Eva
- Onderwerp starter Dlr
- Startdatum
Het was al weer vrijdag. De hele week had Eva geen luier om gehad. Haar moeder had goed gezien dat dit voor haar een passende straf was. De luiers uit haar kast waren ook weg. Ze kon zelfs niet heel even stiekem voelen.
Gisteren was ze na school nog met Inge mee gegaan. Zogenaamd om samen huiswerk te maken, maar ook Inge’s moeder hield de kamer op slot.
Hopelijk kreeg ze vanavond eindelijk weer een luier om. Ze kon niet wachten.
Op vrijdag hadden ze maar tot twee uur les. Dat was vandaag maar goed ook. Het was prachtig weer. Binnen was het veel te warm.
De bel ging. Het was eindelijk weekend. Samen fietsten Inge en Eva naar huis. Al snel waren ze bij Inge’s huis. Zij kon al bijna die warme lange broek uit doen. Eva moest nog een stukje verder naar huis fietsen.
Eva zette haar fiets in de schuur en liep meteen door naar haar kamer. Ze wilde snel wat luchtigers aantrekken. Boven kwam ze haar moeder tegen. Ze begroetten elkaar en liepen toen alle twee naar Eva’s kamer.
Haar moeder had een verrassing voor haar. Ze zouden straks samen met Inge en haar moeder naar Duitsland gaan. Zondag middag zouden ze weer thuis zijn.
Eva moest nu wel meteen beslissen of ze dit weekend luiers wilde dragen. Ze had maar twee opties. Of het hele weekend geen luiers, of vanaf nu tot maandag ochtend niet meer zonder.
Het was een lastige keuze. Eigenlijk wilde ze ze liever niet met een luier om de straat op, maar de hele week had ze er al naar uitgekeken dat ze eindelijk weer een luier om mocht. Bovendien zou ze in Duitsland geen bekende tegen komen.
Haar moeder zag haar twijfelen. Ze hield nu een roze luier omhoog. Deze had ze speciaal besteld, omdat ze zondag gezien had, dat deze onopvallend onder een jurkje konden worden gedragen.
Dit haalde de laatste twijfels weg bij Eva. Ze sprak met haar moeder af dat ze het hele weekend een luier zou dragen. Haar moeder had niet anders verwacht.
Ze moest meteen haar kleren uittrekken en op bed gaan liggen. Ze lag te genieten toen haar moeder haar de luier om deed. Er hing al een jurkje klaar. Gelukkig niet zo’n hele korte. Deze kwam tot net boven haar knieën. Genoeg om haar luier goed te verbergen.
De deurbel ging. Inge en haar moeder waren er al. Het was maar goed dat haar moeder alvast haar tas had ingepakt. Die stond al klaar beneden in de gang. Alleen nog even controleren of ze haar id kaart bij zich had. De tassen achterin de auto en ze gingen meteen weg.
Eva ging achterin zitten naast Inge. Ze deed even haar jurkje een klein stukje omhoog om haar roze luier te laten zien. Inge glimlachte. Zij had had over haar luier een romper aan en een rokje. Eva zag de drukknoopjes toen ze haar rokje een stukje optilde.
Ze dachten dat ze voorlopig wel een paar uur in de auto moesten zitten. Na een half uur kwamen ze er achter dat dit niet het geval was. Ze stopten op een parkeerplaats van een lokaal vliegveld.
Het was geen grote vertrekhal zoals Schiphol. Alles was hier veel kleinschaliger en veel minder druk.
Ze hadden nog maar een half uur voor vertrek. met alleen maar handbagage was inchecken al snel gebeurd. Meteen door de paspoort controle en richting het vliegtuig. Alleen nog langs de beveiliging en dan konden ze instappen.
Eerst stapte Eva’s moeder in de bodyscan. Daarna Inge’s moeder.
Eva stapte heel onzeker in de scan. Zouden ze haar luier kunnen zien?
Gelukkig mocht ze door lopen. Dit gaf Inge moed. Al was zij wel bang voor de metaaldetector. Zou deze afgaan door de drukknoopjes van haar romper?
Gelukkig was dit niet het geval. Tot grote opluchting van Inge.
De tassen moesten door de scan. Eva’s moeder mocht meteen door. Inge’s moeder mocht ook meteen door.
Inge moest haar tas open maken voor controle. Een jonge, knappe man controleerde haar tas. Hij pakte iets uit haar tas. Het was een witte luier. Toen hij het herkende stopte hij het weer heel discreet terug. Inge mocht haar tas weer dicht maken.
De tas van Eva moest ook open voor controle. Zij had al gezien wat er bij Inge was gebeurd. Haar hoofd werd al rood. Heel verlegen en met trillende handen deed ze de rits open.
De beveiliger ging met zijn handen door haar tas. Hij keek verbaasd op toen hij er een roze luier uit haalde. Vervolgens een witte met daar op in gekleurde letters BABY. Er verscheen nu een grote glimlach op zijn gezicht. Eva mocht haar tas weer dicht maken.
Met een rood hoofd liepen Inge en Eva naar hun moeders. Ze voelden de ogen van de beveiliger naar hun kont staren. Ze wilden zo snel mogelijk het vliegtuig in.
Eenmaal buiten bij het vliegtuig zagen ze nog een probleem. De trap was een slechte combinatie met een rokje of jurkje. Zeker als je daar onder iets probeerde te verbergen. De persoon achter hen zou wel eens vreemd op kunnen kijken van het uitzicht!
Inge en Eva gingen voor hun moeders lopen om dit te voorkomen.
Natuurlijk moesten ze wachten. Net toen Eva en Inge helemaal boven aan de trap stonden. Angstvallig hield Eva haar jurkje vast. Een windvlaag zou nu rampzalig zijn!
Gelukkig zaten ze nu in het vliegtuig. Even bijkomen. Het afgelopen half uur was echt heel heftig. Die beveiliger was nu vast en zeker al zijn collega’s aan het vertellen wat hij net had meegemaakt….
Gisteren was ze na school nog met Inge mee gegaan. Zogenaamd om samen huiswerk te maken, maar ook Inge’s moeder hield de kamer op slot.
Hopelijk kreeg ze vanavond eindelijk weer een luier om. Ze kon niet wachten.
Op vrijdag hadden ze maar tot twee uur les. Dat was vandaag maar goed ook. Het was prachtig weer. Binnen was het veel te warm.
De bel ging. Het was eindelijk weekend. Samen fietsten Inge en Eva naar huis. Al snel waren ze bij Inge’s huis. Zij kon al bijna die warme lange broek uit doen. Eva moest nog een stukje verder naar huis fietsen.
Eva zette haar fiets in de schuur en liep meteen door naar haar kamer. Ze wilde snel wat luchtigers aantrekken. Boven kwam ze haar moeder tegen. Ze begroetten elkaar en liepen toen alle twee naar Eva’s kamer.
Haar moeder had een verrassing voor haar. Ze zouden straks samen met Inge en haar moeder naar Duitsland gaan. Zondag middag zouden ze weer thuis zijn.
Eva moest nu wel meteen beslissen of ze dit weekend luiers wilde dragen. Ze had maar twee opties. Of het hele weekend geen luiers, of vanaf nu tot maandag ochtend niet meer zonder.
Het was een lastige keuze. Eigenlijk wilde ze ze liever niet met een luier om de straat op, maar de hele week had ze er al naar uitgekeken dat ze eindelijk weer een luier om mocht. Bovendien zou ze in Duitsland geen bekende tegen komen.
Haar moeder zag haar twijfelen. Ze hield nu een roze luier omhoog. Deze had ze speciaal besteld, omdat ze zondag gezien had, dat deze onopvallend onder een jurkje konden worden gedragen.
Dit haalde de laatste twijfels weg bij Eva. Ze sprak met haar moeder af dat ze het hele weekend een luier zou dragen. Haar moeder had niet anders verwacht.
Ze moest meteen haar kleren uittrekken en op bed gaan liggen. Ze lag te genieten toen haar moeder haar de luier om deed. Er hing al een jurkje klaar. Gelukkig niet zo’n hele korte. Deze kwam tot net boven haar knieën. Genoeg om haar luier goed te verbergen.
De deurbel ging. Inge en haar moeder waren er al. Het was maar goed dat haar moeder alvast haar tas had ingepakt. Die stond al klaar beneden in de gang. Alleen nog even controleren of ze haar id kaart bij zich had. De tassen achterin de auto en ze gingen meteen weg.
Eva ging achterin zitten naast Inge. Ze deed even haar jurkje een klein stukje omhoog om haar roze luier te laten zien. Inge glimlachte. Zij had had over haar luier een romper aan en een rokje. Eva zag de drukknoopjes toen ze haar rokje een stukje optilde.
Ze dachten dat ze voorlopig wel een paar uur in de auto moesten zitten. Na een half uur kwamen ze er achter dat dit niet het geval was. Ze stopten op een parkeerplaats van een lokaal vliegveld.
Het was geen grote vertrekhal zoals Schiphol. Alles was hier veel kleinschaliger en veel minder druk.
Ze hadden nog maar een half uur voor vertrek. met alleen maar handbagage was inchecken al snel gebeurd. Meteen door de paspoort controle en richting het vliegtuig. Alleen nog langs de beveiliging en dan konden ze instappen.
Eerst stapte Eva’s moeder in de bodyscan. Daarna Inge’s moeder.
Eva stapte heel onzeker in de scan. Zouden ze haar luier kunnen zien?
Gelukkig mocht ze door lopen. Dit gaf Inge moed. Al was zij wel bang voor de metaaldetector. Zou deze afgaan door de drukknoopjes van haar romper?
Gelukkig was dit niet het geval. Tot grote opluchting van Inge.
De tassen moesten door de scan. Eva’s moeder mocht meteen door. Inge’s moeder mocht ook meteen door.
Inge moest haar tas open maken voor controle. Een jonge, knappe man controleerde haar tas. Hij pakte iets uit haar tas. Het was een witte luier. Toen hij het herkende stopte hij het weer heel discreet terug. Inge mocht haar tas weer dicht maken.
De tas van Eva moest ook open voor controle. Zij had al gezien wat er bij Inge was gebeurd. Haar hoofd werd al rood. Heel verlegen en met trillende handen deed ze de rits open.
De beveiliger ging met zijn handen door haar tas. Hij keek verbaasd op toen hij er een roze luier uit haalde. Vervolgens een witte met daar op in gekleurde letters BABY. Er verscheen nu een grote glimlach op zijn gezicht. Eva mocht haar tas weer dicht maken.
Met een rood hoofd liepen Inge en Eva naar hun moeders. Ze voelden de ogen van de beveiliger naar hun kont staren. Ze wilden zo snel mogelijk het vliegtuig in.
Eenmaal buiten bij het vliegtuig zagen ze nog een probleem. De trap was een slechte combinatie met een rokje of jurkje. Zeker als je daar onder iets probeerde te verbergen. De persoon achter hen zou wel eens vreemd op kunnen kijken van het uitzicht!
Inge en Eva gingen voor hun moeders lopen om dit te voorkomen.
Natuurlijk moesten ze wachten. Net toen Eva en Inge helemaal boven aan de trap stonden. Angstvallig hield Eva haar jurkje vast. Een windvlaag zou nu rampzalig zijn!
Gelukkig zaten ze nu in het vliegtuig. Even bijkomen. Het afgelopen half uur was echt heel heftig. Die beveiliger was nu vast en zeker al zijn collega’s aan het vertellen wat hij net had meegemaakt….
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
SUPER HOOFDSTUK.http://www.ab-dl-tb-club.nl/Smileys/default/dance.gif
Ben benieuwd wat ze in Duitsland mee maken.
Ben benieuwd wat ze in Duitsland mee maken.
Het was maar een korte vlucht. Ze stonden al snel weer op de grond. Inge en Eva hadden bedacht dat ze het beste als een van de laatste uit het vliegtuig konden stappen. Zo zouden er het minste mensen naar hen kijken.
Het was maar een klein vliegtuig. Al snel was iedereen uitgestapt en sloten zij achter aan bij de rest. De trap was nu niet zo’n probleem. Iedereen keek nu immers de andere kant op.
Er was wel een ander probleem. De lucht was nog strak blauw en het was ook nog erg warm, maar er stond wel veel wind.
Ze liepen nu buiten naar de hal. Daar stond een groepje jongens. Zij hadden wel oog voor die twee leuke meiden achteraan de rij. Inge en Eva hadden dit ook in de gaten. Eva hield met twee handen haar jurkje omlaag. Ook Inge hield haar rokje stevig vast. Die jongens wilden vast wel wat hulp van de wind, alleen zouden ze wel vreemd opkijken als ze zouden zien wat ze er onder aan hadden.
Hier alleen paspoort controle. Gelukkig mochten de tassen dicht blijven. Dit tot grote opluchting van Eva.
Ze stonden nu nog even in de hal te wachten. De moeder van Inge stond bij de balie van de autoverhuur. De groep met jongens stond een stukje verderop. Ze keken nog steeds naar Eva en Inge. Inge zat hier blijkbaar niet over in. Zij vond dit wel een goed moment om te plassen. Eva zag wat ze aan het doen was en de ondeugende blik in haar ogen.
Eva moest eigenlijk ook plassen. Zou zij dit ook durven? Hier was wel erg veel publiek. Wat als iemand door had wat ze aan het doen was?
Ze keek nu weer naar Inge. Zij had nu een grote glimlach op haar gezicht.
Eva deed haar ogen dicht en liet haar plas lopen. Ze deed haar ogen weer open en keek naar de groep jongens. Zouden ze iets in de gaten hebben? Ze moesten eens weten!
De groep jongens liep nu weg. Ze keken nog wel een keer om.
Inge’s moeder liep nu naar hen toe. Er was een probleem met de huurauto. Er was iets niet goed gegaan met de reservering. Ze moesten hier nog twee uur wachten op hun auto.
Ze besloten om hier eerst maar te gaan eten. Daar hadden ze nu alle tijd voor.
Na het eten voelde Eva haar moeders hand onder haar jurkje. Dit was toch wel erg ongemakkelijk midden in een restaurant. Ook al was het er niet erg druk.
Ze voelde een duidelijk natte luier bij haar dochter. Ze moesten maar eens op zoek naar een plek om te verschonen. Ook Inge werd gecontroleerd. Zij kon ook meteen mee.
Eva’s moeder moest eerst zelf nog even naar de wc. Inge’s moeder ging ook meteen maar mee.
Even later waren ze weer terug. De dames wc’s waren veel te krap. Hier konden ze niet verschonen. Ze namen hun dochters mee naar de baby verschoon ruimte.
Inge en Eva gingen snel naar binnen. Hopelijk had niemand ze gezien.
Er was niemand anders binnen. Dat viel mee. Alleen kon de deur niet op slot. Eva wilde meteen weer naar buiten lopen. Haar moeder hield haar tegen. Dan had ze haar plas maar als een grote meid op moeten houden!
Er stond een grote tafel, met twee kussens er op. Ze moesten er allebei op klimmen.
Tijdens het verschonen keken ze allebei angstig naar de deur. Het kon niet snel genoeg voorbij zijn.
Eva’s moeder had helemaal geen haast. Zij nam de tijd om haar dochter grondig schoon te maken en goed in te smeren. Inge’s luier was al dicht geplakt. Zij was al bijna klaar.
Op dat moment ging de deur open. Er stapte een moeder binnen met een meisje van een jaar of drie in haar armen. De deur ging weer dicht. Moeder en dochter bleven even staan. Hun mond viel open van wat ze hier zagen.
Inge’s moeder maakte snel de drukknoopjes van haar romper dicht, zodat ze weer kon gaan staan.
Bij Eva werd nu de luier tussen haar benen door getrokken en strak vast geplakt. Ook zij sprong nu van de tafel en trok snel haar jurkje naar beneden. Ze wilde zo snel mogelijk weg hier.
Toen ze de deur uit liepen hoorden ze het meisje nog zeggen dat zij ook een roze luier wilde.
De huurauto stond nu klaar. Dat was maar goed ook. Hoeveel mensen hadden gezien dat ze net uit de verschoon ruimte kwamen?
Net toen ze de tassen achter in de auto hadden gestopt, kwam de moeder met het meisje naar buiten lopen. Die kleine herkende Inge en Eva meteen en zwaaide. Verlegen zwaaiden ze terug.
Ze stapten snel in de auto en reden weg.
Ze wisten nog steeds niet waar ze naar toe gingen en wat ze morgen zouden gaan doen. Hun moeders lieten niks los. Morgen kwamen ze er vanzelf wel achter.
Na een half uurtje rijden waren ze op hun bestemming. Ze parkeerden de auto voor een typisch Duits huis. Het lag net buiten een klein dorpje. Wat was hier nou te beleven op zo’n afgelegen plek?
De deur werd geopend. Een vrouw van een jaar of veertig kwam ze begroeten. Een hele aardige vrouw. Er was meteen een klik.
Binnen kregen ze wat te drinken en moest er een formulier worden ingevuld.
Het was al laat. Tijd voor Eva en Inge om naar hun kamer te gaan.
Ze pakten hun tas en liepen achter de vrouw aan naar boven. Toen ze de kamer binnen stapten, moesten ze even slikken. Dit hadden ze niet verwacht.
De hele kamer was roze. Er stonden twee bedden in en heel veel teddyberen en poppen , maar wat het meest opviel was de commode. Dit was een echte kinderkamer…..
Het was maar een klein vliegtuig. Al snel was iedereen uitgestapt en sloten zij achter aan bij de rest. De trap was nu niet zo’n probleem. Iedereen keek nu immers de andere kant op.
Er was wel een ander probleem. De lucht was nog strak blauw en het was ook nog erg warm, maar er stond wel veel wind.
Ze liepen nu buiten naar de hal. Daar stond een groepje jongens. Zij hadden wel oog voor die twee leuke meiden achteraan de rij. Inge en Eva hadden dit ook in de gaten. Eva hield met twee handen haar jurkje omlaag. Ook Inge hield haar rokje stevig vast. Die jongens wilden vast wel wat hulp van de wind, alleen zouden ze wel vreemd opkijken als ze zouden zien wat ze er onder aan hadden.
Hier alleen paspoort controle. Gelukkig mochten de tassen dicht blijven. Dit tot grote opluchting van Eva.
Ze stonden nu nog even in de hal te wachten. De moeder van Inge stond bij de balie van de autoverhuur. De groep met jongens stond een stukje verderop. Ze keken nog steeds naar Eva en Inge. Inge zat hier blijkbaar niet over in. Zij vond dit wel een goed moment om te plassen. Eva zag wat ze aan het doen was en de ondeugende blik in haar ogen.
Eva moest eigenlijk ook plassen. Zou zij dit ook durven? Hier was wel erg veel publiek. Wat als iemand door had wat ze aan het doen was?
Ze keek nu weer naar Inge. Zij had nu een grote glimlach op haar gezicht.
Eva deed haar ogen dicht en liet haar plas lopen. Ze deed haar ogen weer open en keek naar de groep jongens. Zouden ze iets in de gaten hebben? Ze moesten eens weten!
De groep jongens liep nu weg. Ze keken nog wel een keer om.
Inge’s moeder liep nu naar hen toe. Er was een probleem met de huurauto. Er was iets niet goed gegaan met de reservering. Ze moesten hier nog twee uur wachten op hun auto.
Ze besloten om hier eerst maar te gaan eten. Daar hadden ze nu alle tijd voor.
Na het eten voelde Eva haar moeders hand onder haar jurkje. Dit was toch wel erg ongemakkelijk midden in een restaurant. Ook al was het er niet erg druk.
Ze voelde een duidelijk natte luier bij haar dochter. Ze moesten maar eens op zoek naar een plek om te verschonen. Ook Inge werd gecontroleerd. Zij kon ook meteen mee.
Eva’s moeder moest eerst zelf nog even naar de wc. Inge’s moeder ging ook meteen maar mee.
Even later waren ze weer terug. De dames wc’s waren veel te krap. Hier konden ze niet verschonen. Ze namen hun dochters mee naar de baby verschoon ruimte.
Inge en Eva gingen snel naar binnen. Hopelijk had niemand ze gezien.
Er was niemand anders binnen. Dat viel mee. Alleen kon de deur niet op slot. Eva wilde meteen weer naar buiten lopen. Haar moeder hield haar tegen. Dan had ze haar plas maar als een grote meid op moeten houden!
Er stond een grote tafel, met twee kussens er op. Ze moesten er allebei op klimmen.
Tijdens het verschonen keken ze allebei angstig naar de deur. Het kon niet snel genoeg voorbij zijn.
Eva’s moeder had helemaal geen haast. Zij nam de tijd om haar dochter grondig schoon te maken en goed in te smeren. Inge’s luier was al dicht geplakt. Zij was al bijna klaar.
Op dat moment ging de deur open. Er stapte een moeder binnen met een meisje van een jaar of drie in haar armen. De deur ging weer dicht. Moeder en dochter bleven even staan. Hun mond viel open van wat ze hier zagen.
Inge’s moeder maakte snel de drukknoopjes van haar romper dicht, zodat ze weer kon gaan staan.
Bij Eva werd nu de luier tussen haar benen door getrokken en strak vast geplakt. Ook zij sprong nu van de tafel en trok snel haar jurkje naar beneden. Ze wilde zo snel mogelijk weg hier.
Toen ze de deur uit liepen hoorden ze het meisje nog zeggen dat zij ook een roze luier wilde.
De huurauto stond nu klaar. Dat was maar goed ook. Hoeveel mensen hadden gezien dat ze net uit de verschoon ruimte kwamen?
Net toen ze de tassen achter in de auto hadden gestopt, kwam de moeder met het meisje naar buiten lopen. Die kleine herkende Inge en Eva meteen en zwaaide. Verlegen zwaaiden ze terug.
Ze stapten snel in de auto en reden weg.
Ze wisten nog steeds niet waar ze naar toe gingen en wat ze morgen zouden gaan doen. Hun moeders lieten niks los. Morgen kwamen ze er vanzelf wel achter.
Na een half uurtje rijden waren ze op hun bestemming. Ze parkeerden de auto voor een typisch Duits huis. Het lag net buiten een klein dorpje. Wat was hier nou te beleven op zo’n afgelegen plek?
De deur werd geopend. Een vrouw van een jaar of veertig kwam ze begroeten. Een hele aardige vrouw. Er was meteen een klik.
Binnen kregen ze wat te drinken en moest er een formulier worden ingevuld.
Het was al laat. Tijd voor Eva en Inge om naar hun kamer te gaan.
Ze pakten hun tas en liepen achter de vrouw aan naar boven. Toen ze de kamer binnen stapten, moesten ze even slikken. Dit hadden ze niet verwacht.
De hele kamer was roze. Er stonden twee bedden in en heel veel teddyberen en poppen , maar wat het meest opviel was de commode. Dit was een echte kinderkamer…..
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Heel erg leuk geschreven.
met super slot.
Kan niet wachten op meer
met super slot.
Kan niet wachten op meer
Inge zette haar tas op haar bed. Ze keek nog wat verwonderd om haar heen.
Het zag er dan wel uit als een kinderkamer, maar de bedden en de commode waren veel te groot voor kinderen. Dit was geen toeval dat ze hier moesten slapen.
Inge besloot nog snel even te plassen. Dan kon haar moeder haar straks nog even verschonen en had ze de hele nacht een lekker droge luier.
De gastvrouw had het zeker in de gaten, want voor ze het wist werd haar rokje en romper uitgetrokken. Inge stond nu met een rood hoofd voor haar. Verbaasd was ze niet. Dit gebeurde hier dan zeker wel vaker.
Inge moest nu op de commode klimmen. Ze aarzelde even. Waar was haar moeder dan?
Zonder een woord te zeggen, was het heel duidelijk dat iemand vond dat ze op moest schieten.
Ze klom op de commode. Al snel was haar luier af, werd ze gewassen en ingesmeerd. De nieuwe luier ging onder haar kont. Er gingen ook nog twee inleggers in. Het dikke pakket werd ook nog eens heel strak vast geplakt.
Eva zag Inge van de commode af stappen. Die luier was echt heel erg dik!
De gastvrouw liep nu naar haar toe en trok haar jurkje uit. Ze controleerde haar luier met haar hand. Deze was nog droog.
Eva kon best aardig Duits, maar dat was hier zeker niet nodig. Met een tikje op haar luier en de gezichtsuitdrukking van de vrouw wist ze wat er van haar verwacht werd.
Verlegen keek ze naar de grond. Ze moest nu verplicht plassen, maar het lukte niet meteen.
De gastvrouw liep nu naar de commode en trok een lade open. Ze pakte er iets uit.
Eva keek voorzichtig op. Het was een lange plastic verpakking met daarin een slangetje.
Toen herkende ze het. Dat was een katheter! Daar schrok ze flink van. Nu lukte het om te plassen. Dit tot groot plezier van de vrouw. De katheter ging weer terug de lade in.
Even later had ook Eva een hele dikke luier om. Ze ging naast Inge staan. De vrouw liep de kamer uit. Ze keken elkaar aan. Wat zou er nu gaan gebeuren?
Even later was ze weer terug. Ze had twee pyjama’s in haar handen. Eerst was Eva aan de beurt. Ze werd geholpen bij het aan trekken. Daarna was Inge aan de beurt.
Een paar minuten later keken ze naar elkaar. Dat zag er toch wel lief uit. Allebei helemaal roze. Heerlijk zachte en lekker warme fleece stof. Helemaal uit een stuk, zelfs de voeten. Alleen die rits op de rug maakte bovenaan wel een harde klik...
Nu moesten ze snel hun tante poetsen en in bed. Eva kreeg een speen in haar mond gedrukt. Nog voor ze kon protesteren hield de vrouw een andere speen voor haar. Deze had twee roze leren riempjes er aan vast. Als ze de speen uit zou spugen zou dit exemplaar de hele nacht worden vast gemaakt. Dat leek haar niet zo prettig. Ze hield deze maar in haar mond.
Ook Inge hield de speen maar in haar mond.
Het duurde lang voordat ze in slaap vielen. De dikke luiers waren erg aanwezig. Bovendien kraakte hun bed bij elke beweging. Niet het hout, maar het zeiltje op hun matras.
En wat te denken van die katheter. Wat stond hen morgen allemaal te wachten?
Een paar uur later werd Eva wakker. Ze had buikpijn. Ze hoorde het borrelen.
Inge lag ook maar te draaien. Zij had er zeker ook last van. Zou er iets in het drinken hebben gezeten?
Een paar minuten later wist ze dat ze geen andere keus had. Dit kon ze echt niet langer ophouden. Met een luid gepruttel vulde ze haar luier. Dit voelde zo vies!
Inge had het zeker gehoord. Enkele tellen later klonk bij haar ook gepruttel.
Slapen lukte nu niet meer.
Hoe lang zouden ze nog moeten blijven liggen voordat ze uit deze stinkende viezigheid bevrijd zouden worden?
Het zag er dan wel uit als een kinderkamer, maar de bedden en de commode waren veel te groot voor kinderen. Dit was geen toeval dat ze hier moesten slapen.
Inge besloot nog snel even te plassen. Dan kon haar moeder haar straks nog even verschonen en had ze de hele nacht een lekker droge luier.
De gastvrouw had het zeker in de gaten, want voor ze het wist werd haar rokje en romper uitgetrokken. Inge stond nu met een rood hoofd voor haar. Verbaasd was ze niet. Dit gebeurde hier dan zeker wel vaker.
Inge moest nu op de commode klimmen. Ze aarzelde even. Waar was haar moeder dan?
Zonder een woord te zeggen, was het heel duidelijk dat iemand vond dat ze op moest schieten.
Ze klom op de commode. Al snel was haar luier af, werd ze gewassen en ingesmeerd. De nieuwe luier ging onder haar kont. Er gingen ook nog twee inleggers in. Het dikke pakket werd ook nog eens heel strak vast geplakt.
Eva zag Inge van de commode af stappen. Die luier was echt heel erg dik!
De gastvrouw liep nu naar haar toe en trok haar jurkje uit. Ze controleerde haar luier met haar hand. Deze was nog droog.
Eva kon best aardig Duits, maar dat was hier zeker niet nodig. Met een tikje op haar luier en de gezichtsuitdrukking van de vrouw wist ze wat er van haar verwacht werd.
Verlegen keek ze naar de grond. Ze moest nu verplicht plassen, maar het lukte niet meteen.
De gastvrouw liep nu naar de commode en trok een lade open. Ze pakte er iets uit.
Eva keek voorzichtig op. Het was een lange plastic verpakking met daarin een slangetje.
Toen herkende ze het. Dat was een katheter! Daar schrok ze flink van. Nu lukte het om te plassen. Dit tot groot plezier van de vrouw. De katheter ging weer terug de lade in.
Even later had ook Eva een hele dikke luier om. Ze ging naast Inge staan. De vrouw liep de kamer uit. Ze keken elkaar aan. Wat zou er nu gaan gebeuren?
Even later was ze weer terug. Ze had twee pyjama’s in haar handen. Eerst was Eva aan de beurt. Ze werd geholpen bij het aan trekken. Daarna was Inge aan de beurt.
Een paar minuten later keken ze naar elkaar. Dat zag er toch wel lief uit. Allebei helemaal roze. Heerlijk zachte en lekker warme fleece stof. Helemaal uit een stuk, zelfs de voeten. Alleen die rits op de rug maakte bovenaan wel een harde klik...
Nu moesten ze snel hun tante poetsen en in bed. Eva kreeg een speen in haar mond gedrukt. Nog voor ze kon protesteren hield de vrouw een andere speen voor haar. Deze had twee roze leren riempjes er aan vast. Als ze de speen uit zou spugen zou dit exemplaar de hele nacht worden vast gemaakt. Dat leek haar niet zo prettig. Ze hield deze maar in haar mond.
Ook Inge hield de speen maar in haar mond.
Het duurde lang voordat ze in slaap vielen. De dikke luiers waren erg aanwezig. Bovendien kraakte hun bed bij elke beweging. Niet het hout, maar het zeiltje op hun matras.
En wat te denken van die katheter. Wat stond hen morgen allemaal te wachten?
Een paar uur later werd Eva wakker. Ze had buikpijn. Ze hoorde het borrelen.
Inge lag ook maar te draaien. Zij had er zeker ook last van. Zou er iets in het drinken hebben gezeten?
Een paar minuten later wist ze dat ze geen andere keus had. Dit kon ze echt niet langer ophouden. Met een luid gepruttel vulde ze haar luier. Dit voelde zo vies!
Inge had het zeker gehoord. Enkele tellen later klonk bij haar ook gepruttel.
Slapen lukte nu niet meer.
Hoe lang zouden ze nog moeten blijven liggen voordat ze uit deze stinkende viezigheid bevrijd zouden worden?
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Weer een geweldig vervolg.http://www.ab-dl-tb-club.nl/Smileys/default/azn.gif.
Leest vlot.
Of je er zelf bij bent.
Leest vlot.
Of je er zelf bij bent.
Eva lag maar te draaien. Het kraken van het zeiltje op haar bed hield maar niet op. Ook Inge wist niet meer hoe ze moest liggen. Er was geen enkele houding die het vieze gevoel van de poep verminderde.
Voorzichtig stapte ze uit bed en sloop naar Eva toe. Zij kon wel wat troost gebruiken zo te zien. Ze keek niet bepaald gelukkig. Haar speen zat nog in haar mond, net als die van Inge. Eigenlijk was die speen best wel fijn.
Inge kroop naast Eva in bed. Ze sloeg haar arm om haar heen. Ze zeiden verder niets. Het veilige gevoel van samen gaf ze weer een beetje rust.
Even later lagen ze allebei toch weer te slapen.
Voorzichtig werd de deur open gedaan. De gastvrouw liep de kamer in en opende de gordijnen. Ze deed ook meteen maar een raam open. Het welkomstdrankje van gisteravond had goed gewerkt. Dit kon niet missen met deze geur in de kamer.
Ze kreeg een glimlach op haar gezicht toen ze Inge en Eva zo bij elkaar in een bed zag liggen. Twee lieve kleine meisjes, die nu wakker werden door het zonlicht in de kamer.
Al snel werden ze herinnerd aan hun vieze luier. Niet alleen door de geur in de kamer.
Hopelijk mochten ze nu meteen onder de douche.
Ze moesten allebei meekomen naar de badkamer. Met een sleuteltje werd de rits van hun pyjama los gemaakt. Nu mochten ze hem uittrekken. De stank werd nu zelfs nog erger.
Met alleen hun luier nog aan moesten ze in het bad stappen. Naast het bad werd een vuilnisemmer neergezet.
Ze kregen tien minuten de tijd en moesten elkaar maar even helpen met wassen.
De vrouw liep nu weg uit de badkamer.
Eva wilde zo snel mogelijk deze luier af doen. Ze trok meteen de plakstrips los.
Snel deed ze de stinkende luier in de vuilnisemmer en draaide meteen de douchekraan open. Het water in het bad kleurde bruin. Gelukkig werd dat wel steeds minder. Dat voelde al een heel stuk beter dan enkele minuten geleden.
Inge had haar luier nog aan. Ze stond een beetje wijdbeens. Ze stond te plassen!
Ze had hetgeen bewust al een paar uur opgehouden. Haar luier voelde zo al vies genoeg.
Eerder wilde ze dit echt nog niet doen. De poep werd nu nog meer verspreid in haar luier. Hij begon zelfs bij haar lies te lekken. Een bruin spoor liep langs haar been. Dit was echt zo’n smerig gevoel.
Ze maakte de plakstrips los. Er liep nu nog meer viezigheid langs haar benen.
Haar zeer zware luier ging in de vuilnisemmer. Ze drukte de deksel nog even goed aan, zodat er zo weinig mogelijk vieze lucht uit zou komen.
Gelukkig richtte Eva nu de douchekop op haar billen. Ook nu kleurde de bodem van het bad weer bruin.
Ze wasten zich heel grondig met heel veel zeep. Dat rook tenminste weer fris en voelde ook weer veel beter.
Even later liepen ze weer schoon en droog de kamer in. Ze werden al opgewacht.
Inge moest meteen op de commode. Ze werd extra dik ingesmeerd met zalf, want door het nachtje in de viezigheid waren er al wat rode plekjes te zien. Nog wat poeder en de luier werd dicht geplakt.
Bij Eva was de rode uitslag nog wat erger. Ook bij haar werd extra dik zalf gesmeerd.
Een minuut later stond ze naast Inge voor de commode.
Ze kregen allebei een wit t shirt aan met voorop een groot Pampers logo. Een rokje mochten ze niet aan. Ze moesten zo mee naar beneden. Met hun luier volledig zichtbaar.
Er zat nog niemand anders beneden. Ze gingen vast aan tafel zitten, maar moesten nog even wachten op hun moeders.
Ze hoorden de trap kraken en even later ging de deur open.
Gelukkig kwam er geen vreemde binnen lopen. Zoals ze er nu bij zaten, was het onmogelijk iets te verbergen.
Het ontbijt smaakte goed. Alleen lieten Eva en Inge allebei hun verse sinaasappelsap staan. Dit hadden de moeders ook in de gaten.
Tijd voor wat uitleg. Het drankje van gisteravond was afgesproken werk. Dit was de straf voor Eva die ze nog tegoed had. Inge was hier het echte slachtoffer, dat zij dit ook moest ondergaan.
Eigenlijk vonden de moeders dat ze gisteren al genoeg gestraft waren tijdens de reis. Vandaag hoefden ze nergens bang voor te zijn. ze moesten juist extra veel drinken!
Een hele opluchting. Alleen wat waren dan de plannen voor vandaag?
Daar zouden ze na het ontbijt wel achter komen.
Even later stonden ze allemaal boven in de kinderkamer. De gastvrouw had nu een meetlint in haar hand. Inge moest op haar bed gaan staan, zodat al haar maten konden worden opgemeten en genoteerd.
Eva was nu aan de beurt. Zij moest ook op het bed gaan staan. Alleen kon Eva niet stil blijven staan. Ze stond maar te draaien. Het was overduidelijk. Ze moest nodig plassen.
Inge’s moeder begon haar nu te kietelen. Dit was precies wat ze nodig had. Iedereen zag dat ze meteen haar plas liet lopen.
Daar stond ze dan weer met een rood hoofd. Iedereen keek nog steeds naar haar. Ze schaamde zich dat het zo makkelijk was om haar ongecontroleerd te laten plassen.
Het opmeten was nu snel gebeurd.
Helaas kreeg ze niet meteen een schone luier. Deze had ze immers nog maar net om….
Voorzichtig stapte ze uit bed en sloop naar Eva toe. Zij kon wel wat troost gebruiken zo te zien. Ze keek niet bepaald gelukkig. Haar speen zat nog in haar mond, net als die van Inge. Eigenlijk was die speen best wel fijn.
Inge kroop naast Eva in bed. Ze sloeg haar arm om haar heen. Ze zeiden verder niets. Het veilige gevoel van samen gaf ze weer een beetje rust.
Even later lagen ze allebei toch weer te slapen.
Voorzichtig werd de deur open gedaan. De gastvrouw liep de kamer in en opende de gordijnen. Ze deed ook meteen maar een raam open. Het welkomstdrankje van gisteravond had goed gewerkt. Dit kon niet missen met deze geur in de kamer.
Ze kreeg een glimlach op haar gezicht toen ze Inge en Eva zo bij elkaar in een bed zag liggen. Twee lieve kleine meisjes, die nu wakker werden door het zonlicht in de kamer.
Al snel werden ze herinnerd aan hun vieze luier. Niet alleen door de geur in de kamer.
Hopelijk mochten ze nu meteen onder de douche.
Ze moesten allebei meekomen naar de badkamer. Met een sleuteltje werd de rits van hun pyjama los gemaakt. Nu mochten ze hem uittrekken. De stank werd nu zelfs nog erger.
Met alleen hun luier nog aan moesten ze in het bad stappen. Naast het bad werd een vuilnisemmer neergezet.
Ze kregen tien minuten de tijd en moesten elkaar maar even helpen met wassen.
De vrouw liep nu weg uit de badkamer.
Eva wilde zo snel mogelijk deze luier af doen. Ze trok meteen de plakstrips los.
Snel deed ze de stinkende luier in de vuilnisemmer en draaide meteen de douchekraan open. Het water in het bad kleurde bruin. Gelukkig werd dat wel steeds minder. Dat voelde al een heel stuk beter dan enkele minuten geleden.
Inge had haar luier nog aan. Ze stond een beetje wijdbeens. Ze stond te plassen!
Ze had hetgeen bewust al een paar uur opgehouden. Haar luier voelde zo al vies genoeg.
Eerder wilde ze dit echt nog niet doen. De poep werd nu nog meer verspreid in haar luier. Hij begon zelfs bij haar lies te lekken. Een bruin spoor liep langs haar been. Dit was echt zo’n smerig gevoel.
Ze maakte de plakstrips los. Er liep nu nog meer viezigheid langs haar benen.
Haar zeer zware luier ging in de vuilnisemmer. Ze drukte de deksel nog even goed aan, zodat er zo weinig mogelijk vieze lucht uit zou komen.
Gelukkig richtte Eva nu de douchekop op haar billen. Ook nu kleurde de bodem van het bad weer bruin.
Ze wasten zich heel grondig met heel veel zeep. Dat rook tenminste weer fris en voelde ook weer veel beter.
Even later liepen ze weer schoon en droog de kamer in. Ze werden al opgewacht.
Inge moest meteen op de commode. Ze werd extra dik ingesmeerd met zalf, want door het nachtje in de viezigheid waren er al wat rode plekjes te zien. Nog wat poeder en de luier werd dicht geplakt.
Bij Eva was de rode uitslag nog wat erger. Ook bij haar werd extra dik zalf gesmeerd.
Een minuut later stond ze naast Inge voor de commode.
Ze kregen allebei een wit t shirt aan met voorop een groot Pampers logo. Een rokje mochten ze niet aan. Ze moesten zo mee naar beneden. Met hun luier volledig zichtbaar.
Er zat nog niemand anders beneden. Ze gingen vast aan tafel zitten, maar moesten nog even wachten op hun moeders.
Ze hoorden de trap kraken en even later ging de deur open.
Gelukkig kwam er geen vreemde binnen lopen. Zoals ze er nu bij zaten, was het onmogelijk iets te verbergen.
Het ontbijt smaakte goed. Alleen lieten Eva en Inge allebei hun verse sinaasappelsap staan. Dit hadden de moeders ook in de gaten.
Tijd voor wat uitleg. Het drankje van gisteravond was afgesproken werk. Dit was de straf voor Eva die ze nog tegoed had. Inge was hier het echte slachtoffer, dat zij dit ook moest ondergaan.
Eigenlijk vonden de moeders dat ze gisteren al genoeg gestraft waren tijdens de reis. Vandaag hoefden ze nergens bang voor te zijn. ze moesten juist extra veel drinken!
Een hele opluchting. Alleen wat waren dan de plannen voor vandaag?
Daar zouden ze na het ontbijt wel achter komen.
Even later stonden ze allemaal boven in de kinderkamer. De gastvrouw had nu een meetlint in haar hand. Inge moest op haar bed gaan staan, zodat al haar maten konden worden opgemeten en genoteerd.
Eva was nu aan de beurt. Zij moest ook op het bed gaan staan. Alleen kon Eva niet stil blijven staan. Ze stond maar te draaien. Het was overduidelijk. Ze moest nodig plassen.
Inge’s moeder begon haar nu te kietelen. Dit was precies wat ze nodig had. Iedereen zag dat ze meteen haar plas liet lopen.
Daar stond ze dan weer met een rood hoofd. Iedereen keek nog steeds naar haar. Ze schaamde zich dat het zo makkelijk was om haar ongecontroleerd te laten plassen.
Het opmeten was nu snel gebeurd.
Helaas kreeg ze niet meteen een schone luier. Deze had ze immers nog maar net om….
luierdikkie
ik ben eigenlijk nog heel klein
zeker
Inge moest weer op haar bed gaan staan. Haar t shirt werd uitgetrokken.
De gastvrouw liep naar de kast en opende een deur. Hier hing een hele grote verzameling aan rompers in allerlei kleuren en maten. Ze pakte er een licht blauwe uit.
Inge moest deze passen. Natuurlijk kreeg ze wel hulp bij het aantrekken.
Toen de drukknoopjes dicht zaten, stonden er drie vrouwen aan de romper te voelen.
Dit was een prima romper voor in de winter. De stof was lekker dik en zacht en haar luier werd goed strak op zijn plaats gehouden. Zo zou er minder gekraak hoorbaar zijn van de luier en werd haar luierkont beperkt.
Deze romper moest weer uit. De volgende weer aan. Nu een witte. Deze zag er uit als een normaal t shirt, maar dan net iets te strak. Dus weer uit en de volgende weer aan. Een groene en deze paste een stuk beter. Alleen zat deze wel erg ruim om haar luier. Onder een rokje zou haar luier veel meer kraken en gaan hangen. Dit kon opgelost worden met een strak broekje er over, maar dat was weer lastig met verschonen.
Er kwamen spelden aan te pas om het onderste deel van de romper wat smaller te maken. Precies op maat voor Inge. Na drie pogingen met de spelden waren alle drie de vrouwen tevreden met het resultaat. Nu werd er druk gemeten en werden alle waardes opgeschreven.
De spelden gingen er weer uit en ook deze romper mocht weer uit.
Zo moest Inge nog vijf rompers passen. Allemaal andere soorten stof, van stretch tot satijn. Steeds werd er weer gekeken wat er aangepast moest worden voor de beste pasvorm.
Dit duurde nu al een poosje. Eva was er maar bij gaan zitten op haar bed. Ze had zelfs nog in alle rust het laatste beetje plas in haar luier laten lopen. Iedereen was nu zo druk bezig dat het eindelijk een keer ongemerkt gelukt was.
Inge was klaar. Eva was aan de beurt. Alleen toen ze op het bed ging staan, leek het de dames toch beter om haar eerst maar te verschonen. Deze luier was wel erg goed gevuld. Ze wilden liever geen lekkage op de rompers die ze moest passen.
Eerst maar op de commode.
Even later stond ze met alleen haar schone luier aan op bed. Deze luier was een heel stuk dikker dan de vorige. Als ze zo veel plaste, moesten ze haar anders veel te vaak verschonen.
Ook Eva moest meerdere rompers passen. Zij was net iets groter dan Inge en viel eigenlijk net tussen twee maten in. Bij haar koste het nog meer tijd om alles met spelden precies goed te krijgen, op te meten en op te schrijven.
Haar zoveelste romper werd weer uitgetrokken. Ze dacht dat ze nu wel klaar waren, maar dat had ze mis. De volgende kastdeur ging open. Hier hingen allemaal jurkjes. Alleen geen modieuze, die ze aan konden trekken naar school. Dit waren jurkjes voor hele kleine kinderen, maar dan in het groot!
Eva staarde met grote ogen naar de kast.
Ze moest er eentje passen. Een roze, met wit kant. De maat was goed volgens de dames, al dacht Eva daar heel anders over. Ze zag zich zelf staan in de spiegel. Ze zag er uit als een klein kind. Dit jurkje ws veel te kort, haar luier was duidelijk zichtbaar!
Eva moest het jurkje aan houden en op haar bed gaan zitten. Inge moest ook een jurkje passen. Precies dezelfde als Eva.
De moeders hadden wel schik. Zij vonden het wel leuk om hun dochters zo te zien.
Ze moesten ook nog bijpassende sokjes en lakschoentjes aan. En om het helemaal af te maken werd hun haar nog in gepaste stijl gedaan: twee staartjes met roze linten.
Het was tijd voor deze twee schattige kleine meisjes om naar beneden te gaan. Ze zouden zo gaan lunchen.
Beneden stond er weer een verrassing klaar. Er stonden nu twee hele grote kinderstoelen bij de tafel.
Protesteren had toch geen zin en dit kon maar een ding betekenen. Inge liep er meteen naar toe en ging er in zitten. Eva volgde haar voorbeeld, maar wel met een diepe zucht.
De gastvrouw bevestigde nu de tafeltjes op de kinderstoelen. Opstaan was niet meer mogelijk.
Hier hield het nog niet op. Natuurlijk kregen ze ook nog een hele grote slab om. Hun jurkje mocht natuurlijk niet vies worden!
Als lunch kregen ze een plastic bordje met daar op twee broodjes, maar dan in hele kleine stukjes gesneden natuurlijk. Een grote tuitbeker met aanmaaklimonade hoorde er ook bij.
Het viel Eva nog mee dat ze zelf mochten eten en niet gevoerd werden.
De lunch was op. De tafel was al afgeruimd. De gastvrouw en de moeders waren al een poosje weg, maar Eva en Inge zaten nog in hun kinderstoel. Ze konden er niet uit. Ze zouden straks worden opgehaald.
Een kwartiertje later moesten ze mee naar boven. Eva zag meteen dat er iets op haar bed zat. Er zaten twee brede witte riemen over haar bed. Een bij het voeteneinde en een in het midden.
Haar schoentjes werden uitgedaan en ze moest op haar bed gaan liggen. De gastvrouw zou laten zien hoe dit bevestigd moest worden.
De witte riemen werden nu over haar buik vast gezet. Daar onder zat nog een brede witte strook. Deze zat om het matras.
Al snel zaten er om haar polsen witte boeien. Deze werden vast gezet aan de witte strook.
Ook om haar enkels kreeg ze boeien. Die werden vast deze aan de uiteinden van de onderste witte strook.
Eva kon geen kant meer op. Ze lag goed vast, maar eigenlijk vond ze het helemaal niet erg. De boeien waren gevoerd en dus heerlijk zacht van binnen. Zo ongemakkelijk was het helemaal niet.
Inge had gezien hoe ze Eva hadden vast gebonden op bed. Op haar bed zaten niet van die witte riemen. Misschien kwam zij er makkelijker van af.
Haar schoentjes gingen uit.
De gastvrouw maakte nu de achterste kastdeur open. Ze haalde er twee roze dingen uit. Inge had pas door wat het waren toen ze bij haar werden aan gedaan. Het waren wanten, maar dan zonder duim. Alle vingers zaten best wel strak bij elkaar. Ze kon zo niets beet pakken! Deze werden vast gemaakt met een riempje, dus zelf uit doen ging niet lukken. Ze kon dus eigenlijk niet veel meer met haar handen.
Nu moest ze een plastic broekje aan, maar dan wel een met een kettinkje en een slotje.
Eenmaal goed op zijn plek voelde ze dat het kettinkje strak werd aangetrokken en vast gezet met het slotje. Wat haar betreft had dat best wel iets minder strak gemogen!
Er kwam nog meer. Een leren tuigje kwam over haar boven lichaam. Het duurde even, voordat alle riempjes op de juiste maat waren vast gezet. Nu sloot het wel heel goed aan.
Ze moest op haar bed gaan liggen. Haar tuigje werd nu met twee riempjes vast gezet aan de hoeken van het hoofdeinde van haar bed. Best wel strak. Omdraaien of overeind komen kon ze wel vergeten.
Om het helemaal af te maken kreeg ze een speen in haar mond. Dit keer dus wel een die met een riempje vast gemaakt kon worden achter haar hoofd. Ook Eva werd hier van voorzien.
Er werd nog even wat gevoeld en gecheckt door de moeders. Dit was dus de oplossing voor meisjes die niet van hun luier af konden blijven.
De gastvrouw en hun moeders gingen nu naar beneden thee drinken. Zij moesten zo maar even blijven liggen…
De gastvrouw liep naar de kast en opende een deur. Hier hing een hele grote verzameling aan rompers in allerlei kleuren en maten. Ze pakte er een licht blauwe uit.
Inge moest deze passen. Natuurlijk kreeg ze wel hulp bij het aantrekken.
Toen de drukknoopjes dicht zaten, stonden er drie vrouwen aan de romper te voelen.
Dit was een prima romper voor in de winter. De stof was lekker dik en zacht en haar luier werd goed strak op zijn plaats gehouden. Zo zou er minder gekraak hoorbaar zijn van de luier en werd haar luierkont beperkt.
Deze romper moest weer uit. De volgende weer aan. Nu een witte. Deze zag er uit als een normaal t shirt, maar dan net iets te strak. Dus weer uit en de volgende weer aan. Een groene en deze paste een stuk beter. Alleen zat deze wel erg ruim om haar luier. Onder een rokje zou haar luier veel meer kraken en gaan hangen. Dit kon opgelost worden met een strak broekje er over, maar dat was weer lastig met verschonen.
Er kwamen spelden aan te pas om het onderste deel van de romper wat smaller te maken. Precies op maat voor Inge. Na drie pogingen met de spelden waren alle drie de vrouwen tevreden met het resultaat. Nu werd er druk gemeten en werden alle waardes opgeschreven.
De spelden gingen er weer uit en ook deze romper mocht weer uit.
Zo moest Inge nog vijf rompers passen. Allemaal andere soorten stof, van stretch tot satijn. Steeds werd er weer gekeken wat er aangepast moest worden voor de beste pasvorm.
Dit duurde nu al een poosje. Eva was er maar bij gaan zitten op haar bed. Ze had zelfs nog in alle rust het laatste beetje plas in haar luier laten lopen. Iedereen was nu zo druk bezig dat het eindelijk een keer ongemerkt gelukt was.
Inge was klaar. Eva was aan de beurt. Alleen toen ze op het bed ging staan, leek het de dames toch beter om haar eerst maar te verschonen. Deze luier was wel erg goed gevuld. Ze wilden liever geen lekkage op de rompers die ze moest passen.
Eerst maar op de commode.
Even later stond ze met alleen haar schone luier aan op bed. Deze luier was een heel stuk dikker dan de vorige. Als ze zo veel plaste, moesten ze haar anders veel te vaak verschonen.
Ook Eva moest meerdere rompers passen. Zij was net iets groter dan Inge en viel eigenlijk net tussen twee maten in. Bij haar koste het nog meer tijd om alles met spelden precies goed te krijgen, op te meten en op te schrijven.
Haar zoveelste romper werd weer uitgetrokken. Ze dacht dat ze nu wel klaar waren, maar dat had ze mis. De volgende kastdeur ging open. Hier hingen allemaal jurkjes. Alleen geen modieuze, die ze aan konden trekken naar school. Dit waren jurkjes voor hele kleine kinderen, maar dan in het groot!
Eva staarde met grote ogen naar de kast.
Ze moest er eentje passen. Een roze, met wit kant. De maat was goed volgens de dames, al dacht Eva daar heel anders over. Ze zag zich zelf staan in de spiegel. Ze zag er uit als een klein kind. Dit jurkje ws veel te kort, haar luier was duidelijk zichtbaar!
Eva moest het jurkje aan houden en op haar bed gaan zitten. Inge moest ook een jurkje passen. Precies dezelfde als Eva.
De moeders hadden wel schik. Zij vonden het wel leuk om hun dochters zo te zien.
Ze moesten ook nog bijpassende sokjes en lakschoentjes aan. En om het helemaal af te maken werd hun haar nog in gepaste stijl gedaan: twee staartjes met roze linten.
Het was tijd voor deze twee schattige kleine meisjes om naar beneden te gaan. Ze zouden zo gaan lunchen.
Beneden stond er weer een verrassing klaar. Er stonden nu twee hele grote kinderstoelen bij de tafel.
Protesteren had toch geen zin en dit kon maar een ding betekenen. Inge liep er meteen naar toe en ging er in zitten. Eva volgde haar voorbeeld, maar wel met een diepe zucht.
De gastvrouw bevestigde nu de tafeltjes op de kinderstoelen. Opstaan was niet meer mogelijk.
Hier hield het nog niet op. Natuurlijk kregen ze ook nog een hele grote slab om. Hun jurkje mocht natuurlijk niet vies worden!
Als lunch kregen ze een plastic bordje met daar op twee broodjes, maar dan in hele kleine stukjes gesneden natuurlijk. Een grote tuitbeker met aanmaaklimonade hoorde er ook bij.
Het viel Eva nog mee dat ze zelf mochten eten en niet gevoerd werden.
De lunch was op. De tafel was al afgeruimd. De gastvrouw en de moeders waren al een poosje weg, maar Eva en Inge zaten nog in hun kinderstoel. Ze konden er niet uit. Ze zouden straks worden opgehaald.
Een kwartiertje later moesten ze mee naar boven. Eva zag meteen dat er iets op haar bed zat. Er zaten twee brede witte riemen over haar bed. Een bij het voeteneinde en een in het midden.
Haar schoentjes werden uitgedaan en ze moest op haar bed gaan liggen. De gastvrouw zou laten zien hoe dit bevestigd moest worden.
De witte riemen werden nu over haar buik vast gezet. Daar onder zat nog een brede witte strook. Deze zat om het matras.
Al snel zaten er om haar polsen witte boeien. Deze werden vast gezet aan de witte strook.
Ook om haar enkels kreeg ze boeien. Die werden vast deze aan de uiteinden van de onderste witte strook.
Eva kon geen kant meer op. Ze lag goed vast, maar eigenlijk vond ze het helemaal niet erg. De boeien waren gevoerd en dus heerlijk zacht van binnen. Zo ongemakkelijk was het helemaal niet.
Inge had gezien hoe ze Eva hadden vast gebonden op bed. Op haar bed zaten niet van die witte riemen. Misschien kwam zij er makkelijker van af.
Haar schoentjes gingen uit.
De gastvrouw maakte nu de achterste kastdeur open. Ze haalde er twee roze dingen uit. Inge had pas door wat het waren toen ze bij haar werden aan gedaan. Het waren wanten, maar dan zonder duim. Alle vingers zaten best wel strak bij elkaar. Ze kon zo niets beet pakken! Deze werden vast gemaakt met een riempje, dus zelf uit doen ging niet lukken. Ze kon dus eigenlijk niet veel meer met haar handen.
Nu moest ze een plastic broekje aan, maar dan wel een met een kettinkje en een slotje.
Eenmaal goed op zijn plek voelde ze dat het kettinkje strak werd aangetrokken en vast gezet met het slotje. Wat haar betreft had dat best wel iets minder strak gemogen!
Er kwam nog meer. Een leren tuigje kwam over haar boven lichaam. Het duurde even, voordat alle riempjes op de juiste maat waren vast gezet. Nu sloot het wel heel goed aan.
Ze moest op haar bed gaan liggen. Haar tuigje werd nu met twee riempjes vast gezet aan de hoeken van het hoofdeinde van haar bed. Best wel strak. Omdraaien of overeind komen kon ze wel vergeten.
Om het helemaal af te maken kreeg ze een speen in haar mond. Dit keer dus wel een die met een riempje vast gemaakt kon worden achter haar hoofd. Ook Eva werd hier van voorzien.
Er werd nog even wat gevoeld en gecheckt door de moeders. Dit was dus de oplossing voor meisjes die niet van hun luier af konden blijven.
De gastvrouw en hun moeders gingen nu naar beneden thee drinken. Zij moesten zo maar even blijven liggen…
Een kwartiertje later was de thee op. De gastvrouw zou vast aan het eten beginnen. De Moeders gingen naar boven. Het had lang genoeg geduurd, ze hadden vanmorgen nog gezegd dat ze geen straf meer zouden krijgen.
Op de kamer zagen ze toch iets anders dan verwacht. Ze lagen allebei heerlijk ontspannen te slapen. Geen sporen van tranen of boze gezichten. Het zag er eigenlijk wel erg lief uit met die net te korte jurkjes en die speen vast in hun mond
Ze hadden vannacht zeker niet zo lekker geslapen. Dan mochten ze nog wel een uurtje blijven liggen.
Een uur later werden ze toch wakker gemaakt, Anders zouden ze vanavond niet meer gaan slapen.
Eva keek nog even wat slaperig naar haar handen toen ze merkte dat ze vast lag. Een paar tellen later wist ze weer waar ze was. Er kwam een grote glimlach op haar gezicht. Ze had heerlijk geslapen. Wel gek dat ze het alleen maar fijn vond om helemaal vast te liggen….
Haar moeder maakte nu de boeien los met een speciaal sleuteltje. de speen bleef nog even vast, lekker rustig! Ze mocht opstaan en meteen op de commode. Ze kon wel een schone luier gebruiken.
Inge werd ook bevrijd. De wanten en het tuigje gingen uit. Ze mocht nu opstaan om ook het slotje van het plastic broekje los te kunnen maken. Deze kon nu ook uit. Ook haar speen bleef nog even vast. Ze moest nog even wachten tot Eva klaar was. Dan was zij ook wel toe aan een verschoning.
Ze liep naar het bed van Eva en voelde aan de boeien. Zag er toch wel erg spannend uit.
Ze voelde een zetje in haar rug en viel voorover op het bed.
“Je mag het wel even proberen hoor.”
Wat beschaamd keek ze om naar haar moeder. Ze twijfelde even, maar draaide zich toen om en stopte haar handen in de boeien. Haar moeder maakte ze meteen vast, gevolgd door haar enkels.
Voelde inderdaad best wel lekker. Alleen had ze verwacht dat ze meteen weer losgemaakt zou worden.
Dat gebeurde alleen niet.
Eva was al klaar. Ze sprong van de commode en keek nu naar Inge. Zij moest nog even zo blijven liggen, omdat haar moeder wilde weten of ze verschoond kon worden zonder haar los te moeten maken.
Ze moest haar kont omhoog doen, zodat het kussen van de commode onder haar kon worden geschoven. Zo bleef het bed tenminste schoon.
De natte luier werd onder haar vandaan gehaald en ze werd goed schoon gemaakt. Een schone luier werd onder haar kont geschoven. Natuurlijk word ze goed ingesmeerd met zalf en voorzien van een lading poeder.
Op dat moment kwam de gastvrouw binnen lopen. Zij wilde nog wat aan de moeders laten zien. Ze lieten Inge achter op bed met haar luier nog open.
De lade onder de commode ging open. Eva schrok hier van. Ze kreeg medelijden met Inge. Zij kon geen kant op.
De katheter kwam eerst uit de lade. Er werd goed naar gekeken en overlegd hoe deze moest worden gebruikt. Voor meisjes die niet in hun luier wilde plassen!
Vervolgens kwam er een flesje met een lange tuit uit de lade. Dit zorgde zeker weten binnen een uur voor een flinke bruine luier. Dit werkte nog beter dan het middeltje wat ze gisteren door hun drinken had gedaan. En het inbrengen van het flesje was ook nog eens extra ongemakkelijk.
De gastvrouw pakte nu een doosje uit de lade. Ze maakte het open. Er zat een strip in met hele grote pillen, zetpillen!
Vervolgens pakte ze nog iets.
Eva schrok toen ze zag wat het was. Op internet had ze zoiets wel eens gezien, maar deze was open in het midden!
De combinatie van zo’n zetpil met deze plug zou er voor zorgen dat de dunne poep niet kon worden tegen gehouden en zo de luier in kon lopen. Samen met een katheter zou ze dan net als een baby ongecontroleerd blijven plassen en poepen.
Inge lag nu toch wel onrustig. Ze trok tevergeefs wat aan de boeien. Je zag de angst in haar ogen.
Dit tot groot plezier van de gastvrouw.
Als ze weer straf verdiend had, wist ze nu wat haar te wachten stond.
Vandaag had ze gelukkig haar straf er al op zitten.
De straf middelen gingen weer terug in de lade en Inge’s luier werd dicht geplakt. Dit tot grote opluchting van Inge en Eva. De boeien werden losgemaakt, de spenen mochten uit en hun moeders en de gastvrouw gingen naar beneden.
Inge en Eva bleven achter. Ze moesten nog even wat tot rust komen. Daarom gingen samen op bed zitten. Ze moesten er in de toekomst voor zorgen dat ze geen straf meer zouden krijgen!
Op de kamer zagen ze toch iets anders dan verwacht. Ze lagen allebei heerlijk ontspannen te slapen. Geen sporen van tranen of boze gezichten. Het zag er eigenlijk wel erg lief uit met die net te korte jurkjes en die speen vast in hun mond
Ze hadden vannacht zeker niet zo lekker geslapen. Dan mochten ze nog wel een uurtje blijven liggen.
Een uur later werden ze toch wakker gemaakt, Anders zouden ze vanavond niet meer gaan slapen.
Eva keek nog even wat slaperig naar haar handen toen ze merkte dat ze vast lag. Een paar tellen later wist ze weer waar ze was. Er kwam een grote glimlach op haar gezicht. Ze had heerlijk geslapen. Wel gek dat ze het alleen maar fijn vond om helemaal vast te liggen….
Haar moeder maakte nu de boeien los met een speciaal sleuteltje. de speen bleef nog even vast, lekker rustig! Ze mocht opstaan en meteen op de commode. Ze kon wel een schone luier gebruiken.
Inge werd ook bevrijd. De wanten en het tuigje gingen uit. Ze mocht nu opstaan om ook het slotje van het plastic broekje los te kunnen maken. Deze kon nu ook uit. Ook haar speen bleef nog even vast. Ze moest nog even wachten tot Eva klaar was. Dan was zij ook wel toe aan een verschoning.
Ze liep naar het bed van Eva en voelde aan de boeien. Zag er toch wel erg spannend uit.
Ze voelde een zetje in haar rug en viel voorover op het bed.
“Je mag het wel even proberen hoor.”
Wat beschaamd keek ze om naar haar moeder. Ze twijfelde even, maar draaide zich toen om en stopte haar handen in de boeien. Haar moeder maakte ze meteen vast, gevolgd door haar enkels.
Voelde inderdaad best wel lekker. Alleen had ze verwacht dat ze meteen weer losgemaakt zou worden.
Dat gebeurde alleen niet.
Eva was al klaar. Ze sprong van de commode en keek nu naar Inge. Zij moest nog even zo blijven liggen, omdat haar moeder wilde weten of ze verschoond kon worden zonder haar los te moeten maken.
Ze moest haar kont omhoog doen, zodat het kussen van de commode onder haar kon worden geschoven. Zo bleef het bed tenminste schoon.
De natte luier werd onder haar vandaan gehaald en ze werd goed schoon gemaakt. Een schone luier werd onder haar kont geschoven. Natuurlijk word ze goed ingesmeerd met zalf en voorzien van een lading poeder.
Op dat moment kwam de gastvrouw binnen lopen. Zij wilde nog wat aan de moeders laten zien. Ze lieten Inge achter op bed met haar luier nog open.
De lade onder de commode ging open. Eva schrok hier van. Ze kreeg medelijden met Inge. Zij kon geen kant op.
De katheter kwam eerst uit de lade. Er werd goed naar gekeken en overlegd hoe deze moest worden gebruikt. Voor meisjes die niet in hun luier wilde plassen!
Vervolgens kwam er een flesje met een lange tuit uit de lade. Dit zorgde zeker weten binnen een uur voor een flinke bruine luier. Dit werkte nog beter dan het middeltje wat ze gisteren door hun drinken had gedaan. En het inbrengen van het flesje was ook nog eens extra ongemakkelijk.
De gastvrouw pakte nu een doosje uit de lade. Ze maakte het open. Er zat een strip in met hele grote pillen, zetpillen!
Vervolgens pakte ze nog iets.
Eva schrok toen ze zag wat het was. Op internet had ze zoiets wel eens gezien, maar deze was open in het midden!
De combinatie van zo’n zetpil met deze plug zou er voor zorgen dat de dunne poep niet kon worden tegen gehouden en zo de luier in kon lopen. Samen met een katheter zou ze dan net als een baby ongecontroleerd blijven plassen en poepen.
Inge lag nu toch wel onrustig. Ze trok tevergeefs wat aan de boeien. Je zag de angst in haar ogen.
Dit tot groot plezier van de gastvrouw.
Als ze weer straf verdiend had, wist ze nu wat haar te wachten stond.
Vandaag had ze gelukkig haar straf er al op zitten.
De straf middelen gingen weer terug in de lade en Inge’s luier werd dicht geplakt. Dit tot grote opluchting van Inge en Eva. De boeien werden losgemaakt, de spenen mochten uit en hun moeders en de gastvrouw gingen naar beneden.
Inge en Eva bleven achter. Ze moesten nog even wat tot rust komen. Daarom gingen samen op bed zitten. Ze moesten er in de toekomst voor zorgen dat ze geen straf meer zouden krijgen!
Inge's moeder kwam de kamer binnen lopen. Over vijf minuten zouden ze gaan eten. Tijd voor Eva en Inge om op te staan. Ze hadden nu al lang genoeg op het bed zitten kletsen.
Nog even werden ze gecontroleerd. Ze kregen een complimentje voor hun droge luier. Waren het dan toch al geen kleine meisjes meer?
Beneden tijdens het eten waren het nog wel kleine meisjes. Die zitten nou eenmaal in een kinderstoel en hebben een slabbetje om. Gelukkig geen potje babyvoer. Wel eten wat geschikt was voor kinderen: patat. Natuurlijk op een plastic Nijntje bordje. Lekker zonder bestek.
Na het eten mochten de meiden zelf hun gang gaan. Ze gingen in de kamer op de bank zitten. Omdat ze zich anders maar zouden vervelen werd er een tekenfilm voor ze aan gezet. Ze hadden niet veel aandacht voor de tv. Alles was Duits ingesproken, maakt het toch minder leuk.
Een poosje later kwamen ook hun moeders er bij zitten. Zij wilden wel eens weten wat ze tot nu toe van het weekendje weg vonden.
Ze hadden tijdens het zoeken naar grote rompers op internet dit adres gevonden. Hier kon alles op maat gemaakt worden. De beste manier voor kleding precies op maat en in de gewenste stof en kleur. Bovendien hadden ze hier ook alle bedenkbare middelen voor stoute kinderen. Toen ze zagen dat ze hier ook in stijl konden blijven slapen, was de keuze snel gemaakt. Hier moesten ze naar toe. Alles in het echt uit kunnen proberen was precies waar ze naar op zoek waren.
Eva en Inge mochten aangeven wat er wel en niet goed bevallen was. Poepluiers vonden ze nog steeds erg smerig en ze hoopten dat dit niet meer zou gebeuren. Ze hadden nog steeds een beetje jeuk van de uitslag.
De peuterbehandeling, met bijpassende kleding vonden ze wel leuk, zo voor een daagje. Dit was niet iets wat ze thuis ook elke dag zouden willen, maar zo voor een keer wel grappig.
Een beetje beschaamd moesten ze toegeven dat het vastgebonden op bed liggen ook wel fijn had gevoeld. Machteloos, maar wel met een veilig gevoel. Even helemaal niets. Niets moeten en niets kunnen.
Alleen die katheters, holle pluggen en laxeermiddelen was wel heel erg eng. Dit wilden ze liever niet. Dit kon nog wel eens pijnlijk worden met inbrengen. En bovendien zouden ze dan de hele tijd met een vieze luier moeten rondlopen. Dan zouden ze toch wel iets heel ergs moeten uithalen om zo’n zware straf te verdienen.
Gelukkig waren de moeders het hier helemaal mee eens. Dit ging wel erg ver. Het was goed dat ze hun grenzen aan konden geven.
Buiten in het openbaar een luier moeten dragen was wel lekker, maar wel heel erg spannend. Zolang het maar niet op zou vallen. Betrapt worden op het vliegveld was toch wel heel erg heftig. Ze schaamden zich toen diep, maar achteraf was het wel een leuk avontuur. Ze zagen wel op tegen de terugreis.
De kleding was iedereen heel enthousiast over. Precies de juiste pasvorm dat was toch wel geweldig. Dan nog de goede kwaliteit van de stoffen, maar belangrijker nog de kleuren. Een hele discussie, want de meiden wilden zo ongeveer alle kleuren wel hebben!
Ze zaten al weer een hele tijd te praten. Inmiddels was het de hoogste tijd om naar boven te gaan. De jurkjes gingen uit. Inge had duidelijk in haar luier geplast, maar die van Eva was nog droog. Ze kreeg hier een standje voor.
Eva aarzelde wat en zei toen heel verlegen, dat ze niet alleen moest plassen.
Ze kreeg te horen dat ze maar gewoon in haar luier moest plassen, anders was het zonde van die luier. Daarna mocht ze dan naar de wc voor het andere.
Heel voorzichtig, met haar handen voor haar luier, begon ze te plassen. Inmiddels begon ze er al aan te wennen om voor publiek te moeten plassen. Al kleurde haar hoofd nog steeds wel een beetje rood.
Eva moest meteen meekomen naar de badkamer. Hier werd haar luier af gedaan. Ze kon nu zelf naar de wc en daarna onder de douche.
Inge liep mee over de gang naar een andere badkamer. Toen haar luier af ging besloot ze om ook eerst maar op de wc te gaan zitten. Dan zou ze in ieder geval vannacht niet meer hoeven.
Een half uurtje later hadden de meiden weer een dikke luier om en hun pyjama weer aan. De bedden werden nu tegen elkaar aan gezet, anders zouden ze toch weer bij elkaar in bed kruipen…
Ze kregen een speen in. Zonder riempje. Wel met als waarschuwing dat als het over tien minuten niet stil was ze alsnog eentje met een riempje zouden krijgen.
Binnen vijf minuten was het al stil. Ze lagen al te dromen wat er morgen allemaal zou gaan gebeuren.
Nog even werden ze gecontroleerd. Ze kregen een complimentje voor hun droge luier. Waren het dan toch al geen kleine meisjes meer?
Beneden tijdens het eten waren het nog wel kleine meisjes. Die zitten nou eenmaal in een kinderstoel en hebben een slabbetje om. Gelukkig geen potje babyvoer. Wel eten wat geschikt was voor kinderen: patat. Natuurlijk op een plastic Nijntje bordje. Lekker zonder bestek.
Na het eten mochten de meiden zelf hun gang gaan. Ze gingen in de kamer op de bank zitten. Omdat ze zich anders maar zouden vervelen werd er een tekenfilm voor ze aan gezet. Ze hadden niet veel aandacht voor de tv. Alles was Duits ingesproken, maakt het toch minder leuk.
Een poosje later kwamen ook hun moeders er bij zitten. Zij wilden wel eens weten wat ze tot nu toe van het weekendje weg vonden.
Ze hadden tijdens het zoeken naar grote rompers op internet dit adres gevonden. Hier kon alles op maat gemaakt worden. De beste manier voor kleding precies op maat en in de gewenste stof en kleur. Bovendien hadden ze hier ook alle bedenkbare middelen voor stoute kinderen. Toen ze zagen dat ze hier ook in stijl konden blijven slapen, was de keuze snel gemaakt. Hier moesten ze naar toe. Alles in het echt uit kunnen proberen was precies waar ze naar op zoek waren.
Eva en Inge mochten aangeven wat er wel en niet goed bevallen was. Poepluiers vonden ze nog steeds erg smerig en ze hoopten dat dit niet meer zou gebeuren. Ze hadden nog steeds een beetje jeuk van de uitslag.
De peuterbehandeling, met bijpassende kleding vonden ze wel leuk, zo voor een daagje. Dit was niet iets wat ze thuis ook elke dag zouden willen, maar zo voor een keer wel grappig.
Een beetje beschaamd moesten ze toegeven dat het vastgebonden op bed liggen ook wel fijn had gevoeld. Machteloos, maar wel met een veilig gevoel. Even helemaal niets. Niets moeten en niets kunnen.
Alleen die katheters, holle pluggen en laxeermiddelen was wel heel erg eng. Dit wilden ze liever niet. Dit kon nog wel eens pijnlijk worden met inbrengen. En bovendien zouden ze dan de hele tijd met een vieze luier moeten rondlopen. Dan zouden ze toch wel iets heel ergs moeten uithalen om zo’n zware straf te verdienen.
Gelukkig waren de moeders het hier helemaal mee eens. Dit ging wel erg ver. Het was goed dat ze hun grenzen aan konden geven.
Buiten in het openbaar een luier moeten dragen was wel lekker, maar wel heel erg spannend. Zolang het maar niet op zou vallen. Betrapt worden op het vliegveld was toch wel heel erg heftig. Ze schaamden zich toen diep, maar achteraf was het wel een leuk avontuur. Ze zagen wel op tegen de terugreis.
De kleding was iedereen heel enthousiast over. Precies de juiste pasvorm dat was toch wel geweldig. Dan nog de goede kwaliteit van de stoffen, maar belangrijker nog de kleuren. Een hele discussie, want de meiden wilden zo ongeveer alle kleuren wel hebben!
Ze zaten al weer een hele tijd te praten. Inmiddels was het de hoogste tijd om naar boven te gaan. De jurkjes gingen uit. Inge had duidelijk in haar luier geplast, maar die van Eva was nog droog. Ze kreeg hier een standje voor.
Eva aarzelde wat en zei toen heel verlegen, dat ze niet alleen moest plassen.
Ze kreeg te horen dat ze maar gewoon in haar luier moest plassen, anders was het zonde van die luier. Daarna mocht ze dan naar de wc voor het andere.
Heel voorzichtig, met haar handen voor haar luier, begon ze te plassen. Inmiddels begon ze er al aan te wennen om voor publiek te moeten plassen. Al kleurde haar hoofd nog steeds wel een beetje rood.
Eva moest meteen meekomen naar de badkamer. Hier werd haar luier af gedaan. Ze kon nu zelf naar de wc en daarna onder de douche.
Inge liep mee over de gang naar een andere badkamer. Toen haar luier af ging besloot ze om ook eerst maar op de wc te gaan zitten. Dan zou ze in ieder geval vannacht niet meer hoeven.
Een half uurtje later hadden de meiden weer een dikke luier om en hun pyjama weer aan. De bedden werden nu tegen elkaar aan gezet, anders zouden ze toch weer bij elkaar in bed kruipen…
Ze kregen een speen in. Zonder riempje. Wel met als waarschuwing dat als het over tien minuten niet stil was ze alsnog eentje met een riempje zouden krijgen.
Binnen vijf minuten was het al stil. Ze lagen al te dromen wat er morgen allemaal zou gaan gebeuren.
De deur ging open. Het licht uit de gang viel precies op de twee meiden die nog heerlijk lagen te slapen. Het was nog vroeg, maar de hoogste tijd om op te staan.
Het licht in de kamer werd aan gezet. Langzaam kwam er beweging in Inge en Eva. Nog wat slaperig wreven ze in hun ogen.
Nog even blijven liggen ging niet gebeuren. Ze moesten meteen mee naar beneden voor het ontbijt.
In hun pyjama liepen ze de trap af. Onderaan de trap bleef Eva even staan. Eerst nog even plassen voor het ontbijt.
Ze voelde een hand op haar luier. Het was Inge. Zij stond naast haar met een grote glimlach op haar gezicht. Zij vond het prachtig dat Eva juist nu stond te plassen. Niks meer verlegen en proberen om het stiekem te doen, maar met een ondeugende blik in haar ogen.
Inge pakte nu de hand van Eva en drukte deze tussen haar benen. Ondanks de dikke pyjama voelde Eva de luier zwaarder en warmer worden. Wel een beetje vreemd, maar lekker ondeugend.
Nu was het tijd voor het ontbijt.
Na het ontbijt was het tijd om te gaan douchen. Veel tijd hadden ze niet meer. Ze moesten op tijd op het vliegveld zijn.
Na het douchen was het tijd voor Eva om op de commode te klimmen. Inge was al aangekleed. Zij was al klaar voor vertrek. Ze had een blauw jurkje aan. Deze hield haar luier heel goed verborgen.
Even later was ook Eva klaar voor vertrek. Zij had een zwart jurkje aan. Deze was wel heel wat korter dan het jurkje van de heenweg. Gelukkig Had ze nu niet zo’n hele dikke luier meer om. Ze was blij dat er nog een roze luier in haar tas zat.
Ze bekeek zich zelf nog eens goed in de spiegel. Haar luier was echt niet zichtbaar, maar ze kon maar beter niet bukken!
Nog even afscheid nemen van de gastvrouw. Tijd om te vertrekken.
Na een half uurtje in de auto kwamen ze aan op het vliegveld. Gelukkig was het niet druk bij de autoverhuur. De auto was al snel ingeleverd.
Nu kwam waar Eva al de hele ochtend tegenop zag.
Inchecken was geen probleem, maar die tassencontrole! Zou ze weer haar tas open moeten maken?
Ze had weinig keus. Met pijn in haar buik van de zenuwen liep ze achter haar moeder aan. Ook Inge was stil. Ook zij hoopte dat haar tas dicht mocht blijven.
Eva’s tas ging als eerste door de scan. De beveiliger zag iets op het scherm en de tas ging nog een keer terug. Bij Eva brak het zweet al weer uit. Daar gaan we weer.
Haar tas kwam uit de scan en tegen haar verwachting in mocht ze zo doorlopen.
Nu was de tas van Inge aan de beurt, maar ook zij kon een minuut later weer opgelucht adem halen. Alleen niet voor lang, want nu moesten ze door de bodyscan.
Inge stond als eerste in de scan. Eva zag de beveiligers naar het scherm wijzen en met elkaar overleggen. Zou Inge’s luier zichtbaar zijn in de scan?
Inge mocht door. Eva stapte nu in de scan. Met haar armen omhoog had ze het gevoel dat haar jurkje net niet lang genoeg was. Zou er net een stukje roze luier zichtbaar zijn onder haar jurkje?
Ze kreeg het er warm van, maar ze kreeg het nog veel warmer toen ze mee moest lopen om gefouilleerd te worden.
Gelukkig was het na een minuut al voorbij. Eva was er van overtuigd dat ze haar luier moest hebben gevoeld.
Zonder enige uitleg mocht ze verder lopen. Dit deed ze maar al te graag. met knikkende knieën liep ze naar Inge.
De vliegtuigtrap wisten ze nu wel een oplossing voor, dat was geen probleem meer. Opgelucht zaten ze nu in het vliegtuig. Al had Eva niet haar eigen tas boven in het bagagevak gestopt. Inge’s jurkje was wat langer. Zij had Eva maar even geholpen.
En uur later zaten ze nog steeds in het vliegtuig. Nog steeds op de grond. Er moest blijkbaar iets gerepareerd worden. Dit was niet gunstig voor Eva. Zij had vanmorgen bedacht dat ze haar luier droog zou houden tot ze thuis waren. Op die manier zou er geen verschoning nodig zijn onderweg. Dan kon er dus ook niemand per ongeluk binnen komen lopen.
Alleen moest die vertraging dan niet te lang gaan duren.
Het licht in de kamer werd aan gezet. Langzaam kwam er beweging in Inge en Eva. Nog wat slaperig wreven ze in hun ogen.
Nog even blijven liggen ging niet gebeuren. Ze moesten meteen mee naar beneden voor het ontbijt.
In hun pyjama liepen ze de trap af. Onderaan de trap bleef Eva even staan. Eerst nog even plassen voor het ontbijt.
Ze voelde een hand op haar luier. Het was Inge. Zij stond naast haar met een grote glimlach op haar gezicht. Zij vond het prachtig dat Eva juist nu stond te plassen. Niks meer verlegen en proberen om het stiekem te doen, maar met een ondeugende blik in haar ogen.
Inge pakte nu de hand van Eva en drukte deze tussen haar benen. Ondanks de dikke pyjama voelde Eva de luier zwaarder en warmer worden. Wel een beetje vreemd, maar lekker ondeugend.
Nu was het tijd voor het ontbijt.
Na het ontbijt was het tijd om te gaan douchen. Veel tijd hadden ze niet meer. Ze moesten op tijd op het vliegveld zijn.
Na het douchen was het tijd voor Eva om op de commode te klimmen. Inge was al aangekleed. Zij was al klaar voor vertrek. Ze had een blauw jurkje aan. Deze hield haar luier heel goed verborgen.
Even later was ook Eva klaar voor vertrek. Zij had een zwart jurkje aan. Deze was wel heel wat korter dan het jurkje van de heenweg. Gelukkig Had ze nu niet zo’n hele dikke luier meer om. Ze was blij dat er nog een roze luier in haar tas zat.
Ze bekeek zich zelf nog eens goed in de spiegel. Haar luier was echt niet zichtbaar, maar ze kon maar beter niet bukken!
Nog even afscheid nemen van de gastvrouw. Tijd om te vertrekken.
Na een half uurtje in de auto kwamen ze aan op het vliegveld. Gelukkig was het niet druk bij de autoverhuur. De auto was al snel ingeleverd.
Nu kwam waar Eva al de hele ochtend tegenop zag.
Inchecken was geen probleem, maar die tassencontrole! Zou ze weer haar tas open moeten maken?
Ze had weinig keus. Met pijn in haar buik van de zenuwen liep ze achter haar moeder aan. Ook Inge was stil. Ook zij hoopte dat haar tas dicht mocht blijven.
Eva’s tas ging als eerste door de scan. De beveiliger zag iets op het scherm en de tas ging nog een keer terug. Bij Eva brak het zweet al weer uit. Daar gaan we weer.
Haar tas kwam uit de scan en tegen haar verwachting in mocht ze zo doorlopen.
Nu was de tas van Inge aan de beurt, maar ook zij kon een minuut later weer opgelucht adem halen. Alleen niet voor lang, want nu moesten ze door de bodyscan.
Inge stond als eerste in de scan. Eva zag de beveiligers naar het scherm wijzen en met elkaar overleggen. Zou Inge’s luier zichtbaar zijn in de scan?
Inge mocht door. Eva stapte nu in de scan. Met haar armen omhoog had ze het gevoel dat haar jurkje net niet lang genoeg was. Zou er net een stukje roze luier zichtbaar zijn onder haar jurkje?
Ze kreeg het er warm van, maar ze kreeg het nog veel warmer toen ze mee moest lopen om gefouilleerd te worden.
Gelukkig was het na een minuut al voorbij. Eva was er van overtuigd dat ze haar luier moest hebben gevoeld.
Zonder enige uitleg mocht ze verder lopen. Dit deed ze maar al te graag. met knikkende knieën liep ze naar Inge.
De vliegtuigtrap wisten ze nu wel een oplossing voor, dat was geen probleem meer. Opgelucht zaten ze nu in het vliegtuig. Al had Eva niet haar eigen tas boven in het bagagevak gestopt. Inge’s jurkje was wat langer. Zij had Eva maar even geholpen.
En uur later zaten ze nog steeds in het vliegtuig. Nog steeds op de grond. Er moest blijkbaar iets gerepareerd worden. Dit was niet gunstig voor Eva. Zij had vanmorgen bedacht dat ze haar luier droog zou houden tot ze thuis waren. Op die manier zou er geen verschoning nodig zijn onderweg. Dan kon er dus ook niemand per ongeluk binnen komen lopen.
Alleen moest die vertraging dan niet te lang gaan duren.
| Thread starter | Similar threads | Forum | Replies | Date |
|---|---|---|---|---|
| D | Eva ging solliciteren, en hoe?! | E | 95 | |
|
eva | moderator talk | 3 | |
| D | Eva | E | 8 | |
| L | Hallo ik ben Eva | Voorstellen | 17 | |
| T | Eva (18+) | 16+ Verhalen | 4 | |
|
het Luier-leven van Eva | L | 18 |