FAMILIEFEESTJE

Hoe goed is dit verhaal?

  • 1

    Stemmen: 0 0,0%
  • 2

    Stemmen: 0 0,0%
  • 3

    Stemmen: 0 0,0%
  • 4

    Stemmen: 0 0,0%
  • 5

    Stemmen: 0 0,0%
  • 6

    Stemmen: 0 0,0%
  • 7

    Stemmen: 2 10,0%
  • 8

    Stemmen: 2 10,0%
  • 9

    Stemmen: 3 15,0%
  • 10

    Stemmen: 13 65,0%

  • Totaal stemmers
    20

DL_Michel

Administrator
Forumleiding
geschreven door: Peutertje


(deel 1)


Je kent dat wel, die verplichte familie bezoeken. Ook ik kan me er niet altijd aan onttrekken vooral niet als het bij je thuis gebeurt. Dit jaar is de plaats van handeling bij ons thuis. De gehele familie ooms, tantes, nichtjes en neefjes komen in ieder geval één maal per jaar samen voor een reünie zoals dat genoemd wordt. En voor mij zijn het lijdensdagen. Opzitten en braaf kijken is dan de opdracht van mijn ouders.

Het begon al met de avond voor het hele gebeuren. De hele week is beter gezegd, was het al aan de gang. Het begint met het hele huis schoonmaken. Ik hoef helemaal niet te zeggen wat ik wel en vooral niet wil, dat wordt voor me bedacht. En oh wee, als ik dwars ga liggen. De rest van het huishouden tot en met de hond aan toe liggen dan over me heen, want het is 'gezellig' als de familie op bezoek komt. Ik heb daar een andere mening over, ik heb geleerd om me mond daarover dicht te houden en het lijdzaam over me heen te laten komen. Ik neem we wel stellig voor, om deze 'feestjes' later nooit zelf in stand te houden.

Ik zie er zo tegenop, ik kan niet vertellen wat me daarover dwars zit. Misschien wel het verplichte 'blij' gevoel wat je dan moet hebben. Ik denk dat, dat het wel is. Dat verplichte blije kijken en vooral aardig doen tegen iedereen. Zelfs tegen mensen die je helemaal niet aardig vindt. Het is best een kunst om een rol te spelen dat je het op zo'n gebeuren prima naar je zin hebt.

Ik zag er al tegen op voor het begon. Maar ik zal bij het begin beginnen. Ik wist dat het eraan te komen zat, zo een vrolijke stemming in huis. Uitgelaten zelfs en toen dat de telefoontjes kwamen van, gezellig feestje in zicht. Wist ik al genoeg. Vaste rituelen zoals de kamers schoonmaken en zoals gewoonlijk had de kamer van mij weer de meeste aandacht. Pech voor mij dat ik die dag thuis was toen mijn kamer opgeruimd moest worden. Werkelijk alles werd ondersteboven gehaald en allerlei dingen werden gevonden waarvan ik me al lang niet meer kon herinneren dat ik die spullen ooit in mijn bezit had gehad.

Spullen die je als jongen gewoon nodig hebt. Pech voor mij dat ik een boekje had laten slingeren die ik op de kamer van mijn broer had gevonden. Boekje had zeer erotisch getinte afbeeldingen en als je dan moet uitleggen waar dat wel niet vandaan komt. En het verwijt krijgt dat je zakgeld beter aan wat anders kan besteden van je moeder. En tegelijkertijd in het gezicht van een uit kwaaiigheid uit elkaar spattende broer kijkt. Zinkt de moed je even in de schoenen. En wegkomen helpt dan niet. En even van de aardbodem verdwijnen lukt al helemaal niet. Resultaat, een hele kwaaie moeder en een kwaaie broer. Maak er maar een quiz van wat het ergste is.

Je moet aan je moeder verantwoording afleggen wat je met je zakgeld doet. En tegen mijn broer moet ik helemaal listig wezen. In ieder geval niet zeggen dat hij uit zijn kamer komt!

En dan de verdere dingen waar je uitleg over moet geven wat en hoe je aan die spullen komt en vooral wat je ermee van plan bent. Dat is bij ons thuis het voorspel op een gezellig familiefeestje. Bwehhhhhh, de balen heb je er dan al van en dan moet het nog gaan gebeuren.

Dan de slaapplaatsen regelen. Meestal slaap ik dan met 'visite' op mijn kamer maar nooit de met de meest gezelligste. Altijd met een paar vervelende jongere neefjes, die verschrikkelijk druk zijn en nergens vanaf kunnen blijven. En als je dan nog met een neefje samen in bed moet is helemaal het hek van de dam. Dan slaap ik eigenlijk liever in de schuur.

Deze keer heb ik de mooie opmerking gemaakt dat ik niet wilde dat er een bedden pissend neefje bij me kwam slapen. Het floepte eruit voor ik me bewust was wat ik had gezegd. Snoeihard meteen de opmerking van mijn moeder eroverheen, 'wat hoor ik, vergeet je niet dat je zo zelf ook geweest ben???' Mijn moeder mopperde nog wat verder over vervelende jochies met een hele grote mond, net niet meer een beddenpisser en dan nog in bed liggen trekken ook met een seksboekie en nog een grote smoel op de koop toe. Een heerlijke ochtend heb ik beleefd zo. En mijn broer maar in de buurt blijven, bang zeker dat ik hem zou verlinken over dat gevonden boekje. Zo ging het de hele week door, ik hoefde helemaal geen stap verkeerd te doen en kreeg meteen dat gevonden boekje achter me aan. Die minder leuk persoon van een broer was weer lelijk de dans ontsprongen.

Het weekend stond voor de deur en ik kreeg nog de boodschap, opdracht meer om mezelf netjes te gedragen anders zou ik er een hele tijd last van houden. Opdracht had ik goed begrepen. In de ochtend kwamen de eerste gasten en zoals te verwachten viel, verschrikkelijk druk meteen. En de boodschappen kon ik wel even doen. Nou dan wordt nog een keer van alles vergeten, weer een keer terug naar de winkel. En bij terugkomst was mijn opgeruimde kamer veranderd in een zwijnenstal. Je vraagt je dan wel af waarom die toestand nodig was met kamers opruimen en zo. Je ziet toch het verschil niet meer. Ik heb me erg ingehouden en moeten inhouden maar ik was me wel lekker aan het ergeren.

Na het avondeten wie moest helpen met de afwas?? Beetje stomme vraag natuurlijk, want het rekensommetje was wel goed. Mijn broer moest huiswerk maken (zoals gewoonlijk als er wat te doen is op dit gebied) en ik was weer eens zoals normaal de penis. 'Je kunt meteen wel even koffie maken' ook zoiets fijns; je lust die rommel zelf niet maar wel koffiezetten voor de gasten. Ik kreeg me daar een pestbui, ik voelde me verschrikkelijk naar, de hele vrijdag al vergald. En de rest van het weekend te gaan.

Avond kwam en het werd bedtijd. De jongsten werden naar bed gebracht. En zoals te verwachtten viel hoorde ik daar ook weer bij. Met boodschappen doen, afwassen ben je ineens groot. En met zulke dingen weer klein. Mijn pestbui werd al erger. Ik voelde me knap oneerlijk bedeeld. Ik moest gaan slapen op mijn kamer met vier anderen. Dus met zijn vijven op de kamer en tot overmaat van ramp had ik zelfs mijn bed niet alleen. Twee neefjes kregen voor het slapen gaan luiers om. En dat werd gedaan op mijn bed. Ik moest zelfs nog wachten. Om in mijn eigen bed te kunnen stappen.

Maar nu het gekke! Dat gedoe met die luiers die mijn neefjes om kregen maakte wat in me wakker. Ik stond een beetje stom te kijken en hield angstvallig mijn handen voor mijn kruis. Ik had een stijve penis. En niet zo weinig ook. Ik werd in bed gestopt met een luierdragend neefje. En ik kon de slaap niet vatten! Bij het draaien voelde ik iedere keer dat dikkere kontje. En die luier en bleef maar last van opgewondenheid. Een gevoel wat me een beetje angstig maakte. Er kwamen allerlei gedachten door me heen en vreemd genoeg wilde ik eigenlijk liever mijn neefje zijn!

Afijn, na een zeer onrustige nacht. Ik heb heel slecht geslapen. Iedere keer met draaien rolde mijn neefje tegen me aan. En ik kon er niets aan doen maar iedere keer voelde ik die dikke luier om zijn billen. En vreemd genoeg begon ik een sterke behoefte voelen om zelf weer een luier te willen dragen. Het zachte ritselende gevoel wond me behoorlijk op. Ik was daar zelf een beetje verbaasd over. Ik had dat niet gedacht.

Afijn, de ochtend kwam eraan en veel geslapen had ik niet. De neefjes werden wakker en het werd onrustig. Het neefje bij mij in bed wilde vechten met me. En ik kreeg een paar zetjes en ik begon langzaam wakker te worden doordat hij over me heen kroop. Hij wilde stoeien. En de beroerdste ben ik dan niet. Ik begon een beetje antwoord te geven op zijn zachte dwang om te stoeien. En al gauw waren we in een wild stoeipartijtje verwikkeld. En iedere keer als ik zijn luier voelde kreeg ik een beetje onrustig gevoel over me heen. Ik wreef over zijn kontje en bedacht me hoe lekker zacht en glad die luier was. En ik maakte me voorstellingen hoe dat moest voelen. Een dikke zachte luier om je billen en tussen je benen door.

We werden geroepen dat we moesten komen ontbijten. En allemaal waren we snel beneden. We maakten er een soort van wedstrijdje van wie het eerste uit bed was en beneden aan de tafel zat te ontbijten. Het was me allang opgevallen dat mijn beide neefjes met natte luiers aan liepen. De luiers waren een beetje verkleurd en met stoeien was me al opgevallen dat het warm aanvoelde. Aan de ontbijttafel zat ik tussen mijn beide luierdragende neefjes in. En ik had een verschrikkelijk mooi uitzicht op hun geluierde kontjes. Ik keek zo heel makkelijk op hun luier. En het viel me op dat mijn ene neefje gewoon aan het plassen was in zijn luier.

Na het ontbijt werden we naar boven gestuurd om ons zelf te wassen en mijn tante kwam vlak achter ons aan om de beide luierdragende neefjes te verzorgen. Onderwijl ik me aan het wassen was werden de luiers van mijn neefjes afgedaan en ze werden in bad gestopt. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk omdat ik een stevige erectie kreeg van die jongens die duidelijk te groot waren voor een luier maar er helemaal geen problemen zelf mee te hebben. Mijn stomme broer vond het heerlijk om even te zeggen; 'dat het mij ook wel cute zou staan zo een pamper'. Maakte me opgewondenheid beslist niet minder. De dag verliep verder als de gewone bijeenkomsten. Ik verveelde me en moest meer als oppas fungeren. Ik was eigenlijk wel benieuwd naar de bergplaats van de luiers. Niet om ze zelf te proberen of zo maar nieuwsgierigheid om te kijken hoe die luiers er uit zagen.

Dus ik was een beetje op mijn eigen kamer aan het stuntelen, op zoek in de tassen met kleding. Ik was helemaal gespitst op de luiers, persé wilde ik die vinden. En het lukte maar niet. Ik kon ze niet vinden. Herhaaldelijk natuurlijk worden gestoord. En dan moet je helemaal voorzichtig wezen. Maar wat ik zocht en waar ik inkeek, geen luiers. Dat was een beetje teleurstelling. Ik nam me voor om even goed op te letten straks waar tante die luiers vandaan toverde. Eigenlijk gebeurde die dag niets noemenswaardig en zowaar heb ik een paar spelletjes gedaan met mijn neefjes en van ze kunnen wennen. Dat gebeurt niet vaak als ik zo een spelletje speel met mijn broer. Op zo een manier een spelletje spelen is wel leuk. Ik ben van nature nogal 'winnerig', ik kan slecht tegen mijn verlies.

Die avond zou dan het hoogtepunt van de familie reünie worden. Een etentje in een vrij sjiek restaurant. Ik had er zelfs geschikte kleding voor gekregen. Een nieuwe broek, overhemd, bijpassende sokken en nieuwe nette schoenen. Dat ik me had omgekleed kreeg ik voor de verandering eens een complimentje van mijn moeder dat er netjes uitzag. En al een behoorlijk mannetje begon te worden. De manier waarop ze het me zei was ik in normale omstandigheden bloedlink om geworden. Maar nu, ze meende het ook werkelijk vatte ik het ook op als compliment en gaf mijn moeder een knuffel en een kus op beide wangen. Tenslotte kan ze het ook niet helpen dat ik haar zoon ben.

Het etentje was echt geslaagd! Een soort van lopend buffet en perfect tot in de puntjes verzorgd. En allemaal gerechten die smakelijk waren. En voldoende, meer dan voldoende van alles. Het is vaak zo als je iets lekker vindt dat meerdere mensen dat ook wel zo vinden en dat wanneer je tot de ontdekking komt om er meer van te willen eten, of nog een extra portie, vis je vaak naast het net. Dus in dit geval ik had een heerlijk voldaan gevoel. En er was zelfs een bandje op de achtergrond. Een soort van dansorkest. Een groepje goede muzikanten die behangmuziek aan het spelen waren. Niet te irritant, zelfs sfeer verhogend.

En toch was het wel leuk om elkaar weer een keer te zien. Dat verbaasde me het meest van mezelf. Ik heb wat af gemopperd en smoezen verzonnen om er onderuit te kunnen komen. En dan is het wel een beetje bizar om voor jezelf wel te moeten bekennen dat je het zelfs meer dan gewoon maar 'leuk' vindt. Vreselijk gelachen in een héél ontspannen sfeer. Ik had het wel eens anders meegemaakt.

De avond ging eigenlijk veel sneller voorbij dan ik had gedacht. En om een uur of twee s' nachts waren we thuis. Daar werd er nog wat gepraat en na geborreld. En zowaar werd er naar mij geluisterd. Dat deed me ook wel goed. Dat ik mijn ervaringen eens mocht vertellen zonder in de rede gevallen te worden en zonder dat er weer achteraan kwam 'ja, ja'. Ik had het gevoel dat ik er even helemaal bij hoorde. Maar ik was toch wel moe geworden, een nacht slecht geslapen en een drukke dag. Het was deze dag voor mij een beetje over. Moe maar voldaan stapte ik in bed naast mijn neefje. En ik was te laat. Het mannetje had de luier al om en ik heb niet kunnen zien waar zijn moeder (mijn tante dus) de luiers vandaan haalde. Een gelukje voor mij was wel dat ineens als in een flits, mijn oog viel op een tas die ik niet eerder op mijn kamer had gezien. Ik keek erin en bingo!

Ik kwam nu behoorlijk in tweestrijd met me zelf. Ik was er héél dichtbij maar ik durfde het risico niet te nemen. Het was het me namelijk niet waard om op de één of andere manier betrapt te worden. De verleiding was wel héél groot trouwens. Ik pakte drie luiers uit de tas. Ik was wel zo voorzichtig genoeg om eerst te kijken of mijn lieve neefjes wel werkelijk sliepen. En ik sloop met mijn schat naar de badkamer. Vliegensvlug deed ik mijn broek en onderbroek uit en probeerde een luier om te doen bij mezelf. De plakstrips liet ik dicht. Ik vouwde de pamper om mijn lichaam heen en trok mijn onderbroekje weer over de luier aan.

En zo stond ik een tijdje te kijken naar mezelf en te voelen naar mijn luier. Ik vond het een waanzinnig fijn gevoel. Plots hoorde ik gekraak op de trap en mijn moeder kwam naar boven. Ik raakte een beetje in paniek. En uit angst deed ik de badkamer op slot. Iets wat ik anders nooit deed. Mijn moeder stond voor de deur en ik had het niet meer. 'Jongen', zei mijn moeder, 'Schiet een beetje op want het is al laat en wij gaan ook zo slapen'. Ik antwoordde dat ik haast zou maken. Ik was door het oog van de naald gekropen realiseerde ik me goed.

Daarna weer het gekraak van de treden van de trap maar nu omgekeerd. De voetstappen gingen naar beneden. Ik deed de luier wel met een beetje spijt af en sloop naar mijn kamer. En verborg de drie luiers ver onder mijn bed.

Ik kleedde mezelf uit pyjama aan en stapte in bed. Maar in tegenstelling met de nacht ervoor zakte ik we in een diepe slaap. Ik werd de volgende ochtend pas wakker. Bij het wakker worden merkte ik dat ik mijn neefje vasthield en hij mij. Dat ik mijn ogen opendeed merkte ik dat hij wakker was. 'Ben je al wakker?' vroeg ik een beetje verbaasd. Mijn neefje antwoordde dat hij al een tijdje wakker was maar mij niet wakker wilde maken en zo stil is blijven liggen.

Het draaide natuurlijk weer even op stoeien uit. Tijd om op te staan. En het duffe van de vorige dag had ik gelukkig helemaal weggeslapen. Dat ik even alleen op mijn kamertje was heb ik even onder mijn bed gekeken of de luiers er nog lagen. En ik kon me niet voorstellen dat ik dit gedurfd had! Griezelig vond ik het eigenlijk wel. Bijna betrapt door mijn moeder. En de gedachte alleen bezorgde me kippenvel.

Dat had wat moois geweest. Ik zag in gedachten de boze blik van mijn moeder voor me en de spottende blik van mijn oudere broer. Die toch al had gezegd dat die pamper me 'cute' zou staan. Ik was door het oog van de naald gekropen. Dat besefte ik maar al te goed.

En nu kon ik eigenlijk niet meer wachten op het moment dat de logees op zouden krassen. Gewoon opdonderen had ik wel willen schreeuwen. Weer mijn bed voor mezelf alleen en dan heerlijk gaan slapen met één van die luiers om. Een heerlijk vooruitzicht!

Een gelukje voor mij was dat aan het ontbijt de avond nog eens werd doorgesproken en meteen door mijn oom en tante geopperd werd om op tijd af te reizen. Na het ontbijt aankleden. Nog even rustig koffie drinken met wat lekkers. En dit keer hoefde ik geen koffie te zetten maar werd er thee voor mij gezet. De spullen werden bij elkaar gezocht. Mijn tante keek heel verbaasd in de tas met luiers. Wat bij mij weer een beetje spanning opriep. Mijn moeder vroeg of er wat miste of zo. En mijn tante stamelde niets anders 'ik dacht dat ik meer luiers had meegenomen maar ik zal het me wel verbeelden'. Verder werden er geen woorden aan vuil gemaakt.

Ik heb héél beleefd aan de deur gestaan om de gasten uit zwaaien en naar overtuiging zei ik dat ik het erg leuk gevonden had. Daar was geen spat van overdreven.

Een keer in huis was het weer net als voor de logeerpartij het hele huis weer terug verbouwen naar de oude staat van voor de logeer partij. Gelukkig nam dat wat minder tijd in beslag en met een uurtje hard doorwerken waren we klaar. Ik was wat in een boekje aan het lezen. Toen mijn moeder me aankeek en tegen me zei, 'Jongen'? 'Als je wilt mag je wel een uurtje gaan slapen'. 'Je ziet er moe uit en nu heb je weer het bed helemaal alleen voor jezelf'. Dit klonk als muziek in mijn oren. En dankbaar knikte ik dat ik héél graag van het aanbod gebruik ging maken.

Ik kreeg een zoen op beide wangen en een complimentje omdat ik niets had laten merken dat ik er tegenop zag dit weekend. En ik voelde me helemaal warm worden. Eerder dan ik voor mezelf gepland had kon ik een luier pakken en stiekem omdoen! En het gevoel?? Hemels gewoon, waanzinnig fijn dat zachte dikke gevoel tussen mijn benen en over mijn billen heen. Met alleen een pyjamatruitje stapte ik in bed. Net zoals mijn kleine neefje.

In bed draaide ik me op mijn buik en voorzichtig lag ik zo een beetje op en over en tegen mijn matras aan te schuiven met een waanzinnig fijn lekker ontspannen gevoel in mijn onderbuik. En eerder dan ik eigenlijk wilde kwam ik op een spetterende manier klaar in mijn luier. Ik zag van alles van speedboten, tot slagroomtaarten toe. En het middenstuk nog een keer vuurwerk ook. Ik zakte weg in een diepe, hele diepe slaap.

Ik werd wakker omdat ik aandrang kreeg om te plassen en voorzichtig en met kleine beetjes liet ik mijn plasje lopen in de luier. Ik voelde de luier gewoon lekker warm worden. En de luier leek ook wel wat dikker aan te gaan voelen. Ik draaide mezelf nog eens lekker om en viel weer in slaap. En ik droomde zelfs dat ik in een 'echte' box net als een klein kind met blokken aan het spelen was.

Ik werd wakker omdat ik iemand de trap hoorde opkomen en aan de voetstappen te horen was het mijn moeder. Ze klopte bij me op de deur en slaperig antwoordde ik wat er was.

Mijn moeder kwam mijn kamer binnen en zei me dat het nu toch wel tijd werd om eruit te komen want anders raakte ik helemaal van slag. En was ze bang dat ik de komende nacht bijna niet zou kunnen slapen. En daar had ze wel gelijk in natuurlijk. Nu kwam het probleem dat ik in bed lag met die natte luier om. En dat gaf toch wel een beetje spanning omdat ik vreselijk bang was voor ontdekking. 'Niet meer in slaap vallen joch', zei mijn moeder bijna lachend, 'want anders kom ik je weer roepen, maar dan met een emmer water'.

Ik kon een lach niet onderdrukken en antwoordde dat ik even bij moest komen, dan zou ik uit bed komen en me aankleden. Mijn moeder sloot mijn slaapkamerdeur en ik hoorde haar voetstappen weer de trap afgaan. Ik stond op en liep naar de badkamer waar ik weer geen genoeg kreeg van het naar mezelf kijken. Die natte warme plek voor in me luier en dat dikke kontje maakt weer dat ik mezelf behoorlijk stond op te draaien. En ik voelde een stevige erectie opkomen. Vreemd bedacht ik mezelf om hiervan helemaal gek te kunnen worden.

Ik deed mijn luier af en waste mezelf grondig. En twee keer voor de zekerheid. Ik kleedde mezelf aan en moest wat hebben om die natte luier in op te bergen zodat ik later bij een geschikt moment de gebruikte luier makkelijk weg kon gooien. En dat moment zou best wel komen. Tot die tijd borg ik de gebruikte luier op bij de twee andere ongebruikte luiers onder mijn bed. En eigenlijk kon ik niet wachten tot bedtijd! Afijn, aangekleed en bijna huppelend naar beneden, ik was in opperbeste stemming. Nog een hele zondagmiddag voor de boeg.

Dat ik beneden kwam heerlijk gegeten en verder gewoon de rest van de middag blij voor me uit zitten kijken. Mijn vader en moeder wilde een rondje om en ik wilde niet mee. Mijn broer was weg en ik had heerlijk het hele huis voor mezelf alleen. Dat was een mooie mogelijkheid om me van de gebruikte luier te ontdoen. Ik heb het zakje ongemerkt in de 'oud papier' kunnen dumpen. Niemand die er naar kraaide verder. Héél slim vond ik mezelf. Er was nog een leuk programma op de televisie en ik me de rest van de middag prima vermaakt.

Mijn broer kwam onderhand thuis en die was zelfs zo vriendelijk om wat te drinken voor me te willen maken. Die is natuurlijk bang dat ik mijn mond zou opendoen over dat gevonden sexboekje of zo. Ik was wel zo slim om dat onderwerp niet aan te roeren. Een beetje wisselgeld is altijd wel makkelijk natuurlijk! Ik vroeg hem wel of hij het werkelijk meende dat een pamper me erg 'cute' zou staan. Hij keek me niet begrijpend aan. En ik bracht hem in herinnering wat hij had gezegd over de luiers die mijn neefjes aanhadden en dat hij dat wel een geschikt kledingstuk voor me vond. Ik ben daar maar niet verder op doorgegaan, de stommeling was helemaal vergeten wat voor een opmerking hij had gemaakt.

Dat mijn ouders thuiskwamen stelden deze voor om niet te gaan koken maar gewoon gezellig nog een keer uit eten te gaan. Dat was wel net zo makkelijk vond mijn moeder. En ik had hier niets op aan te merken of aan toe te voegen.

En voor ik er goed en wel erg in had stond ik in de badkamer om mijn tanden te poetsen en mezelf te wassen. En na welterusten te hebben gezegd lag ik lekker te bed en viel kort hierop in slaap. Ik heb die nacht heerlijk geslapen en dacht er helemaal niet bijna om nog een luier om te doen. De volgende ochtend een heerlijk ontspannen ontbijtje en het weekend werd nog een keer besproken.

Schooltijd! En ik moest me nog haasten om op tijd te komen ook. Op school begon ik me een beetje zorgen te maken. Ik was er niet helemaal zeker van of ik wel alle spullen had weggeborgen. En tegelijk aan die gedachte wat een heerlijk gevoel het me gaf om die luier om te hebben. Ik kreeg er zowaar een 'heavy' erectie van. Een vreemde gewaarwording om zo op school in de schoolbank met een stijve penis te zitten die op de koop toe maar niet wilde zakken. Maar goed ik wilde aan iets anders denken en zowaar dat lukt me ook.

Maar evengoed kon ik me niet meer goed concentreren. Al die beelden die ik nog had. Mijn neefjes die zich helemaal niet gehinderd voelden door enige schaamte vanwege de luiers. Het gevoel zakte wel iets maar toch niet zo dat ik het helemaal kwijt raakte. Een vreemde gewaarwording om een erectie te krijgen door de gedachte aan luiers. Ik was een beetje van slag erdoor.

Als iemand me op dit moment had gevraagd naar mijn gedachten wist ik echt wat ik zou moeten vertellen. Ik denk dat ik niet verder zou komen dan een beetje hakkelend vertellen dat ik aan het denken was over het afgelopen weekend of zo.

Beetje lang duurde de dag en er veel van na vertellen kon ik ook niet. Eindelijk het laatste uur aangebroken. Was gelukkig nog een beetje makkelijk ook. Na een dag vol emoties eindelijk op weg naar huis. Thuis aangekomen merkte ik dat het hele huis voor mij alleen was. Ik heb de tv toen aangezet. En ben lekker op de bank gaan liggen om televisie te kijken. Het was nog een leuk programma ook.

Eerst kwam mijn broer thuis die me leek te ontwijken. Het seksboekje wat ik had gevonden op zijn kamer lag een beetje zwaar op zijn maag leek wel. En ik had wel de goede optie gekozen om te zeggen dat het boekje van mij was en niet dat ik het boekje had gevonden op de slaapkamer van mijn broer. Zo had ik in ieder geval wat 'wisselgeld' in huis mocht 'ie weer een erg vervelend worden om hem terug te betalen. Ik wilde eigenlijk wel een uurtje naar boven om mezelf een pamper aan te doen en lekker op bed een beetje te gaan liggen spelen. Maar nu dat mijn broer in huis was en het risico dat er meer gezinsleden op het punt stonden om weet thuis te komen leek het me verstandiger om niet aan mijn gevoel toe te geven.

Ik werd gestoord door een rinkelende telefoon en een broer die aan het schreeuwen dat de telefoon ging en hij er niet was. Ik nam de telefoon op en hoorde aan de andere kant van de lijn een stem vragen naar één van mijn ouders, het was mijn tante. Ik antwoordde dat die er niet waren en ik heb opgehangen met de mededeling dat ik zou zeggen dat er gebeld was.

Ik ben een beetje huiswerk gaan maken en schoot ineens behoorlijk op. Waar ik tegenop zag en wat achteraf toch reuze bleek mee te vallen en had niet eens gemerkt dat mijn moeder ondertussen was thuisgekomen. Ineen stond ze bij me op mijn slaapkamer en was een beetje verbaasd dat ik heel ingespannen met huiswerk bezig was. Ik schrok er zelfs van toen ze me even door mijn haar woelde. Ze vroeg me of ik een 'paar' kleine boodschappen wilde doen voor haar. Ik gaf als antwoord dat ik even mijn huiswerk af wilde maken en daarna had ik alle tijd.

Ik gaf wel de boodschap door van mijn tante dat ze haar terug moest bellen. Ik heb mijn huiswerk afgemaakt en dat ik naar beneden ging ving ik nog flarden van het telefoongesprek op. Vooral dat het allemaal zo gezellig was geweest het weekend en dat ze het allemaal wat vaker moesten doen. Om bij elkaar op bezoek te komen en zo wat leuke dingen te ondernemen. Later onder het avondeten werd dit gesprek nog aangehaald en het voorstel erbij om aankomend weekend een tegenbezoek te brengen aan oom en tante.

Het was alsof ik de mooiste muziek hoorde! En er werd een beetje verbaasd gereageerd dat ik zo enthousiast was. De week kon me niet snel genoeg gaan! Heerlijk dat vooruitzicht en misschien weer de kans om op een makkelijke manier aan een paar luiers te komen. Ik zou in ieder geval een grote tas moeten meenemen bedacht ik me.

Die nacht in bed lag ik een beetje te woelen en onrustig te draaien, de herinneringen van afgelopen weekend kwamen naar boven en vooral dat gezicht, dat beeld van die dikke luierkontjes. En het gevoel wat dat gaf om zelf een luier om te hebben. Ik werd helemaal wild en kon nog moeilijker de slaap te pakken krijgen. En wat ik ook probeerde pas laat viel ik in slaap. De volgende ochtend met een knallende hoofdpijn wakker worden en erger, ik had een nat bed! Ik had in bed geplast, het voelde lekker vertrouwd warm aan maar ik schaamde me vreselijk. Hoe moest ik dat nu uitleggen? Ik zag het spottende gezicht van mijn broer al voor me.

Ik hoorde in de slaapkamer het bed van mijn ouders kraken en hoorde dat er iemand uit bed kwam. Aan het geluid te horen was het mijn moeder. Geluid in de badkamer en onmiskenbaar aan het geluid van de voetstappen te horen mijn moeder. Ik stapte uit bed en liep naar mijn moeder en vertelde met een angstig gevoel over mijn ongelukje. En ik was behoorlijk overstuur.

'Jongen toch', hoorde ik mijn moeder zeggen, 'wat is er met jou', ze zei het niet hatelijk of boos maar meer bezorgd. Zonder een woord te zeggen hielp mijn moeder me uit mijn natte pyjama en zette de kraan van de douche open. 'Ga je eerst lekker opfrissen lieverd', zei ze en met zachte dwang drukte ze me onder de douche. 'Jij gaat je wassen en ik zal eens naar je bed kijken'.

Dat ik uit de douche kwam waren de natte lakens al van bed af en stond mijn matras omhoog en met de natte plek tegen de muur. Mijn moeder kwam mijn kamer op en ik wist echt niet hoe ik kijken of wat ik zeggen moest.

'Weet je', zei ze, 'je lakens van je bed zitten al in de wasmachine, en strak als jullie weg zijn zal ik kijken wat ik met je matras moet'. 'Maak je maar geen zorgen, ik snap dat je, je beroerd voelt maar ik zal er niets over tegen je broer zeggen en je vader heeft er eigenlijk ook niets mee nodig'. Ze haalde me nog een keer aan en ik voelde me niet helemaal beter maar wel een stuk opgeluchter. Ik hoopte alleen niet dat dit vaker zou gaan gebeuren. Tenminste niet onbewust plassen tenminste.

Mijn moeder hield woord en over het natte bed is ze niet meer teruggekomen. Ik had me trouwens doodgeschaamd als dit zo eens terloops aangeroerd zou worden. Ik was nog niet vergeten dat mijn broer het me wel 'cute' zou staan een pamper. En ondanks dat ik het wel een lekker gevoel vind wilde ik hem toch niet de kans geven om het zelf eens in het echt te zien.

Het weekend stond voor de deur. Beetje haastig gingen we weg, ik had er natuurlijk wel voor gezorgd dat ik mijn kleding en toiletspullen in een grotere tas had gestopt dan ik eigenlijk misschien wel nodig had. Maar niemand leek het op te vallen.

Bij oom en tante aangekomen was meteen de prettige sfeer terug van de vorige week. Gewoon ongedwongen en zo. Na eerst wat gedronken te hebben werden de slaapplaatsen bekeken en gevraagd of er nog veranderingen moesten worden aangebracht. De indeling was misschien wel hetzelfde, ik kwam weer bij de jongsten terecht op de kamer. En wat voor een kamer. De sfeer ademde één en al babysfeer uit. En ik zag dat mijn neefjes niet in gewone bedden sliepen maar in een soort van kinderledikantjes alleen wat groter. En in de hoek stond zelfs een grote commode. Die was voor mijn neefjes zei mijn tante, maar als ik wilde proberen? Ik lachte maar een beetje schaapachtig, wat had ik graag JA willen zeggen. En natuurlijk mijn stomme broertje mij een por in mijn zij geven en zeggen, 'moet je doen joh!'.

Ik verslikte mezelf, wat mooi mijn blozen wist te verbergen, want ik kreeg een kleur van hoesten en blozen. Ik zag mezelf daar al helemaal in gedachten op liggen. Ik draaide me snel om want ik kreeg het een beetje te kwaad. 'Jongen, toch', zei mijn tante, 'er komt een logeerbed voor je hoor'. Het maakte me wat rustiger maar liever had ik echt wel in een ledikantje willen slapen en helemaal op de commode willen liggen voor een luier. Ik kon me nog net verbijten om het te zeggen.

Ik moest mijn tas uitpakken en ik was alleen op de kamer en natuurlijk moest ik de commode aan een nader onderzoek onderwerpen. Ik was verschrikkelijk benieuwd wat er in al die verschillende kastjes en laatjes zou zitten. Ik kon mijn ogen niet geloven toe ik een lade van de commode opentrok, werkelijk een hele stapel plastic luierbroekjes. En zulke had ik nog nooit gezien. En dan bedoel ik dat het allemaal broekjes waren met bedrukt plastic. Allemaal babyfiguurtjes, alleen de maat was veel te groot voor baby's. Ik kon ze zelf wel aan bedacht ik me.

Ik vergat zelfs helemaal dat ik eigenlijk mijn tas aan het uitpakken was. Ik werd overvallen door allerlei wilde visioenen. Ik voelde aan de broekjes hoe zacht het plastic was en dat elastiek in de pijpjes van die broekjes het plooide zo leuk allemaal. Ik merkte niet eens dat één van mijn neefjes de kamer was opgelopen. En plots schrok ik weer wakker doordat hij zei, 'ik vind het niet erg hoor om die broekjes te dragen'. Ik draaide me om en keek in een verlegen gezicht van mijn neefje en toen ik hem aankeek liep hij weer verlegen de kamer af en ik denk niet eens dat hij gemerkt heeft hoe ik daar met een rooie kop stond te voelen aan één van zijn broekjes.

Ik was benieuwd hoe het er uit zou zien om een lichaam heen en kon haast niet wachten tot het avond was en was eigenlijk vast besloten om te kijken hoe mijn neefjes werden aangekleed en wel met luiers aan en één van deze broekjes aan. De gedachte aan het zelf willen dragen van die broekjes en luiers liet me toen helemaal niet meer los. En ik begon wat te bedenken om ongemerkt wat van die broekjes en luiers mee te smokkelen naar huis!

Verder vond ik nog een hele stapel katoenen luiers. En de zachtheid die je voelde het wond me echt onwijs op. Verder vond ik veel verzorgingsspullen zoals zalf, poeder luierspelden. Met een beetje verward hoofd pakte ik mijn tas uit en het schoot niet op. Net als de rest van de dag eigenlijk, voor een groot gedeelte gleed het langs me heen. Ik was helemaal met mijn gedachten ergens anders. Ik kwam weer een beetje tot mezelf doordat mijn moeder me vroeg of ik niet even wilde spelen met mijn neefjes. Die verveelden zich een beetje en een leuk spelletje moest ik maar met ze gaan doen. Ik wilde eigenlijk wel weer naar boven spelen maar er kwam een wolkje roet doordat mijn vader voorstelde om gezellig een spelletje 'mens erger je niet' te doen. En zowaar ik mikte mijn vader telkens weer van het bord af.

En dat was een lekkere afleiding. Ik was helemaal die kamer en de gevonden luiers een beetje vergeten. En het leuke van alles, ondanks dat ik het eigenlijk wel een stom spel vind had ik gewoon pret! Pret omdat ik mijn vader een beetje dwars zat en pret omdat mijn neefjes een reuze lol hadden en vol vuur aan het spelen waren.

Later op de avond weer net als de vorige week heerlijk en gezellig gegeten. En de avond was eindelijk zover om afgesloten te worden! Eindelijk!

Ik wilde ook naar bed, meer eigenlijk om er vooral getuige van te zijn hoe mijn neefjes verzorgt werden. Het was toch wel een vreemde gewaarwording hoe mijn neefjes zo één voor één verzorgt werden en zonder enige vorm van schaamte zich een luier om lieten doen en verder aankleden. Daarna mochten ze nog even naar beneden om nog wat tv te kijken. Het was een echt leuk gezicht die toch al duidelijk wat grotere jongens allebei in een kinderachtige pyjama. Ze liepen zelfs allebei met een beer te slepen. Die dikkere kontjes en een beetje dat waggelen. Zo te zien hadden ze flinke dikke luiers om. En het plastic broekje scheen een beetje door hun pyjama broek heen. Ik zat op de bank naast mijn broer en die porde me even en wees op mijn neefjes en zei tegen me dat het me ook vreselijk lief zou staan die luier.

En natuurlijk omdat ik begon te blozen een beetje stom zitten lachen. Ik wist even niets anders te verzinnen. Maar die jongens met die luiers aan, ik vond het een wondermooi gezicht! Bedtijd, mijn neefjes werden naar boven gestuurd en ik zei ook welterusten. Ik wilde gaan slapen. Mijn neefjes werden in bed gestopt en ik werd op het logeerbed ingestopt en kreeg een aai door mijn haar en een kus op mijn voorhoofd. Het was nog vroeg en een beetje licht in de kamer en ik kon het toch niet laten. Ik hoorde de rustige ademhaling van mijn neefjes en zelf sloop ik uit bed. Ze lagen allebei in diepe slaap en ze hadden allebei stevig hun beer vast.

Ik liep richting commode en weer kon ik het niet laten om te voelen naar de luiers en plastic broekjes. Ik vond zelfs nog een paar luierspelden. En ik was heftig aan het twijfelen. Zal ik nu wel of niet. Ik besloot dat het toch wat te gevaarlijk was en besloot om wakker te blijven tot ze allemaal in bed lagen. Dat was een onmogelijke opgave. Ik viel in slaap en droomde dat ik er net zo bij lag als mijn neefjes. En heb heerlijk geslapen die nacht.

De volgende ochtend werd ik wakker van het rumoer wat mijn neefjes maakten. Ze lagen een beetje draaien en zo en dat geroezemoes maakte me wakker. Gelukkig geslapen zonder ongelukje! En ik stapte het bed uit en liep naar beneden gevolgd door mijn beide neefjes die beneden de tv aandrukten. Ik besloot om wat melk in te schenken en ook voor mijn neefjes en ging tussen hun in zitten op de bank. Ze kropen lekker tegen me aan en de jongste kroop na verloop van tijd zelfs zonder aarzelen of vragen bij me op schoot.

Ik keek op de klok en zag dat het nog wel erg vroeg was. En ik moest plassen. Ik zette mijn neefje weer op zijn plekje en ging zelf even naar de wc. Dat ik van het toilet terugkwam zag ik dat ik niet meer alleen was beneden. Mijn vader was in de keuken en bezig met het maken van een kopje koffie. Hij vroeg aan me dat ik er vroeg uit was. Ik knikte en antwoordde ik ben uitgeslapen. Pa dronk zijn koffie uit ging ook even plassen en zei me dat hij nog een uurtje naar boven ging.

Dus ik was nog een lekker uurtje alleen met beide neefjes. En op de één of andere manier deed het me wat. Niet dat ik van plan was om wat met ze te gaan doen of zo. Maar het was gewoon een prettig gezicht om die jongens zo te zien rondlopen.

Afijn, verder niets bijzonders gebeurd en er kwam meer gerommel van boven. Zo te horen waren ze allemaal wakker geworden en van plan om op te staan. En in een ontspannen sfeertje een ontbijtje genuttigd. Daarna lekker gedouched en zo.

En mijn ouders wilden eigenlijk de stad in om wat te winkelen. En mijn oom en tante gaven ook aan dat ze daar wel oren naar hadden maar niet met de kinderen. Mijn broer had hele andere plannen. Dus het vooruitzicht voor mij was heerlijk. Ik zou als kinderoppas fungeren en ik zag daar helemaal niet tegenop. Sterker nog ik kon haast niet wachten tot ze het huis uit waren. Ze gingen nog koffie drinken en ik kon ze haast wel weg kijken!

Eindelijk vertrokken ze dan en aan mij de boodschap dat als we wat wilden drinken, eten moesten we het maar pakken. Mijn neefjes zaten voor de tv en ik sloop naar boven om eens rustig de slaapkamer van mijn neefjes te verkennen. En terwijl ik bezig was kon ik me niet meer bedwingen en kleedde me snel uit. Ik pakte een luier en deed er voor de zekerheid nog een inlegluier bij in. En met een waanzinnig gevoel trok ik de luier tussen mijn benen door en zette de luier vast. Plastic broekje aan en zalig! Wat een heerlijk gevoel. Die zachte luier om mijn billen heen en dan lekker dik tussen mijn benen. Ondertussen lette ik wel op dat ik niet gestoord zou worden door mijn neefjes.

Ik deed een korte broek aan en met moeite kon ik die broek over mijn luier krijgen. Ik dacht zelf dat het niet erg op zou vallen en liep de kamer een beetje in de rondte. En met een heerlijk gevoel tussen mijn benen en om mijn billen.

Ik was heftig aan het twijfelen, zou ik nu zo aangekleed naar beneden gaan, of gewoon rustig op bed een boekje lezen of zo. Ik was echt niet van plan om die luier af te doen. Het zat gewoonweg heerlijk allemaal. Ik hoefde niet na te denken, want ik werd geroepen door één van mijn neefjes en die had dorst. Die wilde wat drinken. Dus ik moest wel naar beneden. Ik ging er gewoon van uit dat ze niets in de gaten zouden hebben, maar daar zat ik heel verkeerd mee. Ze keken elkaar een beetje verbaasd aan en toen durfde één van hun te vragen of ik soms met een luier aanliep. Ik kon het niet ontkennen en met een rood hoofd bekende ik dat, ik inderdaad een luier om had. Ik verwachtte een soort van spottende reactie of zo, maar het leek hun verder niet te deren.

Ik maakte voor mijn neefjes een glas drinken en die vertelden me dat ze liever even buiten gingen spelen. Dan had ik dus het hele huis voor me alleen en dat was een best vooruitzicht. En ik liet ze gaan. Ik denderde weer naar boven, nadat mijn neefjes buiten waren spelen. En op de commode heerlijk over mijn luier wrijven. Een waanzinnig gevoel en spetterend klaarkomen. Nu was ik aan het twijfelen, en stapte van de commode af , nog steeds met een heerlijk gevoel. En ik ging in een bed liggen van één van mijn neefjes en was van plan om een boekje te gaan lezen. Het liep wat anders, ik viel in slaap!

En ik sliep zo vast dat ik helemaal niet in de gaten had dat mijn ouders en oom en tante weer thuiskwamen. Tot ik wakker geschud werd. En ik in het boze gezicht van mijn moeder keek. En me uitfoeterde. Ik schaamde me kapot. En mijn moeder die maar opmerkingen maakte en vragen stelde wat dit in vredesnaam te betekenen had. Het wekte natuurlijk de aandacht van de anderen en ik stond zo in de volle schijnwerpers.

Het liefst had ik gewoon van de aardbodem verdwenen. En een verschrikkelijke spijt van het hele gedoe. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Mijn vader en oom die heel verbaasd waren en keken. En mijn moeder die erg kwaad was. Tante die de leuke opmerking maakte dat het me allemaal wel 'lief' vond staan en voorstelde om me gewoon maar zo te laten rondlopen! En het heft in eigen hand nam en mijn luier controleerde, 'goh, jochie, je bent nog droog?' Gespeelde verbaasdheid dus van mijn tante, die de anderen handig de kamer uitwerkte en ik bleef alleen achter met een kwaaie moeder en een tante die een plannetje met me had, (leek wel).

Het gesprek tussen mijn tante en moeder leek mijn moeder wel een beetje te kalmeren. En ik had een heel onbestemd gevoel. Er stond wat te gebeuren maar wat dat kon ik niet één, twee drie onderbrengen. Ik moest bij tante komen die me zonder omwegen mijn korte broek uitdeed. Ik was nu het liefst even weg. Mijn plastic broekje ging uit en de luier werd gecontroleerd of deze wel goed was omgespeld. Ik voelde tenminste de hand van tante bij mijn navel en verder de luier controleren of deze overal goed aansloot.

'Je hebt je luier goed omgedaan knulletje'? Vroeg mijn tante aan me. Ze draaide zich weer naar mijn moeder en vroeg aan haar zo terloops. Lijkt me wel leuk om hem zo de rest van het weekend rond te laten lopen. Ik heb zelfs denk ik nog wel een paar rompertjes die nog te groot zijn voor mijn jongens. Ik kreeg mijn plastic luierbroekje weer aan en werd aan het handje genomen naar de commode. Daar ging een deurtje open en na wat zoeken kwam er een luierpakje uit te voorschijn. Mijn shirtje ging uit en daarvoor in de plaats kwam het luierpakje.

Ik schaamde me verschrikkelijk en voelde me verschrikkelijk opgewonden. Heerlijk gevoel zo een luierpakje te voelen vastmaken. Hierover heen ging mijn shirtje en zo werd ik meegenomen naar beneden. Op mijn vraag of ik mijn korte broek alsjeblieft aanmocht, daar werd eigenlijk niet op gereageerd. Alleen mijn moeder die me een beetje uitfoeterde, 'je wilt toch zo graag baby zijn? Dan heb je nu alle reden om je baby te voelen!' En dat voelde ik me inderdaad. Superklein voelde ik me. Met iedere stapte kraakte het plastic broekje een beetje, erger was dat ik met geen mogelijkheid die luier kon verbergen.

Een beetje angstig liep ik nu de trap af en met een zacht duwtje in de rug ging ik de woonkamer in. Ik voelde me belachelijk zo te staan en werd door de overigen van top tot teen opgenomen. Mijn tante wees me naar een hoekje in de kamer en vertelde me dat ik daar rustig kon spelen. Er werd wel over gepraat door mijn ouders en oom en tante maar wat ze zeiden lekke helemaal langs me heen te glijden. Ik zat er wel bij maar ik hoorde helemaal niets.

Ik probeerde me een beetje af te sluiten leek wel en mijn broer kwam achter me staan en zei me 'dat het me allemaal heel erg cute vond'. Ik wist niet wat ik moest denken. Ik voelde me raar warm worden. En praten leek al helemaal niet meer te gaan. Ondertussen kwamen mijn neefjes weer binnen en die kwamen gelukkig met me spelen. En dat ik een luier aanhad leek hun helemaal niet te deren. Ze wilden drinken en mijn tante nam mijn neefjes mee naar de keuken en uit de keuken nam ze voor mij ook drinken mee en een slab. Ze bond me een slab voor en gaf me een babyflesje. En onderwijl dat ze door mijn haar streek zei ze; 'kijk eens lieverd, lekker drinkie doen'. Ik had het niet meer van geiligheid en voelde me verschrikkelijk opgewonden.

De middag verliep een beetje anders dan misschien gepland was. En ik bekeek mezelf eens goed. Heel duidelijk was natuurlijk die luier aanwezig. Ik zag niet alleen de dikte en zo maar voelde het helemaal duidelijk. En toen het onvermijdelijke, ik kreeg een verschrikkelijke aandrang om te plassen. Ik wist me geen raad met de situatie. Het leek me aan de ene kant vreselijk spannend om mijn plasje in mijn luier te laten lopen. Ik wilde dat gevoel wel beleven. Maar de andere kant ik durfde het niet. En ik kreeg pijn in mijn buik van het knijpen. Mijn blaas, ik had gevoel dat het net een luchtballon was en op knappen stond.

Ik moest nu toch wat. Ik stond op liep naar mijn moeder en vertelde dat ik verschrikkelijk moest plassen. Ik zei het zachtjes. En mijn moeder keek me alleen maar aan en vroeg me; 'wat zei je lieverd?? Ik versta je niet'. Ik zei nogmaals en nu hardop dat ik moest plassen. En mijn broer meteen héél nieuwsgierig kijken naar me. En mijn moeder die alleen maar zei en op de achterkant van mijn luier tikte, 'en dit dan?', ze keek me aan met een blik van, je hebt toch een luier om?

Nogmaals zei ik tegen mijn moeder dat ik moest plassen. En mijn moeder tikte me weer op mijn billen en zei me; 'doe maar lekker in je luier, daar heb je toch een luier voor aan'? 'Als het zo tijd is om je te verschonen roep ik je wel'. En een beetje onwennig probeerde ik te plassen. En het vreemde het wilde helemaal niet lukken. Ik was te gespannen. Ik stond daar maar, naast de stoel van mijn moeder. Een dikke luier aan, een plastic luierbroekje aan een luierpakje en een kort T shirt. Ik voelde me belachelijk. De druk verminderde wat maar plassen lukte niet.

Ik werd geroepen door mijn tante en die begon me daar door te kietelen niet gewoon meer. En toen gebeurde het ik was de totale controle over mijn blaas kwijt en voelde met een flinke straal de plas in mijn luier lopen.

Een heerlijk gevoel. Ik kreeg een aai over mijn billen en moest nog maar even zoet gaan spelen. Een vreemd opgewonden gevoel om zo met een dikke natte warme luier aan te lopen. Heel ongewoon dat gevoel. Die prop tussen je benen dat hindert je een beetje op een prettige manier bij het lopen maar het gevoel is zo waanzinnig lekker. Ik liep weer terug naar mijn neefjes en die keken me een beetje lachend aan, ik voelde me ongemakkelijk. Maar even later was ik weer helemaal in het spelletje waarmee we bezig waren.

Ineens werd het stoeien. Ongekend die gevoelens die bij me loskwamen. Ik lag een beetje op mijn buik in de woonkamer en ik voelde me opgewonden worden niet gewoon meer! De twee neefjes over me heen en duidelijk voelde ik die luier om mijn billen en tussen mijn benen. En helemaal goed te voelen natuurlijk was het dat ik nat was. En om de pret te vergroten liet ik nog een plasje in mijn luier lopen. Een waanzinnig gevoel was dat. Die heerlijke warme gloed. Die warmte het werkelijk aangename warme gevoel. Ik voelde zelfs mijn billen nat en warm worden.

Nooit had ik dit durven bedenken dat ik dit op de één of andere manier als prettig zou ervaren. En een beetje begon ik me zorgen te maken dat mijn luier kon door gaan lekken. Want wat had ik daar nu voor een ervaring mee. Het voelde een beetje vreemd allemaal. Er kwam een abrupt einde aan het stoeipartijtje omdat ik door mijn moeder op mijn eigen benen werd gezet. En ik kon haast niet geloven wat er gebeurde.

Ik voelde de hand van mijn moeder onder het luierbroekje. En ze keek me aan en ik verwachtte een opmerking. Desnoods en nare opmerking. Ik kreeg alleen een tikje voor mijn dik ingepakte billen en werd naar boven gestuurd. Met gemengde gevoelens liep ik de trap op en kreeg nog een leuke opmerking na van mijn broer. Helemaal verstaan had ik het niet en aan het gelach te horen was dat maar misschien maar goed ook.

In de slaapkamer van mijn neefjes wist ik niet goed wat ik moest doen. Of spontaan op de commode gaan liggen en wachten op wat er komen ging of wat anders. En dat andere kon ik me niet bedenken en ik was niet van plan om zo op de commode te gaan liggen dus stond ik een beetje in de rondte te kijken en maakte me zorgen grote zorgen. Want wat moest ik zeggen, wat voor een vragen zou mijn moeder op me afvoeren. Ik wist dat mijn moeder hier meer van wilde weten, ze zou het beslist niet zo op zijn 'beloop' laten gaan. Daar heb ik genoeg van meegemaakt met mijn moeder. Ik keek op de klok en tergend langzaam kroop de tijd. De tijd leek wel stil te staan!

En wat zou ik nu graag zo even willen oplossen in het niets!

Ik schrok op uit mijn gepeins omdat ik een hele bekende tred op de trap hoorde. De voetstappen van mijn moeder. Het zweet brak me nu een beetje uit. Ik verwachtte van alles. Ze zou verschrikkelijk boos zijn. Tenminste dat dacht ik!

Ze riep me en op mijn stem kwam ze de kamer binnen waar ik was. En van uit de deuropening keek ze me aan. Ik kon wel door de grond zakken. Ik keek mijn moeder aan en kon geen enkele emotie ontdekken in haar gezicht. Ze keek niet boos, niet spottend, niet verbaasd maar met een nietszeggend gezicht keek ze me aan. Ik had het gevoel dat ze dwars door me heen keek en voelde me hoogst ongemakkelijk.

Ik voelde me zo verschrikkelijk klein. Ik schaamde me vreselijk, liefst had ik nu naakt gestaan in plaats van met deze luier om, die mijn 'mannelijkheid' verborg.

En nog niets zeggen of vragen of praten. Niets geen verwijten, niets geen harde woorden. Dit vond ik het verschrikkelijkst en boezemde me een verschrikkelijke angst in. En tegelijk voelde ik mijn mannelijkheid groeien van een mannelijkheidje tot een grotere mannelijkheid. 'Mag ik zeggen, dat ik helemaal niets van je gedrag begrijp jongen', en mijn moeder keek me nu wat vragend aan. En ik wist gewoon niks te zeggen. En mijn moeder voerde de spanning nog wat op door ook weer een tijdje niets te zeggen.

'Nou vooruit, kom maar eens hier', zei mijn moeder en ik wist niets anders te bedenken dan aarzelend op mijn moeder af te lopen. 'We zullen eens kijken hoe de prestatie van mijn kleine mannetje is geweest'. Terwijl mijn moeder dit zei voelde ik hoe haar handen over mijn luier gingen en natuurlijk voelden die handen dat mijn luier flink nat was geworden. Ik schaamde me verschrikkelijk en kon wel door de grond zakken maar tegelijkertijd was deze situatie zo onwijs, verschrikkelijk opwindend voor me.

Ik vond het een vreemd gevoel om zo voor mijn moeder te staan. En mijn moeder stond er ook vreemd tegenover. Dat merkte ik aan alles en natuurlijk niet vreemd. De leeftijd om met luiers aan te lopen was ik allang ontgroeid. En als je dan je zoon moet verschonen is dat natuurlijk héél erg vreemd. Vooral als je niet kunt begrijpen wat je zoon bezielt.

Dan nog een keer dat het gebeurt op een familiebezoekje dat je er dan achter moet komen dat je zoon zo'n een raar verlangen heeft. Ik voelde me niet alleen ongemakkelijk merkte ik, mijn moeder misschien nog meer. Tis meteen een beetje lastig uitleggen ook natuurlijk voor je moeder aan de overige familieleden. En ik had ook een beetje spijt dat mijn 'geiligheid' niet helemaal in bedwang had kunnen houden. En de ontdekking vond ik pijnlijk. Niet meer en niet minder. Het had toch uitgekomen vroeger of later maar liever had ik het niet gehad tijdens dit familiebezoekje. We stonden zo en beetje besluiteloos tegenover elkaar. En ik wilde best een schone luier om. Het gevoel wat het me geeft vind ik hemels. Maar mijn moeder stelde iets anders voor.

'Lieverd' zei ze; 'ik denk dat het toch wel verstandiger is om jezelf wat meer te gaan leren beheersen'. Ze deed me mijn luier af gaf me een tik voor mijn billen en stuurde me naar de badkamer om mezelf te wassen. 'Als we thuis zijn praten we verder', zei mijn moeder, 'maar nu denk ik dat het verstandiger is om verder je normale kleding te gaan dragen'. Ik keek haar aan en gek genoeg was de meeste 'geiligheid' uit mijn lijf verdwenen. En in mijn hart was ik niet alleen opgelucht over het idee dat mijn moeder het nu wist (ook trouwens de overige familieleden) maar ook dat ik weer mijn gewone kleding aan kon trekken/ ik zag me al zitten in het restaurant vanavond met luiers aan. Dat vond ik niet helemaal een fijn vooruitzicht.

Opgelucht stond ik even later weer beneden in mijn gewone kloffie en er werd eigenlijk niet verder over gesproken. Ik voelde wel dat ik even mijn gemak moest houden. En ik probeerde te zorgen dat ik gewoon niet opviel. Ik voelde toch wel een beetje spanning en dat ik er helemaal voor moest oppassen om geen stap verkeerd te zetten. Maar de anderen hadden het geweldig naar hun zin en hoe meer de avond vorderde hoe meer ontspannen de sfeer werd. En zoals met alle leuke dingen. Deze avond ging te snel voorbij.

Bij thuiskomst werden mijn twee neefjes supersnel in bed geholpen en ik zag daar helemaal niets van en om mijn niet in verleiding te brengen werd ik ondergebracht op de slaapkamer van mijn ouders. Dus niks van luiers en zo. Er werd een logeerbed bijgezet en ik moest me ook maar gaan wassen en alvast lekker te bed gaan. Eigenlijk was ik wel opgelucht dat ik er zo doorheen rolde. Geen moeilijke vragen maar ik was me wel bewust dat die zouden komen natuurlijk. Het zou te makkelijk wezen om te denken dat dit voorval vergeten zou worden.

Ik sla een gedeelte over. Want natuurlijk verliep de rest van het weekend in een betrekkelijk gespannen ontspannen sfeer. Ik probeerde me op een onopvallende manier voorbeeldig te gedragen en juist dat onopvallende viel héél erg op.

Bij het afscheid viel het me wel op dat er een extra tas de auto inging en dat ik daar naar vroeg of dat helemaal wel goed was werd er alleen door mijn moeder op gereageerd, "daar hebben we het thuis nog wel over jongen". Ik was benieuwd, gespannen en tegelijk ongerust over. Vooral de toon waarop het werd uitgesproken en mijn vader keek me ook al zo vreemd aan. Afijn, op de terugweg werd er niet teveel gepraat in de auto en ik verveelde me door maar uit het raam te kijken. En een gesprek beginnen durfde ik niet en de sfeer in de auto was toch ook wel opgefokt. Een uitgelaten broer die er maar niet over kon ophouden om me een 'cute' broertje te noemen maakte me op een gegeven ogenblik pisnijdig en ik beet hem toe dat ie zijn 'smoel' moest houden. Waarop mijn moeder de boel afkapte door te zeggen 'dat we beiden ons gemak moesten houden'. Ik begreep dat broerlief dus ook iets had uitgespookt!
 

DL_Michel

Administrator
Forumleiding
Dat klopt, ik het maximum aantal tekens die in een bericht mogen staan kan niet hoger.
Met andere woorden het verhaal is te groot.
Vandaar dat ik het 2de deel hier onder heb geplaatst
Er zullen dus nog meer verhalen zijn waar het laatste stuk van mist.
Ik zal alle grote verhalen nakijken want dat is wel lullig als je een verhaal leest en het einde mist.

grtjs michel
 

DL_Michel

Administrator
Forumleiding
(deel 2)


Maar wat dat was kon ik ff niet achter komen. En ergens was ik opgelucht dat ik weer bekend terrein zag. We draaiden de snelweg af en toen waren we snel thuis. De auto moest uitgepakt worden en die geheimzinnige tas, ik liep er dus mee naar binnen. En deze werd me meteen afgepakt door mijn moeder. Met de woorden, dat ik er vanzelf wel achter zou komen wat daar in zou zitten. Ik had vermoedens trouwens.

Het was toch wel later geworden dan er voorzien was en tegen mij werd er gezegd dat ik naar boven moest om mezelf te gaan wassen. Immers, morgen zou de normale week weer beginnen en ik moest gewoon naar school, dus op tijd naar bed. In de badkamer onder het tanden poetsen en me wassen liet ik een beetje het weekend langs me heen gaan en ik voelde me ergens superstom dat ik me zo had laten gaan. Ik begreep eigenlijk van mezelf niet waarom ik tegen deze gevoelens geen weerstand bieden.

Ik hoorde voetstappen op de trap en aan het geluid te horen was het mijn moeder. En anders dan ik gewend was stapte ze de badkamer in waar ik bezig was om me te wassen en maande me tot een beetje opschieten. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk ook al stond ik in mijn ondergoed. 'Als je klaar bent kom je naar mijn slaapkamer', zei mijn moeder. Ik wist niet wat ik hoorde en dat niet alleen ik wist helemaal niet hoe me te voelen. Ik voelde me opgelaten.

Ik begon te treuzelen en dat wekte weer onbedoeld de irritatie op van mijn moeder die nu het heft zelf in handen nam om me verder te wassen en af te drogen. Ik schaamde me echt rot. Maar goed dit was het begin. 'Zo, kom maar mee' en ik liep aan het handje van mijn moeder mee naar de ouderlijke slaapkamer en daar wist ik niet wat ik zag. Ik had al een vermoeden maar dit had ik nooit hardop durven uitspreken. Op het bed lag een luier op me te wachten en wat voor één. Niet zomaar een luier maar zo te zien was het een superdikke luier. Ik moest op aanwijzing van mijn moeder op de luier gaan liggen en heel vakkundig werden mijn billen en ballen gepoederd en gezalfd en dat had natuurlijk zijn wisselwerking op mijn plassertje. Mijn plassertje werd een plasser. En mijn moeder merkte op dat ik het erg prettig vond om ze verzorgd te worden?

Ik wist helemaal geen antwoord te geven. Ik schaamde me en tegelijk voelde ik me verschrikkelijk opgewonden. Ik kon even niets anders bedenken dan schaapachtig te kijken en lief te lachen. Beneden ging de deur en ik hoorde iemand de trap opkomen en aan de stappen te horen was het mijn broer. Zoals te verwachten viel sloeg die dubbel ban het lachen. Ik moest gaan staan en terwijl mijn moeder even mijn broer tot bedaren bracht met de woorden, 'dat hij me met rust moest laten want er waren luiers genoeg'.

Ik voelde verschrikkelijk die dikke luier aangenaam tussen mijn benen. Ik moest in een plastic broek stappen en met een gevoel van huivering voelde ik hoe het broekje werd opgetrokken. Ook het luierpakje ontbrak niet. Mijn pyjama moest ik zelf aandoen en toen beneden mijn vader welterusten zeggen. Beetje wankelend liep ik de trap af naar beneden. Door de dikke luier was ik een beetje mijn evenwicht kwijt.

Beneden liep ik een beetje aarzelend de woonkamer in en wist niet goed wat ik moest doen. Ik zei schuchter welterusten en moest bij mijn vader komen, 'krijg ik geen kusje meer?' vroeg die. Ik liep naar mijn vader en boog naar voren om het een kusje te geven en het ontaardde in een stoeipartijtje waar ik over de knie terecht kwam en een paar tikken op mijn luierkontje kreeg. Ik werd naar boven gestuurd en door mijn moeder in bed gestopt. Ik kreeg nog een kusje en de boodschap meegekregen dat ik vooral niet aan mijn luier mocht komen en moest nu 'zoet' gaan slapen.

Dat het licht uit was en ik alleen in bed lag liet ik alles nog even langs me heen gaan en begreep niet goed wat me bezielde om die luier aan te willen. En nu dat ik er dan eindelijk eentje aanhad en zonder eigenlijk al teveel problemen kon ik me helemaal niet voorstellen dat me dit overkwam. Ik voelde me heerlijk gelukkig. En toch ook wel een beetje onrust had ik in me. Ik wist niet goed wat ik er van denken moest. Ik viel na lang denken in slaap en werd midden in de nacht wakker omdat ik een plas moest. En meteen natuurlijk dat ik niet mijn luier uit mocht doen. Dus met een beetje dubbel gevoel liet ik mijn plas in mijn luier lopen. Ik voelde een heerlijk warm gevoel. Maar tegelijkertijd was er een beetje angst voor wat voor opmerkingen ik zou krijgen op mijn natte broek.

De slaap kwam weer op en sliep een beetje onrustig in. En de ochtend kwam sneller dan ik misschien ik zou willen. En ik wilde ergens uit bed maar schaamde me voor mijn natte luier. Ik hoorde gerommel in de slaapkamer van mijn ouders en besloot om gewoon in bed te blijven liggen en te wachten op hetgeen zou komen. Ik hoopte dat mijn moeder mijn kamer op zou komen. En ik voelde hoe mijn slapen een beetje bonkten van zenuwen. En toch nog onverwacht ging mijn slaapkamerdeur open en mijn moeder deed de gordijnen open, trok mijn dekbed weg en ik hield me en beetje slaperig. 'Zo, schatje' terwijl ik mijn moeders hand voor op mijn luier voelde. 'Heeft mijn kleine mannetje lekker geslapen'?

En ze wachtte op een antwoord, ik kon niet veel anders dan voorzichtig ja knikken. 'Lekker een natte broek'? Vroeg mijn moeder verder. Ik voelde mijn kop in brand vliegen. 'Kom maar uit je bedje, dan ga ik een ontbijt voor je maken'. 'En mijn luier dan'? Vroeg ik.

'Niemand zal je uitlachen', en ik moest meekomen naar beneden. 'Vergeet je beer niet' zei mijn moeder. Met mijn beer onder mijn arm liep ik achter mijn moeder aan mee naar beneden. Beneden werd de tv aangezet en ik moest maar even op de grond gaan zitten (voor het geval mijn luier zou gaan lekken) om rustig en vooral lief tv te kijken. Mijn moeder was met wat onduidelijke dingen bezig in de keuken en ondertussen kwam er meer leven in huis. Mijn broer kwam de trap af stormen en dat hij de kamer binnen kwam was het te verwachten natuurlijk dat hij zou beginnen te lachen. Ik denk dat de waarschuwende blik van mijn moeder hielp om hem niet in schaterlachen uit te barsten.

Dat we alleen in de kamer waren (mijn broer en ik) kon hij he toch niet nalaten om even te vragen of ik nog een grote jongen was. En natuurlijk met een schaterlach er achteraan wat weer maakte dat mijn moeder de kamer binnen kwam om te vragen wat er aan de hand was. 'Niets', zei mijn broer, 'ik moet lachen om de film op tv'. 'Is dat zo?', vroeg mijn moeder aan mij? Om het allemaal niet erger te maken vond ik het niet nodig om wat anders te zeggen. En een beetje aarzelend knikte ik van ja. 'Kom allebei maar mee, ik heb ontbijt voor jullie'.

In de keuken kroop ik aan de verwarmingskant op de keukenbank en ik voelde heel duidelijk die luier tussen mijn benen en om mijn billen. En mijn broer kroop naast me op de bank en kon zijn ogen niet van mijn luier afhouden. En iedere keer als ie me dan weer aankeek glom er iets vreemds in zijn ogen. Een woeste flikkering.

Met zijn drieën zaten we aan tafel en in en betrekkelijke rust verliep het ontbijt. Na het ontbijt moest ik plassen en durfde niets te zeggen en liet mijn plasje in mijn luier lopen. Ik had het gevoel dat de luier op overlopen stond. Mijn broer werd naar boven gestuurd om zich te wassen en vooral niet te treuzelen. En dat mijn moeder en ik alleen in de keuken waren begon mijn moeder een beetje voorzichtig aan het door mij gevreesde gesprek.

Ik kreeg een spervuur van vragen op me af. En ik had op veel vragen geen antwoord. Ik wist niet wat ik zeggen moest. Alleen dat ik het van mezelf ook niet goed begreep waarom ik die dwang, die vreemde dwang kreeg om luiers te willen dragen. Ik kon dat gevoel niet onder woorden brengen en voelde me een beetje opgejaagd. Ik kon me goed indenken dat mijn moeder er helemaal niets van begreep. Ik deed dat zelf al niet van mezelf. Ik was helemaal niet tevreden over mezelf. Ik kon mijn gevoelens niet verwoorden en mijn moeder bleef maar doorvragen. En toen nog een keer het verwijt dat ik alles en iedereen voor gek had gezet bij de familie. Ik voelde me verschrikkelijk ongelukkig.

Een natte luier die me begon te irriteren, een moeder die me van alles vroeg waar ik geen antwoord op wist. Een broer die me ronduit in de maling liep te nemen. En ik was vooral bang dat hij hierover ging praten. Ik kon mezelf wel verdrinken, dat gevoel had ik ineens even.

'Denk nog maar eens goed na', sloot mijn moeder het gesprek af. 'Ik vind het allemaal heel erg vreemd'. Ik keek mijn moeder aan en weer wist weer niets te bedenken. Ik die altijd op alles en iedereen wat te vertellen had, een scherp commentaar kon geven. En nu zat ik verslagen. 'Kom jij eens hier', zei mijn moeder op een dwingende stem. Ik stond op en liep aarzelend naar haar toe. Ze voelde aan de voorkant van mijn pyjama en de broek ging uit. Mijn luierpakje werd losgemaakt en ik voelde me meer als belachelijk. Ik schaamde me verschrikkelijk en het vreemde van alles was dat ik het een opwindende schaamte vond. Ik voelde hoe de adrenaline door mijn hoofd suisde. Luierpakje ging weer dicht broek omhoog en een klap voor mijn luierkont. Ik werd aan het handje meegenomen en moest voor mijn moeder de trap oplopen. Ik voelde nog steeds die opwindende schaamte.

'Ga alvast maar naar de badkamer', zei mijn moeder en ik voelde me verschrikkelijk. Want daar was mijn broer ook nog bezig. Ik stond boven aan de trap en mijn moeder stuurde me de badkamer in en onder het toeziend oog van mijn broer werd ik uitgekleed. Hij kon niet zijn ogen van me af houden en tegen mijn moeder zei die, 'wat een gezicht die natte luier, ik kan me niet voorstellen dat je dat prettig kan vinden'. Mijn moeder keek hem vernietigend aan en maande hem om op te schieten terwijl ik verder werd uitgekleed.

Maar broerlief maakte helemaal geen aanstalten om de badkamer te verlaten. En het uitkleden ging gewoon door en ik werd opgetild door mijn moeder en als een kleine jongen in bad gedaan. Weer zo een dubbel gevoel. Ik schaamde me en tegelijkertijd was ik vreselijk rustig en opgewonden gelijk. Mijn broer die wel moest maar niet wilde lachen. En mijn moeder die me als een kleine jongen in bad deed. Maar ook zo tegen praatte. Mijn broer vluchtte de badkamer uit en op de overloop hoorde je hem lachen. Mijn moeder liet mij even alleen in bad zitten en maande mijn broer dat hij op moest schieten en benen maken naar beneden.

Onder het wassen stelde mijn moeder voor om eens goed na te denken en dan eens proberen om het op te schrijven wat ik voelde. Ze begreep het allemaal niet goed en ze wilde weten waarom ik dit zo graag wilde en omdat ik zo aan het hakkelen was kon ik gewoon niet duidelijk maken waarom ik me zo graag als een kleine jongen wilde aankleden en helemaal begreep ze niet waarom ik een luier aan wilde.

Ik was opgelucht dat het zo liep en dat ik zo weg kwam. Het werd tijd om naar school te gaan en mijn moeder spoorde me aan om haast te maken. Op school kon ik eigenlijk aan niets anders denken en alle lessen leken een beetje langs me heen te gaan. Ik was er totaal niet bij en moest mijn best doen om niet te laten opvallen dat ik met mijn gedachten ergens anders zat. Voor mijn gevoel leek het, het andere end van de wereld. Ik worstelde me door die eerste schooldag heen van de week. En eindelijk was de dag voorbij. En met een beetje angstgevoelens was ik weer op weg naar huis. Ik voelde diep in me ergens dat ik er nog lang niet was en dat dit nog maar het begin was wat zich deze ochtend had afgespeeld.

Bij thuiskomst zag ik aan het wasrek buiten mijn natte luiers, plastic luierbroekje en luierpakje hangen. En mijn moeder vroeg me vriendelijk of mijn luierwas al droog was. 'Drink eerst maar een kopje thee en kijk je was dan maar even na'. Mijn moeder schonk thee in en ik probeerde te beginnen om een gesprek aan te knopen. Het was een beetje geforceerd allemaal en het liep allemaal niet zo. Nadat mijn thee op was heb ik dus gekeken in de tuin en gevoeld aan de luierwas wat weer heftige gevoelens bij me opriep. In de deuropening stond mijn moeder en vroeg me hoe het stond met de was. Beetje verlegen gaf ik als antwoord dat het zo goed als droog was. 'Neem dan maar mee naar binnen' zei mijn moeder. Ik nam de luierwas mee naar de keuken en daar werd het opgevouwen door mijn moeder met de boodschap om het op mijn kamer op mijn bed te leggen.

Dat ik weer beneden was moest ik mee om een boodschap te doen. En ook al had ik voor mezelf hele andere plannen ik moest mee. Ik moest mijn fiets uit de schuur halen en de fiets van mijn moeder klaar zetten en ik had werkelijk geen idee of vermoeden dat ik een heel avontuur zou gaan beleven. Iets wat ik niet licht zal vergeten. 'Zo kom maar mee jongen' zei mijn moeder iets te vriendelijk tegen me en iets te braaf fietste ik achter mijn moeder aan. Ik had nog werkelijk geen idee wat me te wachten stond. We gingen richting winkelcentrum en kwamen terecht bij de plaatselijke apotheek.

'Fiets op slot zetten jongen en meekomen'. Ik liep achter mijn moeder aan de apotheek binnen en er waren vrij veel mensen. En dat mijn moeder aan de beurt was vroeg ze vriendelijk of er luiers te koop waren voor mijn jongen hier. En ze wees naar mij en om het een graadje erger te maken duwde ze me naar voren. Ik had het idee dat de hele stad nu wist dat ik luiers was wezen kopen met mijn moeder.

De assistente keek me aan en vroeg ons even mee te komen naar een ander plekje aan de toonbank dan zou ze enige modellen luiers laten zien. Ik had het gewoon op dat moment niet meer. Ik had het gevoel dat mijn kop in de fik stond. Alles kwam bij me naar boven. Ik voelde me trillen, ik voelde me warm en koud gelijk. Het bonsde bij mijn slapen. Gewoon vreselijk angstig allemaal. Ik durfde niet eens om me heen te kijken.

De assistente kwam terug met een soort winkelmandje en daarin allemaal luiers en één voor één werden de luiers uitgespreid op de toonbank. En de voor en nadelen werden door de assistente en mijn moeder besproken. Het ging allemaal langs me heen. Ik stond als verdoofd.

Mijn moeder haalde me nog aan ook tot overmaat van ramp, met de woorden 'geeft niet hoor jochie, maar pampers pas je niet meer. Dus we moeten wel even naar andere luiers voor je kijken'. Ik voelde me verschrikkelijk en het liefst had ik even van de aardbodem weggezakt. Gewoon opgelost in het niets. Het zweet stond me op de rug. Angstzweet wel te verstaan en tegelijk een harde lul in mijn broek. Een waanzinnig gekke sensatie maakte zich van me meester en ik begon zo een beetje te voelen aan de luiers.

De één was dik, de ander wat dunner. Er waren luiers bij met een soort van katoenachtig buitenkantje, luiers met een plastic buitenkant. Soort van dikke onderbroekjes. Ik voelde me verschrikkelijk ongemakkelijk en durfde nog steeds niet om me heen te kijken. Ik was veels te bang dat ik een bekende zou tegenkomen of zo. Stel je voor dat je iemand uit de buurt, of erger uit school of zo zou tegenkomen. Natuurlijk een beetje struisvogelpolitiek. Want het is natuurlijk niet zo als ik geen mensen dat anderen mee ook niet zien. Juist omdat ik zo onopvallende probeerde te doen viel ik misschien des te meer op.

'Welke luier zullen we voor je meenemen jongen?' vroeg mijn moeder aan me. Ik wist helemaal niks te zeggen hierop. Ik zag zoveel luiers dat ik echt geen keuze zelf kon maken. De assistente keek me aan en wees op twee luiers, een papieren luier die erg veel weg had van een pamper en een soort luierbroekje. Waarvan je die reclames wel eens ziet op tv.

'Deze zijn denk ik wel geschikt voor uw zoon', zei ze tegen mijn moeder. 'Deze is zeer geschikt voor de nacht' en de assistente hield de dikke pamper in haar handen 'en deze luier is zeer geschikt voor overdag', en hield het broekje omhoog. Ik werd aangekeken door mijn moeder en die vroeg me wat ik ervan vond. Zachtjes gaf ik als antwoord dat ik het allemaal wel goed vond. Ik wist even niks te zeggen, mijn normale zelfvertrouwen was gewoon even weg.

'Kom een hier jongen', vroeg de assistente aan me op een vriendelijke maar zeer besliste manier. En ze kwam vanachter de toonbank vandaan met het luierbroekje en als verdoofd liep ik naar haar toe. Ze hield het broekje voor me om zo ens te passen.

'Misschien is het beter dat ik uw zoon even meeneem naar achteren om de luiers goed te passen?' vroeg ze aan mijn moeder die instemmend knikte. Door de apotheek met al die mensen moest ik mee naar achteren en botste bijna tegen iedereen op. Dit omdat ik niet recht voor me uit durfde te kijken. Ik was veel te bang dat ik een bekend gezicht zou ontdekken. Ik werd meegenomen naar een ruimte wat totaal was afgeschermd en daar moest ik mijn broek uitdoen.

Een ongewone ervaring voor me om me uit te kleden voor een vreemde vrouw. Aarzelend maakte ik mijn schoenen los en trok deze uit. En nog aarzelender trok ik mijn broek uit. 'Kom jongen, ik heb wel eens meer jongens gezien'. 'Je onderbroekje ook uit'. Met een kleur trok ik ook mijn onderbroekje uit en ik stond verschrikkelijk verlegen te kijken en het huilen stond me nader als het lachen. De assistente liep op me af met de grote pamper in haar handen en trok die tussen mijn benen door en bekeek of de lengte en breedte goed was. Ze knikte goedkeurend toen ze de luier weer weghaalde. Ik was van plan om em weer aan te kleden maar dat was niet de bedoeling. Ik moest dat luierbroekje nog passen.

Het broekje werd me opgehouden en ik moest in het broekje stappen. Het werd omhoog getrokken en ik moest me aan alle kanten laten bekijken en bevoelen of de luier wel de juiste maat had. Het voelde net als een broekje maar aanmerkelijk dikke tussen mijn benen. En dat was volgens de assistente toch niet helemaal dik genoeg. Het broekje ging naar beneden en in het broekje kwam een inlegluier. En daarna werd het broekje weer opgetrokken en voelde helemaal net zo dik, misschien nog dikker aan als de pamper die ik eerst had gepast.

'Dit zit je beter jongeman', was het enige commentaar van de assistente en ik voelde door de luier heen hoe ik over mijn billen werd gestreken. Ondanks dat ik me behoorlijk schaamde waren de strelingen en klopjes op mijn achterste waanzinnig. Ik kreeg de opdracht om mijn onderbroek weer aan te trekken en mijn bovenbroek. Het onderbroekje wat ik aanhad paste nauwelijks en de assistente vond het beter om me mijn onderbroek te laten. De bovenbroek sloot strak aan en ik had het gevoel dat ik waanzinnig voor lul liep zo met dat luierbroekje aan. Maar ik moest mijn schoenen weer aandoen en mee naar mijn moeder.

Daar werd uitgebreid verslag gedaan en ik had het idee dat de hele apotheek kon meegenieten van het tafereel. Echt op mijn gemak voelde ik me lang niet. Het advies wat er geven werd was dat de broekjes met de inlegluiers uitermate geschikt waren voor overdag en de pampers eventueel met inlegluier geschikt voor de nacht.

En natuurlijk werd er niet vergeten te vermelden dat ik alvast een luierbroekje aanhad. En de voordelen van zo een broekje werden nog een keer opgesomd. En ik kreeg de schrik van mijn leven. Namelijk de onderwijzer van me was ondertussen de apotheek binnen gekomen. (nooit geweten trouwens dat die mensen ook net als normale mensen ziek kunnen worden en medicijnen nodig hebben) Alleen dit was nu een beetje ongewenst moment voor me, vooral toen we werden opgemerkt door hem. Hij kwam op ons af en begroette ons. En ik wist even niet wat te doen. Een moeder die luiers voor mij aan het bestellen was en ik kon niets verbergen. Hij keek niet eens vreemd op. Gelukkig werd er niet gezegd dat ik nu al een luier om had maar er werd wel gezegd dat ik luiers moest hebben en dat ze niet wist dat er zoveel keuze is.

Mijn leraar keek me aan, niet op een vreemde manier of zo en hij zei verder niets. Afijn de luiers werden afgerekend en met drie grote pakken vertrokken mijn moeder en ik uit de apotheek. Twee pakken luiers konden bij mijn moeder in de fietstassen en ik moest zelf een pak luiers op mijn bagagedrager doen.

Ik voelde me knap ongemakkelijk, vooral omdat er op het pak afbeeldingen stonden die ik met geen mogelijkheid kon verbergen en omdat er notabene bij stond dat het om luierbroekjes ging en bestemd waren voor de wat grotere kinderen.

Op de terugweg moest ik aan de stoepkant naast mijn moeder fietsen. En wat op de heenweg niet gebeurde was nu wel aan de hand. Hoe meer we in de buurt kwamen van huis hoe meer vriendjes en zo me opmerkte. En helemaal toen we op een kruispunt voor een verkeerslicht moesten wachten leek het of de hele buurt was uitgelopen om me te 'verwelkomen'. En de opmerkingen die gemaakt werden over de luiers het geniepige lachen wat er gedaan werd. Dat sneed behoorlijk diep bij me. Dat zag er dus lekker uit.

Iedereen leek te weten dat mijn moeder en ik luiers voor me hadden gehaald. Eindelijk waren we thuis de fietsen werden opgeborgen, ik moest de luiers van mijn fiets meenemen en later de pakken luiers uit de fietstassen halen. En onder het lopen voelde ik echt wel dat ik een dikke luier aanhad. Het hinderde me een beetje met lopen. Niet op een onaangename manier maar alles wat er bij kwam voelde ik me knap ongemakkelijk.

Dat fietsen met die luier om was vreemd. Iedereen die je tegenkwam dat vond ik naar. Ik was me al aan het bedenken hoe ik dat moest verklaren en zo en dan had ik het gevoel dat mijn luier gewoon opviel! Duidelijk zichtbaar was voor iedereen. Dat idee, daar schaamde ik me voor en tegelijkertijd wond me dat op de één of andere manier me verschrikkelijk op.

Eindelijk was ik dan binnen, verlost van al die nieuwsgierige blikken had ik het idee. En mijn moeder maakte een pak luiers open. En las de beschrijving die op het pak luiers stond. Ze zei niets maar gebaarde me te gaan zitten aan de keukentafel. En mijn moeder maakte wat te drinken klaar. Alleen ik kreeg geen drinken uit een gewoon glas of beker maar zo een tuimelbekertje. Dat werd voor me gevuld en dat moest ik met twee handen vasthouden om er uit te drinken.

'Er gaat één en ander voor je veranderen jongen', hoorde ik mijn moeder tegen me zeggen. Ik keek haar aan en echt zeggen dat het tot me doordrong? Ze hield een héél verhaal en de helft hoorde ik maar. Het kwam er in ieder geval op neer dat ik voorlopig niet van de luiers verlost was. Mijn kamer zou veranderd worden en voor mij was het nu ernst. Uit school direct naar huis komen! En wanneer ik thuis was werd mijn dagluier verwisseld voor een dikkere luier.

Ik schrok hiervan en een beetje benauwd vroeg ik of ik ook naar school moest met een luier om. Verbaasd merkte mijn moeder op, 'wat dacht je anders jongen'? 'Je denkt toch niet dat je zonder je luier aan naar school kunt?' 'Wat zullen je vriendjes je plagen als je met een natte broek in de klas zit'. Mijn moeder keek me met een blik aan, 'zo van waar blijft nou je antwoord'? Mijn moeder wachtte even een moment en keek me met een doordringende blik aan en ging toen verder, 'het toilet is voor jou verboden terrein'. 'Dag en nacht krijg je luiers aan en waag het niet dat ik je betrap, dat zal je berouwen'.

Ik moest nog erg aan het idee wennen. 'En als ik moet drukken?' vroeg ik, ik kreeg als antwoord dat ik dat dan maar moest melden en dan zou er wel gekeken worden wat hier voor een oplossing kwam. Ik moest mijn luiers naar boven op mijn kamer brengen. En achter me aan kwam mijn moeder en liet me mijn kasten zien. De kasten gingen open en was ruimte aangebracht voor luiers, plastic broekjes en luierpakjes. En de luierpakjes waren heel wat meer dan de twee die meegenomen waren bij mijn tante vandaan.

Van de kast waren twee laden ingeruimd voor mijn babyspulletjes zoals mijn moeder het noemde. Ook vertelde ze dat mijn kamertje zou worden veranderd. Ik kreeg een ander bed en er zou een commode inkomen. Het behang werd aangepast. En het duizelde me in mijn kop. Ik voelde een plasje opkomen en zonder er bij na te denken liet ik het lopen in mijn luier. Ik had het gevoel dat mijn luier nog dikker aanvoelde.

Ik werd aangehaald door mijn moeder en ze vroeg me 'of ik dit graag wilde'. En in mijn hart moest ik mijn moeder gelijk geven. Ze tikte me op mijn billen en het maakte een leuk geluid en het maakte vreselijk veel in me wakker. Een wilde sensatie steeg me naar mijn kop. Ik had het warm en koud tegelijk en ik voelde hoe mijn moeder mijn luier controleerde. 'Je bent zo aan een verschoning toe jongen', zei mijn moeder. 'Maar ik doe je dan wel een dikkere luier aan, ik ben niet van plan om je te blijven verschonen na ieder plasje wat je doet'. Je moet maar wennen om te lopen met een natte luier. 'Nou denk maar na over wat er je te wachten staat allemaal'. En mijn moeder liet me alleen in mijn kamer. Ik liep terug naar mijn kledingkast trok de kast open. En ik kon niet geloven wat er allemaal in lag. Ik moest mezelf knijpen om mezelf te overtuigen dat ik wakker was.

Ik liet zo alles eens langs me heen gaan en ik vond het allemaal toch wel erg snel gegaan. Ik kon me nog goed voor de geest halen hoe ik tegen dat familiefeestje opzag. En wat heeft dat mijn leventje veranderd. Ik maakte me wel eens voorstellingen hoe dat allemaal aan moest voelen een luier om je billen. Maar dat dit allemaal zo waarheid zou worden dat had ik nooit durven dromen. Aan het idee echter moet ik verschrikkelijk wennen. Mijn broer die me behoorlijk in de maling liep te nemen en dan morgen, dan naar school. En met een luier om. Hoe zou ik me daaruit moeten redden. En dan natuurlijk al mijn klasgenoten die me hebben gezien met dat pak luiers achter op mijn fiets. De leraar die me in de apotheek lelijk voor de voeten liep. Ik had zelfs de koningin willen ontmoeten daar, alles liever dan mijn leraar. Maar goed ik kon nu wel anders wensen maar eerlijk is eerlijk het gevoel van die luier is gewoon heerlijk.

Heerlijk zacht om mijn billen heen en zelfs dat plasje lijkt een extra dimensie op te leveren. De luier lijkt nu gewoon dikker aan te voelen. Ik hoorde mijn moeder onder trap roepen dat ik nu naar beneden moest komen. Ze had nog wat te drinken gemaakt en mijn broer zou ook zo direct thuiskomen. Hier zag ik wel tegenop, de reactie van mijn broer azal wel weer behoorlijk spottend wezen en dat is misschien nu wel een beetje teveel van het goede. Ik heb al verschrikkelijk over me heen gekregen vandaag en ik zou willen dat er nu al was het maar voor even een eind aan kwam.

Ik schraapte al mijn moed bij elkaar en liep de trap af naar beneden en de keuken in en ik zag dat mijn broer doodgemoedeerd het tuinpad opkomen. Ik wist niet hoe snel ik op de bank moest gaan zitten en wel aan de verwarmingskant in ieder geval niet meteen in het zicht van mijn broer.

Fluitend kwam de etterbak binnen, te vrolijk naar mijn zin. En hij merkte me wel op maar gelukkig niet dat ik een luier on der mijn broek had en helemaal de verdenking had ie niet. Hij ging tegenover me zitten en mijn moeder kwam er ook bij. 'Zo, nu wil ik een beroerd onderwerp aansnijden', begon mijn moeder. 'Afgelopen weekend hebben jullie me behoorlijk teleurgesteld'. En er viel een dodelijke stilte. Mijn moeder keek ons streng aan. En op de één of andere manier boezemde me dat angst in. Ik was dit niet goed gewend. Ik kende dit kantje niet van mijn moeder. Ze was nooit streng en zinnen uitspreken zoals ze net gedaan had. Dat ze teleurgesteld was in ons beiden, dat had ik nog nooit gehoord. Van mezelf wist ik wel wat en waar mijn moeder op doelde. Maar ik was toch wel reuze benieuwd wat mijn broer had uitgespookt.

'In ieder geval tolereer ik van jou niet', zei mijn moeder in het bijzonder tegen mijn broer dat jij (lees het met hoofdletters) opmerkingen maakt, kwetsende opmerkingen maakt over de luiers van je jongere broer'. Meteen keek mijn broer me aan en er speelde een valse glimlach om zijn mondhoeken. Hij probeerde onschuldig te kijken maar dat ging hem niet echt gemakkelijk af. Maar hij waakte er wel voor dat hij niet begon te lachen. En nog steeds wist ik niet wat mijn broer had uitgespookt.

Ik kreeg het trouwens niet te horen ook. Mijn moeder ging er niet verder op in en mijn broer hield wijselijk zijn mond. Mijn moeder keek me aan en ik moest bij haar komen. 'Geen woord, geen opmerking duld ik van je' sprak ze dreigend tegen mijn broer. Ik stond aarzelend op en nu was daar het moment van de waarheid. 'Hij heeft nu toch geen luier om?' vroeg mijn broer aan mijn moeder. 'Ik zie het al, hij heeft er wel één om en zo te zien nog een dikke luier ook'.

'Jij houdt je aan je afspraak', vroeg mijn moeder dwingend aan mijn broer. Hij keek mij aan en daarna mijn moeder en tot mijn grote opluchting was er niets van spot te merken bij hem. Ik moest dichterbij mijn moeder komen en ze controleerde nogmaals mijn luier die niet natter was geworden. 'Grote jongen', kreeg ik van mijn moeder te horen en ik kon weer gaan zitten.

Mijn moeder stond op en schonk ons wat te drinken in. Ik kreeg weer wat te drinken uit mijn tuimelbeker. Wat ik ook weer natuurlijk met twee handen moest vasthouden. En tot mijn verbazing en grote opluchting maakte mijn broer hier niets van. Hierna was het voor mijn broer beginnen met huiswerk maken en ik hing wat doelloos rond. Ik verveelde me en niet zo een klein beetje ook.

Vanaf die tijd werd alles voor mij een beetje anders. Met alles moest ik toestemming vragen. Normaal dingen doen was er niet meer bij. Zelfs met eenvoudige doodnormale dingen zoals de tv aandoen, ik moest het vragen. En als ik dan geluk had werd de tv voor me aangezet. Met een radio net zo. Kleine jongens hebben last van een hoog sloopgehalte. Aan de nieuwe situatie moest ik heel erg wennen. Ook het herhaaldelijk moeten komen bij mijn moeder die dan mijn luier voelde of ik nog droog en zo niet al aan een verschoning toe was.

Ik vroeg of de tv aan mocht en de tv werd aangezet en op een zender gedrukt waar ik nou helemaal geen zin in had om naar te kijken. Alleen het kijken naar de afstandsbediening werd al afgestraft. Met drinken pakken net zo, normaal als je dorst heb pak je wat drinken. Simpel, nu is het vragen of je wat te drinken mag hebben. De middag verder duurde lang. Tot mijn moeder de melding maakte dat ik mijn schoenen moest aantrekken en meemoest om nog wat boodschapjes te doen.

'We moeten even haast maken jongen', zei mijn moeder. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk want nu zou ik mee moeten met mijn moeder en naar buiten. En dan nog een keer boodschappen doen?? Ik voelde van zenuwen nog een plasje opkomen en liet het met een aarzeling in mijn luier lopen en voelde mijn luier nog natter worden en de luier leek nog wat dikke aan te voelen. Ik hoopte dat het toch niet echt op zou vallen die dikke luier.

Dit keer gingen we naar de buurtwinkel en dat zou toch wel inhouden dat de kans groot zou zijn dat we bekenden zouden tegenkomen. Mijn moeder riep nog wat naar mijn broer en toen gingen we op weg. En al gauw waren we bij de winkel. En natuurlijk liepen we iemand tegen het lijf waar even mee gepraat moest worden.

Gelukkig leek het allemaal niet zo erg op te vallen, tenminste er werd niks over mijn luier gezegd. Deze vuurproef had ik behoorlijk doorstaan en in de winkel moest ik in de buurt van mijn moeder blijven, de boodschappen werden gedaan en ik moest het winkelwagentje duwen en bij de kassa een paar achter me die een beetje begonnen te grinniken. Het zweet brak me aan alle kanten uit en ik spitste mijn oren en ving woorden op die me een beetje angstig voorgevoel gaven. Ik durfde niet goed om me heen te kijken waar de opmerkingen vandaan kwamen of wie de opmerkingen maakte. Het waren wel bekende stemmen trouwens.

En mijn moeder leek het ook niet op te merken tot ze op de schouders werd getikt. En ja hoor, weer een praatje. 'Goh, gebeurt niet vaak dat je met je zoon boodschappen doet?', een gewone vraag en het antwoord wat er geven werd verbaasde me. 'Ja, hij moest maar even mee, kleine jongens en alleen thuis dat gaat vaak niet goed', was het antwoord van mijn moeder.

'Ja, kleine jongens moet je gewoon in de gaten houden', was het antwoord van de buurvrouw en ik liep een knuffeltje op. Natuurlijk was het nu geen geheim meer. Mijn luier werd ontdekt. 'Nou geef de buurvrouw maar een kusje', zei mijn moeder. 'Je bent een lieve jongen', zei de buurvrouw tegen me en ik kon wel door de aardbodem zakken.

Eindelijk waren we weer op weg naar huis en onderweg natuurlijk een paar schoolmaatjes tegen komen die héél erg verbaasd naar me keken. Ik had voor mezelf het idee dat ik met een verschrikkelijk groot bord liep waarop geschreven stond dat ik met een luier aanliep. En dan nog dikgedrukt en met hoofdletters. Dat zal wat worden als ik morgen naar school ga. Thuisgekomen werden de boodschappen opgeborgen en werd mijn luier weer gecontroleerd. En er werd geconstateerd dat zo ongeveer aan een droge luier toe was. Na het volgende plasje moest ik zeggen dat ik aan een droge luier toe was.

Ik mocht nog even wat anders doen en wist eigenlijk niks te bedenken en ging me maar vervelen op de bank. Ik lette niet op de tijd maar ondertussen was mijn vader thuisgekomen en ik rook de geur van avondeten. Mijn vader ging naast me zitten op de bank en trok me tegen zich aan. Dat vond ik heerlijk eerlijk gezegd. Ik voelde me onwijs veilig zo bij hem.

'Zo, je bent weer een lekker jongetje?, vroeg mijn vader en ik werd weer een keer betast. Op dat moment kwam mijn moeder de kamer binnen en zei tegen mijn vader dat ik het beste even verschoond kon worden en dan zouden we kunnen gaan eten. Mijn vader moest het eten afgieten en zo en ik werd door mijn moeder meegenomen naar mijn kamertje moest op mijn bed gaan liggen, mijn broek ging los en mijn natte luier ging af. Mijn billen werden gewassen, gepoederd en gezalfd en ik kreeg een schone dikke katoenen luier. En wel zo dik dat ik mijn broek niet meer over de luier kon krijgen. Plastic broekje aan en zo aangekleed moest ik maar gaan eten. In het voorbijgaan werd mijn broer ook gewaarschuwd voor het eten.

Dat ik aan tafel zat kreeg ik een slab om. En mijn eten werd kleingesneden. Ik voelde me superklein zo maar ook een beetje belachelijk. Het eten smaakte me prima. Ik kreeg mijn toetje en hierbij werd ik geholpen met eten. Ik werd gevoerd en ik vond dat een ongekende ervaring. Ik voelde me verschrikkelijk klein. Niet dat ik er hinder van had of zo. Ik schaamde me ook niet. Ik voelde me gewoon heerlijk. Onbezorgd en zat echt te genieten.

Mijn broer leek het allemaal wel goed te vinden er speelde zelfs geen glimlach (ik bedoel dan een valse) om zijn mond toe hij opmerkte dat ik door mijn moeder werd gevoerd met de bijbehorende aanmoedigende geluiden, 'tjoeke, tjoeke een hapje voor mama, tjoeke, tjoeke een hapje voor papa'. En ik braaf kijken en mijn mond opendoen en slikken. Ik vond het toetje niet vies trouwens. Lekker slagroomvla!

Mijn mond werd schoongeveegd. En mijn handen werden met een washandje gewassen en gedroogd met een handdoek. Mijn riempje uit de kinderstoel ging los en ik werd uit de kinderstoel geholpen en met een tik voor mijn kont naar de kamer gestuurd. Ik zocht mijn knuffel en ging op de bank zitten. En kijken naar de tv. Sesamstraat was al begonnen en ik genoot van de avonturen van Dikkie Dik, Bert en Ernie en natuurlijk Ieniemienie en Tommie en die stomme meneer Aart.

Mijn vader en moeder dronken een kopje koffie na en mijn broer was de tafel aan het afruimen en ik kreeg te drinken uit een babyflesje en werd op schoot getrokken door mijn vader die me heerlijk stevig vasthield. Dit alles gaf best wel een extra dimensie aan het echte ultieme klein zijn. Ik voelde een plasje opkomen en onder het drinken door liet ik het zonder aarzelen in mijn luier stromen en voelde met een huivering het warme aangename warme gevoel. De luier lekker strak aangespeld en een vreselijk lekker aangenaam tussen mijn benen.

Na het programma Klokhuis moest ik met mijn moeder mee naar boven en werd in de badkamer uitgekleed en moest mijn tanden poetsen terwijl het bad volliep. Ik werd gewassen in bad en op mijn kamer werd mijn pyjama aangedaan. Eerst een nog dikkere luier speciaal bestemd voor de nacht. Een plastic broekje een luierpakje een pyjama met een kinderachtige print.

Zo aangekleed moest ik naar beneden om mijn vader en broer welterusten te zeggen en ik kreeg niet alleen van mijn vader een nachtkusje maar zelfs van mijn broer die me welgemeend welterusten zei en me een hartelijke kus op mijn wang gaf en zelfs een eskimozoentje gaf. Hij streek me nog even over mijn rug en fluisterde in mijn oor dat ik er vreselijk 'cute' uitzag. Het maakte bij mij alles in me wakker. En weer voor de zoveelste maal een heerlijk warme tinteling in mijn onderbuik. Ik kreeg nog een klapje op mijn geluierde billen door mijn vader en werd naar boven gestuurd.

Mijn moeder stond me op te wachten op de overloop. Ik kreeg mijn speentje mee en mijn knuffel, ik werd heerlijk ingestopt in bed en nog geknuffeld door mijn moeder. En ze beloofde om me morgen een verhaaltje voor te lezen. En waarschuwde me om morgenochtend netjes te wachten tot ik uit bed gehaald zou worden. Ook al was het voor mij een ongewoon vroege tijd om in bed te liggen was ik moe. Ik had slaap en zakte ongemerkt weg.

Een heerlijke nachtrust en ik werd pas wakker op het moment dat mijn moeder de volgende ochtend weer mijn kamer opkwam. En ik voelde me heerlijk uitgerust. Mijn dekbed werd weggeslagen en mijn moeder controleerde of ik was doorgelekt. Dat was dus niet het geval en zo met mijn nachtluier en pyjama aan moest ik mee naar benden en werd een ontbijt voor me klaargemaakt.

'Er gaat nu één en ander veranderen voor je jongen', begon mijn moeder. 'Je wilt graag klein zijn'?, vroeg mijn moeder. Ik knikte, ik wist niet goed wat anders te doen. 'Dan mag je klein zijn maar niet alleen wanneer het jou uitkomt, dan ben je helemaal weer klein'. Ik keek mijn moeder aan, ik vermoedde wel wat maar echt uitspreken durfde ik dat vermoeden niet. Eigenlijk durfde ik het niet te vragen ook en wachtte rustig af.

'Het is voor mij geen probleem om je als een kleine jongen te verzorgen, maar dan ben je helemaal klein'. Mijn moeder keek me aan en ik knikte. 'De hele dag krijg je luiers om en kinderkleding aan en zo ga je naar school, naar de sportvereniging dan zullen we nog eens kijken na verloop van tijd of je het nog leuk vindt'. 'Je mag ook een gewoon onderbroekje aan maar dan is het meteen over met de luiers'. Ik knikte dat ik het begrepen had.

En eigenlijk drong het niet goed tot me door. Ik voelde wel dat er wat veranderen ging maar de gevolgen drongen niet echt tot me door. Ik was tenslotte nog niet naar school of naar de sport vereniging. Ondertussen waren mijn vader en broer ook aangeschoven aan het ontbijt en het ontbijt verliep verder in een betrekkelijk rust. Na het ontbijt werd ik meegenomen naar boven. Uitgekleed en in bad gezet. Terwijl ik een beetje zat te spelen in bad werden door mijn moeder mijn kleren klaargelegd wat ik deze dag aanmoest. Ik had totaal nog géén flauw idee wat me te wachten stond deze dag. Uit bad werd ik meegenomen naar mijn kamer en toen zag ik wat ik gaan moest dragen.

Ik begon me een beetje onbehagelijk te voelen. Er lag een dikke papieren luier op me te wachten en ik kreeg de opdracht om op bed te gaan liggen. Mijn billen werden gezalfd en gepoederd. Ik werd opgetild bij mijn enkels en voelde hoe de luier onder mijn billen werd geschoven. Ik werd teruggelgd en mijn benen werden uit elkaar gedrukt en de luier werd tussen mijn benen doorgetrokken. Een heerlijk zacht gevoel. De luier werd met de plakstrips vastgezet en over mijn enkels werd een plastic broekje geschoven. Ik werd geholpen met staan en het broekje werd omhoog getrokken. Dit alles onder het horen van verkleinwoordjes.

Ik voelde me heerlijk, het duizelde gewoon in mijn hoofd. Het heerlijke zachte dikke gevoel tussen mijn benen en om mijn billen. Ik werd nog gestreken over mijn billen. En ik most mijn armen vooruit strekken en voelde dat er een luierpakje over heen ging. Het sloot behoorlijk strak aan en de drukkertjes werden in mijn kruis vastgeklikt. Ik moest me even omdraaien en er werd gecontroleerd of alles van de luier onder het plastic broekje en het luierpakje verborgen zat.

Een T shirtje werd me aangetrokken en ik moest in een tuinbroek met een beetje korte pijpen stappen. Ook hier werd ik bij geholpen. Het broekje werd vastgemaakt en ik kon haast niets meer zeggen. Ik moest me omdraaien en showen en even voor mijn moeder uit lopen. Toen voelde ik pas de werkelijke dikte van de luier vreselijk goed. Het hinderde me een beetje met lopen maar op een verschrikkelijk aangename manier. Ik moest onder toezicht mijn sokken aandoen en moest naar de badkamer. Daar werden mijn haren gekamd en onder toezicht moest ik mijn tanden poetsen en laten controleren of ik dit goed had gedaan. Ik kreeg een complimentje in de vorm van een paar zachte tikjes tegen mijn billen. Een verschrikkelijk leuk geluid en een nog fijner gevoel.

Naar beneden en daar mocht ik nog even iets voor mezelf doen. Ik vroeg aan mijn moeder of het erg op viel. Mijn moeder keek me een beetje quasi verbaasd aan en met de vraag; 'wat ik bedoelde?' 'Nouhou' zei ik een beetje dweperig en streek over mijn luier 'ditte, die luier en zo'. Mijn moeder keek me vriendelijk aan en streek me door mijn haar en gaf me een kusje op mijn voorhoofd.

'Maak je maar geen zorgen', zei ze 'je ziet er schattig uit'. Juist deze opmerking maakte dat ik me behoorlijk ongelukkig voelde. 'Ik zal wat te drinken voor je maken en dat wordt het tijd om je naar school te brengen knulletje', hoorde ik mijn moeder zeggen. Ik kreeg nog wat te drinken, tenminste ik moest bij mijn moeder komen deze trok me op schoot en bond me een slab voor en gaf me een babyflesje te drinken. Mijn mond werd afgeveegd. Mijn luier werd nog even gecontroleerden er werd me te verstaan dat ik van alles niet mocht, behalve 'lief zijn' en 'blij kijken'. Ik kreeg mijn gympen aan ik werd in mijn jas geholpen en mijn rugzak ging om. 'Hier zit een verschoning voor je in en een flesje drinken en een 'noepje' lieverd', zei mijn moeder.

Ik protesteerde nog wat dat ik me wel erg belachelijk voelde zo maar er werd verder niet gereageerd. Ik wilde de deur uitgaan maar werd tegenhouden door mijn moeder. 'Wat zijn we van plan lieverd?', vroeg mijn moeder. 'Ik wil gewoon naar school', zei ik met een verbaasd gezicht.

'Ik loop zo met je mee een ogenblikje geduld nodig'. Ik probeerde met alles wat ik in me had om mijn moeder op andere gedachten te brengen, maar bij voorbaat al, vergeefse moeite. Mijn moeder keek me aan en herinnerde me aan de voorwaarden. En vroeg me of ik misschien van gedachten veranderd was. Dat was ik dus beslist niet. Alleen die randvoorwaarden daar had ik niet helemaal op gerekend. Dat viel me eerlijk gezegd toch wel wat zwaar. Die luier had ik het idee viel niet 'echt' op, of je moest er speciaal op letten, of je moest het weten. Maar dat naar school brengen, die rugtas met een verschoning. Dat was allemaal even minder.

We waren gereed, de voordeur ging open en ik liep naar buiten en meteen de opmerking van mijn moeder, 'hierblijven'. Mijn moeder sloot de deur af en toen werd ik aan het handje genomen en naar school gebracht. Natuurlijk onderweg de hele klas tegengekomen die allemaal héél wisselend reageerde. Van verbaasd kijken tot een beetje gniffelen tot gieren van het lachen. Dat zag er dus geweldig uit deze schooldag. Ik werd tot aan de ingang van het schoolplein gebracht en moest mijn moeder een kusje geven. Er werd nog even aan mijn broekje geplukt en recht getrokken. En ik kreeg nog een tikje tegen mijn kont en werd het schoolplein opgestuurd. Mijn moeder bleef me nog nakijken ook.

Mijn vriendjes keken me stomverbaasd aan. En ik wist niet goed hoe ik moest reageren. Gelukkig werden we naar binnen geroepen. En de les begon. Ik viel verder niet op, tot aan de pauze. Meestal ben ik als eerste bij de deur om te gaan plassen of zo en nu had ik helemaal geen haast. Dat viel op natuurlijk, vooral toen het sulletje van de klas de opmerking plaatste aan mijn adres, 'vreemd is het niet dat hij geen haast heeft, hij heeft toch een luier om'. Nu had ik werkelijk helemaal het idee dat iedereen naar me keek en zo. Ik wilde het liefst even van de aardbodem verdwijnen.

En tot overmaat van ramp moest ik plassen ook. En eigenlijk zonder er zelf erg in te hebben liet ik mijn plasje in mijn luier lopen. Ik probeerde niks te laten merken, maar dat juist viel verschrikkelijk op denk ik. Beetje onhandig aan mijn broek plukken en zo aan het plukken dat ik mijn broekspijpen van zenuwen omhoog stond te trekken en met het gevolg dat mijn luier en plastic broek en luierpakje min of meer zichtbaar werd.

De onderwijzer greep in en stuurde de rest van de klas naar buiten. En ik werd even met rust gelaten. Ik werd even aangehaald en er werd gevraagd wiens idee dit was. Ik keek niet begrijpend mijn meester aan. 'Wie is er op het idee gekomen om je een luier aan te doen', vroeg hij nogmaals. Ik keek hem aan en antwoordde dat ik zelf graag luiers omwilde. En vertelde verder dat ik het een heerlijk gevoel vond en vindt dat dikke gevoel om me heen. 'Je bent echt niet alleen met deze gevoelens, maar je zal nog veel moeilijkheden moeten overwinnen jongen'. Ik keek mijn leraar aan en begreep geen hout van de boodschap die hij me gaf.

Natuurlijk was ik in de pauze het middelpunt van alle belangstelling. Er werd een beetje gegniffeld door de meisjes. En ik werd ronduit in de maling genomen door mijn vriendjes. Ik probeerde hier niet op te reageren. Wat me verschrikkelijk moeilijk afging trouwens. Een vreemde rol had ik nu. Meestal was iemand anders het 'leidend' voorwerp. Ik had moeite om mijn handen thuis te houden. Dat was even verschrikkelijk moeilijk voor me.

Gelukkig ging de bel en we werden weer naar binnen geroepen. En ineens moest ik bij het bord komen voor de klas en moest vertellen wat die ochtend was gebeurt. Ik stond een beetje verlegen te kijken en voelde van alles in me opkomen. Vooral een vreselijk gevoel van misselijk worden. Ik werd naar mijn plaats gestuurd en moest nog maar eens goed gaan denken wat ik geleerd had. Ik moest er zelfs een opstel over schrijven. En je zou het misschien niet zeggen, maar het was vreselijk moeilijk om een woord op papier te krijgen voor me. Ik zat helemaal even dicht.

Na een moeizame ochtend ging de school uit. En tot mijn grote schrik stond mijn moeder al vriendelijk te zwaaien naar me op het schoolplein. En ik voelde de spot van mijn mede leerlingen toen mijn moeder iets te verstaanbaar aan me vroeg, 'of ik lief was geweest en nog een grote jongen was'. Er klonk een gegiechel wat eerst wat zacht begon maar werd al heel gauw gewoon hardop uitlachen. En mijn moeder doodbedaard of er niets was gebeurt mij een handje geven en zo aan de hand van mijn moeder moest ik mee naar huis.

Thuisgekomen werd ik meteen naar boven gestuurd en daar kreeg ik een droge luier aan. Beneden werd me eten klaargemaakt en ik kreeg mijn slab om en mijn broodje, al helemaal kleingesneden in hapklare brokken. Ik kreeg wat drinken uit een flesje en mijn moeder hielp me met eten. Kinderachtiger kon haast niet. Na het eten werd mijn luier aan een nader onderzoek onderworpen. Dat was een verschrikkelijk vernederende ervaring maar desondanks stond ik haast op ontploffen.

Ik voelde me haast ontploffen. Die handen over mijn luier dat zachte gepraat tegen me. Toen de zachte dwang om meegenomen naar boven voor de luierwisseling. Boven werd mijn bovenbroek uitgedaan mijn pakje losgemaakt en onder licht verwijtende woorden werd mijn natte luier losgemaakt. En in volle glorie stond ik met een verschrikkelijk stijve plasser. Die maar niet verslappen wilde. Ik had het gewoon niet meer. Ik was opgewonden, vernederd en juist die combinatie maakte me bijna helemaal gek van opwinding.

Ik moest meekomen naar de badkamer en daar werd ik op een tedere manier gewassen en verzorgd. En toen weer terug voor een schone droge luier. Eigenlijk moest ik wel een plas maar durfde niet te vragen of ik gewoon mocht plassen op het toilet. In mijn kamer kreeg ik weer een dikke luier (pamper) aan met een inlegluier erin. Mijn pakje werd dichtgemaakt en mijn broek werd me aangedaan. Vastgemaakt en ik moest me omdraaien om te laten zien hoe mijn luier onder mijn broek zat. Ik mocht nog even wat gaan spelen en dan zou ik teruggebracht worden naar school.

Het duizelde allemaal. Ik voelde me gewoonweg waanzinnig opgewonden. Ik probeerde wat te spelen maar het ging me allemaal niet makkelijk af. Iedere keer kwamen de lachende, spottende gezichten van mijn mede leerlingen die het allemaal één grote mop vonden om me zo te zien lopen. Ik hoorde gewoon iedere keer dat spottende gelach van ze en de spottende opmerkingen.

En toen gebeurde het, ik wreef even over de voorkant van mijn luier en ik spetterde uit elkaar. Ik zag van alles van vuurwerk tot aan slagroomtaarten en kwam op een geweldig intense manier klaar. Mijn verrichtingen bleven niet onopgemerkt en mijn moeder kwam er nog een schepje bovenop doen.

Ik voelde een dikke plas opkomen en liet het zonder aarzelen in mijn luier lopen. En voor ik weer naar school moest werd ik nogmaals verschoond worden en dat maakte natuurlijk dat ik te laat kwam voor school. Ik had het kunnen redden als ik hard had kunnen lopen maar net als vanochtend werd ik door mijn moeder naar school gebracht, onder de bemoedigende woorden van mijn moeder dat iedereen het wel zou begrijpen dat ik niet met een vieze luier de middag school kon beginnen. Het maakte alles in me wakker maar het maakte me beslist niet rustiger.

En waar ik al verschrikkelijk bang voor was gebeurde ook werkelijk. Mijn moeder bracht me niet alleen naar school maar tot aan de klas. Ze klopte op de deur van het klaslokaal en vertelde gewoon luid en duidelijk waarom ik een beetje later was dan anders. Ik kon naar mijn plekje gaan in de klas spottende gadegeslagen door mijn mede leerlingen.

En bij de les blijven had ik een verschrikkelijke moeite mee. Ik zat meer te dromen. Dat werd natuurlijk gemerkt en ineens werd ik geroepen en voor het bord komen. Ik schaamde me rot en vooral omdat ik heel geen antwoord wist op de vragen die kwamen. Ik had de hele les niet gevolgd. Ik was er niet bij met mijn gedachten. Voor straf was het in de hoek. Met duidelijk zichtbaar mijn dikke luierkont voor mijn medeleerlingen
 

FairryNL

Superlid
GEWELDIG VERHAAL!
Ben alleen wel heel erg nieuwsgierig of er ook een vervolg aankomt.
Je manier van schrijven is in ieder geval heel goed, uitgebreid en duidelijk.
Een dik verdiende 10 voor dit verhaal.
 

geo

Nieuw lid
Prachtig relaas over het ontstaan van een liefde voor het dragen van luiers. Meeslepend geschreven.
Je noemt de leeftijd van de jongen en zijn broer niet, maar ik gok dat de hoofdpersoon zo'n 11-12 jaar is, en zijn broer 13-14. Had jij dat ook in je hoofd, @Peutertje?
 

Cyril Archambault

Frans-Nederlandse luierliefhebber
Peutertje leeft helaas niet meer, wat een hele poos terug bekend werd gemaakt door zijn familie, voor zover ik me kan herinneren.
 

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Heel mooi dat er af en toe weer eens verhalen van Peter (Peutertje) boven komen.

Wij hebben indertijd geregeld gechat en eigenlijk leerde ik daar voor het eerst iets over AB/DL, een wereld die ik als dorpsjongen helemaal niet kende. Ik was op tienerleeftijd nog steeds bedplasser en hij had zijn eigen insteek, maar we respecteerden elkaar en praatten er gewoon over. Hem heb ik denk ik als eerste (en nog steeds een van de zéér weinigen buiten dit forum) ooit verteld dat mijn plasticbroekjes voor mij meer waren dan alleen maar bescherming tegen natte bedden. Waar hij natuurlijk alle begrip voor had. Persoonlijk ontmoet hebben we elkaar nooit, maar ik denk nog geregeld aan hem. Hij ruste in vrede!
 
Laatst bewerkt:

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Pappie noemt in zijn bericht van 9 maart 2010 een link naar de website van Peutertje. Maar waar je uitkomt is niet meer de website van toen. Die is nog een hele tijd in de lucht gebleven na het overlijden van de maker, maar inmiddels (helaas) verdwenen. Ik denk dat die website van nu, hoewel 'Peutertje' genaamd, niets meer met die van vroeger te maken heeft. Dus die moeite kan je je besparen.
 
Er zal geen vervolg komen door de auteur zelf.

Zie zijn website.

Pappie
Waar kan ik het dan vinden op de website het is namelijk echt een geweldig verhaal. Ik snap dat er natuurlijk geen vervolg op kan komen maar als ik het goed begrijp draagt de leeraar mischien soms ook luiers zo klonk het wel in een zin
 
Dat klopt, ik het maximum aantal tekens die in een bericht mogen staan kan niet hoger.
Met andere woorden het verhaal is te groot.
Vandaar dat ik het 2de deel hier onder heb geplaatst
Er zullen dus nog meer verhalen zijn waar het laatste stuk van mist.
Ik zal alle grote verhalen nakijken want dat is wel lullig als je een verhaal leest en het einde mist.

grtjs michel
@DL_Michel Kan jij hier toevallig nog het vervolg op vinden? Inverband u het heeft herplaatst? Of gaat dat helaas niet meer lukken dan gebruik ik wel me fantasy
 

TEDDY luiers

Superlid
anno1990, dankjewel voor de link naar de originele website. Weer zo genoten van sommige verhalen.
Heb ze toen ook veel gelezen.
Heel jammer dat hij op zo'n jonge leeftijd heen gegaan is.
 
Hele mooie website jammer dat het verhaal ook niet op het einde stond maar kan nu wel andere mooie verhalen lezen extra heel erg bedankt
 
Bovenaan