00 fruithapje tussendoor en daarna wandelen in de wagen​
• 10.00 slapen​
• 11.30 flesvoeding en een stukje brood zonder korstjes in kleine stukjes gesneden.​
• 13.00 slapen​
• 15.00 flesvoeding en een liga en nog wandeling in de wagen​
• 16.30 kort slaapje​
• 17.00 groentehapje​
• 20.00 laatste fles en dan naar bed.​

Verschonen indien nodig, 5 a 6 keer per dag,en voor het doorslapen in de nacht een mild slaapmiddeltje. Tussendoor mocht hij in de box spelen of in het wipstoeltje baby tv kijken of bij mama zitten/liggen.

Dinsdag​

Het is zeven uur en ik open zijn slaapkamerdeur, Martin is al wakker en terwijl ik hem een knuffel geef haalde ik hem uit zijn bed om zijn luier te verschonen. Dit was wel nodig na de avondfles van 500ml voeding en 11 uur in bed. Omdat Martin wat onwennig op de commode lag zorgde ik voor wat afleiding met een muziek speeltje.
Daarna nam ik hem mee naar de bank waar zijn ochtendflesje al op hem stond te wachten, ik had voor een comfortabele zitplaats voor mezelf gezorgd en een lekker kussen om zijn hoofd op te leggen. Met zijn ogen richting mij zette ik het flesje aan zijn mond, hij begon driftig te drinken en ik moest hem diverse malen corrigeren zodat hij rustig zou drinken.
Onder het drinken keek ik hem liefdevol in zijn ogen en/of streelde zijn hoofd, toen het flesje op was moest er natuurlijk geboerd worden dus klopte ik een aantal keren op zijn rug totdat de boer eruit was. Ik vertelde hem hoe trots ik op hem was en dat hij goed zijn best had gedaan.

Nu mocht hij eventjes baby tv kijken in zijn wipstoeltje terwijl ik mijn ontbijt ging klaarmaken. Op de bank naast hem at ik mijn ontbijt met een krant erbij, ondertussen zachtjes met mijn voet het wiep stoeltje bewegend.
Martin begon onrustig te worden,en ik vermoedde dat de kleine hoeveelheid laxeermiddel in zijn flesje begon te werken. Geheel terloops vertelde Martin me dat hij moest poepen en omdat we afgesproken hadden dat er alleen Fins gepraat mocht worden en hij alleen het woord mamma kende deed ik of ik hem niet verstond. In plaats daarvan aaide ik hem over zijn bolletje en vroeg ik in het Fins, of mijn kleine mannetje een poep moest doen?
Hij begreep er niks van maar zag dat ik hem recht aan keek en begreep de hint. Onderwijl wat ongelukkig kijkend kwam de boodschap eruit en zo te zien was het een behoorlijk grote poep, ik lachte en vertelde hem dat hij goed zijn best had gedaan,hij keek me nogal onbeholpen aan.

Eenmaal in op de commode verschoonde ik zijn eerste poepluier, en terwijl hij werd afgeleid door een muziek mobieltje moest ik mijn best doen te verbergen hoe geweldig hij stonk, dit ontging hem waarschijnlijk niet want hij liep toch een beetje rood aan. Ik troostte hem, trok zijn witte pakje met dino's aan en nam hem mee naar de keuken waar ik hem in de hoge stoel liet plaatsnemen, vastgespte en een mooi vrolijk slabbetje omdeed, het was tijd voor het fruithapje. We speelden vliegtuigje en vrachtwagen met de lepel en toen alles op was waste ik zijn toet gaf hem nog een complimentje liet hem nog wat zitten terwijl ik de wandelwagen klaarmaakte voor zijn eerste wandeling.

Het was een mooie zonnige dag.

 

[anoniemer]

heel leuk verhaal al. goed geschreven .

ik hoop op een vervolg

 

[luierdromer]

Mooi begin van een origineel verhaal.
Hoop op meer

 

[Vivas]

Woensdag, dag drie:

Vanmorgen had meneer twee poepluiers, vrij zacht allemaal, zijn romper zat er helemaal onder, ik moest hem in bad wassen en ondertussen klaagde hij over de viezigheid. Ik keek hem aan en lachte terwijl ik deed alsof ik er niets van verstond.
De taalbarrière had nog niet veel impact op hem maar dat zou in de toekomst nog wel veranderen als hij erachter kwam dat als hij iets wilde duidelijk maken dit toch echt met brabbelen of huilen moest gebeuren.
Misschien zou dit moment eerder komen dan hij dacht, vanmorgen tijdens het verschonen zag ik een beginnende luier uitslag dus hier zou hij best eens last van kunnen krijgen.

Hij heeft net zijn fruithapje op en zit in de wagen, klaar om te gaan wandelen. Ik besloot dat we langs het meertje zouden lopen, daar zijn eendjes die ik kon voeren terwijl hij kon toekijken. Op de terugweg liepen we vlak langs de begrenzing van ons landgoed, een soort provinciaalse weg met matig verkeer en hier en daar een wandelaar. Martin had er duidelijk wat moeite mee en kroop zo diep mogelijk weg in de wagen. Op een dag zou hij in zijn kinderwagen de openbare ruimte op gaan en waarschijnlijk zelf samen winkelen, maar voor nu was het even genoeg.
Thuis aangekomen controleerde ik zijn luier, hij was nog droog dus kon hij mooi meteen zijn pyjamaatje aan en naar bed. Dat gaf mij de tijd om de was te doen en even te relaxen op de bank.

Rond 11.30 hoorde ik op de babyfoon dat Martin erg onrustig in zijn bed lag te draaien en ik vermoedde dat hij last had van de opkomende luieruitslag. Net op het moment dat ik besloot hem uit bed te halen hoorde ik zowaar een klein huiltje, meer een soort kermen, meneer kreeg eindelijk door hoe te communiceren als een baby.
Toen ik zijn kamer binnenkwam rook ik meteen dat hij weer had gepoept, de derde van vandaag, misschien wat minder laxeermiddel de volgende keer. Dus haalde ik hem uit bed, en nadat hij op de commode lag pakte ik zijn hoofd gaf hem een paar zoenen en legde zijn hoofd tussen mijn nek en borsten en zong een oud Fins kinderliedje terwijl ik zijn hoofd zachtjes heen en weer wiegde.

Tijdens het verschonen zag ik dat de luieruitslag inderdaad erger was geworden en ik smeerde er een goede zalf op, deed zijn luier aan en box pakje. Na hem de fles te hebben gegeven stopte ik hem in de box op zijn rug met het tuigje zo vastgemaakt dat hij zich niet kon omdraaien of rechtop zitten, dat was iets voor later. Boven zijn hoofd hing een mooi kleurrijk mobieltje en rondom een paar zachte knuffels en bijt speelgoedjes, hier moest hij het even mee doen terwijl ik wat huishoudelijke klusjes ging doen. Af en toe liep ik voorbij en gaf hem een aai of knuffel en vertelde ik in het Fins wat voor lief mannetje hij was.

Ik kon me voorstellen dat ik dit een jaar of langer kon volhouden, het had iets vertederends om hem zo klein en kwetsbaar te zien.

 

[Vivas]

Martin moet leren aan te geven wanneer hij iets wil, dus ga ik beginnen met een beetje communicatie training. Daarvoor moet ik zijn behoeftes en hulpeloosheid stimuleren dus zorg ik ervoor dat hij net iets te weinig eet zodat de honger begint op te spelen. Hij mag ook net iets langer in zijn volle luier liggen zodat hij begint te 'vragen' verschoont te worden, waarbij ik natuurlijk wel de luieruitslag goed in de gaten moet houden.
Ik zal hem ook wat moeten overprikkelen om op die manier een slaapbehoefte te creëren overdag. Dit alles natuurlijk met het doel om hem te leren aangeven als hij iets nodig heeft, daarbij zal ik goed moeten opletten om te leren welk geluidje wat betekent.

Het is 13.00 als Martin in zijn box ligt te doezelen, ik heb een inslaap middeltje in zijn fles gedaan en dat begint te werken. Ik loop naar de box en haal hem eruit, we lopen samen naar zijn kamer en hij gaat op de commode liggen zodat ik hem kan verschonen.
Ik geef hem een speeltje en zet slaapmuziek aan, trek zijn bokspakje en luier uit, maak zijn billen schoon, beetje zalf erop doe hem een dikke luier om en een schattig lichtblauw rompertje met 'i love mamma' op de voorkant.
Martin, inmiddels bijna in slaap wordt in zijn bedje gelegd, ik stop nog even zijn speen in zijn mond, knuffeltje erbij en doe op de achtergrond white nois geluiden en babyfoon aan zodat ik kan horen als hij wakker is. Voor ik de deur dicht doe kijk ik nog even liefdevol naar mijn nieuwe baby'tje en doe de deur op een kiertje.

Tijd om wat voor mezelf te doen tot een uur of drie, ik ga wat internetten om nieuwe ideeën op te doen voor kleine Martin, lees een boek en dan is het ongeveer 14.45 als ik Martin hoor bewegen in zijn bedje. Ik loop naar de kamer en doe voorzichtig de deur open en vraag met een klein stemmetje of hij goed geslapen heeft, wel wetend dat hij mij natuurlijk niet verstaat. Zonder dralen check ik de voorkant van zijn luier en draai hem op zijn buik om even aan zijn billen te ruiken of hij gepoept heeft. Zo te zien heeft hij een plas gedaan maar kan de luier nog prima een uurtje of wat mee. Dus trek ik op de commode zijn kleertjes aan,een schattig wit broekje met autootjes en een geel T-shirt met een grote bruine beer op de voorkant. Neem hem mee naar de woonkamer op de bank en geef hem zijn middag flesje, klop hem op zijn rug voor het boertje en zet hem daarna in de wandelwagen. Ik heb een lief gestreept mutsje voor hem gekocht en vrolijke gele schoentjes, ik klipte nog even zijn speen vast en we waren klaar om te gaan. Voordat we naar buiten gingen liep ik langzaam langs te spiegel zodat we hem samen konden bewonderen.

Vandaag zouden we eerst langs de eendjes en daarna een stukje provinciaalse weg zodat iedereen kon zien hoe schattig mijn kleine man eruit zag. Ik had vandaag de wagen omgedraaid zodat hij mijn richting opkeek tijdens de wandeling, dat gaf mij de mogelijkheid om een beetje tegen hem aan te praten en hem de veiligheid van mij te geven tijdens de wandeling buiten het terrein.
Na de eendjes gevoerd te hebben gingen we een stukje lopen langs de weg buiten het terrein, onderweg kwamen we een enkele wandelaar tegen die licht verbaasd maar vriendelijk richting wandelwagen keken.

Na een kleine 20 minuten kwam ik een vriendin tegen en stopte ik om wat te kletsen (in het Fins natuurlijk).
We praatten wat over Martin, duidelijk naar hem kijkend onder het gesprek, wat hij niet wist is dat deze ontmoeting gepland was. Ik kon mijn lachen bijna niet onderdrukken, wat zag Martin er bedremmeld uit, hij wist gewoon niet waar hij kijken moest, helemaal niet toen mijn vriendin zich voorover boog en hem een beetje over zijn buikje kroelde.
Ik had met haar afgesproken dat zij in het weekend zou komen oppassen zodat ik met een vriend naar de film kon gaan. Het is maar goed dat Martin dat toen niet wist, dat zou werkelijk teveel worden voor hem op dat moment. Ik besloot dat het genoeg was en we liepen terug naar huis, ondertussen hield ik hem bezig met een kiekeboe spelletje en wat kinderliedjes. De mensen die we tegenkwamen leken geamuseerd.

Het was een mooie wandeling en eenmaal thuisgekomen kreeg Martin een droge luier aan een ging naar bed voor een kort middagslaapje.

 

[Vivas]

Vandaag is het vrijdag, gisteren heeft Martin iets te weinig gegeten, voor het slapengaan heb ik hem een extra grote fles gegeven, dat is nu bijna 11 uur geleden en zijn luier moet wel overvol zijn. Toch hoor ik geen geluiden uit zijn slaapkamer komen en ik besluit om 07.15 maar eens te gaan kijken.

Meteen bij het openen van de deur rook ik de geur van urine, Martin lag op zijn zij helemaal tegen het hekje aan, doodstil naar het plafond te kijken, zijn bed was in het midden helemaal nat en zijn blauwe pyjamabroekje toonde een hele grote donkere vochtplek.
Hij lag er bepaald niet gemakkelijk bij en toch liet hij niks van zich horen, nou ja dat zou nog wel komen. Ik gaf hem een knuffel en haalde hem uit bed, op de commode trok ik zijn natte pyjama en romper uit, verschoonde zijn luier pakte een mooie gele romper met giraffes en zebra's print.
Verder zou hij vandaag een schattig rood tuinbroekje aan krijgen, met een vrolijk geel/oranje T-shirt en rode berensokjes. Ik bekeek hem eens grondig en vond dat het hem prachtig stond.

Na zijn flesje besloot ik hem bij mij op de bank te houden, hij zag eruit alsof hij wel wat extra aandacht en liefde kon gebruiken dus besloot ik hem aan mijn borst te leggen en met mijn hand op zijn luier zorgde ik ervoor dat hij goed tegen me aan bleef liggen en zo hebben we samen op de bank gezeten, halverwege wisselde ik van borst. Ik moest hem een beetje leren hoe hij op een voor mij zachte manier moest sabbelen, maar na een tijdje kreeg hij er handigheid in, ik keek ondertussen naar een documentaire in het Fins.
Zo hebben we een goed uur doorgebracht,het voelde heel vredig en Martin genoot er intens van aan zijn luier omgeving te voelen, hij wilde zelf even gaan zoenen maar dat stond ik natuurlijk niet toe, al had ik zelf ook veel zin om met hem te vrijen, maar ja dat past niet bij baby's.

Rond 09.00 uur was het tijd voor zijn fruithapje op zijn stoel, de autootjes en vliegtuigjes reden/vlogen zo zijn mond in en daarna wilde ik met hem gaan wandelen en boodschappen doen in de plaatselijke supermarkt. Hij had nog niet gepoept maar daar kon ik nu niet op wachten, dat moest dan maar onderweg in de buggy gebeuren.
Het was fris dus kreeg hij een vrolijk groen jasje aan met een mooi mutsje, speen aan het koordje en hup de wagen in, hij kreeg ook zijn favoriete knuffel, een konijntje mee.

We gingen eerst, zoals gewoonlijk naar de eendjes voordat we naar de supermarkt zouden gaan, ik vond het zelf ook best spannend en ben benieuwd hoe dat zou gaan, maar eerst de eendjes.

 

[Vivas]

Martin begint de wandeling langs de eendjes erg leuk te vinden, voeren mag hij nog niet, daar is hij nu nog te jong voor, dat komt later als hij wat ouder geworden is. Het is vrij fris vandaag dus heb ik een nijntje deken over hem heen gedaan met de kap van de buggy naar voren zodat de zon niet in zijn gezicht schijnt. Dit geeft hem de mogelijkheid zich iets te verschuilen als de supermarkt te spannend wordt.

De wandeling naar het winkelcentrum duurt ongeveer 20 minuten, een mooie wandeling langs een klein natuurgebied, een paar boerderijen en een kleuterschool. Onder het lopen maakte de wagenspanner met speeltjes rammelende geluiden, zoals een rammelaar, de vogels fluiten en ondertussen zing ik wat kinderliedjes waarbij ik Martin actief betrek.

Bij de peuterschool staan een paar moeders te wachten op hun kinderen, ze kijken allemaal naar Martin in zijn buggy en één ervan roept hardop, 'oh wat een lief mannetje'. Ik kan aan Martin zien dat hij op dat moment even helemaal zou willen verdwijnen dus pakte ik zijn flesje uit de tas en gaf het aan hem. Ik lachte even naar de moeders en vertelde dat dit jongetje een beetje verlegen is maar dat we hier regelmatig langskomen dus hij alle tijd had om te wennen aan al deze vreemde gezichten. De moeders keken begripvol en gaven Martin nog een warme lach, hij wist werkelijk niet wat hem overkwam.
Wat hij niet wist is dat ik de vrouwen had verteld dat dit een patiënt van mij is die herstelt van een zwaar trauma en deze regressie helpt bij het genezing proces, ik ben psycholoog van beroep en sommige van deze vrouwen heb ik ooit behandeld.

Inmiddels waren we aangekomen bij de supermarkt, in de winkel zorgde ik ervoor dat de kinderwagen niet te dicht bij de waren reed zodat Martin nergens aan kon komen. Op enkele spullen voor mij na pakte ik voornamelijk babyspullen, opvolgmelk, zwitsal shampoo en babydoekjes, wat liga en een doos sudocream. Toen we bijna bij de kassa aankwamen zag ik dat Martin zijn poep niet meer kon ophouden en met een verwrongen gezicht leegde hij zijn darmen in zijn luier. Er stonden enkele mensen in de rij en al wachtende begon de geur van zijn luier zich te verspreiden ,ik draaide mijn gezicht naar hem toe en zei, deze keer in het Nederlands zodat iedereen het kon horen, 'heeft mijn kleintje een poep gedaan?
Zo meteen als we klaar zijn zal ik je in het parkje even verschonen hé, en ik gaf hem een aai over zijn bolletje.”

Ik kende Martin goed genoeg om te zien dat hij naast opwinding ook een enorme schaamte voelde en de tranen stonden hem nader dan het lachen. Arm kleintje, ik hoop voor hem dat er tijdens het verschonen niet teveel mensen langs komen wandelen, maar mijn stink mannetje moest hoe dan ook een schone luier.

Na het afrekenen liepen we naar het parkje, er stond daar een grote bank waar ik Martin zeker zou kunnen verschonen, het was middag dus zouden er wel mensen aan het wandelen zijn, maar dat zien we dan wel weer.

 

[luierdromer]

Weer een paar mooie hoofdstukken.

 

[anoniem444]

Wat een mooi begin/vervolg van dit verhaal nu al zin om binnenkort het volgende deel te gaan lezen

 

[Vivas]

Vandaag is een bijzondere dag, ik heb een date met een andere man, het is de eerste date met hem dus dat is best spannend. Martin en ik zijn altijd tolerant naar elkaar geweest wat andere dates betreft, en nu hij een baby is staat ons seksleven natuurlijk even op een laag pitje.
Lisa komt oppassen, mijn vriendin, we zijn haar deze week tijdens een van onze wandelingen al een keer tegengekomen. Martin weet dit nog niet, maar ja dat hoeft hij ook niet te weten, baby's hebben heel andere zorgen, zoals eten/slapen/spelen en een schone luier.

Het rantsoen op de maaltijden begint eindelijk te werken, vanochtend na het opstaan liet Martin mij met een verdrietig brabbeltje weten dat hij honger had en dus een flesje wil. Ik denk dat de crisis die wij gisteren hadden nadat we uit het park thuis kwamen ook heeft bijgedragen aan zijn gedrag-verandering. Hiervoor moet ik even teruggaan naar dat moment.

Nadat we klaar waren met boodschappen doen gingen we naar het park in de buurt om zijn poepluier te verschonen, dit moest ook wel met het oog op de luier uitslag. Eenmaal in het park heb ik hem op het bankje gelegd en daar begonnen aan het verschonen, toen ik bezig was de poep van zijn billen te vegen kwamen er op het bankje naast ons een stel tieners zitten, in eerste instantie keken ze wat steels naar Martin en mij.
Ik trok me niet veel van hen aan en hield mijn kleintje bezig met een kinderliedje en een speeltje, iets wat bij de tieners uiteindelijk toch op de lachspieren werkte. Één van hen, de oudste denk ik, kwam op ons aflopen en vroeg waarom ik een volwassen man verschoon als een baby. Ik vertelde haar dat deze man een heel erg trauma had opgelopen en hij bij mij in therapie is om zijn brein weer op orde te krijgen. Op dit moment kan hij nauwelijks normaal functioneren en het was een lang en geduldig proces.

Wat zij toen deed ontroerde me en triggerde mogelijk de crisis die Martin en ik die namiddag hadden. Zij keek heel vertederd naar hem, gaf een zoen op zijn voorhoofd en vertelde hem dat ze het heel knap vond wat hij deed. Ondertussen lag hij daar met zijn benen wijd, kruis ingesmeerd met sudocream en een luier met babyprint onder zijn billen. Zijn hoofd was inmiddels aangelopen als een tomaat in volle bloei. Terwijl ik haar vertelde hoe bijzonder ik dit vond en we nog wat bleven praten knoopte ik zijn romper dicht, deed zijn broekje aan en stopte hem weer in de kinderwagen, ik zei haar gedag en we liepen terug naar huis.
Daar aangekomen begon Martin ontzettend uit te halen en vertelde heel boos dat hij er genoeg van had en zich deze week zo vaak ontzettend vernederd voelde dat hij ermee wilde stoppen. We hebben lang gepraat en ik heb hem voor de keus gesteld, we stoppen en dan is dat ook definitief of we gaan door en hij past zich aan en groeit in de rol van baby, het was helemaal aan hem......

Nu zit ik hier op de bank met de kleine, hij drinkt braaf uit zijn flesje, Lisa is al aangekomen en mag hem zo in bed stoppen. Ik heb haar nog even instructies gegeven over het bed ritueel, uiteraard in het Fins, de rest wist ze al aangezien ze zelf ook moeder van een kleine is.
Nadat ik me had omgekleed in mijn meest aantrekkelijk outfit, die waar Martin altijd helemaal opgewonden van werd boog ik me nadrukkelijk voorover en gaf Martin nog een dikke knuffel waarbij ik hem even heel dicht tegen mijn borst aandrukte en vertrok naar mijn date.

Spannend, ik ben benieuwd hoe het zou gaan met de oppas, maar dat zou ik wel horen als ik vannacht thuis kwam.

 

[luierdromer]

Weer een mooi vervolg

 

[daiperke1]

Wa een super leuk vervolg

 

[Arend]

Dank je wel voor je prachtige verhalen, Vivas! Die heb je goed geschreven. Telkens ben ik benieuwd hoe het verder gaat. Goed bedacht hoor! Leuk en opwindend om te lezen. Hopelijk kun je nog verder. Veel succes!

 

[Vivas]

Mijn date met Thymo was een enorm succes, hij had iets weg van Martin maar dan met een zachtere kant, en het leuke, hij komt ook uit Finland. Ik heb hem leren kennen via de Finse Zeemanskerk in Rotterdam, waar ik soms vrijwilligerswerk doe als psycholoog. Hij werkt daar als maatschappelijk werker en helpt mensen die, om de een of andere reden zijn vastgelopen, hun leven weer op de rails te krijgen. Genoeg stof om over te praten dus, er was een serieuze klik tussen ons.
Eerst hebben we heerlijk gegeten in een Turks restaurant, daarna naar de film, ik merkte dat ik me net weer een klein meisje voelde. Na de film hebben we een heerlijke wandeling gemaakt langs de Maas en bood hij aan mij naar huis te rijden.

Eenmaal thuis aangekomen vroeg ik hem steels of hij nog iets wilde drinken, waar uiteindelijk niet veel van terechtgekomen is. Lisa zat op de bank en vertelde in het kort dat het oppassen goed was verlopen, Martin had zich als een heel lief jongetje gedragen. Na het voorstellen maakte ze zich met een snelle knipoog uit de voeten en terwijl het drankje nog op tafel stond vielen Thymo en ik als een stel roofdieren in elkaars armen.
Volledig voldaan vielen we diep in de nacht in elkaars armen in slaap, totdat de wekker om 07.00 ging, tijd om de kleine uit zijn bedje te halen.

Hij lag nog te slapen met de speen nog in zijn mond, wat zag hij er lief uit. Zijn luier was weer doorgelekt, daar moest ik vanavond iets op verzinnen, maar eerst wakker maken, verschonen en een flesje. Martin was blij mij te zien en na de voeding heb ik een tijdje met hem gespeeld op het kleed en net toen ik hem in zijn box wilde zetten kwam Thymo met een slaperig gezicht de kamer binnen lopen. In het Fins vroeg hij, "is dit de kleine waar je het gisteravond over had" en liep op Martin af, bukte zich en aaide even over zijn bol, gaf mij een hartstochtelijke omhelzing en ging aan tafel zitten waar ik ontbijt had neergezet, hij was volledig op de hoogte van de situatie en was meer dan bereid het spel mee te spelen.

Martin werd met een beteuterd gezicht en enigszins tegenstribbelend in de box gezet terwijl ik baby tv aanzette, waarna Thymo en ik samen gingen ontbijten. Na een klein uurtje met Thymo te hebben ontbeten en zich al gauw een interessant gesprek ontspon, in het Fins natuurlijk, was het alweer tijd voor Martin's fruithapje, dus zette ik hem in de stoel reed de vrachtwagentjes zijn mond binnen terwijl Thymo zijn thee opdronk, zich aankleede en de kinderwagen alvast klaarzette. We zouden een extra lange wandeling maken en onderweg ergens iets gaan drinken, ik had voor de zekerheid een inslaap middeltje in Martin's fruithapje gedaan zodat hij zijn eerste ochtendslaapje in de buggy kon doen.

Ik kon aan Martin's hele houding zien dat het hem allemaal bepaald niet lekker zat maar hij was zich welbewust van onze afspraak. Maandag hadden we evaluatietijd afgesproken en kon hij zijn hart luchten maar nu eerst een fijne wandeling.

 

[luierdromer]

geweldig weer

 

[Arend]

Goed bedacht! Dank je wel voor deze mooie aanvulling!

 

[suprima]

Mooi verhaal Vivas en het leest heerlijk weg

 

[Vivas]

Samen op pad, Thymo en ik met de armen om elkaars middel, samen de kinderwagen duwend, eerst natuurlijk langs de eendjes. Voor Martin is dit een hoogtepunt inmiddels, hij maakt natuurijk niet meer zoveel spannends mee als je zijn baby zijn even niet meerekent. Ik houd zijn ritme overzichtelijk en zorg dat hij niks anders om zich heen ervaart dan baby dingen en vooral veel rust.

Na de eendjes gingen we op weg naar het bos, daar wilden we iets gaan eten bij een soort pannenkoekenhuisje, de kleine was inmiddels ingeslapen en ik kon mijn kleine plannetje doorvoeren,. Ik had een zetpil meegenomen en die stak ik tussen Martin's billetjes, binnen een kleine 20 minuten tot een half uur zouden zijn darmen zich legen zonder dat hij daar wakker voor hoefde te zijn. Uiteindelijk wilde ik dat de volwassen wereld langzaam voor Martin ging vervagen tot het verleden en dit was één van de vele truukjes om zijn brein te laten wennen aan het verlies van controle.

Maar nu eerst op naar het pannenkoekenhuis, ik had deze plek ook uitgekozen omdat er een verschoningsmogelijkheid voor volwassenen aanwezig was. Terwijl we aan het genieten waren van een kopje koffie op het terras begon Martin langzaam wakker te worden.
Ik boog me voorover zei in het Fins “Hei pikkuinen pikemminkin minulta” wat betekent 'Hi kleine lieverd van me' gaf hem een knuffel en stopte de speen in zijn mond. Zo te zien zat zijn luier behoorlijk vol en aan Martin's gewriemel te zien dacht hij er hetzelfde over dát en de prangende vraag op zijn lippen.....Hoe heb ik dit niet gemerkt?

De mensen naast ons verhuisden discreet naar de andere kant van het terras, waarschijnlijk de geur van de luier die hen verdreef. Ik vroeg aan de bediening of ik gebruik kon maken van de verschoonruimte om Martin te verschonen, dit was prima, ze liep voor ons om de weg te wijzen. Binnen kreeg Martin een speeltje en ontkleedde ik hem, zijn hele romper plus broek zaten onder de poep en helaas had ik geen reserve broek bij me. Het was gelukkig een stuk warmer geworden dus hij moest maar gewoon in zijn luier zonder broek tot we thuis waren.

Ik maakte zijn billen, rug en benen schoon, trok hem een schattige luier aan met roze en blauwe beertjes en met zijn niet al te lange gele beren t-shirt en rode sandaaltjes zag hij er om op te vreten uit. We liepen door het, toch al drukke, restaurant naar het terras, Martin in zijn luiertje, speen en in zijn mond en knuffelbeer vast in zijn linkerhand, het zag er zo lief uit dat ik bijna van plaats wilde wisselen.
Ik gespte hem vast in zijn buggy en we bestelden pannenkoeken met stroop voor de kleine en een kaaspannenkoek voor Thymo en mij. Martin kreeg zijn slabbetje om en zo voerde ik hem de vliegtuigjes en vrachtwagens met pannenkoeken, veegde zijn toet af en gaf hem de drinkbeker met tuit. We betaalden de rekening en liepen terug naar huis.

Onderweg kwamen we langs een speeltuintje en Martin mocht nog even op de wipstoel en van de glijbaan af en daarna een half uurtje spelen in de zandbak. Ondertussen begon zijn luier alweer af te zakken dus verschoonde ik hem op het bankje. Toen ik daarmee klaar was gaf ik hem een paar neus knuffels en vertelde hem dat hij niet bang hoefde te zijn voor alle andere kindertjes, ze hadden gewoon nog nooit zo'n grote baby gezien en vroegen nu hardop aan hun moeders waarom die baby zo groot was. Niet dat hij mij verstond maar mijn stem had iets rustgevends of eerder troostend aangezien Martin er nogal beteuterd bijzat.

Het was inmiddels vrij laat in de middag en we moesten naar huis zodat Martin nog even een middagslaapje kon doen voor het avondeten.