Evelien ontvoerd!

Kleine Bram

Superlid
Hoofdstuk 6 Geen weg terug?
De dagen vlogen om en werden gevuld met het huishouden wat ik moest doen, meestal in een zwart dienstmeisjesuniform. Doordat ik nooit een kapper zag, groeiden mijn haren. Doordat ik gezegend was met een volle bos, had ik een vrouwelijke coupe gekregen. Het weinige haar op mijn gezicht was weggelaserd. Een door mij ondertekende brief (onder dwang) was naar mijn vrouw gestuurd. Er stond in dat ik tijd voor mezelf moest hebben, om mezelf te ontdekken en dat ik tezijnertijd weer contact zou opnemen en dat ze zich vooral geen zorgen moest maken. Mijn vrouw was op de hoogte van het feit dat ik worstelde met mijn identiteit en had in onze relatie hier de ruimte voor gegeven. Ik was blij dat ze toch een berichtje kreeg en ze me niets als vermist ging opgeven. De incontinentie was er nog steeds en ik begon eraan te wennen om nat wakker te worden. Nummer 2 mocht ik gelukkig op de WC doen omdat de dames geen zin hadden in het opruimen van poep.

Ook was in gewend aan mijn borstjes en begon langzaam te verlangen naar meer vrouwelijkheid. Jarenlang was er die strijd geweest of ik een man of vrouw moest zijn. Mijn vrouw wist dit. Zelf had ze wel eens opgebiecht dat er in haar een stil verlangen was om met een vrouw te vrijen. Niet dat ze lesbisch was, maar een beetje bi wel. Ik stond in de keuken de laatste restjes van de afwas te doen toen Rianne binnenkwam. Ze was helemaal in het leer en keek streng naar me. "Nog niet klaar met dat beetje afwas? Meekomen Evelien, tijd om nog meer vrouw te worden. De anderen staan al op je te wachten". Ik moest meelopen naar de ruimte waar ook het SM-gedeelte was. In de ruimte moest ik alles uit doen en bukken voor de 4 dames. Er werd een behoorlijk dot zalf in mijn kontje gedaan en ik wist al wat er zou komen. "Zolang je nog geen spleetje hebt, gebruiken we dit maar. We gaan je neuken, zoals dat hoort bij een vrouw. Na een tijdje zal de ingang zo groot zijn dat je het niet meer voelt".

Ik stond voorover en hield me vast aan twee beugels die aan de muur werd bevestigd. Toen voelde ik iets tegen mijn roosje aan duwen. Langzamerhand werd ik helemaal gevuld met een grote voorbinddildo, had ik gezien toen ik even naar achteren keek. De dames gingen behoorlijk te keer en na een half uur leek het ofdat mijn poepgaatje zo opgerekt was dat er een vuist in paste. Ik had een stijve van jewelste en verlangde naar een orgasme. Rianne had het in de gaten en sloeg me hard op mijn billen, totdat ze rood waren en pijnlijk. "Je gaat niet meer met dat ding klaarkomen. Zodra we je lang genoeg van achteren hebben gepakt, zal je op een andere manier gaan klaarkomen. Als een vrouw. Blijf hier nog maar even staan, totdat de opwinding weer weg is. Carola, doe hem even een luier aan". Er leek geen weg terug in mijn pad naar het worden van een vrouw. Door alle foto's en filmpje die ze van me hadden was ik volledig aan ze overgeleverd.

Ik vroeg me af of ik dat werkelijk zo erg vond.....
 

Kleine Bram

Superlid
Hoofstuk 7 De schaamte voorbij?
Ik had de tijd niet meer bijgehouden, maar er moest zeker een jaar voorbij zijn gegaan sinds de ontvoering. Mijn rol als dienstmeid leek me op het lijf geschreven. Zowel in de huishouding als speeltje voor de dames kende ik mijn rol. Ik was bijna helemaal vrouw, maar er zwieberde nog steeds iets tussen mijn benen wat mij herinnerde aan mijn man zijn.
Kon ik er nu zonder of niet? Diep in mijn hart verlangde ik naar mijn vrouw. We waren al die jaren goede maatjes geweest en dat miste ik. Wat ik echter niet wist was dat ik verrast zou worden. Carola had vanmorgen gezegd dat ik vandaag een verrassing zou krijgen als ik lief was. Ik had al mijn klusjes gedaan en meer dan 100%. Alles glimde en stof was er niet meer te bekennen. Ik was zelfs naar de supermarkt geweest, hoewel ik het nog altijd spannend vond om als vrouw naar buiten te gaan. Werkelijk niemand had raar gekeken en aan de kassa had de juffrouw nog gevraagd of mevrouw (ik dus) zegeltjes wilde.

Opeens slingerde de deur open. "Evelien meekomen. In de woonkamer wacht je verrassing", zei Stella die gebarend me liet weten dat ik naar de woonkamer moest komen. Op mijn hoge hakken liep ik snel achter haar aan. Toen de woonkamerdeur open ging viel mijn mond open van verbazing. Tussen Carola en Rianne zat mijn echtgenote. Ze lachte naar me en vroeg me dichter bij te komen. "Zo Bartje of moet ik zeggen Evelien. Ik moet zeggen dat mijn vriendinnen goed werk hebben afgeleverd. Er zat dus echt een vrouw in je".
"Hoezo vriendinnen", zei ik. "Stella, Rianne en Carola ken ik nog van vroeger. We zaten allemaal samen op de basisschool in mijn geboortedorp. Toen je zo met je identiteit aan het klooien was, heb ik ze gebeld en gevraagd of ze een oplossing wisten, zonder onze relatie te beschadigen. Op mijn initiatief hebben ze je ontvoerd. Via een aantal cameraatjes heb ik veel kunnen volgen van wat er met je is gebeurd. Eindelijk is de vrouw in je er uit gekomen. Ben nu wel mijn mannetje kwijt, maar ik ben bi dus een leuke vrouw zie ik ook wel zitten".

Dat secreet ze had me in de zeik genomen en ik was nog wel zo ongerust geweest. Stella duwde me naar de grond en ik moest op mijn knieën gaan zitten. Ze zei dat ik niet het lef moest hebben om te bewegen en alleen maar te kijken. Voor dat ik het in de gaten had was mijn vrouw totaal naakt, uitgekleed door Carola en Rianne. Ze liet zich door de dames verwennen en keek af en toe naar mij en gaf me een knipoog. Na een aantal orgasmes van haar kwam ze naar me toe gelopen. Van Stella kreeg ze een voorbinddildo. Ik moest op handen en voeten met mijn kont naar achter gaan staan. Stella deede mijn rokje om hoog en scheurde de luier van mijn kont. En toen.....
 
devil2 :-X devil2 devil2 ,./ ,./ ,./ zzzzz :laugh: O0
Wat een heerlijk verhaal nogmaals van int begin gelzen om zo mooi te kunnen volgen met het nieuwe deel
Op naar het vervolg spannend
 

Kleine Bram

Superlid
Hoofdstuk 8 En wat nu?

Het duurde een kwartier in mijn beleving. Toen ze klaar was had ik het gevoel van achteren helemaal uitgerekt te zijn. Ik moest op mijn rug gaan leggen en behendig deed Stella mij weer een luier aan. Ze deed het rokje erover heen en ik moest terug naar de keuken en wachten op instructies. Ondertussen hoorde ik vanuit de keuken dat de dames veel plezier hadden. Ik kon het nog steeds niet geloven dat ik zo beet was genomen door mijn vrouw. Mijn vertrouwen in haar was tot op het nulpunt gezakt. Hoe moest het nu verder met onze relatie. Wilde ze de man die ik van tevoren was geweest of wilde ze verder met Evelien? Om de tijd te doden ging ik voor de zoveelste keer het aanrecht poetsen totdat het zo blonk dat ik mijzelf erin kon zien. Mijn leven was totaal op de kop gezet. Wat zou mijn familie hier van denken, mijn ouders? Ik moest hier weg zien te komen. Terug naar het normale leven. Misschien was ik wel te ver doorgeschoten in mijn drang om een vrouw te zijn. Wat moest ik...…..
 

Kleine Bram

Superlid
Hoofdstuk 9 Wakker worden.
Ik ging aan de keukentafel zitten en liet mijn urine maar lopen. Had geen zin om naar de WC te gaan en de luier was dik genoeg. Plotseling voelde ik me licht in mijn hoofd en toen werd alles zwart voor mijn ogen. "Schatje, schatje doe je ogen maar verder open. Wat ben ik blij dat je weer wakker wordt". Mijn hoofd leek zwaar en mijn onderlijf voelde ik niet en leek niet meer aan mijn lichaam te zitten. "Waar ben ik? Nog steeds bij de dames? Moet opstaan als ik het huis niet heb gepoetst dan zwaait er wat". Mijn vrouw lachte naar me en streek me door mijn haren. "Volgens mij heb je de afgelopen dagen flink gedroomd. Je ligt hier al een week en we waren bang dat je niet meer wakker zou worden. Je hebt een ongeluk gehad. Een auto heeft je aangereden. De drie dames die erin zaten hebben direct 112 gebeld en daarna mij. Ze vonden mijn tel.nr. in je tasje. Je hebt je "vrouwenbijeenkomst" nooit bereikt".


Ik vertelde mijn verhaal aan haar en ze glimlachte toe ze het hoorde. "Heftige droom schat, maar ik verzeker je de dames kennen je verder niet en hebben alleen nog een keer gebeld om te vragen hoe het met je gaat". Eigenlijk was ik wel opgelucht dat het niet gebeurd was, alhoewel ik me afvroeg waarom ik mijn onderlijf niet voelde. "Ik heb met de artsen gesproken en
naast je tijdelijke coma heb je veel schade aan je onderlijf. Ze houden het nu verdoofd, omdat ze bang zijn dat je anders teveel pijn hebt. Ze zullen nog met je komen praten, omdat er zoveel kapot is dat het nog de vraag is of je mannelijkheid nog gered kan worden. Je mag weten dat wat er ook gebeurd ik je nooit zal verlaten". Ik zag een traan in haar ogen en liet toen ook mijn tranen de vrije loop. We knuffelden elkaar en na 5 minuten werden de tranen gedroogd en zoenden we elkaar intens.

"s Middags om drie uur kregen we een gesprek met het team dat me zou opereren om mogelijk te maken dat ik in ieder geval weer van onder de functionaliteiten kreeg die iedereen had. Het kwam erop neer dat een penis niet meer mogelijk was, omdat de reconstructie bijna onmogelijk leek. Na een gesprek met mijn vrouw besloten we voor de oplossing van een vagina te gaan, omdat de kans dat deze ging functioneren vele malen groter was. Of ik weer continent zou worden was nog niet duidelijk, omdat er nog vraagtekens waren omtrent het kunnen herstellen van mijn blaas. Onze kinderwens bleek mogelijk omdat er nog sperma kon worden gered en ingevroren. Mijn vrouw had me verzekerd dat haar liefde voor mij nooit zou verdwijnen en dat ik er over moest nadenken of ik niet helemaal vrouw wilde worden. Zij zou daar geen probleem in zien en zou dan de beste vriendin krijgen die ze zich maar zou kunnen wensen! En mijn luier verschonen vond ze geen probleem als ik dat zou willen.

Veel om over na te denken. Genoeg voor een vervolg!!!
 
Similar threads










Bovenaan