gekidnapt

HOE VIND JE HET VERHAAL?

  • heel goed

    Stemmen: 4 30,8%
  • goed

    Stemmen: 5 38,5%
  • matig

    Stemmen: 2 15,4%
  • slecht

    Stemmen: 1 7,7%
  • heel slecht

    Stemmen: 1 7,7%

  • Totaal stemmers
    13

bdm1603

Nieuw lid
(dit is mijn eerste verhaal)
(dit is allemaal fictie en helemaal verzonnen er zit geen kern van waarheid in)

Deel 1

Ik zal me even voorstellen, ik ben Sebas en ik ben 14 jaar ik sport iedere Dinsdagavond. Het verhaal begint ook op een dinsdagavond.

Ik was net klaar met sporten en ik fietste door het lege sportpark naar huis. Plotseling hoor ik een auto achter mij aan komen rijden, en ik kijk verbaasd om en denk "huh een auto, hier mogen toch geen auto's komen." Ik besteedde er verder geen aandacht aan en fietste door.
Plotseling voelde ik een pijnscheut door mijn hoofd gaan en ik viel op de grond, en werd achterop de autobank gelegd. Daarna verloor ik mijn bewustzijn.
Toen ik bijkwam lag ik vastgebonden in een donkere ruimte, zonder besef van plaats of tijd.
Na een tijdje kwam ik één van mijn ontvoerders de ruimte binnen met wat eten en drinken en ging mij voeren, omdat ik natuurlijk niet zelf kon eten, doordat ik vastgebonden zat.
Na een verloop van tijd begonnen ik mijn blaas te voelen en mijn darmen te rommelen. Ik vroeg aan de ontvoerder die nog steeds bij mij in de kamer zat of ik naar de wc mocht gaan. Maar de ontvoerder negeerde me compleet.
Een paar minuten later (voor mij leken het wel uren) kon ik het echt niet meer ophouden en deed ik alles in mijn broek.
Toen zei de ontvoerder voor het eerst wat tegen mij, namelijk: "Zo heb je het in je broek gedaan als een klein kind, dan ga ik je ook behandelen als een klein kind" en hij liep weg.
Even later kwam hij terug met iets wat ik niet herkende, waarschijnlijk had ik het wel herkend als het lichter geweest zou zijn, maar dat was niet het geval. Hij zij tegen mij:"ik zal het licht aanzetten en dan zal ik je deze ruimte laten zien, maar ik zal je ook behandelen als een baby van nog geen jaar oud". Hij knipte het licht aan, in het begin zag ik helemaal niets, maar toen mijn ogen aan de overgang tussen halfduister en licht zag ik hoe de kamer eruit zag.

Het was een baby-kamer, maar alles was veel groter dan je normaal op een baby-kamer verwacht aan te treffen. De ontvoerder maakte mij los, maar hiel me nog heel erg stevig vast voor het geval ik van plan was ervandoor te gaan en bond me vast op een plastic mat met hoger liggende zijdes en bond mij vast.

Word vervolgd
 

bdm1603

Nieuw lid
Hoofdstuk 2
Langzaam maar zeker begon de man mij uit te kleden, natuurlijk protesteerde ik, maar nog verzwakt door de klap op mijn achterhoofd kon ik mij niet verzetten.
Toen ik helemaal uitgekleed was, zij de man tegen mij: "Zo, jij bent behaard voor een baby, maar daar moeten we iets aan doen". Hij pakte een ontharingsmiddel en smeerde het uitgebreid op mijn edele delen en daarna veegde hij het weer weg met al mijn schaamhaar meenemend.
Toen pakte hij de verpakking die hij had meegenomen en maakte hem open. Hij pakte er iets uit dat een beetje weg had van een handdoek, maar toen besefte ik wat het was. Het waren luiers! Zodra ik dat door had begon ik tegen te stribbelen, maar ik had nog steeds niet zo veel kracht dus veel maakte het niet uit. Hij tilde m'n benen op en legde de luier eronder, daarna legde hij mijn benen weer neer. Het voelde alsof ik op een kussentje was geland.
De man pakte toen een busje uit de la die in de commode zat (ik kreeg een luier om en zat op een verschoonkussen, dus ik dacht dat het een commode was). De man zei tegen mij: "omdat je nu voor het eerst sinds je jeugd een luier om hebt en die moet gebruiken zal je poederen, maar eigenlijk heb je het niet verdiend". Ik verzette me niet meer, ik had er geen kracht meer voor en liet het maar allemaal over me heen komen en dacht erger dan dit kan het volgens mij niet worden.
Maar het zou nog veel erger worden, zoals ik later nog zou merken.
En nu verder met het verhaal. De man plakte de luier strak dicht en pakte iets uit de kast die in de kamer stond. Ik kon niet zien wat hij pakte. De man zij tegen mij: "Vanaf nu ga je mij papa noemen, heb je dat begrepen"! Ja stamelde ik beduusd. Ja wat zij de man tegen mij. Ja papa zeg ik vlug.
Toen zij de man tegen mij: "ik heb nog wat kledingstukken gevonden waarvan ik denk dat ze jou wel bevallen, ik bind je nu een blinddoek voor en trek ze aan daarna pak ik een spiegel zodat je jezelf kan zien hoe je eruit ziet. Ja papa mompelde ik.
Papa (zo noem ik de man voortaan) deed me een blinddoek voor en begon aan me te frutselen, ik had echt geen idee wat hij deed maar ik kon wel ongeveer raden met welk kledingstuk hij bezig was. Er was alleen 1 raar puntje aan, een paar kledingstukken kon ik helemaal niet van thuisbrengen wat voor kledingstuk het was.
Even later toen hij me helemaal aangekleed had, wat wel gek voelde met een dikke luier om. Pakte hij een grote spiegel die naast een commode stond en liet mij zien hoe ik eruit zag. Ik zag mezelf, maar ik herkende mezelf niet. Het enige wat ik zag was een enorme baby. Ik schrok me wild toen ik dat zag. Ik weet niet waardoor het kwam, door de klap of door de schrik, maar toen viel ik flauw.

Word Vervolgd
 

bdm1603

Nieuw lid
Ik zou graag wat tips van het publiek willen hebben, kunnen jullie dat geven. Het zou me erg helpen met de vervolgen
 
Bovenaan