pinokio
Gewaardeerd Lid
Hallo lieve lezers,
de muze kwam weer langs, dit is het resultaat.
Veel leesplezier.
Pinokio
Evelien.
1. Op kot in Gent.
Deze zomer was ik achttien geworden. Ik had me ingeschreven in de hogere afdeling van de kunstschool in Gent waar ik ook mijn middelbaar had doorlopen. Van mijn ouders mocht ik op kot. Dat was voor mij een hele verandering, maar ook een opluchting. Ik zou niet langer elke dag heen en weer moeten met de trein. We hadden een ruime, betaalbare kamer gevonden. Er stond een grote tekentafel en er was plaats zat voor mijn andere spullen. De keuken en badkamer waren gemeenschappelijk. Er waren zes kamers in het huis. Ik was benieuwd wie de vijf andere kotgenoten zouden zijn. Het was best spannend.
Ik keek uit naar de eerste schooldag, en heus niet alleen omdat ik nu meer vrijheid zou hebben. Sinds mijn achtste had ik bij mezelf iets vreemds ontdekt, iets wat tot nu toe voor iedereen geheim was. Ik droeg graag luiers en was verzot op babyspullen. Thuis had ik niet veel mogelijkheden om mijn hobby te beoefenen. Soms vervreemde ik wel eens een luiertje van een jonger neefje dat af en toe bij ons logeerde, maar eigenlijk waren die voor mij te klein. In het geniep deed ik dat dan aan en plaste er in, maar na vijf minuten was de pret al voorbij. Bang om betrapt te worden deed ik het vlug weer uit en gooide het in de vuilbak. Opvallen deed dat niet, ik had namelijk deze luiers alleen als mijn neefje er ook was, en dan lagen er toch al luiers in onze vuilnisbak. Als mijn neefje uit de luiers was, was het uit met de pret. Soms gebruikte ik wel eens een handdoek als luier, maar dat was niet hetzelfde.
Op mijn vijftiende werd het weer een beetje makkelijker. Mijn grootouders kwamen bij ons inwonen. Mijn grootvader had een hersenbloeding gehad en was deels verlamd. Hierdoor was hij ook incontinent geworden en waren er dus steeds luiers in huis. Deze luiers waren geschikt voor volwassenen, dus weer vervreemde ik er af en toe één. Ik deed dat niet te veel, omdat het anders zou opvallen. Maar ook deze luiers waren niet echt wat ik zocht. Nu waren ze niet te klein, maar wel te groot. Mijn grootvader had maat large, en ik eerder small of medium. De voorbije drie jaren had ik wel veel geleerd over luiers. Ook ik verzorgde mijn opa wel eens als mijn ouders en mijn oma weg waren. Hij had dat niet graag, maar had natuurlijk geen andere keus. Ik wist dus goed hoe ik een luier moest aanbrengen. Als ik hem verzorgde, fantaseerde ik daarna dat ik daar lag en verzorgd werd, maar dat zou wel een droom blijven.
2. De eerste schoolweek.
Eindelijk was het dan zover. Die zondagavond vertrok ik voor het eerst naar mijn kot. Deze keer werd ik gebracht, want al mijn tekenspullen moesten mee. In het geniept had ik nog een luier in mijn tas gestoken voor deze nacht. Aangekomen op mijn kamer pakte ik alles uit, maakte mijn bed klaar en ging me nog een theetje klaarmaken in de gemeenschappelijke keuken. Ik was daar duidelijk niet alleen. Het werd een leuke kennismaking. De andere huisgenoten waren er ook al. We waren met drie meisjes en drie jongens. Dat was mooi verdeeld. Van thee kwam niet veel in huis. De andere jongens hadden elk een fles wijn meegebracht om het nieuwe schooljaar te vieren. Ze deelden maar al te graag met de andere huisgenoten.
Die twee jongens, Peter en Jan, kenden elkaar reeds van vorig jaar. Ze zaten hier vorig jaar ook en waren daarenboven klasgenoten. De drie meisjes en ik waren nieuw. We stelden ons aan elkaar voor. Het bleek dat één van de meisjes, Evelien, op dezelfde school als ik was ingeschreven en in dezelfde richting. Morgen zouden we weten of we ook in elkanders klas zouden zitten.
Die nacht sliep ik weinig. Een nieuwe kamer, een beetje te veel gedronken gisteravond, te veel indrukken ineens. Ook mijn luier hield me wakker. Ik droomde er van en zag eindelijk een wens in vervulling gaan, maar uiteindelijk bleek het toch niet zo makkelijk om bewust in bed te plassen. Ook was ik bang dat de luier zou gaan lekken. Er lag wel een beschermhoes over de matras, dat moest van de kotmadam, maar reeds de eerste nacht natte lakens zou niet zo leuk zijn.
Maandagochtend ontbeten we met z’n zessen. Eén van de anciens was een brood gaan halen, dat spaarde een hoop geloop voor de anderen. Het was allemaal nog een beetje wennen. Nu moest ik aan alles zelf denken. Maar de andere twee zouden ons, nieuwkomers, wel op weg helpen. Na het ontbijt vertrok ik samen met Evelien naar school. Evelien had ook slecht geslapen, maar de nieuwe situatie zou wel wennen. We kwamen terecht in dezelfde klas. Het was een kleine groep, maar het zagen er wel allemaal toffe mensen uit. De meisjes waren hier in de meerderheid. Blijkbaar was de richting animatiefilm meer iets voor meisjes.
De eerste dag hadden we ’s middags vrij. We moesten al wat spullen gaan kopen, dus zouden de eerste middag al goed kunnen gebruiken. Morgen zouden we reeds volop van start gaan. Na het middageten nam ik mijn grote sporttas en begon aan mijn boodschappen. Evelien ging met me mee. Dat was buiten de waard gerekend. Ik was namelijk van plan deze middag ook om luiers te gaan en om een paar babyspullen, vandaar die sporttas. Maar ik kon toch moeilijk tegen Evelien zeggen dat ik liever alleen ging. Bovendien had ik zelf liever dat we samen gingen, ik genoot van haar nabijheid. Evelien was een vlotte, vrolijke meid. Haar mond stond niet stil. Ze taterde en taterde maar, over van alles en nog wat. Ik was eerder stil, maar dat viel bij haar niet zo op, zij praatte genoeg voor ons twee.
Toen we alles hadden, stelde ze voor een terrasje te doen. Ik stemde graag toe, het was zalig weer. Na ongeveer tien minuten ging Evelien naar toilet. Ze kwam al snel terug met de boodschap dat ze vlug naar haar kot ging. Ze was ongesteld, hoewel het nog helemaal niet het moment was. Waarschijnlijk van de situatieverandering. Ze dronk vlug haar cola leeg en vertrok. Ik genoot verder van mijn trappistje, mijn lievelingsbier. Op de terugweg kocht ik dan eindelijk mijn eerste pak luiers in de plaatselijke supermarkt. Het waren Tena’s, dezelfde van mijn opa, maar dan een maatje kleiner. Ik kocht ook nog onderleggers. Als ik daar een handdoek oplegde zou ik me al een pak veiliger voelen tegen doorlekken. In een andere supermarkt kocht ik een flesje en een fopspeen. Ik smokkelde alles naar mijn kamer en gaf het een plaatsje onderaan in mijn kleerkast.
We aten met z’n allen. Eén van de meisjes had lekkere spaghetti gemaakt, genoeg voor iedereen. Tijdens het eten kwamen we op het idee om beurtrollen op te stellen voor koken, afwassen en poetsen. We verdeelden ons in groepjes van twee: ik en Evelien, Lotte en Sanne, Peter en Jan. Onze uurroosters kwamen redelijk goed overeen, dus het zou allemaal goed lukken. Later zou blijken dat we op deze manier ook nog geld uitspaarden. Koken voor zes was goedkoper dan zesmaal koken voor één.
Mijn nachten waren zalig. Ik sliep steevast met een luier, mijn fopspeen in de mond en een knuffelbeer in mijn armen. De truc met de onderlegger lukte. Ik voelde me al veel geruster en het plassen begon steeds makkelijker te gaan. ’s Morgens werd ik wakker met het zalige gevoel van een natte luier. Voordat ik ging ontbijten tutterde ik in mijn bed een flesje sinaasappelsap leeg. Elke dag deponeerde ik een zakje met een volgeplaste luier in de afvalcontainer van de school.
3. Brandalarm.
Het schooljaar vorderde. Het werd steeds drukker. Onze avonden werden meer en meer gevuld met tekenwerk. In het begin van het schooljaar brachten we veel avonden met z’n zessen in de keuken door, maar gaandeweg was dat afgebouwd. Eten deden we nog steeds samen. We hadden een goede band onder elkaar. Peter en Jan bleken eigenlijk vrienden van elkaar te zijn. Ze vielen allebei op jongens, en hadden elkaar hier leren kennen. Ze hadden dat nog niet de eerste dag verteld, maar nu hadden ze genoeg vertrouwen in ons, dus mochten we het gerust weten.
Op een nacht schrokken we rond drie uur wakker. Het brandalarm ging plots af. Zonder verder nadenken sprong ik uit bed, rende de trap af en begaf me naar de tuin van de kotmadam. Zo was het afgesproken bij de huurovereenkomst. Binnen de twee minuten stonden we met z’n zessen samen. We zagen echter niets aan het gebouw. Na de eerste verwarring werd het stil. De andere vijf keken nu niet meer om zich heen, maar staarden me met grote ogen aan. Plots besefte ik dat ik buiten stond met mij knuffel in de hand, mijn fopspeen in de mond, en onder mijn t-shirt stak een reeds volgeplaste luier uit. Ik nam mijn fopspeen uit mijn mond en werd knalrood. Toen kwam ook de kotmadam buiten. Ze vertelde ons dat er niets aan de hand was. Dit was gewoon de jaarlijkse brandoefening.
Ze merkte dat er iets aan de hand was. Iedereen was stil en verward. Ze nodigde ons bij haar uit. Ze had soep gemaakt. Dat deed ze altijd voor de brandoefening. Bij het binnengaan merkte ze ook mijn luier op en begreep ze de verwarring. We zetten ons allen rond de tafel en de kotmadam schonk soep in grote kommen. Iedereen was stil. Ik wist niet meer waar kijken, dus keek ik naar beneden, alsof ik de grootste misdaad gepleegd had. Er raasden allerlei gedachten door mijn hoofd. Hoe zou ik dit uitleggen, wat zouden ze van me denken, wat zou de kotmadam denken en zou ze het aan mijn ouders vertellen?
De kotmadam verbrak de stilte. Ze vroeg me of ik bedplasser was. Ik wilde dat eigenlijk wel bevestigen, een leugentje om bestwil, maar de anderen hadden ook mijn fopspeen gezien, dus die zouden dat niet geloven. Ik besloot maar gewoon de waarheid te zeggen. Ik legde mijn fopspeen op tafel en zegde dat ik gewoon luiers droeg omdat ik dat graag doe. Ik vertelde ook over mijn voorliefde voor babyspullen en nog veel meer. Iedereen luisterde, niemand wist iets te antwoorden. Dit was nieuw voor hen, dit had niemand ooit eerder gezien. Uiteindelijk nam de kotmadam het woord. Ze vroeg aan de anderen om me te respecteren. Voor haar was het niet de eerste keer dat ze zo iemand te gast had. Ik moest me ook geen zorgen maken, ik was niet alleen met deze eigenaardigheid, er waren er heus wel meer zoals ik, meer dan je zou denken zelfs. Ze vertelde over haar zoon die ook graag luiers droeg. Ze had veel van hem geleerd. In het begin was ze er tegenin gegaan. Ze was met hem zelfs bij psychiaters geweest, maar uiteindelijk had zij moeten toegeven dat er met hem niets mis was. Haar zoon was haar zoon, met of zonder luier.
Uiteindelijk namen Peter en Jan ook het woord. Zij hadden er geen problemen mee. Voor hen was het een beetje hetzelfde als hun homoseksualiteit. Dat was voor velen ook een beetje vreemd. Lotte vond het maar even vreemd als haar voorliefde voor maandverband. Ze had een hele collectie, waarschijnlijk wel alle merken die op de markt waren. Ze spaarde van elke soort die ze geprobeerd had enkele exemplaren, ongebruikte uiteraard, zo had ze reeds een hele verzameling. Ze zou ons haar collectie wel eens tonen. Lotte droeg ook graag maandverband. Soms deed ze er zelfs één in haar slipje als ze niet ongesteld was. Sanne op haar beurt vond het allemaal raar. Zowel mijn luierliefde, de maandverbandfetish van Lotte als de homoseksualiteit van Peter en Jan. Ze vond het allemaal niet zo erg, maar vroeg wel om haar er niet mee te confronteren, want dat had ze niet zo graag. Alleen Evelien zweeg. Zij die normaal zoveel taterde was nu de stilste van allemaal. Ze zegde wel dat het voor haar oké was, maar het klonk weinig overtuigend.
Tegen vijf uur was het als we terug naar bed gingen. Slapen deed ik niet meer. Ik was in de war. Nu was iedereen begripvol geweest in nabijheid van de kotmadam, maar wat zou het morgen geven. Ook wist ik nu dat ik niet de enige was met deze voorliefde, maar wat me het meeste wakker hield was de reactie van Evelien. Aanvaardde zij het wel ? En wat als het niet zo was ? We zaten in dezelfde klas dus ze kon het voor mij wel erg lastig maken als ze dat wilde. Ik was bang voor morgen.
4. De volgende dag.
Om half acht zaten we weer met z’n allen rond de tafel in de keuken. Evelien was nog steeds stil. Voor de rest was het een ochtend als een ander. Na het eten ging ik terug naar mijn kamer om mijn schoolspullen te pakken. Evelien klopte op de deur en vroeg of ik klaar was. Dat stelde me al een beetje gerust. Ze liet me alvast niet links liggen. Ik kwam naar buiten en we wandelden samen naar school. Ik was van nature stil, maar nu ook Evelien niet veel zegde, viel het pas op hoe weinig ik te vertellen had. Onderweg vroeg ik haar toch maar wat er scheelde, maar ze trok haar schouders op. Ik moest haar maar een beetje met rust laten, het zou vanzelf wel over gaan.
Op school kwam ze toch, zoals gewoonlijk, nog naast me zitten. Voor mij was het een beetje raar. Ze zegde niets, was blijkbaar erg in de war, maar toch ontweek ze me niet. Die dag was ik er met mijn gedachten niet bij. Gelukkig keken we een uurtje naar tekenfilms, en moesten we in het atelier alleen maar verder werken aan het project waarmee we bezig waren. Ik merkte op dat ook Evelien er niet bij was. Normaal werkte ze goed door en bereikte ze heel wat op korte tijd, nu had ze enkel wat zitten prutsen.
We hadden vandaag maar een halve dag les. Vanmiddag waren we vrij. Na het middageten trok ik me terug op mijn kamer. Ik had nog heel wat te doen. Rond drie uur werd er op de deur geklopt. Het was Evelien. Ze kon haar gedachten niet bij haar werk houden. Eerlijk gezegd kon ik dat ook niet. Ik ging koffie maken voor ons twee en bracht deze naar mijn kamer. Evelien had zich ondertussen op mijn bed gezet. Ze wilde met me praten. Ik was benieuwd en bang, bang dat ze me zou laten stikken.
5. Evelien vertelt.
Evelien begon meteen te vertellen over vannacht. Ze was een beetje in de war, en nu nog. Ze kon het allemaal niet echt geloven wat er gebeurd was. Ze was vannacht zo in de war dat ze niets kon zeggen. Ze wilde ook niet echt iets zeggen waar de anderen bij waren. Dat wilde ze pas als ze eerst met mij gepraat had. Het hele gebeuren had bij haar iets losgemaakt, het had een gevoelige snaar beroerd. Er was als het ware een kastje open gedaan dat zij angstvalig gesloten hield.
Toen ze me zag vannacht was ze ongelooflijk verliefd geworden. Haar lichaam reageerde ogenblikkelijk. Haar kutje werd vochtig en haar tepeltjes richtten zich op. Maar ze moest zich beheersen. Ze wist niet wat er aan de hand was. Ze besefte plots dat dit niet de eerste keer was dat het gebeurde. Ze had een gehandicapt zusje die ook een luier om moest, en telkens ze haar verschoonde vertoonde ze dezelfde reactie. Eerst dacht ze dat ze op meisjes viel, op haar eigen zusje nog wel, maar buiten de verschoonmomenten had ze dat gevoel niet. Nu ze mij had zien staan in een luier had ze het weer gehad. Ze kon het echt niet plaatsen.
Aan tafel bij de kotmadam waren de anderen ook begonnen over hun rare trekjes. Ze realiseerde zich plots dat wat met haar gebeurde ook wel zoiets zou kunnen zijn. Ik kon het ook niet uitleggen. Voor mij was het ook de eerste keer dat ik zoiets hoorde. Ze had geen voorliefde voor een luier, daar was ze wel uitgekomen. Ooit had ze eens een luier van haar zus omgedaan, gewoon om te testen of het dat was, maar het deed haar niets. Ook niet toen ze er in plaste. Vannacht kreeg ze zin om met me naar mijn kamer te gaan om me te verschonen en vertroetelen als een baby. Het moest dus meer iets zijn in die zin.
Ik stelde voor om bij de kotmadam langs te gaan. Misschien wist zij wel iets meer hierover. Evelien vond het goed, de kotmadam was namelijk een begripvolle vrouw. Evelien had alle vertrouwen in haar en na het gebeuren van deze nacht nog veel meer. We belden aan. Gelukkig was ze thuis. Evelien vertelde haar verhaal opnieuw. De kotmadam was zelf nog nooit in aanraking geweest met iemand als Evelien. Wel had ze veel geleerd van de psychiater waar haar zoon een tijdje bij was geweest. Toen duidelijk was wat haar zoon had, vertelde de psychiater ook nog over andere rariteiten. Zo stelde hij onder andere dat er ook mensen waren die een voorliefde hadden voor verzorgen, verschonen en vertroetelen. Nursing noemde hij dat. Meestal speelde de partner dan voor zieke en deed de nurser verpleegsterkleren aan. In het geval van Evelien zou het wel hetzelfde zijn, maar dan meer in de zin van luiers verschonen en vertroetelen als een baby. Het was dus ook niet vreemder dan homoseksualiteit, sm of de maandverbandfetish van Lotte.
We bedankten de kotmadam. Evelien was plots veel rustiger geworden. De vrolijkheid was op haar gezicht teruggekeerd. Hier hadden we geen internet, maar thuis zou ze er eens meer over zoeken. Evelien vertrok. Ze moest nog een boodschap doen. Ik stelde voor om mee te gaan, maar ze had liever dat ik mijn schoolwerk afmaakte. Ze had me al lang genoeg opgehouden. Het was onze beurt om te koken, als ze terug was zou ze me wel roepen.
6. Een gezellige avond.
Er werd op de deur geklopt. Het was Evelien. Ze was terug dus als ik klaar was, konden we beginnen koken. De rest zou rond zes uur hier zijn, dus we hadden nog even de tijd. Ik werkte mijn tekening af, spoelde mijn penselen en ik was er klaar voor. We trokken naar de keuken. Ik amuseerde me met koken. Ik was ook opgewekt, omdat Evelien weer de oude was. Vanmiddag aan de tekentafel had ik verder zitten denken. We wonen hier met zes, en vijf ervan hebben iets wat de maatschappij raar vind. Zou dat in elk studentenhuis zo zijn? Wat is dan nog raar te noemen?
Tegen zessen waren we klaar. We hadden uitgebreid gekookt. Dat deden we graag. De anderen kookten meestal eenvoudiger, maar wij probeerden er altijd iets feestelijks van te maken. En vandaag had Evelien voor iets extra gezorgd. Ze had twee flessen wijn meegebracht, want ze vond dat er iets te vieren was na vannacht. Ze had een deel van zichtzelf erkend. Door onze rariteiten hadden we nu allen nog een hechtere band. Wat was dit toch een speciaal huis.
Tijdens het eten vertelde Evelien haar verhaal ook aan de rest. Voor mij was het de derde keer vandaag dat ik het hoorde. Ik had een beetje schrik voor de reactie van Sanne, maar na Evelien vertelde ook zij haar verhaal.
Sanne had ook iets. Ze wilde er eerst niet over vertellen, maar voelde zich wel veilig in deze groep. Als we het wisten zou het voor haar ook een stuk makkelijker zijn. Sanne hield er van om naakt te zijn. Op haar kamer droeg ze meestal niets. Van zo gauw ze kon deed ze al haar kleren uit. Deze zomer was ze voor het eerst naar een naturistenclub gegaan. Toen ze nog geen achttien was, mocht ze daar enkel binnen met haar ouders, maar die vonden het maar niets. Nu was ze oud genoeg. Ze had het wel leuk gevonden, maar ze voelde zich opgesloten in zo’n club. Thuis was ze ook vaak naakt, haar ouders waren dat gewoon en keken er al niet meer naar.
Dat bracht de stand dus op zes. Ook Sanne had iets speciaals. Peter en Jan wasten af. We besloten nog een stapje in Gent te zetten. Met ons zessen gingen we naar een gezellig cafeetje. Rond tien uur keerde ik terug naar mijn kot. Ik had nog wat slaap in te halen. Evelien ging mee. De rest bleef nog even.
7. De eerste verschoning.
Toen Evelien de badkamer verliet, was het mijn beurt. Ik poetste mijn tanden en waste de stadslucht nog even van me af. Na tien minuten keerde ik weer naar mijn kamer. Toen ik de deur opende wist ik niet wat ik zag. Daar stond Evelien. Ze had enkel een nachthemd aan. Op mijn bed lag mijn luier reeds opengespreid. Naast mijn bed stonden allerlei flesjes die ze vanmiddag gaan kopen was. Ze was nog vlug naar een Kruidvat gelopen en had daar allerlei babyverzorgingsproducten gekocht. Evelien kwam naar me toe en sloot me in haar armen. Ze zegde dat ze gelukkig was. Ze wilde mijn vriendinnetje zijn. Ik kon mijn oren niet geloven. Ik was al een tijdje stiekem verliefd op haar, maar door mijn luierfetish had ik nooit iets durven zeggen. Sinds het brandalarm was alles in een stroomversnelling gekomen.
Ik keek Evelien in de ogen en als antwoord op haar vraag kuste ik haar vol op de mond. Het was een gewone zoen, maar zo intens heb ik er nooit meer één ervaren. Ik begon te huilen, ook bij Evelien rolden de tranen over de wangen. Ook zij was al een tijdje heimelijk verliefd op mij. Vorige nacht besefte ze dat we niet voor niets samen in dit huis waren terechtgekomen. Na het gesprek met de kotmadam was ze er helemaal zeker van. Vanavond wilde ze me verrassen en aan haar eigen gevoelens toegeven. Nu begreep ik waarom ze persé voor mij de badkamer wilde gebruiken, anders kon ze nooit voor mij op mijn kamer zijn.
Evelien stuurde me zachtjes richting bed. Uit de zak van haar nachthemd diepte ze mijn fopspeentje op. Ze bracht het naar mijn lippen en ik aanvaarde het zonder morren. Ze ontdeed me van mijn kleren en ik mocht op het bed gaan liggen. Ze nam één van de flesjes en begon me te masseren met babyolie. Een babygeur vulde de kamer. Ze manoeuvreerde me op mijn rug en nam mijn onderkant onder handen. Hiervoor had ze luierzalf gekocht en talkpoeder. Hoewel ik geen luiereczeem vertoonde vond ze dat dat er bij hoorde. Tijdens de behandeling kreeg ik een joekel van een erectie. Ik genoot, Evelien masseerde verder. Ik kreeg wel een opmerking over mijn schaamhaar, dat zou er morgen afgehaald worden. Uiteindelijk vouwde ze de luier over mijn billen. Evelien had mijn erectie gevangen in de luier. Dat was niet zo slim van haar. Ik wist uit ervaring dat mijn piemel naar beneden moest wijzen, anders ging mijn luier zeker lekken. Ik liet het maar, ik wilde de pret niet bederven. Straks als ze weg was zou ik het wel corrigeren.
Maar Evelien vertrok niet. Ze nestelde zich naast me. Zo zou mijn erectie natuurlijk nooit verdwijnen. Evelien nam me in de armen. Ze duwde mijn gezicht tegen haar borsten. Ik kon me niet houden en knoopte de knoppen van haar nachthemd los. Evelien haalde het speentje uit mijn mond en bracht haar linkertepel naar mijn mond. Ik begon als een baby te zuigen. Evelien genoot, ik genoot. Evelien nam mijn hand en bracht dat naar haar kutje. Dit was allemaal nieuw voor mij. Ik had nog nooit een meisje aangeraakt. Haar kutje was vochtig en warm. Ik speelde een beetje met haar schaamlippen. Op bepaalde plaatsen merkte ik dat ze meer genot had. Evelien kwam kreunend klaar.
Hierna maakte Evelien de kleefstrips van mijn luier los. Ze nam mijn stijve piemel in de hand en masseerde hem. Ook voor haar was het de eerste keer dat ze een piemel in de hand hield, maar instinctief voelde ze wat ik graag had. Heftig schokkend kwam ik klaar. Evelien maakte me weer proper met babydoekjes en luierde me opnieuw. Deze keer richtte ze mijn piemel wel naar beneden, ze wist dus best wel hoe het moest.
8. Een vreemd ontbijt.
Om zeven uur liep de wekker af. Ik schrok wakker. Ik had de hele nacht zalig geslapen. Mijn luier was drijfnat en ik had niets gemerkt vannacht. Evelien lag nog steeds zalig naast me. Ik genoot van haar nabijheid. Ik mocht me niet zelf verschonen. Evelien had een verrassing voor me in petto. We stonden op. Ik moest mijn luier nog even aan houden. We gingen zo naar de keuken. Ook de rest zat nog in slaaptenue. Het was een grappig zicht. Peter en Jan zaten in een sexy string en spannend hemdje. Hun piemel werd nauwelijks bedekt. Lotte had het grootste maandverband dat ze kende in haar slipje gelegd en zat opvallend met haar benen open. En Sanne, die had helemaal niets aan en stond aan het aanrecht koffie te schenken. Ik kwam aangewaggeld met een zwaar doorhangende luier, en Evelien had enkel haar nachthemd aan.
Gisteren in de kroeg, toen ik even naar het toilet was, hadden ze dit vlug afgesproken. Ook voor Sanne was het geen probleem meer. Ze was tijdens het alarm gewoon nog te veel in de war om dit al toe te staan. Op het vuur stond een pannetje te pruttelen. Ik dacht aan zachtgekookte eitjes, daar had ik wel zin in. Doch, toen de koffie klaar was, diepte Sanne een flesje op uit de koelkast en plaatste dat in het pannetje om op te warmen. Dat zou ik hier krijgen van Evelien, in nabijheid van de rest.
Mijn flesje was klaar. Ik genoot van de behandeling, maar was ook knalrood van schaamte omdat iedereen er bij was. Dit ging toch wel allemaal iets te vlug. Peter stelde me gerust. Dit was een éénmalig gebeuren, we zouden er geen gewoonte van maken. Hij zag het een beetje als een doop. Hij vond dit mooier dan de klassieke studentendopen. We hadden elk een intiem deel van onszelf gedeeld met de anderen, en dat was moeilijker dan het ingewikkeldste spelletje. Iedereen bedankte me, want dankzij mijn onoplettendheid tijdens het alarm, hadden ook de anderen iets kunnen delen met de rest wat ze anders nooit hadden gekund. En delen lucht op, dat had Sanne wel het meest ervaren. Ze gaf me een kus op de wang om me te bedanken. Dankzij mij hoefde ze hier in huis nu niet meer steeds iets aan te doen als ze naar toilet moest. Niemand zou nog raar kijken als ze naakt rondliep.
Ik was gelukkig, de anderen ook. Dit was een reuze ontbijt, maar nu moest ik toch nog iets stevigers. Een paar boterhammen gingen er ook nog wel in. Ik was al bijna vergeten dat ik hier nog in mijn luier zat. Evelien nam me mee naar mijn kamer om me klaar te maken voor de schooldag. Evelien deed het goed, ik genoot, maar nu geen tijd voor een uitgebreide behandeling. We vertrokken samen naar school. We liepen voor de eerste keer dezelfde weg hand in hand. Onze klasgenoten waren in de wolken. Eindelijk waren we een koppeltje. Dat hing volgens hen al sinds de eerste schooldag in de lucht. Alleen wisten zij niet welk verhaal er achter schuil ging.
9. Het schooljaar vordert.
Het schooljaar ging verder. Stilaan naderden we de examens. Dat werd een drukke periode. Sinds die eerste keer luierde Evelien me elke avond. Ook sliep ze niet meer in haar eigen bed. Ze vond het leuker samen met mij te slapen. Ik vond dat ook wel. Ondertussen hadden we allebei thuis verteld dat we iemand hadden. Onze ouders waren benieuwd naar de eerste ontmoeting.
Onze examens verliepen vlot. Wel stelden we ons allebei vragen over de grote vakantie. We woonden ver van elkaar, dus elkaar zomaar ontmoeten zou er niet echt bij zijn. Elke dag deze verplaatsingen doen zagen we ook niet zitten. Bij de kotmadam werd ook alles geregeld voor de vakantieperiode. Zij kwam weer eens met de oplossing. Normaal werd een kot verhuurd voor tien maanden, maar wij konden wel blijven in de vakantie als we dat wilden. Als we gewoon haar tuin onderhielden moesten we geen huur betalen. Dat zagen we wel zitten.
En het is grappig als je ziet hoe alles zijn weg zoekt. Peter en Jan waren ook bij de kotmadam gegaan om een kamerruil voor te stellen. Peter sliep naast me op de eerste verdieping. Evelien sliep naast Jan op de tweede verdieping. Als Peter nu eens wisselde met Evelien, dan hadden de twee koppeltjes elk een verdieping. Evelien zou wel op een iets kleinere kamer terechtkomen, maar dat was op te lossen.
Onze ouders waren akkoord met het zomervoorstel, op voorwaarde dat we in de weekends thuiskwamen. Dit hield in dat we een weekend naar Eveliens ouders gingen, het andere naar mijn ouders. Door het begrip van onze ouders konden we allebei een droomvakantiejob aannemen. Op school zochten ze studenten die bereid waren mee te werken aan de praktische organisatie van het animatiefilmfestival in Gent. We zouden geen films maken, maar actief meewerken aan het gebeuren. We zouden decors bouwen, zalen in orde brengen en nog zoveel meer. En als beloning, naast de verloning natuurlijk, zouden we animatiefilmmakers ontmoeten tijdens de officiële opening.
Ook de kamerruil was goedgekeurd. Dat zou ook één van onze werkjes worden, naast het tuinonderhoud. Tegen september zouden er twee studio’s zijn. De bovenverdieping bleven aparte kamers. Onze schoolresultaten waren prima. Op naar de zomervakantie.
10. Zomervakantie.
Zoals gezegd begonnen we aan de kamerruil. Veel hield dat niet in. Tussen de kamers op elke verdieping waren deuren. Deze zaten echter verborgen achter een valse wand. Onze taak was deze deuren weer vrij te maken zodat twee kamers nu één studio vormden. We begonnen aan de eerste verdieping, zodat wij vlug samen konden zijn. In één weekje was de klus geklaard. De tweede week was de andere studio ook klaar. Tuinwerk hield niet zo veel in. Het gras maaien en een beetje onkruid wieden. Tijdens haar jaarlijkse reis zorgden wij voor de poezen van de kotmadam.
Wij hadden onze kamerschikkingen veranderd. De kleinste kamer hadden we ingericht als slaapkamer. We hadden onze beide bedden daar tegen elkaar geplaatst zodat we nu één groot bed hadden. De andere kamer was onze werkruimte. Net als op school hadden we onze tekentafels tegen elkaar geschoven, dat werkte lekker vlot en aangenaam. We hadden een bureau er bij gezet, want van onze verloningen zouden we een computer kopen. Die hadden we nodig voor ons schoolwerk. We zouden beginnen met één computer, zo waren de kosten verdeeld.
Augustus werd een drukkere maand. Dan waren de voorbereidingen voor het animatiefilmfestival, en die dagen konden we niet altijd tijdig naar huis. Dit was realiteit. De planning voor die dag moest afgewerkt zijn voor je naar huis kon. Er was ook maar één maand om alles te klaren, dus het moest perfect volgens plan verlopen. We keken uit naar de opening. Dan zouden we regisseurs ontmoeten, dat was wel bijzonder.
Zoals afgesproken maakten we kennis met elkanders ouders. Eerst ging alles nog wat onwennig, maar al vlug ging het beter. Eveliens ouders waren vlotte mensen, net als zijzelf trouwens. We amuseerden ons als we daar waren. Ook mijn ouders aanvaardden Evelien volkomen. Ze vonden het wel leuk, zo’n tatergat in huis. Wij waren van nature allemaal van het stillere type. Beide ouderkoppels vonden het niet erg dat we samen sliepen. Dat vergemakkelijkte voor ons alles een beetje.
Eén avond in juli vergeet ik nooit meer. We hadden niets te doen die dag. De kamerverbouwingen waren voorbij, de kotmadam was op reis. De tuin lag in orde en de poezen hadden ook hun aandacht gehad. ’s Middags waren we gaan winkelen. Evelien kocht voor mij een nieuw speentje, een nieuw flesje en een slabbetje. Voor mezelf kocht ik een nieuwe knuffel. ’s Avonds gingen we iets eten. We hadden allebei geen zin om te koken.
Terug thuis nestelden we ons op bed. Hoewel het pas zeven was, ontdeed Evelien me van mijn kleren en luierde me. Het was de eerste keer dat ik voor slapenstijd een luier om had. Het was warm. Enkel met een luier om liep ik rond. Ook Evelien had haar kleren uitgetrokken. Ze vond het best wel leuk. Ze moest aan Sanne denken, die ook graag naakt was. We hadden het een beetje over de rest van het huis. Sanne deed nu vakantiewerk. Ze verzorgde de bar in een naturistenclub. Voor haar een ideale combinatie. Ze kon naakt zijn zoveel ze wilde en verdiende ook nog wat ondertussen. Peter en Jan hadden een vakantiejob als mannequin. Ja, dat was een beetje raar voor ons, maar natuurlijk hadden ze ook mannelijke modellen nodig. Peter en Jan vonden dat een droomjob. Ze waren fier op hun gespierde lichaam, en vonden dat ze zo weinig moesten doen om toch te verdienen. Volgende week zouden ze hier één nacht logeren, er was een homofuif en daar kwamen ze naartoe. De nacht zouden ze hier doorbrengen, dat kon wel voor de kotmadam. Lotte had een jobje gevonden in een lingeriewinkel. Dat was ook wel iets voor haar, want naast haar maandverbandfetish had ze ook nog een voorliefde voor mooie lingerie. Zelf droeg ze het niet, maar ze zag het graag.
11. De onvergetelijke nacht.
We lagen gewoon ontspannen in elkanders armen en genoten van een ontspannend muziekje. We praatten een beetje over het voorbije jaar, hoe alles was samengekomen. We vonden onszelf wel gelukzakken. Ondertussen had ik een luierforum ontdekt, en het was me opgevallen hoe moeilijk het voor de meeste was om een partner te ontmoeten. Ik was toch wel een bofkont dat ik Evelien ontmoet had. Zij op haar beurt vond dat ze geluk had gehad dat ze mij mocht ontmoeten. Ook op haar nursingforum merkte ze dat dat niet evident was. Misschien moesten we de twee fora maar eens samen brengen, dat loste waarschijnlijk al heel wat op.
De avond vorderde. Mijn luier liep behoorlijk vol. Ik dacht aan morgen, dan zouden we naar Brugge sporen. Daar was een winkel waar ze katoenen luiers voor volwassenen verkochten. Kiddybips heette de winkel. Het was eigenlijk een winkel voor babyspullen, maar ze hadden ook een incontinentiegamma voor volwassenen. Ik had deze winkel gevonden via internet, en Evelien wilde me een katoenen luier en plastic broekje cadeau doen voor mijn verjaardag. Morgen zouden we er om gaan. Het was best weer spannend. Ik zou in een winkel voor een verkoopster een luier moeten passen. We zouden zeggen dat ik bedplas en katoenen luiers wilde proberen omdat ik wegwerp vervuilend vind. Toch wel een beetje vreemd als je zelf weet dat je eigenlijk staat te liegen.
Ik werd moe. Instinctief greep ik naar mijn speentje. Evelien liet me begaan. Ik moet reeds even geslapen hebben, want plots werd ik wakker. Evelien tilde mijn hoofd op. Ze legde mijn hoofd op haar schoot en bracht een flesje naar mijn mond. Normaal hoorde dit bij het ochtendritueel, maar nu kreeg ik plots een flesje ’s avonds. Evelien had het flesje gevuld met warme melk. Ik dronk het gulzig leeg. Na het flesje legde ze me nog even aan de borst. Evelien was mooi. Ze was een beetje mollig, maar dat paste bij haar. Ze had stevige, volle borsten. Haar haren waren gitzwart. Ze was een natuurmeid. Haar poesje was ongeschoren, ze gebruikte geen make-up. Alles aan haar was zijzelf. Daar hield ik wel van. Ze was helemaal het tegenovergestelde van Sanne. Sanne was slank, had kleine, puntige borstjes en een geschoren kutje. Normaal zie je dat niet van een huisgenoot, maar Sanne liep nu eenmaal gewoon naakt in huis, er naast kijken kan dan echt niet meer.
Evelien duwde me op mijn rug en maakte mijn luier los. Ze maakte me proper, draaide me op mijn buik en smeerde mijn rug in met babyolie. Ik genoot, maar dat deed ik elke avond. Vanavond was anders. De behandeling was intenser. Toen ik op mijn rug gedraaid werd had ik een paal van jewelste. Dat liet ook Evelien niet onberoerd. Ik zag hoe haar tepels rechtop stonden. Ik nam haar tepels in de hand en masseerde ze. Evelien kreunde en wreef met haar vochtige schaamlippen over mijn rechtopstaande piemel. Evelien nam mijn piemel in de hand en bracht hem bij haar naar binnen. Even haperde het, haar gezicht vertrok, maar met een lichte kerm liet ze zich helemaal over me heen zakken. Evelien genoot, ik genoot. Wat is er zaliger dan je vriendin te zien genieten. Voor mij was het de eerste keer dat mijn piemel in een meisje zat, voor Evelien was het duidelijk ook de eerste keer. Even later vulde haar kutje zich met mijn zaad. Dit was pas zalig. Evelien kwam reeds voor de derde maal klaar, ik zou tevreden moeten zijn met één keer.
Ongeveer acht maand waren we samen, dit was de eerste keer dat we echt gemeenschap hadden. Tot nu toe hadden we elkaar wel geholpen en kwamen we beiden regelmatig klaar, maar dit was de eerste keer dat mijn piemel haar kutje beroerde. Ik was blij dat we zolang gewacht hadden. Alles was spontaan gebeurd, Evelien gaf het ritme aan. Ik was wel een beetje bang. Ik had haar namelijk vol gespoten, maar eigenlijk wilde ik nog geen kinderen. Ik begon hier over, maar ze snoerde me de mond. Ik moest me geen zorgen maken, ze was reeds zes maand aan de pil, alles was in orde. Ze vertelde me ook nog dat ze blij was dat ik nooit had aangedrongen. Ze wilde haar maagdelijkheid niet zomaar prijsgeven, enkel aan de jongen met wie ze het leven wilde delen. Ik huilde van geluk. Evelien luierde me en ik viel zalig in haar armen in slaap.
12. Brugge.
Rond acht uur werd ik wakker. Evelien was reeds uit bed. Ze liep nog steeds naakt in de kamer rond. Ik zag dat ze een flesje in de hand had. Hierin zat mijn ochtenddrankje. Ik had vannacht weer niets gemerkt, maar had toch een vieze luier. Ook hing er een verschrikkelijk zure geur in de kamer. Ik wist niet wat het was. Evelien kwam naar me toe, nestelde zich gelukzalig op bed en bracht het ochtendflesje naar mijn mond. Ik dronk het leeg, wat kan je ook meer als het je zo aangeboden wordt.
Ik vroeg haar waar die zure geur vandaan kwam. Het was mijn eigen luier die zo stonk. Ik begreep er niets meer van. Blijkbaar had ik vannacht niet alleen zonder het te weten mijn luier volgeplast, maar nu had ik hem ook nog volgepoept. Dit snapte ik niet meer. Evelien verklaarde één en ander. Ze had me gisteren nog een flesje gegeven, maar er zat een laxeermiddel in en ook een slaapmiddel. Zo zou ik niets merken vannacht. Ze droomde er al lang van eens een echt vieze luier te verversen, maar ik plaste er enkel in.
Evelien legde me op mijn rug en maakte mijn luier los. De stank was niet te harden Evelien genoot. Voor haar was dit het toppunt van verzorgen. Ik liet haar maar begaan. Evelien kwam spontaan klaar. Ik was blij voor haar. Hiervoor wilde ik nog wel in mijn luier poepen. Evelien bracht me naar de badkamer en stopte me onder de douche. Ze spoelde zorgvuldig al de viezigheid van mijn billen en droogde me af alsof ik een baby was. Ze had hiervoor haar allerzachtste handdoek boven gehaald.
Terug op mijn kamer legde ze me weer op bed en luierde me opnieuw. Vandaag, in Brugge, zou ik haar baby zijn. Ik liet haar begaan. Zo vertrokken we naar Brugge. Ik geluierd, Evelien met een verschoontas over de schouder. Het werd een mooie dag in Brugge. Het weer was goed, we gingen op in de massa.
De vrouw van kiddybips was een lieve vrouw. Ze stelde geen vragen. Ze kende mijn probleem, deed vakkundig mijn wegwerpluier los en ging op zoek naar de voor mij geschikte luier. Ze deed me een voorgevormde luier om met klittenbandsluiting. Het was een beetje hetzelfde model als die voor baby’s, maar dan veel groter. De luier voelde aangenaam. Daarover ging een aangepaste pastic broek. Evelien rekende af. De katoenen luier was voor vannacht. Alles werd ingepakt en ik kreeg weer mijn wegwerpluier om. Dat viel mee, geen lastige vragen. De rest van de dag in Brugge was zalig. Kiddybips lag vlak bij de Ezelspoort, als we die kant de stad binnen kwamen stootten we onmiddellijk op een kringwinkel, onze geliefde winkelketen. We snuffelden even rond en kochten een aantal babyspullen.
De rest van onze dag in Brugge was zalig. Aangezien ik een luier om had gebruikte ik hem ook. Een verschoonplek vinden was niet zo evident. Uiteindelijk kwamen we langs een verlaten parkje waar Evelien de mogelijkheid zag me een verse luier om te doen. Tijdens het verschonen merkte ik hoe haar tepels zwollen onder haar bloesje. Ook Evelien genoot.
Terug op ons kot aangekomen moest ik nodig ververst. Evelien deed me vakkundig een verse luier om. In de loop van de avond moest ik nodig poepen. Ik wilde naar toilet gaan, maar Evelien vond dit niet nodig. Doe het maar in je luier, zegde ze. Ik verschoon je wel. Dit was toch wel moeilijk voor mij. Ik vertelde het haar, maar ze vroeg om het even voor haar te doen. Later zou het niet meer hoeven. Ze nam me op schoot en masseerde mijn buik. Vijf minuten later vulde mijn luier zich met een vieze brij. Evelien genoot. Ze verschoonde me en voorzag me reeds van de nieuwe katoenen nachtluier.
Die nacht ging het goed mis. Ik plaste in bed zoals gewoonlijk, maar ik merkte dat deze luier lekte. Het bed was nat, Evelien was nat, ik was nat. Evelien vond het zoals gewoonlijk weer zalig, ik was echt als een babytje. Zij zorgde ervoor dat we weer droog lagen. Wat was ze toch een prachtmeid.
13. Het nieuwe schooljaar.
Op één september begon het schooljaar weer. Ons huis in Gent was weer voltallig. De eerste avond samen vertelde iedereen honderduit over zijn vakantie. Peter en Jan waren blij met hun studio en feliciteerden ons voor de mooie afwerking. Om hen te verrassen hadden we ook hun meubels verhuisd. Ook bij hen stonden nu de twee bedden samen op de kleinste kamer en de grootste werd gebruikt als leef- en studieruimte.
Sanne had zich kostelijk geamuseerd achter de bar van de naturistenclub. Ze zag ook behoorlijk bruin. Ze had nog nooit zoveel lelijke mensen bij elkaar gezien, maar ze had ook een aantal vrienden en vriendinnen gemaakt van haar eigen leeftijd. Dat vond ze wel fijn.
Lotte op haar beurt had genoten van haar job in de lingeriewinkel. Al vlug had de winkeluitbaatster door dat ze een natuurtalent was op het gebied van raad geven aan klanten. Lotte had echt oog voor wat het beste bij wie paste. Ze had dan ook de meeste tijd aan de pashokjes gestaan en de dames geholpen met passen. Ze had genoten van het zien van zoveel mooie lingerie.
Peter en Jan waren een beetje teleurgesteld. Het bureau waar ze voor gewerkt hadden bleek nogal tweederangs te zijn. Reeds de eerste dag werd hun gevraagd of ze wilden poseren voor pornofoto’s, maar omdat ze dat niet zagen zitten kregen ze enkel opdrachten voor goedkope winkels zoals Wibra en Zeeman. Ze schaamden zich nu al voor hun vrienden dat ze in november in deze blaadjes zouden staan. Maar kom, ze werden perfect volgens overeenkomst betaald en hadden zich niet in het zweet moeten werken.
Ook wij vertelden over onze vakantiejob. Volgende week zouden we uitbetaald worden en de grootste beloning krijgen die je je maar kan indenken. De opening van het animatiefilmfestival in het bijzijn van alle regisseurs. We mochten zelfs mee aanschuiven aan het banket voor de hoge gasten. Onze klasgenoten zouden wel jaloers zijn.
14. Tena.
Sinds vorig jaar werden de Tena-verbanden verkocht in de Belgische supermarkten. Voor mij was dat interessant, ik geraakte zo gemakkelijk aan mijn luiers. Op een ochtend bij het ontbijt bemerkte ik een dik pak tussen de benen van Lotte. Lotte was koffie aan het zetten, ze was nog niet aangekleed en had enkel een t-shirt aan en een slipje. Ik vroeg haar of ze ongesteld was en of ze een nieuw soort maandverband gevonden had, want dit leek me toch wel heel erg dik. Ze was inderdaad ongesteld en het was inderdaad een nieuwe soort die ze aan het uitproberen was. Het was eigenlijk geen maandverband, zo vertelde ze, maar een kleinere soort incontinentieverband. Vorig jaar was ze begonnen met het hele Tena-assortiment te testen. Ze deed dat in oplopende vorm. Ze was al een heel eind gevorderd. De eerste die ze testte waren eigenlijk niet meer dan maandverband, hun naam niet waardig, maar nu zat ze toch reeds aan behoorlijk zware types.
Het leuke aan Tena’s vond ze de vulling. Het was niet als andere maandverbanden. Deze hadden een soort gel om alles op te vangen. Wanneer ze nat waren voelde je geen nattigheid, maar gaf het wel een zalig, zacht gevoel. Ze zat nu aan de zwaarste soort die ze kon vinden. Ik vertelde haar dat er nog meer te vinden was, maar dat ze dat niet moest zoeken bij het maandverband. Die middag hadden we vrij op school, Lotte toevallig ook. We spraken af om samen te gaan winkelen.
Met z’n drieën namen we de bus naar Oostakker. Daar was een grote Carrefour, daar hadden ze ongeveer alles. Ik ging er ook steeds mijn luiers halen. In de winkel aangekomen nam ik Lotte mee naar de afdeling incontinentie. Ik legde drie pakken Tena’s in de kar, Lotte vergaapte zich aan het Tena-gamma. Ze wist echt niet wat kiezen. Ik raadde haar aan verder oplopend te werken. Ik wist wat volgde op wat ze nu droeg. Dus als ze daar startte, kon ze gewoon het rek aflopen. Lotte kocht van alles één pak. Thuis zouden we ze op volgorde leggen en zo wilde ze de verbanden ook gebruiken. Ik raadde haar aan voor school toch nog gewoon maandverband te gebruiken, want wat ze nu droeg viel al op onder haar spannende broek.
Nu was het nog zoeken naar Evelien. Maar ik kon het al denken waar die uithing. We liepen via de babyafdeling en inderdaad, Evelien stond daar met de handen vol spullen. We schoven aan aan de kassa en rekenden af. Aan de bushalte gaf Lotte me een dikke zoen op de wang. Ze bedankte me, ze was in de wolken met haar aankoop.
Een hele tijd hoorden we niets meer over de aankoop. Wel zag ik regelmatig dat Lotte een verband in haar slipje droeg, en zeker niet alleen tijdens haar maandstonden. Op een middag werd er op onze deur geklopt. We zaten allebei te werken. Ik zat achter de tekentafel, Evelien was bezig met een montage op de computer. Ik zat reeds geluierd en had mijn speentje in de mond. Naast me stond een papflesje gevuld met sinaasappelsap. Evelien opende de deur, het was Lotte. Ze had ondertussen alle soorten Tena geprobeerd. Ze was in de wolken over de zwaarste inlegverbanden. Deze waren zalig om dragen. Ik vertelde haar dat dat eigenlijk al een soort luiers waren.
Evelien surfte even naar de Tena-site, en Lotte schoof een stoel bij. We lieten haar het hele gamma zien. Ze bekeek het schema en was benieuwd naar wat ze niet kende. De pants en de broekluiers had ze nog niet geprobeerd. Alhoewel het luiers waren was ze er wel een beetje benieuwd naar.
Evelien ging naar de kamer en haalde een luier van mij. Ze toonde hem aan Lotte en diens ogen blonken. Evelien manoeuvreerde Lotte richting bed. Deze legde zich gedwee op de rug. Evelien genoot. Ze tilde Lottes rokje op en ontdeed haar van haar slipje. Geroutineerd schoof ze de luier tussen Lottes billen en maakte deze vast. De babybehandeling liet ze achterwege, het ging Lotte om het testen van de luier. Lotte bedankte Evelien en vertrok.
Bij het avondeten merkte ik hoe Lottes rokje bol stond ze had dus nog steeds die luier om. Na het avondeten gingen we terug naar onze kamer. Rond tien uur stond Lotte terug aan onze deur. Ze was in de wolken over deze luier. Omdat ze haar maandstonden nu niet had, had ze maar in de luier geplast. Nu was hij vol. Ze dacht dat Evelien haar wel graag zou verschonen. Ze vertelde hoe de luier haar een zalig gevoel gaf. Ook van het plassen erin had ze genoten. Ze moest beslist ook de rest van Tena nog proberen, inclusief erin plassen.
Lotte werd kind aan huis op onze kamer. Regelmatig kwam ze bij Evelien om een verschoning. Ze had het genieten van luiers ontdekt.
15. Het einde van onze studies.
Onze studies liepen ten einde. Drie jaar hadden we in Gent gewoond, drie jaar waarin veel was veranderd. Evelien en ik waren steeds dichter naar elkaar toegegroeid. We zagen het allebei niet meer zitten om thuis te gaan wonen. We hadden allebei vanuit onze studies werk gevonden in de filmbranche. Het bedrijf dat instond voor de organisatie van het animatiefilmfestival had vaste mensen nodig. Wij wilden van alles doen, dus we waren prima kandidaten. We zouden mee het festival organiseren, maar ook zelf tekenfilms maken. Geen lange films, maar meer voor reclames en videoclips. We zouden starten in september, we hadden dus nog twee maand vrij, dat moest voldoende zijn om een huis te zoeken. Van de kotmadam mochten we nog twee maand blijven wonen. Onze kamers hadden we vorige vakantie nog herschilderd en voor de rest waren ze prima in orde. Als we de laatste week van augustus verhuisden en voor haar dan alle kamers goed poetsten, mochten we ook nu weer gratis in de vakantie blijven wonen. Uiteraard zouden we weer voor haar tuin en poezen zorgen als ze op reis was.
Peter en Jan verhuisden begin juli. Ze hadden een leuke stek gevonden en zouden in hun huis een homocafé beginnen. Ze hadden allebei hoge studies gedaan, maar ze zagen dit meer zitten.
Sanne had ondertussen een vriend. Sanne moest nog één jaar verder doen dus voor haar werd het weer spannend met september. Wie zou er bijkomen. Haar vriend zou naar hier verhuizen, ze zouden samen één van de studio’s innemen.
Lotte wist het allemaal nog niet zo goed. Ze had nog geen vriend, maar wilde eigenlijk ook niet naar huis terug. Hier kon ze niet blijven, want haar studies waren gedaan, en studeren was een vereiste om een kamer te huren in een studentenhuis. Lotte had modeontwerp gedaan. Het liefst zou ze gaan werken bij Van De Velde, de grote Belgische lingeriefabrikant, maar daar hadden ze op dit ogenblik niemand nodig.
De laatste avond van juni wilden we het afscheid vieren. Sannes vriend werd er ook bij gevraagd. Hij was hier wel al vaker geweest, dus we kenden hem eigenlijk al een beetje. We spraken af dat iedereen aanwezig zou zijn zoals hij was. We mochten de tuin van de kotmadam gebruiken, zij kookte voor ons allen. Ze vond dat we dat verdienden. Ieder van ons had zich voorbeeldig en volwassen gedragen. We waren een hechte groep geweest zoals ze er nog nooit één had gehad.
We waren echt een bonte bende. Peter en Jan waren weer zeer sexy gekleed. Ze hielden van blinkende, spannende kleren. Sanne was naakt, haar vriend ook. Ze had hem namelijk leren kennen in de naturistenclub. Lotte was ondertussen beginnen genieten van luiers, maar om niet hetzelfde van mij aan te doen hield ze het bij het dikste maandverband. Het was wel een Tena, daar kon ze tenminste ook een plas in kwijt. Omdat het zou opvallen droeg ze enkel een slipje en een kort t-shirt. Ik had uiteraard een luier aan. Evelien had voor mij een kinderachtig t-shirt gevonden en had me een slabbetje omgebonden. Ik had mijn zuigflesje in de hand en een fopspeen in de mond. Voor Evelien was het het moeilijkste. Wat betreft kledij had ze niet echt iets typerends. Ze was dan misschien wel van het nursingtype, maar een verpleegsterschortje was haar ding niet. Ze had dus gewone kleren aan, maar had haar verschoontas meegebracht en allerlei speeltjes voor mij. Het leek wel of ze echt een kleintje bij zich had. Ze had een borstvoedingsbeha aangetrokken, dan kon ze me tussendoor als een echte mama de borst geven.
Het was een leuke avond. We haalden vele herinneringen op. Met z’n allen hopen we dat de groepsfoto van toen nooit op het internet zal verschijnen. Wie deze bende niet kent, weet niet wat hij ziet.
16. Een leuke verrassing.
Het eerste weekend van de vakantie gingen we bij Eveliens ouders langs. Haar ouders vonden dat we allebei heel goed gewerkt hadden voor school. Ze feliciteerden ons met onze baan. We vroegen hen of ze wilden helpen zoeken naar een huisje. Haar moeder stelde dat dat niet meer nodig was. Ze hadden voor ons een huisje te koop gevonden. Het stond nog maar net te koop. Ze wilden het voor ons betalen, ze hadden toch geld genoeg en gaven het ons liever nu we het konden gebruiken. Ze vonden ook dat Evelien er recht op had, haar zusje had hen al meer dan een huis gekost, dus Evelien had recht op hetzelfde deel. Morgen zouden we er heen gaan, dan konden we mee beslissen of we het wilden.
Die zondag reden we er heen. Het was een droomhuis. Het was gebouwd in een oude landelijke stijl, alles was mooi afgewerkt. Het huis had een mooie tuin, helemaal omsloten met hagen, wat zorgde voor voldoende privacy. Het was niet enorm groot, maar zeker groot genoeg voor een normaal gezin. We zouden op dit ogenblik zelfs nog kamers over hebben. We hapten toe. We konden er onmiddellijk intrekken als we dat wilden. Het huis was tot nu toe bewoond geweest en goed verzorgd, Eveliens ouders konden cash betalen, dus vandaag kopen, was morgen reeds betalen en intrekken.
Toen we maandag terug op onze kamer kwamen, zat Lotte eenzaam in de keuken. Ze had van de kotmadam toestemming gekregen om hier deze zomer nog te blijven. Iedereen was vertrokken dit weekend, ze had hier heel de tijd alleen gezeten. Ze was blij dat ze ons zag en vloog ons om de nek. Ze vertelde ons dat ze ons nog het meest zou missen. Ze had zichzelf dit weekend constant geluierd, maar dat was niet hetzelfde. Het was leuker als Evelien dat deed. Dat kon ik niet tegenspreken, maar ik kon er ook niet aan veranderen.
’s Avonds in bed vroeg Evelien me was ik er van dacht als Lotte bij ons in zou trekken. Voor mij was het goed, Evelien besliste, het was uiteindelijk haar huis. Evelien sprong uit bed en liep naar boven. Lotte was nog wakker en kwam mee naar onze kamer. Ik lag reeds geluierd in bed. Lotte kreeg het voorstel te horen en barstte in tranen uit. Ze kwam bij ons in bed zitten en viel uiteindelijk huilend op de schouders van Evelien in slaap. We verlegden Lotte een beetje, maar lieten haar maar tussen ons liggen. Lotte was uitgeput van het eenzame weekend. Alles was nu losgekomen door het goede nieuws. Ze kon best wat slaap gebruiken.
’s Anderendaags werden we laat wakker. Lotte wist niet goed waar ze het had. Plots herinnerde ze zich alles. Ze was zo gelukkig. Ons bed was een puinhoop. Lotte had blijkbaar deze nacht het bed volgeplast, waarschijnlijk van de emoties. Ze was ook niet wakker geworden toen we haar verlegden. Ze moet dus wel echt vast geslapen hebben. Evelien troostte haar, ontdeed haar van haar natte kleren en stopte Lotte onder de douche. Ze zou Lotte eens goed verwennen. Zalig geurend naar babyspullen kwam Lotte de kamer binnen. Nu was het mijn beurt. Evelien had werk met haar twee baby’s. Uiteindelijk maakte ze ook zichzelf klaar.
17. Ons huisje.
In de vakantie hadden we eigenlijk nog veel werk. We kochten meubels en richtten ons huisje in naar onze eigen smaak. Ook moesten we de tuin daar onderhouden zodat het geen wildernis werd. Onze ouders hielpen wel een handje, maar het meeste wilden we zelf doen. Lotte was steeds bij ons. Ook zij verzette bergen werk.
Toen we eind augustus verhuisden waren we zo gelukkig als kinderen. Alles was nieuw. We wonen nu reeds vijf jaar in ons huisje. Lotte is nog steeds alleen. Ze is gestopt met werk zoeken, ze zag het niet meer zitten. Ze heeft zoveel capaciteiten, maar nergens is er geschikt werk voor haar waarin ze die capaciteiten ook kan gebruiken. Voor ons geeft het niet. Wij verdienen samen meer dan genoeg, temeer daar we geen huur hoeven te betalen. Lotte zorgt voor het huishouden en de tuin, wat maakt dat wij ons eigenlijk niets meer moeten aantrekken in onze vrije uren.
Lotte heeft geen zin in een vriend, ze heeft het goed bij ons, meer hoeft ze niet. Ze is ondertussen een fervent luierdraagster geworden.
En ik en Evelien, wij hebben het goed samen en genieten van onze ietwat speciale relatie.
de muze kwam weer langs, dit is het resultaat.
Veel leesplezier.
Pinokio
Evelien.
1. Op kot in Gent.
Deze zomer was ik achttien geworden. Ik had me ingeschreven in de hogere afdeling van de kunstschool in Gent waar ik ook mijn middelbaar had doorlopen. Van mijn ouders mocht ik op kot. Dat was voor mij een hele verandering, maar ook een opluchting. Ik zou niet langer elke dag heen en weer moeten met de trein. We hadden een ruime, betaalbare kamer gevonden. Er stond een grote tekentafel en er was plaats zat voor mijn andere spullen. De keuken en badkamer waren gemeenschappelijk. Er waren zes kamers in het huis. Ik was benieuwd wie de vijf andere kotgenoten zouden zijn. Het was best spannend.
Ik keek uit naar de eerste schooldag, en heus niet alleen omdat ik nu meer vrijheid zou hebben. Sinds mijn achtste had ik bij mezelf iets vreemds ontdekt, iets wat tot nu toe voor iedereen geheim was. Ik droeg graag luiers en was verzot op babyspullen. Thuis had ik niet veel mogelijkheden om mijn hobby te beoefenen. Soms vervreemde ik wel eens een luiertje van een jonger neefje dat af en toe bij ons logeerde, maar eigenlijk waren die voor mij te klein. In het geniep deed ik dat dan aan en plaste er in, maar na vijf minuten was de pret al voorbij. Bang om betrapt te worden deed ik het vlug weer uit en gooide het in de vuilbak. Opvallen deed dat niet, ik had namelijk deze luiers alleen als mijn neefje er ook was, en dan lagen er toch al luiers in onze vuilnisbak. Als mijn neefje uit de luiers was, was het uit met de pret. Soms gebruikte ik wel eens een handdoek als luier, maar dat was niet hetzelfde.
Op mijn vijftiende werd het weer een beetje makkelijker. Mijn grootouders kwamen bij ons inwonen. Mijn grootvader had een hersenbloeding gehad en was deels verlamd. Hierdoor was hij ook incontinent geworden en waren er dus steeds luiers in huis. Deze luiers waren geschikt voor volwassenen, dus weer vervreemde ik er af en toe één. Ik deed dat niet te veel, omdat het anders zou opvallen. Maar ook deze luiers waren niet echt wat ik zocht. Nu waren ze niet te klein, maar wel te groot. Mijn grootvader had maat large, en ik eerder small of medium. De voorbije drie jaren had ik wel veel geleerd over luiers. Ook ik verzorgde mijn opa wel eens als mijn ouders en mijn oma weg waren. Hij had dat niet graag, maar had natuurlijk geen andere keus. Ik wist dus goed hoe ik een luier moest aanbrengen. Als ik hem verzorgde, fantaseerde ik daarna dat ik daar lag en verzorgd werd, maar dat zou wel een droom blijven.
2. De eerste schoolweek.
Eindelijk was het dan zover. Die zondagavond vertrok ik voor het eerst naar mijn kot. Deze keer werd ik gebracht, want al mijn tekenspullen moesten mee. In het geniept had ik nog een luier in mijn tas gestoken voor deze nacht. Aangekomen op mijn kamer pakte ik alles uit, maakte mijn bed klaar en ging me nog een theetje klaarmaken in de gemeenschappelijke keuken. Ik was daar duidelijk niet alleen. Het werd een leuke kennismaking. De andere huisgenoten waren er ook al. We waren met drie meisjes en drie jongens. Dat was mooi verdeeld. Van thee kwam niet veel in huis. De andere jongens hadden elk een fles wijn meegebracht om het nieuwe schooljaar te vieren. Ze deelden maar al te graag met de andere huisgenoten.
Die twee jongens, Peter en Jan, kenden elkaar reeds van vorig jaar. Ze zaten hier vorig jaar ook en waren daarenboven klasgenoten. De drie meisjes en ik waren nieuw. We stelden ons aan elkaar voor. Het bleek dat één van de meisjes, Evelien, op dezelfde school als ik was ingeschreven en in dezelfde richting. Morgen zouden we weten of we ook in elkanders klas zouden zitten.
Die nacht sliep ik weinig. Een nieuwe kamer, een beetje te veel gedronken gisteravond, te veel indrukken ineens. Ook mijn luier hield me wakker. Ik droomde er van en zag eindelijk een wens in vervulling gaan, maar uiteindelijk bleek het toch niet zo makkelijk om bewust in bed te plassen. Ook was ik bang dat de luier zou gaan lekken. Er lag wel een beschermhoes over de matras, dat moest van de kotmadam, maar reeds de eerste nacht natte lakens zou niet zo leuk zijn.
Maandagochtend ontbeten we met z’n zessen. Eén van de anciens was een brood gaan halen, dat spaarde een hoop geloop voor de anderen. Het was allemaal nog een beetje wennen. Nu moest ik aan alles zelf denken. Maar de andere twee zouden ons, nieuwkomers, wel op weg helpen. Na het ontbijt vertrok ik samen met Evelien naar school. Evelien had ook slecht geslapen, maar de nieuwe situatie zou wel wennen. We kwamen terecht in dezelfde klas. Het was een kleine groep, maar het zagen er wel allemaal toffe mensen uit. De meisjes waren hier in de meerderheid. Blijkbaar was de richting animatiefilm meer iets voor meisjes.
De eerste dag hadden we ’s middags vrij. We moesten al wat spullen gaan kopen, dus zouden de eerste middag al goed kunnen gebruiken. Morgen zouden we reeds volop van start gaan. Na het middageten nam ik mijn grote sporttas en begon aan mijn boodschappen. Evelien ging met me mee. Dat was buiten de waard gerekend. Ik was namelijk van plan deze middag ook om luiers te gaan en om een paar babyspullen, vandaar die sporttas. Maar ik kon toch moeilijk tegen Evelien zeggen dat ik liever alleen ging. Bovendien had ik zelf liever dat we samen gingen, ik genoot van haar nabijheid. Evelien was een vlotte, vrolijke meid. Haar mond stond niet stil. Ze taterde en taterde maar, over van alles en nog wat. Ik was eerder stil, maar dat viel bij haar niet zo op, zij praatte genoeg voor ons twee.
Toen we alles hadden, stelde ze voor een terrasje te doen. Ik stemde graag toe, het was zalig weer. Na ongeveer tien minuten ging Evelien naar toilet. Ze kwam al snel terug met de boodschap dat ze vlug naar haar kot ging. Ze was ongesteld, hoewel het nog helemaal niet het moment was. Waarschijnlijk van de situatieverandering. Ze dronk vlug haar cola leeg en vertrok. Ik genoot verder van mijn trappistje, mijn lievelingsbier. Op de terugweg kocht ik dan eindelijk mijn eerste pak luiers in de plaatselijke supermarkt. Het waren Tena’s, dezelfde van mijn opa, maar dan een maatje kleiner. Ik kocht ook nog onderleggers. Als ik daar een handdoek oplegde zou ik me al een pak veiliger voelen tegen doorlekken. In een andere supermarkt kocht ik een flesje en een fopspeen. Ik smokkelde alles naar mijn kamer en gaf het een plaatsje onderaan in mijn kleerkast.
We aten met z’n allen. Eén van de meisjes had lekkere spaghetti gemaakt, genoeg voor iedereen. Tijdens het eten kwamen we op het idee om beurtrollen op te stellen voor koken, afwassen en poetsen. We verdeelden ons in groepjes van twee: ik en Evelien, Lotte en Sanne, Peter en Jan. Onze uurroosters kwamen redelijk goed overeen, dus het zou allemaal goed lukken. Later zou blijken dat we op deze manier ook nog geld uitspaarden. Koken voor zes was goedkoper dan zesmaal koken voor één.
Mijn nachten waren zalig. Ik sliep steevast met een luier, mijn fopspeen in de mond en een knuffelbeer in mijn armen. De truc met de onderlegger lukte. Ik voelde me al veel geruster en het plassen begon steeds makkelijker te gaan. ’s Morgens werd ik wakker met het zalige gevoel van een natte luier. Voordat ik ging ontbijten tutterde ik in mijn bed een flesje sinaasappelsap leeg. Elke dag deponeerde ik een zakje met een volgeplaste luier in de afvalcontainer van de school.
3. Brandalarm.
Het schooljaar vorderde. Het werd steeds drukker. Onze avonden werden meer en meer gevuld met tekenwerk. In het begin van het schooljaar brachten we veel avonden met z’n zessen in de keuken door, maar gaandeweg was dat afgebouwd. Eten deden we nog steeds samen. We hadden een goede band onder elkaar. Peter en Jan bleken eigenlijk vrienden van elkaar te zijn. Ze vielen allebei op jongens, en hadden elkaar hier leren kennen. Ze hadden dat nog niet de eerste dag verteld, maar nu hadden ze genoeg vertrouwen in ons, dus mochten we het gerust weten.
Op een nacht schrokken we rond drie uur wakker. Het brandalarm ging plots af. Zonder verder nadenken sprong ik uit bed, rende de trap af en begaf me naar de tuin van de kotmadam. Zo was het afgesproken bij de huurovereenkomst. Binnen de twee minuten stonden we met z’n zessen samen. We zagen echter niets aan het gebouw. Na de eerste verwarring werd het stil. De andere vijf keken nu niet meer om zich heen, maar staarden me met grote ogen aan. Plots besefte ik dat ik buiten stond met mij knuffel in de hand, mijn fopspeen in de mond, en onder mijn t-shirt stak een reeds volgeplaste luier uit. Ik nam mijn fopspeen uit mijn mond en werd knalrood. Toen kwam ook de kotmadam buiten. Ze vertelde ons dat er niets aan de hand was. Dit was gewoon de jaarlijkse brandoefening.
Ze merkte dat er iets aan de hand was. Iedereen was stil en verward. Ze nodigde ons bij haar uit. Ze had soep gemaakt. Dat deed ze altijd voor de brandoefening. Bij het binnengaan merkte ze ook mijn luier op en begreep ze de verwarring. We zetten ons allen rond de tafel en de kotmadam schonk soep in grote kommen. Iedereen was stil. Ik wist niet meer waar kijken, dus keek ik naar beneden, alsof ik de grootste misdaad gepleegd had. Er raasden allerlei gedachten door mijn hoofd. Hoe zou ik dit uitleggen, wat zouden ze van me denken, wat zou de kotmadam denken en zou ze het aan mijn ouders vertellen?
De kotmadam verbrak de stilte. Ze vroeg me of ik bedplasser was. Ik wilde dat eigenlijk wel bevestigen, een leugentje om bestwil, maar de anderen hadden ook mijn fopspeen gezien, dus die zouden dat niet geloven. Ik besloot maar gewoon de waarheid te zeggen. Ik legde mijn fopspeen op tafel en zegde dat ik gewoon luiers droeg omdat ik dat graag doe. Ik vertelde ook over mijn voorliefde voor babyspullen en nog veel meer. Iedereen luisterde, niemand wist iets te antwoorden. Dit was nieuw voor hen, dit had niemand ooit eerder gezien. Uiteindelijk nam de kotmadam het woord. Ze vroeg aan de anderen om me te respecteren. Voor haar was het niet de eerste keer dat ze zo iemand te gast had. Ik moest me ook geen zorgen maken, ik was niet alleen met deze eigenaardigheid, er waren er heus wel meer zoals ik, meer dan je zou denken zelfs. Ze vertelde over haar zoon die ook graag luiers droeg. Ze had veel van hem geleerd. In het begin was ze er tegenin gegaan. Ze was met hem zelfs bij psychiaters geweest, maar uiteindelijk had zij moeten toegeven dat er met hem niets mis was. Haar zoon was haar zoon, met of zonder luier.
Uiteindelijk namen Peter en Jan ook het woord. Zij hadden er geen problemen mee. Voor hen was het een beetje hetzelfde als hun homoseksualiteit. Dat was voor velen ook een beetje vreemd. Lotte vond het maar even vreemd als haar voorliefde voor maandverband. Ze had een hele collectie, waarschijnlijk wel alle merken die op de markt waren. Ze spaarde van elke soort die ze geprobeerd had enkele exemplaren, ongebruikte uiteraard, zo had ze reeds een hele verzameling. Ze zou ons haar collectie wel eens tonen. Lotte droeg ook graag maandverband. Soms deed ze er zelfs één in haar slipje als ze niet ongesteld was. Sanne op haar beurt vond het allemaal raar. Zowel mijn luierliefde, de maandverbandfetish van Lotte als de homoseksualiteit van Peter en Jan. Ze vond het allemaal niet zo erg, maar vroeg wel om haar er niet mee te confronteren, want dat had ze niet zo graag. Alleen Evelien zweeg. Zij die normaal zoveel taterde was nu de stilste van allemaal. Ze zegde wel dat het voor haar oké was, maar het klonk weinig overtuigend.
Tegen vijf uur was het als we terug naar bed gingen. Slapen deed ik niet meer. Ik was in de war. Nu was iedereen begripvol geweest in nabijheid van de kotmadam, maar wat zou het morgen geven. Ook wist ik nu dat ik niet de enige was met deze voorliefde, maar wat me het meeste wakker hield was de reactie van Evelien. Aanvaardde zij het wel ? En wat als het niet zo was ? We zaten in dezelfde klas dus ze kon het voor mij wel erg lastig maken als ze dat wilde. Ik was bang voor morgen.
4. De volgende dag.
Om half acht zaten we weer met z’n allen rond de tafel in de keuken. Evelien was nog steeds stil. Voor de rest was het een ochtend als een ander. Na het eten ging ik terug naar mijn kamer om mijn schoolspullen te pakken. Evelien klopte op de deur en vroeg of ik klaar was. Dat stelde me al een beetje gerust. Ze liet me alvast niet links liggen. Ik kwam naar buiten en we wandelden samen naar school. Ik was van nature stil, maar nu ook Evelien niet veel zegde, viel het pas op hoe weinig ik te vertellen had. Onderweg vroeg ik haar toch maar wat er scheelde, maar ze trok haar schouders op. Ik moest haar maar een beetje met rust laten, het zou vanzelf wel over gaan.
Op school kwam ze toch, zoals gewoonlijk, nog naast me zitten. Voor mij was het een beetje raar. Ze zegde niets, was blijkbaar erg in de war, maar toch ontweek ze me niet. Die dag was ik er met mijn gedachten niet bij. Gelukkig keken we een uurtje naar tekenfilms, en moesten we in het atelier alleen maar verder werken aan het project waarmee we bezig waren. Ik merkte op dat ook Evelien er niet bij was. Normaal werkte ze goed door en bereikte ze heel wat op korte tijd, nu had ze enkel wat zitten prutsen.
We hadden vandaag maar een halve dag les. Vanmiddag waren we vrij. Na het middageten trok ik me terug op mijn kamer. Ik had nog heel wat te doen. Rond drie uur werd er op de deur geklopt. Het was Evelien. Ze kon haar gedachten niet bij haar werk houden. Eerlijk gezegd kon ik dat ook niet. Ik ging koffie maken voor ons twee en bracht deze naar mijn kamer. Evelien had zich ondertussen op mijn bed gezet. Ze wilde met me praten. Ik was benieuwd en bang, bang dat ze me zou laten stikken.
5. Evelien vertelt.
Evelien begon meteen te vertellen over vannacht. Ze was een beetje in de war, en nu nog. Ze kon het allemaal niet echt geloven wat er gebeurd was. Ze was vannacht zo in de war dat ze niets kon zeggen. Ze wilde ook niet echt iets zeggen waar de anderen bij waren. Dat wilde ze pas als ze eerst met mij gepraat had. Het hele gebeuren had bij haar iets losgemaakt, het had een gevoelige snaar beroerd. Er was als het ware een kastje open gedaan dat zij angstvalig gesloten hield.
Toen ze me zag vannacht was ze ongelooflijk verliefd geworden. Haar lichaam reageerde ogenblikkelijk. Haar kutje werd vochtig en haar tepeltjes richtten zich op. Maar ze moest zich beheersen. Ze wist niet wat er aan de hand was. Ze besefte plots dat dit niet de eerste keer was dat het gebeurde. Ze had een gehandicapt zusje die ook een luier om moest, en telkens ze haar verschoonde vertoonde ze dezelfde reactie. Eerst dacht ze dat ze op meisjes viel, op haar eigen zusje nog wel, maar buiten de verschoonmomenten had ze dat gevoel niet. Nu ze mij had zien staan in een luier had ze het weer gehad. Ze kon het echt niet plaatsen.
Aan tafel bij de kotmadam waren de anderen ook begonnen over hun rare trekjes. Ze realiseerde zich plots dat wat met haar gebeurde ook wel zoiets zou kunnen zijn. Ik kon het ook niet uitleggen. Voor mij was het ook de eerste keer dat ik zoiets hoorde. Ze had geen voorliefde voor een luier, daar was ze wel uitgekomen. Ooit had ze eens een luier van haar zus omgedaan, gewoon om te testen of het dat was, maar het deed haar niets. Ook niet toen ze er in plaste. Vannacht kreeg ze zin om met me naar mijn kamer te gaan om me te verschonen en vertroetelen als een baby. Het moest dus meer iets zijn in die zin.
Ik stelde voor om bij de kotmadam langs te gaan. Misschien wist zij wel iets meer hierover. Evelien vond het goed, de kotmadam was namelijk een begripvolle vrouw. Evelien had alle vertrouwen in haar en na het gebeuren van deze nacht nog veel meer. We belden aan. Gelukkig was ze thuis. Evelien vertelde haar verhaal opnieuw. De kotmadam was zelf nog nooit in aanraking geweest met iemand als Evelien. Wel had ze veel geleerd van de psychiater waar haar zoon een tijdje bij was geweest. Toen duidelijk was wat haar zoon had, vertelde de psychiater ook nog over andere rariteiten. Zo stelde hij onder andere dat er ook mensen waren die een voorliefde hadden voor verzorgen, verschonen en vertroetelen. Nursing noemde hij dat. Meestal speelde de partner dan voor zieke en deed de nurser verpleegsterkleren aan. In het geval van Evelien zou het wel hetzelfde zijn, maar dan meer in de zin van luiers verschonen en vertroetelen als een baby. Het was dus ook niet vreemder dan homoseksualiteit, sm of de maandverbandfetish van Lotte.
We bedankten de kotmadam. Evelien was plots veel rustiger geworden. De vrolijkheid was op haar gezicht teruggekeerd. Hier hadden we geen internet, maar thuis zou ze er eens meer over zoeken. Evelien vertrok. Ze moest nog een boodschap doen. Ik stelde voor om mee te gaan, maar ze had liever dat ik mijn schoolwerk afmaakte. Ze had me al lang genoeg opgehouden. Het was onze beurt om te koken, als ze terug was zou ze me wel roepen.
6. Een gezellige avond.
Er werd op de deur geklopt. Het was Evelien. Ze was terug dus als ik klaar was, konden we beginnen koken. De rest zou rond zes uur hier zijn, dus we hadden nog even de tijd. Ik werkte mijn tekening af, spoelde mijn penselen en ik was er klaar voor. We trokken naar de keuken. Ik amuseerde me met koken. Ik was ook opgewekt, omdat Evelien weer de oude was. Vanmiddag aan de tekentafel had ik verder zitten denken. We wonen hier met zes, en vijf ervan hebben iets wat de maatschappij raar vind. Zou dat in elk studentenhuis zo zijn? Wat is dan nog raar te noemen?
Tegen zessen waren we klaar. We hadden uitgebreid gekookt. Dat deden we graag. De anderen kookten meestal eenvoudiger, maar wij probeerden er altijd iets feestelijks van te maken. En vandaag had Evelien voor iets extra gezorgd. Ze had twee flessen wijn meegebracht, want ze vond dat er iets te vieren was na vannacht. Ze had een deel van zichtzelf erkend. Door onze rariteiten hadden we nu allen nog een hechtere band. Wat was dit toch een speciaal huis.
Tijdens het eten vertelde Evelien haar verhaal ook aan de rest. Voor mij was het de derde keer vandaag dat ik het hoorde. Ik had een beetje schrik voor de reactie van Sanne, maar na Evelien vertelde ook zij haar verhaal.
Sanne had ook iets. Ze wilde er eerst niet over vertellen, maar voelde zich wel veilig in deze groep. Als we het wisten zou het voor haar ook een stuk makkelijker zijn. Sanne hield er van om naakt te zijn. Op haar kamer droeg ze meestal niets. Van zo gauw ze kon deed ze al haar kleren uit. Deze zomer was ze voor het eerst naar een naturistenclub gegaan. Toen ze nog geen achttien was, mocht ze daar enkel binnen met haar ouders, maar die vonden het maar niets. Nu was ze oud genoeg. Ze had het wel leuk gevonden, maar ze voelde zich opgesloten in zo’n club. Thuis was ze ook vaak naakt, haar ouders waren dat gewoon en keken er al niet meer naar.
Dat bracht de stand dus op zes. Ook Sanne had iets speciaals. Peter en Jan wasten af. We besloten nog een stapje in Gent te zetten. Met ons zessen gingen we naar een gezellig cafeetje. Rond tien uur keerde ik terug naar mijn kot. Ik had nog wat slaap in te halen. Evelien ging mee. De rest bleef nog even.
7. De eerste verschoning.
Toen Evelien de badkamer verliet, was het mijn beurt. Ik poetste mijn tanden en waste de stadslucht nog even van me af. Na tien minuten keerde ik weer naar mijn kamer. Toen ik de deur opende wist ik niet wat ik zag. Daar stond Evelien. Ze had enkel een nachthemd aan. Op mijn bed lag mijn luier reeds opengespreid. Naast mijn bed stonden allerlei flesjes die ze vanmiddag gaan kopen was. Ze was nog vlug naar een Kruidvat gelopen en had daar allerlei babyverzorgingsproducten gekocht. Evelien kwam naar me toe en sloot me in haar armen. Ze zegde dat ze gelukkig was. Ze wilde mijn vriendinnetje zijn. Ik kon mijn oren niet geloven. Ik was al een tijdje stiekem verliefd op haar, maar door mijn luierfetish had ik nooit iets durven zeggen. Sinds het brandalarm was alles in een stroomversnelling gekomen.
Ik keek Evelien in de ogen en als antwoord op haar vraag kuste ik haar vol op de mond. Het was een gewone zoen, maar zo intens heb ik er nooit meer één ervaren. Ik begon te huilen, ook bij Evelien rolden de tranen over de wangen. Ook zij was al een tijdje heimelijk verliefd op mij. Vorige nacht besefte ze dat we niet voor niets samen in dit huis waren terechtgekomen. Na het gesprek met de kotmadam was ze er helemaal zeker van. Vanavond wilde ze me verrassen en aan haar eigen gevoelens toegeven. Nu begreep ik waarom ze persé voor mij de badkamer wilde gebruiken, anders kon ze nooit voor mij op mijn kamer zijn.
Evelien stuurde me zachtjes richting bed. Uit de zak van haar nachthemd diepte ze mijn fopspeentje op. Ze bracht het naar mijn lippen en ik aanvaarde het zonder morren. Ze ontdeed me van mijn kleren en ik mocht op het bed gaan liggen. Ze nam één van de flesjes en begon me te masseren met babyolie. Een babygeur vulde de kamer. Ze manoeuvreerde me op mijn rug en nam mijn onderkant onder handen. Hiervoor had ze luierzalf gekocht en talkpoeder. Hoewel ik geen luiereczeem vertoonde vond ze dat dat er bij hoorde. Tijdens de behandeling kreeg ik een joekel van een erectie. Ik genoot, Evelien masseerde verder. Ik kreeg wel een opmerking over mijn schaamhaar, dat zou er morgen afgehaald worden. Uiteindelijk vouwde ze de luier over mijn billen. Evelien had mijn erectie gevangen in de luier. Dat was niet zo slim van haar. Ik wist uit ervaring dat mijn piemel naar beneden moest wijzen, anders ging mijn luier zeker lekken. Ik liet het maar, ik wilde de pret niet bederven. Straks als ze weg was zou ik het wel corrigeren.
Maar Evelien vertrok niet. Ze nestelde zich naast me. Zo zou mijn erectie natuurlijk nooit verdwijnen. Evelien nam me in de armen. Ze duwde mijn gezicht tegen haar borsten. Ik kon me niet houden en knoopte de knoppen van haar nachthemd los. Evelien haalde het speentje uit mijn mond en bracht haar linkertepel naar mijn mond. Ik begon als een baby te zuigen. Evelien genoot, ik genoot. Evelien nam mijn hand en bracht dat naar haar kutje. Dit was allemaal nieuw voor mij. Ik had nog nooit een meisje aangeraakt. Haar kutje was vochtig en warm. Ik speelde een beetje met haar schaamlippen. Op bepaalde plaatsen merkte ik dat ze meer genot had. Evelien kwam kreunend klaar.
Hierna maakte Evelien de kleefstrips van mijn luier los. Ze nam mijn stijve piemel in de hand en masseerde hem. Ook voor haar was het de eerste keer dat ze een piemel in de hand hield, maar instinctief voelde ze wat ik graag had. Heftig schokkend kwam ik klaar. Evelien maakte me weer proper met babydoekjes en luierde me opnieuw. Deze keer richtte ze mijn piemel wel naar beneden, ze wist dus best wel hoe het moest.
8. Een vreemd ontbijt.
Om zeven uur liep de wekker af. Ik schrok wakker. Ik had de hele nacht zalig geslapen. Mijn luier was drijfnat en ik had niets gemerkt vannacht. Evelien lag nog steeds zalig naast me. Ik genoot van haar nabijheid. Ik mocht me niet zelf verschonen. Evelien had een verrassing voor me in petto. We stonden op. Ik moest mijn luier nog even aan houden. We gingen zo naar de keuken. Ook de rest zat nog in slaaptenue. Het was een grappig zicht. Peter en Jan zaten in een sexy string en spannend hemdje. Hun piemel werd nauwelijks bedekt. Lotte had het grootste maandverband dat ze kende in haar slipje gelegd en zat opvallend met haar benen open. En Sanne, die had helemaal niets aan en stond aan het aanrecht koffie te schenken. Ik kwam aangewaggeld met een zwaar doorhangende luier, en Evelien had enkel haar nachthemd aan.
Gisteren in de kroeg, toen ik even naar het toilet was, hadden ze dit vlug afgesproken. Ook voor Sanne was het geen probleem meer. Ze was tijdens het alarm gewoon nog te veel in de war om dit al toe te staan. Op het vuur stond een pannetje te pruttelen. Ik dacht aan zachtgekookte eitjes, daar had ik wel zin in. Doch, toen de koffie klaar was, diepte Sanne een flesje op uit de koelkast en plaatste dat in het pannetje om op te warmen. Dat zou ik hier krijgen van Evelien, in nabijheid van de rest.
Mijn flesje was klaar. Ik genoot van de behandeling, maar was ook knalrood van schaamte omdat iedereen er bij was. Dit ging toch wel allemaal iets te vlug. Peter stelde me gerust. Dit was een éénmalig gebeuren, we zouden er geen gewoonte van maken. Hij zag het een beetje als een doop. Hij vond dit mooier dan de klassieke studentendopen. We hadden elk een intiem deel van onszelf gedeeld met de anderen, en dat was moeilijker dan het ingewikkeldste spelletje. Iedereen bedankte me, want dankzij mijn onoplettendheid tijdens het alarm, hadden ook de anderen iets kunnen delen met de rest wat ze anders nooit hadden gekund. En delen lucht op, dat had Sanne wel het meest ervaren. Ze gaf me een kus op de wang om me te bedanken. Dankzij mij hoefde ze hier in huis nu niet meer steeds iets aan te doen als ze naar toilet moest. Niemand zou nog raar kijken als ze naakt rondliep.
Ik was gelukkig, de anderen ook. Dit was een reuze ontbijt, maar nu moest ik toch nog iets stevigers. Een paar boterhammen gingen er ook nog wel in. Ik was al bijna vergeten dat ik hier nog in mijn luier zat. Evelien nam me mee naar mijn kamer om me klaar te maken voor de schooldag. Evelien deed het goed, ik genoot, maar nu geen tijd voor een uitgebreide behandeling. We vertrokken samen naar school. We liepen voor de eerste keer dezelfde weg hand in hand. Onze klasgenoten waren in de wolken. Eindelijk waren we een koppeltje. Dat hing volgens hen al sinds de eerste schooldag in de lucht. Alleen wisten zij niet welk verhaal er achter schuil ging.
9. Het schooljaar vordert.
Het schooljaar ging verder. Stilaan naderden we de examens. Dat werd een drukke periode. Sinds die eerste keer luierde Evelien me elke avond. Ook sliep ze niet meer in haar eigen bed. Ze vond het leuker samen met mij te slapen. Ik vond dat ook wel. Ondertussen hadden we allebei thuis verteld dat we iemand hadden. Onze ouders waren benieuwd naar de eerste ontmoeting.
Onze examens verliepen vlot. Wel stelden we ons allebei vragen over de grote vakantie. We woonden ver van elkaar, dus elkaar zomaar ontmoeten zou er niet echt bij zijn. Elke dag deze verplaatsingen doen zagen we ook niet zitten. Bij de kotmadam werd ook alles geregeld voor de vakantieperiode. Zij kwam weer eens met de oplossing. Normaal werd een kot verhuurd voor tien maanden, maar wij konden wel blijven in de vakantie als we dat wilden. Als we gewoon haar tuin onderhielden moesten we geen huur betalen. Dat zagen we wel zitten.
En het is grappig als je ziet hoe alles zijn weg zoekt. Peter en Jan waren ook bij de kotmadam gegaan om een kamerruil voor te stellen. Peter sliep naast me op de eerste verdieping. Evelien sliep naast Jan op de tweede verdieping. Als Peter nu eens wisselde met Evelien, dan hadden de twee koppeltjes elk een verdieping. Evelien zou wel op een iets kleinere kamer terechtkomen, maar dat was op te lossen.
Onze ouders waren akkoord met het zomervoorstel, op voorwaarde dat we in de weekends thuiskwamen. Dit hield in dat we een weekend naar Eveliens ouders gingen, het andere naar mijn ouders. Door het begrip van onze ouders konden we allebei een droomvakantiejob aannemen. Op school zochten ze studenten die bereid waren mee te werken aan de praktische organisatie van het animatiefilmfestival in Gent. We zouden geen films maken, maar actief meewerken aan het gebeuren. We zouden decors bouwen, zalen in orde brengen en nog zoveel meer. En als beloning, naast de verloning natuurlijk, zouden we animatiefilmmakers ontmoeten tijdens de officiële opening.
Ook de kamerruil was goedgekeurd. Dat zou ook één van onze werkjes worden, naast het tuinonderhoud. Tegen september zouden er twee studio’s zijn. De bovenverdieping bleven aparte kamers. Onze schoolresultaten waren prima. Op naar de zomervakantie.
10. Zomervakantie.
Zoals gezegd begonnen we aan de kamerruil. Veel hield dat niet in. Tussen de kamers op elke verdieping waren deuren. Deze zaten echter verborgen achter een valse wand. Onze taak was deze deuren weer vrij te maken zodat twee kamers nu één studio vormden. We begonnen aan de eerste verdieping, zodat wij vlug samen konden zijn. In één weekje was de klus geklaard. De tweede week was de andere studio ook klaar. Tuinwerk hield niet zo veel in. Het gras maaien en een beetje onkruid wieden. Tijdens haar jaarlijkse reis zorgden wij voor de poezen van de kotmadam.
Wij hadden onze kamerschikkingen veranderd. De kleinste kamer hadden we ingericht als slaapkamer. We hadden onze beide bedden daar tegen elkaar geplaatst zodat we nu één groot bed hadden. De andere kamer was onze werkruimte. Net als op school hadden we onze tekentafels tegen elkaar geschoven, dat werkte lekker vlot en aangenaam. We hadden een bureau er bij gezet, want van onze verloningen zouden we een computer kopen. Die hadden we nodig voor ons schoolwerk. We zouden beginnen met één computer, zo waren de kosten verdeeld.
Augustus werd een drukkere maand. Dan waren de voorbereidingen voor het animatiefilmfestival, en die dagen konden we niet altijd tijdig naar huis. Dit was realiteit. De planning voor die dag moest afgewerkt zijn voor je naar huis kon. Er was ook maar één maand om alles te klaren, dus het moest perfect volgens plan verlopen. We keken uit naar de opening. Dan zouden we regisseurs ontmoeten, dat was wel bijzonder.
Zoals afgesproken maakten we kennis met elkanders ouders. Eerst ging alles nog wat onwennig, maar al vlug ging het beter. Eveliens ouders waren vlotte mensen, net als zijzelf trouwens. We amuseerden ons als we daar waren. Ook mijn ouders aanvaardden Evelien volkomen. Ze vonden het wel leuk, zo’n tatergat in huis. Wij waren van nature allemaal van het stillere type. Beide ouderkoppels vonden het niet erg dat we samen sliepen. Dat vergemakkelijkte voor ons alles een beetje.
Eén avond in juli vergeet ik nooit meer. We hadden niets te doen die dag. De kamerverbouwingen waren voorbij, de kotmadam was op reis. De tuin lag in orde en de poezen hadden ook hun aandacht gehad. ’s Middags waren we gaan winkelen. Evelien kocht voor mij een nieuw speentje, een nieuw flesje en een slabbetje. Voor mezelf kocht ik een nieuwe knuffel. ’s Avonds gingen we iets eten. We hadden allebei geen zin om te koken.
Terug thuis nestelden we ons op bed. Hoewel het pas zeven was, ontdeed Evelien me van mijn kleren en luierde me. Het was de eerste keer dat ik voor slapenstijd een luier om had. Het was warm. Enkel met een luier om liep ik rond. Ook Evelien had haar kleren uitgetrokken. Ze vond het best wel leuk. Ze moest aan Sanne denken, die ook graag naakt was. We hadden het een beetje over de rest van het huis. Sanne deed nu vakantiewerk. Ze verzorgde de bar in een naturistenclub. Voor haar een ideale combinatie. Ze kon naakt zijn zoveel ze wilde en verdiende ook nog wat ondertussen. Peter en Jan hadden een vakantiejob als mannequin. Ja, dat was een beetje raar voor ons, maar natuurlijk hadden ze ook mannelijke modellen nodig. Peter en Jan vonden dat een droomjob. Ze waren fier op hun gespierde lichaam, en vonden dat ze zo weinig moesten doen om toch te verdienen. Volgende week zouden ze hier één nacht logeren, er was een homofuif en daar kwamen ze naartoe. De nacht zouden ze hier doorbrengen, dat kon wel voor de kotmadam. Lotte had een jobje gevonden in een lingeriewinkel. Dat was ook wel iets voor haar, want naast haar maandverbandfetish had ze ook nog een voorliefde voor mooie lingerie. Zelf droeg ze het niet, maar ze zag het graag.
11. De onvergetelijke nacht.
We lagen gewoon ontspannen in elkanders armen en genoten van een ontspannend muziekje. We praatten een beetje over het voorbije jaar, hoe alles was samengekomen. We vonden onszelf wel gelukzakken. Ondertussen had ik een luierforum ontdekt, en het was me opgevallen hoe moeilijk het voor de meeste was om een partner te ontmoeten. Ik was toch wel een bofkont dat ik Evelien ontmoet had. Zij op haar beurt vond dat ze geluk had gehad dat ze mij mocht ontmoeten. Ook op haar nursingforum merkte ze dat dat niet evident was. Misschien moesten we de twee fora maar eens samen brengen, dat loste waarschijnlijk al heel wat op.
De avond vorderde. Mijn luier liep behoorlijk vol. Ik dacht aan morgen, dan zouden we naar Brugge sporen. Daar was een winkel waar ze katoenen luiers voor volwassenen verkochten. Kiddybips heette de winkel. Het was eigenlijk een winkel voor babyspullen, maar ze hadden ook een incontinentiegamma voor volwassenen. Ik had deze winkel gevonden via internet, en Evelien wilde me een katoenen luier en plastic broekje cadeau doen voor mijn verjaardag. Morgen zouden we er om gaan. Het was best weer spannend. Ik zou in een winkel voor een verkoopster een luier moeten passen. We zouden zeggen dat ik bedplas en katoenen luiers wilde proberen omdat ik wegwerp vervuilend vind. Toch wel een beetje vreemd als je zelf weet dat je eigenlijk staat te liegen.
Ik werd moe. Instinctief greep ik naar mijn speentje. Evelien liet me begaan. Ik moet reeds even geslapen hebben, want plots werd ik wakker. Evelien tilde mijn hoofd op. Ze legde mijn hoofd op haar schoot en bracht een flesje naar mijn mond. Normaal hoorde dit bij het ochtendritueel, maar nu kreeg ik plots een flesje ’s avonds. Evelien had het flesje gevuld met warme melk. Ik dronk het gulzig leeg. Na het flesje legde ze me nog even aan de borst. Evelien was mooi. Ze was een beetje mollig, maar dat paste bij haar. Ze had stevige, volle borsten. Haar haren waren gitzwart. Ze was een natuurmeid. Haar poesje was ongeschoren, ze gebruikte geen make-up. Alles aan haar was zijzelf. Daar hield ik wel van. Ze was helemaal het tegenovergestelde van Sanne. Sanne was slank, had kleine, puntige borstjes en een geschoren kutje. Normaal zie je dat niet van een huisgenoot, maar Sanne liep nu eenmaal gewoon naakt in huis, er naast kijken kan dan echt niet meer.
Evelien duwde me op mijn rug en maakte mijn luier los. Ze maakte me proper, draaide me op mijn buik en smeerde mijn rug in met babyolie. Ik genoot, maar dat deed ik elke avond. Vanavond was anders. De behandeling was intenser. Toen ik op mijn rug gedraaid werd had ik een paal van jewelste. Dat liet ook Evelien niet onberoerd. Ik zag hoe haar tepels rechtop stonden. Ik nam haar tepels in de hand en masseerde ze. Evelien kreunde en wreef met haar vochtige schaamlippen over mijn rechtopstaande piemel. Evelien nam mijn piemel in de hand en bracht hem bij haar naar binnen. Even haperde het, haar gezicht vertrok, maar met een lichte kerm liet ze zich helemaal over me heen zakken. Evelien genoot, ik genoot. Wat is er zaliger dan je vriendin te zien genieten. Voor mij was het de eerste keer dat mijn piemel in een meisje zat, voor Evelien was het duidelijk ook de eerste keer. Even later vulde haar kutje zich met mijn zaad. Dit was pas zalig. Evelien kwam reeds voor de derde maal klaar, ik zou tevreden moeten zijn met één keer.
Ongeveer acht maand waren we samen, dit was de eerste keer dat we echt gemeenschap hadden. Tot nu toe hadden we elkaar wel geholpen en kwamen we beiden regelmatig klaar, maar dit was de eerste keer dat mijn piemel haar kutje beroerde. Ik was blij dat we zolang gewacht hadden. Alles was spontaan gebeurd, Evelien gaf het ritme aan. Ik was wel een beetje bang. Ik had haar namelijk vol gespoten, maar eigenlijk wilde ik nog geen kinderen. Ik begon hier over, maar ze snoerde me de mond. Ik moest me geen zorgen maken, ze was reeds zes maand aan de pil, alles was in orde. Ze vertelde me ook nog dat ze blij was dat ik nooit had aangedrongen. Ze wilde haar maagdelijkheid niet zomaar prijsgeven, enkel aan de jongen met wie ze het leven wilde delen. Ik huilde van geluk. Evelien luierde me en ik viel zalig in haar armen in slaap.
12. Brugge.
Rond acht uur werd ik wakker. Evelien was reeds uit bed. Ze liep nog steeds naakt in de kamer rond. Ik zag dat ze een flesje in de hand had. Hierin zat mijn ochtenddrankje. Ik had vannacht weer niets gemerkt, maar had toch een vieze luier. Ook hing er een verschrikkelijk zure geur in de kamer. Ik wist niet wat het was. Evelien kwam naar me toe, nestelde zich gelukzalig op bed en bracht het ochtendflesje naar mijn mond. Ik dronk het leeg, wat kan je ook meer als het je zo aangeboden wordt.
Ik vroeg haar waar die zure geur vandaan kwam. Het was mijn eigen luier die zo stonk. Ik begreep er niets meer van. Blijkbaar had ik vannacht niet alleen zonder het te weten mijn luier volgeplast, maar nu had ik hem ook nog volgepoept. Dit snapte ik niet meer. Evelien verklaarde één en ander. Ze had me gisteren nog een flesje gegeven, maar er zat een laxeermiddel in en ook een slaapmiddel. Zo zou ik niets merken vannacht. Ze droomde er al lang van eens een echt vieze luier te verversen, maar ik plaste er enkel in.
Evelien legde me op mijn rug en maakte mijn luier los. De stank was niet te harden Evelien genoot. Voor haar was dit het toppunt van verzorgen. Ik liet haar maar begaan. Evelien kwam spontaan klaar. Ik was blij voor haar. Hiervoor wilde ik nog wel in mijn luier poepen. Evelien bracht me naar de badkamer en stopte me onder de douche. Ze spoelde zorgvuldig al de viezigheid van mijn billen en droogde me af alsof ik een baby was. Ze had hiervoor haar allerzachtste handdoek boven gehaald.
Terug op mijn kamer legde ze me weer op bed en luierde me opnieuw. Vandaag, in Brugge, zou ik haar baby zijn. Ik liet haar begaan. Zo vertrokken we naar Brugge. Ik geluierd, Evelien met een verschoontas over de schouder. Het werd een mooie dag in Brugge. Het weer was goed, we gingen op in de massa.
De vrouw van kiddybips was een lieve vrouw. Ze stelde geen vragen. Ze kende mijn probleem, deed vakkundig mijn wegwerpluier los en ging op zoek naar de voor mij geschikte luier. Ze deed me een voorgevormde luier om met klittenbandsluiting. Het was een beetje hetzelfde model als die voor baby’s, maar dan veel groter. De luier voelde aangenaam. Daarover ging een aangepaste pastic broek. Evelien rekende af. De katoenen luier was voor vannacht. Alles werd ingepakt en ik kreeg weer mijn wegwerpluier om. Dat viel mee, geen lastige vragen. De rest van de dag in Brugge was zalig. Kiddybips lag vlak bij de Ezelspoort, als we die kant de stad binnen kwamen stootten we onmiddellijk op een kringwinkel, onze geliefde winkelketen. We snuffelden even rond en kochten een aantal babyspullen.
De rest van onze dag in Brugge was zalig. Aangezien ik een luier om had gebruikte ik hem ook. Een verschoonplek vinden was niet zo evident. Uiteindelijk kwamen we langs een verlaten parkje waar Evelien de mogelijkheid zag me een verse luier om te doen. Tijdens het verschonen merkte ik hoe haar tepels zwollen onder haar bloesje. Ook Evelien genoot.
Terug op ons kot aangekomen moest ik nodig ververst. Evelien deed me vakkundig een verse luier om. In de loop van de avond moest ik nodig poepen. Ik wilde naar toilet gaan, maar Evelien vond dit niet nodig. Doe het maar in je luier, zegde ze. Ik verschoon je wel. Dit was toch wel moeilijk voor mij. Ik vertelde het haar, maar ze vroeg om het even voor haar te doen. Later zou het niet meer hoeven. Ze nam me op schoot en masseerde mijn buik. Vijf minuten later vulde mijn luier zich met een vieze brij. Evelien genoot. Ze verschoonde me en voorzag me reeds van de nieuwe katoenen nachtluier.
Die nacht ging het goed mis. Ik plaste in bed zoals gewoonlijk, maar ik merkte dat deze luier lekte. Het bed was nat, Evelien was nat, ik was nat. Evelien vond het zoals gewoonlijk weer zalig, ik was echt als een babytje. Zij zorgde ervoor dat we weer droog lagen. Wat was ze toch een prachtmeid.
13. Het nieuwe schooljaar.
Op één september begon het schooljaar weer. Ons huis in Gent was weer voltallig. De eerste avond samen vertelde iedereen honderduit over zijn vakantie. Peter en Jan waren blij met hun studio en feliciteerden ons voor de mooie afwerking. Om hen te verrassen hadden we ook hun meubels verhuisd. Ook bij hen stonden nu de twee bedden samen op de kleinste kamer en de grootste werd gebruikt als leef- en studieruimte.
Sanne had zich kostelijk geamuseerd achter de bar van de naturistenclub. Ze zag ook behoorlijk bruin. Ze had nog nooit zoveel lelijke mensen bij elkaar gezien, maar ze had ook een aantal vrienden en vriendinnen gemaakt van haar eigen leeftijd. Dat vond ze wel fijn.
Lotte op haar beurt had genoten van haar job in de lingeriewinkel. Al vlug had de winkeluitbaatster door dat ze een natuurtalent was op het gebied van raad geven aan klanten. Lotte had echt oog voor wat het beste bij wie paste. Ze had dan ook de meeste tijd aan de pashokjes gestaan en de dames geholpen met passen. Ze had genoten van het zien van zoveel mooie lingerie.
Peter en Jan waren een beetje teleurgesteld. Het bureau waar ze voor gewerkt hadden bleek nogal tweederangs te zijn. Reeds de eerste dag werd hun gevraagd of ze wilden poseren voor pornofoto’s, maar omdat ze dat niet zagen zitten kregen ze enkel opdrachten voor goedkope winkels zoals Wibra en Zeeman. Ze schaamden zich nu al voor hun vrienden dat ze in november in deze blaadjes zouden staan. Maar kom, ze werden perfect volgens overeenkomst betaald en hadden zich niet in het zweet moeten werken.
Ook wij vertelden over onze vakantiejob. Volgende week zouden we uitbetaald worden en de grootste beloning krijgen die je je maar kan indenken. De opening van het animatiefilmfestival in het bijzijn van alle regisseurs. We mochten zelfs mee aanschuiven aan het banket voor de hoge gasten. Onze klasgenoten zouden wel jaloers zijn.
14. Tena.
Sinds vorig jaar werden de Tena-verbanden verkocht in de Belgische supermarkten. Voor mij was dat interessant, ik geraakte zo gemakkelijk aan mijn luiers. Op een ochtend bij het ontbijt bemerkte ik een dik pak tussen de benen van Lotte. Lotte was koffie aan het zetten, ze was nog niet aangekleed en had enkel een t-shirt aan en een slipje. Ik vroeg haar of ze ongesteld was en of ze een nieuw soort maandverband gevonden had, want dit leek me toch wel heel erg dik. Ze was inderdaad ongesteld en het was inderdaad een nieuwe soort die ze aan het uitproberen was. Het was eigenlijk geen maandverband, zo vertelde ze, maar een kleinere soort incontinentieverband. Vorig jaar was ze begonnen met het hele Tena-assortiment te testen. Ze deed dat in oplopende vorm. Ze was al een heel eind gevorderd. De eerste die ze testte waren eigenlijk niet meer dan maandverband, hun naam niet waardig, maar nu zat ze toch reeds aan behoorlijk zware types.
Het leuke aan Tena’s vond ze de vulling. Het was niet als andere maandverbanden. Deze hadden een soort gel om alles op te vangen. Wanneer ze nat waren voelde je geen nattigheid, maar gaf het wel een zalig, zacht gevoel. Ze zat nu aan de zwaarste soort die ze kon vinden. Ik vertelde haar dat er nog meer te vinden was, maar dat ze dat niet moest zoeken bij het maandverband. Die middag hadden we vrij op school, Lotte toevallig ook. We spraken af om samen te gaan winkelen.
Met z’n drieën namen we de bus naar Oostakker. Daar was een grote Carrefour, daar hadden ze ongeveer alles. Ik ging er ook steeds mijn luiers halen. In de winkel aangekomen nam ik Lotte mee naar de afdeling incontinentie. Ik legde drie pakken Tena’s in de kar, Lotte vergaapte zich aan het Tena-gamma. Ze wist echt niet wat kiezen. Ik raadde haar aan verder oplopend te werken. Ik wist wat volgde op wat ze nu droeg. Dus als ze daar startte, kon ze gewoon het rek aflopen. Lotte kocht van alles één pak. Thuis zouden we ze op volgorde leggen en zo wilde ze de verbanden ook gebruiken. Ik raadde haar aan voor school toch nog gewoon maandverband te gebruiken, want wat ze nu droeg viel al op onder haar spannende broek.
Nu was het nog zoeken naar Evelien. Maar ik kon het al denken waar die uithing. We liepen via de babyafdeling en inderdaad, Evelien stond daar met de handen vol spullen. We schoven aan aan de kassa en rekenden af. Aan de bushalte gaf Lotte me een dikke zoen op de wang. Ze bedankte me, ze was in de wolken met haar aankoop.
Een hele tijd hoorden we niets meer over de aankoop. Wel zag ik regelmatig dat Lotte een verband in haar slipje droeg, en zeker niet alleen tijdens haar maandstonden. Op een middag werd er op onze deur geklopt. We zaten allebei te werken. Ik zat achter de tekentafel, Evelien was bezig met een montage op de computer. Ik zat reeds geluierd en had mijn speentje in de mond. Naast me stond een papflesje gevuld met sinaasappelsap. Evelien opende de deur, het was Lotte. Ze had ondertussen alle soorten Tena geprobeerd. Ze was in de wolken over de zwaarste inlegverbanden. Deze waren zalig om dragen. Ik vertelde haar dat dat eigenlijk al een soort luiers waren.
Evelien surfte even naar de Tena-site, en Lotte schoof een stoel bij. We lieten haar het hele gamma zien. Ze bekeek het schema en was benieuwd naar wat ze niet kende. De pants en de broekluiers had ze nog niet geprobeerd. Alhoewel het luiers waren was ze er wel een beetje benieuwd naar.
Evelien ging naar de kamer en haalde een luier van mij. Ze toonde hem aan Lotte en diens ogen blonken. Evelien manoeuvreerde Lotte richting bed. Deze legde zich gedwee op de rug. Evelien genoot. Ze tilde Lottes rokje op en ontdeed haar van haar slipje. Geroutineerd schoof ze de luier tussen Lottes billen en maakte deze vast. De babybehandeling liet ze achterwege, het ging Lotte om het testen van de luier. Lotte bedankte Evelien en vertrok.
Bij het avondeten merkte ik hoe Lottes rokje bol stond ze had dus nog steeds die luier om. Na het avondeten gingen we terug naar onze kamer. Rond tien uur stond Lotte terug aan onze deur. Ze was in de wolken over deze luier. Omdat ze haar maandstonden nu niet had, had ze maar in de luier geplast. Nu was hij vol. Ze dacht dat Evelien haar wel graag zou verschonen. Ze vertelde hoe de luier haar een zalig gevoel gaf. Ook van het plassen erin had ze genoten. Ze moest beslist ook de rest van Tena nog proberen, inclusief erin plassen.
Lotte werd kind aan huis op onze kamer. Regelmatig kwam ze bij Evelien om een verschoning. Ze had het genieten van luiers ontdekt.
15. Het einde van onze studies.
Onze studies liepen ten einde. Drie jaar hadden we in Gent gewoond, drie jaar waarin veel was veranderd. Evelien en ik waren steeds dichter naar elkaar toegegroeid. We zagen het allebei niet meer zitten om thuis te gaan wonen. We hadden allebei vanuit onze studies werk gevonden in de filmbranche. Het bedrijf dat instond voor de organisatie van het animatiefilmfestival had vaste mensen nodig. Wij wilden van alles doen, dus we waren prima kandidaten. We zouden mee het festival organiseren, maar ook zelf tekenfilms maken. Geen lange films, maar meer voor reclames en videoclips. We zouden starten in september, we hadden dus nog twee maand vrij, dat moest voldoende zijn om een huis te zoeken. Van de kotmadam mochten we nog twee maand blijven wonen. Onze kamers hadden we vorige vakantie nog herschilderd en voor de rest waren ze prima in orde. Als we de laatste week van augustus verhuisden en voor haar dan alle kamers goed poetsten, mochten we ook nu weer gratis in de vakantie blijven wonen. Uiteraard zouden we weer voor haar tuin en poezen zorgen als ze op reis was.
Peter en Jan verhuisden begin juli. Ze hadden een leuke stek gevonden en zouden in hun huis een homocafé beginnen. Ze hadden allebei hoge studies gedaan, maar ze zagen dit meer zitten.
Sanne had ondertussen een vriend. Sanne moest nog één jaar verder doen dus voor haar werd het weer spannend met september. Wie zou er bijkomen. Haar vriend zou naar hier verhuizen, ze zouden samen één van de studio’s innemen.
Lotte wist het allemaal nog niet zo goed. Ze had nog geen vriend, maar wilde eigenlijk ook niet naar huis terug. Hier kon ze niet blijven, want haar studies waren gedaan, en studeren was een vereiste om een kamer te huren in een studentenhuis. Lotte had modeontwerp gedaan. Het liefst zou ze gaan werken bij Van De Velde, de grote Belgische lingeriefabrikant, maar daar hadden ze op dit ogenblik niemand nodig.
De laatste avond van juni wilden we het afscheid vieren. Sannes vriend werd er ook bij gevraagd. Hij was hier wel al vaker geweest, dus we kenden hem eigenlijk al een beetje. We spraken af dat iedereen aanwezig zou zijn zoals hij was. We mochten de tuin van de kotmadam gebruiken, zij kookte voor ons allen. Ze vond dat we dat verdienden. Ieder van ons had zich voorbeeldig en volwassen gedragen. We waren een hechte groep geweest zoals ze er nog nooit één had gehad.
We waren echt een bonte bende. Peter en Jan waren weer zeer sexy gekleed. Ze hielden van blinkende, spannende kleren. Sanne was naakt, haar vriend ook. Ze had hem namelijk leren kennen in de naturistenclub. Lotte was ondertussen beginnen genieten van luiers, maar om niet hetzelfde van mij aan te doen hield ze het bij het dikste maandverband. Het was wel een Tena, daar kon ze tenminste ook een plas in kwijt. Omdat het zou opvallen droeg ze enkel een slipje en een kort t-shirt. Ik had uiteraard een luier aan. Evelien had voor mij een kinderachtig t-shirt gevonden en had me een slabbetje omgebonden. Ik had mijn zuigflesje in de hand en een fopspeen in de mond. Voor Evelien was het het moeilijkste. Wat betreft kledij had ze niet echt iets typerends. Ze was dan misschien wel van het nursingtype, maar een verpleegsterschortje was haar ding niet. Ze had dus gewone kleren aan, maar had haar verschoontas meegebracht en allerlei speeltjes voor mij. Het leek wel of ze echt een kleintje bij zich had. Ze had een borstvoedingsbeha aangetrokken, dan kon ze me tussendoor als een echte mama de borst geven.
Het was een leuke avond. We haalden vele herinneringen op. Met z’n allen hopen we dat de groepsfoto van toen nooit op het internet zal verschijnen. Wie deze bende niet kent, weet niet wat hij ziet.
16. Een leuke verrassing.
Het eerste weekend van de vakantie gingen we bij Eveliens ouders langs. Haar ouders vonden dat we allebei heel goed gewerkt hadden voor school. Ze feliciteerden ons met onze baan. We vroegen hen of ze wilden helpen zoeken naar een huisje. Haar moeder stelde dat dat niet meer nodig was. Ze hadden voor ons een huisje te koop gevonden. Het stond nog maar net te koop. Ze wilden het voor ons betalen, ze hadden toch geld genoeg en gaven het ons liever nu we het konden gebruiken. Ze vonden ook dat Evelien er recht op had, haar zusje had hen al meer dan een huis gekost, dus Evelien had recht op hetzelfde deel. Morgen zouden we er heen gaan, dan konden we mee beslissen of we het wilden.
Die zondag reden we er heen. Het was een droomhuis. Het was gebouwd in een oude landelijke stijl, alles was mooi afgewerkt. Het huis had een mooie tuin, helemaal omsloten met hagen, wat zorgde voor voldoende privacy. Het was niet enorm groot, maar zeker groot genoeg voor een normaal gezin. We zouden op dit ogenblik zelfs nog kamers over hebben. We hapten toe. We konden er onmiddellijk intrekken als we dat wilden. Het huis was tot nu toe bewoond geweest en goed verzorgd, Eveliens ouders konden cash betalen, dus vandaag kopen, was morgen reeds betalen en intrekken.
Toen we maandag terug op onze kamer kwamen, zat Lotte eenzaam in de keuken. Ze had van de kotmadam toestemming gekregen om hier deze zomer nog te blijven. Iedereen was vertrokken dit weekend, ze had hier heel de tijd alleen gezeten. Ze was blij dat ze ons zag en vloog ons om de nek. Ze vertelde ons dat ze ons nog het meest zou missen. Ze had zichzelf dit weekend constant geluierd, maar dat was niet hetzelfde. Het was leuker als Evelien dat deed. Dat kon ik niet tegenspreken, maar ik kon er ook niet aan veranderen.
’s Avonds in bed vroeg Evelien me was ik er van dacht als Lotte bij ons in zou trekken. Voor mij was het goed, Evelien besliste, het was uiteindelijk haar huis. Evelien sprong uit bed en liep naar boven. Lotte was nog wakker en kwam mee naar onze kamer. Ik lag reeds geluierd in bed. Lotte kreeg het voorstel te horen en barstte in tranen uit. Ze kwam bij ons in bed zitten en viel uiteindelijk huilend op de schouders van Evelien in slaap. We verlegden Lotte een beetje, maar lieten haar maar tussen ons liggen. Lotte was uitgeput van het eenzame weekend. Alles was nu losgekomen door het goede nieuws. Ze kon best wat slaap gebruiken.
’s Anderendaags werden we laat wakker. Lotte wist niet goed waar ze het had. Plots herinnerde ze zich alles. Ze was zo gelukkig. Ons bed was een puinhoop. Lotte had blijkbaar deze nacht het bed volgeplast, waarschijnlijk van de emoties. Ze was ook niet wakker geworden toen we haar verlegden. Ze moet dus wel echt vast geslapen hebben. Evelien troostte haar, ontdeed haar van haar natte kleren en stopte Lotte onder de douche. Ze zou Lotte eens goed verwennen. Zalig geurend naar babyspullen kwam Lotte de kamer binnen. Nu was het mijn beurt. Evelien had werk met haar twee baby’s. Uiteindelijk maakte ze ook zichzelf klaar.
17. Ons huisje.
In de vakantie hadden we eigenlijk nog veel werk. We kochten meubels en richtten ons huisje in naar onze eigen smaak. Ook moesten we de tuin daar onderhouden zodat het geen wildernis werd. Onze ouders hielpen wel een handje, maar het meeste wilden we zelf doen. Lotte was steeds bij ons. Ook zij verzette bergen werk.
Toen we eind augustus verhuisden waren we zo gelukkig als kinderen. Alles was nieuw. We wonen nu reeds vijf jaar in ons huisje. Lotte is nog steeds alleen. Ze is gestopt met werk zoeken, ze zag het niet meer zitten. Ze heeft zoveel capaciteiten, maar nergens is er geschikt werk voor haar waarin ze die capaciteiten ook kan gebruiken. Voor ons geeft het niet. Wij verdienen samen meer dan genoeg, temeer daar we geen huur hoeven te betalen. Lotte zorgt voor het huishouden en de tuin, wat maakt dat wij ons eigenlijk niets meer moeten aantrekken in onze vrije uren.
Lotte heeft geen zin in een vriend, ze heeft het goed bij ons, meer hoeft ze niet. Ze is ondertussen een fervent luierdraagster geworden.
En ik en Evelien, wij hebben het goed samen en genieten van onze ietwat speciale relatie.
