H23
De volgende ochtend zaten Emma en haar moeder in de wachtzaal van de dokter. Emma voelde zich nog steeds even erg als gisteren. Gewoon in de wachtzaal zitten was al vermoeiend. Ze had graag in een luier of pullup gekomen, maar dat zou niet goedkomen tijdens het onderzoek. Er zaten nog een paar mensen voor hun in de zaal, het zou dus nog wel even duren eer ze aan bod zouden komen, dokters zijn dan ook experts in traag werken. Emma had deze ochtend een boterham gegeten om toch iets binnen te hebben, maar haar maag dacht daar anders over...
Ze rende naar de wc van de praktijk. Zo snel als de boterham erin ging kwam hij er ook weer uit. Het gekots was weerklonk door de gangen Amy ging even kijken of alles wel goed ging.
"Gaat het wel schat?"
"Ja, het gaat wel wat beter nu."
"Hier, drink een beetje water." Amy gaf haar dochter een flesje water dat ze had meegenomen.
Ondertussen had de dokter zijn vorige patiënt buiten gelaten en kwam de volgende halen. Hij kwam Emma en Amy tegen op de gang en zag dat Emma lijkbleek was.
"Oei, die ziet er serieus ziek uit." De dokter ging naar de wachtzaal. "Heeft iemand er iets op tegen als ik de jongedame voorneem?"
De aanwezigen schudden hun hoofd. De dokter nam Emma mee en haar moeder bedankte de mensen in de wachtzaal.
"Goed, ga maar op de onderzoekstafel liggen hoor."
Terwijl de dokter de routine onderzoekjes deed vertelde Emma en haar moeder wat er nu eigenlijk aan de hand was.
"Goed volgens wat u mij hier verteld, kan ik vaststellen dat je last hebt van buikgriep. Ik ga je dus antibiotica voorschrijven tegen de ziekte. Neem ze 2 keer per dag in en het zou binnen de kortste keren gedaan moeten zijn. Vooral rusten en water drinken. Mochten de klachten toch aanhouden, ligt er misschien iets anders aan de oorzaak en moeten we verdere onderzoeken doen natuurlijk."
"Kunt u haar ook een briefje schrijven voor school?"
"Uiteraard."
Emma bedankte de dokter, Amy betaalde, nam de voorschriften mee en samen gingen ze naar huis.
"Goed Emma, ga maar naar je kamer om wat te rusten, ik ga naar de apotheek achter je medicijnen."
"Ok mama, tot strakjes."
"Tot straks schat."
Emma ging naar haar kamer, deed een van haar luiers aan, deed haar pyjama terug aan en viel redelijk snel in slaap. Even later kwam Amy weer terug thuis. Ze ging even kijken of haar dochter het wel ok stelde. Toen ze de deur opende zag ze Emma vredig in slaap liggen in haar bed. Ze had een van haar oude knuffels genomen, iets wat ze alleen maar deed als ze zich heel erg slecht voelde. Amy had nogal medelijden met haar. Hoewel ze haar wou wakker maken om haar haar medicijnen te geven, liet ze ze slapen omdat ze waarschijnlijk meer rust nodig had.
Een uurtje later werd Emma terug wakker. Ze ging even naar beneden om haar medicijnen te halen.
"Ah schat, je bent wakker. Hier zijn je antibiotica."
"Bedankt mama."
Emma nam het doosje. "2 maal per dag innemen" stond op de doos geschreven. Mogelijke bijwerking: diarree.
"Leuk hoor nog meer diarree."
"Emma het is voor je eigen bestwil, neem nu maar 1 van die pillen." Emma nam 1 van de pillen in met wat water, ging terug naar boven, en kroop terug haar bed in.
Terwijl ze in haar bed lag, luisterde ze wat naar youtube op haar gsm. Toen ze voelde dat ze moest plassen, liet ze het gewoon in haar luier lopen. Vandaag had ze echt de energie niet om het op te houden. Het was ongeveer 16 uur toen ze gebeld werd door Mia.
"Hey Emma, waar was je vandaag?"
"Hey Mia, ja ik ben ziek, buikgriepje."
"Oei, veel beterschap dan. Ik zal dit weekend wel even langskomen voor al het schoolwerk enzo."
"Bedankt, ok is goed."
"Rust maar goed uit hé, daaag"
"Dag Mia."
"Emma kom je even iets eten?"
"Ja ik kom eraan hoor mama."
Toen Emma naar beneden ging kreeg ze weer kramp in haar buik. Ze dacht er even aan om terug te keren naar haar kamer, maar ze had ook wel een ontzettende honger. Amy had haar een paar geroosterde boterhammen gemaakt. Terwijl ze at, nam ze de 2de antibiotica pil. De kramp bleef ondertussen aanhouden. Ze voelde een enorm gerommel in haar darmen. Een paar tellen later stroomde de poep haar luier in.
Emma bleef gewoon door eten alsof er niks aan de hand was. Gelukkig dat ze een luier aan had gedaan in plaats van een pullup. Anders zat ze nu in een bruine stoel.
Ze hoopte uit de grond van haar hart dat haar moeder niks doorhad en dat ze niks rook. Ze vond het altijd wel opwindend om in een poepluier te zitten, maar nu haar moeder tegenover haar zat, was het dubbel zo opwindend.
Emma stond op. "Ik ga even in bad hé."
"Ok is goed. Laat het wel een beetje proper achter hé."
Emma gaf haar moeder even een kus en ging dan naar de badkamer om zich te wassen. Bij elke stap voelde ze de poep tussen haar benen. Toen Emma haar een kus gaf, had Amy het gevoel dat ze poep rook. Ze keek even achter zich en zag ook dat Emma haar broek nogal omlaag was gaan hangen. "Het zal toch niet hé? Ik hoop voor haar dat ze een van haar luiers aanhad, ze was anders wel erg kalm voor iemand die net in haar broek had gepoept."