pardoes
Niets is waarheid; Alles is toegestaan.
The brain….
Ik weet niet zo, maar toch ik denk. Ik denk, ik weet niet zo.
Soms denk ik dat ik het weet. Dat blijkt dan toch niet zo.
Het zou fijn zijn als ik zou weten, maar toch. Ik weet niet zo, maar toch ik denk.
Geen idee hoe en waarom. Wel gek, of misschien doodnormaal.
Dat verbindingen, of bruggen in je hoofd zich zo kunnen vervormen dat waar je biologisch gezien sexueel van opgeladen zou moet raken, niet meer klopt of een zijsprong of vertakking maakt.
Ik herinner me een avond dat mijn zusje haar luier omkreeg voor de nacht. Ze lag op de commode en ik keek hoe mijn ouders zich met haar bemoeiden. Ze was klaar voor bed en werd op de grond gezet. Mijn vader keek me lachend aan, pakte me op en legde mij op de commode. Ik lachte net zo en stribbelde niet echt tegen. Ik had een luier om en ik voelde me op een bepaalde manier vrij of gelukkig. Ik vroeg hen of ik ermee kon slapen en mijn vader vond het prima. Ik was allang uit de luiers en bedplassen deed ik niet.
Toen ik eenmaal in bed lag, kon ik mezelf niet behelpen om telkens weer te kijken naar wat ik aanhad. Om het telkens weer even aan te raken om te voelen wat het was. En zo werden verbindingen die ik had losgemaakt bij het zindelijk worden opnieuw gelegd naar een stukje veiligheid, naar de vertroeteling van je ouders, naar zorgeloosheid, naar een gevoel dat ik (het individu) daar lag en me op dat moment gelukkig voelde. Het was zo fijn, dat ik niet kon slapen. Na een tijdje werd ik moe en besloot het dingetje uit te doen.
Ik denk, ik weet niet zo, maar ik denk dat het hier begon.
Een levenslange verslaving. Iedereen is op zoek naar geluk.
Wat maakt jou gelukkig? Hebben we daar niet een heerlijk biologisch beloningssysteem voor?
Sex=geluk
Maar voor mij, was het fijn voelen onherroepelijk verbonden aan luiers. Ik ben nooit adult baby geworden. Voor mij dekte de luier alle ladingen van het fijn voelen. Mijn interesse voor meisjes raakte hetzelfde gebied aan waar mijn liefde voor luiers zat. Daar ontstond de combinatie.
Ik wist dondersgoed dat het raar was. Zoals velen dacht ik dat ik de enige was. Mijn eerste zoekopdrachten op het internet om meer info te vinden waren bijvoorbeeld ‘luierfreaks’ of ‘ziekte & luiers’. Ik was 14.
Hoe dan ook komt met ouder worden ook meer acceptatie en na een tijdje begon ik mijn zoekopdrachten mild te maken. Zo kwam ik op sites die mijn hart geruststelden. Verdomd veel mensen met hetzelfde probleem! Of is het wel een probleem? Nah… geen probleem. Zouden er ook meisjes zijn die van luiers houden? Moet wel! Verdomme wat veel mannen.
Draait alles niet om sex? Sorry als ik dit forceer… Maar A en B zitten gewoonweg aan elkaar. Ik heb een paar meisjes gesproken toen ik 16 was. Via MSN. Dat we op het punt stonden om af te spreken. Dat we elkaar zouden gaan zien, en geloof het of niet: ik ben telkens degene geweest die plotseling niet meer durfde. Ik was 16 en onervaren. Ik wist niet wat ik echt wilde. Wilde ik echt in die wereld duiken? Wilde ik echt mijn dingetje delen met iemand anders, ook al was dat mijn droom?
Kort nadat ik 17 werd kreeg ik een vriendinnetje (fabienne). Het duurde zeker een jaar voordat ik besloot haar te vertellen waar ik gelukkig van werd. Ik heb haar uitgelegd hoe het zat. Zonder schaamte. Tot mijn verbazing heeft ze zichzelf er vervolgens in verdiept en aan mij gevraagd of ik eens een luier wilde aandoen terwijl zij erbij zou zijn. Zo kwam het dat ze op een avond een filmpje kwam kijken en dat ik een luier aandeed. Ik liet haar zien en zij voelde. Ze glimlachte; Zei dat ze het wel een beetje apart vond en maakte zich er verder niet druk om. We bekeken de film op mijn bed. Zo’n bed die je ook in een stoel kan veranderen. We dronken allebei een biertje en het was halverwege de film dat ik zei dat ik eigenlijk moest plassen. Ze drukt op pauze… ‘Ik moet ook, maar ik ga even naar de wc. Als ik terugkom mag jij het doen.’
Ze kwam terug en ik stond. Ze ging op het bed zitten en ik stond naast haar. Ze raakte mijn luier zachtjes aan en ik sloot mijn ogen. Ik was gespannen en ondanks dat ik nodig moest, kwam het er maar niet uit. ‘laat het gewoon lopen.’ Zei ze zachtjes. Ik ontspande en ik voelde mijn blaas loskomen. Langzaam werd mijn kruis warm en voelde ik vloeistof lopen. Ik hoorde haar terwijl ze keek hoe mijn luier voller werd. Het klonk tevreden. ‘Kom je naast me liggen?’ zei ze vervolgens. Haar hand gleed over mijn lichaam terwijl ze naar mijn luier keek. Ik kuste haar voorhoofd. Ze streelde me en ik deed hetzelfde met al mijn liefde die ik voelde voor haar. Een kus op haar wang; een kus in haar nek; een kus op haar borst; eentje op haar mooie slanke buik; eentje tussen haar benen.
Mijn handen en mijn tong deden het werk. Haar lichaamstaal interpreterend en reagerend met de juiste beweging die nodig was om haar hoger te helpen. Ze benoemde het gevoel. Ze benoemde haar wensen. Harder en harder benoemde ze tot ze stil werd. Slechts haar hevige ademhaling in mijn oren.
Ontspannen kwam ze overeind en greep mijn volle luier vast. Ik, geiler dan ik durf te schrijven, kuste haar waar ik haar kon bereiken. Het duurde echt niet lang voordat ik zou komen. Dat wist ze wel, dus stelde ze telkens weer uit. Plotseling kwamen 5 Arabische mannen mijn kamer binnen. Ze glimlachten allevijf met hun witte tanden open en bloot. In gebrekkig Nederlands vroeg er 1 om een kopje suiker. Volgens hem was de suiker op en de thee niet te drinken zonder suiker. Ik gaf ze daarom 1 van mijn 26 kopjes suiker die ik op mijn bureau had staan. Die staan daar standaard voor het geval dat. Hoe dan ook zeiden de Arabische mannen gedag door hun zwaarden in de lucht te zwaaien en een soort gilletje te slaan.
Achja… als je het je toch allemaal visualiseerde, dan kan ik er ook wel een grapje ingooien. ABSURD!
Maargoed, ik kwam klaar en daarmee concludeer ik dit verhaal.
Dit was voor een deel echt en een deel niet echt. Doet er niet toe wat waar was en wat niet.
Let me know what you think!
Ik weet niet zo, maar toch ik denk. Ik denk, ik weet niet zo.
Soms denk ik dat ik het weet. Dat blijkt dan toch niet zo.
Het zou fijn zijn als ik zou weten, maar toch. Ik weet niet zo, maar toch ik denk.
Geen idee hoe en waarom. Wel gek, of misschien doodnormaal.
Dat verbindingen, of bruggen in je hoofd zich zo kunnen vervormen dat waar je biologisch gezien sexueel van opgeladen zou moet raken, niet meer klopt of een zijsprong of vertakking maakt.
Ik herinner me een avond dat mijn zusje haar luier omkreeg voor de nacht. Ze lag op de commode en ik keek hoe mijn ouders zich met haar bemoeiden. Ze was klaar voor bed en werd op de grond gezet. Mijn vader keek me lachend aan, pakte me op en legde mij op de commode. Ik lachte net zo en stribbelde niet echt tegen. Ik had een luier om en ik voelde me op een bepaalde manier vrij of gelukkig. Ik vroeg hen of ik ermee kon slapen en mijn vader vond het prima. Ik was allang uit de luiers en bedplassen deed ik niet.
Toen ik eenmaal in bed lag, kon ik mezelf niet behelpen om telkens weer te kijken naar wat ik aanhad. Om het telkens weer even aan te raken om te voelen wat het was. En zo werden verbindingen die ik had losgemaakt bij het zindelijk worden opnieuw gelegd naar een stukje veiligheid, naar de vertroeteling van je ouders, naar zorgeloosheid, naar een gevoel dat ik (het individu) daar lag en me op dat moment gelukkig voelde. Het was zo fijn, dat ik niet kon slapen. Na een tijdje werd ik moe en besloot het dingetje uit te doen.
Ik denk, ik weet niet zo, maar ik denk dat het hier begon.
Een levenslange verslaving. Iedereen is op zoek naar geluk.
Wat maakt jou gelukkig? Hebben we daar niet een heerlijk biologisch beloningssysteem voor?
Sex=geluk
Maar voor mij, was het fijn voelen onherroepelijk verbonden aan luiers. Ik ben nooit adult baby geworden. Voor mij dekte de luier alle ladingen van het fijn voelen. Mijn interesse voor meisjes raakte hetzelfde gebied aan waar mijn liefde voor luiers zat. Daar ontstond de combinatie.
Ik wist dondersgoed dat het raar was. Zoals velen dacht ik dat ik de enige was. Mijn eerste zoekopdrachten op het internet om meer info te vinden waren bijvoorbeeld ‘luierfreaks’ of ‘ziekte & luiers’. Ik was 14.
Hoe dan ook komt met ouder worden ook meer acceptatie en na een tijdje begon ik mijn zoekopdrachten mild te maken. Zo kwam ik op sites die mijn hart geruststelden. Verdomd veel mensen met hetzelfde probleem! Of is het wel een probleem? Nah… geen probleem. Zouden er ook meisjes zijn die van luiers houden? Moet wel! Verdomme wat veel mannen.
Draait alles niet om sex? Sorry als ik dit forceer… Maar A en B zitten gewoonweg aan elkaar. Ik heb een paar meisjes gesproken toen ik 16 was. Via MSN. Dat we op het punt stonden om af te spreken. Dat we elkaar zouden gaan zien, en geloof het of niet: ik ben telkens degene geweest die plotseling niet meer durfde. Ik was 16 en onervaren. Ik wist niet wat ik echt wilde. Wilde ik echt in die wereld duiken? Wilde ik echt mijn dingetje delen met iemand anders, ook al was dat mijn droom?
Kort nadat ik 17 werd kreeg ik een vriendinnetje (fabienne). Het duurde zeker een jaar voordat ik besloot haar te vertellen waar ik gelukkig van werd. Ik heb haar uitgelegd hoe het zat. Zonder schaamte. Tot mijn verbazing heeft ze zichzelf er vervolgens in verdiept en aan mij gevraagd of ik eens een luier wilde aandoen terwijl zij erbij zou zijn. Zo kwam het dat ze op een avond een filmpje kwam kijken en dat ik een luier aandeed. Ik liet haar zien en zij voelde. Ze glimlachte; Zei dat ze het wel een beetje apart vond en maakte zich er verder niet druk om. We bekeken de film op mijn bed. Zo’n bed die je ook in een stoel kan veranderen. We dronken allebei een biertje en het was halverwege de film dat ik zei dat ik eigenlijk moest plassen. Ze drukt op pauze… ‘Ik moet ook, maar ik ga even naar de wc. Als ik terugkom mag jij het doen.’
Ze kwam terug en ik stond. Ze ging op het bed zitten en ik stond naast haar. Ze raakte mijn luier zachtjes aan en ik sloot mijn ogen. Ik was gespannen en ondanks dat ik nodig moest, kwam het er maar niet uit. ‘laat het gewoon lopen.’ Zei ze zachtjes. Ik ontspande en ik voelde mijn blaas loskomen. Langzaam werd mijn kruis warm en voelde ik vloeistof lopen. Ik hoorde haar terwijl ze keek hoe mijn luier voller werd. Het klonk tevreden. ‘Kom je naast me liggen?’ zei ze vervolgens. Haar hand gleed over mijn lichaam terwijl ze naar mijn luier keek. Ik kuste haar voorhoofd. Ze streelde me en ik deed hetzelfde met al mijn liefde die ik voelde voor haar. Een kus op haar wang; een kus in haar nek; een kus op haar borst; eentje op haar mooie slanke buik; eentje tussen haar benen.
Mijn handen en mijn tong deden het werk. Haar lichaamstaal interpreterend en reagerend met de juiste beweging die nodig was om haar hoger te helpen. Ze benoemde het gevoel. Ze benoemde haar wensen. Harder en harder benoemde ze tot ze stil werd. Slechts haar hevige ademhaling in mijn oren.
Ontspannen kwam ze overeind en greep mijn volle luier vast. Ik, geiler dan ik durf te schrijven, kuste haar waar ik haar kon bereiken. Het duurde echt niet lang voordat ik zou komen. Dat wist ze wel, dus stelde ze telkens weer uit. Plotseling kwamen 5 Arabische mannen mijn kamer binnen. Ze glimlachten allevijf met hun witte tanden open en bloot. In gebrekkig Nederlands vroeg er 1 om een kopje suiker. Volgens hem was de suiker op en de thee niet te drinken zonder suiker. Ik gaf ze daarom 1 van mijn 26 kopjes suiker die ik op mijn bureau had staan. Die staan daar standaard voor het geval dat. Hoe dan ook zeiden de Arabische mannen gedag door hun zwaarden in de lucht te zwaaien en een soort gilletje te slaan.
Achja… als je het je toch allemaal visualiseerde, dan kan ik er ook wel een grapje ingooien. ABSURD!
Maargoed, ik kwam klaar en daarmee concludeer ik dit verhaal.
Dit was voor een deel echt en een deel niet echt. Doet er niet toe wat waar was en wat niet.
Let me know what you think!
