Evelyn

gieter55

Nieuw lid
Evelyn trok een sprintje. Half huppelend liep ze naast de fiets, een sprongetje, en ze zat achterop de bagagedrager van Lars. Haar hoofd tolde een beetje van de inspanning in combinatie met de vier of vijf glazen wijn die ze de afgelopen uren had gedronken met haar collega's in hun vaste vrijdagmiddagborrelcafé. Ze moesten toch dezelfde kant op had Lars gezegd en hij wilde haar niet in haar eentje door de donkere stad laten lopen. Evelyn zag er eerlijk gezegd ook wel het voordeel van in, want een half uurtje lopen naar haar huis was weliswaar niet lang, maar met een volle blaas was een wandeling verre van ideaal.

Evelyn zat onhandig achterop de fiets van Lars, terwijl de pandjes langs de gracht aan hen voorbij zoefden. Ze wilde haar arm niet om Lars heen slaan. Niet omdat ze hem niet knap vond, integendeel, zijn donkerbruine haar, groenbruine ogen en bebaarde kaaklijn maakte hem een fijne jongeman om naar te kijken, maar hij was haar collega, die ze nog amper kende en ze was bovendien erg blij met haar nieuwe baan. Ze had drie wijntjes nodig gehad om wat los te komen. Evelyn was een spraakwaterval in het bijzijn van haar vrienden, maar bij mensen die ze niet kende, was ze een verlegen meisje die de kat uit de boom keek. Gelukkig voelde ze bij Lars een klik. Ze kwamen beide uit een klein dorp, deelden hun interesse voor geschiedenis en musea en zowel zij als Lars hadden net een lange relatie achter de rug.

De breuk met haar ex was zwaar geweest, maar ze had zich in lange tijd niet zo vrij gevoeld als deze avond en Evelyn genoot. Ondertussen omklemde haar rechterhand haar handtas, haar linkerhand zat tussen haar gekruiste benen. Ze voelde de druk op haar blaas toenemen bij elke hobbel die Lars nam en dat waren er nogal wat. De gracht waarover ze fietsten was bestraat met kinderkopjes die honderd jaar geleden al even scheef hebben moeten gelegen als vanavond, dacht Evelyn. Gelukkig had ze een goede kont, die nog enigszins zorgde voor wat demping.

Ook de novemberkou hielp niet bepaald. Ze waren nu 5 minuten verder en er waren nu serieus alarmbellen af aan het gaan bij Evelyn vanwege haar volle blaas. Ze vervloekte zichzelf dat ze voor het verlaten van die kroeg niet even naar de wc was gegaan. Ze was weer eens te verlegen geweest en had het gesprek met Lars niet willen verbreken. Nu betaalde ze de prijs. Haar huis was nog zeker 10 minuten fietsen, maar de minuten leken in deze fase voorbij te trekken als uren.

Lars praatte honderduit tijdens hun fietstochtje, maar Evelyns antwoorden begonnen steeds meer kortaf te worden. 'Alles goed', vroeg Lars? 'Shit', dacht Evelyn, hij begon duidelijk iets te merken. 'Ja hoor', zei ze onzeker, 'ik heb alleen een beetje last van een harde kont en ik krijg het een beetje koud', zei Evelyn en daarmee loog ze niet, maar vertelde ze wel slechts de halve waarheid. Die waarheid was namelijk dat ze op dit punt ongelooflijk nodig moest plassen en ze begon er serieus aan te twijfelen of ze haar blauwe jeans wel droog zou kunnen houden tot aan haar huis...

[to be continued]
 

gieter55

Nieuw lid
Ahh okee. Dat van die E begrijp ik ;) Maar verhalen horen dus in een andere sector, thanks! Nog een beetje onwennig hier. Binnenkort een deel 2 though!
 
Bovenaan