Evelien ontvoerd!

[Kleine Bram]

Ik ga proberen een verhaal te schrijven die al lang in mijn fantasie rond gaat. Als DL-er en genderfluid persoon (zoek maar eens op internet wat genderfluid is)leek me onderstaand verhaal geweldig!

Hoofdstuk 1 Betrapt!
Ik weet nog dat ik het plan had opgevat om naar de CBB in Den Haag te gaan. Ik had me aangemeld en was ingeloot om de bijeenkomst bij te wonen. Mijn idee was om met de auto te gaan en me alvast als Evelien aan te kleden. Aangezien ik bij mijn huis een garage had en daar mijn auto stond kon ik ongezien in de auto komen, zonder dat mijn buren me stonden na te kijken. Het was de eerste keer dat ik als vrouw naar buiten ging. Best spannend. Ik zocht zorgvuldig naar een leuk rokje en mooie bloes en keek in de spiegel. De dikke, plastic luier was te zien, maar niet te opvallend. De pruik was echt geweldig en het geld meer dan waard. Na nog wat make-up zag ik een mooie vrouw en ik voelde me intens gelukkig. De schoenen hadden een klein hakje en ik keek nog in de kast of ik een leuk tasje kon vinden.

Toen ik de auto in stapte voelde ik kriebels in mijn buik, alsof ik voor de eerste keer weer naar school ging. De deur van de garage ging automatisch open en ik reed voorzichtig weg. Na een uur rijden reed ik al in de buurt van het gebouw waar de bijeenkomst was in Den Haag. Ik kon de auto in de buurt parkeren, maar moest toen ik op mijn routeplanner van mijn telefoon keek nog zo'n kilometer lopen. Daarbij zag ik niet dat ik was gevolgd door een auto. Achteraf hoorde ik dat ze al vanaf de A12 achter me hadden gereden.

Ik stapte de auto uit, deed mijn rok nog even recht en liep enigszins gespannen met mijn telefoon in de hand richting NVSH. Ondanks dat ik het gevoel had dat voorbijgangers me nieuwsgierig bekeken, was dat niet zo. Zelfs enkele mannen keken me uitdagend aan. Ik was niet overdreven mannelijk en had een niet al te behaarde huid. Een snor was bij niet te kweken, zo weinig gezichtsbeharing had ik. Toen ik enigszins ontspannend vol goede moed naar mijn eerste CBB liep gebeurde het. Voordat ik het wist pakte een stevige arm mij vast en trok mij een zijstraat in. Ik voel nog een andere stevige greep om mijn middel. Ze trokken mij uit alle macht naar een openstaande deur van een auto, waar ik in werd geduwd. Voordat ik het in de gaten had werd het portier dichtgegooid. Ik voelde een dot watten in mijn gezicht, het rook naar ziekenhuis. Toen werd alles zwart voor mijn ogen....

 

[MilouDePoeh]

Fijne manier van lezen en goed begin, ben benieuwd naar het vervolg!

 

[Kruimeltje]

Verplaatst naar verhalen board E

 

[brightTo]

Klinkt als een leuk verhaal! Ben benieuwd naar het vervolg!

 

[Kleine Bram]

Hoofdstuk 2 De kamer.
Mijn hoofd voelde zwaar toen ik langzaam terugkwam uit een roes die te vergelijken is als je te diep in het glaasje hebt gekeken. Het was donker om mij heen en het duurde even voordat ik iets van licht zag door een gordijntje. Je kon het amper licht noemen. Ik zag op een soort van matras met mijn handen achter mijn rug, waarschijnlijk vastgebonden met een tie-wrap. Ik merkte dat ik volledig naakt was. Mijn keel voelde droog en mijn rug deed pijn. Waarschijnlijk door de ongemakkelijke houding. Wat was er gebeurd? Ik kon me weinig meer herinneren. Ik was vol verwachting richting de CBB-avond gelopen toen ik door een aantal mensen in een auto was geduwd en er iets van een lap tegen mijn gezicht was gedrukt. Toen werd alles zwart voor mijn ogen. Wat wilden ze van me?

Nog in gedachten hoorde ik niet dat er een sleutel in het slot werd gedaan en een deur openging. Toen ging een licht aan en moest ik wel mijn ogen dichtdoen omdat het licht vel was, als je een tijd in het donker was geweest. "Zo je roes uitgeslapen?". In het licht zag ik een vrouw met bivakmuts. Gehuld in een leren broek en wit t-shirt. Ze had glimmende laarzen aan met een immens hoge hak. "Ben je stem kwijt schatje. Wat we hier willen is dat je antwoord als ik wat vraag". "Nee ik ben mijn stem niet kwijt", antwoordde ik. "Graag met twee woorden spreken sletje. Je noemt mij mevrouw!".

"Waarom ben ik hier eigenlijk, mevrouw?. Waarom hebben jullie me ontvoerd, mevrouw?". Het leek me beter het spelletje maar even mee te spelen. "Dat vertellen we later nog even. Het is ons in ieder geval niet om geld te doen. Sta op, je gaat mee naar de anderen en krijgt dan uitleg over het e.e.a.". Ik stond op en was blij dat ik even kon lopen. Mijn polsen deden pijn van de plastic tie-wrap, maar ik liet niets merken. Enigszins met een gevoel van schaamte, omdat ik volledig naakt was, liep ik de vrouw met bivakmuts aan en werd een soort van woonkamer ingeduwd. Daar zaten drie vrouw, eveneens met bivakmuts op een grote leren bank. Ik werd gemaand te stoppen en stond midden in de kamer. De tie-wrap werd losgeknipt en ik werd gedwongen op min knieën te gaan zitten. Het was in mijn beleving een lange tijd stil. Toen stond één van de vrouwen op en kwam naar me toe. Ze pakte mijn kin vast en dwong me haar aan te kijken.

"Zo en jij wilde ons doen geloven dat je een vrouw bent? Ik heb zo'n hekel aan mannen die zich optutten en dan rond gaan lopen als iets wat op een vrouw moet lijken. Een schande vind ik het. Het doet ons geen recht, ons vrouwen, om zo'n verklede kerel te zien lopen. Daarbij troffen we ook nog een luier aan onder je rokje. Wat ben je nou? Ben je de weg kwijt? Wat wil je zijn? We volgden je al vanaf de autoweg. Leonie reed toevallig langs je en had het meteen gezien. Toen is ze je met Andrea blijven volgen. Toen je uitstapte in Den Haag was het duidelijk". Ik had helemaal niets gemerkt. Begreep alleen niet waarom ze mij hadden ontvoerd. Wat gingen ze nu doen? Ik wilde het vragen en net toen ik mijn mond open deed om het te vragen deed de vrouw die voor mij stond haar vinger tegen mijn lippen. "Je moet nog even stil zijn. Je mag straks iets zeggen. Laat ik dit duidelijk maken. We hebben je niet ontvoerd. Straks gaat er een mail naar je familie waarin staat dat je bij vrienden bent voor een tijd om samen gezellige dingen te doen. Dat je het wel tijd vond om even vakantie te nemen. In die periode zullen we samen gaan beoordelen wat je nu eigenlijk bent, een baby, een vrouw, een luiermeisje of wil je liever een luierslaafje zijn. Genoeg om te ontdekken".

Ik wist even niet wat ik met die informatie moest doen. Diep in mijn hart wilde ik vrouw zijn, maar luierslaafje ging me toch te ver. Hoe kwam ze daar nu bij? Mijn knieën ging pijn doen van de positie waarin ik me bevond. "Oke", zei de vrouw die nog steeds voor me stond. "Laat maar eens weten hoe jij er over denkt en vertel maar eens wie je bent". Ik slikte en dacht even goed na over wat ik ging zeggen. "Mijn naam is Bart en zal er niet omheen draaien. Ik vind het fijn om in vrouwenkleren rond te lopen. Als ik vrouw ben dan noem ik mezelf Evelien. De luier is omdat ik niet altijd mijn plas kan ophouden en heeft niets te maken met het feit dat ik het lekker vind. Het is pure noodzaak. Vind het vreemd dat jullie me tegen mijn wil vasthouden. Mijn familie zal ongerust worden als ik morgen niet thuis kom". Ik merkte dat ik het prettig vond om iets te zeggen tegen mijn "ontvoerders". De vrouw die stond wenkte de andere drie en ze liepen gezamenlijk de woonkamer uit. Ik werd geacht op mijn knieën te blijven zitten en wachtte af op wat ze verder gingen doen. Aangezien ik niet wist waar de uitgang van dit huis of gebouw was en ik ook niet wist waar mijn kleren waren leek vluchten niet handig.

Na iets van een minuut of 5 kwamen ze weer terug. "Zo Evelientje opstaan. Laten we je eerst maar gaan aankleden. Dan hoor je van ons wat er verder gaat gebeuren". Ik stond op en voelde even aan mijn pijnlijke knieën. Toen voelde ik aan weerszijden een hand die mijn armen vastpakten en me naar een gang duwden. Ze manoeuvreerden me naar een deur en duwden me de kamer in. Toen het licht aanging wist in niet wat ik zag......

 

[slaaf.johannes]

!1

 

[Kleine Bram]

Hoofdstuk 3 Wat word ik?
De kamer was behoorlijk groot. Het was niet alleen babykamer, maar een deel was ingericht als SM-ruimte. Ze duwden me naar een stoel die ook werd gebruikt bij vrouwen die inwendig onderzoek kregen. Ik moest erin gaan liggen en mijn benen werden in beugels vastgemaakt. Mijn handen werden vastgemaakt aan de zijkant van de tafel met riempjes. Zonder iets te zeggen werd ik met scheerschuim ingesmeerd en verdween alle haren van benen, borst, hoofd en waar het nog meer kan zitten. Toen ze klaar waren was ik volledig kaal. De vrouw die mij geschoren had liep weg en ging de kamer uit. Een andere vrouw kwam binnen en had een spuit, luier en nachthemdje bij zich. Ze duwde de spuit in mijn bovenarm en voordat ik het wist werd alles zwart voor mijn ogen.

Toen ik wakker werd lag ik in een soort kooi. Ik had een dikke luier aan het nachthemdje. De luier was nat. Ik had er niets van gemerkt. Ik kon me nauwelijks bewegen in de kooi, omdat mijn ene hand aan de kooi met handboeien was vastgemaakt. Ik was in de SM-ruimte en merkte dat mijn darmen begonnen te werken. Het laatste wat ik wilde was dat ik mijn luier vol zou poepen. Ik begreep nog steeds niet waarom ik ontvoerd was. Wat wilden de dames met me. Waarom hadden ze mij van de wereld geholpen met de spuit. Ik had vragen genoeg, maar kon ze aan niemand stellen. Mijn darmen leken te ontploffen en voordat ik het wist gaf mijn sluitspier het op en voelde ik mijn luier dikker worden en zat mijn darminhoud in de luier. Het stonk verschrikkelijk en voelde vies aan. Nu maar hopen dat de dames snel kwamen om me te verschonen.

Ik probeerde een andere zithouding en duwde de poep nog verder mijn luier in. De deur ging open en één van de vrouwen kwam binnen."Je bent dus toch een baby. Wat kan jij stinken! Je verschoonbeurt moet je verdienen. Als je een lieve baby bent, krijg je een schone luier". De vrouw kwam naar me toe, deed de kooi open, en maakte me los. Toen moest ik op mijn knieen met haar mee komen. Ik kroop als een baby achter haar aan. Toen bleef ze staan en ik moest op mijn knieeen gaan zitten. Ze deed haar leren broek naar beneden en toen ook haar slipje."Likken, zo goed als je kan. Als je zorgt dat ik een hoogtepunt krijg, zal ik je verschonen". Ze duwde mijn hoofd tegen haar kutje aan en mijn tong ging heen en weer.....

 

[slaaf.johannes]

:-X devil2 !1

 

[Kleine Bram]

Hoofdstuk 3 Wat word ik?
In mijn beleving heb ik meer dan een kwartier mijn tong flink laten werken totdat ik merkte dat de vrouw boven mij klaar kwam. Toen mocht ik ophouden en werd weer in de kooi gestopt. Mijn luier werd niet verschoond en ik voelde me vies. Hoopte dat het niet te lang zou duren voordat ik werd verschoond. Ik begon honger te krijgen en hoopte dat de deur van de kamer weer snel open zou gaan. Wat was ik stom geweest om naar de bijeenkomst te willen gaan. Begreep nog steeds niet hoe zij het te weten waren gekomen dat ik naar de bijeenkomst zou gaan en dat ik als vrouw verkleed was. Nog in gedachten schrok ik op van deur die open zwaaide en het licht aan ging. Twee vrouw kwamen de kamer binnen en waren niet meer gemaskerd. De gezichten zeiden me niets en ik had de vrouwen nog nooit gezien. Knap waren ze wel. Ze droegen allebei een kort leren rokje met daar boven een wit strakzittend t-shirt. Het kon slechter.

"Zo laten we eerst maar eens vertellen hoe we heten. Ik ben Rianne en dat is mijn vriending Carola. Jij bent nog een kleine baby zo te ruiken. Noem ons maar tante dat vinden we fijn. Praten mag je alleen als wij het zeggen. De komende tijd ben je onze baby en als je lief bent mag over een aantal weken de luier weer uit. Omdat we zeker willen weten dat je niet opgewonden van ons wordt, omdat we af en toe ook naakt rond lopen, dat vinden we fijn, krijg je een kuisheidsgordeltje om. Hierdoor kan je plassertje niet stijf worden. Daarover heen doen we een dikke luier. Straks krijg je nog een paar prikjes, zodat de komende tijd je blaas niet dat doet wat hij moet doen.Een bevriende arts weet precies hij dat moet doen. Je zult dan tijdelijk incontinent zijn, omdat we willen onderzoeken of je het fijn vindt om baby te zijn". Ik wist niet wat ik hoorde. Dat was je reinste mishandeling. Een luier was nog daar aan toe, maar rommelen met mijn lichaam was iets anders. "Dat kunnen jullie niet maken. Zodra ik hier uit kom, geef ik jullie aan". Dat had ik beter niet kunnen zeggen. Eén van de vrouwen maakte de kooi open, trok mij eruit en gaf me een keiharde klap in mijn gezicht. Ze zei me mijn mond te houden en als ik dat niet deed dat ze dan leuke foto's van me op Facebook zou zetten op mijn tijdlijn. Ik werd naar de verschoontafel gebracht en binnen no time was ik verschoond.

Als straf voor mijn praten werd ik op een soort bank vastgemaakt met mijn billen omhoog. Op mijn blote billen volgden zo'n twintig slagen met een klein zweepje. Ik voelde dat na de 20e slag er tranen in mijn ogen sprongen. Mijn billen voelden niet fijn en waren volgens mij vuurrood. Ik moest weer naar de verschoontafel lopen en het kuisheidsgordeltje werd aangedaan. Daarover een dikke luier en plastic broek. Een romper en roze jurkje volgden.

Ze hadden een babymeisje van me gemaakt...

 

[slaaf.johannes]

,./ !1 devil2 :-X dance

 

[Kleine Bram]

Hoofdstuk 4 De verandering
Rianne zette me naast de tafel en pakte mijn hand vast. Door mijn kleine, slanke gestalte (ik ben net 1.65 m en 70 kg) stak ze zo'n kop boven me uit. Ik liep met haar mee en kwam in een kamer met nog twee vrouwen. Rianne stelde me voor aan Stella en Denise. De dames keken naar me en glimlachten. Ze droegen beiden een jeans en wit T-shirt, waren zorgvuldig opgemaakt en als ik een stijve kon krijgen was dat wel gebeurd. "Zo dus jij bent de man, nou ja man, die het nodig vond om vrouwen belachelijk te maken met je verkleedpartij. En het meest belachelijke is nog wel dat je een luier draagt. Maar goed je krijgt je zin. Daarom zullen we een echt babymeisje van je maken. En we kunnen ook nog wel een huishoudslaafje gebruiken. Genoeg om je te gebruiken. Je mag straks met Stella mee, die brengt je even naar de dokter. We willen wel weten of je gezond bent en niets onder de leden hebt", zei Denise en lachte op een manier die mij het ergste deed vermoeden. Terwijl ik daar stond zag ik in mijn ooghoek dat Carola met haar telefoon me aan het filmen en fotograferen was, de bitch. "Mocht je het idiote idee hebben om weg te lopen, weet dan dat we je op de foto en film hebben vastgelegd. We zullen het dan op Facebook zetten. Neem hem maar mee Stella, dan ga ik vast verzinnen hoe de komende weken ervoor onze lief meisje uit gaan zien".

Stella liep naar de gang met mij en toen via een gang naar een garage die zich naast het huis bevond. Ze deed de grote SUV open, waarvan de achterruiten waren geblindeerd met folie en ik moest instappen. In de auto bevond zich een groot kinderzitje waar ik makkelijk inpaste. Ik ging zitten en ze gespte me vast. Toen stapte ze zelf in de auto, drukte op een knopje waardoor de garagedeur automatisch open ging en reed weg. Onder de autorit voelde ik mijn blaas en niet veel later merkte ik dat mijn luier vol liep. Het maakte me even niets uit. Ik was meer benieuwd waarom ik naar de dokter moest. Ik was kerngezond, al jaren. Zo'n tien minuten later reden we een parkeerplaats op en reden door een poort naar de achterkant van een gebouw, wat een privekliniek bleek te zijn.

Stella stapte uit en even later werd ik uit de auto gehaald. Ik schaamde me kapot dat ik buiten liep in het jurkje, maar er was geen mens in de omgeving te bekennen. We liepen samen naar een zware grijze deur, die na twee klopjes op de deur werd opengedaan. Er stond een verpleegster die ons maande om binnen te komen en mee te lopen. Ze leek niet verbaasd door mijn voorkomen. Ik werd een soort van operatiezaal in geduwd, helemaal uitgekleed, inclusief kuisheidsgordel en moest op een bed gaan liggen. Er kwam een man binnen in operatiekleding, keek me aan en lachte. "Zo, de dames hebben weer een slachtoffer gevonden. Wees niet bang ik zal voorzichtig met je zijn. Zodra je slaapt ga ik wat aan je veranderen. Niets schokkends, maar wel noodzakelijk om een goed babymeisje te zijn. Dit is het begin van je transformatie en dat helemaal voor niks. Ga nu maar lekker slapen". Ik wilde opstaan, omdat ik dit niet wilde. Twee verpleegkundigen en de arts duwden me terug op bed en ik werd dusdanig vastgemaakt dat ik geen kant op kon. Toen drukte ze mij iets op de mond waardoor ik het bewustzijn verloor...

 

[Pamperboy 42]

Super verhaal. Ga zo door.

 

[slaaf.johannes]

:-X devil2 !1 ,./

 

[blackdiaper]

Woow spannend !1

 

[Babydre]

benieuwd naar het vervolg

 

[Kleine Bram]

Hoofstuk 5 Wat is er gebeurd?
Ik werd langzaam wakker en moest goed kijken waar ik was. De kamer was wit en door het raam rechts van me kwam licht naar binnen. De zon scheen naar binnen. Ik lag in een ziekenhuisbed en lag alleen op de kamer. In mijn arm zat een infuusnaald en links van me stond een rek met daaraan een zak met vloeistof. Tussen mijn benen een dikke prop, waarschijnlijk een luier en ik droeg een operatiehemd. Mijn onderlichaam leek stijf, maar voelde pijnlijk. De kuisheidsgordel droeg ik niet meer. Om mijn borst had ik een corset van verband. Waarvoor was dat nu, wat hadden ze gedaan? Was het besef van tijd helemaal kwijt. Mijn telefoon had ik sinds ik ontvoerd was niet meer gezien. Wist dus ook niet of mijn vrouw had gebeld of een appje had gestuurd. Zou ze ongerust zijn.
De deur ging open en de dokter en een verpleegkundige kwamen binnen. "Zo u bent wakker", zei de arts."De operatie is goed verlopen. Dit was slechts het 1e deel. Voor dat we verder gaan moet u eerst aansterken en kan ik pas verdergaan als de dames groen licht geven. Het 1e gedeelte is in ieder geval geslaagd. Ik heb er een mooie volle cup B van gemaakt. Dat pas het beste bij uw postuur". Ik was verbaasd en schrok ook. Ze hadden me borsten gegeven, zonder mijn toestemming. Ik was dan wel niet zeker over mijn gender, maar om dan zo maar me van borsten te voorzien. Wat zou mijn vrouw wel niet denken als ze me zou zien met een decolleté.

"Wat is dit voor een onzin. Jullie kunnen me toch niet zo maar opereren zonder dat ik toestemming heb gegeven. Ik ga naar het tuchtcollege om een klacht in te dienen wegens mishandeling en zo. Dit heb ik niet gewild", zei ik en keek de arts woedend aan. "Zuster wilt u hem iets geven om rustig te worden. U begrijpt het niet meneer. Uw gedrag heeft de dames aanleiding gegeven om dingen te doen, zodat u weer degene wordt die u moet zijn. Laten we zeggen een soort gedragsaanpassing die nodig lijkt". De arts liep weg en ik zag de zuster iets in de infuuszak spuiten. Enkele minuten later merkte ik dat ik een beetje suf werd.

Het duurde enkele dagen alvorens ik werd verlost van het verband om mijn borst. Toen werden twee goed gevormde borstjes zichtbaar. Ik was nu voor de helft vrouw en als ik niet boos werd om de gedwongen "borstaanpassing" had ik ze ook nog wel mooi gevonden. Elke dag werd ik wel 4 keer verschoond, omdat ik mijn plas niet zelf meer kon ophouden, wat ik vreemd vond. De dag van ontslag kwam Carola de kamer binnen met een rolstoel en een tas met kleren. Ze deed een maillot over mijn dikke luier en daarover een jeansrokje. Ook had ze een BH bij zich die voorzichtig over mijn borstjes deed. Toen nog een truitje erover. Ik keek in de spiegel en zag een man die langzamerhand in een vrouw veranderde. Vijf minuten later zaten we in dezelfde auto als waarin ik naar de kliniek was gebracht.

We waren snel weer bij het huis waar ik al een tijd, ontvoerd verbleef. Ze reed de auto de garage in en ik moest uitstappen. Ik liep samen met Carola de woonkamer in waar de andere drie vrouwen zaten. Ze keken allemaal goedkeurend naar me. "Zo Evelien, je begint al een echte vrouw te worden. De komende maand zal je nog een babymeisje blijven. De arts heeft ervoor gezorgd dat je de komende tijd urineincontinent blijft. Eens kijken of je het na een maand nog leuk vind om steeds een natte luier te hebben...

 

[slaaf.johannes]

devil2 ,./ !1 dance :-X

 

[Pamperboy 42]

Top verhaal.

 

[unknown1]

Mooi verhaal!
Ga zo door! Ik kan bijna niet wachten op het vervolg !1

 

[luier slaaf]

super verhaal ik hoop dat er nog meer komt